သူ့ထက်ကဲ (စ/ဆုံး)

သူ့ထက်ကဲ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ (ၡေးလက်ရာ)

ခေတ်ဟောင်း အပြာစာအုပ်ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

ယနေ့ စနေနေ့ဖြစ်သဖြင့်  နေ့လည် (၁၂) နာရီတွင်ပင် ရုံးဆင်းကာ ထုံးစံအတိုင်း သောက်ဖေါ်သောက်ဖက်များနှင့် စတည်းချနေကျ အရက်ဆိုင်သို့  သွားရန် ဦးတည်၍ လာခဲ့မိ၏။ သိမ်ကြီးဈေးသို့ အရောက်တွင် ဝမ်းထဲမှ ခပ်ဟာဟာ ဖြစ်နေသဖြင့် ခေါက်ဆွဲပြုတ် တစ်ခွက်သောက်ပြီး ဆက်လက် ထွက်ခွာလာခဲ့၏။

‘‘ အချိန်မှန် ရထားကြီး ဆိုက်လာပါပြီ  ခင်ဗျား ’’

အရက်ရောင်းသော အိမ်သို့ ကျွန်တော်လှမ်း၍ ဝင်လိုက်လျှင်ပင် သောက်ဖေါ်တစ်ဦးက အော်ဟစ်ပြောလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။

‘‘ ဘယ်ဘူတာမှာ မိုင်းမိလို့ နောက်ကျနေပါလဲ ခင်ဗျား ’’  

တစ်ဦးက နှုတ်ဆက်လိုက်၏။ 

‘‘ သိမ်ကြီးဈေးမှာပါဗျာ ဆာဆာရှိတာနဲ့  ခေါက်ဆွဲပြုတ် ဝင်သောက်နေတာ ကြာသွားလို့’’ 

ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆိုပင် နေရာယူရင်း ဝင်၍ ထိုင်ချလိုက်လေ၏။ ကျွန်တော်တို့ သောက်သော အရက်ဆိုင်မှာ အမိန့်ရ လိုင်စင်ရ အရက်ဆိုင် မဟုတ်။ ကျွန်တော်တို့ သောက်သော အရက်မှာလည်း အစိုးရချက်ထားသော ပြည်တော်သာ ချက်အရက်လည်း မဟုတ်။

ရန်ကုန်မြို့၏ တစ်ခုသော ရပ်ကွက်ကြီး  အတွင်းဝယ် အမြည်း စားစရာ စုံလင်စွာဖြင့် မီးချောင်းများ ထိန်ထိန်လင်းအောင် ထွန်ညှိလျက် ဆိုင်လိုင်စင်ယူရန်မလိုဘဲ ရောင်းချသော ဒို့ဗမာ ထန်းလျှက်အရက်သာ ဖြစ်၏။ကျွန်တော်တို့  အထဲမှာ ပိန်ပိန်ညှက်ညှက်ရှိသလောက် အရက်ပုလင်းပေါင်းများစွာ မျိုချနိုင်သော ကိုမောင်နီက  ကျွန်တော့် ဖက်သို့ လှည့်လိုက်၏။

‘‘ ကဲ စာရေးဆရာ ကိုဒုက်ခ၊ ခင်ဗျားအတွက် ကျွန်တော် စာအုပ်ငှားလာတယ်  ရော့     ’’

ကိုမောင်နီက ပြောပြောဆိုဆို မြဝတီ မဂ္ဂဇင်းခန့်ရှိ အဖုံးနီနီနှင့် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် ကျွန်တော်က အလန့်တကြား ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကို ကောက်ယူပြီး  နှိုက်ကြည့်မိ၏။ 

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကျွန်တော် ယနေ့ ဝယ်လာသော  ရှုမဝစာအုပ်ကို  ရုံးမှ  ဖိုင်ဖုံးအနီတစ်ခုဖြင့် ချုပ်၍ လာခဲ့သဖြင့် သူထုတ်ယူလိုက်သော စာအုပ်၏ အရွယ်အစားနှင့် တထေရာတည်း တရွယ်တည်း ဖြစ်နေ သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်၏ ရှုမဝစာအုပ်မှာ ကျွန်တော့်၏ လွယ်အိတ်ထဲတွင်ပင် ရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်သည် သူပေးသော စာအုပ်ကို လှမ်းယူကာ ကြည့်လိုက်၏။ အဖုံးပေါ်တွင် ပန်းချီစာလုံးဖြင့်   

‘‘ လောကီကြေးမုံ ’’    

ဟု ရေးထားသည်ကိုတွေ့ရ၏။ အခြားလူများမှာ စာအုပ်ကို စိတ်မဝင်စားကြချေ။ အရက်ကိုသာ ဖိငမ်းနေကြပါသည်။ ကျွန်တော်သည်  စာအုပ်၏ ပထမ  စာမျက်နှာကို စ၍ လှန်လိုက်စဉ်မှာပင် မျက်လုံးပြူး သွားရလေတော့၏။ ထိုစာမျက်နှာတွင်တော့  ( ၄ ) လက်မ ( ၆) လက်မ အရွယ် အနောက်တိုင်း လှပျိုဖြူတစ်ဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ် အလှကို ဖေါ်ပြသော ဓါတ်ပုံကို ကပ်ထား၏။

နောက်ထပ် စာမျက်နှာများတွင်တော့ မိန်းမပျိုများ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ပုံများကို နောက်ခံရှုခင်းဖြင့် ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ပုံများဖြစ်သလို သန်မာထွားကြိုင်းသော ယောက်ျား၏ ဝတ်လစ်စလစ်ပုံ အချို့နှင့် ယောက်ျားတန်ဆာ၊ မိန်းမတန်ဆာများကို အနီးကပ် ရိုက်ထားသော ပုံများလည်း ပါဝင်၏။

စာအုပ်၏ နောက်ဆုံး အပိုင်းတွင်တော့ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ  ဖိုမ ဆက်ဆံနေသောပုံများကို ဇာတ်လမ်းသဖွယ် တဆင့်ပြီး တဆင့် ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများကို ကပ်ထားပြီး  ထိုသို့ ဖိုမဆက်ဆံစဉ်တွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည့်  ယောက်ျားနှင့် မိန်းမတို့၏  တန်ဆာပုံများကို  အနီးကပ်ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများပင် ဖြစ်တော့၏။ 

စာအုပ်တစ်အုပ်လုံးတွင် ဓါတ်ပုံပေါင်း (၃၀၀) လောက် ပါဝင်၍  အစမှ အဆုံးတိုင် ခပ်သွက်သွက် ကြည့်ရှုသွားသည် ဆိုသော်လည်း စာအုပ်ဆုံးတော့ ကျွန်တော့်၏  စိတ်ထဲတွင် တစ်မျိုးခံစားနေရ၏။ ညကျမှ ဇနီးဖြစ်သူ အမွန်နှင့် အတူကြည့်တော့မည် ဟု စဉ်းစား၍ ကျွန်တော်သည် စာအုပ်ကို ပိတ်ကာ ဘေးဘီသို့ လှည့်၍  ကြည့်လိုက်ပြီး ကျန်လူများကို မတွေ့မီမှာပင် ထိုစာအုပ်ကို ကျွန်တော့်လွယ်အိတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်၍ ထားလိုက်တော့၏။  

ပြီးတော့ ရှေ့တွင် ရောက်နေပြီဖြစ်သော အရက်ခွက်ကို ကောက်ယူကာ မော့ချလိုက်လေတော့၏။ စကားမပြောမိဘဲ  အရက်ကိုသာ ဇိမ်ခံကာ သောက်နေမိသော ကျွန်တော်သည် စောစောက စာအုပ်ထဲမှ တွေ့လိုက်သော ဇာတ်လမ်းဆန်ဆန် ဓါတ်ပုံပြကွက်လေးများကို တွေးနေမိ၏။

ပထမဆုံးပုံမှာ ပြေပြစ်ချောမောလှပသော ယိုးဒယားမယ်လေး တစ်ဦးသည် ကန်ဘောင်ရင်းရှိ သစ်ပင်အောက်တွင်  ၂ ဆက်ဂါဝန်တို  တစ်ခုကို ဝတ်ဆင်ကာ ထိုင်နေသော ပုံဖြစ်၏။ ဒုတိယပုံမှာ ထိုသစ်ပင်နားသို့  မော်တော်ကား တစ်စီးဆိုက်လာကာ အသက် ( ၂၀) ခန့်ရှိသော ယိုးဒယား အမျိုးသားတစ်ဦး ဆင်းလာသဖြင့်  ကောင်မလေးက  အပြေးအလွှား သွားကြိုနေသောပုံဖြစ်၏။

တတိယပုံမှာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ စုပ်နေကြပုံဖြစ်၏။ နောက်  အမျိုးသမီးလေးက ကားပေါ်  သို့ပါသွား၏။ ထို့နောက် ဟိုတယ်တစ်ခု၏ အခန်းတစ်ခုတွင်းဝယ် အရက်များ စားစရာများ မှာ၍ စားသောက်နေကြ၏။ ထို့နောက်တွင်ကား တစ်ပုံပြီး တစ်ပုံ သောင်းကျန်း၍ လာကြတော့၏။ 

ကောင်ကလေးက ကောင်မလေးဆီ ခုန်ကူးသွား၍ ကောင်မလေး၏ အင်္ကျီများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြုတ်ပစ်သဖြင့် ကိုယ်အထက်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားကာ ပြည့်ဖြိုးလှပသော စနေနှစ်မွှာ အတိုင်းသား ပေါ်လာတော့၏။ 

ထို့နောက်တွင်ကား ကိုရွှေမောင်ယိုးဒယားသည် ဓါတ်ပုံအစဦးများမှာကဲ့သို့ ဣန္ဒြေနှင့်မဟုတ်ပဲ သောင်းကြမ်း၍ လာတော့၏။ လက်တစ်ဖက်က ကောင်မလေး၏ ခါးလေးကို တအားဖက်၍ အခြားတစ်ဖက်က ပုခုံးလေးကိုကိုင်ကာ နို့ကလေးတစ်လုံးအား တအားကုန်ကုန်းစုပ်တော့၏။ 

သူ သရမ်းသမျှကို ကောင်မလေးက ပြုံးပြုံးလေး သည်းခံရှာ၏။ နောက် အငမ်းမရ ဖြစ်လာကာ ကောင်မလေးကို ပွေ့၍ စာပွဲခုံဘေးရှိ ကုတင်ပေါ် သို့ တင်လိုက်ရာ သူမ၏ကိုယ်လေးမှာ ကုတင်ပေါ်ဝယ် ရောက်နေပြီးလျှင် ပေါင်တံနှင့် ခြေသလုံးတို့မှာ လေထဲတွင် ယက်ကန်ယက်ကန် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရ၏။ 

နောက် ကောင်ကလေးက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်၍ ကြီးမားလှသော သူ၏လိင်တန်ကြီးကို ကောင်မလေး၏ ခုံးထနေသော စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းသို့ ထိုးထည့်ကာ အားပါးတရ စိတ်ရှိလက်ရှိ လုပ်နေပုံများပင် ဖြစ်၏။ကောင်လေး၏ လီးတန်ကြီးနှင့် ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်ကြီးတို့ တပ်လျှက်သား အရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော အနီးကပ် ရိုက်ထားသည့် ဓါတ်ပုံမှာလည်း  အသက်ပါလှသည်။

‘‘ စာရေးဆရာ ကျုပ်တို့  လေးဒေါင့်ကန်  ရထားနဲ့ သွားပြီး  ဆက်သောက်ရရင် မကောင်းဘူးလား ” 

‘‘ ဟာ ဒီ အစီအစဉ် ကောင်းတယ် ကိုလှအောင် ကဲ ထ စာရေးဆရာ သွားမယ် ” 

ကိုလှအောင်၏ အကြံဉာဏ်အား ကိုမောင်နီက ဝင်၍ ထောက်ခံကာ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်သား လေးဒေါင့်ကန်သို့ သွားရန် ဆိုက်ကား (၂) စီးဖြင့် မလွကုန်း ဘူတာဆီသို့ လာကြရာဝယ် လမ်းကြုံသဖြင့် ကျွန်တော်က အိမ်ပြန်နောက်ကျမည် ဖြစ်ကြောင်းပြောရန် အိမ်ရှေ့တွင် ဆိုက်ကား ခေတ္တရပ်ကာ ဝင်ပြော၏။ အိမ်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းကာနီးတွင် ခယ်မဖြစ်သူ တင်တင်က သူမှာလိုက်သော ရှုမ၀ စာအုပ်တောင်းသဖြင့် ကျွန်တော်က ထုတ်ပေးခဲ့၏။ 

လေဒေါင့်ကန်ရှိ သောက်ဖေါ် သောက်ဖက်တစ်ဦးဖြစ်သူ ကိုသောင်းမြင့်က ကျွန်တော်တို့ကို ဖိတ်ထားသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ။ ကျွန်တော်တို့ ( ၃ ) ယောက် လေးဒေါင့်ကန်သို့ ရောက်သွားတော့ ကိုသောင်းမြင့်၏ အိမ်တွင်ပင် ကျွန်တော်တို့ကို ဧည့်ခံ၏။ 

ကျွန်တော်လည်း အိုက်စပ်စပ်ရှိသည်ဖြစ်၍ ရောက်ရောက်ချင်းပင် ကိုသောင်းမြင့်သား အကြီးကောင်ဆီက ရေလဲပုဆိုးတောင်း၍ ရေတဝချိုးပစ်လိုက်၏။ ရေချိုးပြီးတော့ တစ်နေ့လုံး ငြီးစီစီ ဖြစ်နေတာနှင့် စောစောက အရက်ဆိုင်တွင် သောက်ထားသော ခပ်အုံအုံဖြစ်နေသော ခံစားချက်တို့က လွင့်ပျောက်သွားလေတော့သည်။ 

ထိုစဉ်မှာပင် ကျွန်တော်သည် တစ်စုံတစ်ခုကို သွား၍ သတိရလိုက်မိပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်ကာ အဝတ်အ စားများ အ မြန်လဲ၍ ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကိုယူကာ အထဲမှ အဖုံးနီဖြင့် စာအုပ်ကို ထုတ်ကြည့်လိုက်ရာ ကျွန်တော် တွေ့လိုက်ရသည်ကတော့ ရှုမဝစာအုပ်ပင် ဖြစ်တော့၏။

‘‘ ဟိုက်  သွားပြီ ” 

ကျွန်တော်သည် ခေါင်းနဘမ်းကြီးသွားရတော့၏။ စောစောက အိမ်တွင် ကျွန်တော် တင်တင်ကို ထုတ်ပေးခဲ့သော စာအုပ်မှာ ဓါတ်ပုံများပါသော ‘‘လောကီကြေးမုံ’’  စာအုပ်ပင် ဖြစ်တော့လေသည်။ ကိုသောင်းမြင့်က  ဘဲသားချက်၍ အရက်အလျှံအပယ်ဖြင့် ဧည့်ခံသော်လည်း ကျွန်တော်မှာ အာမတွေ့တော့ပေ၊ နောက်ဆံတင်းနေ၏။  ဒါနဲ့  စောစောပဲ လူစုခွဲကာ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိုးချုပ်ကာစပဲ ရှိသေး၏။ ခါတိုင်းလို အောက်ခြေလွတ်အောင် မူးမနေပါ။ 

‘‘ မွန်ရေ  .. အ မွန်ရေ  ...လာပါဦးကွ ’’

ကျွန်တော် အော်ခေါ်လိုက်သော်လည်း ကျွန်တော်၏  မိန်းမကထွက်၍ မလာပေ။ ခါတိုင်း ကျွန်တော် ပြန်လာလျှင်လှေခါးရင်းမှ  ဆီးကြို၍ အော်ကြီးဟစ်ကျယ် မလုပ်ရန် ချော့မော့၍ အိပ်ရာတွင်းသို့  ပို့ပေးခြင်းကို  ဝတ္တရားမပျက် လုပ်တတ်သော ကျွန်တော်၏ ဇနီး မခင်မွန်မှာ ထွက်၍ မလာပါချေ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ဆေးလိပ်ဖွာ၍ မျက်လုံးဒေါက်ထောက်ကြည့်နေသော ကျွန်တော်၏ ယောက်ခမ အဖွားကြီးလည်း ရှိမနေပေ။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ဘယ်သူမှလည်း ရှိ၍မနေပေ။

ကျွန်တော်၏ မိန်းမကလည်း ထွက်၍ မလာသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လွယ်ထားသော လွယ်အိတ်ကို အိမ်ရှေ့ရှိ  ခုံပေါ်  သို့ တင်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့  တောက်လျောက် ဝင်သွားတော့၏။ အိပ်ခန်းထဲရှိ ကျွန်တော်တို့၏ ကုတင်ကြီးပေါ်တွင်တော့ ဇာခြင်ထောင်မှာ ချထားပြီး အထဲတွင် အမွန်မှာ ကျွန်တော်ရှိရာဖက်သို့ ကျောပေးကာ တစောင်လေး အိပ်နေသည်ကို ခပ်ရေးရေးလေး တွေ့နေရ၏။   

အိပ်ခန်းထဲတွင်လည်း  မီးလုံးထွန်းမထားပဲ ကုတင်ခေါင်းရင်းဖက် အပေါ်ဖက်တွင် ငါးတိုင်အား မီးလုံးအစိမ်းရောင်လေးသာ ထွန်းထား၏။ ကျွန်တော်သည် ကုတင်နား  တိုးကပ်သွားပြီး ချထားသော ဇာခြင်ထောင်ကို    အသာမကာ အထဲသို့  ကြည့်လိုက်၏။ အမွန်၏ ခါးမှ ဝတ်ထားသော ထမီလေးသည် ပြေလျော့ကာ တင်ပါးစောင်းပေါ် သို့  ကျနေပြီး ဖြူဝင်းသော တင်ပါးသားမှာ ပေါ်ထွက်နေ၏။

ပြီးတော့ စောင်း၍နေသော အမွန်၏ အောက်ဖက်ခြေထောက်ရှိ  ထမီအောက်နားစလေးသည်လည်း ဒူးခေါင်း အပေါ်နားလေးထိ လိပ်တက်ကာ သူမ၏ ခြေသလုံးသားလေးများနှင့် ပေါင်ဖျားလေးတို့ကို ဝင်းပစွာတွေ့ရ၏။  ကျွန်တော်၏ ရှေ့နားမှ  အမွန်၏ တင်သားကြီးမှာလည်း ခါတိုင်းထက်ပင်  ပို၍ လုံးတစ်ကားစွင့်နေသယောင် ထင်နေရလေ၏။ ကျွန်တော်သည် နေ့ခင်းက ကြည့်ခဲ့သော စာအုပ်ပါ ဓါတ်ပုံများ၏ စေ့ဆော်မှု အခံကလည်းရှိ  သောက်ထားသော အရက်ကလည်း အောက်ခြေလွတ်ရုံ ရေချိန်ကိုက်အောင် သောက်ထားသဖြင့် သွေးများထကာ    

‘‘ အမွန်ရယ်  ထပါဦး    မိန်းမရာ ’’

ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကျွန်တော်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို  ဖက်ကာ သူမ၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်၏။  ပြီးတော့  ကျွန်တော့်၏ လက်များက ပက်လက်လန်သွားပြီဖြစ်သော  သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ လျော့ရဲရဲ ထမီလေးကို ခြေဖျားဆီသို့  ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်၏။

ပြီးတော့ ကျွန်တော်၏ လက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို  စမ်းကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိ၏။ ထိုသို့ ပွတ်ပေးလိုက်လျှင်ပင် ကျွန်တော့် လက်အောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ခပ်မာမာလေး ဖြစ်နေသည်ကို    တွေ့ရသည့်အပြင် ယခင်က ခပ်ထူထူလေး ဖြစ်နေသော သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများမှာလည်း မရှိတော့ပေ။

အရင်ကျွန်တော် ရိတ်ခိုင်းတုန်းက မရိပ်၊ ခုတော့ သူ့ဖာသာ ရိတ်ပေးထားသည်။ ကျွန်တော်၏ လက်က    သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို  ခပ်ဖွဖွလေး ခဏတာမျှသာ ပွတ်ပေးနေရသေးသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တလျောက်တွင်  အရည်လေးများ စိမ့်စို၍ ထွက်လာကြသည်ကို  သတိ ထားမိလိုက်သည်။ အမွန်ကတော့  မျက်လုံးကလေးများကို မှိတ်ထားကာ စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောပေ။    

သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော့် လက်သည် ဖွဖွလေးပွတ်ရာမှ ခပ်ဖိဖိလေး    ပွတ်လိုက်တော့ရာ သူမ၏ ပေါင်လေးနှစ်လုံးမှာ အနည်းငယ် ကား၍ သွားတော့၏။   

ကျွန်တော်ကလည်း သူမ၏အင်္ကျီကို  စိတ်ရှည်လက်ရှည်ထား၍ ချွတ်ပေးပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်၏ လက်က  သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ချေမွ၍ ပေးနေမိသည်။ ဖြူဖြူမို့မို့လေး ဖြစ်နေသော သူမ၏ ပါးပြင်လေးကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက်  ငုံ့၍  နမ်းလိုက်သေးသည်။ မကြာခင်မှာတင် သူမ၏ ပေါင်တံဖြူဖြူလေးများမှာ  မြောက်လိုက်ပီး ဖိချလိုက်ရာ

‘‘ ဗြစ်  . အ င့်  .. အ . . အ င်း  ... ဗြစ်  ..  ဗြစ်    .  ကျွတ်  .. ကျွတ်  ..  ကျွတ်   ’’ 

အတော်လေး ကျပ်ကျပ်တည်းတည်းလေး ဖြစ်နေသော  သူမစောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့် အရသာတွေ့သွားသော ကျွန်တော်က လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တဆုံးထိ သွင်းထားပြီး  သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့  မှောက်ချကာ နို့လေးတစ်လုံးကို  ငုံကာ စို့လိုက်လေတော့၏။

ကျွန်တော် ငုံလိုက်မိသော သူမ၏  နို့သီးခေါင်းလေးမှာ သေးပြီး  ချပ်ဝင်နေသယောင်ဖြစ်ကာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး အ မွန်၏ နို့အုံများမှာလည်း ယခုအခါ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားလိုက်မိတော့ရာ အနည်း ငယ်မျှ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးဖြစ်သွားရသော ကျွန်တော်သည် အမွန်၏ မျက်နှာကို သေချာစွာကြည်လိုက်မိ၏။

ခြင်ထောင်ပေါ်  ခေါင်းရင်းနံရံတွင် ထွန်းထားသောငါးတိုင်အား  မီးရောင်က ခြင်ထောင်အမိုးခံနေ၍ ခပ်မှိန်မှိန်  ခပ်ပြပြလေးသာရှိသော အလင်းရောင်အောက်မှ မျက်လုံးလေးများမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများ တင်းတင်းစေ့၍ မာန်တင်းထားပုံလေးမှာ  စွဲမက်စရာ တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။  

စင်းထားသော ခပ်ထူထူ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာလည်း ကျွန်တော်၏ ဘဝင်ကို ချုပ်ကိုင်လိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော် သေချာစွာ  ကြည့်၍ အနီးကပ် တွေ့မြင်လိုက်ရသော မျက်နှာလေးမှာ ကျွန်တော်၏ မိန်းမ အမွန်၏ မျက်နှာလေး မဟုတ်ပါ။

ခယ်မချောလေး တင်တင်၏ မျက်နှာလေးသာ  ဖြစ်တော့၏။ ကျွန်တော်သည် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရပေမယ့်  အခြေအနေအရ သူမကလည်း လိုလိုချင်ချင်ရှိ၍ နေလေသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း အစက ကျွန်တော်၏ ဇနီး အမွန်ဟု ထင်ကာ အစပျိုးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။  

သူကမငြင်း၊  အခုလည်း ကျွန်တော်၏ သွေးသားများမှာ အဆုံးစွန်ဆုံး ထ၍ နေရချေပြီ။ ကျွန်တော်သည် ရှေ့သို့ဆက်ရန်သာ ရှိတော့၏။ ကျွန်တော့်၏ လီးတန်ကြီးကို တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လျောကနဲ ဆွဲ၍  အထုတ်လိုက်တွင်တော့ သူမ၏  တင်းတင်းစေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာသည်  ပွင့်၍ သွားကာ သူမ၏ ပါးစပ်လေးသည် ဟ၍ သွားရတော့၏။   

အားဖြင့် ဆောင့်၍ လိုးရန်  ရည်ရွယ်ချက် ရှိထားခဲ့သော ကျွန်တော်သည် အမွန်မဟုတ်ပဲ တင်တင်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်နှင့် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကို ဖြေးဖြေးပင် ပြန်၍ သွင်းကာ ညင်ညင်သာသာပင် လိုးပေးတော့၏။ သူမ၏ နို့လေးများကိုလည်း  စို့၍ပေးရင်း နို့တစ်လုံးကို စို့ပေးနေစဉ် တခြားနို့တစ်လုံးကိုလည်း လက်ဖြင့်  ဆုပ်နယ်ချေမွ ပေးနေ၏။

မကြာမီမှာပင် တင်တင်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ထောင်၍ လာကြတော့သည့်အပြင် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီး  အသွင်းလိုက်တွင်လည်း တင်တင်၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးများမှာ တက်လာရတော့၏။ စောက်ပတ်အသစ်ကလေး၏ ကောင်းမွန်လှသော အတွေ့ကြောင့်  နဂိုထဲကမှ ရမ္မက်ဇော ထန်နေသဖြင့်

‘‘ ဖွတ် .. အ င့်    ဗြစ်   .ဟင့်  . ဖွတ် ..  အ ..ဟင်း ..ဟင်း  .. ’’

ကျွန်တော်၏ ဆောင့်အားနှင့်အတူ တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးတီး  ဖြူဖြူလေးမှာ ရှေ့တိုး နောက်ငင်ဖြင့် လှုပ်ခါနေရင်း သူမသည် ရင်ဘတ်လေး မြောက်လာလိုက် ဖင်လေး ကော့လာလိုက် ဖြစ်နေတော့သည်။

ထို့ပြင် တင်တင်၏ လက်နှစ်ဖက်သည်လည်း ကျွန်တော်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ဖက်တွယ်၍ လာပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် မော့၍ တက်သွားရသော သူမ၏ မျက်နှာလေးတွင်တော့ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်၍သာ နေတော့၏။ ဆောင့်၍  လိုးရင်း လိုးရင်းဖြင့် တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း  မြောက်၍ အတန်ကြာအောင် ငြိမ်၍  နေကာ အမောပြေ၍  နေကြပြီးလျှင်  ကျွန်တော်သည် ခေါင်းထောင်၍ ထလိုက်၏။  ပြီးတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးတန်ကြီးကို တစ်ချောင်းလုံး  ဆွဲ၍  မချွတ်သေးပဲ တစ်ဝက်မျှသာ  ထုတ်၍  ဖြေးဖြေးလေး ပြန်သွင်းကာ အညင်သာဆုံးနှုန်းဖြင့် လိုး၍ ပေးနေလိုက်၏။ ယခုအချိန်ထိ ကျွန်တော်သည် တင်တင်အား မသိသလိုပင် ဘယ်လိုမှ မခေါ် ဘဲ အသာနေခဲ့သည်။

ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း အပျိုစင် စောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့် မာန်တက်ကာ လုံး၀ ပျော့ခွေမသွားပဲ ရှိရာမှ ယခုတဖန် လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်မျှဖြင့် သွင်းချီ ထုတ်ချီ လိုးပေးနေပြန်တော့ တခဏ အတွင်းမှာပင် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ စံချိန်မှီအောင်ပင် ပြန်လည်၍ ကြီးထွားလာတော့၏။ 

သွေးသား ဆူဖြိုးလွန်းလှသော တင်တင်သည်လည်း ပြန်၍ စိတ်ပါလက်ပါလေး ဖြစ်လာရသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လီးတန်ကြီးကို တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အကုန်သွင်း အကုန်ထုတ်ကာ ခပ်ဖိဖိလေး ဆောင့်၍ လိုးပေးနေပါတော့သည်။ အချက် ( ၂၀) မျှ လိုးပေးပြီးသော အ ခါတွင်တော့ ကျွန်တော်သည် အားရပါးရ ဆောင့်ကာ (၂) ကြိမ်  (၃) ကြိမ်လောက် ဆောင့်၍ ထည့်လိုက်၏။

‘‘ ပြွတ်  ... အ င့် ..  ပြွတ်  ..   အ    ..ပြွတ်  ... အမလေး    . ’’

‘‘ ပြွတ်  ’’

ပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အကုန် ဆွဲချွတ်လိုက်လေတော့သည်။ ထိုနောက်တွင်တော့ ကျွန်တော်က ခြေရင်ဖက်ရှိ  သူမ၏ ထမီလေးကို လှမ်း၍ ဆွဲကာ သူမ၏ စောက်ပတ်နှင့်  လီးတန်ကြီးကို သုတ်ပေးလိုက်တော့၏။

တင်တင်ကတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်လုပ်၍ ကျွန်တော့်ကို အသာလေးကြည့်၏။ကျွန်တော်ကတော့ တင်တင်မှန်း မသိလေဟန်ဖြင့်ပင် သူမ၏ ဘေးတွင်ဝင်၍ လှဲလိုက်ကာ ကျွန်တော်သည်  သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို  ဖက်လိုက်၏။ ပြီးတော့ တင်တင်၏  နဖူးလေး မေးစေ့လေးနှင့် ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်တို့ကို  နမ်းနေရာ တင်တင်ကလည်း သူမ၏  မျက်နှာလေးကို ခပ်မော့မော့ လုပ်ပေးကာ အနမ်းခံနေ၏။

သူမ၏ မျက်နှာလေး အနှံ့ကို အားရအောင် နမ်းပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် ဖူးဖူးလေးဝေကာ တင်တင် ခမျာမှာလည်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် ကျွန်တော်၏  နှုတ်ခမ်းကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ပြန်လှန်ကာ စုပ်ပေးနေရှာ၏။ သူမ၏  လက်တစ်ဖက်ကတော့  ကျွန်တော်၏  ကိုယ်ကို သိုင်း၍ ဖက်ထားကာ ကျန်သော တင်တင်၏ လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမနှင့် ကျွန်တော့် အကြားတွင် ရောက်နေပြီး ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးအောက်တွင် ပိနေ၏။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းရင်း တင်တင်၏ ဗိုက်သားလေးများနှင့် သူမ၏ ဆီးခုံလေးတို့ကို ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော်၏ လက်သည် တင်တင်၏ ပြောင်သလင်းခါနေသော စောက်ဖုတ်အငုံလေးပေါ် သို့ ရောက်သွားကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေရာ အမွှေးအမျှင်  လုံးဝမရှိသော တင်တင်၏ စောက်ဖုတ်လေးသည် ချောမွေ့  ညက်ညော၍ အိစက်လျက် ရှိရကား ကျွန်တော့်အဖို့  ထိတွေ့၍  ပွတ်ပေးနေရသည်မှာ အရသာတွေ့လှသည်။

ကျွန်တော်၏ လက်သည်ပင် အိစက် ထွေးအိနေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးကို တစ်ချက်  တစ်ချက်တွင် သာသာလေး  ဖိကြည့် မိနေသေး၏။ ခဏ ကြာတော့ ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ကျွန်တော်၏  နှုတ်ခမ်းများကို ခွာလိုက်ကာ သူမ၏ ဘေးတွင်  ဒူးထောက်လျက် ထိုင်လိုက်၏။ 

ပြီးတော့ ကျွန်တော်၏ မျက်နှာက သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် သို့အပ်ကာ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကြားရှိ တင်တင်၏ လက်လေးကို ဆွဲကိုင်၍  မာတောင်၍ နေသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကိုသူမ၏ လက်ဖဝါးထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်တော့၏။ 

ကျွန်တော်သည် လျှာကို တစ်လစ်လေးထုတ်ကာ တင်တင်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့် ပွတ်ကာ  လျက်ကာ လုပ်ပေးနေချိန်မှာတော့ တင်တင်သည် သူမ၏ လက်ဖဝါးထဲတွင် ရောက်နေသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကို ပထမတွင် တရွရွဖြင့်စမ်းကာ ကိုင်နေပြီးမှ တဖြေးဖြေး  နဲနဲ တင်းတင်းကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်၍  ပေးလာတော့၏။

ကျွန်တော့်၏ ခယ်မချော တင်တင် ဖြစ်သည်ဆိုသည့် အသိနှင့် သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးတို့ကြောင့်  ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ တစ်စတစ်စ မာတင်း၍ အဆမတန် ကြီးထွားကာ လာရတော့သည်။ တင်တင်သည်လည်း သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူ နှစ်လုံးမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လျက် သူမ၏ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ ထောင်လိုက်၏။ 

ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် ပွင့်၍ မလာတော့ဘဲ သူမ၏ နှုတ်ခေါင်းဖျားမှ အသက်ရှုသံများ  ပြင်းထန်၍ လာတော့သည်။ သူမ၏ နို့လေးများဆီမှ ကျွန်တော်၏ မျက်နှာကို သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးဘေးသို့    မှောက်၍  တင်တင်၏ နားဆီသို့ကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏။

‘‘ ကို့ကို  ကုန်းပေးပါလားဟင်    ’’

‘‘  ဟင်      ’’

တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွား၏။ ကျွန်တော်က ပြောပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ပါးပြင်လေး  တစ်ဖက်ကို ကြင်ကြင်နာနာလေး နမ်းကာ ကြုံး၍ထလိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေရင်းဘက်ဘေး၌ ဒူးထောက်ကာ  ထိုင်လိုက်ရင်း တင်တင်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေမိ၏။   

အမွှေးအမျှင် လုံးဝမရှိသော သူမ၏ စောက်ပတ်လေး၏ အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်တွင် စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ထွက်နေပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး  ၂ ခုမှာလည်း  ဖောင်းတင်း၍ နေ၏။ ခဏ နေတော့မှ တင်တင်သည် မထူးတော့ပါဘူး ဆိုသည့် သဘောဖြင့် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချကာ လူးလဲထလိုက်၏။ကျွန်တော့်ကို မကြည့်ပေ။ ထိုသို့ ချပြီးသည်နှင့် တင်တင်သည် အိပ်ယာပေါ် တွင် ဒူးထောက်၍ ရှေ့တွင်    သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်၍ ထောက်ကာ လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တော့သည်။ 

ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ နောက်ဖက်သို့  ဒူးထောက်လျက် တိုးကပ်သွားပြီး ကုန်းထားသော သူမ၏ ဖင်သားကြီးဆီသို့  တိုးကပ်မိသည်နှင့် အသဲယားဖွယ်ကောင်းသော နောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသည့် တင်တင်၏ စောက်ပတ်နှု တ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်မဖြင့်  ကပ်ကာ အောက်မှ အပေါ်သို့  ဆွဲလျက် ပွတ်ပေးလိုက်မိ၏။

‘‘  အိုး  ... အကို့     ’’

တိုးညှင်းသော အသံလေး ထွက်ပေါ် လာပြီး တင်တင်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ လှုပ်ခနဲ တစ်ချက်ခါသွားတော့သည်။ ပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို တေ့ကာ သူမ၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်  ထိန်းကိုင်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏။

‘‘  ဖွတ်  ..  အ င့်   ... ကျွတ်  ..   ကျွတ် ’’

ပြင်းထန်သော ရမ္မက်စိတ်ကြောင့်  ကျွန်တော့်၏ လိုးသွင်ချက်များသည်  ပြင်းထန်၍ သွားတော့ရာ တင်တင်၏  ကုန်းထားသော ခါးလေးမှာ တွန့်သွားပြီး သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှလည်း စုပ်ကလေးများပင် သပ်လိုက်ရရှာသည်။

တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့  တဆုံးဝင်၍ သွားသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးသည် ကျဉ်းကြပ်လှသော တင်တင်၏ နူးနူးညံ့ညံ့ စောက်ခေါင်းသားလေးများက အတင်းဆွဲညှစ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားရသောကြောင့်  ကျွန်တော်သည်လည်း တင်တင်ကို ညှာရန်  စိတ်ကူးမရှိတော့ဘဲ အားရပါးရပင် ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးနေတော့၏။ 

လေးဖက်ထောက်၍ ဖင်ကုန်းကာ အလိုးခံနေသော တင်တင်သည်လည်း သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ ငိုက်သွားမလိုဖြစ်လိုက် လန်၍တက်လာသလိုဖြင့် ကာမအရသာကို တဝကြီး  ခံစားနေရင်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း ကျွန်တော့်၏ ဆောင့်အားကြောင့် အိထွေးသော အသားစိုင်များသည် တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ  ဖြစ်၍ သွားနေရသည်မှာ အသဲတယားယား အားရဖွယ် ကောင်းလှပေတော့သည်။

အလိုးခံရင်းက ထွက်၍လာသော တင်တင်၏ စောက်ရည်တွေကလည်း သူမ၏ စောက်ဖုတ်အငုံတွင် သာမက  ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်တွင်လည်း ပေပွနေရတော့၏။ တဖြေးဖြေးဖြင့် တင်တင့်ထံမှ တဟင်းဟင်း ညီးသံလေးတွေကလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်ပေါ် လာရလေတော့၏။

သူမ၏ ရှေ့တွင် ထောက်ထားသော သွယ်လျသော သူမ၏  ဖြူဖွေးသော လက်ကလေးများသည်ပင် တဆတ်ဆတ် တုန်၍ နေရှာလေသည်။ ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်၍ လာရာမှ အရသာများ အီစိမ့်၍ လာရသော ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏  ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ကျွန်တော်၏  လီးတန်ကြီးကို အဆုံးနီးပါးထုတ်ကာ အားကုန်ပင် ကြုံး၍ ကြုံး၍  (၁၀)  ချက်မျှ ဆောင့်ကာ လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။

‘‘  အာ့  ...   အ င်း  ...   အ   .. အ   .. အ မလေး  ..ဟင်း  ’’

တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်ခါသွားလျက်ကပင် ရှေ့သို့ ဟတ်ထိုးကျသွားချိန်မှာပင် ကျွန်တော်ကလည်း  သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို အတင်းဆွဲ၍ ကပ်ကာ တင်တင်၏ ကျောပြင်ပေါ် သို့ မှောက်ရက်သားလေး ပါသွားလေတော့၏။ (၅) မိနစ်လောက် ကြာအောင် ထပ်ရက်သားကလေး အမောဖြေနေပြီးမှ  ကျွန်တော်က ဘေးသို့ ပက်လက် လှန်ချလိုက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်၍  မှိန်းနေလိုက်တော့၏။  

ခဏ ကြာမျှ ကြာတော့မှ  တင်တင်က လူးလဲထကာ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးထားရင်း သူမ၏ အဝတ်အစားများကို ဝတ်နေ၏။ ကျွန်တော်က ပက်လက်လှန်နေရာမှ  လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးကို    လှမ်း၍ ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ပေးနေမိသေး၏။ အဝတ်အစားများ ဝတ်ပြီးသွားတော့  တင်တင်သည် ခြင်ထောင်အပြင်သို့  ထွက်ကာ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေ၏။

‘‘  ကိုယ်  ထမင်း   နည်းနည်းလောက် စားရင်  ကောင်းမလား   မသိဘူး    . ’’

‘‘   အ င်း      ’’

တင်တင်တစ်ယောက် ထွက်သွားမှ ကျွန်တော်သည်  အိပ်ယာပေါ်  မှ လူးလဲထကာ အဝတ်အစားများကို ယူ၍  ဝတ်လိုက်၏။ ပြီးနောက် အိပ်ယာပေါ် သို့ပြန်၍ လှဲချလိုက်မိရာ တခဏ တွင်းမှာပင် အိပ်ပျော်၍ သွားရတော့၏။ မည်မျှကြာအောင်  အိပ်ပျော်သွားသည် မသိ  ။

‘‘ ဟေး  လူကြီး  ထ ..ထ ..ဘယ်အ ချိန်က  ပြန်ရောက်ပြီး  စမတ်ကျကျ အိပ်ပျော်နေတာလဲ ’’

ဟူသော အမွန်၏အသံကို  ကြားလိုက်မှ ကျွန်တော်သည် လန့်၍ နိုးလာကာ လူးလဲထ၍ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေတော့၏။

‘‘ ထမင်း စားပြီးပြီလား’ ’  

အမွန်က ကျွန်တော်ကို မေးနေပြန်သည်။ အမွန်၏ ကိုယ်ပေါ် တွင် ဝတ်ဆင်ထားသည်မှာ အမေရိကန် နိုင်လွန်အကွက်ဖြူ လက်ရှည်၊ဘန်ကောက်လုံချည် နံ့သာရောင်နှင့်ဖြစ်၏။ ခေါင်းတွင်လည်း သေချာစွာ ကျစ်ဆံကျစ်၍  ပြန်ထုံးကာ ပိုက်ကွန်ဖြင့် အုပ်ထားရုံတွင်မက ပန်းအဖြူ တစ်ပွင့်လည်း ပန်ထားသေး၏။

‘‘  မင်း  ဒါဘယ်က ပြန်လာတာလဲ ဒီ အချိန်ကျမှ ’’

‘‘  မွန့်သူငယ်ချင်း ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့  အိမ်မှာ ဘုရားကိုးဆူ ရှိလို့ သွားတာလေ။ မေမေကလဲ ညနေမှာ သူ့တူမ  လာခေါ်လို့ သမိုင်းကို ပါသွားတယ်။  အိမ်မှာ တင်တင်ကို မှာခဲ့သားဘဲ မမပြန်မလာမှီ  သူပြန်လာပြီး    ထမင်းစားမယ်ဆို ကျွေးလိုက်လို့’ ’

‘‘  ကဲ   ဆာပြီ  မွန်ရာ  ထမင်းစားရအောင်’ ’

အမွန် တစ်ယောက် အဝတ်အစားများ လဲ၍ ပြီးသောအခါတွင်တော့ ထမင်းစားရန်  နှစ်ယောက်သား ထွက်လာကြသောအခါဝယ် ထမင်းစားပွဲပေါ် ဝယ် ကျွန်တော်တစ်ယောက်စာ  ထမင်းဟင်းများမှာ ခူးခပ်၍ အဆင်သင့်ပင် အုပ်ဆိုင်းထားသည်ကို  တွေ့မြင်လိုက်ရပါတော့သည်။

..........................................................................................................

 အခန်း ( ၂ )

နောက်တစ်နေ့  နံနက် ကျွန်တော် အိပ်ရာထတော့ ကျွန်တော့်၏ဇနီး  အမွန်သည် ဈေးသွားပြီ ဖြစ်သည်။    ကျွန်တော်လည်း မျက်နှာသစ် အဝတ်အစားလဲကာ ထမင်းစားပွဲပေါ် တွင်အဆင်သင့် တင်၍  ပြင်ထားသော  ထမင်းကြော်ကို စားကာ အိမ်ရှေ့ခုံပေါ်  တွင်ပင်ရှိနေသေးသော ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကို ဆွဲကာထွက်ခဲ့တော့၏။ တနင်္ဂနွေနေ့လည်းဖြစ်တော့ ရုံးသွားရန်လည်း မလိုသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လမ်းထိပ်ရှိ အရက်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ အရက်သောက်နေလိုက်၏။  အရက်တစ်ပိုင်းလောက် ကုန်ခါနီးတွင်တော့ ဆိုင်ထဲသို့   လူတစ်ယောက်ဝင်လာပြီး    .    

‘‘  ဆရာ ကိုဆန်းမြင့် ဆိုတာ ဘယ်သူပါလဲဗျာ     ’’

ဟုမေးနေသည်ကို  ကြားရ၍ ကျွန်တော်က လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး

‘‘  ဆန်းမြင့် ဆိုတာ ကျုပ်ပါဘဲ ဘာကိစ္စ ရှိ့လို့လဲ ’’

ကျွန်တော်က ထိုသူကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဖြေလိုက်ပါသည်။ အခြားခုံတွင် ထိုင်၍ အရက်သောက်နေကြသော    လူ ( ၂)  ယောက်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ကို လှမ်း၍  အကဲခတ်ကြည့်နေ၏။

‘‘  သြော် ဆရာ့ ဇနီးနဲ့ တူတယ်။ ခေါ် ခိုင်းလိုက်လို့ပါ ။ ဟိုရှေ့နားက ကျွန်တော့် ဆိုက်ကားပေါ် မှာ စောင့်နေတယ် ’’

‘‘  ဟုတ်ကဲ့  ကျွန်တော် အခုပဲ လာခဲ့မယ်၊ ပိုက်ဆံရှင်းလိုက်ဦးမယ်’ ’

ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆို လက်ကျန်အရက်ခွက်ကို မော့ပြီးလျှင် ကျသရွေ့  ပိုက်ဆံကို ရှင်းပေးလိုက်ပြီးလျှင် ဆိုင်ထဲမှ ထွက်၍လာသောအခါ ကျွန်တော် အကြီးအကျယ် အံ့သြ၍ သွားရပြန်၏။ ဆိုက်ကားပေါ် တွင် ထိုင်၍ စောင့်နေသူမှာ ကျွန်တော်၏ ဇနီး အမွန် မဟုတ်ပဲ ကျွန်တော်၏ ခယ်မချော တင်တင် ပင်ဖြစ်နေပါသည်။

‘‘  လာ အစ်ကို  ဆိုက်ကားပေါ်  တက် ။ တင်တင်ကို မြို့ထဲလိုက်ပို့စမ်းပါ ’’

တင်တင်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့်  ကျွန်တော်မှာလည်း ယောင်တောင်တောင်နှင့် ဆိုက်ကားပေါ် သို့ တက်ထိုင်၍ လိုက်လာခဲ့ရပါတော့သည်။

‘‘  ဘယ်ကို သွားမှာလဲ တင်တင် ’’

‘‘  မြို့ထဲကိုပါလို့    ဆိုနေ .. ’’

ကျွန်တော် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပဲ ငြိမ်၍ နေလိုက်ပါသည်။ တင်တင်သည် ဂလုပ်ရုံသို့ အနင်းခိုင်း၍ ဂလုပ်ရုံရှေ့အရောက်တွင် ဆိုက်ကားပေါ် မှ ဆင်းလိုက်ကာ ဆိုက်ကားဆရာအား ပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်ပါသည်။

‘‘  ဘယ်နှစ်နာရီ  ထိုးပြီလဲ အစ်ကို ’’

‘‘  (  ၈ ) နာရီနဲ့ ( ၄၅) မိနစ် ’’

‘‘  ဒီရုံက မောနင်းရှိုးကြည့်ရအောင်’ ’

တင်တင်က  ရှေ့မှ ခပ်တည်တည် လျှောက်သွားပြီး ပြောသဖြင့် ကျွန်တော်သည် အံ့အားသင့်သွားရကာ  

‘‘  ဟင် မောနင်းရှိုးကြည့်မယ် ဟုတ်လား  အိမ်ကို ဘယ်လို ပြောခဲ့သလဲ’ ’ 

‘‘  အိမ်ကိုတော့  သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဆီ သွားမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ် ။ ကဲ  သွားပြီး  လက်မှတ်သွားဝယ်ချေ  . ဒီစီက ဝယ်နော်’ ’ 

ထိုနေ့က မောနင်းရှိုး ပြ၍နေသော အင်္ဂလိပ်ကားမှာ နာမည်ကြီးကား မဟုတ်သဖြင့် လူနည်းလှသည်။ အထူးတန်းမှာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ဦး၊ အခြား စုံတွဲတစ်တွဲနှင့်ယောက်ျား နှစ်ယောက်ခန့်သာ ရှိပါသည်။ တင်တင်က နေကြာစေ့စားရင် ဣန္ဒြေကောင်းနေလေ ကျွန်တော့်၏ စိတ်ထဲတွင် တထိတ်ထိတ်နှင့် ဖြစ်နေလေဖြစ်၏။ မကြာမီမှာပင် မီးမှိတ်၍  ဇာတ်ကား  စတင်ပြသတော့၏။

‘‘  ဘယ့်နှယ်လဲ အစ်ကို ’’

‘‘  ဘာကို ပြောတာလဲ  တင်တင် ’’

‘‘  ဘာကို ပြောရမှာလဲ တင်တင်တို့  ကိစ္စကိုပေါ့ ’’

‘‘  ဘာကိစ္စလဲ တင်တင်’ ’

‘‘ အစ်ကို မသိချင်ယောင် ဆောင်မနေပါနဲ့ ။ ညက တင်တင်နဲ့  အစ်ကိုဖြစ်ကြတာ အစ်ကိုသိတယ် မဟုတ်လား ’’

‘‘ သိပါတယ်  တင်တင်  အဲဒါက  ...   ’’    

ကျွန်တော့်   စကားမဆုံးလိုက်ပေ  

‘‘  ကဲပါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ဖြစ်မိကြတာတော့ ပြင်လို့ မရတော့ဘူး ။ ဒီ ပြဿနာကို အစ်ကို ဘယ်လို စဉ်းစားသလဲ ’’

‘‘  အခု အစ်ကို ဘယ်လိုမှ စဉ်းစားလို့  မရဘူး ။ အဘွားကြီးနဲ့  အမွန်တို့ သိရင် ပွက်ကုန်မှာဘဲ ’’ 

‘‘  ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူဘာပြောပြော တင်တင်တော့ အစ်ကို့ကို ချစ်တယ် ။ အစ်ကို  တင်တင့်ကို ယူရမယ် ’’

‘‘  ဟောဗျ .. ဖြစ်ပါ့မလား တင်တင်ရယ်။  စဉ်းစားပါဦးကွယ် ။ အခြေအနေတွေ ပိုဆိုးသထက် ဆိုးကုန်မှဖြင့် ’’

 ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ လက်ဖဝါးလေးကို အသာအယာပွတ်ပေးနေရင်း ချော့မော့ပါသေးသည်။

‘‘  ဘာမဖြစ်စရာရှိလဲ ညက ကိစ္စက တင်တင်လော်မာလို့ ဘဲထားပါ ။ ကျူးကျူးလွန်လွန် ဖြစ်ပြီးမှတော့ တင်တင် ယောက်ျားတစ်ယောက်ကနေ နှစ်ယောက်ပြောင်းပြီး မဆက်ဆံချင်ဘူး ’’

‘‘ အိုဒီလို မပြောပါနဲ့ ညီမလေးရယ် ..ဒါတွေအားလုံး အစ်ကို့ အပြစ်တွေချည်းပါပဲ’ ’

‘‘  ဘယ်လို စီစဉ်မလဲ ဆိုတာကိုပဲ မမတို့ကို ဖွင့်ပြောမလား အဲဒါမှ အစ်ကိုက ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်နေရင် တင်တင် ထင်ရာလုပ်မှာပဲ၊ နောက်မှ  အဆိုးမဆိုနဲ့ ’’

‘‘ အစ်ကို အချိန်ယူ စဉ်းစားပြီး လုပ်ရလိမ့်မယ် အစ်ကို အစီအစဉ် လုပ်နေတဲ့ရက်တွေမှာ အစ်ကို့စကားကို ညီမလေး နားထောင်ရမယ် ဘာမှ ဇွတ်မလုပ်ရဘူးနော် ’’ 

‘‘  မလုပ်ပါဘူး အစ်ကို နားထောင်ပါ့မယ် ။ အစ်ကိုကသာ တင်တင်ကို တကယ်ယူရမယ် ။ မမထားတဲ့ နေရာမှာပဲ တင်တင်နေပါ့မယ်။ အစ်ကိုနဲ့ ပေါင်းရရင် တော်ပါပြီ ။ တင်တင် ဘာလုပ်ရ လုပ်ရ ဘယ်လို နေရနေရ ဟုတ်လား အစ်ကို ’’

‘‘  အေးပါကွယ်  ညီမလေးရယ် ’’

ခင်မွန် ဈေးကပြန်ရောက်လာတော့ တင်တင်က သူငယ်ချင်းဆီ သွားစရာရှိ၍ ဆိုကာ ထွက်သွားသည်။ အစ်ကိုကလည်း ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုတော့ တနေကုန် အပြင်ထွက်ပေလိမ့်မည်။ ဈေးခြင်းတောင်းချ၍  ချက်စရာရှိသည်များကို ချက်၍ ထမင်းစားပွဲပေါ် တွင် ပြင်ဆင်ကာ ခင်မွန်သည် အုပ်ဆောင်းလေးကို အုပ်၍ ထားလိုက်ပြီး ရေချိုးလိုက်၏။

ပြီးတော့ အလှပြင်ဆင်ကာ အပြင်ထွက်ရန်  ဧည့်ခန်းထဲသို့  ထွက်၍ လာ၏။ ဧည့်ခန်းထဲရှိ တိုင်ကပ်နာရီကို    ကြည့်လိုက်တော့  မနက် ( ၉ ) နာရီကျော်ပေပြီ။  ခင်မွန်သည် အိမ်ရှေ့ တံခါးကို သော့ခတ်ကာ ပိတ်လိုက်၏။ တင်တင်နှင့် အစ်ကိုထံတွင် သော့ပိုတစ်ချောင်းစီ ရှိသဖြင့် ပူရန်မလိုပေ။  

အမေကလဲ သူ့တူမများအိမ်မှာ ငါးရက်လောက် ကြာမည်ဖြစ်၏။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်ပြီးနောက် ခင်မွန်သည် ထွက်၍ လာတော့၏။ လမ်းမရောက်တော့ ဆိုက်ကားတစ်စီးကို  ခေါ် ကာ သူမ ဦးတည်ရာ အရပ်သည်ကား    ရှယ်လီမီးသွင်တို့ အိမ်သို့ပင် ဖြစ်၏။

ညက ရှယ်လီမီးသွင်တို့ အိမ်တွင် ဘုရားကိုးဆူ ရှိ၍ သွားခဲ့ရာ သူမ မမျှော်လင့်သော သူတစ်ယောက်ကို တွေဆုံခဲ့ရ၏။ ထိုသူကတော့ အခြားလူ မဟုတ်ပေ။ ခင်မွန် ကျောင်းသူဘ၀ကပင် အစ်ကိုဆန်းမြင့်နှင့် မတွေ့မီ  ခြောက်လလောက်ထိ ချစ်ကြိုက်ခဲ့သော ကျော်ဦး ဆိုသူပင် ဖြစ်သည်။ ကျောင်းသူဘဝကပင် ခင်မွန်နှင့် ကျော်ဦးတို့သည် ချစ်သူဘ၀ ရောက်ခဲ့ကြပြီး သုံးနှစ်နီးပါးမျှ  ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြ၏။  

ထို့နောက်တွင်တော့ ကျော်ဦးသည် အလုပ်ဝင်လုပ်ပြီးနောက် နယ်သို့ပြောင်းသွားကာ ခင်မွန်နှင့် အဆက်အ သွယ် ပြတ်ခဲ့ရ၏။ နောက် ကျော်ဦးတစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသွားသလိုလို  ဘာလိုလိုသာ ခင်မွန်ကြားလိုက်ရ၏။ ကျော်ဦးကို မတွေ့ရတော့။  

ခင်မွန်နှင့်လည်း အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားခဲ့ရ၏။ ခင်မွန်သည် ကျော်ဦးနှင့်အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားပြီး ခြောက်လခန့်ကြာမှ ဆန်းမြင့်နှင့် ဆုံစည်းကာ ခင်မင်ခဲ့ရပြီး  နောက်တော့  ချစ်သူဘဝကိုရောက်ကာ အခုဆိုလျှင် ခင်မွန်နှင့်ဆန်းမြင့်တို့ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ ၂ နှစ်ခန့်ပင် ရှိခဲ့လေပြီ ဖြစ်၏။ 

အခုတော့ သုံးနှစ်ခန့် အဆက်အသွယ်ပြတ်ကာ ကွဲကွာခဲ့ရသည့် ကျော်ဦးကို ခင်မွန်သည် ရှယ်လီမျိုးသွင် တို့ ဘုရားကိုးဆူမှာ ဆုံတွေ့ခဲ့ရ၏။ ကျော်ဦးကလည်း သူမကို  မြင်မြင်ချင်း မှတ်မိသလို သူမကလည်း ကျော်ဦးကို မြင်မြင်ချင်း မှတ်မိ၏။  

ကျော်ဦးနှင့် ခင်မွန်တို့ အကြောင်းကိုလည်း ရှယ်လီမျိုးသွင်က အစမှ အဆုံးတိုင် သိထားသူဖြစ်၏။ ညကဧည့်သည်များကြားတွင်  ဖြစ်နေ၍ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်ကို စကားတွေ အားရအောင် မပြောလိုက်ရပေ။ ဒါကြောင့်  ဒီနေ့ နေ့လည် ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့ အိမ်သို့လာရန် ချိန်းဆိုလိုက်၏။ သူရောခင်မွန်ပါ အိမ်ထောင်သည်တွေ ဖြစ်ပေမယ့် ဒီအခွင့်အရေးလေး တစ်ခုတော့  သူ့ကို ပေးသင့်သည်ဟု  ခင်မွန်က ထင်၏။ 

ခင်မွန် ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကျော်ဦးနှင့် အေးအေးဆေးဆေး စကားပြော လိုသေးသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ခင်မွန်သည် ကျော်ဦး ချိန်းသည်ကို  လက်ခံကာ ယခု ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့  အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

.........................................................................................

တင်တင်၏ အလိုအတိုင်းလိုက်က စီစဉ်ဆောင်ရွက်ရန် ပြောပြီးသည့်နောက်တွင်တော့ တင်တင်သည်  ဆန်းမြင့်၏ လက်ဖျားကို သူမ၏ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကာ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေ၏။ ထို့နည်းတူ ဆန်းမြင့်သည်လည်း  ရုပ်ရှင်ကားဆီသို့ ကြည့်နေ၏။ သို့ရာတွင် သူတို့နှစ်ယောက်၏  စိတ်တွင်တော့ အတွေးကိုယ်စီ  ရှိနေကြ၏။

ဆန်းမြင့်နှင့် အမွန်တို့နှစ်ဦး အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်နီးပါး  ရှိခဲ့ပြီဖြစ်၏။ သားသမီးလည်း မထွန်းကားသေးသဖြင့် ချစ်၍ ပျော်၍ပင် မဝသေးပါ။ အမွန်နှင့်တင်တင်တို့သည် မိခင်မုဆိုးမကြီးနှင့် အတူ ကြိုးကြိုး ကုတ်ကုတ်ရိုးရိုးသားသား နေကြသူများသာ ဖြစ်၏။  

အမွန်မှာ ခပ်ကုတ်ကုတ်နှင့် ရှက်တတ်သော်လည်း တင်တင်ကတော့ ရိုးရိုးနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိခဲ့၏။ ခင်မွန် (အမွန်) နှင့်  ဆန်းမြင့်တို့  မညားမီကပင် တင်တင်မှာ ဆန်းမြင့်အား အစ်ကို အစ်ကိုဖြင့် အလွန်ပင် ခင်မင်ရှာသည်။   

တောင်းစရာရှိလည်း  ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းယူ၍  ပေးစရာရှိရင်လည်း ရိုရိုးသားသားပင် လာ၍ ပေးတတ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင်လျှင် အမွန်အား ဆန်းမြင့်သည်တံချူတိုတိုဖြင့် ချူစဉ်ကပင် တင်တင်ကိုပင် မနဲချော့မော့ ကပ်ရပ်ကာ ဖူးစာရေးနတ် လုပ်ခိုင်းခဲ့ရပါသည်။ အမွန်၏ အမေကြီးကား အပေါင်းအဖော်များနှင့် သောက်စား၍  တစ်ခါတစ်ရံ အောက်ခြေလွတ်တတ်သော ဆန်းမြင့်ကို ထိုစဉ်ကပင်လျှင် အော့နှလုံးနာပုံ ရ၏။ 

သို့သော် သမီးနှင့်ညားပြီးသော အခါတွင်ကား မခေါ် ချင်ရင်ရသော်လည်း မတော်ချင်၍  မရသော ချစ်သားမက်ကို ဆူတစ်ခါ ဆောင့်တစ်လှည့်ဖြင့် စခန်းသွားလျက်ရှိသည်။ တင်တင်သည် အမွန်နှင့်ဆန်းမြင့်  ညားပြီးမှ ဆန်းမြင့်အား ပို၍ ချစ်ခင်ရှာပါသည်။

ဆန်းမြင့် အရက်မူးလာသည်အခါ အနားသို့ မကပ်သော်လည်း အရက်မမူးသည့် အခါတွင်တော့ အနားသို့ကပ်၍ အစ်ကိုရင်းတမျှ  အလိုရှိသမျှ ပူဆာခြင်း၊ ညဉ့်နက်သန်းခေါင် ဆန်းမြင့် စာရေးပြီဆိုလျှင် ပက်လက် ကုလားထိုင် တစ်လုံးနှင့်ထိုင်ကာ စာဖတ်နေတတ်ပြီး  ဆန်းမြင့်လိုအပ်သမျှ ကူညီပေးနေတတ်သည်။ 

တင်တင်နှင့် အမွန်တို့မှာ အရပ်အမောင်း မတိမ်းမယိမ်းဖြင့်  နှစ်ယောက်စလုံး အသားဖြူကြသော်လည်း  အ ကြီးဖြစ်သူ အမွန်က နှာတန်ပေါ် ပေါ် မျက်လုံးကောင်းကောင်းဖြင့်  မျက်နှာပေါက်တွင် တင်တင်ထက် ထင်ထင်ရှားရှား  သိသိသာသာ ချောမောပြေပြစ်သည်။ တင်တင်မှာ နှာတံပေါ် သော်လည်း မျက်လုံးနှင့်ပါးစပ်မှာ  သူ့ အစ်မ အမွန်ကို မမီချေ။ သို့သော် တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးကတော့ အမွန်၏ ကိုယ်လုံးထက် ပို၍ တောင့်ဖြောင့်ကာ  လှ၏။ 

ပြီးတော့ ညီအ စ်မနှစ်ယောက်လုံးကို ထိတွေဖူးပြီဖြစ်သော ဆန်းမြင့်သည် တင်တင်၏ အထိအတွေ့ သည်    ပို၍  မိန်းမောဖွယ် ဖြစ်သည်ကို တပ်မက်မောမိနေတော့၏။

.............................................................

‘‘ ဟော  အမွန်တောင် ရောက်လာပြီ  လာ  လာ ’’

အိမ်ရှေ့တွင်ပင် ရှိနေသော ရှယ်လီမျိုးသွင်က ခင်မွန်ကို ထွက်၍ ခေါ် သည်။ 

‘‘ ကိုကျော်ဦးရော ရောက်ပြီလား ’’

‘‘ စောစောထဲက ရောက်နေတာ၊  ကဲ မယ်မင်းကြီးမ အပေါ် ထပ်ကိုသာ တက်သွားတော့၊ အောက်ထပ်မှာဆိုရင် ဧည့်သည်တွေ အဝင်အထွက်နဲ့  အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောရမှာ မဟုတ်လို့ ငါစီစဉ်ထားတာ ။ အပေါ် ထပ်ဧည့်ခန်းမှာ ကျော်ဦး  စောင့်နေတယ် ’’

ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့မှာ ချမ်းသာသူများဖြစ်ပြီး  အိမ်မှာလည်း  နှစ်ထပ်တိုက်ကြီး  ဖြစ်၏။ ခင်မွန်လည်း  အပေါ်ထပ်သို့ လှေခါးမှ တက်ခဲ့တော့ရာ အပေါ် ထပ်ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာထိုင်ခုံကြီးပေါ် တွင် ထိုင်နေသော    ကျော်ဦးက ခင်မွန်ကို လှည့်ကြည့်ကာ ခင်မွန်ရှိရာသို့ လျှောက်၍ လာ၏။

‘‘  ကိုယ်က လာမှလာပါ့မလားလို့  စိတ်ပူနေတာ ’’

ခင်မွန်က ကျော်ဦးကို ဘာမှ ပြန်မပြောမိ၊ ပြုံး၍သာ ပြလိုက်၏။ 

‘‘  ခင်မွန်က အရင်ကထက်တောင် လှလာသေးတယ်’ ’

ပြောရင်းက ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ လက်လေးတစ်ဖက်ကို  ဆွဲကာ စောစောက သူထိုင်ခဲ့သော ဆိုဖာထိုင်ခုံကြီးဆီသို့  ခေါ် ၍သွား၏။ ခင်မွန်ကလဲ ဘာမျှမပြောဘဲ သူမ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လိုက်ပါသွား၏။ သူမ၏ လက်ကလေးမှာ ကျော်ဦး၏ လက်ထဲတွင် မရုန်းသာ၊ အကိုင်ခံထားရ၍  ခင်မွန် ရင်ထဲတွင် ဟိုတုန်းကလိုပင် နွေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ဆိုဖာကြီးပေါ် သို့  ထိုင်မိကြလျှင် ခင်မွန်ကပင် စကားစ၍  ဆိုလာ၏။

‘‘  ကဲ  ပြောပါဦး အမွန်ကို ဘာတွေပြောချင်လို့   ခုလိုခေါ် တွေ့ရတာလဲ ’’

‘‘  ဟိုတုန်းက ခင်မွန်အပေါ် မှာ ကိုယ်ရက်စက်သလို  ဖြစ်သွားခဲ့ရတာတွေကို ခင်မွန် နားလည်အောင် ရှင်းပြချင်လို့ပါ ’’

‘‘  တော်ပါတော့ အကိုရယ် ခုချိန်မှာ ဒါတွေပြောနေလို့ ဘာထူးတော့မှာ မို့လို့လဲ၊ အကိုလဲ အိမ်ထောင်နဲ့  အမွန်လဲ အိမ်ထောင်တွေ ကျနေကြပြီပဲဟာ ’’

‘‘  အိမ်ထောင်ကျတာတော့ ဟုတ်ပါတယ် ခင်မွန်ရာ။ ကိုယ့်စိတ်က ခုထိ ခင်မွန်ဆီမှာပဲ ရှိနေတာ၊ ကိုယ်လေခင်မွန်ကို တစ်နေ့မှ မေ့လို့ မရခဲ့ပါဘူး ခင်မွန်ရယ် ’’

စောစောထဲက ကိုင်ထားသော ခင်မွန်၏ လက်လေးကို ညှစ်သည့်အပြင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင်မွန်၏ လက်ဖဝါးလေးကို ပွတ်ပေးနေ၏။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ပေါင်လုံးခြင်းထိကာလည်း ထိုင်မိရက်သား ဖြစ်နေ၏။  ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးတမည် ခံစားနေရလေသည်။

‘‘  ခင်မွန်ရော ကိုယ့်ကို  သတိရမနေဘူးလားဟင် ’’ 

‘‘  အင်း  ရတဲ့ အခါတော့   ရပါတယ် ...’’

ကောင်းအောင် ပြောလိုက်ရပေမဲ့လည်း အမှန်တွင် ငယ်ကအချစ် အနှစ်တစ်ရာ ဆိုတာမျိုးလို ခင်မွန်သည်    ကျော်ဦးကို မေ့၍ မရနိုင်ခဲ့ပါ။  ထာဝစဉ်လည်း တမ်းတနေမိသည်။

‘‘  အမွန်   ’’

‘‘  ရှင် ’’

‘‘  ကိုယ်လေ  အမွန်ကို  ခုထိ  ချစ်နေတုန်းပဲ  သိလား    ’’

ပြောပြောဆိုဆို လက်မြန်ခြေမြန်ဖြင့် ကျော်ဦးက ခင်မွန်၏  ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ကာ သူမ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို  ရွှတ်ကနဲ ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေတော့၏။ 

‘‘  အို  ...အ ကို   .မတော်   ’’

ခင်မွန်၏ စကားသည်ပင် မဆုံးလိုက်ရချေ။ ကျော်ဦး နှုတ်ခမ်းအစုံက ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများပေါ် သို့ ဖိကပ်ခါ  စုပ်နမ်းလိုက်တော့ရာ ရင်လေးကော့၍ မြောက်တက်သွားရင်း  ခင်မွန်  တင်ပါးတစ်ဖက်သည်လည်း ဆိုဖါပေါ် မှ ကြွတက်သွားရတော့ရာ ကျော်ဦး၏ လက်သည် ဆိုဖါပေါ် မှကြွ၍ တက်သွားရသော ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးကို ကိုင်လျက်သားဖြစ်ကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေတော့၏။

တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်ရှိန်း၍ တက်လာရသော ခင်မွန်သည်လည်း သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကျော်ဦး၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမကလဲ အားကျမခံ ဆိုသလိုပင် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများနှင့် ကျော်ဦး နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လှန်ကာ စုပ်နမ်းပေးနေမိတော့သည်။

အစရှိ နောက်နောင် ဆိုတာမျိုးလို ချစ်သူသက်တမ်း သုံးနှစ်ကြာမြင့်ခဲ့ကြစဉ်က သူတို့နှစ်ဦးသည် ထိတွေ့ခဲ့ကြ လွန်ကြူးခဲ့ကြခြင်း ရှိခဲ့၍လည်း ယခုအခါတွင်နှစ်ယောက်သားမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စိမ်းမနေကြတော့ပဲ    ယဉ်ပါးလျက်သာ ရှိကြရတော့၏။ 

နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်ကာ စုပ်နမ်းရင်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီး တစ်ဖက်အောက်ဖက်တွင် ရောက်ကာ  သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ပေးလျှက်ရှိသော ကျော်ဦး၏ လက်ဖျားလေးများသည်    လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို  ထမီပေါ် မှပင် ထိတွေ့လျှက်ရှိရာ ခင်မွန်ခမျာ  မရိုးမရွ ဖြစ်၍လာခဲ့ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကိုကျော်ဦးဖက်သို့ ယိုင်ကာ သူမ ဖင်သားကြီးများမှာ ပို၍ပင် ဆိုဖာပေါ် မှ ကြွ၍တက်လာရတော့၏။

တဖြေးဖြေး ရမ္မက်ရှိန်များ တက်လာရပြီ ဖြစ်သော ကျော်ဦးကလည်း ခင်မွန်၏  ဖင်သားကြီးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသော သူ၏ လက်တစ်ဖက်ကို ပြောင်ကျကျပင် ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ထိုးထည့်ကာ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်ကို သူမ ဝတ်ထားသော ထမီလေးပေါ် မှပင်  ဆုပ်လိုက်နယ်လိုက် ပွတ်လိုက် သပ်လိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေတော့ရာ  ခင်မွန် ဖင်သားကြီးမှာလည်း ဆိုဖာပေါ်သို့ပြန်၍  ကျသွားပြီး  သူမပေါင်နှစ်လုံးမှာ ကားဟ၍  လာရတော့၏။ ကာလကြာအောင် ဝေးကွာခဲ့ရသော ချစ်သူနှစ်ဦး အနမ်းကတော့ ရှည်ကြာလွန်းလှတော့၏။

အတန်ကြာသွားသော အခါတွင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး  အသက်ရှုသံများမှာ ပြင်းထန်လာခဲ့ရပြီး တစ်ဦးကို  တစ်ဦး ဖက်၍ထားသော သူတို့ လက်များသည်လည်း တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ဖက်တွယ်မိလာကြတော့၏။ ထို အခါတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာကာ ရုတ်တရက် ဆိုဖာပေါ် မှ ထလိုက်ပြီး  ခင်မွန့်ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ကာ ဆက်တီစားပွဲပေါ် သို့ ပက်လက်လှန်ကာ တင်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ထမီလေးကို ဆွဲ၍ သူမ၏ခါးဆီသို့  လှန်တင်လိုက်ပြီး  သူ့ ပုဆိုးကိုလည်း  ချွတ်ချလိုက်လေတော့၏။

ထိုအချိန်တွင်တော့ စားပွဲလေးပေါ် မှာ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ခင်မွန်က ထွက်ပေါ် ၍လာသော ထောင်မတ်၍ သံချောင်းသဖွယ် ကျော်ဦး၏ ညိုညိုမဲမဲ လီးတန်ကြီးကို အသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည်နေမိ၏။ တချိန်က ခင်မွန်၏ အပျိုရည်ကို ထိုးဖောက်ခဲ့သည်မှာ သည်လီးတန်ကြီးပင်ဖြစ်တော့သည်ကို ခင်မွန် သတိရလိုက်မိ၏။

ကျော်ဦးကလည်း ပုဆိုးကျွတ်သွားပြီးသည်နှင့် ခင်မွန်ရှိရာသို့ တိုးကပ်၍ လာကာ စားပွဲစွန်းမှ တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မ,ကာ သူ၏ ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့  တင်လိုက်၏။ ကျော်ဦး အလုပ်ရှုပ်နေစဉ်မှာပင် ခင်မွန်က သူမ၏ အင်္ကျီရင်ဘတ်လေးကို ဖွင့်၍ ဘော်လီအင်္ကျီကိုပါ  ချွတ်ပေးထားလိုက်တော့...

ခင်မွန့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးတစ်ဖက် တစ်ချက်ဆီသို့ တင်ပြီးသည်နှင့် ကျော်ဦးသည် စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော ခင်မွန်၏  စောက်ပတ်ဝသို့ လီးတန်ကြီးကိုတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့ရာ ခင်မွန်ကလည်း ကော့ပေးလိုက်သဖြင့်  လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့  တဆုံးပင် လျောကနဲ ဝင်သွားတော့၏။

................................................................................

သူ့ထက်ကဲ ဇာတ်သိမ်း 

ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍ ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးကို ခင်မွန်၏    စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ဆွဲ၍ မထုတ်သေးဘဲ ဖိသွင်းထားကာ ခင်မွန်၏ နို့အုံလေးများကို နှစ်ချက် သုံးချက်လောက် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီးမှ သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လက်ညိုး လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ခါးကိုအားပြုကာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဇကောဝိုင်းဝိုင်းကာ လှည့်ပေးလိုက်လေ၏ ။ ချက်ချင်း ဆိုသလိုပင် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များရွှဲကနဲ   ရွှဲကနဲ ဖြစ်လာပြီး သူမ၏ ဖင်သား  ဖြူဖြူကြီးများသည်လည်း  လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာလေတော့သည်။

‘‘  အိုး ...အ ကို  .. ဟင့်  ..   အင်း    ဟင်း ’’

ဇကောဝိုင်း  လှည့်ကာ လှုပ်ပေးနေသော ကျော်ဦး၏ လီးတန်ကြီးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်၀ အပေါ် နားရှိ စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်၍  ထိနေလေတော့ရာ  ခင်မွန်သည်    အ သဲထဲထိအောင် ခိုက်၍  သွားရတော့၏။

‘‘  ဟင်း  ... အ ကို ..ကျ   ကျမ  မနေတတ်တော့ဘူး  .ဟင့်   ..  အ င်း    ’ ’

ခင်မွန်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ထွန့်ထွန့်လူးကာ မချိတင်ကဲ ဖြစ်လာရသော အချိန်တွင်တော့ ကျော်ဦးသည်  ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို လျှောကနဲ ဆွဲထုတ်ကာ လိုးတော့သည်။ ကျော်ဦးက  တစ်အားကောင်းကောင်းဖြင့်  ဆောင့်ကာ လိုးနေပြီး  ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်း စောက်ရည်များနှင့်  ပြည့်လျှံနေသော လီးဝင်လီးထွက်သံများမှာ ဆူညံ၍နေတော့သည်။

ကုတင်စောင်းပုံစံ လိုးဖြစ်နေသောကြောင့်လည်း ကျော်ဦး၏ လီးတန်ကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့အကုန်အစင်ဝင်၍  နေရကာ အားရပါးရဆောင့်၍  လိုးလိုက်တိုင်း ဖောင်းကားနေသော ကျော်ဦး၏ လီးတန်ထိပ်ကြီးသည် ခင်မွန်၏ သားအိမ်ဝသို့  ဖြေးဖြေး တိုက်နေရာက ခင်မွန်၏ ပါးစပ်လေးမှာပွင့်၍ ပွင့်၍ သွားခဲ့ရပြီး တအင့်အင့်ဖြင့် ဖြစ်ကာနေရ၏။

ခဏ အကြာတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏  ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့  မှောက်၍ချကာ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏  နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့လိုက်ပြီး သူ၏ ဆောင့်အားကိုလည်း မလျော့စေပဲ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ကာလိုးနေ၏။   

ထို့ကြောင့် ခင်မွန်သည် သူမစောက်ပတ်၏ ထဲမှ ကျော်ဦး၏ လီးဒဏ်နှင့်  နို့စို့ပေးနေသော ကျော်ဦး၏ ပါးစပ်ဒဏ်တို့ကိုပါ ခံနေရသည် ဖြစ်၍  ခင်မွန်ခမျာ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ပေမယ့်  အသာလေးများပင် တဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ကောင်းနေရတော့၏။

‘‘  ဖွတ်  ..ပြွတ်  . အင့်  ..ဟင်း    အ င်း  ..  ပြွတ်  .. ဖွတ်  .. အမလေး  .. အ ကိုရယ်    ဟင်းဟင်း  ..  ’’

မကြာမီမှာပင် ခင်မွန်နှင့် ကျော်ဦးတို့၏ တကိုယ်လုံးသည် အရသာများ အီစိမ့်၍ လာရကာ ကျော်ဦး၏ စိတ်ထဲတွင် အားမလို အားမရဖြင့် ဖြစ်ကာ လာရသကဲ့သို့ ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း လူးကာ ပျံကာ တက်လာရတော့၏ ။

ထိုအခါတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် တွင် မှောက်၍ထားသော သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို  ကြွကာ ကျော်ဦး၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးလေးကို ဆွဲကိုင်၍ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးနေတော့သည်။ 

‘‘ အမလေး ...ဟင်း   ကောင်းလိုက်တာ  အကိုရယ်’ ’

ကျော်ဦး၏ ပြင်ထန်သော ဆောင့်လိုးချက်များကို ခင်မွန်ကလည်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို လူးလူး လှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် တန်ပြန်ကော့ပေးရင်း တခဏလေး အတွင်းမှာပင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် တစ်ချီပြီးသွားရတော့၏။  

ထို အခါတွင်တော့ ကျော်ဦးက ဗြုန်းကနဲ ခင်မွန်၏ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ ဖက်လိုက်သလို ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကလည်း စားပွဲစွန်းမှ ကြွကာ ပင့်မြှေက်ကာ ကော့ပေးလိုက်တော့၏။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဆိုတာမျိုးလို ကျော်ဦးနှင့် ခင်မွန်တို့ကတော့ အတွေ့၏ နောက်ကို လိုက်ပါကြလိမ့်ဦးမည်သာ  ဖြစ်တော့၏။

.........................................................

ထိုနေ့က ဘိုင်စကုပ်ရုံမှ ထွက်၍  တိရိစ္ဆာန်ရုံ၊ ရွေတှိဂုံဘုရား စသည်ဖြင့် တင်တင် ပူဆာသော နေရာများသို့    လိုက်ပို့ခဲ့ရသေး၏။  ဒီလိုဆိုတော့လည်း အနှောင်အဖွဲ့မှ လွတ်လိုက်သော သမင်ပျိုမလေး၏ အသွင်ဖြင့် စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောကာ ကျွန်တော်၏ လက်မောင်းကို ဟီးလေးခိုလို့ လိုက်ပါတော့၏ ။

‘‘  မမကိုလည်း  တင်တင် အားနာတယ်။ အကို့ကိုလည်း ချစ်တယ် ဒုက္ခပါပဲ ။ တင်တင် သေပစ်လိုက်ရင် အေးမယ်  ထင်တယ် ’’ 

‘‘ ဟော  ပြောရင်း ဆိုရင်း  မိုက်လာပြီ။  ဒီကပြန်ကြရင် အကို မီးစင်ကြည့်ပြီးနေကြမယ် ဟုတ်လား ’’

‘‘ အကိုလဲ တင်တင်ကို ဂရုစိုက်ပါနော် ။တင်တင် အကို့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ နေချင်တယ် ။ အကို့ကို တင်တင် သိပ်ချစ်တာပဲ ’’

‘‘ အေးပါ  စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့တော့  ခလေးရယ်။ ဖြစ်သမျှ အကြောင်းပေါ့ ။ သူ့ဖူးစာပါတဲ့ အတိုင်းပေါ့ ၊အကိုလည်း  တင်တင်ကို သိပ်ချစ်တယ်၊ မသင့်တော်တဲ့  ကိစ္စမို့သာ အကို စဉ်းစားနေရတာ ’’

‘‘ အဟုတ်လား အကို  ။ တင်တင် ဝမ်းသာလိုက်တာ အကိုနဲ့  အမ ထားရာက တင်တင် နေပါ့မယ် ။ တင်တင့်ကို    မစိမ်းကားပါနဲ့နော် ’’

တင်တင်မှ ကနွဲ့ကလျနှင့် သနားစဖွယ် ပြောသဖြင့် ကျွန်တော့်ရင်မှာ ဆို့နင့်၍ သွား၏။ ညနေ ငါးနာရီလောက်တွင် အိမ်သို့ပြန်လာကြသောအခါ  တင်တင်ကိုသာ အိမ်သို့ ပြန်လွတ်၍ ကျွန်တော်က လမ်းထိပ် အရက်ဆိုင်တွင်ဝင်၍ ကျန်ခဲ့၏။ အရက်ဆိုင် ဝင်ထိုင်ပြီး၍ ခဏကြာမှ ကျွန်တော်၏ မိန်းမ အမွန်သည် ဆိုက်ကားဖြင့် အိမ်ဖက်သို့  ပြန်သွားသည်ကို အမှတ်မထင် လှမ်း၍ မြင်လိုက်ရလေ၏။

................................................................

ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်မှာ ယခုဆိုလျှင် တစ်လပင် ကျော်ခဲ့ပေပြီ။ ကျွန်တော် အရက်မူး၍လာလျှင် ကျွန်တော့်၏ ဇနီး အမွန်အား   

‘‘ ဟေ့  ငါ မိန်းမတစ်ယောက် တွေ့နေတယ်ကွာ ။ အဲဒါ မယူလို့  မဖြစ်တော့ဘူး ။  မင်း အတူတူ  နေရမယ်နော် ’’  

အစရှိသဖြင့် ပြောသလိုလိုဖြင့် သွေးတိုးစမ်းရာ အရာရာတွင် ကျွန်တော့် အလိုကိုသာ လိုက်၍ အကြိုက်ကို    ဆောင်တတ်သော အမွန်သည်  ချက်ချင်းပင်  အသွင်အပြင် ပြောင်းသွားကာ   

‘‘ ဟင်း ဘာရမလဲ  အတူတူ  နေဖို့များတော့ ဝေးလိုက်တာ၊  အမွန့်ကို မချစ်ရင် ကွာပြီး ချစ်တဲ့သူကို ယူပေါ့  ’’ 

ဟု ခါးခါးသီးသီးပင် ငြင်းသဖြင့် သူ့ကိုပင်မနည်း ချော့မော့ရပြန်သည်။ အမွန်ရော ယောက်ခမကြီးကပါ    ကျွန်တော်နှင့် တင်တင်ကို ချွင်းချက်မရှိ စိတ်ချနေ၏။

ကျွန်တော်၏ ဇနီး ခင်မွန်ကလည်း ဒီရက်တွေကြားတွင် အိမ်ကပ်သည် ဟူ၍ပင် မရှိ။ အပြင်ထွက်တာများနေ၏။ ယခု တစ်လကျော်ကာလအတွင်း ၄ကြိမ် ၅ ကြိမ်မျှ  ကျွန်တော်နှင့် တင်တင်တို့  နှစ်ယောက်တည်း အိမ်ထားခဲ့သဖြင့် ထိုအခွင့်အရေးမျိုးကို  တမ်းတနေသော တင်တင်သည် လူလစ်လျှင် လစ်သလို ကျွန်တော်၏ ရင်ခွင်တွင်းသို့ ပြေးဝင်ကာ ကနွဲ့ကရ တွတ်တီးတွတ်တာ သနားဖွယ်ရာ ငိုတစ်ခါ ရီတစ်လှည့် ချစ်ဋီကာ ဖွဲ့တော့၏။

ရဟန္တာလည်း မဟုတ်၊ နွားလည်း မဟုတ်သော ကျွန်တော်က တင်တင်နှင့် မှားပြီးရင်း မှားရင်းဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးသည်လည်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စွဲလန်းစွာဖြင့်  အချစ်တွေ ပိုကာ နေခဲ့ရတော့၏။အပျက်ပျက်နှင့် နှာခေါင်းသွေး ထွက်ချေပြီ။ တင်တင်ကား  ဘယ်သို့မျှ ဖြောင်းဖျ၍ ရတော့မည် မဟုတ်ပေ။ယခုအချိန်မှ ကျွန်တော်က သိပ်တားနေပြန်ရင်လည်း သိပ်မဟုတ်တော့ချေ။

ကျွန်တော် မှားယွင်းပေးခဲ့မိသော ဓါတ်ပုံ စာအုပ်ကြီးကို အသက် ၁၈ နှစ်ကျော်မျှသာ ရှိသေးသော တင်တင်က    ရှုဒေါင့် အမျိုးမျိုးမှ ကြည့်ကာ ကိလေသာကာမ ရာဂစိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းလာပုံရ၏။ နောက်တွင် ကျွန်တော်နှင့် ပတ်သက်၍  စိတ်ကူးယဉ်လာပုံ ရသည်။ စိတ်ကူးယဉ်ယဉ်ဖြင့် လင်စုံမယားဖက် အိပ်စက်သော ကျွန်တော်၏ အိပ်ယာပေါ် ဝယ် ကျွန်တော် ပြန်အလာကို မှန်းကာ လာ၍ အိပ်နေတော့သည်။

ပြန်ရောက်လာသော ကျွန်တော်ကလည်း အမူးသမားတို့ ထုံးစံအတိုင်း  မိန်းမကို ကလိတော့၏။ တင်တင်မှာ    သွေးသား တောင့်တခိုက်ဖြစ်၍ ဘာတစ်ခုမျှမပြော။ ကျွန်တော်၏ ဇနီး အသွင် ဆောင်နေလိုက်သေး၏။ ယခုမှာကား တင်တင်သည် ဖိုသတ္တဝါ၏ အထိအတွေ့ဝယ် နစ်မြောရင်း အရူးအမူး ဖြစ်နေရှာချေ၏။ 

ကျွန်တော်က သူ့အလိုကို လိုက်၍ အကြိုက်ဆောင်နိုင်အောင် ရှေ့ဆက်မည်သို့ စီစဉ်ရမည်လဲ။ ကျွန်တော်သည်  ရှေ့ဆက်ရမည့် ခရီးအတွက် စိတ်လေးကာ ခေါင်းရှုပ်တိုင်း အရက်ကိုသာလျှင် ဖိသောက်လျှက်ရှိ၏။ ကျွန်တော့်တွင် ထွက်ပေါက် တစ်ခုတော့ ရှိရပေမည်။ အနည်းဆုံး ကျွန်တော့်အဖြစ်ကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင်၍ ဆွေးနွေးနိုင်သည့် သူတစ်ဦးတော့ ရှိရန်လိုအပ်ပေသည်။

ကျွန်တော်၏ ဆရာ ဦးအုံးခင်ကို သတိရမိ၏။ သူအလုပ်မှ ပင်စင် ယူသွားသည်မှာ ငါးနှစ်ခန့်မျှ ရှိပြီဖြစ်၏။    ကျွန်တော်သည်ပင်လျှင် သူနှင့် မတွေ့သည်မှာ  ၂  နှစ်ကျော်မျှ ရှိပြီဖြစ်၏။ ကျွန်တော်သည် အရင်ကရောက်ခဲ့ဖူးသော ဆရာဦးအုံးခင်၏ အိမ်သို့  ထွက်လာခဲ့တော့၏။

.........................................................................................

‘‘  ဟော  ဆန်းမြင့်  ဘယ်ကလှည့်လာလဲ    ’’

‘‘   ဒီကိုပါပဲ  ဆရာ ’’

‘‘  မင်း  အိမ်ထောင်ကျနေပြီဆို  အခုဘယ်မှာနေလဲ ’’

‘‘     .    .    .    .    ’’

‘‘  ဟာ  အတော်ပဲ မင်းသူ့ကိုသိလား’ ’

ဆရာပြောလိုက်တော့မှ  အနားတွင် ထိုင်နေသော မိန်းကလေးကို ကြည့်မိ၏။ မိန်းကလေးမှာ ငိုထားပုံ ရ၏။

‘‘  ဒါ  ဆရာ့ တူမ အနှင်း မို့လား’ ’

‘‘ ဟုတ်တယ် ဆန်းမြင့် .သူ့ယောက်ျားက ငယ်ရည်းစားနဲ့ ပြန်ဆက်မိပြီး ဖေါက်ပြန်နေလို့ကွာ။ အဲဒါ မိန်းမချင်းတွေ့ပြီး အနှင်းက ဆွေးနွေးဖို့ ငါ့ကို လာတိုင်ပင်တာ ။ အခု အဆင်ပြေချင်တော့ အနှင်း ယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်တဲ့ မိန်းကလေးက မင်းတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာပဲ နေတာ လိပ်စာ အတိအကျတော့ မသိရသေးဘူးကွ။ အဲဒါကွာ ဆန်းမြင့် မင်းက စုံစမ်းပြီး မိန်းမချင်းတွေ့လို့ ရအောင် မင်းပဲ စီစဉ်ပေးလိုက်ပါကွာ ’’

‘‘ အဲဒီ  မိန်းကလေး နာမည်က ဘယ်သူပါလဲ  ဆရာ’’

‘‘ မိနှင်း  နင့် အကိုကို  ပြောပြလိုက်လေ ’’

‘‘ မခင်မွန်လို့  ခေါ်ပါတယ် အကို ။ အနှင်းကို ကူညီပါ အကိုရယ်နော် ’’

‘‘ ဟင်   ’’ 

ကျွန်တော်၏  ခေါင်းထဲတွင်  မိုက်ကနဲပင် တစ်ချက်ဖြစ်သွားရလေတော့သည်    ။        ။ 

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။

တော်တော်ကဲတဲ့ မော်ဒယ်ဂဲလ် (စ/ဆုံး)

တော်တော်ကဲတဲ့ မော်ဒယ်ဂဲလ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန် 

နောင်လတ် ပါးစပ်ကြီး ခါးလည်ကို ဖြတ်နင်းခံလိုက်ရသော ကျော်စံကေး ပါးစပ်နှယ် ပြဲသွား၏။

“ အားပါး …. အောက်စလွတ်နေတာကွ..အဟီး”

ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့နှစ်ယောက် .. သံပတ်ပေးထားသော စက်ရုပ်များနှယ် လှုပ်စိ လှုပ်စိ လမ်းလျောက်နေရာ မှ.. နဖားကြိုးအဆွဲခံလိုက်ရသလို.. တုံ့သွားသည်။ ချာကနဲ ခေါင်းနှစ်လုံးက နောင်လတ်ကြည့်ရာသို့ လိုက်ကြည့် ကြသည်။ ထိန်ဝင်းက .. ဟိုက် ကနဲ အော်၏။ သန်းရှိန်က မျက်ကြီးပြူးပြီး…ဂလု ကနဲ တံတွေး မြိုချ၏။

“ ပေါ်တင်ကြီး..”

သုံးယောက်သား ..လမ်းမအလယ်မှာ တန်းစီရပ်နေမိကြသည်။ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေးက သားနားသပ် ရပ်သည်။ ပြူတင်းပေါက်များကို ကြည်ပြာရောင် ဇာလေးများ ချိန်ဆွဲထားသည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် လူသွားလမ်းကလေး တစ်ခုမျှသာ ဝေးပြီး ခြံကကျဉ်းမြောင်းသည်။ ခေါင်းရင်းဘက်၌ ရေစင်တစ်ခု ရှိ၏။

ရေစင်အောက် ကြိမ်ကုလား ထိုင်လေးပေါ်၌ လှပ ကျော့ရှင်း ပြေပြစ် နုထွား အားပါးပါးကြီး တစ်ယောက်က ဒူးနှစ်ဖက် ပူးထပ်ကာ စာဖတ်နေ သည်။ ပူးထပ်ထားသော ညာပေါင်ရင်းအထိ ထမီလေးက ဟောင်းလောင်း..။ ဖြူဖွေးဥနေသော အတွင်းသား အစိုင်အခဲကြီးများကို သုံးယောက်သား အမဲသားသည် ဘေး၌ထိုင်နေသော ခွေးမျက်လုံးမျိုးဖြင့် ဝင်းလက်စွာကြည့် နေကြ၏။

“ ပွမ်…ပွမ်..”

“ စောက်ပတ်ကြီး ..”

ထိန်ဝင်းက ယောင်လျင် ..အဲဒါကြီး အမြဲထည့်ယောင်သည်။ ယခုလည်း အနားကပ်တီးလိုက်သော ဟွန်းသံကြောင့် ထိန်ဝင်းက ယောင်လိုက်မိ၏။ နောင်လတ်နှင့် သန်းရှိန်ကြားသို့ ကားဦးက တိုးဝင်လာသည်။ ပြီး..ဟွန်းကိုထပ်တီး လိုက်ပြန်သည်။

“ ပွမ်..ပွမ်..”

“ စောက်ပတ်ကြီး..”

ထိန်ဝင်းကလည်း ဝတ္တရားမပျက် ယောင်ပြန်သည်။ နောင်လတ်က ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်နေသော ထိန်ဝင်းကို လှမ်းဆွဲသည်။ ဆွဲမိသည်က ပုဆိုးခပုံစဖြစ်နေလေရာ ပုဆိုးစကြီစက နောင်လတ်လက်ထဲ ပါလာသည်။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်လေ့မရှိသော ထိန်ဝင်း၏ မဲနက်မှောင်မှောင် ဦးစွန်းဖုတ်ကြီးလို မဲကနဲ ပေါ်သွား၏။ လမွှေးများ အောက်၌ ငုတ်တိတိ သေးကွေးလှသော ခလေးလီးသာသာလေးကပါ ဘွားကနဲ မြင်ကွင်းထဲ ဝင်လာ၏။

“ ဟာ …စောက်ပတ်ကြီး..”

သည်တစ်ခါ သန်းရှိန်ကလန့်ပြီး ထခုန်သည်။ ထိန်ဝင်း ပုဆိုးစကို အတင်ပြန်လုပြီး မျက်နာကြီးနီရဲလာကာ သန်းရှိန်ကို ဒေါသနှင့်အော်သည်။

“ ဘာလို့ ဇွတ်အော်နေတာလဲ .. စောက်ပတ်မှန်း မသိ လီးမှန်း မသိ…တောက်..”

အမှန်က ထိန်ဝင်း ရှက်ရမ်းရမ်းခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ကားရှေ့တည့်တည့်၌ မျက်စိနောက်စရာ ရှုပ်ထွေးနေသော သူ တို့သုံးယောက်ကို ကားမောင်းလာသူက စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ဟွန်းထပ်တီးလိုက်ပြန်သည်။

“ ပွမ်..ပွမ်”

“ စောက်…အဲ..အဲ..”

ထိန်ဝင်း ယောင်မည်ဟု ပါးစပ်ပြင်ပြီးကာမှ ကားထဲကထွက်လာသော မိန်းကလေးမျက်နာကြောင့် အားနာပြီး မ ယောင်ဖြစ်တော့။

“ လမ်းလယ်ခေါင်မှာ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ”

“ ကြည့်နေတာ..ဟဲ..ဟဲ..”

“ ဘာကြည့်တာလဲ…ဟွန်း..”

“ ဟိုမှာ..အောက်စလွတ်နေတာကို..”

“ ဘာ…ဘာ ပြောတယ်”

ခြံကျဉ်းလေးထဲမှ ထွက်လာသော မချောက စာအုပ်ကို လက်ညိုးလေးညှပ်ကိုင်ရင်း ဝင်မေးလိုက်သည်။ ထိန်ဝင်း လက်ညိုးကြီးက အလိုလိုနေရင်း သန်းရှိန်နှာခေါင်းကို ထိုးမိသွားသည်။ ကားလေးထဲမှ နောက်ထပ် မိန်းကလေး တစ်ဦး ထပ်ဆင်းလာပြန်သည်။

“ ဘယ်က တောသားတွေလဲ မသိဘူး..”

“ မိုးညိုဘက်ကပါ…သိလို့လား.. ဟင်”

“ ရှင့်ကို ဘယ်သူက မေးနေလို့လဲ…ဘာမှန်းလဲမသိဘူး.. ဂယောင်တွေ..”

နောင်လတ်က အခြေအနေကို ဝင်ထိန်းရန် ကြိုးစားသည်။

“ ဒီလိုပါ.. အဟဲ.. ဒီလိုလေ..”

“ လာပြန်ပြီ..တစ်ယောက်.. အကုန်လုံးအရူးထောင်က ထွက်လာတာများလား.. မသိဘူး.. ကိုညို ကျေးဇူး..”

ကားဒရိုင်ဘာကို လက်ကလေးပြပြီး သုံးယောက်သား ခြံဝင်းထဲ ဝင်သွားကြ၏။ ရယ်ကျဲကျဲလုပ်ထားသော နောင် လတ်ပါးနှစ်ဖက် တင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။

“ ပွမ်..ပွမ်..”

“ စောက်ပတ်ကြီး…ဟာ..သွားစမ်းဗျာ..မြန်မြန်”

ထိန်ဝင်း လန့်ယောင်ပြီးမှ ကားဒရိုင်ဘာကို အော်လိုက်၏။ ဒရိုင်ဘာကြီးက ..ပွမ် ကနဲ တစ်ချက်ထပ်နှိပ်လိုက်ပြီး..

“ မင်းယောင်တာ ..နားထောင်ကောင်းလို့ပါ.. ဟား.. ဟား..ဟား….ဟား…”

“ တောက်…အရေးထဲ”

ကားမောင်းထွက်သွားသည်။ နောင်လတ်က အိမ်အပေါ်ထပ်သို့တန်းစီတက်သွားသော.. ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးများကို အသေအချာလိုက်ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချသည်။

“ တော်တော် အပေါက်ဆိုးတဲ့..ကောင်မတွေ..”

“ အေးကွ..အပေါက်ဆိုးမယ်ထင်တယ်…အပေါက်..”

“ ဘာအပေါက်လဲ…မင့်ဟာက”

“ စောက်ပေါက်လေကွာ.. လုံချည်ကျွတ်လို့ မျက်နာဘယ်ထားရမှန်း မသိရတဲ့အထဲ..”

“ ဟိုမှာ သွားထားပါလား..”

“ ဘယ်မှာတုန်း..”

“ အပေါင်..ဆိုင်..လေ..”

နောင်လတ် ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့မှာ သက်တူရွယ်တူ (20) ဝန်းကျင် လူငယ်များဖြစ်ကြသည်။ နောင်လတ်က ကမာရွတ်ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ဝါသနာပါရာ ဂီတအနုပညာဘက်ကို တိုးဝင်နေသူ ဖြစ်သည်။ ထိန်ဝင်း က တွံတေးသား..မိဘပိုင် မာလကာခြံတွေကို ဦးစီးလုပ်ကိုင်နေရင်း စာပေလောကကို လာနင်းနေသူ.. သန်းရှိန်က စီးပွားရေးသမား..အားလုံး..စုမိ..ဆုံမိကြသည်။ အိမ်တစ်လုံးကို စုငှားကြသည်။ နေကြသည်။ စိတ်တူကိုယ်တူ အိပ် စားအတူ..သွားအတူ နောက်ဖေးသွာလျင်သာ ကွဲပြားသွားကြသည်။

နောင်လတ်တို့သုံးယောက် ..မကြာခဏ အလုပ်ပိတ်ရက်ဆုံကြပြီး..ရုပ်ရှင်ကြည့်.. ကြေးအိုးသောက်..တစ်ခါတစ်လေ အပြာကားကြည့်.. ဘီယာသောက်.. ယခုလည်း အပြာကားကြည့်ပြီး ပြန်လာခြင်းဖြစ်ရာ အရှိန်မသေသေးခင် အောက်စကလေး ပေါ်နေသော မချောလေးကို ငေးမိကြခြင်းဖြစ်သည်။

သည်ရပ်ကွက်၌ နောင်လတ်တို့ နေခဲ့ကြသည်မှာ သုံးနှစ်နီးပါးရှိလာပြီး သည်လမ်းကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာလည်း သွားလာခဲ့ဘူးကြသည်။ သည်မချောလေးများကို သည့်နေ့မှ စတင်တွေ့မိကြခြင်းအတွက် သူတို့သုံးယောက် အံ့ သြောကြ၏။ နောင်လတ်နှင့်ထိန်ဝင်းက သည်ကိစ္စကို အလေးနက် ဆွေးနွေး၏။

“ အဆန်းတကျယ်လုပ်လို့ကွာ..မင်းတို့ကလဲ . ကျောင်းတွေပြန်ဖွင့်တော့.. နယ်က ကျောင်းလာနေကြတာ ဖြစ်မှာ ပေါ့ဟ..”

သန်းရှိန်တွေးသော အတွေးကို နောင်လတ်နှင့် ထိန်ဝင်းလုံးဝ မတွေးမိကြ…ပညာရှိ သန်ရှိန်ကို အထင်ကြီးမိကြသည်။

“ သုံးရက်အတွင်း..မှတ်ပုံတင်နံပတ်နဲ့ မိဘ.. အမည်.. အတန်း..နေရပ်..လိပ်စာတွေ အတိအကျ ရစေရမယ်”

အရှိန်ရသွားသဖြင့် သန်းရှိန်က ဘယ်သူမှ တာဝန်မပေးပဲ မဟာတာဝန်ကြီးကို အလုအယက် ယူသည်။ ပြီးမှ လည် ချောင်းဝ၌ အရိုးကန့်လန့် ခံနေသော မျက်နာကြီးဖြင့်…

“ ဟို…အဲ…တစ်ယောက်ထဲတော့.. လွတ်မထားနဲ့လေ”

ဟု ဆို၏။

“ ကဲ..ဒါဆို..ခွဲတမ်းချမယ်..”

“ ဘယ်လို..ခွဲတမ်းချမှာလဲဟ..”

ထိန်ဝင်းက လျောက်နေသော ခြေလှမ်းများကို ရပ်လိုက်၏။ ထူထဲသော မျက်ခုန်းနှစ်ဖက်ကို ကြုတ်လျက် စဉ်းစား ဟန်ပြုပြီး ခါးကို ထောက်လိုက်သည်။

“ ငါက…ကားပေါ်က ပထမဆင်းလာတဲ့ ဟာမလေးကို အင်ထရက်စ်ဖြစ်တယ်..မင်းကရော နောင်လတ်..”

“ ဟို…စာဖတ်ရင်း..အောက်စလွတ်နေတဲ့.. ဟာမလေးကွာ..”

နောင်လတ် မဆိုင်းမတွ ဖြေလိုက်သည်။

“ အား..ဒါဆို…ဒုတိယ ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့ …စကီလေးကွာ”

“ အေး..ဒါဆို..အဝေမျှတယ်..ဒီတော့.. ကိုယ့်ဆော်နာမည်… ကိုယ့်ဖာသာစုံစမ်းကြေး.. ဘယ့်နှယ့်လဲ”

“ အို…စိန်လိုက်”

စိန်လိုက် ဟုအော်လိုက်သော ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်အသံက အားရပါးရ ရှိသဖြင့် ကျယ်လောင်သွားသည်။သူတို့ အနောက်မှ အမဲရိုးတစ်ချောင်းကို ကိုက်ချီလာသော ခွေးပင် ကိန် ကနဲ လန့်အော်ပြီး..ထွက်ပြေးသည်။ အမဲရိုးက ထိန်ဝင်းခြေထောက်နားတွင် ကျန်ရစ်သည်။

“ လီးမှပဲ…ခွေးတောင်လန့်ပြီး..အမဲရိုးကျန်ခဲ့ပြီ..”

“ ဒါ…နောက်ဆုံးထွက်တာ..အစ်ကိုရ.. မိန်းကလေးတွေတောင် ငှားတယ်”

“ ဘာစာအုပ်လဲ…ပြစမ်းပါဦး”

“ အချစ်ခွဲတမ်းလေ…ပီပြင်တယ်..”

ထိန်ဝင်းက စားအုပ်အငှားဆိုင်လေးမှ ချာတိတ်လေး ထိုးပေးသော စာအုပ်လေးကို ဟိုလှန် .. ဒီလှန်လျောက်ဖတ်ရင်း..မျက်လုံးပြူးပြ၏။

“ ဟီး..ဟီး…မိုက်တယ်ဟ…အဟေး..ယူသွားမယ်”

“ တစ်ရက်ပဲနော် ..အစ်ကို..”

“ အေးပါ…နောက်နေ့ အပြီးဖတ်မှာပါ..”

“ ပြီးမှပဲ…လက်ကချချင်တဲ့ စာအုပ်ဗျ…ရသ.. စာပေထဲမှာတော့ ..ဒီစာရေးဆရာက.. သန့်တယ် အစ်ကို.. ဗလာချီ လျောက်ရေးနေတာ မဟုတ်ဖူး.. ဖြစ်ရပ်မှန်တွေကို ကျောရိုးယူထားတာ..ဗျ.”

“ အချစ်ခွဲတမ်း …ပြန်ရောက်ပလား..ဟင်..”

“ သောက်ပလုတ်တုတ်..”

ထိန်ဝင်းက အလန့်တကြား အော်ရင်း လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိန်ဝင်း စိတ်ထဲ၌ ဟ… နောင်လတ် စော်လေး ဟု ရေရွတ်လိုက်၏။

“ မ…မရောက်သေးဘူး..မမလေးရဲ့..”

“ ပြန်ရောက်ပြီးတာကို …နင်..ထပ်ငှားလိုက်တယ်.. မှုတ်လား”

မချောလေးက စွာပုံရသည်..ထိန်ဝင်းလက်ထဲက…စာအုပ်ပါးလေးကို ဘယ်ထားရမှန်းမသိအောင် ဖြစ်သွားသည်။

“ ငါ..လစ်ပြီ”

ထိန်ဝင်းက စာအုပ်ငှားသမားလေးကို မျက်စပြစ်ပြလိုက်ပြီး.. အလျင်အမြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် သတင်းထူး တစ်ပုဒ်ရလိုက်သော ထိန်ဝင်း ရင်တွေခုန်နေသည်။

“ နောင်လတ်…မင်းစော်လေးက…စာအုပ်လာငှားတယ်ဗျား..”

“ စာအုပ်လာငှားတာ…..အဆန်းလားဟ.. ထိန်ဝင်းရ”

“ မှုတ်ဖူးဟ…သူငှားတာ..ဒီ စာအုပ်..”

“ ဟေ…”

နောင်လတ်နှင့် သန်းရှိန်က “အချစ်ခွဲတမ်း” စာအုပ်လေးကို ..ကြည့်ရင်း ပြိုင်တူအော်လိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ဝထ္တုစာအုပ် သုံးလေးအုပ်ကိုင်ကာ.. လမ်းထိပ်မှ ပြန်ဝင်လာသော စွာတေးလေးကို တွေ့လိုက်ကြရသည်။

“ လာနေပြီ..မင်းလိုက်ရွှီးပါလား…နောင်လတ်..”

“ ဟာ..ဘာအင်ထရိုမှ မဝင်ရသေးပဲ.. ဖြစ်ပါ့မလားဟ..”

“ ဖြစ်ပါတယ်..တစ်နေ့ကကိစ္စကို တောင်းပန်ပေါ့..”

“ ဟုတ်သားပဲ..မင်းကလဲ..ကြောင်နေပြန်ပြီ”

ထိန်ဝင်းက ပင့်ပေးသလို သန်းရှိန်က မြှောက်ပေးသည်။ နောင်လတ် ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာသည်။ ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးချင်ချင်ဖြစ်လာသည်။ သို့သော် သူငယ်ချင်းများ အထင်သေးမှာလည်း စိုးသေးသည်။

“ အေး..ငါလိုက်ရွှီးအုံးမယ်..”

နောင်လတ် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲမှ သွက်လက်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် ထလိုက်သွားသည်။ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် မှ သီချင်းသံက ကျယ်လောင် စူးရှလွန်းလှသည်။

“ ညီမ..”

နောင်လတ်..မချောလေးနောက်မှ အသံပြု၏။ လှပဝိုင်းစက်ခါ တင်းကားနေသော တင်ပါးဆုံ လုံးလုံးလေးများက စည်းချက်မှန်မှန် တက်လိုက် ကျလိုက် သွားနေသော ချာတိတ်မလေးက.. မကြား.. သွားမြဲသွားနေသည်။ နောင် လတ် ရင်တွေ ပို၍ ပို၍ အခုန်မြန်လာသည်။ အသံကိုမြင့်ပြီး ထပ်ခေါ်လိုက်သည်။

“ ညီ..မ…”

အသံက တုန်ခပ်နေသဖြင့် တိုးတိတ်လွန်းနေ၏။ ပျော့ပျောင်း နက်မှောင်သော ဆံနွယ်လေးများ ဖွားကနဲ ဖွားကနဲ နောက်သို့လွင့်ကျန်ရစ်အောင်ပင် မချောလေးက ခြေလှမ်းမြန်၏။

“ ညီမလေး…”

အနားကပ်ပြီး..သူခေါ်လိုက်သည်။

“ အို..”

ကောင်မလေး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လှုပ်သွားသည်။ တစ်ဖက်သို့လည်း ကိုယ်လေးယို့သွားပြီး မျက်မှောင်ကုတ် ကြည့်၏။ နောင်လတ် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ ရယ်ပြလိုက်သည်။

“ ဘာလဲ..သွား စစ်ဆေးခိုင်းနေတာလား.. ကျမ သွားဆရာဝန် မဟုတ်ဘူး..”

“ ဟာ..မဟုတ်ပါဘူး..ရီပြတာလေ..”

“ ဘာကိစ္စ..အဖြူထည်ကြီး..ရီပြတာလဲ.. မလိုပါဘူး..”

“ ဟိုဥစ္စာ…ဖြစ်လို့ ရီပြတာပါ”

“ ဘာ..ဥစ္စာလဲ..ဟွန်း..မသိဘူး.”

နောင်လတ် အကျဉ်း အကြပ်သို့ရောက်နေသည်။ ရှေ့မတိုးသာ နောက်မဆုတ်သာ..ဘာလုပ်၍ ဘာပြောရမှန်းမ သိ.. အစ စဉ်းစားထားသမျှလည်း ခေါင်းထဲမှ မပေါ်ဖြစ်နေရသည်။

“ အော်..ဟိုဒင်း…ကျွန်တော် တောင်းပန်ချင်လို့ပါ..”

“ ရှင့်ကို ကျမ ပိုက်ဆံချေးထားတာမှ မဟုတ်ပဲ”

စွာတေးက သရော်ပြုံးနှင့် တစ်လုံးမကျန် ခလျော်တုတ်ပြစ်နေ၏။

“ ကိုယ်..အကောင်းပြောတာပါ..ဟိုတစ်နေ့က ကိစ္စ တောင်းပန်ပါတယ်..”

“ အိုး..ဘယ်ကိစ္စလဲ..ခင်ဗျားလာမရစ်နဲ့နော်..”

စွာတေးက စွာလွန်းသဖြင့် နောင်လတ် ကျွတ်နေသည်။

“ မှတ်ထား..ရီးစားစကားပြောတာ.. ဒီပုံတွေနဲ့ လမ်းပေါ်မှာ.. အာပလာလုပ်တဲ့ ခေတ်က ဟိုး နိင်တီးပွိုင့်တီးမှာ ကျန် ခဲ့ပြီ..သွားတော့”

“ ဟုတ်ကဲ့…ဟုတ်ကဲ့..”

နောင်လတ် အကြီးကျယ်ဆုံး ကျရှုံးသွားသည်။ လူလည်ခေါင်မှာ..ခွေးချီး နင်းမိသော မျက်နာကြီးဖြင့် မအီမသာ.. တပ်ခေါက်ပြန်ခဲ့ရသည်။

“ လာ…ဒီက..လာကြည့်..တွေ့လား… အပီအပြင်ပဲ..”

ထိန်ဝင်းက လက်ထဲက အားကောင်းလွန်းသော ရေကြောင်းသုံး မှန်ဘီလူး အလေးကြီးကို နောင်လတ် လက်ထဲ ထည့်ရင်း ပြောသည်.။ နောင်လတ် မှန်ဘီလူးကို ယူပြီး ထိန်ဝင်း ညွှန်ပြရာသို့ ကြည့်၏။

“ ဟား…ပိုင်တယ်ကွာ..ထမင်းမစားပဲ ဒီပြူတင်းပေါက်က.. တစ်နေကုန် ထိုင်ကြည့်ဖို့ကောင်း တယ်..”

လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေးကို မော့ထား၏ ။ဖားဝေသော ဆံနွယ်လေးများကို စုစည်းသိမ်းတင်ရင်း ရင်လျားထမီ လေး မောက်ကြွလာသည်အထိ ခါးကိုဆန့်လိုက်သည်..စွံ့စွံ့ကားကား တင်ပါးကြီးများက ခုံပုလေးပေါ်၌ ပုံ့ပုံ့ အိ အိ လေး ရှိနေ၏။ ထိန်ဝင်း..လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်ရင်း ဝါကြွားလာသောလေသံနှင့် ရယ်ရင်းပြောသည်။

“ ဦးဏှောက်ဆိုတာ..လွှာသုံးရတယ်ကွ.. မှတ်ထား ..ဟဲ..ဟဲ”

“ တော်ပါပေတယ်..ကိုထိန်ဝင်းရယ်.. တကယ်ပါဗျာ..”

“ ဟဲ..ဟဲ..မချီးကျူးနဲ့.. မနေတတ်ဖူးကွ.. ဟီး..ဟီး..”

နောင်လတ် မျက်လုံးများကို မှန်ဘီလူးနှင့် ပြန်တပ်၏။

“ ဟ..ဘာကြီးလဲ..”

ရုတ်တရက် နောင်လတ်သည်.. အထူးစိတ်ဝင်စားဟန်ဖြင့်လည်း ပြူတင်းပေါက်မှ ကျွံကျသွားမတတ် ကုန်းကြည့် ၏။

“ ဟယ်..အယ်နေတာပဲ..ဟိဟိ.. ရှာတတ်တယ် ကြံကြံဖန်ဖန်..”

မမခိုင့်လက်ထဲမှ..ရာဘာလီးအတုကြီးမှာ ကြီးမားပြောင်လက်နေသည်။ မေခိုင်က..ရယ်ကျဲကျဲ မျက်နာဖြင့် လီး ထိပ်ကြီးကို လျာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးပြသည်။ တဝက်ခန့်အထိလည်း ပါးစပ်ထဲ ငုံ၍စုပ်ပြလိုက်ရာ မှန်တင်ခုံတွင်ထိုင် နေသော ယုနွယ်မှာ တသိမ့်သိမ့် ဖင်ဆောင့်ပြီးရယ်သည်။

“ ကောင်မ ဘယ်နှစ်ခါ စုပ်ဖူးနေပြီလဲ မသိဘူး..ဟွန်း”

“ မစုပ်ဖူးလို့ ..ဒါကြီး ဝယ်လာတာ.. စမ်းကြည့်ရအောင်.. ယုနွယ်”

“ ဘယ်လိုစမ်းမှာလဲ…ဟုတ်မှလဲ လုပ်နော်… မမခိုင်”

မမခိုင်က အခန်းဒေါင့်သို့သွားကာ ထမီလေးကို ချွတ်လိုက်၏။ ယုနွယ်..မျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြင့် ကြည့်နေရှာသည်။ ဖြူဝင်းစိုပြေသော မမခိုင့် အောက်ပိုင်း အလှလေးများမှာ မိန်းကလေးချင်း အားကျလောက်သော အလှဖြစ်သည်။ ပြည့်တင်း ဖေါင်းကားနေသော တင်ပါးလေးနှစ်လုံးက ရေအိုးတင်၍ ရလောက်အောင် ကော့တင်းချိတ်နေသည်။

မေခိုင်က ယုနွယ်ထံသို့ တစ်ချက် စွေကြည့်ရင်း.. ရယ်သည်။ ပြားချပ်တင်းမာနေသော ဗိုက်သားလေး အောက်မှ သေးကျင်သော ခါးသွယ်လေးတွင် လီးအတုကြီး ခါးပတ်ဖြင့် သားရေ အပျော့စားကို ပတ်လိုက်သည်။ ခြောက် လက်မ ရှည်လျက် လေးလက်မခွဲခန့်အရွယ်တောင် လုံးပတ်ရှိသော လီးကြီးက မေခိုင်ဆီးခုံမှနေ၍ ရှေ့သို့ ထောင် ထွက်လာသည်။ ခါးပတ် အတွင်းပိုင်းမှ အလားတူ တန်ဆာမျိုး တစ်ခုက မေခိုင်၏ အဂ်ါစပ်အတွင်းသို့ နှစ်ဝင်သွား သည်

“ အင်း..အင်း..ကျွတ်..ကျွတ်..”

ခါးပတ်ကို တင်းတင်း ပတ်လိုက်သည်နှင့် မေခိုင်စောက်ပတ်လေးအတွင်း ပြည့်ကြပ်နာကျင်သော ဝေဒနာကို ခံစား လိုက်ရသည်။ ယုနွယ်က မေခိုင်လုပ်နေပုံကို ကြည့်၍ သဘောပေါက်သွားသည်။ ခါးလေးလိမ်ရင်း ကြည့်နေရာမှ မှန်တင်ခုံ ထိုင်ခုံပေါ်မှထကာ အခန်းဒေါင့်သို့..မရဲတရဲ လျောက်သွားက မေခိုင့်ခါးပတ်ရှိ လီးကြီးကို အသေအချာ ကိုင်ကြည့်သည်။

“ ထမီ ချွတ်လိုက်လေ .ယုနွယ်.. စမ်းကြည့်ရအောင်ပါဆို..”

“ အယ်..ကွဲပြဲကုန်ရင်…ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..”

“ အိုး..နင့်ဟာက..ဒါလေးတောင်.. မဝင်အောင် .. ကျဉ်းနေလို့လား..”

“ မသိဘူးလေ..တစ်ခါမှ..မလုပ်ဖူးတဲ့ဟာကို..”

“ ချွတ်ပါ…နာတော့လည်း..မလုပ်နဲ့ပေါ့..”

မေခိုင် အဆွယ်ကောင်း ၍ ယုနွယ် ..ထမီ ချွတ်လိုက်သည်..။ ပြစ်မျိုးမဲ့မထင် အလှမျိုးဆိုသည်ကို နောင်လတ်တို့ အဖွဲ့ စာဖွဲ့ဖူးကြသည်။ အပြစ်ကင်းစင်ပြီး မှဲ့စွန်းလေးတောင် မရှိသော အလှမျိုးဖြစ်သည်။ ယခု မှန်ဘီလူးထဲ၌ ယုနွယ်၏ ဖြောင့်စင်းကြီးမားသော ပေါင်တန်ကြီးများကြားမှ အဖုတ်မဲမဲကလေးကို ထင်းကနဲ တွေ့ရသည်။

ခုံးခုံး မို့မို့လေး ဖေါင်းကားနေသော ဆီးခုံဝင်းဝင်း လေးအောက်မှ အကွဲကြောင်း နက်ရှိုင်းရှိုင်းလေးက ပေါင်ကြားမှ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်လျက်ရှိသည်။ မေခိုင်က ..ထမီလျောချလိုက်သည်နှင့် မတ်ထောင်ကာ ဝင်းလက်စွာပေါ် လာသော.. ယုနွယ်နိ့ကြီးနှစ်လုံးကို အသာအယာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး နိ့သီးခေါင်းလေးများကို ဖြေးညှင်းစွာ ပွတ် နယ်ပေးလိုက်၏။

“ ဟာ..ဟာ…အ..ဟင့်..”

ယုနွယ် ..မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားကာ မေခိုင်လက်ကလေးများကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ အကြော စိမ်းလေးများ ယှက်သန်းနေသော ယုနွယ်ပါးပြင်လေး နှစ်ဖက်၌ တမဟုတ်ချင်း သွေးရောင်လေးများ လွမ်းသွား သည်။

မေခိုင်..အသက်ရူသံလေး ပြင်းလာသည်။ ယုနွယ် နိ့သီးခေါင်းလေး နီနီစွေးစွေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ငုံခဲ၍ လျာ ထိပ်ကလေးဖြင့် ကလိပေးလိုက်ရာ ယုနွယ်ခမျာ တီ ဆားနဲ့တို့သကဲ့သို့ ဖျတ်ဖျတ်လူးကာ တွန့်လိမ်သွား လေ တော့သည်။

“ အင်…ဟင်း…ဟင်း..အ..ကျွတ်…တမျိုးကြီးပဲ.. ခိုင်ရယ်..”

“ ယုနွယ် ..ဟာထဲကို ဒါထည့်လေ… ပေါင်ကားထား..”

“ ဖြစ်…ဖြစ်ပါ့.မလား….ခိုင်…မဝင်ရင်..ဒုက္ခ..”

“ အရမ်းနာရင် မထည့်နဲ့ပေါ့. ..ယုနွယ်ရဲ့ … ကဲ…လာ..”

မေခိုင်က သူမခါးမှ ရာဘာလီးတုကြီးကို ယုနွယ်စောက်ပတ်အဝ၌တေ့ပြီး… ခါးကိုဖက်ခါ…ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြွတ်..အား…အာ…နာတယ်..ခိုင်…နာတယ်…”

ခြောက်သွေ့သော ရာဘာလီးတုကြီးက ဖြူဖွေးနူးညံ့သော ယုနွယ် စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ အခြောက်တိုက်ကြီးဝင် သွားလေရာ နာကျင်သွားရရှာသည်..။ မေခိုင်က ဖိသွင်းခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး..ယုနွယ် ၏ လှပစိုပြေသော နှုတ်ခမ်း လေးကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ မေခိုင်က ရာဘာလီးအတုကြီး တစ်ဖက်က ဝင်ထားသည်မို့ အလွန်ခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြနေသလောက် ယုနွယ်မှာအစိမ်းသက်သက်လေးဖြစ်ရာ…ရုတ်တရက် ရှက်ခြင်း ကြောက်ခြင်းတို့ကသာ ကြီး စိုးနေသဖြင့် ခံစားမရနိင်အောင် ဖြစ်နေရလေသည်..။

“ မရဘူး…မရဘူး…ခိုင်…ယုနွယ်.. အရမ်းနာတယ်..”

ယုနွယ်က မေခိုင်ပုခုန်းကို တွန်းထုတ်ရင်းဖြင့် ပြောသည်။ သို့သော် မေခိုင်က မျက်နာလေးတပြင်လုံး နီရဲလာကာ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး အသက်ရှုပြင်းထန်လာနေ၏။

“ အစမို့ပါ…နွယ်ရဲ့..အို..မတွန်းနဲ့လေ.. အင့်…အ”

“ ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း…မလုပ်ချင်တော့ဘူး…နာတယ်.. နာတယ်..”

ယုနွယ်က ဇွတ်ကန်ငြင်းသည်။ မေခိုင့်ပုခုန်းကို တွန်းထားနေရာမှ ခါးကိုစုံကိုင်ပြီး တွန်းပြန်သည်။ မေခိုင်ကလည်း အားနှင့် ပြန်ဆွဲသွင်းနေလေရာ လီးကြီးမှာ ယုနွယ် စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တစ်ဝက်လိုးပေး နေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ ပေသည်.။ ဝင်သွားလိုက်..ထွက်လာလိုက်ဖြင့် လှုပ်ရှားရင်း.. ယုနွယ် စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းနှင့် ပွတ်တိုက်ဖန် များလာ လေတော့သည်။ ထို့ကြောင့် စောက်ရေကြည်လေးများ ယိုစီးကျလာ၏။ လီးအတုကြီးတွင်လည်း စိုစွတ် ပြောင်လက်လာလေတော့သည်။

ယုနွယ်.. ပေါင်သားလေးများမှာ မသိမသာ ပုစွန်ဆိတ်ခုန်လေး ခုန်လာသည်။ ရင် ထဲ၌လည်း တဒိန်းဒိန်း နှလုံးခုန်သံမြည်နေသည်။

ပထမတုန်းကတော့ အပျော်လိုလို အစမ်းသဘောလိုလို လုပ်ခဲ့မိခြင်းဖြစ်သော်လည်း အဂ်ါစပ်ထဲသို့ ထိုပစ္စည်းကြီး နင့်နင့်နဲနဲ ဝင်ရောက်ပြီး တကယ်ခံစားနေရသောအခါ ဘယ်တုန်းကမှ မခံစားဖူးသေးသော အရသာ တစ်မျိုးကို ယုနွယ် ခံစားလာရသည်။။

မေခိုင်၏ ကျွမ်းကျင်ပါးနပ်စွာ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးမှုလေးများကလည်း.. တစ်ကိုယ် လုံးကြက်သီးလေးများ အဖုအဖု ထလာသည်။ တဇိုးဇိုး တဇတ်ဇတ် တုန်ရီလာပြီး.. နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်မွှာမှာလည်း ပုစွန်ဆိတ် ခုန် ခုန်လာလေတော့သည်။

“ အား…အင်း..ဟင်း..ဟင်း…အ…အား… အား…အ.”

“ ဘွတ်…စွပ်…ပြွတ်…ဘွတ်…စွပ်..ပြွတ်… ဘွတ်..စွပ်..”

စောက်ရေများက တစိမ့်စိမ့် ကျလာသည်.. စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို စိုစွတ်ဝင်းလက် လာစေသည်။ အစ ပထမ ကဲ့သို့ ခြောက်ခြောက်ကပ်ကပ် နာနာကျင်ကျင် မဟုတ်တော့ပဲ.. တကယ့်ပကတိ ယောက်ျားကြီးတစ် ယောက်၏ လီးကြီးကဲ့သို့ အရသာရှိလွန်းလှပြီး ပြေပြစ်ချောမွေ့စွာ လိုးပေးနေသော.. မေခိုင်ကိုယ်တိုင်မှာလည်း မျက်စေ့ နှစ်လုံးမှိတ်ခါ နှုတ်ခမ်းလေးများကို လျှာဖြင့်ယက်ခါ.. ယက်ခါ.. မှိန်းရင်း ကာမအရသာ ခံစားနေ၏။

“ ဘွတ်..စွပ်”

ဟူသော အသံနှင့် ဒစ်အဖုကြီး ကျွံဝင်သွားပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ စူးနှစ်ဝင်ရောက်သွားတိုင်း စောက်စိလေး မှာ တင်းမာသွားတတ်ပြီး အတင်းဖိကပ် ပြန်လည်၍ ခါးလေး ကော့ကော့ပေးမိလာသည်။ အိတွဲခြင်း မရှိ..အပျိုစင် နိ့ကလေးအစုံက မာသထက် မာကာ တင်းသထက် တင်းကျစ်မာတောင်နေပြီး မေခိုင့်နိ့သီးခေါင်းလေး များနှင့် ယုနွယ် နိ့သီးခေါင်းလေးများ အကြိမ်ကြိမ်ပွတ် တိုက်..မိကြသည်။

တစ်ခါတစ်ခါ အင်နှင့်အားနှင့် ဆောင့်သွင်း ခြင်း ခံလိုက်ရသော အခါများတွင် ဆီးအိမ်တစ်ခုလုံး ကျင်တက်သွားကာ စောက်ခေါင်း အတွင်းမှ ဆောက်တည်ရာမရ ..မရိုး..မရွကြီး ဖြစ်ဖြစ် သွားတတ်သေး၏။ ထိုအခါမျိုးတွင် ယုနွယ်က မေခိုင့် ကျောပြင်လေးကို တင်းတင်းလေး ဆွဲဖက်ခါ တင်ပါးကြီးများ တုန်ခါသွားသည် အထိ..အားကျမခံ ပြန်လည်ဆောင့်ပြစ်လိုက်မိတတ်၏။

“ အီး…အား….ယုနွယ်…တတ…အား.. ငါ..ပြီးတော့မယ်”

မေခိုင်က ချွေးကလေးများ စို့လာပြီး တအီးအီး ငြီးတွားကာ အဆက်မပြတ်ကြီး ဆောင့်လိုက်လေတော့သည်…။

“ ဘွတ်…စွပ်…စွတ်…ဘွတ်…ပြီးပြီ…ပြီး…ပြွတ်..”

“ အင့်…အင့်…အင့်…အ .. အီး…မေ…မေခိုင်… အ…အ…အား…”

ဖြူစင် ဝင်းပနေသော ခန္ခာကိုယ်လေး နှစ်ခုမှာ အထိန်းအကွပ်မရှိ လှုပ်ရမ်းနေကြပြီး.. မြွေနှစ်ကောင်ကဲ့သို့ တွန့် လိမ်ကောက်ကွေးသွား ကြလေသည်။ လှပဖြောင့်စင်းသော မေခိုင့်၏ ပေါင်တံလုံးကြီးများက ယုနွယ်ခန္ခာကိုယ် လေးကို ပြဲကားကားကြီးခွလျက် အထက်အောက်ပွတ်သပ်ရင်း တုန်ခါသွားရှာသည်..။

ယုနွယ် မှာလည်း ငလျင် ပြိုကျသကဲ့သို့ ရှေ့နောက် ယိမ်းခါသွားရှာလေသည်။။ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သိမ့်သိမ့်ခါသွားကြပြီး နှစ်ယောက်သား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်လျက် သုတ်ရေများကို လွတ်ထုတ်လိုက်ကြလေတော့သည်။

“ အား….အား….အား……အာ…”

နှစ်ယောက်စလုံး ပျော့ခွေသွားကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ ပုံလျက်သားလေးများ ကျရောက်သွားကြလေသည်။

မေခိုင်နှင့် ယုနွယ် လီးခါးပတ်ကြီးနှင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အားရအောင် လိုးနေကြပုံကို နောင်လတ်နှင့် ထိန်ဝင်းက အားကောင်းလှသော မှန်ဘီးလူးကြီးဖြင့် အစအဆုံးကြည့်ကာ လူသားစစ်စစ် လီးကြီးများက ပုဆိုးများ ထဲမှ သွားရေ တမြားမြားနှင့် ပုဆိုးများ စိုစွတ်ခါ အကွက်ကြီးများဖြစ်ကုန်သည်အထိ တောင်နေမိကြလေသည်။။

“ ယုနွယ်ရေ…ဟေ့…မေခိုင်…အိုး…ဘယ်လိုဖြစ်နေကြတာလဲ… ဟင်”

အခန်းအတွင်းသို့ ဝေါလ်ပိုစတာကြီး တစ်လိပ်ကို ကိုင်းရင်းဝင်လာသော ယဉ်ထွေးမှာ ခြေလှမ်းများ တုန့်ကနဲဖြစ် သွားရလေသည်။ ယုနွယ်က ရှက်စနိးအပြုံးလေးဖြင့် ပြုံးရင်း သူမစောက်ပတ်ကြီးထဲမှ သုတ်ရေများနှင့် လိမ်းကြံ ပေရေနေသော လီးကြီးကို ဖင်လေးနောက်ဆုတ်ပြီး ပြွတ်ကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး ထလိုက်ခါ ရေချိုးခန်းလေးထဲ ပြေး ဝင်သွားလေတော့သည်…။

မေခိုင်က ခါးပတ်ခေါင်းကို ဖြုတ်နေ၏။ ပြီးမှ.. သူမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ၌ အဆုံးထိ ဖိကပ် ဝင်ရောက်နေသော လိင်တံအတုကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်လှည့်ကာ ပြွတ် ကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ သုတ်ရေအဖတ် အဖတ်များက လီးဒစ်ကြီးတွင် စုပြုံပြီး ကပ်ပါလာကြလေသည်…။

“ ဟင်း…ဈေးဦးဖေါက်ပြီးကြပြီပေါ့လေ….. ဘယ့်နှယ့်လဲ..”

“ အဟင်း…ထွေး…စမ်းကြည့်ပေါ့…ဟင်း…ဟင်း”

မယဉ်ထွေးက ရာဘာလီးကြီးကို မရဲတရဲလေး ကိုင်ကြည့်ကာ အသံတုန်တုန်ကလေးနှင့် ရယ်ရင်း ပြောသည်။

“ အတော်ကြီးတာပဲနော်…ယောကျ်ားလီး အတိုင်းပဲ ဟယ်…”

“ အားလုံးတော့ မတူဘူးပေါ့…ထွေးရဲ့ .. သူ့မှာက .. လူလို အပူရှိန် မရှိတော့…အေးစက်စက်ကြီး ခံလို့ အရသာ သိပ် မရှိလှဘူး..”

“ အံမယ်…သူအလိုးခံဖူးတာ ကျလို့..ဟွန်း..”

မေခိုင်က …ရေချိုးခန်းထဲသို့ လီးခါးပါတ်ကို ဆေးကျောသုတ်တင်ရန် ယူဆောင်သွားလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ယုနွယ် တစ်ယောက် ရေစက် ရေပေါက်ကလေးများ စိုစွတ်ခိုတွယ်နေသော ယုနွယ် မျက်နာလေးက ပကတိ က လေး မျက်နာလေးအလား မရွံ့မရအပြုံးလေးနှင့် လှပလွန်းနေသည်။။ ဒူးဆစ်အထိ ဖုံးဖိနေသော ယုနွယ်ခန္ခာ ကိုယ်လေး အောက်ပိုင်းမှ ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းလေးများက ကြွေရုပ်ကလေး နှယ် တောက်ပဝင်းလက်နေသည်။ အထွေးက ယုနွယ် နဖူး နုနုလေးကို ညှင်သာစွာနမ်းလိုက်သည်။

“ ဒီမှာ…ပုံတစ်ပုံဝယ်လာတယ်..တွေ့လား..”

လက်ထဲမှ ပိုစတာကြီးမှာ ရုပ်ရှင်မင်းသား စတားလုံး ( ရမ်ဘို ) ၏ ကြွက်သား အဖုအထစ်များ ပြေပြစ်စွာ ဖေါ်ပြ ထားသော တည့်တည့်ရပ်နေသည့် ကိုယ်လုံးအလှပေါ် ပုံကြီးဖြစ်သည်။

“ ဟယ်…လှလိုက်တာ..အဲဒါ…မမထွေး ဘယ်ကရလဲ..”

“ ဖလော်ရီဒါက ပြန်လာတဲ့ မမထွေး သူငယ်ချင်းမ စိုးသန္တာ. .ဆီကလေ…ဒီမှာက..ဒီပုံမျိုး လုံးဝ မရှိဘူး..”

မှန်ပါသည်..ဆိုဒ်ကြီး ကိုယ်လုံးပေါ် ပုံများမှာ ယခုနှစ်နောက်ပိုင်းမှ နိင်ငံခြား ရုပ်ရှင်အေဂျင်စီများက ဈေးတွက် တွက်ပြီး သီးသန့်ရောင်းချလာခြင်းဖြစ်ရာ… မြန်မာပြည်အတွင်း၌ ယခင်ရှိပြီး ပုံများဖြစ်သော သုံးချိုးနှစ်ချိုးပုံများ သာ ရှိပြီး ယခုကဲ့သို့ ခြေဖြားအထိ ခြောက်ပေဆိုဒ်ကြီးမျိုး လုံးဝ ဝင်လာခြင်းမရှိသေးပေ..။

“ ဒီ မတ်တပ် ဗီဒိုကြီးမှာ ဟောသလိုတင်..”

ထွေးက ကြိုးသိုင်း ပိုက်ဆံအိတ်ကလေးကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး ပိုစတာကြီးကို ဘီဒိုကြီး၌ ကပ်ပြသည်..။ခါးဝတ် ဘောင်းဘီတို အနက်ကလေးသာ ပါသော စတားလုံးပုံပ မိန်းမပျိုများ စိတ်ကူးယဉ်ချင်စရာ.. ကြွက်သားအဖုအ ထစ်ကြီးများ အမြောင်းလိုက်…ကြွရွ ဖေါ်င်းကြွနေပြီး.. ညို့အားကောင်းသော မျက်လုံးများကလည်း.. ပကတိ လူ့ မျက်လုံး အနေအထား အတိုင်း ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်အဝ ရှိနေပြန်ရာ ယုနွယ် ရင်ခုန်သွားမိသည်။

“ ဟွန်း…ရုပ်ကြီးကလဲ အသက်ဝင်လိုက်တာ…မမထွေးရယ်.. မျက်လုံးကြီးတွေက ရင်ကို ခုန်သွားတာပဲ..”

ယဉ်ထွေးက ကျေနပ်စွာပြုံးသည်..ကော်ဗူးအဝါလေးကို ယူလိုက်ပြီး..ဘီဒိုကြီး၌ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ကပ်နေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော မေခိုင်က ပိုစတာပုံကြီးကို တအံ့အအောကြည့်ကာ .. ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး မြောက်ကြွ မြောက်ကြွ ခုန်လိုက်ရင်း

“ ဟုတ်ပြီ…မေထွေး..ဒီနားမှာ အပေါက်ဖေါက်ပြီး ဒါကြီး တပ်ထားလိုက်ရင်..အို..ကေ..”

“ ဟယ်…အသဲယားစရာကြီးဖြစ်သွားပြီ…ဟီး..ဟီးး”

ထွေက ဦးဆောင်ပြီး ဘီဒိုတံခါးကို ရန်ဘို လီးနေရာ၌ အပေါက်ငယ်လေး ဖေါက်ကာ ရာဘာလီးကို အတွင်းမှ အ သေ စွပ်ပြီး တပ်လိုက်ကြလေသည်..။

“ တောက်…မချင့်မရဲ ..ဖြစ်လိုက်တာကွာ..ဟင်းဟင်း…”

ထိန်ဝင်းက မှန်ဘီလူးကို သန်းရှိန်အား ပေးလိုက်ပြီး ပြော၏။ သန်းရှိန်က လည်ချောင်းမှ ဇလုပ်ကြီး တက်လိုက် ကျ လိုက်ဖြစ်ခါ… တံတွေးမြိုချရင်း ကြည့်နေလေသည်။

“ ဒီ ဟာမလေးတွေ…တော်.တော်..ယားနေကြဘီကွ..”

“ အေး..သူတို့က ယားနေတယ်..ဒို့ကလဲ တောင်နေပြီ..”

ထိန်ဝင်းက လီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရမ္မက် မျက်နာနှင့် ပြောလိုက်ရာ သန်းရှိန်က အဟားဟား ရယ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ ဟား..ဟား..ကြက်တက်ရယ်.. မင်းဟာလေးက ကြက်တက်လေးလောက်ရှိတာ..မင့်ဆော်က မင်းကို တစ်ညပဲ ပေါင်းပြီး ကွာပြစ်မှာ သေချာတယ် .. ဟား…ဟာ..”

“ ဟ …ခွေးမသား…လီးကွ..လီး…မှတ်ထား.. မသေမချင်း တစ်ညလုံးလိုးမဲ့လီး…ဇီးမကပ်ရင် .. လီးဖြတ်ပြစ်မယ် ကွ သိလား”

ထိန်ဝင်းက ပုကွကွ သူ့ခန္တာနှင့် လိုက်အောင် ကြွားလုံးထုတ်လိုက်သောကြောင့် နောင်လတ်နှင့် သန်းရှိန်မှ အူနှိပ် ၍ ရယ်ကြဟန်ကို တမင်ပြုလုပ်ဖြစ်လိုက်ကြသည်..။

“ အေး…ရယ်ကြ…ရယ်ကြ…နောက်မှ.. ကိုထိန်ဝင်းရယ်.. ခင်ဗျားဟာကြီး ခဏလောက် ငှားပါဗျာ.. လို့ လာမပြောနဲ့ ဟင်း”

ထိန်ဝင်း မျက်နာက အတည်ပြောနေခြင်းဖြစ်ပါသည်..။ ယောကျားဖြစ်ပါလျက် ကြက်တက် ဟု အခေါ်ခံရသည်ကို ထိန်ဝင်းသာ မဟုတ် ဘယ်ယောကျားကမှ အပြောမခံချင်တတ်ကြပေ…။ နောင်လတ်က ခန္ဒာကိုယ်ထွားကြိုင်းပြီး ဖြူဝင်းစိုပြေသော အသားအရေကြောင့် မိန်းကလေးများ ခိုက် လောက်အောင် ချောမောသူဖြစ်သည်။

မိန်းကလေး ဆိုသည်မာလည်း ရုပ်ချော …ခိုက်.. ပစ္စည်းဥစ္စာ ကြွယ်ဝလျင်လည်း…ခိုက်…လိင်အဂါကြီးမားလွန်း၍ ထင်ရှားသူဆို လျင်လည်း မခိုက်သည့်တိုင်အောင် စိတ်ဝင်တစား ရှိတတ်ကြသည်။ ယခုလည်း နောင်လတ် ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့နှင့် ဂျစ်ကန်ကန် အဖြစ်မျိုး တိုးခဲ့ကြသည့်နောက် အုပ်စုချင်းက မသိမသာ စိတ်ဝင်စားမှုကို ဖုံးကွယ် ရန်စောင် ဟန်သာပြနေကြသည်။။

“ ဒါ…ကျမ ယူထားတဲ့ ..စာအုပ်ရှင့်..”

“ ဟလား…ဒါဆိုအတော်ပဲ…အတူဖတ်ကြတာပေါ့..”

နောင်လတ်နှင့် မေခိုင်က စာအုပ်ဆိုင်၌ ဤနယ်စဆုံဖြစ်ကြသည်။

“ စကားပြောတာ…ကြည့်ပြောနော်… ဟင်း…ပါးကွဲသွားမယ်..”

“ ကိစ္စမရှိပါဘူး…မေခိုင်…ကိုနောင့်အသဲကို မခွဲရင် ပြီးတာပဲ…တကယ်တော့.. အချစ်ဆိုတာ.. တစ်ယောက်တစ်လှည့် ကွဲကြရတာပါ..”

“ ဘာ…ဘာပြောတယ်…”

မေခိုင့် မျက်နာလေး ရဲရဲနီကာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး အော်၏။ စာအုပ်ဆိုင်ဒေါင့် အတွင်းဘက်၌ မေခိုင်နှင့် နောင် လတ်တို့ပွဲကို မည်သူတစ်စုံတစ်ယောက်ကမှ သတိမထားမိကြချေ..။

“ ဟုတ်တယ်..မေခိုင်ရဲ့..စဉ်းစားကြည့်လေ.. ပါးကွဲမယ်..ဘာညာဆိုပြီး ကျိမ်းဝါးကြပေမယ့်.. ညားသွားကြရင်..တကယ် သွေးထွက်အောင် ကွဲနေကြရတာ.. မိန်းကလေးတွေပဲ မဟုတ်လား”

“ ဟင်…ရှင်…ရှင်…”

“ စိတ်မဆိုးနဲ့ မေခိုင်..ကိုနောင်နဲ့ဆိုရင်..မေခိုင့် ဟာလေးကွဲပြဲသွားမှာတော့ သေချာတယ်.. သတ္တိရှိမှ ချစ်ပါ..”

“ အို…ရှင်…ဘယ်လိုလူလဲ…ဟင်..”

“ ကိုနောင် မေခိုင့်ကို အရမ်း လုပ်ချင်နေမိတယ်.. မေခိုင်ရယ်.. အိပ်ယာဝင်တိုင်း ကိုနောင့်ဟာကြီးက အမြဲတောင် နေပြီး..မေခိုင့်ဟာလေးကို..လိုးရရင် ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းမလဲလို့..အမြဲ စိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့ ရတာပါ..မေ ခိုင်ရယ်..တကယ်ပါ..”

မေခိုင် အသက်ရှုတွေ ရပ်သွားမလား.. ထင်ရသည်..။ နောင်လတ် ဤမျှ ရိုင်းစိုင်းလိမ့်မည်ဟု .. မေခိုင်ထင်မထား ..ရိုင်းပြလွန်းသော နောင်လတ် စကားများက မေခိုင့် ပါးစပ်ကို အဟောင်းသားလေးဖြစ်စေသည်။

“ မေခိုင်…ကိုနောင့်ကို ချစ်ပါနော်..နော်.. မေခိုင်အတွက် ကိုနောင်…ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ ကောင်းကောင်းလေး လိုးပေးနိင် ပါတယ်..”

နောင်လတ်ကိုယ်မှ အရက်နံ့သင်းသင်းလေးကို မေခိုင် ရှုရှိုက်မိ၏။ နောင်လတ် အရက်မှုးမှုးနှင့် ထင်ရာတွေ စွတ် ပြောနေခြင်းပါ..ထို့ကြောင့် စကားဖက်ပြိုင်နေလျင် မိမိ မိန်ကလေးဖက်ကသာ အနာချည်းမို့..ဆတ်ကနဲ လှည့် ထွက်လိုက်သည်။ နောင်လတ်ကလည်း ပြတ်ပါဘိ ..ပုခုန်းလေးနှစ်ဖက်ကို လှစ်ကနဲ လှမ်းဖက်ကာ မျက်နာချင်း ဆိုင် ဆွဲလှည့်လိုက်ရာ ခေါင်းလေးက မော့သွားပြီး နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက နောင်လတ်၏ ကြီး မားထူအမ်း သော နှုတ်ခမ်းကြီး၏ ဆောင့်ကြီး အောင့်ကြီးစုပ်ယူချင်းကို ခံလိုက်ရ၏။

လက်ထဲမှ ဝထ္တုစာအုပ်က လွတ်ကျသွား ၏။ ပူနွေးမာတောင်သော ကြီးမားကျစ်လစ်သည့် နောင်လတ်လီးကြီးက..မေခိုင့် ပေါင်ကြားထဲသို့ ထမီနှင့် ပုဆိုး ကို တွန်းထိုးပြီး ဝင်ရောက်လာသည်။ မေခိုင် ဆတ်ကနဲ နှလုံးလေရိုက်၏..သတိလက်လွတ် ပေါင်လေး နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကွကွလေး လုပ်ပေးလိုက်မိလေရာ..နောင်လတ်က..အင့်ကနဲ နေအောင် ဆွဲညှောင့်လိုက် ၏။

“ အို..ဖယ်…လွတ်..”

မေခိုင် ရုတ်တရက် အရှက်အကြောက်ကြီးလာ .. အလုံးအရင်းနှင့် ဝင်လာကာ…နောင်လတ်ရင်ဘတ်ကို ဆောင့် တွန်းပြီး ထွက်ပြေးသွား၏။ နောင်လတ်မှာ ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်ဖြစ်နေသော ရင်ဘတ်ကြီးကို ပင့်သက်ချကာ မေ ခိုင့်တင်ပါးကြီးများကို လှမ်းကြည့်နေမိသည်။ စာအုပ်အငှားသမားလေးကလဲ အခုမှ ဆိုင်အနောက်ဖက်ခန်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ပုဆိုးအတွင်းမှ တိုးထွက် ထောင်ထနေသော နောင်လတ်လီးကြီးကို တန်းတန်းမတ်မတ် ကြီး တွေ့သွားလေတော့သည်။

“ ဟား..ဟား….ကျွန်တော့ကို မချိန်ထားပါနဲ့ဗျာ… ကြောက်တတ်လို့ပါ..”

သည်ည..နောင်လတ် အိပ်မပျော်တော့.. ညဦးပိုင်း စာအုပ်ဆိုင်၌ ဖြစ်ခဲ့ပြောခဲ့သည်များကို တွေးကာ လုံးဝ အိပ်မ ပျော်…။ ထို့ကြောင့်လည်း..သန်းရှိန်နှင့် ထိန်ဝင်းတို့ အိပ်ပျော်သွားကျသည်နှင့် ..မေခိုင်တို့ အဆာင်ဖက်သို့ ကူး ဝင်ခဲ့သည်။။ လောကကြီးသည်…ဆန်းကျယ်လွန်း၏။ တစ်ခါတစ်ရံ ခုတ်ရာတခြား ရှရာတစ်ခြားဖြစ်တတ်၏။

နောင်လတ် မေခိုင်အိပ်သော အခန်းထဲသို့ ရောက်ခဲ့ပြီး ထိုစဉ်မှာပင် ရမ်ဘိုပုံကြီးရှိရာသို့ ခြေဖေါ့နှင့်ကာ ဝင် လာသော ထွေးကို နောင်လတ် ရှောင်ရန်အတွက် မတ်တပ် ဘီဒိုကြီးဒထဲသို့ဝင်လိုက် ရလေသည်..။ အထဲတွင် နေ့လည်ဘက်က တပ်ဆင်ထားသော ရာဘာလီးအတုကြီးမှာ နောင်လတ်ဗိုက်နှင့်ထောက်ခါ ရုတ်တရက် ဘီဒို တ ခါး ပိတ်မရဖြစ်သွားသည်။

နောင်လတ်…ကွိုင်ပူပြီ…ကြံရာမရဖြစ်နေရာမှ ရာဘာလီးကြီးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး… သူ့ လီးကြီး ငိုက်ပျော့ပျော့ကြီးကို ဘီဒိုအပေါက်မှ ထိုးထုတ်ခါ ငြိမ်နေလိုက်ရလေသည်။။ ထွေးကလည်း ရမ်ဘိုပုံ ကြီး ၌ တပ်ဆင်ထားသော ရာဘာလီးအရသာကို ခံစားရန်အတွက်.. တိတ်တဆိတ် လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာ.. မှုံဝါးသော မီး ရောင်အပြာရောင် ကလေးနှင့် ဝိုးတဝါးဖြစ်နေသော ဘီဒို ပေါက်မှ နောင်လတ် လီးကြီးကို နူးညံ့သော လက်ချောင်း လေးများဖြင့် အသာအယာ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လိုက်လေရာ.. နောင်လတ်လီးကြီးမှာ သိသိသာသာကြီး မာတောင် ပြီး တောင်ထလာလေသည်..။

ထွေးမှာ ရာဘာလီးကြီးကို တစ်ကြိမ်မှ သုံးဘူးသူမဟုတ်လေရာ ..ဘီဒိုအတွင်းမှလီး မှ ရာဘာလီးဟုသာ ထင်နေလေသည်..။ နောင်လတ်အတွက် အကျဉ်းအကျပ်ထဲရောက် နေသည်။ နောင်လတ် ချစ်သော မေခိုင့်ဆီ သို့လာမိရာမှ မထင်မှတ်ပဲ ထွေးနှင့်.. ရင်ဆိုင်တိုးနေမိခြင်းအတွက် ချွေးသီးချွေးပေါက်များ ကျ လာနေရသည်။

မိန်းကလေး တစ်ယောက်၏ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်ခြင်းကို ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားရသဖြင့် အရသာရှိသလို ရှက်သလိုလိုကြိးလည်း ဖြစ်နေမိသေး သည်။ လီးထိပ် ဒစ်အဝနားတဝိုက်.. လက်ညှိုးထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ခြင်း ခံလိုက်ရတိုင်း.. ဖင်စအိုဝ ရှုုံ့သွားအောင် နောင်လတ် ခံစားလိုက်ရလေသည်။။ စိမ့်ကျင်သော ဝေဒနာ တစ်မျိုးကို လည်း ခံစားလိုက်ရသည်။.

“ အင်း..ဟင်း…အင်း…အ…အား..”

ထွေး နုတ်ခမ်းမှ ညီးသံသဲ့သဲ့ကို နောင်လတ် ကြားနေရသည်။ နောင်လတ်လီးကြီးကို လက်ဖျားလေးများနှင့် ကိုင် တွယ် ပွတ်သပ်နေရာမှာ.. လက်ဆုပ်ကလေးထဲ ထည့်ကာ ..ညင်သာစွာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသလို ပြုနေပြန်သဖြင့် နောင်လတ် လီးကြီးမှာ အကြောကြီးများ ထောင်ထလာအောင်.. မာတင်း လာသည်။ ထွေးခမျာ..ဘယ်သူမှမသိ ဟူသော အသိစိတ်ဖြင့် နောင်လတ်လီးကြီးကို ရာဘာလီးအတုဟုသာ ထင်ပြီး .. စိတ်ရှိတိုင်း ပွတ်သပ် ကိုင် တွယ် နေ ခြင်းဖြစ်၏.။

ဘီဒိုကြီးအတွင်းမှ နောင်လတ်မှာ အသားများ တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး..လီးထိပ်မှ ချွဲကျိသော အရည်ကြည်များ ယိုစိမ့်လာသည် အထိ ခံစားလိုက်ရသည်ကိုမူ..ထွေး မသိချေ..။ ထွေးက ထမီလေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချွတ်ချ လိုက် လေသည်။ တင်ပါးအောက်ဖက်မှ တစ်ထွက်နေသော ဖင်နှင့် ပေါင်ဆက်နေရာမှာ ကြွမောက်ပြီး ခုံး ထနေ သည်။ ထွေး၏ ဖင်အနေအထားမှာ ဖင်ကုန်းပြီး လိုးချင်စရာကောင်းသော ဖင်ကောက် အမျိုးအစားလေးပင် ဖြစ် သည်။ ခက်သည်က ဘီဒိုအတွင်းမှ နောင်လတ် ခမျာ ထွေး၏ လှပလွန်းသော အဆီနှင့် တဝင်းဝင်း ကိုယ်ခန္ခာ လေး ကို မမြင်ရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

ထွေးက အသားဖြူသည်… စောက်ပတ် တဝိုက်က အခြားနေရာများထက် ပို၍ဖြူဆွတ်နေသည်။. နူးအိသော အ သားဥလေးက လီးထိပ်ကို တေ့လာသောအခါ နောင်လတ် ဘီဒိုတံခါးကို အတင်းဖိကပ်ခါ…လီးကို ထွက်နိင်သမျ ထွက်အောင် တွန်းပေးလိုက်မိသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိရှာသော ထွေးမှာ လီးကြီး တောင်လာပုံ..ပို၍တင်းမာပြီး.. တဒိတ်ဒိတ် သွေးခုံနေပုံများကို သတိ မထားမိရှာပဲ.. ရာဘာလီးအတုဟုသာထင်လျက် စောက်ပတ်လေး နှစ်ဖက်ကို အသာဖြဲပြီး..လီးကြီးနှင့် တေ့ကာ .. ဖိချ..လိုက်ရှာသည်…။

“ ဗြစ်…အီး….အ…အ..”

လီးကြီးထိပ်က ..အတန်ငယ် ယောင်ကိုင်းနေသလို ကြီးထွား၏။ စောက်ပတ် အသစ်စက်စက်လေးမို့.. စောက်ပတ် နုတ်ခမ်းသား နှစ်ခြမ်းကို စုယူ ပြွတ်သိပ်တာ ထိုးဝင်သွားချိန်၌ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူနှစ်ဖတ်ကြား၌ လီးကြီးထိပ် တစ် နေသေးသည်။ အတန်ကြာ တင်းခံနေပြီးမှ.. ဗြစ်ကနဲ ကျွံဝင်သွားသည်။

ပူနွေးမာကောင်းသော အသားချောင်း ကြီး က စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းကြီး တိုးဝင်သွားစဉ် ထွေးစောက်ပတ်လေးမှာ .. ချိုင့်ဝင်သွား ပြီး ..ခဏအကြာမှာ.. ပုံမှန်ပြန်တက်လာကြ ပြီး..လီးကြီးကို စုပ်ယူထားသလို..ညစ်မိနေသည်။ စောက်စိမာမာလေး က ဘီဒိုအပေါက် နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကပ်ပွတ်သပ်မိသည် အထိ ထွေးက ဖိကပ်ထားကာ နာကျင်ခြင်း ထူးခြားစွာ အီစိမ့် ခြင်း ဝေဒနာ အရသာများကို စုပြုံခံစားရရင်း.. မျက်လုံးကလေးမှေးကာ ..ဘီဒိုကြီးတွင် တပ်ထားသော ရမ်ဘို ရင် အုပ်ကြီးနှးစ်ဖက်ကို လက်ဝါးလေးနှင့် ပွတ်သပ်ခါ ဖြေးဖြေးခြင်း…စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးရောက်သည်အထိ ဖိချ နေ သည်။

ဘီဒိုအတွင်းမှ နောင်လတ်မှာ ဖေါ်မပြတတ်လောက်အောင် ဖင်စအိုနှင့် လီးအရင်း၌ ဆက်စပ်ဖြစ်ပေါ်နေသော ကာ မအရသာကို အံကြိပ်ရင်း အသံမထွက်မိစေရန် သတိထားနေရသည်။ ဘီဒိုတံခါးကြီး ဆွဲဖွင့်ပြီး.. ထွေး အား အား ရပါးရကြီး ဖက်ခါ.. ဆွဲလိုးချင်စိတ်များမှာ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာလေသည်။ ထွေးက စောက်ခေါင်းအတွင်း.. ဖြစ် ဖြစ်ညစ်စွာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော လီးကြီးကို အသာအယာလေး ဖြေးညင်းစွာ…ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။

“ ပြွတ်..ပလွတ်..ဗွီ..ပီ..”

လီးကြီးက အကုန်ကျွတ်သွား၏.. စောက်ပတ်လေးနှစ်ခြမ်းက ရှုံ့သွားပြီး နုတ်ခမ်းနှစ်စ တင်းတင်းစေ့သွားမိခါ..အတွင်းမှ.. အရေကြည်လေးများ ပီကနဲ ပီကနဲ ညစ်ကျလာ၏။ လီးကြီးမှာ..အလွန်တရာပင် မာတောင်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ ထွေး..လေ့လာခြင်း စဉ်းစားခြင်းများ မလုပ်နိင်။ စောက်ပတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပြန်ဖြဲကာ လီးထိပ်ကြီးနှင့် တေ့ထားလိုက်မိပြန်သည်။ အဆက်တည်း..လဲ ဖင်သားကြီးများ.. ကျုံ့.. ကျုံ့သွားအောင် အားစိုက်ဖိချလိုက်လေ သည်.။

“ ဗြွတ်…ဘွတ်…ဘွတ်..အီး…အ…အား.. ကျွတ် ကျွတ်..”

သည်တစ်ချီ မိမိဖာသာ အဆောင့်ကြမ်းမိသွားသဖြင့် စာက်ခေါင်းနံရံတစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိထောက်မိ သွားပြီး..ပေါင်ရင်း တစ်ဖက်ကျင်တက်သွားသည်အထိ နာသွားလေရာ..ထွေး…ရှုံ့တွပြီး မျက်ရည်လေး ..ဝိုင်း သွား၏။ ကြွက်သား အဖုအထစ်ကြီးများဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာ ထွားကြိုင်းသန်မာလှသော ရမ်ဘိုပုံကြီးနှင့် နုထွေး သော ပါးပြင်လေးကို အပ်ခါ.. တအင်း..အင်း..ဝေဒနာလေးခံစားရင်း.. တွန့်လိမ်နေသော ထွေး၏ လှုပ်ရှားမှုမှာ..မြင် ရသူ တစ်စုံတစ်ယောက်သာ ရှိပါက အလွန်အမင်း ချစ်စရာ အမူအယာလေး ဖြစ်လို့နေပေလိမ့်မည်။

လက်ဝါးလေးနှစ်ဖက်က ဘီဒိုကြီး တံခါးတွင် ကပ်ထားသော ရမ်ဘိုပုံ ပိုစတာကြီးကို ဟိုမှ သည်မှ ရွေ့လျား ပွတ် သပ်နေပြီး..တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသော ကိုခန္တာလေးက ဝဲမှယာ..ယာမှ အထက်..အထက်မှ အောက်..ပုံစံအမျိုး မျိုုးပြောင်းကာ.. ဖင်လေးတွေ…ဝိုက်တွန့်ဆော့ကစားသွားပုံမှာ အနုပညာ မြောက်လှသော ခံစားမှုပုံဖေါ်သည့် လှုပ်ရှားမှုလေး ဖြစ်နေပေရာ.. ကာမအရသာ၏ ကြီးမားသော စွမ်းအင်ကြီး အုပ်စိုးလွှမ်းခြုံနေပုံမှာ သိသာထင်ရှား လှသည်။

ပျိုမြစ်သော ထွေး၏ အတွေ့အကြုံ နုနုလေးကြောင့်လည်း လီးအစစ်ကို အတုဟုထင်ကာ မှုံရီဝိုးတဝါးမီး ရောင်အောက်၌ လှုပ်ရှား ပြုမူနေမိသော မိမိအဖြစ်ကိုလည်း ယခုတိုင် ထွေး…မသိရှာပါလေ။ တအင့်အင့်…တအိအိ ငြီးညူသံလေးက တိတ်ဆိတ်သော ညယံကို ထွင်းဖေါက်၍ တိုးတိုးညှင်းညှင်းလေး ပျံ့လွင့် နေပေရာ.. အပြင်မှ..တစ်စုံ တစ်ယောက်ကသာ ကြားမိပါက ဖိုမ.စုံတွဲ ..အပေးအယူမျှစွာ ဖြုတ်နေကြသည်ဟု သာ ထင်ကြပေမည်။

“ အင်း..ဘွတ်…အင်း…အင်း…ပြွတ်…ဘွတ်… အင်း…အ…”

ဖြေးဖြေးချင်း….လေးလေးမှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေသော လီးကြီး အဝင်အထွက်အသံ…ထွေး၏ ညီးညူသံလေးများမှာ မထင်ရှားသော အရောင်မှုံဝါးဝါး၌ စိတ်ကယောက်ခြောက်ခြား ဖြစ်ချင်စရာ ..ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။ နောင်လတ် ကျင်ချောင်းထဲမှ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ခံစားလာရသည်.. လီးထိပ်က စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်း သားအိမ်အဝကို ဒုတ် ကနဲ..ထိုးမိသွားတိုင်း.. နောင်လတ်မှာလည်း.. အီစိမ့်သွားအောင် ခံစားနေရလေသည်…။

“ ဟွန်း..အခုမှ ၂ နာရီရှိသေးတယ်…ကိုယ်ပြန်အိပ်လိုက်အုံးမယ်ကွာ…မေခိုင်”

“ ကိုယ်တော့ …အိပ်လို့မရတော့ဘူး..ဟိုဟာကြီးကို မြင်နေရတာ.. စိတ်လှုပ်ရှားလိုက်တာ”

မေခိုင်က မျက်နာလေးကို တစ်ချက်ပွတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ ယုနွယ်က ဘီဒိုအပေါက်ကြီးထဲမှ ထိုးထွက်နေသော ရော်ဘာလီးကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ကြည့်ရင်း..

“ မမထွေး..ဘယ်လိုလုပ်လဲ မသိဘူး.. ခြောက်ကပ်နေတာပဲ..”

“ အဲဒါကြီးက …ခြောက်ချင် ခြောက်မယ်…. ကြမ်းပေါ်မှာလည်း ကြည့်ပါဦး..ပုံနေတာပဲ…”

မှန်ပါသည်…ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ သုတ်ရေ အဖတ်အဖတ်များ ပုံနေသည်။ ယုနွယ်က သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို ခပ်ရွရွ လေးပွတ်ရင်း စောက်စိလေးကို ညစ်ပေးလိုက်ပြီး လီးနုတ်ခမ်းလေးကို လျှာဖြင့်ယှက် လိုက်သည်။ နောင်လတ် အပြင်မှ အခြေအနေကို ဘာမှ မမြင်ရဖြစ်နေပေရာ ရောဘာလီးကို ပြန်ထုတ်ပြီး သူ၏လီးကြီးကို ပြန်ပြီး စွပ်ထား လိုက်သည်..။ ယုနွယ်က လက်ဖဝါးလေး နုနုဖြင့် လီးကြီးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် လိုက်ရာ ထူးထူးခြားခြား ပူနွေး နေပြီး စေးထန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်..။

“ မေခိုင်…ခ..ခဏ..လာအုံး..”

ယုနွယ်က …လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင် ဆုပ်ထားပြီး မေခိုင့်အား ခေါ်လိုက်သည်..။ လေသ့လေးဖြင့် အရေးတကြီး အမူအရာဖြင့် ခေါ်သဖြင့် မေခိုင် ကုတင်ပေါ်မှ လူးလဲထကာ…ယုနွယ်အနားသို့ တိတ်တဆိတ်ချဉ်းကပ်လာ၏။

“ ဒါ ..ရော်ဘာလီးမဟုတ်ဖူး…တွေ့လား.. ကိုင်ကြည့်….”

မေခိုင်နားဝသို့ ယုနွယ်က ကပ်ပြီး ပြောသည်။ မေခိုင်မျက်လုံးလေးပြူးသွား၏။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းနှင့် သွေး ကြောကြီးများ ဖေါင်းကားနေကာ.. ဒစ်ကြီးပြဲလန်နေသော လီးအစစ်ကြီးကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့လိုက်ရ၏။

“ အသာနေ..”

ယုနွယ်က..လီးထိပ်ကို လျှာဖျားလေးဖြင့် တစ်ချက်ယက်လိုက်၏။ လီးကြီးဒ ဆတ်ကနဲ.. ဆတ်ကနဲ..တုန်ခါသွား၏။ နီစွေး ဝင်းလက်နေသော နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်မွှာဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို အာငွေ့နွေးနွေးလေးဖြင့် ငုံခဲပြီး ပြွတ်ကနဲ စုပ်ပေး လိုက်ရာ..လီးကြီးမှာ…သိမ့်သိမ့်ခါပြီး..လီးထိပ်ကြီး အရောင်လက်သွားအောင် တင်းတောင် သွားသည်ကိုတွေ့ လိုက်ရလေသည်..။

မေခိုင်က …ဘယ်နှယ့်လဲ..ဟူသော သဘောနှင့် မေးစေ့လေးဆတ်ပြီး မျက်ခုံးပင့်ပြီး မေးဟန် ပြုသည်..။ ယုနွယ်က လက်ဝါးကလေး ကာပြပြီး..လီးကြီးကို အဆုံးထိငုံခဲကာ လျှာအပြားလိုက်..စုပ်ယူပြီး လီး အရင်းထိ ပါးစပ်ကို ဆောင့်ချကာ… အပေါ်သို့ အားသန်သန်လေး စုပ်ယူပြစ်လိုက်လေသည်။

ထိုအခါ လီကြီး မှာ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် ဟန်မဆောင်နိင်တော့ပဲ…သိသိသာသာကြီး.. ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ထောင်သွားလေတော့ သည်.။ စိတ်ချရလောက်အောင် စမ်းသပ်ပြီးနောက် …ယုနွယ်က ဘီဒို တံခါးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲဖွင့်လိုက်လေသည်။

“ ဟင်…ရှင်…ရှင်…ကိုနောင်လတ်..”

မိန်းကလေးနှစ်ဦးမှာ..ထိတ်လန့်အံ့သြောစွာ ရေရွတ်မိလိုက်ကြလေသည်။ နောင်လတ်မှ ဘီဒိုတံခါးဖွင့်လိုက် သည် နှင့် ပေါက်ဝိုင်းလေး အတွင်းမှ လီးကြီးကျွတ်ခါ..ဘီဒိုအတွင်း ၌ လီးကြီး မတ်တောင်လျက်သား မိသွား လေသည်။

“ ရှင်…တော်တော်..အကျင့်ယုတ်ပါလား.. ဟင်.. ကျမတို့.. ရပ်ကွက်ကို အော်လိုက်ရမလား…ပြော..”

“ မ..မ..လုပ်ပါနဲ့ မေခိုင်ရယ်..ကိုယ်.. မင်းဆီကို လာတာပါ.. ဟိုတစ်ယောက်ဝင်လာလို့.. လန့်ပြီး ဒီအထဲ ဝင်နေမိတာပါ..”

“ အော်..ဒါနဲ့ပဲ …ထွေးကို ရှင်လုပ်လိုက်ရပြီး…ကျမတို့ကိုပါ…”

“ ကိုယ်…ကိုယ်ပြောပါရစေ …မေခိုင်..”

“ ထွက်…အခုထွက်ခဲ့…ရှင်လူယုတ်မာ…”

“ ကိုယ်…မေခိုင့်ကို ချစ်လွန်းလို့..”

“ တော်စမ်းပါရှင်…ရှင်..ဆူဆူညံညံဖြစ်သွားမှာကို လိုလားသလား…ကိုနောင်လတ်..”

“ ဟာ…မလိုလားပါဘူးဗျာ..”

“ ဒါဆို…ကျမတို့ခိုင်းတာ…ရှင်..လုပ်ပေးရမယ်…”

“ လုပ်ပါ့မယ်….လုပ်ပါ့မယ်…မေခိုင်.. ကြိုက်တာခိုင်းပါ…”

မေခိုင်က…ဟန်ဆောင်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်ပြီး…ယုနွယ်ကို မျက်စောင်းလေးထိုး၍ ကြည့်လိုက်သည်…ယုနွယ်က ခိုင်း ပစ်ဆိုသော အဓိပ္ပါယ်နှင့် အံကြိတ်ခါ မေးငေါ့ပြလိုက်သည်။ မေခိုင်က သေပေတော့.. အမူယားလေးဖြင့် အံလေး ကြိတ် နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ခါ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်၏။ ဝင်းလက် ကျစ်လစ်သော ခါ အ ထက် ဆီမှ မာတောင်လျက်ရှိသည့် နိ့လေးနှစ်လုံးမှာ တုန်ခါသွားသည်။ ဖေါင်းကားနေသည့် စောက်ဖုတ် အထက် ပိုင်းလေးက အကွဲကြောင်းလေးကို မမြင်ရသေးဘဲ တစ်ရစ်တင်းပြောင်နေသည်…။ ပြန့်ကား ကြီးမားသော ပေါင် လုံးကြီးများက စောက်ဖုတ်ကလေးကို ညှပ်ထားသလို ပျောက်ကွယ်နေသည်။

နောင်လတ်..ပုခုန်းကြီးကို..မေခိုင်က အသာအယာကလေး ကိုင်လိုက်သည်။ စူးလက်သော မျက်ဝန်းကလေးများ က နောင်လတ် မျက်လုံးများကို ပူလောင်သော အာသာ ဆန္ဒများနှင့် စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ နောင်လတ်က ဝန်း ဝိုင်း နက်မှောင်သော မေခိုင့်မျက်ဝန်းများကို စူးစိုက်ခါကြည့်ရင်း မျက်နှာနှစ်ခု နီးကပ်လာသည်။ တစ်ယောက် ထွက်သက်ကို တစ်ယောက် ရှုရှိုက်မိလာသည်။ မေခိုင် အသက်ရှုသံလေး ပြင်းလာသည်။

ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ဆတ်ဆတ်ခါနေသော နောင်လတ် လီးကြီးက မေခိုင်၏ ဝမ်းဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးကို တိုး ထောက်မိနေ၏။ ပူပူနွေးနွေး လီးထိပ်ကြီးက မေခိုင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ကျင်စက်နှင့် တို့လိုက်သလို…တုန်တက်သွာ စေပြီး..ချွဲကျိနေသော လီးထိပ်ကြီးနှင့်..မိမိဗိုက်သားလေးများ ပူးကပ်သွားသည်အထိ နောင်လတ် ရင်ခွင် အတွင်း သို့ ပူးကပ် တိုးဝင်းမိလိုက်လေသည်။

ယုနွယ်က မေခိုင်နှင့် နောင်လတ် နှစ်ယောက်တို့၏ အပြင်းအထန် စိတ်လှုပ်ရှားနေကြပုံကို ဘေးမှကြည့်ကာ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ခလယ်ဖြင့် မျှင်းမျှင်းဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေမိလေသည်။ နောင်လတ် က မေခိုင်၏ နုတ်ခမ်းလေးများကို မထိတထိလေး ငုံစုပ်ပြီး လျာဖျားလေးဖြင့် မေခိုင့် ပါးစပ်ထဲသို့ထိုးသွင်း ကလိ ပေးလိုက်လေသည်း။ မေခိုင် မျက်တောင်ကလေးများ မှေးစင်းကာ မျက်လုံးလေး စုံမှိတ်ကျသွားသည်။

နောင်လတ် လက်တစ်ဖက်က မေခိုင့်နိ့လေးတစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ နိ့သီးခေါင်းလေးကို ပွတ်ချေပေးလိုက်၏။ မေ ခိုင် …အင့်…အင့်…ကနဲ…ခန္ဒာကိုယ်ကလေး ကော့ပံျတက်သွားရသည်။ မေခိုင့် လက်ကလေးတစ်ဖက် က လည်း နောင်လတ် လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပွတ်ချေနေမိသည်။ ပြင်းပြသော အသက် ရှုသံများက လွတ်လပ်ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။

မေခိုင်က ကုတင်စွန်းတွင် နွမ်းလျှစွာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ နောင်လတ်က ဒူးထောက်ပြီး မေခိုင့် နိ့လေးနှစ်လုံးကို ခပ်ဖွဖွလေး စို့ပေးနေရာ မေခိုင့် မျက်နာလေးမှ ..မုန်တိုင်းမိသော ဌက်ငယ်လေးပမာ ဘယ်ညာ ခါရမ်းပြီး

“ အား…အ…ဟင်း…ကျွတ်ကျွတ်…”

အလွန်အမင်း ခံရခက်စွာ ငြီးငြူလိုက်ရှာလေသည်။ မေခိုင့် လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်ပေါ်သို့ နောက်ပြန်ထောက် ထားပြီး..ရင်လေးကို ကော့ပေးထားရှာသည်။ ဆံနွယ် မှောင်မှောင်လေးများက လေထဲ၌ ဝေ့ဝဲ လွင့်ပျံတက်နေ၏။ ခပ်ပြဲပြဲလေး ကားပေးထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကို နောင်လတ်က အားပြုကိုင်ရင်း ပွတ်သပ်ပေးသည်။

တဖျင်းဖျင်း နှင့် သွေးကြွလာသော ကာမဆန္ဒက ချော်ရည် အပြည့်နှင့် မီးတောင်ကြီး မပေါက်ကွဲခင် ငလျင်ခါသည်နှင့် သွက် သွက်ခါလာလေသည်။ မေခိုင်က ကုတင်ပေါ်၌ မေးလေးကား ခေါင်းလေးမော့၍ လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ထုင် ထားသည်။ နောင်လတ်က ဒူးထောက်ခါ မေခိုင်ပေါင်ရင်းလေးကို ခပ်တင်းတင်း နိ့အစုံကို စုပ်ပေနေသည်။ နောင်လတ် ပေါင်ကြားသို့ ယုနွယ်က ပက်လက်ကလေးလှန်ကာ လှဲလျောင်းလိုက်ရာ နောင်လတ်လီးကြီးနှင့် ယုနွယ် နှုတ်ခမ်းလေးမှာ တေ့မိသွားကြလေသည်။

သုံးယောက်စလုံးမှာ ..ကာမစပ်ယှက်မှုအတွေ့အကြုံရှိကြသူများ မဟုတ်သောလည်း..ကြည့်ဖူးသော ဗီဒီယိုကား နှင့် ကြားဖူးနားဝများအတိုင်း စည်းကိုက် ဝါးကိုက် စနှစ်တကျ ပြုလုပ်နေမိကြလေသည်။ ယုနွယ်က မိမိပေါင်ကြား သို့ ခေါင်းထိုးဝင်လာသည်နှင့် နောင်လတ်က ..ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားလေးလိုက်သည်။ ပူနွေးသော အာငွေ့နွေး နွေး ဖြင့် စုပ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသော နောင်လတ်အတွက်..ပါးစပ်လေးထဲသို့ မသိမသာလေး ညှောင့်လိုး လိုက်မိ လေသည်။

ယုနွယ်ကလည်း..နောင်လတ် ဂွေးဥကြီးကို ခပ်ညစ်ညစ်ကလေး ဆုပ်ချေပေးရင်း..လီးဒစ်ကြီး ကို သကြားလုံးစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ နောင်လတ်လီးမှာ တင်းသည်ထက် တင်း တောင်သည် ထက်တောင်လာလေသည်။ သွေးကြောကြီးများ ပေါက်ကွဲတော့ မယောင် ဖေါင်းကားလာသည်။ သွေးတိုးခြင်း ကြောင့် လီးထိပ်ကြီးမှာ ကြီးမားသော ခရမ်းချဉ်သီးကြီးအလား..ပြာလဲ့သော မီးရောင်တွင် ပြောင်လက်တင်းမာ သွားသည်ကို တွေ့ရ၏။

နောင်လတ်လီးကို ပက်လက်လှန်က အားရပါးရ စုပ်နေသော ယုနွယ် စောက်ဖုတ်လေးမှာ ခံချင်လွန်းသဖြင့် အရေ လေးများစိုရွှဲနေသည်။ စောက်စိလေး မပြုတပြူဖြစ်လာသည်အထိ စောက်ပတ် နှစ်ခြမ်းကြားမှ စောက်စိလေးက ထောင်၍ ထွက်လာသည်။

ပါးစပ်နှင့်အပြည့်..ကြီးမားလွန်းသော နောင်လတ် လီးကြီးကို မိမိစောက်ဖုတ်ထဲသို့ လိုးသွင်းခြင်း ခံလိုသည်မှာ မ ထိန်းနိင်အောင် ဖြစ်လာနေရသည်။ ထို့ကြောင့် မရှက်နိင်တော့ပဲ နောင်လတ် ပေါင်ကြားမှ ခေါင်းပိုင်းကို ပြန်ထွက်ခါ..ခြေနှစ်ချောင်းကို သွင်းလိုက်၏။ ခြေနှစ်ချောင်းက မေခိုင့်ပေါင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်ခါ..ဇောက်ထိုးလေးဖြစ်သည် အထိ ကော့ထောင်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါ…ယုနွယ် စောက်ဖုတ်လေးမှာ နောင်လတ်လီးကြီးရှေ့၌ အလိုးခံရန် ဇောက်ထိုးလေး.. ခပ်ပြဲပြဲ နေရချပြီး ဖြစ်သွား၏။

နောင်လတ်ကလည်း ယုနွယ်ဆန္ဒကို သဘောပေါက်သဖြင့်..မေ ခိုင့်နိ့လေးများကို စို့ပေးနေရာမှ..ခဏ အနားယူပြီး ယုနွယ်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ မေခိုင်က နောင်လတ် လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်ပြီး ယုနွယ်စောက်ဖုတ်လေးထဲ တေ့သွင်းပြီး. . စက်ဝိုင်းသဏ္ဍာန် မွှေပေး လိုက်ရာ..မေခိုင် အပြုအမူကြောင့်… နောင်လတ်နှင့် ယုနွယ်မှာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားရ လေသည်။

“ ဟာ…ဟား…အီး…အ…အမလေး…အို…အိုး…အီး…”

ယုနွယ်အော်သံလေးက အတန်ငယ် ကျယ်လောင်သည်မို့ မေခိုင်က ရှူးကနဲ သတိပေးလိုက်ရလေသည်။ သို့ သော် ယုနွယ်က ကြားဟန်မတူ..ချေ..မြွေမလေး မီးမြိုက်ခံရသည့်နှယ် တွန့်လိမ်ကွေ့ကောက် သွားလေသည်။

“ ရှူး…တိုးတိုး…ယုနွယ်…”

“ အာဟာ…အီး…အဟင့်..မရဘူး…မရဘူး…အမလေး..”

“ ဟာ…ပြသနာပဲ..”

မေခိုင်က မသိမသာ ပြုံးရင်း..ငြီးတွားကာ နောင်လတ်လီးကြီးကို ယုနွယ် စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်စေရန် နောင်လတ်ခါးကို ဖက်၍ တအားပြစ်ဆောင့်ချလိုက် လေတော့သည်။

“ ပြွတ်…ပြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်…စွတ်…စွတ်…ဘွတ်..”

စောက်ခေါင်းက ထောင်နေသဖြင့် လီးကြီးက ကော်ပြီး ဝင်နေရသဖြင့်..တဖက်သပ်ပွတ်တိုက်ပေးသလိုကြီးဖြစ်ကာ တင်းထောင်နေသော ယနွယ်စောက်စိလေးနှင့်.. နောင်လတ်ဂွေးဥကြီးတို့က အရှိန်ပြင်းစွာ ခုလုတ်တိုက်မိနေကြ တော့သည်။ ယုနွယ်မှာ ကြမ်းပြင်ကို ကျားသစ်မလေး သဖွယ် ကုတ်ခြစ်..ရင်း တအားအား အော်ချလိုက်မိရှာလေ သည်။

“ နာ ..နာလေးဆောင့်ပေး…ကိုနောင်…သူပြီးတော့မယ်…”

“ အ..အ..အင့်…အင့်….အင်..”

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်…ပြွတ်…ဘွပ်..ဘွတ်…”

“ အရေတွေ…တ..တအားထွက်တာပဲ…အိ”

“ မနားနဲ့ ကိုနောင်..မြည်ပေ့စေ…နာနာလေး.. ဆောင့်…ဆောင့်..”

စောက်ခေါင်းအတွင်း အရှိန်နှင့် စိုက်စိုက်ဝင်သွားတေသာ လီးကြီးအရှိန်က ယုနွယ်အေား..ဖိန့်ဖိန့်တုန်သွားစေ ကာ ပြွတ်ကနဲ… ပြွတ်ကနဲ…သုတ်ရေများ ပန်းထွက်သွားရရှာသည်။

“ ကိုနောင် ဟာကြီးက…မပျော့သေးဘူးနော်…”

ယုနွယ် စောက်ဖုတ်ထဲမှ.. ပြွတ်ကနဲ ထွက်လာသော လီးကြီးကို..မေခိုင်က ပေါင်လေးကားပြီး.. ဒါရိုက်ဆက်သွင်း ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ယုနွယ် သုတ်ရေများဖြင့်..ချွဲပြောင်လက်နေသော..နောင်လတ်လီးကြီးက မာန်မကျပဲ ..မေ ခိုင်၏ လှပဖေါင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ထိုးဝင်သွားလေတော့သည်…။

“ ပြွတ်..ဘွတ်…”

“ အမလေး…ကိုနောင်…ဖြေးဖြေး…ကြပ်.. ကြပ်တယ်..”

“ နဲနဲ…ဖြဲ..ဖြဲပေးထားလေ…မေခိုင်…အင့်…အင့်..”

“ ရှီး….အ..ကြပ်လိုက်တာ…ကိုနောင်ရယ်… စောက်ခေါင်းထဲကို ပြည့်သွားတာပဲကွယ်…အင့်…အဟင့်…”

“ ခါးကော့ပေးထား…မေခိုင်…အင့်….အင့်..”

“ အား…ကိုနောင်…အီး…သားအိမ်ကို ထောက်မိနေပြီ…အ….အ…အင့်.”

မေခိုင့် အံကြိတ်ငြီးသံလေးက ညဉ့်ယံကို ထွက်ဖေါက်ပျံ့လွင့်သွားလေတော့သည်…။

မှတ်ချက် ။            ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ငတ်နေမှန်းသိလို့ (စ/ဆုံး)

ငတ်နေမှန်းသိလို့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျနော်တို့ရွာက နည်းနည်းခေါင်တယ်။ အိမ်ခြေငါးရာလောက်တော့ ရှိတယ်။ ရွာမှာက ဓလေ့ထုံးစံလေးတွေ ရှိကြတာပေါ့ဗျ။ လူငယ်တွေ ပီပီ အပျော်လွန်တာလဲ ရှိတယ်။ ပြသနာမတက်အောင်တော့ ရွာကကာလသားခေါင်းဆောင် ကိုမင်းခန့်မောင်က ထိန်းရတယ်။ သူက မိန်းမရှိတယ်။ ဆရာမပေါ့။

ဒါပေမယ့် တနယ်မှာ ကျောင်းပြနေရတယ်။ သုံးလ တကြိမ်လောက်တော့ ပြန်လာလေ့ရှိတယ်။ မိန်းမက အိမ်မှာမရှိတော့ ရွာအလုပ်ကိုလည်း ကူလုပ်လေ့ရှိတာမို့ ကာလသားခေါင်းဆောင် အဖြစ် တာဝန်ပေးထားရတယ်။ အခုလည်း ကျနော်တို့ သူ့တဲအိမ်မှ ာစတေးချရင်း ထွေရာလေးပါး ပြောနေကြတာပါ။ ဒီမှာက သူ့ခြံရှိတော့ အေးဆေးနေလို့ရတယ်။ 

“ ဟေ့ကောင် ငရဲ” 

“ ဘာတုန်းဟ” 

“ မင်းယောက်ဖဇိုးကြီးလာနေပြီ” 

“ အာတိုးတိုးပြောပါဗျ။ကြားသွားလို့အိမ် တောင်မလည်ရဖြစ်မယ်” 

“ အေးပါကွ ငါတို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပါ့မယ် “

“ ဟုတ်ကိုမင်းခန့်”

“ ဟေ့ကောင်တွေဘာလုပ်နေကြလဲ ” 

“ အေး ကွာ ငါတို့ညကြက်ခိုးပြီးချက်စားမလို့” 

“ ဟေ ဟုတ်လား ”

“ ဟေ့ကောင်တွေ ငါမပါဘူးနှော်” 

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုမင်းခန့်” 

“ ဟာ ဒီနေ့ မင်းအမ လာမယ်လေကွာ” 

“ ဟာ ဒီနေ့တော့ ကိုမင်းခန့်ငလျှင် လှုပ်မှာပေါ့” 

“ ဟားးဟားးလှုပ်မှာပေါ့ကွ” 

“ သိပါတယ် ခင်များကြီး ငတ်ပြတ်နေတာ” 

“ ဟားးဟားးး ဖျံသိုရှိသေးလား ကိုမင်း” 

“ မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ”. 

“ စမ်းကြည့်ချင်လို့”

“ အေး ရှိသေးတယ်” 

“ ကျနော်နည်းနည်းမျှ”

“ အေးပါကွာ” 

“ ဒါနဲ ကိုမင်း ရွာထဲ မသွားဘူးလား၊အရက်ကလေးဘာလေး ဝယ်ဖို့” 

“ သွားမယ်ကွာ မင်းတို့ဒီမှာရှိတုန်း” 

“ ဟုတ်ကျနော်တို့ဒီမှာရှိနေမယ်”

“ အေး ဒါဆိုငါသွားလိုက်ဦးမယ်”. 

ကိုမင်းခန့်အပြင်ရောက်သွားတော့

“ ဟေ့ကောင်တွေ” 

“ ငရဲ ဘာလဲဟ” 

“ ဒီနေ့ ဆရာမလာမှာကွ၊ဒီလူကြီး အပြတ်ဆော်မှာ သေချာတယ်။” 

“ အေးလေငတ်ပြတ်နေတာပဲဆော်မှာပေါ့” 

“ အေး ငါတို့ဒီညလာချောင်းရအောင်” 

“ ကောင်းသားပဲ” 

“ နေအုံး ငါအကြံတစ်ခုရတယ်။

“ ဟေ့ကောင်ငရဲဘာအချွန်နဲ့မလို့လဲ” 

“ ဒီဘဲကြီးကလုပ်ရင်အရမ်းကြမ်းတာ။ဖျံသိုအားကိုးနဲ့”. 

“ အေးဟုတ်တယ်” 

“ သူ့အိပ်တဲ့နေရာကိုကြည့်အောက်မှာ ဒေါက် ထောက်ထားတာ”

“ အင်းဟုတ်တယ်” 

“ ဇိုးကြီး မင်းအဲဒေါက်ကို ဖြုတ်ရအောင်ဖြုတ် ကွာ” 

“အေး ငါဖြုတ်မယ်” 

“ ငချစ် မင်းကူလိုက်ကွ” 

“ အေးငါကူမယ် ” 

“ ဇိုးကြီးနှင့် ငချစ် တဲအောက်ကိုဝင်ပြီးဒေါက်ဖြုတ်လိုက်တယ်” 

“ ဟေ့ကောင်ငရဲငါဖြုတ်လိုက်တာ အခြေအနေက တဲတဲလေးကျန်တယ်၊ပြိုကျမလားမသိဘူး” 

“ တက်ကြည့်လေ”

“ အေးငါတက်ကြည့်မယ်”

“ ဟေ့ကောင်ခုန်မနေနဲ့ဟ” 

“ အဲသွားရုံလောက်နဲ့ မသိသာဘူး” 

“ အရမ်းဆောင့်ရင်ကြမ်းပြိုမလားမသိဘူး” 

“ အေးကောင်းတယ်” 

“ တော်ကြာကိုမင်းခန့်လာတော့မယ်၊ဟန်မပျက်နေ”

“ အေးအေး”

“ ဟုတ်“

ခဏကြာတော့ အရက်နှစ်ပုလင်းဆွဲပြီး ကိုမင်း ခန့်မောင်ရောက်လာတယ်။ 

“ အေး မင်းတို့ စောင့်နေတာ ကြာပြီလား” 

“ ရတယ် ကို မင်း”

မင်းခန့်မောင်အိမ်က 

“ အေးကွ ငါချစ်ချစ်လာမှာမို့ သွားကြိုလိုက်ဦး မယ်”

“ ဟုတ် ကိုမင်းကျနော်တို့လည်းပြန်မှာပါ”

“ အော်အေးအေး ပြန်ကြ ပြန်ကြ” 

ကျနော်တို့ တဖွဲ့လုံး ပြန်ခဲ့ကြပြီး ညရှစ်နာရီ လောက်မှချိန်းကြပြီး ကိုမင်းခန့်မောင်အိမ်ကို ချောင်းဖို့ ကြံစည်ကြတယ်။ ရွာဆိုတော့လည်း စောစောအိပ်ကြတာပေါ့ဗျ ။ ကျနော်တို့ လူစုံပြီးချိန်မှာတော့ ရွာကတိတ် ဆိတ်နေပြီလေ။ 

“ ဟေ့ကောင်တွေသွားကြမယ်” 

“ အေး သွားကြတာပေါ့” 

“ တိုးတိုးလေးလုပ်ကွ” 

“ အေးပါကွာ ဟီးဟီး” 

ကျနော်တို့ သူငယ်ချင်းတစ်ဖွဲ့ဟာ ကိုမင်းခန့်မောင် အိမ်နားကို မှောင်ရိပ်ခိုပြီးသွား ကြတယ်။ အနားကျတော့အသံကြားရတာက 

“ မိန်းမ အိပ်ရအောင်ကွာ”

“ ရှင်ကလည်းစောပါသေးတယ်” 

“ မစောတော့ဘူးဟ လာပါကွာ၊ငါအရမ်းလွမ်းလို့ပါ” 

“ ရှင်ကလဲလွမ်းပဲလွမ်းနိုင်လွန်းတယ်” 

“ ဟ မင်းရောမလွမ်းဘူးလား” 

“ မလွမ်းဘူး” 

“ အမ် မင်းကမလွမ်းရင်ဘယ်ကောင်ကိုလွမ်းလို့လဲ” 

“ ရှင်နှော်ရှင် တလွဲတွေမပြောနဲ^”

“ အေး ..နင်ငါ့ကို မလွမ်းရင် သူများကို လွမ်းတာပဲ” 

“ ရှင် နှော်ရှင်”

“ ကဲ နင်လွမ်းလားမလွမ်းဘူးလား” 

“ လွမ်းတယ်ရှင့် လွမ်းတယ်” 

“ လွမ်းတယ်ဆိုရင်လာစုပ်ကွာ” 

“ ဟင် ရှင် ကယောက်ျားပဲလေ ရှင်အရင်လာလုပ်လေ” 

“ အေး အဲဒါဆိုအဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်”

“ ရှင်ကလဲ မီးခွက်မီးကြီးနဲ့” 

“ အဲဒါမှပိုမိုက်တာ မီးမှောင်နေရင်စမ်းလုပ်နေရမှာပေါ့ဟ”

“ အင်းပါရှင် အင်းပါ” 

ကိုမင်း မိန်းမဆရာမလည်း မလိုးရတာကြာပြီမို့ စိတ်ထဲလည်း အရမ်းခံချင်နေမှန်းသိသာတယ် ။ ဆရာမကလုံးကြီးပေါက်လှဆိုတော့ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တာ ကျနော်တို့ သူငယ်ချင်းတွေတောင် သားရေယိုမိတယ်။ အိုးကြီးကလည်း နည်းတာကြီးမဟုတ်သလို နို့ကြီးကလည်းအယ်ထွက်နေတာ။ ဆံပင် ဘီးတပတ်ထုံးထားပြီး မီးရောင်အောက်မှာ တော်တော်လှနေတာဗျ။ ကျနော်တို့လည်း သားရေတွေကို မြိုချမိတယ်။ 

“ ကိုမင်းရှင် လည်းအဝတ်တွေချွတ်လေ” 

“ အေးပါဟ” 

ကိုမင်း အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်တာ လီးက တရမ်းရမ်းဖြစ်နေပြီ ။ ဆရာမကို ကြည်တော့လည်း မျက်လုံးက အရောင်တောက်လို့ ကာမစိတ်တွေ ထနေတာဗျ ။ ကိုမင်းအိပ်ရာထဲလှဲလိုက်တာ ဆရာမက ဖင်ကြီးကုန်းပြီး ကိုမင်းလီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးသေးတယ်။ ပြီးမှတပြွတ်ပြွတ်စုပ်တာ။ 

ကျနော့်ဖက်က ဆရာမဖင်ကြီး ကုန်းနေတာ မြင်ရတယ်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း ပြူးထွက်နေတာကြောင့် ကျနော်လီးကလည်း တောင်နေတာဗျာ။ မနေနိုင်လို့ပူဆိုးကို ကွင်းသိုင်းလိုက်ပြီး ဂွင်းထုနေရင်းကြည့် နေလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်ပြီး 

“ ကိုမင်းတော်ပြီ ကွာ” 

“ အေးပါဟ” 

ကိုမင်း လီးကလည်း ဆရာမသွားရည်တွေနှင့် စိုနေပြီး မီးရောင် အောက်မှာ လက်လက်ထနေတာ ။ ဆရာမက သူ့အလှည့်လည်းပြီး ရောအိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်တယ်။ ကိုမင်းအလှည့်လေ ကိုမင်းက ဆရာမပေါင်ကြားဝင်ပြီး ဆရာမပေါင်ကိုဖြဲကားပြီးခေါင်းထိုးဝင်သွားတယ်။  ဆရာမစောက်ဖုတ်ကို ယက်တာဗျ။

“ ပလပ် ပလပ် ပလပ်” 

“ အားဟားးဟားးကိုမင်းရယ် လွမ်းနေတာ အရမ်းပဲကွာ ကောင်းလိုက်တာ “

ဆရာမရဲ့ ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ်။ ကျနော့်လီးလည်း အရမ်း တောင်နေတာဗျ။ ဟို ကောင်တွေ လှမ်းကြည့်တော့လည်း အားလုံးက ပုဆိုးကွင်းသိုင်းကာ ချောင်းရင်းထုနေကြပြီ ။ ကျနော်ဆက်ချောင်းလိုက်တယ်။ ကိုမင်းက ဆရာမအစေ့ကို စုပ်နေတာထင်တယ်ဗျ။ တပြွတ်ပြွတ်ကိုမြည်ရော။ 

“ အားးယောက်ျား အရမ်းကောင်းတယ်”

“ အာ့ အင့်ဟင်းဟင်းးဟင်း” 

အဲဒီအသံလည်းကြားရော ကိုမင်းတယောက် 

“ အင်းဟားးးဟား “

ဆိုပြီး အတင်းပင် ခေါင်းထိုးယက်ပြီးခေါင်း ဖော်လိုက်တာ မေးစေ့ရောနှုတ်ခမ်းတွေပါ အရည်တွေ စိုရွှဲလို့နေတာပဲဗျာ။ ကိုမင်းနှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာနှင့်သပ်ယက်လိုက် ပြီး

“ မိန်းမ လိုးမယ်ကွာ” 

“ အင်း ဟင်းဟင်းးလိုးတော့ဒီမှာအရမ်းကောင်း နေပြီ” 

ကိုမင်းက ဒူးထောက်ပြီး အဖုတ်ထဲလီးကိုင် ထည့်ကာ တအားကိုဆောင့်တာ။ အိမ်ကလည်း ဒေါက်တွေဖြုတ်ထားလို့ တကျွီကျွီမြည်နေတာပဲဗျ။ ကိုမင်းနဲ့ ဆရာမက အချစ်နလံ ထနေတော့ မကြားဘူး။ လိုးမြဲတိုင်းလိုးနေတာ။ တချက်ဆောင့် တိုင်းကြမ်းခင်းကနိမ့်နိမ့်ဆင်းနေတာ။ ကိုမင်းကို လှမ်းကြည့်တော့လည်းမျက်လုံးမှိတ်ကာ တအင်းအင်းနှင့် ဆောင့်နေတာဗျာ ။ ဆရာမလည်း မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အော်ညည်းနေတာဗျ။ လိုးသံတွေက တဖတ်ဖတ်ဆဖန်းဖန်းနဲ့ ရွာအဝင်ဆိုတော့ လူလည်းပြတ်တော့ မတရား ဆောင့် ။ မတရားအော်လို့..

“ ဖုန်း ဖုန်းဖန်းဖန်း ဖောင်းဖောင်းအင့် အားးအင် အားး” 

“ ကျွီ ကျွီ ဂျွတ် ဂျွတ် ဂျွတ်” 

လိုးချက်ကလည်းပြင်း တဏှာကလည်းကြီးကြတော့ အိမ်ဘာဖြစ်နေ မှန်းတောင် မသိဘူးလေ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်လိုးနေတုန်း 

“ ယောကျား ငါပြီးတော့မယ် ဆောင့်ဆောင့် အားနဲ့ဆောင့်အားးးဟင့်” 

ကိုမင်းလည်း အသားကုန် ဆောင့်တော့တာပဲ ။

“ ဖြောင်း ဖြောင်းဖြောင်း ဖန်းဖန်းဖန်း”

“ ကျွီ ကျီ ဖြောင်း ဖြောင်း ဝုန်း” 

“ ဟာ မိန်းမ အိမ်ပြိုပြီဟ”

ကြမ်းခင်းကြီး အောက်ကျွံကြကာနှစ်ယောက်သား အအဝတ်အစားမရှိပဲ အောက်မှာထပ်လျက်ကြီး ဖြစ်နေတာပေါ့ဗျာ ။

“ ဗျို့ ကိုမင် ဘာဖြစ်တာလဲဗျ”

“ ဟာ ဒီမအေလိုးတွေ ” 

“ အာ မိန်းမအဝတ်အစားတွေ ဘယ်မှာလဲ” 

“ အာကိုမင်း မီးခွက်ကြီးလဲကျပြီး မီးလောင်နေတယ်..ငြိမ်းအုံးလေ” :

“ ဟာဒုက္ခပါပဲ” 

“ ဟေ့ကောင်တွေ လာကြဦးဟ မီးလာငြိမ်းကြအုံး”

“ ဟာ မလာနဲ့ မလာနဲ့” 

ကိုမင်းမှာဗျာများနေတာ၊ ကျနော်တို့ သွားရင် သူ့မိန်းမက အဝတ်အစားမရှိတော့ မီးငြိမ်းပေးဖို့ ပြောပြီးမှ မလာဖို့တားနေရတယ်။

“သူ့ဟာသူ ထပြီးပုဆိုးနှင့်မီးလောင်တဲ့ နေရာကို တဖန်းဖန်းရိုက်ပြီး 

“ မအေလိုးတွေ မင်းတို့ လက်ချက်မဟုတ်လား ပြီးရင်တော့မင်းတို့ငါနှင့်တွေ့မယ်” 

ကျနော်တို့လည်း ကိုမင်းတော်တော် ပေါက်ကွဲနေမှန်းသိတော့ ရွာထဲကို ဖိနပ်ပါချွတ်ပြီး ပြေးရတော့တယ်။ အဟီး နောက်ကျတဲ့ခြေထောက် သစ္စာဖောက်ပဲ။ ကိုမင်းအိမ်ကပြေးလာပြီးနောက် ဇိုးကြီးတစ် ယောက်ကိုမင်းတို့လင်မယားကိုကြည့်လာပြီး ဖီလ်းတက်နေကြသေးတာဗျ။ ပြီးမှငချစ်က 

“ ငရဲ မင်းဟိုနေ့ကဒေါ်ရီးမြနှင့် ပြသနာတက်တားလား” 

“ ဟုတ်ဘူးဟ”

“ ဘာဖြစ်တာလဲ” 

“ ဒေါ်ရီးမြ အကြောင်း မင်းသိသားပဲလေ။ သတိကမေ့တတ်။ အသက်ကလေးဆယ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ၊ယောကျာ်းသေကတည်းက နောက်ယောက်ကျားလဲ မယူဘူးလေ၊ သူ့သားတစ်ယောက်ကိုတော့တော်တော်ချစ်ရှာတယ်။ သူ့သားက တပ်ထဲဝင်သွားတာ အဆက်အသွယ်မရဘူးလေ” 

“ အေးပြောမှာသာပြောစမ်းပါ”

“ ဒီလိုကွ ငါရွာလူကြီးဆီသွားတာ သူ့စာရောက်နေလို့ပို့ခိုင်းတာကွအဲဒီမှာ 

“ ဒေါ်ရီးမြ ဒေါ်ရီးမြ” 

အမ် အသံလည်းမကြားဘူး၊ အိမ်ထဲ ဝင်ခေါ်ဦးမှ..အကြံရကာ အိမ်ထဲဝင်ပြီး 

“ ဒေါကြီးမြရေ ” 

“ ဟေ့ ဘသူလဲဟေ့” 

“ ကျနော် ငရဲပါ” 

“ အေးအေးငါရေချိုးနေလို့ “

ရေချိုးခန်းထဲကလှမ်းအော်ပြေီးပြာနေလို့ 

“ ဘာကိစ္စလဲ”

ကျနော်အပြင်ကနားထောင်နေ 

“ ဘာကိစ္စလဲ” 

“ ဒေါ်ကြီးမြသားဆီကစာလာတယ်” 

“ ဟေ ဟုတ်လား ငါလာပြီ” 

ဒေါ်ကြီးမြ အပြင်ကိုကမန်းကတန်း ထွက်လာပြီး 

“ ဟေး ငါ့သားဆီကစာလာပြီ” 

ကျနော်ဒေါ်ကြီးမြကိုကြည့်ပြီး ကြက်သေသေသွားတယ်။

“ ပေး ငါ့သားဆီကစာ” 

“ ဒေါ်ကြီးမြ ကိုယ့်ဘာသာလည်းသေချာကြည့်ဦး” 

“ အမ် အမလေး ငါတော့အရှက်ကွဲပါပြီ ” 

အော်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ပြေးဝင်သွားတယ်။ အရှက်ကွဲမှာပေါ့။ သားဆီကစာလာတယ်ပြောသံ ကြောင့်ဝမ်းသာလုံး ဆို့ပြီးလုံချည်မပါပဲ ထွက်လာတာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေတာပေါ့။ ကျနော်လည်း မျက်နှာပူပြီး စာကို ထားခဲ့ကာပြန်လာလိုက်တယ်။

“ ဟားးဟားးငရဲတော့ဓာပုံရိုက်ခံလိုက်ရတယ်ပေါ့။မင်းအကုန်မြင်ခဲ့လား” 

“ အာ  မမြင်ပဲနေမလားကွာ အမွှေးတွေအများ ကြီးနဲ့ဟ ဖောင်းကားနေတာပဲကွာ” 

“ ဟေ့ကောင်ငရဲ” 

“ ဘာလဲယောက်ဖ” 

“ လီးယောက်ဖ လားကွ” 

“ မင်းကလည်း အချင်းချင်းချစ်လို့ခေါ်တာကို” 

“ လီးတောင်မခေါ်နဲ့ ” 

“ အေးပါကွာ ဇိုးကြီးရာ” 

“ မင်းဘာပြောချင်လို့လဲဟ” 

“ ငါ မီးမီးနဲ့ညချိန်းထားတယ်ကွ” 

“ ဟုတ်လား ငါတို့လိုက်ခဲ့ရမှာလား” 

“ အေးလေ ကွာ ငါလည်း တစ်ယောက်ထဲ မသွားရဲဘူး” 

“ ဟေ့ကောင်ရ သူ့အိမ်ကဝါးထရံအလုံကြီးလေ သူ့အဖေက တံခါးဖောက်မထားဘူးး” 

“ အေး ငါဝါးထရံအပေါက် ဖောက်ခိုင်းထားတယ်” 

“ ဟုတ်လား အဟီးအဆင်ပြေပေါ့” 

ကျနော်တို့ ရွာဓလေ့က ထူးဆန်းတာရှိတယ်။ မိန်းကလေးကို ချစ်ရေးဆိုလို့ မိန်းကလေးကကြည်ဖြူရင် အပေါက်ကလေးက လက်နှိုက်ပြီး စကားပြောလို့ရတယ်။ သူတို့မကြည်ဖြူရင် အပေါက်ပိတ်ထားတာဗျ။အပေါက်နှိုက်တယ်လို့ ခေါ်တာပေါ့ဗျာ။ မိန်းကလေးကြည်ဖြူလို့ကတော့ အပေါက်ကနေ စမ်းရတာပေါ့။ ပြသနာမရှိရင်ပြသနာမဖြစ်ဘူးပေါ့။

ပြသနာရှိလို့ကတော့ မိဘမောင်ဘွားတွေနဲ့ ကွိုင်တက်ပြီလေ။ အခုယောက်ဖဇိုးကြီးက အခြေအနေကောင်းနေပြီ။ သူမသိသေးတာက သူညီမရှင်နှောင်းနဲ့ ကျနော်ကလည်းအဆင်ပြေနေတာကိုပဲ။ ပြောသာပြောရတာ ငချစ်လည်း သူ့ဆော်နှင့်အဆင်ပြေနေတာပဲ။ ငချစ်ဆော်အိမ်ကနှစ်ထပ် အိမ်ဖြစ်နေပြီးဆော်က အပေါ်ထပ်မှာအိပ်တာမို့ ငချစ်လည်းကြံရာမရဖြစ်နေတာ။

“ ဇိုးကြီး မင်းသွားချင်ရင်င ါတို့လိုက်ခဲ့မယ်” 

“ အေးကွ မင်းတို့ကအခြေအနေကြည့်ကင်းစောင့်ကွာ” 

“ အေးပါကွာ” 

ညနက်နေပြီဖြစ်တော့ နှင်းနှင်းအိမ်ဖက်ချီတက်ခဲ့တယ်။ အိမ်အနားရောက်တော့ ခြေသံလုံ အောင်လျောက်ရင်း နှင်းနှင်းအိပ်ခန်းဘေးကပ်ကာ 

“ နံရံ ကိုအသာလေးခြစ်ရင်း ” 

“ မီးမီး မီးမီး”

ဇိုးကြီးက အသံအုပ်ပြီးခေါ်လိုက်တယ် အသံ တိုးတိုးကြားလိုက်လိုက်ပြီး 

“ ကိုဇိုးကြီးလား ” 

“ ဟုတ်တယ်မီးမီး” 

“ လာလာ ” 

ဇိုးကြီးအပေါက်ထဲ လက်နှိက်လိုက်ပြီး

“ အရမ်းလွမ်းနေတာဟ” 

“ အင်းပါ ဒီကလည်းသတိရနေတာ”

“ အာ့ကို ဇိုးဖြေးဖြေးကိုင်လေ နာတယ်”

“ အေးပါ ဟာ” 

“ အာ့ နာတယ် ကိုဇိုး” 

“ မီ းမီငါအဝှာကိုင်ချင်လို့” 

“ လုပ်ပြီ အပေါ်ပြီးအောက် ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ” 

“ အဟီး ကိုမင်းခန့်မောင်တို့ အတွဲကိုကြည့်ပြီ းငါမနေနိုင်တော့လို့” 

“ သူတို့ကဘာလုပ်နေကြလို့လဲ ”

“ အဝှာလုပ်နေကြတာ” 

“ အမ် ဟုတ်လား” 

“ အေး ဟ နင့်လက်ပေးစမ်းပါ” 

“ အင်း အင်း” 

နှင်းနှင်းလက်ကိုင်ပြီး လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။

“ ဟင် ထောင်နေပါလား” 

“ အေး ငါအရမ်းတင်းနေပြီ” 

“ဟင် ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ” 

“ နင်နံရံဘေး ဖင်ကုန်းပေးပါလား” 

“ ဟင် လုပ်ရဲဘူးတော်” 

“ လုပ်ပါနှင်းနှင်းရဲ့” 

“ အာ အဲလိုလုပ်ရင်ထရံကိုထိပြီး အဘတို့သိမယ်” 

“ ဒီလိုလုပ်လေ ငါအထဲကို လီးသွင်းပေးမယ် စုပ်ပေးပါလား” 

“ ဟော့တော့ ရှင်တော်တော် ထနေပါလား”

“ လုပ်ပါ မီးမီးးရဲ့” 

“ ကဲ အဲလောက်ဖြစ်နေလဲ ရှင့်ဟာကြီး ရှေ့တိုးလိုက်လေ” 

“ အင်း အင်း “

ဇိုးကြီး ပုဆိုးကိုစလွယ်သိုင်းကာ လီးကိုအပေါ်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် “ 

အသံကြားလိုက်ရပြီး ဇိုးကြီးလည်းငှက်ဖျားထသလို တဟင်းဟင်းဖြစ်လာပြီး ညည်းနေတာ။  ကျနော်တို့ကကင်းစောင့်နေရတာ အပြင်ကိုမ ကြာင့်မိပဲ ဇိုးကြီးကိုသာ ကြည့်နေမိတယ်။

ဇိုးကြီး အရှိန်တက်လာကာ အားမလို အားမရ ဖြစ်နေတယ်။ ဝါးထရံနား သိပ်ကပ်လို့လည်း မရဘူး။ အထဲကလည်းအရမ်း ရှေ့တိုးမရဖြစ်နေတော့ စိတ်ထဲ ခုလုခုလု ဖြစ်နေပုံရတယ်။ တော်တော်လေးကြာ လာတော့ဇိုးကြီးစိတ်မရှည်တော့ဘူး။ ရှေ့တိုး ပြီးဆောင့်လိုက်တာ။နံရံကိုထိပြီး 

“ ဖုန်း ဖတ် ဖုန်းဘတ် “

အသံထွက်သွားတော့ “ဟေ့ဘယ်ကောင်တွေလည်းကွ” 

“ ဟိုက် မီးမီးအဖေကွ လစ်မှဖြစ်မယ်ဟေ့” 

“ ဟေ့ကောင်ဇိုးရီး လစ်မယ်” 

“ အေးပြေးဟ ပြေး” 

ဇိုးရီးလည်း အခြေအနေမဟန်မှန်းသိတော့ ပြေးရတာပေါ့။ မဟုတ်ရင် မီးမီးအဖေရဲ့ ငှက်ကြီးတောင်ဓားနှင့်တွေ့မှာလေ ။ ဇိုးရီးနှင့်ကျနော်တို့ မီးမီးအိမ်ဖက်ကပြေးလာပြီးတော့ ငချစ်အကိုအိမ်ဖက်ကို ခြေသံလုံလုံနှင့်ပုန်းဖို့နေရာရှာရတယ်။ အဲဒီအချိန်ပဲ ငချစ်အကိုတို့အိပ်ခန်းဘက်က 

“ ဖန်း ဖန်း ဇွိ ဖန်း ဖုန်းဖုန်းးဖုန်း’”

“ အာ့ အင်း အင်း ဟင့် အာ့” 

“ ဇွိ ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗြိ ” 

“ အိုး ရှီး းရှီးး ကောင်းတယ် အားး” 

“ ဟေ့ကောင့်ငချစ်ကြားလား” 

“ အေး ငါ့အကိုတော့ဆွဲနေပြီကွ” 

“ အေး ဟ၊ခဏနေဦး ငါအော်လိုက်မယ်”

“ သူခိုး ဗျို့ သူခိုးး သူခိုး” 

“ ဟေ့ကောင်တွေ သူခိုး ဟိုမှာ ဟိုမှာ ”

“ အေး ကွ မြင်ပြီ လိုက် လိုက်” 

“ ဝုန်း “

တံခါးဆွဲဖွင့်သံကြားလိုက်ပြီး 

“ ဟေ့ကောင်တွေ ဘယ်မှာလဲသူခိုး”

“ ရှေ့မှာ အကိုဓာတ်မီးပေး” 

“ အေး ရော့ရော့” 

ကျနော် ငချစ်အကိုဆီကဓာတ်မီးယူပြီးဟိုထိုးဒီထိုးလုပ်ပြီး 

“ ငါလိုးမသူခိုး မြန်လိုက်တာ ပြေးသွားပြီ” 

“ ဟေ မင်းတို့ကလည်း သောက်သုံးကိုမကျဘူး” 

“ မှောင်နေတာကိုးဗျ” 

ကျနော် ငချစ်အကိုကို ဓာတ်မီးနှင့် ထိုးကြည့်လိုက်တယ် ။

“ ခြိ ခြိ ” 

“ ဟ ဘာလဲကွ” 

“အကို့လုံချည်ပြန်ကြည့်ပါအုံး” 

“ ဟာ ..ဟားးဟားးး” 

“ဟိုက် ငါ့မိန်းမလုံချည်ကြီးဟ” 

“ ဟားးးဟားးး” 

“ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ ကိုကြီး’” 

“ အေးကွာ မင်းတို့ သူခိုးလို့အော်တာနဲ့ငါလည်းတွေ့ရာ ကောက်စွပ်လာတာ အရှက်တော့ ကွဲပြီ” 

“ ဟားးဟားးဟားး ” 

“ မအေလိုးတွေ မရယ်နဲ့ လီးပဲ” 

မရယ်နဲ့ဆိုမှ ရယ်ချင်လာကြကာ ။

“ ဟားးဟားးးဟားး” 

“ ဒီခွေးကောင်တွေတော့ကွာ” 

“ ဟားးဟားးးးဟားးး” 

နောက်တနေ့ ကျနော်တို့သူငယ်ချင်းတွေစုမိပြီး 

“ ဇိုးရီး” 

“ဘာလဲကွ” 

“ ဟိုနေ့က ကြက်ခိုးစားဖို့ပြောပြီး မခိုးစားဖြစ်ဘူး”

“ အေးဟုတ်တယ်ကွ” 

“ ဒီနေ့လုပ်ကြမယ်” 

“ အေးကောင်းသားပဲ” 

“ဘယ်အိမ်ခိုးမလဲ” 

“ ဇိုးရီးမင်းအိမ် ကြက်ရှိတယ်မလား” 

“ အေးလေ” 

“ မင်းအိမ်ခိုးရအောင်” 

“ အေး ရတယ်” 

“ ပြီးရင်ကိုမင်းအိမ်မှာချက်မယ်” 

“ အေး ဟုတ်တယ်” 

“ မင်းအိမ်ဆိုတော့ မင်းကအထာသိပြီးသားပဲ” 

“ အေး သိတယ်လေ ” 

“ မင်းနောက်က ငါလိုက်ခဲ့မယ်”

“ အေးအေး” 

“ ငချစ်ကအိမ်ရှေ့ကစောင့်ကွ” 

“ အေးရတယ် ငါစောင့်မယ်”

ည ဆယ်နာရီလောက်ကျတော့ ကျနော်တို့ ဇိုးရီး အိမ်ကိုသွားကြတယ်။ ဇိုးရီးမသိတာ တချက်ကတော့ သူ့ညီမရှင်နှောင်းနှင့် ကျနော် အချိတ်အဆက်လုပ်ထားတာကို မရိပ်မိတာပါ။ ဒီလိုနဲ့ ခြံဝင်းထဲဝင်ပြီး ဇိုးရီးကရှေ့ကနေ ကြက်ခြံဖက် လစ်တော့ကျနော်နောက်ကနေလိုက်သွားတယ်။ အိမ်အနားကကပ်ပြီး ရှင်နှောင်းအခန်းဖက်ကို ကပ်ပြီး အသာလေးနံရံပုတ်လိုက်တော့ 

“ ကိုရဲလား ” 

“အင်း ရှင်နှောင်း”

ရှင်းနှောင်းက ပြူတင်းပေါက်ဖွင့်ပေးတော့ ကျနော်အခန်းထဲ ကျော်ဝင်လိုက်တယ်။ ပြူတင်းပေါက် ပိတ်ရုံရှိသေးတယ်။ ကြက်ခြံဖက်က 

“ကတော် ကတော် ဖန်း ဖန်းဖန်း” 

ဟိုက် ဇိုးရီးတော့ လုပ်ပြီသေချာမဖမ်းဘူး။ ရွာတော့ပတ်ပြီ။ ဇိုးရီး အဖေအိပ်ရာကနိုးလာပြီး

“ ဘယ်ခွေးသူခိုးလဲကွ”

“ ငါ့ကြက်လာခိုးတာ” 

“ ကိုရဲကြက်ခိုးတာလား”.

“ အင်း” 

“ ဖေဖေနိုးသွားပြီဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ” 

“ ခဏလေးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေကြမယ်” 

“ အင်း ပါ” 

ကျနော်လည်း ရှင်နှောင်းကိုဖက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲရင်းနမ်းလိုက်တယ်။ ရှင်နှောင်းရော ကျနော်ရော ရင်တွေခုန်နေတာတဒိန်းဒိန်းနဲ့။ ရှေ့မှာတော့ ရှင်နှောင်းအဖေသောင်းကျန်းနေတာ။

“ ငါ့လိုးမသားတွေ ” 

“ ငါ့ကြက်ခိုးတာ စားပေါ့ကွာ” 

“ အဲအသားစားရင်လည်း စားပေါ့၊အရိုးကိုက်ပေါ့၊ အေး လည်ချောင်းရိုးကိုက်လို့ကတော့ ငါ့ဟာကို စားသလိုပဲ စားကြ”

“ ခွိ ခွိ”

“ ရှင် ဘာလို့အဲလောက်ကြီးပြောနေတာလဲ” 

“ ရှင် အိပ်ရာထဲလာတော့လေ” 

“ မလာဘူးကွာ” 

“ မလာရင်အပြင်မှာပဲအိပ်တော့” 

“ အာ မိန်းမကလဲ လာပါပြီကွာ” 

ကျနော်ကြားပြီး ရယ်ချင်နေတာ။ တော်တော်လေးကြာတော့ အသံတွေ ထွက်လာတယ် ။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” 

“ ရှင်မကြီးမငယ်နဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ” 

“ အာ မိန်းမကလဲ ချစ်မလို့ဟ”

“ တော်ပါ၊ခုဏက ရှင့်ကြက်လူခိုးသွားပြီ၊ရှင်ကအခုလုပ်မလို့လား” 

“ ခိုး ရင်လည်းခိုးပါစေကွာ” 

“ ရှင်ဒေါသထွက်နေတာမလား” 

“ ထွက်တော့ဘူး” 

“ တကယ်လား” 

“ တကယ်ပါကွာ” 

“ ကလေးတွေပျော်ချင်ပါးချင်လို့ ခိုးတာ၊ရှင်စိတ်ဆိုးသေးလား” 

“ မဆိုးတော့ဘူး” 

“ တကယ်နှော်” 

“ အေးပါ မိန်းမရ” 

“ ဟင်း မဟုတ်ရင် ငတ်သွားမယ်” 

“အေးပါကွာ မိန်းမကလဲ” 

ခနနေတော့ အသံတွေက တပြွတ်ပြွတ်ကြားရပြန်တယ်။ ကျနော်နဲ့ ရှင်နှောင်းမှလည်း ရင်တွေခုန်နေပြီး ရှင်နှောင်းနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ်။

“ ဟွန့် ကိုရဲနှော်” 

သူဘာပဲပြောပြော မရတော့ဘူးဗျ။ ကျနော်သူ့နို့စို့မှာမို့သူ့အကျီၤ ကို လှန်လိုက်တယ်။ ညအိပ်မှာမို့ ဘာအခံဝတ်မထားတာကြောင့် ကျနော်အတွက်အဆင်ပြေနေတာပါ။ ကျနော်သူ့ချိုချိုတွေကိုတလှည့်ပြီးတလှည့်စို့လိုက်တာ သူနို့သီးခေါင်းတွေတောင် မာ နေပြီဗျ။

ချစ်သူနဲ့ အိပ်ရာထဲတွေ့ရတဲ့အပြင်ဟိုဘက်က သူ့အဖတို့ရဲ့ စကားသံကလည်းတဏှာစိတ်ကို ကြွစေတာကိုး။ကျနော့် လီးကလည်း တအားတောင်နေတာလေ။ 

“ အာ့ ကိုရဲ ” 

အသံက ကြိတ်ထွက်လာတယ်ဗျ။ ဟိုဘက်ကယွခမကြီးတွေက လုပ်တောင်နေပြီ။ ကျနော်လည်း နို့တပြွတ်ပြွတ်စို့ရင်း အဖုတ်ပါကိုင်လိုက်တယ်။ အဖုတ်လည်းရွှဲနေပြီနို့စို့ပြီး အဖုတ်ကို နမ်းလိုက်သေးတယ်။ဆပ်ပြာမွှေးနံ့တောင် ထွက်နေသေးတယ်။ ကျနော်လည်းအားတက်ပြီး သူ့အဖုတ်ကို ယက်လိုက်တော့ 

“ အာ့ ကိုရဲလုပ်နဲ့လေ ငရဲကြီးပါ့မယ်” 

“ ကြီးဘူး ငါက ငရဲပဲလေ” 

ကျနော် ပြောရင်းဆိုရင်းနှင့်ပဲ ပေါင်နှစ်ဘကကို အောက်ကလက်လျိုပြီး ပေါင်ကိုကိုင်ကာ ပိပိကိုပါးစပ်ကြီးအပ်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် အရွတ်ဖတ်လေးကို စုပ်ပြီးမှလျှာနှင့်အစေ့ကို ကလော်လိုက်တယ်။ စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်းလျှာဝင်နိုင်သမျှဝင် နိုင်အောင် အဖျားစုချွန်ပြီးလျှာထိုးသွင်းကာ လျှာစောင်းတိုက်လိုက်တော့..

“အင်းးဟင်းးဟင်းး ဟီး” 

“ သမီးရေရှင်နှောင်း ဘာဖြစ်တာလဲ” 

“ ဘာ မှဖြစ်ဘူး မေမေ ဗိုက်အောင့်လို့ပါ” 

“ ဆေးသောက်ထားလား” 

“ သောက်ပြီးပါပြီ မေမေ” 

ကျနော့်လန့်သွားပေမယ့် သူ့အမေ အခုချိန်လာမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိတယ်။ သူ့ယောကျ်ားနှင့်လိုးနေတာကိုး။

ကျနော် ဆက်ပြီး လျှာစောင်းတိုက်ပေးလိုက် အစေ့ကို စုပ်လိုက်တာ။ ရှင်နှောင်းက ကျနော့်ပါးစပ်ကို အဖုတ်ကြီး တွန်းတွန်းပြီးလုပ်နေလို့ ကျနော်က သဘောပေါက်တယ်။ ရှင်နှောင်းတော့ ဖီးလ်တွေဖြစ်နေပြီ ။ စောက်စိလေးကိုစုပ်ပေးလေ ရှင်နှောင်းကညည်းရင်းစောက်ဖုတ်ကို ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ အတင်းတွန်းပေးလေဖြစ်နေတာ ။

“ ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်” 

“ အာ အားးကောင်းလိုက်တာ ဟီး အာ့အာ့” 

ကျနော်လည်း အားရအောင် မှုတ်ပြီးလိုးရအောင်လုပ်ကာ ဒီကြားထဲ ရှင်နှောင်း အဖေတို့ အခန်းဘက်နား စွင့်ရသေးတယ်။ ငြိမ်နေရာက ချက်ဆောင့်နေတာကြောင့် ကျနော်လည်း တဏှာစိတ်ငယ်ထိပ်ကို ကပ်နေပြီ။ ရှင်နှောင်းပေါင်ကြားနေရာဝင်ယူကာ လီးကိုအဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက် ပွတ်တိုက်လျှောချပြီးအဖုတ်ထဲကို လီးထိုး ထည့်လိုက်တယ် ။

“ ဗျစ် ဗျစ် ပလွတ် ပြွတ်” 

“ အု ကျွတ် ဟုဟု အား ကိုရဲနာလိုက်တာ” 

“ ရှူးတိုးတိုး” 

လီးက တဝက်ကျော်လောက်ပဲ ဝင်သေး။ အဖျားကတင်းပြီး ဖြစ်နေတာလေ။ တကယ်အပျိုစစ် အလိုးမခံရသေးတဲ့ မိန်းကလေးဆိုတော့ လန့် ဖြတ်ပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းပြီး ရှေ့မဆက် ရအောင်လုပ်တာပါ။ ရှင်နှောင်းက အတင်းကို ကျနော့ရင်ဘတ်ကြီးတွန်းထိုးရင်းအော်ညည်းတယ်။  ကျနော်လည်း မရရအောင်လိုးသွားမှာပဲဆိုပြီး ရှင်နှောင်းအစေ့ကို လီးတတ်ထားရင်း သာသာယာယာလေး ပွတ်ပေးရတော့တာပေါ့ ။ ရှင်နှောင်း စိတ်တွေထလာပြီး တအင်းအင်းတဟီးဟီးနှဲ့ညည်းလာတော့မှ လီးကို အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တာ 

“ ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗြိ ဇွိ ဇွိ” 

“ အာ့လားးလားသေပါပြီ” 

လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတော့မှ ကျနော်ကရှင် နှောင်းနို့ကိုကုန်းစို့ပြီး လီးကိုတဖြေးဖြေးလိုးလိုက်တယ် ။ကျနော်လိုးနေသလို ရှင်နှောင်းအဖေတို့ကလဲ လိုးပွဲဆင်နေတာပဲလေ။ စိတ်ကအရမ်းကို ကြွတက်နေပြီး အဖုတ်ကလည်းကြပ်တာကြောင့် ကျနော်လည်း ကြာကြာလိုးလို့မရသလို သူ့အဖေလိုးပြီးချိန်မှာ သူ့အမေ အခန်းထဲရောက်လာရင် ပြသနာရှိနိုင်တာကြောင့် အချိန်ဆွဲလိုးလို့လည်းမဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် အမြန်လိုးဖို့ဆုံးဖြတ်ရင်း 

“ ဖန်း ဖန်း ဇွိ ဖန်း ဖုန်းဖုန်းးဖုန်း’

“ အာ့ အင်း အင်း ဟင့် အာ့အာ့ရှီးရှီး”

“ ဇွိ ဗျိ ဗြိ ဖတ် ဖန်း ဖန်း ဖန်း” 

“ အားး ရှီးရှီး အာ့အာ့ အားးအီး အီး” 

ရှင်နှောင်း တကိုယ်လုံးတုန်တက်လာကာ တဟီးဟီး တအင်းအင်းအော်နေတယ်။ အဖုတ်ထဲကလည်းလှုပ်ရှားနေတာကြောင့် ရှင်နှောင်း ပြီးသွားမှန်းသိသွားကာ ကျနော်လည်းအချစ်ငါးဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုက်လို့ သုတ်တွေပန်းထွက်သွားတယ်။

“ ကိုရဲ ဒီမှာ ညစ်ပတ်ကုန်ပြီ မနေတတ်တော့ဘူး” 

“ ရေဆေးလိုက်လေရှင်နှောင်း” 

“ အင်း ဆေးလိုက်မယ် အိမ်သာဖက်လိုက်ပို့” 

“ အင်းအင်း လိုက်ပို့မယ်” 

ရှင်နှောင်းနဲ့ ကျနော်အိမ်သာဖက်ရောက်တော့ ရှင်နှောင်းကအိမ်သာဖက်ဝင်ပြီး ရေဆေးနေ တယ်။ ကျနော်လည်း သေးပေါက်ချင်လာတယ်။

“ ရှင်နှောင်းငါလည်းဝင်မယ် ” 

“ အာ ကိုရဲကလည်းဒီမှာပြီးပြီ” 

“ အေးပါ” 

ကျနော် သေးပေါက်မလို့ အိမ်သာအဝင် ရှင်နှောင်းကအထွက် 

“ သမီးလေးဗိုက်အောင့်တုန်းလား” 

“ ဟိုက် ရှင်နှောင်းအမေ” 

သူလည်း သောက်ဖုတ် ဆေးရအောင် လာတာ ဖြစ်မယ်။ ငါတော့ရွာပတ်ပြီ ။ ဘယ်ရှောင်ရမှန်းမသိတော့အိမ်သာ ထုတ်တန်းကို တွဲလွဲခေါ်စီးပြီး ခြေထောက်ကို တဖက်ထုတ်တန်းပေါ် တင်ရတော့တယ်။

“ ကဲသမီး သွားသွား မေမေအိမ်သာတက်လိုက်အုံးမယ်”

“ ဟုတ်အမေ ဟုတ်” 

ရှင်နှောင်း ထွက်သွားမှန်းသိတယ်။ ကျနော်ရွာ ပတ်နေပြီ ။ သူ့အမေက အိမ်သာတက်တယ်။ သူတို့ကအိမ်သာနှင့်ရေချိုးခန်း တွဲထားတော့ ရေဆေးရင်ဒီ မှာပဲ ဆေးရမှာလေ။ သူ့အမေ က ရေတခွက်ခပ်ပြီး အဖုတ်ကို လောင်းတယ်။ ပြီးတော့ ဘယ်လက်ကြီးနှင့် အဖုတ်ကို ပွတ်ဆေးနေတယ်။ ထုတ်တန်းကို ဆွဲခိုပြီးနေတဲ့ ကျနော်မခံနိုင်တော့ဘူး။ လက်မောင်းတွေ အောင့်နေပြီ။

ခါးလည်း ညောင်နေပြီ။ ရှင်နှောင်းအမေ မပြီးသေးဘူး။ အီးဆက်ပါပြန်တယ်။ ဆိုးရွားတဲ့ အီးနံက မခံနိုင်တော့ဘူး။ လက်အံသေလာလို့ ခြေနှစ်ချောင်းအသာကလေးချရင်း ရှင်နှောင်းအမေ အခြေအနေကို ကြည့်လိုက်တယ်။ သူကတော့ သူ့ဘာသာ အီးပါနေရင်း ကျောမလုံလို့လား မသိဘူး။ နောက်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်တော့ ကျနော်လည်းအတင်းကာ ရောထွက်ပြေးရတော့တယ်ဗျာ။ 

“ ဟေ့ ဟေ့ လူ..လူ” 

ရှင်နှောင်းအမေ လန့်ဖြတ်အော်တာကြောင့် ရှင်နှောင်းအဖေ အိမ်နောက်ဖက် ပြေးထွက်လာလို့ ကျနော်လည်း အိမ်ရှေ့ကပြေးထွက်ခဲ့ရတော့တယ်ဗျာ။

ကျနော် အိမ်အပြင် ဘက်ပြေးထွက်ရင်း အရီးမြ ခြံဖက်ရောက်လာတော့ ဘူးစင်အောက် ပြေးဝင်ရင်း ဘူးသီးတစ်လုံးခိုးကာ ကိုမင်း အိမ်ဖက်လှည့်လာလိုက်တော့တယ်။ ကိုမင်းအိမ် ရောက်တော့ 

“ ဟေ့ကောင် ငရဲ” 

“ ဘာလဲ ကွ ဇိုးရီးရ”

“ မင်းဘယ်သဝေထိုးနေတာလဲ” 

“ မင်းအဖေကိုကြောက်လို့ ပုန်းနေရတာ၊လီးတဲ့မှ အိပ်နေတဲ့ကြက်ဖမ်းတာ အသံထွက်ရတယ်လို့” 

ခပ်တည်တည်လေးပိတ်ဟောက်လိုက်တယ် ။

“ ငါက အကောင်ရွေးနေလို့ကွ” 

“ လီးတဲ့မှ မင်းအဖေဆဲတာလဲကြည့်ဦး” 

“ ဘယ်လိုဆဲလဲ” 

“ လည်ဆစ်ရိုးစားရင် သူ့လီးစားတာနှင့် အတူတူပဲတဲ့” 

“ ဟားးးးဟားး” 

“ ရယ်မနေနဲ့အဲလစ်ဆစ်ရိုးမင်းပဲစားတော့” 

“ လခွမ်းတဲ့မှာကွာ” 

“ ကိုမင်းရောဘယ်မှာ” 

“ ကြက်သားဟင်းချက်နေတယ်” 

“ အေးအေး ငါဘူးသီး ခွဲလိုက်ဦးမယ်” 

“ ကိုမင်း အရက်ရှိလားဗျ” 

“ ရှိတယ်” 

“ ချရအောင်”

“ ဘယ်လိုဖြစ်လာလို့လဲ” 

“ မောလာလို့” 

“ ဟိုကောင်တွေတောင် သောက်ပြီးပြီ” 

“ ကဲ သောက်သောက်” 

ကျနော်လည်း နှစ်ခွက်ဆက်တိုက် ချလိုက်တယ် ပြီးတော့ မှပက်လက်လှန်ရင်း ရှင်နှောင်းနဲ့တွေ့ ခဲ့တာစမြုံပြန်တွေးရင်း ဇိုးရီးမိဘတွေကိုပါ မြင်ယောင်ရင်းရယ်ချင်လာလို့ 

“ ခွိ ခွိ ခွိ” 

“ အာဒီကောင်ဘာဖြစ်လာတာလဲ” 

“ ဇိုးရီးမင်းလုပ်တာနှင့်ငါသာထဲပုန်းနေရတာ 

“ မင်းအမေ အီးလာပါတာနှင့်တွေ့တော့ပြေးလိုက်ရတာကွ”

“ ဟားးဟားးးဖြစ်ရမယ်ကွာ” 

“ ဟေ့ကောင်ငရဲ ” 

“ ဘာလဲကွ” 

“ မင်း ငါညီမကိုချောင်းတာလား” 

“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ” 

“ အေးကွာ ငါမီးမီးနှင့်တွေ့တာ အဆင်မပြေဘူး” 

“ အေးလေ မင်းက ငစမန်အရမ်းထတာကိုးကွ” 

“ အေးကွာ ငါအရမ်းလုပ်ချင်နေတာ” 

“ မင်းအိမ်ထဲ ဝင်မှရမှာပဲ” 

“ အေး မနက်ဖြန် သူ့အမေတို့မြို့သွားမယ်ကြားတယ်” 

“ အေး မင်းသွားမလို့လား” 

“ သွားမယ်ကွာ” 

“ ပြောပြီးပြီ အိမ်နောက်တံခါးစေ့ထားမယ်ပြောတယ်” 

“ အေးလုပ်ကွာ” 

ထိုနေ့က မူးပြီး ကြက်သားနှင့်ဘူးသီး ချက်တာကိုစားသောက်ပြီး ကိုမင်းအိမ်မှာပဲအိပ်လိုက်တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့ ပြသနာတက်တော့တာပဲ ။ ဇိုးရီးအဖေက သူ့မိန်းမကိုချောင်းတယ်ဆိုတဲ့ ပြသနာကြောင့် ရွာလူကြီးကို တိုင်တာပေါ့။ ကိုမင်းပဲ လိုက်ရှင်းရတယ်။ ရွာလူကြီးက 

“ ဟေ့ကောင် ငရဲ မင်းဦးသာရဲ့မိန်းမကို ချောင်းတယ်ဆို” 

“ ဘုရားစူးရပါရဲ့ဗျာ၊ ကျနော်မချောင်းပါဘူး” 

“ အဲဒါဆို မင်းဘာလို့ရေချိုးခန်းထဲရောက်နေတာလဲ” 

“ ကြက်ခိုးရင်းဦးလိုက်လို့ပြေးပုန်းတာပါ” 

“ အဲဒါဆိုကြက်ခိုးတာလဲမင်းပေါ့:’ 

“ ကျနော်ကအဖော်လိုက်တာပါ၊ခိုးတာကဇိုးရီး” 

“ ဟေ ဒီမအေလိူးတော့ကွာ” 

“ ကဲရွာသူကြီးဒီကောင်ဝန်ခံပြီပိုင်နက်ကျူးလွန်မှု့ပဲ” 

“ ဟာ ဦးကလည်း မနေ့ကပြောတော့ကလေးတွေ ပျော်ချင်လို့ခိုးတာခိုးပါစေဆို” 

“ ဘာကွ”

“ စိတ်ဆိုးသေးလား ၊မဆိုးဘူးဆို” 

“ ဘာကွ ဟေ့ကောင် ဟေ့ကောင်တော်တော့တော်တော့ ..မင်းး မင်း တော့ကွာ” 

“ ကဲပါ အကိုကြီး အခုဟာက အကိုကြီးသားလည်းပါတယ်လေ၊ ခိုးတာက အကိုကြီးသားပဲ အရေးယူရင် ဇိုးရီးကို အရင်အရေးယူရမှာ၊ ပြီးတော့ ကလေးတွေက အပျော်ခိုးတာကြောင့်ခွင့်လွှတ်ပါဗျာ။ ငရဲလည်းခင်များကိုကြောက်လို့ကြံမိကြံရာကြံတာပါ” 

“ ဟေ့ကောင်ငရဲ မင်းတော့သတိထားနေ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ဦး..နောက်မဖြစ်စေရဘူး” 

ဟီး မနေ့က သူ့အကြောင်းဖော်လိုက်လို့ သူအရှက်ကွဲမှာစိုးလို့သာ ပြသနာ အရှည်မလုပ်သွားတာပါ။ အမှန်ကရှင်နှောင်းနဲ့ပတ်သက်တယ်ထင်ပြီးပြသနာရှာတာပါ။ ညနေရောက်တော့ အရက်နှစ်လုံးကိုလူလေးယောက်သောက်ပြီး မှောင်လာမှ

“ ငရဲ ”

“ ဟေ ” 

“ ဒီနေ့ငါ မီးမီးအိမ်သွားမယ်” 

“ အေးသွားသွား” 

“ ငါတို့လိုက်ဖို့လိုလား” 

“ မလိုက်နဲ့တော့ဒီနေ့ကတော့ မီးမီးအဖေမရှိဘူးလေ” 

“ အေးပါကွာ သွားသွား” 

ဇီုးရီးလည်း မြန်မြန်ပဲလစ်သွားတယ် ။ အမှန်တော့ မီးမီးမိဘတွေမြို့ တက်သွားပေမယ့် အိမ်မှာ သမီးပျိုလေးတစ်ယောက်တည်း မထားခဲ့ချင်တာကြောင့် တူမတစ်ယောက်ကိုအိမ်မှာ ညီအမချင်းစောင့်ရှောက်ရအောင် တူမဖြစ်သူ နှင်းဖြူကိုခေါ်ခိုင်းပြီးစောင့်ခိုင်းထားတယ်။

နှင်းဖြူက အိပ်တာကြမ်းလွန်းလို့ မီးမီးခင်မျာ အဖေအမေအခန်းထဲ ဝင်အိပ်ရင်းစောင့်နေတာပေါ့။ ဇိုးရီးလည်းမူးလည်းမူးနေပြီး ညနက်မှ မီမီးတို့အိမ်ကို ဝင်ရဲတော့တယ်။ မီးမီးမှာစောင့်နေရင်းက ညနက်လာတော့မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားရတာပေါ့လေ။ ဇိုးရီး က နောက်ဖေးပေါက်စေ့ထားတဲ့ အခန်းကနေပြီးမီးမီးအိပ်ခန်းဖက်ကို မှောင်မှောင်မည်းမည်းစမ်းဝင်ရပြီး မီးမီးကို စမ်းလိုက်တယ်။ 

“ ဟာ မီးမီးအိပ်ပျော်နေပါလား” 

“ အံမယ်ငါလာမှာသိလို့လုံချည်တောင်ကျွတ်နေ ပါလား” 

“ ကဲငါ မှုတ်ပြီးနှိုးမယ်ကွာ” 

အဖုတ်နေရာကို စမ်းပြီးဇိုးရီးလျှာနှင့် ယက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှပေါင်ကိုကားကာ ကာမဖူးလေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီးနေချိန်နှင်းဖြူမှာအိပ် ပျော်နေရာက နိုးလားပြီး မိမိအဖုတ်ကို အယက်ခံနေရပါလားလို့ တွေးမိပြီး တသက်နှင့်တစ်ကိုယ် အဖုတ်အယက်မခံဘူးသေးတော့ အရသာတွေ့ကာ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ မိမိစောက်ဖုတ်ကလည်း ဘယ်သူမှ အခုလို ပယ်ပယ်နယ်နယ် အကိုင်မခံရဖူးသေးတော့ ကာမစိတ်တွေလည်း တအားကိုကြွလာမှန်းသိပြီး အလိုလိုညည်းလာမိတော့တာပေါ့။ အဖုတ်က အရည်တွေလည်း ဇိုးရီးတံတွေးတွေပေါင်းပြီးရွှဲရွှဲစိုနေ ပြီလေ။

“ အာ့ …အင်းဟင်း ဟင်းကောင်းလိုက်တာ”

ဇိုးရီးမှာမူးနေတော့ နှင်းဖြူအသံနှင့် မီးမီး အသံကို မသဲကွဲတော့ဘူးလေ။ ကာမစိတ်တက်တဲ့ အသံက ပုံမှန်အသံမဟုတ်တာလဲ ပါတာပေါ့ ။ နှင်းဖြူ ဇိုးရီးခေါင်းလှမ်းကိုင်ပြီး အဖုတ်ထဲကို လျှာနှင့်မထိထိအောင် ဆွဲသွင်းရင်း တဟင်းဟင်းညည်းကာ ခါးအောက်ပိုင်းကို ကြွပေးနေတော့ ဇိုးရီးလည်း ခေါင်းမဖော်နိုင်ပဲ မူးမူးနဲ့အသည်းအသန် ယက်ပေးလိုက်တာ။ နှင်းဖြူမှာကြွနေတဲ့ခ ါးအောက်သိုဖုန်းကနဲပစ်ချရင်း 

“ အား ကောင်းလိုက်တာ အိုး အိုး ရှီးရှီး”

ဇိုးရီးလည်း လီးကအရက်ရှိန်ရောမှုတ်လိုက်ရတဲ့ အရှိန်ကြောင့် အရမ်းတောင်လာပြီး လိုးဖို့ရာအတွက် ပေါင်ကြားဒူးထောက်ဝင်ကာ လီးကိုပိပိနှင့်တေ့လိုက်ပြီ းခါးကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ 

“ ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်” 

“ အာ့ ဖြေးဖြေး အားနာလိုက်တာ” 

ဇိုးရီးမူးနေတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ စိတ်က ထိန်းမရတောဘူး။ ဇက်တိုက်ဆိုသလို အားသုံးပြီး လိုးလိုက်တော့ လီးဝင်သံ တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဥရိုက်သံ တဖတ်ဖတ်က ညအချိန်မှာ ဆူညံနေတော့တာပဲ နှင်းဖြူလည်း ကာမစိတ်တွေတအားကြွပြီး တအင်းအင်း ဆူညံနေကာ ဘေးအိပ်ခန်းမှာရှိနေတဲ့ မီးမီးကို မေ့သွားပြီး၊ တဟင်းဟင်း ညည်းမိတော့တယ်။ လိုးချိန်ကြာလေ ဇိုးရီးက အားနဲ့ဆောင့်လေ နှင်းဖြူကအော်ညည်းလေ ။

“ ဘွတ်ဖ တ် ဖတ် ဖန်းဖန်းဖန်း” 

“ အာ့ အင့်ကောင်းတယ် အိုးရှီးရှီး” 

“ ဇွိ ဗျိ ဗျိ ဘွတ်ဖန်းးဖန်းးဖန်းး” 

“ အာ့အင့် အိုးရှီးရှီးအားပြီးပြီ၊ပြီးပြီ အား” 

တဖက်အခန်းကဆူညံသံနှင့်လိုးသံတဖွတ်ဖွတ်ကြောင့်မီးမီးလန့်နိုးသွားရတယ်။ 

“ ဟင် မနှင်းဖြူ အသံပါလား” 

“ ဘယ်သူနဲ့လဲသိဘူး” 

“ မီးမီးပြီးသွားပြီလား၊ကိုဇိုးလည်းပြီးတော့မယ်” 

“ ဘွတ် ဖန်းဖန်းဘွတ်ဇွပ် ဇွိ ဖတ် ဖန်းဖန်း” 

“ ဟင် ကိုဇိုးရီးအသံပါလား ၊ဟင် နှင်းဖြူနှင့်လူမှားသွားပြီ ထင်တယ်” 

“ ရက်စက်လိုက်တာ ကိုဇိုးရီးရယ်” 

မီးမီးရင်ထဲ မချိမဆန့်ခံစားလိုက်ရပြီးငိုချင်လာလို့ ခေါင်းအုံးထဲမှောက်ကာ ငိုချလိုက်ပြီးမှ ဟင်း သူတောင်လုပ်ရက်သေးတာ။ သစ္စာမရှိဘူး ငါက လည်း

“ ………………” 

“ တွေ့ကျသေးတာပေါ့ကိုဇိုးရီးရယ်” 

လို့ တွေးနေတုန်း၊ဇိုးရီးကပြီးသွားလို့အိမ်ထဲက အသာအယာလေး တံခါးဖွင့်ကာထွက်သွားပါတော့တယ်။

“ မနေ့ညက အကြောင်းဇိုးရီးပြောပြလို့ ကျနော်တို့ သိပြီးပြီ” 

“ ဟေ့ကောင်တွေ မနေ့ညက ငါမူးနေတာဟ၊ငါလုပ်တာ မီးမီးမဟုတ်လောက်ဖူးကွ” 

“ ဟေ ..အာ့ဆို ဘယ်သူလဲဟ” 

“ နှင်းဖြူထင်တယ်” 

“ ဟာ နှင်းဖြူဖင်ကြီးကအရမ်းမိုက်တာမင်းကံ ကောင်းလှချည်လားဟ” 

“ ကံကောင်းတယ် လုပ်မနေနဲ့ ဒီမနက် မီးမီးငါ့နဲ့တွေတာတောင် စကားမပြောတော့ဘူး” 

“ ဟေ ” 

“ နှင်းဖြူကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့ဟ” 

“ အင်း မီးမီးကသဝန်တိုတတ်တယ်ဟ” 

“ အေး ငါလည်း အဲဒါကိုစိတ်ပျက်တာ” 

“ အံမာ နှင်းဖြူနဲ့တွေ့တော့ ဒီစကားပြောပြီပေါ့” 

“ အေးကွ သူကအရမ်းမိုက်တယ်၊တအိအိနဲ့ကွာ” 

“ အမ် မင်းနှင်းဖြူကိုကြိုက်သွားပြီလား” 

“ အေးကွာ အခုမှအချစ်ကိုတွေ့သလိုပဲ” 

“ ဟေ” 

“ မီးမီးဘယ်လိုလုပ်မလဲ” 

“ ခေါက်ထားလိုက်မယ်” 

“ ဟေ့ကောင်တွေ ” 

“ ဘာလဲငချစ်” 

“ မင်းတို့ပဲ အဆင်ပြေနေကျတယ်။ ငါလည်းတွေ့ချင်တာပေါ့ကွာ” 

“ အေး တွေ့ချင်ရင်ကြိုးစားပေါ့ကွ” 

“ ငါလည်းကြိုးစားထားတယ် အိမ်ပေါ်တက်ဖို့ အဆင်ပြေအောင် လုပ်ရမယ်” 

“ အေး မင်းကောင်မလေးအိမ်က နှစ်ထပ်အိမ်ကွ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ” 

“ အေးမင်းတို့ ကူပေါ့ကွ”

“ ကူညီချင်ပါတယ်ကွာ” 

“ ဒါပေမယ့်ဒိုးခရောက်မယ်” 

“ လုပ်မနေနဲ့လှေကားနဲ့တက်မယ်” 

“ ဒီလိုဆို ညနေကတည်းက မင်းဆော်အိမ်နားမှာ ဝါးလှေကား သွားထားမယ်ကွာ..ညကျမှတက် ကြတာပေါ့” 

“ အေး ဟုတ်တယ်ငရဲမင်းအကြံမဆိုးဘူး” 

“ အေး အရက်သောက်ထားလို့တော့ မဖြစ်ဘူးဟ၊တော်ကြာ ပြုတ်ကျလို့သေအုံးမယ်”. 

“ အေးပါကွာ” 

ညနေကတည်းက ငချစ်ဆော် အိမ်နားလှေကား ကိုထားခဲ့ပြီး ည လူခြေတိတ်မှ လှေကားယူပြီး ငချစ်ဆော်အိမ်သွားကြတယ်။ ကျနော်နဲ့ ဇိုးရီးကလှေကားထိပ်မှာ အဝတ်ပတ်ပေးပြီးနောက် နံရံမှာ ဖြေးဖြေးချင်းထောင်လိုက်တယ်။ ငချစ်လည်း ပုဆိုးတိုတိုဝတ်ပြီး တက်သွားတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်အောက်က စောင့်ပေါ့ဗျာ။မ ကြာပါဘူး။ ငချစ်ဆော်ရဲ့ အဖေနိုးလာပြီး အောက်ဆင်းကာ ဓာတ်မီးနဲ့ ဟိုထိုးသည်ထိုး လုပ်လို့ကျနော်နဲ့ ဇိုးရီးပြေးရတာပေါ့။ 

“ ဟေ့ကောင်တွေ ဘယ်သူတွေလဲ” 

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်းပြေးတော့ နောက်ကနေလိုက်လာတယ်။ ငချစ်တော့ ဘယ်လိုကြံခဲ့မယ်တော့ မသိဘူးလေ။ လွတ်ရာပြေးပြီး 

“ ဇိုးရီးရေ ငချစ်တော့ရွာပတ်ပြီလား မသိဘူး” 

“ အေးကွ ာဒီကောင်သနားပါတယ်” 

“ အဆင်ကိုမပြေဘူး” 

“ အေး ကွာ အခုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ” 

“ ကိုမင်းအိမ်ဖက် သွားမယ်ကွာ” 

“ အေးအဲဒီက အခြေအနေကြည့်ကြတာပေါ့” 

ကိုမင်းအိမ်ရောက်တော့ 

“ ဟေ့ကောင်တွေ” 

“ ဟာငချစ် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲဟ” 

“ အာ…..အဖိုးရီးအသံကြားကတည်းက ငါသိတယ် ပြသနာတက်တော့မယ်လို့ အဲဒါနှင့် မင်းတို့နောက် အဖိုးရီးလိုက်တော့ငါအိမ်ရှေ့က ဆင်းလာလိုက်တာကွာ၊ ပြီးတော့ ကိုမင်းအိမ်ပဲလာ လိုက်တော့တယ်” 

“ ဟီး ဟီးမင်း အဆင်ပြေခဲ့လား’” 

“ လီးပြေမှာလား” 

“ အေးပါကွာ မင်းကလည်းစိတ်လျှော့” 

“ မလျှော့လို့မင်းကိုလုပ်ရမှာလားဟ” 

“ ဟေ နေပါကွာ ငါလိုးရဲ့” 

နောက်တနေ့တော့ ငချစ်တစ်ယောက် မီးမီးနဲ့ စကားပြောနေတာ တွေ့ရတယ်။ မီးမီးက ရယ်လို့ မောလို့ဗျ။တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ဇိုးရီးက မလာသေးတော့ ကျနော်ငချစ်ဆီ သွားပြီး မေးလိုက် တယ်။

“ ဟေ့ကောင် ငချစ် မီးမီးနဲ့ အဆင်ပြေနေပါလား”

“ အေးကွ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ မဟိုင်းက” 

“ အေး ဇိုးရီးနှင့်မီးမီး ပြတ်သွားပြီကွ” 

“ အေးလေ နှင်းဖြူကို ဒီကောင်ဆော်လိုက်ပြီဆိုတော့” 

“ အေး မီးမီးက ငါ့ကို အထာပေးနေပြီ” 

“ ဟေ ဟုတ်လား” 

“ အေးဟုတ်တယ် ငါ့ကို ဟိုတနေ့ကိစ္စကို မေးတယ်” 

“ ဘယ်ကိစ္စလဲ ” 

“ ငါ့ဆော်နဲ့ ကိစ္စကိုလေ” 

“ အေး မင်းဘာပြောလိုက်လဲ” 

“ အဆင်မပြောဘူးလို့၊ အဲဒါ သနားပါတယ်တယ်တဲ့၊ ငါလည်း ဘာကို သနားတာလဲလို့” 

“သူကဘာပြောသေးလဲ” 

“ နင်ငတ်နေတာသိလို့ သနားတယ်လို့ ပြောတာတဲ့၊ အဲဒါနှင့်နင်သနားရင် ငါ့ကိုကျွေးပါလားလို့” 

“ ဟိုက် မလွယ်ပါလား”

“ အေးကျွေးမယ်တဲ့”

“ ဟ မီးမီးလည်းမလွယ်ပါလား” 

“ အင်း လေဟိုကောင်ဇိုးရီးက သွားဆွတာကိုး” 

“ အေးလေ မင်းကိုကြွေရင်မင်းရပြီပေါ့ကွာ” 

“ အေးဒီနေ့ငါသွားမယ်” 

“ အေး ငါပါလိုက်မယ်” 

“ အေး ကောင်းတယ်ကွ” 

“ မင်းဘယ်မှာချိန်းထားလဲ” 

“ အရီးမြတို့ အိမ်မှာလေ” 

“ အေး ကွ ငါလာချောင်းမယ်” 

“ အေး ငါအရင်လစ်မယ်” 

“ အေးလစ် လစ်ငါအခြေအနေကြည့်ပြီး လာခဲ့မယ်” 

ကျနော် အခြေအနေကြည့်ပြီး အရီးမြတို့အိမ်ဖက်ကို ရောက်တယ်။ အိမ်ဖက်ရောက်တော့ အိပ်ခန်းဖက်မှာအပေါက်ရှာပြီး ချောင်းရတာပေါ့။ ငချစ်တစ်ယောက် ကောင်းစားနေပြီဗျ။ လူက မတ်တပ်ကြီးရပ်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ ညည်းနေတယ် ။

“ အာ့ အိုး ရှယ်ပဲ မီးမီးရယ်” 

ကြည့်ရတာ မီးမီးလည်းငချစ် စွဲသွားအောင် ပညာကုန်သုံးနေသလား မှတ်ရတယ်။

ဒူးလေးထောက်ပြီး ခေါင်းမော့ကာ ငချစ်လီးကို စုပ်နေတာအဝတ်အစားတွေတောင် မရှိတော့ဘူး။ မီမီးဖင်ကြီးကို နောက်ကမြင်ရတာ စွင့်ကားနေတာပဲ ။

“ ပြွတ် ပြွတ် ဘွတ်ဘွတ်” 

ငချစ်လည်း ငြိမ်မခံဘူးဗျ။ မီးမီးခါင်းကိုင်ပြီး မီးမီးပါးစပ်ကို လိုးနေတာ အသံတောင် တပြွတ် ပြွတ်တဘွတ်ဘွတ်ထွက်နေတယ်။ ကြည့်ရတာ အရမ်းဖီးလ်ရှိတယ်။ ကျနော့် လီးတောင် တဆတ်ဆတ်တောင်လာတယ်ဗျာ။ ငချစ်ဘယ်လောက်တောင် တင်းနေလဲမသိဘူး။ ငါးမိနစ်လောက်နဲ့ ရပ်သွားတယ် ။

“ အော့..ဝေါ့..ထွီ ငချစ်နင်လုပ်လိုက်ရင်တလွဲပဲ”

မီးမီးမှာ ပါးစပ်ထဲကသုတ်တွေကို ထွေးထုတ်ရင်း 

“ ဆောရီးဟာ ငါအရမ်းကောင်းလွန်းလို့ပြီးသွားတာဟ” 

“ အာ့ဆို အခုဘယ်လိုလုပ်မလဲ” 

“ ငါနင့်ကိုပြန်လုပ်ပေးမယ်” 

“ တကယ်လားငချစ် ဟီး ငါလည်း အလုပ်ခံချင်နေတာ” 

“ အေး ငါနင့်ကို လုပ်ပေးရင်တောင် လာမှလိုးမယ်ဟာ” 

“ ပြန်တောင်နိုင်လို့လား နင်က” 

“ ပျင်းတောင်ပျင်းသေးတယ်။မလိုးနိုင်ရင်လီး ဖြတ်ပြီး ခွေးစာကျွေးပစ်မယ်” 

“ ဟီဟိ ဒီလိုမွပေါ့” 

“ လာ နင် ပက်လက်လှန်လိုက်တော့” 

မီးမီး ပက်လက်ကလေး လှန်တယ်။ အဲအချိန်မှာ မီးမီးနို့တွေဆိုလည်း တင်းနေတာ။ နိုးသီးခေါင်း လေးတွေတောင်ထောင်ပြီး ရဲနေတာပဲ ။ရင်သား တွေမှာလည်းအနီကွက်လေးတွေတောင် ထနေ ပြီ။

ငချစ် မီးမီးပေါင်ကို ကားလိုက်ပြီးပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်လိုက်ကာ ယက်တော့တာပဲ။ ငချစ်ယက်သံတ ပြွတ်ပြွတ်ကြားရတယ်။ 

“ ဟားးးအာ့ အိုးရှီးရှီးကောင်းလိုက်တာ ငချစ်ရယ်’ 

မီးမီးရဲ့ အော်ညည်းသံကလည်း အရမ်းကောင်းနေတယ်။ မီးမီးတစ်ယောက် ကော့လန်နေတာပဲ။ အိပ်ရာခင်းစလေးကို ဆွဲပြီး အော်ညည်းနေတယ်။ ငချစ် ခေါင်းကတော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ တလှုပ်လှုပ်ပေါ့။ ယက်သံ စုပ်သံက ဝါးထရံအ ပြင်ကိုထိုးထွက်နေတာ ။

“ အားရှီးရှီး င ချစ်ငါမနေနိုင်တော့ဘူး.အားးး ဟားးး” 

“ ငါလိုးလို့ရပြီလား” 

“ လိုးတော့ငါအရမ်းကောင်းနေပြီ”

ကျနော် ဘေးတိုက် မြင်ကွင်းကနေ နေရာပြောင်းပြီး အပေါက်ရှာလိုက်တယ်။ ငချစ် နောက်ကျောတည့်တည့်အပေါက်ရှိတော့ အဆင်ပြေတယ်။ ဟီး ဟီး..နေရာစုံက မြင်ရဖို့အတွက် အပေါက်တွေ ရှာရတယ်။မုဆိုးမအိမ်ပဲဗျာ။ ပြင်ပေးမယ့်သူ မရှိတော့ အပေါက်ကရှိတာပေါ့ ။ ကျနော် ချောင်းကြည့်နေချိန်မှာပဲ ငချစ်က မီးမီးပေါင်ကိုအပေါ်မြှောက်တင်ပြီး သူဒူးထောက်ပြီး မီးမီးကို စလိုးတယ် ။

“ ပြွတ် ဘွတ် ဘွတ်” 

“ အု ဟု အု အာ့ အားးဟား ” 

“ ငချစ်ဖြေးဖြေးဟနာတယ်” 

“ အေးပါဟ” 

“ ဗျစ် ဗြစ် ဖြစ် ဖြစ် ….ဘွတ်ဖတ်. ဖတ်” 

“ အာ့ အားးအိုး ရှီးရှီးးးအိုး.ငချစ်ရေဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိဘူးဟယ်” 

“ ကောင်းလား” 

“ ကောင်းလား မကောင်းလားတော့ မသိဘူး၊ နင့်လီးကြီးက ငါ့အဖုတ်ထဲ သပ်လျှိုထားသလိုပဲ”

“ အေး တော်ကြအရည်တွေထွက်လာရင်နင် ကောင်းသွားမှာ” 

“ ဗျစ် ဗြစ် ဖြစ် ဖြစ် ….ဘွတ်ဖတ်. ဖတ်ဖန်းဖန်း”

လိုးသံနှင့်ဂွေးဥကမီးမီးဖင်ရိုက်သံတွေထွက်လာတယ်။

“ အာ့ အင့်ဟင်းးဟင်းးအင်းးးကောင်းလာပြီ ကောင်းလာပြီ” 

ငချစ် ရှေ့ကိုအားစိုက်ပြီး မီမီးကို အသားကုန်လိုးတော့ မီးမီး ဖင်ကြီးက အေပါ်ကိုကြွတက်တယ်။ ဖင် ပြောင်ကြီးနှစ်ခုကကျနော်ရှေ့မှ တဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်မြည်နေအောင် လိုးနေကြတာ အားရစရာကြီးပါ။ တချက်တချက်ငချစ်လှော်ချက် ကြောင့်အိမ်တောင် သိမ့်ကနဲသိမ့်ကနဲပဲ။ တချက်တချက်မီးမီးရဲ့ ခရေပွင့်ကြီးက ဟစိဟစိနဲ့ဗျ။

ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ပုဆိုးဂွင်းသိုင်းပြီး ဂွေစလှိမ့်တယ်။ လီးတောင် အရည်တွေထွက်လို့ စိုစိစိုစိဖြစ်နေပြီ။ ဗီဒီယို ကြည့်နေရသလိုမဟုတ်ဘူး ။ ကြည့်ရတာ စိတ်အရမ်းပါတယ်။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တောင် မေ့နေပြီ။ 

“ ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖန်းဖန်းးဖန်း ဖန်း’ 

“ အာ့ဟာ့ အားးးငချစ် အိုးးးရှီးရှီးး” “ဇွပ်ဖတ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်း” 

“ အိုးအားး အင့်ဟင့် ဟင့် ငချစ်ရယ်” 

မီးမီးစိတ်တွေ မတရားထလာပြီး ငချစ်ကိုလှမ်းဖက်ကာ ခြေနှစ်ချောင်းကိုငချစ်ခါးကိုခွပြီး လိမ်ထားသေးတယ်။ အဲဒီလိုကြားထဲကငချစ်အပီအပြင်လိုးနေတာဗျ ။

“ ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖန်းဖန်းးဖန်း ဖန်း’ 

“ အိုးအားး အင့်ဟင့် ဟင့် ငချစ် ငါပြီးတော့မယ် အားနဲ့လိုးပေး ”

“ ဇွပ်ဖတ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်း” 

“ အာ့ဟာ့ အားးးငချစ် အိုးးးရှီးရှီးး” 

ငချစ်အသားကုန်ကျုံးလိုးနေတယ်။မီးမီးတဏှာသံကအားရပါးရအော်နေတယ် ။

“ ဇွပ်ဖတ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်း” 

“ အားးငချစ် ပြီးပြီပြီးပြီ ငါပြီးပြီအားးး” 

ငချစ်နောက်ထပ်အချက်နှစ်ရာလောက်ထပ်ဆောင့်ပြီး 

“ အားးမီးမီး ငါလည်းပြီးပြီအားးးး” 

“ မီးမီးကောင်းလား” 

“ အင်းကောင်းတယ်ကိုကိုချစ်”

သူတို့နှစ်ယောက်ကပြေလည်ပြီးတီးတိုးတီးတိုးသဖန်းပိုးလုပ်ချိန်ကျနော်ဂွေလှိမ့်ကောင်းနေတုန်း 

“ ဟေ့ကောင်ငရဲ နင်ဘာလုပ်” 

“ ဟာ…အရီးမြ” 

“ ကြည့်စမ်းခွေးကောင်လေးငါ့အခန်းဖဲချောင်း ပြီးဂွင်းထုနေတယ်ပေါ့..ဟုတ်လား” 

“ မဟုတ်ဘူး အရီးမြ အခန်းထဲကြည့်” 

အခန်းထဲမှာဟိုနှစ်ယောက်ကျနော်တို့အသံ ကြားပြီး အသည်းအသန်အဝတ်စားတွေ ဝတ်နေကြတယ်။

“ အမလေး ငချစ်..နင် နင်..ငါ့အိမ်မှာ မီးမီးနှင့် စကားပြောချင်လို့တဲ့ အခုတော့ လိုးပါလိုးနေကြ ပါလားဟေ့”

ငချစ်မှာ ပြုံးစိစိနှင့်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာ တယ်.။ မီးမီးကရှက်လွန်းလို့ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲက ထွက်မလာတော့ဘူး။ အရီးမြလက်ချက် ကြောင့်ငချစ်နှင့် မီးမီးယူလိုက်ကြရတော့တယ်။ အခုတော့လည်း မီးမီးတစ်ယောက် ငချစ်ကို ကိုကိုချစ်လို့ ခေါ်နေတော့တာပါပဲ။

 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။