`မ´ နဲ့ `မောင်´ နဲ့ အခုမှတွေ့တာ (စ/ဆုံး)
နတ်ဆေး ရေးသည်။
ရွာလမ်းတစ်လျောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာတဲ့ သူတို့အတွဲကို တွေ့တဲ့လူတိုင်းက အထူးအဆန်းသဖွယ် ငေးကြည့်နေတာကြောင့် ရဲလေး ရှက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာသည် ။ ဒီရွာသားဖြစ်တဲ့ သူ့ကြောင့်တော့မဟုတ် သူ ``မ´´လို့ခေါ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ကြောင့်ဆိုတာလဲ ရဲလေးသိသည်။ ရွာကလူတွေ မြို့သူ မြို့သားဆိုရင် ဇွတ်ကြီးအထင်ကြီး အားကျတတ်တာကိုသူမကြိုက်ချင် …။တောသူတောင်သား ဘဝသမားတွေပီပီ ညိုညိုညစ်ညစ် အသားအရောင်တွေကြားမှာ ဖြူဖွေးစိုလဲ့နေတဲ့အသားရည်ကြောင့် ခင်ယုလွင်က ပိုလို့ထင်ပေါ်နေသည်။
ရင်သား အခြေကနေစပီး ခါးအထိ မသိမ်လွန်း မတုတ်လွန်းပဲ ပြေဆင်သွားတဲ့ကိုယ်လုံးရှပ်ရှပ်လေးရယ် ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ပြည့်တင်းကော့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေ ကို ရေချိန်ကိုက်လာဟန်တူတဲ့ ငယ်ငယ်ကဆော့ဖော်ဆော့ဖက်ကောင်တွေ ကြည့်ပီးပစ်မှားသွားတာကိုလဲ ရဲလေး… ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ တုန့်ပြန်မိသည်။စိတ်ထဲကတော့ အိမ်ပြန်ချင်နေသည်။
``မ´´
`ဟင်´
``ရှေ့ဆက်သွားရင် မြစ်ကမ်းပဲရှိတော့တာ အိမ်ပြန်ရအောင်´´
``မောင်ကလဲ အခုမှထွက်လာတာကို အဲ့မြစ် ဘက်ပဲသွားမယ်လေ အိမ်ရှင်ကဧည့်ဝတ်မကျေမလုပ်နဲ့နော် ´´
တားရမဲ့ပုံမရှိတာနဲ့ တစ်လမ်းလုံး တွေ့သမျှလူ ပြုံးပြပြီး နှစ်ယောက်သား မြစ်ဆိပ်ဆီဦးတည်ခဲ့ကြသည်။ကမ်းစပ်ရောက်လို့ လူတစ်ယောက်မှမမြင်မှရဲလေး သက်ပြင်းချမိသည်။
``မောင်တို့ရွာက သာသာယာယာရှိသားပဲ´´
မျက်စိတဆုံး ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင် ဝေ့ဝှိုက်ကြည့်ပြီး ခင်ယုလွင်ကပြောလာသည်။ရဲလေးဆီကအသံထွက်မလာတာကြောင့် ခင်ယုလွင် သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ဖုံးဖွင့်ပီးစိုက်ကြည့်နေတာတွေ့တာနဲ့ လက်ထဲကဖုံး ဆွဲလုယူကြည့်သည်။
``ဒါကြည့်ရမဲ့ အချိန်လား´´
``ရွာထဲကကောင်တွေ ဇာတ်ကားတောင်းနေတာလေ အဲ့ဒါဖုံးထဲရှိသေးလား စစ်နေတာ´´
``ပိတ်လိုက်စမ်းပါ မောင်ရာ မဲမဲသဲသဲကြီးတွေရွံစရာကြီး´´
``ဖြူတဲ့ကပ္ပလီရှိလို့လား …မ… ရဲ့´´
``ပိတ်လိုက်တော့ ဒီမှာစကားပြောနေတာကို´´
``ကဲ ပြောဗျာ ပြောတော့´´
ရဲလေး…ခင်ယုလွင် သူတို့ရွာအကြောင်းမေးသမျှ စိတ်မပါလက်မပါ ဒိုင်ခံဖြေရတော့သည်။ မှောင်စပြုမှ သူ့အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။တစ်နှစ်ကျော် ဆိုတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ ရဲလေး နဲ့ ခင်ယုလွင် တော်တော်ခရီးပေါက်ခဲ့ကြတယ်လို့ ဆိုရမည် ။
ရွာကနေ မြို့တက်… ကျောင်းသွားတက်ရာက ကျောင်းပီးလို့ ဘာအလုပ်လုပ်ရမယ် မှန်းမသိဖြစ်နေချိန် ကားဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ အချိန်ပိုင်း ဝင်လုပ်ခဲ့ရာက သူတို့ ဆီကားလာပြင် ရေလာဆေး နေကြ သူ့ထက်အသက်သုံးနှစ်ခန့်ကြီးတဲ့ ခင်ယုလွင်နဲ့ ရဲလေးဆုံခဲ့သည် ။
ပြောရရင် ဇာတ်လမ်းဆန်မည် ။ရဲလေး ကိုယ်တိုင်လဲ သူ့လို ရုပ်ရည်ကလွှဲလို့ ဘာမှမရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ခင်ယုလွင် ပြန်ချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို …ရည်းစားတွေမဖြစ်ခင် သုံးလေးကြိမ်လောက် စကားပြောကြည့်တာနဲ့ ခင်ယုလွင် အဆင့်အတန်းမခွဲမှန်း သဘောကောင်းဖော်ရွေမှန်း ရဲလေးသိ့ပေမယ့် ဒီနေ့အခြေအနေထိရောက်လာလိမ့်မယ်လို့…သူ ထင်မထားမိခဲ့…။
ရဲလေး အလုပ်ဆင်းချိန်တိုင်း ခင်ယုလွင်က သူအားရင် ကားနဲ့အလုပ်ကိုလာခေါ်ပီး ရဲလေးနေတဲ့အဆောင်ပို့ရင်ပို့ပေး မဟုတ်ရင် သူတို့နှပ် နေကြ ဘိ( မိုတယ်) ဆီရာက်သွားတတ်ကြသည် ။ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် ခင်ယုလွင်က ခံလဲခံသည်။အခန်းခလဲသူပဲရှင်းသည် ။ရဲလေး ပိုက်ဆံထုတ်မယ် ဆိုရင်တောင် လက်မခံခဲ့ ။နေ့တိုင်းမဟုတ်ပေမဲ့ နေ့တိုင်းနီးနီး သူတို့တွေ့ဖြစ်ကြသည်။
ရဲလေးက ခင်ယုလွင် အားတဲ့ရက်မှာ မနက်ပိုင်းအလုပ်လာရင် သွားရမယ့်လမ်းကြောင်းတူ သူငယ်ချင်းတစ်ရောက်ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်သွားပြီး အပြန်ကျ သူ့ စော် ခင်ယုလွင်ကားနဲ့ပြန်လေ့ရှိသည်။ခင်ယုလွင် သူတို့ရွာလာလည်ချင်တယ်လို့ပြောလာတုန်းကလဲ ရဲလေး လွယ်လွယ်ပဲလက်ခံ့ခဲ့သည် ။
ကိုယ်ကယောကျ်ားလေးလဲဖြစ် နားလည်သဘောကောင်းတဲ့ အဖေ တစ်ယောက်ပဲရှိတော့တဲ့ သူ့အတွက် ဒါကခက်ခဲတဲ့အရာမဟုတ်တာနဲ့ ခပ်မိုက်မိုက်ရည်းစားလေးကို ခေါ်လာခဲ့တာ ဒီနေ့လို ရွာကလူတွေဝိုင်းကြည့်တာ ခံခဲ့ရသည်။
ပြန်ခါနီး သူ့အဖေ အတွက် မန်းလေး လက်ဆောင်ဆိုပီးပစ္စည်းတွေအများကြီးပေးသွားခဲ့ပြန်သေးသည်။မန်းလေးပြန်ရောက်တော့လဲ ပုံမှန်အခြေအနေနဲ့ပဲသူတို့ရှေ့ဆက်ဖြစ်ခဲ့ကြသည် ။ခင်ယုလွင် မအားလို့ သူ့ကိုလာမကြိုနိုင်တဲ့ ရက်မျိုးဆိုရင် ရဲလေး သူငယ်ချင်းတွေစုပီး ဖူဆယ်ဘောလုံးကန်ဖြစ်ကြသည်။
ရံဖန်ရံခါ ခင်ယုလွင်က သူ့အိမ်သားတွေမရှိတဲ့အချိန် ရဲလေး ကိုသူတို့အိမ်ခေါ်သွားတတ်သေးသည်။ သူနေတဲ့နေရာနဲ့လားလားမှမဆိုင်တဲ့ အိမ်ကြီးထဲမှာ လူလစ်ရင် လစ်သလို သူတို့ဆွဲဖြစ်ကြတာကလဲ ထုံးစံလိုဖြစ်နေပြီ။
ခင်ယုလွင်ကလဲ မလုပ်ပါနဲ့ အိမ်ထဲကြီး တွေဘာတွေ သိပ်မပြော အခြေအနေကြည့်ပီး အချခံခဲ့တာကများများပင်…ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်မှာ ခင်ယုလွင်မအားတဲ့နေ့ ထုံးစံအတိုင်း ရဲလေးတို့ ဘောလုံးသွားကန်မယ် ကြံနေတုန်း လူမစုံလို့ ပွဲမဖြစ်တော့တာနဲ့ အဆောင်ပဲပြန်ရတော့မဲ့အခြအနေရောက်နေစဉ်မှာ
သူနဲ့အလုပ်အတူလာတဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သန်းဇော်ကဘောပွဲမဖြစ်လဲ ငါတို့ စက်ရုံဝန်းထဲမှာ ခြင်းဝိုင်းရှိတယ် ပျင်းရင်လိုက်ခဲ့ကွာ ဆွယ်နေတာနဲ့ ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်း ခေါ်တဲ့ဆီလိုက်သွားမိသည်။ဟိုရောက်တော့ သူပါ ခြင်း ဝင်ခတ်နေတုန်း ကားတစ်စီး ဝင်းထဲမောင်းဝင်လာတော့ ခြင်းဝိုင်းထဲကကောင်တစ်ယောက်ကသွားဖွင့်ပေးသည်။
ရဲလေး သူ့ သူငယ်ချင်းကိုမေးမိသည်။ သူ့နေရာကနေမျက်နာကိုမမြင်ရပေမယ့် ဒီကားက သူအမြဲစီးနေကျ ခင်ယုလွင် ရဲ့ကားဆိုတာ စက်သံကြားတာနဲ့ တန်းသိသည်။
``ဘယ်သူလဲ သန်းဇော် ´´
``ကိုယ်နဲ့မဆိုင်ပါဘူးကွာ ငါတို့ ဘောစိစောလိုလို ဘာလိုလိုပြောနေကြတာပဲ ဟုတ်မဟုတ်တော့မသိဘူး´´
ရဲလေး သူ့သူငယ်ချင်းကိုတွေတွေကြီးကြည့်မိသည် ။ထင်မထားတဲ့အဖြေကြောင့် ခေတ္တဆွံအသွားပုံရသည် ။
``အော် …ဟုတ်လို့လား စော်ကချောလား´´
``ရေဆေးငါးကြီး မိုးဦးကျမြစ်စို့ပေါက်ကြီးလိုပဲ ငါ့ကောင်´´
ဒီစကားကို သန်းဇော်မဖြေခင် ကားဆီပဲအာရုံရောက်နေကြတဲ့ ဝိုင်းထဲက ကောင်တစ်ယောက်က ဝင်ဖြေပြီးနောက် ကျန်တဲ့သူတွေဆီကပါ တီးတိုးစကားသံတို့ဆက်တိုက်ထွက်ကျလာပြန်သည်။
``မင်းကသိလို့လား ငါ့ကောင်´´
``ဆိုပါတော့ဗျာ ကျနော် တို့ဝပ်ရှော့ကို မကြာမကြာကားလာပြင်တတ်တယ်လေ´´
``ဒါဆို အနီးကပ်တွေ့ဖူးမှာပေါ့ စော်ကြီးက ဂျောတောင့်တယ်နော် ´´
တွေ့ဖူးရုံတင်မဟုတ်ဘူး တက်ပါလိုးဖူးတယ်ကွ လို့ဖြေလိုက်ချင်တဲ့ပါးစပ်ကို ရဲလေး မနည်းပိတ်ထားရသည်။
``မဆိုးပါဘူး မိုက်ပါတယ်´´
``ဒါကြောင့်လဲ အဲ့ဒီမိုက်ခဲလေးကို ကြိုက်ဆွဲဆွဲနေတာပေါ့ တို့ဘောစိက ´´
``တိုးတိုးပြောစမ်း တင့်ဝေ ဟိုက ကြားသွားမှ မင်းမျက်နာစောက်ပတ်နဲ့လာပွတ်နေအုံးမယ်´´
``ဒါမျိုးစော်လေးကသာလာပွတ်လို့ကတော့
လုံးပါး ပါးသွားတဲ့အထိ အပွတ်ခံလိုက်မယ် ဂျီးမများပါဘူး တွင်းဟောင်းရေကြည်အေးမြသည်တဲ့ မင်းမကြားဘူးဖူးလား အောင်ကျော်´´
``အေးမြတယ်ဆိုရင်တော့ကောင်းတာပေါ့ တင့်ဝေရယ် တော်ကြာမအေးမြပဲ အနော်ရထာခတ်ကတွင်းပျက်ကြီးလို နခမ်းနားပန်းနားတွေပဲ့ ရွှဲ့ ပီး မှိုတက်နေတဲ့ဟာကြီးဖြစ်နေမှ အလကားနေ ဂလိုင်ခေါက်နေရပါအုံးမယ်… ခွိ´´
``ဟေ့ရောင် တွေမင်းတို့သူများသားသမီးမှိုချိုး မြစ်ချိုးပြောမယ်ဆိုတာကြီးပဲ… ဒါနဲ့ ဒီနေ့ကောင်မလေးကားပေါ်ကလဲမဆင်းပါလား ဂလုစ့် …( တံတွေးမျိုချသံ) ´´
တစ်ရောက် တစ်ပေါက်ပြောနေတဲ့ကြားထဲ ရဲလေး အများကြီး ဝင်မစပ်စုမိခဲ့ အပြန်လမ်းမှာတော့ ခေါင်းထဲ အတွေးတွေအပြည့်နဲ့အဆောင်ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင်မသိခဲ့ဖြစ်ခဲ့ရသည်။သန်းဇော် ဆီက သိခဲ့ရတာက သူတို့သူဌေးနာမည်က ဦးမင်းဇော် ဆိုတာတစ်ခုပင်…ညရောက်တော့ သမီးရီးစားစုံတွဲတွေရဲ့ပုံမှန်အလုပ်လိုဖြစ်နေတဲ့ ညဘက် လိုင်းပေါ်မှာ ချက်တင်ထိုင်ကြသလို သူလဲ အများနည်းတူ ညစဉ်လိုလို ခင်ယုလွင် နဲ့ စကားတွေပြောဖြစ်သည်။
``မောင် ဒီနေ့ကောဘောလုံးကန်ဖြစ်သေးလား´´
``မကန်ဖြစ်ဘူး ´´
ခြင်းခတ်ဖြစ်တယ်လို့လဲ ရဲလေး မဖြေမိခဲ့
``မ ရောဒီနေ့ဘယ်တွေသွားသေးလဲ ´´
``အလုပ်ကိစ္စနဲ့ လမ်း ( ……) ဘက်သွားဖြစ်တယ် အဲ့ဒါပီး အိမ်ပြန်ပေါ့ ဒီနေ့ ဘယ်မှထွေထွေထူးထူးမသွားရဘူး ´´
ခင်ယုလွင်ပြောတဲ့ လမ်း ကသူခြင်းသွားခတ်တဲ့လမ်းပဲမို့ အဲ့ဒီဆီသွားတာကိုတော့ အမှန်ပြောတာပဲလို့ ရဲလေး တွေးမိသည် ။ကျန်တဲ့ကိစ္စတွေကိုတော့ ရဲလေး ထပ်မမေးမိ သူ့အလုပ်ကိစ္စတွေကို ကိုယ်လဲ အသေးစိတ်သိတာမဟုတ် သူအကြမ်းဖျင်သိတာ ခင်ယုလွင် ရှယ်ယာဝင်ထားတဲ့ လုပ်ငန်း သုံးလေးခုလောက်ရှိပြီး မီတင်တွေသွားရတယ် စာရင်းသွားစစ်ရတယ် ဒီလောက်ပဲ သူသိသည် ။
ဆက်ပီး တခြားရောက်ရာပေါက်ရာတွေပြောဖြစ်ပေမဲ့ ဦးမင်းဇော် နဲ့အကြောင်းကိုရဲလေး ယောင်လို့တောင်မဟမိခဲ့… မနက်ဖြန် တွေဖို့သာ သူ့ စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ချိန်းလိုက်မိသည်…
``ဂွတ်နိုက်… မ …မနက်ဖြန် ဖင်လာခံအုံး ´´
``အွန်း ( ရိုင်းတာ) 😜 ´´
ခင်ယုလွင်ဆီက အဲ့ဒီစာကြောင်းလေးသူ့ဆီရောက်ပြီးတော့ ရဲလေး ဂွကြားက မာဆတ်ဆတ်ဖြစ်ချင်လာလို့ အချိုသပ်ထားရသေးသည် ။
``ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း မနက်ဖြန်ကျမှ မင်းအစာနဲ့ပေးတွေ့မယ်´´
ကျန်တဲ့ မရေမရာအကြောင်းတွေ တောင်တောင်အီအီလျောက်တွေးပြီး အပူပေးမနေတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်တော့သည်။
နောက်တစ်ရက် ...
ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် ပြောပီး ဝင်သွားတဲ့ ခင်ယုလွင် ကိုစောင့်နေရတာ ရဲလေးစိတ်မရှည်တာ နဲ့ အဝတ်အစားတွေချွတ်ချထားခဲ့ပြီး စေ့ရုံသာစေ့ထားတဲ့ တံခါးဆွဲဖွင့်ပီး သူပါလိုက်ဝင်လာသည်…သူ့ကိုမြင်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးဆပ်ပြာမြှပ်တွေနဲ့ဖွေးနေတဲ့ ခင်ယုလွင်က ရေစိုနေတဲ့ဆံပင်တွေကို တစ်ချက်ခါရမ်းလိုက်ရင် ပြောလာသည်။
``ရေချိုးမလို့လား ချိုးခဲ့ပြီဆို´´
``မ… ကိုဆပ်ပြာတိုက်ပေးမလို့ဝင်လာတာ´´
ပြောပီး ရဲလေးက ခါးကနေ ဆွဲဖက်လိုက်တော့ သူ့ဒုတ်က ခင်ယုလွင် ဗိုက်ကိုသွားထောက်မိသည်။
``ဘာတွေလောနေတာလဲ မောင် ဇာတ်ကားကြည့်လာလို့လား ´´
``မနေ့ကထဲက လုပ်ဖြဲ လုပ်ခွဲချင်နေတာ´´
အဲ့လိုပြောပြီး မနေ့က ခြင်းဝိုင်းကကောင်တွေပြောနေကြတဲ့စကားတွေ ရဲလေး နားထဲပြန်ကြားယောင်သလိုဖြစ်လာမိသည်။ဒါကြောင့်မို့လို သူ ဒီစကားထွက်သွားသလားဆိုတာကိုတော့ မစဉ်းစားမိ။
ရေနဲ့ ဆပ်ပြာမြှပ်တွေ ရောပီး တင်ပါးဖောင်းဖောင်းကားကားကြီးပေါ်စီးကျနေတာကြည့်ပီး အောက်ကဒုတ်က သွေးတိုးလာတာနဲ့ လက်ဝါးနဲ့ ဖောင်းခနဲ့တစ်ချက်ဆော်ပီး လက်ခလည်ကို ဖင်ထဲ အားစိုက်ထိုးထည့်တာ ဆပ်ပြာမြှပ်အကူအညီနဲ့ လျောခနဲလွယ်လွယ်ကူကူဝင်သွားပြီး ဇိ ခနဲ အသံထွက်သွားသည်။
``အားးး မောင်´´
``ဘာလဲ… မ´´
``တအားကြီးမလုပ်နဲ့လေ အဲ့ဟာကမလုပ်တာကြာပြီ´´
ဒါတော့ ဟုတ်သည် ။ ဒီနောက်ပိုင်းအရှေ့ကပဲအဝင်များပီး အနောက်တံခါးကို သူမေ့လျော့နေခဲ့သည်။ခင်ယုလွင်က သူ့ပေါက်ကြားထောက်နေတဲ့ ရဲလေး ဒုတ်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေပီး ရဲလေးကို ကစ်ဆင်လာဆွဲသည်။
ရဲလေးကလဲ ဖင်ထဲလက်ထိုးမွှေတော်တော်လေးကြာလာတော့ ခင်ယုလွင် မရိုးမယွဖြစ်လာပြီး သူ့ဖင်ထဲကရဲလေးလက်ကိုဆွဲဖယ်ကာပေါင်တချောင်း ဘိုထိုင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ရဲလေးက မျက်နာချင်းဆိုင်အနေအထားကနေ ဒူးအနည်းငယ်ညွှတ်လို့ စောက်ပတ်ထဲ ကော့ထိုးထည့်သည်။
မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ထိ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်နည်းလမ်းမှန်ဆိုတဲ့အတိုင်း သွားနေတုန်း ခင်ယုလွင် ဒူးတွေတုန်လာပီး ထွက်သွားပုံရသည်။နှပ်ထားတဲ့အရှိန်ကြောင့်လားတော့မသိ ပီးတဲ့သူကပီးပေမဲ့ ကိုယ်ကလိုသေးတာကြောင့် မျက်နာချင်းဆိုင်နေရာယူထားရာကနေ နံရံဖက်လက်ထောင်ကုန်းခိုင်းပီး ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ… မကြာခင်မှာပဲ သူ့အရည်တွေ ခင်ယုလွင် ကိုယ်ထဲပန်းထည့်ပစ်တော့သည်။
ပထမတစ်ချီအပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ကုတင်ပေါ်အနားယူနေ တုန်း ရဲလေး ဘက်ကစကားစလာသည်။
``မ … အရင်ကရည်းစားထားဖူးလား´´
``ဟင် ´´
သူ့လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းခုအိပ်နေရာက ခင်ယုလွင် မျက်နာလေးမော့လာသည်။
``တစ်ယောက်ထားဖူးတယ်လေ အဲ့ဒါမောင့်ကိုပြောဖူးသားပဲ အခုမှရုတ်တရက်ကြီးဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ´´
``ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး သိချင်ရုံပါ တကယ်တစ်ယောက်ထဲပေါ့´´
``အင်း´´
သူနဲ့စဖြစ်တုန်းက ခင်ယုလွင် အပျိုလား အအိုလားတွေ ရဲလေး သတိမထားမိခဲ့ မိန်းမမြင်တိုင်း မှန်းထုချင်နေတဲ့အရွှယ်ပီပီ အဓိကပစ်မှတ် မိန်းမချရဖို့သာစိတ်ဝင်စားပီး ပျိုတာ အိုတာတွေ ခေါင်းထဲယောင်လို့တောင်ရှိခဲ့တာ မဟုတ်တဲ့လူက ကိုယ်တစ်နှစ်လောက် ဘွတ် လာတဲ့ မိန်းမ အခုမှ အပျိုဟုတ်မဟုတ်သိချင်နေတဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို တွေးမိတော့ ရီချင်သလို ဖြစ်လာပြန်သည်…။
``ဒါနဲ့လေ… မ … မောင် နဲ့ ဘယ်အချိန်ထိတွဲမှာလဲ နောက်ထပ်ရီးစားထားဖို့ကော အစီအစဉ်ရှိလား´´
``မောင် ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ ´´
``ဘာမှမဖြစ်ဘူး တစ်ခါတလေတွေးမိတာလေးတွေမေးကြည့်တာ ´´
``နောက်ရီးစားထားဖို့လဲအစီအစဉ်မရှိဘူး ရှေ့ရီးစားထားဖို့လဲအစီအစဉ်မရှိဘူး …မ… တို့နှစ်ယောက်အခုလို တစ်သက်လုံး အဆင်ပြေသွားဖို့အရေးကြီးတာပဲမဟုတ်လား ´´
``ဟုတ်ပါပြီ … ဒါနဲ့… မ… အလုပ်တွေကောအဆင်ပြေလား´´
``အားလုံးအဆင်ပြေတယ် အော် အလုပ်ဆိုလို့ ပြောရအုံးမယ်´´
``ဘာများလဲ´´
``မ …အလုပ်တွေပါးသွားရင် ခရီးထွက်မလားလို့စဉ်းစားနေတာ´´
``ဘယ်ကိုလဲ ဘယ်သူနဲ့လဲ´´
``မောင်နဲ့လေ ဘယ်သူနဲ့ရမှာလဲ ´´
``နှစ်ယောက်ထဲလား´´
``အင်းပေါ့´´
``မ… ဘက်ကအဆင်ပြေပါ့မလား နှစ်ယောက်ထဲ အကြာကြီးသွားမှာဆိုတော့လေ´´
``သူများကိုမပြောပါနဲ့ အလုပ်လုပ်နေတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပါ ကျုပ်အိမ်ကလူတွေအကြောင်း ခင်ဗျား သိသင့်သလောက်သိတာပဲ ခင်ဗျားကိုပဲပြောရမှာ ´´
``အင်း ဟုတ်တယ် မောင့်အလုပ်ကအကြာကြီးနားလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး´´
``နားမရရင် ထွက်လိုက် အလုပ်မရှားဘူး …မ …ရှာပေးမယ် အလုပ်တွေပေါတယ် ´´
``ပေါ်ပေမဲ့ ရအုံးမှလေ´´
``ဒီမှာ ကျမ ရှင့်ကို တစ်သက်လုံးတင်ကျွေးထားနိုင်တယ်နော် ´´
သံသယတွေကို ဘေးထားလို့ ဟုတ်သော်ရှိ မဟုတ်သော်ရှိ ကိုယ့်ရီးစားဆီက ဒီလိုစကားမျိုးကြားရတာ ပုရိသတိုင်း တဒင်္ဂတော့ ကျေနပ်ကြည်နူးမိမည်ထင်ပါသည်။
``ဟုတ်သားပဲ တခြားဆီမလုပ်ချင်တောင်… မ …အလုပ်မှာ ဝင်လုပ်လို့ရတာပဲနော့´´
``ဒါပေါ့… အဲ့ဒါပြောတာပေါ့´´
``ဒါပေမယ့် မကောင်းပါဘူး …မ…ဆီမှာဝင်လုပ်ဖိူ့ရာက´´
``ဟယ် ဘာဖြစ်လို့တုန်း´´
``စဉ်းစားကြည့်လေဗျာ ကိုယ်လုပ်နေတဲ့အလုပ်က ပိုင်ရှင်ကို သူ့ဝန်ထမ်းက တက်တက်လိုးနေတာ သိသွားရင် ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းတွေဖြစ်ကုန်ပါ့မယ်´´
``ခ်ခ် …အဲ့တော့လဲ မသိအောင်ခိုးလိုးပေါ့နော်… ဟီးး´´
``အခုတော့ ပေါ်တင်လိုးအုံးမယ်ဗျာ´´
ပြောပီး ခင်ယုလွင် တင်ပါးကြီးကို သူ့ဖက်ဆွဲကပ်မလို့လုပ်တုန်း ဖုံးဝင်းလာတာကြောင့် ရဲလေး တန့်သွားရသည် ။ သူ့ဖုံးတော့မဟုတ်…ဘယ်သူလဲမသိဘူး ဆိုပီး ခင်ယုလွင်က ဖုံးကောက်ကိုင်ကာ ၅ မိနစ်လောက်ကြာအောင် ပြောအပြီးမှာတော့ … မ… အလုပ်ကိစ္စသွားစရာပေါ်လာလို့ သွားစို့မောင် မောင့်အဆောင်အရင်လိုက်ပို့ပေးမယ် ပြောပေမယ့် ရဲလေးက အရေးကြီးရင်… မ… သွားနှင့် မောင် တက်စီ ငှားပီးပြန်လိုက်မယ် ဆိုတော့ ခင်ယုလွင် တစ်ချက်စဉ်းစားသလိုပြုပြီးမှ ဒါဆိုရင် မောင်အဲ့လိုပဲသွားလိုက်ပေါ့… မ… သွားရမှာဝေးတယ် ဆိုတာနဲ့ အခန်းခရှင်း…ဟိုတယ်ရှေ့ကနေ ခင်ယုလွင်ကားနဲ့အရင်ထွက်သွားပြီးမှ ရဲလေးလဲ ပြန်စရာတက်စီရှာရတော့သည်။
အခန့်သင့်စွာပဲ ဟိုတယ် နဲ့မျက်နာချင်းဆိုင်ရှေ့ဘက်လမ်းဘေးမှာဘရပ်ထားတဲ့ သုံးဘီးမီနီအိုးဝေတစ်စီး သူ့ကိုမြင်သွားပီး လက်လှမ်းပြတာ နဲ့ လက်ယက်ခေါ်လိုက်သည်။
``ညီလေး ဘယ်သွားချင်လဲ ´´
``မိန်းထဲ ´´
သူ့အဆောင် လိပ်စာပြောပီး ရဲလေး တက်ထိုင်လိုက်သည် ။
``ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟ စော်ကကျကားနဲ့ပြန်သွားပီး ငါ့ညီကတော့ တက်စီငှားပြန်ရတယ်ဆိုတော့´´
``သူ့အလုပ်ကိစ္စ အရေးကြီးလာလို့ပါ သွားရမယ့်နေရာလဲမတူတာနဲ့ ဆင်းနေခဲ့တာ ´´
``ချောသားပဲကွ ငါ့ညီစော်က´´
``ခင်ဗျား မြင်လိုက်လား ´´
``ညီလေးတို့အလာထဲက အကိုကဒီနားမှာရှိတယ် ညီလေးစော်မျက်နာကိုတော့ အခုအထွက်မှမြင်တာပါ´´
``အော် …ဒီအနားအမြဲရှိတယ်ပေါ့´´
``အဲ့လိုလဲမဟုတ်ပါဘူးကွာ…ကျောင်းသားပဲလား ငါ့ညီက´´
``ပီးသွားပါပြီ …အလုပ်ဝင်လုပ်နေတာ´´
``ဟုတ်လား… ဘယ်မှာလုပ်တာလဲ အဆင်ပြေလား´´
``မဆိုးပါဘူး ကားပြင်တဲ့အပိုင်းစိတ်ဝင်စားလို့ ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာဝင်လုပ်နေတာ´´
တစ်လမ်းလုံး လေပစ်လာတဲ့ တက်စီသမားက သူ့ ကိုအဆောင်ပို့လို့အပြီး ပြန်ခါနီးမှာ ကိုယ့်နာမည် က ပိုင်စိုး ကိုယ့်ဖူံးနံပါတ် မှတ်ထားလေ …လိုအပ်ရင်ဖုံးဆက်လိုက်ဆိုတာ နဲ့ ရဲလေး ဝတ်ကျေတန်းကျေ မှတ်ထားလိုက်သည်။ စိတ်ထဲကတော့ လီးမှ မခေါ်ဘူး စကားများတဲ့ကောင်ဟုတွေးမိသည် ။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ နောက်ရက်တွေမှာ ပိုင်စိုး ဆိုတဲ့ လူကို သူ့ အလုပ် နဲ့ အဆောင်သွားတဲ့လမ်းကြောင်းမှာ မကြာခဏဆိုသလို တွေ့လာရသည်။တစ်ရက် ခင်ယုလွင် လာမကြိုနိုင်တဲ့နေ့မှာ သူ့သူငယ်ချင်းကလဲ သူအလုပ်ဆင်းတာနဲနဲနောက်ကျမယ် ဆိုတာနဲ့ တက်စီပဲငှားပြန်ရမလား သူငယ်ချင်းပဲစောင့်ရမလား ချည်တုံချတုံဖြစ်နေတုန်း ပိုင်စိုး ဆိုတဲ့လူ ရောက်ချလာသည်။
``ဟာ… ညီလေး ဘာစောင့်နေတာလဲ ပြန်စရာမရှိရင် တက်ကွာ ´´
နားငြီးမခံနိုင်တာနဲ့ မလိုက်ချင်လို့ နေပါစေ ကျနော် ပိုက်ဆံမပါဘူး ပြောတာလဲ နားမလည်ဘူး မပါရင်နောက်ရက်မှ ပေး လာတက် ဆိုပီးအတင်းခေါ်နေတာကြောင့် ရဲလေး ပိုင်စိုးနဲ့ ပါသွားရပြန်သည်။
``ဆိုင်ကယ်မရှိဘူးလားဟ´´
``ဆိုင်ကယ်ကရှိတယ်ဗျ သူငယ်ချင်းတစ်ရောက်နဲ့ လမ်းကြုံလို့သူနဲ့ပဲသွားနေတာ ဒီနေ့အဲ့ကောင်အလုပ်နောက်ကျလို့စောင့်နေတုန်း ခင်များရောက်လာတာပဲ´´
``ဒါများကွာ မင်းစော်လာကြိုခိုင်းပေါ့´´
``အားရင်သူလာကြိုနေကျပါ အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ဆိုတော့ နေ့တိုင်းတော့မလာနိုင်ဘူးလေ´´
`` အင်း ဒါလဲဟုတ်တာပဲ…ထမင်းကောစားပီပီလား´´
``ဘယ်စားရသေးမလဲဗျာ ခုမှအလုပ်ပီးတာကို´´
``ငါလဲမစားရသေးဘူး တစ်ဆိုင်ဆိုင်ဝင်လိုက်မယ်လေ´´
``သဘောဗျာ´´
အဆောင်ရောက်ရင်လဲ ပြန်ထွက်စားရမှာကြောင့်မထူးတာနဲ့ ရဲလေး လက်ခံလိုက်သည် ။အဲ့ဒီမှာဖြစ်ချင်တော့ ရဲလေး သူငယ်ချင်းသန်းဇော်က သူမနက်ဖြန် ခရီထွက်ရအုံးမယ် ဆိုတဲ့အကြောင်းဖုံးဆက်ပြောလာတာကို ပိုင်စိုး ရိပ်မိသွားပုံရသည်။ မင်းသူငယ်ချင်းမရှိရင် မနက်ဖြန် ငါနဲ့လိုက်ခဲ့ လမ်းကြုံတယ် ဇွတ်ခေါ်နေတာကို အစက ငြင်းမလို့လုပ်မိပေမယ့် ထမင်းကျွေးထားတဲ့မျက်နာကြောင့် ဒါဆိုလဲလာခေါ်ဗျာ လို့ပဲပြောလိုက်ရပြန်သည်။
ဒါနဲ့ပဲ နောက်နေ့ ပိုင်စိုး သုံးဘီး နဲ့ ရဲလေး အလုပ် သွားဖြစ်သည်။အပြန်ကျတော့လဲ သူတောင်မဆင်းသေးဘူး ကြိုရောက်နှင့်နေတာကြောင့် ပါသွားပြန်သည် ။
``ခင်ဗျား အလုပ်သိမ်းတာလား အစောကြီးပါလား ကိုပိုင်စိုး´´
``ဒီနေ့သိပ်အဆင်မပြေတာနဲ့စောစောသိမ်းလာတာကွ မင်းစော်ဒီနေ့လဲမအားဘူးပေါ့´´
``မနက်ဖြန်လဲအားမှာမဟုတ်ဘူး ´´
``ဟုတ်လား ´´
`` သူကကိုယ့်ထက်အလုပ်များတဲ့လူလေ´´
``ငါစဉ်းစားနေတာကွ ´´
``ဘာကိုလဲဗျ´´
``မင်းကို ပြောသင့်မပြောသင့်ဆိုတာ´´
``အဆန်းပါလား ပြောကြည့်ပေါ့ ရပါတယ်´´
``မင်းစော် အကြောင်းလေ´´
ရဲလေး နားရွှက်ထောင်လာသည်။
``ပြောပါအုံး ဘာပြောမှာတုန်း ´´
``မင်း စိတ်မဆိုနဲ့ကွာ စိတ်လဲမတိုနဲ့ အဲ့ဒါဆို ငါပြောမယ်´´
``ပြောမှာသာပြောပါဗျာ´´
``မင်းစော်နာမည်ဘယ်သူ´´
``ခင်ယုလွင်´´
``အေးအး… သူကလေ ဘယ်လိုပြောရမလဲကွာ… ဦးမင်းဇော် ဆိုတဲ့ဘဲကြီးတစ်ဗွေ ခေါ်ဖြုတ်နေကျစော်လို့ကြားတယ်နော်´´
``ခင်ဗျား ဘယ်ကကြားလာတာလဲ ´´
``အဲ့ဒါအရေးမကြီးဘူး ရဲလေး မှန်မမှန်ပဲအရေးကြီးတာ မင်းမယုံရင်စုံစမ်းကြည့်ပေါ့ ´´
``အခုလိုအသိပေးတာ ကျေးဇူးပဲဗျာ နောက်တော့ စုံစမ်းသင့်ရင်စုံစမ်းရမှာပေါ့´´
ဒီလူက ဦးမင်းဇော်ကို ဘယ်လိုသိတာလဲ ခြင်းဝိုင်းကလူတွေနဲ့များသိနေတာလား စသဖြင့် တွေးမိသည်။နောက် လေး ငါး ရက်အတွင်း သူ နဲ့ ပိုင်စိုး မတွေ့ဖြစ်တော့ပြန်… အဲ့ဒီအတောအတွင်း ရဲလေး ခင်ယုလွင် နဲ့ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ဆုံဖြစ်ကြသည်။ဆုံးတိုင်းလဲ ဆော်ဖြစ်ကြသည် ။
ဒီအချိန်ထိ ဖြစ်နေတဲ့သံသယကို ထုတ်မမေးမိသေး…။တစ်ရက် မှောင်စပျိုးခါနီး ရဲလေး သူ့ အဆောင်ကနေ ဆိုင်ကယ်နဲ့ မြို့ထဲထွက်လာတုန်း လမ်းမှာ ပိုင်စိုး သုံးဘီးပေါ်မှာ ခင်ယုလွင် ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။သူ့ကို တော့ မြင်ပုံမပေါ်ကြ …မ… က ပိုင်စိုး သုံးဘီးပေါ်ဘယ်လိုရောက်နေတာတုန်း သူ့မှာကားတွေရှိရဲ့သားနဲ့ အခုလိုတွေ့လိုက်ရတော့ တမျိုးဖြစ်နေတာနဲ့ ခပ်ခွာခွာကနေ မသိမသာ နောက်ကလိုက်ခဲ့မိသည်။
သုံးဘီးလေး ကတော်တော်နဲ့ရပ်မသွား…။လိုက်ရင်း …လိုက်ရင်း တဖြည်းဖြည်း လူပြတ်လာတာကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်းအကဲခတ်ကြည့်တော့ မြို့စွန် မရောက်တရောက်က တိုးချဲ့ကွက်သစ်တွေဆီရောက်လာမှန်းသတိထားမိလာသည်။
ဒီဘက်တွေက ဂရံမြေမရှိတဲ့ လယ် မြေတွေကို အကွက်ရိုက်ခြံခတ်ရောင်းကြတဲ့နေရာတွေဆိုတာရဲလေး သိသည်။လူလည်းရှင်းသည် ။အိမ်ဆက်လဲခြားသည် ။လူတွေက ဈေးပေါ်တာနဲ့ ဝယ်ထားပြီး မြတ်ရင်ပြန်ရောင်းနဲ့ လူလာနေတယ်ဆိုတာ ခပ်ရှားရှားလို့ဆိုရမည်။
တစ်နေရာ အရောက် နန်းကြိုးတွေနဲ့ ခြံခတ်ထားပြီး အထဲမှာ ထရံကာဆောက်ထားတဲ့ တစ်ထပ်အိမ်သစ်လေး တစ်လုံးရှေ့မှာ ပိုင်စိုး ရဲ့သုံးဘီးကားလေး ရပ်သွားတာနဲ့တပြိုင်နက် ရဲလေး ဆိုင်ကယ်ကိုစက်ပိတ်ပစ်သည်။ပိုင်စိုးက ခြံတံခါးဆင်းဖွင့်ပီး သူ့ကားလေး မောင်းဝင်သွားတဲ့ အထိရဲလေး စောင့်ကြည့်နေသည်။
ခြံထဲမှာလှုပ်ရှားမှု့မရှိတော့ပဲ စိတ်ချရမှ သူ့ဆိုင်ကယ်ကို ခြံနဲ့မလှမ်းမကန်း မှောင်ရိပ်ကျတဲ့နေရာ ဇက်သော့ခတ်ထားခဲ့ပြီး တုံ့ဆိုင်းမနေပဲ ငါးပေသာသာလောက်သာရှိမဲ့ ခြံထဲကျော်ဝင်ကာ အိမ်နား ခြေသံလုံလုံနဲ့ လျောက်သွားလိုက်သည်။
ပိုင်စိုး နဲ့ ခင်ယုလွင် အိမ်ထဲရောက်နေကြလောက်ပြီဟုလည်းတွေးမိသည် ။ တဖြည်းဖြည်းအိမ်နဲ့နီးကပ်လာချိန် ဖျက်ခနဲ လင်းထိန်လာတာကြောင့် အမြန်ဝပ်ချလိုက်ရသည် ။အိမ်ထဲကမီးတွေပွင့်လာသလို အသံသဲ့သဲ့ထွက်လာတာကြောင့် နံရံနားကပ်ကာနားထောင်ကြည့်သည်။
``ဒါနင့်အိမ်ပေါ့လေ (ခင်ယုလွင်ရဲ့အသံ)´´
``အေး ဝယ်ထားတာမကြာသေးဘူး´´
``လူမနေဘူးလား ´´
``နေဖို့မဟုတ်ဘူး ရောင်းစားဖို့ မြိုးမြိုးမြက်မြက်ရရင်ပေါ့ နင်ဝယ်ချင်လို့လား နင့်ဆိုရင်တော့ ဈေးလျော့ပေးမယ်လေ ´´
``မဝယ်ပါဘူး ဝယ်ပီးဘာလုပ်ရမှာလဲ ´´
``နင့်ဘဲနဲ့လာနှပ်ပေါ့ဟ ဟက်ဟက်´´
``ဟားဟား …ဒီလိုနေရာတော့ လာနှပ်မလားဟယ် ဟိုတယ်သွားမှာပေါ့´´
``ငါတွေ့လိုက်ပါတယ် နင်နဲ့ကောင်လေးတစ် ရောက် မိုတယ် ထဲကထွက်လာတာကို´´
`` နင်ငါ့နောက်လိုက်ချောင်းနေတာလား ´´
``မချောင်းပါဘူး တိုက်ဆိုင်သွားတာပါ´´
``နင်လျောက်မလုပ်နဲ့နော် ငါ အဲ့တစ်ယောက်နဲ့ကအတည်´´
ပိုင်စိုး ဘာပြောမလဲ ရဲလေး နားစွင့်နေတုန်း အသံကချက်ချင်းထွက်မလာပဲ ခဏတိတ်သွားသည်။
``အတည် ဟုတ်လား ယုလွင်´´
``အေး… ဟုတ်တယ် အတည်´´
``ထူးခြားဖြစ်စ်ပါလားဟ… ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်ဟာ ခဏစောင့်´´
``ရေရတယ်ပေါ့´´
``စက်ရေတွင်းလေ ခြံထောင့်မှာ နင်ရောချိူးအုံးမလား´´
``မချိုးတော့ဘူး ငါချိုးခဲ့ပြီး´´
``ဒါဆို ခဏစောင့် ´´
တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ ရဲလေး နောက်တစ်ကြိမ် မြေပေါ်ဝပ်ချလိုက်ပြန်သည်။အရှေ့တံခါးတော့မဟုတ် အနောက်တံခါးကနေ ထွက်သွားပုံရသည်။ပိုင်စိုးထွက်သွားပီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ခင်ယုလွင်ပါ ထွက်သွားတာကြောင့် အခွင့်အရေးရတုန်း သူတို့ထွက်တဲ့အပေါက်ကနေပဲ အိမ်ထဲလှစ်ခနဲ ပြေးဝင်ကာ ပုန်းစရာနေရာရှာကြည့်သည် ။
ဖျာလေးတစ်ချပ်သာခင်းထားတဲ့ အခန်းလေး တစ်ခုသာရှိပြီး ကျန်တဲ့နေရာ ကွယ်ဝှက်ပုန်းစရာဘာပစ္စည်းမှ မရှိတာကြောင့် ရဲလေး စိတ်လေသွားသည်။ကြံရာမရတဲ့အဆုံး ခေါင်းပေါ်က ထုတ်တန်ကြီးမော့ကြည့်မိသည်။မတက်နိုင် ဒါပဲရှိတော့သည်။
ထုတ်တန်းပေါ်မတက်ခင် တံခါးပေါက်ဘေးကနေ အပြင်ကိုချောင်းကြည့်မိသည်။ မှောင်နေတာကြောင့် ရေသံမှလွှဲ၍ဘာမှမမြင်ရ ခြံကျယ်တာကိုပဲကျေးဇူးတင်ရမည်။လူတွေရောက်မလာခင် နံရံအသားဘောင်တန်းတွေကနေ ကုတ်ကပ်တက်ကာ အခန်းရှိရာဘက်ခြမ်းမှာ ခဏငြိမ်နေလိုက်သည်။
ရဲလေး အကြံက အပြင်ကနေအထဲဝင်လာရင် အခန်းဘက်ခြမ်းအမိုးပေါ်ကို ရုတ်တရက်မမြင်နိုင် … သူတို့ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့အချိန် အခန်းပြင်ဘက်ကို မရိပ်မိအောင် ပြန်ကူးဖို့ရာဖြစ်သည် ။မလွယ်ပေမယ့် ဒီတစ်နည်းပဲရှိသည်။ တွေ့သွားတော့လဲ ဘာဂရုစိုက်စရာလိုလဲ ရှင်းမယ် ဆိုတဲ့အကြံနဲ့ဖြစ်သည် ။သိပ်ကြာကြာမစောင့်လိုက်ရ အထဲဝင်လာတဲ့ ပိုင်စိုး အသံကြီးထွက်လာသည်။
``တော်တော်ဆာနေလား ယုလွင် ´´
``အထဲမှာတစ်ရောက်ထဲမနေရဲလို့လိုက်လာတာ လျောက်ပြောမနေနဲ့´´
``လာ…အခန်းထဲသွားမယ်´´
သူထင်ထားတဲ့သလိုဖြစ်လာတာကြောင့် အထဲသွားမယ်အသံကြားတာနဲ့ အပြင်ဘက်ကိုခြေလှမ်းဖို့အသင့်ပြင်ထားလိုက်သည်။ပိုင်စိုး အခန်းတံခါးဖွင့်ပီး ခြေတစ်လှမ်း လှမ်းလိုက်တာနဲ့ ဖြုတ်ခနဲ တစ်ဖက်ကို လှမ်းလိုက်သည်။သတိတော့ထားရသည်။ အခန့်မသင့်ရင် သေနိုင်တဲ့အမြင့်မဟုတ်ပေမဲ့ ကျိုးကန်းမဲ့ကိန်း ပင်။အခန်းထဲရောက်သွားချိန် ခင်ယုလွင် အသံကအရင်ထွက်လာသည်။
``ပိုင်စိုး ငါက ဒီဖျာပေါ်မှာကုန်းရမှာလား´´
``အေးလေ… နင်ကလဲ အိမ်အသစ်ပါဆိုမှ ဖျားပေါ်မှာမခံဘူးတာကျနေတာပဲ ကျောင်းတုန်းက လူမနေတဲ့ ထန်းတောထဲက တဲပျက်ထဲမှာတစ်ခါ နင် ငါ့ကို ခံဖူးတယ်လေ မေ့နေပြီလား´´
``ကြာပြီလေဟာ …အံ့သြလို့ပါ နင်လဲအဲ့လောက်မွှဲနေတာမှမဟုတ်ပဲ ဟိုတယ်သွားလို့ရနေတာကို ဒီခေါ်ခဲ့လို့ပါ´´
``နင့်ကို ငါ့ဝယ်ထားတဲ့အိမ်ပြချင်လို့ပါဆိုအပိုတွေပြောနေတာနဲ့ အချိန်ကုန်နေပြီ လာစမ်းပါဒီနားကို ´´
``အာ့… အသာလုပ်ပါ လဲတော့မယ်´´
ပိုင်စိုးက ခင်ယုလွင်ကို သူ့အနားဆွဲခေါပုံရသည်။အသံသာကြားရသည်။မမြင်ရလဲ ကိစ္စမရှိပေမယ့် ဇောင်းတွေနဲ့ အသားထုတ်တန်းကို အားနဲ့ကိုင်ထားရတာကြာတော့ ရဲလေး လဲမသက်သာချေ …အဲ့ဒါနဲ့ တက်လာတုန်းကနေရာကနေ သတိထားပီး ပြန်ဆင်ခဲ့သည်။
အခန်းနား ချက်ချင်းမသွားသေးပဲ ထွက်ပေါက်တံခါးဂျက်ကို အသာလေးသွားဖြုတ်ခဲ့ပီးမှ အတွင်းထဲမြင်ရတဲ့ အခန်းထရံပေါက်ကနေ အထဲကိုကြည့်မိသည်။ပိုင်စိုး ကကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်နေပြီ …လူကသာ အသားအမဲကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ လီးကတော့ အတော်မဲရှာသည် ။ဖျာပေါ်ပက်လှန်အိပ်နေတာကြောင့် လီးက ခေါင်မိုးပေါ်ထိုးချိန်ထားတဲ့ လွှတ်ကာနီး ဒုံးပျံကြီးလိုဖြစ်နေသည်။သူ့ဘေးမှာတော့ ခင်ယုလွင် ကကိုယ်လေးဘေးတစောင်းကွေးအိပ်နေရာကာ ပိုင်စိုးလီးကို ပွတ်သပ်နေသည်။
``နင် က လီးအသစ်တွေ့နေတော့ ငါ့လီးမေ့ပီပေါ့လေ´´
`` နင်လဲဘာထူးလဲ ကောင်မတစ်ယောက်နဲ့ခိုးစားနေတာ ငါမသိဘူးထင်နေလား´´
``ပြတ်သွားပီ သူနဲ့က ´´
``ဘာဖြစ်လို့ … စားရတာ ဝ လို့ထားခဲ့တာလား ´´
``အိမ်ကပေးစားတဲ့လူတဲ့လေ ယူသွားပြီ ဒရာမာတွေလာခင်းပြနေတာ နားငြီးတာနဲ့
ယူချင်ယူ မယူချင်နေအပေါက်မရှားဘူးလို့ တစ်ခွန်းပဲပြောခဲ့တာ ဟက်´´
``လုပ်စရာအပေါက်မရှိတော့လို့ ငါ့ဆီဝဲလာတာမဟုတ်လား´´
``ခွိ…အဲ့ဒါလဲအဲ့ဒါပေါ့ဟာ …ပီးတော့ ငါချဖူးတဲ့စော်တွေက နင့်လောက်ကို ပုံမလာဘူး နင်လိုလဲအထုအထောင်းမခံနိုင်ကြဘူး´´
``ဟုတ်လား ညံတာပေါ့နော်…ငါသိပါတယ် နင် အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ပြတ်သွားတာကို…ပြတ်သွားလို့လဲ နင်ခေါ်တာ လိုက်ခဲ့တာ ပေ့ါ´´
``ငါ့သာပြောတယ် နင်ကသာငါ့နောက်လိုက်ချောင်းနေတဲ့ပုံနော်´´
``ချောင်းစရာလိုပါဘူး လာလာပြောကြလွန်းလို့လေ နင့်သူငယ်ချင်းတွေ´´
``ဒီကောင်တွေနင်နဲ့ငါ့အကြောင်း သိတာမဟုတ်ဘူး အခုလို နင့်ကိုငါဆော်နေတာကိုပေါ့ စောက်တင်းတုတ်ချင်လို့သာလာပြောကြတာ …ကဲကဲ အဲ့တာတွေထားလိုက်တော့ ဝင်လိုက်ပါအုံးငါ့ပေါင်ကြားထဲ´´
ပြန်ပဲထွက်သွားရမလား… ဝင်ပဲဖမ်းရမလား …စဉ်းစားရခက်နေတဲ့ ရဲလေး အတွေးတစ်ခုဝင်လာတာနဲ့ဖုံးထုတ်ပီး အသံဖမ် းapp ဖွင့်ထားလိုက်သည်။အခန်းတံခါးဆီ ကြည့်မိတော့ အတွင်းထဲက ျက်ထိုးမထားတာကိုတွေ့ရသည် ။အိမ်မကြီးတံခါး ပိတ်ထားလို့ အတွင်းတံခါးဖွင့်ထားပုံရသည်။တံခါးက အနည်းငယ်ဟနေသည်။
သူအထဲကိုပြန်ကြည့်မိတဲ့အချိန် ပိုင်စိုးက မျက်စိမှိတ်ကာမှိန်းနေပြီး ခင်ယုလွင်ကိုယ်လေးက အောက်နဲနဲလျောသွားပြီး ပိုင်စိုးပေါင်ကြားမျက်နာအပ်ကာ ခေါင်းကနိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြစ်နေတာကြောင့်လီး စုပ်နေပြီဆိုတာ ရဲလေး သိလိုက်သည်။အဝတ်အစားတွေကတော့ ရှိတုန်းပင်…
``စုပ်စုပ်… (ဖီလ်းတက်နေတဲ့ပိုင်စိုး အသံ) ´´
ပြောပီး ပိုင်စိုးက နက်ပြောင်လက်နေတဲ့ ခင်ယုလွင် ထဘီကို ခါးပေါ်ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။ဖင်ကားကားကြီးက မီးရောင်အောက်မှာ ဝင်းပြောင်လို့နေသည်။ပိုင်စိုး ကကျန်နေသေးတဲ့ ပန်းဆီရောင် အတွင်းခံလေးကို အထက်ကနေစုကိုင်တော့ အတွင်းခံမှာ လုံးကျစ်ကျစ်လေးဖြစ်သွားပြီးအဲ့ဒါကို တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြားလွှဆွဲသလို ဆွဲနေသည်။
``ဘုန်း ´´
ပိုင်စိုးရဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကိုအားနဲ့ပစ်ရိုက်လိုက်တဲ့အသံကြီးမှာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ကာယကံရှင်တွေထက် ရဲလေး ပိုစိုးရိမ်သွားသည်။ ကြားကုန်မှဖြင့် ဘေးဘီကိုယောင်ရမ်းပီး လှည့်ကြည့်မိသည်။
``ထထ ထတော့´´
ပါးစပ်နဲ့ လီး မလွှတ်တန်း စုပ်နေတဲ့ ခင်ယုလွင်ကို ဆံပင်ကနေဆွဲမော့ကာ ပြောနေသည်။
``ဘာလဲလို့ ´´
သူစုပ်ကောင်းနေတုန်း ထခိုင်းတော့ ခင်ယုလွင်သိပ်ကျေနပ်ပုံမပေါ်… ဝဲဖျာကျနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုသိမ်းရင် ခေါင်းမော့လာသည်။
``ငါထွက်သွားလိမ့်မယ်… နင်က အသကုန်စုပ်နေတာကို´´
``ဟယ်…သူများတွေကိုလဲ ဒီလိုပဲစုပ်တာပါဟယ်´´
``အေး ငါတော့တော်ပီ အဝတ်အစားတွေချွတ်ပီး အိပ်လိုက်´´
လှဲနေရာက ကုန်းထကာ သူကိုယ့်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ဘရာစီယာတစ်ထည်သာချန်ပီအကုန်ချွတ်ကာ ပက်လက်လှန်ပေါင်ကားပေးသည်။အနေအထားကျသွားမှပိုင်စိုး… ခင်ယုလွင်ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ဝပ်ကာ လျှာစွမ်းပြတော့သည်။
``အားးလားးလားး ငတ်ပြတ်နေတဲ့ ခွေးလေးပါလား´´
``ဖာသည်မ အဲ့ခွေးလိုးတာပဲကြိုက်နေတာမဟုတ်လား´´
``ခ်ခ်… ပြောမိလို့လား´´
``ဟဲ့ …ဒါနဲ့နင်ဟိုဘဲကြီးကို ကုန်းနေတုန်းလား´´
ဟိုက် ဘာလဲဟပေါ့ ရဲလေး ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။
``ဘယ်သူကို ပြောတာလဲ နာမည်တပ်ပြော´´
စောက်ပတ်ယက်တာ မှိန်းခံနေရာက ခင်ယုလွင် အိပ်ချင်မူးတူးအသံမျိုးနဲ့ပြန်မေးသည်။
``ဦးမင်းဇော် လေ´´
``ငါသူနဲ့မတွေ့တာကြာပြီ ´´
``ဘာဖြစ်လို့ ´´
ပိုင်စိုးက လျှက်လိုက်မေးလိုက်လုပ်နေသည်။
``မတွေ့ချင်တော့လို့ ပေါ့´´
``ဒါနဲ့ နင့်ကောင် ရဲလေး ကောဘယ်လိုလဲ နင့်ကိုကောင်းကောင်းမှဖြုတ်ပေးနိုင်ရဲ့လား´´
``သူလဲ မဆိုးပါဘူး … အားးးးးးသေပါဘီ´´
မပြောမဆို စောက်ပတ် ထဲလျှပ်တစ်ပြက် ဆောင့်ထည့်လိုက်တဲ့ ပိုင်စိုး လီးဒဏ်ကြောင့် ခင်ယုလွင် အငိုက်မိသွားသည်။
``မြန်လိုက်တာနော် လျှာကနေ လီးပြောင်းတာ´´
``ဘာသေပါဘီလဲ လီးပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်လောက် လိုးတာခံလာတဲ့စောက်ပတ်က´´
``နင်ကလဲ အဲ့လောက်လဲ မများပါဘူးဟာ´´
``စွပ်စွပ် ဗျစ် ဗျစ် အင့် အင့် အာ့ အားးး´´
အသံတွေ စထွက်လာသည်။ခင်ယုလွင် သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်း ဘေးကို တန်းနေအောင်တွန်းကားခံထားရပီး အရှိန်နဲ့ ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ ခံနေရသည် ။
``ကောင်မ နင့်စောက်ပတ် နဲနဲတောင် ကျယ်လာသလိုပဲ ´´
``နင့်လီးကကျုံ့သွားတာနေမှာပါ သူများတွေအဲ့လိုမပြောပါဘူး … အာ့´´
``ဖာသည်မ လီးကြိုက်တဲ့ကောင်မ´´
``အင့် …အင့် … သေစမ်း´´
ဖင်ကြီးကြွကြွကာ ကိုယ်လုံးအားပါသုံးပီး အားကုန်ထုတ် လီးဆုံးအောင် စောက်ခေါင်းထဲဆောင့်ထည့်သည်။အနေအထားက ခုဏကလို ပေါင်တွေဘေးတန်းနေတာမဟုတ်တော့ပဲ ပိုင်စိုးက ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်စုကိုင်ပီး ခင်ယုလွင် ရင်ဘတ်နားအထိ ပေါင်တံတွေကိုဖိချထားပီး သူကအပေါ်ကနေ ကွကွကြီး ကျုံးလိုးနေသည်။
ရဲလေး မြင်ကွင်းကကြည့်ရင် ခင်ယုလွင် ဖင်ကားကားကြီးက လေထဲမြောက်နေပြီး စောက်ပတ်အမြှောင်းထဲ လီးကြီးဝင်ထွက်နေတာ မြင်သာလှသည်။သူ့စော် ဖင်ကြားက အရည်တွေစီးကျနေတာကိုပါ မြင်နေရသည်။
``ခ်ခ်… နောက်တွေ့ဖို့ရာမသေချာဘူး တွေ့တုန်း အားရအောင်ချသွား စောက်ကောင် ´´
``ပြွတ်ပြွတ် ´´
အဲ့လိုပြောလာတဲ့ ခင်ယုလွင် ပါးစပ်ကို ပိုင်စိုးကဖိစုပ်သည် ။ခင်ယုလွင်ကလဲ ပိုင်စိုး ခေါင်းကိုင်ကာ အပီအပြင်ကို ပြန်စုပ်ပေးနေသည်။
``ဟူးးးးဟားးးးအင်းးး´´
``နင်ပီးတော့မလား´´
``အင်း …နီးလာပီ ´´
ပြောပီး ပိုင်စိုးခါး လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ကာအပေါ်ကလူ ဆက်တိုက်လိုးနေတာတောင် သူကပါ အောက်ကနေ ပိုင်စိုး ပေါင်ကြား ကော့ကော့ပီး ပစ်ကပ်လာသည်။အောက်ကနေ မျက်နာလေးရှုံ့မဲ့ကာ လမ်းဆုံးရောက်ဖို့အားထုတ်နေတဲ့ ကောင်မလေးကို ဆံပင်ဆွဲမပြီး ပိုင်စိုးက သူ့လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲဝင်နေတာကို မြင်အောင်ပြသည်။
``မြင်လား ခွေးမ နင့်လင်တွေလီးနဲ့ငါ့လီး အရသားချင်းတူလား´´
နီမြန်းနေတဲ့ မျက်နာလေးနဲ့ ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးမျက်နာမော့ကြည်သည်။ပီးတော့ ပြောသည်။
``အတူတူပဲ ´´
ပြောပီး မျက်နာတံတွေးနဲ့ပါ ထွီ ခနဲထွေးပစ်ခဲ့သည်။စကားပြောနေပေမဲ့ လီးကိုလဲအနားမပေးတဲ့ ပိုင်စိုးက သူ့မျက်နာ ကို ခင်ယုလွင် မျက်နာအနားကပ်ပေးလိုက်သည်။
``ပြန်ရက် ´´
ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ သူ့တံတွေးတွေကို ခင်ယုလွင်ကပြန်ရက်ကာ ခေါင်းလေးပါ ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲပြီး ဘရာစီယာအောက်ကနေ သူ့နို့သူချေနေသည်။အဲ့သည်လို မိန်းကလေးက အရှိန်အတက်ဆုံးဖြစ်နေချိန်မှာ လိုးနေရာက ပိုင်စိုး သူ့လီးကိုစောက်ပတ်ထဲကဆွဲနှုတ်ပစ်သည်။ခင်ယုလွင် မျက်လုံးပွင့်လာပြီး စိတ်ပျက်သွားတဲ့လေသံလေးထွက်သည်။
``ဘာလဲဟာ ´´
``ထအုံး… ကုန်း´´
``ဒီချိန်မှကုန်းခိုင်းရလား´´
``အေး …ဒီအချိန်မှပဲ ကုန်းခိုင်းတာ နင်ကစောပီးသွားရင် မလုပ်ချင်တော့ဘူးတွေ ဘာတွေလုပ်နေမှာ ကြုံဖူးတယ်လေ ´´
လူးလဲ ထပီး ခင်ယုလွင် လေးဖက်ထောက်ကုန်းပေးသည်။
``မပူပါနဲ့ဟ နင်ပီးအောင်လိုးပေးမှာပါ´´
``အမယ် အထာကြီးနဲ့ နင်ပီးအောင်လုပ်မပေးလဲ လုပ်ပေးမယ့်သူတွေတပုံကြီး သဘောပေါက်´´
ဖင်ကုန်းနေရာကနေပြန်ပက်သည်။
``ဒီလောက်တောင်ဖြစ်နေတာ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေခေါလိုက်ရမလား´´
``ခေါ်လိုက်လေ… ကြာသလားလို့ နင်လာစတာနော်´´
``ဟင်းဟင်း… တော်တော်ယွတဲ့စောက်ပတ်´´
တင်ပါးကြီးနှစ်ခြမ်းဆွဲဖြဲပြီး အံကြိတ်သံကြီးနဲ့ပြောလာသည်။
``မနိုင်တော့ဘူးမလား …ခ်ခ်´´
``လာစမ်း အပေါ်ကတက်ဆောင့်´´
``ကုန်းပေးဆို´´
``စိတ်ပြောင်းသွားပြီ တက်အပေါ်ကို´´
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ခင်ယုလွင်ကို ဘေးတွန်းလွှတ်ပီး သူက အဲ့နေမှာဝင်လှဲချလိုက်သည်။ခင်ယုလွင် ချက်ချင်းဆိုသလို ပိုင်စိုးအပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ခွ ထိုင်ပီး သူ့စောက်ပတ်ဝ လီးနဲ့ချိန်ကာ ထိုင်ချသည်။
နောက်တော့ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ပိုင်စိုး ရင်ဘတ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပီး သူ့ဖင် ကားကားကြီးကို တဘုန်းဘုန်း နဲ့ဆောင့်ချတော့သည်။အားပါချက်က လဥပေါ်များ ဆောင့်ချမိရင် တက်သေမည့်ကိန်းပင်…အသံဖမ်းထားတာကို ရဲလေး ပိတ်ပစ်သည်။
စိတ်ခံစားချက်ပေါင်းစုံးတို့ရောထွေးလာသည်။ခင်ယုလွင်ကို ဆဲဆိုပေါက်ကွဲပစ်ချင်စိတ်ဖြစ်နေတာလား။ဒါလဲ မသေချာ သူ့အပေါ် ခင်ယုလွင် ဘယ်လောက်ကောင်းခဲ့တယ် ဆိုတာလဲ သူသိသည် ။ ချစ်သူတစ်ရောက်လိုကော မိသာစုဝင်တစ်ဦးလိုပါ ငွေရေးကြေးရေးကအစ ကူညီပေးခဲ့တာတွေပြောရင် ကုန်မယ်မထင်တော့ သူ့အဆောင်လခတောင် သူအမြဲပေးရတယ်မရှိ ။ သူမပဲ ပေးခဲ့တာတွေကများများဒါတွေကြောင့်ပဲ သူပြောမထွက်တာလား ဝေခွဲမရဖြစ်နေသည်။သေချာတစ်ခုကတော့ သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်က သံချောင်းဖြစ်နေပြီ …
မ… နဲ့ …မောင် တစ်သက်လုံးအဆင်ပြေသွားဖို့အရေးကြီးတာပဲမဟုတ်လား ဆိုတဲ့စကားကနားထဲ ရောက်လာပြန်သည် ။
သို့သော် လျှိုု့ဝှက်ဖုံးကွယ်ဆက်ဆံနေတဲ့ အခြေအနေမျိုးနဲ့တော့ အဆင်မပြေနိုင် လို့ ယူဆသည့်အလျောက်ထွေပြားနေတဲ့စိတ်ကို ရှင်းထုတ်ကာ ရဲလေး ဘောင်းဘီချွတ်ချလိုက်သည်။သူ့ညီတော်မောင်က စစ်ထွက်ခါနီး လှံတံတစ်လက်လို တဝင့်ဝင့်ဖြစ်လာသည်။
အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်လိုက်သော်လည်း အထဲက နှစ်ယောက်ကတော့ မွှန်နေတဲ့အရှိန်ကြောင့်လားတော့ မသိ။ သူ့ဝင်လာတာကို မမြင်ကြသေး အနေအထားကလဲ ခုဏကလို ခင်ယုလွင်က ခွထိုင် ဆောင့်ချနေတာမျိုးမဟုတ်တော့ပဲ ပိုင်စိုး ကိုယ်ပေါ် မှောက်နေပြီး နခမ်းစုပ်နေကြပုံရသည် ။ခင်ယုလွင်ကငြိမ်နေပေမဲ့ ပိုင်စိုးလီးကတော့ အောက်ကနေ စောက်ပတ်ထဲ ညှောင့်ကာကော့လိုးနေတုန်းပင်…ရဲလေး ပိုင်စိုး ပေါင်ကြား ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ကာခင်ယုလွင် ဖင်အနောက်နေရာယူလိုက်သည်။လက်ကလဲ တင်ပါးကြီးပေါ်အသာလေးတင်လိုက်ချိန် ခင်ယုလွင် ဆတ်ခနဲခေါင်းလှည့်လာသည်။
`` မောင်´´
ခင်ယုလွင်ရဲ့ အသံနဲ့အတူ အောက်က ပိုင်စိုးပါလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာတော့ ခင်ယုလွင် ခါးပေါ် ကသူ့လက်ကို ပိုအားထည့်ဖိထားပီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ လက်ကာပြလိုက်သည်။
``နေနေ အသာနေ မထနဲ့ မထနဲ့´´
လက်ကလဲအတင်းဖိထားသည်။
``ဟေ့လူ ကိုပိုင်စိုး´´
``ရဲလေး မင်းဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ´´
``အဲ့ဒါအရေးမကြီးဘူး ကျုပ်ရောက်တာ ခင်ဗျားတို့နဲ့အတူတူပဲ ´´
ခင်ယုလွင်က ပိုင်စိုးအပေါ်ကနေ ဆင်မလို့ လုပ်နေလို့ ရဲလေး သူ့ခါးကို ထပ်ပီးအားထည့်ဖိထားလိုက်သည်။
``မ …အသာနေပါဆို ´´
ရဲလေးက လေသံအေးအေးနဲ့ပဲပြောသည်။
``ခင်ဗျား ကျုပ်ကို ပြောဖို့မေ့နေတာထင်တယ် ကိုပိုင်စိုး ´´
``ဘာကိုလဲဟ´´
``ဦးဇော်မင်း က မ ကိုခေါ်ခေါ်ဖြုတ်တယ်ဆိုတာပဲပြောသွားတယ်လေ ခင်ဗျား အခုလိုခေါ်ဖြုတ်တာကျပြောမသွားဘူး´´
``ငါမင်းကို ပြောဖို့အစီအစဉ်ရှိပါတယ်ကွာ.....လုံးဝမလိမ်ဖူး ဒါကြောင့်လဲ မင်းအနားကပ်ခဲ့တာပေါ့´´
ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးကို မျက်လုံးပြူးကြည့်သည်။
``ကဲပါ ဆက်ဆွဲလိုက်ရအောင် ´´
ပြောပီး ရဲလေးက သူ့လီးကိုတံတွေးဆွတ်သည်။ ခင်ယုလွင်စောက်ပတ်ထဲမှာတော့ ပိုင်စိုး လီးရှိနေတုန်း …
``မောင် …ဘာလုပ်မှာလဲကွာ´´
မျက်နာလေးက ညှိးငယ်နေတာလား တည်နေတာလား တောင်းပန်ချင်နေတာလား ဘာမှန်းမသိတဲ့မျက်နာပေးနဲ့ ခင်ယုလွင်ကမေးသည်။ ရှုးး… ဆိုပီ ရဲလေးက နခမ်းနားလက်တေ့ကာ ပြသည်။
သည့်နောက်တွင်တော့ ဒစ်ခေါင်းကို မဝင်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ဖင်ဝတေ့ကာဖိထဲ့သည်။မဝင် ချော်သွားသည်။လီးကိုမြဲမြဲကိုင်ပီး ထပ်ထိုးထည့်ပြန်သည်။ခင်ယုလွင် ပါးလေးဖောင်းသွားပြီး ရဲလေးဖက်လှည့်နေရာက ပိုင်စိုးမျက်နာပေါ် ခေါင်းစိုက်ကျသွားတော့သည်။
``ရဲလေး မင်း အနောက်ဖွင့်နေတာလား ( ပိုင်စိုး အသံ)´´
``ဖွင့်ပီးသား မရောက်တာကြာလို့ ပြန်ချော့နေရတယ် ခင်ဗျားလဲနဲနဲလှုပ်ရှားပေးလေ ဟိုမှာ ခေါင်းစိုက်သွားပြီး´´
``အော် အေးပါဟ … ယုလွင် နင်ဖင်ခံတာငါ့ကိုပြောသင့်ပါတယ်ဟာ ဘော်ဒါချင်းကို´´
``စပကိုဘော်ဒါလား… တက်လိုးနေတာ ဘော်ဒါခေါရမှာလား… အားး… ကျွတ် …ကျွတ်´´
အစမို့နာကနာ သူ့ဘဲကိုလဲတစ်ခုခုပြောထားပုံရတာနဲ့ အံကြိတ်ဖင်ခံနေရတာတောင် ခင်ယုလွင်က ပိုင်စိုးကိုရန်တွေ့နေသည်။
``ခင်ဗျားတို့တော်တော်ရင်းနှီးကြတာပဲ ကျုပ်အကုန်ကြားတယ် ပြောနေတာတွေ´´
``မ… ပြောတာနားထောင်ပေးအုံးလေ မောင်´´
``နောက်မှပြော မ ´´
စကားတပြောပြောနဲ့ နှဲ့သွင်း ဖိသွင်း ဆသွင်း ရာကနေ ရဲလေး လီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ထဲ စုံစုံမြှပ်သွားချိန်မှာ အသွင်း အထုတ်ကို ရမ်းမလုပ်သေးပဲ လီးအရင်းနားတင်ပဲ ကပ်ဖိကာဆေးကြိတ်သလို ကြိတ်ကြိတ်ချသည်။အထာသိပီးသား ဖင်မို့ ဘယ်လိုစခန်းသွားရမယ်ဆိုတာ ရဲလေး ကောင်းကောင်းသိသည်။
ခပ်ကြာကြာလေး ဒီပုံအတိုင်းလုပ်ပေးပီးမှာ ခင်ယုလွင် ဆီက ဟူးးးအင်းးးအားးး နဲ့ ခပ်တိုးတိုးညည်းသံလေးထွက်လာတော့ ဖင်ကလီးကိုလက်ခံလာပြီဆိုတာ ရိပ်မိတဲ့ ရဲလေး လီးကို ပိုပီးအပြင်ဆွဲထုတ်ကာ ဆောင့်ကြည့်သည် ။
အသုံးမပြုတာကြာလို့ အသစ်လိုဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ကညှစ်အားကောင်းကောင်းနဲ့ကို ညှစ်ယူသည်။ အထဲထိုးထည့်လိုက်တိုင်း ဖျစ်ဖျစ်ဖျစ် နဲ့မြည်သွားမှာပင် စိုရိမ်စရာဖြစ်နေသည်။ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ထိုင်ပီး ဆွဲနေတဲ့ ရဲလေး ဆောင့်ကြောင့်ပုံစံခပ်မြင့်မြင့်ခွပီး ပုံစံပြောင်းလိုး ကြည့်သည် ။
``ဟေ့လူ ကိုပိုင်စိုး ခင်ဗျားရလား´´
``ငါကရတယ် မင်းပဲ ´´
ဒီအနေအထားမှာ အောက်ကလူထက် အပေါ်ကလူကလှုပ်ရှားရပိုလွယ်တာကြောင့် ရဲလေး ပိုအားထည့်ကြည့်သည်။
အခြေအနေက မဆိုးလှ ခင်ယုလွင် လက်ခံနိုင်လောက်တဲ့အခြေအနေရောက်လာတာနဲ့ လီးကိုကျွတ်ခါနီးနီး ဆွဲနှုတ်ပီး ကျုံးဆောင့်တော့သည်။
``အားးးအင့် … အာ့… အာ့´´
ခေါင်းလေးထောင်လာသည်။အောက်က ပိုင်စိုးကလဲစောက်ပတ်ထဲကလီးကိုမကျွတ်စေရပဲ ရသလောက် ညှောင့်လိုးသည်။
``ဘုန်း´´
တင်ပါး ကားကားကြီးကို ရဲလေး လက်ဝါးစာတစ်ချက်ကျွေးပြီးခေါင်းထောင်နေတဲ့ ခင်ယုလွင် မျက်နာအနားကပ်မေးသည်။
``ခံနိုင်သေးလား´´
``ဟင်´´
``ခံနိုင်သေးလားလို့´´
``လုပ်ကြည့်လေ´´
လှည့်မကြည်ပဲပြောလာသည်။
``အောက်ကလူခင်ဗျားကောရလား´´
``သူ့ကိုမေးမနေနဲ့မောင် အပေါ်ကဆောင့်လေ သူဟာအထဲဝင်လေပဲ´´
ဒီတော့မှ ရဲလေးလဲ ခါးကနေအပိုင်ကိုင်ပီး တဘုန်းဘုန်း နဲ့ ပိတ်ဆောင့်တော့သည်။
``အားးးအင်းးအားးးအာ့… မောင်… မောင်´´
``ဟင် ဘာလဲ´´
အရှိန်ကောင်းကောင်းနဲ့ကျူံးဆောင့်နေတုန်း ခင်ယုလွင် ဆီက အသံထွက်လာပြန်သည်။
``ပိုင်စိုး ဘာတွေပြောထားသေးလဲ´´
``ဘာမှမပြောရသေးပါဘူးဆို´´
ရဲလေး မဖြေခင် ပိုင်စိုးကဝင်ဖြေသည်။
``နင့်မမေးဘူး´´
``ဦးမင်းဇော်က… မ… ကိုခေါ်ဖြုတ်တယ်တဲ့ ဒါပဲပြောတာ ´´
ဖင်ခံနေတာကိုတောင်မေ့သွားပုံရပြီး ခင်ယုလွင် သူ့အောက်က ပိုင်စိုးကို ရန်လုပ်ပြန်သည်။
``နင့်ကိုလေ စပ နဲ့မျက်နာတက်ပွတ်ချင်တာ´´
`` လာလေ လုပ်လိုက်စမ်းပါ´´
ပြီတီတီမျက်နာနှင့် ပိုင်စိုးကပြောသည်။
``သူ့ကိုပြောမနေပါနဲ… မ … သူပြောလို့ မောင် သိတာလေ မဟုတ်ရင် ဘယ်အချိန်ထိမောင့်ကို ဖုံးထားမှာလဲမသိနိုင်ဘူးလေ´´
``မဟုတ်ပါဘူးကွာ …မ …သူတို့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းအဆက်ဖြတ်နေပါပြီ´´
ဆက်ပြောလာမယ့်စကားတွေကို ရဲလေး နားမထောင်တော့ပဲ ညောင်းသလိုဖြစ်လာလို့ ပုံစံပြောင်းချင်တာနံဲ့ လီးကိုဆွဲနှုတ်ပစ်သည်။ခင်ယုလွင်ပါ ပိုင်စိုးပေါ်က ဆင်းလာသည်။
``မောင် …ဘာဖြစ်လို့လဲ´´
``ညောင်းလို့ခဏနားတာ´´
``ရဲလေး မင်းနေရာငါခဏဝင်မယ်နော်´´
ပက်လက်လှန်နေရာက ပိုင်စိုး ထလာသည်။
``ဘာကိုလဲဗျ ´´
``ငါသူ့ကို ဖင်မလိုးဖူးသေးဘူး´´
``အဲ့ဒါသူ့ကိုမေး ဖင်ကသူခံရမှာလေ´´
ရဲလေး သူ့စော်ဆီမေးငေါ့ပြသည်။
``ယုလွင်… ကုန်း …ကုန်း´´
ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးကာ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေတဲ့ ဆံပင်တွေကို အပေါ်ကိုသပ်တင်လိုက်ပီးမှ ဖျာပေါ်မှာ ကိုယ်လေးဝပ်ကာ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်သည်။ပိုင်စိုး လဲ အရင်ဆုံး တင်ပါးကြီးတွေဆွဲဖြဲပီ ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးချကာ ချော့သွင်းတာတွေ ဘာတွေလုပ်မနေတော့ပဲ တစ်ခါထဲလီးတစ်ဆုံးစိုက်ချသည်။
ခင်ယုလွင်ဆီက အားးးခနဲအော်လိုက်တဲ့ အသံစူးစူးလေးထွက်လာပြီး လက်လေးတွေက အနားကတစ်ခုခုဆီလှမ်းဆွဲလိုက်ပေမဲ့ တစ်ခန်းလုံး ဖျာတစ်ချပ်ကလွှဲပီးဘာမှာ မရှိတာကြောင့် လက်သီးလေးပဲကျစ်ကျစ်ဆုပ်ထားရရှာသည်။အောက်ကမိန်းကလေး ဘာဖြစ်ဖြစ် စိတ်ဝင်စားပုံမရတဲ့ ပိုင်စိုးက အသားကုန်ခွလိုးတော့သည်။ခင်ယုလွင်ခမျာ အမြဲမဟုတ်ပေမဲ့ တစ်ချက် တစ်ချက် ခွေးအော် ဝက်အော် ကုန်းအော်ရရှာသည်။
``တောက် ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင် ..ဖာသည်မ စောစောထဲက ဒီဖင်လိုးခွဲပစ်ရမှာ´´
ပိုင်စိုးစကားကြောင့် ခင်ယုလွင် နောက်လှည့်ကြည့်ကာ သူ့ဖင်ခွလိုးနေတဲ့ပိုင်စိုးကို အောက်နခမ်းလေးကိုက်ပီး ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒီမှာ ငါ့ဘဲရှိတယ်နော် ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးကြည့်လာသည်။ ပီးတော့ ရဲလေးကိုပါဖျက်ခနဲလှမ်းကြည့်ပီး လက်လေးထောက်ကာ ဖင်ဆက်ခံရှာသည်။
``ခဏနေတော့ ပိုင်စိုးက ရဲလေး လာ ဆိုပီးနေရာ ဖယ်ပေးသည်´´
``ခင်ဗျားမပီးသေးဘူးမဟုတ်လား´´
`` ငါကအိမ်ရှင်ပဲ ဧည့်သည်ကိုဦးစားပေးရမှာပေါ့´´
ရဲလေး အနောက်လမ်းကနေပဲပြန်ဝင်မိသည်။ဧည့်ဝတ်ကျေချင်တဲ့ ပိုင်စိုးက ရဲလေး လိုးကောင်စေရန် ဘေးကနေ ခင်ယုလွင်ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းအားကုန်ဆွဲဖြဲထားသည်မှာ ဖင်နှစ်ခြမ်း ကွဲထွက်တောမည့်ပုံပင်ဖြစ်နေသည် ။စကားများသူပီပီ ဘေးကနေလဲ တတွက်တွက်လျောက်ပြောနေသည်။
``လိုးစမ်း လိုးထား သနားလို့ကောင်းတဲ့ဖင်မဟုတ်ဘူး … ဖောင်း ´´
ရိုက်လဲရိုက်ပြန်သည်။သူတို့လုပ်သမျှကို ရှုံ့လိုက် မဲ့လိုက် မျက်နာလေးနဲ့ ခင်ယုလွင်လှည့်လှည့်ကြည့်တတ်ပေမဲ့ ဘာမှတော့ မတားဆီးခဲ့။
``ဟဲ့ …ဦးဇော်မင်း ကောနင့်ကို ဖင်လိုးလား ယုလွင် လိုးမှာပါလေ ဒီလောက်မိန်းမမြင်ရင်သွားရည်တမြားမြားကျနေတဲ့လူက မလိုးနေမလား´´
``နင့် စောက်ပေါက်ပိတ်ထားတော့ ပိုင်စိုး မဝသေးရင် ကြိုက်တဲ့အပေါက် ကြိုက်သလိုထပ်ချသွားလိုက် အပေါက်လေးတော့ပိတ်ထားပေး´´
သူလဲထွက်ခါနီးနေတာကြောင့် ကြားနေရတဲ့ စကားတွေကို ရဲလေး သိပ်အား ရုံမထားတော့ပဲ ပိုင်စိုး ဖြဲပေးထားတဲ့ ခင်ယုလွင် ဖင်ထဲသာ သွက်သွက်ကြီး အားကုန်ဆောင့်ဆောင့် ချတော့သည် ။ရေထဲက မိကျောင်း အ မြီးခတ်သလို တဘုန်းဘုန်း နဲ့ပစ်ဆောင့်ပီး အရည်တွေပါ တခါထဲ ဖင်ထဲပန်းထုတ်ပစ်သည်။
သူ့ကိုပိုင်စိုးကြည့်လာတာနဲ့ ပီးပီးချင်း လီးဆွဲနှုတ်ပီး အခန်းအပြင်ထွက်ခဲ့ကာ ဘောင်းဘီသွားဝတ်သည်။ အထဲပြန်ရောက်ချိန်မှာ ပိုင်စိုးကဘေးစောင်းလှဲနေတဲ့ ခင်ယုလွင်ကို ပေါင်တစ်ချောင်းပုခုံးပေါတင် တစ်ပေါင်ခွပုံစံနဲ့ စက်သေနတ်ပစ်သလို အဆက်မပြတ်လိုးနေပြန်သည်။
ရဲလေး အသာငုံ့ကြည့်မိသည်။ပိုင်စိုးက စောက်ပတ်ကိုပြောင်းလိုးနေသည်။အားနဲ့ပစ်ဆောင့်တာခံနေရတာမို့ လို့ သူ့ကိုယ်လေး အထက်ကိုရွှေ့ရွှေ့သွားပီး အခန်းနံရံနဲ့ တိုက်မိမလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ခင်ယုလွင်က လက်တစ်ဖက်နဲ့ နံရံကိုလှမ်းထောက်ထားသည်။
များမကြာမီ အချိန်အတွင်း မှာပင် ပိုင်စိုးမျက်နာကြီး မဲ့ရွှဲ့လာပီး သူ့ပေါင်ဂွကြားနဲ့ ခင်ယုလွင်ပေါင်ဂွကြားကို ဆွဲကပ်ကာ ခေါင်းကြီးမော့သွားတော့သည်။ပိုင်စိုး ထလာပေမယ့် ခင်ယုလွင်ကတော့ ချက်ချင်းထမလာသေး ရေထဲကငါး ကုန်ပေါ်တင်ခံထားရသလို ဟပ်ပက် ဟပ်ပက် နဲ့ ဖြစ်နေသည်။အမောပြေသွားပုံရမှ လးူလဲထလာပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ကာ သူကအရင် အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်။ရဲလေးတို့လဲ အနောက်က ကပ်လိုက်လာခဲ့သည်။အပြင်ရောက်မှ ခင်ယုလွင် ပိုင်စိုးကိုပြောသည်။
``နင် ငါ့ကိုလိုက်မပို့နဲ့တော့ ငါ ရဲလေး နဲ့ပဲပြန်လိုက်မယ်´´
ပိုင်စိုးလဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။နောက်မှဆုံမယ် ရဲလေး ဆိုပီး နှုတ်ဆက်ကာ ခြံဝအထိလိုက်ပို့သည်။ ခင်ယုလွင် ရဲလေး ဆိုင်ကယ်နောက်က ပါသွားရပြန်တော့သည်။
``မောင်… ဒီည အပြင်မှာအိပ်ရအောင်´´
``ဘာလို့လဲ´´
``အိမ်ပြန်ချင်စိတ်မရှိလို့´´
``မ… က ရလို့လား´´
``ရပါတယ် ကား ကိုသူငယ်ချင်းအိမ်မှာထားခဲ့တယ် စိတ်ချရတယ် မနက်ကျမှစောစောပြန်ပို့ပေးပေါ့ ´´
သူ့ကို ခင်ယုလွင် စကားတွေပြောချင်နေမယ်ဆိုတာ ရဲလေး ရိပ်မိသည် ။အဲ့ဒါကြောင့် သူမ ပြောသလို ဟိုတည် ဆီပဲ ဦးတည်လိုက့်သည်။ဟိုတည်ရောက်လို့ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရဲလေးမွှေ့ယာပေါ်ခြေပစ် လက်ပစ် လှဲချပစ်သည်။သူ့ဘေးကို ခင်ယုလွင်ကခွေခွေလေးဝင်အိပ်လာသည်။နှစ်ယောက်သားတော်တော်ကြာတဲ့အထိငြိမ်သက်နေကြသည် ။
``မောင်… မောင်´´
``ဟင် ´´
မျက်စိမှိတ်မှိန်းနေရာက ရဲလေး ထူးလိုက်သည်။
``အိပ်ပျော်နေပီလား´´
``မအိပ်ပါဘူး မှိန်းနေတာ ဘာပြောချင်လို့လဲ ပြောလေ´´
`` မောင်… ပိုင်စိုး နဲ့သိတာ ကြာပြီလား´´
``မကြာသေးဘူး … မ… သွားစရာရှိလို့ မောင် တက်စီးငှားပြန်တဲ့နေ့ကမှသိတာ သူ့တက်စီလေ ´´
ဘယ်ကနေ စဖြေရှင်းရမှန်းမသိဖြစ်နေပုံရတဲ့ ခင်ယုလွင် ရဲလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး ပေါင်တစ်ချောင်းကလဲ ရဲလေးကိုယ်ပေါ် ဖက်တုံးခွသလို ခွတင်လိုက်သည်။
``မ …သူတို့ကို အဆက်ဖြတ်နေပါတယ် ´´
``ပြတ်ပီလား …အဲ့ဒီတော့´´
``ပြတ်နေပီ ဦးမင်းဇော် နဲ့လဲပြတ်နေပြီ
ဟိုးတစ်ရက်ကတောင် သူ့အလုပ်ဆီလိုက်သွားပြီး …မ… နဲ့ကင်းကင်းနေပေးဖို့ သွားပြောဖြစ်သေးတယ် လူချင်းတော့ မတွေ့ခဲ့ဖူး ဖုံးဆက်ပြောလိုက်တယ်လေ´´သူမပြောတာအမှန်ဆိုရင် သူခြင်းသွားခတ်တဲ့နေ့က တွေ့ခဲ့တာဖြစ်မည်ဟုရဲလေးတွေးမိသည်။
``ဘယ်နားမှာလဲ သူ့အလုပ်က ´´
``(…) လမ်းဘက်မှာ ဂိုထောင်ပါ ရုံးခန်းကမြို့ထဲမှာ´´
ဟုတ်သည်။ရဲလေး ခင်ယုလွင်ကိုတွေ့ခဲ့တာလဲ အခုသူမပြောတဲ့လမ်းမှာပဲဆိုတော့ ဒါတော့မှန်နေပြီ ။ကျန်တာတွေ သူဘာတစ်ခုမှမသိ သူ့ဘက်ကတစ်ခုချင်းမေးလို့ရပေမဲ့သူမ ပြောတာပဲနားထောင်ချင်တာနဲ့ အသာပဲ ငြိမ်နေသည်။
``အဲ့လူနဲ့က အလုပ်အတူလုပ်ရင်းပတ်သက်မိတာပါ သူတို့တွေ… မ… အနားကပ်တယ်ကွာ ဘာလိုချင်လို့ ရောက်လာမှန်းလဲ သိတယ် ..
ပြောရရင်လေ သူတို့တွေနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့အချိန်ကဟာတွေကို မ ပြန်မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး စိတ်ထင်ရာလျောက်လုပ်ခဲ့မိတယ် မှားခဲ့တယ်လို့ဆိုရမလားပဲ ..…မ… ပြောချင်တာ မောင် နားလည်မလားတော့မသိဘူး´´
``အင်း ´´
ရဲလေး… ခေါင်ငြိ့မ်ပြသည်။တကယ်လဲ သူ နားလည်ပါသည်။အရွှယ်ရောက်ပီးသား ခေတ်လူငယ်တစ်ယောက် အနေနဲ့ အရိပ်ပြ အကောင်မြင်တတ်ပါသည်။တစ်ခုပဲရှိသည် ။အထက်မှာဆိုခဲ့သလို ထောက်ထားစရာမျက်နာတွေရှိလို့ သူတက်ထောင်မောင်းနှင်းမဖြစ်မိတာလား ဒါမှမဟုတ် အများနဲ့မတူတဲ့ ထူးဆန်းလွန်းတဲ့သံယောစဉ်မျိုးရှိနေသေးလား …ဒါကြောင့်ပဲ သူမ အနားကထွက်သွားဖို့မစဉ်းစားမိတာလား အဖြေမရှာနိုင်ဖြစ်နေသည် ။ခင်ယုလွင်က ဆက်ပြောနေသည်။
``ပိုင်စိုးနဲ့လဲ မနေ့ကမှပြန်တွေ့တာပါသူ အိမ်ဝယ်ထားတာ လိုက်ကြည့်ပီး ဝယ်လူရှိရင်စပ်ပေးအုံးဆိုတာနဲ့ ပါသွားတာပါ .. ပီးတော့ တစ်ခါထဲ …မ …နဲ့ နောက်ထပ်မပတ်သက်တော့ဖို့ပါပြောရင်းဆိုပါတော့ ဖြစ်ချင်တော့ မောင် မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ ရပ်ကွက်ကလဲလူရှင်း အိမ်ထဲလဲလူတစ်ရောက်မှမရှိဘူးလေ ……မ… ကတစ်ခြားလူတွေရှိအုံးမယ်ထင်ခဲ့တာ အိမ်နားရောက်ခါနီး မှ သူက အိမ်ထဲဘယ်သူမှမရှိဘူးတဲ့ …မ… ဝန်ခံပါတယ် သူနဲ့ကတော့ တခြားလူတွေထက် တော်တော်လေး ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိခဲ့ကြပါတယ် နောက်ပိုင်း အိမ်ထဲဖြစ်ခဲ့တာတွေတော့ မောင်မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ…မ… လဲ ဒါနောက်ဆုံးပဲလေ ပီးရင် အပြတ်ပြောခဲ့မယ်ဆိုပီး လိုက်လျောမိခဲ့တာပါ…ဟိုလေ… နောက်ပီး သူနဲ့ပြောခဲ့ဆိုခဲ့ကြတဲ့ စကားတွေကို လဲ စိတ်ထဲမထားပါနဲ့နော် …မောင် …ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး
သူနဲ့က သူငယ်ချင်းဘဝကနေဖြစ်သွားတာဆိုတော့ အဲ့လိုပဲ ပါးစပ်ထဲတွေ့ကရာ လျောက်ပြောဖြစ်ကြရုံပါ …တစ်ချို့လူတွေနဲ့ကျ အလုပ်အတူတူလုပ်နေကြတော့ ရှောင်ရခက်နေတာမျိုး တွေရှိခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ အားလုံးနဲ့ ကင်းကင်းရှင်းရှင်းဖြစ်တော့မှာပါ မောင် နားလည်ပေးနော်… နော်… မောင်…မ…တို့နှစ်ယောက် တစ်သက်လုံးအဆင်ပြေပြေနေသွားကြမယ်လေ နော်လို့´´
နောက်ဆုံးပြောသွားတဲ့စကား ဒီစကားကို ရဲလေးထပ်ကြားရပြန်ပြီ ။
``ဒါပေမဲ့… မ… ကျနော့်ကို တစ်ခုလိမ်တယ်လေ´´
``ဘာလိမ်လို့လဲ´´
``ရည်းစားတစ်ယောက်ပဲထားခဲ့တယ်ဆိုတာလေ´´
``ဟုတ်တယ်လေ ရီးစားကတစ်ယောက်ပဲ အဲ့ ဒါလဲဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူး ´´
``ဒါဆို အခု မ ပြောတဲ့လူတွေကျတော့´´
``သူတို့ကရီးစာမှမဟုတ်´´
``ရည်းစားထက်တောင် ဆိုးနေတယ်လေဗျာ´´
``မောင်ကလဲကွာ စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့ ကျေနပ်အောင်ဘာလုပ်ပေးရမလဲပြော´´
``ဘာမှလုပ်ပေးစရာမလိုဘူး ပိုင်စိုး ကအလွှတ်ပေးမယ်ထင်လား ဖာသည်မဆိုပီး ဖင်ရိုက်လိုးဖို့ ချောင်းချင်ချောင်းနေအုံးမှာ ´´
``အဲ့ကောင်က… မ …လက်မခံရင် လက်ဖျားနဲ့တောင် လာတို့ရဲတာမဟုတ်ဘူး
မပြောနဲ့တော့နော်… ထ ရေသွားချိုးရအောင်´´
သူကအရင်ထပြီး ရဲလေး ကိုဆွဲထူသည်။
``ချိုးချင်တော့ဘူး… မ …ပဲသွားချိုးတော့´´
``ဒါဆို ခဏစောင့်´´
အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ်ပီး တဘက်နံငယ်ပိုင်းလေး ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းဆီလျောက်သွားတဲ့ ခင်ယုလွင် က တံခါးဝနားအရောက်မှာ ရဲလေး ဘက်လှည့်လာပြန်သည်။
``မောင် လူတွေက ဘာသတ္တဝါတွေလဲဟင်´´
``ဟမ် … ဘာပြောတာလဲ´´
ဘယ်လိုမေးခွန်းကြီးမှန်းမသိလို့ ရဲလေးကြောင်သွားသည်။
``လူတွေက ဘာသတ္တဝါလဲလို့......ဟိုလိုလေ ပြောကြပါတယ် သွေးနွေးသတ္တဝါ သွေးအေးသတ္တဝါဆိုလား စာတွေထဲတွေ့ဖူးလို့´´
``မသိဘူးလေ ဘာလို့မေးတာလဲ …မ…ကောသိလား´´
``တခြားလူတွေတော့မသိဘူး… မောင် ကတော့ သွေးအေးသတ္တဝါပဲနေမှာပါ …ကျမက ပြတ်ပီထင်နေတာ ´´
ရီနေတာလဲမဟုတ်… ပြုံးနေတယ်ဆိုရင်လဲ ပီပီပြင်ပြင်ပြုံးတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ပြုံယောင်သမ်းနေတဲ့မျက်နာ… တစ်ဖက်လူရဲ့စိတ်ကိုခန့်မှန်းနေတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့တံခါးဘောင်လေးမှီပီ ပြောလာတဲ့ ခင်ယုလွင်စကားကို ရဲလေး တဖြည်းဖြည်း နဲ့သူ ဘာကိုရည်ရွှယ်ပီးပြောနေတယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်လာသည်။
``ထင်တယ်ပေါ့ အဲ့လို´´
``ထင်တာပဲလေ ´´
``ကြာကြာပေါင်းကြည့်… သိလာမှာပေါ့´´
``ခ်ခ် ´´
``ဒါနဲ့ နေပါအုံး မေးစရာရှိတယ်´´
``မေး ဘာမေးမလဲ မချွင်းမချန်ဖြေပေးမယ်´´
``ရွာမှာတုန်းကတော့ လီးမဲမဲကြီးတွေရွှံစရာကြီးဆို ပိုင်စိုး လီးလဲမဲတာပဲ ´´
``အင်းလေ ရွံစရာကြီးလို့ပဲပြောတာလေ ´´
ပြုံးစိစိမျက်နာပေးနဲ့ပြောလာတဲ့ သူ့စော်ကိုကြည့်ပီး ရဲလေး စိတ်ထဲမရိုးမယွဖြစ်လာသည်။သဘောကတော့ ရွှံစရာကြီးပဲ ပြောတာ မခံဘူးလို့ပြောတာမှမဟုတ်ပဲ ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပေါ့…
``မ… ဘယ်နှစ်ယောက်ကို ကုန်းခဲ့တာလဲ ´´
``ဟယ် … နဲနဲလေး သိမ်သိမ်မွှေ့မွှေ့မေးလို့မရဘူးလား´´
``ဖြေပါ ကျနော် အခုမှ ဒါတစ်ခုပဲမေးတာနော်´´
``လေးယောက်ထဲ… မောင် မပါပဲ´´
``အော် …အကောက် အဖြောင့် အစောင်း ဒုတ်စုံခဲ့တာပဲ ´´
``အဲ့လိုတွေမပြောတော့ပါနဲ့ဆို …အော်
ပြောရအုံးမယ် …မ… ရေချိုးနေတုန်း… မ…ဖုံးထဲက မက်စင်ဂျာထဲမှာပေါ့ အပေါ်ဆုံးက တစ်ယောက်ထဲဝင်ကြည့်ကြည့် ပီးရင် ဘလော့လိုက်တော့ ´´
``ဘယ်သူလဲ သူက´´
``ထွက်လာရင်ပြောမယ် ´´
ပဟေဠိလုပ်ပီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွား တော့မှ ရဲလေး သူ့စော် ပိုက်ဆံအိပ်ထဲကဖုံးထုတ်ပီး ဒေတာဖွင့်ကာ… ခင်ယုလွင်ပြောတဲ့အတိုင်း အပေါ်ဆုံးက တစ်ယောက်ထဲဝင်လိုက်သည်။
``တွေ့ချင်တယ် ကလေး လာခဲ့အုံး ´´
ဆိုတဲ့စာတိုလေးတစ်ကြောင်းနဲ့ ဗွီဗီဒီယို ဖိုင်တစ်ခု …လေးထောင့်အကွက်ထဲ လက်ညိုးထိပ်နဲ့တို့ကာ ဘာတွေပေါ်လာမလဲ စာင့်မိသည်။ဖွင့်ဖွင့်ချင်း ဘာမှပေါ်မလာသေပဲ မဲမှောင်နေရာက မွှေ့ယာထူထူကြီးခင်းထားတဲ့ ကုတင်ကြီးကြီးတစ်လုံးပေါ် မှာ မိန်းမတစ်ယောက် မှောက်ရက်အိပ်နေတဲ့ပုံ ပေါ်လာသည်။
ကင်မရာရိုက်နေတဲ့ လူက ကုတင်ပေါ်ကမိန်းကလေးအနားတိုးကပ်သွားမှ ကျောက်ကျောတုံးကြီး ရေဖြန်းထားတဲ့အတိုင်း တင်းပြောင်းကားထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကို ရဲလေး အနီးကပ်မြင်ရတော့သည်။အဲ့ဒီအချိန် ကောင်မလေးက ဦး ဗွီ ဒီယို ရိုက်နေတာလား မရိုက်ပါနဲ့ဆိုကွာ ဆိုတဲ့အသံထွက်လာမှ သူ့စော်ခင်ယုလွင်မှန်း သိတော့သည်။
`` မျက်နာမပါပါဘူးကလေးကလဲ ခဏလေးပဲ ဖင်ထောင်ပေး´´
ခင်ယုလွင် လေးဖက်ထောက်… ဖင်ထောင်ပီး လို့ အသင့်အနေအထားရောက်မှ ကင်မရာသမား ကုတင်ပေါ်တက်လာသည်။သူ့ဖင်ကြီးအနောက် ကင်မရာသမားရောက်လာတာနဲ့ ခင်ယုလွင်က သူ့တင်ပါးကြီးနှစ်ခြမ်းကို လိုးကောင်းစေရန် လက်နောက်ပစ်ကာ ဆွဲဖြဲပေးထားသည်။
ကင်မရာသမားက ကင်မရာကိုညာလက်နဲ့ကိုင်… ဘယ်လက်က သူ့လီးကိုကိုင်ပီး ခင်ယုလွင်ရဲ့ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲထိုးသိတ်ထည့်တော့သည်။ကင်မရာ ရှု့ထောင့်ပြောင်းသွားမှ ယောကျ်ားဖြစ်သူရဲ့ အောက်ပိုင်း ကိုယ်အနေအထားကိုမြင်ရတော့သည်။လူကြီးကဝမည့်ပုံပင်…ဗိုက်ဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့အနောက်ကနေပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခင်ယုလွင် ဖင်ကြီးနဲ့ ဗိုက်အိုးကြီး ရိုက်မိတဲ့အသံမှာ လှုပ်ရှားမှု့မြန်ရင် မြန်သလို ဘုန်းခနဲ ဖန်းခနဲ့ ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်လာသည်။
ဖင်နဲ့ဗိုက် ကပ်နေရာက ခွာသွားတိုင်း စောက်ပတ်ထဲကအရည်တွေအရွှဲသားနဲ့ထွက်လာတဲ့ လီးကြီးကိုလဲ အနီးကပ်ကိုရိုက်ပြထားသည်။လီးကြီးထိုးထဲ့လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်အပေါ်ယံနခမ်းသားတွေအထဲကျူံ့ဝင်သွားပုံမှာလဲ ရှင်းလင်းလှသည်။ ငါလိုးရင်ကော ဒီလိုဖြစ်လားလို့ကြုံတုန်း ရဲလေးတွေးမိလိုက်သေးသည်။
``ဖြဲထား… ဖြဲထား .. အေး …ဟုတ်ပီ အဲ့လိုလေး´´
``ကြိုက်လား ခလေး ´´
``ကြိုက်တာပေါ့ မကြိုက်ရင် အခုလိုနေ့တိုင်းလာကုန်းပါ့မလား´´
``ဗျစ်… ဗျစ်… ဗျိ ´´
`` အာ့ …အာ့´´
``ဦး… လေခိုနေတယ်ထင်တယ်နော် အသံတွေအရမ်းထွက်တာပဲ ´´
``အထဲမှာစောက်ရည်တွေများလာလို့ဖြစ်မယ် ခလေး´´
``ဦး… ခလေးနဲ့ ဦးအရင်မိန်းမနဲ့ဘယ်သူကပိုကောင်းလဲဟင်´´
``ကလေးကလဲကွာ ဘာဆိုင်လဲလို့ ခလေးကနတ်သမီးလေးဆို …ဟိုဟာကြီးက မီးကျွမ်းနေတဲ့မျောက်နာမကြီး´´
``တော်ပီလေ… ပိတ်လိုက်တော့´´
ဖုံထဲအာရုံရောက်နေတာနဲ့ သူ့ဘေး ခင်ယုလွင် ရောက်လာတာကိုတောင် ရဲလေး မသိလိုက် သူ့လက်ထဲကနေ ဖုံးကိုဆွဲယူသွားသည်။
``ဘလော့လိုက်ပါဆို… အဆုံးထိထိုင်ကြည့်နေတယ်´´
``အဲ့ဒါ ဦးမင်းဇော်လား´´
``အင်း ဟုတ်တယ် ´´
``မျက်နာပေါ်တဲ့ ဖိုင်တွေရှိသေးလား´´
``မရှိပါဘူး … ဒီတစ်ခုပဲ အဲ့လောက်အမလားလို့ ´´
ပြောရင်းနဲ့ ခင်ယုလွင်က လေးဖက်ထောက်ကာ ရဲလေး ပေါင်ကြားဝင်လာသည်။
``မောင်… ဘောင်းဘီ ချွတ်´´
ရဲလေးက ခါးပတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။စိတ်လောနေပုံရတဲ့ ခင်ယုလွင်က ခြေရင်းကနေအတင်းဆွဲချွတ်ပစ်သည်။အပေါ်က ဂျင်းဘောင်းဘီအရှည်မရှိတော့ပေမဲ့ အတွင်းခံအတိုလေးတော့ ကျန်သေးသည်။တစ်ထည်ထဲကျန်တော့တဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေးထဲ ခင်ယုလွင်က လက်နှိုက်ကာ လီးဆွဲထုတ်သည်။အားပြန်ပြည့်လာတဲ့ ရဲလေး လီးကြီးဘွားခနဲထွက်ပေါ်လာသည်။မဆိုင်းမတွ ပဲ သူမ ပါးစပ်ထဲဆွဲသွင်းကာ
ခလေးရေခဲချောင်းစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ် နဲ့အငမ်းမရစုပ်တော့သည်။လီးလုံးကိုပင့် ကာ လဥတွေကို ငုံသည်။နခမ်းနှစ်လွှာကြားညှပ်ကာလဲ ဖိဖိတတ်သေးသည်။ရဲလေး နဲနဲတောင် အောင့်သက်သက်ဖြစ်ချင်လာသည်။ဒါပေမယ့် သူ မတားမိ … နေပါစေလေ မဝရှာသေးဘူးနေမှာ ဆိုပီးလွှတ်ပေးထားသည်။အဲ့ဒီအချိန် သူ့ဖုံးဝင်လာတော့ ခင်ယုလွင် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားပုံရသည်။ကျွတ် ခနဲ့စုတ်သပ်ပီး ဖုံးကို ချက်ချင်းမကိုင်သေးပဲ နံပါတ်ကိုအရင်ကြည့်လိုက်သည်။
``မ ဘယ်သူလဲ´´
``မသိဘူး နံပါတ်အစိမ်းနဲ့´´
``ကိုင်လိုက်လေ ကျသွားအုံးမယ်´´
ခင်ယုလွင်လဲ ``အင်း ´´ဆိုပီး ဖုံးကို စပီကာပါဖွင့်လိုက်သည်။
``ဟဲလို ဘယ်သူလဲ´´
``ခလေး ဦးလေ´´
ခင်ယုလွင် ရဲလေး ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရဲလေးက
``ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ရှင်း ´´
လို့ ခပ်တိုးတိုးပြန်ပြောသည်။
``ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ဦး´´
``လေစိမ်းတွေတိုက်တာခလေးရယ် ဦးကိုတကယ်အဆက်ဖြတ်ပီလား မလာတော့ဘူးပေါ့´´
``ဟုတ်တယ် ဖြတ်ပီ ခုလဲမလာဘူး နောက်လဲ မလာတော့ဘူး နောက်တစ်ယောက်ရှာလိုက်တော့ ဒါပဲနော် ခလေးမအားဘူး ´´
``ဘာလုပ်နေလို့မအားတာလဲ အိပ်ချိန်ကြီးကို´´
``လီးစုပ်နေလို့… လီးစုပ်နေလို့မအားတာာ´´
``ဟာ… ကြွေကွဲတယ် ခလေးရာ …ပြောတော့ ဦးလီးပဲ ကြိုက်တယ် ဦးလီးပဲစုပ်မှာဆို´´
``အဲ့ဒါပလီတာ …ဦး ဒီလီးကပိုကောင်းတယ် ဒါပဲသိလား နောက်ကိုဘယ်တော့မှဖုံးမဆက်နဲ့တော့နော်´´
ဖုံးချပီး ပါဝါပါ တစ်ခါထဲပိတ်ပစ်သည်။
``ဟိုလူကြီး တော်တော်ထိသွားမဲ့ပုံပဲနော် …မ´´
ခင်ယုလွင်က မတက်နိုင်ဘူးလေ ဆိုတဲ့အထာမျိုး ပခုံးလေးတွန့်ပြသည်။
``မ… သေချာသွားပီလား ´´
``ဘာကိုလဲ မောင်´´
ရဲလေး သူ့စော်မျက်နာအကဲခတ်သလိုစိုက်ကြည့်ပီ မေးကြည့်သည်။
``ဖင်မသရမ်းတော့ဘူးဆိုတာလေ´´
``တစ်ယောက်ထဲဆီမှာတော့သရမ်းလို့ရတယ်မလား´´
ထိုသို့ပြောပီး တဆက်ထဲ ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့ တဘက်အဖြူလေး ဖြည်ချကာ လေးဖက်ထောက်ပီး ကိုယ်အရှေ့ပိုင်း ကုတင်ပေါ်ပြားနေအောင်ဝပ်ကာသူ့ဖင်ကြီးကို ထောင်ကားပေးလာသည်။
``လာလေ ´´
ရဲလေး လဲ လီးကိုင်ကာနေရာဝင်ယူသည်။
``ဖင်တော့ မလိုးနဲ့အုံး …မောင်´´
``ဘာဖြစ်လို့´´
``ကျမက ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းပဲဆွဲဖူးတာရှင့် … ခုဏကမှ လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ တစ်အိပ်ယာထဲ တစ်ချိန်ထဲဖင်ခံခဲ့ရတာလေ အီတာပေါ့´´
``ဟုတ်ပီလေ ဒီနေ့တော့ အနားပေးလိုက်ပါ့မယ်´´
စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ သူကနောက်သလိုပြောမိပေမဲ့ ခင်ယုလွင်ကတော့ မျက်နာလေးခပ်တည်တည်ဖြစ်သွားပြီးသူ့ကို
``မောင် …တခြားမိန်းမတွေမလုပ်ရဘူးနော်´´တဲ့ …
ဒီနေရာမှ သူမ အဖြစ်အပျက်တွေနဲ့နှိုင်းယှဉ် ကာ စောဒကတက်ချင်တက်လို့ရတဲ့ အခြေအနေရှိပေမဲ့ ရဲလေး ပါးစပ်က ``အင်း´´လို့ပဲဖြေခဲ့မိသည်။နောက်တော့စကားတွေများနေလို့တွင်းအောင်းဖို့ရာစောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ သူ့မြွေကြီးကို လဲ ခင်ယုလွင် စောက်ပတ်ဝနဲ့ ခေါင်းတေ့ပေးလိုက်သည်။အိစက်နူးညံ့နေတဲ့နံရံတွေကို ဖြတ်သန်းပြီး သူ့လီးကြီးက အနက်ရှုံးဆုံးထိတိုးဝင်သွားတော့သည်။
``အာရုံငါးပါးနှင့် အနီးကပ်ရင်ဆိုင်ရပါမူ ပုထုဇဉ်တို့မည်သည် ရန်သူပင် ဖြစ်လင့်ကစား ကျရှုံးတတ်သောသဘောရှိကြကုန်၏´´
ဆိုတဲ့ စကားကို သွားသတိရမိသည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်နေပါစေ သူ …နဲ့ …``မ´´…ဟာ ဘယ်တော့မှ လွယ်လွယ်နဲ့ ဝေးသွားမယ့် သူတွေမဟုတ်ဘူးဆိုတာတော့ ရဲလေး ကောင်းကောင်းသိနေသည်။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ ။
