မိတူးဘဝ ပထမရင်ခုန်သံ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - ကိုကိုအောင် (အချစ်တက္ကသိုလ်)
အခုရေးမယ့် ဇာတ်လမ်းလေးက ကျမဘဝရဲ့ လိင်နဲ့ပါတ်သက်တဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပါ။ ဖြစ်ခဲ့တာကြာလှပြီ ဆိုပေမယ့် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံဆိုတော့ ဒီနေ့ထိ သေသေချာချာ မှတ်မိနေဆဲပါ။ အဲဒီတုံးက ကျမက (×× ) နှစ်ကျော်ကျော်လေး ရှိပါသေးတယ်။ ( × )တန်းအောင်ကာစပေါ့။
ကျမတို့လမ်းထဲမှာ ကျမသူငယ်ချင်း မိတာ ဆိုတာရှိတယ်။ သူတို့အိမ်ကြီးက အကြီးကြီး နှစ်ဆောင်ပြိုင်အိမ်ကြီး၊ သူတို့မိဘတွေကလည်း အရမ်းသဘောကောင်းပြီး ကျမတို့တွေကို အရမ်း အလိုလိုက် တော့ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးတွေ အဲ့ဒီအိမ်ကြီးမှာဘဲ နည်းမျိုးစုံနဲ့ကစားကြတယ်။ နေ့ဆိုဖန်ခုံ ညဆို တူတူပုန်း နည်းမျိုး စုံစုံ ကစားဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ကျမအဖြစ်က တူတူပုန်းကစားရင်းနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာပါ။ မိတာမှာ အကိုတယောက်ရှိတယ်၊
ကိုမျိုးလို့ ခေါ်ပါတယ်၊ ကိုမျိုးက တက္ကသိုလ်တက်နေတာ၊ တတိယနှစ်။ ကျမတို့တွေ ည ည တူတူပုန်းကြတော့ ကိုမျိုးလည်း ပါတာ ပေါ့။ ကိုမျိုးက အပုန်းကောင်းလွန်းလို့ အရမ်း အဖမ်းရခက်တာ ကျမတို့အားလုံးက ကိုမျိုးပုန်းတဲ့နေရာမှာ လိုက်ပုံးချင်ကြ တာ။ ကိုမျိုးကလည်း သူတယောက်တည်းဘဲပုန်းတယ်။ ကျမတို့ကိုမခေါ်ဘူး။ တညတော့ ကစားနေရင်း ကျမက ဇွတ်ဘဲ ကိုမျိုး နောက်ကပ်လိုက်နေတော့ ကိုမျိုးက
“မိတူးနော် နင်နောက်မှ ငါ့ကိုအဆိုးမဆိုနဲ့” တဲ့။
ကျမကလည်း မရအရကပ်လိုက် တာ ဘဲ၊ အဲဒါနဲ့ဘဲ ကိုမျိုးနဲ့အတူတူ ပုန်းခွင့်ရသွားပါတယ်။ ကိုမျိုးက အခန်းထောင့်မှာကျမကို ပုန်းခိုင်းပီး သူက ကျမ ကိုယ်လုံးကို သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ကွယ်ပြီးပုန်းပါတယ်။
“ငါ့ကိုမိရင် ငါ အရင်ထွက်သွားလိုက်မယ်၊ နင် အသာလေးနောက်က လိုက်လာပြီး ခွက်ကို ခေါက်လိုက်ကြားလား”
ကိုမျိုးနဲ့ ကျမက အဲ့လိုဇာတ်တိုက်ထားကြပြီး ပုန်းလိုက်ကြတာ အစမှာတော့ဟုတ်နေတာပါဘဲ၊ နောက်ပိုင်းမှာ ကိုမျိုးက ရိုးရိုး မပုန်းဘဲ ကျမကိုမသိမသာဖက်ထားတာမျိုး၊ ကျမပုခုံးတွေ လက်မောင်းတွေကိုပွတ်ပွတ်ပေးနေတာမျိုးတွေလုပ်လာပါ တယ်။ အစမှာတော့ကျမကြက်သီးမွှေးညင်းတွေ ဖြန်းကနဲ ထ ထ သွားပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုမျိုးအဲ့လိုလုပ်နေတာကို သာယာလာပါတယ်။ ကိုမျိုးက ဒီလောက်နဲ့ဘဲ အဆင့်မတက်ဘဲ ကျမတို့ အတူတူပုန်းခဲ့ကြတာ တပါတ်လောက်ကြာ ပါတယ်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့နောက်ရက်တွေမှာ အဆင့်နဲနဲတက်လာပြီး ကျမဗိုက်ကို နောက်ကနေ ပိုက်ပြီးပွတ်ပေးပါတယ်။ အဲဒါက လည်းတော်တော်အရသာရှိပါတယ်။ ကျမလည်းဘာမှမပြောဘဲ သူလုပ်သမျှကို ကြေကြေနပ်နပ်ကြီးနဲ့ခံနေတော့ သူက တဖြည်းဖြည်း လက်ရဲလာပါတယ်။ တဆင့်တက်ပြီး ကျမရဲ့တင်ပါးကိုပါပွတ်ပေးလာပါတယ်။ ကျမဆိုတဲ့ကျမက လည်း ဒီအချိန်မှာ တကိုယ်လုံး ကြိုက်တာလုပ်လို့ရနေပါပီ၊ ကိုမျိုးက ကျမအကျီထဲကိုလက်ထည့်ပြီး ကျမရင်ဘတ်ကို ပွတ်ပေးတဲ့ နေ့တုံးကဆို ကျမမှာ အရသာရှိလွန်းလို့ ဒူးတောင်ညွတ်ကနဲဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။
ကျမက အဲ့ဒီတုံးက နို့က ဆူကာစလေး ရှိသေးတာ အပျိုလည်းမဖြစ်သေးပါဘူး။ နောက်နေ့တွေမှာတော့ ကိုမျိုးက ကျမရဲ့ ဘောင်းဘီထဲကို လက်ထည့်ပြီး ကျမရဲ့ အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးလာပါတယ်။ အရသာကလည်းရှိလိုက်တာ ဘာလို့မှန်းမသိဘူး ကျမငိုချင်စိတ် တောင်ပေါက်လာပါတယ်။ အရင်နေ့တွေက စကားတခွန်းမှမပြောခဲ့တဲ့ ကိုမျိုးက အဲဒီနေ့ကျတော့
“ မိတူး၊ ကောင်းလား”
လို့ လေသံလေးနဲ့မေး ပါတယ်၊၊ ကျမကကောင်းလွန်းလို့
“အင်း”
တလုံးတည်းပြောပြီး ခေါင်းငြိတ်ဘဲပြလိုက်ပါတယ်၊ အဲဒီလိုနို့လေးပွတ်လိုက် အဖုတ်လေးပွတ်လိုက်နဲ့ဘဲ ကျမတို့ရဲ့ဘဝဟာတော်တော်ကို သာသာယာယာ ရှိခဲ့ပါတယ်။ တနေ့မှာတော့ကိုမျိုးက ကျမ အနောက်ကမနေတော့ဘဲ ကျမရဲ့ အရှေ့မှာထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့စကပ်ကိုဆွဲမပြီးတော့ ကျမရဲ့အဖုတ်ကို ဘောင်းဘီ အပေါ်ကနေပြီး သူ့ပါးစပ်နဲ့ စုတ် ပေးပါတယ်။ ကျမလည်းဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ဘဲ ငြိမ်ပြီးတော့ဘဲ သူလုပ်တာဇိမ်ခံနေလိုက်ပါတယ်။
ခနကြာတော့ ကျမဘောင်းဘီကို အသာလေးအောက်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ဒူးလောက်ထိဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးတော့ ကျမ အဖုတ်ကို သူ့လျှာနဲ့ စပြီးယက်ပေးပါတော့တယ်။ ကြုံဘူးတဲ့သူတွေဘဲသိမှာပါ၊ ကျမ ဘယ်လို အရသာတွေ့နေတယ် ဆိုတာကိုလေ၊ အဲဒီလိုယက်ပေးနေရင်းက ကျမရဲ့ ဘောင်းဘီကို အောက်ထိချွတ်ချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ခြေထောက်တဘက်ကိုဆွဲမလိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ အဲဒီ မ ထားတဲ့ ခြေထောက်ကို သူ့ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပါတယ်။
အဲဒီတော့မှ အယက်ခံရတာ အရသာပိုရှိလာပါတယ်။ အဲဒီနေ့က ကိုမျိုး ယက်ပေးတာကောင်းလွန်းလို့ကျမမှာ ခုန်နေရပါ တယ်။ ကျမတို့ဘက်ကို တူတူပုန်းလိုက်တဲ့ လူ ရောက်လာတော့မှဘဲ ကိုမျိုးက အယက်ရပ်ပါတော့တယ်။ နောက်တနေ့မှာ တော့ ကစားပွဲမစခင် ကိုမျိုးက အသာလေး ခေါ်ပြီး
“မိတူး၊ မနေ့ကကောင်းလား”
လို့မေးတော့ ရှက်ရှက်နဲ့ဘဲခေါင်းငြိတ် ပြလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ ကိုမျိုးက
“ဒီနေ့ ဒိထက် ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်၊ နင် နင့်အဖုတ်ကို ဆပ်ပြာနဲ့သေသေ ချာချာသွားဆေးလိုက်၊ ပြီးရင် ဆပ်ပြာနံ့ပါ မကျန် အောင်ရေနဲ့ကောင်းကောင်းဆေးလိုက်ဦး” တဲ့။
ကျမမှာရှက်လိုက်တာ၊ ကျမ အဖုတ်က မနေ့ကနံနေလို့ဖြစ်မှာပေါ့။ အဲဒီနေ့ ကစပြီး ခုထိကျမ အဖုတ်ကို အမြဲတမ်း အနံ့ အသက်ကင်းအောင်ထားတဲ့အကျင့်ရသွားပါတော့တယ်။ ကိုယ့် အဖုတ် ကို ယက်ပေးမဲ့လူက ဘယ်အချိန်မှာပေါ်လာမယ် မသိတော့ အမြဲ အဆင်သင့်လုပ်ထားတာမမှားဘူးလေ။ ကျမလည်း အိမ်သာ ထဲသွားပြီး အဖုတ်ကိုဆပ်ပြာနဲ့ သေသေ ချာချာဆေးလိုက်ပြီး သူပြောသလိုဘဲ ဆပ်ပြာနံ့ မကျန်အောင် ရေနဲ့ သေသေ ချာချာ ဆေးလိုက်ပါတယ်၊ ပိုသေချာအောင် လက်နဲ့ပွတ်ပြီး နမ်းကြည့်ြ့ပီး အနံ့ မရတော့မှ စကပ်အောက်နားစနဲ့ ခြောက် အောင်သုတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
ဒီနေ့ ကျမက ပိုအဆင်ပြေအောင် ဘောင်းဘီတောင် ဝတ်မလာခဲ့ပါဘူး၊ ကျမတို့ ကစားကြတော့ ပထမ နှစ်ခါလောက်က ကိုယ့် ဖါသာကိုယ် သပ်သပ်စီ ပုံးကြပြီး နောက်မှ ကိုမျိုးနဲ့ကျမ အတူတူ ပုံးပါတယ်။ ကိုမျိုးက အရင်လို ဟိုပွတ်ဒီပွတ် နိဒါန်းပျိုး မနေတော့ဘဲ ရင်ဘတ်ကိုလှန်ပြီး နို့ကိုစစို့ပါတယ်။ ကျမနို့က သေးသေးလေး ဆူခါစလေးဘဲဆိုတော့ စုတ်တာထက် ယက်တယ်လို့ဘဲပြောရမှာပါ။ အစမှာ နို့ကိုနဲနဲယက်ပေးပြီး တခါတည်းငုတ်တုတ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး စကပ်ကိုဆွဲလှန်လိုက် ပါတယ်။
ပြီးတော့ ဘောင်းဘီချွတ်မလို့ လုပ်တော့မှ ကျမဘောင်းဘီဝတ်မထားမှန်း သူသိသွားပြီး ကျမအဖုတ်ကို စ ပြီး လျာနဲ့ယက်ပါတော့တယ်။ သူ့လက်နှစ်ဘက်က ကျမတင်ပါးကို အနောက်ကဆုပ်ကိုင် ထားပြီး ဖြည်းဖြည်းနယ်ပေး နေရင်း နဲ့ သူ့လျှာက ကျမအဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ယက်လိုက် အစေ့လေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်လိုက် လျှာကိုကျမ အဖုတ်ထဲ ထိထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာ ကျမမှာလောကကြီးဘာဖြစ်နေလဲတောင်မသိတော့ အောင် အရသာထူးတွေ့နေရ ပါတယ်။ အဖုတ်ရဲ့ ဟိုးအတွင်းထဲကလိုလို ဗိုက်ထဲကလိုလို ယားတာလဲမဟုတ် ဘာဖြစ်နေမှန်းကို ပြောမပြတတ်အောင် ဖြစ်နေပါတယ်၊
လူလာလို့ သူတခါတခါ ခွာလိုက်ရင် ကျမ အဲဒီနေရာမှာတင် လဲကျမလိုခံစား ရပါတယ်။ တခါတခါမှာ သူ့ခေါင်းကို အခွာမခံဘဲ အတင်းဆွဲကပ်ထားလို့ သူ့မှာအားနဲ့ အတင်းရုံးထွက်သွားရပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျမကတော့ လူမိရင်လဲ ဂရုမစိုက်ချင်တော့ဘူး သူ့ပါးစပ်ကျမအဖုတ်ကနေခွာသွားမှာကိုဘဲ စိုးနေပါတော့ တယ်။
ကျမတို့မှာ အရမ်း ကောင်းနေလိုက် လူလာလိုက် ၁ ကပြန်စလိုက်နဲ့ ကောင်းလဲ တအားကောင်း ဖီလင်လဲ တော်တော်အောက်ပါတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ ည ၉ နာရီထိုးတော့ ကစားပွဲသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ရပါတယ်။ နောက်တနေ့ နေ့လယ်ပိုင်း လမ်းမှာ ကိုမျိုးနဲ့ တွေ့ တော့ ကိုမျိုးက
“ဟဲ့ဘယ်လိုလည်း ဒီညရောလာဦးမလား”
“လာမှာပေါ့”
“နင် ကြိုက်နေပြီမို့လား”
“အင်း၊ ဒါပေမဲ့ သိပ်မမိုက်ဘူး၊ အနှောက်အယှက် အရမ်းများတယ်”
“အေး၊ ဟုတ်တယ်နော်၊ ဒီညငါတို့ဒီလိုလုပ်ကြမယ်၊ နားထောင်”
“အင်းပြော”
“ညကြရင် ငါက နှစ်ပွဲလောက်ကစားပြီးရင် မကစားတော့ဘဲ အပြင်ထွက်လိုက်မယ်၊ နင်က ငါးပွဲလောက်ကစားပြီးမှ အိမ် ပြန်သလိုလုပ်ပြီးထွက်လာခဲ့၊ ခြံထဲရောက်ရင် အပြင်မထွက်ဘဲ အိမ်ခေါင်းရင်းဘက်ကိုဝင်လာခဲ့သိလား၊ ငါစောင့်နေမယ်”
ကျမတို့လမ်းမပေါ်မှာတင် အဲလိုအချိန်းအချက်လုပ်ခဲ့တာ ခုအချိန်ပြန်စဉ်းစားရင် ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး၊ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဆိုသလို ဒီအရသာကိုအရမ်းလိုချင်နေတော့ ရှက်ရမှန်းလဲမသိတောဘူး၊ အဲဒီညက ကိုမျိုးပြောခဲ့ သလို ကျမ အိမ်ခေါင်းရင်းဝင်သွားတော့ ကိုမျိုးက စောင့်နေပါတယ်၊ “လာ၊ လာ” ဆိုပြီး ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး အိမ်နောက် ဘက်ကိုခေါ်သွားပါတယ်။ အိမ်နောက်ဘက်မှာ မီးမရှိတော့ မှောင်နေပါတယ်။ ကိူမျိုးက ခြံအနောက်ထဲက ငှက်ပျောပင် အုပ်ထဲကိုခေါ်သွားပါတယ်။
အဲဒီမှာ ပလပ်စတစ်နောက်မီကုလားထိုင်တလုံးရှိပြီး သူကျမကို ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်း ပါတယ်။ သူကနေ့ခင်းကတည်းက ပြင်ဆင်ထားပုံရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူက ကျမအရှေ့မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျမ ရဲ့ ခြေ ထောက်နှစ်ချောင်းကို ခြေကျင်းဝတ်ကနေ ဆွဲမလိုက်ပြီး ကားလိုက်ပါတယ်။ ခြေထောက်ကို အဲလိုမလိုက်တော့ စကပ် ကလည်း အလိုလို ခါးကိုရောက်သွားပြီး ဘောင်းဘီဝတ်မထားတဲ့ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားပါတော့တယ်။
ကျမ ရဲ့ အဖုတ်ကလည်းသူ့ပါးစပ်နဲ့ တတန်းတည်း ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။ အဲဒီတော့မှ စိန်ပြေနပြေနဲ့ ပီပီပြင်ပြင် အဖုတ်ယက်ပွဲ ကြီး စပါတော့တယ်။ ဒီတခါတော့ အနှောက်အယှက်ကင်းကင်းနဲ့ စိတ်တိုင်းကျခံလို့ရပြီး ကျမက တခါတခါ အသံထွက် သွားတာ ကျယ်လို့ ကိုမျိုးမှာ ကျမ ပါးစပ်ကို သူ့လက်တဘက်နဲ့ လှမ်းလှမ်းပိတ်ထားရပါတယ်။ ကျမလည်း ဘယ်လိုမှ မထိမ်းနိုင်ပါဘူး၊ ကောင်းလွန်းတော့အသံက အလိုလိုထွက်သွားတာဘဲ၊ ကျမကောင်းနေမှန်းသိတော့ကိုမျိုးက ဘာမှမပြော ဘဲ ပါးစပ်ကိုသာ လှမ်းပိတ်ထားပေးပါတယ်။
ကျမကတော့ဘာမှ မသိတော့ပါဘူး ကောင်းတာဘဲသိနေပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့က ကိုမျိုးယက်ရင်း စုပ်ရင်းနဲ့ ကျမ တကိုယ်လုံး တုန်တက်လာပြီး ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထလာပြီး လုံးဝမနေ နိုင်တော့ဘဲ ကိုမျိုးကို အတင်း တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကို တအားဆွဲစေ့ပြီးတော့ ကျမ ငိုချလိုက်ပါတယ်။ မောလိုက်တာ ကလည်း မပြောနဲ့တော့ အသက်ကိုမနဲရှူနေရပါတယ်။ ဒီထက်နဲနဲလေးများပိုကြာရင် ကျမ သေသွားမယ်လို့တောင် ထင်ရ ပါတယ်။ ကိုမျိုးက
“ဟဲ့မိတူး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
ကျမ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘဲ တအီးအီးဆက်ငိုနေတော့ ကိုမျိုးလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ ခြေမကိုင်မိ၊ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်နေပါတယ်။
“ဟဲ့၊ ပြောလေ၊ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆို”
ကျမက သူ့ကို တဖုံးဖုံး ထုရိုက်ပြီး၊
“ဘာဖြစ်ရမှာလည်း၊ အရမ်းကောင်းလွန်းလို့ ဒီမှာသေတော့မယ်၊ သိလား”
“အာ၊ နင်ကလည်း၊ ငါ့မှာလန့်သွားတာဘဲ၊ နင်ဘာများဖြစ်လို့ပါလိမ့်ဆိုပြီး”
“ကောင်းလွန်းလို့ အလိုလို ငိုမိသွားတာ ကိုမျိုးရဲ့၊ ကောင်းလိုက်တာ ကိုမျိုးရယ်၊ ကောင်းမှကောင်း”
အဲဒီကတည်းက ခုချိန်ထိ ကျမက အရမ်းကောင်းရင် ငိုတတ်ပါတယ်။ သူများတွေတော့မသိဘူး ကျမတော့ အဲဒီလို ကောင်း ကောင်းပြီး ငိုရတာလည်း ဖီလင်တမျိုးပါ၊ အဲဒီနေ့က အဲဒီလောက်နဲ့ဘဲ ကျမပြန်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်လည်း မကြာမကြာ ကျမ တို့ ခုလိုဘဲတွေ့ကြပြီး ကိုမျိုးက ကျမငိုအောင် အမြဲလုပ်ပါတယ်။ တနေ့တော့ ကိုမျိုးက ကျမကို ကောင်းကောင်း စုပ်ပေး ပြီးတော့ ကျမ ငိုလို့ဝတော့မှ
“ဒီတခါနင်လည်းငါ့ကိုပြန်လုပ်ပေးဦးလို့”
ပြောလာပါတယ်
“ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ”
“နင့် ငါစုပ်ပေးသလို နင်လည်း ငါ့လီးစုပ်ပေးပေါ့”
“အင်းစုပ်ပေးမယ်လေ၊ ပေး”
ကိုမျိုးက ကျမထိုင်တဲ့ ကုလားထိုင်မှာထိုင်ပြီး ကျမက ကိုမျိုးလိုမျိုး သူ့အရှေ့မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်တော့ ကိုမျိုးက သူ့ ပုဆိုးကိုလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး သူ့ဟာကြီးကို ကိုင်ပေးပါတယ်။ သူ့ဟာကြီးက ပြော့ပြော့ကြီး၊ ကျမ လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ နဲနဲလေးမာလာသလိုထင်ရပါတယ်။
သူက ကျမခေါင်းကို လက်နဲ့ဆွဲပြီး သူ့ဟာကြီးနား ဆွဲကပ်လိုက်တော့ ကျမလဲ ပါးစပ်ဟပြီး သူ့ဟာကြီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတာ့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိတာ နဲ့ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ခနလေးဘဲကြာပါတယ် ကျမပါးစပ်ထဲမှာ ခုနကပြော့စိနေတဲ့ ဟာကြီးက မာတောင် လာပြီး ကျမပါးစပ်ထဲမှာ ပြည့်လာပါတယ့်။
အဲဒီတော့အရင်လိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လို့မရတော့ပါဘူး၊ ကျမလည်းတကယ့်ကို ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမှန်းမသိတော့ပါဘူး၊ ပါးစပ်ထဲမှာလည်းသူ့ဟာကြီးနဲ့ပြည့်နေပါတယ်။ ကျမကဘာမှဆက်မလုပ်တော့ ဘဲ ငြိမ်နေတော့ သူက ကျမ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီးတော့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးပါတယ်။ အဲဒီတော့မှ ကျမလည်း သူပြ သလိုမျိုး သူ့ဟာကြီးကို ပါးစပ်ထဲစုပ်ထားပြီးရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆက်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူ့ဟာကြီးကလည်း ကြီးလိုက် တာ ရှေကလည်း အရှေကြီးပါဘဲ။
အဲလိုစုပ်ပေးနေရင်း သူ့ဟာထဲက အရည်တွေစိမ့်စိမ့်ထွက်နေပါတယ်။ အရသာက နဲနဲ လေး ငံသလို နဲနဲလေးလည်းချိုတိုတိုလေးပါ၊ စုပ်ရင်းစုပ်ရင်းနဲ့ ကျမလည်း အဲဒီအရည်ကို အရသာတွေ့လာပါတယ်။ အဲဒီလိုစုပ်ပေးနေရင်းနဲ့ ကိုမျိုး ဆီက တအင်းအင်းငြည်းသံကိုကြားလာရပါတယ်၊ ပြီးတော့ ကျမခေါင်းကိုကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကလည်း ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်တာပိုမြန်လာပါတယ်၊ ကျမလည်း သူ့စိတ်တိုင်းကျ ဆက်တိုက်လုပ်ပေးလိုက် တော့ ခနအကြာမှာ ကိုမျိုးဆီက
“အီး၊ အီး၊ အီး”
ဆိုတဲ့ရင်ခေါင်းထဲက ထွက်တဲ့အသံကြီးထွက်လာပြီး ကျမ ပါးစပ်ထဲကို အရည်တွေ အများကြီး ပန်းထည့်လိုက်ပါတယ်။ အဒီအရည်တွေက ခုနက ထွက်နေတဲ့ အရည်တွေလို မဟုတ်ဘဲ စေးကပ် ကပ်နဲ့ ပိုလည်းပြစ်ပါတယ်။ ကျမလည်း ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲဝင်လာတာတွေ အားလုံးကို မြိုချပစ်လိုက်ပါတယ်။ ကိုမျိုးလည်း ကုလားထိုင်နောက်မှီပေါ် မှီချလိုက်ပြီး အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူလို့နားနေပါတော့တယ်။ ခနလောက်ကြာမှ
“ကောင်းလိုက်တာ မိတူးရယ်၊ ကျေးဇူးဘဲ”
လို့ပြောပါတယ်။
အဲဒီနောက်နေ့တွေမှာတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက် တယောက်တလှည့် နဲ့ တော်တော်ကြာကြာ စခန်းသွားနေခဲ့ကြပါတယ်။ ကျမတို့တွေ့ကြတဲ့နေရာကတော့ အရင်လို အိမ်နောက်ဖေးမှာ ညပိုင်းဆုံတာသက်သက်မဟုတ်တော့ဘဲ အဆင်ပြေရင် ပြေသလို နေ့ခင်းပိုင်းတွေမှာလည်း လူလစ်ရင်လစ်သလို ကိုမျိုးတို့အိမ်မှာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျမတို့အိမ်မှာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် အလုပ်ဖြစ် ကြပါတယ်။
ကျမတို့အိမ်က လမ်းထိပ်မှာ၊ အိမ်မှာ အမေရယ် အဖေရယ်၊ ကျမမောင်လေးရယ်ဘဲ ရှိတာ။ ဒီလိုနဲ့ကျောင်းတွေလည်း ပြန်ဖွင့်နေပြီ၊ ကျမလည်း ၉ တန်းတက်နေပြီ၊ ကျမမောင်လေးက လေးတန်း။ အမေ ရော အဖေ ရောက စက်ရုံတရုံမှာ အလုပ်လုပ်တယ်။ တနေ့တော့ ကျမ တို့ နှစ်ယောက်အတွက် ထီပေါက်ကိန်းကြုံပါတော့တယ်။
အဲဒီလမှာ အမေရော အဖေပါ စက်ရုံမှာ ညနေပိုင်း ဂျူတီကျ လို့ အိမ်ကိုည ၁၂ နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မှာ မို့လို့ ကျမ တို့မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ကို စောင့်ပေးဖို့အတွက် ကိုမျိုးမိဘတွေ ဆီမှာ အကူအညီတောင်းတော့ သူတို့က ကိုမျိုးကို အိမ် စောင့်လွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကိုမျိုးကကျမတို့ကိုစောင့်ရင်း သူလည်း စာကျက် ကျမကိုလည်းစာပြပေးဖို့ စီစဉ်ထားကြ တာပါ။
တကယ်လည်း ကိုမျိုးက ကျမကိုမောင်လေးမအိပ်ခင် ထိတော့ စာသင်ပေးပြီး မောင်လေး အိပ်သွားရင်တော့ တခြား စာထက်ကောင်းတာတွေ သင်ပေး ပါတယ်။မောင်လေးက စောစော အိပ်တတ်တော့ ည ၉ နာရီနောက်ပိုင်းဆို ကျမတို့နှစ်ယောက် အတွက်ပွဲတော်ကြီးပါဘဲ။ အဲဒီလိုအတတ်ကောင်း တွေသင်းပေးရင်း တနေ့တော့ ကိုမျိုးက
“မိတူး၊ နင်းလိုးတယ်ဆိုတာသိလား”
“သိသားဘဲ၊ ဒါလေးများ”
“အင်၊ နင်ကဘယ်လိုသိတာတုံး၊ ”
“ဒီလိုဘဲသိတာပေါ့၊ အမေတို့ လုပ်တာကိုလည်းမြင်ဘူးတယ်”
“ဟင်၊ ဟုတ်လား၊ ပြောပြစမ်းပါဦး”
“အမေ့ ဟာကြီးထဲကို အဖေ့ဟာကြီးထိုးထည့်တာလေ”
“နင်ဘယ်တုံးကမြင်တာလည်း”
“အင် ကိုမျိုးကလည်း၊ အမြဲမြင်နေတာ၊ သူတို့က မိတူးအိပ်ပျော်နေတယ်မှတ်တာ၊ မိတူးကနိုးနေတော့ မြင်တာပေါ့”
“သူတို့ကော ငါတို့စုပ်သလို စုပ်ကြလား”
“အဲဒါမျိုးလုပ်တာတော့ မိတူး မမြင်ဘူး၊ လိုးတာဘဲမြင်တယ်”
“နင့် အဖေ အဲ့လိုလုပ်တော့ နင့်အမေ က ဘယ်လိုနေလည်း”
“သိဘူးလေ၊ သူတို့က သိပ်အသံမထွက်ဘူး၊ မိတူးတို့ကြားမှာစိုးလို့နဲ့တူတယ်”
“နင်ကော အဲလိုမျိုး အလိုးမခံချင်ဘူးလား၊ ငါလိုးပေးမယ်လေ”
“ဟင့်အင်း၊ ခံချင်ပါဘူး၊ အစုပ်ခံရတာဘဲကောင်းတယ်”
“အမယ်၊ နင် မခံဘူးသေးလို့၊ အလိုးခံရတာ အစုပ်ခံရတာထက် ၁၀ ပြန်သာတယ် သိရဲ့လား”
“အွန်၊ ဟုတ်လို့လား၊ ”
“ဟဲ့၊ မဟုတ်ရင် ဒီတလောကလုံးမှာ ယောကျားတွေ မိန်းမတွေ လိုးနေကြပါ့ဦးမလား”
“အင်း…..ကိုမျိုးကလည်း၊ မိတူးတော့ကြောက်တယ်”
“နင်က ဘာကြောက်တာလဲ”
“ကိုမျိုးလီးကြီးက ဒီလောက် အကြီးကြီး ဟာကို မိတူး အဖုတ်ထဲ ဘယ်လိုလုပ် ထည့်လို့ရမှာလည်း ကွဲသွားမှာပေါ့”
“အေးပေါ့ တခါထည်း ခု ထည့်လို့တော့ဘယ်ရမလည်း၊ အရင်ဆုံး လက်ညှိုးလေးနဲ့ လိုးပေးမယ်လေ၊ နောက်မှ နင်ခံနိုင်လာမှ လီးနဲ့လိုးပေးမှာပေါ့၊ ဘယ်လိုလည်း”
“အင်း လုပ်ကြည့်လေ၊ ဒါဘဲနော် ကိုမျိုး မိတူးကတော့နာရင်အော်မှာဘဲ”
“အေးပါ၊ မနာအောင် လိုးပေးပါ့မယ်ဟာ၊ နင်ကလည်း”
ကိုမျိုးက အဲ့လိုပြောပြီး ကျမ အဖုတ်ကို အရင်လိုဘဲ စစုတ်ပါတယ်၊ ကျမက သူဘယ်တော့ သူ့လက်ညှိုး ထိုးထည့်လိုက် မလဲလို့ တွေးကြောက်နေတာနဲ့ဘဲ ဖီလင်မလာဘူးဖြစ်နေပါတယ်၊ အဲဒါကို ကိုမျိုးက ရိပ်မိသွားပုံရပါတယ်၊
“ဟဲ့ကောင်မလေး၊ ကြောက်မနေနဲ့၊ ငါနင့်ကို ဒီနေ့မလုပ်သေးဘူး၊ နက်ဖန်မှ လုပ်မှာ”
အဲဒီတော့မှဘဲ ကျမ စိတ်အေးသွားပြီး အရသာနဲနဲတွေ့လာပါတော့တယ်။ ကိုမျိုးစုပ်ချက်၊ ယက်ချက်တွေကလည်း အရင် နေ့ တွေထက်ပို ကြမ်းနေသလိုပါဘဲ၊ ကိုမျိုးကကြမ်းလေ၊ ကျမက အရသာပိုတွေ့လေ ဖြစ်နေပါတယ်၊ ဒီနေ့တော့ ကိုမျိုးက လျာနဲ့ယက်နေရင်း သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကျမ စအိုဝကို ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက် အဖုတ်အဝကို ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက် လုပ်ပေး နေတာ ယားကလည်းယား ကောင်းလိုက်တာက လည်း ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကိုမသိပါဘူး၊ သူ့လျာကလည်း ကျမ အဖုတ် ထဲကိုတော်တော် ထဲထဲထိ ဝင်နေ သလိုခံစားရ ပါတယ်။
အဲ့လို စုတ်ရင်းယက်ရင်းနဲ့ တခါ သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားထဲကို ကျမ အစိကို ထည့်ပြီးလျာနဲ့ပါကလိတာ ကျမမှာ လူးလိမ့်နေရပါတယ်။ ဘာကိုမှလည်းမသိတော့ဘူး ကျမ အဖုတ်နားတင်မက တကိုယ်လုံးမှာ အရသာပေါင်းစုံ ခံစားနေရ ပါတယ်။ ကျမမှာစန့်ငင်စန့်ငင်နဲ့ ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီး ကျမ သတိပြုမိလာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကိုမျိုးရဲ့ လက်ညှိုး တချောင်းက ကျမအဖုတ်ထဲရောက်နေပြီး ကျမအဖုတ်ထဲကို မွှေပေးနေပါတယ်၊ လျာက လည်း အစိကိုမပြတ်ကလိပေး နေတော့ ကျမမှာ ကောင်းလွန်းလို့ အသက်ကိုတောင်လုပြီးတော့ ရှူနေရပါတယ်၊ မောက လည်း အရမ်းမောလာ၊ ရပ်လည်း မရပ်စေချင်နဲ့ ကျမမှာ သေမလိုဖြစ်နေရပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ဘဲ ကိုမျိုးဆီက အတင်းရုန်းထွက် ပြီး ထုံးစံအတိုင်း တဟီးဟီး ငိုချလိုက်ပါတော့ တယ်။ ကျမငိုနေတော့မှ ကိုမျိုးလည်း ကျမကို ပြုံးကြည့်ပြီး အနားယူနေပါ တယ်။ ကျမ အမောပြေတော့မှ
“ကိုမျိုး ခုနက တူးမာကို လက်ညှိုးနဲ့ လိုးလိုက်တယ်မို့လား”
“အင်း ဘယ်လိုလည်း၊ နာလား၊ ”
“မနာပါဘူး၊ အရမ်းကောင်းလွန်းလို့ သေမလိုဖြစ်နေတာဘဲသိတယ်”
“အင်း၊ နင့် အဖုတ်က ငါ လျာနဲ့ လိုးထားလို့ ကျင့်သားရနေပီဟ၊ အခုလက်နဲ့ဒီလောက်မွှေ့လိုးတာတောင် သွေးမထွက်ဘူး တွေ့လား”
“ဟုတ်တယ်နော်၊ နာလည်းမနာဘူး၊ ကောင်းလဲ အရမ်းကောင်းတယ်၊ နောက်ဆိုရင် အဲ့လိုဘဲ အမြဲလိုးပေးတော့နော်”
နောက်နေ့နောက်နေ့တွေမှာလည်း ကိုမျိုးလက်ချောင်းနဲ့ လျာအောက်မှာကျမ နေ့တိုင်းငိုနေခဲ့ရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ လက်နဲ့လိုးတာ တပါတ်လောက်ကြာလာတော့ ကိုမျိုးက
“မိတူးရေ၊ နင့်အဖုတ်က ခုဆိုလက်နှစ်ချောင်းတောင်ဝင်နေပြီ၊ လီးနဲ့အလိုးခံဘို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီသိလား”
ကျမကလည်း ခုဆို ကိုမျိုးလက်လောက်နဲ့အားမရချင်တော့ဘူး၊ ကိုမျိုးလီးကြီးကိုခံချင်နေတာနဲ့၊
“အဲဒါဆိုလည်းကိုမျိုး ထည့်ကြည့်လေ”
ပြောသာပြောရတာ၊ ကိုမျိုးလီးကြီးက သူ့လက်နှစ်ချောင်းပူးထက်ကို တော်တော်လေးပိုကြီးပါတယ်၊ ကျမက ခံသာ ခံချင်နေ တာ နဲနဲတော့ကြောက်သား၊ ကိုမျိုးကကျမအဖုတ်ကို ကျမထွန့်ထွန့်လူးတဲ့အထိ စုတ်ပေးပီးတော့ ကျမပေါင်ကြားမှာထထိုင် လိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ကျမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမပြီး ဖြဲလိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ကျမလက်ကိုဆွဲပြီး
“တူးမာ၊ ရော့ နင့်ပေါင်ကို ခုလိုဖြဲပေးထား”
ကျမက သူပြောသလို ကျမပေါင်ကိုဒူးခေါက်ခွက်ကနေ ဆွဲထားလိုက်ပါတယ်။ ကိုမျိုးက သွားတိုက်ဆေးဗူးလို ဗူးသေးသေး လေး ကို ထုတ်လိုက်ပြီး အထဲကအရည်ကြည်တွေကို ကျမ အဖုတ်ကြားကို ညှစ်ချပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမအဖုတ်ကို အဲဒီအရည်တွေနဲ့ ပွတ်လူးပေးပြီး အစိကိုလည်းသေသေချာချာ ကလိပေးပါတယ်။
“အဲဒါ ဘာတွေလည်းဟင်”
“နင် မနာအောင်နဲ့ ပိုခံလို့ကောင်းအောင် ချောဆီလူးပေးနေတာ”
သူ့ချောဆီက လူးနေရင်း လူးနေရင်းနဲ့ ကျမ အစိရော အဖုတ်ပါ ပူရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာပြီး အဖုတ်ဟိုးအတွင်းထဲကပါလှိုက်လှိုက် ပြီး ယားလာပါတယ်။ လူကလည်း လုံးဝမနေနိုင်တော့ဘဲ
“အကိုမျိုးရေ၊ တော်ပါတော့၊ ယားလှပါပြီ၊ တူးမာ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ကိုမျိုးလီးကြီးကိုထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့၊”
ကိုမျိုးက ဒီလောက်ပြောနေတာတောင် မသွင်းဘဲ သူ့လီးကြီးကို အရင်းကစုပ်ကိုင်ပြီး လီးထိပ်နဲ့ ကျမ အဖုတ်ကို အမြောင်း အတိုင်း အပေါ်အောက် ဆွဲပွတ်ပေးနေပါတယ်၊ ကျမက မခံနိုင်လွန်းလို့ (ခံချင်လွန်းလို့) အော်လေ ကိုမျိုးက ပိုပိုပြီးဖိပွတ် လေနဲ့ ကျမကိုကောင်းကောင်းနှိပ်စက်နေပါတော့တယ်။ နောက်ဆုံး ကျမ ယားလွန်းကောင်းလွန်းလို့ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ် လာတော့မှ ကိုမျိုးက သူ့လီးကြီးကိုကျမ အဖုတ်ထဲကိုစပြီးထိုးသွင်းပါတယ်။
ကျမကလိုချင်လွန်းလို့ ခါးကိုကော့ကော့ပေး လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက ကျမ အဖုတ်ထဲကို စွတ်ကနဲ ဝင်သွားပါတော့တယ်။ အဲဒီစက္ကန့်ပိုင်း လေးမှာ ခံစားရတဲ့ခံစားမှုမျိုး ကို ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ပါဘူး၊ ဒီအချိန်မှာသာ ဒီလီးကြီး ကျမ အဖုတ်ထဲ မဝင်လာရင် ကျမ တကယ်သေသွားမှာပါ။ သူ့လီးကြီး ထိုးဝင် အလာ ကျမကလည်း ခါးကိုကော့ကော့ပြီးတော့ကို ထိုးပေးနေလိုက်ပါတယ်။
လောကကြီးမှာ ဒီအချိန်မှာ ဒါထက် အရေးကြီးတာ ဘာမှမရှိတော့ပါဘူး။ ဘာကိုမှလည်းမမြင်၊ မကြားတော့ဘူး၊ သူ့လီးကြီးကျမ စောက်ခေါင်းတဆုံး ရောက်ပြီး ဒုတ်ကနဲဖြစ်သွားတဲ့အချိန်မှာ ကျမကျောလှဲနေရာကနေပြီး အတင်းထပြီးမမီ့တမီနဲ့ ကိုမျိုးခါးကို အတင်းဆွဲ ဖက်ထားလိုက် ပါတယ်။ သူ့လီးကြီးအခုရောက်နေတဲ့နေရာက လုံးဝ ရွေ့သွားလို့မဖြစ်ပါဘူး၊ ကျမသေပါလိမ့်မယ်။ အဲ့လိုအတင်းဆွဲထားပြီးကျမ ခါးကိုအတင်းသူ့ဆီကိုကပ်ပြီးစောင့်ပေးနေမိပါတယ်၊ ကျမပါးစပ်ကနေ တအီးအီးနဲ့ ရင်ခေါင်း သံကြီးထွက်ပြီး သူ့လီးကို ကျမ စောက်ခေါင်းနဲ့ အတင်းစောင့်စောင့်ထိုးနေရင်းနဲ့ ကျမမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ပြီးလက်လွတ် ပြီးနောက်ကိုလှန်ချလိုက်ရပါတော့တယ်။
ကိုမျိုးက ကျမကိုမျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ တအံ့ တသြ ကြည့်နေပြီး ကျမ နဲနဲအသက်ရှူ မှန်လာတော့မှ သူ့လီးကို နဲနဲနောက်ဆုတ်ပြီး ကျမ အဖုတ်ထဲကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေပါတယ်။ ခုနက ကောင်း လွန်းပြီးမျက်ဖြူဆိုက်ခဲ့ရတဲ့ ကျမလည်းနောက်တခါ အရသာပြန်တွေ့လာပြန်ပါတယ်၊ ကိုမျိုးလည်း ကျမကို မှန်မှန်လေး သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လိုးပေးနေပါတယ်၊ သူးလီးက ကျမ အဖုတ်တဆုံးဝင်ပြီးတာတောင်မှ အပြင်မှာတော်တော်ကျန်နေ ပါသေးတယ်။
ခန နေတော့ ကိုမျိုးက စောင့်ချက်မြန်လာပါတယ်၊ အသက်ရှူသံလည်းပြင်းလာပြီး ကျမစောက်ခေါင်းထဲကို တဒုတ်ဒုတ်မြည်အောင် စောင့်သွင်းပြီး သူ့လရည်တွေကို စောက်ခေါင်းထဲမှာဘဲပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း နောက်တခါဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားပြန်ပါတယ်၊ ကိုမျိုးက သူ့လီးကြီးကို ကျမ အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ကျမဘေးမှာ ပစ်လှဲအိပ်လိုက်ပြီး မောမောနဲ့ အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေရပါတယ်။
ကျမကတော့ တော်တော်ကြာတဲ့အထိ ဘာလို့မှန်း မသိ တကိုယ်လုံး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ဖြစ်နေပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့လို နေ့မျိုးကို ကျမ တသက်လုံးမေ့နိုင်ပါတော့မလား ရှင်။
ဒါကတော့ ကျမဘဝမှာ ပထမဦးဆုံး အလိုးခံဘူးတာပါဘဲ၊ အဲဒီနောက်မှာတော့ ကျမတို့ နေ့တိုင်းလိုလို လိုးဖြစ်ကြပါတယ်။ ကျမလည်း ဒီဆားငံရေကိုသောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေ ဖြစ်နေပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းဖွင့်ပြီး ၃ လလောက် ကြာတော့ ကျမရာသီ စလာပါတယ်။ ရာသီလာတဲ့နေ့ကလည်း ကိုမျိုးလိုးနေရင်းနဲ့ သွေးတွေအများကြီးထွက်လာလို့ ကျမ မှာလန့်သွားတာ၊ ကိုမျိုးပြောပြတော့မှဘဲ အဲဒါရာသီလာတယ်ဆိုတာကိုသိတာ။
ကိုမျိုးကတော့ ရာသီလာနေတာလည်း အလိုးမပျက်ပါဘူး။ ရွံစရာမှ မဟုတ်တာ လို့ ကိုမျိုးကပြောပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမ ရာသီလာတဲ့ အကြောင်းကို အမေတို့ကို ပြောပြတော့ နောက်နေ့တွေမှာ ကိုမျိုးကိုအိမ်မခေါ်တော့ဘဲ တောက အမဝမ်းကွဲတယောက်ကို အိမ်ခေါ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျမက ကိုမျိုးကိုမခေါ်လို့မေးတော့ အမေက
“သမီးက အပျိုဖြစ်ပီဆိုတော့ လူပျိုတယောက်နဲ့ နှစ်ယောက်ထည်းနေလို့ မကောင်းတော့ဘူး သမီး”
လို့ပြောပါတယ်။ ဒီလိုဖြစ်မယ်မှန်းသိရင် အပျိုဖြစ်တာ မပြောပါဘူး၊ ခုတော့ ကျမတို့ဂွင်ပျက် သွားတာပေါ့၊ လွတ်လွတ် လပ်လပ်မလိုးရတော့ဘဲ ဟိုးအရင်တုံးကလို အိမ်နောက်က ငှက်ပြောတော တိုးရတဲ့ဘဝကို ပြန် ရောက်သွားရပါတော့ တယ်။ ဒါပေမဲ့ အလိုးတော့မပျက်ခဲ့ပါဘူး။ ရာသီလာကာစမှာ ကိုမျိုးက ဗိုက်မကြီးအောင် ဆိုပြီး နေ့တိုင်း ဆေးလုံးတလုံး စီတိုက်ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာတော့ ဆေးထိုးအပ်နဲ့ ဆေးယူလာပြီး သူကိုယ်တိုင်ထိုးပေးပါတယ်။ အဲဒီဆေးက ၃ လ ခံ တယ်လို့ပြောပါတယ်။ နောက်များမှဘဲ အဲဒီဆေးက ဒစ်ပို ဆိုတာ ကျမသိလာရပါတယ်။ ၃ လပြည့်တဲ့ နေ့ကိုလည်း သူဘဲ မှတ်ထားပြီး မပျက်မကွက်ဆက်ထိုးပေးပါတယ်။
ကိုမျိုးဟာ တကယ့်ကိုဘဲ အကွက်စေ့ပါတယ်။ တောကအမကလည်း အူတူတူ အတတ ဆိုတော့ ကျမညတိုင်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြ ထွက်ပြီး သွားသွား အလိုးခံနေတာ လုံးဝ မရိပ်မိပါဘူး။ ရိပ်မိသွားလည်းသိပ်တော့ကိစ္စ္စ မရှိပါဘူး သူ့ကို ကိုမျိုးနဲ့ပေးလိုးလိုက်ရင် ပြီးသွားမှာပါ၊ ကျမအထင် ပေါ့နော်။ ကိုမျိုးက အရမ်း အလိုးကောင်း တာကိုး။ တကယ်ဆိုအဲဒါကတောင်ပိုကောင်းဦးမယ်။ ဒါဆို ကျမ ခိုးစားစရာ မလို တော့ဘူး၊ သူ့ကို တော့အလှည့်ပေးရမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအဆင့်ထိမရောက်ခဲ့လိုက်ပါဘူး။
အမေတို့လည်းဂျူတီတွေပြန် ချိန်း ပြီး ညပိုင်းအိမ် မှာရှိလာတော့ ကျမ ငတ်ရပါတော့တယ်။ အရင်လို နေ့တိုင်း ခံလို့မရတော့ဘဲ တခါတလေမှဘဲ ခံခွင့်ရ ပါ တော့တယ်။ နောက်တော့ ကိုမျိုးကလည်း ကျောင်းပြီးသွားပြီး အလုပ်ဝင်တော့ နယ်ကိုရောက်သွားလို့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဝေးသွားခဲ့ရ သလို လိုးဆက်လည်းပြတ်ခဲ့ရပါတော့တယ်။ ကိုမျိုးနဲ့ ကျမပြန်တွေ့တဲ့အချိန်မှာ သူ့မှာ ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ကျမမှာဆို လည်း လင်တယောက်ကွဲပြီးလို့ နောက်တယောက်နဲ့တောင် ကလေးတယောက်ရနေပါပြီ။
သူတော့မသိဘူး ကျမ ခံဘူးတဲ့ ယောင်္ကျားဘဲ ၆ ယောက်ရှိခဲ့ပြီ။ ထားခဲ့သမျှ ရည်းစားအားလုံးရဲ့ အလိုးခံခဲ့တာကိုး။ အခုလည်း ကိုမျိုးကိုတွေ့လိုက်တာနဲ့ သူလုပ်ခဲ့တာတွေအားလုံး မျက်လုံးထဲမှာ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ကျမ အဖုတ်က ယားကနဲဖြစ်သွားပြီး အရမ်းခံချင်သွားပါ တယ်။ အခြေအနေပေးရင်တော့ ကိုမျိုးရဲ့ အလိုးကို တခါလောက်ဘဲဖြစ်ဖြစ် ပြန်ခံချင်ပါသေးတယ်ရှင်။
ဆက်လက်ကျိုးစားပါဦးမည်။
.
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
.
