အတွေ့ (စ/ဆုံး)

အတွေ့  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ညက တညလုံး အိပ်မရတာ အတော်ကို ဆိုးတယ်ရှင်။ အိမ်ထောင်သည် ဘဝမို့ အလိုလို တောက်လောင် လာတဲ့ ကာမမီးကို ငြိမ်းမရတဲ့ ခံစားချက်ပေါ့။ ကျမနာမည် ဇာဇာလှိုင်ပါ အသက်က ၃၇ ထဲမှာ အိမ်ထောင်ရှိတယ် ။အိမ်မှာပဲ ကုန်စုံဆိုင် ဖွင့်ထားတာပါ ။ အလှကုန် ပစ္စည်းရော မုန့်မျိုးစုံရော အဝတ်အထည်တွေပါ အစုံရောင်းတယ်။ 

ကျမယောင်္ကျားက ကိုအောင်ထွေး အသက်က ၄၂ထဲမှာ ။ကျမထက် ၅နှစ်ထဲ ကြီးပေမယ့် ဆီးချိုဝင်တော့ လူက တဖြည်းဖြည်း ပိန်လာပြီး အားအင်မရှိတော့ သလိုပဲရှင်။ မရှက်တမ်း ပြောရရင် ကျမတို့ မလိုးဖြစ်တာ ၆လလောက်ရှိပြီ ။အိမ်ထောင် စကျကတည်းက ကိုထွေးနဲ့ မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့တဲ့ကျမ ညဘက်ဆို သွေးသားဆန္ဒက တောင်းတော့တာပဲ။

ကျမက အိမ်မှာပဲ ကုန်စုံဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတာပါ။ကိုထွေးက အရင် ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်ပြီး မြို့ထဲ ကယ်ရီလိုက်တာ။ ရောဂါဖြစ်တော့ ကားရောင်းပြီး ရေးတဲ့ငွေ ဘဏ်အပ် ဘဏ်တိုးယူနေတာပေါ့။စီးပွားရေးက အဆင်ပြေပါတယ်ရှင်။အဆင်မပြေတာက အိမ်ထောင်ရေးသုခပဲ။

ညပိုင်း အိပ်ယာထဲ ဖုန်းဖွင့် အောကားကြည့် လက်နဲ့ပဲ အာသာဖြေနေရတာပေါ့။တရေးနိုးတော့လည်း မနေနိုင်တာနဲ့ ကိုထွေး ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးစုပ်ပေးလိုက်တယ် ၁၀မိနစ်လောက် စုပ်တာကို လီးက မာတယ်ဆိုရုံလေးပဲ ပါးစပ်က ထုတ်တာနဲ့ ပြန်ပျော့သွားတာ။ ကျမ စိတ်ဓါတ်ကျလာရတယ်။ ဒီ ၆လ အတွင်း ၃ခါပဲ အလိုးခံလိုက်ရတာ ။

လိုးတော့လည်း ခဏနဲ့ လီးကပျော့ပြီး ကျွတ်ထွက်သွားတော့တာပဲ။ကိုထွေးက တခုတော့ ကောင်းပါတယ်။ မလိုးနိုင်တော့ပေမယ့် စောက်ပတ်တော့ အမြဲယက်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးဝင်ဘူးတဲ့ စောက်ပတ်ဆိုတော့ အားမလို အားမရဖြစ်မိတာပေါ့။

ကျမ လီးစုပ်ပေးတုန်း ကိုထွေး နိုးလာပါတယ် ။ကျမကို ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး စောက်ရည်ပန်းထွက်အောင် ယက်ပေးနေတယ်။ မနက်လင်းတော့ စိတ်က မကျသေးဘူး ရေချိုးခန်းထဲ သေးပေါက်ပြီး စောက်ပတ်လေးပွတ်ရင်း ညက အောကားထဲ လိုးပုံတွေ ပြန်တွေးနေတာ။

" ဒေါက် … ဒေါက် … တီတီ လှိုင် …… သား ဆိုင်ဖွင့်ခဲ့ပြီ … ကျောင်းသွားဖို့ ရေချိုးချင်လို့ အမြန်လေး "

ပွတ်ကောင်းနေတုန်း တံခါးလာခေါက်လို့ အရသာ ပျက်သွားမိတယ်။ ကျမတူလေး သန်းဇော် ပါ ။အဖေနဲ့အမေက ကျမ တူလေးကို သူ့အဖေနဲ့ မထားချင်လို့ အိမ်ခေါ်ထားလိုက်တာ။ ညီမလေး နာမည်က နီနီလှိုင်ပါ။သူ့ယောင်္ကျားနာမည်က ဇော်ထူး တဲ့ ကျမထက် ၃နှစ်လောက် ငယ်ကြပါတယ်။ သူတို့လင်မယားက ဇော်ထူး အမွေဆိုင်အိမ်မှာ နေကြတာ။ ညီမလေး ဆုံးပြီးမှ တူလေး သန်းဇော် ကို အိမ်ခေါ်လိုက်တယ်။ ဇော်ထူး ကတော့ ကျောင်းပို့ ကျောင်းကြို လာလုပ်ပေးရှာတယ် ။ကျမ အဖေက အိမ် မအိပ်ရဘူး။

သန်းဇော် အဖေ ဇော်ထူးက ဆိုင်ကယ်ပွဲစား လုပ်တယ် ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ အသောက်အစားလဲ ရှိတော့ အိမ် မအိပ်ခိုင်းတာပါ။ အိမ်မအိပ်ဖူး ဆိုပေမယ့် ညဆို ၈ခွဲ ၉နာရီ လောက်မှ အိမ်ကပြန်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ အဖေက အသဲရောဂါ ဆိုးလာတော့ ဆေးရုံတင်လိုက်ရတယ်။ လိုလိုမယ်မယ် ကျမတူ သန်းဇော်ရဲ့ အဖေ ဇော်ထူးကို အိမ်ခဏ ခေါ်ထားမိတာ။ အဲဒီမှာ ကျမ နဲ့ ဇော်ထူး ငြိကြတော့တာပဲ။

ညပိုင်း ဆေးရုံမှာ ကိုထွေးနဲ့ ကျမ အဖေ့ကို စောင့်ပေးရတယ်။ မနက်ကျ ဇော်ထူးက သူုသားကျောင်းပို့ရင်း ကျမကို ဆေးရုံလာခေါ်ရတာပေါ့။ ကျမလည်း မနက်ဆို အဖေ့ သေးအိုးတွေ သွန် ။တရက်စာ အဝတ်ဟောင်းတွေ အိတ်နဲ့ထုတ် ဇော်ထူးလာခေါ်ရင် အိမ်ပြန်လိုက်ရတယ်။

အိမ်ရောက်တာနဲ့ မုန့်စား အဖေ့ အဝတ်တွေ လျှော်ဖွတ်ပေါ့။ ပြီးတာနဲ့ ဆန်ပြုတ်တို့ ကြက်ပေါင်းရည်တို့ အမေက စီစဉ်ပေးထားပါတယ်။ဒါပေမယ့် ကျမ ချက်ချင်း ဆေးရုံ ပြန်မသွားပါဘူး ခဏတဖြုတ် အိပ်ပြီး နေ့လည်မှ ဆေးရုံ ပြန်သွားတာ။ ကျမ လာမှ ကိုထွေးက ဇော်ထူးနဲ့ ပြန်လိုက်ပြီး အိမ်ပြန်နားရတယ်။ ညနေစောင်းမှ ကိုထွေးက ပြန်လာပြီး ကျမနဲ့ ဆေးရုံ တညလုံး စောင်ကြတာပေါ့။

တရက်ကျ မနက်ပိုင်း အိမ်ပြန်လာပြီး ရေချိုးမယ် လုပ်တုန်း အမေခေါ်တာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကနေ ရင်လျားပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အဖေ့ဖို့ ကြက်ပေါင်းရည် လုပ်ဖို့ ကြက်သား ဝယ်မရဘူး ပြောပြနေတာ။ ဒါနဲ့ တရက်တလေ တခြားဟာ ကျွေးမယ်ပေါ့။ အမေနဲ့ စကားပြောပြီး ရေချိုးခန်းဘက် ပြန်လျှောက်လာခဲ့တယ်။ မြင်ကွင်းက ကျမ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာရောပဲရှင်။ ဇော်ထူးပေါ့ ကျမ ခုနက ချွတ်ခဲ့တဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ရှုရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်လေး ဂွင်းထုနေတာ။ ကျမလည်း အသံမပေးပဲ တံခါးကွယ်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်။

ဘေးတိုက်အနေထားမို့ ဇော်ထူးပေါင်ကြားက လီးကို မြင်နေရတာပေါ့ ။ညာလက်က လီးကို ကိုင်ထုပြီး ဘယ်လက်က ကျမ စောက်ပတ်နဲ့ထိတဲ့ ဘောင်းဘီဂွနေရာလေးကို တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေရှာတာ။ မနေ့က ဆေးရုံမှာ တညလုံး ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီမို့ သေးနံ့ရော စောက်ချီးနံ့ရော ထွက်နေမှာပေါ့။ အတွင်းခံဂွကြားလေး နမ်းတိုင်း အပြင်တံခါးဝက ချောင်းကြည့်တဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့ ယားနေမိတယ်။ ကြည့်နေတုန်းလီးကိုင်ထားတဲ့ ဇော်ထူး လက်တွေ မြန်လာပြီး လီးထိပ်ကို ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ် တင်ပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတာ။

သူထွက်လာတော့ မီးဖိုခန်းဘက် ခဏ ရှောင်နေပြီးမှ ကျမ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတာပေါ့။ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း ရေချိုးခန်းတံခါး အရင်ပိတ်လိုက်ရတယ် ကျမလို ပြန်ချောင်းရင် အခက်သားလေ။ ခုန ကျမ တင်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းနံရံရဲ့ ဘားတန်းလေးပေါ် အတွင်းခံလေးက အလိပ်လိုက်လေးပါပဲ။ လှမ်းယူတဲ့ ကျမ လက်တွေတောင် တုန်ခါနေမိတယ်။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ကျမ စောက်ပတ်နဲ့ထိတဲ့ ဘောင်းဘီဂွနေရာလေးမှာ ဇော်ထူး လရည်တွေ ပျစ်ခဲနေတာ။ ကျမလည်း မနေနိုင်ပါဘူး နမ်းကြည့်မိတော့ ဝေးကွာနေတဲ့ လရည်နံ့ ညှီစိုစို့လေး ရလိုက်တာပဲ။

နေ့လည် ဆေးရုံလိုက်ပို့တော့ ဇော်ထူးမျက်လုံးတွေက ကျမ ပေါင်ကြား ဝဲနေတော့တယ်။ ကျမလည်း ပေါင်ကြားအကြည့်ခံရတိုင်း စောက်ပတ်က တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ယားတက်လာတတ်တာပဲ။နောက်ရက် ကျမ ရေချိုးတိုင်း တံခါးပေါက်မှ လူရိပ် အမြဲတမ်း တွေ့နေမိတယ်။ ကျမ ရေချိုးတာ ချောင်းကြည့်ပီး ဇော်ထူးက ဂွင်းထုနေတော့တာပေါ့။ ကျမလည်း မသင့်တော်လို့သာ ထိန်းထားရတာ ဇော်ထူး တကယ်ကြိုးစားရင် လိုက်လျောဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။ သူကလည်း ကျမကို ရှိန်းနေရှာမှာပဲ။

တရက်ကျ ရေချိုးနေတုန်း လူရိပ်ကို မျက်လုံးဒေါင့်က မြင်လိုက်ရတယ်။ လူရိပ်က ပျောက်မသွားပဲ အခန်းဝမှ ငြိမ်နေတာပေါ့။ ရေအဝ ချိုးပြီး အတော်ကြာမှ ကျမ ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။ အိပ်ခန်းထဲ သနပ်ခါးလူး ယက်ခတ် သနပ်ခါး ခြောက်တော့ ကုတင်ပေါ် ခဏမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အိပ်ခန်း တံခါးပေါက် ကျောပေးရင်း ဒူးတဖက်ကွေးအိပ်နေတဲ့ ကျမ ဖင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခုက ထိကပ် ပွတ်ဆွဲနေလို့ ဆက်ကနဲ့ နိုးလာခဲ့တာ။

" ဟင် … မင်း  မင်း  … ဇော်ထူး … မမလှိုင် အခန်းထဲ ဘာ လုပ် …… အ   အားးးး ရှီးးးး  …… အဟင့် ဟင့်  …… ကျွတ် "

ကျမ အံအောမှင်သက် နေတုန်း ဖင်ဝကနေ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲထိ လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဖိယက်ပစ်တာ။ တားချိန်တောင် မရလိုက်ပါဘူး ။ကျမဘက်ကလည်း ဆာလောင် မွတ်သိပ်နေတာ ရိပ်မိထားပုံပါပဲ။ ကျမကိုယ်လုံးကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ရင်း  ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး စောက်ပတ်ကို ကျကျနန ယက်တော့တာပေါ့ရှင်။ ကျမ စောက်ပတ်ကလည်း အပြုစု အယုယ ဝေးနေတော့ ကြာကြာ မခံနိုင်ပါဘူး စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ အနားယူနေတုန်း အဝတ်စားတွေ အကုန်ဆွဲချွတ်ပစ်တာ ကျမလည်း ဟန်ဆောင်ပြီးတောင် မငြင်းမိပါဘူး လိုက်လျောမိတာပါပဲ။

ကျမနို့တွေက အပျိုတွေလို တင်းမနေပေမယ့် တွဲမကျသေးပါဘူး ။နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးတွေက စူပြီး ကော့နေတာ ကိုထွေးဆို အိမ်ထောင်ကျကာစ တပြွတ်ပြွတ်စို့တတ်တာ။ ခုလည်း နို့သီးခေါင်းတွေက ဇော်ထူး ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ။ ထူးခြားတာက ကျမ ဘေးကနေ နို့စို့ရင်း အရည်ထွက်ပြီးစ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေတာ ချက်ချင်းပဲ ကျမ ကာမစိတ်တွေ ပြန်ကြွလာရတယ်။

" မမလှိုင် …… ကျနော် လိုးတော့မယ်နော် "

ဇော်ထူးက ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်ပေမယ့် ကျမနားထဲ မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပါပဲ။ ကျမ စကားမပြောပဲ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး စောက်ခေါင်းလေးထဲ ဇော်ထူးလီး ဝင်လာတော့တာပဲ။

" ဗျစ် … အ …   အင့် ……  အို့  …  အားးးး "

ဇော်ထူးလီးကြီ  ကျမ စောက်ပတ်ထဲ တစ်ရစ်ပြီးတစ်ရစ် ဝင်လာတာနဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကွေးပြီး ဖြဲပေးမိတာ။ ကျမ ယောင်္ကျား ကိုထွေး ကျမ်းမာရေး ကောင်းစဉ်က ခဏတိုင်းလိုးဖူးပေမယ့်  ဒီလို သူစိမ်းယောင်္ကျားကို  တစ်ခါမှအလိုးမခံဖူးတော့  ဒိတ်ကနဲ့ ဒတ်ကနဲ့ ရင်ခုန်လာပြီး လူကလည်း ကတုန်ကယင်ဖြစ်လာရတယ်။ ရှက်မိပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးလေ ။ကျမ အနေနဲ့ကလည်း သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်ကို အလိုးခံဖို့ ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖန်တီးတတ်ပါဘူး။ ခုတောင် ဇော်ထူးဘက်က စပေမယ့် ကျမ အတော့ကို အနေရ ခက်နေတာ။

" ဘွတ် …  အ  အ …… ကောင်းလား မမလှိုင် "

" အဟင့်  ဟင့် … အင်းဟင်း "

ဇော်ထူးက ကျမယောင်္ကျား ကိုထွေးလို စကားပြောရင်း လိုးချင်ပေမယ့် ကျမက မျက်စိလေးမှိတ်ပြီး သူဆောင့် လိုးသမျှ ကော့ထားပေးလိုက်ပါတယ်။

" သမီးရေ … နေ့လည် ဆေးရုံသွားရင် … ညည်းအဖေဖို့ ပုဆိုး လျှော်ထားတာတွေ ငါ မီးကြွေ တိုက်ထားပေးတယ် … ဧည့်ခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာ … အမေ အရပ်ထဲ ခဏသွားမလို့ "

" ဟုတ် … ဟုတ်ဟုတ် …… အမေ "

အလိုးခံနေတုန်း အမေ့အသံကြားလို့ ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရတယ်။ အခန်းတံခါးက ဇော်ထူး မပိတ်ပဲ ဝင်လာပုံပါ ဟနေတာ အမေသာ အခန်းထဲ ဝင်လာရင် ကွိကနဲ့ မိကုန်မှာပဲ။ ဇော်ထူးလည်း ရုတ်တရက် လန့်ဖြန့်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးရင်း အခန်းထဲက ဘီဒိုတောင်ဘက်ခြမ်းလေးထဲ ဝင်ကပ်နေတယ်။ လူကသာ ဘီဒိုဘေး ရောက်သွားပေမယ့် ပုဆိုးက ကျမ ခြေရင်းမှာဆိုတော့ လီးကြီးက ရှေ့တည့်တည် ထောင်မတ်ပြီး တဇပ်ဇပ် တုန်နေရှာတုန်း။ ကျမ ကြည့်လိုက်တော့ ဇော်ထူးက လက်တဖက်နဲ့ သူ့လီးကို အုပ်ကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးတွေက အိပ်ခန်း တံခါးပေါက်ကိုပဲ ကြည့်နေတာပေါ့။

အမေများ ဝင်လာမလား ဆိုပြီး ကြောက်နေပုံပါ။ကျမလည်း ခဏငြိမ်ပြီးမှ ထမိန်ရင်လျားရင်း အိပ်ခန်းတံခါး သွားပိတ်မိတာ။ တံခါး ပိတ်ပြီးတော့ အတွေးတခု ဝင်လာပြီး မျက်နှာမထားတတ်အောင် ဖြစ်နေမိတာပေါ့။ ကျမ ဘက်က စိတ်ပါလို့ ဇော်ထူးကို ထပ်လိုးခိုင်းဖို့ တံခါးပိတ်ပေးသလို ဖြစ်နေတာလေ။ ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲတော့ ကုတင်နား လျှောက်လာပြီး ထမိန်ပြန်ချွတ် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဖြဲပြီး ဒုတိယ အကြိမ် လိုးတော့တာပဲ။

ဇော်ထူး လရည်တွေ ကျမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာတော့ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထလာတာ တဖျန်းဖျန်းနဲ့ပါ။ ကောင်းလိုက်တာလဲ မပြောနဲ့ လီးနဲ့ဝေးနေတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို လိုးလိုက် ယက်လိုက်နဲ့ ကျမဖြင့် ၂ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရတယ်။ ဇော်ထူး ကိုယ်လုံးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားပြီးမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ကြည့်တော့ စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ခံစားမိနေတာပေါ့။ ကျမ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ လီးက ကျမလင်ရဲ့ လီးမဟုတ်ဘူးလေ။

စောက်ပတ်ထဲမှာ ဇော်ထူးလီးကြီးက တဇပ်ဇပ်နဲ့ လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေတုန်းပဲ။ ဇော်ထူးမျက်နှာ မကြည့်ရဲတော့တာနဲ့ မျက်စိလေး မှိတ်ပြီး ခေါင်းလွဲထားမိတယ် ။လက်ကတော့ မလွတ်မိသေးဘူး ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျလာတဲ့ ဇော်ထူးကျောပြင်ကို ဖက်ထားလျက်ပါပဲ။

အမှန်တိုင်း ပြောရရင် လရည်မဝင်တာကြာတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးရဲ့ လတ်တလော ခံစားမှု့ ပျောက်ကွယ်သွားမှာ စိုးလို့ပေါ့ရှင်။ တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ လရည်ညှစ်ထုတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ပေးတော့ ကျမ လည်တိုင်ကို ဇော်ထူး နူတ်ခမ်းကျရောက်လာပြီး အကွက်ထင်အောင် စုပ်တော့တာပဲ။

ခုချိန် ဇော်ထူး လီးကြီး ပြန်ထုတ်သွားမှာ ကျမ စိုးရိမ်နေမိတယ် ။လီးတချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ အရင်းထိစိမ်ထားတဲ့ အရသာလေးက တမျိုးလေးပဲ ခံစားမှု့ကောင်းတယ်။ ကျမ စိတ်ခံစားချက်ကို ဇော်ထူး သိသွားမှာလည်း ရှက်မိသေးတယ်။

" ကောင်းလား … မမလှိုင် "

" အ  … အဟင့်  ဟင့် … ဘာ တွေ မေး နေတာလဲ … ကိုထူး ရာ "

ကောင်းလား မေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲ မြုပ်နေတဲ့ သူ့လီးနဲ့ ကြိတ်လှည့် ဖိပေးနေတာ ကျမဖြင့် ကောင်းလွန်းလို့ အောက်ကနေ ကော့ပေးထားမိပြန်တယ်။ စကားပြောရင်း

ရှက်စိတ်တွေပျောက်ပြီး ကာမစိတ် ပြန်ကြွလာလို့ တစ်တစ်ခွခွ တွေ ပြောမိပြန်ရော။

" ကျနော် … လိုးပေးတာ ကောင်းလား မေးတာပါ "

" အာ …  ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် … မမလှိုင် စောက်ဖုတ်ထဲ … မင်းရဲ့ လီးကြီး အမြဲထည့်ထားပြီး … ဆွဲမထုတ်ချင် အောင်ကို … ကောင်းတာ … ကျေနပ်ပြီလား … ဟွန့် "

" မမလှိုင် စောက်ပတ်က … ဒီလောက် လိုးကောင်းမယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး … တကယ်ဗျာ … ကျနော် နေ့တိုင်း မလိုးရတောင် … ယက်ချင်မိတယ် "

ဇော်ထူးက နောက်ရက်တွေ အတွက်ပါ စရံ သပ်နေပြီ ဘာနေနေပါ ။ကျမ စောက်ပတ်လေး လိုးကောင်းတယ် ဆိုလို့ စိတ်ထဲ ဘဝင်ကျနေမိတာပေါ့ရှင်။

" တော်ပါ မင်းတို့ ယောင်္ကျားတွေက … ရှေ့တစ်မျိုး ကွယ်ရာ တမျိုးပါနော် "

" တကယ်ပါ … မမလှိုင် စောက်ပတ်လေးက … အိစက်ပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး … တအား လိုးကောင်းတယ်ဗျာ "

" ဒါတော့ … မင်းလီးက … ကိုထွေး လီးထက် တုတ်နေလို့ပါ "

ကျမ စကားကြောင့် ဇော်ထူး မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာပါတယ်။ ကျမ ယောင်္ကျား လီးထက် သူ့လီးက တုတ်တယ် ပြောလိုက်လို့လေ။ တကယ်လည်း အတိုအရှည် မသိသာပေမယ့် လီးဝင်လာကတည်းက လင်တော်မောင့် လီးထက် ထွားနေတာ သိနေတာပေါ့။ အဲဒီနေ့က စပြီး ဇောထူးက မနက်တိုင်း ဆေးရုံကနေ ကျမ လာခေါ်ပြီး အိမ်ရောက်တာနဲ့ လိုးတော့တာပဲ။

အမေ လစ်တာနဲ့ ကျမ အခန်းထဲ ဒါမှ မဟုတ် မီးဖိုချောင် ရေချိုးခန်း အစုံပါပဲ။ ဇော်ထူးကလည်း မိန်းမ သေလို့ လွတ်နေတဲ့အချိန် ကျမကလည်း လင်တော်မောင်က မလိုးနိုင်တော့လို့ ငတ်နေတဲ့အချိန် ဆိုတော့ တွေ့တာနဲ့ လိုးဖို့ပဲ စဉ်းစားကြတာပေါ့။ အဖေ ဆေးရုံ ဆင်းမှပဲ ကျမတို့ အဆက်ပြတ်သွားရတာ။ အဖေ အိမ်ရောက်တော့ ဇောထူးလည်း ရှိန်းနေပုံပါ ကျမလည်း ဘေးနား ကိုထွေးရှိတော့ မစရဲတော့ပါဘူး။

၂ရက်လောက်နေတော့ အိမ်စျေးဆိုင်လေး ပြန်ဖွင့် ကျမနဲ့ ကိုထွေး လင်မယား နှစ်ယောက် စျေးအတူရောင်းကြတာပဲ။ ညနေပိုင်း ဇော်ထူး ကလေးကျောင်းကြိုပြီး လာပို့တော့ လက်ဟန်ခြေဟန်တွေ ခဏတိုင်း ပြနေရှာတယ်။ ဇော်ထူးကို သနားမိပေမယ့် အခြေနေက မပေးတော့ မတတ်နိုင်ဘူးလေ ကျမ ကိုယ်တိုင်တောင် အရင်လို လက်နဲ့ပဲ အာသာ ဖြေနေရတာ။

တရက်ကျ နေ့ခင်း ၂နာရီလောက် ဆိုင်ရှေ့ ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ရောက်လာတယ်။ ဆေးလိပ် တဗူးဝယ်တော့ ပိုက်ဆံမယူပါဘူး။ ကိုထွေး ရှိလားမေးလို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် သွားတဲ့ အကြောင်း ပြောတော့ ဇော်ထူး မျက်လုံးလေး အရောင်တောက်လာတယ်။

" ကိုကြီးထွေးက … ဘယ်ချိန် ပြန်လာတတ်လည်း မမလှိုင် "

" နေ့လည် ၁၂ဆို … ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ထွက်တာ … ၂ချက်ခွဲ ၃နာရီလောက်မှ ပြန်လာတတ်တာ … ဘာလို့လည်း ကိုထူး "

ဇော်ထူးက စကားပြန်မပြောပဲ ဆိုင်ထဲဝင်လာပြီး ကောင်တာရဲ့ နောက်ဖက် နံရံဒေါင့်လေးနား ကျမဆွဲခေါ်ပြီး ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျမ တင်ပလင်ခွေပြီး ထိုင်ပေမယ့် ဇော်ထူးက ဒူးထောက်လျက်အနေထားနဲ့ ကျမ မျက်နှာအနံ့ နမ်းတော့တာပဲ။ အဲချိန် ရင်တအားခုန်နေမိရတယ် စျေးဝယ်များ ရောက်လာမလား ဆိုင်ရဲ့ နောက်ဖေးပေါက်ကပဲ အမေဝင်လားမလား ကိုထွေးဝင်လာမလား ခံစားမှု့ပေါင်းစုံပါပဲရှင်။

စျေးဝယ်လာရင် အလှကုန် ပစ္စည်း ထည့်ထားတဲ့ မှန်ကောင်တာ ကွယ်နေလို့ ရုတ်တရက် ကျမတို့ကို မမြင်နိုင်ပေမယ့် ဆိုင်နောက်ဖေး တံခါးပေါက်က လူဝင်လာရင်တော့ ဘွားကနဲ့ မြင်နေရမှာ။ ဇော်ထူး အနမ်းတွေ တုံ့ပြန်ရင်း ကျမ စိတ်မလုံလို့ နောက်ဖေး တံခါးပေါက်ဆီပဲ ခိုးကြည့်နေမိတာပေါ့။

တဖြည်းဖြည်း ဒူးထောက်နမ်းနေတဲ့ ဇော်ထူးပုဆိုးထဲက လီးကြီး ထောင်ထွက်လာပြီး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရှာတာ။ ကျမ နူတ်ခမ်းကို ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ခါးကို ကော့ပေးထားတော့ မျက်နှာရှေ့ ပုဆိုးထဲက လီးကြီးက တန်းနေတာပဲ။ ကျမလည်း ဟန်မဆောင်နိုင်ဘူး လီးထိပ်ကို တချက်နမ်းပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေ မျက်နှာတပြင်လုံး ဘယ်ညာရမ်းပြီး လီးနဲ့ မျက်နှာပွတ်ရင်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေ တောက်လောင်လာတယ်။

ပုဆိုးအောက်နားစ ဆွဲလှန်တော့ လီးအရည်းပြား ပတ်ပတ်လည် အကြောတွေ ထပြီး ဒစ်ကြီးက ပန်းရောင်ထနေတာပေါ့။ ထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေး စို့နေတာနဲ့ ဆွဲစုပ်ပစ်တာ ပထမဆုံး ဇော်ထူးရဲ့ လချီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ကျမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြီး လီးထိပ်အပေါက်က အရည်ကြည်လေးက ညှီစို့စို့ ငံကျိကျိလေးပဲ။ကျမယောင်္ကျား ကိုထွေးက တကိုယ်ရည် သန့်ရှင်းရေး ဂရုစိုက်ပေမယ့် ဇော်ထူးက ဖြစ်သလို နေတတ်ပုံပါ သူ့မိန်းမ ကျမညီမ မရှိတော့လို့များ လီးကို မဆေးတော့တာလား မသိပါဘူး။

ဇော်ထူးလီး စုပ်တိုင်း ၁မိနစ်လောက်ထိ လီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်း အမြဲရတယ် အစပိုင်း ပျို့တက်လာပေမယ့် နောက်ပိုင်း အဲဒီလီးနံ့ကပဲ ကျမ ကာမစိတ်ကို ထကြွစေသလို ခံစားလာရတော့တာ။ ကြာကြာ မစုပ်လိုက်ရပါဘူး။ ၅မိနစ်လောက်ကျ ကျမ ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ပြီး ခပ်တိုးတိုး အံကြိတ်ညည်းရင်း လရည်တွေ ပန်းထည့်တော့တယ်။ လည်ချောင်းထဲ လီးအရည်ပြား တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကတည်းက ကျမလည်း လည်ပင်းကြွက်သားတွေ လျော့ပြီး လရည်မျိုဖို့ အဆင်သင့် လုပ်ထားလိုက်တာပေါ့။

ဗျစ်ကနဲ့ ညှီစို့စို့ လရည်တွေ ထွက်ကျလာတာနဲ့ တပြိုင်ထဲ လိုလို ကျမ အာခေါင်ပျော့ထဲထိ လီးထိပ်က ဝင်လာပါပြီ။ အဲဒါ ဇော်ထူး အကျင့်ပါ လရည်ထွက်တာနဲ့ ကျမ နူတ်ခမ်းကို လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ရင်း ဇိမ်ယူတတ်တယ်။ လရည်ကုန်မှ ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကျမရှေ့ ဒူးထောက်လျက်အနေထားကနေ ဖင်ချထိုင်တာ။ ကျမ နူတ်ခမ်းဒေါင့် ပေကပ်နေတဲ့ လရည်တွေ သူ့လျှာနဲ့ ဆွဲစုပ်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနဲ့ ထမိန်အောက်နားစထဲ လက်သွင်းပြီး စောက်ပတ်ကို ပွတ်ချေတော့တာပဲ။

စောက်စိလေး ညှပ်ဆွဲလိုက် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ချောင်းလေးနဲ့ ထိုးခွဲလိုက်နဲ့ ကျမ ဖင်တွေ ကြွတက်မတတ်ပေါ့ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်သွင်း မွှေပြီး လက်ခလယ်ကို ပြန်စုပ်ပြသေးတယ်။ လက်ခလယ်မှာ ကပ်နေတဲ့ ကျမစောက်ရည်တွေ ပြောင်နေအောင် စုပ်ပြတော့ ကျမ စိတ်ထဲ့ သိမ့်ကနဲ့ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားမှု့က တမျိုးလေးပဲ ကျမယောင်္ကျား ကိုထွေးနဲ့ တုန်းက မကြုံဖူးတဲ့ ကာမ စည်းစမ်တွေ အကုန်ရနေတော့တာ။ အဲဒီချိန် ဇော်ထူး ပါးစပ်ကို ကျမ ဆွဲစုပ်တော့တာပဲ သူ့ပါးစပ်က ကျမ စောက်ရည်နံ့လေးတွေကို အရသာခံရင်းပေါ့။

အဲချိန် နောက်ဖေး တံခါးနား လူရိပ်တွေ့လိုက်လို့ နှစ်ယောက်သား လူချင်း ခွာလိုက်ရတယ်။ ဇော်ထူးက ဖျက်ကနဲ့ ထရပ်ပြီး ကောင်တာနားထောင်ထားတဲ့ တံမျက်စည်း နဲ့ ဆိုင်ထဲ လှဲကျင်းနေတာ။ ကျမလည်း ကောင်တာ နောက်ကျောဘက် အသားတံခါးလေး ဖွင့်ပြီး ချိုင်းလိမ်ဆီ ပုလင်းတွေ ဟိုရွေ့ ဒီရွေ့ နဲ့ အလုပ်များချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်ရတယ်။

" ဟော … ဇော်ထူး … မိန်းမ သေမှ သိတတ်လှချည်လားကွ … ဟားဟားးး "

" ဒီဘက် ဆိုင်ကယ် တစ်စီး လာကြည့်ရင်း … လမ်းကြုံတာနဲ့ ဝင်လာတာ ကိုကြီးထူးရေ … အမှိုက်တွေ ပွနေတာနဲ့ … လှဲကျင်း ပေးနေတာပါ "

ဇော်ထူးက ခပ်တည်တည် ပြောနေတော့ ကိုထွေးက မျက်နှာကြီး တပြုံးပြုံးနဲ့ ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားတွေ ပြန်ပြောနေတော့တာ။ ဇော်ထူး ပြန်သွားမှ ကျမလည်း စိတ်ထဲက အလုံးကြီး ဒုန်းကနဲ့ ပြုတ်ကျသွားရတယ်။ ကျမ စောက်ပတ် ဇော်ထူးနိုက်နေတာ ကိုထွေး မြင်သွားပြီး ထင်နေတာ တော်ပါသေးရဲ့။

ခါတိုင်း ၂ချက်ခွဲ ၃နာရီ လောက်မှ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ပြန်လာတတ်တဲ့ ကိုထွေးပေါ့ ဒီနေ့မှ စကားပြောဖေါ် သူငယ်ချင်းတွေ မလာလို့တဲ့ ။၂နာရီ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်လေးနဲ့ အိမ်ပြန်လာတာ။ ကျမဖြင့် ခုထိ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေတုန်းပဲ။

ကိုထွေး ထင်တာက ကျမတို့ လင်မယားက ဇော်ထူး ကလေးကို စောင့်ရှောက်ပေးလို့ ကျမတို့ဆိုင်ကို ဇော်ထူးက လမ်းကြုံ ကူလုပ်ပေးတာ ထင်နေရှာတာ။ ဇော်ထူးက သူမရှိချိန် ကျမ လာလိုးတာများ သိရင် ဘယ်လို နေရှာမလည်း မသိဘူး။ ကျမနဲ့ ဇော်ထူး အခွင့်ရေး ရသလောက်ကို ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။ အရင်လို လိုးခွင့် မရပေမယ့် ကိုထွေး နေခင်းဘက် အပြင်ထွက်ချိန် မှန်းပြီး ဇော်ထူး ရောက်ရောက် လာတတ်တယ်။လူသိပ်မရှင်းလို့ စျေးဝယ်ကျရင် ကောင်တာနောက်ဖက် ထိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးလိုက်တာပဲ ဇော်ထူးကလည်း လက်နဲ့ ကျမစောက်ပတ် အရည်ထွက်အောင် မွှေပေးပါတယ်။

တရက်ကျ ကိုထွေး ထမင်းစားပြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင် သွားတာနဲ့ ကျမလည်း အမေ့ကို ဆိုင်စောင့် ခိုင်းပြီး ရေချိုးဖို့ အိမ်မကြီးထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။ ကျမတို့စျေးဆိုင်က ခြံဝန်းကြီးရဲ့ အရှေ့မြောက်ဒေါင့်လေးကို ပေ၂၀ ပေ၃၀ တိုက်ခန်းပုံစံလေးဆောက်ပြီး အုတ်ခင်းလေးနဲ့ပါ။ နေတဲ့အိမ်က ခြံဝန်းအလယ်မှာ နံကပ် ၂ထပ်လေး ဆောက်နေကြတာ။ မြေက အဖေ့ဘက်က အမွေရထားတာ အကျယ်ကြီးပဲ ။အရပ်ထဲ ကျမတို့ ခြံဝန်းက အကျယ်ဆုံးပေါ့။ မျက်နှာပွင့် ပေ၆၀ တောင်မြောက်က ပေ၁၀၀ကျော်တယ် မြောင်ဘက်မျက်နှာလှည့်ပါ။

ကျမတို့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ရေချိုးမလို့ အဝတ်ချွတ်တုန်း ရုတ်တရက် ဇော်ထူး ရောက်လာတော့တာပဲ။ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး ကျမနို့နှစ်လုံး စုံကိုင်လိုးတာ။ တအား လိုးချင်နေတော့ ခဏပဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပူကနဲ့ ခံစားမိလိုက်ပါတယ်။ ဇော်ထူး ပြီးတာနဲ့  ကျွန်မလည်းရေချိုးမယ် ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ၀င်တော့ နောက်က ကပ်ပါလာတာ။

" သွားတော့လေ … ကိုထူး … မမလှိုင် ရေချိုးမလို့ "

" မသွားပါဘူး … မမလှိုင် စောက်ပတ်ကို ရေဆေးပေးချင်လို့ "

" အာ … အိမ်ရှေ့ ဆိုင်ထဲမှာ အမေရှိတယ် … ကိုထူးရ …… သိပ် အတင့်မရဲနဲ့ "

ကျမ စကားမဆုံးသေးဘူး ထမိန်ဆွဲချွတ်ပြီး ခုန သူလိုးထားတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ သေချာပွတ်သပ် ဆေးပေးနေတာ။ ကျမ ယောင်္ကျားတောင် မလုပ်ပေးဖူးလို့ စိတ်ထဲ ကြည်နုးရင်း ဇော်ထူး ဆေးပေးတာကို ငြိမ်ခံနေလိုက်တယ်။ မျက်လုံးကတော့ ရေချိုးခန်း တံခါးပေါက်ကို ကြည့်ထားလိုက်တာ။ မတော်တဆ အမေ ခြေသံကြားရင်  ထမိန်ပြန်ဝတ်ဖို့ ထမိန်ကိုလည်း ညာလက်နဲ့ အဆင်သင့် ကိုင်ထားရသေးတယ်။

လူမသိအောင် ခိုးစားတဲ့ အရသာက ဝတယ်လို့ မရှိပါဘူးရှင်။ ခုလည်း ကျမစောက်ပတ်လေး ဖိပွတ်တာနဲ့ ယားတက်လာသလို မျက်နှာချင်းဆိုင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း ကျမစောက်ပတ်ပွတ်ဆေးနေတဲ့ ဇော်ထူး ပုဆိုးအောက်က လီးပြန်တောင်လာပါပြီ။

" မမလှိုင် … ထရပ်လိုက်ဗျာ "

မတ်တပ်ရပ်တာနဲ့ အဝတ်တင်ဖို့ တပ်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်း နံရံက စတီးဘားတန်းလေးပေါ် လက်တင်ခိုင်းနေတာပေါ့။ ဘာလုပ်မလည်း ကျမ ရိပ်မိနေတယ်လေ ညာလက်က ထမိန်ကို ဘာတန်းလေး ညှပ်ရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ခွဲရပ်ရင်း ဖင်နောက်ပစ်ပေးလိုက်တယ်။ ဇော်ထူးလီးကြီးက ကျမနောက်ကျော ဘက်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာပြီး စောက်ပတ်အုံလေးကို ချိတ်ဆွဲပွတ်ပေးနေတာပေါ့။ သူ့လီးကြီးက အနောက်ကနေ ကျွန်မ ပေါင်ကြားထဲ အချက် ၂၀လောက် ပွတ်ဆွဲပြီးမှ ကျမ ခါးလေးကို စုံကိုင်ပြီး ဆွဲလိုးတော့တာ။

လိုးရင် ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိဘူး ဇော်ထူးလက်က ရေပန်းကြိုးခလုတ်လေး ဆွဲချပစ်တာ အပေါ်က ရေစက်လေးတွေ ဝေါကနဲ့ ပန်းထွက်လာတာပေါ့။ ရေချိုးခန်းနံရံ ပေါ်က စတီးဘာတန်းလေး ကိုင်ထားတဲ့ ကျမလက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး ရေပန်းအလယ် ဆွဲယူရင်း  လက်နှစ်ဖက် နောက်ကချုပ်ပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ 

ရေပန်းအောက် အလိုးခံရတာ ဒါပထမဆုံးပဲ စိတ်ထဲ တစိမျိုးလေးခံစားမိတယ် တကိုယ်လုံး ရေစိုနေပေမယ့် ကျမဖင်သားနဲ့ ဇော်ထူး ဆီးစပ် အသားစိုင်ချင်း ထိကပ်တိုင်း ထိတဲ့နေရာလေးက နွေးကနဲ့ပါပဲ။လိုးရင်းတန်းလန်း ဇော်ထူးက လီးဆွဲထုတ်တော့ ရင်ထဲဟာသွားတယ် စောက်ခေါင်းလေးထဲ ဒစ်ကြီးက ကြိတ်ဆွဲနေလို့ ခံစားမှု့က တအားကောင်းနေချိန်လေ။

" အာ … ကျွတ် … ခံလို ကောင်းနေတာ ဘာလို့ … လီးကို ထုတ်လိုက်တာလဲ …… ကိုထူး ရယ် "

ကျမ မကျေနပ်တဲ့ အသံလေးနဲ့ လှည့်ပြောတော့ ဇော်ထူးက ရေချိုးခန်းထောင့်က အဖေ မဆုံးခင် ရေချိုးရင် ထိုင်ဖို့ လုပ်ထားတဲ့ ခုံပုလေး ကျမနားယူချလာတာ။ ရေပန်းအောက် ခုံပုလေး ချပြီး ထိုင်ရင်း ကျမကို သူ့ပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်ခိုင်းတယ်။ 

ထိုင်ချလိုက်တာနဲ့ ကျမခါးကို ဘယ်လက်နဲ့ ထိန်းရင်း ညာလက်က စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ လီးထိပ်တေ့ပြီး သွင်းလိုက်တာပဲ။ ကော့ထိုးသလိုဖြစ်လို့ ဖင်ပြန်ကြွတုန်းခါးဆွဲပီး ဆောင့်ချလိုက်တာ ဗျစ်ကနဲ့ပဲ။ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံး ဖျင်းကနဲ့ လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ လာထိနေတာ။ ကျမ ခါးကို စုံကိုင်ရင်း သူ့ပေါင်နှစ်ဖက် မြှောက်လိုက် ချလိုက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပြီး ဆီးခုံးထိအောင် ကြိတ်လိုးတော့တာပဲ။

" ရှီးးးး းးးး … ကောင်းတယ်မလား … မမလှိုင် "

ကျမလည်း အလိုက်သင့် ဇော်ထူးပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်ပြီး ဖင်ကို နောက်ပစ်လိုက် ရှေ့ပြန်ကပ်လိုက် လုပ်ရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။တကယ်လည်း ကျမ အတွက်က လိုးနည်းအသစ်မို့ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း လီးအရသာ ခံနေမိတာ။

" အ   …… ဟူးးးးး   ……  ဖင်ကိုဝိုက်ပြီး … ဖိလိုးလိုက် မမလှိုင် …… အင်းးး ဟုတ်တယ် … အင်းဟင်း "

ပြောလည်းပြော ကျမ ဖင်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆွဲလိုးနေတော့ ကျမ ဖင်ကို ဝိုက်လှည့်ပေးမိတာ တကယ်ကိုရှင် လီးထိပ်က စောက်ခေါင်းထဲ အတွင်းအသားနုလေးတွေ ချိတ်ဆွဲပစ်တယ်။ လီးအရသာ အသစ်တမျိုးလေး ခံစားလာရတာပေါ့။ နောက်ကျ သူပြောစရာ မလိုအောင်ကို ခါးအားနဲ့ ဖင်ကို ဝိုက်လှည့်လိုက်တယ်။ ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဖိလိုးလိုက်နဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ပြီး မွှေသလိုဖြစ်တော့ တအားကို ကောင်းနေမိတာ။ 

ကျမ ခေါင်းမော့ပြီး လီး အရသာခံနေချိန် နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲစုပ်ပစ်တာ မကြာပါဘူး သူ့ ကျောပြင်ကို ဆွဲဖက်ရင်း စောက်ရည် ထွက်ကုန်တော့တာပဲ။ ဇော်ထူးလည်း ကျမ ပြီးတော့ ၁၀ချက်လောက် ကော့လိုးပြီး လရည်တွေ ကျမ အဖုတ်ထဲ ပန့်းထုတ်ပစ်တော့တာပဲ။

ဒီလိုနေလာရင်း ၈လ လောက်ကြာတော့ အဖေ အသဲရောဂါနဲ့ပဲ ဆုံးပါးသွားတာ။ အဖေဆုံးတာနဲ့ အမေကလည်း ဇော်ထူးကို အိ်မ်ခေါ်ထားလိုက်တယ် အဓိက က ကျမတို့လင်မယား စျေးရောင်း တဖက်နဲ့ မအားတဲ့ကြားက သူ့မြေးကို လုပ်ကိုင်ပေးနေရတာ မကြည့်ရက်လို့တဲ့ ဖအေ အရင်းဖြစ်တဲ့ ဇော်ထူးကိုပဲ အိမ်ခေါ်နေခိုင်းတာပါ။

.............................................................................................

ဇော်ထူးကို အရက်မသောက်ဖို့ ညပိုင်း အိမ်စောစော ပြန်ဖို့ အမေကိုယ်တိုင် သေချာမှာထားရတာ။ ဇော်ထူးကလည်း အရက် သိပ်မသောက်တော့ပါဘူး ဆိုင်ကယ် အရောင်းဝယ် ဖြစ်တဲ့နေ့မျိုးလောက် နဲနဲပါးပါး လောက်ပဲ သောက်တတ်တယ်။

ကျမကလည်း အရက်နံ့ရရင် အကပ်မခံဘူး တဖြည်းဖြည်း အရက် လုံးဝမသောက်တော့ပဲ ဘီယာလောက်ပဲ သောက်တော့တာ။ တဖြည်းဖြည်း ဇော်ထူးအပေါ် ကျမလည်း သံယောစဉ် အမျှင်တန်းမိလာတယ်။ ဟင်းချက်ရင်တောင် ဇော်ထူး ကြိုက်တတ်တဲ့ ဟာလေးတွေ ထည့်ချက်ပေးတတ်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် လင်တော်မောင် ကိုထွေး အပေါ်လည်း မေတ္တာ မပျက်ပါဘူး။ ကိုထွေးလည်း ကျမ်းမာရေးက အတော်ကို ညံ့လာတာ အဓိက က ဆေးလိပ် တအားသောက်တာ ဖြတ်ခိုင်းဖို့ နေနေသာသာ လျော့သောက်ပါ ဆိုတာကို မရတာ။

ကိုထွေး စိတ်လာတဲ့အခါ ၁လ ၃ကြိမ်လောက် ကျမနဲ့ လိုးဖြစ်ကျပေမယ့် လီးက သိသိသာသာကို တောင်မလာတော့တာ။ လရည်ထွက်တဲ့ အထိ ကျမ စုပ်ပေးလိုက်တာပါပဲ။ ကျမ်းမာရေး ညံ့လာတဲ့ ကိုထွေးက ဘာမှ မဖြစ်ပဲ အမေက ကောက်ကာငင်ကာ ဆုံးသွားတယ်ရှင်။ ဆရာဝန်က သွေးတိုးပြီး ဦးနှောက်ကျော ပျက်တယ် ပြောတာ။ အမေ့ နာရေးကြ နယ်က အမျိုးတွေ ရောက်လာကြတယ်။ ဒါနဲ့ ကျမတို့ လင်မယားရယ် ဇော်ထူးတို့ သားအဖရယ် အပေါ်ထပ် ရွေ့အိပ်ကြတာ အောက်ထပ်မှာ အမေ့အမျိုးတွေ အတွက် နေရာ ထိုင်ခင်း စီစဉ်ပေးထားလိုက်တာပေါ့။

ညပိုင်း စားသောက်ပြီး ကျမ နဲ့ အမေ့အမျိုးတွေ ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောတုန်း ကိုထွေးက နားချင်တယ် ဆိုပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့ သိပ်မကြာဘူး ကျမလည်း တနေကုန် ဧည့်ခံရ နာရေး ကိစ္စတွေနဲ့မို့ နားချင်တာနဲ့ အမျိုးတွေ နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့တယ်။ လှေကားထိပ်ရောက်တော့ ဇော်ထူးက အောက်ဆင်းမလို့ ထင်တယ် ကျမ တက်လာတာ လှမ်းကြည့်နေတာ။

" မမလှိုင် … အိပ်တော့ မလို့လား "

" အေးဟာ … ညှောင်းကိုက်နေတာ နားတော့မလို့ "

ပြောပြီး ကျမ တို့အိပ်ခန်းဆီ လျှောက်လာတော့ ဇော်ထူး နောက်ကနေ ကပ်ပါလာတယ် သူတို့ သားအဖ အိပ်ခန်းက  ကျမတို့နဲ့ ကပ်လျက်မို့ သူ့အိပ်ခန်း သွားမယ်ပဲ ထင်တာ။ ကျမတို့အိပ်ခန်း တံခါးနား ရောက်တော့ နောက်ကျော ဘက်ကနေ ကျမဖင်ကြားထဲ လီးနဲ့ထောက်ပြီး ဘယ်လက်က နို့အုံကို သိုင်းညှစ်ပြီး ညာလက်က ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ကြား နိုက်တော့တာပဲ။

" ဟာ … အမေ့ နာရေးကြီးနဲ့ … ကိုထူးကလည်း … နောက်ရက်မှ နော် "

ကျမ ငြင်းပေမယ့် ဇော်ထူး လက်နှစ်ဖက်က တရစပ် လှုပ်ရှားနေတော့ စိတ်တွေ ကြွလာပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်က အလိုလျောက် ကားပေးမိတယ်။ တကယ်ပါ ရာဂနတ် ဖမ်းစားပြီဆို အသိစိတ်ပါ ကွယ်သွားတတ်တာမျိုး။ ခုလည်း ကျမ ယောင်္ကျားက အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေတာ ကျမက အိပ်ခန်းဝမှာပဲ သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ သာယာနေမိတာပဲလေ။

စကားပြောရင်း ဇော်ထူးလီးကို လက်နောက်ပြန် စမ်းပြီး ကိုင်လိုက်မိတာ ရှီးကနဲ့ စုပ်သပ်ပြီး နို့အုံကို တအားညှစ်တော့တာပဲ။ ကျမ ကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး တံခါးပေါက်ဘေးနား နံရံ မှီပြီး ထိုင်ခိုင်းနေပြီ ကျမ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ စိတ်က အလိုလို သိနေပါတယ်။ ပုဆိုး အောက်နားစ ဆွဲမတာနဲ့ လီးထိပ်ကို ဖမ်းငုံပေးလိုက်တာ အိ့ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း ကျမခေါင်းကို လှမ်းကိုင်တော့တာပဲ။

လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်ရင်း ဒစ်ကို သွားလေးနဲ့ဖိကိုက်ပြီး လျှာနဲ့ ဝိုက်စုပ်လိုက်တာ ချက်ချင်း ကျမပါးစပ် ဆွဲလိုးတော့တာပေါ့။ကျမ အဆင်သင့် မဖြစ်သေးလို့ ဇော်ထူး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့တွန်းရင်း ခေါင်းနောက်ဆုတ်လိုက်တယ်။

" ပလွတ် … ဇွိ … အဟွတ် ဟွတ် "

နောက်က နံရံခံနေလို့ လီးက အရှိန်နဲ့ တိုးဝင်လာတော့ ရှောင်မရပဲ အာခေါင်ကို ဒစ်နဲ့ ထိုးမိတော့ တဟွတ် ဟွတ် သီးနေမိတာ။ လက်ဟန် ခြေဟန်နဲ့ အိပ်ခန်းဘက် ကျမယောင်္ကျား ကြားသွားနိုင်ကြောင်း ပြပေမယ့် ဇော်ထူးက ကျမပါးစပ်ထဲက လီးကို မထုတ်ပေးပဲ  ဆွဲလိုးနေတယ်။ ကျမလည်း မျက်ရည်တွေ ကျလာရင်း လည်ပင်းကြွက်သားတွေ လျော့ပြီး အသက်အောင့်ထားလိုက်ရတာပေါ့။

" အု  … ပလွပ် … ဖူး   ဖလူး … ဇွိ … အု  အု "

မနားတမ်းကို ကျမ ပါးစပ်လိုးပြီး လရည်ထွက်ကာနီးမှ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ဘေးပန်းထုတ်ပစ်တာ။

" ဆောရီးနော် … မမလှိုင် … ကျနော် တအား တင်းနေလို့ပါ "

" အင်းပါ … နောက်ရက်မှ လုပ်တော့ … ခု အာသာ ပြေတယ်မလား "

" ပြေပါပြီ … မမလှိုင် ရဲ့ … အိပ်ချင် လည်း အိပ်တော့ "

ဇော်ထူး သူအိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားမှ ကျမလည်း ကျမတို့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ ကိုထွေး ဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်ပေမယ့် ကျောပေးပြီး အိပ်ပစ်လိုက်တာ တော်ကြာ ကျမ ပါးစပ်က လရည်နံ့တွေ ရနေမဆိုးလို့ပေါ့ အပေါ်ထပ်မှာ ရေချိုးခန်း ရှိပေမယ့် မသုံးတာ ကြာပါပြီ အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ပါးစပ် ဆေးရအောင်လည်း လူက မလှုပ်ချင်လောက်အောင် ပင်ပန်းနေပြီ။ နာရေး ရက်လည်ပြီးတော့ အမေ့အမျိုးတွေလည်း အကုန် တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ပြန်ကုန်ကြတယ်။

နောက်ရက်တွေ အိမ်မှာ လူအတော်ရှင်းသွားတာပေါ့။ တူလေးက ကျောင်းသွား ကိုထွေးကလည်း နေ့လည် ထမင်းစားပြီး အပြင်ထွက်ဆိုတော့ ဇော်ထူးနဲ့ ကျမ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အချိန်တွေ ပိုများလာတာ။ တခါတလေ စျေးဆိုင်နောက်ခန်းလေးထဲ မှာပဲ လိုးဖြစ်ကြတယ်။

" မမလှိုင် … ခါးနဲနဲ ကော့ပေးထားနော် "

ခုလည်း နေ့ခင်းဘက် ဇော်ထူး အိမ်ပြန်လာတော့ ဆိုင်ခန်းနောက်ထဲ ကျမ စောက်ပတ်ကို နိုက်တော့တာပဲ ကျမလည်း နံရံမှီထိုင်ပြီး ညာဘက်ခြေထောက်ကွေးရင်း ဘယ်ဘက်ဒူးထောင်ထားပေးလိုက်တယ်။ ဇောထူးက ကျမထမိန်အောက်စကနေ လက်သွင်းပြီး နိုက်တာပါ။ စောက်ရည်ရွှဲလာတော့ လေးဖက်ထောက် ကုန်းခိုင်းလို့ ကုန်းပေးတော့ ခါးကော့ခိုင်းနေတာပေါ့။

ထမိန်ကို ခါးပေါ်ချိတ်တင်ပြီး ကော့ပေးထားတော့ ကျမဖင်ကြားက စောက်ဖုတ်က ဇော်ထူးရှေ့ ပြူးထွက်နေမှာ တွေးမိတာနဲ့ ရှက်စိတ်ဝင်လာပြီး စိတ်တွေလဲ ကြွလာရတယ်။ခါတိုင်းလို ခါးဆွဲလိုးပြီး ထင်နေတုန်း ဖင်ဝလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်ပြီး အသားစိုင်လေးတခု လာထိလို့ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တာ။ ဇော်ထူးက ကျမဖင်နောက် ဒူးထောက် ခါးညွတ်ရင်း ဖင်ဝကို လျှာနဲ့ယက်ပေးနေတယ်။

" ဟဲ့ … အဲဒါ … ဖင်  ဖင်  … ဖင်ပေါက်ကြီး … မယက်နဲ့လေ "

" ဖင်လိုး မလို့ … မမလှိုင်ရဲ့ … ငြိမ်ငြိမ်လေး ခံစမ်းပါ … မကြောက်နဲ့ "

ပြောမယ့်သာ ပြောရတာ ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိုးမွှေတော့ တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ အီစိမ့်လာပြီး ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်တယ်။ ဇော်ထူးက ဖင်ဝလေး လျှာနဲ့ ဝိုင်းပေးလိုက် ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာထိပ်လေး ထိုးမွှေလိုက်နဲ့ အားရမှ ကျမကို ဖင်ဖြဲခိုင်းနေတာ။ ကျမလည်း ကျမဖင် အလိုးခံဖို့ ကိုယ်တိုင် ဖြဲပေးရတဲ့ အဖြစ် လင်တော်မောင် ကိုထွေးမြင်ရင် ရိုက်သတ်မလားတောင် မသိဘူး။

ပေါင်နှစ်ချောင်း ထပ်ကားပြီး ခါးခွက်ပစ်လိုက်ရင်း   ကြမ်းပြင်ပေါ် ရင်ဘတ်အပ်လိုက်ရတယ်။ ပြီးမှ လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ်ရင်း ဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲပေးလိုက်တာပေါ့။ ဖင်ကြားထဲ အရည်တခုခု စီးလာလို့ မေးတော့ ဇော်ထူးက ဖင်မနာအောင် ဂျယ်တမျိုး သုတ်ပေးတာ ပြောတယ်။ သူ့လီးကိုလည်း သုတ်ရင် ဂွင်းထုနေတာ တဘက်ဘက်နဲ့ပဲ။

"  ဖင်ထဲ လီးစဝင်ရင် … နဲနဲ နာလိမ့်မယ် … မမလှိုင် ခဏ အောင့်ခံလိုက်နော် "

" ဟိုလေ … မမလှိုင် ဖင်မခံဖူးဘူးနော် … ကိုထူး "

" အင်းပါ … မမလှိုင်ရဲ့ … တအားနာရင် ထုတ်ပေးမှာပါ "

စကားပြောရင်း ကျမဖင်၀ထဲ လီးတေ့သွင်းလိုက်တာ။ဆတ်ကနဲတုန်ပြီး အသက်ကို အောင့်ထားလိုက်တယ်။ ဖင်ကိုတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထပ်ဖြဲပေးလိုက်တာပေါ့။

" ဗျစ် … အ  အမလေး … ဗြိ … အ   …… ကျွတ်ကျွတ် … မ  ရ ဘူး  … ကိုထူး  … အီးးးး  နာ တာ ဟာ "

" အင်း … လက်နဲ့ ဖြဲထား မမလှိုင် … တဝက်ကျော်ကျော် ဝင်သွားပါပြီ … ရှီးးးး းးးး "

ကျမ အသက်ရှုသံမြန်လာပြီး ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ ဒိန်းကနဲ့ပဲ ဖင်ထဲ သပ်လျိူထားသလိုကြီး ခံစားနေရတာပါ။ ဇော်ထူးက ဖင်ကို ညှစ်ချေရင်း လီးအရင်းထိုးထည့်တော့တာ။

" အ  … ကျွတ်ကျွတ် … ထုတ် ထုတ် … ဇော်ထူး … မရဘူး  … သေပြီ သေပြီ … အမလေး "

ကျမ ငိုသံပါနဲ့ ပြောလို့ လီးကို ထုတ်ပြီး နောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ယက်ပေးနေတယ်။ ဖင်ပြန်လိုးလိုက် ကျမ နာရင် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ၄ခါ လောက်မှ ကျမ ဖင်ခံနိုင်လာတာပါ။ ဇော်ထူး လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း ဖင်ကို ကော့ပေးထားလိုက်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဖင်ခံရင်း စောက်ဖုတ်အယက်ခံရတဲ့ အရသာကို ပိုနှစ်ချိုက်မိလာတယ်ရှင်။

" ရရဲ့လား … မမလှိုင် "

" အင်း … ရတယ် ခံနိုင်ပါပြီ … ဒါမဲ့ … ဟို ဟို … မမလှိုင် စောက်ဖုတ် ယက်ပေးဦးကွာ "

ကျမ စကားဆုံးတော့ ဇော်ထူးက ဖင်ထဲက လီးပြန်ထုတ်ပြီး စောက်ပတ် ယက်ပေးရှာတယ်။ ဖင်ပြန်လိုးတော့ ကျမလည်း ဖင်ကို အစွမ်းကုန် ထောင်ပေးလိုက်တာ ဆွဲဆွဲ လိုးတော့တာပဲ။ သိပ်ကြာကြာ မခံလိုက်ရပါဘူး ကျမ ဖင်ထဲ ယားကျိကျိနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်တယ်။ ဇော်ထူး ပြီးသွားပေမယ့် ကျမက မပြီးလိုက်ဘူး။ ကျမ လေးဘက်ကုန်းနေရကာနေ ဖက်ချထိုင်ပြီး နံရံမှီနေတုန်း ဇော်ထူးက သူ့လီးကို ပုဆိုးနဲ့သုပ်ပြီး သန့်ရှင်းနေတာ။

" မမလှိုင် … ထမိန် လှန်ပြီး ပေါင်ဖြဲထား ကျနော် … ပြီးအောင် ယက်ပေးမလို့ "

ကျမလည်း တန်းလန်းကြီးမို့ ဟန်မဆောင်တော့ပါဘူး ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ပဲ ဒူးထောက် ခါးညွတ်လာတဲ့ ဇော်ထူး ခေါင်းကိုဆွဲပြီး စောက်ပတ်နဲ့ မျက်နှာ အပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် မပြီးလိုက်ပါဘူး ကျမ ယောင်္ကျား ကိုထွေး ပြန်လာလို့ လူချင်းခွာလိုက်ရတာ။ နောက်ရက်က စပြီး ကိုထွေးက အပြင်မထွက်ပြန်ဘူး ကျမနားပဲ အမြဲကပ်နေတယ်။

ကျမနဲ့ ဇော်ထူးလည်း အရင်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးခွင့်မရခဲ့ပါဘူး ညပိုင်း ကိုထွေး အိပ်ပျော်သွားမှ ဇော်ထူး တို့ သားအဖ အိပ်ခန်းဖက် အိမ်သာသွားသလိုနဲ့ အချက်ပြီး လိုးခဲ့ရတာ။ တခါတခါတော့ ဇော်ထူးသား ကျမတူလေး သေးထပေါက်တာနဲ့ ကြုံရင် ရေချိုးခန်းထဲ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်နေရတယ်။ 

အိမ်သာနဲ့ ရေချိုးခန်းက ကပ်လျက်မို့ပါ တူလေး သေးပေါက်ပြီးတော့လည်း ဖအေကို လိုက်ရှာ မဆိုးလို့ ဇော်ထူးက အိပ်ခန်းထဲ ခဏပြန်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပေါ့။ ပြီးမှ ပြန်လိုးခဲ့ကြတာ မလိုးခင် ဇော်ထူးကလည်း တချီပြီးအောင် ကျမ အဖုတ်ကို ယက်ပေးသလို ကျမကလည်း တချီပြီးအောင် ပြန်စုပ်ပေးရတာပဲ။

နောက် ၈လ လောက်ကျ ကိုထွေးလည်း လူ့လောက ကနေ ထွက်ခွာသွားပါတယ်။ ကျမ လက်ပေါ်မှာပဲ အသက်ထွက်သွားတာ မသေခင် သူပြောတဲ့ စကားကြောင့် ကျမ အံအောထိတ်လန့် ခဲ့ရတာပေါ့။ အမေဆုံးတဲ့ ညက ကျမတို့အိပ်ခန်းပေါက် တံခါးဘေး ဇော်ထူးက ကျမ ပါးစပ်ကို လိုးတော့ သူသိတယ်တဲ့။ တရေးနိုး ရေထသောက်ရင်း မြင်တာပြောတယ်။ ဒုတိယ တခါကျ ဆိုင်ခန်း နောက်ဖေးထဲမှာ ကျမ ဇော်ထူးကို လေးဘက်ကုန်းပေးတာလည်း သူသိတယ်တဲ့။

သူမရှိတော့ရင် ရပ်ကွက်ကလည်း အပြောမခံရအောင် ဇော်ထူးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ဆုံးသွားတာပါ။ ဒါပေမယ့် ခုထိ ဇော်ထူးနဲ့ ကျမ လက်မထပ်ဖြစ်ပါဘူး။ တအိမ်ထဲ အတူနေပြီး ညားနေကြတာ ကြာပါပြီ။ အသက်အရွယ် ရလာပေမယ့် ရမ္မက်စိတ်ကြွလို့ ဇော်ထူးလီးကို စုပ်ပေးတိုင်း ကိုထွေး မသေခင် ပြောတဲ့ စကားတွေ နားထဲ ကြားယောင်မိတုန်းပါပဲရှင်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

အငြိုး ရှိခဲ့လေလော့ (စ/ဆုံး)

အငြိုး ရှိခဲ့လေလော့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - နတ်ဆိုးလေး

'' ခွမ် . . . . '' 

ဟူသော အသံတစ်ချက် နှင့် အတူ ထမင်းစလုံ လေးသည် မြေပြင် ပေါ် ကျသွား လေသည် ။ ထမင်းလုံးလေး များသည် ဖုန်အလိမ်းလိမ်းလူး နေသော မြေပြင်ပေါ် တွင် ပြန့်ကျဲ သွားလေသည် ။ ငါးပိရည် ကျိုးတိုးကျဲတဲ ဆမ်းထားသော ထမင်း နှင့် နံနံပင်လေး လေးငါးပင် ရှိသော ပန်ကန်လေး သည် လှေကား အောက်ခြေ မြေပြင်ပေါ် မှောက်နေလေသည် ။ ထို ပန်ကန်လေးအား နှမြောတသခြင်း များစွာ နှင့် အတူ ဆာလှောင်လှသော မျက်ဝန်း အစုံသည် ရီဝေ အုံမှိုင်းလာသော မျက်ရည်စ တို့ နေရာယူထား လေသည် ။

ပါးစပ်ထဲ ရောက်ခါနီး ထမင်းလုပ်လေး ကိုပင် ဆက်မသွင်း ဖြစ်တော့ . . ထို ထမင်း ပန်ကန်လေး သည် တစ်စုံ တစ်ဦး ၏ ခြေထောက်ဖြင့် ကန်ထုတ်လိုက်မှု ကြောင့် သာ မြေပြင်ပေါ် ကျသွားခြင်း ဖြစ်သည် ။ စားလက်စ လက်ကလေး ကို ချကာ . မိမိ ကို စားမတတ်ကြည့်နေသော မိထွေး ဖြစ်သူ အား မင်းသွေး မျက်ရည်စက်လက် ဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်ရသည် ။ ထမိန်တိုတို အနေအထား ဝတ်ကာ ခါးထောက်ပြီး မင်းသွေး အား စိမ်းစိမ်းကားကား ကြည့်နေသော မိထွေး ဖြစ်သူ ဒေါ်မာမာ အား မင်းသွေး ဒေါသ ဒေါသဖြစ်သွား သော်လည်း အခြေအနေ တစ်ခု အရ ခေါင်းငုံ သည်းခံလိုက် ရသည် ။

'' မင်း ကို ထမင်း ဘယ်သူ စားခိုင်းလို့လည်း . . . ''

မင်းသွေး ဖြေစရာ စကားမရှိ . ခေါင်းငိုက်သာ စိုက်ချလိုက်သည် ။ အိပ်ခန်း ထဲမှ အသံ တစ်ချက် ထွက်လာသည် ။

'' ငါ ကျွေးလိုက်တာပါ . မိန်းမ ရယ် . သားလေး လည်း တနေကုန် ပင်ပန်းနေတာ . ဆာ ရောပေါ့ . . . ''

ဖခင် ဖြစ်သူ၏ ကူညီသံလေး ကြောင့် မင်းသွေး ရင်ထဲ အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာ မိသည် ။ ဒေါ်မာမာ ကတော့ နားဝင်ချိုမည် မဟုတ် . .

'' အကိုကြီး ရယ် . အကိုကြီး အလိုလိုက်နေလို့ . အကိုကြီး သား က ဒေါင့်မကျိုးတာ . သူ့မှာ အပြစ်ရှိလို့ . မာ က အပြစ်ပေးနေတာ . ''

'' ငါသိပါတယ် . မိန်းမရယ် . အဟွတ် အဟွတ် . သူလည်း နားလည် လောက်နေပါပြီ ''

'' ဟွန်းးး အကိုကြီး ကတော့ ဒီလိုချည်းဘဲ . ကျပ်ကျပ်အလိုလိုက်ထား အကိုကြီး . အကိုကြီး သား က နောင်ဆို လမ်းဘေး ရောက်သွား လိမ့်မယ် . . ''

ခြေဆောင့်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်သွားသော မိထွေး အား မင်းသွေး စိတ်နာမိသည် ။ မိမိ မှာ မိခင် မရှိတော့သည့် အတွက် ဒေါ်မာမာ ကို မိခင် လို သဘောထားခဲ့သည် ။ အကြောင်းမဲ့ အပစ်ရှာ နိပ်စက်ခဲ့သည်များကိုလည်း ဆုံးမသည် ဟုသာ သဘောထားခဲ့သည် ။ ဖခင် နေမကောင်း ဖြစ်ပြီး အိပ်ယာ ထဲ လဲနေတော့ မိထွေး က စီးပွားရေး ကိုပါ အပိုင်စီးပြီး အုပ်ကိုင်ထား ခဲ့သည် ။

မင်းသွေး စိတ်မကျေနပ်တိုင်းသာ ပြန် ရန်ရှာချင် ရင် ဒေါ်မာမာ အခါပေါင်းများစွာ သေနေလောက်ပြီ ။ ငယ်ဘဝ ကတည်း က အမြဲသည်းခံ နေသော်လည်း ထို သည်းခံနိူင်မှု စွမ်းအားသည် အရွယ်ရောက်သည် နှင့် အမျှ ပျက်ပြယ်ကာ လက်တုန့်ပြန်ချင် လာမိသည် ။ သို့သော် အိပ်ယာ ထဲ လဲနေသည့် ဖခင်အား ပစ်မထား ရက် .

'' မေမေရေ . မေမေ . . ''

အသံပြဲ နဲ့ အော်ဝင် လာသည့် မိန်းကလေး တစ်ဦး ။ ထို မိန်းကလေး မှာ အဖြူအစိမ်း ကျောင်းဝတ်စုံဖြင့် ဆယ်တန်းကျောင်းသူ တစ်ဦး ဖြစ်သည် ။ သူမ သည် အခြားမဟုတ် ဒေါ်မာမာ နှင့် ပါလာသည့် ဒေါ်မာမာ ၏ သမီး ဖူးပြည့်စုံ ပင်ဖြစ်သည် ။ အိမ်လှေကား ပေါ် ခြေသံပြင်းပြင်း နဲ့ တက်လာပြီး လွယ်အိတ် ကို ခုံပေါ် ဝုန်းခနဲ ပစ်ချလိုက် လေသည် ။ မင်းသွေး စားလက်စ ပန်ကန်လေး ပြန်ကောက်ပြီး အိမ်ပေါ် လိုက်တက် ခဲ့သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ရုတ်တရပ် ထမိန်ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်ဖြင့် ခတ်ထုတ်လိုက် လေသည် ။ အသားကပ် ဒူးကျလေး ဝတ်ထား သဖြင့် ထိုသို့ လုပ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး လည်း အချိုးမပြေလှသည့် သူမ အား ဟင်းခနဲ သက်ပြင်း တစ်ချက် ချပြီး အိမ်နောက်ဖေး သွားရန် ပြင်လိုက်သည် ။

'' ဟိုကောင် . . . နောက်ဖေး သွားမှာ မလား . ထမိန်ကောက်သွားစမ်း . . ပြီးရင် လျော်ပေးထား .  ''

မင်းသွေး သွေးများ ဆူပွက်သွားသည် ။ လက်သီး ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်လိုက်မိသည် ။ သည်းခံစမ်း . မင်းသွေး ဟုသာ စိတ်ထဲ မှာ ရေ ရွတ်လိုက်မိသည် ။ မင်းသွေး စိတ်လျော့လိုက်သည် ။ ဖခင် နေမကောင်း ဖြစ်နေစဉ် ပြသနာ မဖြစ်ချင် ။ ထို့ကြောင့် သူမ ကျောင်းစိမ်းထဘီလေး ကို စိတ်မပါလက်မပါ ကောက်ယူလိုက်ပြီး .

'' ဒါ ဒီမနက် မှ ဝတ်သွားတဲ့ ဟာ မလား . ညီမလေး ရယ် . နှစ်ရက် ဝတ်ရောပေါ့ . ''

 ဖူးပြည့်စုံ မျက်နှာ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး .

'' နင် ငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ် လိုက်တယ် . ညီမလေး ဟုတ်လား . မခေါ်နဲ့ . နင် နဲ့ ငါ ဘာမှ မတော်ဘူး . ''

'' အေးပါ . နင်မကြိုက်ရင် မခေါ်ပါဘူး . ဒါပေမယ့် ငါက နင်ထက် အကြီးလေ . ထမိန်လျော် ပေးရလည်း ကိစ္စ မရှိပါဘူး . ဒါပေမယ့် တနေ့တစ်စုံ လည်း နေတော့ . ''

'' ဆင်ခြေ လာပေး မနေနဲ့ . နင်ကလေ တကယ်ပျင်းတယ် . ငါ တနေကုန် ကျောင်းစာသင်နေရတာ . ငါ့ အမေရော တနေကုန် နင်တို့ မြိုဖို့ အလုပ် လုပ်နေရတာ . နင်က အိမ်မှာ အလကား စားချင်မနေနဲ့ . အိမ် အလုပ် လုပ်ပေါ့ . ''

'' အဲ့လိုတော့ . နင်မပြောနဲ့ . ငါ့အဖေ နင်တို့ကို ရှာကျွေးလာတာ ကြာပြီ . ခု နင်အမေ လုပ်နေတဲ့ လုပ်ငန်း ကလည်း ငါတို့မိသားစုပိုင် လုပ်ငန်း . ငါ့မှာ ငါ့အဖေ ရှာစာ စားပေမယ့် . သူများ အပင်းမြိုနေရ သလိုဘဲ . ''

'' ပြောလိုက်ရင် . ဒါဘဲ . . ဟို အကြောင်းပြလိုက် . ဒီ အကြောင်းပြလိုက် . အစားအသောက် မီးလိုတောက် အလုပ်အကိုင် ဆို ခွေးလို မှိုင်  ချင်တဲ့ ကောင် . . ''

'' ဘာ . နင် . နင် . နင်တော့ . . ''

'' အဟွတ် . အဟွတ် . သားတို့ ရန်မဖြစ်ကျပါနဲ့ .   ''

ထိုစဉ် အိပ်ယာထဲ မှ ဖခင်ဖြစ်သူ ၏ ချောင်းဆိုသံလေး ထွက်လာ လေသည် ။ မင်းသွေး စိတ်ပြန်လျော့ လိုက်ပြီး .

'' လျော်ပေးမယ် ဟာ . ငါ အဖေ စိတ်ဆင်းရဲ မှာ ဆိုးလို့ လုပ်ပေးတယ် . မှတ် . ''

မင်းသွေး ထမိန်ယူကာ ရေစင်ဘက် ထွက်သွား လေသည် ။ ဖူးပြည့်စုံ မကျေမနပ်ဖြင့် ကျန်ခဲ့လေသည် ။ ဖူးပြည့်စုံ မင်းသွေး အား ကြည့်မရ ။ သူ မရှိလျင် ခြံအိမ် နဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းသည် သူမ တစ်ဦးထဲ ရမည် ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ မင်းသွေး အား အိမ်မှ ထွက်ပြေးစေရန်သာ ကြံစည် နေလိုက်သည် ။

'' မင်းသွေး ရယ် . နင့် မာန ဘယ်လောက် ခံနိူင်အုန်းမလည်း . ကြည့်ရသေးတာပေါ့ . . ''

ဟု ပြောရင်း ဖူးပြည့်စုံ ကျန်ရစ်ခဲ့ လေသည် ။

မင်းသွေး မကျေနပ်သော်လည်း ပြသနာ ဖြစ်ခဲ့လျင် ဖခင်ဘဲ စိတ်ဆင်းရဲ ရမည် . ဖခင် စိတ်မဆင်းရဲ စေချင် ။ ထို့ကြောင့် ဖူးပြည့်စုံ ထမိန်လေး ကို လျော်ပေး နေလိုက်သည် ။

'' ရော့ . ဒါပါ လျော်လိုက် . . ''

မင်းသွေး ရှေ့ ဝဲကျလာသော အရာ တစ်ခု နှင့် စေခိုင်းသံ တစ်ခု ။ အမျိုးသမီးဝတ်အတွင်းခံလေး တစ်ထည် ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး အရမ်းခံပြင်း သွားသည် ။ ပစ်ချပေးသော ဖူးပြည့်စုံ ကို မင်းသွေး စူးရဲသော မျက်ဝန်းများ ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည် ။ ထမိန်ရင်လျားလေး ဖြင့် ဖူးပြည့်စုံ မင်းသွေး အား သူမ အတွင်းခံလျော်ဟု မျက်စပစ်ပြ လိုက်သည် ။

'' ဟာ . မင်း မိုက်ရိုင်းလှချည်လား . ''

'' ဘာ ရိုင်းလို့လည်း . လျော်လက်စ နဲ့ လျော်လိုက်ပေါ့ . . . ''

'' တောက် . မင်းကိုမင်း သူဠေး သမီးများ မှတ်နေလား . မင်းမှာ စောက်ရှက်ရော ရှိသေးလား . . . ''

'' ဘာ . . . . . ''

ဖူးပြည့်စုံ မျက်နှာ နီမြန်းသွားသည် ။ ပြီးနောက် မင်းသွေး အား မခံချင်အောင် . .

'' ဟဲ့ . နင့် အဆင့်ကရော ဘယ်လောက် ရှိလို့လည်း . လျော်စရာ ရှိတာသာ လျော်စမ်းပါ . ဟင်းဟင်း အနံ့ပျောက်အောင် လျော်နော် . သေချာ နမ်းပြီလျော် . . ''

မင်းသွေး သည်းခံနိူင်မှု ဘောင်ကျော် သွားပြီ ဖြစ်သည် ။

'' မင်း တော့ကွာ . . ''

မင်းသွေး ဆက်ခနဲ ထရပ်လိုက်သည် နှင့် ဖူးပြည့်စုံ ထမိန်ရင်လျား ကို ခြေချပစ်လိုက် လေသည် ။ ထို အခါ ဖူးပြည့်စုံ ၏ အပြင်လူ မမြင်အပ်သော ကိုယ်လုံးလေး ကို မင်းသွေး မြင်လိုက်ရသည် ။ မင်းသွေး ဆွံအ သွားသည် ။

'' ဟာ . မင်း . မင်း . . ''

ဖူးပြည့်စုံ မဲ့ပြုံးလေး တစ်ချက် ပြုံးလိုက်ပြီး မင်းသွေး ၏ ကိုယ်ကို ရုပ်တရပ် စောင့်တွန်းပြီး မင်းသွေး အား ဝတ်စလစ်ဖြင့် ဝင်လုံး လိုက်သည် ။

'' အမေရေ . ကယ်ပါအုန်း . သမီး ကို မင်းသွေး မတရားကျင့် နေလို့ . . ''

မင်းသွေး ရင်ထဲ ဒိုင်းခနဲ မြည်သွားသည် ။

'' ဟာ . မင်း . ဘာပြောတယ် . . ''

'' ဟဲ့ . အောင်မလေး ဒါက ဘယ်လို ဖြစ်ရတာ တုန်း . . ''

ဒေါ်မာမာ တုန်ရီစွာ ပြောလိုက်လေသည် ။ မင်းသွေး နှင့် ဖူးပြည့်စုံ မှာ လုံးထွေး နေသဖြင့် မသိလျင် မင်းသွေး ဖူးပြည့်စုံ ကို မတရားကျင့်နေ ဟန် ပေါ်နေလေသည် ။ ဒေါ်မာမာ တစ်ယောက် အဆိပ် တက်နေချေပြီ ။

'' အမလေး . အကိုကြီးရေ . လာကြည့်ပါအုန်း . ရှင့်သား ခွေးဇာတ်ခင်း နေတာ . . '' ဒေါ်မာမာ အသံပြဲနဲ့ အော်တော့သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ လည်း အတင်းရုန်းဟန် ဖြင့် သူမ ထမိန်လေး အတင်းပြန်ကောက်ပြီး သူမ ရင်ဘက်ကို ကပ်ခါ လုပ်ငို ငိုပြလေသည် ။ ထို မြင်ကွင်း ကို ဖခင်ဖြစ်သူ မြင်လိုက်သော အခါ . . .

'' ခွေး . . . မင်း ကွာ . . . ''

'' မဟုတ်ဘူး . အဖေ . . . ''

'' မင်း ငါ့ကို အဖေ လို့ မခေါ်နဲ့ . အဟွတ် အဟွတ် . . ''

မင်းသွေး ရင်ထဲ မိုးကြိုးများ ဆက်တိုက်ပစ်ချခံလိုက် ရသလို ထူပူသွား လေသည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ငိုရင်း . မင်းသွေး အား .

'' အဟင့် . အဟင့် . တော်သေးတာပေါ့ . လူကြီးတွေ ရောက်လာလို့ . မဟုတ်ရင် သမီး ဘဝ ရေတိမ်နစ်မှာ . . ''

'' ဟာ . မဟုတ်ဘူး . မင်း မဟုတ်တာ မပြောနဲ့ . . . ''

ထိုစဉ် မင်းသွေး ပါးတစ်ဖက် ပူခနဲ ခံစားလိုက် ရသည် ။ ဒေါ်မာမာ ၏ ခက်ထန်သော အကြည့်များ နှင့် လက်ဝါးချက် ကို မင်းသွေး မရှောင်နိူင်လိုက် ။

'' မင်း အိမ်က ထွက်သွား . . . သွား . . ''

'' မဟုတ်ဘူး . အဒေါ် ကျတော် မလုပ်ပါဘူးဗျာ . အဖေ ပြောပေးပါအုန်း . ''

မင်းသွေး အားကိုးတကြီး ဖခင်အား ကြည့်လိုက်သော်လည်း ဖခင် လုပ်သူ သည် မျက်နှာ တဖက်လွှဲသွား လေသည် ။

'' ဟာ . . . . '' 

မင်းသွေး အင်အားများ ဆုတ်ယုတ်သွား တော့သည် ။ မင်းသွေး ခေါင်းတွေလည်း မူးနောက် လာလေသည် ။

'' အားးးးးးး '' 

မင်းသွေး အော်ဟစ်လိုက်သည် ။ တိုက်ဆိုင်မှု ကြောင့်လား မသိ . ကောင်းကင်ပြင် တစ်ခုလုံး မှိုင်းတက်လာပြီး မိုးရွှာချ တော့သည် ။ မင်းသွေး ထွက်ပြေးခဲ့ပြီ ။ ခြေလှမ်းများသည် ဘယ်ကို ဦးတည်မှန်း မသိ ။ ပြင်းထန်လှသော မိုးရေစက်များ ကြား မင်းသွေး အသိစိတ်မဲ့စွာ ပြေးနေသည် ။ ထိုစဉ် ကားလမ်းကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ကွေ့ချလာသော ကားတစ်စီး သည် မင်းသွေး အား အရှိန်ပြင်းပြင်း ပစ်တိုက် သွားလေသည် ။ နာကျင်မှုများ နှင့် အတူ မင်းသွေး တကိုယ်လုံး အင်အားဆုတ်ယုတ်သွားသည် ။ မျက်နှာပေါ် ပြင်းထန်စွာ ကျဆင်းလာသော မိုးရေစက်များ နှင့် အတူ ဦးခေါင်းမှ သွေးများ ရောယှက်သွား လေသည် ။

'' ဟင့်အင်း . ငါမသေ ချင်သေးဘူး . အရှုံးမပေးဘူး . . ငါ နမည် မင်းသွေးးးး ကွ ''

........................................................

 ၇ နှစ်ခန့် ကြာသော် . . .

အဝေးပြေး အမြန်လမ်းမကြီး လက်တွင် အိမ်စီးကား သန့်သန့်လေး တစ်စီး အရှိန်ပြင်းစွာ မောင်းနှင် နေလေသည် ။ ရာသီဥတုကောင်းမွန်သော နွေည ဖြစ်သဖြင့် ကောင်းကင်ပြင် ကြည်လင်နေသည် ။ ရွှေလရောင် လည်း ထိန်ထိန်သာ နေတော့သည် ။ ထို ကားလေးထဲ တွင် လူလေးဦး လိုက်ပါ စီးနင်း လာလေသည် ။ ထို လေးဦး ထဲတွင် လက်တလော လူကြိုက်များပြီး နမည်ကြီးနေသော ရုပ်ရှင်သရုပ်ဆောင်မင်းသမီးလေး အေးမြတ်ခိုင် ပါ လာလေသည် ။ 

မင်းသမီး ၏ မိခင် . ဒေါ်ခင်စန်းဝေ နှင့် အတူ မိက်ကပ်ပြင်သော မလျာလေး နှင့် ကားဒရိုက်ဘာ လေး လည်း ရှိသည် ။ အားလုံးပေါင်း လေးဦး သည် မနက် ရှုတင် အမှီ နယ်ထွက် ရိုက်ရန် ခရီးနှင် လာခြင်း ဖြစ်သည် ။ ကားအတွင်း တွင် ငြိမ်သက်နေသော်လည်း အပြင်တွင် ကား၏ အရှိန်သည် အတော်ပြင်းနေလေသည် ။ အဲကွန်းဖွင့်ထား သဖြင့် တံခါးပိတ်ထားမိသော ကြောင့်လည်း ပါသည် ။ လမ်းခုလတ် အရောက်တွင် ထိုကားလေး ၏ အရှေ့မှ အရိပ်နက်တစ်ခု ဖြစ်သွား လေသည် ။

  '' ဟာ . . ရှေ့မှာ လူ . . . ''

ဒါရိုက်ဘာ အမြန်တိမ်းရှောင်လိုက် သော်လည်း သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်ဘွား ခနဲ ပေါ်လာပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်တိုက်မိသွားတော့သည် ။ ပြင်းထန်သော တိုက်မိသံ ဖြစ်ပေါ်ပြီး ကားလည်း ကြေမွသွား သလို လူများလည်း သွေး အလိမ်းလိမ်း ဖြင့် ဖရိုဖရဲ ဖြစ်ကုန် လေသည် ။ လေးဦးလုံး ငြိမ်သက်ကာ လောကကြီး နှင့် အဆက်အသွယ် ပျက်သွား တော့သည် ။

အေးမြတ်ခိုင် လေးလံသော မျက်ခွံကို အားယူဖွင့် လိုက်လေသည် ။ သူမ ကုတင် ထက် ရောက်နေသည် . အလင်းရောင် ကျိုးတိုကျဲတဲ မြင်နေရသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် တစ်ယောက် ထဲမို့ ကြောက်လန့်တကြား ပတ်ဝန်းကျင် ကို အကဲခတ်လိုက် လေသည် ။ ထိုစဉ် တံခါးခေါက်သံ သုံးချက် ကြားလိုက်ရသည် ။ ပြီးနောက် တံခါး ချပ်သည် အလိုလိုပွင့် သွားပြီး စူးရှလှသော အရောင်များ မျက်လုံးကျိမ်းမတက် ထွက်ပေါ် လာသည် ။ ထို အရောင်များ ကြားတွင် မိန်းကလေးတစ်ဦး သဏ္ဍန်ကိုယ်လုံးလေး သည် အေးမြတ်ခိုင်ထံ တလှမ်းချင်း လှမ်းလာ လေသည် ။ ထို မိန်းကလေးသဏ္ဍန်သည် အေးမြတ်ခိုင် အား လက်ကလေး ကမ်းခါ . . တုန်ရီ အက်ကွဲသော အသံဖြင့် . . .

'' ကျမ တို့ သားအမိ ကို လွှတ်ပေးပါ . ကျမ တို့ကို ကယ်ပါ . . '' 

ဟုသာ ကြိမ်ဖန်များစွာ ပြောလာ လေသည် ။ ထို သဏ္ဍန်သည် နီးကပ်လာသော အခါ မျက်နှာကို ပါ မြင်လိုက်ရ သည် ။ ထို မိန်းကလေး မျက်နှာတွင် ဓါးဖြင့် မွှန်းခံထားရသော ဒဏ်ရာများနှင့် သွေးများ စက်စက်ယို နေလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ကြောက်လန့်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အားကုန် အော်ဟစ်လိုက် လေသည် ။

'' အား ''

'' သမီး ဘာမှ မဖြစ်တော့ဘူး . စိတ်လျော့လျော့ . . ''

အေးမြတ်ခိုင် အိမ်မက်ဆိုးမှ လန့်နိူးလာခဲ့သည် ။ မိမိ နှင့် စိမ်းသော အခန်းတစ်ခု ၏ ကုတင်တလုံးပေါ် ရောက်နေသည် ။ သူမ ၏ နဘေး တွင် ဦးခေါင်းတွင် ပတ်တီး အဖွေးသား နှင့် သူမ ၏ မိခင် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ရှိနေလေသည် ။

'' ဘာဖြစ်လို့လည်း သမီး ''

'' အိမ်မက်ဆိုးတွေ မက်နေလို့ . အမေရယ် . ''

'' သမီးရယ် . တော်သေးတာပေါ့ . ငါ့သမီးလေး ဘာမှ မဖြစ်လို့ . . ''

အေးမြတ်ခိုင် သူမခြေထောက် မှ ပတ်တီးများကို ကြည့်ပြီး ခြေထောက် ကို လှုပ်ကြည့်သည် ။ နာကျင်မှု တစ်ချက်ကြောင့် .

'' အား . '' 

ခနဲ တစ်ချက် အော်လိုက်မိသည် ။

'' အမေ . သမီး ခြေထောက် ဘာဖြစ်သွားပြီလည်း ဟင် . . ''

'' အဆစ်လွဲသွားတာ သမီး . အမေ တို့ကို ကယ်လာတဲ့ သူငယ်လေး က သမီးခြေထောက် ကို အဆစ်ပြန်တည့်ပြီး ဆေးစည်းပေးထားတယ် . သမီး ရဲ့ . .  တော်သေးတယ်ကွယ် . ငါ့သမီးလေး မျက်နှာ ဘာဒဏ်ရာ မှ မရလို့ . ''

ထိုစဉ် တံခါးခေါက်သံ သုံးချက်တိတိ ထွက်ပေါ် လာလေသည် ။ ပြီးနောက် တံခါးချပ် အလိုလို ပွင့်လာ လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် အိမ်မက်ထဲ က အတိုင်း ဖြစ်ပျက်နေသဖြင့် အနည်းငယ် ထိတ်လန့် နေလေသည် ။ သို့သော် အပေါက်ဝတွင် ပေါ်လာသည် မှာ အမျိုးသားတစ်ဦး ဖြစ်နေလေသည် ။ လည်သာအကျီ ၤလေး ဖြင့် ဂျင်းဘောင်းဘီ ကို စတိုင်ကျကျ ဝတ်ဆင်ထားသည် ။ မျက်နှာပေါ် ဝဲကျနေသည် ဆံပင်ရှည်လေး များနှင့် ကောင်လေး တစ်ယောက် ပင် ဖြစ်သည် ။ လက်ထဲ တွင် စားသောက်စရာများ ပါလာလေသည် ။

'' အန်တီ တို့ . ဆာနေရောပေါ့ . ''

'' ရပါတယ်ကွယ် . အားနာဖို့ ကောင်းနေပါပြီ . . ''

'' မဟုတ်တာဗျာ . ဟို ညီမလေးရော သက်သာလား . . ''

အေးမြတ်ခိုင် အားနာဟန် လေးဖြင့် .

'' သက်သာပါတယ်ရှင် . ဒီက အကို ကို ကျေးဇူး အရမ်းတင်ပါတယ် . . ကျမ နမည် အေးမြတ်ခိုင် ပါရှင့် . ''

'' အော် . ဟုတ်ကဲ့ . . ကျတော် နမည် မင်းသွေး လို့ခေါ်ပါတယ် . ဒါနဲ့ အန်တီရော . ဒီက ညီမရော . . ဒဏ်ရာတွေ မသက်သာ မခြင်း ဒီက ထွက်မသွားနဲ့နော် . . ''

'' အေးပါကွယ် . အန်တီတို့နဲ့ ပါလာတဲ့ လူနှစ်ယောက်ရော . အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလည်း ဟင် . . . ''

'' ဗျာ . ကျတော် ရောက်တော့ အန်တီ တို့ နှစ်ယောက် ဘဲ ကားပေါ်မှာ သတိလစ်နေတာ တွေ့ခဲ့တာ . . ''

'' ဟင် . . . သူတို့က ဘယ်ပျောက်သွားတာ လည်း . . ''

'' အဲ့ဒါတော့ ကျတော်လည်း မသိဘူးဗျ . ''

'' ဒါနဲ့ မောင်ရင် . မင်းကူူညီလက်စ နဲ့ အန်တီ တို့ကို ကူညီပါအုန်း .  ''

'' ဘာများလည်း ဗျ . . . ''

'' အန်တီ တို့ ဆက်သွယ် စရာ ရှိလို့ပါ . ရှုတင် လည်း နောက်ဆုတ်ဖို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်ချင်လို့ . အဲ့ဒါ ဖုန်း ရှိလား . အန်တီ တို့ဖုန်း မတွေ့လို့ . . ''

မင်းသွေး အကျီအိပ်ထဲ လက်နှိုက်ပြီး ကြေမွနေသော အေးမြတ်ခိုင် နှင့် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏ ဖုန်းနှစ်လုံး ကို ထုတ်ပေးလေသည် ။

'' ဟာ . ကြေမွနေပြီ . စက်ဖွင့် လို့တောင် မရဘူး . . ''

ဖုန်းများသည် တူဖြင့် အထုခံထား ရသလို ဖြစ်နေသည် ကို နည်းနည်း သံသယ ဝင်မိလေသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ မင်းသွေး အား .

'' အန်တီတို့ ဖုန်းတွေ ကြေကုန်ပြီ . ဆက်လို့ မရတော့ဘူး . မင်း ဖုန်းလေး ခဏ ပေးပါကွယ် ''

မင်းသွေး လေသံမာမာ ဖြင့် ထ အော်လေသည် ။

'' ဘာဖုန်းလည်း မရှိဘူး . မရှိဘူး . ''

သားအမိ နှစ်ဦးလုံး ထိတ်လှန့်သွားလေသည် ။မင်းသွေး အမူအရာ မှ ခက်ထန်ကြမ်းတန်း နေပြန် လေသည် ။

'' အေး . အေးပါကွယ် . မရှိဘူး ဆိုလည်း ရပါတယ် . . . ''

'' ကောင်းပြီ . ဒါနဲ့ အန်တီ မှာထားမယ် . အခန်းထဲမှာဘဲ နေနော် . ရေချိုးခန်း နဲ့ အိမ်သာ ဒီအခန်းထဲ မှာ အပို ရှိတယ် . ကျတော် သွားလိုက်အုန်းမယ် . အပြင် မှာ ဘာသံ ကြားကြား ထွက်မလာနဲ့ . ''

မင်းသွေး ပြောပြီး အခန်းပြင် ထွက်ခါ အပြင်ထွက် သွားလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် နှင့် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ တယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်လိုက် ကျသည် ။ နှစ်ဦးလုံး မျက်နှာ မကောင်းကျ ။ အချိန်တွေ ကုန်လာသည် နှင့် အမျှ သံတိုင်များဖြင့် ပိတ်ထားသော ပြတင်းပေါက်လေး မှ အပြင်လောကသည် တစ်စ တစ်စ နှင့် အရောင်ပြောင်းခါ မှောင်လာပြီ ပြီ ဖြစ်သည် ။ တနေ့ ဟူသော အချိန်ကို ကျော်ဖြတ် ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။

'' အားးးးး '' 

နာကျင်စွာ အော်လိုက်သော အသံနက် တစ်ခု ကို အေးမြတ်ခိုင် တို့ကြားလိုက်ရသည် ။ ငိုညီးသံများ လည်း ဆက်တိုက် ကြားလာ ရလေသည် ။

'' ဟားဟား ဟားဟား .  ဒေါ်မာမာ ခင်ဗျား ဘာတတ်နိူင်သေးလည်း . . ''

မင်းသွေး အသံထွက်လာ သော်လည်း တစ်ဖက်မှ တုန့်ပြန်သံ ပေါ်မလာ ငိုညီးသံကြီးများ သာ ထွက်ပေါ် နေလေသည် ။ အခန်းထဲ မှ အေးမြတ်ခိုင် တို့ သားအမိ တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်ပြီး မျက်နှာပျက် နေကျလေသည် ။

'' ဖူးပြည့်စုံ . မင်းငါ့ကို ကောက်ကျစ်တုန်းက . မင်း ငါ့ကို ငဲ့ညှာဘူးလို့လား . ခုမှ လာ တောင်းပန်မနေနဲ့ . မင်းမျက်နှာ ကို ဓါးနဲ့ ဟော့သလို မွှန်းတယ် . ကဲကွာ . ကဲကွာ . . ''

အသံများ အတိုင်းသား ကြားနေရလေသည် ။ မနက်က အိမ်မက် အကြောင်း ကို အေးမြတ်ခိုင် သတိပြန်ရ သွားလေသည် ။

'' ဒါ တကယ်တွေလား . ဘာတွေလည်း ''

'' ဘာဖြစ်လို့လည်း . သမီး . ''

အေးမြတ်ခိုင် သူမ အိမ်မက်အား ပြောပြလိုက် လေသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ တစ်ချက် စဉ်းစားပြီး .

'' သမီး အပြင်ထွက် ကြည့်မလား . သမီး ခြေထောက် က ရ ရဲ့လား . ''

'' ရတယ် . အမေ နည်းနည်း နာပေမယ့် . လျောက်လို့ရပါတယ် . ''

'' ဒါဆိုလည်း ထွက်ကြည့်မယ် သမီး . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် အခန်းတံခါးလေး ကို အသာလေး တွန်းလိုက်သည် ။ တံခါးလေး ဟသွားသည် ။ အပြင်တွင် မှောင်နေသည် ။ အလင်းရောင် အနည်းနည်းသာ ဝိုးတိုးဝါးတာ မြင်နေရ လေသည် ။

'' ရ ရဲ့လား . သမီး . ''

'' ရတယ် . အမေ . လာ အမေတွဲ ပေးမယ် . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် တွဲရင်း အသံလာရာ ကို သွားလေသည် ။ မင်းသွေး ကို မြင်လိုက်ရသည် နှင့် အမှောင်တွင် ပြေးခိုကာ မင်းသွေး အမူအရာ ကို ချောင်းကြည့် လိုက်လေသည် ။ ပြီးနောက် နှစ်ဦးလုံး ကျက်သေ သေသွားရသည် ။

ဖင်ထိုင်ခုံ နှစ်လုံးပေါ်တွင် ဘိုမရုပ်လေး နှစ်ရုပ် တင်ထားလေသည် ။ မင်းသွေး လက်ထဲတွင် ဓါးမြောင်တစ်လက် ကိုင်ထား လေသည် ။ ထို အရုပ်ကြီးများအား ထိုင်ခုံတွင် ကြိုးချည် ထားလေသည် ။ မင်းသွေး ထို အရုပ်များအား လက်ညိုးငေါက်ငေါက်ထိုးကာ သက်ရှိလူများ အလား ထင်မှတ်ပြီး ရန်ဖြစ်နေလေသည် ။

'' ဟာ . အမေ . သူ . သူဘာလုပ်နေတာလည်း . . ''

'' မောင်မင်းသွေး က စိတ်ဝေဒနာရှင် လား မသိဘူး . . . ''

ထိုစဉ် ထို အခန်းထဲသို့ ထွားကျိုင်းသန်မာလှသော လူသန်ကြီး တစ်ဦး နှင့် ဆယ်နှစ်သား အရွယ် ကလေး တစ်ယောက် ဝင်လာ လေသည် ။ ၎င်းတို့ နှစ်ဦးသည် ဘယ်လက်တွင် ဝါဆိုဖယောင်းတိုင် တစ်တိုင် ဆီ ကိုင်ကာ မီးအဖြစ် ကိုင်လာသည် ။ လူသန်ကြီး သည် ကျန်လက်တွင် ပုဆိန်ကြီး ကို ကိုင်ထားပြီး . ကလေးလေးသည် ချွန်မြနေသော သံချိတ်ကောက်ကြီး ကိုင်ထားလေသည် ။ သူတို့ နှစ်ဦး သည် မင်းသွေး ထံ ဦးတည်သွား လေသည် ။ ကလေးလေး သည် မင်းသွေး အား .

'' ညီလေးသွေး . မင်းကို အဖေ အခေါ်လွှတ်လိုက်လို့ . . . ''

'' ဟာ . အကိုကြီး ပါလား . ဟုတ်ကဲ့ အကိုကြီး ညီလေး လိုက်ခဲ့မယ် . . ''

မင်းသွေး ကလေးလေး ကို အကိုကြီး ခေါ်နေပြန်သဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် တို့ ကြောင်စီစီ ဖြစ်နေလေသည် ။ လူသန်ကြီး ကလည်း မင်းသွေး ၏ အရုပ်များကို လက်ညိုး ထိုးကာ .

'' အကိုသွေး . သူတို့က ဘယ်သူတွေလည်း ရုပ်ကလည်း ဆိုးလိုက်တာ . . ''

မင်းသွေး သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး

'' ငါ့ ညီ ကလည်း မေ့ လည်း မေ့နိူင်လွန်းတယ် . မင်း ဒီမေးခွန်း မေးလာတာ အခါ တစ်ရာ မကတော့ဘူး . ငါလည်း ဖြေလာတာ အခါ တစ်ရာ မက တော့ဘူး . အဲ့ကောင်မ နှစ်ယောက် က လူယုတ်မာမတွေ . ဒါကြောင့် ပြစ်ဒဏ်ပေးနေတာ . ''

လူသန်ကြီး မျက်နှာ ခက်ထန်သွားပြီး ပုဆိန်ကြီး ကို မကာ .

'' ဒါဆို အကိုသွေး ဘေးဖယ် . အဲ့ကောင်မတွေ ကျနော် သတ်မယ် . . ''

'' ဟာ . မလုပ်နဲ့ ညီ . လိမ္မာတယ် . အဖေ ခေါ်နေတယ်လေ . အရင်သွားရအောင် . ''

'' ကောင်းတယ် . အကိုကြီး သွားရအောင် . အကိုပု က အရှေ့ ကသွား . ဟားဟား ဟားဟား ''

ထူးဆန်းသော လူသုံးဦး ထို နေရာမှ ထွက်သွား လေသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ နှင့် အေးမြတ်ခိုင် သာ ကြောင်စီစီ ဖြင့် ကျန်ရစ် ခဲ့တော့သည် ။

'' ဘယ်လို လူတွေလည်း အမေ . ကြည့်ရတာ သမီးတို့ ဒီမှာ ဆက်မနေသင့်တော့ဘူး . ထင်တယ် . ''

'' ဟုတ်တယ် . သမီး . စိတ်ဝေဒနာရှင် တွေ က စိတ်ဖောက်လာရင် လူကို ဒုက္ခပေး တတ်တယ် . အမေ တို့ သတိထားရမယ် ''

'' ဒါနဲ့ . အမေ . စောစောက ငိုညီးသံကြီး တွေ ကရော . ဘယ်က ထွက်လာတာလည်း ''

'' ဟင် . သမီး ကြားလိုက်လို့လား . အမေတော့ မကြားမိဘူး . . ''

'' အမေရယ် . သမီး ကြောက်လာပြီ . ဆက်မနေရဲတော့ဘူး . ထွက်ပြေး ကျရအောင် နော် . . . ''

'' အေး . သမီး . သူတို့ အပြင်သွားတုန်း ပြေးကျတာပေါ့ . . . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် အိမ်ကြီး ထဲမှ ထွက်ရန် တစ်ဦး ကို တစ်ဦး တွဲပြီး ထွက်ပေါက်သို့ ထွက်လာ လေသည် ။ ထိုစဉ် အေးမြတ်ခိုင် တံခါးဝ အရောက်တွင် ဆွဲကြိုးကျ သေနေသော အမျိုးသမီး တစ်ဦး ကို တွေ့လိုက်ရလေသည် ။ ထို အမျိုးသမီးကြီးသည် ဝတ်စလစ်ကြီး ဖြစ်သည် ။ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါးဒဏ်ရာများ နှင့် သွေးချင်းချင်း ရဲ နေလေသည် ။ တန်လန်းကြီး ဖြစ်နေသဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် ရင်တုန်းပန်းတုန် ဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်သည် ။ ထို အခါ မြောက်နေသော အလောင်းကောင်ကြီး သည် မျက်လုံးပွင့် လာလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ထိတ်လှန့်ကာ အားကုန်အော်ပစ်လိုက်သည် ။ သို့သော် .

'' အားဝူးးး ဝူးးး '' 

သူမ ပါးစပ်ကို ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ဖိပိတ်ထား သဖြင့် ဝူးဝူး သာ ထွက်သွားသည် ။

'' သမီးး ဘာဖြစ်တာလည်း သတိထားစမ်း . ''

အေးမြတ်ခိုင် မြင်ကွင်း ထဲမှ ထို အလောင်းကောင်ကြီး ပျောက်ကွယ်သွား လေသည် ။

'' ဟင်း ဟင်း . အမေ အလောင်းကြီး ရော . . . ''

'' ဘယ်မှာလည်း သမီး ရဲ့ . ဘယ်က အလောင်းလည်း ဘာမှ မရှိဘူး . ''

'' မဟုတ်ဘူး အမေ . ဒီမှာ သမီး သေချာမြင်လိုက်တာ . . ''

'' သမီး စိတ်တွေ ခြောက်ချားနေလို့ ဖြစ်မယ် . . . ''

'' အဟင့် . အဟင့် . . သမီး ကြောက်တယ် အမေ . သမီး တို့ အမြန် သွားကျရအောင် နော် . . ''

'' အေးပါ . သမီးလေးရယ် . လာသွား ကျမယ် . . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် အိမ်ကြီး ၏ တံခါးပေါက်ကို တွန်းဖွင့်ပြီး အိမ်ပေါ် မှ ဆင်းလိုက်လေသည် ။ လထိန်ထိန်သာ နေသဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင် ကို ကောင်းစွာ မြင်နေရသည် ။ ကောင်းကင်ထက်တွင် လင်းဆွဲငှက်များ ခြောက်ခြားစွာ အုပ်စုလိုက် ပျံဝဲလာ သည် ကို မြင်လိုက်ရသည် ။ အိမ်ရှေ့ တွင် ရှိသော ခြောက်ခြားဖွယ် မြင်ကွင်းတစ်ခု က သွေးပျက်မတတ် ။ ရက်ရက်စက်စက် အသတ်ခံထား ရသော လူသေ အလောင်း နှစ်လောင်း ။ အေးမြတ်ခိုင် တို့၏ မိတ်ကပ်ပြင်သမား နှင့် ကားသမား ၏ အလောင်း ဖြစ်သည် ။ ကားသမား သည် ရင်ဝတွင် ချိတ်ကြီး တန်းလန်း စိုက်နေလေသည် ။ လျောတိုက်ဆွဲ သွားခြင်း ခံထားရသဖြင့် မြေပြင်တွင် လျောတိုက်ရာကြီး ပေါ်နေသည် ။ လူသတ်ကောင် သည် ကားသမီး ၏ ရင်ဝ ကို ချိတ်နဲ့ စိုက်ပြီး ထိုချိတ်ကောက် ကို ဆွဲကာ ကားသမားအား ဒရွတ်တိုက် ဆွဲထားပုံ ရသည် ။ မိတ်ကပ်သမား ၏ အလောင်းမှာ တစ်စ ဆီ ဖြစ်နေပြီး ကိုယ်တစ်ခြား . လက်တစ်ခြား . ခေါင်းတစ်ခြား နှင့် အပိုင်းပိုင်း ပြတ်နေလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် မေ့လဲကျလု မတတ် မူးဝေသွားသည် ။ တုန်ရီသော အသံလေးဖြင့် . .

'' အမေ . သမီး စိတ်ထင်နေတာလား . ဟင် . . ''

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ကိုယ်တိုင် ဒီတခါ အသံပင် မထွက်တော့ . . .

'' အကိုသွေး . ဟိုမှာ လူ . . . ''

အော်သံနက်ကြီး ကြောင့် အေးမြတ်ခိုင် တို့ သားအမိ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားသည် ။

'' သမီး ပြေး . . . ''

သားအမိ နှစ်ယောက် တတ်နိူင်သမျှ ပြေးသော်လည်း နောက်မှ လူများ မှီလာ လေသည် ။ လူသန်ကြီး သစ်တုံးတစ်ခု ပေါ် ပြေးတက်ပြီး အားဖြင့် ခုန်ကာ သူ၏ ပုဆိန်ကြီး ကို လွှဲခုတ်ချလိုက်သည် ။ ပုဆိန်သွားသည် ပြေးနေသော သားအမိ၏ အပေါ်မှ မိုးကျ လာလေသည် ။

'' ဟာ . အမေ့ . . '' 

နှစ်ဦး လုံး မျက်လုံးစုံမှိတ် ချလိုက်သည် ။ ပုဆိန်သွား ဖြင့် အခုတ်ခံရပြီ ဟု သတ်မှတ်လိုက်ကျသော်လည်း .'' ထင် . . . '' ဟုသော သံခြင်း ထိသံ တစ်ချက်သာ ထွက်ပေါ် လာလေသည် ။ ထို ပုဆိန်သွား ကို ကာလိုက်သော ဓါးတစ်လက် ။ ထို ပိုင်ရှင် မှာ မင်းသွေး ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး အားသုံးပြီး ပုဆိန်ကြီး ကို တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ထို အခါ လူသန်ကြီး နောက်သို့ လေးငါးလှမ်းဆုတ် သွားလေသည် ။

'' ညီလေး . မလုပ်နဲ့ . . ''

'' ဘာလို့လည်း . အကိုကြီး . အကိုကြီး ပြောတော့ . ဒီနှစ်ယောက် က လူယုတ်မာ တွေဆို . ''

'' အဲ့တာ ကြောင့်မို့ မသတ်ခိုင်းတာပေါ့ . သူတို့ကို တခါတည်း သတ်လိုက်ရင် အပစ်ပေးလို့ ဘယ်ရတော့မလည်း . '' ဟု ပြောပြီး သားအမိ နှစ်ယောက် ဘက် လှည့်ကာ စိမ်းကားသော မျက်လုံး ဖြင့် . . .

'' ဟုတ်တယ်မလား . အန်တီ . ''

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ မျက်လုံးပြူး သွားသည် ။

'' မင်း စိတ်ထိန်းပါအုန်း . အန်တီ တို့နဲ့ မင်းနဲ့ ဘာရန်ငြိုး မှ မရှိဘူး . စိတ်ကို လျော့လိုက်နော် သား . . ''

'' ဒေါ်မာမာ . ခင်ဗျား သေသွားပြီး ဆိုပြီး ကျုပ်လွတ်ပေးမယ် ထင်နေလား . ဒီ အန်တီကြီး ကိုယ်ထဲ ခင်ဗျား ဝိဉာည်ဝင် နေတာ ကျုပ်သိတယ် . ဖူးပြည့်စုံ နင်လည်း အတူတူဘဲ . ''

'' ဘယ်က ဖူးပြည့်စုံ လည်း ငါက အေးမြတ်ခိုင် . ရုပ်ရှင်မင်းသမီး . ရိုက်ကွင်း သွားရင်း ကားမှောက်လို့ နင်ဘဲ ခေါ်လာ တာလေ . . ''

'' ဟားဟား . ဟုတ်လား . နင် ဒီလို ဆင်ခြေပေးလို့ ရမလား . ကဲ ဖူးပြည့်စုံ အေးအေးဆေးဆေး ပြန်လိုက်ခဲ့ပါ . ''

'' အို . . မလိုက်နိူင်ပါဘူး . . ''

မင်းသွေး ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏ ဦးခေါင်း ကို ဓါးနောက်ဖြင့် ထုချ ပစ်လိုက်သည် ။ '' အမလေး '' တချက်သာ အော်နိူင်ပြီး သတိမေ့သွားလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ထူပူသွားသည် ။

'' ရှင် ကျမ အမေ ကို ဘာလုပ်တာလည်း . အမေ့ . အမေ့ . . ''

မင်းသွေး ဓါးသိမ်းလိုက်ရင်း . လူသန်ကြီး အား . .

'' ညီလေး ထမ်းခဲ့ကွာ . '' 

ဟု ပြောပြီး အိမ်ကြီး ဆီ ဦးတည် ပြန်သွား လေသည် ။ လူသန်ကြီး ဒေါ်ခင်စန်းဝေ အား ထမ်းကာ မင်းသွေး နောက်လိုက် လာ လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ဘာလုပ်ရမည်နည်း ။ ထွက်ပြေးရမလား . မိခင် ကို ပြန်ကယ်ရမည်လား . မစဉ်းစားတတ်တော့ .

'' အော် . ဟိုကောင်မလေး . မင်းလိုက် မလာရင် မင်းအမေ ကို ခေါင်းဖြတ်ပစ်မယ် . ''

'' ဟင် . မလုပ်ပါနဲ့ . လိုက်ပါ့မယ် . လိုက်ပါမယ် . . . ' 

အေးမြတ်ခိုင် အားယူကုန်းထပြီး ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ ဖြင့် လိုက်ခဲ့ရလေသည် ။

မင်းသွေး ထိုင်ခုံ နှစ်ခုပေါ်တွင် သားအမိနှစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် တစ်ခုံ ထိုင်ခိုင်းပြီး ကြိုးများဖြင့် ပတ်ချည်ထား လေသည် ။

'' ရှင် ဘာလုပ်မလို့လည်း . ''

'' ဟားဟား . မင်းတို့ ငါ့ကို ငယ်ငယ်တုန်း က နိပ်စက်ခဲ့ သမျှ ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်လေ . ' 

'' ဘာ ရှင်က အရူးဘဲ . ရှင် ကို ကျမ တို့ ခုမှ မြင်ဖူးတာ . ဘယ်တုန်း က န်ပ်စက်ခဲ့လို့လည်း . . ' 

'' တိတ်စမ်း ရူးချင်ယောင်ဆောင် မနေနဲ့ . အေး . နင်ငါ့ကို အဲ့လို အော်တာတွေ ငါ သိပ်မုန်းတယ် . အော် ချင်ရင် အော်ရမယ် စိတ်ချ . . ''

မင်းသွေး လိပ်ကျောက်မှီး သဏ္ဍန် ကြာပွတ် ကို ကိုင်ကာ ထိုင်ရပ်သား ကြိုးတုတ်ခံနေရသည့် အေးမြတ်ခိုင် အား လွှဲရိုက်ချလိုက်သည် ။

'' ရွှမ်းးး '' 

ဟူသော ရိုက်ခတ်သံနှင့် အတူ အေးမြတ်ခိုင် ရင်ဘက် မီးပွင့်လု မတတ် စပ်ဖျင်းနာကျင်သွားသည် ။ လက်မောင်းသားများ ကွဲထွက်ခါ သွေးများပင် စီးကျလာလေသည် ။ မင်းသမီးမို့ အသားအရည်မှာ နူးညံ့ နေသည်ကြောင့် လည်း ပါမည် ။

'' အား . . . အဟင့် . ဟင့် . ''

မခံမရပ်နိူင်လောက်အောင် နာကျင်သွားသည် ။ ဒဏ်ရာ အား ပွတ်ပေးဖို့ လက်ကလေးများသည်လည်း ရှုန်းကန်၍ မရ ။

'' ဟားဟား . ဟားးဟား . အော်စမ်း ကောင်မ . အော်စမ်း . . ''

မင်းသွေး လက်မြောက်ကာ ထပ်လွှဲပြီး နောက်တစ်ချက် ထပ်ရိုက်ချလိုက်သည် ။

'' ယားးးးအားးး . အဟင့် အဟတ် အဟတ် အီးဟီး . . . '' 

အေးမြတ်ခိုင် ရင်ဘက်တွင် ကြက်ခြေခတ်ဒဏ်ရာ ဖြစ်သွားသည် ။ ရင်ဘက်တွင် အကျီ ၤရှိနေသဖြင့် သွေးမထွက်သော်လည်း ပခုံးများ ကွဲခါ သွေးများ စီးကျလာ လေသည် ။ ကြာပွတ်ထိသော အကျီ ၤသားများ ပြဲထွက်လာ လေသည် ။ သတိမေ့နေသော ဒေါ်ခင်စန်းဝေ လည်း သတိရလာ လေသည် ။

'' ဟာ . မင်း . ငါ့သမီးလေး ကို ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလည်း . . ''

'' ခင်များ စောက်ပေါက် ပိတ်ထားစမ်း . ''

'' ဟာ . မင်း တော်တော် လူစိတ်မဲ့နေပြီ ''

'' မဲ့တော့ . ဘာဖြစ်လည်း . ခင်များ စောက်ကြောင်းလား . အဖွားကြီး အေးဆေးနေပြီး ကိုယ်အလှည့် ကို အားမွေးလိုက် . ''

'' မင်း မပြေကျေနပ် . ငါကို ကြိုက်သလို လုပ် . ငါ့သမီးလေး ကို မနိပ်စက်ပါနဲ့ . ''

'' ဟာ . ခင်များ စကားများလွန်းတယ် . လျာဖြစ်ပစ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ် . . ''

မင်းသွေး ဓါးမြောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် မျက်လုံးပြူးကျယ် သွားသည် ။

'' မလုပ်ပါနဲ့ ရှင် . မလုပ်ပါနဲ့ . တောင်းပန်ပါတယ် . ''

'' ဟာ . လာပြန်ပြီ နောက်တစ်ယောက် နင် နေစမ်း . . . ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ကို လက်ပြန်ရိုက် ပစ်လိုက်သည် ။

'' အား . '' 

ဟု တစ်ချက်သာ ထွက်ပြီး အေးမြတ်ခိုင် မူးဝေသွားသည် ။ ပါးတွင်လည်း လက်ဝါးရာ အထင်းသား ပေါ်လာပြီး နူတ်ခမ်းတွေ သွေးများ ဆီးကျလာ တော့သည် ။

မင်းသွေး တစ်ဆက်ထဲ ဒေါ်ခင်ခန်းဝေ ၏ ပေါင်သားကြီး များပေါ် ဓါးမြောင်ဖြင့် ထိုးစိုက်ချ လိုက်လေသည် ။ တစ်ဝက်ခန့် အသားထဲ နစ်မြုပ်ဝင်သွားလေသည် ။

 '' အားးးးးး '' 

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်သံသည် အိမ်ကြီး အတွင်း ဟိန်းထွက်သွား လေသည် ။ မင်းသွေး ဓါးပြန်မနူတ်ဘဲ တန်းလန်းထားခဲ့ပြီး .

'' ဟားဟားဟားဟား . နေသာထိုင်သာ ရှိရဲ့လား . . အန်တီ . . ဒီလောက်ဆို ခင်များ စောက်ပါးစပ် ထပ် မဟောင်နိူင်လောက်ဘူး ထင်တယ် . . ''

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ . ပေါင်မှ ဓါးဒဏ်ရာကြောင့် အသံပင် မထွက်နိူင်တော့ . နာကျင်လွန်း သဖြင့် မေ့မြောသွားလေသည် ။ မင်းသွေး လည်း ဒေါ်ခင်စန်းဝေ အား . .

'' အစောကြီး ထဲက အဲ့လို ငြိမ်နေလိုက် ပြီးရော . . ''

'' ရှင် က လူ မဟုတ?

'' အစောကြီး ထဲက အဲ့လို ငြိမ်နေလိုက် ပြီးရော . . ''

'' ရှင် က လူ မဟုတ်တော့ဘူး , မကောင်းဆိုးဝါး. ကျမ တို့ကို တစ်ခါတည်း သတ်လိုက်ပါတော့ . အီးဟီးဟီး . . ''

'' ဟက်ဟက် . သတ်ရမယ် . ဟုတ်လား . သတ်မှာပါ . သေကို သေရမယ် . ဒါပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းခြင်း ညှင်းပြီး သေရမှာ . ဟားဟားဟားဟား . . . ''

မင်းသွေး အား အေးမြတ်ခိုင် အလွန်နာကျည်းစွာ ကြည့်ပြီး ငိုနေလေသည် ။ အရိုက်ခံထားရသည့် ဒဏ်ရာများမှ လည်း မရံမရပ်နိူင်အောင် နာကျင်နေလေသည် ။

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ၏ ဆံပင်လေးများကို ဆွဲကာ နမ်းရှုလိုက်ပြီး . . .

'' မင်းရဲ့ ရနံ့လေး က သင်းနေတာဘဲ ဟားဟား . . ''

'' ရှင် မထိနဲ့ . လူယုတ်မာ . . ''

'' အေးပါ . မင်းအသံ ထွက်နေသေးတော့ ငါမထိပါဘူး . အသံတိတ်အောင် လုပ်ပြီးမှ ထိမယ် . . . ''

မင်းသွေး ကြာပွတ် ပြန်ကောက်ပြီး အေးမြတ်ခိုင် ကိုယ်ပေါ်သို့ လေးငါးချက် ပစ်ရိုက် ထည့်လိုက်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် မချိမဆန့် ဖြစ်ပြီး ဓာတ်လိုက်သလို တဆက်ဆက်တုန်ခါ သတိမေ့မျောသွား လေသည် ။ မင်းသွေး လည်း သတိလစ်သွားသော အေးမြတ်ခိုင် ကို ထမ်းကာ တနေရာ ပြောင်းထားလိုက် လေသည် ။

သို့နှင့် တည ဟူသော အချိန်ကာလ ကျော်လွန်သွားပြီ ဖြစ်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် လေးလံသော မျက်ခွံလေး ကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ ပတ်ဝန်းကျင် တခွင် လင်းနေပြီ ဖြစ်သည် ။

'' အား . ကျွတ်ကျွတ် . . '' 

သူမ ခန္တာကိုယ်မှ ဒဏ်ရာများ မှ နာကျင်ကိုက်ခဲ နေလေသည် ။ သူမ လက်ပြန်အနေအထား ကြိုးတုတ်ခံထား ရပြီး . ခြေထောက် နှစ်ဖက်လည်း ပူးချည်ခံထား ရသည် ။ သူမ လဲကျနေရာ မှ ကြိုးစားကာ ကုန်းထကြည့်သည် ။ သို့သော် လည်ပင်းအစ် ခနဲ ခံစားလိုက်ရသည် ။

'' ဟာ . ငါ့လည်ပင်း မှာ . . ''

သူမ အား ခွေး တကောင်ပမာ မင်းသွေး ဆက်ဆံထားသည် ။ အမဲရောင် ်သားရည်လည်ပင်းပတ် လေးသည် သူမ လည်တိုင်ကျော့လေးတွင် အပတ်ခံထား ရလေသည် ။ ထို လည်ပတ် နှင့် ကုတင်တိုင် တစ်တိုင် ကို ကြိုးဖြင့် ခွေးချည်သလို တွဲချည်ထား လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ဘယ်လိုမှ ဖြေမရ ။ ဝမ်းနည်းမျက်ရည်များ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျ လာ လေသည် ။ သူမ အခြေအနေ ကို သူမ လက်မခံနိူင် ။ သူမ ကို သူမ ကိုယ်ကိုကိုယ် ရှက်မိသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် သည် အရှက်ကြီး သူလည်း ဖြစ်သည် ။ သွေးသားဆန္ဒ ထကြွသည့် အရွယ်ဖြစ်လင့်ကစား သူမ ကိုယ်ပင် သူမ အာသာပင် မဖြေဘူး ပေ ။

'' ဟားဟားဟားဟား . နိုးပြီလား . မနက်စာ စားရအောင် လာပို့တာ . . ''

'' ရှင် လူယုတ်မာ  ခွေးးးး ''

'' ဟားးဟားဟားဟား . ခု ဘယ်သူ က ခွေးလည်း . ကိုယ့်ကို ကိုယ်လည်း ပြန်ကြည့်အုန်း . . . ''

အေးမြတ်ခိုင် မျက်ရည်ဝဲသွားသည် ။ မင်းသွေး ထမင်းပန်ကန်လေး ယူလာကာ အေးမြတ်ခိုင် ရှေ့ချပေးလိုက်သည် ။

'' ကဲပါ . စိတ်မကောင်း ဖြစ်မနေပါနဲ့ . နောက် အကျင့်ပါသွား လိမ့်မယ် . . . ရော့ ထမင်း စားလိုက် . . ''

အေးမြတ်ခိုင် မျက်နှာလွှဲထား လိုက်လေသည် ။

'' အော် . ငါမေ့နေလို့ . . မင်း လက်မှာ ကြိုးတွေနဲ့ ဆိုတော့ လက်နဲ့စားလို့ ဘယ်ရမလည်း . အင်း မင်းအကျင့် လုပ်ထားဖို့ လိုမယ် . မင်း က ခွေး ဆိုတော့ ခွေးလို ပါးစပ်နဲ့ ငုံ့စား . . .ဟားဟားးဟဟးဟား ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ဆံပင်ကို ကိုင်ပြီး ထမင်းပန်ကန်ပေါ် မျက်နှာဟပ်ပေး လိုက်လေသည် ။

'' ဖာသည်မ စားစမ်း . စား ကုန်အောင်စား . ခွေးစား စားပြီး ခွေးအန် အန်အောင်စား . . . ဟားဟားဟားး ဟားးး ''

အေးမြတ်ခိုင် ပါးစပ်စိထား လေသည် ။မင်းသွေး လည်း စိတ်မရှည်တော့ .

'' အေး မစားဘူးပေါ့ . အေး မစားနဲ့ . မင်း ဘယ်လောက် အဟာရသိဒ္ဓိပြီး မလည်း စောင့်ကြည့်အုန်းမယ် . မင်းကို ငါ အငတ်ထားပြီး နိပ်စက်မယ် . . . ''

အေးမြတ်ခိုင် ငိုနေရုံမှ တပါး မတတ်နိူင် ။

မင်းသွေး လည်း အေးမြတ်ခိုင် ခြေထောက် ကို ပူူချည်ထားသော ကြိုးကို ဖြည်ပေးလ်ုက်ပြီး စကတ်အောက် လက်သွင်းလိုက်လေသည် ။

'' ရှင် ဘာလုပ်တာလည်း . လွှတ်ပါ. လူယုတ်မာ . . . ''

အေးမြတ်ခိုင် အတွင်းခံလေး အလိပ်လိုက် မင်းသွေး လက်ထဲ ပါလာ လေသည် ။ မင်းသွေး အတွင်းခံလေး ကို ခြေသလုံးမှ တဆင့် ချွတ်လိုက်ပြီး .

'' ဒီလို အတွင်းခံလေးကို မင်းငါ့ကို နမ်းခိုင်းဘူးတယ်နော် . ခု မင်းအလှည့် ရော့ မင်းဟာမင်း ပြန်နမ်းစမ်း . . ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် အား သူမ အတွင်းခံဖြင့် ပင် သူမ မျက်နှာကို ဖိအုပ်ထားလိုက် လေသည် ။ အသက်ရှုကျပ်လာ သဖြင့် တစ်ဝူးဝူး ဖြစ်လာမှ ပြန်ခွါပေးသည် ။

'' ဘယ်လိုလည်း ဘာနံ့ ရလည်း . ဖြေစမ်း . ''

'' ရှင် . မသိဘူး . ''

'' မသိရင် ထပ်နမ်း ပြီးရင် ပြန်ပြော . . ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် မျက်နှာပေါ် ထပ်မံ အုပ်လိုက်ပြန်သည် ။

'' ရလား . . အနံ့ . . . ''

'' အဟင့် . အဟင့် . . ရ . ရပါတယ် ''

'' PH care ဆပ်ပြာနံ့ ပါရှင် . . ''

( ကြော်ညာ ဝင်သွားသည် . သုံးကြည့်ကျနော် . အနံ့ဆိုးထွက်လို့ စိတ်မညစ်နဲ့ . . . )

'' ထားပါတော့ . . ကဲ မင်းနားလိုက်အုန်း . . ဒီမှာ အပေါ့သွားချင်ရင် . . . ''

မင်းသွေး ဇလားကြီး တစ်ခု ကန်ပေးလိုက်လေသည် ။

'' အဲ့ထဲ ပေါက်လိုက် . . . ''

...................................................................

မင်းသမီးလေး ပျောက်ဆုံးမှု သတင်းသည် တစ်နိူင်ငံလုံး ဟိုးဟိုးကျော်နေ လေတော့သည် ။ ဖုန်းဆင်းကဒ်ဖြင့် Id ရှာသော်လည်း ဆင်းကဒ်များမှာ ပြာဘဝ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် အဝေးပြေးလမ်း တစ်လျောက် ရဲများ စုံးစမ်းစစ်ဆေး နေလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် နှင့် မိဘခြင်း သဘောတူထားသည့် ချစ်သူ တစ်ယောက်ရှိသည် ။ အသက်ငယ်သော်လည်း စီးပွားရေးလောကတွင် ကျားရဲ တကောင် ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် တပည့်တပန်းများ နှင့် အတူ အဝေးပြေးလမ်းမ တလျောက် ကိုယ်တိုင်ပင် ဝင်ရှာလေသည် ။ နေမင်းရှင် တွင် အားကိုးရသော တပည့်ကြီး ငါးဦး ရှိသည် ။ ငါးဦးလုံးသည် ဒိတ်ဒိတ်ကျဲ ဖိုက်တာများ ဖြစ်သည် ။ ဒေါက်တို . ရန်လို . သူ့ထက်ကဲ . ရွှေပြည်စိုး . ညီပုလေး ဟု နမည်ပေးထားပြီး သူဠေးလေး နေမင်းရှင် ၏ လက်ချောင်းများ သဖွယ် ရှိနေလေသည် ။

  ညီပုလေး ဆိုသူသည် အသက်အငယ်ဆုံး နှင့် အရပ်အပုဆုံး ဖြစ်သည် ။ သဲလွန်စ ရှာတတ်သည့် နေရာတွင် အလွန်တော်သည် ။ ရွှေပြည်စိုး က စုံထောက်ပမာ ထို သဲလွန်စများ ကို ဖော်ထုတ် တတ်သည် ။ ယခု လည်း ကားနှင့် တိုက်မိထားသည့် သဏ္ဍန်ဖြစ်နေသော သစ်ပင်ကြီး ကို ကြည့်ပြီး ဝိုင်းစဉ်းစားနေကျသည် ။ ရွှေပြည်စိုး ကတော့ အတွေးအခေါ်ပညာရှင် ဟန်ပန်ဖြင့် . .

'' ကားဘီးရာ တွေ့တယ် . သစ်ပင်နဲ့ တိုက်တဲ့ လက္ခဏာ တွေ့တယ် . ဒါပေမယ့် ကား က ဘယ်ပျောက် နေတာလည်း ''

ရွှေပြည်စိုး စကားကို ရန်လို စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် .

'' မောင်းထွက် သွားတာ နေမှာပေါ့ . ''

'' မဟုတ်ဘူး ရန်လို . မောင်းထွက်တဲ့ ဘီးရာ ငါမမြင်ဘူး . . ''

ညီပုလေး ကလည်း သဲလွန်စ ဝင်ထောက်သည် ။ နေမင်းရှင် လည်း စဉ်းစားရင်း .

'' ဒါဆို အေးမြတ်ခိုင် ကို ဒီရောက်ပြီး မှ ကားရော . လူပါ ပျောက်သွားတာပေါ့ . ကားက ဘယ်ရွှေ့သွားလို့လည်း . . ''

'' မ ရွေ့သွားတာ . . . ''

'' ဟေ . . . ရွှေပြည်စိုး မင်း ကြောင်တာလား . ကားကြီး တစ်စီးလုံး ကို   မ နိုင်ဖို့ ဆိုတာ မလွယ်ဘူး ကွ . တော်တော်ကြီးတဲ့ လူသန်မှ ဖြစ်မှာ . . ''

'' ဟုတ်တယ် . လူသန်ဘဲ မရွှေ့တာ . နောက်ပြီး လူပုတစ်ယောက် ပါအုန်းမယ် . ငါ့ထက် ပုပြီး သေးမည့်ကောင် . . ဒီမှာ ခြေရာကြီးတွေ နဲ့ ခြေရာသေးသေးလေးတွေ တွေ့တယ် . . '' 

ဟု ညီပုလေး ပြောပြီး တောထဲဆင်းသော သစ်ပင်များကြားကို လက်ညိုးထိုးပြလေသည် ။

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ တစ်ယောက် ချွေးစေးများ အလုံးလိုက် ထနေလေသည် ။ သူ၏ ရှေ့တွင် မီးဟုန်းဟုန်းတောက်နေသော မီးဖိုကြီး ရှိသည် ။ ထို အထဲတွင် သံပြားကို မီးရဲအောင် ဖုတ်နေသော မင်းသွေး ။

'' ခင်များကြီး ခြေထောက်တွေ က ကောင်းနေရင် ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားမှာ . ဒီတော့ ကျုပ်က စေတနာနဲ့ ခင်များ ပေါင်က ဒဏ်ရာ ကို ကျက်သွားအောင် ကုပေးမှာပါ . ဟားဟားဟားဟား ''

'' မင်း . မင်း . ငါ့ကို ဘာလုပ်မလို့လည်း ''

မင်းသွေး မီးရဲနေသော သံပြား ကို ညှပ်ဖြင့် ကိုင်ပြီး ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ဆီ ယူလာ လေသည် ။ ပြီးနောက် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏  ပေါင်ပေါ်မှ အနာပေါ် ဖိကပ်ရန် ပြင်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ထိတ်လန့်တကြား အော်ဟစ်ကာ တောင်းပန်လေသည် ။ သေးများပင် တဖြန်းဖြန်းထွက်ကျ ကုန်သည် ။ သို့သော် လည်း မင်းသွေး ဂရုမစိုက် မီးရဲနေသော သံပြားဖြင့် ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ပေါင်မှ ဒဏ်ရာကို ဖိချလိုက်လေသည် ။

'' အား '' 

အသံနက်ကြီး သည် တစ်အိမ်လုံး ကို လွှမ်းခြုံသွားတော့သည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ဝေဒနာကို မချိမဆန့် ခံစားနေရလေသည် ။

'' ငါကို သတ်ပေးပါတော့ . ငါတောင်းပန်ပါတယ် . . . အားဟားးးဟားဟား ''

'' ဟားဟားဟားဟား . ကောင်းတယ် . ကောင်းတယ် . အော်စမ်း . ဟားဟား . . ''

မင်းသွေး ကတော့ တော်တော် သဘောကျစွာ ရီမောနေလေသည် ။ ထို သံပြားကို ခဏ ပြန်ခွါလိုက်ပြီး နောက်ပေါင်တစ်ဖက် ကို ထပ်ကပ်လိုက်ပြန်သည် ။

'' အိ . အုအားးးးး အားဟ အားးးဟားးဟဟား''

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ မျက်ဖြူလှန် နေပြီ ဖြစ်သည် ။

'' နေအုန်း . မသေပါနဲ့အုန်း . ခုမှ ပါးပါးလေး ရှိသေးတယ် . သေတော့ မလို့လား . နေပါအုန်း ခင်များ သမီး ဖူးပြည့်စုံ ကို နိပ်စက်တာလေး ကြည့်သွားပါအုန်း . ပြီးမှ သေပါ . ဟဲဟဲ မပူပါနဲ့ . သူ့ကို တစ်သက်လုံး ခွေးလို မွေးသွားမှာပါ ဟားဟား ''

'' မင်း . မင်း . ငါ့ကို သတ် . သတ်ပေးပါ . ငါ မခံစားနိုင်တော့ဘူး . ဟင်း . ဟင်းးး ''

မင်းသွေး ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ကို ခုံနှင့်တကွ တရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်ပြီး မြင်ကွင်း တစ်ခုကို ပြလိုက် လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် တို့ ဒီကိုရောက်တာ သုံးရက်ရှိခဲ့ပြီ . အစားမရတော့ သဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် ဗိုက်အရမ်းဆာနေသည် ။ ထို အချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး အေးမြတ်ခိုင် ကို ကစားနေကျ လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ခြေနှင့်လက် ကို ကြိုးတုတ်ခံထား ရသဖြင့် တွန့်လိမ်တွန့်လိမ် ဖြင့် ကြမ်းပြင်တွင် ပုံထားသော ထမင်းများ ရှိရာ ကြိုးစား လာနေရသည် ။ ရောက်သော အခါ ထမင်းများကို မမှီမကမ်း လှမ်းဟပ်လိုက်သည် ။ သို့သော် သူမ အား ကြိုးဖြင့် နောက်မှ ဆွဲလိုက်သောကြောင့် နောက်သို့ တရွှတ်တိုက် ပြန်ပါသွား လေသည် ။ သူမ အားလူသန်ကြီး နှင့် လူပုလေး ကစားနေခြင်း ဖြစ်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ဆာလှောင်လှသော မျက်ဝန်းများဖြင့် ထမင်းပုံျလး ကို ဝေးသထက် ဝေးသထက် ဝေးကာ ကြည့်နေရလေသည် ။ နူတ်ခမ်းတွင် ကပ်ပါသွားသော ထမင်းလုံးလေးများအား အရသာ ခံဖို့ ဝေးစွ ။ အတင်း မြိုချလိုက်ရသည် ။ သူမ မသေချင်သေး ။ ဒီကို လွတ်အောင်ပြေးဖို့သာ ကြံစည်ထားသည် ။ ထို့ကြောင့် အင်အားရှိနေစေရန် ထမင်းပြန်စားဖို့ စိတ်ကူးထား ခြင်းဖြစ်သည် ။ လူသန်ကြီး ကြိုးလျော့ပေးသဖြင့် ထပ်မံတွန့်လိမ် တွန့်လိမ် ဖြင့် ကြိုးစားပြီး တက်လာပြန်သည် ။ စားရခါနီးမှ ပြန်ဆွဲခြင်း ခံလိုက်ရတော့သည် ။

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ စိတ်ထဲ မကောင်း ။

'' သမီးလေးရယ် . . . ''

'' အော် . ခများ ကိုယ်ချင်းစာတတ်ပြီလား . ကျတော့် ထမင်းပန်ကန် ကို ကန်ထုတ်ပြီး ခင်များ တက်နင်းခဲ့တာတွေ . . . ''

'' မင်း မှားနေပြီ . အန်တီ တို့ မဟုတ်ဘူး . မင်းကိုလည်း မသိဘူး . . ''

'' လိမ်ချင်သေးတယ် . ဒီမှာ ခင်များ တို့သားအမိ လုပ်ဇာတ်ခင်းပြီး ကျုပ်ကို မဒိန်းကောင် လို့ စွတ်စွဲတာ မှတ်မိလား . အေး ခင်များတို့ မသေခင်က ဖူးပြည့်စုံ ကို ခင်များရှေ့ မဒိန်းကျင့်ပြရတာ သိပ်အရသာ ရှိတာ . ထပ်လိုချင် လာပြီ . ခင်များ လည်း ပြန်ကြည့်ရတာပေါ့ . . . ''

'' ဒါဆို မင်း လူတွေ သတ်ခဲ့တာလား . ''

'' ဒီမှာ ဒေါ်မာမာ . ခင်များ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ပျော့သွားရတာလည်း . အရင်တခါတုန်း ကလို မာမာကျောကျော အနိပ်စက် ခံစမ်းပါ . အဲ့တုန်း က ခင်များ ဖင်ကို ချရတာ ဇိမ်ဘဲ . ခုတော့ မချတော့ဘူး . ခင်များ ခုဝင်ပူးထားတဲ့ မိန်းမ က အသက်ကြီးနေပြီ . ဟဲဟဲ . ဖူးပြည့်စုံ ကတော့ လိမ္မာတယ် . ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ကိုမှ ဝင်ပူးရတယ်လို့ . . ''

'' မင်း ငါ့သမီးကို အဲ့လို မလုပ်ပါနဲ့ကွယ် . လုပ်ချင် အန်တီ ကို သာ လုပ် . . ''

'' တိတ်စမ်း . . . ခင်များ ကို စိတ်မဝင်စားဘူး . ကျုပ် အဖေ ဘာများကြည့်ကြိုက် ခဲ့လည်း မသိဘူး . ခင်များ ဟာက ယောၤကျားပေါင်းစုံ နဲ့ ဖြစ်ထားတဲ့ ဟာကျနေတာဘဲ . ''

'' အို . . . မင်း ဟာကလည်း ပြောလိုက်တာ . . . ''

အမှန်တော့ မင်းသွေး သူ့မိထွေး ဒေါ်မာမာ အား မသတ်ခင် မဒိန်းကျင့်ရန် ကြံတုန်းက ဟာကို မြင်ယောင်ပြီး ပြောချင်း ဖြစ်သည် ။

'' ထားပါတော့ . ဒီမှာ ဒေါ်မာမာ . ခင်များ မသေခင်လေး ခင်များ သမီးလေး အပျိုရည်ပျက်တာ ကြည့်သွားပါအုန်း . ဟားဟားဟားဟား . . . ''

'' မင်း စိတ်တွေ အရမ်း အစွန်းနေပြီ . တနေ့ မင်းလည်း အသေဆိုးနဲ့ သေရလိမ့်မယ် . ''

မင်းသွေး ဂရုမစိုက် . . ဒေါ်မာမာ အား တရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး ခေါ်သွားလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် လည်း ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ၏ အဖြစ်ကို မြင်ပြီး မျက်ရည်များ ကျလာ လေသည် ။

မင်းသွေး ဒေါ်ခင်စန်းနွယ် အား ပစ်ချပြီး .

'' ခင်များ တို့ တချိန်က စွတ်စွဲခဲ့တဲ့ အတိုင်း ကျုပ်လုပ်ပြမယ် .  ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ကို သိုင်းဖက်လိုက်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ရုန်းကန်သော်လည်း မရ ။

'' အဟင့် . အမေရေ ကယ်ပါအုန်း . . ''

'' သမီးလေး . အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာကွယ် ''

ဝမ်းနည်းစွာ ကြည့်နေရုံမှ တစ်ပါး ဘာမှ မတတ်နိူင်ခဲ့ ။ ထိုစဉ် လူပုလေးသည် တံဆိတ်တစ်ခု ကို မီးရဲအောင် ကင်လာပြီး မင်းသွေး ကို လာပေးလေသည် ။

'' ညီလေး . ဒီကောင်မ ကို ညီလေး မူပိုင် အဖြစ် တံဆိပ်ခတ် လိုက်တော့ . . ''

'' ဟားဟား . ဟုတ်တယ် အကိုရေ . ''

အေးမြတ်ခိုင် အား လူသန်ကြီး မှ ချုပ်ထားပြီး လူပုလေးသည် အေးမြတ်ခိုင် စကတ်ကို လှန်ကာ တင်သားဖွေးဖွေးလေးများ နောက်သို့ ဆွဲပေးထား လေသည် ။ မင်းသွေး မီးရဲနေသော တံဆိပ်တုံး ကို ကိုင်ပြီး အေးမြတ်ခိုင် တင်သားကို တို့လိုက်လေသည် ။

'' ရှဲ . . ''

 ခနဲ မြည်သံနှင့် အတူ အေးမြတ်ခိုင် တင်သားတွင် မင်းသွေး ဟုသော စာတန်းဖြင့် မီးပူဒဏ်ရာ ပေါ်သွားလေသည် ။ တံဆိပ်၏ ပူပြင်းသော မီးပူသံကြီး ကြောင့် အေးမြတ်ခိုင် နာကျင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်ရသည် ။ မျက်ရည်များလည်း ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျလာသည် ။ မင်းသွေး လက်မှ လွတ်ခဲ့သည်တိုင် ထို တံဆိပ်ကြောင့် သူမ အိမ်ထောင်ပြု ပါက ပြသနာ ရှိနိူင်သွားသည် ။

'' အားး အဟင့် အဟင့် . . ''

'' ဟားဟား ဟားဟား . မူပိုင် ဖြစ်သွားပြီကွ . ''

မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ၏ အကျီ ၤများ ကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် စနေနံများ မှာ မကြီးလွန်းသော်လည်း ဖွေးကာ တင်းပြီး စူနေလေသည် ။ မင်းသွေး ကလေးတစ်ယောက် ပမာ အငမ်းမရ ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ် စို့ပစ်လိုက်သည် ။ သမီး ဖြစ်သူ ရေတိမ်နစ်တော့မည် ဖြစ်သည် ကို ဒေါ်ခင်ဆန်းဝေ မကြည့်ရက် . ။

'' အ . အား. ဟ '' 

အေးမြတ်ခိုင် စကတ်အောက် သွင်းလိုက်သော မင်းသွေး လက်၏ တစ်စုံ တစ်ခု ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိကိုင်လိုက်လေသည် ။ ထို ပစ္စည်းကို တစိမ်းလူ မဆိုထားနှင့် သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် အကြောင်းမဲ့ မကိုင်ခဲ့ ။ မင်းသွေး လည်း ဖူးပြည့်စုံ သူ့အား ရင်လျားဖြင့် အကောက်ကြံခဲ့သည် ကို ပြန်သတိရပြီး စကတ်ကို ဗြီးးးခနဲ မြည်အောင် ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည် ။ ထို အခါ မင်းသမီးလေး ၏ မမြင်အပ်သော အရာသည် ယောၤကျားသုံးဦး ၏ ကြည့်ရှုခြင်း ကို ခံလိုက်ရတော့သည် ။ မိမိ ပစ္စည်းအား သေချာကိုင်တွယ် စပ်စုနေကျသည့် အတွက် အေးမြတ်ခိုင် မျက်နှာတစ်ခု လုံး နီမြန်းနေတော့သည် ။ မင်းသွေး ထိုပစ္စည်းအား ကျကျနန ကိုယ်တွယ် စမ်းသတ်ကာ နားရှက်ဖွယ် စကားများဖြင့် ဝေဖန် နေလေသည် ။

အေးမြတ်ခိုင် နို့သီး အပြွတ်လိုက် .ဖြစ်နေသည့် အပြင် စောက်ဖုတ် လည်း အဖြဲခံနေရသည့် အတွက် အရမ်းရှက် နေလေသည်  ။ မင်းသွေး အေးမြတ်ခိုင် ၏ စောက်မွှေးစုစု ပေါက်နေသော နှစ်ခမ်းနှစ်လွှာ ကို တစ်ဖက်ဆီ ဖြဲလိုက်ပြီး အလယ်တွင် စူတက်လာသော စောက်စေ့လေးကို နူတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ စုပ်ယူပြီး လျှာထိပ်လေးဖြင့် ကလိပေးလိုက်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် အလိုမတူသော်လည်း သွေးသားဆန္ဒ အရ ဖင်ကြွတက်လာ တော့သည် ။ စောက်ဖုတ်လည်း တစ်ရှုးဆဲလ်များ စုစည်းလာပြီး ဖောင်းကြွတက်လာ တော့သည် ။ 

အေးမြတ်ခိုင် ၏ နီညိုရောင် ဇီးစေ့ခန့် နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ဖြစ်နေသဖြင့် လူသန်ကြီးသည် ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်းလေးများ ကို ငုံစို့လိုက်သည် ။ လူပုလေးသည် ညာလက်နို့သီးခေါင်းလေး ကို ငုံစို့ပေးသည် ။ ကာမခလုပ် သုံးခုလုံး ပြိုင်တူ အသုံးပြုလိုက်သဖြင့် အပျိုမလေး အေးမြတ်ခိုင် စောက်ခေါင်းရဲရဲလေး ထဲမှ ချွဲပျစ်ပျစ် အဖြူရည်လေးများ စီးကျလာပြီး စောက်ပေါက်မှ ဖင်ပေါက်လေး ရှိရာ ရောက်သွားလေသည် ။ မင်းသွေး အစေ့ကို စုပ်ရင်း လက်ခလေးဖြင့် အောက်မှ အပေါက်ဝလေးထဲ လက်ကလေးသွင်းပြီး အတွင်းမှ gsportခေါ် အတွင်း အစေ့လေးကို ချေပေးလိုက် လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် အကျောများဆွဲသလို တွန့်လိမ်လာပြီး တဆက်ဆက်တုန်နေလေသည် ။ မင်းသွေး ချက်ချင်းကုန်းထပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ကာ သူ၏ ငါ်းလက်မကျော်ခန့်ရှိပြီး ဝလုံးတစ်လုံးကွေးစာ ကိုယ်ထည်ခန့်ရှိသည့် လိင်တံဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် ၏ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားများကို ထိုးဖြဲပြီး ရဲနေသော အပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေး ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည် ။ အရည်များနှင့်မို့ မြုတ်ဝင်သွားပြီး တစ်ချက် ရပ်သွားပြီးမှ မင်းသွေး အားယူပြီး ဖိထိုးပစ်လိုက်သည် ။

'' ပြွတ် . ဘက် . . ''

'' အမလေး . အမေ့ . . . ''

ဆူမြတ်ခိုင် မျက်နှာရှုံမဲ့ပြီး အမေတ လိုက်ရသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ လည်း သမီး အပျိုရည်ပျက်သွားမှန်း သိသဖြင့် ဝမ်းနည်းမျက်ရည်များသာ ကျလာတော့သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် စောက်ခေါင်းထဲ မင်းသွေး လီး ပြည့်သိမ့်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ တစ်စို့စို့ကြီး နှင့်မို့ ယားကျိကျိလည်း ဖြစ်နေလေသည် ။ မင်းသွေး လက်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ကစားပေးပြီး လီးအသွင်း အထုတ် လုပ်လိုက်လေသည် ။ စီးခနဲ ကပ်ပြီး ထွက်လာလိုက် . ဇွတ်ခနဲ မြုပ်ဝင်သွားလိုက်နှင့် အထီး အမ မိတ်လိုက်မှု ဖြစ်သွားလေသည် ။

သူမ ဘဝ ပျက်ပြီ ဖြစ်သည် ။ ငိုနေရုံမှ လွဲ၍ မတတ်နိူင်တော့ . စောက်ဖုတ် ထဲ အချောင်းလိုက် ထိုးထိုးဝင်လာသော လီးကြောင့် အောင့်စပ်စပ်လေးတော့ ခံစားရသည် ။ သို့ပေမယ့် သဘာဝအရ အရသာတော့ ရှိစမြဲ ။ အေးမြတ်ခိုင် နူတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြား အောက်နားမှ သူမ အပေါက်လေးထဲ မင်းသွေး လိင်တံ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဝမ်းနည်းလာ လေသည် ။ အရသာ ရှိလေ . မင်းသွေး ကို မုန်းလေ ဖြစ်သည် ။ သူမ ၏ စောက်ဖုတ် ထဲ နေမင်းရှင် ၏ လီးကိုသာ ဝင်ခွင့်ပြုချင်သော်လည်း ယခု အခါ မင်းသွေး ၏ ထင်တိုင်းကျဲမှု . အပိုင်စီးမှု ကို ခံလိုက်ရပြီ ဖြစ်သည် ။ ချစ်သူ အတွက် မဖြစ်နိူင်တော့ . သဖြင့် သူမ စောက်ပတ်လေးအား နှမြောတသ ဖြင့်သာ ကြည့်နေရလေသည် ။

'' အားးး . လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ . ဖူးပြည့်စုံ ရယ် . နင် ဖာသည်မ လုပ်စားရမှာ . ခုတော့ ငါ့လီး နဲ့ဘဲ ကျေနပ်လိုက်တော့ . အင့် အင့် . ဟား ဖာသည်မ . ကောင်းလိုက်တာ . စီးပိုင်နေတာဘဲ . ''

မင်းသွေး ပြီးချင်လာသဖြင့် ထိန်းသည့် အနေနှင့် လိင်တံပြန်ထုတ်ပြီး သူ၏ လက်ခလယ်နှင့် လက်ညှိးကို ပူးကာ အေးမြတ်ခိုင် စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးနှိုက် ကလိပေးလိုက်သည် ။ သူမ ပေါင်နှစ်ဖက်အား လူသန်ကြီး တို့ဖြဲပေးထား သဖြင့် မင်းသွေး စိတ်ကြိုက် ခပ်မြန်မြန် နှိုက်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် မထိန်းနိူင်တော့ဘဲ . သေးများ ပန်းထွက် ကုန်တော့သည် ။ လူပုလေး သည် ဝါဆိုဖယောင်းတိုင် ကို မီးထိန်းပြီး အေးမြတ်ခိုင် ရင်သားများပေါ် အစက်များချလိုက်သည် ။ တစ်စက်ကျတိုင်း အေးမြတ်ခိုင် ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည် ။ မင်းသွေး လက်ချက်ဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် စောက်ပတ် အရည်များဖြင့် ချွဲပြစ်ကာ ပြဲစိစိပင် ဖြစ်လာလေသည် ။ မင်းသွေး ကုန်းလျက်လိုက် . နှိုက်လိုက် နှင့် စိတ်ကြိုက်ကစား နေပြီး မှ . . .

'' အကိုတို့ သူ့ကို မှောက်လိုက် . ဖင်လိုးချင်လို့ . . ''

လူသန်များ အေးမြတ်ခိုင် ကို ဆွဲမှောက်ပေးလေသည် ။ ထိုအခါ ချွဲပြစ်နေသော အရည်များမှ အေးမြတ်ခိုင် ဖင်ပေါက်ဝလေး မှာ သုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး သူ၏ လီးကို အဖုတ် ထဲ လေးငါးချက် အရည်စိုအောင် မြုပ်ပြီးမှ ဖင်ပေါက်လေး ထဲ ကြိုးစားပြီး တဆင့်ခြင်း ရအောင် ထည့်လေသည် ။

နောက်ဆုံး ရသွားသော အခါ အေးမြတ်ခိုင် .

'' အား . အားးအိ . သေပါပြီ . စောက်ရှက်တွေလည်း ထပ် ကွဲစရာတောင် မရှိတော့ဘူး . လုပ်ချင်သလိုသာ လုပ်ကျပေတော့ . အားးးးးး အဟင့် ဟင့် . ''

အော်ဟစ်ပြီး ဒေါသသံလေး ပါလာလေသည် ။ မင်းသွေး ဒါမျိုးမှ ကြိုက်သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ကိုယ်တိုင်တုန်း က အချိန်ကို မင်းသွေး ပြန် အမှတ်ရ သွားသည် ။

ဒေါ်မာမာ နှင့် ဖူးပြည့်စုံ အား အဝတ်အစားချွတ်ပြီး စားပွဲခုံပေါ် ပက်လက်လှန်တင်ထားပြီး ခုံခြေထောက်များ နှင့် သူမ တို့၏ ခြေများ လက်များကို ချည်ထားခဲ့သည် ။ ထို အခါ ပက်လက်လှန် ဖင်ဖြဲထား သလို ဖြစ်သည် ။ ဒေါ်မာမာ သည်လည်း နုသည် ကျစ်သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ထက်ပင် တောင့်သည် ။ လူကောင် က မတိမ်းမရိမ်း ညီအမ သာသာ ရှိသည် ။ ဒေါ်မာမာ က ချောလည်း ချောသည်မို့ မင်းသွေး လက်လွတ်မခံချင် . မိထွေး အား လိုးချင်လာပြီး ထို အတိုင်း ထားခြင်း ဖြစ်သည် ။

'' ဟဲ့ကောင် . ကျွေးတဲ့ လက်ကိုပြန် ကိုက်တဲ့ ခွေးလိုကောင် . ငါက နင့်အဖေ ရဲ့ မိန်းမ ဟဲ့ . နင်ယုတ်မာ မလို့လားး ''

မင်းသွေး ဘတ်ထရီရှော့ရိုက်သည့် ကလစ်နှစ်ခု ဖြင့် ဒေါ်မာမာ စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်း ကို ညှပ်လိုက်လေသည် ။

'' ဒက် . ဒက် .ဒက် . . '' 

ဘတ်ထရီရှော့များ စီးဆင်းပြီး ဒေါ်မာမာ ကော့ပြန်လန်သွားသည် ။

'' ဖျန်း ဖျန်းးးး '' 

ဒေါ်မာမာ စောက်ဖုတ်မှ သေးများပင် ပန်းထွက်လာလေသည် ။ မင်းသွေး ညှပ်ပြန်ဖြုတ်လိုက်သည် ။

'' ဟ '' 

ဟု တချက်သာ အော်ပြီး ဒေါ်မာမာ တစ်ဆက်ဆက် တုန်သွားသည် ။

'' မှတ်ပြီလား . . ''

ဖူးပြည့်စုံ ကြိုးများကို ရုန်းရင်း . . .

'' ခွေးမသား . ငါ့အမေ ကို မလုပ်နဲ့ . နင် သတ္တိရှိရင် ငါ့ကို ကြိုက်သလို လုပ် . ''

မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ အား ထပ်မံရှော့ရိုက်ပြ ပြန်သည် ။ ဖူးပြည့်စုံ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကာ .

'' မင်းသွေး . . . . ရပ်လိုက်တော့ . နင်လုပ်ချင် ငါ့ကိုလုပ်ပါ . ငါကို ရှော့ရိုက်ပါ . အမေ ကို လွှတ်ပေးပါ . . ''

မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ ဆီက ညှပ်တွေ ဖြုတ်ပြီး ဖူးပြည့်စုံ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းတွေ ကို ညှပ်ပေးလိုက်သည် ။

'' အီ . အာားးးးးးဟားး '' 

ဖူးပြည့်စုံ တဆက်ဆက်ခါသွား လေသည် ။ ဒေါ်မာမာ လည်း ကြိုးတွေအား ရှုန်းရင်း . .

'' ခွေးမသား . . ငါ့သမီး ကို လွတ် . လုပ်ချင် ငါ့ကို ဘဲ လုပ် . ငါ့ သမီးလေးကို ထပ် မနိပ်စက်ပါနဲ့ . . ''

မင်းသွေး ကျေနပ်သည် သဘောကျသည် ။ လူယုတ်မာသားအမိ အကျီးအကျယ် ခံစားနေရပြီ ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ မိမိအား ငယ်စဉ် ကတည်းက ရိုက်ပုတ်နိပ်စက်ခဲ့သည် များကို ပြန်လည် မြင်ယောင်လာပြီး စိတ်နာနာနှင့် ဒေါ်မာမာ ပေါ် တက်ခွကာ ဖက်နမ်းပြီး နို့တွေ ကိုင်ညစ်လိုက်သည် ။ ပြီးနောက် နို့တွေ စို့သည် ။ ထိုမှ တဆင့် ဒေါ်မာမာ ၏ စောက်ဖုတ် ကို သူ၏ မျက်နှာ နှင့်ပွတ်ကာ နမ်းရှုံပြီး အတိတ်မှ အမုန်းများကို ဆတိုးလုပ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဒေါ်မာမာ မင်းသွေး သူမစောက်ဖုတ် ကို နမ်းနေသည့် အချိန်တွင် သူမ စဉ်းစားလိုက်သည် ။ သူမ နဲ့တင် မင်းသွေး ပြီးပါက ဖူးပြည့်စုံ ဒီတနေ့ လွှတ်ကောင်း လွှတ်နိူင်ပေမည် ။ ထို့ကြောင့် အချိုသပ်ရန် ကြံလိုက်သည် ။

'' ကောင်းလိုက်တာ . သားရယ် . ''

'' ခင်များ ဘယ်လို ခေါ်လိုက်တယ် . ခင်များ နဲ့ ကျတော် ဘာမှ မတော်ဘူး . ''

'' ဟုတ်ပါတယ် . သိပါတယ် သားရယ် . အန်တီ နောင်တ ရပါပြီ . သားကို အန်တီ ပြန်ပြုစုပေးပြီး အပစ်ချေချင်လို့ပါ ကွယ် . ''

မင်းသွေး သူမ အကွက်ကို သိသည် ။ သို့သော်လည်း သူ့အကွက် နှင့် သူပြန် နင်းရန် .

'' တကယ်လား အန်တီ . ဒါဆို ကျနော် ကို စုပ်ပေးမလား . အဲ့ဒါဆို ညီမလေး ရော . အန်တီ ကိုရော ပြန်လွှတ်ပေးမယ် . ''

ပြောပြီး မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ ပါးစပ်ထဲ လီးထိုး ပေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်မာမာ မင်းသွေး လိင်တံအား ကျကျနန စုပ်ပေးနေလိုက်သည် ။ မင်းသွေး စိတ်ထဲမှာက တချိန်က ရက်စက်ခဲ့တဲ့ မိထွေး က လီးစုပ်ပေးနေမှု ကို ဂုဏ်ယူနေမိသည် ။

.................................

သစ်တောလမ်း အတိုင်း လမ်းလျောက် နေသော အနက်ရောင်ဝတ်စုံများဖြင့် လူခြောက်ယောက် . . ။ ထို ခြောက်ယောက် မှာ ပုတဲ့လူ ပု ။ ရှည်တဲ့လူ ရှည် နှင့် မညီမညာ ဖြစ်နေသည် ။ ထို အထဲက အပုဆုံး ဖြစ်သည့် ညီပုလေး သည် သစ်ပင်များကြား သဲလွန်စ လိုက်ရှာပြီး . . .

'' တွေ့ပြီဗျ . တွေ့ပြီ . ကား က ဒီမှာ . ''

ညီပုလေး ပြရာ ကျန်လူများ အပြေးအလွှား လာကြည့်လေသည် ။ မှန်ပါသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် တို့၏ ကား ဖြစ်သည် ။ ကားဘော်ဒီ မှာ အတော်ပျက်ဆီး နေပြီဖြစ်သည် ။ နေမင်းရှင် လည်း အားကိုးရသော ရွှေပြည်စိုး အား ပခုံးကို ပုတ်ခါ . .

'' ရွှေပြည်စိုး . မင်း ဘယ်လိုထင်လည်း ''

'' ကျတော် ကတော့ အေးမြတ်ခိုင် တို့ကားက တစ်စုံ တစ်ခုကြောင့် လမ်းကြောင်းလွဲပြီး ကျတော် တို့ တွေ့ခဲ့တဲ့ သစ်ပင်ကြီး နဲ့ ဝင်တိုက်မယ် . အဲ့အချိန်ထိ ပုံမှန်ဘဲ . နောက်ပြီး မှ တစ်စုံတစ်ယောက် က ဒီထဲ က လူတွေကို ထမ်းခေါ်သွားတယ် . ကားကိုလည်း ဒီလိုဘဲ နောက်တစ်ယောက် က ထမ်းရွှေ့တယ် . အချိန်ကြာလာတော့ အင်အားကုန်လာလို့ . ကားကို ဒီနား ပြစ်ချသွားတယ် . လူတွေ ကိုတော့ တနေရာ ခေါ်သွားတယ် . . ''

'' ဒါဆို ပြန်ပေးဆွဲ ခံရတာပေါ့ . ''

'' ဖြစ်နိူင်ပါတယ် . ဒါပေမယ့် ခု သုံးရက်တောင် ရှိပြီ . မဆက်သွယ်သေးဘူး . ဒီ ကိစ္စ က ထင်သလောက် မရိုးရှင်းဘူး လို့ထင်တယ် . . ''

ထို အခါ စိတ်မရှည် တတ်သည့် ရန်လို သည် . ရွှေပြည်စိုး အား . . .

'' ဒါဆို ငါတို့က ဘာဆက်လုပ် ရမှာလည်း . . . ''

'' ဒီတောထဲ မှာ ဆက်ရှာမယ် . ဒီကောင် တွေ ဒီတောထဲ မှာ နေတာ . တခြားနေရာ ကဆို ဒီထဲ တမင် လာစရာ အကြောင်းမရှိဘူး . ရှာကျမယ် . . ''

ထို အခါ လူခြောက်ဦး သည် သက်ဆိုင်ရာ လက်နက် ကိုယ်စီဖြင့် တောနက်ထဲ ဝင်လာကျ လေသည် ။

တောနက်ကြီး အတွင်းမှ အနက်ရောင်အိမ်အိုကြီး တွင်မူ ငရဲ ဟု ထင်မှတ်ရသည့် အလား အမျိုးသမီး နှစ်ဦး ၏ စူးစူးဝါးဝါး အော်သံ ကို ကြားနေရလေသည် ။

အေးမြတ်ခိုင် သူမ ခန္တာကိုယ် တစ်ခုလုံး လှုပ်ရှားလို့ မရအောင် တင်းကျပ်နေသည် ။ တုတ်နှောင်ထားသော ကြိုးများသာ တင်းသထက် တင်းလာပြီး အသားများ ပွန်းပဲ့လာ ခဲ့သည် ။ သူမ သည် စားပွဲခုံ တစ်ခုပေါ် ရင်ဘက်မှောက် အနေအထား ဖြင့် နာနာကျည်းကျည်း အော်ဟစ် ငိုယူနေလေသည် ။ သူမ ကျောပြင် တစ်ခုလုံး  သွေးခြင်းခြင်း ရဲ နေလေသည် ။ တစ်ရွှမ်း ရွှမ်းကျ လာသည့် ကြာပွတ်သည် သူမ ကျောသားလေး များအား ပွန်းပဲ့စေကာ ဒဏ်ရာများစွာ ဖြစ်ပြီး သွေးစက်စက်ယို နေတော့သည် ။ ဒါအပြင် မကသေး . ။ သူမ တင်သားများလည်း နီရဲတွတ်နေအောင် လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်ခြင်း ကို ခံနေရသည် ။ မင်းသွေး လိင်တံ ကလည်း အေးမြတ်ခိုင် ဖင်ပေါက်ထဲ တဘွတ်ဘွတ် ဖြင့် အတိုင်းအဆ မရှိ လိုးသွင်း နေလေသည် ။ မင်းသွေး  မှာ တော့ မိထွေး ဒေါ်မာမာ နှင့် ဖူးပြည့်စုံ ကို ဖင်ချခဲ့ဖူး သော်လည်း ယခု အေးမြတ်ခိုင် ဖင်ကို ပိုမို သဘောကျ နေလေသည် ။ မင်းသမီးမို့ အသားရည်ထိန်းသိမ်းထားမှု ကြောင့်လည်း ပါမည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ဖင်လိုးခံနေရသလို . ကျောပြင်ကို လည်း လူပုလေး ၏ ကြာပွတ် မှ ကောင်းကောင်း ဒုက္ခပေးနေလေသည် ။ အရှင်လက်လက် ငရဲခံနေရသည် ထက် ပိုမို နာကျင်ဖွယ် မြင်ကွင်း ကိုလည်း မြင်နေရ သဖြင့် ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်ငိုယို နေရသည် ။

ဒေါ်ခင်စန်းဝေ တစ်ကိုယ်လုံး ဓါးဖြင့် မွှန်းခံထား ရသဖြင့် လူရုပ်ပင် မပေါ်တော့ . နို့သီးခေါင်း နှစ်ဖက်လည်း ပြတ်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ ခြေချောင်းလေးများ အား တစ်ချောင်းခြင်း ပလက်ရာ နှင့် ညှပ်ချိုးခြင်း ခံနေရသဖြင့် ဒေါ်မာမာ မျက်ဖြူလန်ကာ သေ သလို . မေ့ သလို ဖြစ်နေလေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ၏ အော်သံများ သည် အလွန် စူးရှအက်ကွဲ နေလေသည် ။

'' သူဌေးလေး . ကြားလိုက်လား . အော်သံ . . . ''

'' ကြားတယ် . ကြားတယ် . ဒါ ခိုင့် အသံ ဖြစ်လောက်တယ် . ဟေ့ကောင် တွေ အမြန်သွားကျ . ခိုင် တစ်ခုခု ဖြစ်နေပြီ ထင်တယ် . . . . ''

နေမင်းရှင် အမိန့်ပေးသံကြောင့် ကိုယ်ရံတော် ငါးဦး လုံး နေမင်းရှင် နှင့် အတူ အသံလာရာ ပြေးကျလေသည် ။ ခြုံနွယ်ပိတ်ပေါင်းများ ကို ကျော်ဖြတ်လိုက်သော အခါ . သုသန် တစ်စပြင် နှင့် တူသော မြေကွက်လပ် နှင့် ရှေးဟောင်းအိမ်ကြီး တစ်အိမ် . . . ။ ထို မြေကွက်လပ် တွင် အရိုးစုကျနေသော အလောင်းနှစ်လောင်း နှင့် ပုတ်ပွစ ပြုနေသော ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် အလောင်း နှစ်လောင်း . စုစုပေါင်း လေးလောင်း ကို ချောက်ချားဖွယ် တွေ့လိုက်ရလေသည် ။ အချိန်ကလည်း မှောင်စပြိုးနေပြီ ဖြစ်သည် ။

'' ဟေ့ကောင် တွေ အိမ်ထဲက လာနေတာ အော်သံ က . ဝင်ရှာကျ . . . ''

ခြောက်ဦးလုံး အိမ်ကြီးဆီ ပြေးလာကျသည် ။ သို့သော် . . .

'' အူ . ဝူးးးးးးးးးးးးးးးး ''

ကျယ်လောင်လှပြီး ဆွဲဆဲငင်ငင် အူလိုက်သော ခွေးအူသံကြီး ကြောင့် ခြောက်ဦးလုံး ခြေလှမ်းရပ်တန့်သွားသည် ။ ၎င်း တို့ အရှေ့တွင် အိမ်ဝ မှ လာနေသော လူတစ်ယောက် အရပ် ရှိသော ခွေးနက်ကြီး နှစ်ကောင် ဖြစ်သည် ။ မျက်လုံးကြီးများသည် မီးခဲ ပမာ နီရဲနေပြီး အစွယ်များ ဖွေးပြီး မာန်ဖီ နေကျ လေသည် ။ ရန်လို လက်ထဲမှ လေးပေခန့်ရှိသော သံတုတ်၏ လက်ကိုင် ကို တစ်ချက် လှည့်လိုက်သည် ။ ထိုအခါ သံတုတ် ၏ ထိပ်ပိုင်း မှ မှိန်းသဏ္ဍန် အချွန်တစ်ခု ထွက်လာ လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ လည်း လက်ထဲ တွင် လေးနှင့်မြား တံကို အသင့်ပြင် ထားလေသည် ။ ရန်လို . နေမင်းရှင် အား . .

'' သူဌေးလေး . ကျတော် နဲ့ သူ့ထက်ကဲ ဒီခွေးကြီး နှစ်ကောင် ကို ထိန်းပြီး ခေါ်သွားမယ် . ကျန်တဲ့ လူတွေ နဲ့ အိမ်ထဲ ဝင်လိုက် . . ''

'' အေး . မင်းတို့လည်း ဂရုစိုက်နော် . . ''

သူ့ထက်ကဲ အား အချက်ပြ ပြီးသည် နှင့် ရန်လို သံချွန် ကို ကိုင်ကာ ခွေးနှစ်ကောင် ဆီ ပြေးတက်သွား လေသည် ။ ခွေးများလည်း ဒေါသတကြီး ရန်လို ထံ ပြေးလာကျသည် ။

'' ဝှီးးးးးး . . ဖေါက် . . ''

သူ့ထက်ကဲ ထံမှ ပျံဝဲလာသော မြှားတံ တစ်ချောင်းသည် ခွေးတစ်ကောင် ၏ မျက်လုံးအား ထိုးဖောက်သွား လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ လည်း နောက်ထပ် မြှားတံများကို တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း ပစ်ကာ ဒုတိယ ခွေးအား ရန်စ လိုက်လေသည် ။ ပစ်ချက်တိုင်း ဒုတိယခွေးအား ထိသော်လည်း ခွေးမှာ မည်သို့မှ မဖြစ်ပေ ။ သူ့ထက်ကဲ ထံသာ အရှိန်ပြင်းပြင်း ပြေးခုန် အုပ်လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ ညာဘက် သို့ ဂျွမ်းပစ်ထိုး ပြီး အရှိန်ကျော် သွားသော ခွေးကြီး အား မြားတံများ ဆက်တိုက် ပစ်ခတ်လိုက်သည် ။ ခွေးကြီး သည် အမွှေးများဖြင့် မြှားတံများအား ခါချ ပစ်လေသည် ။ တစ်ဖက် တွင်လည်း မျက်လုံးတစ်ဖက် ကန်းသွားသော ခွေးသည် ရန်လို အား ခုန်အုပ်သည် ။ ရန်လို လည်း ရှောင်တိမ်းရင်း သံမှိန်း ဖြင့် ပြန်လည် ထိုးသတ် လေသည် ။

တိုက်ခိုက် နေကျပြီမို့ ကျန်လေးယောက် အိမ်ထဲ အမြန်ပြေးဝင် လိုက်ကျသည် ။

'' ဝှီးးးးးးးးးးး '' လေ အဟုန်နှင့် အတူ ပါလာသော ပုဆိန်သွားကြီး သည် ပြေးဝင်လာသော လူလေးယောက် ၏ လည်ပင်းထက် ဝဲကျ လာလေသည် ။

'' ထင် '' ရွှေပြည်စိုး ဓါးဖြင့် ကာလိုက် သဖြင့် ကျန်လူများ ထိခိုက် မသွားသော်လည်း ရွှေပြည်စိုး မှာ ပြင်းထန်သော ပုဆိန်ခုတ်အား ကြောင့် လွှင့်ထွက်ပြီး အိမ်နံရံ နှင့် ပစ်တိုက်သွား လေသည် ။ ထို ပုဆိန်ပိုင်ရှင် မှာ လူသန်ကြီး ဖြစ်သည် ။ ညီပုလေး သူ၏ ဓါးမြောင် နှစ်လက် ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကစားကာ လူသန်ကြီး ထံ လိမ့်ဝင်ပြီး လူသန်ကြီး ၏ ညာခြေအား ဖိထိုးစိုက်ချ လိုက်သည် ။ ဓါးတစ်ချောင်း လုံး ခြေထောက်ထဲ စိုက်ဝင် သွားသည် ။ သို့သော်လည်း လူသန်ကြီး ဘယ်ခြေဖြင့် ညီပုလေး အား လွှဲကန်ထုတ်လိုက် လေသည် ။ ညီပုလေး ရှောင်ချိန်မရလိုက်ဘဲ ဂျွမ်းနှစ်ပတ်လောက် လန်ထွက် သွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံရပ်သား ပစ်ကျသွသည် ။

'' ဝေါ့ . . . '' 

ညီပုလေး ပါးစပ်ထဲ မှ သွေးများ အန်ထွက် သွားသည် ။ သို့သော်လည်း မာန်မကျဘဲ ကုန်းထခါ ထပ်တိုက်ခိုက်ရန် ပြင်လိုက်သည် ။ ဒေါသလည်း ထွက်လာသည်မို့ အသေခံ တိုက်ရန်သာ ပြင်ထားလေသည် ။ ရွှေပြည်စိုး လည်း ညီပုလေး နှင့် အတူ လူသန်ကြီး အား ရင်ဆိုင်ရန် အသင့်ပြင်ပြီး . ဒေါက်တို အား . .

'' အကိုကြီး . သူဌေးလေး ကို ခေါ်သွား . . ''

ဒေါက်တို နှင့် နေမင်းရှင် လည်း အိမ်ပေါ်ထပ် ပြေးတက်လိုက် လေသည် ။ အောက်ထပ် တွင် လူသန်ကြီး နှင့် ညီပုလေး တို့နှစ်ယောက် ၏ တိုက်ခိုက်သံများ ဆူညံစွာ ကျန်ရစ်ခဲ့ လေသည် ။

ဒေါက်တို နှင့် နေမင်းရှင် အိမ်အပေါ်ထပ် အရောက်တွင် ကလေးသာသာ လူပုလေး တစ်ဦး နှင့် ပက်ပင်းတိုးတော့သည် ။ လူပုလေး သည် သံချိတ်ကောက် တစ်ခုကို ပိုက်ခါ . နေမင်းရှင် တို့ နှစ်ဦးအား မထီမဲ့မြင် ကြည့်ပြီး .

'' မရဏစံအိမ် ရဲ့ အပေါ်ထပ်ကိုတောင် ကိုယ့်သဘော နဲ့ ကိုယ်တက် လာ နိူင်တာ . မင်းတို့ကို ချီးကျူးပါတယ် . ''

ဒေါက်တို သူ့လက်ထဲ မှ သံတူကြီး အား ထမ်းပြီး နေမင်းရှင် ရှေ့ ပိတ်ရပ်ကာ . .

'' ကောင်လေး . မင်းအေးအေးဆေးဆေး . ဖယ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ် . . ''

လူပုလေး ခွက်ထိုးခွက်လန် ရီမောပြီး .

'' ငါ့ အသက် က ခုနှစ်ဆယ်ကျော်ပြီကွ . ငါက အသက်သာ ကြီးလာတာ . ငါ့ ရုပ် . ငါ့ ခန္တာကိုယ် က ဆယ်နှစ်သား က မတက်ဘူး . မင်းက များ ငါ့ကို ကောင်လေး တဲ့ . မင်းကို ကြည့်ရတာ . လူမိုက်ငါးဖော် ထဲက ဒေါက်တို ဘဲ ဖြစ်မယ် . ''

'' ဗျာ . ကျနော် တို့ကို သိတယ် . ခင်များ က ဘယ်သူ လည်း . . . ''

'' လောကကြီး မှာ ငါမသိတဲ့လူ မရှိဘူး . ကဲ . မင်း အစွမ်းအစ ပြစမ်း . . ''

ဒေါက်တို ဒေါသတကြီး တူဖြင့် ပြေထုလေသည် ။

'' ဖြောင်းးးးး ''

တူထုချက် မှာ ကောင်းမွန်သော်လည်း ကြမ်းပြင်ကို သာ ထိမှန်သွားသည် ။ လူပုလေး သည် လူကောင်သေး သဖြင့် လျှင်မြန်ဖျက်လက်ကာ အရှောင်အတိမ်း ကောင်းလေသည် ။ ဒေါက်တို လည်း နေမင်းရှင် အား . . .

'' သူဌေးလေး . ကျတော် ဒီကောင့် ကို ရှင်းထားမယ် . သူဌေးလေး လူဝင် ကယ်လ်ုက် . . '' 

ဟု အော်လိုက် လေသည် ။ နေမင်းရှင် လည်း သတိပြန်ဝင်ပြီး အခန်းထဲ ပြေးဝင် လိုက်သည် ။ အပြင်တွင် ဒေါက်တို နှင့် လူပုကလေး တို့ တိုက်ခိုက်နေကျ ပြီ ဖြစ်သည် ။

နေမင်းရှင် အခန်းထဲ ရောက်သော အခါ ကြက်သေ သေသွားသည် ။ ဒေါ်ခင်စန်းဝေ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် သေဆုံးနေပြီ ဖြစ်သည် ။ အေးမြတ်ခိုင် လည်း မသက်သာလှ . ဘောင်တန်းတစ်ခု တွင် လက်များအား မြောက်ချည်ခံထား ရသည် ။ သူမ ခန္တာကိုယ်သည် မိမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသည့် အပြင် နို့သီးလေးများအား ကလစ်နှစ်ခု ဖြင့် အညှပ်ခံထား ရပြီး . အောက်တွင် ထောက်ထားသော သံခေါင်း နှစ်ချောင်းသည် အေးမြတ်ခိုင် အဖုတ်ထဲ တစ်ချောင်း . ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ချောင်း အသွင်းခံထား ရလေသည် ။ ပါးစပ်အား တိတ်များဖြင့် ကပ်ခါ ပိတ်ထားသည် ။ နေမင်းရှင် လည်း အေးမြတ်ခိုင် ထံ ပြေးလာပြီး  လက်ထဲတွင် ရှိသော စတီးဒုတ်ဓါး ကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ကြိုးများအား ဖြစ်လိုက် လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် တဝူးဝူး အော်ခါ အချက်ပြသော်လည်း နေမင်းရှင် သတိမထားနိူင် ။ ချစ်သူ အား သာ ကယ်တင်ရန် စိတ်လောနေလေသည် ။

'' အားးးး '' 

နေမင်းရှင် ကျောကုန်းထဲ သို့ ဓါးတစ်ချောင်း နှစ်ဝင် သွားလေသည် ။ နေမင်းရှင် လည်း ဒုတ်ဓါးဖြင့် နောက်သို့ ပြန်ထိုး ချလိုက်သည် ။ မင်းသွေး နံကြား သို့ ဓါးသွား ဝင်သွားလေသည် ။

'' ယားးး ကျားးး ''

နှစ်ဦးလုံး တဖြိုဖရဲ ဖြင့် ဒဏ်ရာ ကိုယ်စီ ရသွား လေသည် ။ မင်းသွေး နှင့် နေမင်းရှင် တစ်ဦး နှင့် တစ်ဦး တိုက်ခိုက်ရန် ပြင်လိုက်ပြီး မာန်သွင်းသံများ ကိုယ်စီဖြင့် ထိုးခုတ် သတ်ပုတ်တော့သည် ။ မင်းသွေး မှာ ပိုမိုသန်မာပြီး လျှင်မြန်သဖြင့် နေမင်းရှင် ဒဏ်ရာ အတော်ရ နေပြီ ဖြစ်သည် ။

အိမ်ရှေ့ မြေကွက်လပ် တွင် လည်း တိုက်ပွဲ ပြင်းထန် နေပြီ ဖြစ်သည် ။ ရန်လို ခွေးနက်ကြီး ကိုက်ခဲခြင်း ခံထားရမှုကြောင့် ခန္တာကိုယ် တစ်ခြမ်း စုတ်ပြတ်သတ်နေလေသည် ။ ယခု တစ်ချက် ဆွဲခါ ခံလိုက် ရသဖြင့် ရန်လို ပုံရပ်သား လဲကျသွားသည် ။ ခွေးနက်ကြီး လည်း လဲကျနေသော ရန်လို အား ကိုက်ခဲရန် ခုန်အုပ်လိုက်သည် ။ ရန်လို သူ၏ မှိန်းချွန်အား ထောင် ကာ စောင့်နေလိုက် သဖြင့် မှိန်းချွန်သည် ခွေးကြီး ကိုယ် အား ဖောက်ဝင်သွား လေသည် ။ ခွေးကြီး လည်း ချက်ချင်း မသေဘဲ ရန်လို အား ကိုက်ခဲ လေသည် ။ သိပ်ပင် မကြာ နှစ်ဦးလုံး ငြိမ်သက်ကျသွားပြီး နှစ်ဦး လုံး သေဆုံး သွားတော့သည် ။ သူ့ထက်ကဲ သည်လည်း အခြေအနေ မကောင်း ခွေးကြီးသည် သူ့ထက်ကဲ ညာခြေအား ကိုက်ခဲ ကာ သူ့ထက်ကဲ အား နောက်သို့ တရွှတ်တိုက် ဆွဲကျနေလေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ လည်း သတ္တိရှိသူ ပီပီ မြှားတံ ကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ခွေးကြီး ဦးခေါင်းသို့ ဆက်တိုက် ထိုးစိုက် သတ်ဖြတ်လေသည် ။ အချက် လေးငါးဆယ် ကြာလာသော အခါ ခွေးဦးခေါင်း လည်း ဒဏ်ရာများ မွစိတိုက်ပြီး ခွေးကြီးငြိမ်ကျ သေဆုံးသွား လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ ခြေထောက် ဒဏ်ရာ ရသွားသော်လည်း သူငယ်ချင်း ရန်လို မှာ ခွေးကြီး နှင့် အတူ သေဆုံးသွား ပြီ ဖြစ်လေသည် ။

အိမ်ထဲ တွင် လူသန်ကြီး ရော ရွှေပြည်စိုး တို့ပါ ဒဏ်ရာများ မရေတွက် နိူင်တော့ . . လူသန်ကြီး ပုဆိန်သည် ရွှေပြည်စိုး ပခုံးပေါ် မြုပ်ဝင်သွား လေသည် ။ သို့သော် ရွှေပြည်စိုး ထို ပုဆိန်အား လွှတ်မပေးဘဲ လက်ဖြင့် ဆုတ်ဖမ်းထားပြီး .

'' ညီပုလေး . ဝင်သတ် . အားးးးး ''

ညီပုလေး လည်း အရိုးများကျိုးနေသည့် ကြားမှ ပင်ပင်ပန်းပန်း ကြိုးစားထကာ ရွှေပြည်စိုး နှင့် လူသန်ကြီး ကြားကို ဝင်ပြီး ဓါးမြောင် နှစ်လက်ဖြင့် လူသန်ကြီး အား အဆက်မပျက် ထိုးချပစ် လေသည် ။

'' ဝှီးးးးးးးး ဒုတ် . . '' 

ဝဲပျံ လာသော မြားတစ်စင်း သည် လူသန်ကြီး နဖူးကို ဖေါက်ဝင်သွား လေသည် ။

'' ဝုန်းးး '' ခနဲ အားလုံး ပြိုလဲ သွားကျသည် ။ သူ့ထက်ကဲ လည်း ရွှေပြည်စိုး နှင့် ညီပုလေး အား ပြေးထူလေသည် ။ သို့သော် နှစ်ဦးလုံး အခြေအနေ မကောင်းတော့ . တစ်ယောက်လက် . တစ်ယောက် ဆုပ်ခါ . ပြုံးလိုက် ကျပြီး . .

'' ညီပုလေး မင်းနဲ့ ငါ ခုလို အတူသေမယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ငါဝမ်းသာပါတယ် . ''

'' ဟဲဟဲ . အေးကွာ . နောက်ဘဝ မှာ ငါက သဲလွန်စရှာ . မင်းက အဖြေထုတ်ပြီး . စုံထောက် လုပ်ကျတာပေါ့ . ''

'' ကောင်းတယ် . ကောင်းတယ် . ကောင်း . . . . . ''

နှစ်ဦးလုံး ထာဝရငြိမ်သက် သွားကျတော့သည် ။ လူသန်ကြီး လည်း ထာဝရ ငြိမ်သက်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ သူ့ထက်ကဲ အပေါ်ထပ် သို့ ပြေးတက် လာလိုက်သည် ။

'' ဟာ . အကိုကြီး . . . ''

ဒေါက်တို ၏ တူချက်ကြောင့် လူပုလေး ခေါင်းအစိပ်စိပ် အမွှာမွှာ ကွဲပြီး သေဆုံး နေသလို . ဒေါက်တို လည်း ရင်ဝ ဖောက်ထွက်နေသော သံချိတ်ကြောင့် အသက်ငွေ့ငွေ့သာ ရှိတော့လေသည် ။ ဒေါက်တို သူ့ထက်ကဲ အား လက်ညှိုးထိုးကာ .

'' ညီလေး . သူဌေးလေး ကို ကယ် . . . အားးးး '' 

ဒေါက်တို လည်း စကားပင် မဆုံးလိုက် ဘဲ သေဆုံးသွားခဲ့ လေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ အခန်းထဲ ပြေးဝင်လိုက်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် ငိုယိုနေသည် ။

'' ဟာ . . . မလုပ်နဲ့ . . . . ''

သူ့ထက်ကဲ  အော်သံ ဟိန်းထွက် သွားသည် ။ ဒဏ်ရာများကြောင့် အားအင်ကုန်ခမ်း နေသော နေမင်းရှင် အား လည်ပင်း ကို သိုင်းဖက်ကာ ညစ်သတ်လိုက်သော မင်းသွေး ကို အော်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ဒဏ်ရာများနှင့် သွေးခြင်းခြင်းရဲ နေလေသည် ။ သူ့ထက်ကဲ မြားတံ မင်းသွေး အား ပစ်လွှင့် လိုက်သည် ။ မင်းသွေး ရင်ဝ ထိမှန်သွား သော်လည်း မင်းသွေး ချက်ချင်း ပင် နေမင်းရှင် လက်မှ လွှတ်ကျ နေသော ဒုတ်ဓါး ဖြင့် သူ့ထက်ကဲ အား ပစ်ပေါက် လိုက်သည် ။ ထို ဒုတ်ဓါး သည် သူ့ထက်ကဲ ရင်ဝ သို့ထိုးစိုက် သွား ပြန်သည် ။ သူ့ထက်ကဲ ထို ဒဏ်ရာကြောင့် ပြိုလဲကျ သွားသည် ။ ထိုစဉ် . . .

'' ဦးမင်းသွေး လက်မြောက် လိုက်ပါ . ''

ပြည်သူ့ ရဲများ သေနတ်များဖြင့် ချိန်ထားကျ လေသည် ။ အလာကောင်း သော်လည်း အခါ နှောင်းခဲ့လေသည် ။

'' ဟုတ်တယ် သား . အဖမ်းခံလိုက်ပါ . ''

မင်းသွေး အရမ်း တုန်လှုပ်သွားသည် ။

'' အဖေ . ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း .''

မင်းသွေး ဒေါ်မာမာ တို့ သားအမိ အား သတ်ခဲ့ သော်လည်း ဖခင်ဖြစ်သူ အား ထို အိမ်ကြီး ထဲတွင် နေထိုင်ခိုင်းခဲ့သည် ။ အသတ်ခံရမည် ဆိုးသဖြင့် ငြိမ်ငြိမ်လေး နေခဲ့ပြီး မှ ယခု အလစ်တွင် ထွက်ပြေးကာ ရဲခေါ်လာ ခြင်း ဖြစ်သည် ။ မင်းသွေး မှာ သာမန်မဟုတ်တော့ နတ်ဆိုး တစ်ကောင် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည် ။

'' အဖေ မတရားဘူး . အားးးးးးးးးး မကျေနပ်ဘူး . ဘယ်တော့မှ အဖမ်းမခံဘူး . . ကျားးးးးးး ''

မင်းသွေး ဓါးပြေးကောက်ပြီး သူ့ရင်ဝ သူ ပြန်ထိုးစိုက် ကာ အဆုံးစီရင် ပစ်လိုက် လေသည် ။ ညသည်ကား ပြန်လည် တိတ်ဆိတ်သွား လေသည် ။

ရဲတပ်ဖွဲ့များ အကူအညီဖြင့် အေးမြတ်ခိုင် အိမ်ကြီး ထဲမှ လွှတ်မြောက်ခါ ထွက်လာ နိုင်ပြီ ဖြစ်လေသည် ။ အေးမြတ်ခိုင် အိမ်ကြီးထံ သို့ နောက်ဆုံး ထပ်မံ လှမ်းမျှော် လိုက်သော အခါ အဖြူရောင် သဏ္ဍန်များ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဒေါ်မာမာ တို့ သားအမိ နှင့် သူမ ၏ အမေ ခင်စန်းဝေ တို့ လွှတ်မြောက်သွား ပြီ ဖြစ်သည် ။ ထို့နောက် ရဲရင့်သော သူရဲကောင်း ခြောက်ဦး သည် ဝိဉာဏ်များ အနေဖြင့် သူမ တို့နောက် လိုက်လာကျသည် ။ အိမ်ကြီး ထဲတွင် နတ်ဆိုး သုံးကောင်သာ သူမ အား စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်ကာ ကျန်ခဲ့ကျသည် ။ ထို အရာများအား အေးမြတ်ခိုင် မှ လွဲ၍ မည်သူ မှ မြင်ကျမည် မဟုတ် ။

...........................................

ဆယ်နှစ်ခန့် ကြာသော် . . .

တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်ပြီး သာယာအေးချမ်းလှသော စေတီတော် ၏ ရင်ပြင် တွင် ဆရာလေး တစ်ဦး သည် တရားအားထုတ် နေလေသည် ။ သူမ ဘဝ သည် ယခု အချိန်တွင် အလွန်အေးချမ်း နေပြီ ဖြစ်သည် ။ သူမ သည် တချိန်က မင်းသမီးလေး ဆုမြတ်ခိုင် ပင် ဖြစ်တော့သည် ။

 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

 ပြီးပါပြီ။

အချစ်က အနီးအနားမှာ (စ/ဆုံး)

အချစ်က အနီးအနားမှာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ခင်မေသူ 

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ခင်မေသူတယောက် သင်္ကြန်မတိုင်ခင်ကထဲက မိဘအိမ်ပြန်ရောက်နေတယ်။ ရသီဥတုကလဲပူ၊ မီးကလဲ မမှန်တော့ သန်းခေါင်ကျော်လောက် နိုးလာတယ်။ နိုးလာတော့ မီးကပြန်လာနေတယ်။ တဖက်အခန်းဖြစ်တဲ့ အဖေနဲ့အမေရဲ့ အိပ်ခန်းဆီက တဖက်ဖက် တဗွက်ဗွက်နဲ့ အသံတွေမြည်နေတော့ထပြီး ချောင်းဖို့အကြံရသွားတယ်။

အထပ်သားအပေါက်လေးက ချောင်းကြည့်ဖို့ကွက်တိပဲ။မီးအလင်းရောင်ကြောင့် မြင်းကွင်းကၡင်းနေတာ။ ကြည့်လိုက်တော့ မီးရောင်အောက် ဇာခြင်ထောင်ထဲမှာ အမေ့ကို အဖေက ကုန်းပြီးလိုးနေတာ။

အဖေက ကိုယ်ပေါ်မှာ စွပ်ကြယ်လေးပဲ ရှိတယ် ၊ အမေက ခေါင်းကို အိပ်ယာနဲ့ကပ်နေအာင် ဝပ်ပြီး ဖင်ကို အစွမ်းကုန်ကော့ပေးထားတယ်။ ဖင်ကိုထောင်နေတာပဲ၊ အဖေက နောက်ကနေ ကုန်းလိုးနေတာ။ မီးပျက်တော့ မီးမပိတ်မိဘဲ မေ့နေတာဖြစ်လိမ့်မယ်။ 

မီးပြန်လာတော့ မီးရောင်အောက်ကြီးမှာ ရှင်းလို့၊ ခင်မေသူ အခန်းက ခြေရင်းဘက်ဆိုတော့ အမေ့အဖုတ်ထဲ အမေ့လီးကြီး ဆောင့်ဆောင့်ထည့်နေတာ မီးရောက်အောက်မှာ ရှင်းနေတာပဲ။ အမေ့ကိုယ်မှာက ဘာမှမရှိ။ ဆောင့်ချက်တိုင်း အမေ့နို့တွေက ရမ်းခါနေတာ၊ ဆောင့်လိုက်တိုင်း အသံတွေကထွက်၊ ဖင်ကုန်းလိုးတာက အသံမြည်တယ်ဆိုတာ ခင်မေသူက အအို ဆိုတော့ သိပြီးသား။ 

အဖေ့လီးကြီးက သွားတိုက်ဆေးဗူးကြီး အရွယ်လောက်ရှိတယ်။ ကုန်းပြီးလိုးနေတော့ အမေ့အဖုတ်ထဲ ဝင်တိုင်းထွက်တိုင်း ပြောင်လတ်နေတဲ့လီးကြီးက စောက်ရည်တွေနဲ့ ရင်ခုန်စရာပဲ။

ဆောင့်လိုက်တိုင်း အမေ့တင်ပါးလုံးလုံးလေးက တုန်တုန်သွားတယ်။ လိုးနေတာကြာသေးဟန် မတူသေးဘူး။ အဖေက ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် လိုးပေးနေတာ။ ခင်မေသူလဲ ချောင်းရင်း အဖုတ်က အရည်တွေထွက်လာတော့ လက်နဲ့ဇောင်းတိုက်မိနေပြီ။ အပြာကားတွေများစွာ ကြည့်ဖူးပေမယ့် ခုဟာက အရုပ်တွေ မဟုတ်၊ သွေးသားနဲ့ လှုပ်ရှားနေတဲ့ Live လိုးပွဲလေ။ ဒါမျိုးက လူတိုင်းကြည့်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး မဟုတ်လား။

အဖေက အရပ်ရှည်တယ်၊ ခုမှ ၄၅ ကျော်ကျော်လေး၊အမေက ပုပုကျစ်ကျစ်၊ အသက်က ၄၀ ၊ လိုးကောင်းခံကောင်းတဲ့အရွယ်တွေပေါ့၊။ မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေကြရာက အဖေက နောက်ကနေ အမေ့ခါးကို ဆွဲပြီး ဖင်ထိုင်ချလိုက်တော့ အမေလဲ ထပ်လျက်သား ပါလာတယ်။ အဖေအပေါ် အမေ ရောက်သွားတယ်။ 

ဒီတော့မှ အမေလဲ အပေါ်ကနေ အဖေ့ရဲ့ ဘေးတဖက်တချက် လက်ထောက်ထားပြီး ခါးလေးကို ကစားကာ ယောင်္ကျားလေးတွေ ဆောင့်သလို ဆောင့်ဆောင့်ချတော့တယ်။ ဒီတော့မှ အမေ့တင်ပါးနဲ့ အဖေ့ပေါင်တန် ရိုက်သံတွေက ပိုထွက်လာတယ်။ အမေကလဲ အပေါ်ကနေ အားပါးတရ ဆောင့်ချနေတာ အားပါးတရပဲ။

၁၀ မိနစ်လောက်ကြတော့ အမေ့ဟာ အဖေ့အပေါ် ဖိဖိကျိတ်ပြီး အဖေ့အပေါ် မှောက်ရက်ကျသွားတယ်။ အမေလဲ ပြီးသွားပြီး အဖေက မပြီးသေးဘူးလားမသိ၊ ခဏကြာတော့ အမေက အိပ်ယာဘေး လှိမ့်ချပြီး ထောင်နေသေးတဲ့ အဖေ့လီးကို ကိုင်ပြီး ထုပေးတော့တယ်။ အဖေ့လီးက အမေလက်တဆုပ် ဆုပ်ထားတာတောင် ၂ လက်မလောက် အစွန်းထွက်နေတယ်။ ဒစ်ဖူးကြီးက ပြူးလို့ ၊ ခင်မေသူ လဲ အဖေ့လီးမြင်ပြီး စိတ်တွေအရမ်းကြွကာ ပိပိထဲ လက်၂ချောင်းပူးပြီး သွပ်သွပ်လေး လုပ်နေမိတယ်။ 

အမေကလဲ အဖေ့လီးကို ခပ်သွက်သွက် ထုပေးနေတယ်။ ခဏကြာတော့ အဖ့ လီးထိပ်က အရည်တွေပန်းထွက်လာရော အမေ့က အဲတော့မှ ပါးစပ် အဖေ့လီးထိပ်ကို ကပြာကယာ ဖိငုံလိုက်တယ်။ အဖေ့လီးလဲ တဇပ်ဇပ် တုန်ကာ လရည်တွေ အမေ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်နေတယ်။ ခင်မေသူလဲ အဖေပြီးတာမြင်ပြီး စောက်ရည်တွေထွက် ပြီးသွားပါတော့တယ်..။ ရှီး ကောင်းလိုက်တာ။

..........................................................

ခင်မေသူက အပျိုတော့မဟုတ် အိမ်ထေင်ကျပြီး ၆ လလောက်ပဲရှိသေးတာ။ ယောင်္ကျားနဲ့ မောင်လေးက ကိုးရီးယားမှာ၊ ငတ်နေတာ ကြာလာပြီ၊ အွန်လိုင်းကဖုန်းနဲ့ ပဲ ပွတ်ပြ ထုပြနေရတာ ဘယ်အားရမလဲ၊ လင်အလိုးခံဖူးထားတဲ့ အရသာ သိနေသူလေ။ 

အဖေနဲ့အမေလိုးတာကြည့်ပြီး အရမ်းခံချင်နေတယ်။ အပြာကားတွေကြည့်ဖူးပေမယ့် အပြင်မှာ မြင်ရတာနဲ့ ဖီးလ်ကမတူ၊ ဟိုဟာ ကအရုပ်တွေ အခုဟာ Live Show ကိုအစိမ်းလိုက် ကြည့်ရတာ။ တွေးမိတိုင်း ပိပိထဲက ယားယားလာတာ အရမ်းပဲ။

..................................................................................

နောက် ၂ ရက်လောက်မှာတော့ အမေက နယ်ဖက်ကအမျိုးတွေ အလှူရှိလို့ တပါက်လောက်ခရီးထွက်ရတယ်။ အိမ်မှာ အဖေနဲ့၂ ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တယ်။

တနေ့ထမင်းချက်နေရင်း မီးပျက်သွားလို့ ပေါင်းအိုးထဲက ထမင်းအိုးကို ယူထုတ်ပြီး ဘေးက မီးသွေးဖို နဲ့ပြောင်းတည်မလို့ လုပ်နေတုန်း အဖေက မီးဖိုခန်းထဲရောက်လာတယ်။

ကျွန်မလဲ မီးဖိုးထဲ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေတာပေါ့။ ပူလွန်းလို့အိမ်နေရင်းဆို ကြိုးလုံးလေး၂ ခုသာပါတဲ့ ရှင်မီအင်္ကျီလို ဟာလေးနဲ့ အောက်မှာတော့ ဇီးရိုးကွာတား သာသာ ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ ဆိုတော့ ကျမရဲ့ ကားစွင့်တဲ့ တင်သားတွေက အိမ်ဧည့်ခန်းတွင် ဖုန်းပွတ်နေတဲ့ အဖေ့ကို ရင်ခုန်စရာ ဂလုချင်စရာဖြစ်နေမှာ အသေအချာပဲ ။ ကျမကလဲ အင်းစက်စာတွေ ဖတ်ဖူးတော့ အဖေကသာ စလာရင် ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရာသီဥတု ပူတာကို အကြောင်းပြလို့ တမင်ဝတ်ထားတာ။

ဟုတ်တယ်လေ ၊ ငတ်နေလို့အပြင်မှာ ဖန်ပြီး ကုန်းရင် ပြန်ခွါမရဘဲ ဇယားတွေရှုပ်နေမယ်၊ ဒီတော့ အဖေသာ စလာရင် ဝုန်းပစ်လိုက်မယ် စိတ်ကူးထားတာ။

အဖေက သမီးအလုပ်တွေရှုပ်နေလား လို့ စကားပြောရင်း ကျမနားကပ်ကာ၊ မီးပျက်တော့ သမီးပင်ပန်းနေမှာပေါ့ ဆိုပြီး အဖေ့မျက်လုံးတွေက ကျမရဲ့ တင်ပါးတွေပေါ်ရောက်နေတာ အတပ်သိလိုက်တယ်။

ဟုတ်ပါ့ အဖေရယ် ပူတာလဲ လွန်ရော ဆိုပြီး အလုပ်လုပ်နေရင်းပဲ ပိုပို ကုန်းကုန်းကွကွ လုပ်နေမိတယ်။အဖေ ဆီက အင်း ကနဲ့ ဂလုကနဲ့တံတွေးမြိုချသံကိုပါ ကြားလိုက်ရတယ်။ အဖေ့ ပုဆိုးကြားက ဟာကြီးလဲ ခပ်ကိုင်းကိုင်းဖြစ်နေတာ သတိပြုမိတယ်။

 ” အဖေဆာပြီကွာ တခုခုတော့ လုပ်ပေးပါဦး စားစရာလေးတခုခုပေါ့ ”

အဖေ့စကားက အဓိပ္ပါယ် ၂ ခွထွက်နေတော့ ကျမလဲ 

 ” အဖေ့နော် ဟိုတနေ့ညက အဖေ့တို့များမီးကြီးဖွင့်ပြီး ဝုန်းနေလိုက်တာ ဟွန်း အမေ့ ခဗျာ လူးနေတာပဲ.. ခစ် ခစ်.. ခု ဆာနေပြန်ပလား ခ်ခ်..သမီးလဲ ဆာနေတာပဲ အဖေရဲ့  ”

လို့ပြန်ပြောတော့ 

“ သမီးသိတယ်ပေါ့..ဟုတ်လား အဲဒီညက ”

“  သိပါ့ သမီးလဲ ယောင်္ကျားရဖူးတာပဲဟာ  ”

အဖေနဲ့ကျမက ငယ်ငယ်ကထဲက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောတက်တာ၊ အချစ်ရေး အိမ်ထောင်ရေးဆိုလဲ ချုပ်ချယ်မှု မရှိ၊ ခု ယောင်္ကျာ ကိုးရီးယားသွားဖို့တောင် အဖေကငွေစိုက်ထုတ်ပေးတာလေ။လင်ရတဲ့အထိ အလိုလိုက်တာ ကြည့်ပေါ့။

ပြောပြောဆိုဆို အဖေက ကျမနောက်နားကပ်ပြီး 

“ ဘာကူပေးရမလဲ သမီး  ”

ဆိုကာ ခပ်ကိုင်းကိုင်းလီးကြီးနဲ့ သူမရဲ့ ကုန်းကွကွ တင်သားကြီးကို လာကပ်ထားတယ်။လက်တွေကလဲ ကျမခါးကို ဖက်ထားပြီး ကျမရင်သား အိအိတွေကို လာညှစ်ဆုပ်နယ်နေတယ်။

နောက်ပြီးကျမလည်တိုင်လေးကို အသာအယာ နမ်းပါတော့တယ်။ကျမလဲ လင်ဝေးမ လီးငတ်နေသူ အထန်မမို့ အဖေလာထိတာနဲ့စောက်ဖုတ်က စိမ့်ကနဲ့ဖြစ်ပြီး အရေတွေပါ ပိပိကချက်ချင်းစို့လာတယ်။

ကျမလဲ သမင်လည်ပြန်အသာလေး အဖေ့ကို ပြန်နမ်းမိတယ်။လုပ်လက်စတွေ တဒင်္ဂမေ့သွားပြီး အဖေ့ရဲ့ အကိုင်အတွယ်အောက်မှာ သာယာမိတယ်။ ကျမ အင်္ကျီ  ကလဲ ဘယ်အချိန် ကျွတ်ကျသွားလဲ သတိမထားမိတော့ဘူး။

တဆင့်တက်လို့ အဖေက သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဖိကပ်ပြီး လာနမ်းစုတ်တော့တယ်။ကျမလဲ အဖေ့အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ ပြန်တုန့်ပြန်ပြီး အဖေ့ဖက်မျက်နှာ လှည့်ကာ အဖေ့ရဲ့ ခါးကိုဖက်ပြီး အဖေ့ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ အဖေ့ လီးကြီးက ငေါက်ကနဲ့ လွတ်လပ်သွားတယ်၊ ဒစ်ကြီးက ပြုးပြီး ထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးတွေတောင် သီနေပါပြီ။၆ လက်မကျော်လောက် ရှိလိမ့်မယ်။

“ အို ဖေ့ဟာက အကြီးကြီးပဲ နော်... ”

အရင်ကမြင်ဖူးပေမယ့် ခုလို အနီးကပ်မြင်မြင်ထင်ထင် မြင်လိုက်ရတော့ ကျမရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်ကာအဖေ့ရဲ့ လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။

အဖေက ကျမကို ဖက်ထားပြီး နမ်းနေရာက နှုတ်ခမ်းချင်းခွါပြီး 

“ သမီးလင်ထက် ကြီးလား  ”

“ အဖေက ပိုတောင်တုတ်သေး ”

အဖေ့လက်တွေက ကျမနောက်ဖက် တင်ပါးပေါ်ရောက်လာပြီး ကျမရဲ့ ဘောင်းဘီးကို အောက်ကို လျှောချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ အိစက်နေတဲ့ တင်ကားကားကြီးကို ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်နေပါပြီ။ တခါတခါ တင်ပါးအိအိကြားထဲကို စမ်းပြီး စအိုဝလေးကိုပါ မထိတထိ လာစမ်းနေပြီ။

ကျမရင်ထဲ ကတုန်ကယင်ဖြစ်လာပြီး 

“  အိုး ရှီး အဖေရယ်... ”

အဲဒီ စအိုဝက ထိလိုက်တာနဲ့ စိတ်ကပိုထလာတာ။ သူက လိင်စိတ်ရဲ့ ခလုပ်တခုပဲလေ၊ အဖေ့လက်က စအိုဝလေးထဲ လက်တဆစ်လောက် ထည့်ပြီး ကလိနေတော့ ကျမ ပိပိက အရည်တွေ ပိုရွှဲလာပါပြီ။ 

အဖေ့လက်က ကျမ ပိပိဖောင်းဖောင်းဖက်ကို ရွေ့ပြီး အကွဲကြောင်းကို လာစမ်းပြီး လက်တဆစ်လောက် ထည့်မွှေနေပြီ။ .... ကျမပိပိကလဲ အဖေ့ရဲ့ လက်တွေကို ညှစ်ညှစ်မိပေးမိတယ်။

အဲ့ဒီ တော့မှ အဖေက 

“ အို သမီး ရွှဲနေပီနော် ”

“  အဖေရယ်  သမီးလဲ ဆာနေတာလေ ”

အဖေက အကွဲကြောင်း တလျှောက် ပွတ်နေလေ ကျမလဲ လက်ထဲက အဖေ့လီးကြီးကို ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေးနေမိပြီ။ အဖေ့လီးကြီးက မန်ဖီနေတာ အကြောကြီးတွေက ထင်းနေတာ..မြင့်ရတော့ ကျမလဲ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ..

“ အို ဖေရယ် သမီးအရမ်းဖြစ်ချင်နေပြီ...

“  ဒါဆို သမီး ဟိုဘက်လှည့်လိုက် ”

ဒါနဲ့ ကျမလဲ နံရံဖက် လှည့်ပြီး ခါးလေးကော့ကာ တင်ကားကားကြီးကို စွင့်နေအောင် ကော့ပေးထားလိုက်တယ်။

ကျမရဲ့ ဘောင်းဘီလေးတော့ အောက်ကိုလျှောကျပြီး ကျမခြေချင်းဝတ်မှာ ပုံကျနေပြီ။အဖေ့မှာလဲ စွပ်ကြယ်လမင်းအင်္ကျီလေးပဲ ရှိတော့တယ်။ အဖေ့လီးကြီးက ထောင်တန်းမတ်ပြီး မန်ဖီထောင်နေပါပြီ။

အဖေဟာ ကျမလဲ နောက်ကနေပြီး ကျမရဲ့ တင်ပါးကြားထဲ့ သူ့လီးဒစ်ကြီး မေးတင်ပြီး ရှေ့နောက်ပွတ်နေတယ်။ ကောင်းလိုက်တာရှင်။ ကျမရဲ့ အကိတ်တင်ပါးထွားထွားကြားထဲ လီးကြီးက ခပ်တင်းတင်းလေးညှပ်မြုပ်နေတယ်၊ အဲလောက်ထိ ကျမတင်က ကိတ်တာ။ အဖေက ချက်ချင်း သူ့လီးကြီးကို ထဲ့မလိုးသေးဘဲ ကျမရဲ့ ကိတ်လှတဲ့ တင်ပါးကို ဖြဲပြီး စအိုဝလေးကို ဖိပွတ်ပြီး ဒစ်ခေါင်းကို ပိပိ ဝထဲ ဖိနှစ်လိုက်တယ်။ 

“ အ...အ အဖေ့  ”

ဒစ်ကြီးဟာ ကျမရဲ့ ပိပိ အရည်တွေနဲ့ ဖလွပ်ကနဲ့ နွေးထွေးစွာ တစ်တစ်ရစ်ရစ် တိုးဝင်လာတယ်။ အဖေက အတွေ့အကြုံရင့်ကျတ်သူပိပိ စိတ်ရှည်စွာနဲ့ ဒစ်ခေါင်းပဲ မြုပ်ထားပြီး လက်တွေက ကျမရဲ့ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်နေတယ်။

“  အ... အဖေရယ် ထပ်ထဲ့လိုက်တော့လေ ဟင့် ”

ကျမက အဖေ့ရဲ့ လီးကြီးကို တချောင်းလုံး သွင်းစေချင်နေပြီလေ။

“  ကျွတ် ... ခံရခက်လိုက်တာ ဖေရယ် ”

ကျမလဲ တင်ပါးကြီးကြီး နဲနဲ နောက်ကို တွန်းပြီး အဖေ့လီး ဝင်လာအောင် ခါးလေးလှုပ်ပြီး ဒစ်ခေါင်းကို ပိပိနှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ညှစ်စုပ်ယူမီတော့မှ အဖေက သူလီးကို နဲနဲ ဖိသွင်းတော့တယ်။

“  အ.... ကျွတ် .. ရှီး ”

အဖေ့လီးကြီး ကျမအဖုတ်ထဲ တဝတ်လောက်ဝင်လာတယ်။ 

ကောင်လိုက်တာရှင် ။ကျမဟာ ယောင်္ကျားလိုးတာ ခံဖူးပေမယ့် ခုလို ခံနေရတာလောက် မကောင်းခဲ့ဘူး။  ခု အဖေ့လီးကြီး က အဖုတ်ထဲ နံရံတွေကို ထိခတ်ပွတ်ရှပြီး ထစ်ထစ်နဲ့ ကြပ်သိပ် တိုးဝင်လာနေတာ  စိတ်ထဲ အီစိမ့်နေတာပဲ။ 

“ အီး အဖေရယ် .... သမီးကို ....ဟင့် ”

ကျမ ရဲ့ စိတ်မရှည်တဲ့ လိုးလားတောင်းတသံလေးကို ကြားရတော့မှ နို့ပေါ်က လက်တွေကို ခါးပေါ်ရွေ့ကိုင်ပြီး လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိတွန်းလိုက်တော့တယ်။

“ အား... ရှီး....ဖေရယ်... ”

အဖေ့လမွှေးတွေ ကျမရဲ့ တင်ပါးနဲ့ စောက်ဖုတ်ခုံကို လာတွေ့တဲ့ အထိအတွေကြောင့် အဖေ့လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ပိပိထဲ တင်းကြပ်နေတာပဲ။

ကျမ ပိပိနှုတ်ခမ်းသားတွေဟာ ခုချိန်မှာ အဖေ့ရဲ့ လီးတန်တုတ်ကြီးကို ဆွဲစုပ်ငုံထားပြီး ညှစ်ထားမိနေပါပြီ။လင်နဲ့ အလိုးခံဖူးပေမယ့် အဖေရဲ့ အလိုးခံနေရတဲ့ အသိက စိတ်ကိုပိုကြွလာစေတယ်။

“ ရှီး ကောင်းလိုက်တာ သမီးအဖုတ်လေးက တင်းကြပ်နေတုန်းပဲ ....အဖေ ဆောင့်တော့မယ်နော် သမီး...

“  ဟုတ် .... ဖေ  ”

အဖေ့ဟာ သူ့လီးကြီးကို တလက်မ လောက်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိကပ်လိုက်နဲ့ ၅ ချက်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ တခါ တဝတ်လောက်ထိ ဆွဲထုတ်လိုက်၊ အဲ နောက် ၁၀ ချက်လောက် ဆွဲစောင့်လိုက်လုပ်ပြီးမှ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်တော့တယ်။

ဖက် ဖက် စွပ် ဇွိ ပလပ် ဖွက် ဖြိ

နောက်ကနေ အားမန် နဲ့ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ကျမကလဲ ပိပိအတွင်သားတွေနဲ့ ချိန်ကိုက် လီးကြီးကို ညှစ်ပေးမိအောင် အဖေ့ ဆောင့်ချက်တိုင်း အမီလိုက်နေရတယ်။

“ ပြွတ်...ဒုတ်....အာ...အ...ဒုတ်...အ....ဒုတ်...အင့်....ရှီး ကောင်းလိုက် အဖေရယ်...အား ရှီး ”

အဖေ ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာတယ်။ အချက် ၃၀ လောက် ဆောင့်ပြီး အဖေက ခဏရပ်ပြီး

“  သမီး ညောင်းနေမယ် အဖေတို့ကုတင်သွားမယ် 

ဆိုပြီး အဖေဟာ သူ့လီးကြီး မချွတ်ဘဲ ကျမခါးကို ဖက်လျက်က တရွေ့ရွေ့နဲ့ နောက်ဆုတ်ပြီး အိပ်ခန်း ကုတင်ဆီ လီးအကျွတ်မခံပဲ ဆုတ်လာနေတယ်။

ကုတင်နားရောက်တာနဲ့ အဖေက ကုတင်ပေါ်ဖင်ထိုင် ချပက်လက်လှဲလိုက်တယ်။ ကျမက အပေါ်က ထပ်လျက် ပါသွားတယ်။ ကျမလဲ အဖေ့ရဲ့ ဆန္ဒကို သိပြီး အဖေ့ကို ကျောပေးအနေအထားနဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်ပါတော့တယ်။

ငတ်နေတာ ကြာနေတဲ့ ကျမ ဟာ အဖေ့လီးပေါ် အားရပါးရ စိတ်တိုင်းကျဆောင့်ချနေမိတယ်...။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရမ်းခါနေတဲ့ ကျမရင်သားတွေကို အဖေ့က နောက်ကနေ  အိမ်ယာကနေ ကိုယ်ကို ထသိမ်းဖက်ပြီး  အသာအယာ ပွတ်နေတယ်။

"ဖျစ် … ပတစ် စွိ … ဖွတ်…  စွပ်"

ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း ကျမပိပိက အရည်တွေကြောင့် အသံတွေက အခန်းထဲညံနေတယ်။ စောက်ရည်နံ့တွေကလဲ အိပ်ခန်းထဲ ကြိုင်လှိုင်လာတယ်။

“ ဆောင့်ချ သမီး ဖေ အရမ်းကောင်းတယ်  သမီး ”

အချက် ၃၀ လောက်ဆောင့်ချပြီး ကျမလဲ အဖေ့ဘက် မျက်နှာမူချင်လို့လီးကိုမချွတ်ပဲ လှည့်လိုက်တယ်...။ ခြေထောက်နဲ့အဖေ့မျက်နှာနား ရောက်တော့ 

“  ကန်တော့နော် ဖေ ...ခ်ခ် ”

အဖေ့ကို အိပ်ယာထဲ ပြန်တွန်းချ မျက်နှာမူပြီးတာနဲ့ ကျမလဲ အဖေ့လက်မောင်းနဲ့ဂျိုင်းကြား လက်ထောက်ပြီး အားပါးတရ ဆောင့်တော့တယ်။ ဆောင့်ချက်တိုင်း ကျမ ရင်သားတွေဟာလဲ ရမ်းခါနေတယ်။

“  အား.... ရှီး ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်...

အဖေလဲ အောက်ကနေ ပိပိထဲ သူ့လီးကြီးကော့ကော့မွှေနေတယ်။

“  ဆောင့် ဆောင့် သမီး ”

ကျမလဲ အဖေ့ရဲ့ အားပေးမှုကြောင့် မနားတမ်း အချက် အစိတ်လောက် ဖိဖိဆောင့်လိုက်တော့..စိတ်ထဲ အားရပြီး ပိပိအထဲက ပွစိပွစိ ဖြစ်ကာ အဖေ့ လဒစ်ကိုဆွဲစုပ် ညှစ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အားးးးး သမီး အဖေ ပြီးချင်လာပြီ ... သမီးပြီးပြီမဟုတ်လား ”

“  ဟုတ် အဖေ  ”

အဲဒီတော့မှ အဖေဟာ ထလာပြီး ကျမကို ပွေ့ယူကာ ကုတင်ပေါ်အသာအယာလှဲပြီး လှေကြီးထိုးနည်းနဲ့တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်တော့တယ်...။

“  အား ရှီး ကောင်းလိုက်ဖေရယ်.... ”

“ ဖေ သမီး အဖေ့ အရည်တွေ သောက်ချင်တယ်...သမီး ပါးစပ်ထဲ ပြီးပေး၊ အဖုတ်ထဲ မထည့်နဲ့  ”

အဖေလဲ ပြီးခါနီးမှာ သူ့လီးကြီးကို အဖုတ်ထဲကနေ ပလွတ်ငနဲ နေအောင် ဆွဲထုတ်ပြီး ကျမ ပါးစပ်နား လာတေ့တယ်....။

ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ကြီး ရောက်တာနဲ့ အဖေ့လီးတန်ကြီးဟာ တုန်ကနဲတုန်ကနဲ ဖြစ်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ကျမ အာခေါင်ထဲ တဖြီးဖြီးနဲ့ ဝင်လာတော့တယ်။

ကျမလဲ ဝင်လာတဲ့ အဖေ့သုတ်ရည်တွေကို စုတ်ရင်း အဖေ့ ဥတွေကို လက်လေးနဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်...။

သုတ်တွေကိုလဲ မထွေးထုတ်ပဲ မြိုချပစ်တယ် ။

အဲဒီနောက် အဖေဟာ သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ကျမကိုယ်ပေါ် ထပ်လျက်ကျလာကာ ကျမရဲ့ အဖေ့သုတ်ရည်တွေနဲ့ ပေပွနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဖိကပ် စုတ်ယူနေတော့တယ်..။

“  ဟင် ဖေ မရွံဘူးလား ခ်ခ် ”

“ သြော် သမီးရယ် ဖေ့အရည်တွေပဲလေ ရွံစရာလား လို့.... ”

အတန်ကြာ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းစုတ်လိုက်တော့ ခုနက ညှီစို့စို့ အနံ့တွေရော ယုံပတီသီးလို ပျစ်ချွဲချွဲ အရည်တွေရော ပြောင်ကုန်တော့တယ်...။

ကျမလဲ အဖေ့ရဲ့ ကြင်နာတဲ့ အယုအယလေးတွေကို ခံယူရင်း...

“  အရမ်းကောင်းတာပဲ ဖေကြီးရယ်...သမီးလေ တခါမှ အဲလို မကောင်းဖူးဘူး ”

“  ဒါနဲ့ ဘာလို့သမီးက ဖေကြီးလိုးတာခံရတာလဲ ”

“ ဖေရယ် သမီးက မိန်းကလေးလေ အပြင်မှာ ဘဲထားပြီးလိုက်ကုန်းနေရင် ပတ်ဝန်းကျင်ရော ပြဿနာတွေရော ရှုပ်လာမယ်လေ...ဒီတော့ သမီးရဲ့ဆာလောင်မှုတွေကို ဖေကြီးဆီက ယူလိုက်တာ..ခ်ခ် ..ကောင်းလိုက်တာ ဖေကြီးရယ်...ဒီလိုမှန်းသိရင် သမီးလင်မယူပါဘူးးး ”

“ သြော်  သမီးရယ် ဖေတို့ဟာ သားအဖတွေရော လက်ထပ် အတူနေလို့မရဘူးလေ ... မိသားစုတာဝန်အတွက် အခြားသူစိမ်းတယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ထူ မျိုးဆက်သစ်တွေ ပွါးစည်ရဦးမယ်....လေ နော်.. ”

“  ဟုတ် ဖေ ... ဒါပဲနော် ...သမီးတို့ အမေ လစ်တိုင်း သမီးဆာလောင်မှုတွေကို ဖြည့်ဆီးပေးရမယ်နော်... ”

“  အင်းပါ... သမီးရဲ့ သမီးအမေ အဖုတ်ထက် သမီးအဖုတ်က ပို နုပျိုလက်ဆက်နေတုန်းပဲ ”

စကားတွေ ပြော အမောဖြေနေကြရင်း အဖေ့ ကို ဘေးစောင်းခွ အဖေ့လီးကြီးကို သေချာကြည့်တော့ ကျမရဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ပြောင်လတ်နေတဲ့ လီးကြီးက ပြန်မာလာတယ်။

“  အို ဖေ့ဟာကြီးက ထပ်ချစ်ချစ်နေသေးတယ် နော် ဟင့် ... အားရစရာကြီး...ခ်ခ် ချစ်စရာကြီး

ပြောရင်း အသာယာလေး ထုပေးနေမိတယ်...။

အဲဒီနောက် အဲဒီနောက်တော့ ကျမနဲ့ အဖေဟာ လင်တော်မောင် ကိုးရီးယားက မပြန်လာသေးခင်ထိ.....။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။