သူ့ထက်ကဲ (စ/ဆုံး)

သူ့ထက်ကဲ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ (ၡေးလက်ရာ)

ခေတ်ဟောင်း အပြာစာအုပ်ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

ယနေ့ စနေနေ့ဖြစ်သဖြင့်  နေ့လည် (၁၂) နာရီတွင်ပင် ရုံးဆင်းကာ ထုံးစံအတိုင်း သောက်ဖေါ်သောက်ဖက်များနှင့် စတည်းချနေကျ အရက်ဆိုင်သို့  သွားရန် ဦးတည်၍ လာခဲ့မိ၏။ သိမ်ကြီးဈေးသို့ အရောက်တွင် ဝမ်းထဲမှ ခပ်ဟာဟာ ဖြစ်နေသဖြင့် ခေါက်ဆွဲပြုတ် တစ်ခွက်သောက်ပြီး ဆက်လက် ထွက်ခွာလာခဲ့၏။

‘‘ အချိန်မှန် ရထားကြီး ဆိုက်လာပါပြီ  ခင်ဗျား ’’

အရက်ရောင်းသော အိမ်သို့ ကျွန်တော်လှမ်း၍ ဝင်လိုက်လျှင်ပင် သောက်ဖေါ်တစ်ဦးက အော်ဟစ်ပြောလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။

‘‘ ဘယ်ဘူတာမှာ မိုင်းမိလို့ နောက်ကျနေပါလဲ ခင်ဗျား ’’  

တစ်ဦးက နှုတ်ဆက်လိုက်၏။ 

‘‘ သိမ်ကြီးဈေးမှာပါဗျာ ဆာဆာရှိတာနဲ့  ခေါက်ဆွဲပြုတ် ဝင်သောက်နေတာ ကြာသွားလို့’’ 

ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆိုပင် နေရာယူရင်း ဝင်၍ ထိုင်ချလိုက်လေ၏။ ကျွန်တော်တို့ သောက်သော အရက်ဆိုင်မှာ အမိန့်ရ လိုင်စင်ရ အရက်ဆိုင် မဟုတ်။ ကျွန်တော်တို့ သောက်သော အရက်မှာလည်း အစိုးရချက်ထားသော ပြည်တော်သာ ချက်အရက်လည်း မဟုတ်။

ရန်ကုန်မြို့၏ တစ်ခုသော ရပ်ကွက်ကြီး  အတွင်းဝယ် အမြည်း စားစရာ စုံလင်စွာဖြင့် မီးချောင်းများ ထိန်ထိန်လင်းအောင် ထွန်ညှိလျက် ဆိုင်လိုင်စင်ယူရန်မလိုဘဲ ရောင်းချသော ဒို့ဗမာ ထန်းလျှက်အရက်သာ ဖြစ်၏။ကျွန်တော်တို့  အထဲမှာ ပိန်ပိန်ညှက်ညှက်ရှိသလောက် အရက်ပုလင်းပေါင်းများစွာ မျိုချနိုင်သော ကိုမောင်နီက  ကျွန်တော့် ဖက်သို့ လှည့်လိုက်၏။

‘‘ ကဲ စာရေးဆရာ ကိုဒုက်ခ၊ ခင်ဗျားအတွက် ကျွန်တော် စာအုပ်ငှားလာတယ်  ရော့     ’’

ကိုမောင်နီက ပြောပြောဆိုဆို မြဝတီ မဂ္ဂဇင်းခန့်ရှိ အဖုံးနီနီနှင့် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် ကျွန်တော်က အလန့်တကြား ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကို ကောက်ယူပြီး  နှိုက်ကြည့်မိ၏။ 

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကျွန်တော် ယနေ့ ဝယ်လာသော  ရှုမဝစာအုပ်ကို  ရုံးမှ  ဖိုင်ဖုံးအနီတစ်ခုဖြင့် ချုပ်၍ လာခဲ့သဖြင့် သူထုတ်ယူလိုက်သော စာအုပ်၏ အရွယ်အစားနှင့် တထေရာတည်း တရွယ်တည်း ဖြစ်နေ သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်၏ ရှုမဝစာအုပ်မှာ ကျွန်တော့်၏ လွယ်အိတ်ထဲတွင်ပင် ရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်သည် သူပေးသော စာအုပ်ကို လှမ်းယူကာ ကြည့်လိုက်၏။ အဖုံးပေါ်တွင် ပန်းချီစာလုံးဖြင့်   

‘‘ လောကီကြေးမုံ ’’    

ဟု ရေးထားသည်ကိုတွေ့ရ၏။ အခြားလူများမှာ စာအုပ်ကို စိတ်မဝင်စားကြချေ။ အရက်ကိုသာ ဖိငမ်းနေကြပါသည်။ ကျွန်တော်သည်  စာအုပ်၏ ပထမ  စာမျက်နှာကို စ၍ လှန်လိုက်စဉ်မှာပင် မျက်လုံးပြူး သွားရလေတော့၏။ ထိုစာမျက်နှာတွင်တော့  ( ၄ ) လက်မ ( ၆) လက်မ အရွယ် အနောက်တိုင်း လှပျိုဖြူတစ်ဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ် အလှကို ဖေါ်ပြသော ဓါတ်ပုံကို ကပ်ထား၏။

နောက်ထပ် စာမျက်နှာများတွင်တော့ မိန်းမပျိုများ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ပုံများကို နောက်ခံရှုခင်းဖြင့် ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ပုံများဖြစ်သလို သန်မာထွားကြိုင်းသော ယောက်ျား၏ ဝတ်လစ်စလစ်ပုံ အချို့နှင့် ယောက်ျားတန်ဆာ၊ မိန်းမတန်ဆာများကို အနီးကပ် ရိုက်ထားသော ပုံများလည်း ပါဝင်၏။

စာအုပ်၏ နောက်ဆုံး အပိုင်းတွင်တော့ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ  ဖိုမ ဆက်ဆံနေသောပုံများကို ဇာတ်လမ်းသဖွယ် တဆင့်ပြီး တဆင့် ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများကို ကပ်ထားပြီး  ထိုသို့ ဖိုမဆက်ဆံစဉ်တွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည့်  ယောက်ျားနှင့် မိန်းမတို့၏  တန်ဆာပုံများကို  အနီးကပ်ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများပင် ဖြစ်တော့၏။ 

စာအုပ်တစ်အုပ်လုံးတွင် ဓါတ်ပုံပေါင်း (၃၀၀) လောက် ပါဝင်၍  အစမှ အဆုံးတိုင် ခပ်သွက်သွက် ကြည့်ရှုသွားသည် ဆိုသော်လည်း စာအုပ်ဆုံးတော့ ကျွန်တော့်၏  စိတ်ထဲတွင် တစ်မျိုးခံစားနေရ၏။ ညကျမှ ဇနီးဖြစ်သူ အမွန်နှင့် အတူကြည့်တော့မည် ဟု စဉ်းစား၍ ကျွန်တော်သည် စာအုပ်ကို ပိတ်ကာ ဘေးဘီသို့ လှည့်၍  ကြည့်လိုက်ပြီး ကျန်လူများကို မတွေ့မီမှာပင် ထိုစာအုပ်ကို ကျွန်တော့်လွယ်အိတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်၍ ထားလိုက်တော့၏။  

ပြီးတော့ ရှေ့တွင် ရောက်နေပြီဖြစ်သော အရက်ခွက်ကို ကောက်ယူကာ မော့ချလိုက်လေတော့၏။ စကားမပြောမိဘဲ  အရက်ကိုသာ ဇိမ်ခံကာ သောက်နေမိသော ကျွန်တော်သည် စောစောက စာအုပ်ထဲမှ တွေ့လိုက်သော ဇာတ်လမ်းဆန်ဆန် ဓါတ်ပုံပြကွက်လေးများကို တွေးနေမိ၏။

ပထမဆုံးပုံမှာ ပြေပြစ်ချောမောလှပသော ယိုးဒယားမယ်လေး တစ်ဦးသည် ကန်ဘောင်ရင်းရှိ သစ်ပင်အောက်တွင်  ၂ ဆက်ဂါဝန်တို  တစ်ခုကို ဝတ်ဆင်ကာ ထိုင်နေသော ပုံဖြစ်၏။ ဒုတိယပုံမှာ ထိုသစ်ပင်နားသို့  မော်တော်ကား တစ်စီးဆိုက်လာကာ အသက် ( ၂၀) ခန့်ရှိသော ယိုးဒယား အမျိုးသားတစ်ဦး ဆင်းလာသဖြင့်  ကောင်မလေးက  အပြေးအလွှား သွားကြိုနေသောပုံဖြစ်၏။

တတိယပုံမှာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ စုပ်နေကြပုံဖြစ်၏။ နောက်  အမျိုးသမီးလေးက ကားပေါ်  သို့ပါသွား၏။ ထို့နောက် ဟိုတယ်တစ်ခု၏ အခန်းတစ်ခုတွင်းဝယ် အရက်များ စားစရာများ မှာ၍ စားသောက်နေကြ၏။ ထို့နောက်တွင်ကား တစ်ပုံပြီး တစ်ပုံ သောင်းကျန်း၍ လာကြတော့၏။ 

ကောင်ကလေးက ကောင်မလေးဆီ ခုန်ကူးသွား၍ ကောင်မလေး၏ အင်္ကျီများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြုတ်ပစ်သဖြင့် ကိုယ်အထက်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားကာ ပြည့်ဖြိုးလှပသော စနေနှစ်မွှာ အတိုင်းသား ပေါ်လာတော့၏။ 

ထို့နောက်တွင်ကား ကိုရွှေမောင်ယိုးဒယားသည် ဓါတ်ပုံအစဦးများမှာကဲ့သို့ ဣန္ဒြေနှင့်မဟုတ်ပဲ သောင်းကြမ်း၍ လာတော့၏။ လက်တစ်ဖက်က ကောင်မလေး၏ ခါးလေးကို တအားဖက်၍ အခြားတစ်ဖက်က ပုခုံးလေးကိုကိုင်ကာ နို့ကလေးတစ်လုံးအား တအားကုန်ကုန်းစုပ်တော့၏။ 

သူ သရမ်းသမျှကို ကောင်မလေးက ပြုံးပြုံးလေး သည်းခံရှာ၏။ နောက် အငမ်းမရ ဖြစ်လာကာ ကောင်မလေးကို ပွေ့၍ စာပွဲခုံဘေးရှိ ကုတင်ပေါ် သို့ တင်လိုက်ရာ သူမ၏ကိုယ်လေးမှာ ကုတင်ပေါ်ဝယ် ရောက်နေပြီးလျှင် ပေါင်တံနှင့် ခြေသလုံးတို့မှာ လေထဲတွင် ယက်ကန်ယက်ကန် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရ၏။ 

နောက် ကောင်ကလေးက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်၍ ကြီးမားလှသော သူ၏လိင်တန်ကြီးကို ကောင်မလေး၏ ခုံးထနေသော စောက်ပတ်ကြီး အတွင်းသို့ ထိုးထည့်ကာ အားပါးတရ စိတ်ရှိလက်ရှိ လုပ်နေပုံများပင် ဖြစ်၏။ကောင်လေး၏ လီးတန်ကြီးနှင့် ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်ကြီးတို့ တပ်လျှက်သား အရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော အနီးကပ် ရိုက်ထားသည့် ဓါတ်ပုံမှာလည်း  အသက်ပါလှသည်။

‘‘ စာရေးဆရာ ကျုပ်တို့  လေးဒေါင့်ကန်  ရထားနဲ့ သွားပြီး  ဆက်သောက်ရရင် မကောင်းဘူးလား ” 

‘‘ ဟာ ဒီ အစီအစဉ် ကောင်းတယ် ကိုလှအောင် ကဲ ထ စာရေးဆရာ သွားမယ် ” 

ကိုလှအောင်၏ အကြံဉာဏ်အား ကိုမောင်နီက ဝင်၍ ထောက်ခံကာ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်သား လေးဒေါင့်ကန်သို့ သွားရန် ဆိုက်ကား (၂) စီးဖြင့် မလွကုန်း ဘူတာဆီသို့ လာကြရာဝယ် လမ်းကြုံသဖြင့် ကျွန်တော်က အိမ်ပြန်နောက်ကျမည် ဖြစ်ကြောင်းပြောရန် အိမ်ရှေ့တွင် ဆိုက်ကား ခေတ္တရပ်ကာ ဝင်ပြော၏။ အိမ်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းကာနီးတွင် ခယ်မဖြစ်သူ တင်တင်က သူမှာလိုက်သော ရှုမ၀ စာအုပ်တောင်းသဖြင့် ကျွန်တော်က ထုတ်ပေးခဲ့၏။ 

လေဒေါင့်ကန်ရှိ သောက်ဖေါ် သောက်ဖက်တစ်ဦးဖြစ်သူ ကိုသောင်းမြင့်က ကျွန်တော်တို့ကို ဖိတ်ထားသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ။ ကျွန်တော်တို့ ( ၃ ) ယောက် လေးဒေါင့်ကန်သို့ ရောက်သွားတော့ ကိုသောင်းမြင့်၏ အိမ်တွင်ပင် ကျွန်တော်တို့ကို ဧည့်ခံ၏။ 

ကျွန်တော်လည်း အိုက်စပ်စပ်ရှိသည်ဖြစ်၍ ရောက်ရောက်ချင်းပင် ကိုသောင်းမြင့်သား အကြီးကောင်ဆီက ရေလဲပုဆိုးတောင်း၍ ရေတဝချိုးပစ်လိုက်၏။ ရေချိုးပြီးတော့ တစ်နေ့လုံး ငြီးစီစီ ဖြစ်နေတာနှင့် စောစောက အရက်ဆိုင်တွင် သောက်ထားသော ခပ်အုံအုံဖြစ်နေသော ခံစားချက်တို့က လွင့်ပျောက်သွားလေတော့သည်။ 

ထိုစဉ်မှာပင် ကျွန်တော်သည် တစ်စုံတစ်ခုကို သွား၍ သတိရလိုက်မိပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်ကာ အဝတ်အ စားများ အ မြန်လဲ၍ ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကိုယူကာ အထဲမှ အဖုံးနီဖြင့် စာအုပ်ကို ထုတ်ကြည့်လိုက်ရာ ကျွန်တော် တွေ့လိုက်ရသည်ကတော့ ရှုမဝစာအုပ်ပင် ဖြစ်တော့၏။

‘‘ ဟိုက်  သွားပြီ ” 

ကျွန်တော်သည် ခေါင်းနဘမ်းကြီးသွားရတော့၏။ စောစောက အိမ်တွင် ကျွန်တော် တင်တင်ကို ထုတ်ပေးခဲ့သော စာအုပ်မှာ ဓါတ်ပုံများပါသော ‘‘လောကီကြေးမုံ’’  စာအုပ်ပင် ဖြစ်တော့လေသည်။ ကိုသောင်းမြင့်က  ဘဲသားချက်၍ အရက်အလျှံအပယ်ဖြင့် ဧည့်ခံသော်လည်း ကျွန်တော်မှာ အာမတွေ့တော့ပေ၊ နောက်ဆံတင်းနေ၏။  ဒါနဲ့  စောစောပဲ လူစုခွဲကာ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မိုးချုပ်ကာစပဲ ရှိသေး၏။ ခါတိုင်းလို အောက်ခြေလွတ်အောင် မူးမနေပါ။ 

‘‘ မွန်ရေ  .. အ မွန်ရေ  ...လာပါဦးကွ ’’

ကျွန်တော် အော်ခေါ်လိုက်သော်လည်း ကျွန်တော်၏  မိန်းမကထွက်၍ မလာပေ။ ခါတိုင်း ကျွန်တော် ပြန်လာလျှင်လှေခါးရင်းမှ  ဆီးကြို၍ အော်ကြီးဟစ်ကျယ် မလုပ်ရန် ချော့မော့၍ အိပ်ရာတွင်းသို့  ပို့ပေးခြင်းကို  ဝတ္တရားမပျက် လုပ်တတ်သော ကျွန်တော်၏ ဇနီး မခင်မွန်မှာ ထွက်၍ မလာပါချေ။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ဆေးလိပ်ဖွာ၍ မျက်လုံးဒေါက်ထောက်ကြည့်နေသော ကျွန်တော်၏ ယောက်ခမ အဖွားကြီးလည်း ရှိမနေပေ။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ဘယ်သူမှလည်း ရှိ၍မနေပေ။

ကျွန်တော်၏ မိန်းမကလည်း ထွက်၍ မလာသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လွယ်ထားသော လွယ်အိတ်ကို အိမ်ရှေ့ရှိ  ခုံပေါ်  သို့ တင်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့  တောက်လျောက် ဝင်သွားတော့၏။ အိပ်ခန်းထဲရှိ ကျွန်တော်တို့၏ ကုတင်ကြီးပေါ်တွင်တော့ ဇာခြင်ထောင်မှာ ချထားပြီး အထဲတွင် အမွန်မှာ ကျွန်တော်ရှိရာဖက်သို့ ကျောပေးကာ တစောင်လေး အိပ်နေသည်ကို ခပ်ရေးရေးလေး တွေ့နေရ၏။   

အိပ်ခန်းထဲတွင်လည်း  မီးလုံးထွန်းမထားပဲ ကုတင်ခေါင်းရင်းဖက် အပေါ်ဖက်တွင် ငါးတိုင်အား မီးလုံးအစိမ်းရောင်လေးသာ ထွန်းထား၏။ ကျွန်တော်သည် ကုတင်နား  တိုးကပ်သွားပြီး ချထားသော ဇာခြင်ထောင်ကို    အသာမကာ အထဲသို့  ကြည့်လိုက်၏။ အမွန်၏ ခါးမှ ဝတ်ထားသော ထမီလေးသည် ပြေလျော့ကာ တင်ပါးစောင်းပေါ် သို့  ကျနေပြီး ဖြူဝင်းသော တင်ပါးသားမှာ ပေါ်ထွက်နေ၏။

ပြီးတော့ စောင်း၍နေသော အမွန်၏ အောက်ဖက်ခြေထောက်ရှိ  ထမီအောက်နားစလေးသည်လည်း ဒူးခေါင်း အပေါ်နားလေးထိ လိပ်တက်ကာ သူမ၏ ခြေသလုံးသားလေးများနှင့် ပေါင်ဖျားလေးတို့ကို ဝင်းပစွာတွေ့ရ၏။  ကျွန်တော်၏ ရှေ့နားမှ  အမွန်၏ တင်သားကြီးမှာလည်း ခါတိုင်းထက်ပင်  ပို၍ လုံးတစ်ကားစွင့်နေသယောင် ထင်နေရလေ၏။ ကျွန်တော်သည် နေ့ခင်းက ကြည့်ခဲ့သော စာအုပ်ပါ ဓါတ်ပုံများ၏ စေ့ဆော်မှု အခံကလည်းရှိ  သောက်ထားသော အရက်ကလည်း အောက်ခြေလွတ်ရုံ ရေချိန်ကိုက်အောင် သောက်ထားသဖြင့် သွေးများထကာ    

‘‘ အမွန်ရယ်  ထပါဦး    မိန်းမရာ ’’

ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကျွန်တော်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို  ဖက်ကာ သူမ၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်၏။  ပြီးတော့  ကျွန်တော့်၏ လက်များက ပက်လက်လန်သွားပြီဖြစ်သော  သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ လျော့ရဲရဲ ထမီလေးကို ခြေဖျားဆီသို့  ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်၏။

ပြီးတော့ ကျွန်တော်၏ လက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို  စမ်းကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိ၏။ ထိုသို့ ပွတ်ပေးလိုက်လျှင်ပင် ကျွန်တော့် လက်အောက်မှ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ခပ်မာမာလေး ဖြစ်နေသည်ကို    တွေ့ရသည့်အပြင် ယခင်က ခပ်ထူထူလေး ဖြစ်နေသော သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများမှာလည်း မရှိတော့ပေ။

အရင်ကျွန်တော် ရိတ်ခိုင်းတုန်းက မရိပ်၊ ခုတော့ သူ့ဖာသာ ရိတ်ပေးထားသည်။ ကျွန်တော်၏ လက်က    သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို  ခပ်ဖွဖွလေး ခဏတာမျှသာ ပွတ်ပေးနေရသေးသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တလျောက်တွင်  အရည်လေးများ စိမ့်စို၍ ထွက်လာကြသည်ကို  သတိ ထားမိလိုက်သည်။ အမွန်ကတော့  မျက်လုံးကလေးများကို မှိတ်ထားကာ စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောပေ။    

သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော့် လက်သည် ဖွဖွလေးပွတ်ရာမှ ခပ်ဖိဖိလေး    ပွတ်လိုက်တော့ရာ သူမ၏ ပေါင်လေးနှစ်လုံးမှာ အနည်းငယ် ကား၍ သွားတော့၏။   

ကျွန်တော်ကလည်း သူမ၏အင်္ကျီကို  စိတ်ရှည်လက်ရှည်ထား၍ ချွတ်ပေးပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်၏ လက်က  သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ချေမွ၍ ပေးနေမိသည်။ ဖြူဖြူမို့မို့လေး ဖြစ်နေသော သူမ၏ ပါးပြင်လေးကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက်  ငုံ့၍  နမ်းလိုက်သေးသည်။ မကြာခင်မှာတင် သူမ၏ ပေါင်တံဖြူဖြူလေးများမှာ  မြောက်လိုက်ပီး ဖိချလိုက်ရာ

‘‘ ဗြစ်  . အ င့်  .. အ . . အ င်း  ... ဗြစ်  ..  ဗြစ်    .  ကျွတ်  .. ကျွတ်  ..  ကျွတ်   ’’ 

အတော်လေး ကျပ်ကျပ်တည်းတည်းလေး ဖြစ်နေသော  သူမစောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့် အရသာတွေ့သွားသော ကျွန်တော်က လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တဆုံးထိ သွင်းထားပြီး  သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့  မှောက်ချကာ နို့လေးတစ်လုံးကို  ငုံကာ စို့လိုက်လေတော့၏။

ကျွန်တော် ငုံလိုက်မိသော သူမ၏  နို့သီးခေါင်းလေးမှာ သေးပြီး  ချပ်ဝင်နေသယောင်ဖြစ်ကာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး အ မွန်၏ နို့အုံများမှာလည်း ယခုအခါ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားလိုက်မိတော့ရာ အနည်း ငယ်မျှ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးဖြစ်သွားရသော ကျွန်တော်သည် အမွန်၏ မျက်နှာကို သေချာစွာကြည်လိုက်မိ၏။

ခြင်ထောင်ပေါ်  ခေါင်းရင်းနံရံတွင် ထွန်းထားသောငါးတိုင်အား  မီးရောင်က ခြင်ထောင်အမိုးခံနေ၍ ခပ်မှိန်မှိန်  ခပ်ပြပြလေးသာရှိသော အလင်းရောင်အောက်မှ မျက်လုံးလေးများမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများ တင်းတင်းစေ့၍ မာန်တင်းထားပုံလေးမှာ  စွဲမက်စရာ တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။  

စင်းထားသော ခပ်ထူထူ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာလည်း ကျွန်တော်၏ ဘဝင်ကို ချုပ်ကိုင်လိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော် သေချာစွာ  ကြည့်၍ အနီးကပ် တွေ့မြင်လိုက်ရသော မျက်နှာလေးမှာ ကျွန်တော်၏ မိန်းမ အမွန်၏ မျက်နှာလေး မဟုတ်ပါ။

ခယ်မချောလေး တင်တင်၏ မျက်နှာလေးသာ  ဖြစ်တော့၏။ ကျွန်တော်သည် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရပေမယ့်  အခြေအနေအရ သူမကလည်း လိုလိုချင်ချင်ရှိ၍ နေလေသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း အစက ကျွန်တော်၏ ဇနီး အမွန်ဟု ထင်ကာ အစပျိုးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။  

သူကမငြင်း၊  အခုလည်း ကျွန်တော်၏ သွေးသားများမှာ အဆုံးစွန်ဆုံး ထ၍ နေရချေပြီ။ ကျွန်တော်သည် ရှေ့သို့ဆက်ရန်သာ ရှိတော့၏။ ကျွန်တော့်၏ လီးတန်ကြီးကို တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လျောကနဲ ဆွဲ၍  အထုတ်လိုက်တွင်တော့ သူမ၏  တင်းတင်းစေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာသည်  ပွင့်၍ သွားကာ သူမ၏ ပါးစပ်လေးသည် ဟ၍ သွားရတော့၏။   

အားဖြင့် ဆောင့်၍ လိုးရန်  ရည်ရွယ်ချက် ရှိထားခဲ့သော ကျွန်တော်သည် အမွန်မဟုတ်ပဲ တင်တင်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်နှင့် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကို ဖြေးဖြေးပင် ပြန်၍ သွင်းကာ ညင်ညင်သာသာပင် လိုးပေးတော့၏။ သူမ၏ နို့လေးများကိုလည်း  စို့၍ပေးရင်း နို့တစ်လုံးကို စို့ပေးနေစဉ် တခြားနို့တစ်လုံးကိုလည်း လက်ဖြင့်  ဆုပ်နယ်ချေမွ ပေးနေ၏။

မကြာမီမှာပင် တင်တင်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ထောင်၍ လာကြတော့သည့်အပြင် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီး  အသွင်းလိုက်တွင်လည်း တင်တင်၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးများမှာ တက်လာရတော့၏။ စောက်ပတ်အသစ်ကလေး၏ ကောင်းမွန်လှသော အတွေ့ကြောင့်  နဂိုထဲကမှ ရမ္မက်ဇော ထန်နေသဖြင့်

‘‘ ဖွတ် .. အ င့်    ဗြစ်   .ဟင့်  . ဖွတ် ..  အ ..ဟင်း ..ဟင်း  .. ’’

ကျွန်တော်၏ ဆောင့်အားနှင့်အတူ တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးတီး  ဖြူဖြူလေးမှာ ရှေ့တိုး နောက်ငင်ဖြင့် လှုပ်ခါနေရင်း သူမသည် ရင်ဘတ်လေး မြောက်လာလိုက် ဖင်လေး ကော့လာလိုက် ဖြစ်နေတော့သည်။

ထို့ပြင် တင်တင်၏ လက်နှစ်ဖက်သည်လည်း ကျွန်တော်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ဖက်တွယ်၍ လာပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် မော့၍ တက်သွားရသော သူမ၏ မျက်နှာလေးတွင်တော့ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်၍သာ နေတော့၏။ ဆောင့်၍  လိုးရင်း လိုးရင်းဖြင့် တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း  မြောက်၍ အတန်ကြာအောင် ငြိမ်၍  နေကာ အမောပြေ၍  နေကြပြီးလျှင်  ကျွန်တော်သည် ခေါင်းထောင်၍ ထလိုက်၏။  ပြီးတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးတန်ကြီးကို တစ်ချောင်းလုံး  ဆွဲ၍  မချွတ်သေးပဲ တစ်ဝက်မျှသာ  ထုတ်၍  ဖြေးဖြေးလေး ပြန်သွင်းကာ အညင်သာဆုံးနှုန်းဖြင့် လိုး၍ ပေးနေလိုက်၏။ ယခုအချိန်ထိ ကျွန်တော်သည် တင်တင်အား မသိသလိုပင် ဘယ်လိုမှ မခေါ် ဘဲ အသာနေခဲ့သည်။

ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း အပျိုစင် စောက်ပတ်လေး၏ အတွေ့ကြောင့် မာန်တက်ကာ လုံး၀ ပျော့ခွေမသွားပဲ ရှိရာမှ ယခုတဖန် လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်မျှဖြင့် သွင်းချီ ထုတ်ချီ လိုးပေးနေပြန်တော့ တခဏ အတွင်းမှာပင် ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ စံချိန်မှီအောင်ပင် ပြန်လည်၍ ကြီးထွားလာတော့၏။ 

သွေးသား ဆူဖြိုးလွန်းလှသော တင်တင်သည်လည်း ပြန်၍ စိတ်ပါလက်ပါလေး ဖြစ်လာရသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လီးတန်ကြီးကို တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အကုန်သွင်း အကုန်ထုတ်ကာ ခပ်ဖိဖိလေး ဆောင့်၍ လိုးပေးနေပါတော့သည်။ အချက် ( ၂၀) မျှ လိုးပေးပြီးသော အ ခါတွင်တော့ ကျွန်တော်သည် အားရပါးရ ဆောင့်ကာ (၂) ကြိမ်  (၃) ကြိမ်လောက် ဆောင့်၍ ထည့်လိုက်၏။

‘‘ ပြွတ်  ... အ င့် ..  ပြွတ်  ..   အ    ..ပြွတ်  ... အမလေး    . ’’

‘‘ ပြွတ်  ’’

ပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အကုန် ဆွဲချွတ်လိုက်လေတော့သည်။ ထိုနောက်တွင်တော့ ကျွန်တော်က ခြေရင်ဖက်ရှိ  သူမ၏ ထမီလေးကို လှမ်း၍ ဆွဲကာ သူမ၏ စောက်ပတ်နှင့်  လီးတန်ကြီးကို သုတ်ပေးလိုက်တော့၏။

တင်တင်ကတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်လုပ်၍ ကျွန်တော့်ကို အသာလေးကြည့်၏။ကျွန်တော်ကတော့ တင်တင်မှန်း မသိလေဟန်ဖြင့်ပင် သူမ၏ ဘေးတွင်ဝင်၍ လှဲလိုက်ကာ ကျွန်တော်သည်  သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို  ဖက်လိုက်၏။ ပြီးတော့ တင်တင်၏  နဖူးလေး မေးစေ့လေးနှင့် ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်တို့ကို  နမ်းနေရာ တင်တင်ကလည်း သူမ၏  မျက်နှာလေးကို ခပ်မော့မော့ လုပ်ပေးကာ အနမ်းခံနေ၏။

သူမ၏ မျက်နှာလေး အနှံ့ကို အားရအောင် နမ်းပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် ဖူးဖူးလေးဝေကာ တင်တင် ခမျာမှာလည်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးနှင့် ကျွန်တော်၏  နှုတ်ခမ်းကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ပြန်လှန်ကာ စုပ်ပေးနေရှာ၏။ သူမ၏  လက်တစ်ဖက်ကတော့  ကျွန်တော်၏  ကိုယ်ကို သိုင်း၍ ဖက်ထားကာ ကျန်သော တင်တင်၏ လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမနှင့် ကျွန်တော့် အကြားတွင် ရောက်နေပြီး ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးအောက်တွင် ပိနေ၏။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းရင်း တင်တင်၏ ဗိုက်သားလေးများနှင့် သူမ၏ ဆီးခုံလေးတို့ကို ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော်၏ လက်သည် တင်တင်၏ ပြောင်သလင်းခါနေသော စောက်ဖုတ်အငုံလေးပေါ် သို့ ရောက်သွားကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေရာ အမွှေးအမျှင်  လုံးဝမရှိသော တင်တင်၏ စောက်ဖုတ်လေးသည် ချောမွေ့  ညက်ညော၍ အိစက်လျက် ရှိရကား ကျွန်တော့်အဖို့  ထိတွေ့၍  ပွတ်ပေးနေရသည်မှာ အရသာတွေ့လှသည်။

ကျွန်တော်၏ လက်သည်ပင် အိစက် ထွေးအိနေသော သူမ၏ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးကို တစ်ချက်  တစ်ချက်တွင် သာသာလေး  ဖိကြည့် မိနေသေး၏။ ခဏ ကြာတော့ ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ကျွန်တော်၏  နှုတ်ခမ်းများကို ခွာလိုက်ကာ သူမ၏ ဘေးတွင်  ဒူးထောက်လျက် ထိုင်လိုက်၏။ 

ပြီးတော့ ကျွန်တော်၏ မျက်နှာက သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် သို့အပ်ကာ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကြားရှိ တင်တင်၏ လက်လေးကို ဆွဲကိုင်၍  မာတောင်၍ နေသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကိုသူမ၏ လက်ဖဝါးထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်တော့၏။ 

ကျွန်တော်သည် လျှာကို တစ်လစ်လေးထုတ်ကာ တင်တင်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့် ပွတ်ကာ  လျက်ကာ လုပ်ပေးနေချိန်မှာတော့ တင်တင်သည် သူမ၏ လက်ဖဝါးထဲတွင် ရောက်နေသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးကို ပထမတွင် တရွရွဖြင့်စမ်းကာ ကိုင်နေပြီးမှ တဖြေးဖြေး  နဲနဲ တင်းတင်းကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်၍  ပေးလာတော့၏။

ကျွန်တော့်၏ ခယ်မချော တင်တင် ဖြစ်သည်ဆိုသည့် အသိနှင့် သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးတို့ကြောင့်  ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ တစ်စတစ်စ မာတင်း၍ အဆမတန် ကြီးထွားကာ လာရတော့သည်။ တင်တင်သည်လည်း သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူ နှစ်လုံးမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လျက် သူမ၏ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ ထောင်လိုက်၏။ 

ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် ပွင့်၍ မလာတော့ဘဲ သူမ၏ နှုတ်ခေါင်းဖျားမှ အသက်ရှုသံများ  ပြင်းထန်၍ လာတော့သည်။ သူမ၏ နို့လေးများဆီမှ ကျွန်တော်၏ မျက်နှာကို သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးဘေးသို့    မှောက်၍  တင်တင်၏ နားဆီသို့ကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏။

‘‘ ကို့ကို  ကုန်းပေးပါလားဟင်    ’’

‘‘  ဟင်      ’’

တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွား၏။ ကျွန်တော်က ပြောပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ပါးပြင်လေး  တစ်ဖက်ကို ကြင်ကြင်နာနာလေး နမ်းကာ ကြုံး၍ထလိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေရင်းဘက်ဘေး၌ ဒူးထောက်ကာ  ထိုင်လိုက်ရင်း တင်တင်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေမိ၏။   

အမွှေးအမျှင် လုံးဝမရှိသော သူမ၏ စောက်ပတ်လေး၏ အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်တွင် စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ထွက်နေပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး  ၂ ခုမှာလည်း  ဖောင်းတင်း၍ နေ၏။ ခဏ နေတော့မှ တင်တင်သည် မထူးတော့ပါဘူး ဆိုသည့် သဘောဖြင့် သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချကာ လူးလဲထလိုက်၏။ကျွန်တော့်ကို မကြည့်ပေ။ ထိုသို့ ချပြီးသည်နှင့် တင်တင်သည် အိပ်ယာပေါ် တွင် ဒူးထောက်၍ ရှေ့တွင်    သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်၍ ထောက်ကာ လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တော့သည်။ 

ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ နောက်ဖက်သို့  ဒူးထောက်လျက် တိုးကပ်သွားပြီး ကုန်းထားသော သူမ၏ ဖင်သားကြီးဆီသို့  တိုးကပ်မိသည်နှင့် အသဲယားဖွယ်ကောင်းသော နောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသည့် တင်တင်၏ စောက်ပတ်နှု တ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်မဖြင့်  ကပ်ကာ အောက်မှ အပေါ်သို့  ဆွဲလျက် ပွတ်ပေးလိုက်မိ၏။

‘‘  အိုး  ... အကို့     ’’

တိုးညှင်းသော အသံလေး ထွက်ပေါ် လာပြီး တင်တင်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ လှုပ်ခနဲ တစ်ချက်ခါသွားတော့သည်။ ပြီးသည်နှင့် ကျွန်တော်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို တေ့ကာ သူမ၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်  ထိန်းကိုင်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏။

‘‘  ဖွတ်  ..  အ င့်   ... ကျွတ်  ..   ကျွတ် ’’

ပြင်းထန်သော ရမ္မက်စိတ်ကြောင့်  ကျွန်တော့်၏ လိုးသွင်ချက်များသည်  ပြင်းထန်၍ သွားတော့ရာ တင်တင်၏  ကုန်းထားသော ခါးလေးမှာ တွန့်သွားပြီး သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှလည်း စုပ်ကလေးများပင် သပ်လိုက်ရရှာသည်။

တင်တင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့  တဆုံးဝင်၍ သွားသော ကျွန်တော်၏ လီးတန်ကြီးသည် ကျဉ်းကြပ်လှသော တင်တင်၏ နူးနူးညံ့ညံ့ စောက်ခေါင်းသားလေးများက အတင်းဆွဲညှစ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားရသောကြောင့်  ကျွန်တော်သည်လည်း တင်တင်ကို ညှာရန်  စိတ်ကူးမရှိတော့ဘဲ အားရပါးရပင် ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးနေတော့၏။ 

လေးဖက်ထောက်၍ ဖင်ကုန်းကာ အလိုးခံနေသော တင်တင်သည်လည်း သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ ငိုက်သွားမလိုဖြစ်လိုက် လန်၍တက်လာသလိုဖြင့် ကာမအရသာကို တဝကြီး  ခံစားနေရင်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း ကျွန်တော့်၏ ဆောင့်အားကြောင့် အိထွေးသော အသားစိုင်များသည် တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ  ဖြစ်၍ သွားနေရသည်မှာ အသဲတယားယား အားရဖွယ် ကောင်းလှပေတော့သည်။

အလိုးခံရင်းက ထွက်၍လာသော တင်တင်၏ စောက်ရည်တွေကလည်း သူမ၏ စောက်ဖုတ်အငုံတွင် သာမက  ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်တွင်လည်း ပေပွနေရတော့၏။ တဖြေးဖြေးဖြင့် တင်တင့်ထံမှ တဟင်းဟင်း ညီးသံလေးတွေကလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်ပေါ် လာရလေတော့၏။

သူမ၏ ရှေ့တွင် ထောက်ထားသော သွယ်လျသော သူမ၏  ဖြူဖွေးသော လက်ကလေးများသည်ပင် တဆတ်ဆတ် တုန်၍ နေရှာလေသည်။ ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်၍ လာရာမှ အရသာများ အီစိမ့်၍ လာရသော ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏  ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ကျွန်တော်၏  လီးတန်ကြီးကို အဆုံးနီးပါးထုတ်ကာ အားကုန်ပင် ကြုံး၍ ကြုံး၍  (၁၀)  ချက်မျှ ဆောင့်ကာ လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။

‘‘  အာ့  ...   အ င်း  ...   အ   .. အ   .. အ မလေး  ..ဟင်း  ’’

တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်ခါသွားလျက်ကပင် ရှေ့သို့ ဟတ်ထိုးကျသွားချိန်မှာပင် ကျွန်တော်ကလည်း  သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို အတင်းဆွဲ၍ ကပ်ကာ တင်တင်၏ ကျောပြင်ပေါ် သို့ မှောက်ရက်သားလေး ပါသွားလေတော့၏။ (၅) မိနစ်လောက် ကြာအောင် ထပ်ရက်သားကလေး အမောဖြေနေပြီးမှ  ကျွန်တော်က ဘေးသို့ ပက်လက် လှန်ချလိုက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်၍  မှိန်းနေလိုက်တော့၏။  

ခဏ ကြာမျှ ကြာတော့မှ  တင်တင်က လူးလဲထကာ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးထားရင်း သူမ၏ အဝတ်အစားများကို ဝတ်နေ၏။ ကျွန်တော်က ပက်လက်လှန်နေရာမှ  လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ဖင်သားဖြူဖြူကြီးကို    လှမ်း၍ ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ပေးနေမိသေး၏။ အဝတ်အစားများ ဝတ်ပြီးသွားတော့  တင်တင်သည် ခြင်ထောင်အပြင်သို့  ထွက်ကာ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေ၏။

‘‘  ကိုယ်  ထမင်း   နည်းနည်းလောက် စားရင်  ကောင်းမလား   မသိဘူး    . ’’

‘‘   အ င်း      ’’

တင်တင်တစ်ယောက် ထွက်သွားမှ ကျွန်တော်သည်  အိပ်ယာပေါ်  မှ လူးလဲထကာ အဝတ်အစားများကို ယူ၍  ဝတ်လိုက်၏။ ပြီးနောက် အိပ်ယာပေါ် သို့ပြန်၍ လှဲချလိုက်မိရာ တခဏ တွင်းမှာပင် အိပ်ပျော်၍ သွားရတော့၏။ မည်မျှကြာအောင်  အိပ်ပျော်သွားသည် မသိ  ။

‘‘ ဟေး  လူကြီး  ထ ..ထ ..ဘယ်အ ချိန်က  ပြန်ရောက်ပြီး  စမတ်ကျကျ အိပ်ပျော်နေတာလဲ ’’

ဟူသော အမွန်၏အသံကို  ကြားလိုက်မှ ကျွန်တော်သည် လန့်၍ နိုးလာကာ လူးလဲထ၍ ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေတော့၏။

‘‘ ထမင်း စားပြီးပြီလား’ ’  

အမွန်က ကျွန်တော်ကို မေးနေပြန်သည်။ အမွန်၏ ကိုယ်ပေါ် တွင် ဝတ်ဆင်ထားသည်မှာ အမေရိကန် နိုင်လွန်အကွက်ဖြူ လက်ရှည်၊ဘန်ကောက်လုံချည် နံ့သာရောင်နှင့်ဖြစ်၏။ ခေါင်းတွင်လည်း သေချာစွာ ကျစ်ဆံကျစ်၍  ပြန်ထုံးကာ ပိုက်ကွန်ဖြင့် အုပ်ထားရုံတွင်မက ပန်းအဖြူ တစ်ပွင့်လည်း ပန်ထားသေး၏။

‘‘  မင်း  ဒါဘယ်က ပြန်လာတာလဲ ဒီ အချိန်ကျမှ ’’

‘‘  မွန့်သူငယ်ချင်း ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့  အိမ်မှာ ဘုရားကိုးဆူ ရှိလို့ သွားတာလေ။ မေမေကလဲ ညနေမှာ သူ့တူမ  လာခေါ်လို့ သမိုင်းကို ပါသွားတယ်။  အိမ်မှာ တင်တင်ကို မှာခဲ့သားဘဲ မမပြန်မလာမှီ  သူပြန်လာပြီး    ထမင်းစားမယ်ဆို ကျွေးလိုက်လို့’ ’

‘‘  ကဲ   ဆာပြီ  မွန်ရာ  ထမင်းစားရအောင်’ ’

အမွန် တစ်ယောက် အဝတ်အစားများ လဲ၍ ပြီးသောအခါတွင်တော့ ထမင်းစားရန်  နှစ်ယောက်သား ထွက်လာကြသောအခါဝယ် ထမင်းစားပွဲပေါ် ဝယ် ကျွန်တော်တစ်ယောက်စာ  ထမင်းဟင်းများမှာ ခူးခပ်၍ အဆင်သင့်ပင် အုပ်ဆိုင်းထားသည်ကို  တွေ့မြင်လိုက်ရပါတော့သည်။

..........................................................................................................

 အခန်း ( ၂ )

နောက်တစ်နေ့  နံနက် ကျွန်တော် အိပ်ရာထတော့ ကျွန်တော့်၏ဇနီး  အမွန်သည် ဈေးသွားပြီ ဖြစ်သည်။    ကျွန်တော်လည်း မျက်နှာသစ် အဝတ်အစားလဲကာ ထမင်းစားပွဲပေါ် တွင်အဆင်သင့် တင်၍  ပြင်ထားသော  ထမင်းကြော်ကို စားကာ အိမ်ရှေ့ခုံပေါ်  တွင်ပင်ရှိနေသေးသော ကျွန်တော်၏ လွယ်အိတ်ကို ဆွဲကာထွက်ခဲ့တော့၏။ တနင်္ဂနွေနေ့လည်းဖြစ်တော့ ရုံးသွားရန်လည်း မလိုသဖြင့် ကျွန်တော်သည် လမ်းထိပ်ရှိ အရက်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ အရက်သောက်နေလိုက်၏။  အရက်တစ်ပိုင်းလောက် ကုန်ခါနီးတွင်တော့ ဆိုင်ထဲသို့   လူတစ်ယောက်ဝင်လာပြီး    .    

‘‘  ဆရာ ကိုဆန်းမြင့် ဆိုတာ ဘယ်သူပါလဲဗျာ     ’’

ဟုမေးနေသည်ကို  ကြားရ၍ ကျွန်တော်က လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး

‘‘  ဆန်းမြင့် ဆိုတာ ကျုပ်ပါဘဲ ဘာကိစ္စ ရှိ့လို့လဲ ’’

ကျွန်တော်က ထိုသူကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဖြေလိုက်ပါသည်။ အခြားခုံတွင် ထိုင်၍ အရက်သောက်နေကြသော    လူ ( ၂)  ယောက်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ကို လှမ်း၍  အကဲခတ်ကြည့်နေ၏။

‘‘  သြော် ဆရာ့ ဇနီးနဲ့ တူတယ်။ ခေါ် ခိုင်းလိုက်လို့ပါ ။ ဟိုရှေ့နားက ကျွန်တော့် ဆိုက်ကားပေါ် မှာ စောင့်နေတယ် ’’

‘‘  ဟုတ်ကဲ့  ကျွန်တော် အခုပဲ လာခဲ့မယ်၊ ပိုက်ဆံရှင်းလိုက်ဦးမယ်’ ’

ကျွန်တော်က ပြောပြောဆိုဆို လက်ကျန်အရက်ခွက်ကို မော့ပြီးလျှင် ကျသရွေ့  ပိုက်ဆံကို ရှင်းပေးလိုက်ပြီးလျှင် ဆိုင်ထဲမှ ထွက်၍လာသောအခါ ကျွန်တော် အကြီးအကျယ် အံ့သြ၍ သွားရပြန်၏။ ဆိုက်ကားပေါ် တွင် ထိုင်၍ စောင့်နေသူမှာ ကျွန်တော်၏ ဇနီး အမွန် မဟုတ်ပဲ ကျွန်တော်၏ ခယ်မချော တင်တင် ပင်ဖြစ်နေပါသည်။

‘‘  လာ အစ်ကို  ဆိုက်ကားပေါ်  တက် ။ တင်တင်ကို မြို့ထဲလိုက်ပို့စမ်းပါ ’’

တင်တင်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့်  ကျွန်တော်မှာလည်း ယောင်တောင်တောင်နှင့် ဆိုက်ကားပေါ် သို့ တက်ထိုင်၍ လိုက်လာခဲ့ရပါတော့သည်။

‘‘  ဘယ်ကို သွားမှာလဲ တင်တင် ’’

‘‘  မြို့ထဲကိုပါလို့    ဆိုနေ .. ’’

ကျွန်တော် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပဲ ငြိမ်၍ နေလိုက်ပါသည်။ တင်တင်သည် ဂလုပ်ရုံသို့ အနင်းခိုင်း၍ ဂလုပ်ရုံရှေ့အရောက်တွင် ဆိုက်ကားပေါ် မှ ဆင်းလိုက်ကာ ဆိုက်ကားဆရာအား ပိုက်ဆံရှင်းပေးလိုက်ပါသည်။

‘‘  ဘယ်နှစ်နာရီ  ထိုးပြီလဲ အစ်ကို ’’

‘‘  (  ၈ ) နာရီနဲ့ ( ၄၅) မိနစ် ’’

‘‘  ဒီရုံက မောနင်းရှိုးကြည့်ရအောင်’ ’

တင်တင်က  ရှေ့မှ ခပ်တည်တည် လျှောက်သွားပြီး ပြောသဖြင့် ကျွန်တော်သည် အံ့အားသင့်သွားရကာ  

‘‘  ဟင် မောနင်းရှိုးကြည့်မယ် ဟုတ်လား  အိမ်ကို ဘယ်လို ပြောခဲ့သလဲ’ ’ 

‘‘  အိမ်ကိုတော့  သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဆီ သွားမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ် ။ ကဲ  သွားပြီး  လက်မှတ်သွားဝယ်ချေ  . ဒီစီက ဝယ်နော်’ ’ 

ထိုနေ့က မောနင်းရှိုး ပြ၍နေသော အင်္ဂလိပ်ကားမှာ နာမည်ကြီးကား မဟုတ်သဖြင့် လူနည်းလှသည်။ အထူးတန်းမှာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ဦး၊ အခြား စုံတွဲတစ်တွဲနှင့်ယောက်ျား နှစ်ယောက်ခန့်သာ ရှိပါသည်။ တင်တင်က နေကြာစေ့စားရင် ဣန္ဒြေကောင်းနေလေ ကျွန်တော့်၏ စိတ်ထဲတွင် တထိတ်ထိတ်နှင့် ဖြစ်နေလေဖြစ်၏။ မကြာမီမှာပင် မီးမှိတ်၍  ဇာတ်ကား  စတင်ပြသတော့၏။

‘‘  ဘယ့်နှယ်လဲ အစ်ကို ’’

‘‘  ဘာကို ပြောတာလဲ  တင်တင် ’’

‘‘  ဘာကို ပြောရမှာလဲ တင်တင်တို့  ကိစ္စကိုပေါ့ ’’

‘‘  ဘာကိစ္စလဲ တင်တင်’ ’

‘‘ အစ်ကို မသိချင်ယောင် ဆောင်မနေပါနဲ့ ။ ညက တင်တင်နဲ့  အစ်ကိုဖြစ်ကြတာ အစ်ကိုသိတယ် မဟုတ်လား ’’

‘‘ သိပါတယ်  တင်တင်  အဲဒါက  ...   ’’    

ကျွန်တော့်   စကားမဆုံးလိုက်ပေ  

‘‘  ကဲပါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ဖြစ်မိကြတာတော့ ပြင်လို့ မရတော့ဘူး ။ ဒီ ပြဿနာကို အစ်ကို ဘယ်လို စဉ်းစားသလဲ ’’

‘‘  အခု အစ်ကို ဘယ်လိုမှ စဉ်းစားလို့  မရဘူး ။ အဘွားကြီးနဲ့  အမွန်တို့ သိရင် ပွက်ကုန်မှာဘဲ ’’ 

‘‘  ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူဘာပြောပြော တင်တင်တော့ အစ်ကို့ကို ချစ်တယ် ။ အစ်ကို  တင်တင့်ကို ယူရမယ် ’’

‘‘  ဟောဗျ .. ဖြစ်ပါ့မလား တင်တင်ရယ်။  စဉ်းစားပါဦးကွယ် ။ အခြေအနေတွေ ပိုဆိုးသထက် ဆိုးကုန်မှဖြင့် ’’

 ကျွန်တော်သည် တင်တင်၏ လက်ဖဝါးလေးကို အသာအယာပွတ်ပေးနေရင်း ချော့မော့ပါသေးသည်။

‘‘  ဘာမဖြစ်စရာရှိလဲ ညက ကိစ္စက တင်တင်လော်မာလို့ ဘဲထားပါ ။ ကျူးကျူးလွန်လွန် ဖြစ်ပြီးမှတော့ တင်တင် ယောက်ျားတစ်ယောက်ကနေ နှစ်ယောက်ပြောင်းပြီး မဆက်ဆံချင်ဘူး ’’

‘‘ အိုဒီလို မပြောပါနဲ့ ညီမလေးရယ် ..ဒါတွေအားလုံး အစ်ကို့ အပြစ်တွေချည်းပါပဲ’ ’

‘‘  ဘယ်လို စီစဉ်မလဲ ဆိုတာကိုပဲ မမတို့ကို ဖွင့်ပြောမလား အဲဒါမှ အစ်ကိုက ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်နေရင် တင်တင် ထင်ရာလုပ်မှာပဲ၊ နောက်မှ  အဆိုးမဆိုနဲ့ ’’

‘‘ အစ်ကို အချိန်ယူ စဉ်းစားပြီး လုပ်ရလိမ့်မယ် အစ်ကို အစီအစဉ် လုပ်နေတဲ့ရက်တွေမှာ အစ်ကို့စကားကို ညီမလေး နားထောင်ရမယ် ဘာမှ ဇွတ်မလုပ်ရဘူးနော် ’’ 

‘‘  မလုပ်ပါဘူး အစ်ကို နားထောင်ပါ့မယ် ။ အစ်ကိုကသာ တင်တင်ကို တကယ်ယူရမယ် ။ မမထားတဲ့ နေရာမှာပဲ တင်တင်နေပါ့မယ်။ အစ်ကိုနဲ့ ပေါင်းရရင် တော်ပါပြီ ။ တင်တင် ဘာလုပ်ရ လုပ်ရ ဘယ်လို နေရနေရ ဟုတ်လား အစ်ကို ’’

‘‘  အေးပါကွယ်  ညီမလေးရယ် ’’

ခင်မွန် ဈေးကပြန်ရောက်လာတော့ တင်တင်က သူငယ်ချင်းဆီ သွားစရာရှိ၍ ဆိုကာ ထွက်သွားသည်။ အစ်ကိုကလည်း ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့ဆိုတော့ တနေကုန် အပြင်ထွက်ပေလိမ့်မည်။ ဈေးခြင်းတောင်းချ၍  ချက်စရာရှိသည်များကို ချက်၍ ထမင်းစားပွဲပေါ် တွင် ပြင်ဆင်ကာ ခင်မွန်သည် အုပ်ဆောင်းလေးကို အုပ်၍ ထားလိုက်ပြီး ရေချိုးလိုက်၏။

ပြီးတော့ အလှပြင်ဆင်ကာ အပြင်ထွက်ရန်  ဧည့်ခန်းထဲသို့  ထွက်၍ လာ၏။ ဧည့်ခန်းထဲရှိ တိုင်ကပ်နာရီကို    ကြည့်လိုက်တော့  မနက် ( ၉ ) နာရီကျော်ပေပြီ။  ခင်မွန်သည် အိမ်ရှေ့ တံခါးကို သော့ခတ်ကာ ပိတ်လိုက်၏။ တင်တင်နှင့် အစ်ကိုထံတွင် သော့ပိုတစ်ချောင်းစီ ရှိသဖြင့် ပူရန်မလိုပေ။  

အမေကလဲ သူ့တူမများအိမ်မှာ ငါးရက်လောက် ကြာမည်ဖြစ်၏။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်ပြီးနောက် ခင်မွန်သည် ထွက်၍ လာတော့၏။ လမ်းမရောက်တော့ ဆိုက်ကားတစ်စီးကို  ခေါ် ကာ သူမ ဦးတည်ရာ အရပ်သည်ကား    ရှယ်လီမီးသွင်တို့ အိမ်သို့ပင် ဖြစ်၏။

ညက ရှယ်လီမီးသွင်တို့ အိမ်တွင် ဘုရားကိုးဆူ ရှိ၍ သွားခဲ့ရာ သူမ မမျှော်လင့်သော သူတစ်ယောက်ကို တွေဆုံခဲ့ရ၏။ ထိုသူကတော့ အခြားလူ မဟုတ်ပေ။ ခင်မွန် ကျောင်းသူဘ၀ကပင် အစ်ကိုဆန်းမြင့်နှင့် မတွေ့မီ  ခြောက်လလောက်ထိ ချစ်ကြိုက်ခဲ့သော ကျော်ဦး ဆိုသူပင် ဖြစ်သည်။ ကျောင်းသူဘဝကပင် ခင်မွန်နှင့် ကျော်ဦးတို့သည် ချစ်သူဘ၀ ရောက်ခဲ့ကြပြီး သုံးနှစ်နီးပါးမျှ  ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြ၏။  

ထို့နောက်တွင်တော့ ကျော်ဦးသည် အလုပ်ဝင်လုပ်ပြီးနောက် နယ်သို့ပြောင်းသွားကာ ခင်မွန်နှင့် အဆက်အ သွယ် ပြတ်ခဲ့ရ၏။ နောက် ကျော်ဦးတစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသွားသလိုလို  ဘာလိုလိုသာ ခင်မွန်ကြားလိုက်ရ၏။ ကျော်ဦးကို မတွေ့ရတော့။  

ခင်မွန်နှင့်လည်း အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားခဲ့ရ၏။ ခင်မွန်သည် ကျော်ဦးနှင့်အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားပြီး ခြောက်လခန့်ကြာမှ ဆန်းမြင့်နှင့် ဆုံစည်းကာ ခင်မင်ခဲ့ရပြီး  နောက်တော့  ချစ်သူဘဝကိုရောက်ကာ အခုဆိုလျှင် ခင်မွန်နှင့်ဆန်းမြင့်တို့ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ ၂ နှစ်ခန့်ပင် ရှိခဲ့လေပြီ ဖြစ်၏။ 

အခုတော့ သုံးနှစ်ခန့် အဆက်အသွယ်ပြတ်ကာ ကွဲကွာခဲ့ရသည့် ကျော်ဦးကို ခင်မွန်သည် ရှယ်လီမျိုးသွင် တို့ ဘုရားကိုးဆူမှာ ဆုံတွေ့ခဲ့ရ၏။ ကျော်ဦးကလည်း သူမကို  မြင်မြင်ချင်း မှတ်မိသလို သူမကလည်း ကျော်ဦးကို မြင်မြင်ချင်း မှတ်မိ၏။  

ကျော်ဦးနှင့် ခင်မွန်တို့ အကြောင်းကိုလည်း ရှယ်လီမျိုးသွင်က အစမှ အဆုံးတိုင် သိထားသူဖြစ်၏။ ညကဧည့်သည်များကြားတွင်  ဖြစ်နေ၍ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်ကို စကားတွေ အားရအောင် မပြောလိုက်ရပေ။ ဒါကြောင့်  ဒီနေ့ နေ့လည် ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့ အိမ်သို့လာရန် ချိန်းဆိုလိုက်၏။ သူရောခင်မွန်ပါ အိမ်ထောင်သည်တွေ ဖြစ်ပေမယ့် ဒီအခွင့်အရေးလေး တစ်ခုတော့  သူ့ကို ပေးသင့်သည်ဟု  ခင်မွန်က ထင်၏။ 

ခင်မွန် ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကျော်ဦးနှင့် အေးအေးဆေးဆေး စကားပြော လိုသေးသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ခင်မွန်သည် ကျော်ဦး ချိန်းသည်ကို  လက်ခံကာ ယခု ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့  အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

.........................................................................................

တင်တင်၏ အလိုအတိုင်းလိုက်က စီစဉ်ဆောင်ရွက်ရန် ပြောပြီးသည့်နောက်တွင်တော့ တင်တင်သည်  ဆန်းမြင့်၏ လက်ဖျားကို သူမ၏ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကာ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေ၏။ ထို့နည်းတူ ဆန်းမြင့်သည်လည်း  ရုပ်ရှင်ကားဆီသို့ ကြည့်နေ၏။ သို့ရာတွင် သူတို့နှစ်ယောက်၏  စိတ်တွင်တော့ အတွေးကိုယ်စီ  ရှိနေကြ၏။

ဆန်းမြင့်နှင့် အမွန်တို့နှစ်ဦး အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်မှာ နှစ်နှစ်နီးပါး  ရှိခဲ့ပြီဖြစ်၏။ သားသမီးလည်း မထွန်းကားသေးသဖြင့် ချစ်၍ ပျော်၍ပင် မဝသေးပါ။ အမွန်နှင့်တင်တင်တို့သည် မိခင်မုဆိုးမကြီးနှင့် အတူ ကြိုးကြိုး ကုတ်ကုတ်ရိုးရိုးသားသား နေကြသူများသာ ဖြစ်၏။  

အမွန်မှာ ခပ်ကုတ်ကုတ်နှင့် ရှက်တတ်သော်လည်း တင်တင်ကတော့ ရိုးရိုးနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိခဲ့၏။ ခင်မွန် (အမွန်) နှင့်  ဆန်းမြင့်တို့  မညားမီကပင် တင်တင်မှာ ဆန်းမြင့်အား အစ်ကို အစ်ကိုဖြင့် အလွန်ပင် ခင်မင်ရှာသည်။   

တောင်းစရာရှိလည်း  ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းယူ၍  ပေးစရာရှိရင်လည်း ရိုရိုးသားသားပင် လာ၍ ပေးတတ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင်လျှင် အမွန်အား ဆန်းမြင့်သည်တံချူတိုတိုဖြင့် ချူစဉ်ကပင် တင်တင်ကိုပင် မနဲချော့မော့ ကပ်ရပ်ကာ ဖူးစာရေးနတ် လုပ်ခိုင်းခဲ့ရပါသည်။ အမွန်၏ အမေကြီးကား အပေါင်းအဖော်များနှင့် သောက်စား၍  တစ်ခါတစ်ရံ အောက်ခြေလွတ်တတ်သော ဆန်းမြင့်ကို ထိုစဉ်ကပင်လျှင် အော့နှလုံးနာပုံ ရ၏။ 

သို့သော် သမီးနှင့်ညားပြီးသော အခါတွင်ကား မခေါ် ချင်ရင်ရသော်လည်း မတော်ချင်၍  မရသော ချစ်သားမက်ကို ဆူတစ်ခါ ဆောင့်တစ်လှည့်ဖြင့် စခန်းသွားလျက်ရှိသည်။ တင်တင်သည် အမွန်နှင့်ဆန်းမြင့်  ညားပြီးမှ ဆန်းမြင့်အား ပို၍ ချစ်ခင်ရှာပါသည်။

ဆန်းမြင့် အရက်မူးလာသည်အခါ အနားသို့ မကပ်သော်လည်း အရက်မမူးသည့် အခါတွင်တော့ အနားသို့ကပ်၍ အစ်ကိုရင်းတမျှ  အလိုရှိသမျှ ပူဆာခြင်း၊ ညဉ့်နက်သန်းခေါင် ဆန်းမြင့် စာရေးပြီဆိုလျှင် ပက်လက် ကုလားထိုင် တစ်လုံးနှင့်ထိုင်ကာ စာဖတ်နေတတ်ပြီး  ဆန်းမြင့်လိုအပ်သမျှ ကူညီပေးနေတတ်သည်။ 

တင်တင်နှင့် အမွန်တို့မှာ အရပ်အမောင်း မတိမ်းမယိမ်းဖြင့်  နှစ်ယောက်စလုံး အသားဖြူကြသော်လည်း  အ ကြီးဖြစ်သူ အမွန်က နှာတန်ပေါ် ပေါ် မျက်လုံးကောင်းကောင်းဖြင့်  မျက်နှာပေါက်တွင် တင်တင်ထက် ထင်ထင်ရှားရှား  သိသိသာသာ ချောမောပြေပြစ်သည်။ တင်တင်မှာ နှာတံပေါ် သော်လည်း မျက်လုံးနှင့်ပါးစပ်မှာ  သူ့ အစ်မ အမွန်ကို မမီချေ။ သို့သော် တင်တင်၏ ကိုယ်လုံးကတော့ အမွန်၏ ကိုယ်လုံးထက် ပို၍ တောင့်ဖြောင့်ကာ  လှ၏။ 

ပြီးတော့ ညီအ စ်မနှစ်ယောက်လုံးကို ထိတွေဖူးပြီဖြစ်သော ဆန်းမြင့်သည် တင်တင်၏ အထိအတွေ့ သည်    ပို၍  မိန်းမောဖွယ် ဖြစ်သည်ကို တပ်မက်မောမိနေတော့၏။

.............................................................

‘‘ ဟော  အမွန်တောင် ရောက်လာပြီ  လာ  လာ ’’

အိမ်ရှေ့တွင်ပင် ရှိနေသော ရှယ်လီမျိုးသွင်က ခင်မွန်ကို ထွက်၍ ခေါ် သည်။ 

‘‘ ကိုကျော်ဦးရော ရောက်ပြီလား ’’

‘‘ စောစောထဲက ရောက်နေတာ၊  ကဲ မယ်မင်းကြီးမ အပေါ် ထပ်ကိုသာ တက်သွားတော့၊ အောက်ထပ်မှာဆိုရင် ဧည့်သည်တွေ အဝင်အထွက်နဲ့  အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောရမှာ မဟုတ်လို့ ငါစီစဉ်ထားတာ ။ အပေါ် ထပ်ဧည့်ခန်းမှာ ကျော်ဦး  စောင့်နေတယ် ’’

ရှယ်လီမျိုးသွင်တို့မှာ ချမ်းသာသူများဖြစ်ပြီး  အိမ်မှာလည်း  နှစ်ထပ်တိုက်ကြီး  ဖြစ်၏။ ခင်မွန်လည်း  အပေါ်ထပ်သို့ လှေခါးမှ တက်ခဲ့တော့ရာ အပေါ် ထပ်ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာထိုင်ခုံကြီးပေါ် တွင် ထိုင်နေသော    ကျော်ဦးက ခင်မွန်ကို လှည့်ကြည့်ကာ ခင်မွန်ရှိရာသို့ လျှောက်၍ လာ၏။

‘‘  ကိုယ်က လာမှလာပါ့မလားလို့  စိတ်ပူနေတာ ’’

ခင်မွန်က ကျော်ဦးကို ဘာမှ ပြန်မပြောမိ၊ ပြုံး၍သာ ပြလိုက်၏။ 

‘‘  ခင်မွန်က အရင်ကထက်တောင် လှလာသေးတယ်’ ’

ပြောရင်းက ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ လက်လေးတစ်ဖက်ကို  ဆွဲကာ စောစောက သူထိုင်ခဲ့သော ဆိုဖာထိုင်ခုံကြီးဆီသို့  ခေါ် ၍သွား၏။ ခင်မွန်ကလဲ ဘာမျှမပြောဘဲ သူမ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လိုက်ပါသွား၏။ သူမ၏ လက်ကလေးမှာ ကျော်ဦး၏ လက်ထဲတွင် မရုန်းသာ၊ အကိုင်ခံထားရ၍  ခင်မွန် ရင်ထဲတွင် ဟိုတုန်းကလိုပင် နွေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ဆိုဖာကြီးပေါ် သို့  ထိုင်မိကြလျှင် ခင်မွန်ကပင် စကားစ၍  ဆိုလာ၏။

‘‘  ကဲ  ပြောပါဦး အမွန်ကို ဘာတွေပြောချင်လို့   ခုလိုခေါ် တွေ့ရတာလဲ ’’

‘‘  ဟိုတုန်းက ခင်မွန်အပေါ် မှာ ကိုယ်ရက်စက်သလို  ဖြစ်သွားခဲ့ရတာတွေကို ခင်မွန် နားလည်အောင် ရှင်းပြချင်လို့ပါ ’’

‘‘  တော်ပါတော့ အကိုရယ် ခုချိန်မှာ ဒါတွေပြောနေလို့ ဘာထူးတော့မှာ မို့လို့လဲ၊ အကိုလဲ အိမ်ထောင်နဲ့  အမွန်လဲ အိမ်ထောင်တွေ ကျနေကြပြီပဲဟာ ’’

‘‘  အိမ်ထောင်ကျတာတော့ ဟုတ်ပါတယ် ခင်မွန်ရာ။ ကိုယ့်စိတ်က ခုထိ ခင်မွန်ဆီမှာပဲ ရှိနေတာ၊ ကိုယ်လေခင်မွန်ကို တစ်နေ့မှ မေ့လို့ မရခဲ့ပါဘူး ခင်မွန်ရယ် ’’

စောစောထဲက ကိုင်ထားသော ခင်မွန်၏ လက်လေးကို ညှစ်သည့်အပြင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင်မွန်၏ လက်ဖဝါးလေးကို ပွတ်ပေးနေ၏။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ပေါင်လုံးခြင်းထိကာလည်း ထိုင်မိရက်သား ဖြစ်နေ၏။  ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးတမည် ခံစားနေရလေသည်။

‘‘  ခင်မွန်ရော ကိုယ့်ကို  သတိရမနေဘူးလားဟင် ’’ 

‘‘  အင်း  ရတဲ့ အခါတော့   ရပါတယ် ...’’

ကောင်းအောင် ပြောလိုက်ရပေမဲ့လည်း အမှန်တွင် ငယ်ကအချစ် အနှစ်တစ်ရာ ဆိုတာမျိုးလို ခင်မွန်သည်    ကျော်ဦးကို မေ့၍ မရနိုင်ခဲ့ပါ။  ထာဝစဉ်လည်း တမ်းတနေမိသည်။

‘‘  အမွန်   ’’

‘‘  ရှင် ’’

‘‘  ကိုယ်လေ  အမွန်ကို  ခုထိ  ချစ်နေတုန်းပဲ  သိလား    ’’

ပြောပြောဆိုဆို လက်မြန်ခြေမြန်ဖြင့် ကျော်ဦးက ခင်မွန်၏  ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ကာ သူမ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို  ရွှတ်ကနဲ ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေတော့၏။ 

‘‘  အို  ...အ ကို   .မတော်   ’’

ခင်မွန်၏ စကားသည်ပင် မဆုံးလိုက်ရချေ။ ကျော်ဦး နှုတ်ခမ်းအစုံက ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများပေါ် သို့ ဖိကပ်ခါ  စုပ်နမ်းလိုက်တော့ရာ ရင်လေးကော့၍ မြောက်တက်သွားရင်း  ခင်မွန်  တင်ပါးတစ်ဖက်သည်လည်း ဆိုဖါပေါ် မှ ကြွတက်သွားရတော့ရာ ကျော်ဦး၏ လက်သည် ဆိုဖါပေါ် မှကြွ၍ တက်သွားရသော ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးကို ကိုင်လျက်သားဖြစ်ကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေတော့၏။

တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်ရှိန်း၍ တက်လာရသော ခင်မွန်သည်လည်း သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကျော်ဦး၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမကလဲ အားကျမခံ ဆိုသလိုပင် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများနှင့် ကျော်ဦး နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လှန်ကာ စုပ်နမ်းပေးနေမိတော့သည်။

အစရှိ နောက်နောင် ဆိုတာမျိုးလို ချစ်သူသက်တမ်း သုံးနှစ်ကြာမြင့်ခဲ့ကြစဉ်က သူတို့နှစ်ဦးသည် ထိတွေ့ခဲ့ကြ လွန်ကြူးခဲ့ကြခြင်း ရှိခဲ့၍လည်း ယခုအခါတွင်နှစ်ယောက်သားမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စိမ်းမနေကြတော့ပဲ    ယဉ်ပါးလျက်သာ ရှိကြရတော့၏။ 

နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်ကာ စုပ်နမ်းရင်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီး တစ်ဖက်အောက်ဖက်တွင် ရောက်ကာ  သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ပေးလျှက်ရှိသော ကျော်ဦး၏ လက်ဖျားလေးများသည်    လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို  ထမီပေါ် မှပင် ထိတွေ့လျှက်ရှိရာ ခင်မွန်ခမျာ  မရိုးမရွ ဖြစ်၍လာခဲ့ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကိုကျော်ဦးဖက်သို့ ယိုင်ကာ သူမ ဖင်သားကြီးများမှာ ပို၍ပင် ဆိုဖာပေါ် မှ ကြွ၍တက်လာရတော့၏။

တဖြေးဖြေး ရမ္မက်ရှိန်များ တက်လာရပြီ ဖြစ်သော ကျော်ဦးကလည်း ခင်မွန်၏  ဖင်သားကြီးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသော သူ၏ လက်တစ်ဖက်ကို ပြောင်ကျကျပင် ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ထိုးထည့်ကာ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်ကို သူမ ဝတ်ထားသော ထမီလေးပေါ် မှပင်  ဆုပ်လိုက်နယ်လိုက် ပွတ်လိုက် သပ်လိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေတော့ရာ  ခင်မွန် ဖင်သားကြီးမှာလည်း ဆိုဖာပေါ်သို့ပြန်၍  ကျသွားပြီး  သူမပေါင်နှစ်လုံးမှာ ကားဟ၍  လာရတော့၏။ ကာလကြာအောင် ဝေးကွာခဲ့ရသော ချစ်သူနှစ်ဦး အနမ်းကတော့ ရှည်ကြာလွန်းလှတော့၏။

အတန်ကြာသွားသော အခါတွင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး  အသက်ရှုသံများမှာ ပြင်းထန်လာခဲ့ရပြီး တစ်ဦးကို  တစ်ဦး ဖက်၍ထားသော သူတို့ လက်များသည်လည်း တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ဖက်တွယ်မိလာကြတော့၏။ ထို အခါတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာကာ ရုတ်တရက် ဆိုဖာပေါ် မှ ထလိုက်ပြီး  ခင်မွန့်ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ကာ ဆက်တီစားပွဲပေါ် သို့ ပက်လက်လှန်ကာ တင်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ထမီလေးကို ဆွဲ၍ သူမ၏ခါးဆီသို့  လှန်တင်လိုက်ပြီး  သူ့ ပုဆိုးကိုလည်း  ချွတ်ချလိုက်လေတော့၏။

ထိုအချိန်တွင်တော့ စားပွဲလေးပေါ် မှာ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ခင်မွန်က ထွက်ပေါ် ၍လာသော ထောင်မတ်၍ သံချောင်းသဖွယ် ကျော်ဦး၏ ညိုညိုမဲမဲ လီးတန်ကြီးကို အသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည်နေမိ၏။ တချိန်က ခင်မွန်၏ အပျိုရည်ကို ထိုးဖောက်ခဲ့သည်မှာ သည်လီးတန်ကြီးပင်ဖြစ်တော့သည်ကို ခင်မွန် သတိရလိုက်မိ၏။

ကျော်ဦးကလည်း ပုဆိုးကျွတ်သွားပြီးသည်နှင့် ခင်မွန်ရှိရာသို့ တိုးကပ်၍ လာကာ စားပွဲစွန်းမှ တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မ,ကာ သူ၏ ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့  တင်လိုက်၏။ ကျော်ဦး အလုပ်ရှုပ်နေစဉ်မှာပင် ခင်မွန်က သူမ၏ အင်္ကျီရင်ဘတ်လေးကို ဖွင့်၍ ဘော်လီအင်္ကျီကိုပါ  ချွတ်ပေးထားလိုက်တော့...

ခင်မွန့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးတစ်ဖက် တစ်ချက်ဆီသို့ တင်ပြီးသည်နှင့် ကျော်ဦးသည် စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော ခင်မွန်၏  စောက်ပတ်ဝသို့ လီးတန်ကြီးကိုတေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့ရာ ခင်မွန်ကလည်း ကော့ပေးလိုက်သဖြင့်  လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့  တဆုံးပင် လျောကနဲ ဝင်သွားတော့၏။

................................................................................

သူ့ထက်ကဲ ဇာတ်သိမ်း 

ထိုအခိုက်မှာပင် ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍ ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးကို ခင်မွန်၏    စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ဆွဲ၍ မထုတ်သေးဘဲ ဖိသွင်းထားကာ ခင်မွန်၏ နို့အုံလေးများကို နှစ်ချက် သုံးချက်လောက် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီးမှ သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လက်ညိုး လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ခါးကိုအားပြုကာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဇကောဝိုင်းဝိုင်းကာ လှည့်ပေးလိုက်လေ၏ ။ ချက်ချင်း ဆိုသလိုပင် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များရွှဲကနဲ   ရွှဲကနဲ ဖြစ်လာပြီး သူမ၏ ဖင်သား  ဖြူဖြူကြီးများသည်လည်း  လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာလေတော့သည်။

‘‘  အိုး ...အ ကို  .. ဟင့်  ..   အင်း    ဟင်း ’’

ဇကောဝိုင်း  လှည့်ကာ လှုပ်ပေးနေသော ကျော်ဦး၏ လီးတန်ကြီးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်၀ အပေါ် နားရှိ စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်၍  ထိနေလေတော့ရာ  ခင်မွန်သည်    အ သဲထဲထိအောင် ခိုက်၍  သွားရတော့၏။

‘‘  ဟင်း  ... အ ကို ..ကျ   ကျမ  မနေတတ်တော့ဘူး  .ဟင့်   ..  အ င်း    ’ ’

ခင်မွန်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ထွန့်ထွန့်လူးကာ မချိတင်ကဲ ဖြစ်လာရသော အချိန်တွင်တော့ ကျော်ဦးသည်  ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို လျှောကနဲ ဆွဲထုတ်ကာ လိုးတော့သည်။ ကျော်ဦးက  တစ်အားကောင်းကောင်းဖြင့်  ဆောင့်ကာ လိုးနေပြီး  ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်း စောက်ရည်များနှင့်  ပြည့်လျှံနေသော လီးဝင်လီးထွက်သံများမှာ ဆူညံ၍နေတော့သည်။

ကုတင်စောင်းပုံစံ လိုးဖြစ်နေသောကြောင့်လည်း ကျော်ဦး၏ လီးတန်ကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့အကုန်အစင်ဝင်၍  နေရကာ အားရပါးရဆောင့်၍  လိုးလိုက်တိုင်း ဖောင်းကားနေသော ကျော်ဦး၏ လီးတန်ထိပ်ကြီးသည် ခင်မွန်၏ သားအိမ်ဝသို့  ဖြေးဖြေး တိုက်နေရာက ခင်မွန်၏ ပါးစပ်လေးမှာပွင့်၍ ပွင့်၍ သွားခဲ့ရပြီး တအင့်အင့်ဖြင့် ဖြစ်ကာနေရ၏။

ခဏ အကြာတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏  ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့  မှောက်၍ချကာ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏  နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့လိုက်ပြီး သူ၏ ဆောင့်အားကိုလည်း မလျော့စေပဲ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ကာလိုးနေ၏။   

ထို့ကြောင့် ခင်မွန်သည် သူမစောက်ပတ်၏ ထဲမှ ကျော်ဦး၏ လီးဒဏ်နှင့်  နို့စို့ပေးနေသော ကျော်ဦး၏ ပါးစပ်ဒဏ်တို့ကိုပါ ခံနေရသည် ဖြစ်၍  ခင်မွန်ခမျာ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ပေမယ့်  အသာလေးများပင် တဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ကောင်းနေရတော့၏။

‘‘  ဖွတ်  ..ပြွတ်  . အင့်  ..ဟင်း    အ င်း  ..  ပြွတ်  .. ဖွတ်  .. အမလေး  .. အ ကိုရယ်    ဟင်းဟင်း  ..  ’’

မကြာမီမှာပင် ခင်မွန်နှင့် ကျော်ဦးတို့၏ တကိုယ်လုံးသည် အရသာများ အီစိမ့်၍ လာရကာ ကျော်ဦး၏ စိတ်ထဲတွင် အားမလို အားမရဖြင့် ဖြစ်ကာ လာရသကဲ့သို့ ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း လူးကာ ပျံကာ တက်လာရတော့၏ ။

ထိုအခါတွင်တော့ ကျော်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် တွင် မှောက်၍ထားသော သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို  ကြွကာ ကျော်ဦး၏ လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ ခါးလေးကို ဆွဲကိုင်၍ အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးနေတော့သည်။ 

‘‘ အမလေး ...ဟင်း   ကောင်းလိုက်တာ  အကိုရယ်’ ’

ကျော်ဦး၏ ပြင်ထန်သော ဆောင့်လိုးချက်များကို ခင်မွန်ကလည်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို လူးလူး လှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် တန်ပြန်ကော့ပေးရင်း တခဏလေး အတွင်းမှာပင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် တစ်ချီပြီးသွားရတော့၏။  

ထို အခါတွင်တော့ ကျော်ဦးက ဗြုန်းကနဲ ခင်မွန်၏ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ ဖက်လိုက်သလို ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကလည်း စားပွဲစွန်းမှ ကြွကာ ပင့်မြှေက်ကာ ကော့ပေးလိုက်တော့၏။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဆိုတာမျိုးလို ကျော်ဦးနှင့် ခင်မွန်တို့ကတော့ အတွေ့၏ နောက်ကို လိုက်ပါကြလိမ့်ဦးမည်သာ  ဖြစ်တော့၏။

.........................................................

ထိုနေ့က ဘိုင်စကုပ်ရုံမှ ထွက်၍  တိရိစ္ဆာန်ရုံ၊ ရွေတှိဂုံဘုရား စသည်ဖြင့် တင်တင် ပူဆာသော နေရာများသို့    လိုက်ပို့ခဲ့ရသေး၏။  ဒီလိုဆိုတော့လည်း အနှောင်အဖွဲ့မှ လွတ်လိုက်သော သမင်ပျိုမလေး၏ အသွင်ဖြင့် စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောကာ ကျွန်တော်၏ လက်မောင်းကို ဟီးလေးခိုလို့ လိုက်ပါတော့၏ ။

‘‘  မမကိုလည်း  တင်တင် အားနာတယ်။ အကို့ကိုလည်း ချစ်တယ် ဒုက္ခပါပဲ ။ တင်တင် သေပစ်လိုက်ရင် အေးမယ်  ထင်တယ် ’’ 

‘‘ ဟော  ပြောရင်း ဆိုရင်း  မိုက်လာပြီ။  ဒီကပြန်ကြရင် အကို မီးစင်ကြည့်ပြီးနေကြမယ် ဟုတ်လား ’’

‘‘ အကိုလဲ တင်တင်ကို ဂရုစိုက်ပါနော် ။တင်တင် အကို့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ နေချင်တယ် ။ အကို့ကို တင်တင် သိပ်ချစ်တာပဲ ’’

‘‘ အေးပါ  စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့တော့  ခလေးရယ်။ ဖြစ်သမျှ အကြောင်းပေါ့ ။ သူ့ဖူးစာပါတဲ့ အတိုင်းပေါ့ ၊အကိုလည်း  တင်တင်ကို သိပ်ချစ်တယ်၊ မသင့်တော်တဲ့  ကိစ္စမို့သာ အကို စဉ်းစားနေရတာ ’’

‘‘ အဟုတ်လား အကို  ။ တင်တင် ဝမ်းသာလိုက်တာ အကိုနဲ့  အမ ထားရာက တင်တင် နေပါ့မယ် ။ တင်တင့်ကို    မစိမ်းကားပါနဲ့နော် ’’

တင်တင်မှ ကနွဲ့ကလျနှင့် သနားစဖွယ် ပြောသဖြင့် ကျွန်တော့်ရင်မှာ ဆို့နင့်၍ သွား၏။ ညနေ ငါးနာရီလောက်တွင် အိမ်သို့ပြန်လာကြသောအခါ  တင်တင်ကိုသာ အိမ်သို့ ပြန်လွတ်၍ ကျွန်တော်က လမ်းထိပ် အရက်ဆိုင်တွင်ဝင်၍ ကျန်ခဲ့၏။ အရက်ဆိုင် ဝင်ထိုင်ပြီး၍ ခဏကြာမှ ကျွန်တော်၏ မိန်းမ အမွန်သည် ဆိုက်ကားဖြင့် အိမ်ဖက်သို့  ပြန်သွားသည်ကို အမှတ်မထင် လှမ်း၍ မြင်လိုက်ရလေ၏။

................................................................

ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်မှာ ယခုဆိုလျှင် တစ်လပင် ကျော်ခဲ့ပေပြီ။ ကျွန်တော် အရက်မူး၍လာလျှင် ကျွန်တော့်၏ ဇနီး အမွန်အား   

‘‘ ဟေ့  ငါ မိန်းမတစ်ယောက် တွေ့နေတယ်ကွာ ။ အဲဒါ မယူလို့  မဖြစ်တော့ဘူး ။  မင်း အတူတူ  နေရမယ်နော် ’’  

အစရှိသဖြင့် ပြောသလိုလိုဖြင့် သွေးတိုးစမ်းရာ အရာရာတွင် ကျွန်တော့် အလိုကိုသာ လိုက်၍ အကြိုက်ကို    ဆောင်တတ်သော အမွန်သည်  ချက်ချင်းပင်  အသွင်အပြင် ပြောင်းသွားကာ   

‘‘ ဟင်း ဘာရမလဲ  အတူတူ  နေဖို့များတော့ ဝေးလိုက်တာ၊  အမွန့်ကို မချစ်ရင် ကွာပြီး ချစ်တဲ့သူကို ယူပေါ့  ’’ 

ဟု ခါးခါးသီးသီးပင် ငြင်းသဖြင့် သူ့ကိုပင်မနည်း ချော့မော့ရပြန်သည်။ အမွန်ရော ယောက်ခမကြီးကပါ    ကျွန်တော်နှင့် တင်တင်ကို ချွင်းချက်မရှိ စိတ်ချနေ၏။

ကျွန်တော်၏ ဇနီး ခင်မွန်ကလည်း ဒီရက်တွေကြားတွင် အိမ်ကပ်သည် ဟူ၍ပင် မရှိ။ အပြင်ထွက်တာများနေ၏။ ယခု တစ်လကျော်ကာလအတွင်း ၄ကြိမ် ၅ ကြိမ်မျှ  ကျွန်တော်နှင့် တင်တင်တို့  နှစ်ယောက်တည်း အိမ်ထားခဲ့သဖြင့် ထိုအခွင့်အရေးမျိုးကို  တမ်းတနေသော တင်တင်သည် လူလစ်လျှင် လစ်သလို ကျွန်တော်၏ ရင်ခွင်တွင်းသို့ ပြေးဝင်ကာ ကနွဲ့ကရ တွတ်တီးတွတ်တာ သနားဖွယ်ရာ ငိုတစ်ခါ ရီတစ်လှည့် ချစ်ဋီကာ ဖွဲ့တော့၏။

ရဟန္တာလည်း မဟုတ်၊ နွားလည်း မဟုတ်သော ကျွန်တော်က တင်တင်နှင့် မှားပြီးရင်း မှားရင်းဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးသည်လည်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စွဲလန်းစွာဖြင့်  အချစ်တွေ ပိုကာ နေခဲ့ရတော့၏။အပျက်ပျက်နှင့် နှာခေါင်းသွေး ထွက်ချေပြီ။ တင်တင်ကား  ဘယ်သို့မျှ ဖြောင်းဖျ၍ ရတော့မည် မဟုတ်ပေ။ယခုအချိန်မှ ကျွန်တော်က သိပ်တားနေပြန်ရင်လည်း သိပ်မဟုတ်တော့ချေ။

ကျွန်တော် မှားယွင်းပေးခဲ့မိသော ဓါတ်ပုံ စာအုပ်ကြီးကို အသက် ၁၈ နှစ်ကျော်မျှသာ ရှိသေးသော တင်တင်က    ရှုဒေါင့် အမျိုးမျိုးမှ ကြည့်ကာ ကိလေသာကာမ ရာဂစိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းလာပုံရ၏။ နောက်တွင် ကျွန်တော်နှင့် ပတ်သက်၍  စိတ်ကူးယဉ်လာပုံ ရသည်။ စိတ်ကူးယဉ်ယဉ်ဖြင့် လင်စုံမယားဖက် အိပ်စက်သော ကျွန်တော်၏ အိပ်ယာပေါ် ဝယ် ကျွန်တော် ပြန်အလာကို မှန်းကာ လာ၍ အိပ်နေတော့သည်။

ပြန်ရောက်လာသော ကျွန်တော်ကလည်း အမူးသမားတို့ ထုံးစံအတိုင်း  မိန်းမကို ကလိတော့၏။ တင်တင်မှာ    သွေးသား တောင့်တခိုက်ဖြစ်၍ ဘာတစ်ခုမျှမပြော။ ကျွန်တော်၏ ဇနီး အသွင် ဆောင်နေလိုက်သေး၏။ ယခုမှာကား တင်တင်သည် ဖိုသတ္တဝါ၏ အထိအတွေ့ဝယ် နစ်မြောရင်း အရူးအမူး ဖြစ်နေရှာချေ၏။ 

ကျွန်တော်က သူ့အလိုကို လိုက်၍ အကြိုက်ဆောင်နိုင်အောင် ရှေ့ဆက်မည်သို့ စီစဉ်ရမည်လဲ။ ကျွန်တော်သည်  ရှေ့ဆက်ရမည့် ခရီးအတွက် စိတ်လေးကာ ခေါင်းရှုပ်တိုင်း အရက်ကိုသာလျှင် ဖိသောက်လျှက်ရှိ၏။ ကျွန်တော့်တွင် ထွက်ပေါက် တစ်ခုတော့ ရှိရပေမည်။ အနည်းဆုံး ကျွန်တော့်အဖြစ်ကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင်၍ ဆွေးနွေးနိုင်သည့် သူတစ်ဦးတော့ ရှိရန်လိုအပ်ပေသည်။

ကျွန်တော်၏ ဆရာ ဦးအုံးခင်ကို သတိရမိ၏။ သူအလုပ်မှ ပင်စင် ယူသွားသည်မှာ ငါးနှစ်ခန့်မျှ ရှိပြီဖြစ်၏။    ကျွန်တော်သည်ပင်လျှင် သူနှင့် မတွေ့သည်မှာ  ၂  နှစ်ကျော်မျှ ရှိပြီဖြစ်၏။ ကျွန်တော်သည် အရင်ကရောက်ခဲ့ဖူးသော ဆရာဦးအုံးခင်၏ အိမ်သို့  ထွက်လာခဲ့တော့၏။

.........................................................................................

‘‘  ဟော  ဆန်းမြင့်  ဘယ်ကလှည့်လာလဲ    ’’

‘‘   ဒီကိုပါပဲ  ဆရာ ’’

‘‘  မင်း  အိမ်ထောင်ကျနေပြီဆို  အခုဘယ်မှာနေလဲ ’’

‘‘     .    .    .    .    ’’

‘‘  ဟာ  အတော်ပဲ မင်းသူ့ကိုသိလား’ ’

ဆရာပြောလိုက်တော့မှ  အနားတွင် ထိုင်နေသော မိန်းကလေးကို ကြည့်မိ၏။ မိန်းကလေးမှာ ငိုထားပုံ ရ၏။

‘‘  ဒါ  ဆရာ့ တူမ အနှင်း မို့လား’ ’

‘‘ ဟုတ်တယ် ဆန်းမြင့် .သူ့ယောက်ျားက ငယ်ရည်းစားနဲ့ ပြန်ဆက်မိပြီး ဖေါက်ပြန်နေလို့ကွာ။ အဲဒါ မိန်းမချင်းတွေ့ပြီး အနှင်းက ဆွေးနွေးဖို့ ငါ့ကို လာတိုင်ပင်တာ ။ အခု အဆင်ပြေချင်တော့ အနှင်း ယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်တဲ့ မိန်းကလေးက မင်းတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာပဲ နေတာ လိပ်စာ အတိအကျတော့ မသိရသေးဘူးကွ။ အဲဒါကွာ ဆန်းမြင့် မင်းက စုံစမ်းပြီး မိန်းမချင်းတွေ့လို့ ရအောင် မင်းပဲ စီစဉ်ပေးလိုက်ပါကွာ ’’

‘‘ အဲဒီ  မိန်းကလေး နာမည်က ဘယ်သူပါလဲ  ဆရာ’’

‘‘ မိနှင်း  နင့် အကိုကို  ပြောပြလိုက်လေ ’’

‘‘ မခင်မွန်လို့  ခေါ်ပါတယ် အကို ။ အနှင်းကို ကူညီပါ အကိုရယ်နော် ’’

‘‘ ဟင်   ’’ 

ကျွန်တော်၏  ခေါင်းထဲတွင်  မိုက်ကနဲပင် တစ်ချက်ဖြစ်သွားရလေတော့သည်    ။        ။ 

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။

ပလက်ဖေါင်းပေါ်က အချစ်များ (စ/ဆုံး)

ပလက်ဖေါင်းပေါ်က အချစ်များ (စ/ဆုံး)               

ရေးသူ - ကမ္ဘာကျော် ရတနာ၀င်းထိန်

“ လာပြီ….လာပြီ…ပြေး…ပြေး…”

ပလက်ဖေါင်း ဈေးတန်းကလေး တစ်ခုလုံး အမှိုက်ပုံ လေးလေဝှေ့ ခံလိုက်ရသည့်အလား…ဖယိုဖရဲ ပြေးလွှားကြသည်။အလကားနေရင်းလဲ …လာပြီ..လာပြီ…ပြေး…ပြေး….အော်တတ်သော…နာရီအ ဟောင်းရောင်းဝယ်သည့် အာရောဂျံ ဆီသို့မျက်လုံးက ရောက်ဖြစ်၏။

“ အာရာဖတ်…ဘာငေးနေတာလဲ…တကယ်လာတာ..”

ဈေးဘန်းခြင်း ကပ်ရက်မှ..လက်သုတ်ပုဝါ ၊ လက်ကိုင်ပုဝါ ၊ မျက်နှာသုတ် ပုဝါ အထုတ်ကြီး မနိင်မနင်း မ ရင်း…မရွှေအေး ..မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး အော်သည်။သည်တော့…အာရာဖတ်..ဒေါင့်လေးဒေါင့်တွင် စတိချည်နှောင်ထားသော ပလပ်စတစ်ကြိုးကို ဆွဲပြီး အရေးပေါ် ထွက်ပေါက်အဖြစ် သတ်မှတ်ထားသော ငါးထပ်တိုက်ကြီးပေါ်သို့ ပြေးတက်သည်။

ပလပ်စတစ် ရွက်ဖျင်ထဲမှ…နိုင်ငံခြားဖြစ် ကလေးကစားစရာများက လုံးထွေး ရှုပ်ပွလျက်..လှေခါး ပေါက်လေးနှင့် မဆန့်မပြဲ ဒရွတ်တိုက်ကြီး ပါလာသည်။

“ ဟိုက်…အင့်”

“ အမေ့…အိုး”

“ ဒလုံ….ဂွမ်….ဂွပ်”

အမောတကော ပြေးတက်လာသော အာရာဖတ်နှင့် ရင်ချင်းအပ်လျက်..အိကနဲ…ဝင်ဆောင့်ပါလေ သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်က တစ်ဆစ်ချိုး လှေခါးရင်းမှာ ပုံလျက်သား…..

“ နင့်..မျက်လုံး…ကန်းနေလားဟင်…ကုလား…”

အာရာဖတ်က…ကုလား ကပြားဖြစ်သော်လည်း သူ့ကို ကုလားလို့ ခေါ်လျှင်မကြိုက်..အတိုက်ခံရ သော မိန်းကလေးက အာရာဖတ်နှင့်သက်တူရွယ်တူ တရုပ်မလေး။

“ တမင်…တိုက်တာမှ မဟုတ်တာပဲ…တရုပ်မရဲ့”

“ အံမယ်…ကုလားက…လူပါးဝ…လိုက်တာ”

“ နင်…ကရော..လူပါးဝတာပဲ…တရုတ်မ”

“ ကုလား…..နော်.”

“ တရုတ်မ…နော်”

အာရာဖတ်က လော်စစ်ဟန်ဆိုသော တရုတ်ကြီးနှင့် သုံးလေးနှစ်မက..ဆက်ဆံလာခဲ့ပြီဖြစ်ရာ လော် စစ်ဟန်ကြီး၏ တိုက်အပေါ်ဆုံးထပ်…လက်ဝဲဘက် စတိုခန်းသည် အာရာဖတ်၏ အရောင်းပစ္စည်းများ ထားသိုရာ..အခန်းဖြစ်သည်။ လခ မှန်မှန် ပေးထားသော အာရာဖတ်နှင့် တိကျသော စီးပွားရေးသမား လော်စစ်ဟန်တို့ ချစ်ကြည့်ရေး..ဖွဲ့ပြီးသားဖြစ်နေသည်။ လော်စစ်ဟန် မိန်းမ မကျင်စိန်..အိမ်ဖေါ် ကရင်မလေး…နော်အဲမူ..တို့နှင့်လည်း အာရာဖတ် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်၏။

“ နင် …တိုက်ပေါ် ဘာတက်လုပ်တာလဲ”

“ ငါ့..ဖါသာ..တက်လုပ်ချင်တာ ..လုပ်မယ်..နင်နဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး….ငါ့ကို ဗလာချီ..လာမဖြဲ..နဲ့”

“ အံမာ…နင့်ကို…ဘာလို့ဖြဲရမှာလဲ”

“ နင့်ကိုလဲ…ငါဖြဲနေတာမှ..မှုတ်ဖဲ”

“ ခွေး…ကုလား…မိုက်ရိုင်းတယ်”

“ ဝက်…တရုတ်မ…နင်လဲမိုက်ရိုင်းတာပဲ”

“ ဟဲ့…အိမွန်….အိုး…အာရာဖတ်…ဈေးအစောကြီး သိမ်းလာသလား…နင်က..အထုတ်ကြီးနဲ့”

“ ပြေးတာ…အမရေ…ပြေးတာ…အောက်မှာ..တံမျက်စည်း လှဲနေပြီ”

မကျင်စိန်…ဈေးခြင်း လက်မှာ ချိတ်လိုက်ရင်း

“ ဆင်းလေ..အိမွန်…ရှေ့ကဆင်းသွားတာ ကြာပြီ..ခုမှ…ဒီနားရောက်သေးတယ်”

“ ဒီမှာ…ဒီကုလား ဟာကြီးက…တစ်ဆို့နေတဲ့ဟာကို”

“ အယ်…လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ”

အာရာဖတ်က မျက်လုံးပြူးရင်း….ရေရွတ်သည်။ မကျင်စိန်က..အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်..သိမ့်သိမ့်တုံ ခါနေသော ရင်သားနှစ်မွှာကို လှုပ်နွဲ့ရင်း ရယ်သည်။

“ ဒါ…ငါ့တူမလေ….အာရာဖတ်ရဲ့…တက္ကသိုလ်လာတက်တာ..သူ့အဖေက..အမ အစ်ကိုရင်းပေါ့..ကွတ် ခိုင်ကလေ..”

“ ဟုတ်ကဲ့…အဟဲ…ကျနော်..တခါမှ ဒီမှာမမြင်ဖူးလို့..ဟင်း..ဟင်း…”

“ အာရာဖတ်က …ဒီလှေခါးရင်းမှာ ဈေးရောင်းတယ်လေ..နိုင်ငံခြား ကလေးကစားစရာအစုံပဲ..နောက် ပြီး..မိန်းကလေး အသုံးအဆာင်တွေလဲ…သူ့ဆီမှာ ရတယ်..”

မကျင်စိန်က အိမွန်ဆိုသော နတ်မိမယ်လေးကို လှည့်ပြောသည်။ ထို့နောက် အာရာဖတ် အိပ်ကြီးကို ကွေ့ရှောင်လျက် လှေခါးအတိုင်း ဆင်းသွားကြသည်။ အာရာဖတ်..ခြေထောက်များ အလုပ်မလုပ် ကြ တော့။ နေရာမှာပင် ..စုံရပ်နေမိသည်။

ဂျင်းအဖြူ…စကပ်..တိုတိုက အိမွန်ဒူးဆစ် ဖွေးဖွေးလေးကို ကျော်ရုံလေး ရှည်သည်။ နောက်မှ ကွဲဟ နေသာ စကပ်ကြားမှ..တစုံတခု..ထွက်လာနိုးနှင့်..အာရာဖတ်..ပြူးပြဲကြည့်ရင်း…ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်သည်။ဖေါင်းကား တင်းအိနေသော တင်ပါးအစုံက ဂျင်းစကပ်အောက်မှ နှိမ့်မြှင့် လှုပ်ရှားသွားကြသည်။ သေး ချွန်မြင့်ဟိုက်သော လေဒီရှူးအနက်ကလေးကြောင့် အိမွန် ခြေသလုံးလေးများ ပိုမိုဖေါင်းအိ နေသည်။

ကိုယ်ခန္ဒာအပေါ်ပိုင်းကို ထုပ်စည်းထားသော မဝတ် အင်္ကျီလေးအောက်မှ မလုံ့တလုံ မို့မို့မောက် မောက်ကလေး များဆီသို့လဲ..အာရာဖတ် မျက်လုံးတွေ ရောက်ခဲ့သည်။ဝက်တရုတ်မ လို့သူက ပြောခဲ့ပေမယ့် အာရာဖတ် မျက်လုံးတွေက ..ရောက်ခဲ့သည်။ စစ်စစ်မှာမူ အိမွန် ဆိုသော တရုတ်မကလေးသည်…ရွှေသမင်မလေးနှင့်တူစွ…ကျော့ရှင်း လှပ ဖျတ်လတ် လွန်း လေသည်။

အိမွန် မျက်လုံးကလေးများ၌ ပစ္စည်းအရှိန် ပညာမာန အခိုးအငွေ့များ ရိပ်ရိပ်သန်းနေသည်ဟု အာရာ ဖတ် ညှိုးငယ်စွာ တွေးနေမိသည်။ လော်စစ်ဟန် တူမ ဆိုကတည်းက ဘယ်အတန်းအစား ရှိမည်ကို အာရာဖတ် နားလည်ပြီးသားပင်။

ရွေသားစစ်စစ်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ပန်းကန်ပြားနှင့် ထမင်းမစား သည်ကလွဲလျှင်..ဖဲမွေ့ယာ ရွှေ ကော်ဇော ရောနှော်လို့ထိုင်ကာ..မလှိုင်အလွှာက ..မိဖုရားလေး ဖြစ်သည်ကို..ဘယ်သူမှ..စာမေးပွဲ မ စစ်ပဲနှင့် အာရာဖတ် တိကျမှန်ကန်စွာ ဖြေဆိုချင်သွားသည်။ မကျင်စိန်၏ အိပဲ့ အိပဲ့ လှိုုင်းခေါင်းဖြူကြီး တွေနှင့်တူသော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးသည်…အိမွန်၏ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် မောက်သင်းတုန်ခါနေသော တင်ပါးပျိုလေးများနှင့် ယှဉ်လိုက်သောအခါ…မျက်လုံးတို့က..အိမွန် နောက်သို့သာ ငြိမ်ပါသွားကြ၏။ အိမွန်တို့ လှေခါးရင်းသို့ရောက်ပြီး ပလက် ဖေါင်းပေါ်သို့ ဆင်းသွားသည်အထိ..အာရာဖတ် နေရာမှ ရွေ့မသွား ။

“ ဟေ့ကောင်…မင်းရှိုးနေတာ လော်စစ်ဟန် တူမ ဆိုကွ”

“ ရှိုးတာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ…ရိုးရိုး…ရှိတ်တာပါ”

“ ဟိုက တရုတ်မ..မင်းက…ကုလား..ဟဲဟဲ”

“ တရုတ်နဲ့ကုလား….မညားရဘူးလား”

“ ကျီးကန်းနဲ့ ဘဲဥ..လိုဖြစ်နေမှာပေါ့ကွ”

“ အဲဒါ…ဘာဖြစ်လဲ…စောက်ရေးမပါတာ…”

နောက်ပြောင်နေကျ…ဘာတာဂျံ စကားကို အာရာဖတ်..မျက်စိမျက်နှာပျက်ခါ ..ဘု ပြန်တောလိုက်၏။

“ ခွေးမသား….မင်း…သူ့ကိုကြွေနေလို့လား”

ဘာတာဂျံက..စကားစ ၏။ အာရာဖတ်က ဘာတာဂျံ မျက်နာကို တစ်ချက်စွေ ကြည့်လိုက်သည်။ ဘာ မှပြန်မပြော..လက်ထဲမှ ဆေးပေါ့လိပ်ကို…ကတ္တရာလမ်း အလယ်သို့တိုင် တောက်ပြစ်လိုက်၏။

“ ဆော်လေးက မှည့်တာတော့…အမှန်ပဲ….တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလဲဖြစ်…ကွတ်ခိုင်က..သူဌေးသမီး ဆို တော့…ဟား…အာရာဖတ်…အခြေအနေကောင်းရင်…မင်းလေ…ချဲမထိုး ထီမထိုးပဲ တကွက်ကောင်း ပေါက်နိင်တယ်..သိလား..”

“ လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ..”

အာရာဖတ်က မကျေမနပ် မျက်နာမျိုးဖြင့် စောင်းကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သော်လည်း သူ့မျက်လုံးများက ရယ်နေကြ၏။ ဘာတာဂျံ…စကားများက သူ့သွေးသားများကို စိမ့်နွေးသွားစေသည်။ တကယ်တော့ အာရာဖတ်မှာ ကုလားမင်းသားများကဲ့သို့ စိမ်းမြသော ပါးသိုင်းမွှေး..နက်မှောင်တောက်ပြောင်သော မျက်လုံးများ လှိုင်းတွန့်ထကာ လေတိုက်၍ပင် မပျက်သော သပ်ရပ်ခွေနွယ်နေသည့် ဆံပင်ပုံများနှင့်ချောမောသူ ဖြစ်၏။

“ ဆော်လေးက..မင်းကို…ကြွေမှာပါ”

“ သွားစမ်းပါ…ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ”

“ တကယ်ကွ…မင့်ကိုကြည့်တဲ့ အကြည့်က…ခိုက်နေတဲ့ အကြည့်မျိုး…ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ…ငါ..အကဲခတ် တတ်ပါတယ်…”

ဘာတာဂျံက စကားပြောရင်း အာရာဖတ်ပုခုံးနားဆီသို့ မျက်နှာကို တိုးကပ်လိုက်သည်။

“ ဟို…ဟိုဟာ…အသစ်ထွက်ပြီလား…အာရာဖတ်”

“ ဘာလဲကွ…မင်းဟာက…အရင်းမရှိ အဖျားမရှိ”

“ စာအုပ်…ပြောတာ…ရတနာဝင်းထိန် စာအုပ်လေ”

“ ဟာ..မရဘူး…ဟေ့ကောင်..သွား…သွား…”

“ လုပ်ပါကွာ…ငါ ချက်ချင်းပြန်ပေးမှာပါ….ရော့ ငါးကျပ်ယူ”

“ ရမယ်.ငါးကျပ်…ရှားပါးစာအုပ်ကို…တစ်ခါဖတ်..ငါးကျပ်..မင့်အမေလင်ပဲရမယ်…”

“ အချင်းချင်းပဲကွာ….ဒီမှာ..အဲဒီစာအုပ်ကို မင့်စော်လေး ပေးဖတ်ကြည့်စမ်း..သိလား…ဟေ့ကောင်”

“ ဟာ…ဘာမှ ဖြစ်သေးတာမဟုတ်ဘူးကွ…လီးမှပဲ”

“ နော်အဲမူနဲ့မင်း..အဆင်ပြေသားပဲဟာ…ပြီးတော့..ကရင်မက…အဲဒီစာအုပ် အသစ်ထွက်တိုင်း လာငှား တာ”

“ ကျွတ်..အထာလဲ မပေါက်ပဲနဲ့..သူဖတ်တာမဟုတ်ဖူးကွ…လော်ကြီးဖတ်တာ..သိလား…မကျင်စိန်ကြီး လစ်ရင်…နော်အဲမူနဲ့….လော်ကြီးနဲ့…အပီ…ကိုင်တာ”

“ ဟား…မိုက်လှချည်လား…မင်း မြင်ဘူးလား”

“ မင်းကလဲ….ငါပစ္စည်းထားတဲ့ အခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကွ…မသိချင်ယောင်ဆောင်နေရတာပေါ့ကွာ တော်တော်ကြာ ကိုယ့်နေရာလေးပါ ပျောက်သွားမှဖြင့်….”

“ ဟီး…..ဟီး…ငါပါ ကစ်ချင်လိုက်တာကွာ”

ဘာတာဂျံက သူ့ပေါင်ကြားသို့ လက်ကိုနှိုက်ရင်း သွားရည်တမျှားမျှားကျဟန် မေးစေ့လက်ဖမိုးနှင့် သုတ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။အာရာဖတ်က မဲ့လိုက်၏။

“ ဒီလောက်…ဗွက်လည်နေတာကြီးများ..မင့်မို့လို့”

“ ဟ…လော်ကြီး တစ်ယောက်ပဲ .. ကိုင်တာကို”

“ အေးလေ…သူများ ကိုင်ပြီးသားကြီးမို့ ပြောနေတာ”

“ သွားပြီ…ဒီတခါတော့…မင်းလယ်သွားပြီ…အာရာဖတ်…ဆော် ဆိုတာ သူများကိုင်ပြီးသားကိုင်မှ လွယ် တာကွ…အသစ်…စဖေါက်တဲ့ကောင်တွေ..ချွေးပြန်တယ်…မင်းသိလား“

“ အာ….သွားစမ်းပါ…မင်း အတွေ့အကြုံလဲမရှိပဲနဲ့”

“ ဟာကွာ…ဟေ့ကောင်…ငါ့တော့ အပျိုစစ်စစ်ပဲ ရမှ ကိုင်မယ်”

“ အေး…ဒါဆိုလဲ..အူဝဲ…ဆိုကတည်းက ယူ..မွေးထားမှ….မဟုတ်ရင်တော့”

“ ခွေးမသား…မင်း…သိမ်းကြုံး..မပြောနဲ့”

“ ငါပြောတဲ့အထဲမှာ…အိမွန်မှ…မပါတာ”

“ အေး….ပြီးရော…”

“ ဟား….ဟား….ဟား…..စောက်ပေါ…”

အာရာဖတ် လက်သီးနှင့်ရွယ်ထားသည့် နေရာနှင့် ဝေးရာသို့ပြေးရင်း..ဘာတာဂျံ အောရယ်ပြီးလှောင် သည်။ မရွှေအေးကထမင်းချိုင့်ထဲသို့ ဇွန်းကို ထိုးလိုက်ပြီးမှ…လှမ်းကြည့်သည်။

“ ဟို…ကုလား…နှစ်ကောင် ဘာတွေ ပြောနေလဲ”

“ ဈေးရောင်း မကောင်းရတဲ့အထဲ ပေါက်ကရတွေ လာပြောနေတာ မရွှေအေးရေ”

“ အေး…ဟဲ့..ဒီမှာ..ဘာတာဂျံ…ရတာနာဝင်းထိန် အသစ်ထွက်ရင် ပေးစမ်းပါဦး”

“ အမက…ဘာလုပ်မလို့လဲ”

“ ဟဲ့…ငါ့ယောက်ျား..မှာလိုက်လို့..ခွေးကုလားရဲ့”

“ အသက်လဲကြီးပြီ…လျော့ကြပါအုံးဗျာ…”

“ အို….လုပ်နိုင်တုန်း လုပ်တာပဲ..ဘာဖြစ်လဲ”

တိုးတိုးတိတ်တိတ်မဟုတ်ဘဲ…မရွှေအေးက အော်ကျယ်အော်ကျယ် ပြောသည့်အတွက် လမ်းသွား လမ်းလာများက ကြည့်သွားကြသည်။

“ မရွှေအေး ယောက်ျားက တော်တော်..လုပ်နိုင်တယ်နော်”

“ နင့်လို…ပန်းနာသည်မှ မဟုတ်တာ“

“ အဲ….ရွှေအေးကလဲ..မယ်မငြင်းပဲပေါ့”

“ သဘောရှိ…ကလောဟိ”

ထမင်းဇွန်းကို ပြစ်သွင်းရင်း မရွှေအေးက ခပ်တည်တည်ပြောလိုက်ပြန်သဖြင့် ..ဘေးမှ..ဘဝတူဈေး သည်များ တဝါးဝါး ပွဲကျ..သွားကြပြန်သည်။

“ မရွှေအေး ယောက်ျားက ဘာလုပ်လဲဟင်”

“ ဟဲ့…ပင်စင်သမားဥစ္စာ …ဘာလုပ်စရာရှိတာမှတ်လို့…လုပ်စရာမရှိ..ငါ့ပဲ ပိုလုပ်နေတာ”

“ ဟယ်…ရွှေအေး ကတော့”

စတီးဇွန်း….ကက်ဆက်…စင်နှင့် အင်္ကျီချိတ်များရောင်းသော မအေးအေးက..မျက်နာကို လက်သုတ် ပုဝါနှင့် အုပ်ရင်း..ကြိတ်ရယ်သည်။

“ အဟုတ်…အေးအေးရ…ငါ တကယ်ပြောတာ…ငါတို့ညားပြီးအခု..ဆယ့်တစ်နှစ်ကျော်ပြီ..ရက်လွတ် တစ်ရက်မှကို မရှိတာ”

“ ဟဲ့…အယ်…”

အေးအေး လန့်အော်သည်။

“ လုပ်လှချည်လားဗျ”

ဘာတာဂျံက ငြီးငြူသည်။

“ ဒါတော့…လွန်တာပေါ့ဗျာ”

အာရာဖတ်က ဆိုသည်။

“ ကျန်းမာရေး ကောင်းတယ်…ဟဲ့”

မရွှေအေးက ထမင်းလုတ် တစ်လုပ်ဝါးရင်း ချိုင့်ကို ဂွက်ကနဲပိတ်ရင်းပြောသည်။

“ နှုတ်ခမ်းတွေ…စုတ်ပြတ်..မကုန်ဘူးလား”

“ လာကြည့်လေ…စုတ်လား..မစုတ်လား..ဆိုတာ”

မရွှေအေးက ထမီအောက်စကို လှန်မည့်ပုံ လုပ်သဖြင့် ဘာတာဂျံ မျက်နာကို လက်ဝါးနှင့်အုပ်ရင်းလှည့် ပြေး၏။ ဈေးရောင်း ကောင်းသည် မကောင်းသည် အပထား အစောင်းအချိတ်ကင်းကာ စည်းစည်းလုံး လုံးဖြင့်ရောင်းချရင်း…ဝမ်းတစ်ထွာအတွက် ရှာဖွေရသည်ကပင် သုခချမ်းသာခြင်းတစ်မျိုးဖြစ်လေရာ အာရာဖတ် အနေဖြင့် ပလက်ဖေါင်းလိုင်းချင်း တူသော်လည်း…ဤနေရာလေးကို ပိုမိုနှစ်သက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ဟယ်…ကျောင်းတွေတောင်…လွှတ်ကုန်ပြီတော့…”

မအေးအေးက မျဉ်းဝါကြားကို ဖြတ်ကူးလာသော လုံချည်စိမ်း ကျောင်းသားကျောင်းသူလေးများကို ကြည့်ကာ အလန့်တကြားအော်သည်။ ၃ နာရီထိုးပြီၤ။

“ ဈေးဦးတောင်…မပေါက်ဖူးဟယ်….ဒုက္ခပါပဲ…”

မှန်ပါသည်…တစ်ခါတရံ..မအေးအေး ညည်းတွားသကဲ့သို့ပင် ဈေးဦး မပေါက်သော နေ့ရက်များလဲ ရှိ သည်မို့ ပလက်ဖေါင်းဈေးသည်ဘဝက လှေဦးဆိုလျင် စို၍ လှေဦးခြောက်လျင် ခြောက်သော တံငါ သည် ဘဝနှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။

“ ဟိုမှာ….အင်ဂျလာ”

“ ဘာ…ကွ”

“ မုန်တိုင်းမလေး….လေ….လာပြီ…အပူပိုင်း မုန်တိုင်းနာမည်က အင်ဂျလာတဲ့  တောင်တရုတ်ပင်လယ် မှာဖြစ်နေတာ…ဟိုမှာလာနေတာ အိမွန်…အဲဒါ အင်ဂျလာ..”

ဘာတာဂျံက တိုးတိုးဖြင့်ပြောရင်း ညွှန်ပြသည်။ အာရာဖတ် ဒိန်းကနဲ ရင်မှာ နွေးသွားသည်။

“ အင်ဂျလာ” 

အိမွန်အား လျှို့ဝက်နာမည်လေး ပေးမိကြ၏။ တန်းစီ လျောက်လာနေသော မိန်းကလေး အုပ်စုထဲမှာပင် အိမွန်က အထင်ရှားဆုံးဖြစ်နေသည်။ ဖွေးဥသော မျက်နှာဝင်းဝင်းလေးက ရယ်ကာ မောကာဖြင့် ချစ်စဖွယ်ကောင်း၏။ လှုပ်နွဲ့ခါရင်း လာသော ခန္ဒာကိုယ် အောက်ပိုင်းက ဝတ်နေကျ ဂျင်း အဖြူစကတ်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ဝတ်ထားရာ သေးကျဉ်သော ခါးမှ စွင့်ကားသော တင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးမှာ….အသက်ရှူမှားလောက်အောင်ပင် လှပ…လွန်းသည်ဖြစ်ခြင်း။

“ တက္ကသိုလ်က ..ကလပ်(စ်) တွေပြီးတာ ၁ နာရီကျော်ဆိုပြီးပြီကွ..သူက…ခုမှ…ပြန်လာတာ..သူ့ဘဲ နဲ့များ လျောက်လိမ့်နေသလားမသိဘူး”

ဘာတာဂျံက တွေးခေါ်ကြည့်သည်…အာရာဖတ် နှလုံးသားသည် မသိမသာ အောင့်ကျင်သလို ခံစား လိုက်ရ၏။ တဖြေးဖြေး နီးလာသော အိမွန်၏ ဆီးခုံမို့မောက်မောက်ကလေးကို အာရာဖတ် အသက် မ ရှူပဲ…ငေးစိုက်ကြည့်မိသဖြင့် လည်ချောင်းဝတွင် တစ်စို့စို့ကြီးလို ခံစားလာရသည်။

အိမွန်က သူငယ်ချင်း အုပ်စုများနှင့် လမ်းခွဲလိုက်ခါ လှေခါးခြေရင်းဆီသို့ ဦတည်သည်..စူးစိုက်ကြည့် နေသော အာရာဖတ်၏ မျက်လုံးများနှင့် ရင်ဆိုင်မိလိုက်ကြသည်။တင်းကနဲ…သန်မာသော ..မျက်နှာနုနုလေးက …တမဟုတ်ချင်း..ခက်ထန် မာကြောပြစ်လိုက်သည်။ အာရာဖတ်ကတော့…ခေါင်းကိုညှိုးငယ်စွာ ငုံ့လျှိုးလိုက်မိသည်။

“ ခြေသံပြင်းပြင်းနှင့်…မမ ကိုယ့်ရှေ့နားဖြတ်လျောက်သွားတယ်..ကိုယ့်နှလုံးသားများလဲ..ဒေါသစိတ် ကြောင့်..ဖြင်းကနဲ..ဖြစ်တယ်…မင်းမာနိုင်တယ်..မင်းအနိင်ယူကွယ်..ကိုယ့်ကို အမြဲတန်း..မင်းမာ နိုင်ပါ တယ်….”

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲမှ လွင့်လာသော စိုးလွင်လွင် သီးချင်းကြောင့် အာရာဖတ်..ခေါင်းထောင်ကြည့် ၏။ အိမွန်ခေါ်…အင်ဂျလာ..မုန်တိုင်းမလေးက ရိပ်ကနဲ ဂရုဏာ ..မျက်ဝန်းတစ်စုံ..စူးနှစ်ရောက်ရှိလာ ကာ သမင်လည်ပြန်လေး ကြည့်သည်…လှေခါးကို လှုပ်နွဲ့ညင်သာစွာ..တက်သည်။ လေးထပ်ခန့်အ ရောက်တွင် တဖန် ပြန်ကြည့် ပြန်သည်။

အာရာဖတ်..ကြည်နူးငိုချင်စိတ်မျိုးကြီး ပေါ်လာ၏။ တရုတ်မလေး သလုံးသား ကစ်ကစ်လေးများက ရက်စက်စွာ ကုလားလေး နှလုံးသားကို ရိုက်ခတ်သွားလေတော့သည်။

“ ကျွတ်…ကော်ပြီလေကွာ…ဟဲ…ဟဲ”

ဘာတာဂျံက..မျက်နာရှေ့မှာ လက်ဝါးနှစ်ဖက်ကို ဆပ်ရိုက်ရင်း “ဆပ် ” ဟုအော်လိုက်မှ အာရာဖတ် သတိဝင်ကာ…ရှက် ပြုံးကြီးပြုံးပြီး…စာအုပ်ပုံနှင့် ခဲတံဒါဇင်လိုက် ဘူးများကို အစီအစဉ်မရှိ…နေရာ ပြောင်းရွေ့နေမိသည်။

“ မင်း…ထိ..ပြီ…အာရာဖတ်..”

“ ဟင်း….အေး…ငါထိပြီ…ဘာတာဂျံ..”

ညိုးငယ်စွာ ..ဝန်ခံလိုက်သော အာရာဖတ် စကားကြောင့် ရွတ်နှောက်နှောက် ..ဘာတာဂျံမျက်နာလဲ စိတ်မကောင်းစွာ တည်သွားလေတော့သည်။

................................................................................................

ဆူးလေ လမ်းမှ နံနက်သည် ခြောက်သွေ့လျက်ရှိသည်။ ကုန်ဈေးတန်းလမ်းကို ကျော်လာပြီး..လက်ဝဲ ဘက်သို့ကူးလိုက်ကာ…လော်စစ်ဟန်၏…ငါးထပ်တိုက်ခြေရင်းသို့ အာရာဖတ် ရောက်လာသည်။ နေ့ စဉ်ပြုလုပ်နေကျ ဈေးဘန်း ခင်းခြင်း ဝတ္တရားကို လုပ်ရဦးမည်။

ယနေ့တော့ ယခင်နေ့များထက် အနည်းငယ်မော၏။ လှေခါးအတိုင်း တက်လာသော အာရာဖတ် သည် တတိယထပ် ညာဘက်ထောင့်ချိုးမှ…အောက်သို့ပြန်ကြည့်၏။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ အိပ် မောကျနေကြဆဲဖြစ်၏။

အပေါ်ဆုံးထပ်ရှိ…ပစ္စည်းများထားရှိရာ အခန်းလေးသို့ရောက်သော်..အသင့်ပါလာသော ချိုင်းနားအာ မခံ သော့ကြီးဖြင့် သော့ခလောက်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် လော်စစ်ဟန် အိပ်ခန်းတံခါးက လက်လေးတစ်လုံးခန့်ဟ နေပြီး..အလင်းရောင်..ပြာပြာလက်လက်ကလေးက ဖြာထွက်နေသည်။

ညည်းသံ တိုတိုးကလေးက အာရာဖတ်နားထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်…တစ်စုံတစ်ယောက်များ နေမ ကောင်းဖြစ်လေရော့သလား…ဟုတွေးရင်း..တံခါးနှစ်ချပ်ကြားမှ..အသာအယာ စောင်း၍ချောင်းကြည့် လိုက်မိသည်။ လက်ထဲတွင်..သော့နှင့် သော့ခလောက်ကို ကိုင်လျက်သားဖြင့်…ချောင်းကြည့်လိုက် ခြင်းဖြစ်သည်။

တံခါးဟနေခြင်း…မီးလင်းနေခြင်းတို့ကြောင့် တစ်ယောက်ယောက် အိပ်ယာမှနိုးနေပြီဟုလည်း အာရာ ဖတ် ထင်သည်။ ရှေးမဆွကပင်..သည်အခန်းကို အာရာဖတ်..အကြိမ်များစွာ ရောက်ဖူးသည်။ တောက် ပသစ်လွင်သော သံရုံးသုံး ကတ္တီပါ…အနီ..ထိုင်ခုံကြီးများဖြင့်လူ ၈ ယောက်စာ စားပွဲတစ်လုံးရှိသည်.. ထိုမှ ကျော်လျင်..ပန်းနုရောင်အခန်းလေးကို ကာထားသော ဒေါက်လေးဒေါက်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ခန်းစီးလေးရှိသည်…ထိုခန်းစီး နောက်တွင်ကား..လူမြင်သူမြင်…ကုတင်ကြီးတစ်လုံးက လောစစ်ဟန် ၏ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားဆုံးသော ၂ ယောက်အိပ် တရုတ် ကုတင်ကြီးက ထီးထီးမားမား ရှိသည်။

ထု..အမြင့် ၂ ပေတိတိ ရှိလျက် အလျား ၁၀ ပေ အနံ ၈ ပေခန့် ကြီးမားသော ပယ်လယ်ရေမြုပ်မွေ့ ယာကြီးအား တရုတ်ပြည်ဖြစ်.ဒေါင်းဖို ဒေါင်းမ ကနေသည့် အိပ်ယာခင်း ရောင်စုံကြီးက ထည်ဝါခန့် ညားလွန်းလှ၏။ ကုတင်ထက်မှ…ဇာခြင်ထောင် ပန်းနုရောင်ကြီးသည် မျက်နှာကျက်ဆီမှ ရေပန်းဆိုင်း ကြီးတစ်ခုအလား ရှည်လျားစွာ ဖြာကျကာ ကွန်သဖွယ်..ကုတင်ကြီးတစ်ခုလုံးကို အုပ်မိုးထားသည်။လေးပေ မီးချောင်း အလင်းရောင်သည် ထွန်းလင်းတောက်ပနေ၏…လူသူ ကင်းရှင်းလျက် ငြိမ်သက် သော ဧည့်ခန်းမကြီးကို ကျော်၍..မျက်လုံးအစုံက ကုတင်ကြီးထံသို့ ရောက်၏။

“ အင့်….ဟင့်….အ…အင်း…..ဟင့်…….အင့်”

“ ပြစ်….ပြွတ်….ဗလွတ်…ဖွပ်….ပြွတ်…ပြွတ်…”

ရွံ့ဗွက်ပြင် တစ်ခုကို သူခိုးတစ်ယောက် ဖြတ်နှင်းလာသံမျိုး အသံတိုးတိုးလေးများ အာရာဖတ် ကြားနေ ရသည်။ အာရာဖတ် တစ်ကိုယ်လုံး နွေးကနဲ သွေးများ ပူနွေးစွာ ..ဖြာစီးသွားခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။အရိပ်မဟုတ်သော…အကောင်အထည်ကို ..အာရာဖတ် မြင်လိုက်ရပြီ….တွေ့ခဲ့ဖူးသော တရုတ်ကု တင်ကြီးပေါ်၌ မကျင်စိန်သည်…အဝတ်မဲ့ခန္ဒာကိုယ်ဖြင့် လှုပ်ရှားနေ၏။

ရှည်လျားသော ဆံပင်များက ကျောသို့ပြေကျနေ၏။ လက်နှစ်ဖက်က..ကုတင်စောင်းကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ…မြင်းစီးနေသကဲ့သို့ မြောက်ကြွ…မြောက်ကြွဖြစ်နေသည်။ ခါးကို ကော့ကာ…ရင်ဘတ် ကို ရှေ့သို့ ပြစ်တင်ထားမှုကြောင့်..ဖင်ကြီးက..နောက်သို့ ကော့ထွက်နေသည်..ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးက တစ်စုံတစ်ခုကို …အားပါးတရ ညှပ်ထိုင်ထားပုံရသည်။မကျင်စိန်က ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ အီး……အား…..ကျွတ်ကျွတ်…ကျွတ်…”

ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ညီးတွားသံဟု အာရာဖတ် သိ၏။ အိစက်သော ပင်လယ်ရေမြုပ် မွေ့ယာ ကြီးထဲတွင် နစ်မြုပ်နေသော ယောက်ျားကို ..အာရာဖတ် မမြင်ရ…။

သို့သော…မကျင်စိန်နှင့် လိုးနေမှတော့ ကိုးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းသည် ..လောစစ်ဟန်ပဲ ဖြစ်ရပေမည်။ ပန်း ပွား အနားများပါသော ခေါင်းအုံးကြီးတစ်လုံးက..ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ ကျနေသည်…အနီအနက်..လေး ကွက်ကြား စောင်ကြီးတစ်ထည်က…ကုတင်ခြေရင်းမှာ ပုံနေ၏။

ခြေရင်းဘက်..ကုတင်ဘောင်ပေါ်တွင် မကျင်စိန်၏ ဘရာစီယာ လန်းလန်းလေး တင်ထားသည်။ အာရာဖတ် အခန်းတံခါးကို အသာဆွဲဟ ကာ ကြည့်သည်။ တရုတ် ပတ္တာ အကောင်းစားများမို့ ဘာအသံမှ မထွက် “ရှိ”ကနဲ တံခါးပွင့်သွား သည်နှင့် အာရာဖတ်..ကိုယ်လုံးကို ..စောင်းဝင်လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းရှိ ဆိုဖာ အမြင့်ကြီးတစ်လုံး နောက်သို့ လေးဘက်ထောက်၍ ကူူးသွား၏။

“ ပြွတ်…ပြစ်…ဗွတ်….ဗွပ်…ဗလွတ်…”

“ ပြစ်..ပလပ်….ပြလပ်…..ပြစ်….ပြွတ်…ပြွတ်”

ခြင်ထောင်ကြီးက သိသိသာသာ ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေသည်….မကျင်စိန်တို့ဘက် ရောက်လာသော အာရာဖတ် မျက်လုံးကြီးများပုဇွန်တုပ် မျက်လုံးကဲ့သို့ပြူးထွက် မတတ်ဖြစ်သွားရလေသည်။

“ ထ…အုံးကွယ်…ဟင့်….ဟင့်….မောလာပြီ”

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး…ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် တောင့်တင်းလှပသော မကျင်စိန် ဖင်ကြီးသည်..အာရာဖတ်တို့ ပလက်ဖေါင်း ဈေးသည်များ၏ အလွန်ပြောစရာဖြစ်သော ဖင်ကြီးဖြစ်သည်။

တရုတ်မ ဆိုသော်လည်း..မကျင်စိန်က..အီပြဲကြီး ဝ ခြင်းမျိုးမဟုတ်ပေ…မွန် ကပြားမို့ ..မကျင်စိန် အ သက် ၃၀ ကျော်သည့်တိုင် အရွယ်မကျပဲ…မဝလှသလို..ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်လေး။စိတ်ထနေဟန်ရှိသော မကျင်စိန်သည်..ဖင်ကြီးကို အသာလေး ကြွလျှက် ငုံ့ကြည့်လိုက်၏။

“ ရှီး…….အား……..အ”

“ ဘလွတ်…ဘွတ်…ပြွတ်”

အာရာဖတ် ခန်းစီးစကို အသာဆွဲဟ..ကြည့်သည်…အာရာဖတ် အသက်ရှူများ ရပ်မတတ် ခံစားလိုက် ရသည်။ မကျင်စိန်၏ ပြဲအာနေသော စောက်ဖုတ် ကြီးကို မြင်ရခြင်း…ထိုစောက်ဖုတ်ဖွေးဖွေး ဖေါင်း ဖေါင်းကြီးထဲမှ…ရှည်လျားကြီးမားလွန်းသော ..ငါးရှဉ့်တစ်ကောင် ထွက်လာသလို..ပြောင်တင်းပြစ်ချွဲ နေသော အကြာပြိုင်းပြိုင်းနှင့် လီးကြီးထွက်လာပုံ။

မကျင်စိန်၏ ရှုံ့နေသော စအိုပေါက်လေးကို မြင်ရသည်အထိ..ကုန်းထလိုက်သောအခါ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ပြီး..ဗိုက်ပေါ်သို့ ဘတ်ကနဲ ..ကျသွားပုံ။လူပျိုသိုးလေး….အာရာဖတ်…ထိုင်းကနဲ ထိုင်းကနဲ..သွေးများ ဆောင့်တိုးလာပြီး..ပေါင်ကြားမှလီးက တောင်လာတော့သည်။

“ ထ….အို…ကွာ…သူကလဲ..ဇိမ်ခံနေပြန်ပြီ”

မကျင်စိန်က..ညင်ညင်သာသာလေး ဖွထိုင်ထားသော ဧရာမလီးကြီးကို ဆော့ကစားရင်း ရှက်ပြုံးရဲရဲ လေးဖြင့်…လှုပ်ခါ…လှုပ်ခါ….ကိုင်ရမ်းလိုက်သည်။ အာရာဖတ် မြင်ဖူးသော လီးများထဲ၌ ထိုလီးကြီးမှာ တကယ့်ကို တန်ဘိုးရှိလှသည်။

ကွမ်းသီးခေါင်း ထိပ်ပိုင်းကြီးက…ပတ္တမြားတစ်လုံးလို နီရဲနေသည်။ ထိုမှ အောက်တစ်လက်မအကွာ တွင် ဒစ်ကြီးက သာမာန်လီးများကဲ့သို့ ခပ်ရိုးရိုးမဟုတ်ပဲ မိုးပြဲဒယ်ကြီး စောင်းထားသလို နှုတ်ခမ်းသား ကြီးများက ဘေးကို ပြန့်ကားထွက်နေပြီး လီးချောင်းကြီးထက် အနည်းငယ် ကြွတက်နေသည်။မကျင် စိန်က ထိုဒစ်ကြီးကို ငုံ့၍ ပါးစပ်အပြည့် စုပ်သွင်းပြစ်လိုက်သည်…မကျင်စိန် နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေး…။

.....................................................................................................

မကျင်စိန်..ဦးခေါင်းရှိ ဆံပင်ရှည်ကြီးများကို  ကျော်ဇောက..ဖွကစားလိုက်…သပ်ချပေးလိုက်လုပ်ရင်း ကျောပြင်အတိုင်း လက်ကို လျောဆင်းလာသည်။ ဖင်ထောင်ကာ…ကုန်းစုပ်နေသော မကျင်စိန် စောက်ပတ်ကြီးက ဖင်နှစ်ချမ်းကြားမှ…ပြဲပြဲအာအာကြီး ပြူးထွက်နေသည်။ကျော်ဇော လက်က စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ထိုးသွင်း၏။

“ အင်း…ဟင်း….အွန်း……..အွတ်….အွန်း….အွန်း”

“ ပြွတ်…ပြစ်….ပြွတ်….ပြွတ်..”

မကျင်စိန်က လီဗာတင်းပေးလိုက်သော စက်ရုပ်တစ်ခုကဲ့သို့…မြန်မြန်ကြီး စုပ်လိုက် ငုံ့လိုက်လုပ်၏။ ဖင်ကို အနှိုက်ခံလိုက်ရသည်နှင့် မကျင်စိန် လှုပ်ရှားမှုများက အလိုလိုမြန်သွားကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကျော ဇောက မကျင်စိန် ကျောပြင်လေးကို ရင်ဘတ်ကျယ်ကျယ်ကြီးနှင့် အုပ်မိုးလျက်..စောက်ပတ်ပြဲပြဲကြီး ကိုမိအောင်ပင်နှိုက်သည်။ ကျော်ဇော လက်ခလယ် တစ်ချောင်းက..မကျင်စိန်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်း သားလေးများကို  ဝိုင်းကာ.ချိတ်ကာ..ပွတ်သပ်ပေးသည်..မွှေပေးနေသည်။ မကျင်စိန် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး က ဘယ်ညာခါရမ်းနေသည်။ ကျော်ဇောက အဆက်မပြတ်..မွှေပေးလေ မကျင်စိန် ဖင်ကြီး ခပ်ကြမ်း ကြမ်း..ရမ်းခါနေလေဖြစ်သည်။

“ အွန့်…အွန်း…..ဟွန်း..ဟွန်းဟွန်း”

မကျင်စိန်က မဆန့်မပြဲငုံထားရသော လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှ..ထုတ်ပြစ်ခြင်းမပြုပဲ…မျက်စေ့မှေးကာ မျက်တောင်ကော့ကြီးများစင်းလာပြီး တဟွန်းဟွန်းဖြင့် အောင့်သီးအောင့်သက် အသံကလေးထွက် အောင်ငြီးသည်။ ဖင်ကြီးကို..ဘယ်ညာ ယိမ်းနွဲ့နေရာမှလည်း နောက်သို့ ဖတ်ကနဲ ဖတ်ကနဲ ပြစ်ပြစ် ဆောင့်ပေးနေပြန်ရာ..ချောင်းကြည့်နေမိသူ အာရာဖတ်အဖို့…အနောက်မှ ခွလျက်တအားလိုးပြစ်ချင် စိတ်များမှာ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်လာလေသည်။

သူမ စောက်စေ့လေးကို မနားမနေ ဆက်တိုက် ပွတ်ပေးလေလေ..မကျင်စိန်က ကိုကျော်ဇောလီးကြီး ကို ဒလကြမ်းစုပ်လေလုပ်နေရာ ပွဲမှာ သွားပြိုင်သကဲ့သို့ ကြမ်းတမ်းလာ၏။ ကိုကျော်ဇော…မျက်နာမှာ လည်း တစ်ခါတစ်ရံ ရှုံ့ရှုံ့သွားလိုက်…ဒူးနှစ်လုံး..ဆတ်ကနဲ ထောင်လာလိုက်ဖြစ်နေသည်။ကြာတော့…မကျင်စိန်..မနေနိင် လီးကြီးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် အသာအယာလေး စုပ်ယူလိုက်သည်။ လီးတစ်ခုလုံးမှာ ဖေါင်းကားနီရဲလာပြီး..အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်လာလေသည်။

“ အား….အိုးအိုး…မကျင်စိန်ရယ်…တော်လှချည်လားဗျာ….ဒါကြောင့်လဲ…လော်စစ်ဟန်ကြီးက ခင်ဗျား ကို စွဲစွဲလန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေတာပေါ့နော်..ဟင်း ဟင်း ဟင်း”

“ သွားစမ်းပါ..ဘာတွေလျောက်ပြောနေမှန်း မသိဘူး”

မူနွဲ့ ရှက်ရမ်းသော..မျက်စောင်း စူးစူးလေးကိုထိုးရင်း မကျင်စိန်က..မောလှိုက်စွာ ရန်တွေ့သည်။ သူမ ၏ ဖြူသွယ်သော လက်ကလေးများကမူ..ကိုကျော်ဇော၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော အိုလံပစ် လီးကြီး ကို အားပါးတရကြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်…လီးထိပ်ကြီးက ရဲကနဲ..ရဲကနဲ…ဖြစ်ခါ..မှည့်ရွဲသော ပန်းသီးအခွံကဲ့သို့ ဆီသုတ်ထားသည့်အလား တင်းပြောင်လာပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ တုန်ခါသွားသည်။ အကြောကြီးများ အစွမ်းကုန် ဖေါင်းကားသွားသည်။

“ အား….အီး…အ..အ..အ.”

ကျော်ဇောက လက်နှစ်ဖက်ကို မွေ့ယာကို နောက်ပြစ်ခါ ထောက်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို ကော့ကော့ထိုး ပြီးအော်လိုက်သည်။ လီးထိပ်မှ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်းထွက်လာသော သုတ်ရေများက မကျင်စိန် နို့ ကြီးနှစ်လုံးကို ထိမှန်ကြသည်။

“ ဟင်း….အရမ်းပြင်းတာပဲ….စောက်ခေါင်းထဲမှာသာ ဆိုရင် ဘယ်လောက်ခံရမလဲ မသိဘူး”

မကျင်စိန်က ..မကြားတကြားလေး..စွေစောင်းကြည့်ရင်း ပြောကာ..ရှက်ပြုံးလေးဖြင့် မျက်နှာနှင့် ရင် ဘတ်မှ သုတ်ရည်များကို ..လက်ဖြင့် သုတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဖွေးနု…သော ဖယောင်းသားကဲ့သို့သော မကျင်စိန်၏ အသားဝင်းဝင်းလေးမှာ သုတ်ရည် တန်ခိုးကြောင့် ပြောင်၍..လက်လာသည်..နို့နှစ်လုံး မှာ ပင်ကိုယ်ကပင် တင်းရင်းမာကျစ်လျက် ဖေါင်းဖေါင်းကားကားကြီးများ ဖြစ်လေရာ..လီးထိပ်မှပန်း ထုတ်လိုက်သော သုတ်ရည်များဖြင့် လိမ်းကျံသလိုဖြစ်သွားပြီး…မီးချောင်းအလင်းရောင်အောက်၌ လှ ပတင်းပြောင်လာသည်…ချောင်းကြည့်နေသော အာရာဖတ်ခမျာမှာမူ ..နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အခြမှ..ဆုပ် ကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများအား မနားတမ်း စို့ပြစ်ချင်စိတ်ကြီး ဝင်လာမိပြန်လေသည်။

သာမန် အချိန်များ၌ မကျင်စိန်ကို သွားသွားလာလာ မြင်နေရသော်လည်း.. တောင့်တယ်..လိုးရလျင် ကောင်မယ်…ဟုလောက်သာ စိတ်ကူးယဉ်မိခဲ့ဘူးသည်။ ယခုကဲ့သို့ ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်ကြီး..နဖူး တွေ့ဒူးတွေ့..တွေ့ရသောအခါ မကျင်စိန်သည် အင်မတန်လိုးချင်စရာကောင်းသော ပစ္စည်းကြီးဖြစ် မှန်း ခံစားသိရှိလာလေတော့သည်။

မကျင်စိန်၏ လက်တဝါးအုပ်စာ မျှမကသော စောက်ဖုတ်ကြီး၏ ဆွဲဆောင်မှုအင်အားကပင် အာရာဖတ် လိုလူပျိုသိုးလေး မဆိုထားနှင့်မည်မျှပင်အတွေ့အကြုံရှိသူဖြစ်စေ မကျင်စိန် စောက်ဖုတ်ကြီး လှန်ပြ ရုံ ဖြင့် ပြေးလိုးချင်စိတ်ပေါက်သွားမိပေလိမ့်မည်။ မကျင်စိန်ကား ဤမျှလောက်ပင် လိုးချင်စရာကောင်း သော အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

“ ကဲ….မိုး လင်းတော့မယ်..”

မကျင်စိန်၏ လှပသော…မျက်စောင်းကလေး နှင့် အပြောကို ကျော်ဇော မဆိုထားနှင့် အာရာဖတ်ပင် ကြည်နူးမိ၏။ မတ်တောင်နေသောလီးကြီးကို ခပ်သာသာလေး တစ်ချက်ပုတ်ခတ်ကစား လိုက်သည်.. လီးကြီးက ခလုတ်တိုက်ခံလိုက်ရသော ရာဘာချောင်းကြီး တစ်ချောင်းအလား တုန်ရမ်းသွား၏..လီး ကြီးဤသို့ ခါရမ်းလှုပ်ရှားသွားသည်ကို မျက်လုံးကလေးမှေးစင်းသွားအောင်ပင် ကြည့်ရင်းရယ်မောကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်လေသည်။

ပန်းပုရုပ်တစ်ရုပ် ထောင်ထားသလို သေးကျဉ်လှပသော တင်ပါးအပေါ်မှ ခါးလေးကို စုံကိုင်ဆွဲညှစ်ပြီး ဖင်ထောင်၍ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပြစ်ချင်စရာကောင်း၏။

“ ကဲ…မိုးလင်းတော့မယ်လို့…ဆိုနေ”

အနီးရှိ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေး ဆွဲယူကာ..မကျင်စိန်က ခပ်နွဲ့နွဲ့ကလေး စောင်း ပြောလိုက်သည်။ ကိုကျော်ဇောက မကျင်စိန် ဤသို့ချစ်စဖွယ် လှုပ်ရှားနေပုံကလေးကိုပင် မျက်စိအရ သာခံ၍ ကြည့်နေမိပေရာ…မကျင်စိန် ပါးလေးများဖေါင်းလာအောင်…နုတ်ခမ်းကို တမင်ကြီးစူပြစ်လိုက် လေသည်။

“ ကြည့်..ဘာလုပ်နေတာလဲ…လို့”

“ သိပ်လှလို့…ကြည့်နေမိတာပါဗျာ”

“ သွားပါ…ဒါနဲ့ပဲ…ညာ..ညာပြီး ဟင်း….မပြောလိုက်ချင်ဘူး..သိပ်လည်တာပဲ”

မရေတွက်နိင်သော မျက်စောင်းလေးတစ်ချက် ထိုးလေသည်။ မကျင်စိန်၏ အလှဆုံးအချိန်မှာ ဒီအချိန် ပဲဖြစ်မည်ထင်၏။

“ ညာ…ညာပြီး..ဘာဖြစ်လဲ…ပြောလေ..ပြော”

“ အို…ကြည့်ပါလား…သူသိရဲ့သားနဲ့”

“ မသိလို့ပေါ့…ညာပြီး..ဘာလုပ်မိလို့လဲ…ဟင်”

“ ညာပြီး…လိုးတာလေ….ညာပြီးလိုးတာ…ကဲ”

“ ကဲ”

ဟု ပြောရင်း မကျင်စိန်လက်ကလေးက ကိုကျော်ဇောလီးကြီးကို ကိုင်ချိုးလိမ်မည့်ဟန် ပြုလိုက် လေသည်။ ဤသည်ကိုပင်ကိုကျော်ဇောက အကြီးအကျယ်မနောခွေ့ကာ တဟားဟား ရယ်သည်။

“ ဟား…ဟား…ဟား….ဟား…”

“ ဟေ့…သိပ်အကျယ်ကြီး မရီနဲ့လေ…ဟိုဘက်အခန်းထဲမှာ ကောင်မလေးတွေ ရှိတယ်”

“ ဆောရီး…ဟား…ဟား…ဟား…”

ကိုကျော်ဇောက ဆောရီး ဟု ပြောရင်း မကျင်စိန် ကိုယ်လုံးကလေးကို သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့အသာအယာ ပွေ့သွင်း ပိုက်သိမ်းလိုက်သည်။

“ ကွယ်…မြန်မြန်လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး”

“ လိုးမှာပါအချစ်ရယ်….ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးမှ မလိုးရင်…ဒီကမ္ဘာမှာ အမိုက်ဆုံးလူ ဖြစ်သွားမှာပေါ့”

“ သွား….လူကို အပေါစား ကျနေတာပဲ”

မကျင်စိန် မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး မကျေမနပ်လေးဆို၏။ လက်ကလေးတစ်ဖက်ကမူ…ကိုကျော်ဇော လမွှေး မဲမဲကြီးများကို ကောက်ရိုးပုံဖွသလို ဖွကစားနေသည်။ လမွှေးအုံ မဲမဲကြားအတွင်းမှ တိုးထွက် တောင်ထနေသော ကိုကျော်ဇော လီးကြီးမှာ တုတ်ခိုင်လှပြီး ..မကျင်စိန်၏ ဆုပ်ကိုင်ကစားပေးမှု ကြောင့် မြွေဟောက်တစ်ကောင်..ပါးပြင်းထောင်လာသည့်အလား…တောင်မတ် မာကျောလာလေသည်။

“ မကျင်စိန်…လေးဘက်ထောက်ပေးလေ…နော်”

“ အဟင်း…ဟင်း….ဟင်း…ဟင်း”

မကျင်စိန်က ..ရှက်ရယ်လေး တစ်ချက်ရယ်လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ်၌ လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်လေ သည်။ အလှပဆုံးသော ကျောက်ဆစ်ပန်းပုရုပ်များထဲ၌ ဟာဗင် ဆိုသူ ပန်းပုဆရာ၏ လေးဘက် ထောက် နတ်ဖုရားမ ရှီးလား ကို အနုပညာသမားများက စံထားကြသည်ဟု ဆိုသည်။ ယခုမကျင်စိန် ၏ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း အမူအယာလေးဖြင့် မပြုံးတုံ့တုံ့..ပြုံးတုံ့တုံ့လေးလုပ်ခါ လေးဘက်ကုန်းပေး ရှာ သော ပုံကလေးကိုသာ ဟိုအနုပညာဆရာကြီးများမြင်လျင် ဟာဗင်ရုတ်ထုသည် မြောင်းထဲရောက်သွားလိမ့်မည်ဟု အာရာဖတ် ထင်သည်။

မကျင်စိန် လေးဘက်ထောက်ထားပေးသော အခါ နို့နှစ်လုံးကခပ်တွဲတွဲ အောက်သို့စိုက်ကျနေသည်။ ဖင်ကိုကော့၍ ပင့်တင်ပေးထားသောကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ ပြူပြီးစူထွက်နေ သည်။ အရည်ရွမ်းသော သစ်သီးစိမ်းကြီးအလား မက်မောနှစ်ခြိုက်စရာကောင်းလှသော ဤမြင်ကွင်း ကို အာရာဖတ်က…တံတွေးတနင်နင်ဖြင့် ချောင်းကြည့်နေရသည်။

ပေါင်ကြားမှ အာရာဖတ်လီးကလည်း သွေးဆာနေသော လူသတ်သမားကဲ့သို့ ဒေါသတကြီး မာန်တဖီ ဖီဖြင့် ငေါက်ကနဲ..ငေါက်ကနဲ…ပေါင်ကြားမှ ရုန်းကန်လို့နေသည်။

ကိုကျော်ဇောက နေရာယူလိုက်သည်…ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ရှိနေသော မကျင်စိန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ကြည့်ရင်း အာရာဖတ်မှာ…ဘာလိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ တောင်မတ်ပြီး မာန်ထလာသော လီးချောင်းကြီး ကိုကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်မိလေသည်…တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးများဆူပွက်နေသည်။

“ အေ့….ဟင်…..ဝင်သေးဘူးကွယ်”

ကိုကျော်ဇောက မကျင်စိန် ခါးလေးကို စုံကိုင်ပြီး သူ့လီးထောင်ထောင်ကြီးဖြင့် မှန်းတေ့ကာ လိုးသွင်း လိုက်လေရာ..လီးက…စောက်ပတ်အောက်သို့ချော်ပြီး လွတ်သွား၏…မကျင်စိန်က လီးထိပ်နှင့်သူမ စောက်ပတ်တေ့မိစေရန် ဖင်ကြီးကို အငြိမ်မနေပဲ..ရွေ့လျားတည့်ပေးရင်း တခစ်ခစ်ရယ်ကာ..ဆံပင် များကို ဆတ်ကနဲ မော့၍ပင့်တင်လိုက်လေသည်။

“ ဘာလိုဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး….သူ”

မကျင်စိန်…အတော်မျက်စောင်းထိုး သန်သည်။ မကျင်စိန်လက် တစ်ဖက်က ကိုကျော်ဇောပေါင်ကို လက်ပြန်ကလေး ဖတ်ကနဲ ရိုက်ရင်းပြောသည်။

“ မကျင်စိန်…ကိုင်သွင်းလိုက်ဗျာ”

ကိုကျော်ဇောက မကျင်စိန် ကျော်ပြင်လေးပေါ်တွင် ဝက်မှိန်း မှိန်းရင်း လေသံကလေးဖြင့်ပြောလိုက် သည်။ မကျင်စိန်က စိတ်မရှည်သလို..သက်ပြင်းကို ဟင်း…ကနဲ ရှိုက်ရင်း ပေါင်ကြားမှလက်လျှို၍နှိုက် ခါ..လီးကြီးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။

လမွှေးများက မကျင်စိန် ဖင်သားနုနုကြီးများနှင့် တွေ့ထိပွတ်သပ်မိသောအခါ…လီးထိပ်သည် စောက် ခေါင်းဝ၌ဗူးဆို့ဆို့သည့်အလားတစ်တစ်ဆို့ဆို့ကြီး တေ့မိသွားသည်။

အာရာဖတ် ချောင်းနေရာက ကုတင်ခြေရင်းပိုင်းဖြစ်ပြီး…ထိုတံခါးကြားရှိ အပေါက်မှ အတိုင်းသား အ မြင်မှာ ကောင်းနေသည်…အားလုံးကို ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ မြင်နေရသည်။မကျင်စိန်၏ စောက်စိ ပြူးပြူးကြီးကြားထဲသို့ လီးကလက်မဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်နှင့်…မကျင်စိန်၏ ဖင်စအိုဝလေး ရှုံ့ကနဲ ..တွန့်ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

“ ဗြွတ်..ဘွတ်….စွတ်…”

“ အ…ဖြေး….ဖြေး…ကိုကျော်ဇော“

“ ဗြွတ်…ဗြစ်…တစ်….ဘွပ်”

“ အား….သေပါပြီ..ကျွတ်….ကျွတ်ကျွတ်”

“ ပြွတ်စွတ်…ပြွတ်စွတ်”

“ ဟင့်….ဟင့်…ဟင့်…..အင့်….အင့်….ဟင့်”

ကိုကျော်ဇောက ပြွတ်ကနဲ..ဆတ်ဆတ်ကလေး ဆောင့်သွင်းလိုက်…စွတ်ကနဲ..ထုတ်လိုက်..ပြွတ်ကနဲ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး..ဆောင့်လိုးလိုက်..ပြန်ထုတ်လိုက်…လိုးပြစ်လိုက်သည်။ တစ်ချက်ဆောင်လိုက်တိုင်း လီးကြီးက အတားဆီးမရှိ အဆုံးသို့ အရင်းရောက်သည်..မကျင်စိန် လည်ချောင်းအတွင်းမှ ဟင့်ကနဲ လေများ ကန်ထွက်လာပြန်သည်…ထပ်ဆောင့်ပြန်သည်..ဟင့်ကနဲ အသံထွက်လာပြန်သည်…ထပ်ခါ ထပ်ခါ..အဆက်မပြတ်လေး ဆောင့်လိုးလိုက်သော ..အခါတွင်မူ ဟင့်…ပြွတ်စွတ်..ဟင့် ..ပြွတ်စွတ်.. ဟင့်..ဟူသောအသံများ အတွဲလိုက် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။

“ ဗြွတ်….ဗြစ်….ဘွပ်….ဘွတ်….ပြွတ်စွတ်”

“ ဟို့အိုး…..ရှီး….အား…..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်”

လေးဘက်ထောက်ရက်ကလေး မှ တစ်ခါတစ်ရံ မကျင်စိန်၏ခါးလေးက ကုန်းသွားရှာသည်။

“ ရှီး……အား…..အဆုံးပဲကွယ်….သေတော့မှာပဲ…..အင့်……အား…အင်း….အ..အ..အအ ”

“ ဖြေး  ဖြေးလုပ်ပါ…ကိုကျော်ဇောရဲ့…တကထဲ…ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကို မသိဘူး…ဒီမှာဖြင့် သေတော့ မယ်”

“ အမလေး….သေတော့ မသေလိုက်ပါနဲ့ကွာ”

“ မင်းသေရင်…ဒို့ပါလိုက်သေပြစ်လိုက်မှာ…ဘယ်ရမလဲ”

ဖုံးဖိမရသော မျက်လုံးများက ကြည်နူးကျေနပ်စွာ ရယ်သည်။ အချက် ၂၀ ခန့် ဆောင့်အပြီး၌ စောက် ပတ်ထဲမှ ယိုစိမ့်လာသော အရေပြစ်ချွဲချွဲများက လီးမှတဆင့် ကိုကျော်ဇော…ဆီးခုံနှင့်..မကျင်စိန် ဖင် ထိကပ်ဖိပွတ်မိတိုင်း ဗြိကနဲ….ဗြိကနဲ အသံထွက်သွားလေသည်။ ဒီရေအလား တစတစ အရှိန်မြင့်မား လာကြသော ကြောင့်..ပူနွေး စိုစွတ်သော…စောက်ပတ်နှင့် လီးကြီးဝင်သံ..ထွက်သံက မြန်လာသည်.. ကြမ်းလာသည်။ မြန်လာ…ကြမ်းလာသလို အသံများလဲ ကျယ်လာသည်။

“ ပြွတ်စွတ်…ဖတ်….ဖတ်…ဖတ်…ပြွတ်စွတ်..”

“ အို့…..အို့….အို့…..ဖြေးဖြေး…ဆို…အင်း…အင့်”

“ ဖတ်…ပြွတ်စွတ်…ဖတ်…ပြွတ်စွတ်..ဖတ်”

ကိုကျော်ဇောက သူ့တင်ပါးကြီး ခွက်…ခွက်ဝင်သွားအောင်….အင်နှင့်အားနှင့် ဆောင့်သည်…တွဲကျ နေသော ဂွေးစိကြီးက မကျင်စိန်…စောက်စိကြီးကို အောက်မှ ပင့်ကာ…ပင့်ကာ..ဖတ်ကနဲ..ဖတ်ကနဲ ရိုက်မိသည်။ မိန်းမတွေအတွက် ယောက်ျားဂွေးစိဖြင့် စောက်ပတ် သို့မဟုတ် ဖင်ကို တဖတ်ဖတ် ရိုက် ပေးခြင်းခံရခြင်း အရသာအတွက် ပြီးပြည့်စုံလေသည်။ တချို့ယောက်ျားများ ဂွေးစိမှာ မာကျစ်ပြီး.. တင်းနစ် ဘောလုံသဖွယ်….အထက်တက်ကပ်နေတတ်ကြသည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် မိန်းမများအတွက် ခံစားမှုလျော့နည်းပြီး.ပြည့်စုံမှုမရှိလှချေ။

ယခုမူ…ကိုကျော်ဇော၏ ရိုက်ချက်..ပြင်းထန်မှုကြောင့်..မကျင်စိန်ခမျှာ အလွန်အမင်း အရသာရှိကာ ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ ထောင်၍ ထောင်၍ ပြန်လိုးပေးနေမိသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံးတွင် အပြည့်အဝ ခံစားကြရပြီး ကာမမီးတောက်ကြီးများ တဟုန်းဟုန်းဖြင့် လောင်ကျွမ်းဝါးမြိုနေလေတော့သည်။

“ ထွက်…ထွက်တော့မယ်…ကိုကျော်ဇော ဆောင့်..အ…ဆောင့်…ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ…ကိုကျော်ဇော ရယ်”

မကျင်စိန်မှာ မချိတင်ကဲ ငိုသံပါကြီးနှင့် ပြောရင်း အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိရှာ လေသည်။ ဖြင်းကနဲ…တင်းကနဲ…ဆောင့်သွင်းလိုက်သော လီးကြီးက…စောက်ပတ်အတွင်း..အပြည့် ဝင်၍ သားအိမ်ခေါင်းကို ထုတ်ကနဲ…ထုတ်..ကနဲ ဆောင့်မိလေရာ မကျင်စိန်မှ မျက်ရည်လေးများပင် ဝေ့ဝဲလာကာ…ဖွါလံကျဲနေသော ဆံပင်များကိုပင် ပြန်လည်မသပ်တင်နိင်တော့ပဲ…တအီးအီး..တအအ ငြီးကာ အလိုးခံရင်း…စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရေများ ပန်းထွက်လာလေတော့သည်။

“ ဟင့်….အ…ဟင့်….အင့်….အ….ဟင့်အ”

ကိုကျော်ဇောကလဲ ပန်းဝင်ခါနီး…ရှိသမျှစွမ်းအားကို…အကုန်သုံးကာ…ပစ်..ပစ်ဆောင့်လိုးလိုက်လေ ၏။

“ အား…..အား…..အမေရေ…အဟင့်ဟင့်”

မကျင်စိန် လည်ပင်းလေးမော့ကာ တစ်ချက်အော်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ဝမ်းလျားထိုး မှောက်ကျသွားလေ တော့သည်။ လဲကျသွားသော မကျင်စိန် စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကိုအမိအရ လိုးသွင်းရင်း…ဖင်သားအိ အိကြီးပေါ်..ဆီးခုံမဲမဲကြီး…ဘတ်ကနဲ…ဘတ်ကနဲ…မြည်အောင် ဆောင့်လိုးပြီးမှ..သုတ်ရေများကို ပန်း ထုတ်လိုက်လေသည်။

“ ဟား…..အား…..”

မကျင်စိန် ကျောပေါ်သို့ မှောက်ချရင်း ငြိမ်သက်သွားလေ၏။ အာရာဖတ်မှာလည်း…ဤမျှရှင်းလင်း ပြတ်သားသော လိုးပွဲကြီးမျိုးကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ် မြင်ဘူးခြင်းဖြစ်ရာ ဂွင်းတိုက်ရင်း…သုတ်ရည်များ ထွက်ကုန်သဖြင့်…လော်စစ်ဟန်..အိပ်ခန်းထဲမှ အမြန်လစ်ထွက်ခဲ့ရလေ၏။

..........................................................................................................................

“ သနားတယ်ကွာ…”

“ ဘာဖြစ်လို့…”

“ ဟား…မကျင်စိန်နဲ့…ကျော်ဇောနဲ့ ခိုးစားနေတာများ လူတိုင်းသိတယ်..အာရာဖတ်..ဘာလဲ..မင်းက လော်စစ်ဟန်ကြီး မသိဘူးများထင်လို့လား…ဟင်”

“ အိုး..လော်ကြီးသိရင်…ကွိုင်ပူကုန်မှာပေါ့”

“ နိုး…နိုး..သိတယ်…လော်ကြီးသိတယ်..သိပ်သိတယ်…မင်း..လော်ကြီးကို လျော့မတွက်နဲ့..အာရာဖတ် လော်ကြီး မကျင်စိန်ကို လွှတ်ပေးထားတာ သိလား..ကျော်ဇောရဲ့ မိတ္တူကူးစက်ဟာ တစ်နေ့ လော်ကြီး ပိုင်လာစေရမယ်..ကြည့်ထား”

“ စောက်ရေးမပါတာ…ဘာမှ မဆိုင်ဘူး”

“ မင်း..ငါပြောတာမယုံရင်ကြည့်နေ..လော်ကြီးက မကျင်စိန်ထက် ကောင်းတာလေး ရှိနေတယ်လေ ကွာ”

“ ဘာ..ဟုတ်ရဲ့လား…ဘာတာဂျံ ..ရယ်”

“ ကျွတ်…ကုန်ဈေးတန်း..လမ်းမတော်သံဈေး ဘယ်နားမှာဖြစ်ဖြစ် ငါ့ခြေရာတွေချည်းပါ..အာရာဖတ် ရယ်..မင်းက လော်ကြီးနဲ့တွေ့တာ ခုမှ..လေးငါးနှစ်ရှိသေးတာ..ငါက ချာတိတ်ဘဝကထဲက ပေါင်းလာ တာ”

“ ဒါဆို…လော်ကြီးရဲ့..ကစ်ပင်..ကဘယ်သူလဲ”

“ ဟ..အရိပ်ပြလဲ အကောင်မထင်တဲ့ကောင်ပါလား..အေး…လေခွင့်လွတ်လိုက်ပါတယ်..ဒီမှာ..မကျင် စိန်မရှိတဲ့အချိန်..အိမွန် ကျောင်းသွားတဲ့အချိန်..မင်းတက်ပြီး အသာချောင်း..အဲဒီ တရုတ်ကုတင်ကြီး ပေါ်မှာပဲကြည့်”

“ မထချင်တော့ဘူး..ကိုကြီးရယ်..ဟင့်ဟင့်”

ရေချိုးပြီး ကျောင်းသွားရန် အဝတ်အစားလဲလာသော အိမွန်..ခြေထောက်ကလေးများ..ဦးလေးလော် စစ်ဟန် အိပ်ခန်းမရောက်ခင်ပင်ရပ်သွားသည်။ နံနက်ပိုင်း ကျူရှင်တခုသို့အပြေးအလွှားသွားပြီး ကွတ်ခိုက်မှ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့်တွေ့သည်။ အိမ်သို့ ကလပ်စ်အမီပြန်သည်..ရေချိုး..အဝတ် လဲ..။

နော်အဲမူနှင့် လော်စစ်ဟန်က .. အိမွန် ကျောင်းသွားပြီထင်ကြသည်။ မကျင်စိန်က..ဘိုကလေးဈေးသို့ သွားပြီး လပ် သွားသော ကာလလေးကို ချိုမြိန်စွာ အသုံးချကြ၏။

“ ထပါအုံး…ညီမလေးရယ်…ကိုကြီး လိုး ရတာ မဝသေးလို့ပါ..ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ…”

အိမွန်..ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားသည်။နားထဲသို့ ပူပူလောင်လောင်ကြီး ဝင်လာသော အသံတိုးတိုး လေးများကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တောင့်တင်းသွားသည်..ရင်တစ်ခုလုံး…လဲ ရှိန်းကနဲ..နွေးကနဲ.. ခုန်သွား၏။

“ အဲမူ…လာ…ဒီမှာ..ထိုင်…နော်”

အိမွန်..နားကိုပိတ်လိုက်မိသည်…မောလာသည်။ ငါးထပ်တိုက်ကြီး၏ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ စောစီးစွာ သွေးဆာနေသော အသံလေးများက..အိမွန်ဆိုသော အပျိုစင်မလေးကို..တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွား စေ သည်။

“ ဟင့်..ကိုကြီးက…အရမ်းဆောင့်တာ”

“ စားပွဲမှာ ထိုင်ပါ..ကိုကြီး မတ်တတ် လိုးပေးမယ်”

အိမွန်..ခြေထောက်များ တံခါးဝသို့ ရွေ့လျားစ ပြု၏။ ထုံးစံအတိုင်း ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေသော..တံခါးကြား မှ အခန်းတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟဲ့…အယ်”

အိမွန် ပါးစပ်မှ…ယောင်ပြီး…အော်မိမတတ် ဖြစ်သွား၏။ ပါးစပ်လေးကို..လက်ဝါးဖြင့်..အုပ်လိုက်ရလေ သည်။

ကြည့်ပါအုံး…နော်အဲမူ…ဖြစ်ပုံ…။ လေးထောင့် စားပွဲပေါ်၌…ခြေတစ်ဖက် တင်ထားသဖြင့်..အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းရှိ စောက်ပတ်ဝသို့ ဦးလေးလော်စစ်ဟန်၏ တရုတ်လီးကြီးက တေ့မိထား သည်..တရုတ်လီး ဆိုသည်က..အခြားသော တိုင်းရင်းသားများနှင့်မတူ…အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်..ဒစ် ရဲရဲကြီးအောက်မှ…အဖုအဖေါင်း အထစ်အထစ်များက အကြောထုံးသော ခြေသလုံးသားတွေနှယ်..ကြွ ထကာ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလှသည်။

နော်အဲမူ စောက်ပတ်ကလဲ…အသေးစားတော့ မဟုတ်..လက်ဝါးတအုပ်ကျော်ခန့်ကြီးမားသည်။ စောက်မွှေးက မဲနက်သော်လည်း..အနည်းငယ် ပါးပါးလျားလျား ရှိသည်။ စောက်ပတ်အပြင် နှုတ်ခမ်း များက မျော့တစ်ကောင်ပမာ အမြောင်းလိုက်ကြီ ပတ်ဝိုင်းထားသည်။ စောက်စိပြူးပြူးကြီးက..အရေ ကြည်များ လိမ်းကျံပေရေနေပြီး တလက်လက်အရောင်တောက်နေသည်။

စောက်ပတ် ဒုတိယအလွှာဝယ်…ခပ်ညိုညို..အသားပြားတလွှာက ..ဝိုင်းရံထားသည်…နော်အဲမူ မျက် နာလေးက..ရှက်ရွံ့ထိတ်လန့်နေဟန်..ပြူးကျယ်နေသည်။ လော်စစ်ဟန်က စားပွဲအောက်မှရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် နော်အဲမူ စောက်ခေါင်းထဲသို့…အဖုအထစ်များ ပြွန်းတီးနေသော လီးကြီးကို ဗြစ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ အ…..အ  ဟ…နာတယ်…ကျွတ်ကျွတ်”

လန့်အောလေး အော်ရင်း…လော်စစ်ဟန် လက်မောင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ကိုင်လိုက်လေ သည်။

“ ပြစ်…ပြွတ်…စွတ်”

“ အိုး….ဟိုး ဟိုး ဟိုး….အား….အား….”

နော်အဲမူ…ထွန့်ထွန့်လူးသွားရှာလေသည်။ ဖင်ကြီတစ်ခုလုံးမှာ ဓါတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန် သွားသည်။

“ ပြွတ်…ဘွပ်”

“အား..မလေး….လေး…ဟီး..ဟီး..ဟီး”

အိမွန် လန့်ပြီးတွန့်သွားသည်…မြင်ရသည့်မြင်ကွင်းက မသက်သာလှ….။ အထစ်အဖုများ ပြွန်းတီးနေ သောလီးတန်ကြီး ဝင်သွားချိန်၌…နော်အဲမူ..စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများအတွင်း သို့လိပ်ဝင်သွားကြ သည်။ရုတ်တရက် ဆတ်ကနဲ ..ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သော အခါတွင်..စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ အပြင် သို့ ပြဲကနဲ..ရဲကနဲထွက်လာရုံမျှမက..အတွင်းသား နုနုလေးများပါလာပြီး စုကာရှုံ့ပြီးပြန်ဝင် သွားကြသည်ကို အိမွန် တွေ့လိုက်ရလေ၏။ ကိုယ့်အဒေါ်ယောက်ျား ဆိုပေမယ့်..လော်စစ်ဟန်ကို အိမွန် ကိုယ့်ဦးလေးအရင်းလိုပင် လေးစားချစ်ခင်သည်။

ယခုကဲ့သို့ နော်အဲမူကို လိုးနေပုံတွေ့သောအခါ..ဦးလေး၏ လီးကြီးနှင့် အလိုးခံချင်လာသလိုလို။

“ သေမှာ” …

ဒါကြီးနဲ့ဆို အိမွန်..သေမှာ။ စိတ်များက အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ လှုပ်ရှားနေမိသည်။

“ ပြွတ်..ဘွတ်..ပြွတ်ဖွတ်…ဘွတ်…ဖွတ်”

“ အား….ဦး..နာတယ်..နာတယ်…ဖြေးဖြေး….ရှီး….အား”

“ သိပ်နာတာပဲ…အိုးအိုး…အခုနလိုပဲ…ရိုးရိုးလုပ်ပါ ဦးရယ်”

လော်စစ်ဟန်က တဒဂ်..နားပင်းသွားဟန်တူ၏။ လုံးဝစကားပြန်မပြောတော့ပဲ..နော်အဲမူ၏ အုပ်အုပ် လုံးလုံး နို့လေးနှစ်လုံးကို မညှာမတာ ဆွဲကာ ဆောင့်ထဲ့လိုက်ပြန်လေသည်။

“ ဗြွတ်…ဘွတ်…ဘွပ်”

“ အား….ဟ……ဟင့်ဟင့်…ဟင့်ဟင့်….အင့်ဟင့်”

နော်အဲမူ….လော်စစ်ဟန် ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံတွန်းထားရင်း မျက်ရည်များ ပိုးပိုးပေါက် ပေါက်ကျလာ၏။ နီရဲသော ပါးပြင်ကိုဖြတ်၍ မျက်ရည်စီးကြောင်းကြီးအစုံက နာကျင်မှုဝေဒနာကို ဖေါ်ပြ နေကြလေသည်။

နော်အဲမူ…ဤသို့နာကျင်ခြင်းကိုပင် လော်စစ်ဟန်က …ဖီလင်တွေပိုဖြစ်လာဟန်ရှိသည်။ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ထားသော လက်အစုံအား နော်အဲမူ၏ ဖင်သားကြီး အစုံသို့ ပြောင်းကိုင်လိုက်ခါ…အားယူလျက် ဆွဲဆောင့် လိုးသွင်းလိုက်ပြန်ပါသည်။

“ ပြွတ်…ဘွတ်….ပြွတ်ဘွပ်”

“ အီးဟီး….ဟိအီး…တောက်…ဟင်း ဟင်း”

နော်အဲမူ…မျက်ရည်ကျရင်း အံကြိပ်ခံသည်။ တောက်…တစ်ချက်ကို ပြင်းပြင်းခေါက်ပြီး လော်စစ်ဟန် ကို စူးစူးဝါးဝါးလေး စိုက်ကြည့်သည်။ နုတ်ခမ်းကို..ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားရှာသည်..စောက်ပတ် ထဲ သို့ ရာဘာချောင်း အပြွတ်လိုက် ထိုးသွင်းခံရသလိုပြည့်သိပ် နာကျင်နေသည်။

“ ပြွတ်…ဘွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်…ဗြိ”

“ အမ်…အမ်….အမ်….အယ်….အစ်”

နော်အဲမူ..မောနေပြီ..လေသံလေးမျှသာ ထွက်လာတော့၏။ ချွန်မြဖြောင့်စင်းသော နှာတံလေးထိပ် တွင် ချွေးဥလေးများက..စုပြုံသီးလာသည်…နသယ်ဆံစပ်မှ ချွေးများ သီး လာ၏။ နို့နှစ်လုံးကြားတွင် ချွေးသီးလေးများ စို့နေသည်။လော်စစ်ဟန်က အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်လိုးနေရာ…စာပွဲလေးပင် ကျွိကနဲ ကျွိကနဲ..မြည်ကာ ကြမ်း ပြင်တွင် သုံးလေး လက်မခန့်ရွေ့သွားလေသည်။

“ ဗြစ်…အ”

တစ်ချီတွင် လီးကို…စောင်း၍..ထိုးမိသွားပြီး မာကျောနီရဲသော လီးထိပ်ကြီးက အတွင်းသားနုနုလေးကို ဆောင့်ထိုးလိုက်သလိုလေးဖြစ်သွားပြီး…နော်အဲမူ..အ ကနဲ အော်ကာ…မျက်ဖြူလေးလှန်သွားသည်။အတန်ငယ်ဝသော..လော်စစ်ဟန်၏ ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်မှာ ကျုံ့ကနဲ…ကျုံ့ကနဲ..တင်းမာသွားသည်။ခြေ သလုံးသားကြီးများ တင်းကားလာသည်။

နော်အဲမူ…ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို …အဝတ်စတစ်စနှယ်..ဆုပ်ကိုင်ထားသော လော်စစ်ဟန်၏လက်မောင်း ကြွက်သားကြီးများ..အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထကာ…မညှာမတာ..ဆွဲ…ဆွဲပြီး…ဆောင့်လိုးနေပေရာ နော်အဲမူ…ခမျာ…အသက်ကိုပင် ဝအောင်မရှူနိင်တော့ပဲ…အင်းကနဲ..အင်းကနဲ..အဲကနဲ..အံကြိတ်ခံ ရင်း..မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ..မျက်ရည်လေးများတွင်တွင်..ကျလာလေသည်။

နော်အဲမူ..မျက်နာအမူအရာနှင့် ခံစားမှုဝေဒနာတို့သည်…အိမွန်ဆီသို့ ကူးစက်ကာ..ချောင်းကြည့်နေ ရင်းမှ..အိမွန် စောက်ပတ်ကလေးရှုံ့….ရှုံ့သွားမိလေသည်။စောက်ခေါင်းထဲမှ ယားကျိ…နာကျင်သလိုလို ခံချင်စိတ်တွေ..ကြွလာသလိုလိုဖြစ်လာမိသည်။

လော်စစ်ဟန်ကလဲ…အကောင်းကြီးကောင်းနေပြီဖြစ်သော အချိန်သို့ရောက်လာရာ..နော်အဲမူအား လုံးဝ ညှာတာခြင်း မရှိတော့ပဲ..အထက်ပါအတိုင်း စားပွဲလေး ရွေ့သွားအောင်ပင် ဆောင့်လိုးရင်း လီး ကြီးအား အရင်းထိ ဖိကပ်လိုက်ခါ…လရေများကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ..သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းသွင်း လိုက်လေတော့သည်။

နော်အဲမူမှာ…စောက်ပတ်အတွင်း၌ ပူကနဲ…ပူကနဲ…ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ခံစားလိုက်ရပြီး လော်စစ်ဟန်၏ ခါးကို..ခြေနှစ်ချောင်းဖြင့်ကပ်ကျေးကိုက် ညှပ်ထားရင်း…လော်စစ်ဟန်လည်ပင်းကြီးကို အတင်းတွယ် ဖက်ထားလိုက်လေတော့သည်။ ထိုအခါ…လော်စစ်ဟန်က နော်အဲမူအား..လီးကြီးကို မချွတ်ပဲ..ကုတင် ဆီသို့ ပွေ့ယူကာ ကုတင်စောင်းတွင် အသာလှဲချပြီး…ဇတ်ဇတ်…ဇတ်ဇတ်..ဖြင့်နောက်ဆုံးအရသာ ထူးကြီးကို…အပီအပြင် ယူ လိုက်လေတော့၏။

နော်အဲမူ၏ ခြေနှစ်ချောင်းက မိုးပေါ်ထောင်နေပြီး…လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးဖိဝင်ရင်း ညှောင့်ပေးနေ၏။

လီးနှင့်စောက်ပတ်ကြားမှ…ယိုစိမ့်ကျလာသော သုတ်ရေတို့သည်..ဖင်ကြီးကို ဖြတ်ကျော်၍..တလိမ့် လိမ့် စီးဆင်းကျလာပြီး…အိပ်ယာခင်းကို စွန်းထွက်သွားလေ၏။ နော်အဲမူက…လော်စစ်ဟန်..လည်ပင်း ကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားရင်း..သူမစောက်ပတ်ကြီးကိုညှစ်ခါ..ညှစ်ခါဖြင့်..လော်စစ်ဟန် လီးကြီး အား…စုပ်ယူလိုက်လေသည်။

“ အား….ဦးရယ်…ကောင်းလိုက်တာ…ဦးရယ်”

“ အင့်…အင့်….အင့်…နာနာလေး လိုးပေး စမ်းပါ ဦးရယ်…အား….အာ….သမီးစောက်ခေါင်းထဲမှာ ကောင်းလွန်းလို့ပါ…အင့်…အင့်…ဟမ့်…ဦးလီးကြီးနဲ့ တအားသာ ထိုးထဲ့လိုက်စမ်းပါ..ဦးရယ်..အဟင့်.. ဟင့်ဟင့်ဟင့်”

မချိမဆန့်ခံစားရသော…ဝေဒနာ တောင်ကို အကျော်၌ နော်အဲမူသည်..လော်စစ်ဟန်ဖင်ကြီးကို ဆောင့်အားနှင့် အတူဆွဲ၍…ဆွဲ၍…ဆောင့်ယူရင်း စောက်ပတ်အတွင်းမှ စောက်ရေများ ထွက်လာလေ တော့သည်။

အတန်ကြာ…အပြိုင်အဆိုင်..ဆောင့်လိုးကြပြီးနောက်…နှစ်ဦးလုံး ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။ လော်စစ်ဟန်က…ခပ်ပျော့ပျော့ကြီးဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို ..တွင်းထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်သော မြွေ ကြီးတစ်ကောင်အလား တဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲထုတ်ပေးလိုက်လေသည်။

ဖွတ်နဲ…အရေများ အန်ကျလာကြသည်။

“ အဟင်း….အရေတွေ အရမ်း…ပဲ”

နော်အဲမူငြီးသည်။

“ ကိုကြီးတော့ … ကောင်းလွန်းလို့…တဘရိတ်ထဲ နှစ်ခါလောက်ကို ထွက်ကုန်တာ”

“ သွား….ဦးမကောင်းဘူး…မညှာဘူး….တအားပဲ…”

“ ဟဲ…ဟဲ….စောက်ပတ်ကွဲမှ…အသဲစွဲတာ…သမီးရဲ့”

“ အယ်…သွားပါ…မဟုတ်တာ..ရှက်စရာကြီး”

နော်အဲမူက..သူမစောက်ပတ်ထဲမှ အရေများကို အိပ်ယာခင်းနှင့် ပြီးစလွယ်ယူသုတ်ရင်း…မျက်နာလေး ငုံ့ကာ…ပြောလျက်…ကုတ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်လေသည်။

နော်အဲမူ…အဝတ်အစားများ ဝတ်ဆင်နေစဉ် လော်စစ်ဟန် လီးကြီးက ..နော်အဲမူ ဖင်ကြားသို့ထောက် လာပြန်သည်။

“ တော်ပြီကွယ်…ဦးက..သိပ်ထန်တာပဲ…ဟင့်”

အိမွန်…အခန်းဝမှ အလျင်အမြန်စွန့်ခွါလိုက်သည်။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးသည် အောင့်ကျင်သလိုဖြစ် နေသည်။ ဖြူနုသော .. သူမမျက်နှာလေးသည်…ကာမသွေးတို့ ထကြွနေမှုကြောင့် ရဲရဲတွတ်..နီမြန်း နေသည်။ ရှက်ခြင်း စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းတို့ဖြင့် ကျောင်းလွယ်ကို အမြန်ယူကာ အပေါ်ထပ်မှဆင်းလာခဲ့ မိလေသည်။ ဒူးဆစ်များက…ယိမ်းထိုး…ယိုင်နဲ့ လေးလံလျက်..ပလက်ဖေါင်း…ပေါ်သို့..ရောက်လာ သည်။ဆူးလေ လမ်းမကြီးကား…စည်ကားစွာ သွားလာလှုပ်ရှား…လျက်ရှိနေလေပြီ။   ။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

ဖူးငုံပွင့်စ ချစ်သမျှ (စ/ဆုံး)

ဖူးငုံပွင့်စ ချစ်သမျှ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အမာသည် မိခင်မုဆိုးမကြီးနှင့် အတူနေရသည့် ဖတဆိုးလေးဖြစ်သည်။ အမာ၏ အသက်မှာ (၁၅) နှစ် ကျော်ရုံ (၁၆) နှစ်ထဲ့သို့ ရောက်ခါစပင် ရှိပါသေးသည်။ အမာ သည် ပညာသင်ကြားဆဲ ကျောင်းလေးတစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူမမှာ (၉)တန်းသို့ ရောက်၍နေပြီဖြစ်ပါသည်။

“ အဲဒါနဲ့ ရှေ့ဘာဆက်ဖြစ်လဲ အေ ပြောပါဦး ”

နေ့လည် မုန့်စားကျောင်းလွှတ်ချိန်တွင် မုန့်ထွက်စားပြီး သူမ၏ နေရာတွင်ပင် ပြန်၍ထိုင်ကာ ကျောင်းပြန်တက်ရင် သင်ရမည့် ပထဝီစာအုပ်ကို ဖွင့်ပြီး လှန်နေသော အမာတစ်ယောက် သူမထိုင်နေရာ ခုံတန်း၏ နောက်ဖက်တွင်ရှိသော ခုံတန်းတွင်အတူထိုင်နေကြသော ကျောင်းသူ သုံးလေးယောက်ထဲမှ ခင်စန်းက ပြောလိုက်သော စကားသံလေးက သူမ၏ နားထဲသို့ ဝင်လာသဖြင့် နားစွင့်မိလိုက်သည်။

“ ဘာဖြစ်ရမလဲအေ ၊ ငါ့အမကို တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီးတာနဲ့ ခဲအိုက အမပေါ် တပ်ခွပြီး သူ့ပေါင်ကြားက အချောင်း မာမာတောင်တောင်ကြီးကို အမ အဖုတ်ထဲကို တခါတည်း ထိုးတည့်လိုက်တာ ငါ့အမဖြင့် ခါးကို ကော့တက်သွားပြီး မျက်နှာကလဲ ရှုံ့မဲ့လို့ တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ ဖြစ်သွားတာပဲ  ”

ပြောနေတာက အေးအေးဝင်း ၏ အသံပင်ဖြစ်သည်။ ကြားလိုက်ရသော အမာ တစ်ယောက် ထူထူပူပူလေးပင် ဖြစ်သွားရသည်။ ပြီးတော့ သူမ ဖွင့်ထားသော ပထဝီ စာအုပ်ထဲမှ ပုံနှိပ်စာလုံးတွေကိုလဲ မမြင့်ရတော့။ နောက်တန်းက ကျောင်းသူတွေ ခပ်အုပ်အုပ်ပြောနေသည့် စကားသံကို ပို၍ကြားရအောင်ပင် ရှေ့သို့ငိုက်နေသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်က ခုံတန်းဆီသို့  အမာသည် ခါးကိုဆန့်ကာ မှီလိုက်ပြီး နားစွင့်နေမိလိုက်သည်။

“ ဟဲ့ ညည်းခဲအိုရဲ့ ပေါက်ကြားထဲက အချောင်းကြီးဆိုတာ ဘာချောင်းကြီးလဲ  ”

ဝင်မေးလိုက်သော အသံက တရုတ်ကပြားမလေး စန်းဟုန် ၏ အသံဖြစ်သည်။ 

“ ကောင်မ ညည်းလင်ရမှ မေးကြည့်၊ ဟွန်း သိရဲ့သားနဲ့ ဒါမှမဟုတ် ညည်းခဲအို ဟုတ်စိန်ကို မေးကြည့်လိုက်ပါလား ”

အေးအေးဝင်း က ဟောက်ပစ်လိုက်တော့ စန်းဟုန် တယောက် အသံက တိတ်သွားသည်။ တဆက်တည်းမှာပင် ခင်စန်း ၏ အသံက ထပ်၍ ပေါ်လာသည်။ 

“ ကဲ ဆက်စမ်းပါဦး အေးအေးဝင်း ရာ၊ သြော် ဒါနဲ့ ညည်းပြောတဲ့ အဲဒီ အချောင်းဆိုတာကြီးက တော်တော်ကြီးလား ”

“ ကောင်မ ခုပဲ ငါ ဆက်ပြောမလို့ နားထောင်၊ အဲဒီ ငါ့ ခဲအို ရဲ့ အချောင်းကြီးက ခပ်မဲမဲညိုညိုကြီး အေ့၊ အင်း...ဟို သစ်သား ငြုပ်ကျည်ပွေလောက်နီးနီးပဲ၊ ဟို လက်နှိပ် ဓါတ်မီး အလုံးလောက်လေဟယ်၊ အဲဒီလောက် ရှိတယ် ”

“ ဟယ် ညည်း အမ အသက်ပါ ထွက်မသွားဘူးလား ”

ဒီတခါတော့ တကယ်ပဲ ထိပ်လန့်သွားဟန်ဖြင့် စန်းဟုန်က ဝင်၍ မေးလိုက်သည်။

“ ညည်းနှယ် အသက်မထွက်တဲ့အပြင် ငါ့အမက အဲဒီအချောင်းကြီးလဲ သူ့အဖုတ်ထဲ အဆုံးဝင်သွားရော သိပ်ပြီး အရသာရှိလို့ ကောင်းသွားတဲ့ပုံနဲ့ သူ့ယောင်္ကျား ခါးကို တအားဖက်ပြီး အမလေး အကိုရယ် အကိုရယ် နဲ့ တဟင်းဟင်း တောင် ဖြစ်ပြီး ကော့တက်နေသေးတယ် ”

အေးအေးဝင်းက သူမ၏ စကားကို ခဏနားလိုက်သည်။ သူမတို့၏ ရှေ့ခုံတန်းမှ အသာနားစွင့်နေသော အမာ ၏ ရင်ဘတ်လေးမှာ သာမန်ထက်ပို၍ နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်နေရလေသည်။ ခဏနေတော့မှ အေးအေးဝင်းက သူမ၏ စကားကို ဆက်လိုက်သည်။ 

“ အဲဒီလို ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ငါ့ ခဲအိုက သူ့အချောင်းကြီးကို တဆုံးသွင်းထားရာကနေ အမရဲ့ နို့တွေကို ကုန်းပြီးစို့နေပါလေရော၊ အဲ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အမက သူ့လက်သီးဆုပ်လေးတွေနဲ့ ခဲခိုရဲ့ လက်မောင်းကြီးကို ထုထုပြီး လုပ်ပါ အကိုရယ်.. လုပ်ပါတော့..လို့ တစာစာပြောတာပဲ၊ အဲဒီတော့မှ ခဲအိုက ငါ့အမ အဖုတ်ထဲက သူ့အချောင်းကြီးကို ထုတ်ချီသွင်းချီနဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တော့မှ အမက နဲနဲ အိန္ဒြေရသွားတယ်၊ ကြည့်ရတာ အေ အဲဒီ အချောင်းကြီးက အဖုတ်ထဲမှာ ဒီအတိုင်း ထိုးထည့်ထားတာနဲ့ စာရင် ခုလို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်တာက ပိုပြီးအရသာ ရှိတယ်နဲ့ တူပါတယ် ”

အေးအေးဝင်းက သူမ၏ စကားကို ခေတ္တရပ်နားလိုက်ပြန်ချေပြီ။ ဒီတခါတော့ ဘယ်သူမှ ဝင်မမေးကြတော့။ အားလုံး ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ဖြစ်နေကြပုံရပါသည်။ သူတို့ပြောတာကို ကြားနေရသော အမာ ကတော့ အာခေါင်လေးတွေပင် ခြောက်သွေ့၍ လာရပါသည်။ တခဏတာအတွင်းမှာပင် အေးအေးဝင်း၏ အသံ ထပ်မံ၍ ပေါ်ထွက်လာပါသည်။

“ အဲ နောက်တခုကလဲ ခဲအိုက အဲသလို သူ့အချောင်းကြီးကို ငါ့အမ အဖုတ်ထဲ ထုတ်ချီသွင်းချီ လုပ်ပေးနေလို့ ခဏအကြာမှာပဲ ခဲအိုရဲ့ အောက်ကနေ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ ငါ့အမက လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာပြန်ပြီး .. အမလေး အကိုရယ်..နာနာဆောင့်စမ်းပါ...ကျမ ယားလွန်းလို့ ..ဆောင့်စမ်းပါ.. ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ ..လို့ အတင်းခိုင်းတော့တာပဲ ”

“ ဟင် ”

“ အို ”

တဝိုင်းတည်း စကားပြောနေသော ကောင်မလေးတွေ ခြောက်ခြားသွားရပြီ။ မသိမသာ နားစွင့်၍ ကြားနေရသော အမာ တယောက်ကတော့ ရင်ထဲမှာပင် တဒိန်းဒိန်း ခုန်၍နေရသည်။

“ အဲဒါနဲ့ ငါ့အမကလဲ ပြောလိုက်ရော ခဲအိုက သူ့အချောင်းကြီးကို အမရဲ့ အဖုတ်ထဲကနေ တဆုံးနီးပါး ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး တအားတအားပဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ ... ဘွတ်ကနဲ .. ဗြွတ်ကနဲ.. ဖွတ်ကနဲ .. ဆိုပြီး အသံတွေကို ထွက်လာပါလေရော၊ အမကလဲ တဟင်းဟင်းနဲ့ အောက်နေ သူ့အဖုတ်ကို အားရပါးရ ပင့်ပင့်ပြီး ကော့ပေးရာကနေ .. ကောင်းလိုက်တာ အကိုရယ်..အမလေး..ကောင်းလိုက်တာနော်... ဆိုပြီး ဖြစ်နေတာပဲ၊ ကြည့်ရတာ ဒီအချောင်းကြီးက အဖုတ်ထဲမှာ ရိုးရိုးထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်တာနဲ့စာရင် တအားဆောင့်ဆောင့်ပြီး လုပ်ပေးတာက ပိုပြီးတော့ အတော့်ကို ကောင်းတဲ့ပုံပဲ

“ ဟင်း ”

ပြောပြနေသော အေးအေးဝင်း ၏ ဘေးတွင်ဝိုင်း၍ နားထောင်နေကြသော ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် မြီးကောင်ပေါက်လေးများ တပြိုင်နက်တည်းလို ခပ်အုပ်အုပ်ပင် သက်ပြင်းချမိကြသည်။ 

အမာ တယောက်ကတော့ သူမ၏ တကိုယ်လုံး မရိုးမရွ ဖြစ်လာရတဲ့အပြင် သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲ ထဘီအောက်ထဲမှ အဖုတ်လေးက ပိုလို့ပင် ရွစိထိုးလာရသဖြင့် အမာ သည် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်ကာ အမာ သည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆင့်၍ထားကာ ချိတ်၍ထိုင်လိုက်ရသည့်အပြင် ထိုချိတ်၍ထားသော သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုပင် အတင်းကြီးဖိကပ်ကာ လိမ်၍ထားရပါသေးသည်။ 

ထိုစဉ်က အမာသည် သူမမှာ အခြားမိန်းကလေးများထက် ပို၍ ရမ္မက်ဆန္ဒ ကြီးရသည့်အဖြစ်ကို သူမကိုယ် သူမ သတိမပြုမိခဲ့ချေ။

ခဏတာမျှ ငြိမ်သက်သွားကြပြီးတော့မှ စန်းဟုန်၏ အသံလေးက ထွက်ပေါ်၍ လာလေသည်။

“ ညည်းအမကတော့ စံပါပဲ အေ၊ အဲဒီလောက် ကြီးတဲ့ဟာကြီးနဲ့ ငါတို့အထဲမှာ ထည့်လိုက်ရင် အသက်ပါ ထွက်သွားမှာ အသေအချာပဲ ”

“ အသက်မထွက်ပါဘူး အေ ”

သွက်သွက်လက်လက်ပြောလိုက်သော အေးအေးဝင်း၏ အသံကြောင့် သူမတို့ အားလုံးက ဝိုင်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ခင်စန်းက ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။

“ ညည်းက အထည့်ခံဖူးလို့လား ”

“ အေး ”

“ အို ”

“ ဟင် ”

ကောင်မလေးတွေ အံ့သြထိတ်လန့်သွားရသည့် နည်းတူ အမာ၏ ရင်ထဲတွင်လဲ ဖိုကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။

“ ဒီလိုအေ့ ငါက အမနဲ့ ခဲအိုကို ခဏခဏ ချောင်းကြည့်တာကို ခဲအိုက မြင်ရတယ်၊ သူက မသိသလိုပဲ နေတော့ ငါလဲ ပိုပြီး အတင့်ရဲလာတာပေါ့၊ တခါတော့ သူတို့ လုပ်နေရာကနေ ခဲအိုက ထလာပြီး အိမ်သာသွားမလို့နဲ့ တူပါတယ်၊ အခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ငါလဲ ငါ့အခန်းထဲ ပြန်မသွားပဲ သူတို့အိပ်ခန်းရှေ့က နံရံဘေးမှာ ပေကပ်ပြီး ရပ်နေလိုက်တယ်၊ အပေါက်တဲ့တဲ့မှာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ခဲအိုက အခန်းပြင်ရောက်လာပြီး ငါ့ကိုလဲတွေ့ရော လှမ်းပြီး ဖက်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ငါ့ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြီးတာနဲ့ ငါ့ထဘီကို ဆွဲပြီး လှန်လိုက်တော့တာပဲ၊ငါလဲ သူတို့ကို ကြည့်ထားတော့ အဲဒီလို လုပ်တာ အတော့်ကို ခံချင်နေလို့ အသာပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

ငါ့ရဲ့ ထဘီကို လှန်ပြီးတာနဲ့ ခဲအိုက ငါ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဖြဲပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ ဒူးထောက်လိုက်ရာက သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်၊ ခဲအို အချောင်းကြီးမှာလဲ အရည်တွေနဲ့ ပေပွနေတာပဲ၊ အဲ ငါ့အဖုတ်လေးမှာလဲ သူတို့ကို ကြည့်ထားလို့ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေပြီလေ၊ ခဲအိုက သူ့ပုဆိုးလဲ ဖြည့်ချပြီးရော သူ့အချောင်းကြီးကို ငါ့အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ထိုးထည့်လိုက်လေရော၊ ငါဖြင့် ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိပါဘူး အေ၊ လေထဲကို မြောက်တက်သွားရသလိုပဲ၊  အဲ သူ့အချောင်းကြီးက ငါ့အထဲကို တဝက်သာသာ ဝင်သွားပြီးတဲ့ အချိန်မှာပဲ အခန်းထဲက အမက ချောင်းဟန့်ပြီး လည်းချောင်းရှင်းလိုက်တဲ့ အသံနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်တဲ့အသံ ကြားလိုက်ရတော့ ခဲအိုကလဲ သူ့အချောင်းကြီးကို ငါ့အဖုတ်ထဲကနေ ပြွတ်ကနဲ နေအောင်ပဲ ဆွဲထုတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တာနဲ့ ငါလဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကနေ လူးလဲထပြီး ငါ့အခန်းထဲကို ပြေးဝင်ခဲ့တော့တာပဲ၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာလဲ ခဲအိုကို အရင်တုန်းကထက် ပိုပြီး ခင်မိသွားသလိုပါပဲ အေ ”

“ ဂလောင်... ဂလောင်... ဂလောင် ”

ကျောင်းပြန်တက်သော ခေါင်းလောင်းသံက ထွက်ပေါ်၍ လာတော့ရာ စာင်ခန်းအပြင်တွင်ရှိနေသော ကျောင်းသူကျောင်းသားများက စာသင်ခန်းထဲသို့ ဝင်၍လာကြသလို စာသင်ခန်းထဲတွင် ရှိနေကြသော သူများကလဲ မိမိတို့နေရာ အသီးသီးသို့ ပြန်၍ထိုင်ကာ နေရာယူလိုက်ကြပါတော့သည်။ 

................................................

အမာ တယောက်ကတော့ နေ့လည်မုန့်စားကျောင်းပြန်တက်ချိန်မှ စ၍ ညနေကျောင်းဆင်းချိန်အထိ အတောအတွင်း သင်ကြားသမျှသော သင်ခန်းစာ မှန်သမျှကို ဘာတခုမှ စိတ်မဝင်စားနိုင်ပါတော့ချေ။

ညနေကျောင်းဆင်း၍ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိုးထမင်းစားပြီးသည်ထိ အမာတယောက် နေရထိုင်ရတာ တမျိုးလေးဖြစ်လျှက် ခံစားနရလေသည်။

အမာသည် အိမ်နီးချင်းဖြစ်သူ ဦးသာခင်က သူမအား အင်္ဂလိပ်စာကို သီးသန့်သင်ကြားပေးနေသဖြင့် ညနေစာ စားပြီးသည့် သူမသည် ဦးသာခင်၏ အိမ်သို့ ကူးခဲ့လေတော့သည်။

ဦးသာခင်ကို တလမ်းလုံးက ခင်မင်လေးစားလျှက် ရှိသည့်ပြင် အသက်အရွယ်အားဖြင့်လဲ ဦးသာခင်က (၄၅) (၅၀) လောက် ရှိနေပြီး တည်တည်ကြည်ကြည်ရှိသူမို့ အမာ၏ မိခင် ဒေါ်နွဲ့က သူမ၏ မြီးကောင်ပေါက်အရွယ် သမီးပျိုလေအား အချိန်မရွေးသွားရောက်ရန် ခွင့်ပေးထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ 

ဦးသာခင်မှာ မုဆိုးဖိုကြီး တဦးဖြစ်ပြီး သားတယောက်ရှိသော်လည်း သူ့အိမ်ထောင်နှင့် သူဖြစ်ကာ နယ်တွင်အလုပ်တာဝန်ကျသဖြင့် သူ့မိသားစုနှင့်သူ နယ်တွင်နေထိုင်နေသည်ဖြစ်၍ ဦးသာခင်က အဖော်မရှိဘဲ တယောက်တည်းနေထိုင်လျှက် ရှိသူ တဦးဖြစ်လေသည်။

အမာ စာငသင်နေရသည့် နေရာမှာ ဦးသာခင်၏ အိမ်ရှေ့ဘက် ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆက်တီစားပွဲနှင့် ကုလားထိုင်များ အနီး နံရံဘေးရှိ ပြူတင်းပေါက်နားတွင် ချထားသော စားပွဲလေးပင်ဖြစ်သည်။ 

ဒီနေ့ အမာကို ဦးသာခင်က သင်ခန်းစာများအား စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်းပြနေသော်လည်း အမာ ၏ စိတ်တွေက အဝေးသို့ ရောက်ရောက်နေရ၍ သူမသည် သူမ၏ စိတ်တွေကို မနဲပင် ချုပ်တီးနေရလေသည်။

ဒီကြားထဲ ဘကြီး ဦးသာခင်က သူမကို စာသင်ရင်းကနေ သူမ၏ မျက်နှာလေး နှုတ်ခမ်းလေးတွေနှင့် ရင်သားတွေကို စိုက်စိုက်ပြီး ကြည့်နေသေးသည်။ 

ဒီလိုကြည့်တာ ခံလိုက်ရတော့ နဂိုထဲကမှ မနဲစုစည်းနေရသည့် အမာ၏ စိတ်များသည် တမျိုးတမည်ပင် ထပ်ဆင့်၍ ခံစားလာရပါသေးသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း အမာသည် သူမစိတ်ထင်လို့ပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးကာ သူမသည် ဖြေဖျောက်၍ နေခဲ့ရလေသည်။

အတန်ငယ်ကြာသွားသော အခါတွင်မှ ဘကြီးဦးသာခင်က အမာကို အင်္ဂလိပ်စာ မီးနင်း အလုံး (၃၀) ကျက်ခိုင်းပြီး အမာ၏ ရှေ့မှထသွားကာ အမာထိုင်ရာ နောက်ဖက်ရှိ  ဆက်တီကုလားထိုင်သို့ သွား၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ခါတိုင်းလဲ ဘကြီးဦးသာခင်သည် ဒီလိုပဲ လုပ်နေကျဖြစ်သည်။ သူမကို ကျက်ရန် စာပေးပြီးနောက် ထသွားကာ ဆက်တီ ကုလားထိုင်တွင် သွား၍ထိုင်နေကျပင် ဖြစ်သည်။

သူမ၏ ရှေ့မှ ဘကြီးဦးသာခင် ထသွားတော့မှ အမာ၏ စိတ်ထဲတွင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဖြစ်၍ သွားရသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ထိုင်ရတာ တမျိုးကြီးပဲဟု တွေးကာ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သူမထိုင်နေသည်မှာ ခါတိုင်းလို နောက်မှီပါသော ကုလားထိုင် မဟုတ်ပဲ ခွေးခြေခုံလေး တလုံးဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

အမာသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို စု၍ ထိုင်နေရတာ အဆင်မပြေလှသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကား၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထိုင်နေရသည်မှာ ခါးလဲညောင်းလာသဖြင့် အမာ သည် သူမ၏ ခါးလေးကိုပါ ဆန့်၍ ထိုင်လိုက်လေသည်။

ပြီးတော့ ဘကြီးဦးသာခင် ကျက်ခိုင်းသွားသော အင်္ဂလိပ်စာ မီးနင်းများကို စိတ်ထဲမှ ကျက်၍ နေလေတော့သည်။ 

ခဏမျှအကြာတွင်တော့ စာကြည့်နေသော သူမ၏ ဘယ်ဖက်မျက်လုံးလေးထဲတွင် မျက်မွှေးစူးသလို ခပ်စူးစူးလေး ခံစားလာရ၍ အမာသည် သူမ၏ လက်ချောင်းလေးဖြင့် မျက်လုံးအိမ်ကို ပွတ်၍ ဖယ်ရှားကြည့်သည်။ မရချေ။ စူးမြဲတိုင်း စူး၍နေသည်။

ခံစားရတာ မျက်စိထဲတွင် ခိုးလိုးခုလုနှင့်မို့ မနေတက်မထိုင်တက် ဖြစ်နေရသဖြင့် အမာသည် သူမ၏ ကွန်ပါဘူးလေးကို ယူလိုက်ပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကွန်ပါဘူးထဲတွင် ထည့်ထားသော လက်သုံးလုံး ပတ်လည်လောက်ရှိသော မှန်ချပ်လေးကို ကွန်ပါဘူးထဲမှ နှိုက်ယူ၍ သူမ၏ မျက်နှာရှေ့တွင် ထောင်လိုက်သည်။ 

ထိုကဲ့သို့ မှန်ကလေးကို သူမ၏ မျက်နှာရှေ့တွင် ထောင်ပြီး အကြည့်လိုက်မှာပင် သူမ၏ နောက်ကျောဖက်ရှိ ဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသော ဘကြီးဦးသာခင်၏ ပုံရိပ်က ရိပ်ကနဲ ပေါ်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်ပြင် ထိုပိုရိပ်ကလဲ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သဖြင့် အမာသည် သူမ၏ မှန်ချပ်လေးထဲတွင် ပေါ်၍လာသော ဘကြီးဦးသာခင်၏ ပုံရိပ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ 

“ ဟင် ”

မှန်ချပ်လေးကို ကိုင်ထားသော အမာ၏ လက်ချောင်းလေးများသည်ပင် တဆတ်ဆတ်တုန်၍ သွားရလေသည်။ သူမမြင်တွေ့လိုက်ရသည်ကတော့ သူမ၏ နောက်ကျောတည့်တည့် လေးငါးပေမျှ အကွာသာရှိသော ဆက်တီကုလားထိုင်ပေါ်တွင် သူမဖက်သို့ မျက်နှာပေးကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားလုပ်၍ ထိုင်နေသော ဘကြီးဦးသာခင်သည် သူ၏ မျက်လုံးများက အမာ၏ နောက်ကျောကို မျက်တောင်မခတ် ပြူးကျယ်စွာဖြင့် စူးစိုက်ကာ ကြည့်နေပြီး ဘကြီးဦးသာခင်၏ လက်တဖက်ကတော့ သူ၏ပေါင်ကြားထဲတွင် ရောက်နေကာ ပုဆိုးအောက်မှ နေ၍ ရှေ့သို့ ငေါထွက်နေသော သူ၏ အချောင်းကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှနေ၍ ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ဘကြီး ဦးသာခင်သည် သူ့လက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဖြင့် ခပ်သွက်သွက်ကြီးပင် လုပ်၍ နေလေသည်။

မြင်တွေ့လိုက်ရသော အမာ တယောက် မြင်စက ရင်ထဲတွင် ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြီးသည့်နောက်ပိုင်းတွင်တော့ သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာ ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်းလေး ဖြစ်၍ လာရလေတော့သည်။

မှန်ချပ်လေးကို လက်လေးတဖက်မှ ကိုင်၍ သူမ၏ မျက်နှာရှေ့တွင် ထောင်ထားလျှက်ကပင် အမာ၏ မျက်လုံးအကြည့်တွေက သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းဆီသို့ ရွေ့လျှား၍ မလုံမလဲ ကြည့်လိုက်မိသည်။ 

သူမထိုင်နေသော ခွေးခြေလေးသည် ဗျက်တထွာသာသာလေးပင်ရှိ၍ ခွေးခြေလေးပေါ်တွင် ထိုင်ချထားသော သူမ၏ တင်သားကြီးတွေမှာ ခွေးခြေ၏ ဘေးတဖက်တချက်သို့ တမိုက်နီးပါးမျှပင် အိ၍ ထွက်ကျနေကြသည်။

ထို့ပြင် သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းမှာလည်း ခပ်ကားကားလုပ်ကာ ထိုင်ထားသဖြင့် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးမှာ တလုံးစီ သပ်သပ်စီဖြစ်နေကာ တောင့်တင်းဖြောင့်စင်းစွာ ပေါ်လွင်၍နေသည်။

ထို့ပြင် အမာသည် ခါးကိုဆန့်ကာ ထိုင်ထားသဖြင့် သူမ၏ လုံးတစ်ကောက်တက်၍ နေသော ဖင်သားများမှာလည်း သူမ၏ နောက်ကျောတွင် အတိုင်းသား မို့မောက်ကာ တက်နေမည်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်သည်ဟု တွေးလိုက်မိပါသည်။

ထို့နောက် အမာ၏ မျက်လုံးလေးများ၏ အကြည့်က မှန်လေးထဲမှ ဘကြီးဦးသာခင်၏ ပုံရိပ်ဆီသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိကာ အကြည့်လိုက်တွင်တော့ အမာ၏ ရင်ထဲတွင် ထိတ်ထိတ်ပြာပြာပင် ဖြစ်၍သွားရလေသည်။

ဘကြီးဦးသာခင်သည် သူ၏ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြေကာ သူ၏ လက်တဖက်က ပုဆိုးစကို ကျွတ်ထွက်မသွားအောင် ဆွဲ၍ ကိုင်ထားပြီး သူ၏ ကျန်သောလက်တဖက်ကတော့ ပုဆိုးတွင်းသို့ ထိုးထည့်ထားကာ သူ၏ ပေါင်ကြားထဲမှ အချောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားပုံရပြီး သူ၏ ထိုလက်ကတော့ အတော်ကြီးပင် ခါရမ်း၍ လှုပ်ရှားနေသည်။

အမာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်၍နေသော သူ၏ မျက်လုံးများကလဲ ကျွတ်ထွက်လုမတက် ဖြစ်နေသည်။ ဘကြီးဦးသာခင်၏ ပုံစံမှာ ဒီအချိန်တွင် ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်သော ပုံစံပင်ဖြစ်လေသည်။

မှန်ချပ်လေးထဲမှ တဆင့် ဘကြီးဦးသာခင်ကို ကြည့်မိနေသော အမာသည် ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်၍ပင် မရတော့လောက်အောင် အနေခက်လာပြီး ခပ်ကားကား လုပ်ထားသော သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပင် သူမဘာသာ သတိမထားမိဘဲ စေ့လိုက် ဖြဲလိုက် လုပ်ပေးနေမိလေတော့သည်။

မကြာလှသော အချိန်မှာပင် ဘကြီးဦးသာခင်၏ မျက်နှာသည် ရှုံ့ကနဲ တချက်မဲ့သွားပြီး သူ၏ခါးကြီးသည် တွန့်လိမ်ကာ သူ၏ ကိုယ်ကြီးကတော့ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ယိမ်းထိုးသွားရလေတော့သည်။

ခဏနေတော့မှ ဘကြီးဦးသာခင်သည် သူ၏ပုဆိုးကို ခါးတွင်ဖြစ်သလို ဝတ်ကာ အသာလေး ထ၍ အတွင်းခန်းထဲ့သို့ သွက်လက်စွာ ဝင်သွားသည်ကို အမာသည် မှန်ချပ်လေးမှ တဆင့် တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။

ဒီအချိန်မှာပင် အမာသည်လည်း သူမ၏ စာအုပ်နှင့် ပစ္စည်းလေးများကို သူမ၏ လွယ်အိပ်ထဲသို့ ပြန်၍ထည့်ကာ နေရာမှထ၍ ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်။ အမာသည် ယခင်ကလဲ မပြောမဆိုပင် ဘကြီးဦးသာခင် သူမအနားတွင် မရှိတော့ပါက ထ၍ပြန်တက်သည်ဖြစ်သည့်ပြင် ယခုလည်း ဘကြီးဦးသာခင်က မီးနင်းအလုံး (၃၀) ရပါက အိမ်ပြန်ရန် ပြောထားခဲ့ပြီး ဖြစ်ပါလေတော့သည်။

..............................................

ဦးသာခင်၏ အိမ်ခန်းတွင်းသို့ တလှမ်းချင်း ဝင်ရောက်၍လာသော အမာ။ 

သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက် အနေအထားမှာ မြင်ရသူ ဖို သတ္တဝါများ အတွက် စွဲမက်စရာ ဖြစ်လေသည်။ 

လုံးလုံးကျစ်ကျစ်နှင့် မို့မောက်တင်းရင်းနေသော ရင်သားတို့က အတွင်းခံ ဘရာစီယာကို ရုန်းထွက်နေသည့်အလား ခုံးထလျှက်ရှိပါသည်။ သေးသိမ်သော ထွာဆိုင်သာသာ ခါးလေး၏ အောက်တွင်တော့ ထွားထွားမို့မို့နှင့် ကော့ပျံနေသည့် တင်ပါးဆုံကြီးများက အပျိုကြီးမမတို့ထက်ပင် ဖွံ့ထွားလျှက် ရှိနေလေသည်။ အောက်ပိုင်းဆီသို့ ခပ်သွယ်သွယ် ဆင်းသွားသော ပေါင်တန်တို့ကလဲ သွယ်သွယ်ပြောင်းပြောင်း ရှိလှပေသည်။ အသားအရေကလဲ နဂိုထဲကပင် စိုပြေနေသည်မို့ ပန်းနုရောင်မိတ်ကပ်၏ တင်စားစချက်ကြောင့် ပိုမို၍ပင် သူမ၏ အလှကို ပေါ်လွင်အောင် ဖန်တီးထားသလို ဖြစ်နေလေသည်။

အနီးကပ်၍ သူမ၏ အလှနှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက်တို့ကို မြင်တွေ့နေရသည့် ဦးသာခင်မှာ အိပ်ယာထက်တွင် ပက်လက်လှန်လျှက်သား ရှိနေရာမှ သူမကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေမိလေသည်။ ဦးသာခင်၏ အကြောအချဉ်တွေမှာလဲ စိတ်နှင့်အတူ လှုပ်ရှား၍ ထကြွလာရလေသည်။ 

“ ဘကြီးကလဲ လူကိုစိုက်ကြည့်နေလိုက်တာ မမြင်ဘူးတာကျနေတာပဲ ”

သူသာခင်က သူမကို စူးစူးဝါးဝါးကြည့်နေသဖြင့် အမာက ရှက်စနိုးဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။

ခါတိုင်းကလဲ အမာသည် ဦးသာခင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာနေကျပင်ဖြစ်သည်။ အမြင်မတော်တာတွေကို သိမ်းဆည်းပေးသွားတက်သည်။ တခါတရံ ဦးသာခင်အိပ်သော အိပ်ယာကိုပင် သိမ်းဆည်းခင်းကျင်း ပေးသွားတက်သည်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအခါများတုန်းက အိပ်ခန်းတွင်းတွင် ဦးသာခင် ရှိမနေပါ။ ခုတော့ ဦးသာခင်က အိပ်ခန်းတွင်းတွင် ရှိနေရုံမျှပင် မဟုတ်ဘဲ အိပ်ယာထက်တွင် လှဲကာ အမာကိုပင် စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်၍နေချေသေးသည်။

“ မမြင်ဘူးလို့ မဟုတ်ဘူးဟ၊ နင့်ကို ငါက ကလေးလို့ အောက်မေ့နေတာ၊ အခုလို ဖီးလိမ်းပြီးလာတော့ အမာမှ ဟုတ်ရဲ့လား၊ တခြား အပျိုကြီး တယောက်များလားလို့ ကြည့်နေမိတာ ”

“ ဘကြီးက အမာကို ခလေးလို့များထင်နေသေးတယ်ဆိုတာ ဟုတ်လို့လား၊ အဟိ အမာက အပျိုဖြစ်နေပါပြီ၊ အပျိုဖြစ်တာမှ နှစ်နှစ်တောင် ကျော်နေပြီ ”

အမာမှာ ကလေးစိတ် မပျောက်သေးဟုပဲ ပြောရမလား မသိ။ မရှက်မကြောက်နှင့်ပင် ဦးသာခင်ကို ပြောပြနေပေသေးသည်။ ဒါတင်မက ဦးသာခင်က သူမကို ကလေး ဟု ပြောလိုက်သည်ကိုလဲ အမာက လိုလားဟန် မရှိပေ။

“ ဒီမှာကြည့်စမ်းပါဦး ဘကြီးရဲ့ အမာ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ဟာ ကလေးလိုပဲလား ဟင် ”

ဟု ပြောရင်း သူမ၏ ရင်လေးကိုကော့၍ ခါးထောက်ပြလိုက်လေသည်။ 

ခါးကိုထောက်၍ ရင်ကို ကော့လိုက်သည့် အတွက် အမာ၏ ဘရာစီယာ အောက်မှ တင်းတင်းရင်းရင်းနှင့် မို့မောက်နေသော ရင်သားအစုံတို့သည် နဂိုကထက်ပင် ပိုမို၍ မို့မောက် ခုံးထလာကြသည်မှာ သူမ၏ ဘရာစီယာကိုပင် ထိုးဖောက်၍ ထွက်လာကြသည့်ပမာ ဖြစ်နေရလေသည်။

ဦးသာခင်မှာ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်လျှက်သား ရှိနေရာမှ အမာ၏ အပြောအဆို အပြုအမူများကြောင့် သူ၏ရမ္မက်ဆန္ဒများသည် ထကြွလာခဲ့ရလေသည်။ ထို့ပြင် အသွေးအသားတို့ကလဲ ဆူဝေလှုပ်ရှားလာရတော့သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့်လဲ မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်စေရန် စိတ်ကောင်းဖြင့် 

“ သွားစမ်း ကောင်မလေး ငါ တရေးအိပ်မလို့ ညပိုင်းကျမှ လာခဲ့ ”

ဟု ပြောလိုက်ရလေသည်။

သို့ရာတွင် အမာက ထွက်မသွားသည့် အပြင် သူမသည် ဦးသာခင်ရှိရာ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ပလွဲ ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သဖြင့် အမာ၏ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး တင်ပါးဆုံကြီးများနှင့် ဦးသာခင်၏ ပေါင်တန်က ထိတွေ့သွားရာ ဦးသာခင်မှာ ဓါတ်လိုက်သွားသလို တကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားသွားရလေးသည်။

“ ညကျရင် အမာမလာနိုင်ဘူး၊ မေမေနဲ့ အတူ အလှူလိုက်သွားမလို့ ၊ ဒါကြောင့် အခု ဘကြီးကို လာပြောတာ ”

“ ဒါဖြင့်လဲ သွားလေ နင့်အမေ စောင့်နေဦးမယ် ”

“ အမေက အိမ်မှာ မရှိဘူး၊ အလှူအိမ်ကို သွားနှင့်ပြီ၊ ဘကြီးကလဲ အမာကို တွင်တွင်နှင်နေတာပဲ ”

အမာမှာ ပြောလေကဲလေ ဖြစ်ကာ ဦးသာခင်၏ ပုခုံးကို ကိုင်၍ပင် ခပ်မော့မော့လေး ပြောနေပြန်ပါသည်။ 

ခက်သည်။ ခက်တာမှ အတော့်ကို ခက်သည်။ တအိမ်လုံးတွင် မည်သူမျှ မရှိဘဲ သူနှင့်အမာသာ ရှိနေသည်။ ထို့ပြင် သူအိပ်နေသည့် ကုတင်ပေါ်တွင် အမာကလဲ ထိုင်လျှက်သား ရှိနေသဖြင့် ဦးသာခင်မှာ စိတ်များ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်နေရလေသည်။

အမာ ကိုယ်တိုင်က သူ့ကို ထိကပါး ရိကပါး လုပ်နေသည့်အချက်က ပို၍ဆိုးသေးသည်။ သည့်ထက် အချိန်ကြာညောင်းလာခဲ့လျှင် ဦးသာခင်သည် သောင်းကျန်းထကြွလာသည့် စိတ်တွေကို ချိုးနှိမ်၍ ရနိုင်တော့မည် မဟုတ်မှန်း သိလာရသဖြင့် ဦးသာခင်သည် လှဲနေရာမှ လူးလဲထလိုက်ပြီး 

“ ဟဲ့ အမာ သွားမှာသွားစမ်း၊ ငါ အိပ်မလို့  ”

ဟု ငေါက်ငမ်း လိုက်ရလေသည်။ အမာမှာ ဦးသာခင် ထင်သလို သူ၏ အပါးမှ ခွါမသွားဘဲ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့်သာ ငိုနေသဖြင့် ဦးသာခင်မှာ အမာ့အား သနားသွားရပြန်လေသည်။ 

ထို့အတွက်ကြောင့်လဲ ဦးသာခင်မှာ အမာ၏ ပုခုံးလေး နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး

“ မငိုနဲ့ အမာ ငါက အလကားကျီစားတာပါ တိတ် တိတ် ”

ဟူ၍ ချော့မော့ ပြောဆိုလိုက်ရလေသည်။ အမာမှာ ဦးသာခင်က ချော့မော့နှစ်သိပ်လိုက်ကာမှ ပိုမို၍ ဝမ်းနည်းသွားဟန်ဖြင့် ဦးသာခင်၏ ရင်ခွင်တွင်းသို့ ခေါင်းတိုး၍ ဝင်လိုက်ပြီး .. အဟင့် .. ဟင့် ဟူသော အသံလေးများ ထွက်လာအောင်ပင် ငိုရှိုက်လေတော့သည်။

ဦးသာခင်မှာ သူ၏ ရင်ခွင်တွင်းသို့ ဝင်လာသော အမာ၏ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ကိုယ်လုံးလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ကာ ကျန်လက်တဖက်က အမာ၏ ကျောပြင်ကို တယုတယနှင့် ပွတ်ပေးမိလျှက်သား ဖြစ်နေလေသည်။

မမှားသင့်တာ မမှားရအောင် သူ့စိတ်ကို သူထိန်း၍ ချုပ်တီးထားခဲ့သည် ဦးသာခင်မှာ အမာ၏ နူးညံ့ညက်ညောလှသည့် အသားအရေတို့၏ အထိအတွေ့၊ သူမ၏ တကိုယ်လုံးတွင် လိမ်းခြယ်မွန်းမံထားသည့် သင်းပျံ့ပျံ့အမွှေးရနံ့တို့၏ အငွေ့အသက်တို့ကြောင့် ဦးသာခင်၏ အသွေးအသားတို့မှာ လှုပ်ရှားလာရပြီး ရမ္မက်ဆန္ဒတွေမှာလည်း ပြင်းထန်၍ လာခဲ့ရလေသည်။

ဦးသာခင်မှာ မိန်းမနှင့် ကင်းကွာခဲ့သည့် အချိန်တွေက ကြာညောင်းခဲ့ပြီးဖြစ်သည့်ပြင် သန်သန်မာမာ တောင့်တောင့်တင်းတင်းဖြင့် ကျန်းမာသန်စွမ်းသေးသည့် အတွက် အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေး တယောက်ကို ပွေ့ဖက်ထားခဲ့ရာတွင် ကျောက်ရုပ်တရုပ်လို ငြိမ်သက်၍ မနေနိုင်တော့ဘဲ ရမ္မက်ဆန္ဒများ၏ တိုက်တွန်းမှုများကြောင့် နောက်ဆုံးတွင် ဦးသာခင်၏ လက်များသည် မာမာကျစ်ကျစ် တင်းတင်းရစ်ရစ်လေး ဖြစ်နေသည့် အမာ၏ ရင်သား အစုံတို့ကို သူမ၏ အင်္ကျီအောက်မှ လက်လျှိုကာ ဆုပ်ကိုင်ချေမွ၍ တလှုပ်လှုပ်တရွရွ လုပ်ပေးနေရုံမျှမက သူ၏ နှာခေါင်းကြီးကလဲ အမာ၏ ပါးပြင်၊နဖူး၊လည်ပင်း နေရာအနှံ့ကို ပွတ်ကာ သပ်ကာ နမ်းရှုံ့ကာဖြင့် ကာမခရီးလမ်းကို လှမ်းစပြုနေပြီ ဖြစ်လေသည်။

အမာမှာလည်း ပထမတွင် ဦးသာခင်၏ ငေါက်ငမ်းမှုကြောင့် သူ၏ ရင်ခွင်တွင်းဝယ် ခေါင်းတိုး၍ ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ငိုကြွေးမိခြင်း ဖြစ်ရာ ယခုအခါတွင်တော့ မျက်ရည်များ ခမ်းခြောက်ပြီး မိမိ၏ ရင်သားအစုံနှင့် နဖူး၊ပါးပြင် စသည်တို့ကို တရွရွဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက် တရှုံ့ရှုံ့နမ်းလိုက်ဖြင့် ပြုလုပ်နေသည့် ဦးသာခင်၏ အပြုအမူများကြောင့် တခါဖူးမျှ မခံစားရဘူးသေးသော အထိအတွေ့ အရသာများ ပေါ်လာကာ ရုန်းကန်ရမှန်းမသိ ငြင်းဆန်ရမှန်း မသိဘဲ အသာငြိမ်နေလိုက်မိပေသည်။

အမာက မလှုပ်မယှက်ဖြင့် သူလုပ်သမျှ ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ခံနေသည့်အတွက် ဦးသာခင်မှာ တစတစ အတင့်ရဲကာ အမာ၏ ပေါင်တန်လေးများကို သူမဝတ်ထားသော ထဘီအပေါ်မှနေ၍ အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်၊ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက် လုပ်နေရာမှ အမာ၏ ခါးမှ ထဘီကို မသိမသာ ဖြေချလိုက်လေတော့သည်။ 

ထို့နောက် သူမ၏ ထဘီလေးမှ ကင်းလွတ်သွားသော အမာ၏ တင်သားများ ပေါင်တွင်းသားများကို သူ၏လက်ဝါးဖြင့် ခပ်ရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးရာမှ မသိမသာ ဆီးစပ် ခုံးခုံးလေးကို ပြောင်း၍ ပွတ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။

ထို့နောက်တွင် ဦးသာခင်မှာ အမာအား သူ၏အိပ်ယာပေါ်သို့ အသာအယာ တွန်းလှဲလိုက်လေတော့သည်။ သူလုပ်နေသမျှကို အမာက မည်သို့မျှ ရုန်းကန်ခြင်း မရှိဘဲ မျက်လုံးလေးများ စုံမှိတ်၍သာ ရှိနေသဖြင့် ဦးသာခင်၏ လှုပ်ရှားမှုများမှာ ပိုမို၍ တက်ကြွလွန်ကဲ လာရပြန်လေသည်။ 

အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်လျှက်သားဖြင့် အသင့်ဖြစ်နေသည့် အမာ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဦးသာခင်က တလုံးချင်းတလုံးချင်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ 

ဝင်းဝါသော ရင်သား အထက်ပိုင်းများသည် ဟင်းလင်းပွင့်လျှက် တဝက်သော ရင်သားများကမူ ဘရာစီယာလေးက ဖုံးအုပ်ချုပ်ခြယ်ပေးထားသည့်အတွက် ဦးသာခင်သည် ဘရာစီယာကို ဖြုတ်လျှက် ရင်သားအပေါ် ဖုံးလွှမ်းနေသေးသည့် ဘရာစီယာစကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်လေသည်။ 

မို့မောက်လုံးကျစ်နေသော အမာ၏ ရင်သားအစုံမှာ အနီးကပ်ထိတွေ့နေရသည့် ဦးသာခင်၏ ရမ္မက်ဆန္ဒတို့ကို ပိုမို၍ နိုးကြွလာစေသည်။ သို့ရာတွင် ဦးသာခင်မှာ ယောင်္ကျားနှင့် မတွေ့မကြုံဖူးသေးသည့် အပျိုစင်လေးကို အရမ်းကာရော ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနှင့် အစပျိုးရန် မတင်တော်သည့် အချက်ကို နားလည်ထားပြီး ဖြစ်သူမို့ အလျင်စလို မလုပ်သေးဘဲ အမာ၏ ရင်သားမို့မို့လေးများကို သူ၏လက်ဖြင့် အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်၊ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်နှင့် အမာ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒများကို နှိုးဆွပေးလိုက်သည်နှင့် အမျှ သူမ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒများကလဲ နိုးကြွလာခဲ့ရပြီး အမာ၏ နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးများမှာ ခေါင်းလေးများထောင်၍ပင် ထလာခဲ့ရလေသည်။

ထောင်ထလာသည့် နို့သီးခေါင်းလေးများကို သူ၏လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ တရွရွဖြင့် မသိမသာ ကလိပြီး ဆွဲဆွဲပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။ ထိုမှတဖန် နို့သီးခေါင်းလေးများကို အသာအယာ ငုံ၍ စို့ပေးလိုက်သေးသည်။ ထိုအခါတွင် အမာမှာ တလွန့်လွန့်နှင့် ဖြစ်လာရပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများပင် တဆတ်ဆတ်နှင့် တုန်လှုပ်၍ လာရလေသည်။

ကာမခလုပ်များကို တခုချင်း တခုချင်း ဖွင့်လှစ်ကာ ဦးသာခင်၏ နှိုးဆွပေးမှုများကြောင့် အမာမှာ တခါဖူးမျှ မတွေ့ကြုံဖူးသေးသော ကာမအရသာများကို တစတစဖြင့် ခံစားလာရသည့်အတွက် တစထက်တစ သာယာမှုတွေ့ရှိလာရပြီး သူမ၏ အဖုတ်တွင်းမှပင် ယားသလိုလိုဖြင့် ရွစိစိဖြစ်လာရလေသည်။ 

အမာ၏ အမူအယာကို တွေ့လာရသည့် ဦးသာခင်မှာ သူ၏ လက်များကိုလဲ အအားမပေးပါ။ အမာ၏ ရင်သား အစုံကို စို့လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်နေရာမှ အမွှေးနုလေးများ ပေါက်စပြုနေသည့် အမာ၏ အပျိုစင် အဖုတ်ခုံးခုံးမို့မို့လေးကို လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်လိုက် သပ်လိုက် ညှစ်လိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေရုံသာမက တခါတခါ အကွဲကြောင်းလေး အတွင်းသို့ပင် သူ၏လက်ညှိုးဖြင့် ခပ်ရွရွလေး ပွတ်ကာသပ်ကာဖြင့် ကလိပေးရင်းက နီနီရဲရဲလေး ပြုးထွက်နေသည့် မိန်းမတို့၏ နောက်ဆုံး ကာမခလုပ်ဖြစ်သည့် အစေ့ကလေးကို တရွရွဖြင့် ပွတ်၍ ပွတ်၍ ပေးလိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့် အမာ၏ အဖုတ်ကလေး အတွင်းဝယ် ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးများက တစိမ့်စိမ့်နှင့် ထွက်လာခဲ့သည်နှင့် အညီ အမာမှာလဲ တစုံတခုကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးလားလာရသူပမာ သူမ၏ တကိုယ်လုံးမှာလည်း မရိုးမရွ ဖြစ်လာရပြီး 

“ အဟင့် ..အဟင့် ...ယားတယ်...ယားတယ် ဘကြီးရယ် ”

သူသော မပွင့်တပွင့် အသံလေးများ ထွက်လာအောင် ညည်းညူလာခဲ့ရလေသည်။ 

သို့ရာတွင် သူမ၏ ကိုယ်ခန္ဓာတခုလုံးကို ပွတ်သပ်ခြေမွပေးနေသည့် ဦးသာခင်၏ အပြုအမူများ ရပ်ဆိုင်းသွားမှာကို စိုးရိမ်သည့် စိတ်လေးများကြောင့် လက်တဖက်ကလဲ သူမ၏ ဘေးတွင် ထိုင်လျှက်သား ရှိနေသော ဦးသာခင်၏ ပေါင်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပါသေးသည်။

ဒီလို အနေအထားမျိုးသို့ ရောက်လာသည့်တိုင်အောင် ဦးသာခင်က နောက်ဆုံးအဆင့်သို့ မတက်လှမ်းသေးပါ။ အမာ၏ အပေါ်ယံ ကာမခလုပ်များကိုသာ တခုချင်း တခုချင်းပြောင်း၍ ဖြုတ်ပေးနေပါတော့သည်။

“ ယားတယ် .. ဘကြီးရဲ့ ...ယားတယ် ... အဟင့်...အဟင့်...ဟင့်.. ”

အမာက ထပ်မံ၍ ညည်းသလိုလို မပွင့်တပွင့် အသံလေးများဖြင့် ပြောလိုက်ပြန်ပါသည်။ ဦးသာခင်ကတော့ မျက်လုံးကို အစုံမှိတ်ကာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် သူမ၏ နုနုထွတ်ထွတ် အပျိုစင် ဘဝကို ရက်ရက်ရောရော ပေးကမ်းရန် အသင့်ဖြစ်နေသည့် အမာအား ရမ္မက်အခိုးတွေ လျှံနေသည့် မျက်လုံးကြီးများ ဝင့်၍ ခပ်ပြုံးပြုံးကြည့်လိုက်ပြီးမှ သူ၏ ခါးမှ လုံခြည်ကို ချွတ်ကာ အမာ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ တက်၍ ထိုင်လိုက်လေသည်။

ထို့နောက် အမာ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို မ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက် ရှိနေသည့် သူ၏ပေါင်တန်များပေါ်သို့ တဖက်စီခွဲ၍ တင်လိုက်လေသည်။ အမာ၏ အဖုတ်လေးမှာ နဂိုအနေထက် ကွဲဟသွားပြီး အတွင်းသားစ နီနီရဲရဲလေးများမှာ ဦးသာခင် အဖို့ မက်မောစရာ ဖြစ်လာသည်မို့ သူ၏ မက်တောင်လျှက် ရှိနေပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးကို အမာ၏ အဖုတ်ဝတွင် အသာတေ့လိုက်သည်။

သူမ၏ အဖုတ်၀ နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ပူနွေးမာတောင်၍ နေသော အချောင်းကြီးက လာရောက်ပွတ်သပ်ကာ ထိတွေ့လိုက်ရပြန်သဖြင့် အမာမှာ စောစောကထက်ပင် ပိုမို၍ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာရပြီး သူမ၏ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိတွေ့နေသော အချောင်းကြီးက သူမ၏ အဖုတ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာရန်ကိုပင် အလိုအလျောက် တောင့်တမိလာခဲ့ပေသည်။

သူမ အနေဖြင့် ဤကဲ့သို့ တောင့်တလျှက်ရှိနေခိုက်မှာပင် ဦးသာခင်က သူ၏ လီးတန်ကို အမာ၏ အဖုတ်တွင်းသို့ ထိပ်ဖူးကြီးမြုပ်ရုံသာ အသာအယာ သွင်းလိုက်လေသည်။ ထို့နောက်အသာအယာပင် အမာ၏ အဖုတ်ဝရှိ နှုတ်ခမ်းသားလေးများ ပွင့်၍ လန်လာသည်ထိ သူ၏ လိင်တန်ကြီးကို ခပ်ဖြေးဖြေးလေး ပြန်၍ ချွတ်လိုက်လေသည်။ 

ဤကဲ့သို့ ထိပ်ဖူးမြုပ်ရုံမျှ လေးငါးခြောက်ကြိမ် သွင်းချီထုတ်ချီ လုပ်ပေးပြီးမှ တဖန် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဖိပြီး သွင်းလိုက်ရာတွင် အမာမှာ 

“ အဟင့် အဟင့် ”

သူသော အသံလေးများ ထွက်လာရပြီး သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ခွ၍ထောက်ထားသော ဦးသာခင်၏ လက်မောင်းများကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ 

လီးတန် တဝက်မျှ ဝင်သည်အထိ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် လုပ်နေရာမှ ဦးသာခင်မှာ တဖြေးဖြေးနှင့် သွက်လာရပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ၏ လီးတန် အဆုံးဝင်သွားအောင် တထစ်ချင်း တထစ်ချင်း ဖိ၍ သွင်းလိုက်လေသည်။

ဦးသာခင် ဖိ၍ သွင်းလိုက်သည့် အခါတွင် အမာမှာ ... အင့်ကနဲ...အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး သူမ အဖုတ်တွင်းဝယ် ပြည့်ကြပ်နေသော လီးတန်ကြီးကြောင့် နာကျင်သွားရသလို ပြောမပြနိုင်လောက်သည် အထိ အတွေ့အရသာ ခံစားမှုများကလဲ ပြိုင်တူလိုလို ဖြစ်ပေါ် ခံစားလာရသဖြင့် အံကလေးကို ကြိတ်၍ ရှုံ့ကာမဲ့ကာဖြင့် ကြိတ်မှိတ်၍သာ ခံနေလိုက်ပါသည်။

အမှန်ကတော့ အမာမှာ အပျိုပေါက်လေးတို့၏ ဓမ္မတာ အတိုင်း ယောင်္ကျား တဦးဦး၏ ဆက်ဆံမှုများကို လိုလားတောင့်တနေသည်နှင့် အခါနှင့် ကြုံကြိုက်နေသည့် အပြင် သူမကိုယ်တိုင်ကလဲ ကာမရာဂစိတ် ပြင်းထန်သည့် မွေးဗီဇက ပါလာသည့် အတွက် ပထမအကြိမ်ပင် ဖြစ်သော်လည်း အောင့်အောင့် အင်းအင်းနှင့် ခံနိုင်ရည် ရှိနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ထို့ပြင် ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်လာအောင် ဦးသာခင်၏ နှိုးဆွချက်များကလဲ သူမအဖို့ ဦးသာခင်၏ စပ်ယှက်မှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် အထောက်အကူ ပေးခဲ့လေသည်။

မငြီးမငြူ ခံနိုင်ရည် ရှိသည့် အဖြစ်ကို သူမ၏ အပေါ်မှခွ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ တချက်ချင်း လုပ်နေသည့် ဦးသာခင်က သိရှိလာရသည်မို့ ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်နေရာမှ တစထက်တစ သွက်သွက်လေး ဆောင့်၍ လာခဲ့လေသည်။ 

ဦးသာခင်က ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်၍ လာသည့်အခါတွင် အမာမှာလဲ တစထက်တစ ခံ၍ ကောင်းလာရပြီး သူမ၏ အဖုတ်အတွင်းဝယ် အရည်များ ရွှဲရွှဲစိုလာခဲ့ရလေသည်။ ဤကဲ့သို့ အရည်များ ရွဲရွဲစိုအောင် သူမ၏ အဖုတ်တွင်းမှ ထွက်နေသည့် အတွက်ကြောင့်လဲ အမာမှာ ယခုကဲ့သို့ ကာမအရသာ ခံနိုင်ရည် ရှိနေခြင်းလဲ ဖြစ်လေသည်။ 

ယေင်္ကျားနှင့် တွေ့ကြုံဖူးသော မိန်းမကြီးများပမာ ငြိမ်သက်စွာ ကာမအရသာကို ခံစားနေသည့် အမာ၏ အဖြစ်ကို လိုးနေသည့် ဦးသာခင်က အကဲခတ်မိလာပြီး သူ၏ စိတ်ဆန္ဒရှိသလောက် ဆောင့်၍ လိုးချင်လာသည့် အတွက် နောက်ဆုံးတွင် ဖင်ကိုကြွ၍ ခါးကိုကော့ကာ ဖိ၍ ဆောင့်လိုက်သည့် အခါတွင် ဦးသာခင်၏ လီးတန်မှာ အမာ၏ အဖုတ်တွင်းသို့ တင်းကြပ်စွာဖြင့် အဆုံးထိအောင် မြုပ်ဝင်သွားရသည်နှင့် အတူ

“ အမလေး .. ကျွတ်..ကျွတ် ”

ဟု အမာက အသံထွက်အောင် ညည်းညူရင်းက ဦးသာခင်၏ ရင်ဘတ်ကို အမာက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆီး၍ တွန်းထားလိုက်ရလေသည်။ 

“ နာသလား အမာ ”

“ နာတယ်..ဘကြီးရဲ့ ”

“ နာရင် ပြန်ချွတ်လိုက်မယ်နော် ”

“ ဟင့်အင်း ...မချွတ်နဲ့ ဖြေးဖြေးလုပ်ပေါ့ ”

အမှန်ကတော့ ဦးသာခင် နောက်ဆုံးဆောင့်ချလိုက်သည့် ဆောင့်ချက်မှာ အမာ၏ အပျိုမှေး ပေါက်ထွက်သွားပြီး သူမအဖုတ်၏ အတွင်းပိုင်းသို့ လီးတန်ကြီးက မြုပ်ဝင်သွားခဲ့လေသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။

ထို့အတွက်ကြောင့်လဲ အမာမှာ ကာမအရသာကို မှိန်း၍ ခံစားနေရာမှ ရုတ်တရက် အသဲခိုက်အောင် နာကြင်သွားရသည့် အတွက် အသံထွက်အောင် အော်လိုက်မိခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်။

သို့ရာတွင် နာကြင်မှုထက် ကာမအရသာတွေက လွန်ကဲနေသည်မို့ ဦးသာခင်က သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ပြန်ချွတ်လိုက်မည်ဟု ပြောသည့်အခါ အချွတ်မခံခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ထို့ကြောင့် ဦးသာခင်မှာ အမာ၏ ခွင့်ပြုမှု ဇွဲကောင်းမှု ရမ္မက်ဆန္ဒ ပြင်းပြမှုများကြောင့် ဘယ်လိုမှ ဆုတ်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ အဆုံးစွန်သော စခန်းသို့ရောက်အောင် ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်ပေးရင်း လိုးလိုက်သည်တွင် အမာမှာ .. တဟင်းဟင်း..တဟီးဟီး.. ဖြင့် ညည်းညူရင်း ဦးသာခင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်၍ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်သွားရသည်မှ ငြိမ်သက်၍ သွားရပြီး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရသလို ကာမဆန္ဒတွေကို အနှစ်နှစ် အလလ သိုသိပ်ထားခဲ့ရသည့် ဦးသာခင်၏ သုတ်ရည်များမှာလဲ သူ၏ လီးတန်ထိပ်ဖျားမှ ရေသွန်သလို ဒလဟော ပန်း၍ ထွက်လာကြသည်မှာ အမာ၏ အဖုတ်အတွင်းဝယ် ပြည့်သွားရရုံမျှမက အဖုတ်လေး အဝမှပင် လျှံ၍ထွက်လာခဲ့ရပြီး နောက်ဆုံး အဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက်မှ သူမ၏ ဖင်ဝသို့တိုင်အောင် တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် စီးကျသွားရလေတော့သည်။

ဦးသာခင်သည် သူနှင့်လက်ပွန်းတတီး နေခဲ့သည့် အမာ၏အပေါ်တွင် တက်မက်စိတ်လေးရှိခဲ့သော်လဲ အဆုံးစွန်ထိ ဖောက်ပြားသော ကြိုတင်စီမံမှုလေးတွေ မရှိခဲ့သလို အမာကလဲ ဦးသာခင် အပေါ်တွင် တက်မက်မှုတွေဖြင့် ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်မဝင်စားခဲ့ပါ။ သို့ရာတွင် ဦးသာခင်၏ ရင်ခွင်အတွင်းသို့ ခေါင်းလျှို၍ဝင်ကာ ကလေးဆန်ဆန်ဖြင့် ငိုရှိုက်ခဲ့သည့် အမာအား ဦးသာခင် အနေဖြင့် ချော့မော့ နှစ်သိမ့်၍ ကျောပြင်လေးများကို ပွတ်သပ်ပေးမိရာမှ တစတစဖြင့် သာယာမှုတွေ ဖြစ်လာရပြီး မုဆိုးဖို ဘဝဖြင့် အနှစ်နှစ် အလလ ကိန်းအောင်း၍ နေခဲ့သည့် ရမ္မက် ဆန္ဒတွေက နိုးကြားပေါ်ပေါက်လာရပြီး တစတစဖြင့် တဆင့်တက်၍ ကာမရမ္မက် ခရီးလမ်းသို့ အမာကိုပါ အတူခေါ်၍ သွားခဲသလို အမာ အနေဖြင့်လဲ ဦးသာခင်၏ ဖိုဓါတ်ထိတွေ့မှုများကြောင့် ဘယ်လိုမှ ငြင်းဆန်ခြင်းငှာ မတက်နိုင်တော့ဘဲ ဦးသာခင် ခေါ်ဆောင်ရာ ကာမဂုဏ်ခရီးလမ်းသို့ အဆုံးတိုင်အောင် လိုက်ပါမိခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဦးသာခင် အနေဖြင့် အသိတရားရှိသည့် အရွယ်မို့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိသော်လည်း အမာမှာမူ မှားသည်၊ မှန်သည် မည်သို့မျှ အတွေးမပေါက်မိဘဲ ဦးသာခင်နှင့် တွေ့ကြုံဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို သာယာမိသလိုလိုဖြစ်နေရုံသာမက နောက်ထပ်၍ပင် တွေ့ကြုံလိုသော ဆန္ဒတွေက ပြင်းပြနေရလေသည်။ အမှန်တော့ အမာမှာ မွေးကတည်းက ပါလာသည့် ဗီဇကြောင့်လား မပြောတက်ပါချေ။

..............................................................

“ အား..အမလေး...ကျွတ်...ကျွတ်....နာလိုက်တာ... အကိုရယ် ”

အိမ်ရှေ့ဖက်ဆီသို့ ပြန်၍လှည့်ကာ လျှောက်လာသော အမာ၏ ခြေလှမ်းများက ကြားလိုက်ရသော အသံကြောင့် တုန့်ကနဲရပ်၍ သွားရသည်။

ကျောင်းသုံးရက် ဆက်တိုက်ပိတ်ထားသဖြင့် အိမ်တွင်ပျင်းနေသော အမာတယောက် သူမ၏ သူငယ်ချင်း အေးအေးဝင်း၏ အိမ်သို့ အလည်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမ ရောက်လာတော့ အိမ်ရှေ့တံခါးက အဆင်သင့်ပွင့်နေသဖြင့် အမာသည် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲထိ ဝင်လာခဲ့သည်။ လူတဦးတယောက်၏ အရိပ်အယောင်ကိုမှ မတွေ့ရသဖြင့် သူမသည် အိမ်အတွင်းဖက်သို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည့်တိုင်အောင် တဦးတယောက်ကိုမှ မတွေ့ရသဖြင့် ပြန်တော့မည် ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်၍ အိမ်ရှေ့ဖက်သို့ လှည့်ထွက်ရာခဲ့ရာမှ ကြားလိုက်ရသော အသံကြောင့် သူမ၏ ခြေလှမ်းများသည် ရပ်ဆိုင်း၍ သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ကြားလိုက်ရသည်နှင့်ပင် ဒီအသံသည် သူမနှင့် တတန်းထဲ သူငယ်ချင်း အေးအေးဝင်း၏ အသံဖြစ်ကြောင်း အမာက ချက်ချင်းသိလိုက်ရပြီး ရင်ထဲတွင် ထိတ်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရသည်မှ သူမ၏ ခြေဦးကို အိမ်အတွင်းဖက်ဆီသို့ ပြန်၍ လှည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခြေကို ဖွနင်းပြီး ခပ်ဖြေးဖြေး လျှောက်လာခဲ့လေသည်။

“ ခဏလေးပါ အေးအေးရယ်.. နဲနဲလောက် သည်းငြီးခံစမ်းပါ..နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပေါ့ ”

အေးအေးဝင်း၏ ခဲအို ကိုမြင့်စိုး၏ အသံမှန်း ဒီအိမ်ကို မကြာခဏ ရောက်ခဲ့ဖူးနေသည့် အမာက အတက်သိလိုက်သည်။ သူမ၏ ရင်ထဲမှာလဲ ပို၍ တထိတ်ထိတ် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။

လူချင်းထိတွေ့ကာ လှုပ်ရှားသံလေးတွေ ထွက်နေသော အခန်းရှေ့သို့ အမာ ရောက်ခဲ့ပါပြီ။ အခန်းတံခါးက ပိတ်ထားသော်လည်း လက်နှစ်လုံးခန့် ဟ၍နေသည်။ ထိုဟနေသော နေရာမှပင် အမာသည် အတွင်းသို့ ကြည့်လိုက်သည့် တခဏမှာပင် အမာ၏ တကိုယ်လုံး နွေးကနဲ ဖြစ်၍ သွားရသည်။

အေးအေးဝင်းတယောက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာထက်တွင် ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေပြီး သူ့ခဲအို ကိုမြင့်စိုးက သူမ၏ အပေါ်မှနေ၍ မိုးကာ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို အေးအေးဝင်း၏ အဖုတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းနေသည်။ လီးတန်ကြီးမှာ တဝက်လောက်ဝင်နေပြီဖြစ်ပြီး စောစောက အေးအေးဝင်းက နာကြင်စွာ အော်လိုက်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်မည်။ ကိုမြင့်စိုးသည် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို လှုပ်၍ လှုပ်၍ ပေးရင်း သူ၏ လက်နှစ်ဖက်က နီရဲနေသော အေးအေးဝင်း၏ နို့သီးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ချေမွပေးနေသည်။

ခဏကြာတော့ စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်လာပုံရသော ကိုမြင့်စိုးက သူ၏လီးတန်ကြီးကို လှုပ်၍ပေးနေရင်းက ထပ်၍ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်...ဗြစ်...အ...အင်း...ဟင်း ”

လီးတန်ကြီးမှာ လက်နှစ်လုံးခန့် ထပ်၍ ဝင်သွားတော့ရာ မြင့်စိုးက ဆက်၍ မသွင်းသေးဘဲ သူမ၏ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်းက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို လှုပ်၍ လှုပ်၍ နှဲ့ပေးနေပြန်သည်။ ဒီတခါ အသွင်းမှာ စောစောကလောက် အေးအေးဝင်း တယောက် မနာတော့ကြောင်း သူမ၏ ငြီးတွားသံကို ထောက်ရှု၍ မြင့်စိုးက သိလိုက်သည်။ ခဏလောက်နေသော အခါတွင်တော့ မြင့်စိုးက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ထပ်၍ ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ ဗြစ်...ဗြစ်...အား...အင်း...ကျွတ်...ကျွတ် ”

အေးအေးဝင်း၏ ခါးလေးမှာ ကော့၍တက်သွားသည်။ မြင့်စိုး၏ လီးတန်ကြီးကတော့ နောက်ထပ် လက်သုံးလောက်ပင် ထပ်၍ ဝင်သွားသည်။ သူ၏ လီးတန်ကြီး တိုးဝင်းသွားသည့် အခိုက်တွင် အေးအေးဝင်း၏ စောက်ပတ်ဝမှ စိမ့်ကနဲ အန်ကျလာသော အရည်ကြည်များမှာ မနည်းလှပေ။ မြင့်စိုး၏ လီးတန်ကြီးက အပြင်ဖက်တွင် လက်နှစ်လုံးခန့်သာ ကျန်တော့လေသည်။

မြင့်စိုးသည် စောစောကလိုပင် သူ၏ လီးတန်ကြီးကို လှုပ်၍ လှုပ်၍ နှဲ့ပေးနေရင်း သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးက အေးအေးဝင်း၏ အပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်ပြီး သူ၏ လက်တဖက်က ခယ်မဖြစ်သူ အေးအေးဝင်း၏ ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို ဖက်ကိုင်ပြီး ကျန်လက်တဖက်ကတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် တံထောင်ဆစ်ဖြင့် ထောက်လိုက်သည်။

ပြီးသည်နှင့် မြင့်စိုးက ခယ်မချောလေး၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲက သူ၏လီးတန်ကြီးကို နှဲ့ပေးရင်း ခယ်မ အပျိုစင်လေး၏ နို့နှစ်လုံးကို တလှည့်စီစို့၍ ပေးသည်။

အတန်ကြာသည်အထိ မြင့်စိုးက သူ၏ လီးတန်ကြီးကို နှဲ့ကာ သူမ၏ နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးနေသဖြင့် အေးအေးဝင်း တယောက် နာကျင်တာတွေ ပျောက်ကာ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးများသည်ပင် ပေါင်ကြားထဲတွင် ရှိနေသော သူမ၏ ခဲအို မြင့်စိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တဖက်တချက်စီ ဖိကပ်၍ ညှပ်ထားကာ သူမ၏ ခါးလေးမှာ မြှောက်လိုက်ချလိုက် ဖြစ်နေရသည်။

အတွေ့အကြုံများသော မြင့်စိုးက သူမ၏ ခယ်မလေး အရသာတွေ့ကာ ရမ္မက်တွေ အတော်ပင် ထန်နေပြီဆိုသည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် သူ၏ ဖင်ကြီးကို ကြွကာ အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တဝက်လောက် ဆွဲထုတ်ပြီး စောစောကလိုပင် အသာဖိ၍ မသွင်းတော့ဘဲ အားဖြင့်ဆောင့်ကာ သွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“ ဗြစ်...ဖွတ်...အင့်...အ...အ..ကျွတ်...ကျွတ် ”

အေးအေးဝင်း၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် ဆက်ကနဲ တုန်သွားပြီး သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်က သူမ၏ ခဲအို၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံး၍ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။ မြင့်စိုး၏ လီးတန်ကြီးကတော့ သူ၏ ခယ်မလေး၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းသို့ အပြည့်အသိပ်ဖြစ်ကာ တဆုံးဝင်သွားလေပြီတည်း။

မြင်တွေ့နေရသော အမာ၏ ကာမစိတ်တွေကလဲ ငယ်ရွယ်နုပျိုသူတို့၏ ဓမ္မတာအတိုင်း ထကြွလာရသည်နှင့် အညီ သူမ၏ ရင်သားများ ပေါင်သားများမှာလဲ တရွရွဖြင့် ဖြစ်နေရသည့်ပြင် သူမ၏ အဖုတ်တွင်းမှလဲ ယား၍တက်လာရုံမျှမက အရည်ကြည်လေးများပင် စိမ့်၍ ထွက်လာရသည်ထိ အမာ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေက ပြင်းပြလာခဲ့ရသည်။ ထို့ပြင် သူမ၏ ဒူးဆစ်လေးများသည်ပင် ဆက်၍မတ်တပ်ရပ်ကာ မနေနိုင်လောက်အောင်ပင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ ဖြစ်လေပြီ။ ရမ္မက်တဏှာကြီးလွန်းသည်ဟု ပြောလျှင်လည်း အမာတယောက် ခံရမည်သာ ဖြစ်လေသည်။

ထို့အတွက်ကြောင့်လဲ အမာသည် လွန်ခဲ့သည့် လေးငါးရက်ခန့်က မမျှော်လင့်ဘဲ ရမ္မက်ခရီးကို အတူသွားခဲ့သည့် ဦးသာခင်ကို သတိရလာပြီး ဦးသာခင်ထံသို့ သွားကာ ကိုမြင်းစိုးနှင့် အေးအေးဝင်းတို့နည်းတူ ကျကျနနကြီး တွေ့ကြုံခံစားလိုစိတ်များ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရသည်နှင့် ဆုတ်ဆိုင်းမနေတာ့ဘဲ ဦးသာခင်၏ အိမ်သို့ ထွက်ခွါလာခဲ့လေသည်။

မမျှော်လင့်ဘဲ အမာ၏ အပျိုရတနာသိုက်ကို ဖွင့်လှစ်ခဲ့ပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ ယနေ့အထိ လေးငါးရက်မျှ အမာတယောက် ခါတိုင်းလို သူ့ထံသို့ စာသင်ရန် ရောက်လာခြင်း မရှိသည့်အတွက် ဦးသာခင်မှာ ရင်ထဲတွင် ဟာ၍ နေရကာ သူ၏စိတ်များမှာလဲ ကာမဂုဏ်အရသာကို ထပ်မံ၍ ခံစားလိုစိတ်တွေက တဖွားဖွားဖြင့် ပေါ်ပေါက်လျှက် ရှိနေရလေသည်။

ဤကဲ့သို့ ဦးသာခင်မှာ ဂနာမငြိမ်အောင် စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေခိုက်မှာပင် အမာ တယောက် သူ့ထံသို့ ဗြုန်းကနဲ ရောက်ရှိလာသဖြင့် ဝမ်းသာသွားရလေသည်။

“ ဟဲ့ ..အမာ..လာလေ.. ဒီမှာထိုင် ”

အေးအေးဝင်းနှင့် ကိုမြင့်စိုးတို့ ကာမစပ်ယှက်ကြသည်ကို မြင်တွေ့ခဲ့ရသည့်အတွက် သွေးသားများ လှုပ်ရှားထကြွလာခဲ့သဖြင့် ဦးသာခင်ထံသို့ လာခဲ့သော်ငြားလဲ ဦးသာခင်နှင့် ရင်ဆိုင်တွေ့သော အခါတွင်မူ အမာတယောက်မှာ ကြောက်ရွံ့သလိုလို ရင်ကလေးများဖိုကာ မဝံ့မရဲဖြင့် အိမ်ဝတွင်ရပ်နေသည့် အတွက် ဦးသာခင်က လှမ်း၍ ခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ 

“ ခုတလော ဘာဖြစ်လို့ မလာတာလဲ ”

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ”

“ ဟင်း..ကောင်မလေး ညာနေပြန်ပြီ ဘာမှမဖြစ်ပဲ ဘာလို့မလာသလဲ ပြောစမ်း ”

သူနေထိုင်ရာနှင့် ကပ်လျှက် ကုလားထိုင်တွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သော အမာကို ဦးသာခင်က မေးလိုက်သည်။ 

“ အို..ဘကြီးကလဲ ဘာတွေမေးနေတာလဲ အမာ မပြောတက်ဘူး ”

အမာက ခေါင်းလေးငုံ့၍ အသံလေး မပွင့်တပွင့်ဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့် ဦးသာခင်မှာ သဘောကျစွာဖြင့် ထိုင်ရာမှထ၍ အမာ၏ ပုခုံးလေး နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။

“ ဘကြီးကို စိတ်ဆိုးသွားလို့လားဟင် ”

“ မဆိုးပါဘူး ”

အမာ၏ အဖြေကြောင့် ဦးသာခင်မှာ သဘောကျ၍ သွားရပြန်လေသည်။ အမှန်မှာလဲ မိမိအပေါ်တွင် အမာ တယောက် စိတ်မဆိုးသည့် အပြင် မိမိ၏ အပြုအမူများကို သဘောကျလွန်းသည့်အတွက် ယခုအခါ အမာက သူ့ထံသို့ ရောက်လာရသည် ဆိုသည်ကိုလဲ ဦးသာခင်က သိရှိပြီး ဖြစ်လေသည်။

ထို့ကြောင့်ပင် ဦးသာခင်သည် အမာကို ပုခုံးနှစ်ဖက် ဆုပ်ကိုင်ထားရာမှ ဆွဲ၍ ထူးလိုက်လေသည်။ အမာကလဲ အလိုက်သင့်ပင် ထိုင်ရာမှထလိုက်လေသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ဦးသာခင်က အမာ၏ ပုခုံးကို ဖက်၍ သူ၏ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ တွဲ၍ ခေါ်သွားခဲ့လေသည်။

အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ရောက်သည်နှင့် ဦးသာခင်က အမာအား ပွေ့၍ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ဦးသာခင်သည် အမာ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်မှ စ၍ ဘရာစီယာပင် မကျန် အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ အမာမှာ ရုတ်တရက် ရှက်ကြောက်သွားဟန်ဖြင့်

“ ဟင် ဘကြီးကလဲ ရှက်စရာကြီး  ”

ဟူ၍ မပွင့်တပွင့်ပြောကာ သူ၏ အင်္ကျီများကို လိုက်၍ ဆွဲလိုက်ပေသေးသည်။

ဦးသာခင်ကတော့ ဘာမှပြောမနေတော့ပါ။ အမာ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ကိုယ်တပိုင်းဖိပြီး အမာ၏ နဖူးပြင်များကို တရှုံ့ရှုံ့နှင့် အငမ်းမရ နမ်းရှုံ့နေရာက လက်တဖက်ကလဲ အနှောင်အဖွဲ့မှကင်းလွတ်သွားပြီးသည့် အမာ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ရင်း ထောင်ထနေသည့် နို့သီးခေါင်း နီနီလေးများကိုပါ စို့၍စို့၍ ပေးလိုက်ပြန်လေသည်။ စောစောက အေးအေးဝင်းတို့ကို တွေ့မြင်ခဲ့ရသော အမာမှာ ယခုအခါ သူမကိုယ်တိုင် ကြုံတွေ့နေရပြီ ဖြစ်ပြီး သူမ၏ ကာမစိတ်တွေမှာလဲ တစတစနှင့် အရှိန်တက်၍ လာခဲ့ရလေသည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ အမာ၏ နို့တွေကို စို့လို့ အားရသွားပြီဖြစ်သော ဦးသာခင်သည် အမာ၏ ခါးမှ ထဘီကို ဇိုးကနဲ ဇတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်လေသည်။

“ အို...ဘကြီးကလဲ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်နေပြန်ပြီ...ရှက်စရာကြီး ”

“ ဟဲ..ဟဲ..ဒါရှက်စရာ မဟုတ်ပါဘူး..နင်နဲ့ငါနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲပဲ ရှိတဲ့အပြင် နင်က အပျိုကြီးတွေ ရှုံးအောင် လှနေတော့ အမာရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ငါကြည့်ချင်နေလို့ပါဟာ ”

အမာတယောက် ရှက်စိတ်ဝင်နေသည့်ကြားမှ ကြေနပ်သွားရသေးသည်။ ပြီးတော့ ဦးသာခင်က သူ၏ အဝတ်တွေကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ အမာ၏ ခါးလေးမှာ သိမ်လျှက်ရှိနေသလို ခါး၏အောက်ပိုင်းတွင်မူ တစတစဖြင့် ကျယ်ပြန့်၍ကားသွားသော ထွားထွားအိအိ တင်ပါးကြီးများကြောင့် သူမ၏ အောက်တွင် တခုခုကို ဖုံးထားသည့်အတွက် ခုံးမို့နေရသည့် ပမာ သူမ၏ ဆီးခုံလေးမှာ မို့မို့မောက်မောက်လေး ဖြစ်နေရလေသည်။ ဤကဲ့သို့ မို့မောက်နေသော ဆီးခုံလေး၏ အောက်တွင်မူ ကာမအရသာပေါင်းစုံကို အပြည့်အဝပေးစွမ်းနိုင်သည့် အမာ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ခုံးထလျှက် ရှိနေပြီး အမွှေးနုကြဲကြဲလေးများဖြင့် ပေါ်လွင်လျှက် ရှိနေသည် ဖြစ်ရာ ဦးသာခင် အဖို့ ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွ၍ စွဲမက်စရာ ဖြစ်နေရလေသည်။

အမာ၏ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးများကို ကုန်း၍ထပ်မံကာ စို့လိုက်ပြန်ရာမှ ဦးသာခင်၏ လက်တဖက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်ခုံးခုံးလေးကို ပွတ်လိုက် သပ်လိုက် ဖျစ်လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ အမာသည် စောစောကထက် ရမ္မက်စိတ်များ တက်ကြွလာရပြီး သူ၏ အဖုတ်လေးထဲမှလဲ အရည်ကြည်လေးများမှာ တစိမ့်စိမ့်နှင့် ယိုစီး၍ ထွက်ကျလာရလေသည်။

ထိုအခိုက် ဦးသာခင်က အမာ၏ လက်ကိုဆွဲကာ သူ၏ မာတောင်လျှက်ရှိသော လီးတန်ကြီးနှင့် ထိတွေ့ပေးလိုက်လေသည်။ အစတွင် အမာမှာ လန့်သွားရသလိုဖြစ်သွားရပြီးမှ မာကြောပူနွေးသော အထိအတွေ့နှင့် ပြင်းထန်သော အဖိုဓါတ်၏ ဆွဲငင်အားများကြောင့် ရမ္မက်စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်၍လာရပြီး အမာသည် ဘယ်လိုမှ ဆုတ်ဆိုင်း မနေတော့ဘဲ ဦးသာခင်၏ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လှုပ်ရမ်းဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်ထိ ဖြစ်သွားရလေသည်။ ထိုကဲ့သို့ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ရသည်မှာ သူမအဖို့ တစတစဖြင့် ကာမစိတ်များ အရှိန်မြင့်မား တက်ကြွလာခဲ့ရသဖြင့် အမာသည်

“ ဘကြီးကလဲ .. ကြာလိုက်တာ ”

ဟူ၍ တုံးတိတိ ပြောလိုက်ရသည်ထိပင် ဖြစ်လေသည်။

ဤကဲ့သို့ အမာတယောက် မနေနိုင်အောင် ဖြစ်လာရသည့် အခါတွင်မူ ဦးသာခင်မှာ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲကား၍ ဒူးကွေးကာ တွန်းတင်လိုက်ပြီး ပေါင်းရင်းတွင် ဦးသာခင်က ဒူးထောက်၍ ဝင်ထိုက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အမာ၏ ပေါင်များကို သူ၏ ပေါင်တဖက်တချက်ဆီသို့ တင်လိုက်လေသည်။

ထို့နောက် ရှေ့သို့ကုန်း၍ မာတောင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးဖြင့် ခုံးမို့ဖောင်းကြွလျှက်ရှိနေသော အမာ၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင် အသေအချာ တေ့လိုက်ပြီးမှ ဗြုံးကနဲ ဖိကပ်၍ ထိုးသွင်းလိုက်သော အခါတွင် လီးတန်ကြီးမှာ ကြပ်တည်းစွာဖြင့် ဝင်သွားရလေတော့သည်။

အမာ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းဝယ် အရည်ကြည်များက စိမ့်ထွက်လျှက်ရှိနေပြီဖြစ်သည့်ပြင် အရင်တခါတည်းက သူမ၏ အပျိုသိုက် တံခါးကို ထိုးဖောက် ဖွင့်ထားပြီးပြီမို့ ယခုတကြိမ်တွင်မူ ဦးသာခင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ အမာ၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းသို့ ခဲယဉ်းမှု မရှိဘဲ ချောချောမောမော အဆုံးတိုင်ထိ ဝင်သွားခဲ့လေသည်။ သို့ရာတွင် ဖိကပ်၍ လူအားနှင့် ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်သည့်ဒါဏ်ကြောင့် အမာမှာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ..အင့်..ကနဲ အသံလေး မြည်သွားရပြီး ဦးသာခင်၏ ရင်ဘတ်ကို ဆီး၍ တွန်းထားလိုက်မိပေသေးသည်။

ကာမရမ္မက်စိတ်ပြင်းပြနေသည်မို့ ဦးသာခင်မှာ အလျင်စလို လုပ်လိုက်မိခြင်းဖြစ်ရာ ဤသို့အမာက သူ၏ရင်ဘတ်ကို ဆီး၍ တွန်းလိုက်သည်နှင့် သူ၏စိတ်ကို ပြန်လည်ချုပ်တည်းလိုက်ပြီး အမာ၏ စောက်ဖုတ် အတွင်းဝယ် မြုပ်ဝင်လျှက်ရှိသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို အသာအယာပြန်နှုတ်၍ ခပ်ရွရွလေး သုံးလေးကြိမ် ဆောင့်ပေးရင်းက အမာ၏ နို့သီးခေါင်း ထိပ်ကလေးကို လက်မနှင့်လက်ညှိုးညှပ်၍ ဖျစ်ကိုင်ဆွဲလိုက် တရွရွကလိပေးလိုက်တော့ရာ အမာတယောက်မှာ ကာမအရသာကို တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းဖြင့် တမျိုးပြီးတမျိုး ခံစားရပြီဖြစ်၍ စိတ်ပါလက်ပါဖြစ်ကာ ရမ္မက်များ ထန်လာရပြီဖြစ်၍ သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကိုပင် ကော့မြှောက်ပေးမှန်းမသိ ကော့မြှောက်ပေးလာရသည့်အထိ ဖြစ်လာခဲ့ရလေသည်။

အမာ တယောက်အောက်ပိုင်းမှ နေ၍ ရိုးတိုးရွတနှင့် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာခဲ့သည့်ပြင် အမာ၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းဝယ် အရေများက ပိုမို၍ စိမ့်ထွက်လာသည်ကို စိုစိုစွတ်စွတ်ဖြစ်လာရသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကပါ တွေ့ထိ သိရှိလာခဲ့ရပြီမို့ ဦးသာခင်သည် သူ၏ ချုပ်တည်းထားရသော စိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး စိတ်အားရော လူအားပါ ပေါင်းစပ်၍ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို အမာ၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းသို့ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးချလိုက်လေတော့သည်။

“ ပြွတ်...ဖွတ်...ဖတ်...ဘွပ် ”

“ အင့်...အင့်... ဟင်း...အင်း ”

အမာမှာလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ကာ လိုးတာကို ခံနေရသည့်အတွက် ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရကာ သူမသည် ကာမအရသာကို မိမိရရကြီး ခံစားလာခဲ့ရလေသည်။

ဦးသာခင်နှင့် အမာတို့သည် နှစ်ဦးစလုံးပင် ကာမရမ္မက်စိတ်များ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် တက်ကြွလျှက်ရှိနေကြသဖြင့် ဦးသာခင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးလိုးချနေသလို အမာကလဲ သူမ၏ တင်ပါးကားကားကြီးများကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးကာ ခံနေသဖြင့် များမကြာမီမှာပင် တဟင်းဟင်းဖြင့် အသက်ရှုသံများ ပြင်းထန်လာရပြီး တလောကလုံးကို မေ့သွားအောင် တဦးကိုတဦး တင်းကြပ်စွာဖက်၍ ကာမစည်းစိမ်ကို မြိန်မြိန်ကြီး ခံစားလိုက်ကြတော့ရာ နှစ်ဦးစလုံး၏ ကိုယ်လုံးကြီးများသည် တွန့်လိမ်ကော့တက်သွားကြရာမှ တခဏ အကြာတွင်တော့ သက်ပြင်းချသံလေးများ မပီမသ ထွက်လာကာ နှစ်ဦးစလုံး ငြိမ်သက်သွားကြပါတော့လေသည်။

တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ် ပေါက်စနလေးတွေကို အလွမ်းပြေပေါ့။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။