ကံကြမ္မာ မျက်လှည့် (စ/ဆုံး)

ကံကြမ္မာ မျက်လှည့် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

အောင်အောင်သည် ဆောက်လုပ်ရေး အင်ဂျင်နီယာ ကျောင်းဆင်းခါစ အလုပ်မရှိသေးသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နွေးနွေးသည် Eco ကျောင်းပြီးခါစ ဖြစ်သည်။ ချစ်သူနှစ်ဦးမှာ အလုပ်မရှိသေးခင် အိမ်မှ သဘောမတူသဖြင့် ခိုးပြေးကြသည်။ ဘယ်သွား၍ ဘယ်လာရမှန်း မသိကြ။ နှစ်ဦးသား ပါလာသော လက်ဝတ်ရတနာများအား ထုခွဲရောင်းချကာ အောင်အောင်၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဝင်းနိုင်အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာကြသည်။ သပ်ရပ်သော နှစ်ထပ်အိမ်လေးသို့ ရောက်သော်

“ ဝင်းနိုင်ရေ ဝင်းနိုင်”

“ ဟာ အောင်အောင် အကြောင်းမကြား ဘာမကြားနဲ့”

“ အေး ငါ မိန်းမ ခိုးပြေးလာလို့။ အဲဒါ ဘယ်သွားရမှန်း မသိတာနဲ့ မင်းဆီမှာ ခဏနေမလို့ကွ။ ဒါ ငါ့ချစ်သူ နွေးနွေးတဲ့”

“ ဟားးး လန်းလှချည်လား အောင်အောင်ရ။ လာလာ အပေါ်တက်။ ခဏမဟုတ်ဘူး မင်းတို့ ပျော်သလောက်နေ ဟုတ်ပြီလား။ ငါက တစ်ကိုယ်ရည်သမားဆိုတော့ ဘာမှ အားနာစရာ မလိုပါဘူးကွာ”

ဝင်းနိုင်သည် နွေးနွေး၏ တောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်အား မျက်လုံးကျွတ်မတက် ကြည့်ရင်း အောင်အောင်တို့ကို အိမ်ပေါ်သို့ ခေါ်သွားသည်။

“ ငါတို့ ဒီနေ့ တရားရုံးမှာ လက်မှတ်ထိုးမလို့ အဲ့ဒါ မင်းကူညီပေးကွာ”

“ ok ok ငါ စီစဉ်လိုက်မယ်။ လောလောဆယ် မင်းတို့နှစ်ယောက် ရေချိုးပြီး အရံသင့်စောင့်နေ။ ငါ အခုဘဲ စာချုပ်သွားလုပ်လိုက်မယ်”

အောင်အောင်တို့ တရားရုံးတွင် လက်မှတ်ထိုးပြီး ဝင်းနိုင်၏ အိမ်တွင် Beer ပုလင်းနှင့် အမြည်းများ ဝယ်ကာ ဘက်ချလာနိုက် ကျင်းပကြသည်။

“ Cheer ငါ့ကောင်ကြီး လင်မယား အိုအောင်မင်းအောင် ပေါင်းနိုင်ပါစေ”

“ ပေးတဲ့ဆုနဲ့ ပြည့်ပါစေဗျားးး cheers”

သောက်ရင်း စားရင်းနှင့်

“ ဝင်းနိုင်ရေ ငါ့ကို အလုပ်တစ်ခု ရှာပေးကွာ”

“ မင်းက ဘယ်လိုအလုပ်မျိုး လိုချင်တာလဲကွ”

“ လောလောဆယ် ဘာဖြစ်ဖြစ်ကွာ ပိုက်ဆံရရင် ပြီးရော။ ပင်ပန်းလည်း လုပ်မှာဘဲ”

“ Ok Ok ဒါ ငါ့ကိစ္စထားလိုက် ဟုတ်ပြီလား။ ကဲ သောက်ကြစို့ Cheer”

စားသောက်ပြီးသွားသော် အောင်အောင်တို့လင်မယား ဝင်းနိုင် စီစဉ်ပေးသော အခန်းတွင် အိပ်ယာဝင်ကြသည်။

************************

“ နွေး”

“ ရှင် ကိုအောင်”

“ ကိုအောင်လေ နွေးကို သနားမိတယ်ကွယ်။ နွေးကို ခမ်းခမ်းနားနား မင်္ဂလာမဆောင်ပေးနိုင်လို့”

“ ဒါတွေ မပြောရဘူးလေ ကိုအောင်ရဲ့။ နွေးက ကိုအောင့်ကို ချစ်လို့ လိုက်လာခဲ့ပြီးပြီဘဲဟာ”

“ ချစ်လိုက်တာ နွေးရယ်”

“ ပြွတ် ပြွတ်”

အောင်အောင် နွေးနွေးကိုယ်လုံးလေးကို ထွေးပွေ့ကာ နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“ အင်းး ဟင်းးး ဟင်းးးး”

နွေးနွေးပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးကလိရင်း နွေးနွေးလျှာကို စုပ်လိုက်ရာ နွေးနွေး တဟင်းဟင်းဖြင့် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားသည်။ လျှာခြင်းကလိနေရင်း နွေးနွေး၏ အင်္ကျီလေးကို ပင့်တင်ကာ နို့အုံလေး နှစ်ဖက်ကို ဘရာဇီယာအပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ချေပေးသည်။ နွေးနွေးက အောင်အောင်ရဲ့ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားရင်း အောင်အောင့်လျှာကို စုပ်ပေးသည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

နွေးနွေး၏ ဘရာဇီယာအား ပင့်တင်လိုက်ရာ လုံးဝန်းမို့မောက်သော ရင်သားအစုံ ပေါ်လာသည်။

“ အိုး နို့လေးတွေက လှလိုက်တာ”

“ ကိုအောင်နော်”

“ ပြွတ် ပြွတ်”

“ အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး”

နို့သီးခေါင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်ကာ ကျန်နို့သီးခေါင်း တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ချေပေးလိုက်သည်။

“ အင်းး ဟင်းး ဟင်းး ဟင်းးး”

ငါးမိနစ်ခန့် နို့စို့ပြီးသွားသောအခါ နွေးနွေး၏ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ပန်းနုရောင် အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်တွင် ဖောင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ပေါ်လာသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ အပေါ်မှနေ၍ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ညှိုးဖြင့် ပွတ်ဆွဲ ကလိပေးရာ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်လာပြီး ဘောင်းဘီလေးတွင် စိုလာသည်။ အောင်အောင် နွေးနွေးနှုတ်ခမ်းလေးအား စုပ်လိုက်ရင်း လက်ကို အောက်ခံဘောင်းဘီထဲ လျှိုကာ စောက်စိလေးကို လက်ညှိုးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်တော့

“ အိ အိ အင်းးးး ဟင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းးးး”

နွေးနွေး၏ ဖင်လေး ကော့ကော့လာသည်။ အောင်အောင် နွေးနွေး၏ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ နွေးနွေး အလိုက်သင့် အိပ်ရာပေါ် လှဲအိပ်ကာ ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ အောင်အောင် အဝတ်အစားများ ချွတ်၍ နွေးနွေးပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်ကာ သူ၏ တောင်မက်နေသော လီး ဒစ်ဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် အထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ အို အဟင့်ဟင့် ကိုအောင်ရယ်”

တစ်ချက် တစ်ချက် လီးဒစ်က စောက်စိလေးကို ထိမိရာ နွေးနွေးကိုယ်လေး တွန့်တွန့်သွားသည်။ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်မြုပ်ရုံ ထည့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲက အရည်များ စိမ့်ထွက်နေ၍ ဒစ်မှာ လျှောလျှောလျှူလျှူ ဝင်သွားသည်။

“ အ… ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ကိုအောင် နွေး နာမှာကြောက်တယ်”

“ စိတ်ချပါ နွေးရယ်။ ကိုအောင် ဖြေးဖြေး လုပ်မှာပါ”

“ ဇွိ ဇွိ ဗျိ အ ကို ကိုအောင်”

နွေးနွေး အောင်အောင်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ နာလို့လား နွေး”

“ အင်း နည်းနည်းနာတယ်”

“ ဇွိ ဇွိ ပြွတ် ပြွတ် အ အ အ”

အောင်အောင် လီးဝင်သလောက်သာ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ နွေးနွေး စောက်ပတ်လေးက တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသော အပျိုစင် ပါကင်လေး ဖြစ်သဖြင့် အရမ်းလိုးလိုက်လျှင် နာကျင်သည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်မှာ စိုးရသည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ဇွိ ဇွိ အ အ အင်းးဟင်းးဟင်းးးးး”

အချက် ၂၀ ခန့် လုပ်ပြီးသော် နွေးနွေးဖင်လေး အောက်မှ ကော့ကော့လာသဖြင့် ခံနိုင်ရည်ရှိလာမှန်း သိ၍

“ အင့် ဗျိ ဗျိ ဒုတ် အားးး အမလေးး ကိုအောင်ရဲ့ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် နာလိုက်တာ အရမ်းဘဲ အီးး ဟီးးဟီးးး”

အောင်အောင် အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ လီးဒစ်က အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ခေါင်းထိ ရောက်သွား၍ နွေးနွေး အတော်နာသွားသည်။ အောင်အောင် လီးကို စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားကာ နွေးနွေးနို့လေးများကို စို့ပေးနေသည်။ ၅ မိနစ်ခန့် ကြာသောအခါ

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်း ဟင်းး ဟင်းး”

နွေးနွေး နာကျင်မှု သက်သာလာသည်။ အောင်အောင် လီးကို အဆုံးထိထုတ်ကာ ခပ်စပ်စပ်လေး ပြန်ဆောင့်လိုက်သည်။

“ ပလွတ် ဗျွတ် အင့် ဗျိ ဗျိ ဗျိ အားးးး”

အောင်အောင် ၁၀ ချက်ခန့် အဆုံးထိ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေရာ နွေးနွေးဖင်လေး ပြန်ကော့ပေးလာသဖြင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ကာ အားကုန် ကျုံးတော့သည်။

“ ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် အ အ အ ဗလွတ် ဗလွတ် ဗျွတ် အ အ ဆောင့် ကိုအောင် အ အ နာနာလေးဆောင့် အ အ အ အားးးးရှီးးးးး”

အောင်အောင့် သုတ်ရည်များ နွေးနွေးစောက်ပတ်လေးထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် နွေးနွေး စောက်ပတ်လေးထဲမှလည်း အရည်များ တစစ်စစ် ထွက်လာကာ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ပြိုင်နက်တည်း ပြီးသွားတော့သည်။ အောင်အောင်တို့ နှစ်ယောက်သား အိပ်မောကျသွားမှ တစ်ဖက်ခန်းတွင် ချောင်းကြည့်နေသော ဝင်းနိုင် အိပ်ဖြစ်သွားသည်။

——————————————

“ အောင်အောင်ရေ လောလောဆယ် ငါ လုပ်နေတဲ့ site မှာ တာဝန်ခံအနေနဲ့ လုပ်မလား”

“ ရတယ် ဝင်းနိုင် ဘာအလုပ်ဖြစ်ဖြစ် ပန်းရံဆိုလည်း လုပ်မှာဘဲကွာ”

“ အေး ဒါဆို မင်း မနက်ဖြန် အလုပ်စဆင်းပေါ့ ဟုတ်ပြီလား”

“ ကျေးဇူးပါ ဝင်းနိုင်ရာ။ နွေးနွေးအတွက်တော့ နောက်မှ အလုပ်ရှာတော့မယ်။ လောလောဆယ် အိမ်မှာ ထမင်းချက်ပေါ့”

“ အင်းပါ ကိုအောင်ရယ်။ ကိုအောင် အလုပ်ရတာကိုဘဲ နွေး ဝမ်းသာပါတယ်”

ဝင်းနိုင်၏အလုပ်တွင် အောင်အောင် အလုပ်စဆင်းဖြစ်သည်။ အလုပ်သမားများ၏ လစာများ ပစ္စည်း အဝယ်စာရင်း အသုံးစားရိတ်များကို ကိုင်တွယ်ပေးရသည်။ ဝင်းနိုင်မှာလည်း အောင်အောင်တို့လင်မယား ရောက်လာကတည်းက ညပိုင်း သူတို့လိုးနေသည်ကို ချောင်းကြည့်ခြင်း၊ နေ့လည်ဘက် နွေးနွေး ရေချိုးသည့်အချိန်ကို ခန့်မှန်း၍ အိမ်ပြန်ကာ ချောင်းကြည့်ခြင်း၊ တစ်ခါ တစ်ခါ ရိသဲ့သဲ့ စကားများပြောကာ နွေးနွေးကိုယ်လုံးအား ရမက်ထန်သော အကြည့်များနှင့် ကြည့်ခြင်း စသည့် အလုပ်များ တိုးလာသည်။ သူငယ်ချင်း၏ မိန်းမဖြစ်သော်လည်း တောင့်တင်းလှပသော နွေးနွေးအား သူ လိုးချင်နေသည်။ ထို့အတွက် အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေသည်။

နွေးနွေးမှာလည်း ဝင်းနိုင်၏ အပြော အကြည့်များကို မကြိုက်ပေမယ့် ကျေးဇူးရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်သလို အောင်အောင်၏သူငယ်ချင်း ဖြစ်သဖြင့် အောင်အောင့်ကိုပင် ဖွင့်မပြောဘဲ ကြည့်ရှောင်နေရသည်။

အောင်အောင်တို့လင်မယား ဝင်းနိုင်အိမ် ရောက်နေသည်မှာ တစ်လကျော်သွားပြီ။ ဝင်းနိုင် နွေးနွေး ကို တွယ်ချင်သည့် စိတ်ကလည်း တနေ့တခြား တိုးတိုးလာသည်။ ထို့ကြောင့် အခွင့်ကောင်းကို စောင့်ရင်း တစ်နေ့တွင်

“ အောင်အောင်ရေ site အတွက် လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ ထပ်ဝယ်ဖို့ရယ်၊ အရင်ယူထားတဲ့ ပစ္စည်းဖိုးတွေ ရှင်းဖို့ မင်း မနက်ဖြန် မန္တလေးကို သွားရမယ်”

“ ကိုအောင် ကြာမှာလားဟင်”

“ တစ်ညအိပ်ပါ။ ဘာလဲ ညည်းယောက်ျားကို စိတ်မချလို့လား ညည်းလည်း လိုက်သွားလေ”

“ တစ်ညအိပ်ဆိုရင်တော့ မလိုက်တော့ပါဘူး။ ကိုအောင့် အလုပ်မှာ နွေး လိုက်နှောင့်ယှက်သလို ဖြစ်နေပါ့မယ်”

“ နွေးရယ် ကိုအောင်လည်း ပြီးတာနဲ့ တန်းပြန်လာမှာပေါ့ ဟုတ်ပြီလား”

_________________________

ဝင်းနိုင် အောင်အောင့်ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီး site ထဲ ခဏဝင်ကာ အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်သော် နွေးနွေး ရေချိုးခန်းမှ ထမိန်ရင်လျားဖြင့် ထွက်လာသည်။

“ ဟင် ကိုဝင်းနိုင် ဒီနေ့ site ထဲ မသွားဘူးလား”

“ ဒီနေ့ လုပ်စရာလေးရှိလို့ ပြန်လာတာ ဟဲဟဲဟဲ”

ဝင်းနိုင်ကပြောရင်း နွေးနွေးရဲ့ မလုံ့တလုံ ဖြစ်နေသော ရင်သားလေးများကို တဏှာခိုးဝေနေသော မျက်လုံးဖြင့် ကြည့်နေသည်။ နွေးနွေး စိတ်မလုံစွာ ရင်ဘက်ကို လက်ဖြင့်အုပ်၍ ဝင်းနိုင်ကို ရှောင်လိုက်ပြီး အခန်းထဲ အပြေးတပိုင်း ဝင်လိုက်သည်။ အခန်း တံခါး ပိတ်လိုက်စဉ် ဝင်းနိုင်မှာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အခန်းတံခါးကို လှမ်းဆွဲပြီး အခန်းထဲ လိုက်ဝင်လာလိုက်သည်။

“ ကို ကိုဝင်းနိုင် အခန်းထဲ ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲ”

“ ငါ လုပ်စရာရှိလို့ ပြန်လာတာလို့ ပြောပြီးပြီလေ”

“ အဲ့ဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့ အခန်းထဲ ဝင်လာတာလဲ။ အခု ထွက်ပေးပါ”

“ အေး ငါလုပ်စရာရှိတာက နင့်ကိုလေ”

ဝင်းနိုင် ပြောပြောဆိုဆို နွေးနွေးရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ကုတင်ပေါ် ဆောင့်တွန်းလိုက်သည်။

“ ဝုန်း အ”

နွေးနွေး ကုတင်ပေါ် ပတ်လက်လှန်ကျသွားရာ ဝင်းနိုင် နွေးနွေးအပေါ် ခုန်အုပ်၍ တက်ခွလိုက်သည်။

“ ရှင် ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော် လွှတ် လွှတ်”

နွေးနွေး ရုန်းကန်ရင်း ဝင်းနိုင်ရင်ဘတ်အား လက်သီးနှင့်ထု မျက်နှာအား လက်သဲများနှင့် ကုတ်ခြစ်သည်။ ဝင်းနိုင် နွေးနွေး၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖိထားကာ

“ မင်း ငြိမ်ငြိမ်လေးနေရင် ကောင်းမယ် နွေးနွေး။ မဟုတ်ရင် အသားနာလိမ့်မယ်”

“ ဘာ ရှင် ကျွန်မကို မတရားကျင့်တာ ငြိမ်ခံရမယ် ဟုတ်လား။ လူယုတ်မာကြီး လွှတ် လွှတ် အု အု ဝု”

နွေးနွေးပါးစပ်ထဲ အသင့်ယူလာသော လက်ကိုင်ပုဝါကို လုံးထွေး၍ ဆို့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နွေးနွေး၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးဖြင့် ဖိထားကာ ခါးပတ်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်တိုင်တွင် ပူးချည်လိုက်သည်။ လှုပ်ရှား၍ မရတော့သော အခြေအနေတွင် ဝင်းနိုင် နွေးနွေးကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ နွေးနွေးကိုယ်‌ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတော့သည်။

“ ဝု ဝု ဝု ဝူးးး”

ဝင်းနိုင် သူ၏ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာ နွေးနွေး၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်း၍ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ နှူးနှပ်ပြီးမှ လိုးချင်သော်လည်း လီးအရင်ဝင်ထားမှ စိတ်ချရမည်လေ။

“ အင့် ဗျိ ဗျိ ဗျစ် အူးးဟူးဟူးးးးဟူးးးး”

အားပြင်းပြင်းဖြင့် တစ်ချက်တည်း ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ လီးမှာ စောက်ပတ်အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုက်ကာ သားအိမ်ခေါင်းထိ ဝင်ဆောင့်သည်။ နွေးနွေး သားအိမ်အောင့်သွား၍ ခေါင်း ဘယ်ညာ ရမ်းကာ မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ ဝင်းနိုင်က လီးကို တစ်ဆုံးထုတ်ကာ အားကုန် ပြန်ဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ ဗလွတ် ဗျွတ် အင့် ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဒုတ် အူးး ဟူးးဟူးးဟူးးး”

တစ်ချက်ခြင်း အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပြီး နွေးနွေးရဲ့ စောက်ပတ်လေး ဝင်းနိုင်လီးကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာသဖြင့် ဝင်းနိုင် အဆက်မပြတ် ဆောင့်တော့သည်။ နွေးနွေး စိတ်က မနှစ်မြို့သော်လည်း မသိစိတ်က ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးသည်။

“ ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဇွိ အု အု အု ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အု အု အိ အားးးရှီးးးးးးးး”

ဝင်းနိုင် ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းလာကာ နွေးနွေး စောက်ပတ်ထဲ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ နွေးနွေးလည်း ခါးကော့ ဖင်ကြွကာ ပြီးသွားသည်။ ဝင်းနိုင် နွေးနွေးပါးစပ်ထဲမှ လက်ကိုင်ပုဝါကို ထုတ်လိုက်ပြီး ခါးပတ်ကြိုးကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်။

“ ကောင်းလား နွေးနွေး”

“ ဘာ ကောင်းလားလဲ လူယုတ်မာကြီး။ အီးဟီးဟီးဟီး ကိုအောင် သိသွားရင် ကျွန်မ ဘဝပျက်ပြီရှင့် အီးဟီးဟီးဟီး”

“ မင်းမပြောရင် အောင်အောင် မသိပါဘူးကွာ။ ငိုမနေစမ်းနဲ့ တိတ်တော့။ ခဏနားပြီးရင် နောက်တစ်ချီ ဆွဲမယ် ဟုတ်ပြီလား။ ငါ မင်းကို အောင်အောင်လိုးတာထက် ကောင်းအောင် လိုးပေးမှာပါကွ”

ဝင်းနိုင် ပြောရင်း အဝတ်မဝတ်ဘဲ အခန်းအပြင်ဘက် ထွက်သွားသည်။ ပြီးနောက် Beer ပုလင်း ယူလာကာ beer သောက်ရင်း ကုတင်ပေါ် တစ်သိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေသော နွေးနွေးအား မျက်စိအရသာခံနေသည်။ Beer တစ်လုံး ကုန်သွားသော် ကုတင်ပေါ် တက်လာသည်။

“ ကဲ နွေးနွေး နောက်တစ်ချီ စလိုက်ကြစို့ ပေါင်ကားလိုက်”

နွေးနွေးလည်း မထူးတော့ပြီမို့ မျက်နှာလွှဲ၍ ပေါင်ဖြဲပေးလိုက်သည်။ ဝင်းနိုင် နွေးနွေးပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ကာ စောက်ပတ်ကို snow tower ဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် စောက်ပတ်အား လက်ဖြင့်ဖြဲ၍ အကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

“ အားးး ရှီးး အဟင့် ဟင့် ဟင့်”

ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်တွင် ဖိထားကာ လျှာဖြင့် အားရပါးရ ထိုးမွှေလိုက်၊ စောက်ပတ်အတွင်းသားများအား စုပ်ယူလိုက်၊ စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အားးးရှီးးးး အဟင့် ဟင့် ဟင် အိုးးးးးးး”

နွေးနွေး အောင်အောင့်ကိုပင် သတိမရနိုင်တော့ပေ။ ဝင်းနိုင် စောက်စိလေးကို ဖိစုပ်ပေးရင်း လက်ညှိုးကို စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ G-sport နေရာအား လက်ညှိုးဖြင့် ဖိပွတ်ပေးနေသည်။ နွေးနွေး ဝင်းနိုင်၏ခေါင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်နှင့် ဖိကပ်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးသည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် စိ စိ အားး ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ ဟားးးး ထွက်ကုန်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ အားးးးးးးးးးးး”

နွေးနွေးခါးလေး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ ဝင်းနိုင် ချက်ခြင်း နွေးနွေးဖင်အောက် ခေါင်းအုံးခုကာ ဖောင်းကြွလာသော စောက်ပတ်ကြီးထဲ လီးကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ ဗျိ ဗျိ ဗွတ် ဗွတ် အားးးးးးးး”

နွေးနွေးကလည်း ဝင်းနိုင်ရဲ့ လက်မောင်းများကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ

“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် ဆောင့် ဆောင့် အားရပါးရ ဆောင့် အားးးးးးး”

ထိုနေ့တွင် ဝင်းနိုင် နွေးနွေးအား တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် နံနက်လင်းမှ လိုးပွဲရပ်သွားသည်။

နောက်ရက်တွင် အောင်အောင် site ထဲ ရှိနေချိန် ဝင်းနိုင်မှာ အိမ်သို့ပြန်လာကာ နွေးနွေးကို လိုးသည်။ နွေးနွေးမှာလည်း နေ့ဘက် ဝင်းနိုင်ရဲ့ အလိုးကိုခံလိုက်၊ ညဘက် အောင်အောင်လိုးတာကို ခံလိုက်ဖြင့် ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားဇိမ်တွေ့နေတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား အနေအထိုင် ပိရိသဖြင့် အောင်အောင် လုံးဝ မရိတ်မိပေ။ ဝင်းနိုင်၏ သွန်သင်မှုကြောင့် နွေးနွေး လီးကိုပင် ကောင်းကောင်း စုပ်တက်နေပြီ။ အလုပ်အကိုင် အဆင်ပြေမှ ကလေးယူမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထား၍ တားဆေးထိုးထားသဖြင့် နွေးနွေးမှာ ကိုယ်ဝန် မရှိသေးပေ။

တစ်နေ့တွင် အောင်အောင် site ထဲ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများ ဝယ်ယူ စာရင်းရှင်းနေရင်း ပစ္စည်းဝယ်သည့် ကုမ္မဏီမန်နေဂျာနှင့် ရင်းနှီးကာ သူ့ထံတွင် ငွေလွှဲ ငွေကောက် ကားမောင်းတက်သည့် အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် စာရင်းကိုင် အမျိုးသမီးတစ်ဦး လိုအပ်ကြောင်း စကားစပ်မိသည်။ မိမိတို့လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး အလုပ်ရနိုင်သော်လည်း အိမ်ထောင် မရှိသူကို ဦးစားပေးခေါ်သဖြင့် စိတ်ဓါတ်ကျကာ ပြန်လာသည်။

“ ကိုအောင် မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား။ ဘာဖြစ်လာလို့လဲ”

“ ဒီလို နွေးရေ %&$#@*-=………….”

“ သြော် အဲ့ဒါများ လွယ်လွယ်လေး။ ကိုအောင်နဲ့ နွေးနဲ့ မောင်နှမလို့ ပြောပြီး အလုပ်လျှောက်ကြည့်မယ်လေ။ မရတော့လည်း အရှုံးမရှိပါဘူး။ ရတော့လည်း အမြတ်ပေါ့”

“ ဟား အဲ့ဒီအကြံ မဆိုးဘူး ဒါပေမယ့်”

“ ဘာမှ ဒါပေမယ့်မနေနဲ့၊ နောက်ကိစ္စ နောက်ရှင်း၊ အခုဘဲ အလုပ်လျှောက်ဖို့ လုပ်တော့။ နွေးလည်း ကိုအောင်တစ်ယောက်တည်း အလုပ်လုပ်နေတာ မကြည့်ရက်ဘူး”

“ ok ဒါဆို အခုဘဲ သွားလျှောက်လိုက်မယ်။ နွေး မှတ်ပုံတင်ရယ် ပတ်စ်ပို့ပုံရယ် ပေးလိုက်။ ကိုအောင် ဝင်းနိုင်ကိုပြောပြီး မန္တလေးအထိ သွားလျှောက်ရမှာ”

အောင်အောင် ဝင်းနိုင်ကိုပြောကာ မန္တလေးသို့ ဆင်းသွားသည်။ ဝင်းနိုင်လည်း ချက်ခြင်း အိမ်သို့ပြန်လာကာ

“ နွေးရယ် အလုပ်ရရင် နွေးလည်း မန္တလေးကို လိုက်သွားမှာပေါ့နော်။ ကိုယ်တော့ လွမ်းနေရတော့မှာပေါ့”

“ အော် ကိုဝင်းနိုင်ရယ် ကျွန်မတို့ တစ်သက်လုံး ဒီလိုနေသွားလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ ဘဝအတွက် တိုးတက်ရာ တိုးတက်ကြောင်း ရှာရမှာပေ့ါ။ ကဲ လွမ်းရမဲ့ကိစ္စ ခဏထားလိုက်။ ကိုအောင် မန္တလေးသွားတဲ့ တစ်ညလုံး နွေးတို့ အတူတူနေမယ်လေ”

“ ဟားးး ဒါ ဟုတ်တာပေါ့ ကဲလာ အခန်းထဲသွားကြစို့”

“ ဒါမျိုးကြ နှစ်ခါမပြောရဘူး လူဆိုး”

“ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ”

ဝင်းနိုင် နွေးနွေးပုခုံးလေးအား ဖက်ကာ အခန်းထဲဝင်၍ အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။

“ ဂျိတ်”

အောင်အောင်တို့လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်ရသဖြင့် မန္တလေးတွင် ကုမ္ပဏီမှ စီစဉ်ပေးသော တိုက်ခန်းတွင် နေရသည်။ မန်နေဂျာနှင့်လည်း ရင်းနှီးသဖြင့် အစစအရာရာ အဆင်ပြေသည်။ Interview စဉ်က သူဌေးကိုယ်တိုင် ဗျူးကာ အောင်အောင်က ငွေလွှဲ ငွေထုပ် နေရာတွင် အလုပ်ရပြီး နွေးနွေးက စာရင်းကိုင် အလုပ်ရသည်။ မောင်နှမ အတူနေခြင်သည်ဟု ပြောထားသဖြင့် တိုက်ခန်းတစ်ခုတွင် ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး ပျော်လိုက်သည် ဖြစ်ခြင်း။

သူဌေးမှာ အသက် ၃၅ နှစ်အရွယ်သာ ရှိသေးပြီး အိမ်ထောင်ကွဲနေသူဖြစ်ကြောင်း၊ သူ၏ အမျိုးသမီးမှာလည်း ကုမ္ပဏီတစ်ခု ထောင်ထားကြောင်း၊ သူဌေးက သဘောကောင်းသော်လည်း လုပ်ငန်းတွင် တိကျမှကြိုက်ကြောင်း မန်နေဂျာကိုမိုး ပြောသဖြင့် သိထားသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး အလုပ်တွင် မောင်နှမပုံစံ ပိပိရိရိနေကာ အလုပ်ကို တာဝန်ကျေအောင် လုပ်ပြီး ညနေ အလုပ်ဆင်းချိန်မှ အတိုးချ အလွမ်းသယ်ရသည်။

“ လွမ်းလိုက်ရတာ နွေးရယ်၊ ကိုအောင်တို့ဘဝက နီးလျက်နဲ့ ဝေးနေရတဲ့ ဘဝကွာ”

“ အော် ကိုအောင်ရယ် နေ့ခင်းသာ စကားကောင်းကောင်း မပြောရတာ။ ညဘက် အတူတူနေလို့ရတာဘဲဟာ။ တစ်ခြား အလုပ်မရသေးခင်လေး အောင့်အီးပြီး နေကြတာပေါ့။ အခု အလုပ်က မပင်ပန်းတဲ့အပြင် လစာလည်း မက်လောက်စရာ၊ နေရာထိုင်ခင်းလည်း ပေးထားတော့ နွေးတို့အတွက် ဘယ်လောက် အဆင်ပြေလဲ၊ ရတာလေး စုကြတာပေါ့။ ဒီအတိုင်း တစ်သက်လုံး နေသွားမှာမှ မဟုတ်တာ”

“ အင်းပါ နွေးရယ်။ ဒါပေမယ့် သူဌေးကိုစိုးခိုင် နွေးကို ကြည့်တဲ့ မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လွန်းတော့ ကိုအောင် စိတ်မချဘူးကွယ်”

“ သူက နွေးကို အပျိုမှတ်လို့ ကြည့်တာ နေမှာပါ ကိုအောင်ရယ်။ စိတ်ချပါ နွေး ရှောင်တတ်ပါတယ်။ နွေးလေ ကိုအောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ် သိလား”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

နွေးနွေး အောင်အောင့်နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ အောင်အောင် နွေးနွေးအား သိုင်းဖက်ကာ အငမ်းမရ ပြန်လည်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နွေးနွေး အောင်အောင့်ရင်ဘက်ကို တွန်းလှဲရာ အောင်အောင် ကုတင်ပေါ် ပတ်လက်လှန်ကျသွားသည်။ နွေးနွေး အောင်အောင့်အပေါ်မှ တက်ခွကာ အောင်အောင့်အင်္ကျီအား ချွတ်လိုက်သည်။ အောင်အောင့်နို့အုံနှင့် ရင်ဘက် တစ်လျှောက် လက်သည်းချွန်များနှင့် အသာကုတ်ခြစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများကို စုပ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အိုးးးး ရှီးးးး”

အောင်အောင် ခေါင်းမော့ကာ ဇိမ်တွေ့သွားသည်။ နွေးနွေးလျှာလေးဖြင့် အောင်အောင့်ချက်ကို ကလိရင်း ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင့်ကာ အထဲမှ မာန်ဖီနေသော လီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ အိုး ကိုအောင့်ဟာကြီးက တင်းမာနေတာဘဲ”

“ နွေးက အဲ့လောက်ဆွနေမှတော့ ဒီကောင်ကြီး ထနေပြီပေါ့ ဟားဟားဟားဟားး”

“ ကဲ ဒီနေ့ နွေး ကိုအောင့်ကို အစွမ်းကုန် ပြုစုပေးမယ်နော်”

နွေးနွေး အောင်အောင့်ဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်ခြေရင်းတွင် ပုံလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထောင်မက်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ အရည်ပြားကို ဆွဲချလိုက်သည်။ နီရဲစိုစွတ်နေသော လီးဒစ်ကြီးပေါ်လာရာ နွေးနွေး နှုတ်ခမ်းအားစုပြီး လီးဒစ်ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အားးး ရှီးးး နွေးရယ်”

အောင်အောင် နွေးနွေးခေါင်းကို ကိုင်ကာ လက်ချောင်းများဖြင့် ဆံပင်ကို ထိုးဆွရင်း မှိန်းနေသည်။ နွေးနွေး အောင်အောင့်ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ပွတ်ချေနေရင်း လီးဒစ်ကို လျှာဖြင့် ဝိုက်လိုက်၊ လီးကို အာခေါင်ထိအောင် ငုံစုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အိုးးးး ဟိုးး ဟိုးး ကောင်းလိုက်တာ နွေးရယ် ရှီးးးးး”

ဆယ်မိနစ်ခန့် အောင်အောင့်လီးကို စိတ်ကြိုက် စုပ်ပေးလိုက်ရာ အောင်အောင့်တစ်ကိုယ်လုံး ကုတင် ထက်တွင် ကော့လှန်နေတော့သည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အားးးဟားးးဟားးး”

“ နွေး အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးမယ်နော်”

နွေးနွေး အောင်အောင့်နားနား တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်ရာ အောင်အောင် မျက်လုံးမှေးစင်းကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ နွေးနွေး အဝတ်များ ချွတ်ကာ အောင်အောင့်အပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်အပေါက်တွင် တေ့လိုက်ပြီး ဖင်ကို ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိထိုင်လိုက်သည်။

“ ပြွတ် ဗလွတ် ဗျိ အားဟားးဟားးး”

တင်းမာနေသော လီးကြီးမှာ နွေးထွေးနူးညံ့သော စောက်ပတ် အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုက်ကာ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ နွေးနွေး ဖင်ကြီးကို ကြွလိုက် ဖိလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးလိုက်ရာ

“ ပြွတ် ပြွတ် ဗလွတ် ဗျွတ် အိုးးး ရှီးးး”

အောင်အောင် ဇိမ်တွေ့နေသည်။ အချက် ၂၀ ခန့် အပေါ်မှ လိုးပြီးသော် နွေးနွေး စောက်ပတ်အား အောင်အောင့် ဆီးခုံဖြင့် ဖိကပ်ကာ ဖင်ကြီးအား စကောဝိုင်း ဝိုင်းပေးလိုက်သည်။

“ အားးး ဟားး ဟားး ဟားး နွေးရယ် ကောင်းလိုက်တာကွာ”

အောင်အောင် နွေးနွေး၏ နို့အုံနှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဖိညှစ်ပေးလိုက်ရာ နွေးနွေး ပိုမိုသွက်လာသည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့် စကောဝိုင်းပြီးသော် နွေးနွေးလက်နှစ်ဖက်က အောင်အောင့်ပုခုံးပေါ် ထောက်လိုက်သည်။ ဆံပင်များ အောင်အောင့် မျက်နှာပေါ် အုံကျလာသည်။

“ နွေး အားရပါးရ ဆောင့်တော့မယ်နော်”

“ အင်း”

ဆံပင်များကြားမှ ရမက်ထန်နေသော နွေးရဲ့ မျက်နှာလေး ကြည့်ကောင်းနေသည်။

“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ် ဖတ် အင့် အင့် အင့် ပလွတ် ပလွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အ အ အ ”

အောင်အောင်လည်း နွေးနွေးခါးကို လက်ဖြင်ကိုင်ကာ အောက်မှ စည်းချက်ညီညီ ပင့်ပေးသည်။ နွေးနွေး ဆောင့်အချ အောင်အောင် ပင့်အတင် ကွက်တိ ကျနေရာ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းနေတော့သည်။ နွေးနွေး၏ ဆောင့်ချက်များ သွက်လာသည်။

“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဖက် ဖက် ဖက် အ အ အ ဖောက် ဖောက် ဗလွတ် ဗျွတ် အင့် အင့် အင့် ဘွတ် ဘွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အ အ အ ကို ကိုအောင့် အ အ အ ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အားးး အားးး ရှီးးးးး အိုးးဟိုးးဟိုးးးး ဟားးး”

နွေးနွေးကိုယ်လုံးလေး အောင်အောင့်အပေါ် အရုပ်ကြိုးပျက် ပြုတ်ကျသွားတော့သည်။ အောင်အောင်လည်း တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။

“ အင်းးးဟင်းးဟင်းးဟင်းး ကိုအောင်ရယ် ချစ်လိုက်တာကွယ်”

“ နွေး မောသွားပြီလား”

နွေးနွေး ချစ်စဖွယ် ပြုံးပြရင်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

“ နွေး ဒီပညာတွေ ဘယ်လိုတတ်တာလဲ ဟင်”

“ အော် ကိုအောင်ရယ်။ နွေးလည်း ဒီဘက်ခေတ်က လူငယ်တစ်ယောက်လေ။ ကိုယ့်ယောက်ျားကို ပြုစုဖို့ရာ 18+ တွေ ကြည့်တာပေါ့ အဟီးးး”

အောင်အောင် နွေးနွေးရဲ့ နဖူးလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နွေးနွေး စိတ်ထဲမှာသာ **ကိုအောင်ရယ် အဲ့ပညာတွေက ကိုအောင့်သူငယ်ချင်း ကိုဝင်းနိုင် သင်ပေးလိုက်တာတွေလေ၊ နွေးလေ ကိုဝင်းနိုင်နဲ့ ဖောက်ပြန်မိပေမယ့် ကိုအောင့်ကိုဘဲ ချစ်တာပါ၊ နွေးရဲ့ စိတ်ဆန္ဒအရ မှားခဲ့တာကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါနော်၊ နွေး ကိုအောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်ကွယ်***။ နွေးနွေး ရင်ထဲက စကားတွေကို ကိုအောင် မကြားနိုင်ဘဲ နွေးနွေးကိုယ်လုံးလေးအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖတ်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

————————————————

အလုပ်မှ အိမ်သို့ ဖယ်ရီကားဖြင့် အတူတူ ပြန်ရသော်လည်း တစ်ခါတစ်ခါ နွေးနွေး စာရင်းများ မပြီးလျှင် နောက်ကျတတ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် အောင်အောင်က အရင်ပြန်ရသည်။ မောင်နှမဟု ပြောထားသဖြင့် ထိုအချိန်ကြီးအထိ စောင့်ရန် မသင့်ပေ။ ထိုသို့ နောက်ကျသည့်အခါမျိုးတွင် မန်နေဂျာကိုမိုးက နွေးနွေးအား ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပေးတက်သည်။ ကိုမိုး လိုက်ပို့ပေးလျင် သိပ်မိုးမချုပ်သော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ ကိုစိုးခိုင် လိုက်ပို့လျှင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်၌ ညစာ စားပြီးမှ ပြန်ပို့သည်။ ထိုညမျိုးတွင် အောင်အောင် အူတိုရသည်။

ဒီရက်ပိုင်း ညစာစားပွဲ ရှိသည့်အခါတွင်လည်း ကိုစိုးခိုင် နွေးနွေးကို ခေါ်သွားလေ့ရှိသည်။ ယခုညလည်း နွေးနွေးအား ကုမ္ပဏီမိတ်ဆုံစားပွဲတွင် သူနှင့်အတူ လိုက်ရန် ခေါ်သဖြင့် မငြင်းသာ၍ နွေးနွေး လိုက်သွားရသည်။ အောင်အောင်လည်း မန်နေဂျာကိုမိုး ခေါ်သဖြင့် နှစ်ယောက်သား Beer ဆိုင် ထိုင်ဖြစ်ကြသည်။

“ အောင်အောင်ရေ မင်းညီမကိုတော့ သူဌေးက မျက်စိကျနေပုံ ရတယ်”

“ ဘာဗျ”

“ အာ မင်းကလည်း ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟ”

“ Sorry ကိုမိုးရာ”

“ ငါက ဖြစ်နိုင်တာကို ပြောတာပါကွ။ မင်းကလည်း အဲ့လောက်တောင် နှမျောသလား”

***နှမျောတာပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒါ ကျုပ်မိန်းမဗျ ကျုပ်မိန်းမ***။ အောင်အောင် ရင်ထဲကသာ ပြောဖြစ်ကာ Beer တွေ လှိမ့်သောက်နေတော့သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်သော် နွေးနွေး ရောက်နှင့်နေပြီ။

“ ကိုအောင် ဘယ်သွားနေတာလည်းကွယ်။ နွေး စောင့်နေတာ ကြာပေါ့”

“ နွေးရယ် ကိုအောင်လေ နွေးကို စိတ်မချတော့ဘူးကွယ်။ ဒါနဲ့ နွေးမျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား”

“ ဟုတ်တယ် ကိုအောင်။ ဒီနေ့ ကိုစိုးခိုင် နွေးကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတယ်”

“ ဟာ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ နွေး ဘယ်လို ပြောလိုက်လဲ”

“ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလို့ ငြင်းလိုက်တာပေါ့ ကိုအောင်ရယ်။ နွေးမှာ ရည်ရွယ်ထားတဲ့သူ ရှိတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်”

“ ဟူးးး ဒီအတိုင်းနေလို့ မဖြစ်တော့ဘူး နွေး။ ဒီလကုန်ရင် ကိုအောင် သူဌေးကို အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ပြောမယ်။ အလုပ်က ထွက်ရင် ထွက်ရပါစေကွာ”

“ ကဲပါ ဒါတွေထားတော့ လာ အိပ်ကြစို့”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

—————————————–

ဒီနေ့ ကိုအောင် ရုံးသို့ပြန်ရောက်တာ နောက်ကျသည်။ ရောက်လာတော့လည်း မျက်နှာမကောင်း။ မန်နေဂျာရုံးခန်းထဲ အလောတကြီး ဝင်သွားသည်။ တစ်နာရီခန့်ကြာသော် ကိုစိုးခိုင် ရောက်လာသည်။ ဘာတွေဖြစ်လို့ ဘာတွေ ဆွေးနွေးနေကြသည်ကို နွေး မသိ။ ရုံးဆင်းချိန် ရောက်လာသဖြင့် နွေး အရင်ပြန်လာခဲ့သည်။ ည တော်တော်လေး ဉာည့်နက်မှ ကိုအောင် ပြန်ရောက်လာသည်။

“ ကိုအောင် မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား။ ဘာတွေဖြစ်လို့လဲ ဟင်”

အောင်အောင် နွေးနွေးအား ထွေးပွေ့လိုက်ရင်း

“ နွေးရယ် ကိုအောင်တော့ ဘဝပျက်ပြီကွာ အီးဟီးဟီးဟီး”

“ အို ကိုအောင် နွေးကို အကျိုးအကြောင်းလေး ပြောပြပါဦး”

“ နေ့လည်က ကိုအောင် site တစ်ခုက ပစ္စည်းဖိုး သိန်းသုံးရာ သွားယူပြီးအပြန် လမ်းမှာ အဖိုးကြီး တစ်ယောက် လမ်းလျှောက်ရင်း မူးလဲလို့ ကားနဲ့ တင်လာပြီး ဆေးရုံကို လိုက်ပို့ပေးခဲ့တယ်။ ဆေးရုံရောက်တော့ သူ့ phone ထဲက contact list ကိုကြည့်ပြီး သူ့မိသားစုကို အကြောင်းကြားတယ်။ ပြီးတော့ ကားဆီပြန်လာရော ကားနောက်ခန်းထဲက ပိုက်ဆံတွေ မရှိတော့ဘူးကွာ။ အီး ဟီး ဟီး ဟီး”

“ ဘုရား ဘုရား ကိုအောင်ရယ်၊ ကိုစိုးခိုင်က ဘာပြောလဲ ဟင်”

“ ကိုအောင့် တာဝန်တဲ့။ သူပြောတာလည်း ဟုတ်ပါတယ်။ ကိုအောင် ဒီငွေကို မဆပ်နိုင်ရင် တရားဥပဒေအရ ရင်ဆိုင်ရမှာ။ အဲ့ဒီတော့ နွေး အိမ်ကိုပြန်တော့။ ကိုအောင် ထောင်ကထွက်လာမှ နွေးကို လာခေါ်လှည့်မယ်နော်”

နွေးနွေး ခေတ္တမျှ စဉ်းစားကာ

“ ကဲ တော်ပြီ ကိုအောင်။ နွေး မနက်ဖြန် ကိုစိုးခိုင်နဲ့ ဆွေးနွေးကြည့်မယ်။ ကိုအောင့်ကို နွေး ထောင်အကျ မခံနိုင်ဘူး”

နွေးနွေးပုံစံက ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်သကဲ့သို့ ပါးပြင်ပေါ်လည်း မျက်ရည်စတွေ ကျဆင်းလာသည်။

“ နွေး ဘာလုပ်မလို့လဲ”

“ ကိုစိုးခိုင် နွေးကို လက်ထပ်ဖို့ ကမ်းလှမ်းထားတယ် ကိုအောင်”

“ ဟာ မဖြစ်ဘူး နွေး၊ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ဘူး”

“ ကိုအောင်ရယ်၊ နွေး ကိုအောင့်ကို ထောင် လုံးဝ အကျမခံနိုင်ဘူး။ နွေး ကိုအောင့်ကို ကယ်တင်ခွင့် ပေးပါ။ နွေးလေ ဘယ်ဘဝရောက်ရောက် ကိုအောင့်ကို ချစ်နေမှာပါ။ အဟင့် ဟင့် ဟင်”

“ နွေးရယ် ကိုအောင် ရင်ကွဲပါပြီကွာ”

အောင်အောင်နှင့် နွေးနွေး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်ကြသည်။

——————————————

ကုတင်ထက်တွင် တစ်ဖက်လှည့်ကာ ဘေးတစ်စောင်း လှဲနေသော နွေးနွေး၏ ပေါင်အတွင်းသားလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း ကိုစိုးခိုင် ပြုံးမိသည်။ နွေးနွေးခင်မျာ နှစ်ချီဆတ်တိုက် အလိုးခံထားရ၍ မှိန်းနေသည်။ ဦးစိုးခိုင်ရဲ့ လိုးချက်တွေက ကြမ်းလွန်းသည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်း၍ ပေါင်ခွဆုံ အောင့်ကာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပူထူနေသည်။ မုဒိန်းကျင့်ကာ အညှိုးနှင့် လိုးခံရသကဲ့သို့ ခံလိုက်ရသည်။ အောင်အောင် ထောင်ကျမည့် အရေး အတွက် ဒီကနေ့ ဦးစိုးခိုင်ကို နွေးနွေး လက်ထပ်ခဲ့သည်။

ညပိုင်း အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် နှူးနှပ်ခြင်း မပြုဘဲ နွားသိုးကြိုးပျက် အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် နွေးနွေးမှာ ရမ္မက်စိတ်ထက် နာကျင်မှုက ပိုနေသည်။ ဦးစိုးခိုင်သည် တဏှာစိတ် ပြင်းထန်သူဖြစ်ကာ ကာမဆက်ဆံရာတွင် ကြမ်းတမ်းသည့် နည်းလမ်းများ အသုံးပြုမှ အာသာပြေသူ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် သူ့မိန်းမဒေါ်မီမီ သူမရှိခင် နောက်မီးလင်းသဖြင့် ကွဲခဲ့ရသည်။ ဦးစိုးခိုင်၏ ဆက်ဆံမှုမှာ ဖာသည်မပင် မခံနိုင်ပေ။ ဒေါ်မီမီလည်း ချစ်၍ ယူထားသော ယောက်ျား ဖြစ်လင့်ကစား ကာမဆက်ဆံမှုတွင် တစ်ကြိမ်မျှ ကျေနပ်မှု မရခဲ့သဖြင့် နောက်မီးလင်းရင်း လင်မယား ကွာရှင်းခဲ့သည်။ ဦးစိုးခိုင် အရက်ခွက်ကို တစ်ကျိုက်မော့ကာ စီးကရက် ခဲရင်း

“ နွေးနွေး ”

“ ရှင် အစ်ကိုကြီး”

“ မင်းတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး ငါ့ကို ညာခဲ့တယ်”

“ ရှင်!!!!!!!!!!!!”

ဦးစိုးခိုင် ကုတင်ထက် တက်လာကာ နွေးနွေးဆံပင်အား လက်ဖြင့် ဆွဲဆုပ်ကိုင်လိုက်သဖြင့် နွေးနွေး ခေါင်းမော့သွားသည်။ နွေးနွေးနားနား ကပ်၍

“ မင်းတို့ အလုပ်လျှောက်ကတည်းက မှတ်ပုံတင်တွေကို ငါကြည့်ခဲ့တယ်။ မောင်နှမဆိုပြီး မိဘတွေ မတူကြဘူး။ အေး ကိုမိုးလည်း ရိပ်မိလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် အောင်အောင့်ကို ကိုမိုးက ခင်လို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အလုပ်ခန့်ခဲ့တယ်။ မင်းတို့ကို ပေးနေတဲ့ တိုက်ခန်းက ငါ့တိုက်ခန်းကွ။ အဲ့ဒီမှာ ငါ cctv တပ်ထားတယ်လေ ဟားဟားဟားဟား”

“ ဒါ ဒါဆို ရှင်က ကျွန် ကျွန်မ အိမ်ထောင်သည်မှန်း သိလျက်နဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တာပေါ့။ အ အ”

ဦးစိုးခိုင် နွေးနွေးဆံပင်ကို ဆွဲဆောင့်လိုက်သည်။

“ အေး ဟုတ်တယ်လေ။ မင်း ငါ့ကုမ္ပဏီကို ရောက်လာကတည်းက မင်းရဲ့ တက်မက်ဖို့ကောင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ငါ ရချင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ မင်းက ငါ့လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီကွ။ ဟားဟားဟားဟား။ အေး မင်းက ငါ့ဆီရောက်လာချိန် အပျို မဟုတ်ပေမယ့် အပျိုစစ်သေးတဲ့ တစ်နေရာကိုတော့ ငါ ပိုင်ဆိုင်နိုင်ပါသေးတယ်ကွ။ ဟား ဟား ဟား ဟား”

“ ရှင် ရှင် ဘာလုပ်မလို့ အ”

“ အေး ဟုတ်တယ် အခု ငါ မင်းဖင်ကို လိုးမလို့ကွ”

“ အဲ့ဒါတော့ မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ အစ်ကိုကြီးရယ် အ”

ဦးစိုးခိုင် နွေးနွေးအား မှောက်လျက် အနေအထား ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်ကာ အပေါ်မှ တက်ခွလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တင်ပါးနှစ်ခုအား ဖြဲ၍ ဖင်ပေါက်ထဲ တံတွေးထွေးလိုက်ကာ လီးဒစ်ကို စအိုပေါက်တွင် တေ့ပြီး ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

“ အင့် ဗျိ ဗျိ ဇွိ”

“ အားးး နာတယ် နာတယ်”

လီးဒစ်ကြီး စအိုပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ဝင်သွားသဖြင့် နွေးနွေး အတော်အီသွားသည်။

“ ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ်”

“ အားး အားး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီးဟီး”

လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ခန့် တိုးဝင်လာသဖြင့် နွေးနွေး နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေရသည်။ ဦးစိုးခိုင် တစ်ဝက်ခန့် ဝင်နေသော လီးကို ဒစ်မြုပ်ရုံ ဆွဲထုတ်ကာ အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ အင့် ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဗျွတ် အားးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ အမလေးလေး ဖင်ကွဲပါပြီ အီး ဟီး ဟီး ဟီး”

လီးတစ်ဆုံး ဖင်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဦးစိုးခိုင် လီးကို အဆုံးထိထုတ်ကာ အားကုန် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗျိ ဗျိ ဘု ဘု ဗျွတ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး အမလေးလေး နာတယ် နာတယ်”

နွေးနွေးရဲ့ အော်သံကို ကြားရလေ ဦးစိုးခိုင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လေဖြင့် အချက် ၃၀ ခန့် အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပြီးသော်

“ ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် အားး အားး အားး ဟားးးးရှီးးးးးး”

“ တောက်စ် ဖင်လေးကို စီးပိုင်နေတာဘဲ နွေးနွေးရယ် ဟားး ရှီးး”

ဦးစိုးခိုင်ကသာ ကောင်းနေသော်လည်း နွေးနွေးမှာ အသံပင် မထွက်နိုင်တော့။

—————————————–

ဦးစိုးခိုင်နှင့် ဒေါ်မီမီစိုးတို့သည် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွင် အောင်မြင်ကြသူများ ဖြစ်ကြသည်။ ငယ်ရည်းစားများ ဖြစ်ကြသော်လည်း စီးပွါးရေးကို အလေးထားကြသဖြင့် ဦးစိုးခိုင် အသက် ၃၀ ၊ ဒေါ်မီမီစိုး ၂၈ နှစ် အရွယ်မှ အိမ်ထောင်ပြုဖြစ်သည်။ ဦးစိုးခိုင်သည် ငယ်စဉ်ကပင် မိဘနှစ်ပါး အိမ်ထောင်ကွဲသွား၍ အိမ်ထောင်ရေးကို သိပ်မယုံ။ မိခင်က အဖေ ရှိလျှက်နှင့် မိမိရှေ့မှာတင် Driver ဦးလေးနှင့် ဖောက်ပြန်သည်။

Driver နှင့် မိခင် ဆက်ဆံတိုင်း Driver က ရိုက်နှက်နှိပ်စက်ကာ ဆက်ဆံသည်ကို မိခင်က ကျေနပ်နေသည်။ သူတို့ ဆက်ဆံတိုင်း ခိုးကြည့်ဖြစ်သည်။ မိခင် ဖောက်ပြန်သည်ကို ဖခင် သိသွားတော့ စကားများကြကာ မိခင် အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားသည်။ ဖခင် လိုက်ခေါ်သော်လည်း ပြန်မလိုက်ဘဲ Driver ၏ နှိပ်စက်ခြင်း၌ ပျော်မွေ့နေသည်။ နောက်ပိုင်း ဖခင်လည်း အပျော်မယားများ ထား၍ ကာမဆက်ဆံမှုကို ကြမ်းတမ်းစွာ ပြုသည်။ စိုးခိုင်ကိုလည်း

“ မိန်းမဆိုတာ အရိုးကွဲအောင် ဆော်မှ အသဲစွဲတတ်တဲ့ အမျိုးကွ”

ဟု သင်ကြားသည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကိုစိုးခိုင်တစ်ယောက် ကာမဆက်ဆံရာတွင် စိတ်ရိုင်းများ ဝင်ခဲ့သည်။ အိမ်ထောင်ကျခါစတော့ မီမီစိုးနှင့် ကာမကိစ္စ ပြုမူတိုင်း နူးညံ့စွာဆက်ဆံပြီး ၆ လ ကျော်လာတော့ စိတ်ရိုင်းများ စလာသည်။ BDSM ဇာတ်ကားများကြည့်၊ မီမီစိုးကိုလည်း ပြ၍ ထိုထဲကအတိုင်း ဆက်ဆံသည်။

မီးမီးစိုးလည်း ပထမပိုင်း အသစ်အဆန်းဟု သတ်မှတ်ကာ လိုက်လုပ်ပေးသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ကာမဆန္ဒ အထွဠ်အထိပ်ထိ ရောက်သော်လည်း သာယာမှုထက် နာကျင်မှုက ပိုလာသည်။ ထို့ကြောင့် ရုံးပိတ်ရက်များတွင် ကိုစိုးခိုင်နှင့် ကာမ ဆက်ဆံရမည်ကို ကြောက်လာသည်။ ထို့ကြောင့် အလုပ်အကြောင်းပြ၍ ထိုရက်မျိုးတွင် ခရီးထွက်ကာ ရှောင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကိုစိုးခိုင်ကို ချစ်လွန်း၍ တစ်လတစ်ကြိမ်သာ ဆက်ဆံဖြစ်သည်။

ဤသို့ဖြင့် မီမီစိုးတို့ ဆက်ဆံရေးက တဖြေးဖြေး အေးလာသည်။ မီမီစိုးသည် ရမ္မက်ထန်သူတစ်ဦး ဖြစ်သဖြင့် ကာမကိစ္စ ပြုလုပ်လိုသော်လည်း ကိုစိုးခိုင်နှင့် ဆက်ဆံရမှာ ကြောက်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင်ပင် သဘောကောင်း၍ အပြောချိုသော မန်နေဂျာကိုမိုးနှင့် အလုပ်တွဲလုပ်ရင်း ရင်းနှီးကြရာက အရင်းနှီးလွန်သွားသည်။ အစပိုင်းတွင် ကိုမိုးက သူ့ဆရာကတော် ဖြစ်သဖြင့် စောင့်ထိန်းသော်လည်း နောက်ပိုင်း ဆရာကတော်က သူ့ခံစားချက်များကို ရင်ဖွင့်သဖြင့် ဆရာကတော်ကို သနားကာ ဆရာကတော် လိုအပ်နေသော ကွပ်လပ်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း ကိုမိုး၏တိုက်ခန်း ကုတင်ထက်တွင် မကြာခဏ သွေးသား ဖလှယ်ဖြစ်ကြသည်။

ကိုမိုး၏ ဆက်ဆံမှုက ကိုစိုးခိုင် ဆက်ဆံသည်နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်။ ကိုစိုးခိုင်က ကြမ်းသလောက် ကိုမိုးက မီမီစိုးကို နုနုရွရွလေး ကိုင်တွယ်သည်။ တခါတရံ ကိုစိုးခိုင် အလုပ်ဖြင့် ခရီးသွားလျှင် မီမီစိုးက ကိုမိုးကို အိမ်သို့ခေါ်ကာ သူမတို့လင်မယား အိပ်ယာထက်တွင် နှစ်ပါးသွားတတ်သည်။ တစ်ရက်တွင်

“ မီမီရေ ကိုစိုး ဒီညနေ ခရီးထွက်ရမယ်။ တနင်္လာနေ့မှ ရောက်မှာ။ အပြန် နိုင်ငံခြားသားနှစ်ယောက် ပါလာမယ်။ လုပ်ငန်းကိစ္စ ဆွေးနွေးဖို့။ အဲ့ဒါ ကိုမိုးကို စာရွက်စာတန်းတွေ သေချာလုပ်ထားဖို့ ပြောလိုက်ဦး”

“ စိတ်ချပါ ယောက်ျားရယ်။ မီမီ ကိုမိုးနဲ့ အတူတူ လုပ်လိုက်ပါ့မယ်”

“ အေးပါ ငါ့မိန်းမ ကိုမိုးနဲ့ လုပ်မယ်ဆိုတာ သိပါတယ်”

“ ရှင် ကိုစိုး”

“ အာ ချစ်ကလည်း ကိုစိုး စကားလောသွားလို့ပါကွ။ အလုပ်ကိစ္စကို ချစ်က ကြီးကြပ်ပြီး ကိုမိုးနဲ့လုပ်ရင် ကိုစိုး စိတ်ချပြီးသားပါကွ ဟားဟားဟားဟား”

“ ကိုစိုးနော် ဟွန်း ဘာတွေပြောမှန်း မသိဘူး။ ချစ် စိတ်ဆိုးတယ်”

“ မဆိုးပါနဲ့ ချစ်ရယ်။ ကိုစိုးက ချစ်လို့စတာ။ ကဲ ကိုစိုး သွားပြီ”

ကိုစိုးခိုင် နှုတ်ခမ်းဆူ၍ စိတ်ဆိုးနေသော မီမီ၏ ပါး ဖောင်းဖောင်းလေးကို လက်ဖြင့်ဖြစ်ကာ ထွက်သွားသည်။ မီမီစိုးရင်ထဲ ကုလားဘုရားပွဲ လှည့်နေသည်။

“ ကိုမိုးရေ အလုပ်သိမ်းပြီးရင် အိမ်လာခဲ့”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမမီ”

——————————————

မီမီစိုး ကိုမိုးရင်ခွင်ထဲ မှီထားသည်။

“ မမီ ကျွန်တော်တို့ ဒီလိုတွေ့နေတာ မကောင်းဘူး ထင်တယ်။ ကျွန်တော် ဆရာ့အပေါ် လိပ်ပြာမသန့်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ မမီရော ဆရာသိသွားမှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား”

“ အွန်း မမီလည်း စိုးရိမ်တာပေါ့။ ကိုစိုး သိသွားပြီး မမီကို မုန်းသွားမှာ ကြောက်တယ်”

“ မမီ ဆရာ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် သိပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဆက်ဆံတယ် ဆိုတာလည်း မမီရဲ့ ဆန္ဒဖြေဖျောက်ဖို့ မဟုတ်လား။ ကျွန်တော်ကလည်း မမီဆန္ဒ ပြေဖို့ နေပေးပေမယ့် ကျွန်တော့်အတွက်နဲ့ မမီတို့ အိမ်ထောင်ရေး မပျက်စေချင်ဘူး”

“ ကဲ ဒါတွေ ထားလိုက်တော့ ကိုမိုး။ အချိန်ရှိတုန်း မမီကို ပြုစုပေးကွာ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမမီ”

ကိုမိုး မီမီစိုး၏ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသော မီမီစိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် အဖုအထစ် ကောက်ကြောင်းမှန်စွာဖြင့် လှနေသည်။ အသားအရည်မှာ ဖြူသည်ဆိုခြင်းထက် နို့နှစ်ရောင် ဝင်းဝါနေသည်။ ပါးပြင်နှင့် နို့အုံပေါ်တွင် အကြောစိမ်းလေးများ သန်းနေသည်။

“ လှလိုက်တာ မမီရယ်။ ဆရာကလည်း ဒီလောက် ကိုင်ရက်စရာ မရှိအောင် လှနေတဲ့ မိန်းမကို ဘာလို့များ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆက်ဆံရတာလည်း မသိ”

“ ကိုမိုးနော် တော်တော့ မမီ ရှက်တယ်”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

ကိုမိုး မီမီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းအား စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မီမီစိုးလည်း ကိုမိုးလည်ပင်းအား သိုင်းဖက်ရင်း ပြန်နမ်းသည်။ မီမီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းများအား နမ်းရင်း ကိုမိုး လက်များက မီမီစိုး၏ နို့အစုံကို ပွတ်သပ်နေသည်။ မီမီစိုး မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားသည်။ ကိုမိုး မီမီရဲ့ရဲ့ လည်တိုင်အား နမ်းရှိုက်ရင်း ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်နေသည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း”

တဖြေးဖြေးနှင့် နို့အုံကို ရောက်သွားသည်။ ကိုမိုး နို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား ချေသည်။ ကျန်နို့အုံ တစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ကလိလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်လိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း”

မီမီစိုး အဖျားတက်သကဲ့သို့ ညည်းနေသည်။ ကိုမိုးတစ်ယောက် နို့များကို အားရအောင် စုပ်ပြီး မီမီစိုးအား ပက်လက် လှဲအိပ်စေကာ ဝမ်းဗိုက်တလျှောက် လျှာဖြင့် လျက်သည်။ ပြီးနောက် ချက်ပေါက်အား လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။

“ အဟင့် ယားတယ် ကိုမိုးရယ် လုပ်တော့ကွာ”

ကိုမိုး အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပေါင်ကားပေးထားသော မီမီစိုး ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ကာ အရည်ရွှဲနေသည့် စောက်ပတ်ထဲ လီးဒစ်ကို တေ့ထည့်လိုက်သည်။

“ ဇွိ အ”

မီမီစိုး ကိုမိုးခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ တင်ပါးကြီး ကြွလာသည်။ ကိုမိုးခါးကို ကော့ထည့်လိုက်သည်။

“ ဗျိ ဗျိ ဇွိ အ ဟားးးး”

လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ ခါးကို အားစိုက်ကာ ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

“ ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဗွတ် အားး ဟားးး ဟားး ကောင်းလိုက်တာ ကိုမိုးရယ်”

လီးတစ်ဆုံး ဝင်သွားသည်။ လီးအား ပြန်ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက်ဖြင့် ဖြေးညှင်းစွာ လိုးပေးနေရာ အချက် ၂၀ ခန့် ကြာသော်

“ ဗျိ ဗွတ် ဗျစ် ဗျစ် အိုးးးရှီးးး ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ဆောင့်တော့ ကိုမိုး နာနာလေး ဆောင့်တော့”

“ ဗျိဗျိ ဇွိဗျစ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အိုးးးရှီးးးးးး”

မီမီစိုး ခေါင်းထောင်ကာ ကိုမိုးကျောဘက်ရှိ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးမှတဆင့် စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေပုံကို ကြည့်၍ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးသည်။

“ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့် ဗျိ ဗျိ ဗျစ်ဗျစ် အ အ အ ဆောင့်ဆောင့် ကိုမိုး ဆောင့် အ အ အ အားးး ဟားးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးးးးးး”

ကိုမိုး သုတ်ရည်များ မီမီစိုးရဲ့ သားအိမ်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် မီမီစိုးကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့
သည်။ နှစ်ယောက်သား ဖက်လျှက် အနားယူနေကြသည်။

“ ကောင်းလား မမမီ”

“ အွန်း ကောင်းတာပေါ့ ကိုမိုးရယ်”

“ ကဲ ဒါဆို နောက်တစ်ချီ စမယ်”

“ အာ ကိုမိုးကလည်းကွာ”

“ လုပ်ချင်တော့ဘူးလား”

“ လုပ်မှာပေါ့လို့ အဟင့်ဟင့်ဟင့်”

နှစ်ယောက်သား တစ်ညလုံး မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးလိုက်တာ မနက်လင်းမှ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်တွင် စိမ်းနေသော မီးစိမ်းလေးအား နှစ်ယောက်သား သတိမပြုမိကြ။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

တက်လူ (စ/ဆုံး)

တက်လူ (စ/ဆုံး)

ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ ရေးသည်။

နှုတ်ဆော့မိမှတော့ မထူးတော့ပေ။ သူကလည်း စိန်ခေါ်ပြီလေ။ ဒီတော့ ဘွာခတ်နေလို့ ညံ့ရာကျသွားမှာပေါ့။ ဤသို့ပင် ‘တက်လူ’ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သွေးက စကားပြောလာသည်။ သွေးဆိုတာက လူပျိုသွေး။ တက်လူအသက်က ၁၆ နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမတွေရဲ့ အဓိကပစ်မှတ်တွေကို အငမ်းမရ ကြည့်တတ်လာပြီ။

ပြီးတော့ အသံတွေပြောင်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးနုနုလေးတွေ ခပ်ရေးရေးပေါက်လာပြီ။ ‘မာစတာဘေးရှင်း’ ခေါ် ဂွင်းတိုက်တတ်လာပြီ။ အားလုံးခြုံလိုက်လျှင် တက်လူတစ်ယောက် ကလေးမဟုတ်တော့ပဲ လူပျိုဖြစ်လာပြီ။ ကြီးကောင်ဝင်လာပြီဟု ပြောရပေတော့မည် ။

...................................................................................................................

မနက်ပိုင်းက သူ့အမေကို မြစ်ဆိပ်သို့ လှည်းနှင့်လိုက်ပို့ပြီး အပြန်တွင် မရင်မေနှင့် တွေ့၏။ တွေ့သောနေရာက ရွာနှင့်အတော်လှမ်းသော တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာမှာ ဖြစ်သည်။

မရင်မေဆိုတာက အသက် ၂၉-၃၀ ဝန်းကျင် ကလေးနှစ်ယောက်အမေ ဖြစ်သည်။ တစ်သားမွေးတစ်သွေးလှ ဆိုသည့်အတိုင်း မရင်မေတစ်ယောက် နှစ်သားမွေးတော့ နှစ်သွေးလှနေ၏။

ပင်ကိုက အချိုးအစားကျနပြီးသား ခန္ဓာကိုယ်မှာ နေ့စဉ်လှုပ်ရှားသွားလာနေရသည့်အတွက် အေရိုးဗစ်ကသူတွေထက်ပင် စွဲမက်စရာ ကောင်းနေသေးတော့၏။

သူမယောက်ျား ကိုဘထွန်းက သူ့ထက် အသက် ၁၅ နှစ်ခန့်ကြီး၏။ စီးပွားရေးအရှာကောင်းသော်လည်း လူရိုးလူအတစ်ယောက်သာ ဖြစ်၏။ နွားကောင်ရေ ၃၀ ကျော်သည့်အတွက် တောင် အရှေ့ဘက်ကရွာသို့ အမြဲတမ်း နွားနို့သွားပို့ရသည်။

ယခုလည်း မရင်မေ နွားနို့ပို့ပြီး ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ တောင်းတစ်လုံး ခေါင်းပေါ်ရွက်ပြီး တက်လူလှည်းရှေ့ ပေ ၁၀၀ အကွာလောက်က ကျော့ကျော့ ကျော့ကျော့နှင့် သွားနေ၏။

တက်လူက တံပြာနှင့် နွားဖင်ကို တို့လိုက်ရာ လှည်းက စောစောကထက် ပြေးနှုန်းသွက်သည်။ စွင့်ကားသော တင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးအစုံက နိမ့်ချီမြင့်ချီ စည်းချက်ကျလျက် ရှိ၏။ တက်လူက ပို၍သွက်အောင် တံပြာနှင့် တို့လိုက်ပြန်၏။

“ တောက်….ဟဲ့ …..အို”

အသံလည်းပေး တံပြာနှင့်လည်း အတို့ခံရသောအခါ နွားနှစ်ကောင်က ခပ်သွက်သွက် ပြေးတော့သည်။ မရင်မေက လှည်းရှောင်ရန် ဘေးသို့ကပ်ရင်း….

“ အယ်…ငါက ဘယ်သူများလဲလို့….”

“ လာလေ အမ…တက်…”

“ အေး…အေး…”

တက်လူက လှည်းရပ်ပေးလိုက်သည်။

“ ခေါင်းပေါ်ကတောင်း …ဒီကိုပေးလိုက်လေ…”

“ ရတယ်..နောက်ကပဲ တင်လိုက်မယ်…”

မရင်မေက သူ့ခေါင်းပေါ်ကတောင်းကို လှည်းနောက်မြီးမှာ တင်လိုက်၏။ ခေါင်းမီးစုတ်နှင့် မျက်နှာလည်ပင်းတဝိုက်ကို သုတ်သည်။ ရံတိုင်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ကာ လှည်းနောက်မြီးကို ခြေတစ်ချောင်းတင်မည်ပြုစဉ် နွားတွေက လန့်ပြီး ဝုန်းခနဲ ပြေးထွက်သွားသည်။ မရင်မေတစ်ယောက် မှောက်ရက်လဲ၍ ကျ ကျန်ခဲ့သည်။

“ အမလေးဟဲ့…ငါ့ စောက်ဖုတ်…”

မရင်မေနှုတ်က ယောင်လိုက်သောအသံကို တက်လူ ကြားလိုက်သည်။ ကြိုးကို ခပ်တင်းတင်း ဆောင့်ဆွဲကာ လှည့်ကို တန့်လိုက်သည်။ ရံတိုင်ကို ကမန်းကတမ်းချည်ပြီး လှည်းပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာာ လဲကျနေသော မရင်မေဆီသို့ အပြေးရောက်သွားသည်။

မရင်မေတစ်ယောက် ဒူးတုပ်အနေအထားဖြင့် မှောက်ရက်ကြီး ပုံလဲနေ၏။ သူ့မျက်နှာက မချိုမချဉ် ပြုံးစိစိကြီး ဖြစ်နေသည်။ တက်လူက မရင်မေဘေးတွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ချိုင်းအောက်လက်လျှိုလျှက် ပွေ့ထူလိုက်သည်။

တက်လူပွေ့လိုက်စဉ်က သတိမထားမိသော်လည်း မရင်မေ ကိုယ်လုံးမတ်လာသည့်အခါ သူ့လက်က နို့အုံကြီး တည့်တည့်ပေါ် ဖက်ပွေ့မိလျက်သား ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိသည်။

“ တော်တော်နာသွားလား မမ…”

အိစက်တင်းမို့သော နို့အုံပေါ်က သူ့လက်ကို မဖယ်သေးဘဲ မေးလိုက်၏။

“ အင်း…ဒူးခေါင်းနဲ့ မေးစိ နည်းနည်း နာသွားတယ်…”

“ မှန်း…မော့စမ်းပါ…”

တက်လူ မရင်မေ မေးစိကို လက်နှင့်ဆွဲမော့၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သိသိသာသာ ပွန်းပဲ့သွား၏။

“ အင်း ဟုတ်သား…နည်းနည်း ပွန်းသွားတယ်..”

မရင်မေ မျက်နှာပေါ်တွင် ကျေနပ်သော အရိပ်လှိုင်းများ ဖြတ်သန်းသွားသည်။ ရွှန်းစိုတောက်ပသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် တက်လူကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

“ ရပါတယ်…အိမ်ကျမှ ဒဏ်ကြေဆေးနဲ့ လိမ်းလိုက်မယ်”

မရင်မေက ထရန် ဟန်ပြင်လိုက်စဉ်….

“အင်း…ကျွတ်..ကျွတ်….”

ပါးစပ်က စုပ်သပ်လျက် ဒူးခေါင်းကို လက်နှင့်ဖိကာ ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။

အမှန်တော့ ဒဏ်ရာက ပြောလောက်အောင် မနာပါ။ ဆန္ဒရာဂအားကြီးလှသော မိန်းမပီပီ မာယာပရိယာယ် ဆင်ခြင်းမျှသာ ဖြစ်၏။

တက်လူ ပွေ့ဖက်လိုက်စဉ်က သူ့နို့အုံကြီးပေါ် ပွေ့ဖက်မိသည်ကို အလွန်သာယာကျေနပ်သွားသည်။ ထို့နောက် သူ့မေးကို ဆွဲမော့ကာ စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်သွားပုံကိုလည်း အရမ်းသဘောကျ ကြည်နူးသွားသည်။

ပြီးတော့ ကြီးကောင်ဝင်လာသော တက်လူ၏ အနေအထား။ ဒီကောင်လေးစိတ်ထဲ ဘယ်လိုရှိမည်မသိ၊ မရင်မေကတော့ နှလုံးတုန် ရင်ခုန် ရွှင်မြူးသွား၏။

ကာမဆန္ဒ အပြည့်အဝ မခံစားရသော မိန်းမပီပီ အခွင့်သာလျှင် သာသလို သူမစိတ်တွေက အမြဲတမ်း ထကြွနေတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကာမကျော့ကွင်းနှင့် ထောင်ဖမ်းရန် ပရိယာယ်ဆင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ လီးအတွေ့အကြုံရှိပြီးသား မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ လူပျိုသိုးတစ်ယောက်ကို ထောင်ဖမ်းသောနည်းလမ်းတွေ များစွာရှိသည်။

“ နေ…နေ..ကျနော် ထူပေးမယ်…”

တက်လူအသံတွေက သိသိသာသာ ပျက်နေ၏။ မည်မျှပင် ဟန်ဆောင်ထားစေကာမူ မငြိမ်သက်သော အတွင်းစိတ်က မျက်နှာပေါ်တွင် ထင်ဟပ်နေသည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ထူအမ်းနီမြန်းနေသည်။

စောစောက မရည်ရွယ်ပဲ ကိုင်လိုက်မိသောနေရာက တကယ် နို့အုံကြီးတည့်တည့် ဖြစ်နေ၏။ တင်းရင်း မို့မောက်သော နို့အုံကြီး၏ အိစက်နူးညံ့သော အတွေ့ဓာတ်က သူ့စိတ်ကို တဖျပ်ဖျပ် လှုပ်ခါသွားစေသည်။

စိတ်ကို ထကြွစေသော အမြင်အာရုံက အဆင့်ဆင့် ဓာတ်ခိုက်ကာ ရမ္မက်သွေးတွေ ပူနွေးဆူကြွလာပြီး ဒုတ်နှင့် အတို့ခံရသော မြွေဟောက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ မတ်တောင်လာသည်။

ယခင်က မည်သို့မျှ မထူးခြားလှသော်လည်း သဘာဝအားဖြင့် စောက်ဖုတ်အနံ့ကို ခံတတ်လာသော လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ်အနံ့ ရလာပြီဖြစ်၍ ထိန်းချုပ်တားဆီး၍ မရနိုင်အောင် ပို၍လွန်ကဲလာသည်။

ပြီးတော့ နေရာကလည်း တကယ့်ကို လူသူကင်း တိတ်ဆိတ်သည့် တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာ..။တက်လူ ရင်တွေပူ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာ၏။ ဂလုခနဲ တံတွေးကို မျိုချလိုက်ပြီး တုန်ရီအက်ကွဲသော အသံဖြင့်…

“ ကဲ…မမ …ထ..”

တက်လူက မရင်မေ ရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ မရင်မေ ဆန့်တန်းပေးသော လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမထူပေး၏။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိတော့မည့် အနေအထား အရောက်တွင်…

“ အမလေး..ဟဲ့… ငါ့စောက်ဖုတ်…”

နဂိုကပင် ကျွတ်လုကျွတ်ခင် ဖြစ်နေသော ထဘီက ကွင်းလုံးကျွတ် ပုံကျသွားသည်။ ထမီ လျော့ရဲနေမှန်း သိသော်လည်း တမင်သက်သက် ဒီအတိုင်းထားခြင်းဖြစ်ရာ အခုတော့ သူမ ဆင်ထားသည့်အတိုင်း ကွက်တိ ဝင်လာသည်။

ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံနှစ်သွယ် အရင်းစပ်ရှိ ဖြူဝင်းသော ဆီးခုံမို့မို့နှင့် နက်မှောင် တွန့်လိပ်နေသော စောက်မွှေးအုံကြီးက ဘွားခနဲ ပေါ်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အောက်သို့ ငိုက်ဝင်နေသည်ဖြစ်၍ မမြင်ရ။

မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် တက်လူတစ်ကိုယ်လုံး ရမ္မက်အခိုးအလျှံတွေ ဟုန်းခနဲ ထလာသည်။

ဝင်းပြောင်ခုံးမို့နေသော ဆီးခုံကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ဆိုင်းထားသော စောက်မွှေးအုံမဲမဲကြီးကို ကြည့်ကာ တက်လူတစ်ယောက် ဖွတ်မေ့ပဒတ်မေ့ မေ့သွား၏။ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူလာသည်။ အသားတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။

အစိမ်းလိုက် ဝါးစားမတတ် တဝင်းဝင်း တောက်ပလျှက်ရှိသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် စူးစူးရဲရဲကြီး ကြည့်နေမိသည်။ တက်လူ အကြည့်ဒဏ်ကြောင့် မရင်မေတစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖျင်းဖျင်း ထသွားသည်။

“ လက်လွှတ်အုံးလေ…”

သည်တော့မှ တက်လူ သတိဝင်လာကာ ဆုပ်ကိုင်ထားသော မရင်မေ လက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်မိ၏။ မရင်မေက ပုံကျနေသော ထမီကို ကုန်းကောက်၍ ဝတ်လိုက်သည်။ မရင်မေ မျက်နှာလည်း ရှက်သွေးဖြန်းကာ နီမြန်းနေသည်။

ထမီဝတ်ရင်းက မျက်လုံးက တက်လူပေါင်ကြားဆီသို့ ရောက်သွား၏။ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ပုဆိုးကို ထွင်းဖောက်မတတ် တန်းမတ်နေသည်။

အတွေ့အကြုံအရ အတော်ရှည်မည့်လီးမှန်း သိလိုက်သည်။ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးထွားမည့်လီးမှန်း သဘောပေါက်သည်။ တချို့က လီးတန်ရှည်သော်လည်း လုံးပတ်က သေးတတ်သည်။

“ ဟဲ့… ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ…လှည်းပေါ်တင်ပေးအုံးလေ…”

မရင်မေက လက်တကမ်းတွင်ရှိနေသော တက်လူကို လက်နှင့်လှမ်းပုတ်ရင်း ပြော၏။ တကယ်တော့ လက်နှင့်ပုတ်သယောင်ပြုကာ ပုဆိုးစကို ဆွဲချွတ်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ရာဂမီးလျှံက တရှိန်ရှိန်တောက်လောင်နေပြီမို့ တက်လူတစ်ယောက် ဘာကိုမျှ သဲသဲကွဲကွဲ မသိတော့၊ ကျွတ်ကျသွားသော ပုဆိုးစကို လှမ်းဆွဲလိုက်သော်လည်း မမှီတော့။

ပုဆိုးကျွတ်ကျသွားသည်နှင့် မာန်ဟုန်ပြင်းသော လီးတန်ကြီးမှာ ဒုံးကျည်ကြီးတစ်စင်းပမာ အထက်သို့ ထောင်ကော့ကာ တောင်မတ်နေသည်။

လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်း မရင်မေမျက်လုံးတွေက ကိလေသာအရောင်တွေ တလက်လက်တောက်ပနေ၏။ လုံးပတ်က ၆ လက်မအနေအထားရှိပြီး အရှည်က ၇ လက်မခန့်ရှိကြောင်း အတတ်သိလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လှိုဏ်ခေါင်း မကိန်းအောင်းဖူးသေးသော အော်ရဂျင်နယ်လီးမို့ ဝါညိုရောင်သမ်းနေ၏။

အရေပြား မလန်သေးပဲ တောင်ပို့မှိုကြီးပမာ ငုံထွားထွားကြီး ဖြစ်နေ၏။ လီးတန်ကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း မရင်မေ စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်ခနဲ ကြွတက်လာ၏။

လီးအကြောင်း နောကျေအောင် သိထားသော စောက်ဖုတ်နှင့် စောက်ဖုတ်အရသာ မခံစားဖူးသေးသော လီးတို့၏။ ကာမစစ်ပွဲမှာ ပြင်းထန်စွာ ဆင်နွှဲကြတော့မည့် အနေအထားတွင် ရှိနေလေပြီ။

တက်လူက ပုဆိုးကို ကပျာကယာ ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး …

“ မမ…ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ…”

တုန်ခါအက်ကွဲသော အသံကြီးဖြင့် တောင်းဆိုလာသည်။ ပြီးတော့ မရင်မေကို တအားကြုံးဖက်လိုက်သည်။

“ အယ်…ကျစ်…. လမ်းလည်ခေါင်ကြီးမှာ…”

မရင်မေက ခွင့်ပြုငြင်းဆန်သော အသံအစ်အစ်ဖြင့် ပြော၏။ တက်လူ မရင်မေကို ဖက်ထားရင်းကပင် ဟိုဟိုဒီဒီဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့၏ ညာဘက်တောင်စောင်းတွင် ဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်ကြီးရှိ၏။ အပေါ်စီးက ကျသဖြင့် သူ့လှည့်ကိုလည်း မြင်နေရသည်။

“ လာဗျာ…ဟိုဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်ဆီ သွားမယ်…”

တက်လူက မရင်မေကို ဖက်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ပြီး လက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်၏။ တက်လူတစ်ယောက် နွားငတ်ရေကျ အငမ်းမရဖြစ်ကာ ဖျပ်ဖျပ်လူးနေပုံကို ကြည့်၍ မရင်မေစိတ်ထဲ ကျလိတိတိ ဖြစ်လာ၏။

မိန်းမပီပီ မူလိုက် ကလိလိုက်ချင်သေးသည်။

“ အမယ်…အဲဒီသွားပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ..”

“ ဟို…ဟို…ဟာ…ဟိုဟာဗျာ…”

တက်လူနှုတ်က လိုး ဟူသော စကားလုံးကို ထွက်ရခက်နေ၏။ ရမ္မက်ဇောထန်လျက်ရှိသော်လည်း မိန်းမအတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေးသော လူပျိုရိုင်းလေးပီပီ ရှက်သွေးကလည်း မွှန်နေပြန်သည်။ ဤမျှဆိုလျှင် သူ့သတ်ကွင်းထောင်ချောက်ထဲ သေချာပေါက်ဝင်လာပြီမို့ မရင်မေ စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်သည်။

“ ဟဲ့…ပြောအုံးလေ…အဲဒီဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်ဆီသွားပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ လို့…”

ကြာမျက်လုံးဖြင့်ကြည့်ရင်း နွဲ့တဲ့တဲ့ ချွဲတဲတဲ ပြောနေသော မရင်မေအမူအယာကိုကြည့်၍ တက်လူ အူယားလာသည်။

သူတို့၏ ကာမဆရာကြီး ကိုထွန်းအေးစကားကို ကြားယောင်မိသည်။

“ မိန်းမဆိုတာ အမူမျိုးကွ…ခံချင်ပါလျက်နဲ့ ဟန်လုပ်ပြီး ငြင်းချင်ငြင်းနေတာ..ဒါကို အဟုတ်မမှတ်နဲ့…အေး..ငြင်းလေ ခံချင်လေသာ မှတ်…သူတို့က အခံမျိုး လုပ်ရင် သေချာပေါက် ခံမှာပဲ…စောက်ဖုတ်ဆိုတာ လီးအလိုးခံဖို့ သဘာဝက ဖန်တီးပေးထားတာပဲ…လီးက လုပ်တတ်တဲ့သဘာဝ ရှိတယ်..စောက်ဖုတ်က ခံရမဲ့ သဘာဝရှိတယ်..ခံရမဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး ရှိပါလျက်နဲ့ လီးက မလိုးတတ်ဘူးဆိုရင် အဲဒါ လီးဖျင်းလီးညံ့ပဲ..၊ အဲဒီလီးဖျင်းလီးညံ့ကြီး ကိုယ့်ပေါင်ကြားမှာ ကပ်နေရင် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ထမီသာဝတ်ထားတော့မောင်… အဲဒါ ယောက်ျားမပီသတဲ့ အလကားဖွတ်ကျားဘဲ…”

တက်လူ သတ္တိတွေ ဝင်လာသည်။ ယောက်ျားစိတ် ယောက်ျားသတ္တိတွေ ဝင်လာပြီမို့ သူ့ထက် ၁၅ နှစ်ခန့်ကြီးသော မရင်မေကို သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေပမာ ထင်မှတ်လာသည်။

ဖအေတူသားမို့လားမသိ၊ တက်လူက အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ထွားကြိုင်း၏။ ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်း၏။ ထို့ထက်ပို၍ အားရကျေနပ်စရာကောင်းတာက သူ့ပေါင်ကြားထဲက လီး။

လီးက အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးထွား၏။ လုံးပတ် ၆ လက်မ၊ အရှည် ၇ လက်မဆိုသော လီးမှာ လူရာဝင်ရုံမျှမက လူရာပင် လွန်နေပေပြီ။

အသက်သာကြီး၏။ သူ့ယောက်ျား ကိုဘထွန်းလီးမှာ ၄ လက်မခွဲကျော်ရုံသာ ရှိသည်။ ပြီးတော့ အမောရောဂါရှိသဖြင့် သူမဆန္ဒပြည့်ဝအောင် လိုးပေးနိုင်စွမ်းမရှိ။ ထို့ကြောင့် လိုးနိုင်အောင် အရက်သောက်ခိုင်းသည်။ အစပထမ၌ ဟုတ်၏။ နောက်တော့ ဒုန်ရင်းအတိုင်းပင် ၊ အရက်စွဲသွားတာပင် အဖတ်တင်၏။ အခုတော့ စောက်ဖုတ်ထက် အရက်ကို ပိုမက်သွားသည်။

သူ့အတတ်နှင့်သူ စူးသောလုပ်ရပ်မို့ မရင်မေ မပြောသာ၊ အသာကြည့်နေရသည်။

တစ်ရက်..ကိုဘထွန်းနေမကောင်း၍ တစ်ယောက်ထဲ တောသွားရ၏။ ကိုဘထွန်းညီ လှမြင့်ကလည်း သူ့မိန်းမ မွေးခါနီးမို့ တစ်ယောက်ထဲ တောလာသည်။ အမွေဆိုင်မြေတွေမို့ တဲချင်းက နီးသည်။

လှမြင့်ကလည်း မိန်းမဗိုက်ကြီးနေ၍ စောက်ဖုတ်ငတ်နေသည့်အချိန်။ မရင်မေကလည်း ကာမဆန္ဒ မပြည့်ဝ၍ လီးငတ်နေသည့်အချိန်။ အငတ် အငတ်ချင်း ပေါင်းသင်းမိ၍ အားရပါးရ လိုးခဲ့ကြသည်။ သူ့မိန်းမ ကလေးမမွေးမချင်း အတော်ကြာကြာ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

အားရကျေနပ်ပါသည်။ ဆန္ဒလည်းပြည့်ဝပါသည်။ ဤသို့ နောက်မီးလင်းဇာတ်လမ်းလေးက ကောင်းနေစဉ် လှမြင့် ပိုးထိ၍ ဆုံးသွားသည်။

အဲဒီနေ့က မရင်မေ တောမလိုက်ဖြစ်၍ ကံကောင်း၏။ ပြန်သင့်ချိန် ပြန်မလာ၍ နေဝင်မိုးချုပ်မှ လူအုပ်နှင့် သွားကြရာ သူတို့နှစ်ယောက် ချိန်းချိန်းလိုးကြသော နေရာတွင် အဆိပ်တက်၍ တစ်ကိုယ်လုံး ညိုမဲတောင့်တင်းပြီး မှောက်ရက်ကြီး သေနေ၏။

မရင်မေတစ်ယောက် လန့်ဖျပ်သွားပြီးနောက်မီးလင်းရမှာ ကြောက်သွားသည်။ သူ့ကို အားရကျေနပ်အောင် လိုးပေးနိုင်သော လှမြင့်လီးသည်ပင် တက်လူလီးနှင့်စာလျင် သေးနေသေး၏။ လှမြင့်ကလည်း အရှည်က ၅ လက်မခွဲခန့်သာ ရှိသည်။ သို့သော် အနှိုက်အဆွ အပွတ်အသပ် ကောင်း၏။

နောက်မီးလင်းရမှာ ကြောက်သော မရင်မေတစ်ယောက် တက်လူလီးကြီးကို အလွတ်မခံနိုင်။ မြွေမကလို့ နဂါးပင် မြိုမြို၊ အားရပါးရကြီး အလိုးခံတော့မည်။

ကောင်လေးက အတွေ့အကြုံ လုံးဝရှိပုံမရ။ ကိစ္စမရှိ ဒီကိစ္စမျိုးက သင်လျှင် တတ်လွယ်သည်။ အလိုးခံရင်း သင်ပေးသွားမည်။

အတွေးဖြင့်တွေနေသော တက်လူကို မရင်မေက ကြာမျက်စချီလျက် မေးပြန်သည်။

“ ဟဲ့ ..ပြောလေ…အဲဒီဝါးရုံပင်အုပ်ဆီသွားပြီး ဘာလုပ်ကြမှာလဲလို့….”

“ ဟောဒီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးမှာဗျာ…၊ ဟောဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဟောဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးမှာဗျာ… ကဲ…ကျေနပ်ပလား…”

တက်လူက ပါးစပ်ဖြင့် ပြောရုံတင်မက ထမီကို ပင့်လှန်၍ မရင်မေပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို သုံးလေးချက် ကုတ်ထဲ့ပစ်လိုက်သည်။

မရင်မေတစ်ယောက် တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ “ကဲ…ကြာတယ်ဗျာ…လာ….”

တက်လူက ခပ်ရဲရဲပင် လက်ကိုအတင်းဆွဲလျက် ဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်တွေရှိရာ တောင်ကုန်းလေးဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့၏။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင် ဝါးရုံပင်အောက်ခြေမှာ ရှင်းပြောင်နေ၏။ ဂုံနီအိတ်တစ်လုံးပါ အဆင်သင့်ရှိနေသည်။ အဝင်လမ်းတစ်ဖက်သာရှိပြီး ပတ်ပတ်လည်မှာ လုံခြုံမှုအပြည့်ရှိသည်။

ထိုစဉ် ကာမလက်ဦးဆရာကြီး ကိုထွန်းအေးစကားကို ကြားယောင်လာ၏။

“ လိုးတယ်ဆိုတဲ့ကိစ္စဟာ ကမ္ဘာဦးကထဲက ရှိခဲ့တာကွ…. ကြည့်ရတဲ့ပုံက ကမ္ဘာဦးက ယောက်ျားမိန်းမတွေဟာ အဝတ်အစားဝတ်ပုံမရဘူး… အစတော့ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ လိုးရကောင်းမှန်း မသိဘူးပေါ့လေ… ဒီလိုနဲ့ ကာလကြာတော့ သူ့ပေါင်ကြားကိုယ်ကြည့်… ကိုယ့်ပေါင်ကြားသူကြည့်နဲ့ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ပြီး နှိုက်ကြကိုင်ကြ ဆွကြနဲ့ တူပါတယ်… ဒီတော့ ကောင်းတယ်ကိုး…ဒီလိုနဲ့ နှိုက်ရင်းဆွရင်းနဲ့ လီးနဲ့ စောက်ပတ်ထိုးတဲ့အထိ အဆင့်တက်သွားတော့တာဘဲ… ပိုကောင်းမှန်းသိသွားတယ်…ငါပြောချင်တာက ဒီအချက်မဟုတ်ဘူး…

မိန်းမနဲ့ယောက်ျား လိုးကြတဲ့နေရာမှာ ကမ္ဘာဦးက ဥပဒေသအတိုင်း တုံးလုံးချွတ်လိုးဖို့ဘဲ…ကိလေသာဆိုတာ ညစ်ညမ်းတဲ့သဘောကိုခေါ်တာ…ညစ်ညမ်းတဲ့အလုပ်ကို လုပ်မှတော့ ပက်ပက်စက်စက် ညစ်ညမ်းနိုင်မှသာ အရသာရှိမှာပေါ့… အေး ..အဲဒီတော့ တိုးတက်လာတဲ့ ဒီခေတ်မှာ အရှက်ဆိုတာက ယဉ်ကျေးမှုလိုဖြစ်လာတယ်…အရှက်နဲ့ရမ္မက်ဟာ ဆန့်ကျင်ဖက်ပဲ..ဒီတော့ လုံခြုံတဲ့နေရာကို ပထမရွေးရမယ်… 

သေချာစိတ်ချရပြီဆိုရင် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ပက်ပက်စက်စက် လိုးရုံပဲ…ဒါမှ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝရတော့မှာပေါ့… နောက်ကျောမလုံပဲ ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်နဲ့ လိုးရရင် ဘာအဓိပ္ပာယ်ရှိတော့မလဲ… ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဂွင်းတိုက်ပစ်တော့မယ် …မောင်…”

ကိုထွန်းအေးစကားတွေက တက်လူနားထဲမှာ နားရည်ဝနေပြီးသားမို့ လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တဲ့အရာကို အလိုလို လုပ်မိလျက်သားဖြစ်နေ၏။

ဝါးရုံပင်အောက်ရောက်သည်နှင့် တက်လူက ဂုံနီအိတ်စုတ်ကို ခါလိုက်ပြီး ပြင်ခင်းသည်။ မချိုမချဉ်မျက်နှာပေးနှင့် မထီတရီရပ်နေသော မရင်မေကို ဂုံနီအိတ်ပေါ် ပွေ့လှဲလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ထိုင်မိကြသောအခါ တက်လူက အတင်းကြုံးဖက်ထား၏။ မရင်မေက သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ကျောပေးအနေအထားမို့ တက်လူ၏ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ဖင်ကြားသို့ ထိထိမိမိကြီး ထောက်မိနေသည်။

လူပျိုသိုးတက်လူတစ်ယောက် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်ကာ ပျာယာခတ်နေပါတော့သည်။ လက်နှစ်ဖက်က နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးကို ဆုပ်နယ်ချေမွပေး၏။ နို့အုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေပေးရသည်မှာ အရသာရှိလွန်းလှ၏။

ကာမဇောတွေ ပြင်းထန်နေပြီဖြစ်၍ သူ့ပုံစံက မဟားဒယားနိုင်လွန်းလှသည်။ နွားမကိုလိုးရန် အသဲအသန်ဖြစ်နေသော နွားသိုးကဲ့သို့ တရှူးရှူး တဟူးဟူး ဖြစ်နေသည်။

ထူးဆန်းသော အတွေ့အကြုံတစ်မျိုးမို့ မရင်မေတစ်ယောက်လည်း ရမ္မက်ပိုးတွေ တရွရွ ထကာ မြူးကြွနေပါ၏။ သို့သော် နှစ်သားကျပြီးသော အအိုမမို့ တက်လူလောက်တော့ ဣန္ဒြေမမဲ့ပါ။ သို့ပေငြား ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးမှာမူ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ကြွကြွတက်လာပြီး စောက်ရေကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေသည်။

နို့အုံကြီးနှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေပေးတိုင်း စောက်ဖုတ်အုံအတွင်းက အကြောမျှင်တွေ ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကြသည်။ ကာမဆန္ဒတွေ မပြည့်ဝခဲ့သမျှ မီးကုန်ယမ်းကုန် ကမျင်းကြောထချင်နေသည်။

တက်လူက မရင်မေကိုယ်အထက်ပိုင်းကို အနည်းငယ်လှန်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကိုငုံ့၍ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်သည်။ အရှိန်ရနေပြီဖြစ်သော ရမ္မက်မီးတောက်ထဲ ကိလေသာဓာတ်ဆီလောင်းသလိုဖြစ်ကာ ရမ္မက်မီးလျှံက ဟုန်းခနဲ ထတောက်တော့သည်။

ဆေးမဆိုးရပဲ ပင်ကိုသဘာဝအတိုင်း နီထွေးထူအမ်းသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်၏။ မရင်မေကလည်း ပြန်စုပ်၏။ မရင်မေက သူ့လျှာကို တက်လူပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးသည်။ တက်လူကလည်း တမျှင်းမျှင်း စုပ်ပေးသည်။

နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးစုံမှိတ်လျက် ကာမအရသာကို ခံစားနေကြသည်။

“ ပလွတ်…ပလပ်…ပလပ်…”

“ ဟင်း…ဟင်း…ဟား…တော်…တော်ပါအုံးကွာ… မမ မော..မောလိုက်တာ…”

မရင်မေက မောဟိုက်တုန်ခါသော အသံကြီးနှင့် တောင်းပန်လာသည်။ သည်တော့မှ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက အချက်ပြထားသည့်နှယ် အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ခပ်သွက်သွက်ဖြုတ်သည်။ ဟင်းလင်းပွင့်သွားသောအခါ ဖြူဝင်းတင်းမို့နေသော နို့အုံထွားထွားကြီးက အတွင်းခံဘရာစီယာထဲမှ ရုန်းထွက်တော့မတတ် တင်းကန်ပြူလာသည်။ တက်လူက အိစက်ညက်ထွားသော နို့အုံကြီးပေါ် လက်ဝါးကိုဖြန့်အုပ်၍ ဖွဖွမွမွလေး ပွတ်ချေပေးပြန်သည်။

မရင်မေ နှုတ်က တဟင်းဟင်းညည်းညူလျက် ရင်ဘတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထား၏။

“ မမ… ချိုချို စို့ချင်တယ်…”

နို့အုံဖွေးဥဥကြီးကို တရှူးရှူး ငုံ့နမ်းနေရာမှ တဏှာရူးသံဖြင့် ညုတုတုပြောလိုက်သည်။

“ ဟင့်… သိပ်အလုပ်ရှုပ်တာပဲ…”

မရင်မေက ဒေါမာန်ထဟန်ဖြင့် ပြောသည့်တိုင် သူ့ကိုယ်ကို ရှေ့ကုန်း၍ လက်နှစ်ဖက်နောက်ပစ်ကာ ဘရာစီယာချိတ်ကို ထောက်ခနဲ ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ ချိတ်ပြုတ်သွားသည်နှင့် နို့အုံကြီးက ကန် ထွက်လာသည်။ ဘရာစီယာ ပြေလျော့သွားပြီဖြစ်၍ နို့အုံကြီးကို ထိထိမိမိ ညှစ်၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။ အလွန်ထူးခြားသော အတွေ့ဓာတ်က တက်လူတစ်ကိုယ်လုံးသို့ ဖြတ်သန်းသွား၏။ လီးတန်ကြီးကလည်း ပို၍တင်းမာလာသည်။

တက်လူက မရင်မေကိုယ်လုံးကြီးကို ဂုံနီအိတ်ပေါ်သို့ အသာလှဲသိပ်လိုက်သည်။ မရင်မေတစ်ယောက် ညှို့ဆေးမိထားသောသူပမာ တက်လူပြုသမျှ ဘာတစ်ခုမှ မငြင်းဆန်မိပဲ နေလိုက်ရသည်။

ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသောအခါ တက်လူက ဘေးချင်းယှဉ်လျက်အနေအထားဖြင့် ဖောင်းတင်းစူတက်နေသော နို့သီးခေါင်းကို စို့ပါတော့သည်။

“ ပလပ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ပလွတ်..ပလွတ် ပြွတ်…”

ပါးစပ်နှင့်လည်းစို့၊ လျှာနှင့်လည်း ထိုးဆွမွှေနှောက်ပေးပြန်ရာ…

“ အင်း…ရှီး….ကျွတ်ကျွတ်…အား ဟင့်…ဟင်း…အဟင့်…အင့်…ကျွတ်..ကျွတ်”

မရင်မေတစ်ယောက် အူထဲအသည်းထဲကပါ ယားတက်လာသဖြင့် တွန့်လိမ်ကော့ထိုးနေ၏။ စောက်ဖုတ်အတွင်း လှိုဏ်ခေါင်းထဲကပါ လှိုက်ထကျဉ်တက်လာ၏။

စောက်ရည်တွေကလည်း စိုရွှဲအိုင်ထွန်းလာပြီး ဖင်ကြားထဲသို့ စီးကျလာသည်။ တအားခံချင်လာပြီ။ မနေနိုင်လောက်အောင် ခံချင်လာသည်။ သည့်ထက်ပို၍ အဆွခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့။ တဏှာရာဂ ထန်လှပါသည်ဆိုသော မရင်မေတစ်ယောက် လူပျိုသိုးလေးတက်လူ၏ ကလိဆွကျီစားဒဏ်ကို ဘယ်လိုမှ ခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။

“ ဟင်း ..အင်း..ဟင့် ဟင့်… အင့်…တော်…တော်ပါတော့ကွာ… မ..မ..မနေနိုင်တော့ဘူး..အား အင်း…အဟင့်…လိုး…လိုးပါတော့နော်… ကြာရင် သေ ..သေ လိမ့်မယ်…အင်း...”

တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အငမ်းမရစို့နေသော တက်လူမျက်နှာနှင့် သူ့နို့အုံကြီးကို တအားဖိကပ်ထားမိသည်။ မရင်မေ သူ့ကို ဇွတ်လိုးခိုင်းနေသည်။ သူမ၏ကာမဆာလောင်တောင့်တနေသော မျက်နှာကြီးက တက်လူ၏ ရာဂစိတ်ကို ပိုမိုပြင်းထန်ထကြွစေသည်။

တက်လူ နို့အုံပေါ်မှ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ မရင်မေ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ပခုံးပေါ် မတင်လိုက်ပြီး ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အောက်ပြန်ချ၍ ကွင်းလုံးကျွတ် ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားချထားလိုက်သည်။ ဖြူဝင်းစိုပြေသော ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေက ရာဂမီးတောက်ကို အရှိန်အဟုန် ကြီးမားစေသည်။

ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပင့်တင်ဖြဲကား၍ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသေအချာကြည့်လိုက်သည်။ နက်မှောင်လိမ်ကောက်နေသော စောက်မွှေးအုံကြီးအောက်က စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကားပြဲဟနေ၏။ နီညိုရောင်သမ်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးနှစ်မွှာက ဘေးသို့ အနည်းငယ်လန်နေပြီး အတွင်းသားတွေက နီရဲနုထွတ်နေသည်။

တက်လူက စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ စောက်ရေတွေက သူ့နှာခေါင်းထိပ်တွင် ပေပွကုန်၏။ ညှီစို့စို့အနံ့နှင့် ငါးဖောင်ရိုးနံ့တွေက တရှိန်ရှိန်လှိုင်ထနေသည်။

တက်လူစိတ်ထဲ ရွံစရာဟု လုံးဝမထင်မှတ်ပေ။ ဤရနံ့တွေက သူ၏ရာဂစိတ်ကို ပိုမိုနိုးကြွစေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နမ်းလို့အားရသောအခါမှ လက်နှင့် အသေအချာဖြဲ၍ လျှာကိုထိုးသွင်းသည်။ ပြီးမှ ပင့်လှန်ကုတ်ယက်လိုက်သည်။

မရင်မေ ဖင်ဆုံကြီးမှာ လေထဲသို့ မြောက်တက်လာပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ကော့ပေးသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြိုးခနဲဖျင်းခနဲ လှုပ်ခတ်သွားသည်။ အတွေ့အကြုံရှိသော မိန်းမမို့ စောက်ရေတွေ ပန်းထွက်တော့မည်ကို သိလိုက်သည်။

“ အီး ဟီး…ဟီး…အဟင့်…အီးဟီး အား…လိုး…လိုးပါတော့ကွာ.. အီး ..အဟင့် ဟင့်…အမလေး…အီး ဟီး.. ဟင့်..ဟင့်..”

မရင်မေတစ်ယောက် ငိုသံပါကြီးနှင့် တောင်းပန်လာသည်။ တက်လူက လျှပ်တပြက်အတွင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပုံလိုက်သည်။ သည်မျှ အချိန်ဆွဲထားသည်ကို မကျေနပ်သည့်အလား လီးတန်ကြီးက ဒေါသူပုန်ထကာ ကော့ကော့မတ်မတ်ကြီး တောင်နေ၏။

တက်လူက မရင်မေပေါင်နှစ်ချောင်းကို အနည်းငယ်ဖြဲကားလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးနားရောက်အောင် တိုးကပ်လိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ရင်ဘတ်ဆီသို့ ဖိတွန်းထားလိုက်၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အထက်သို့ကြွတက်လာရုံမျှမက ပို၍ပြူးကန်ထွက်လာသည်။

အကျအန ဒူးထောက်လိုက်ပြီး အထက်သို့ ကောက်၍ မတ်တောင်နေသော သူ့လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖိ၍ စောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့ကာ တရှိန်ထိုး သွင်းထည့်လိုက်သည်။

“ ဖြစ်..ဖွစ်…ဖွစ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဖွစ်…ပလွတ်…ဖွတ်…အ….အား..အား..အ. အမေ့…အင့်…အား အမလေး…အမေ့…အင့် အိ…အား …ကျွတ်…ကျွတ်…ရှီး…အီး ဟီး…အ…”

မရင်မေတစ်ကိုယ်လုံး ထူပူဖိန်းရှိန်းသွားပြီး မီးပွင့်မတတ် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ပါးစပ်ကိုဟ၍ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေရ၏။ ကလေးနှစ်ယောက် မွေးဖူးထားသော အအိုစောက်ဖုတ်တောင် နင့်ခနဲ ခံလိုက်ရသည်။ တရှိန်ထိုး တိုးဝင်လာေသော အဟုန်က ပြင်းထန်လွန်းသည့်အတွက် တစ်ကိုယ်လုံး တဖျပ်ဖျပ် လူးခါသွားရ၏။

တက်လူက အဆုံးထိရောက်အောင် ဖိသွင်းထားသော သူ့လီးတန်ကြီးကို ခေတ္တစိမ်ထားပြီး နူးညံ့နွေးထွေးသော စောက်ဖုတ်အတွေ့ကို ခံစားကြည့်လိုက်သေးသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေက သူ့လီးတန်ကြီးကို ဘာမမှု အံတုသည့်သဘောဖြင့် ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။

တက်လူ သူ့ဖင်ကြောကြီးကိုရှုံ့၍ လီးကြီးကို ဒစ်အရင်းရောက်သည်အထိ ဆွဲနှုတ်၍ တရှိန်ထိုး သွင်းထည့်သည်။ ဤသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်ပြင်းပြင်း လေးငါးခါလောက်လုပ်ပြီးနောက် မရင်မေကိုယ်လုံးပေါ်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကျော်ခွထောက်ကာ အသားကုန်ကြုံးဆောင့်ပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ဗြစ်..ဒုတ်…ဖွတ်..ပလွတ်…….ပြွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…အင့်..အ…အမေ့…ကျွတ်…အ..အ…အင့်… အ..အမေ့…အင့်….အ…”

အားမာန်ပါသော ဆောင့်ချက်တွေက အရပ်အနားမရှိ ဒလစပ် သွင်းဆောင့်နေသည်။ မရင်မေကလည်း ပါးစပ်က တအင်းအင်းအသံပေးလျက် ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့၍ကော့၍ ခံသည်။

မရင်မေ ပေါင်တံတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းမှာ ဘေးသို့ ကား၍ ရမ်းခါနေသည်။ ထိုစဉ် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းက တက်လူခါးကို ကုတ်ချိတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ထောက်ထားသော လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကုတ်လိုက်မိသည်။

‘အီး’ ကနဲ အသံကြီးထွက်ကာ ဓာတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။ ပူနွေးသော စောက်ရေတွေက ဗလွတ်ခနဲ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ နွေးထွေးရှိန်မြသော အတွေ့တစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရသော်လည်း တက်လူက အရှိန်မပြတ် ဆက်ဆောင့်နေသည်။ စောစောကထက်ပို၍ ဆောင့်ကောင်းသည်။

ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်းလှသည်။ လိုးရင်းလိုးရင်းဖြင့်ပင် သူ့ဒစ်ငုံကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာ ပြဲလန်သွားသည်။ ဒစ်ဆံကြီးတစ်ခုလုံး ပူရှိန်းနေသည်။ လချောင်းတလျှောက်မှာလည်း ယားတက်လာသည်။ ဆောင့်ချက်နှင့်အတွင်းညှစ်အားတို့ တွေ့ဆုံခိုက်ဝယ် ကျဉ်ဆိမ့်ရှိန်းဖိန်းသွားပြီး သုတ်ရေပူတွေကို ဒလဟော ပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။

တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားသည်။ ဂွင်းတိုက်လို့ကောင်းတာနှင့် လားလားမှမတူသော အကောင်းတကာ့အကောင်းဆုံး အရသာကြီးကို ခံစားလိုက်ရသည်။

တက်လူက ဆီးခုံချင်းထိအောင် ဖိကပ်လိုက်ပြီး မရင်မေဗိုက်ပေါ်မှောက်ကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ လရေတွေက ယခုအချိန်ထိ ဖျစ်ခနဲ ဖျစ်ခနဲ ထွက်နေတုန်း။ ထွက်တိုင်းထွက်တိုင်း သိမ့်ခနဲ သိမ့်ခနဲ တုန်ခါသွားသည်။ မရင်မေကလည်း တက်လူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားသည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာသည်အထိ ငြိမ်သက်စွာ မှိန်းနေကြသည်။

တက်လူလီးက တခြားလီးတွေလို ပျော့ခွေမသွားဘဲ တင်းတင်းတောင့်တောင့် ဖြစ်နေသေးသည်ကို မရင်မေ သတိထားမိသည်။ အာဂယောက်ျားပင်။ ဘယ်တုန်းကမှ မပြည့်ဝဖူးသော ကာမဆန္ဒတွေ ယနေ့ တလုံးတဝကြီး ပြည့်ခဲ့ရပြီ။ စောက်ရေပူတွေ ဒလဟောထွက်၍ ကျေနပ်အားရစွာ ပြီးခဲ့ရသည်။

သို့တိုင် မကျေနပ်နိုင်ချင်သေး။ သည်လီးမျိုးနှင့် သည်အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့မလွယ်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး ပေါက်ကွဲစုတ်ပြတ်သည်အထိ ခံလိုက်ချင်သေးသည်။ တဏှာရာဂ ဓာတ်ခံအား ပြင်းထန်လှသော မရင်မေအဖို့ ဤမျှတွေးရုံနှင့် ရာဂစိတ်က လှိုင်းထလာရပြန်သည်။ ရာဂလှိုင်းထလာသည်နှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကြွလာပြန်သည်။

“ ဘယ့်နှယ်လဲ..ကိုယ်တော်လေး… အားအင်ကုန်ခမ်းပြီး ဘုန်းဘုန်းလဲသွားပလား…အဟင်းဟင်း…ဒီလောက်တော့ မဖုရားက ပျင်းတောင်ပျင်းသေးတယ်…အဟင်းဟင်း…ခစ်ခစ်…”

မရင်မေက တက်လူကို ကလိလိုက်သည်။ တက်လူဆိုတဲ့ကောင်က စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ်ထိ လိုက်မည့်ကောင်မျိုး။

“ ဟိတ်….ပြောနေတာ မကြားဖူးလား….”

မရင်မေက သူ့ကိုယ်လုံးကို လှုပ်ခါ၍ မေး၏။ တက်လူက မေ့ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။

“ ဒါပဲလေ…ပြောတော့ လေကြီးမိုးကြီး…ဟင်း…တစ်ချီလေးလိုးရုံနဲ့ ဖလက်ပြသွားပြီ…အဟင်းဟင်း…”

မရင်မေက တက်လူရင်ဘတ်နှင့် ဖိကပ်ထားသော သူ့နို့အုံကြီးကို ကော့၍ကော့၍ မေးပြန်သည်။

တဖြည်းဖြည်း တက်လူလီးကြီးမှာ တင်းတင်းလာ၏။ မရင်မေဗိုက်ပေါ်မှောက်လျက် မှိန်းနေရာမှ ကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို လုံးဝမနှုတ်ပဲ သည်အတိုင်း စောက်ခေါင်းထဲ မြှုပ်ထားသည်။

မရင်မေမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သုံးလေးချက်ခန့် ဆောင့်ပြလိုက်သည်။ မရင်မေက ကိလေသာရောင်တွေ တဖိတ်ဖိတ်လက်နေသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြာကြည့် ကြည့်ကာ မဲ့ပြ၏။

“ ဟင်း…ဒီလောက်များ…ပျင်းသေးတယ်နော်…”

မရင်မေအပြောကို တက်လူက မချေပပါ။ သို့သော် သူ့မျက်နှာမှာ ဒီလောက်တောင်ရှိလှတာ…သေဖို့သာပြင်ပေတော့…ဟူသော ယောက်ျားမာန်သတ္တိတွေက ထင်ဟပ်ပေါ်လွင်နေ၏။

မရင်မေ၏ နို့အုံတင်းတင်းကြီးကို အခြေမှ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆေင့်ဆောင့်လိုးပြန်၏။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…..ဖွစ်…ဖွစ်…ဖွတ်..ဗြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်….ပလွတ်…ဖွစ်…..”

မရင်မေစောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရေရော လရေပါ အိုင်ထနေသဖြင့် သံစဉ်က တစ်မျိုးပြောင်းသွားသည်။ မရင်မေမျက်နှာက မဖြုံသည့်သဘောဖြင့် မခို့တရို့လေး ပြုံးနေသည်။

တက်လူက အရှိန်မပြတ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေရာမှ နို့အုံကြီးကို ညှစ်၍ နို့သီးခေါင်းလေးကို စို့ပေးသည်။ လျှာဖျားထိပ်ဖြင့်လည်း တို့ထိပေး၏။ ရစ်ပတ်၍လည်း ယက်ပေးသည်။ ထိုသို့လုပ်ပေးတိုင်း မရင်မေစောက်ခေါင်းထဲက ရွစိရွစိဖြစ်လာ၏။ ကိုထွန်းအေးစကားကို သတိရ၍ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ စောက်စိပြူးပြူးကြီးနား ဖိကပ်ကာ အသေအချာ ဆောင့်လိုးသည်။ နို့အုံကိုလည်းစို့၊ စောက်စိနှင့် ထိမိအောင် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသောအခါ မရင်မေ စိတ်တွေ ထကြွလာသည်။

“ ဖွတ်…ဖွပ်…ဖွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်….အင့်…အင့်….အင့်..အ….အား…အင့်..ဟင့်…..”

တအင့်အင့်နှင့် သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွကြွပြီး ခံသည်။ အချက် ၅၀ ကျော်ခန့်တွင် မရင်မေ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ လေဟာပြင်ထဲ ရောက်သွားသလို တသိမ့်သိမ့်ခံစားရသည်။ တက်လူက အရှိန်မလျှော့ပဲ ဆက်လိုးသည်။ နို့အုံကြီးကို နမ်း၏။ နို့အုံတင်းတင်းကြီးတဝိုက်ကို လျှာပြားဖြင့် ယက်၏။ နို့သီးခေါင်းကို တပြွတ်ပြွတ်စို့၏။

စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ထိမိအောင် ဂရုတစိုက်လိုးသည်။ အချက် ၅၀ ကျော်လာသောအခါ မရင်မေ မအောင့်နိုင်တော့၊ တဟင်းဟင်း ငြီးလာသည်။ မကြာခင် မျက်နှာတပြင်လုံး သွေးဆုတ်သလို ဖြစ်သွားပြီး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားသည်။ လှိုင်းစီးရသလို တငြိမ့်ငြိမ့် ခံစားနေရ၏။ မရင်မေ တစ်ချီပြီးသွားပြန်ပြီ။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ထူပူကျိန်းစပ်လာ၏။ ဖူးယောင်ကြွတက်လာ၏။

တက်လူ အရှိန်မပြတ် ဆက်ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပို၍ပြင်းထန်လာသည်။ မရင်မေတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောတွေမှာ တဖျပ်ဖျပ်လှုပ်ခါလျက် ကျောရိုးတလျှောက် စိမ့်တက်လာသည်။ တက်လူက စောက်စိနားကို အသေအချာဖိကပ်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး တင်းကားလာပြီး ကျင်ခနဲ ဆိမ့်တက်သွား၏။ တစ်ချီပြီးသွားပြန်သည်။ မလှုပ်နိုင်တော့။ မျော့လုမျော့ချင် ဖြစ်သွားသည်။ ထိုစဉ် တက်လူလချောင်းထဲမှ လရေပူတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်လာသည်။

မရင်မေ လေးချီပြီး၍ တက်လူ ၂ ချီပြီး၏။ တက်လူလည်း ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ မရင်မေ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကျသွားတော့သည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း နုံးချိသွား၏။ မရင်မေစောက်ခေါင်းထဲက ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ ညင်သာစွာ လှုပ်နေ၏။ အတော်ကြာကြာ မှိန်းနေကြပြီးမှ မထချင်ထချင် ထလိုက်ကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အသံတွေ ဆိတ်နေကြသည်။ နှေးကွေးသော လှုပ်ရှားမှုတွေဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လုံခြုံအောင် ပြန်ဖုံးကြသည်။ မရင်မေက ဦးစွာထွက်သွားသည်။ သူသွားပုံက ကွတတ။ ထို့နောက်မှ တက်လူလိုက်လာသည်။ သူ့ဟန်ပန်က လေးတိလေးကန်။

လှည်းမောင်းပြီး ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ရွာနားရောက်ခါနီးတွင် မရင်မေ ဆင်းနေရစ်၏။ နွမ်းလျသော အပြုံးဖြင့် တက်လူကို နှုတ်ဆက်သည်။ မျက်လုံးဖြင့် စကားပြော၏။ တက်လူ နားလည်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

သူတို့ထွက်သွားပြီး မကြာခင် နဘူးခြုံထဲက အရက်သည် မခင်လှ ထွက်လာသည်။ ဝါးရုံပင်ကြားတွင် ညှပ်ထားသော တက်လူဦးထုပ်ကို လှမ်းယူပြီး ဆူးပုတ်ရွက်တွေ ထည့်ထားသော အိတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ မခင်လှမျက်နှာက ပြုံးနေ၏။ တက်လူနှင့် မရင်မေတို့ ပက်ပက်စက်စက်လိုးနေတာကို နဘူးခြုံထဲက အစအဆုံး မြင်နေရသည်။ ထို့ကြောင့် ပြုံးတာလား၊ တခြားကြောင့် ပြုံးတာလား ဆိုတာ သူမှတစ်ပါး မည်သူမှမသိနိုင်။ မခင်လှနှင့် မရင်မေက အရွယ်တူ ဆိုက်တူ ညီမဝမ်းကွဲ။

...............................................................................................................................

“ မိန်းမလိုးလို့ အားပြတ်သွားရင် အရက်နဲ့ကြက်ဥ စပ်သောက်ရတယ်ကွ…၊ မကြာခင် အားပြန်ပြည့်တယ်…ဒီတော့ ထပ်တွယ်ပေါ့ကွာ…ဟား ဟား…”

ကိုထွန်းအေးစကားကို သတိရ၍ အရက်သောက်ရန် မခင်လှအိမ်ဘက် ထွက်ခဲ့သည်။ မခင်လှတို့ အရက်ဖိုက ထနောင်းခေါက်အရက် ကောင်းကောင်းရသည်။ ကြက်ဥလည်း ရောင်း၏။ သူ့ကိုမြင်တော့ မခင်လှ ပြုံးပြသည်။ အရက်ဆိုင်မှာ လူရှင်းနေသည်။ ဆိုင်ထောင့်တွင် မရင်မေယောကျ်ား ကိုဘထွန်းက ပုလင်းထောင်နေ၏။ သူ့ကိုမြင်တော့ လှမ်းခေါ်၏။

“ ဟေ့…ဖိုးတက်လူ…ဒီလာကွာ…စကားပြောရအောင်…”

တက်လူ မျက်နှာပူသွား၏။ မနက်က သူ့မိန်းမ ဝါးရုံတောထဲမှာ ကြာခိုခဲ့သည် မဟုတ်လား။

“ အင့်…ချကွာ..”

ကိုဘထွန်း ငှဲ့ပေးသော အရက်ခွက်ကို တက်လူက တရှိန်ထိုး မော့ချသည်။ ပူဆင်းသွားသည်။

“ အင့်…ထပ်ချ…”

ထိုစဉ် မခင်လှ ရောက်လာသည်။ တစ်လုံးပဲလားဟု မေး၏။ တက်လူက ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ မခင်လှက အရက်တစ်လုံးနှင့် ကြက်ဥနှစ်လုံး ယူလာသည်။

“ ကိုဘထွန်း… တက်လူကို လျှော့မတွက်နဲ့နော်… တော့်ထက်သာတယ်…”

“ ဟဲဟဲ…ဟုတ်တာပေါ့ဟ…သူတို့က…တက်လူကိုး…”

“ ေဩာ်…မေ့နေလိုက်တာ…”

မခင်လှက ပြောပြောဆိုဆို အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ပြန်ထွက်လာသောအခါ ဦးထုပ်တစ်လုံး ပါလာသည်။

“ ဒါ နင့်ဦးထုပ် မဟုတ်လား”

တက်လူ အံ့ဩသွားသည်။ ဟုတ်ကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြ၏။ မခင်လှက အဓိပ္ပာယ်ပေါင်းများစွာပါသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်၏။

“ အားလား…ညကျရင် တောင်ဘက်ရွာ ဘီးနဲ့ လိုက်ပို့စမ်းပါ…”

“ ဟုတ်…”

တက်လူဆိုတဲ့ကောင်က စိန်ခေါ်ရင် ဘွာမခတ်တတ်ဘူးလေ…။

 မှတ်ချက် ။         ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။