ကာမတောသို့ ရမ္မက်ခရီး (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
အခန်း ( ၁ )
“ ဒါ .. မဝင်းမေတို့ အိမ်ပါလား ခင်ဗျာ”
“ ဟုတ်ပါတယ် . ဟုတ်ပါတယ် .. ဘာကိစ္စရှိလို့ ပါလဲ”
“ မဝင်းမေ ကျွန်တော့်ကိုသိပါတယ် .. ခဏလောက် ခေါ်ပေးပါလားဗျာ”
“ မဝင်းမေ ခရီးထွက်နေတယ်ကွဲ့”
“ ကျွန်တော်က ဦးနေစိုးသား ဇေယျာစိုးပါ။ ဒီမှာငွေကြေးစာရင်းလေးတွေရှင်းဖို့ ဖေဖေလွှတ်လိုက်တာပါ”
ဒီတော့မှ အသက် (၅၀) လောက်ရှိသော ဦးလေးကြီးသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍ သွားရလေသည်။
“ အော် .. ဦးနေစိုးရဲ့သားကိုး .. လာလာ အိမ် ထဲဝင် ဦးလေးတို့ကလဲ လူစိမ်းဆိုတော့ ရုတ်တရက် အဝင် မခံရဲဘူးကွဲ့ .. ဟဲ့ သမီးခင်မေ ဧည့်သည် အတွက် ရေနွေးနဲ့ အမဲခြောက်ဖုတ်လုပ်ပါကွဲ့”
“ ရပါတယ် ဦးလေးရာ ကျွန်တော့်အတွက် ဒုက္ခမရှာပါနဲ့”
“ ဒါနဲ့ ဘယ်မှာတည်းလဲကွဲ့”
“ မတည်းရသေးပါဘူး ကျွန်တော် ခုမှရောက်တာ”
“ ဟေ့ .. ဒါဆို ဒို့အိမ်မှာဘဲနေ အိမ်ကလဲကျယ် တယ်။ မင်းစိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်နေလို့ရပါတယ်။ တခြား သွားမတည်းရဘူးနော်”
“ ဟာ .. မဟုတ်တာ အားနာစရာကြီး ကျွန်တော်အပြင်မှာဘဲ တည်းပါရစေ”
“ ဒီမှာ မင်းအဖေနဲ့ ကျုပ်နဲ့က အင်မတန်ရင်းနှီး တာ။ ဒီတော့ မင်းက ကျုပ်စိတ်မကောင်းအောင် တော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွယ်။ မင်းအဖေရဲ့ ကျေးဇူးတွေကလဲ ဒို့အပေါ်မှာ အများကြီးရှိတယ်။ ကြုံကြိုက်တုံး ပြုစုပါရစေကွယ်”
“ ကောင်းပါပြီ ခင်ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် တော့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေတွေ မလုပ်နဲ့နော်”
အဖိုးကြီးနှင့် ဇေယျာစိုးတို့ စကားပြောနေကြစဉ်မှာပင် အသားလတ်လတ် လူလုံးတောင့်တောင့်အသက် (၁၆) နှစ်လောက်ရှိသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် လင်ဗန်းထဲတွင် လဘက်ရည်ခရားနှင့် စားစရာများ ထည့်ပြီး လက်မှကိုင်ကာ အဖိုးကြီးရှေ့မှ ယို့ယို့လေးဖြတ်၍ လျှောက်လာသည်။ ပြီးတော့ ဇေယျာစိုး၏ ရှေ့တွင် စားစရာများ ချ၍ ပေးလိုက်သည်။ အဖိုးကြီးကတပြုံးပြုံးဖြင့် ကြည့်နေရင်း ..
“ ဒါ မဝင်းမေရဲ့ညီမ ခင်မေဘဲကွဲ့။ မှတ်ထား ဒါ ညီးအစ်ကိုလိုသဘောထား တို့ဖောက်သယ် ဦးနေစိုးရဲ့ သား ဇေယျာစိုးတဲ့။ နင့်အစ်မ မလာမချင်း ဒို့အိမ်မှာနေမှာ အစစ ဂရုစိုက်နော် ကလေး”
ကောင်မလေးက ဇေယျာစိုးကို မရဲတရဲကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်၍ပြသည်။ ပြီးသည်နှင့် ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ ဇေယျာစိုးက ခင်မေ၏ နောက်ပိုင်းကို အသာခိုး၍ ကြည့်သည်။ လုံးကျစ်နေသော တင်သားလေးတွေက မလှုပ်ချင်လှုပ်ချင်နဲ့ ခါသွားတာ တွေ့လိုက်ရသည့်အတွက် ဇေယျာစိုး၏ စိတ်ထဲ မကြေမချမ်းလေး ဖြစ်သွားရသည်။
“ မဝင်းမေကတော့ ကြာလိမ့်မယ်ကွဲ့။ အနည်းဆုံး တစ်ပတ်လောက်ကြာမယ်”
“ ဘယ်ကိုသွားတာလဲ ဦးလေး .. ဒီလောက်တောင်ကြာရအောင်”
“ လိမ္မော်စိုက်ခင်းတွေ လိုက်ကြည့်နေတာကွဲ့ .. ခြံတွေ အသစ်တိုးထားတာ ရှိတယ်လေ။ အဒေါ်နဲ့ သွားဆိုလဲ မရဘူးကွယ်။ ပညာလေးက တတ်တော့ မိဘကိုတောင် မရိုသေချင်ဘူး။ အသက်ကလဲ အစိတ်ရှိနေပြီ အိမ်ထောင်ပြုပါလို့ ပြောလို့လဲ မရ။ ကျုပ်က စိတ်မချနိုင်ဖြစ်နေတာ။ ခက်ပါတယ်ကွယ်”
“ ဒီလိုလဲ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ဦးလေးရာ။ သူ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်လို့ ဖြစ်မှာပေါ့”
“ အငယ်မ ခင်မေကျတော့လဲ တမျိုးကွဲ့။ သူ့အစ်မလို ထက်ထက်မြက်မြက်တော့မရှိဘူး အိမ်ထဲမှာဘဲ ကုတ်နေတယ်။ ကျောင်းနဲ့ အိမ်နဲ့ဘဲ အခု (၉) တန်းအောင်ထားပြီလေ”
“ ဦးလေး ဒါနဲ့ မဝင်းမေဆီ ကျွန်တော် လိုက်သွားလို့မရဘူးလား။ စိုက်ခင်းတွေလဲ ကြည့်ရင်းပေါ့ ..”
“ မလွယ်ဘူးကွဲ့ ခရီးက သိပ်ကြမ်းတယ် မြင်းရော စီးတတ်လား”
“ နဲနဲပါးပါးတော့ စီးတတ်ပါတယ် ဦးလေးရ”
“ အေး ဒီခရီးက မြင်းနဲ့သွားရမှာ။ ဒီကနေ ကားတတန် ခြေကျင်တတန်နဲ့ နောက်ဆုံး မြင်းနဲ့ခရီးဆက်မှ ရောက်မှာ..”
“ ရပါတယ် ဦးလေးရာ မဝင်းမေလို မိန်းကလေးတောင် သွားနိုင်တာဘဲ။ နောက်ပြီး ဗဟုသုတလဲရတာပေါ့။ ဒီလိုကြီးတော့ ထိုင်စောင့်မနေချင်ဘူး”
“ အေး ဒါဆိုလဲ ခင်မေကို လမ်းပြခိုင်းမယ် သတိနဲ့ သွားကြပေါ့။ ကျုပ်က ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းလို့။ နို့မို့ရင် လိုက်ပို့ပါတယ် ကွယ်။ မနက်ဖြန် မနက် စထွက်ကြပေါ့”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး ..”
……………………………………………………..
အခန်း ( ၂ )
ခရီးတလျှောက်လုံး ချောချောမောမော ရှိခဲ့ရသည်။ သို့ရာတွင် မြင်းငှားသော နေရာရောက်တော့ ပထမဆုံး အဆင်မပြေမှုဖြင့် ဆုံဆည်းရသည်။ ငှားမဲ့မြင်းက တစ်ကောင်သာရှိသည်။ ဇေယျာစိုးက ခင်မေကို တစ်ယောက်တလှည့်စီးဖို့ ပြောတော့ သူက ခေါင်းငြိမ့်ရှာသည်။ မြင်းငှားသော နေရာမှာပင် ရေမိုးချိုး၍ စားသောက်ပြီး ခရီးတထောက်နားလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ခရီးဆက်၍ထွက်ရန် ပြင်တော့သည်။
ခင်မေက စောစောတုန်းကလို ထဘီတိုတိုဖြင့်မဟုတ်တော့ဘဲ စကပ်နီညိုလေးကို ဝတ်၍ထားသည်မှာ အတော်ပင် ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ မြင်းနဲ့ထွက်လာပြီး တစ်နာရီလောက် လမ်းလျှောက်လိုက်ရော ဇေယျာစိုးတစ်ယောက် အကျင့်မရှိ၍ အတော်ပင် မော၍လာသည်။ ဒါကိုသိသော ခင်မေက မြင်းပေါ်မှ ဆင်းပေးပေမဲ့ သူမကိုလမ်းလျှောက်ခိုင်းပြီး မြင်းပေါ်ကို ဇေယျာစိုးက တက်စီးရန်ကိုတော့ ဇေယျာစိုးက မစီးရက် ဖြစ်နေရသည်။
သူစီး ငါစီးဖြင့် နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံး စီးဖြစ်သွားကြသည်။ ကျွမ်းကျင်သူမို့ ခင်မေက ရှေ့ကစီးသည်။ ခရီးက တဖြေးဖြေးဖြင့် ကြမ်း၍လာသည်။ သစ်ပင်တွေက အုပ်ဆိုင်း၍နေပြီး လူသွားလူလာလည်း မရှိပေ။
“ လမ်းက အရမ်းလူရှင်းတယ်နော်”
“ ဒါဖြတ်လမ်း အစ်ကိုရဲ့ လမ်းကြမ်းတယ်။ လူတွေက လမ်းကောင်းဘဲ သွားတာများတယ်”
မြင်းက ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ ပုံမှန်ပြေးနေရာမှ ကဆုန်ချ၍ပြေးတော့သည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသော ဇေယျာစိုးက အထိတ်တလန့်ဖြင့် ခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်၍ထားသည်။ အတန်ကြာလို့ မြင်းကမောပြီး ရပ်သွားသည့်တိုင်အောင် ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားဆဲဖြစ်သည်။
ဇေယျာစိုးက သတိမထားမိဘဲ ဆက်လက်၍ ဖက် ထားတာဖြစ်ပြီး အဖက်ခံထားရသော ကောင်မလေးကတော့ ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေကို အောက်သို့တွန်း၍ ချပေးသည်။ ဒီလိုမလုပ်၍လဲ မဖြစ်ချေ။ ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေက သူမ၏ နို့အုံတွေပေါ်တွင် ဖိ၍ထားသည်။
မြင်းနှင့်ဆက်ပြီး ခရီးနှင်လာသော်လည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဇေယျာစိုး၏ လက်တွေက သူမ၏ နို့တွေကို သွား၍ သွား၍ ထိမိသည်။ ဇေယျာစိုးသည် သာယာသလို ဖြစ်မိခြင်းကြောင့် လက်ကို မဖယ်တော့ဘဲ အသာလေး နို့ပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကလည်း ဖယ်မချတော့ချေ။ ဇေယျာစိုးက အားတက်လာပြီး အင်္ကျီပါးပါးလေးပေါ်က မြင်နေရသော ဘောလီလေးကိုဘဲ အားမလိုအားမရဖြင့် မသိမသာလေး ပွတ်၍ပေးနေသည်။
မသိမသာဆိုပေမဲ့ ကောင်မလေးကတော့ သိပုံရ သည်။ အသံကတော့ တစ်ချက်မှ မထွက်။ ထို့ကြောင့်ပင် ဇေယျာစိုးက ရဲရဲတင်းတင်းဖြင့် နို့အုံလေးကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ညှပ်ပေးသောအခါ ကောင်မလေးက တစ်ခါနှစ်ခါတော့ ဖယ်၍ချသည်။ နောက်တော့ ကိုင်ခွင့်ပြုထားလိုက်သည်။
ဇေယျာစိုးက ခဏကြာ စိတ်တိုင်းကျ ဖျစ်ညှစ်ပေး ပြီးတော့မှ သူမ၏ အင်္ကျီအရှေ့ ကြယ်သီးများကို ဖြုတ်၍ ချလိုက်တော့သည်။ အင်္ကျီရင်ဘတ် ပွင့်သွားသည့်အတွက် ကောင်မလေး၏ ပုခုံးသားလတ်လတ်လေးများသည် စောလျှင်စွာ ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ဇေယျာစိုးက လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏ခါးကို ဖက် လျှက် ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် နောက်ကနေ အင်္ကျီကို လှန်ပြီး ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။
ဒီအခါတွင်တော့ ခင်မေသည် တုန်တုန်ရီရီလေးဖြင့်ဘော်လီကို ချွတ်ရာမှာ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်စီ မြှောက်ပေးတာတို့ ချိတ်ဖြုတ်ပေးတာတို့ဖြင့် ကူညီရှာသည်။ ဟင်းလင်းပွင့်သွားသည်နှင့် သူမရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ လျှောက်ပွတ်ရင်း နို့ကို ထိကိုင်မိတာနဲ့ ဂရုတစိုက်ညင်သာစွာ နယ်ပေးလိုက်သည်။
အပျိုစင် အပျိုရိုင်းလေးမို့ ဆိုရမလား။ အခုမှ အပျိုဖော်ဝင်စဆိုတော့ တင်းပြီး ရှေ့သို့ချွန်ထွက်ကာ အခွံမနွှာရသေးတဲ့ ကွမ်းသီးတစ်လုံးစာလောက်တော့ ရှိသည်။ အပျိုကြီးတွေရဲ့ နို့နဲ့မတူဘဲ တကယ့်ကို လတ်ဆတ်သည်။ အရသာပင် ပျော့အိနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ နို့ကိုဆုပ်ရင်းဖြင့် နောက်ကနေဂုတ်ကို နမ်းစုပ်ပေးသည်။ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ ဂုတ်တွင်သာမက လက်ပြင်တွေ သွေးချေဥအောင်ပင် နမ်းစုပ်ပေးမိသည်။
ခင်မေကတော့ မြင်းဇက်ကြိုးကို နိုင်အောင် မကိုင်နိုင်တော့ချေ။ ငှက်ဖျားတက်သလို တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ရအောင်ရှာပြီး လက်ညှိုးလက်မကြားတွင် ချေပေးနေမိသည်။
နို့လေးတွေကို မမြင်ရလို့ အားမရပေမဲ့လဲ ဒီ လောက်ရတာကိုပင် ဇေယျာစိုးက ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။ ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးကို ရှပ်ကိုင်၍ မထိတထိလေး ဖျစ်၍ပေးတော့ရာ ကောင်မလေး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေ ထ၍လာရသည်။
လက်က တစထက်တစ အောက်ကို ဆင်းသွားရင်း သူမ၏ စကပ်ချိတ်လေးကို ဖြုတ်ကာ စောက်ပတ်လေးဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်။ အမွှေးလေးတွေက ပေါက်ကာစ နုနုတိုတိုလေးတွေ ဖြစ်သည်။ စကပ်အောက်မှာ ဘာမှဝတ်မထားတော့ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းကို လက်ဖြင့် အသာလေးလျှောက်၍ ဆွဲနေသည်။
ပြီးတော့မှ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်မ လက်ခလယ်တို့ဖြင့် ဟလိုက်ရင်း လက်ညှိုးကို အသာလေး သွင်းပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးသည် ခြောက်သွေ့၍ ကပ်နေသည်။ထို့ကြောင့် ဇေယျာစိုးက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ရှာပြီး ကလိပေးတော့မှ အရည်လေးတွေ တစိမ့်စိမ့် ဆင်းလာသည်။ ကောင်မလေးကတော့ ရှက်လို့လားမသိ ခေါင်းငုံ့ရင်း မြင်းကိုသာ ဇွတ်နှင်၍နေသည်။
လက်လည်း ဝင်လို့ရရော ဇေယျာစိုးက စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ သူ၏ လက်ညှိုးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့် လုပ်၍ပေးနေသည်။ နာရင်လန့်သွားပြီ မကောင်းတာကြောင့် ဖြေးဖြေးလေး မွှေ၍ ပေးနေမိသည်။ သူမ၏ စောက်စေ့လေးကတော့ စောက်ဖုတ်အပြင်ကိုပင် လက်တဆစ်လောက် စွန်းထွက်၍ နေသည်။
ဇေယျာစိုးက လက်နဲ့ကလိပေးတာ ကြာလာတော့ ကောင်မလေးက သိပ်ပြီး အားရဟန် မတူတော့ချေ။ မပီမသ လည်ချောင်းသံလေးတွေ ထွက်လို့လာသည်။ စကားတော့ သိပ်ပြီး ပြောရဲပုံမရသေးချေ။ ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ ဖင်လုံးလုံး ကျစ်ကျစ်လေးကို အောက်ကနေ နှိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးနေမိသည်။ တော်တော်လေး ကြာသွားပြီးမှ ..
“ ညီမ မြင်းကို ခဏရပ်လိုက်”
သူမက မြင်းကိုရပ်လိုက်လျှင် ဇေယျာစိုးက မြင်း ပေါ်မှ ခုန်၍ဆင်းလိုက်ပြီး သူမကိုပါ မြင်းပေါ်မှ ပွေ့၍ ချလိုက်ရာ အားလွန်ပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ နှစ်ယောက်သား ဖင်ထိုင်ရက် ကျသွားကြလေသည်။
မြေပြင်ပေါ်သို့ ရောက်သည်နှင့် ဇေယျာစိုးက ချက် ချင်းပင် သူမကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲ၍ လှဲ့လိုက်သည်။ ကောင်မလေးက သူ့ကိုမကြည့်ရဲဘဲ မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍ ထားသဖြင့် ဇေယျာစိုးသည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ဆွဲ၍ မော့လိုက်ကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ယုယုယယ လေး စုပ်ပေးလိုက်သည်။
သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် လေတိုးခံရသောနှင်းဆီပွင့်ချပ်များနှယ် တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။ သူမကို အနမ်းဖြင့် ညှို့ယူနေတုန်းမှာပင် ဇေယျာစိုး၏ လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ပြီး အပြင်မထွက်ရသဖြင့် ဒေါသတကြီး ပါးပျဉ်းထောင်နေသော လီးကြီးကို ဂုတ်ကနေကိုင်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးကြီးသည် ချစ်ချစ် တောက် ပူနွေးနေပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။
မြေကြီးပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေလျှက်မှ ဇေယျာစိုးက သူ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကောင်မလေးအား ခွ၍ ကားကာ ဆန့်တန်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကောင် မလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း သူ၏ပေါင်ရင်းတွင် တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆန့်တန်း၍တင်ကာ သူ၏ခါးကို ခွစေလိုက်သည်။ထို့နောက် ကောင်မလေးကို ခါးမှဆွဲယူကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝ ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ လီးထိပ်ဖူးကို အသာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကောင်မလေး၏ မျက်နှာ တစ်ချက်မဲ့၍ သွားသည်။ သိပ်တော့ မလွယ်လှချေ။
“ ညီမ .. အစ်ကို့ကိုဖက် .. မရှက်ပါနဲ့ကွယ်”
သူမက ဇေယျာစိုး၏ ပုခုံးပေါ်မေးတင်ရင်း ရွရွလေး ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဇေယျာစိုးက ကောင်မလေး၏ တင်သားနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ မလိုက်ပြီး သူ၏ကားထာသော ခြေနှစ်ဖက်ကို စုလိုက်ကာ ကောင်မလေး၏ တင်သားများကို သူ၏ ပေါင်ပေါ်တွင် တင်ပေးလိုက်သည်။
ထိုအခါတွင်တော့ ခြေဆင်း၍ ထိုင်နေသော ဇေယျာ စိုး၏ ပေါင်ရင်းတွင် ခင်မေက ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်ကို ခြေနှစ်ဖက်ဖြင့် ခွ၍ထိုင်ထားသော အနေအထားသို့ ရောက်သွားသည်။ သူမ၏ စကပ်လေးကို လှန်၍ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် နှိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ရွှဲ၍နေသည်။ လီးကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့၍ သူမ၏ ခါးကို ဖိချလိုက်သည်။
“ ဗြစ် .. ဗြစ်. ဗြစ်.. ဖေါက် .. ဒုတ် .. အ .. အ .. အား ..”
စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးက မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားပြီး အပျိုမှေးကို ဖေါက်သံနဲ့ သားအိမ်ကို ထိသံတို့သည် အစဉ်အတိုင်း ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ ခင်မေက ပထမ “အ .. အ ..” နဲ့ ကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံနေပေမဲ့ အပျိုမြှေးပေါက်ပြီး သားအိမ်ကိုလည်းထိရော ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်တော့သည်။
သူမသည် ဇေယျာစိုးကို အတင်းပင် တွန်းသည်။ မရပါ။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ခါးလေးကို အသေဖက်၍ ထားသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ ခါးလေးကို ဆွဲရင်း ညင်သာစွာဖြင့် သူ၏ လီးကြီးများကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ လိုးပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ခပ်နာနာလေး ဆောင့်လိုက်သေးသည်။
“ ပြွတ်..စွပ်.. ဒုတ်.. အား .. အား .. ပလွတ်..ပြစ် .. ဒုတ် .. အ . အာ့ ..”
ဇေယျာစိုးက ကြမ်းတခါ ချော့တလှည့်ဖြင့် ဆက်တိုက် လိုးပေးလိုက်တော့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းလွန်းသဖြင့် လီးကိုလက်နဲ့ညှစ်ပြီး ဆုပ်ထားသလို ဖြစ်တာကြောင့် (၁၀) မိနစ်အကြာလောက်မှာပင် လီးကြီးသည် တဇတ်ဇတ် တုန်လာပြီး ခင်မေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ထည့်လိုက်လေတော့သည်။
နှစ်ယောက်စလုံး၏ ပေါင်ခြံများတွင်တော့ သွေးတွေက ချင်းချင်းနီရဲနေသည်။ ကောင်မလေးခင်မျာမှာတော့ ငယ်သေးသည့်အတွက် ပြီးလို့ပြီးမှန်းမသိ။ နုံးခွေသွားတာကိုဘဲ သိလိုက်သည်။ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာကိုလည်း သူမကိုယ်သူမ မသိချေ။
နောက်ဆုံးတော့ မျက်ရည်လည်ရွှဲဖြင့် ဇေယျာစိုးကို အတင်းကြုံး၍ဖက်ပြီး နမ်းပါလေတော့သည်။ ဒီနေရာမှာ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက် နားပြီးတော့မှ ဆက်၍ ခရီးနှင်ခဲ့လေသည်။
……………………………………………………
အခန်း ( ၃ )
ဇေယျာစိုးနှင့် ခင်မေတို့သည် ဆက်၍ ခရီးနှင်လာ ကြရင်း စမ်းချောင်းလေးတစ်ခုကိုတွေ့၍ နှစ်ယောက်သား ဆင်းပြီး ကိုယ်လက်သုတ်သင်ကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကားတော့ မပြောဖြစ်ချေ။ ခင်မေက ရှက်နေပုံရသည်။ ဇေယျာစိုးသည်လည်း အတွေ့ အကြုံသစ်ကြောင့် နုံးချိ၍နေသည်။ အေးမြသော ရေတွင် ထိနှစ်၍ ချိုးလိုက်ကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံး လန်း၍ သွားသည်။ ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ ညနေလည်း အတော်စောင်းသွားပြီ ဖြစ်သည်။
ဤကဲ့သို့ တဖြေးဖြေး ခရီးထွက်ခွာ၍လာရာ ခဏမျှ ကြာတော့ သူတို့၏ ရှေ့နားမှ မြင်းခွာသံ ကြားရသည်။ မှောင်စပျိုးနေပြီဆိုတော့ ဘာမှသဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရချေ။ ဝါးတရိုက်လောက် ကွာတော့မှ ခင်မေက ဇေယျာစိုးဖက်သို့ လှမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။
“ မမလာနေပြီ .. ရှင်တော့ ကံကောင်းတာဘဲ”
“ ဟယ် ညီမလေး .. ဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ ..”
မဝင်းမေက ဇေယျာစိုးဖက်သို့ မျက်လုံးကစားရင်း မေးလိုက်သည်။
“ မမဆီ လာတာပေါ့။ ဟောဒီက ကိုဇေယျာစိုးက မမနဲ့ တွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့။ သူက ဦးနေစိုးရဲ့သားပေါ့။ မမ မှတ်မိရဲ့လား။ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ တွေ့ဖူးတယ်လို့ အဖေက ပြောတယ်”
“ အော် ကိုဇေယျာစိုးလား။ ငယ်ရုပ်တော့ နည်းနည်း ကျန်သေးတာဘဲ။ ဒါပေမဲ့ မပြောရင် မှတ်မိမယ် မထင်ဘူး”
“ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ .. ကျွန်တော်လည်း မဝင်းမေကို အိမ်က ထိုင်ပြီး စောင့်မနေချင်တာနဲ့ စိုက်ခင်းလည်း ကြည့်ရအောင်ဆိုပြီး လိုက်လာတာပါ”
“ စိုက်ခင်းကတော့ အားလုံး အိုကေပါဘဲ .. မအိုကေတာက အလုပ်သမားတွေဘဲ။ လခ တိုးတောင်းနေကြတယ် ..”
“ အင်းလေ .. ကြည့်လုပ်ကြတာပေါ့ .. ဒါနဲ့ မဝင်းမေ ဘယ်သွားမလို့လဲ”
“ အိမ်ပြန်မလို့လေ .. ဘာမှ လုပ်စရာမရှိတော့ဘူး ရှင့် ..”
“ ဒါဆိုလဲ ကျွန်တော်တို့ပါ ပြန်လိုက်ခဲ့မယ်။ အဓိက ကတော့ မဝင်းမေနဲ့ တွေ့ဖို့ပါဘဲ။ နောက်ကြုံတော့မှဘဲ စိုက်ခင်းတွေ ကြည့်တော့မယ်။ အခု မိုးချုပ်နေတော့ ခရီးဆက်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား ..”
“ ကျမတို့ကတော့ သွားနေကျဘဲ”
“ ဒါဆိုလဲ သွားကြတာပေါ့ ..”
“ ညီမလေး မမ စကားပြောရင်းနဲ့ လယ်ဂျာစာအုပ် တွေ မေ့ကျန်ခဲ့တာ သတိရတယ်။ သွားယူလိုက်ပါကွယ်နော်။ မမတို့ ခရီးဆက်နှင့်မယ် အလုပ်တွေအများကြီးရှိသေးတယ် မဟုတ်လား ..”
“ ဟင် .. မမကလဲ အဝေးကြီးသွားရမှာ မသွားချင်ပါဘူး ..”
“ သွားပါကွယ် ငါ့ညီမက လိမ္မာပါတယ်။ မမ မုန့်ဖိုးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား .. နော် .. ညီမလေး ..”
ချာတိတ်မသည် ဇေယျာစိုးကို စူးကနဲ တစ်ချက် ကြည့်ရင်း မြင်းကို ချာကနဲလှဲ့ကာ မသွားချင်သွားချင်ဖြင့် ထွက်ခွာသွားပါတော့လေသည်။
“ ဒီညီမလေး တစ်ယောက်ရှိလို့သာ ကျမသက်သာတာ။ နို့မို့ရင်တော့ သေမှာဘဲ။ အလုပ်တွေကများတော့ တစ်ယောက်ထဲ မနိုင်ဘူးရှင့် ..”
“ ခင်ဗျားတို့က မိသားစု သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းရှိတော့ ပျော်စရာဗျာ။ ကျွန်တော် အားကျတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ တစ်ဦးတည်းသောသားမို့ အထီးကျန်သလိုပါဘဲဗျာ””
“ ကဲ.. ခရီးဆက်ကြစို့”
ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် စကားတပြောပြော ဖြင့် ခရီးဆက်ခဲ့ကြရာ စောစောက ဇေယျာစိုးနှင့် ခင်မေတို့ ခရီးတစ်ထောက်နားသော စမ်းချောင်းလေးနားသို့ ရောက်ခဲ့လေသည်။
“ ဒီမှာ ခဏနားရအောင် ကိုဇေယျာစိုး .. ကျမမြင်းလည်း မောနေပြီ”
“ ကောင်းတာပေါ့ဗျာ .. ကျွန်တော်လည်း မြင်းစီးတာ ပင်ပန်းနေပြီ”
ဇေယျာစိုးသည် မြင်းပေါ်မှ ဆင်း၍ မျက်ခင်းပေါ်အသာလဲလျှောင်းလိုက်သည်။ လက ထိန်ထိန်သာနေသည်။ နေ့ခင်းနေ့လည် အတိုင်းပင် လင်းထိန်၍ နေသည်။ စမ်းချောင်းလေးကလည်း တသွင်သွင် စီးဆင်း၍ နေသည်။ စမ်းချောင်းလေး၏ တစ်ဖက်တစ်ချက် ဝဲယာတစ်လျှောက်မှာလဲ နှစ်ချို့သစ်ပင်ကြီးတွေက စမ်းချောင်းလေး ကမ်းနဖူးနှင့် ပျမ်းမျှ (၁၀) ပေ (၁၅) ပေ၊ ပေ (၂၀) လောက်တို့တွင် အုံ့ဆိုင်းစွာဖြင့် ပေါက်၍နေသည်။ လေကလည်း တဖြူးဖြူး တိုက်နေတော့ ဒီနေရာလေးသည် အတော်ပင် သာယာလှပေသည်။
ဇေယျာစိုးတစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်၏ သာယာမှုကို ခံစားနေစဉ်မှာပင် သူ၏ခေါင်းတဲ့တဲ့တွင် မဝင်းမေက မတ်တပ်ရပ်၍လာသည်။ ဇေယျာစိုးက အောက်ကနေ ပင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဖြစ်နေသည်။
သူမ၏ ရွှေရင်အစုံသည်လည်း အောက်ခံပါဟန်မတူကြောင်း သတိထားမိလိုက်သည်။ သူမ၏ ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ဖြင့် ဖြစ်ကာ စောစောက မြင်းကုန်းနှီးမှာ ချိတ်ထားသော အထုပ်တစ်ထုပ်ကို သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲ ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ ကိုဇေယျာစိုး ဗိုက်မဆာဘူးလား။ ကျမတော့ ဆာရင်စားဖို့ ခေါပုတ်တွေ ယူလာတယ်။ စားဖူးတယ်မဟုတ်လား။ ရော့သကြားနဲ့ တို့စား။ စားမိရင် စွဲသွားတာချည်းဘဲ။ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”
မဝင်းမေသည် ပြောပြောဆိုဆို ခေါပုတ်ထုပ်ကို ဘေးသို့ချလိုက်ပြီး သူမသည် မြက်ခင်းပေါ်လှဲ၍ ချလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား စကားမပြောမိကြတော့ချေ။ ဒါပေမဲ့ ခဏနေတော့ ပလုတ်ပလောင်း စားနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ..
“ ကိုဇေယျာစိုး ရှင်နော် တချိန်ကျရင် ဒီတောအုပ် ထဲမှာ ကျမနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲနေခဲ့ပြီး ဘာမှ အကျိုးအမြတ် မရှိဘဲ အချိန်ကုန်ပြီး ပြန်သွားရတာလို့ တွေးပြီး နောင်တရနေချင်သလား””
“ အို ဘယ်ရချင်ပါ့မလဲဗျာ ..”
ဇေယျာစိုးက ပြောလိုက်ရင်း ငေါက်ကနဲ ထထိုင်ကာ သူမကို စိုက်၍ကြည့်မိသည်။ မဝင်းမေက တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း ..
“ ရှင် စိတ်ဝင်စားရင် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက် ပါ။ ကျမလည်း ချွတ်လိုက်မယ်။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။ ရှင်ကျမကို အထင်တော့ မသေးလိုက်နဲ့။ ကျမက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသမား နောက်ပြီး ခေတ်ပညာတတ် တစ်ယောက်။ ကျမက ယောက်ျားတွေကြားမှာ ယောက်ျားတွေနဲ့ ယှဉ်ပြီး လုပ်နေရတာ။ ရှင့်ကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဆန္ဒတွေ တားဆီးလို့ မရတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ညီမလေးကို ပထုတ်လိုက်တာ။ ရှင်သဘောမတူလဲ ကျမကတော့ အတင်းကြံမလို့ဘဲ။ အခုတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့”
မဝင်းမေသည် စကားလည်းပြော အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူမ၏ ညီမလို မဟုတ်ဘဲ အသားရေက နီစပ်စပ်ဖြင့် ဖြစ်သည်။ မို့မို့တင်းတင်းဖြင့် နို့နှစ်လုံးဟာလည်း လရဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် တောက်ပ ဝင်းပြောင်၍ နေသည်။ နို့သီးခေါင်းတွေက လက်သန်းတဆစ်လောက်ရှိပြီး အောက်ကို ငိုက်၍ နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ညိုရောင်သန်းနေသည်။ ပိတုန်းနှစ်ကောင် ကြာငုံပေါ် နားနေသလိုပင် ဖြစ်သည်။
ဇေယျာစိုးက တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ သူ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီတွေ ချွတ်ချလိုက်တော့ ကြွက်သား အဖုအထစ်များဖြင့် ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် သေချာစိုက်ကြည့်နေရင်း သူမ၏ ဘောင်းဘီချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ ဇစ်ကိုဆွဲ၍ချလိုက်သည်။
ဟ သွားသော ဘောင်းဘီဇစ်ကြားမှ သန်မာသောစောက်မွှေးမဲမဲများသည် အခွေလိုက် ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ မဝင်းမေကတော့ ခပ်စောစောပင် ဘောင်းဘီကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံ ဝတ်မထားသောကြောင့် ဘောင်းဘီ ကျွတ်ထွက်သွားလျှင်ပင် သူမ၏ တကိုယ်လုံးသည် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်၍သွားရလေသည်။
ကြီးမားတောင့်တင်းပြီး ဖြောင့်စင်းလှသော သူမ၏ ပေါင်တံကြီးများက လရောင်အောက်တွင် ပုဇွန်ဆီရောင် ထ၍နေသည်။ သူမချွတ်ပြီးသွားသည်နှင့် ဇေယျာစိုးဆီသို့ လှလှပပ လှမ်း၍လာပြီး ဘောင်းဘီကို ဝိုင်း၍ ချွတ်ပေးသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမ၏ နို့သီးတွေကို လှမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပျော့အိနွေးထွေးလှသော အထိအတွေ့ကြောင့် ဇေယျာစိုး၏ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမက်ခိုးတွေ တက်လာတော့သည်။
ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် မတ်တပ်ရပ်လျှက်မှ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ မြက်ခင်းပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်ကြသည်။ ဇေယျာစိုး၏ နှုတ်ခမ်းတွေက မဝင်းမေ၏ နှုတ်ခမ်းများကို မော့၍ စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်မှာတော့ ချက်ခြင်းပင် မဝင်းမေက တုန့်ပြန်ကာ ဇေယျာစိုး၏ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လှန်၍ စုပ်နမ်းပေးလေသည်။
———————————————-
ရမ္မက်ဇောတွေ တက်နေသော ကျမတို့နှစ်ယောက် မြက်ခင်းပေါ်ကို အကျနပင် ယှဉ်တွဲ၍ လှဲချလိုက်မိပါတယ်။ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ ရင်ချင်းအပ်ရက် ဆီးစပ်ချင်းထိရက် ပေါင်ချင်းထိရက်ဖြစ်ပါတယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမရဲ့ ကော့ထောင်နေတဲ့ နို့သီး ခေါင်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး စို့ပေးတယ်။ တော်တော်သန်တဲ့ လူဘဲရှင်။
“ အိုး .. ဟင့် ..အင့် .. ကိုစိုး .. ကိုစိုး .. အို ကိုစိုးရယ် စို့စမ်းပါ .. ကျမနို့သီးကို ကောင်းကောင်းစို့ပေးစမ်းပါ။ ဟင်းဟင်း ကောင်းတယ် .. ကောင်းတယ် .. နို့စို့ပေးတာ သိပ်ခံလို့ ကောင်းတာဘဲ .. ဟင့်.. ဟင့် .. ဟင့် ..”
သူက နို့စို့ပေးရုံတင် မဟုတ်ဘဲ နို့သီးတဝိုက်ကိုလည်း လျှာနဲ့ ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ယက်ပေးလိုက်သေးတယ်။ အဲဒီလို ယက်လိုက်တဲ့အခါများ ကျမဟာ မျက်ချင်းပေါ်ကနေ ကော့ပျံကြွတက်သွားရတာဘဲ။ စိတ်တွေကလည်း အရမ်းကို ထကြွလို့ရွလာရပါတယ်။
နို့သီးနှစ်ခုကို တလှည့်စီစို့ပေး ယက်ပေးပြီးတဲ့ နောက် ဇေယျာစိုးရဲ့ ပါးစပ်ဟာ အောက်ဖက်ကို တစတစ ရွေ့လျှားလာပါတယ်။ ကျမရဲ့ ဗိုက်သားပျော့ပျော့အိအိ ချပ်ချပ်လေးတစ်လျှောက် အသာယက်ပေး စုပ်ပေးရင်း ရွေ့လျှားလာလိုက်တာ ကျမရဲ့ ဗိုက်သားပြင်လေးပေါ်မှာ သူယက်ပေးထားလို့ တံတွေးလေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်လို့နေပါတယ်။
တဖြေးဖြေးအောက်ဖက်ကို ရွေ့ဆင်းလာတဲ့ ဇေယျာ စိုးရဲ့ပါးစပ်ဟာ ကျမရဲ့ ချက်ပေါ်ကနေ ဆီးခုံဖက်ကို ရွေ့ဆင်းသွားပြီး တဖြေးဖြေး သူ့ပါးစပ်ဟာ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ နီးသထက် နီးစပ်လာရပါပြီရှင်။ ကျမဟာ အလိုးခံရတာကို သဘောကျသလို စောက်ပတ်ယက်ပေးတာကိုလည်း အရမ်းကြိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်
“ အား .. ဟင်းဟင်း .. ကိုစိုးရာ ဟုတ်ပြီ .. ဟုတ်ပြီ .. ဟင်းဟင်း .. ကျမစိတ်တွေ အရမ်းထလာပြီ .. အို အို. ယက် .. ယက်ပါတော့ .. ကျမ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးထည့်ပြီး ယက်လိုက်စမ်းပါ”
ဆီးစပ်တစ်လျှောက် တဖြေးဖြေး ရွေ့ဆင်းလာနေတာကို မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကျမက အငမ်းမရ ထုတ်ဖော် ပြောလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီလိုပြောလိုက်တဲ့အခိုက်မှာဘဲ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေက အတော်ကြီးကို စိမ့်ထွက်လာပါတယ်ရှင်။ ဘယ်လောက်များသလဲဆိုရင် အရည်တချို့ဟာ အပြင်လျှံထွက်ပြီး ဖင်ခေါင်းတစ်လျှောက် စီးကျသွားတဲ့ အထိပါဘဲရှင်။ ဟော .. သူ့ပါးစပ်က ကျမစောက်ပတ်နားကို ရောက်လာပြီး ယက်တော့ ယက်မပေးသေးပါဘူး ..။
ကျမဟာ သူ့ပါးစပ်နဲ့ ကျမစောက်ပတ် ထိမိ အောင် ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ အလိုးခံရတဲ့ အခါ လုပ်ပေးသလိုမျိုးပေါ့ ။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာ ဖောင်းပြီး စောက်စေ့လေးလည်း မာကြောထောင်ကြွလို့တက်နေပါပြီ။
“ ယက်ပေးပါ ကိုစိုးရယ် ကျမစောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းယက်ပေးစမ်းပါရှင်။ ကျမ မနေနိုင်လွန်းလို့ပါ”
ကျမက ထပ်ပြီး လော်ဆော် တိုက်တွန်းလိုက်မိပြန် ပါတယ်။ ဇေယျာစိုးကတော့ တကယ်ပါဘဲရှင်။ မယက်ခင် အဖုတ်ကို အရင်ဖြဲကြည့်နေတော့တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျကျနနကိုင်ပြီး အသေအချာကို ဖြဲကြည့်နေတယ်။ ကျမစောက်ဖုတ်ဟာ နီရဲပြဲအာပြီးနေမှာပါဘဲ ..။
ကိုယ့်ပေါင်ကြားကို ငုံ့မကြည့်နိုင်တာကြောင့် အဖုတ်ရဲ့ အနေအထား ဘယ်လိုလဲဆိုတာကိုတော့ ကျမ အသေအချာ မသိဘူးပေါ့ရှင်။ စိတ်ကူးနဲ့ဘဲ မှန်းဆကြည့်ရတာပါ။ အဲသလို ဖြဲကြည့်ပြီးမှ သူ့ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်ပေါ် ကျကျနနအုပ်ပြီး မရွံမရှာ စုပ်နမ်းတယ်။
“ အောင်မလေး ..လေး .. ကိုစိုးရဲ့”
ကျမလေ တကိုယ်လုံးကို တုန်သွားရပြီး ငယ်သံပါ အောင် အော်ပစ်လိုက်မိပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောပါနဲ့တော့။ ဘယ့်နယ် စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့တေ့ကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလိုမျိုး စုပ်ပေးတာကို သူ့လျှာကလည်း အဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်ပြီး လှည့်ပတ်ကလိပေးတယ်။ ယက်ပေးတယ်။ ကျမ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာတယ်။ ကျမရဲ့ ဝမ်းပျဉ်းသား ပျော့ပျော့အိအိလေးဟာ ပိန်လိုက် ဖောင်းလိုက်ကိုဖြစ်လို့ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းလည်း ကားလိုက် စုလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေရတယ်။
သူက ကျမစောက်ပတ်မှာ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ရည် ကြည်တွေကို လျှာနဲ့ တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် ယက်ပေးနေ ပြန်တယ်။ တကယ့်ကို ရက်ရက်ရောရော ယက်ပေးနေတာ။ ကျမအဖို့ အရမ်းကိုငြိမ်ပြီး အရမ်းကို ကောင်းနေရတာပါဘဲ။ အဖုတ်ကိုယက်ပေး စုပ်ပေးတာထက် ပိုထိတာပေါ့။ စောက်ပတ်ထဲကို လျှာကိုထိုးထိုးပြီး လိုးနေတဲ့သဘော ဖြစ်နေတာကိုး ..။
“ အား ပါးပါး ဟင်း .. ထိုးစမ်းပါ ကိုစိုးရ .. ဟင့် .. မွှေပေးစမ်းပါ .. အား ကောင်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း .. ကျမ စောက်ပတ်ထဲကို ရှင့်လျှာကြီး အကုန်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းပေးစမ်းပါ .. အား .. ကောင်းလှချည်လား ကိုစိုးရာ အမလေးလေး .. ဟုတ်ပြီ ..ထိုး ထိုး လိုးလိုး .. ရှာထိုးပေးစမ်းပါ”
ကျမ ပါးစပ်ကလည်း မရှက်နိုင်တော့ဘဲ တစ်တစ်ခွခွကြီးကို ပြောလိုက်မိတယ်။ သူက ကျမစောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့ အပီထိုးထိုးပြီး ကျကျနနကို လိုးပေးနေတာ။ အဖုတ်ထဲ သူ့လျှာတစ်ဆုံးတိုင် တိုးဝင်လာတဲ့အခါများ ကျမဟာ လည်ချောင်းထဲကပါ တအင်အင် အသံတွေ ထွက်လာတဲ့အထိ ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံးမှာ ရှိသမျှ အကြောအချင်အားလုံး သွေးတိုးအရမ်းမြန်ကုန်ပြီး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေတယ်။ တကိုယ်လုံး ငဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံလို့ အကြီးအကျယ်ကို ပြီးလုနီးလာမှန်း ကျမရိပ်မိတယ်။
ကျမစောက်ပတ်ထဲကို ယက်ပေးတဲ့လျှာနဲ့ အဖုတ် ခေါင်းထဲကို ထိုးပေးလုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျမက သူ့လီးကြီးကို ညာလက်နဲ့ လှမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ လက်ထဲမှာ တဆုပ်တခဲကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးက အားရစရာကောင်းလိုက်တာ။ ဒီလီးကြီး စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးသွင်းပြီး လိုးတာကို ကျမ အရမ်းခံချင်လာတယ်။ လျှာနဲ့ထိုးပြီး သွင်းမှာထက် စောက်ပတ်ကိုလီးနဲ့ လိုးရင်း ပြီးချင်လာတယ်။ ဟုတ်တယ် လီးနဲ့က ပိုပြီး အရသာကောင်းမှာ..။
“ ကိုစိုးရယ် .. ကျမကို လိုးပါတော့ .. ရှင့်လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပေးစမ်းပါ။ လုပ်ပါ ကိုစိုးရယ် ကျမကို လိုးပေးစမ်းပါရှင် .. ကျမ အပေါက်ထဲကို ရှင့်အချောင်းကြီး တအားကုန် ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါ။ ကျမ ခံချင်နေပြီ။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး .. လိုးပါ ကိုစိုးရယ် လိုးစမ်းပါရှင် ..”
ကျမက ထုတ်ဖော် တောင်းဆိုလိုက်မိပါတယ်။ အရမ်းကို လိုးချင်နေပြီကိုး။ ရှက်မနေတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးကြတာဘဲ။ ဇေယျာစိုးကလည်း ကျမလိုဘဲ ထန်နေပါတယ်။ အဖုတ်ယက်ပေးတာကို ချက်ခြင်းရပ်ပြီး ကျမကိုယ်ပေါ် တက်ခွတယ်။
တက်ခွတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျမက သူ့လီးကို ဆွဲယူပြီး နီရဲပြဲလန်နေတဲ့ သူ့လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စောက်ရည်ကြည်တွေနဲ့ စိုရွှဲမို့ဖောင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ စိတ်က အရမ်းထနေတဲ့ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမက တေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ ဖိချထိုးသွင်းလိုက်တာ တစ်ချက်တည်းနဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီး တစ်ချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲကို တနင့်တပိုး ဝင်သွားတော့တာပါဘဲ။ သူ့လီးက မသေးပါဘူးရှင့်။ ရှစ်လက်မသာသာလောက် ရှည်ပြီး ကျပ်လုံးလောက် ကို တုတ်တာ ..။
တစ်ချက်တည်း အဆုံးဖိသွင်းလိုက်တော့ အဖုတ်ထဲမှာ စေးပိုင်တင်းကြပ်သွားတာဘဲ။ ဖိန်းရှိန်းပြီး ကြက်သီးထသွားရအောင်လဲ ကောင်းတယ်။ ကျမပါးစပ်က
“ အိုး .. ကျွတ်..ကျွတ်.. ကျွတ်”
လို့ စုပ်သပ်ညည်းလိုက်မိတယ်။ နာတာကြောင့် ညီးတာလား ကောင်းတာကြောင့် ညီးတာလား ကျမကိုယ် ကျမတောင် မခွဲခြားတတ်တော့ပါဘူး။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်း အရမ်းကောင်းနေတာကိုး။
လီးအဆုံးဝင်သွားပြီးတာနဲ့ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမကို စပြီး လိုးပါတော့တယ်။ အစပိုင်းမှာတော့ ခပ်ဖြေးဖြေး တစ်ချက်ခြင်း ညောင့်လိုးပေးတာ။ သူ့လီး အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း ကျမက အိုးကနဲ ဟင်ကနဲ ပါးစပ်က အသံထွက် မြည်တမ်းနေမိတယ်။
လီးထွက်သွားတယ်။ နောက်ပြန်ဝင်လာတယ်။ ဝင်နေတဲ့လီးကို ထုတ်ယူတယ်။ နောက်ပြန်ထိုး သွင်းတယ်။ ထွက်လိုက် ဝင်လိုက် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့။ သူ့လီးက ရှစ်လက်မကျော်ကျော် ရှည်တာဆိုတော့ အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ သားအိမ်ကို ဒစ်ကြီးနဲ့ ထိထိနေတယ်။ အဲဒီလို သားအိမ်ထဲကို စိုက်ဝင် ထိမိတာကလည်း အောင့်အောင့်သွားပေမဲ့ အရသာတမျိုးထူးတယ်ရှင့်။ အလိုးခံရတိုင်း သားအိမ်ကို ထိတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ။ လီးရှည်မှသာ သားအိမ်ထဲထိ စိုက်ဝင်တာ။
ဇေယျာစိုးရဲ့ လီးကလည်း အလုံးက တော်တော်တုတ်တာမို့ စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းသားတွေကိုလည်း သိပ်သိပ်သည်းသည်းနဲ့ ပြည့်ပြည့်၀၀ ပွတ်တိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးထိုးသွင်း ပြန်ထုတ်လုပ်တာကလည်း လမ်းကြောင်းမှန်တယ်။ အဝင်မှာရော အထွက်မှာရော လီးတန်လုံးပတ် အပေါ်ပိုင်းက ကျမစောက်စေ့ကို ကျကျနန ပွတ် တိုက်နေတယ်။
ကျမဟာ တကယ့်ကို ရာနှုန်းပြည့် ပြည့်ပြည့်၀၀ အလိုးခံနေရတာပါ။ မစို့မပို့ မဟုတ်ဘူး ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ နင့်နင့်ပိုးပိုးကြီးပေါ့။ ဒါကြောင့်လဲ ကျမဟာ တကိုယ်လုံးကို သူ့လက်ထဲ ပုံအပ်ထားလိုက်တာဘဲ။ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်ရာ လုပ် လိုးချင်သလို လိုးပေတော့။
ကျမစိတ်တွေ ပိုထန်လာသလို ကျမတို့ နှစ်ယောက် စလုံးရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွဟာလည်း ပြင်းထန်လာပါတယ်။ သူက ညောင့်နေတာကနေ မြန်မြန်သွက်သွက်နဲ့ အားပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီး လိုးလာပါတယ်။ ကျမကလည်း သူ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အံကိုက်ဖြစ်အောင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတယ်။
အရှိန်နဲ့ ဝင်လာတဲ့ လီးကြီး အဖုတ်ထဲကို နက်နက် ရှိုင်းရှိုင်း အဆုံးဝင်နိုင်အောင် ပေါင်ကိုဖြဲပေးတာမျိုးကိုလည်း အချိန်အဆမိမိ လုပ်ပေးတယ်။ ဇေယျာစိုးရဲ့ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသံတွေ ကျမရဲ့ ညီးညူမြည်တမ်းသံတွေဟာ ပဲ့တင်ထပ်လို့နေပါတယ်။ ဒီအသံတွေဘဲလားဆိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ လိုးနေကြတဲ့ အသံဗလံတွေလည်း ပါတာပေါ့။
သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ကျမဆီးစပ် ရိုက်မိကြတဲ့ အသံတွေက တဖတ်ဖတ်၊ သူ့ဂွေးအုကြီးတွေ ကျမဖင်ဆုံကြီးကို ထိရိုက်မိတဲ့ အသံကလည်း တပြတ်ပြတ်၊ စောက်ရည်ကြည်တွေ အတော်စိုရွှဲနေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့လီးချောင်းကြီးက တရှိန်ထိုး ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ အသံက တဘွပ်ဘွပ်။
အဲဒီအသံပေါင်းစုံ ရောနှောပေါင်းစည်းထားတဲ့ ကာမ တေးသံသာက ကျမတို့ရဲ့ ကာမစပ်ယှက်ပွဲကြီးကို ပိုပြီး အသက်ဝင်စေပါတယ်။ ဒီအသံတွေကြားနေရတာကလည်း ကျမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ပိုပြီး စိတ်ကြွစရာပေါ့။ ပိုပြီး အရသာတွေ့စရာပေါ့။
“ ဘွပ် ဘွပ် .. ဖတ် .. ဘွပ် .. ဖွတ်..ဘွတ်”
“ အားပါး ရှီး .. ဆောင့် .. ဆောင့် ကျမကို တအားဆောင့်လိုးစမ်းပါရှင် .. ဟင်း . ဟင်း .. ရှင့်လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး လဥပါ မြုပ်ဝင်သွားအောင် အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်စမ်းပါရှင် .. ခံလို့ ကောင်းလွန်းလို့ပါ”
“ ဘွတ်..ဘွတ်..”
“ အား ဟုတ်ပြီ .. အဲလိုမျိုး .. အဲလိုမျိုး ဆောင့်သာဆောင့် . . အဖုတ်ကွဲချင် ကွဲပါစေ .. အမလေး.. ကောင်းလိုက်တာရှင် .. အား ..”
ကျမလေ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ထိမိတဲ့ သူ့ဆောင့်ချက် တွေကို ရင်သိမ့်တုန်အောင်ခံရင်း တစ်ချီပြီး တစ်ချီ ဆက်တိုက်ကို ပြီးနေတာပါဘဲ။ တချို့ယောက်ျားတွေနဲ့ဆိုရင် တစ်ချီကောင်းလောက်သာ ပြီးခဲ့တဲ့ ကျမ အခု ဇေယျာစိုးလိုးတာ ခံရတော့မှ ဆက် တိုက်ပြီးတဲ့ အရသာကို တုန်ခါမောဟိုက်အောင် ခံစားနေရပါတယ်ရှင်။
ကျမလေးချီမြောက် ပြီးသွားတဲ့အခါမှာ ဇေယျာစိုး ဟာလည်း တရှူးရှူးနဲ့ အသက်ရှူ အရမ်းမြန်လာတယ်။ ဇေယျာစိုးရဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေကလည်း ဘာကြမ်းသလဲ မမေးနဲ့။ တဘွပ်ဘွပ်နဲ့ စက်သနပ်ပစ်တာထက်တောင် မြန်နေသေးတယ်။ သူလည်း အရည်တွေထွက်ဖို့ နီးနေပြီဆိုတာ ကျမလည်း သိတယ်။ ကျမကို လေးချီဆက်တိုက် ပြီးအောင် လိုးပေးနိုင်တဲ့ သူ့လီးအစွမ်းတော့ ကျမ အရမ်းချီးမွမ်းမိပါတယ်။
သူ့အတွက် အရသာ ပိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးချင် တဲ့ ဆန္ဒကြောင့် ကျမဟာ သူ့ရဲ့လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို အသာလက်နဲ့ပတ်ကျော်ပြီး သူ့ဂွေးဥတွေကို ညာလက်နဲ့ အသာလှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အသာဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးတယ်။ ပွတ်ပေးတယ်။ ဒါဟာ ယောက်ျားတွေ သိပ်ကြိုက်တဲ့ လုပ်ဆောင်ပြုစုပေးမှုလေး တစ်ခုပေါ့။
ဇေယျာစိုးဟာ ပိုပြီး အရသာတွေ့သွားတာ သေချာ ပါတယ်။ အသက်ရှူပိုမြန်လာသလို ဆောင့်လိုးချက်တွေကလည်း ပိုအားကောင်းပြီး ပိုကြမ်းလာတယ်။ နောက်တော့ သူ့လီးကြီး ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ လှုပ်ရှားသွားတာကို ကျမသိရတယ်။ သူ့လရည်တွေ ပန်းထုတ်တော့မယ်။
“ ကိုစိုး .. လရည်ထွက်ရင် ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာဘဲ ပန်းထုတ်ပေးနော် .. အဖုတ်ထဲမှာ လရည်တွေ ပြည့်လျှံသွားအောင်ကို ပန်းထည့်ပေးပါနော် .. နော် ..”
ကျမက ပါးစပ်ကလည်း ပြော၊ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ညှစ်၊ သူ့လီးကိုလဲးည်း စုပ်ယူလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာဘဲ သူ့လီးထဲက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာပါလေရော။ ပူပူနွေးနွေး အရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန့်နှံ့သွားတာကို ကျမခံစားသိရှိလိုက်ရပါတယ်။ သူ့သုတ်ရည်တွေက များလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ပန်းထွက်လာတာ မနည်းဘူး။ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်ရုံမကဘူး အပြင်တောင် လျှံထွက်တယ်။
အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ အားကောင်းကောင်းနဲ့ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တာမို့ ကျမလည်း ငါးကြိမ်မြောက် ပြီးသွားပါတော့တယ်။ အဲဒီငါးကြိမ်မြောက် ပြီးတာဟာလည်း တကယ့်ကိုထိတယ်။ တကိုယ်လုံး ခွေပျော့ နုံးကျသွားစေလောက်အောင်ကို ဖြစ်သွားရတာ။ စောက်ရည်တွေ ထွက်တာကလည်း အရမ်းဘဲလေ ..။
ဒီနောက်တော့ ဇေယျာစိုးလည်း ငြိမ်ကျသွားတယ်။ လိုးပွဲကြီးက တစခန်းသတ်ပြီပေါ့။ သုတ်လွှတ်ပြီး မကြာခင်မှာဘဲ သူ့လီးက ပျော့ခွေသွားတယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဖြုတ်ယူပြီး အသာဘေးကို လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ ပက်လက် စင်းစင်းကြီး အိပ်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေတယ်။ သူက အရမ်းကို မောဟိုက်သွားတာပါဘဲ။ သူက ပိုအားစိုက် လှုပ်ရှားလိုးဆောင့်ပေးခဲ့ရတာကိုး ..။
……………………………………………………..
အခန်း ( ၄ )
ခဏကြာတော့ ကျမ နည်းနည်း အမောပြေသွားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျမဟာ လှဲအိပ်နေရာကထပြီး သူ့ခြေရင်းဘက်ကို သွားပါတယ်။ သုတ်ရည်တွေ စောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ သူ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ အသာစုပ်ပေးတယ်။ သန့်စင်သွားအောင်လည်း လျှာလေးနဲ့ အသာယက်ပေးလိုက်တယ်။ ဇေယျာစိုးဟာ လီးစုပ်ပေး ယက်ပေးနေတဲ့ ကျမကို တစ်ချက်ပြုံးပြီးကြည့်တယ်။ နောက်တော့ မျက်စိကို အသာမှိတ်ပြီး ဇိမ်နဲ့ မှိန်းနေတယ်။
သူ့လီးကို သန့်သွားအောင် စုပ်ပေးယက်ပေးပြီးတော့ ကျမက သူ့ဘေးမှာ အသာပြန်လှဲလျောင်းလိုက်တယ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေး တင်လို့ပေါ့။ ဇေယျာစိုးက ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အသာ လက်တဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်တယ်။ ကျန်တဲ့ လက်တဖက်ကတော့ ကျမ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ပေါ် အသာအုပ်ပြီး တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို အသာညှစ်လိုက်တာ စောက်ဖုတ်ထဲက သုတ်ရည်နဲ့ စောက်ရည်ကြည် ရောနေတာတွေ အပြင်ကို ယိုစီးကျလာတော့တာပါဘဲ။
ခဏလောက် နားနေကြပြီးတဲ့နောက် ဇေယျာစိုးဟာ ကျမပါးစပ်ကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ တေ့ကပ်ပြီး စုပ်နမ်းပြန်တယ်။ လျှာကိုလည်း ကျမပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကလိတယ်။ ကျမက တုံ့ပြန်နမ်းပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့အသာကိုင် စမ်းကြည့်တော့ ဟော .. သူ့လီးကြီး မတ်တောင်နေတာပါဘဲ။
ကျမဖြင့် ယုံတောင် မယုံချင်သလိုဘဲ။ ကျမ တွေ့ဖူးသမျှ ယောက်ျားတွေကတော့ သုတ်လွှတ်ပြီးသွားရင် လီးလည်းပျော့ လူလည်း နုံးခွေကျသွားတာပါဘဲ။ လီးပြန်တောင်လာတဲ့လူ မတွေ့ဖူးသေးဘူး။ ဇေယျာစိုးရဲ့ လီးကတော့ ခဏအနားယူပြီးတာနဲ့ ပြန်တောင်လာပြီး တောင်တာမှ မတ်ကိုနေတာ။ ကျမအဖို့ ကော်ပေါက်ဘဲပေါ့။ တစ်ချီဆက်ပြီး လိုးနိုင်တော့မှာကိုး။
“ ဟောတော့ .. ရှင့်လီးကြီး ပြန်တောင်လာပါရောလား..”
ကျမက အံ့သြဝမ်းသာစိတ်နဲ့ ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။
“ ဟုတ်တယ် တောင်လာပြီ လီးတောင်တော့ ဆက် လိုးကြတာပေါ့ .. မဝင်းမေလည်း အလိုးခံနိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား..”
“ ခံမယ် .. ဘာလို့ မခံနိုင်ရမှာလဲ ရှင်လိုးနိုင်တယ်ဆိုရင် ကျမကတော့ အဆင်သင့်ဘဲ ..”
“ ဟုတ်ပြီ .. ဒါဆိုရင် လေးဖက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေး..”
“ ရတယ် ..”
ကျမလည်း သူပြောသလို ချက်ချင်းကုန်းပေးလိုက်ပါ တယ်။ စောစောက လိုးထားတာကြောင့် ကျမအဖုတ်က အရည်ရွှမ်းပြီးသားပါ။ ကျမက လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးပြီးတဲ့အခါ ဇေယျာစိုးက ကျမဖင်ကြီးနောက်မှာ နေရာယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ပေါ် ကို တံတွေးထွေးလိုက်ပါတယ်။
“ အို.. ဟင့် .. ကိုစိုး ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲဟင်”
ဖင်ပေါက်တည့်တည့် တံတွေးထွေးချတာ ခံထားရတာကြောင့် ကျမ ခါးလေးတွန့်သွားပြီး ညုတုတုနဲ့ မေးလိုက်မိပါတယ်။ ဘာအတွက်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်တယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျမသိပါတယ်။ ဖင်လိုးမလို့ ဆိုတာကိုပေါ့။
“ မဝင်းမေ ဖင်ကြီးက ဖြူဖွေးအိပြီး အယ်နေတာ ဆိုတော့ ကျနော် ဖင်လိုးချင်လာလို့ပါ .. မဝင်းမေ ဖင်ခံမယ် မဟုတ်လား”
“ ရှင် လိုးချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ကျမခံပါ့မယ် .. သိပ် တော့ မကြမ်းနဲ့နော် .. ရှင့်လီးကြီးက အရမ်းကြီးတာဘဲ .. တအားဆောင့်ရင် ကျမဖင်ကွဲသွားမှာပေါ့ ..”
“ စိတ်ချပါ မဝင်းမေရဲ့ နာအောင် ကျွန်တော် မလုပ် ပါဘူး .. အရသာတွေ့ပြီး ကောင်းကောင်းဘဲ လုပ်ပေးမှာပါ”
ပြောပြောဆိုဆို ဇေယျာစိုးက ကျမစအိုဝမှာ သူ့လီး ကို ထောက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖိထိုးသွင်းလိုက်တာ လီးကထစ်ပြီး အထဲကို တိုးဝင်လာပါတယ်။
“ အား .. ကျွတ်..ကျွတ်.. ဖြေးဖြေးသွင်းရှင့် .. နာတယ် ..”
စအိုဝ ပြဲအာသွားတာကြောင့် ကျိန်းစပ်ပြီး နာကျင်လှလို့ ကျမညီးလိုက်မိပါတယ်။ ဖင်လိုးတဲ့အခါ လီးစသွင်းသွင်းချင်း နာတာကတော့ ထုံးစံပါဘဲ ကျမ နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ဒူးခေါင်းကို အားပြုပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို အသာကော့ပင့် ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဖင်လိုးခံဖူးတာကြောင့် ကျမဟာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးအဝင် အဆင်ပြေအောင် လမ်းကြောင်းဖွင့် ပေးတတ်နေပါတယ်။
ဇေယျာစိုးကလည်း သူ့လီးကြီးကို ဆက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်နဲ့ဘဲ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျမဖင်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပါလေရော။ အဲဒီတော့ ဇေယျာစိုးက ကျမရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကျမဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိဆောင့် သွင်းလိုက်နဲ့ ကျမကို ကောင်းကောင်း ဖင်ဆော်နေပါတော့တယ်။ နာတာကတော့ သိပ်ကို နာတယ်ရှင့်။ ကောင်းတာကလည်း အသဲခိုက်မတတ်ပါဘဲ။
ကျမဟာ တညီးညီး တအားအား အော်ဟစ် ညီး တွားရင်း ဇေယျာစိုးရဲ့ ဖင်လိုးတာကို ခံနေပါတယ်။ သူဟာ ဖင်လိုးတဲ့အခါမှာလည်း လီးကို အဆုံးဖိဆောင့် သွင်းတယ်ရှင့်။ ဖင်လိုးခံရတာဟာ နာကျင်မှုနဲ့ ထူးကဲစွာ ကောင်းလှတဲ့ အရသာကို ရောပြန်းထားတဲ့ ကာမအရသာ တစ်မျိုးကို ခံစားရပါတယ်။ မကြာပါဘူး ကျမလည်း ရမ္မက်စိတ်တွေ အရမ်းဝင် လာရပါတယ်။ နာတာကို အရေးမစိုက်နိုင်တော့ပါဘူး။ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေး ဘယ်ညာဝှေ့ယမ်း လုပ်ပေးပါတယ်။
ဇေယျာစိုးကလဲးည်း ကျမနို့အုံကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲလိုက် စောက်ပတ်ကိုထိုးနှိုက် ကလိလိုက်နဲ့ လီးကိုလည်း ကျမ ဖင်ပေါက်ထဲကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်လိုး သွင်းနေပါတယ်။ ဖင်လိုးခံရမှုကြောင့် ကျမရဲ့ အဖုတ်ထဲက ယားလာပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီးသွားရပါတယ်။ ကျမ ဒုတိယအချီ အပြီးမှာ ဇေယျာစိုးလည်း ကျမဖင်ဆုံကြီးနောက်မှာ လှုပ်လှုပ်ခါခါနဲ့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားပြီး ကျမ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကို ပူနွေးပျစ်ခဲတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်ရှင် ..။
………………………………………………………
အခန်း ( ၅ )
မြက်ခင်းပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား ဝမ်းလျားမှောက်ရက်သား ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့သည် မှိန်း၍ နေကြသည်။ ဇေယျာစိုး၏ လီးကြီးကတော့ သူမ၏ စအိုထဲမှ မချွတ်သေးဘဲ တန်းလန်းကြီးဖြစ်သည်။ ခဏကြာတော့ ဇေယျာစိုးက မဝင်းမေ၏ နားနားသို့ သူ၏ပါးစပ်ကို ကပ်၍ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
“ မဝင်းမေ ကျနော့်တို့ဘေးက ခြုံစပ်မှာ ခင်မေ ရောက်နေတာ ကြာပြီ။ စောစောထဲက ကျနော်မြင်တယ်။ ကျနော်နဲ့ လက်တကမ်းဘဲ အဲဒါ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
မဝင်းမေက ချက်ခြင်း အဖြေမပေးသေးချေ။ သူမကို ပြောလိုက်သော ဇေယျာစိုးက ဘာကို ရည်ရွယ်သည် ဆိုတာကိုတော့ ရိပ်မိလိုက်သည်။ ဒါ့အပြင် မဝင်းမေ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း ညီအမနှစ်ယောက် အတူတူ အလိုးခံရရင် ကောင်းမည်ဟု စဉ်းစားမိလိုက်သည်။
“ ရှင် သူ့ကို လိုးချင်လို့လား”
ပါးချင်းကပ်၍ တိုးတိုးလေး ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
“ အင်း ..”
“ ဒါဆိုရင် လှမ်းဆွဲလိုက် ကျမကိုလည်း သူနဲ့တူတူ လိုးပေးရဦးမှာနော် ..”
“ အင်းပါ ..”
ပြောပြီးသည်နှင့် ဇေယျာစိုးက မဝင်းမေ၏ ကျော ပြင်ပေါ်တွင် တပ်ရက်သား ဖြစ်နေရာမှ ဘေးသို့ ရုတ်တရက် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး တဆက်တည်း သူ၏ ကိုယ်လုံးကို ဘေးမှခြုံဆီသို့ တပတ်လှိမ့်လိုက်ကာ ခင်မေ၏ လက်ကိုဆောင့် ဆွဲလိုက်သည်။
“ အမလေး .. အင့် ..”
ခင်မေဝင်း ကိုယ်လုံးလေးက ဇေယျာစိုး၏ ကိုယ်ပေါ် သို့ မှောက်ရက်သားကျ၍လာသည်။ ဇေယျာစိုးက သူမကို ဖက်ပြီး တပတ်မျှ မဝင်းမေဘေးသို့ လှိမ့်လိုက်ရာ ခင်မေက ဇေယျာစိုး၏ အောက်ဖက် မဝင်းမေ၏ ဘေးတွင် ပက်လက်လှန်ရက်သား ဖြစ်သွားသည်နှင့် သူမကိုလက်ဖြင့် ဖိ၍ ဇေယျာစိုးက ကြုံး၍ထလိုက်လေသည်။ ဒီအချိန်မှာပင် မဝင်းမေကလည်း ကြုံး၍ထကာ ခင်မေကို ချုပ်နှောင်ပေးလိုက်သည်။
“ မလုပ်ကြပါနဲ့ ဖယ်ကြပါ သနားပါဦး”
အမှန်တော့ လည်ဂျာစာအုပ်ပြန်ယူပြီး သူမတို့ နောက်သို့လိုက်လာသော ခင်မေသည် ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ ရှိရာသို့ စောစောကထဲက ရောက်နေခဲ့သည် ဖြစ်သည်။ လယ်ဂျာစာအုပ်က မဝင်းမေ၏ စိုက်ခင်းရှိ အိမ်တွင် သွား၍ ယူရခြင်းဖြစ်သဖြင့် ခရီးလည်းကျွမ်းပြီး မြင်းစီးလည်း ကျွမ်းသော ခင်မေအဖို့ သိပ်ပြီး မကြာလိုက်ချေ။
ခင်မေတစ်ယောက် စမ်းချောင်းလေးနား ရောက် လာပြီး မဝင်းမေ၏ မြင်းကို တွေ့သည်နှင့် အသာဆင်း၍ ကြည့် ရာ ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ နှစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်၍နေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ တစ်ခါ အလိုးခံထားခဲ့ဘူးပြီဖြစ်သော လီးအရသာကို သိနေပြီဖြစ်သော ခင်မေသည် ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ လိုးကြတာကို ကြည့်ပြီး မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ပင် ကာမ စိတ်တွေကြွခဲ့ရသည်ဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်လဲ ခင်မေက မဝင်းမေတို့နှင့် အနီးဆုံး ခြံအကွယ်လေးဆီသို့ တိုးကပ်သွားပြီး အနီးကပ်ကာ အသေ အချာ ကြည့်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် မနေနိုင်လွန်းတော့သဖြင့် သူမ၏ စကပ်ကိုလှန် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ လက်ညှိုးထည့်၍ မဝင်းမေ အားရပါးရ အလိုးခံနေသည်ကို ကြည့်ကာ လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ရုံမျှမက မွှေ၍ပင်ပေးခဲ့ပြီး တစ်ချီပင် ပြီးခဲ့ရသည်။
သူမ၏ အစ်မကို လိုးနေသော ဇေယျာစိုး၏ လီးကြီးကိုလဲ ပြေးဆွဲ၍ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထဲ့ ချင်စိတ်တွေက တချိန်လုံး ပြင်းပြ၍ နေခဲ့ရသည်။ အခု တကယ်လုပ်တော့မည် ဆိုတော့လည်း အစ်မဖြစ်သူ၏ ရှေ့တွင်ဖြစ်နေတော့ ခင်မေခင်မျာ ထိတ်လန့်၍ နေရသည်။ အစ်မဖြစ်သူက သူမကို ချုပ်ပေးထားစဉ်မှာပင် ဇေယျာစိုးက ခင်မေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်လိုက်ပေပြီ။
“ ဟာ ခင်မေ စောက်ပတ်ကြီးက မို့ပြီး ဖောင်းကားနေတာဘဲနော် လိုးလို့ သိပ်ကောင်းမှာဘဲ”
တနှာသံဖြင့် မဝင်းမေက ရီဝေစွာ ပြောသည်။
“ ဟာ ကောင်းတာပေါ့ မဝင်းမေရာ .. အစ်မ စောက် ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းသလို ညီမ စောက်ဖုတ်ကလည်း လိုးရတာ အရသာသိပ်ရှိတာဘဲ”
“ ဟင် .. ကိုစိုး လိုးဖူးလို့လား ”
မဝင်းမေက အံ့သြစွာပြောသည်။
“ လိုးဘူးတာပေါ့ .. ”
“ အို ”
ခင်မေ တစ်ယောက် မျက်လုံးနှစ်လုံး စုံမှိတ်လိုက်သည်။
“ ဘယ်တုန်းက လိုးလိုက်တာလဲ ကိုစိုးရ”
“ နေ့ခင်းကဘဲ သိပ်အရသာရှိတာဘဲ မဝင်းမေရာ”
“ ညီမလေး စောက်ဖုတ်ကို ကျမ ယက်ပေးမလို့ ကိုစိုးရ ..”
“ အေး .. ယက် ယက် ပြီးရင် မဝင်းမေကို လိုးပေးဦးမယ် ..”
“ မ .. မ လုပ်ပါနဲ့ .. ဟင့် .. ဟင့် ..”
ဇေယျာစိုးနှင့် မဝင်းမေတို့ ရမ္မက်ကြွဖွယ်ရာ အပြန် အလှန် ပြောနေကြသည့် စကားသံများ အကြားတွင် ခင်မေ၏ တောင်းပန်သံလေးက ထွက်ပေါ်၍ လာသည်။ တွေ့ကြုံရတော့မည့် အဖြစ်ကို အလွန် ရှက်ကြောက်နေသော်လည်း မိမိ၏ စိတ်များ ပို၍ ထကြွကာ သောင်းကျန်း၍ လာရသည်ကိုတော့ ခင်မေသည် သူမကို သူမ သတိထားမိသည်။
ယက်ပေးခြင်း မခံရမှီကပင် စောက်ဖုတ်သည် ဖောင်း၍ တက်လာကာ အရည်ကြည်များ ထွက်ကျ၍ လာရသည်။ ဒီလို စိတ်လှုပ်ရှား ရမ္မက်ဇော ထန်လာရသည့် မိမိ၏ကိုယ်ကို ခင်မေသည် လတ်တလော မုန်းတီးမိ သည်။ ရမ္မက်ဇော မထရလေအောင်လည်း အတင်း ချိုးနှိမ်ထားရသည်။ဒါပေမဲ့ မရနိုင်ပါ..။ ဒီအချိန်မှာဘဲ ..
“ ကဲ .. ညီမလေး .. ဘာမှ ရှက်ကြောက်မနေနဲ့ တော့ .. အားလုံး အကြောင်းသိတွေ ဖြစ်နေကြပြီဘဲ .. လာ မမက ညီမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးမယ်နော် ..”
ပြောပြောဆိုဆို မဝင်းမေသည် ခင်မေကို သူမ၏ အနားသို့ ဆွဲခေါ်ကာ ပက်လက်လှန်စေလျှက် ဒူးခေါင်းနှစ်လုံးကို ထောင်စေလိုက်ရာ ခင်မေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် ပြဲဟသွားလေတော့ရာ အတွင်းသားနီနီရဲများကို မဝင်းမေသည် မြင်တွေ့လိုက်ရတော့၏။ ထိုအခါမှ မဝင်းမေသည် ခင်မေ၏ စောက်ပတ်ကို သူမက လေးဘက်ထောက်လျှက် စတင်ယက်ပေးလေတော့သည်။
“ ဟင်း .. ဟင်း.. ဟင်း .. မမ .. ဖြေးဖြေး.. အီး .. အား .. အိုး ..”
ခင်မေခင်မျာ စောက်ဖုတ် အရးယက်ခံရလေသော ကြောင့် သူမ၏ပါးစပ်မှ တအီးအီး တဟင်းဟင်းဖြင့် ညီးညူ နေရရှာလေသည်။ မဝင်းမေကလည်း အားရပါးရကို ယက်ပေးလေတော့ရာ မဝင်းမေသည် သူမကိုယ်ကို လေးဘက် ထောက်ကုန်းလျှက် ဖြစ်နေသည်ကို သတိမမူမိပေ။
ထိုအခါမှ ဇေယျာစိုးသည် မဝင်းမေက သူမ၏ ညီမ စောက်ဖုတ်ကို လေးဘက်ကုန်းလျှက် ယက်ပေးနေသဖြင့် မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် နောက်သို့ ပြူးလျှက် ထွက်ပေါ်နေသည်ကိုကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မဝင်းမေ၏ နောက်မှ နေရာယူကာ သူ၏ လီးထိပ်ဖူးကြီးဖြင့် မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။
“ ပြွတ် … စွပ် ..”
ဟူသော မြည်သံဖြင့် လီးထိပ်ဖူးကြီးသည် မဝင်းမေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်သွားလေတော့သည်။
“ အီး .. အား .. ကိုစိုး .. ဖြေးဖြေးနော် .. နောက်ပြီး ညီမလေး ခင်မေကိုလည်း လိုးပေးရဦးမှာနော် .. တော်ကြာ အရမ်းပင်ပန်းနေဦးမယ် ..”
“ စိတ်ချပါ .. ကျနော် ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်ဘဲ လိုးပေးပါမယ်..”
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ဇေယျာစိုးသည် သူ၏ လီးတန် ကြီးကို မဝင်းမေ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တစ်ဆုံးတိုင် ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ အချက် (၅၀) လောက် အသွင်းထုတ် လုပ်ပေးလိုက်ရာ မကြာမီမှာပင် ဇေယျာစိုး၏ လီးတန်ကြီးသည် တင်းမာလာပြီး သုတ်ရေများ ပန်းထုတ်လိုက်ရလေတော့သည်…။
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
