တန်ခိုးရဲ့ ရူးသွပ်မှု အပိုင်း (၇)

တန်ခိုးရဲ့ ရူးသွပ်မှု အပိုင်း (၇)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

{အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။}

ဆုလာဘ်နှင့်အတူ      

အွမ်လေးဟာ အဲ့တစ်ချက်မှာပဲ စောက်ရည်တွေကို အသားကုန်ပန်းပြီး တစ်ချီပြီးသွားတယ်။ စောက်စိလေးကို တစ်ချက်ပဲ နမ်းလိုက်ရပေမယ့် စောက်စိလေးဟာ နီရဲနေပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။ အွမ်လေးရဲ့ ဒူးတွေဟာလည်း ချောင်သွားပုံရပြီး မတ်တပ်ရပ်နေရာကနေ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ လှဲကျလာတယ်။

"ရှူး... ညီမလေး.. ချစ်လိုက်တာ..."

ကျွန်တော်ဟာ အွမ်လေးကို ဖက်ထားရင်း ဆံနွယ်လေးတွေကို နမ်းရှိုက်နေမိတယ်။ အွမ်လေးရဲ့ စောက်ရည်တွေဟာ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ် တစ်ခါ ပန်းရုံနဲ့ မပြီးသွားသေးပဲ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် ဆက်ပြီး ယိုစီးကျနေသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ..

"အား.. ကိုကို.. အွမ်လေး.. အား.."

ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်မှာ စောက်ရည်ထက် နွေးပူတဲ့ အရည်တစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ အွမ်လေး သေးပေါက်ချလိုက်တာပဲ။ သေးကြောရှည်ရှည်နဲ့ကို ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ် ပန်းချနေတာ။ သေချာပေါက် အမေပီဟွမ်ရဲ့ အိပ်ရာခင်းတွေကတော့ စိုကုန်ပြီပေါ့။ နောက်ဆုံး သေးတိတ်သွားတော့ အွမ်လေးရဲ့ တင်ပါးပါး လုံးလုံးတွေက တုန်တုန်သွားတယ်။

အဲ့‌ဒီမှာ အွမ်လေးက ချက်ချင်း သူ့ကိုယ်သူ သတိရပြီး ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ထဲ ခေါင်းအတင်း ထိုးဝင်တော့တာပဲ။

"ဟားဟားဟားဟား.."

ကျွန်တော့် ရင်ထဲက ကလေးလေးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော်တော့ အတော် သဘောအကျကြီး ကျနေတာပေါ့။

"ဟင်း.. ကိုကို.. အွမ်လေး ရှက်တယ်.."

"မရှက်ပါနဲ့... ကိုကိုကတော့ သဘောကျတယ်.."

"ကိုကိုကလဲ..."

အွမ်လေးနဲ့အတူ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်တယ်။

"အွမ်လေး.. မောသွားပြန်ပြီလား.."

"မောတော့ မောပေမယ့် မမောပါဘူး.. အခုထိကို အလိုးမခံရသေးဘူးနော်.."

"ဟားဟား.. အွမ်လေးကို မလိုးခင် အွမ်လေးကို လုပ်ခိုင်းစေချင်တာ တစ်ခုရှိတယ်.."

"အွန်း.. အွမ်လေး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.. ကိုကို.."

"ကိုကို့ နို့တွေကို စို့ပေး.."

"ဟင်.. ကိုကို့နို့ကို စို့ပေးရမှာလား.."

"ဟုတ်တယ်.."

"အွမ်လေး.. နို့မစို့တာ ကြာလှပြီ.. အမေက အွမ်လေးကို ၁၃ နှစ် ပြည့်ကတည်းက နို့မစို့ခိုင်းတော့တာ.. နို့ကို ခွက်နဲ့ပဲ သောက်ခိုင်းတာ.."

"ခု.. ကိုကို့နို့ကို စို့ပေါ့.. နို့ရည်တော့ မထွက်ဘူးပေါ့လေ.."

"အင်း.. စို့မယ်.. နောက်လည်း စို့ရမှာလား.."

"အမြဲတမ်း စို့ရမှာ.."

အွမ်လေးက ကျွန်တော်ကိုယ်ပေါ်မှာ နေပြီး ကျွန်တော့် နို့တွေကို စို့ပေးတယ်။ နို့စို့တာတော့ အွမ်လေးက ကျွမ်းသားပဲ။ ဟုတ်မှာပေါ့လေ။ ၁၃ နှစ်ထိတောင် အမေ့နို့ကို စို့ခဲ့တာဆိုတော့။

ဒါပေမယ့်လည်း ယောက်ျားနို့ နဲ့ မိန်းမနို့တော့ ဘယ်တူမလဲ။ ကျွန်တော့်နို့နှစ်ဖက်လုံးကို အွမ်လေးက ၅ မိနစ်လောက် ကျွန်တော် သင်ပေးတဲ့အတိုင်း စို့ပေးတယ်။ ပြီးသွားတာနဲ့အခါမှာတော့ အွမ်လေးက

"ကိုကို..."

"အင်း.."

"ဟို.. အွမ်လေး စောက်ပတ်က ပြန်ယွလာပြီ.."

"အလိုးခံချင်ပြီပေါ့..."

"အမ်.. ဟုတ်.."

ဒီအထိ လုပ်ပြီးတာတောင် အွမ်လေးခမျာ ရှက်နေတုန်းပဲဗျ။

"ဒါဆို.. ဒီမှာ ပက်လက်လှဲလိုက်.."

အွမ်လေးက အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲလိုက်တယ်။ ပေါင်လေးကို စေ့ထားပြီးတော့ပေါ့။ ကျွန်တော်က ခြေရင်းနားမှာ နေရာယူပြီး အွမ်လေးရဲ့ ပေါင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း စေ့ထားတဲ့ ပေါင်တံလှလှတွေကို ဖြဲဟလိုက်တယ်။ ပေါင်နှစ်ချောင်း ဟသွားရင်ပဲ အွမ်လေးရဲ့ မျက်နှာဟာ တခြားကို လွဲသွားတယ်။

ဟုတ်ပါရဲ့။ အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်က အရည်တော်တော် ရွှဲနေပြန်ပြီ။ ခုနက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လျက်ပေးထားလို့ စောက်ပတ်အနားသားလေးတွေက ပိုလို့ နီရဲနေတယ်။

ကျွန်တော်က အွမ်လေးရဲ့ မျက်နှာလေးကို ကိုင်ပြီး

"အွမ်လေး.. ဒီကိုကြည့်..."

ဆိုပြီး သူ့စောက်ပတ်ကို ကြည့်ခိုင်းလိုက်တယ်။

သူ့စောက်ပတ်နားမှာ ဝေ့ရမ်းနေတာက ကျွန်တော့် လီးပေါ့။ သူခုနက စုပ်ခဲ့တဲ့ လီးပေါ့။

"ဒါ ဘာလဲ.. အွမ်လေး.."

အွမ်လေးက သူ့ညာလက်မောင်းကို ဘယ်လက်နဲ့ ပွတ်နေရင်း ဖြေတယ်။

"လီး..."

"ကိုကို့လီး.."

"ဘယ်ကိုကိုလဲ.."

"ကိုကိုစောဝ့်လောဝ်ဖရဲ့ လီး..."

"ဒီလီးက ဘာလုပ်မှာလဲ.."

"လိုးမှာ.."

"တိတိကျကျ ပြောလေ.. အွမ်လေးရဲ့.."

"ကိုကို့လီးက အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ကို လိုးမှာ.."

"အင်း... လိမ္မာတယ်.."

ကျွန်တော်က လီးထိပ်နဲ့ အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ခွဲကြောင်းကို အရင် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။ အဲ့တာကို ကြည့်နေတဲ့ အွမ်လေးက စောက်ရည်ကြည်တွေ ပိုကျလာတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်နားလေးတွေကလည်း ယွစိယွစိ ဖြစ်လာတယ်။

"ကိုကို...ဟမ်း.."

"အင်း.. ပြော.. အွမ်လေး.."

"ကိုကို.. အွမ်လေး မနေတတ်တော့ဘူး.. ကိုကို လိုးပေးတော့.."

"ဒါဆို ကိုကို တကယ် လိုးပြီနော်.. အွမ်လေး နာရင် ကိုကို့ လက်ဖျံကို ကိုင်ပြီး အောင့်ခံနော်.."

ကျွန်တော် အွမ်လေးကို အပျိုစောက်ပတ်ဆိုပြီး ညာဖို့ စိတ်ကူးမရှိဘူး။ ရက်စက်တယ်ပဲ ပြောပြော ကျွန်တော် အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ကို တရပ်စပ် လိုးပစ်လိုက်ချင်တာ။ အဲ့တာကြောင့် ကျွန်တော့်လက်ဖျံကို အွမ်လေး ပါးစပ်နား ကပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကို အွမ်လေးရဲ့ စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့ပြီး တစ်ဆုံး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

"အား.... အင့်..."

အွမ်လေးရဲ့ လိင်သံ လုံးဝမပါဘဲ နာကျင်မှုနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ အော်သံနဲ့အတူ ကျွန်တော့်လက်ဖျံကို အသားကုန်ကိုက်လိုက်တယ်။ အွမ်လေး အရမ်း နာသွားမှာပဲ။

အွမ်လေးရဲ့ နာကျင်တဲ့အသံက ကျွန်တော့်ကို လိင်စိတ် ပိုမကြွစေပါဘူး။ ကျွန်တော့်လီးဟာ အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်အမြှေးပါးကို တစ်ခါတည်းနဲ့ ထိုးဖောက်လိုက်ပုံပါပဲ။ စောက်ပတ်ကနေ သွေးရည်တွေ စီးထွက်လာတယ်။ အွမ်လေး မျက်လုံးအိမ်တွေကနေလည်း မျက်ရည်တွေ စီးကျနေတယ်။

"အွမ်လေး.. ဘာမှ မဖြစ်ဘူးနော်.. ကောင်းသွားမှာ..

ကိုကို့ကို ကြည့်..."

အွမ်လေးက ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေကို ကြည့်ပြီး လက်ဖျံကို ကိုက်ထားရင်း ခေါင်းတစ်ချက် ညိတ်ပြတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ကြင်နာမှုအပြည့်နဲ့ အွမ်လေးရဲ့ နဖူးလေးကို နမ်းပေးလိုက်တယ်။

အွမ်လေး။ ကျွန်တော့်ချစ်သူ မွေးထားတဲ့ ကျွန်တော့်ချစ်သူ။ ကျွန်တော့်ချစ်သူရဲ့ တူမတစ်ယောက်။ ကျွန်တော့် ချစ်သူနဲ့ မယားညီအစ်မ ဖြစ်လာမယ့်သူ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ နောက်ဆုံးမယား ဖြစ်လာမယ့်သူ။ ကျွန်တော်ရဲ့ ထိပ်ခေါင်မဟာဒေဝီ ဖြစ်လာမယ့်သူ။ အွမ်လေးကို လူ့ဘဝထဲ ရောက်အောင် မဆုံးပါးခင်မှာ ပို့ပေးခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်အဖေကို ကျွန်တော်ဟာ ပထမဆုံးအကြိမ် ကျေးဇူးတင်မိပါတယ်။

ကျွန်တော် ဒီတိုင်း ရပ်နေလို့တော့ မရ။ ဒီတိုင်း ရပ်နေရင် အွမ်လေးရဲ့ နာကျင်မှုဒဏ်က သက်သာလာမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ ကျွန်တော်က လီးကို အွမ်လေး စောက်ပတ်ထဲ အသွင်းအထုတ် စလုပ်ပေးတယ်။ အစပိုင်းမှာ နာနေဦးမှာမို့ အွမ်လေးက ကျွန်တော့်လက်ဖျံကို ကိုက်၊ လက်မောင်းကို ကိုင်ပြီး အောင့်ခံတယ်။

အစပိုင်းမှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေရင်းက တဆင့်ချင်းစီ အရှိန်ကို မြန်လာပေးမယ်။ ကြပ်လိုက်တဲ့ စောက်ပတ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ညစ်ပြီး ဆွဲထားပေးတာ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်။ ကျွန်တော့်ဆီးခုံနဲ့ အွမ်လေးဆီးခုံတို့ရဲ့ ထိရိုက်ချက်တွေက ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အရမ်းကို အရသာ ရှိနေပါတယ်။

လီး အသွင်းအထုတ်လုပ်တဲ့ အရှိန်က ပုံမှန် ဖြစ်လာချိန်မှာတော့ အွမ်လေးက ကျွန်တော့်လက်ဖျံကို ကိုက်ထားတာကို လွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညီးသံလေးကို စကြားရတယ်။

"အင်း... အွန်း..."

"အွမ်လေး.."

"ဟုတ်.. အင်း.."

"နာသေးလား.."

"မနာတော့ဘူး.. အာ့.. ကောင်းတယ်.."

ကျွန်တော့် အွမ်လေးရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ညစ်ပြီး အွမ်လေး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းပေးလိုက်တယ်။

"အွမ်လေး.. စောက်ပတ်ကို ကြည့်ဦး.."

"စောက်ပတ်မှာ ကိုကို့လီးကြီး.. အာ့.. ကောင်းတယ်.. ကိုကို.. အာ့.. ကိုကိုလီးကြီးကို ကြိုက်တယ်.. အား.."

အွမ်လေးရဲ့ မြည်တွန်ညီးတွားသံတွေက ကျွန်တော့်လီးကို တောင်သထက် တောင်လာစေတယ်။

"အား.. ကိုကို.. ကိုကိုလီးက အထဲမှာ ပိုကြီးလာသလိုပဲ.."

"အင်း.. အွမ်လေးက အရမ်းလှနေလို့လေ.. အွမ်လေး ကြိုက်လား.."

"အာ့.. အာ့.. အာ့.. ကြိုက်တယ်.. အာ့.."

ကျွန်တော် အွမ်လေးကို အဲ့အနေအထားနဲ့ပဲ နာရီဝက်လောက် လိုးပေးလိုက်တယ်။ တစ်ချီပြီးထားလို့ ထင်တယ်။ အွမ်လေး ဒီတစ်ခါတော့ တော်တော် ခံနေနိုင်တယ်။

ကျွန်တော့်လီးကို ခဏချွတ်လိုက်တယ်။

"အွမ်လေး.. ဖင်ကုန်း.."

စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးမရှိတဲ့ ခံစားချက်ကို အွမ်လေး သိပ်မကြိုက်ချင်တော့ဘူးထင်တယ်။ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ ကုန်းပေးတယ်။ ပြီးတော့ စောင်ပတ်ကိုတောင် ဖြဲပေးထားသေးတယ်။ သေချာကြည့်ကြည့်တော့ ခုဏက ထွက်ထားတဲ့ သွေးတွေဟာ စောက်ရည်တွေနဲ့ ရောသွားပြီး ဘာမှ မမြင်ရတော့ဘူး။ ပြီးတော့ အွမ်လေးရဲ့ ဖင်ပေါက်လေး။ ပါကင်ဖင်ပေါက်လိုတော့ မဟုတ်တော့ပေမယ့် အရမ်းကြီး မဟနေဘဲ လှနေသေးတယ်။ အမေပီဟွမ်က သေချာ လိုးထားတော့ ဖင်ဝလေးက ခပ်ညိုညိုလေးတော့ ဖြစ်နေတယ်။ သေချာစဉ်းစားကြည့်တော့ အမေပီဟွမ်လည်း တစ်မျိုးကံကောင်းတာပဲ။ ပီဟွမ်က လိင်အရသာကို လီးနဲ့ရော စောက်ပတ်နဲ့ပါ ခံစားခဲ့တာလေ။

ကျွန်တော်လဲ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ အွမ်လေး စောက်ပတ်ထဲကို လီးကို ထိုးထည့်ပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တာပေါ့။ ဒီတစ်ခါတော့ နည်းနည်း ပိုကြမ်းလာတယ်။ အွမ်လေးကလည်း အတော်ကောင်းလာတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဆောင့်ချက်တွေအတိုင်း ဖင်ကို ဆောင့်ပေးတယ်။ ဒီတော့ လီးက စောက်ပတ်ရဲ့ အတွင်းနက်နက်ထဲထိကို ပိုရောက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကြပ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ဟာ အဝင်အထွက် ပိုကောင်းလာတာကလွဲရင် နည်းနည်းလေးမှ မချောင်သွားဘဲ စေးစေးပိုင်ပိုင်နဲ့ လိုးကောင်းနေဆဲပါပဲ။

(စာဖတ်သူတို့ကို ကျွန်တော့်ရဲ့ အွမ်လေးကို စိတ်ကူးနဲ့ လိုးဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်ပါမယ်။)

"အား.. ကိုကို ဆောင့်.. အား.  အွမ်လေး စောက်ပတ်က ကောင်းနေပြီ.. အား.."

ဘယ်မိန်းမကိုမဆို ဖင်ကုန်းပြီး လိုးရင် ကျွန်တော် မဖြစ်မနေ လုပ်တဲ့အရာတစ်ခု ရှိပါတယ်။ အဲ့တာက ဖင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ တအားရိုက်တာပါပဲ။

"ဖြန်း.. ဖြန်း.."

"အား.. ရှီး.... အား.."

ကျွန်တော်နဲ့ အွမ်လေးဟာ အမြှောက်ပစ်သလို၊ စက်သေနတ်ပစ်သလိုကို လိုးနေကြတာပါ။ အခုလိုးနေတာကို ကြည့်ရင် အွမ်လေးဟာ ဖင်ကောင်းကောင်း ခံတတ်တယ်ဆိုတာကို ခန့်မှန်းနိုင်ပါတယ်။

ကျွန်တော်ဟာ အရှိန်နဲ့ ဆောင့်လိုးနေမိပေမယ့် အွမ်လေးရဲ့ နောက်ကျောအလှကို ကျွန်တော်ဟာ အနှေးပြကွက်အလား ငေးမောနေမိတယ်။ ပြောင်ရှင်းပြီး အပြစ်ဆိုလို့ ဘာမှ မရှိလောက်အောင်ကို လှပကြော့ရှင်းနေတာပါ။

"အာ့.. ရှီး.. ကိုကို.. ကောင်းတယ်..."

"ဖြန်း ... ကောင်းအောင် လိုးပေးမယ်..."

ကျွန်တော် သေချာမမြင်ရပေမယ့် အွမ်လေးရဲ့ နို့နှစ်လုံးဟာ မြေပြင်ကို ဦးတည်ပြီး လှုပ်ရမ်းနေလောက်ပါတယ်။

ကျွန်တော် မြင်ရတာကတော့ အွမ်လေးရဲ့ စည်းထားတဲ့ ဆံနွယ်တွေပါပဲ။ တော်ဝင်မျိုးနွယ်တွေရဲ့ စွမ်းရည်တစ်မျိုးလို့ပဲ ပြောရမလားပဲ။ အွမ်လေးဟာ သူ့ရဲ့ မတိုမရှည်ဆံနွယ်ကို ဘာအကူပစ္စည်းမှ မပါဘဲ ဒီတိုင်း ဆံပင်ကို လိမ်ပြီးတော့ပဲ စည်းထားတာ။ တောကြိုခြုံကြားမှာ နေပေမယ့် ပီဟွမ်က အွမ်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ကျန်းမာလှပရေးကိုတော့ ဂရုစိုက်ပေးခဲ့ပုံပါပဲ။ ထိုနည်းတူစွာ အွမ်လေး ဆံနွယ်တွေဟာလည်း ပိုးသားမက နူးညံ့ပျော့ပျောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စည်းထားတဲ့ ဆံပင်ဟာ ကျွန်တော် ဆောင့်လိုးနေပေမယ့် လုံးဝပြေပြီး မလာပါဘူး။

"ဖြန်း.."

"အား.. နာတယ်..ကိုကို.. မရပ်နဲ့နော်.. ကောင်းတယ်."

ကျွန်တော် အသည်းယားလာပြီ။ ချက်ချင်းပဲ စည်းထားတဲ့ ဆံပင်ကို ဖြေပြီး နှစ်ခွ ခွဲပြီး ဆွဲလိုက်တယ်။ ငုံ့ထားတဲ့ အွမ်လေးရဲ့ ခေါင်းလေးတောင် မော့ပြီး ပါလာတယ်။

ဆံပင်နှစ်ခွကို အတင်းဆွဲရင်း ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်လိုးတော့တာပေါ့။

"အား.. ကိုကို.. ဆံပင်ကို ဆွဲတာ.. ကောင်းတယ်.. အဲ့လို လိုးပေး.. အွမ်လေးကို မြင်းလို လိုးပေး.."

ကျွန်တော့် စိတ်တွေ ကြမ်းလာတယ်။ ပုံမှန်ဆို ဘယ်သူ့ကို မဆို စိတ်လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ လိုးတတ်ပေမယ့် အွမ်လေးကို လိုးရမယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော် စိတ်မှာ ဘောင်တစ်ခုတော့ ရှိသွားတယ်။ ကိုယ့်ညီမလည်းဖြစ်ပြန်၊ သူက ကိုယ့်ရဲ့ ချစ်သူလည်း ဖြစ်ပြန်၊ ကိုယ့်ချစ်သူဆိုတာကလဲ သူ့အမေ၊ ကိုယ့်အမေ ဖြစ်နေပြန်တဲ့အပြင် ဒီကိစ္စတွေကို အွမ်လေး ကိုယ်တိုင်လည်း သိတာ မကြာသေးဘူးဆိုတော့ အွမ်လေးကို လိုးရရင်တောင် ထိန်းလိုးရမယ်ဆိုတဲ့ အသိတွေ ကျွန်တော့် ခေါင်းထဲ ရောက်လာတယ်။

ပြီးတော့ အွမ်လေးနဲ့ စထိတွေ့ချင်းမှာ အွမ်လေး ကိုယ်တိုင်ကလည်း ရှက်နေခဲ့တယ်မလား။

အခုတော့ အွမ်လေးမှာ အရှက်ဆိုတာ ရှိတော့မယ့်ပုံ မပေါ်ပါဘူး။ ကျွန်တော့်ရဲ့ အားပါတဲ့ လိုးချက်တွေကိုလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ခံနိုင်လာပြီး ပါးစပ်ကနေလည်း လိင်စိတ်အပြည့်ပါတဲ့ အသံတွေ၊ စကားတွေကို ပြောလာပြီမလား။

အွမ်လေးရဲ့ အသံနဲ့ စကားတွေဟာ ကျွန်တော် သိခဲ့တဲ့ ပြည့်တန်ဆာမြို့က ဖာသည်မတွေလို အသံမျိုး ဖြစ်လာတယ်။ အဲ့အတွက် ကျွန်တော် အင်မတန် ဝမ်းသာသွားတယ်။ ကာမသျှတ္တရမှာ မိန်းမမြတ်တွေဟာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဖာသည်မလို ပြုမူတတ်တယ်လို့ ရေးထားတယ်မလား။

အဲ့လို အကြောင်းတွေကြောင့် ကျွန်တော့် စိတ်ထဲက ဘောင်ဟာ ချက်ချင်းဆိုသလို ကျိုးပျက်ပျောက်ကွယ်သွားပါတယ်။

"မင်းကို အခု ဘယ်သူလိုးပေးနေတာလဲ.. ဖြန်း.."

"အား..ကိုကိုလောဝ်ဖ...အာ့.. ကိုကို့ လီးနဲ့ အမ့်..အွမ်လေး စောက်ပတ်ကို..အို.. လိုးပေးနေတာ..အာ့.."

"မင်းက ငါ့ရဲ့ ဘာလဲ..."

"အွမ်လေးက.. အာ့... ကိုကို့ အပိုင်ပါ.. အာ့.. ကိုကို့မိန်းမပါ.. မယားပါ.. ကိုကို့ ကျွန်ပါ... အာ့.."

"ငါ့မှာ တခြား မိန်းမတွေ ရှိသေးတာ သိလား.."

"သိပါတယ်... ကိုကို့မိန်းမတွေကိုလဲ အွမ်လေး ချစ်ပေးပါ့မယ်.. ကိုကို့မိန်းမတွေ အွမ်လေးကို ချစ်လာအောင်လဲ နေပါ့မယ်.. ကိုကို့ သဘောကျ ဖြစ်စေရပါမယ်.."

"ငါ့မိန်းမတိုင်းမှာ.. ထူးခြားတဲ့ ဂုဏ်ဒြပ်တစ်ခု ရှိသေးတယ်.. အဲ့တာက ငါ တစ်ဦးတည်းရဲ့ ဖာသည်မ ဆိုတာပဲ.. ပြောစမ်း.."

"အွမ်လေးဟာ.. ကိုကို့ရဲ့ ဖာသည်မပါ.. ကိုကို့ကို အရမ်း ချစ်တဲ့ ဖာသည်မပါ.."

ကျွန်တော် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်သွားတယ်။ အရမ်း ချစ်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဖာသည်မလို့ ခေါ်ပြီး လိုးရတာ အရမ်း အရသာ ရှိမှန်း မေမေလေးနဲ့ လိုးပြီးမှ သိတာပါ။

ကျွန်တော်က အွမ်လေးရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆွဲပြီး အွမ်လေးကို ဖင်ထောင်လိုးနေတာပါ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်။

အဲ့ပုံစံအတိုင်းကို ကျွန်တော် တစ်နာရီလောက် လိုးပေးနေတာပါ။ အွမ်လေးရဲ့ အပျိုစောက်ပတ်လေးဟာ ကြိမ်းစပ်နေလောက်ပေမယ့် အွမ်လေးကတော့ အောင့်ပဲ ခံနေတာလား၊ ကောင်းပဲ ကောင်းနေတာလားတော့ မသိ။ ကျွန်တော့် ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အညီ လိုက်ဆောင့်နေနိုင်တုန်းပဲ။

"ကဲ.. ဖာသည်မလေး.. ကိုကို့အပေါ်ကနေ တက်ခွပြီး ဆောင့်တော့.."

ကျွန်တော် လီးကို အွမ်လေး စောက်ပတ်ကနေ လုံးဝ မဖြုတ်ပေးဘဲ မရရအောင် အွမ်လေးနဲ့ အပေါ်အောက် နေရာချိန်းလိုက်တယ်။

အွမ်လေးက ခွပြီး လိုးတော့လည်း တော်နေပြန်ရော။ အွမ်လေးရဲ့ တစ်ခါတစ်ခါ ဆောင့်လိုက်ရင် မကြီးမသေးတဲ့ နို့အုံနှစ်ခုဟာလည်း ပြိုင်တူလိုက်ခုန်တယ်။ ဒီနို့တွေဟာ တစ်ချိန်မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကလေးတွေကို အာဟာရနို့ရည် တိုက်ကျွေးမယ့် နို့တွေပဲ။

ကျွန်တော်က အွမ်လေး လိုးရလွယ်အောင် သူ့ရဲ့ လက်တွေကို ကိုင်ပြီး ထိန်းထားပေးတယ်။ အွမ်လေးကလည ခုနကလောက် မမြန်ပေမယ့် ပုံမှန်အတိုင်းလေး လိုးဆောင့်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ချက်ချက်မှာ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်တာကို အရသာခံဖို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ထိုင်ချတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ခါတစ်လေ ကျွန်တော့်ကိုလဲ ကုန်းနမ်းသေးတယ်။

"ကိုကို့ရဲ့ ဖာသည်မလေး ဆောင့်ပေးတာ.. ကောင်းလားဟင်.."

"အင်း.. အရမ်းကောင်းတယ်.. အွမ်လေး.. ဒီဖာသည်မလေးက အရမ်း တော်တာပဲ.. ကိုကို့အကြိုက်ကို သိတယ်.."     

ကျွန်တော် မြှောက်ပေးလိုက်တော့ အွမ်လေးက ပိုလို့တောင် ခါးလေးကို နှဲ့ပြီး ဆောင့်ပေးလာတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်း သူ့လက်ကို တံတွေးစွတ်ပြီး ပွတ်ပေးသေးတယ်။ နှစ်ခါ သင်စရာမလိုတဲ့ ကလေးမလေး။

"အွမ်လေး.. ဖာသည်မလေး.."

"ဟုတ်.. ကိုကို.."

"အွမ်လေးရဲ့ တံတွေးကို မြိုချင်တယ်ကွာ.."

ကျွန်တော် ထူးဆန်းတဲ့ တောင်းဆိုမှုတစ်ခုကို လုပ်လိုက်တယ်။ အွမ်လေးလို အပျိုလေးတစ်ယောက်အတွက် ဒါကို ရွံစရာလို့တောင် တွေးသွားနိုင်တယ်။ တကယ်လဲ အွမ်လေး ခဏလောက် တွေသွားတယ်။ လျှာနှစ်ခု၊ အာခေါင်ခံတွင်းနှစ်ခု၊ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုဟာ ရောယှက်မွှေနောက်ပြီးပေမယ့် အကွာအဝေးတစ်ခုကနေ အွမ်လေးက ပါးစပ်ထဲက တံတွေးကို ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ထွေးထည့်ပေးရမှာကို နည်းနည်းတော့ မသတီသလိုတော့ ဖြစ်သွားပုံပဲ။

ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်လဲ မတတ်နိုင်။ ပြောပြီးသွားပြီ။

ဒါပေမယ့် အွမ်လေးက ချက်ချင်းပဲ တွေနေရာကနေ ပြုံးလိုက်ပြီး

"ဒါဆို.. ကိုကို.. ပါးစပ်ဟ.." ဆိုပြီး ပြောတယ်။

ကျွန်တော်လဲ ပါးစပ်ဟပေးထားလိုက်တာပေါ့။ အွမ်လေးလည်း ပါးစပ်ထဲမှာ တံတွေးကို စုလိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ပါးစပ်ပေါက်တည့်တည့်ထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အမျှင်တန်းကြီးဖြစ်အောင် လုပ်ပြီး စီးကျစေတယ်။

သကြားလို အရသာမဟုတ်ပေမယ့် ပါးစပ်ထဲ သကာရည်စီဝင်သွားသလို ခံစားချက်မျိုး။

"ကိုကို.. ဖာသည်မလေးရဲ့ တံတွေးက ချိုလားဟင်..."

အွမ်လေးက ခါးလေးကို ကုန်းပြီး ငြုတုတု အသံလေးနဲ့ မေးတယ်။ ချိုပါသည်။ ချိုရပါသည်။

အွမ်လေး အဲ့လို ကုန်းလာတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ကျွန်တော်လဲ အောက်ကနေ ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်တယ်။

"အား.. အာ့.. အာ့.. အာ့.."

အွမ်လေးဟာ ကျွန်တော့် လည်ပင်းကို နမ်းရှိုက်လာသလို ကျွန်တော်ဟာလဲ အွမ်လေးရဲ့ ကိုယ်ကို ဖက်ပြီး ဆက်တြိက်ဆောင့်ပေးနေမိတယ်။

"ကောင်းလား.. ဖာသည်မလေး.."

"ကောင်းတယ်.. အာ့.. ဖာသည်မလေး.. ကောင်းနေပြီ.. အာ့.."

ရင်ဘတ်နှစ်ခုက ပူးကပ်နေတော့ ရင်ခုန်သံနှစ်ခုကလည်း လိုးချက်တွေနဲ့အတူ ပြိုင်တူ ခုန်နေတယ်။

"အာ့.. ကိုကို.. အွမ်လေး ပြီးချင်နေပြီ..."

ကျွန်တော် ချက်ချင်း အရှိန်ကို လျော့လိုက်တယ်။

"ရှူး.. ခဏလေး.. မပြီးလိုက်နဲ့ဦးနော်.. ကိုကိုတို့ အတူ ပြီးကြမယ်နော်.."

အွမ်လေးကို ဖက်ထားရင်းပဲ အွမ်လေးနဲ့ အပေါ်အောက် နေရာချိန်းလိုက်တယ်။

"ကိုကိုတို့ အတူတူ ပြီးကြမယ်နော်.."

"ဟုတ်.."

အွမ်လေးက ပက်လက်ဖြစ်သွားတော့ ပေါ်လာတဲ့ နို့လှလှလေး နှစ်လုံးကို ညစ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော် လီးကို စောက်ပတ်ထဲမှာ အဆင်အပြေဆုံးဖြစ်အောင် ‌ထိုင်တဲ့ပုံစံကို ညှိလိုက်တယ်။

အွမ်လေးကလည်း သူ့ခြေထောက်နဲ့ ကျွန်တော့်ခါးကို လာပတ်ပြီး လက်တွေက သူ့နို့ကို ညစ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ဖျံတွေကို လာကိုင်ထားတယ်။

"အွမ်လေး ပြီးတော့မယ်ဆို ပြောနော်.."

"ဟုတ်.."

မျက်လုံးနှစ်ခု ဆုံလိုက်ရင်ပဲ လီးကို စပြီး အွမ်လေး စောက်ပတ်ထဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်တယ်။ အရှိန်ရလာတာနဲ့ နှစ်ယောက်လုံး အရမ်းကို ကောင်းနေပြီဆိုတာကို တစ်ယောက်မျက်နှာနှာ တစ်ယောက် မြင်နေရပြီ။

တစ်ဘဝလုံး ရှိသေးတယ်လို့ မထင်ခဲ့တဲ့ အမေက မွေးထားတဲ့ တစ်ဘဝလုံး ရှိမယ်လို့ မထင်ခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ညီမလေးနဲ့ ကိုယ်ဟာ အခုလိုးနေရပြီမလား။ ကမ္ဘာကံအကောင်းဆုံးလူဟာ ကျွန်တော်အပြင် ရှိနိုင်ဦးမလား။

ဘဝမှာ အပျိုစောက်ပတ်ပေါင်းများစွာကို လိုးဖူးခဲ့ပေမယ့် ကိုယ့်ညီမအရင်းရဲ့ အပျိုစောက်ပတ်လောက် လိုးကောင်းတာ မရှိတော့ဘူးဆိုတာ အမှန်ပါပဲ။

ကျွန်တော့်လီးဟာ သာမန်စောက်ပတ်တစ်ခုထဲ အဝင်အထွက် လုပ်နေတာ မဟုတ်ဘဲ အချစ်တွေပြည့်နေတဲ့ နယ်ပယ်တစ်ခုထဲကို နစ်ဝင်နေတာပါ။  

မိန်းမတိုင်းမှာ စောက်ပတ်ပါပေမယ့် ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ မိန်းမတွေရဲ့ စောက်ပတ်ကတော့ လိင်အရသာထူးကို အထူးပေးစွမ်းနိုင်တာပါ။

"အာ့.. အာ့.. အွန်း.. အာ့.."

"အာ့.. ရှီး.. အာ့.."

ဒီတစ်ခါမှာတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်လုံးဟာ လိုးခြင်းရဲ့ ဘာသာစကားကလွဲရင် ဘာစကားကိုမှ မပြောကြဘဲ အပြီးသတ်ဖို့ကိုသာ အာရုံစိုက်နေကြပါတယ်။

ကျွန်တော့်လက်ထဲမှာ အွမ်လေးရဲ့ နို့တွေ။ အွမ်လေးပါးစပ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်လျှာနဲ့ တံတွေးတွေ။ အွမ်လေးစောက်ပတ်ထဲမှာတော့ ကျွန်တော့်လီး။

"အာ့.. ကိုကို အွမ်လေး ပြီးချင်ပြီ... အာ့.."

"အင်း .. ဟုတ်ပြီ.. ပြီးကြမယ်.. ကဲ... ၁ ၂ ၃.."

"အား...."

"အင့်..."

ဆီးခုံနှစ်ခုဟာ ပူးကပ်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်လီးထိပ်ကနေ လီးရည်ပူတွေဟာ အွမ်လေးစောက်ပတ်ကနေ သားအိမ်အထိ တဆတ်ဆတ်နဲ့ အဆက်မပြတ် ပန်းထွက်နေတယ်။ အွမ်လေးရဲ့ စောက်ရည်တွေကလည်း လီးရည်ထွက်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို အားပေးသလို လီးတလျှောက်လုံးကို စောက်ရည်တွေနဲ့ ပန်းစွတ်ပေးနေတယ်။

အွမ်လေးရဲ့ ပေါင်တံနဲ့ ခြေထောက်တွေဟာလည်း ကျွန်‌တော့်ခါးကို တင်းတင်းကြီး ချိတ်တွယ်လာသလို သူ့ရဲ့ လက်တွေဟာလည်း ကျွန်တော့် ကျောပြင်ကို ကုတ်ညစ်ထားတယ်။

နှစ်ယောက်လုံး လီးကို စောက်ပတ်ကနေ မချွတ်သေးဘဲ နှုတ်ခမ်းနမ်းရှိုက်နေကြတာပေါ့။

"ဟား... ပြီးသွားပြီ.. အွမ်လေး.."

"ဟင်း.. အင်း.. အရမ်း ကောင်းတာပဲ.. ကိုကို.."

"အရမ်းချစ်တာပဲကွယ်.."

"အွမ်လေးလည်း ကိုကို့ကို အရမ်း ချစ်တယ်.."

အွမ်လေး စောက်ပတ်ထဲက လီးကို ကျွန်တော် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ လီးရည်နဲ့ စောက်ရည်တွေကြား ကြပ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကနေ ဆွဲချွတ်ရတာမို့ အသံလေးတွေတောင် ထွက်လာသေးတယ်။

လီးလည်း ကျွတ်သွားရော၊ အွမ်လေး စောက်ပတ်ြနေ လီးရည်ဖြူတွေဟာ ယိုစီးထွက်ကျလာပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အွမ်လေး ဘေးမှာ နေရာယူပြီး လှဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချစ်စရာအွမ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းနဲ့ နဖူးတွေကို အနမ်းတွေ ပေးရင်း။      

"ကိုကို့နောက်ကို လိုက်ခဲ့မယ်မလား.."

"ဟုတ်.. လိုက်ခဲ့ပါမယ်.."

အွမ်လေးဟာ ကျွန်တော့်ကို ဖက်လာပြီး ပြတင်းပေါက်က တိုးဝင်လာတဲ့ လေညင်းနဲ့အတူ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ဟာ အတူတူရှိတဲ့ ပထမဆုံးညကို စောင်မခြုံဘဲ အိပ်စက်လိုက်ကြပါတယ်။

~~~~~~~~~~~~~~

နံနက်ခင်းရဲ့ နေရောင်ခြည်ဟာ ပြတင်းပေါက်ကို ကျော်ပြီး အွမ်လေးရဲ့ တင်ပါးပေါ်လာကျတော့ အွမ်လေး တင်ပါးဟာ လင်းထိန်ဝင်းပလို့ နေပါတယ်။ မထသေးတဲ့ အွမ်လေးဟာ ကလေးလေးလို အိပ်ပျော်နေတာမို့ ကျွန်တော်လဲ အွမ်လေးရဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးပြောင်ပြောင်လေးကို အနမ်း ခပ်ဖွဖွလေးတွေ ပေးနေမိတာပေါ့။

"ဒေါက်.. ဒေါက်.."

တံခါးဝမှာ အမေပီဟွမ်။ ကျွန်တော် ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်က မနေ့ကအတိုင်းပဲ ဝတ်စားထားပြီး ကျွန်တော့်နားမှာ လာထိုင်တယ်။

ကျွန်တော်လည်း ပီဟွမ်အနားရောက်တော့ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကြီးကို ညစ်ပြီး ပီဟွမ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းပေးလိုက်တယ်။

"မနေ့ညက အဆင်ပြေလား.. သား.."

"အဆင်ပြေပါတယ်... အွမ်လေးကလည်း ချစ်စရာကောင်းတယ်.."

"သားရဲ့ လီးက မနက်စောစော တောင်နေပြန်ပြီ.. မှန်းစမ်း.."

အမေပီဟွမ်က ကျွန်တော့်လီးကို ငုံ့ပြီး ကောက်ရှူတယ်။

"လီးရည်နံ့.. စောက်ရည်နံ့တွေတောင် မပျောက်သေးဘူးပဲ.."

ဟုတ်ပါတယ်။ မနေ့ညက အွမ်လေး စောက်ပတ်ကနေ ချွတ်ချွတ်ပြီးချင်း အွမ်လေးက အရမ်းမောနေပုံရတော့ သူ့ကို လီးသန့်ရှင်းရေးတောင် မလုပ်ခိုင်းလိုက်ရဘူး။

"အမေ.. သန့်ရှင်းပေးမယ်နော်.."

"ဟုတ်.."

ပီဟွမ်က လီးစုပ်ပေးမယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်လဲ ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်တယ်။ ပီဟွမ်လည်း ဒူးထောက် ဖင်ကုန်းပြီး ကျွန်တော့်လီးကို စစုပ်တယ်။ အမေပီဟွမ်ကို အရိုးသားဆုံး ပြောရရင် ကမ္ဘာ့လီးစုပ်အတော်ဆုံးဆု ပေးသင့်တယ်။ ကျွန်တော်ဟာ ပီဟွမ်ရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပီဟွမ် လီးစုပ်တာကို ဇိမ်ခံနေတာပေါ့။

၁၅ မိနစ်လောက် စုပ်ပေးပြီး ပီဟွမ်လည်း ရပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ မပြီးလိုက်ပါဘူး။ အင်းလေ။ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပါတယ်ဆို။

အွမ်လေးကတော့ အခုထိ မထသေးဘူး။

"အွမ်လေး.. သမီးလေး.. ထတော့လေ.."

အမေပီဟွမ်က လှုပ်နိုးလိုက်တော့ အွမ်လေး နိုးလာတယ်။

"အမေ.. ကိုကို.."

"အင်း.."

"သမီးလေး.. မနက်စာ စားမယ်.. လာ.. အမေပြင်ထားပြီ.."

"ဟုတ်.. ဟုတ်.."

အွမ်လေးက မတ်တပ်ထရပ်ပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေကို လိုက်ရှာနေတယ်။

"ရှာမနေနဲ့တော့.. လာ.. နှစ်ယောက်လုံး.. ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ ထွက်ခဲ့.."

ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ ထွက်လာခဲ့ပြီး မနက်စာကို သုံးယောက်သား အတူတူ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ စားကြတာပေါ့။ စားပြီးသောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော်နဲ့ အွမ်လေးက ကလေးလုပ်ပြီး အမေပီဟွမ်ရဲ့ နို့ကို ပြိုင်တူ စို့ကြသေးတယ်။ အမေပီဟွမ်ခင်မျာ အရမ်း ကြည်နူးနေတယ်။

အဲ့တာ ပြီးတဲ့ နောက်မှ သုံးယောက်သား ရေချိုးပြီး အဝတ်အစား ကိုယ်စီ ဝတ်ကြတယ်။

ခွဲရမယ့်အချိန်၊ သွားရမယ့်အချိန် ရောက်လာပြီပဲ။

ကျွန်တော်နဲ့ အွမ်လေး အမေပီဟွမ်ကို အတူတူ ကန်တော့ကြတယ်။

အမေပီဟွမ်ကတော့ မျက်ရည်တွေ ဝဲလို့ ဆုပေးရှာတယ်။

"အွမ်လေး.. ဟိုကို ရောက်ရင် လိမ္မာနော်.. ကိုကို့စကားကိုလည်း နားထောင်.. မသိတာရှိရင် ကိုကို့ မိန်းမတွေနဲ့ ကိုကို့ကိုယ်လုပ်တော်တွေကို မေး..

လောဝ်လေးကလည်း ညီမလေးကို ဂရုစိုက်ပေးနော်.."

အွမ်လေးကလည်း မျက်ရည်တွေ ဝဲလာတယ်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်တောင် မျက်ရည်မဝဲပေမယ့် ရင်ထဲ တစ်မျိုးကြီးတော့ ဖြစ်လာတယ်။

"အမေ.. အမေလည်း ဂရုစိုက်နော်.. အွမ်လေး.. အမေ့ကို မခွဲချင်ဘူး... အီး..."

အွမ်လေး စငိုတော့တာပဲ။ အွမ်လေးငိုတော့ ပီဟွမ်က အမြင့်မှာ ထိုင်နေရာက ဆင်းလာပြီး အွမ်လေးကို ပွေ့ထားပေးတယ်။

"မငိုပါနဲ့ အွမ်လေးရယ်.. အွမ်လေးတို့နောက်ကို အမေလိုက်လို့ မရပေမယ့် အွမ်လေးတို့ အမေ့ဆီကို လာလည်လို့ရတာပဲ.. အွမ်လေးတို့နဲ့ အမေ တွေ့လို့ရပါသေးတယ်.. မငိုနဲ့.. တိတ်တိတ်.."

အဲ့အခါကျမှ အွမ်လေးက အငိုတိတ်သွားတယ်။

ခြံဝမှာလည်း အိုက်ဝမ်းရောက်နေပြီ။ သွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီပေါ့။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဆုရသော ပြည်                   

အွမ်လေးက အထုပ်အပိုးအချို့ကို မြင်းတွေဆီကို အရင်ပို့တယ်။ တစ်ခါမှ ခရီးမသွားဖူးတော့ အွမ်လေးလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံပဲ။ လမ်းခရီးကကြမ်းပြီး အေးတော့ အွမ်လေးကို ဂျင်းဘောင်းဘီရှည်အကြပ်၊ ဘွတ်ဖိနပ်နဲ့ ဂျတ်ကတ်တွေ ဝတ်ခိုင်းထားတယ်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဘောင်းဘီက ရှမ်းဘောင်းဘီအထူကလွဲရင် အွမ်လေးအတိုင်း ဝတ်ထားတာပေါ့။

ပီဟွမ်က ကျွန်တော်တို့ကို ခြံပေါက်ဝထိ လိုက်ပို့တယ်။

"အမေ.. ပီဟွမ်.."

"သား.. မောင်.."

"ပီ့ကို သတိရနေမယ်နော်.. ပီဟာ မောင့်ရဲ့ မိန်းမဆိုတာ မမေ့ပါနဲ့နော်.."

"စိတ်ချပါကွယ်.. မောင် ပီ့ဆီကို လာလည်ပါ.. မောင် လာလည်တိုင်း ပီကတော့ အလိုးခံဖို့ အဆင်သင့် ရှိနေသလို မောင့်ကို ပြုစုဖို့ အမြဲရှိနေမှာပါ.."

"ပီ့.. ပီရဲ့ စောက်ပတ်က.."

"မောင့်အပိုင်ပါ.."

ကျွန်တော်ဟာ အမေပီဟွမ်ကို နှုတ်ဆက်အနမ်း နမ်းပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ရွာရဲ့ ထုံးစံကို လိုက်နာတဲ့ ပီဟွမ်က နှုတ်ဆက်အနမ်း ပေးပြီးတာနဲ့ အိမ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။

(ရွာရဲ့ ထုံးစံပါ..။)

အိုက်ဝမ်းက ကျွန်တော်တို့ စီးလာတဲ့ မြင်းနှစ်ကောင် အပြင် သူကြီးအိမ်က မြင်းတစ်ကောင်ပါ ထပ်ဆွဲလာတဲ့ပုံပဲ။ မြင်းပုံက ပုံမှန်မြင်းတွေထက် ပိုတောင့်ပြီး ပိုသန် ပိုကြီးတယ်။ ကျွန်တော် စီးလာတဲ့ မြင်းကို အိုက်ဝမ်းက အထုပ်အပိုးတွေပဲ သီးသန့်တင်ထားတယ်။

သူကြီးအိမ်က မြင်းပေါ်မှာတော့ ကျွန်တော် မမြင်ဖူးတဲ့ မြင်းကုန်းနှီးတစ်မျိုးကို တပ်ထားတယ်။

"စောဝ့်.. စောဝ့်နဲ့ ဒေဝီနဲ့က ဒီမြင်းမှာ စီးလိုက်ကြပါ.."

"မြင်းကတော့ မြင်းကောင်းပဲ.. မြင်းကုန်းနှီးက ထူးဆန်းလှချည်လား.."

"သူကြီးပြောတာတော့ ဒါက ချစ်သူစုံတွဲလင်မယားတွေ အတူစီးဖို့ လုပ်ထားတဲ့ မြင်းကုန်းနှီးတဲ့.. တောင်တက်ရင် ပိုအဆင်ပြေအောင် လုပ်ထားတာတဲ့ .."

အိုက်ဝမ်းက စီးပုံစီးနည်းကို ပြောပြတယ်။

ကျွန်တော်ကတော့ ပုံမှန်စီးသလိုပဲ စီးရတယ်။ အွမ်လေးကျတော့ ပုံမှန်မြင်းကုန်းနှီးရဲ့ အထက်နားမှာ လုပ်ထားတဲ့ ခပ်ပြားပြား ခွက်ခွက် မြင်းကုန်းနှီးမှာ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ လှဲအိပ်ရတယ်။ ခေါင်းကို မြင်းလည်ပင်းမှာ တပ်ထားတဲ့ သားရေခွက်မှာ ထားပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုကျ ကျွန်တော်စီးတဲ့ နေရာရဲ့ ဘေးမှာ တပ်ထားတဲ့ ‌ပုံစံခွက်မှာ တင်ထားရတယ်။

မြင်သာအောင် ပြောရရင် အွမ်လေးကို ကျွန်တော်က မြင်းပေါ်မှာ လိုးလို့ရတဲ့ အနေအထားပဲ။

ဒါပေမယ့် သေချာခရီးသွားကြည့်တော့ အွမ်လေးကို ရှေ့မှာ ခွစီးခိုင်းပြီး နေတာထက် အများကြီး ပိုအဆင်ပြေတယ်။ မြင်းပြေးရင် ကျလာမယ့် အွမ်လေးရဲ့ ကိုယ်အလေးချိန်ကိုပါ ထိန်းပြီးသားဖြစ်သွားတယ်။ တောက်တက်တဲ့အခါမှာ သိသိသာသာကို အဆင်ပြေပြီး မြင်းလည်း လူနှစ်ယောက်စာအတွက် မပန်းတော့ဘူး။ သေချာတာတစ်ခုကတော့ အွမ်လေးရဲ့ ပေါင်ကြား စောက်ဖုတ်နေရာကို ကျွန်တော့်လီးနဲ့ သွားသွားထောက်မိနေတာပေါ့။

ဒါပေမယ့် ဒါကလဲ ပျော်ဖို့ကောင်းတာပါပဲ။ တကယ်လည်း လိင်ကိစ္စအတွက်ဆိုရင် တီထွင်ကြံဆနိုင်တဲ့ ရွာကလေးပါပဲ။

---------------

တောင်ထိပ်ရောက်တော့ တစ်ထောက်နားတယ်။ မြင်းတွေကို ရေတိုက်တယ်။ အဆာပြေမုန့်လေးတွေ စားတယ်။ ကျွန်တော်ရယ်၊ အွမ်လေးရယ်၊ အိုက်ဝမ်းရယ် အမေပီဟွမ် ညစ်ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ နို့လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကို သောက်ကြတယ်။

ပြီးတော့ ဘာကြောင့်ရယ် မသိ။ စိတ်က ထကြွလာတော့ အွမ်လေးကို သစ်ပင်တစ်ပင်မှာ လက်ထောက်ခိုင်း၊ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး မတ်တပ်ရပ် လိုးလိုက်သေးတယ်။ အိုက်ဝမ်းလည်း အဲ့တာကို အစအဆုံး မြင်တာပေါ့။ အွမ်လေးလည်း ရှက်နေမလားတော့ မသိဘူး။ ဘာသံမှ မထွက်ဘဲ တစ်ချီပြီးသွားတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ခရီးဆက်ပြီး ညနေလောက်မှာတော့ ဟော်နန်းကို ရောက်ပါတယ်။

ကျွန်တော်နဲ့ ဒေဝီအသစ် ဟော်နန်းကို ရောက်ပြီဆိုတဲ့ သတင်းကိုလည်း ကြားရော၊ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားတဲ့ ကြိုဆိုရေးအဖွဲ့က ကျွန်တော်တို့ကို လာကြိုတယ်။ အရွယ်ခပ်ကြီးကြီး အရာရှိ အမျိုးသမီးအချို့က မင်္ဂလာရည်လို့ ခေါ်တဲ့ ခုနစ်ပါးဘုရားကျောင်းက ရေနဲ့ ကျွန်တော်တို့ကို ဖြန်းကြတယ်။

ပြီးတာနဲ့ ဟော်နန်း အပျိုတော် (ဟော်နန်းတွင်း လုပ်ငန်းဆောင်တာများကို လုပ်ကိုင်ကြသည့် အမျိုးသမီးငယ်များ၊ လိင်ကိစ္စမပါ) တွေက သူတို့ရဲ့ ဒေဝီအသစ်ကို လာရောက် နှုတ်ဆက်ကြတယ်။ ပြီးတာနဲ့ တော်ဝင်မျိုး မင်္ဂလာတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ဘိသိက် မခံရသေးခင် စော်ဘွားနဲ့ ဒေဝီ အတူ မအိပ်ရဆိုပြီး အွမ်လေးကို တောင်နန်းဆောင်ကို ခေါ်သွားတယ်။

ဟော်နန်းကို ရောက်ရောက်ချင်း လူစုလူဝေး လူအုပ်ကြီးကို မြင်ရ၊ ကျွန်တော်နဲ့လဲ ခွဲနေရတော့ အွမ်လေးခင်မျာ ကြောက်သွားရှာမှာပဲ။ ဒါပေမယ့် မခွဲခင် အွမ်လေးကို မှာစရာရှိတာ သေချာမှာသွားပြီး မကြောက်ဖို့ သေချာဖက်ပြီး အားပေးလိုက်ပါတယ်။

ညညီလာခံမှာတော့ ကျွန်တော်ဟာ မေမေလေးနဲ့ သစ္စာတို့ ခြံရံပြီး ပုလ္လင်ပေါ် တက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒေသတစ်ခုလုံး အလိုရှိတဲ့ တောင်နန်းစံ မဟာဒေဝီကို ဆောင်ကြဉ်းလာပြီဖြစ်ကြောင်းကို ကြေညာလိုက်တယ်။ မနက်ဖြန်ဆိုရင်ပဲ မဟာမင်္ဂလာကို ကျင်းပမယ်ဆိုတာကိုပါ ကြေညာလိုက်တယ်။

"လောဝ်လေးအတွက်... မေမေ အရမ်း ဝမ်းသာတယ်ကွယ်.."

"သစ္စာရဲ့ ကိုကို.. နောက်ဆုံးတော့ လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီ.."

"စော်ဘွားကြီး အရွေးမှန်ခဲ့ပါပြီ.. ကျွန်တော်မျိုး နတ်ဆရာ.. စိတ်ချနိုင်ပါပြီ.."

~~~~~~~~~~

ညဘက်ကိုတော့ ကိုယ်လုပ်တော် အယောက် ၂၀ လုံးကို ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ခေါ်ပြီး အယောက်စေ့ လိုးပေးပါတယ်။ အယောက်စေ့ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို လီးဝင်နိုင်ဖို့ တစ်ယောက်ကို အချက် ၃၀ စီ လိုးပြီး အလှည့်ပြောင်းရတာပေါ့။ နောက်ဆုံး အချက် ၆၀၀ မြောက်ကို ဆိုင်ယွမ့်စောက်ပတ်လေးထဲ ဆောင့်ထည့်ပြီး လီးရည်ကိုတော့ အယောက်၂၀ လုံးရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ညအိပ်တဲ့အခါမှာတော့ အသက်အကြီးဆုံး ကိုယ်လုပ်တော်ရဲ့ စောက်ပတ်နေရာမှာ ခေါင်းမှီပြီး ခမ်းနောင့်နဲ့ ဆိုင်ယွမ့်ကို အနီးဆုံးမှာ ထားပြီး ကိုယ်လုပ်တော် အားလုံးနဲ့အတူ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးပဲ အိပ်လိုက်ကြပါတယ်။

~~~~~~~~~~~~

နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာတော့ ဒေသတစ်ခုလုံးမှာ အကြီးကျယ် အခမ်းနားဆုံး ဆိုတဲ့ ဒေဝီတင်မြှောက်ပွဲကြီးကို ကျင်းပပါတယ်။ ဒီပွဲမှာ ဒေသတစ်ဝန်းလုံးက ပြည်သူအားလုံးဟာ သူတို့ရဲ့ မဟာဒေဝီကို မြင်တွေ့နိုင်ဖို့အတွက် ဟော်နန်းဝင်းရဲ့ အပြင်ဘက်မှာ စုဝေးလာကြပါတယ်။ ဒီအတွက် ကျွန်တော်ကနေပြီး ပြည်သူတွေ အပန်းဖြေဖို့ ယာယီတဲတွေကို ညကတည်းက ကြိုတင်ဆောက်လုပ်ပေးထားတာပေါ့။ ပြီးတော့ တဲတိုင်းမှာ လူအယောက်တစ်ထောင်စာ ဆံ့အောင် နေရာချထားပေးပြီး တဲတစ်ခုစီရဲ့ ဘေးမှာလည်း လူအယောက် သုံးထောင်စာ အကောင်းဆုံးဘူဖေးတွေကို စီစဉ်ပေးထားတယ်။ ပြီးတော့ ဒေဝီကို သေချာမြင်နိုင်ဖို့လည်း လှေကားထစ်ပုံစံ စင်မြင့်တွေ အပြင် ကျန်းမာရေးဌာနလေးတွေကိုပါ စီစဉ်ပေးထားတယ်။

မဟာဒေဝီဖြစ်လာတော့မယ့် အွမ်လေးဟာ ဟော်နန်းရဲ့ ဓလေ့ထုံးတမ်းတွေကို အတိအကျ လိုက်နာရပါတယ်။ အွမ်လေးကို စံနန်းကနေ မနက် နေမထွက်ခင် ၄ နာရီ အလိုမှာ ဘုရားမယား လေးပါးက လာပင့်သွားတယ်။ သူတို့ ပင့်သွားတဲ့နေရာက ဟော်နန်းတည်ရာ မြို့ရဲ့ မြို့လယ်ခေါင်မှာ ရှိတဲ့ ဇရပ်ကိုပါ။ အဲ့ဒီဇရပ်ကို အမျိုးသမီးသီးသန့်ပဲ တက်လို့ ရတယ်။ 

အဲ့ဇရပ်မှာ အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခု ရှိပါတယ်။ အဲ့အခန်းထဲမှာ အွမ်လေးကို ထားပြီး ဒေဝီဘိသိတ်ခံ ဝတ်စုံနဲ့ မိတ်ကပ်အလှဘာညာ အစုံကို အဲ့ဒီအခန်းထဲမှာ ပြင်ဆင် ဆင်ယင်ပေးကြပါတယ်။ အဲ့တာတွေ ပြီးရင်တော့ ဘုရားမယားတွေက အွမ်လေးကို မနက်စာ ကျွေးပါတယ်။ မနက်စာဆိုပေမယ့် ဆန်ပြုတ်လောက်ပါပဲ။ နေထွက်ပြီဆိုရင်တော့ အွမ်လေးကို အဲ့ဒီအခန်းထဲက ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ နေမင်းနဲ့အတူ မဟာဒေဝီလည်း ပေါ်ထွန်းလာပြီဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပါ။ ပြီးရင်တော့ ဇရပ်အောက်မှာ အသင့် ရပ်ထားတဲ့ ဝေါယာဉ်ပေါ်ကို တက်ရပါတယ်။ အဲ့ဒီဝေါယာဉ်ကိုတော့ နောက်ဆုံး ရွေးချယ်ထားတဲ့ ဘုရားမယား ရှစ်ပါးရဲ့ မိသားစုထဲက ယောက်ျား ရှစ်ယောက်က ထမ်းရပါတယ်။ (ဘုရားမယားရဲ့ အဖေ၊ အစ်ကို၊ မောင်၊ တူ၊ ဦးလေး၊ အဖိုး) စသည်ဖြင့်ပေါ့။

အွမ်လေးဟာ ဝေါယာဉ်ပေါ်မှာ တစ်ဦးတည်း ထိုင်ရပြီး ဝေါယာဉ်နောက်ကနေတော့ မြို့ဝန် နဲ့ မိသားစုက မြင်းစီးပြီး လိုက်ပါတယ်။ ဝေါယာဉ်အရှေ့နဲ့ ပတ်ပတ်လည်မှာတော့ ဟော်နန်းစောင့်တပ်ကနေပြီး မဟာဒေဝီကြိုဆိုရေးတပ်အနေနဲ့ အကာအကွယ်ပြုပြီး လိုက်ပါတယ်။

ဇရပ်က စထွက်ရင်ပဲ ပြည်သူပြည်သားတွေ အားလုံးဟာ လမ်းတစ်လျှောက် စုဝေးလာပြီး သူတို့ရဲ့ မဟာဒေဝီအသစ်ကို ဆုမွန်ကောင်းတွေ တောင်းပေးကြပါတယ်။ ပန်းတွေနဲ့ ပစ်ပေါက်ပြီး အော်ဟစ်ပျော်မြူးကြပါတယ်။ အွမ်လေး တစ်ယောက် ပျော်နေမလား၊ စိတ်လှုပ်ရှားနေမလား၊ ကြောက်နေမလား။ ကျွန်တော် မသိပါ။

ဝေါယာဉ်ခရီးဟာ ဟော်နန်းဝင်းဝ အဝင်တံခါးရှေ့မှာ အဆုံးသတ်ပါတယ်။ တံခါးဝမှာ အွမ်လေး ဆင်းရတယ်။ အွမ်လေး ဆင်းတာနဲ့ အွမ်လေး ခြေထောက်ကို နို့ရည်တွေနဲ့ ဆေးကြောတယ်။ ပြီးရင်တော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ မယားတွေ ဖြစ်တဲ့ မေမေလေးနဲ့ သစ္စာက အွမ်လေးကို ဘယ်ညာတွဲပြီး ဘိသိက်ခံရတာ မဏ္ဍပ်ကို ခေါ်ဆောင်လာကြပါတယ်။

ကျွန်တော်ကတော့ ပုံမှန်ဆို ကျွန်တော် ဝတ်နေကျ မဟုတ်တဲ့ စိန်စီစော်ဘွားဝတ်စုံကို ဝတ်ပြီး မဏ္ဍပ်ရှေ့မှာ စောင့်နေတာပေါ့။ အွမ်လေးရဲ့ ခြေလှမ်းတွေဟာ တဖြည်းဖြည်းချင်း လှမ်းလာပါတယ်။ လျှောက်လမ်းပေါ်မှာ ကျွန်တော်ဟာ ကျွန်တော်ချစ်တဲ့ မယားကြီးနှစ်ယောက်နဲ့ မယားအသစ်စက်စက်လေးကို မြင်နေရတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းဟာ ရွှေတန်ချိန် ကုဋေကုဋာနဲ့ ညီမျှမယ် ထင်ပါရဲ့။ အဲ့ဒီအထဲကမှ အွမ်လေးဆိုတဲ့ မိန်းကလေးက ကျွန်တော့်ရဲ့ ကမ္ဘာကြီးကို နှေးသွားအောင် ပြုစားနေပါတယ်။

တဖြည်းဖြည်း လျှောက်လာတဲ့ အွမ်လေးရဲ့ အလှဟာ ကျွန်တော့် မျက်လုံးအစုံကို သဘာဝရဲ့ အေးမြမှုနဲ့ ထိတွေ့ပေးနေသလိုပါပဲ။

အွမ်လေးဟာ ထုံးတမ်းနဲ့အညီ ဒေဝီဆံထုံးကို ထုံးထားပြီး အပေါ်က စိန်သရဖူကို ဆင်ထားတယ်။ စိန်တွေရဲ့ ဝင်းလက်မှုက နက်မှောင်တဲ့ အွမ်လေးရဲ့ ဆံနွယ်တွေနဲ့ အရမ်းလိုက်ဖက်နေတယ်။ ပြီးတော့ အွမ်လေးရဲ့ မျက်နှာလေး။ ကျွန်တော်မြင်နေကျ မျက်နှာလေးပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ပိုကြည်လင်နေသလို၊ ပိုပြီး အလှတိုးပြီး လင်းလက်တောက်ပနေသလို၊ ပိုပြီး စိုပြေနေသလို၊ ပိုပြီး နူးညံ့အိစက်နေသလို။ 

နောက်မှ အွမ်လေးကို အလှပြင်တဲ့ အပျိုတော်တွေ ပြောပြလို့ သိရတာက အွမ်လေးကို စိမ့်စမ်းရေနဲ့ ရေချိုးခိုင်းတာနဲ့ ရေခဲရေနဲ့ မျက်နှာသစ်ခိုင်းတာကလွဲရင် ဘာဓာတုအလှပြုပြင်မှု တစ်ခုကိုမှ မလုပ်ခဲ့ရဘူးတဲ့။ သဘာဝရဲ့ အလှသခင်ပါပဲ။

ပြီးတော့ အထူးခြားဆုံးကတော့ အွမ်လေးရဲ့ ဒေဝီဝတ်စုံပါ။ ဒီဝတ်စုံကို ပြည့်တန်ဆာမြို့မှာ ရှိတဲ့ အကောင်းဆုံး ဒီဇိုင်နာက ညတွင်းချင်း ပြီးအောင် ချုပ်ပေးခဲ့တာဆိုပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီဝတ်စုံဟာ အွမ်လေးနဲ့ အင်မတန် လိုက်ဖက်ပြီး ‌ဒေဝီသမိုင်း တစ်လျှောက်မှာ အဆန်းသစ်ဆုံး ဒေဝီဝတ်စုံပါပဲ။ 

ကျော့ရှင်းတဲ့ လည်မှာ မကြီးမသေးတဲ့ စိန်ဘယက် တစ်ခု။ ပခုံးနဲ့ ရင်ညွှန့်ကို ပေါ်ထားပြီး လက်မောင်းကနေ လက်တစ်ခုလုံးကို ဇာလက်အိတ်နဲ့ ဖုံးပြီး လက်ကောက်ဝတ်နေရာမှာတော့ စိန်နဲ့ မြကို ရောထားတဲ့ လက်ပတ်ကို ဝတ်ထားပါတယ်။

ရင်ညွှန့်ကို ဖော်ထားတာထက် နို့အပေါ်ပိုင်းကို ထက်ဝက်လောက်ကို ဖော်ထားတာပါ။ နို့သီးခေါင်းရှိတဲ့ နေရာလောက်ကနေပဲ စဖုံးထားပါတယ်။ ခါးကို ဖော်ထားပြီး ချက်ကို ဖုံးထားပြန်တယ်။ ဆီးခုံကိုလည်း ဇာသားလေးနဲ့ အလှဖော်ထားပြန်သလို တင်ပါးဘေးနှစ်ဖက်၊ ဖင်နဲ့ စောက်ပတ်ကိုတော့ အပြည့်အဝဖုံးပြီး ဂါဝန်လို အောက်ကို ရှည်သွားပါတယ်။ကျောပြင်တစ်ခုလုံးက ပြောင်ဖြစ်ပြီး တင်ပါးဆုံထားအထိကို ဖော်ထားပြန်တယ်။ အဲ့အပေါ်ကနေမှ စိန်စီတဲ့ ဇာပဝါကို လွှာထားတယ်။ နို့သီးခေါင်းနေရာ၊ ချက်နေရာ၊ စောက်ပတ်နေရာနဲ့ ပေါင်တံတွေမှာ စိန်နဲ့ ပန်းအလှဖော်ထားပြန်တယ်။

ဒီလောက်ဆို မဟာဒေဝီတစ်ပါးရဲ့ အလှတရားကို အားလုံး မြင်ယောင်မိကြပေါ့။ 

နောက်ဆုံး အွမ်လေး ကျွန်တော့်ရှေ့ရောက်တော့ ကျွန်တော်က အွမ်လေးကို မေမေလေးနဲ့ သစ္စာတို့ လက်ထဲကနေ လက်လွဲယူပါတယ်။

"လောဝ်လေး.. အတွက်.. မေမေ ဝမ်းသာပါတယ်.."

"ကိုကို့အတွက် သစ္စာ ဂုဏ်ယူပါတယ်.. ညီမလေးကလည်း အရမ်း ချစ်စရာ ကောင်းတာပဲ.."

ဂုဏ်ပြုစကား ကိုယ်စီ ပြောပြီး မေမေလေးနဲ့ သစ္စာလည်း ဆိုင်ရာ နေရာကို သွားလိုက်ကြတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ သစ္စာကတော့ ဘိသိက်ခံရာ ပုလ္လင်ဆီကိုပေါ့။ 

ဘိသိက်မသွန်းခင် အွမ်လေးရဲ့ ဆံနွယ်နဲ့ ကျွန်တော့်ဆံပင်ကို အပ်ချည်ဖြူသုံးပြီး ဆက်ချည်ပါတယ်။ ပြီးမှ ဓလေ့ထုံးတမ်းနဲ့ အညီ ဘိသက်ကို စသွန်းပါတယ်။ ဘိသိက်အဆုံးသိတ်ဖြစ်တဲ့ အကြင်လင်မယားအဖြစ် သတ်မှတ်တဲ့ရေ၊ တစ်နည်းအားဖြင့် စော်ဘွားနဲ့ မိဖုရားခေါင် မဟာဒေဝီအဖြစ် သတ်မှတ်တဲ့ရေ၊ ဒီဒေသရဲ့ အလယ်တည့်တည့်မှာ စီးဆင်းနေတဲ့ စိမ့်စမ်းလေးကနေ ခပ်ယူထားတဲ့ ရေကို ကျွန်တော်နဲ့ အွမ်လေးက တစ်လှည့်စီ သောက်ရပါတယ်။ အဲ့ဒီရေကို သောက်ရတဲ့အခါမှ အွမ်လေးဟာ မျက်ရည်တွေ ယိုစီးကျလာသလို ကျွန်တော်ဟာလည်း မျက်ရည်တွေ ဝဲမိပါတယ်။ ပီတိမျက်ရည်ပဲ ဆိုပါတော့။

အွမ်လေးကို စောဝ့်အွမ်ဟွမ်မောက် မဟာဒေဝီ ဆိုတဲ့ ဘွဲ့နဲ့ ဘိသိက်သွန်းလိုက်ပါတယ်။

ဒေဝီဝတ်စုံထဲက အွမ်လေးနဲ့အတူ ကျွန်တော်ဟာ အမေပီဟွမ်ကိုပါ မြင်ယောင်နေမိပါတယ်။

ဘိသိက်ပြီးသွားတော့ ထုံးစံအတိုင်း မိသားစု ညနေစာ စားပွဲပေါ့။ ဒီစားပွဲမှာ ကျွန်တော်နဲ့ အွမ်လေးက မေမေလေး၊ သစ္စာနဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် ၂၀ တို့နဲ့ အတူ စားရတယ်။ ညနေစာစားပွဲမှာတော့ ကျွန်တော်နဲ့ အွမ်လေးက သာမန်စော်ဘွား၊ဒေဝီ ဝတ်စုံတွေကိုပဲ ပြောင်းဝတ်ထားလိုက်တယ်။ အဲ့လို ဝတ်စုံလဲတဲ့ ခဏလေးမှာပဲ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ဟာ မြိုသိပ်ထားသမျှကို ခဏတာ အနမ်းတွေနဲ့ ဖြေသိမ့်လိုက်ကြပါသေးတယ်။ သေချာပေါက် အနမ်းအပြင် ဘာမှ မဘာလိုက်ရပါဘူး။

"အွမ်လေး.. တူမလေးက အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းပြီး အခုလို ကျန်းကျန်းမာမာနဲ့ အရွယ်ရောက်လာမယ်ဆိုတာ ‌ဒေါ်ဒေါ်လေး ကြိုမသိခဲ့ဘူးကွယ်.. အခုတော့ တူမလေးက လောဝ်လေးနဲ့ မဟာဒေဝီတောင် ဖြစ်လာပြီနော်.."

"ဟုတ်.. အမေ အမြဲတမ်း ပြောပြလို့ ဒေါ်ဒေါ်လေးကိုတော့ ပုံပြင်လိုလို ရင်းနှီးပါတယ်.. တကယ်တမ်းကျတော့ ဒေါ်ဒေါ်လေးက အမေနဲ့ အရမ်းတူပြီး အရမ်း လှတာပဲနော်.."

"စောဝ့်လောဝ်ဖကို ကိုကိုလို့ ခေါ်တာ သစ္စာတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်တော့ဘူးပေါ့.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလောက် ချစ်ဖို့ ကောင်းတဲ့ ညီမလေးနဲ့ ကိုကို့ကို မျှရတာ စိတ်ချမ်းသာပါတယ်.. အွမ်လေးလို့ပဲ ခေါ်မယ်နော်.. ညီလာခံကျတော့ မဟာဒေဝီပေါ့.."

"ဟုတ်.. အွမ်လေးလို့ ခေါ်တာကို ပိုကြိုက်ပါတယ်.. မမသစ္စာ.. မမသစ္စာလို့ ခေါ်မယ်နော်.. မမသစ္စာလည်း အရမ်း ချစ်စရာကောင်းတာပဲ.. ပြီးတော့ မနက်က အပျိုတော်တွေ ပြောတာ မမသစ္စာက ကိုကို့ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် အရမ်း လိုးပေးတတ်တယ်ဆို.."

"ဟော.. အွမ်လေးက အရမ်း ပြောတတ်တာပဲ.. မဟုတ်တာ.. ကိုကိုကသာ သစ္စာတို့ နန်းဆိုင်တို့နဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေ စိတ်ကျေနပ်အောင် လိုးပေးနိုင်တာ.. မယုံရင် မေးကြည့်.."

"အင်း.. ဟုတ်မယ်.. ကိုကိုနဲ့ ပထမဆုံး လိုးတုန်းက အွမ်လေးမှာ တွန့်လိမ်နေအောင်ကို ကောင်းနေတာပဲ.."

အမျိုးသမီးတွေ စကားဝိုင်းကို ကျွန်တော်က ဝင်မပါဘဲ တိတ်တိတ်လေး ပြုံးပြီး နားထောင်နေမိပါတယ်။ ပြီးရင်တော့ အွမ်လေးက ကိုယ်လုပ်တော်တွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပါတယ်။ အွမ်လေးက ကျွန်တော့်ကို ခွင့်တောင်းပြီး ကိုယ်လုပ်တော် အယောက် ၂၀ လုံးကို နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး လိုက်နမ်းတယ်။ ကျွန်တော်နေရာမှာဆို ဘယ်သူမဆို စိတ်ကျေနပ်မှာပဲ။ ဒါဟာ အွမ်လေးက ကိုယ်လုပ်တော်တွေကိုလည်း အသိအမှတ်ပြုပြီး သဝန်မတိုဘူးဆိုတာ ပြနေတာပါ။

"ဒီတော့.. ဒီအယောက် ၂၀ ထဲက ကိုကို လိုးတာ အခံရဆုံးက ဘယ်သူလဲ.."

အွမ်လေးက မေးလိုက်တယ်။ မေမေလေးနဲ့ သစ္စာကတော့ ပြုံးလို့ပေါ့။ ကျွန်တော်ကတော့ နည်းနည်း နေရခက်သွားတယ်။ ဘာလို့ဆို ကျွန်တော်က ဘယ်သူ့ကို အလိုးများဆုံးလဲဆိုတာ မမှတ်ထားလို့ပေါ့။

"ကျွန်မ ခမ်းနောင့် နဲ့ အငယ်လေး ဆိုင်ယွမ့်ကို စောဝ့်က အများဆုံး လိုးပါတယ်.. ဒါပေမယ့် တခြား ကိုယ်လုပ်တော်တွေကိုလည်း လိုးတာ မနည်းပါဘူး.."

ကိုယ်လုပ်တော် ခေါင်းဆောင် ခမ်းနောင့်က ဖြေတယ်။ အွမ်လေးက ဆိုင်ယွမ့်ကို ကြည့်ပြီး ခေါင်းလေး တညိတ်ညိတ်နဲ့ နေတာပေါ့။ ပြောရရင် ဆိုင်ယွမ့်က အွမ်လေးနဲ့ဆို အသက် သိပ်မကွာဘူးမလား။ အခုဆို ဆိုင်ယွမ့်တောင် ၁၆ နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီလေ။

"လောဝ်လေး.. ဒါဆို ညကျ ဒေဝီပြပွဲ လုပ်ဦးမှာလား.. အရာရှိတွေ အားလုံးကတော့ မျှော်နေကြတယ်.."

နောက်ဆုံးမှာ အားလုံးသိချင်နေကြတဲ့ ဒေဝီပြပွဲကိစ္စကို မေမေလေးက အစဖော်ပေးလိုက်တယ်။ သစ္စာက အွမ်လေးကို ဒေဝီပြပွဲအကြောင်း ရှင်းပြတယ်။ သူ့တုန်းက ဘယ်လို အတွေ့အကြုံတွေ ရခဲ့ကြောင်း၊ ဒေဝီပြပွဲက ဘယ်လို ကောင်းကျိုးတွေ ရှိကြောင်းပေါ့။ 

"ဟုတ်.. အွမ်လေး လက်ခံပါတယ်.."

အွမ်လေးက လက်ခံကြောင်း ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း ပျော်သွားတယ်။ 

"ဘိုးဘိုးကြီးအပါအဝင် အားလုံးက တစ်ခု တောင်းဆိုနေကြတယ်.. အဲ့တာက ဒေဝီကို တင်ပလင်ခွေ မဟုတ်ဘဲ ခြေထောက်အောက်ချပြီး နည်းနည်းဟပြီး ထိုင်စေချင်တယ်တဲ့... အဲ့တာဆို ဒေဝီရဲ့ ကိုယ်အလေးချိန်ထက် သုံးဆလို့ ပြောတယ်.."

အရာရှိတွေက မဟာဒေဝီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုပါ မြင်ရဖို့ ကြံနေကြတာပဲ။

"သူတို့သဘောအတိုင်း ခွင့်ပြုလိုက်ပါ...."

~~~~~~~~~~~~~~~~

ညမှောင်လာတော့ ယာယီတဲနန်းမှာ ဒေဝီပြပွဲကို စပါတယ်။ အားလုံးကတော့ သစ္စာကို ပြတုန်းက အတိုင်းပါပဲ။ ထူးခြားသွားတာက ကိုယ်လုပ်တော်တွေကို ဝတ်စုံပြည့်မဟုတ်ဘဲ ရေကူးဝတ်စုံပဲ ဝတ်ခွင့်ပြုလိုက်တာပါ။

အွမ်လေးကတော့ ကျွန်တော့်ရှေ့တည့်တည့်က ချိန်ခွင်မှာ ကျောပေးပြီး ထိုင်နေတယ်။ လှပတဲ့ လည်ဂုတ်၊ ကျောပြင်နဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေကို မြင်နေရပြီး ဒီတစ်ခါတော့ လူတိုင်း ကိုယ့်ဒေဝီကို ပါးစပ်နဲ့ လိုးနေတဲ့အချိန် ဒေဝီဘယ်လို ဖြစ်နေလဲဆိုတာ သိရဖို့ အွမ်လေးရဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် နံရံမှာ မှန်ချပ်ကြီးတစ်ခုကို ထားထားတယ်။

ကျွန်တော် သိပ်ချစ်ရတဲ့ အွမ်လေးဟာ သူအခုမှ ဆုံတွေ့ရတဲ့ အရွယ်စုံ ယောက်ျားတွေရှေ့မှာ အဝတ်မပါ ကိုယ်တုံးလုံးလေး ထိုင်နေရတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ ရဲရဲတင်းတင်းပဲ အဲ့ဒီယောက်ျားတွေကို လိုက်ကြည့်နေတယ်။ ခါးကို ဖြောင့်အောင်ထားလို့ အွမ်လေးရဲ့ နို့နှစ်လုံးက ပိုပေါ်နေတယ်။ ဟထားတဲ့ ပေါင်နှစ်ခုကြားမှာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး တစ်ခုဟာ အလှတရားရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ဖော်ပြနေတယ်။

ပထမဦးဆုံး နတ်ဆရာက အွမ်လေးအနား ကပ်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ကျေနပ်တဲ့ အပြုံးတစ်ခုကို ပြုံးပြတယ်။ ပြီးတော့ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဂါထာတစ်ခုကို ရွတ်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့လက်ထဲက ရေစင်နဲ့ အွမ်လေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်ခုကနေ လောင်းချလိုက်ပြီး ရေကြောင်းလေးတွေက အွမ်လေးခန္ဓာကိုယ်မှာ စီးကျသွားပြီး အွမ်လေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်အထိ သွားရောက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ နတ်ဆရာက အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကိုင်လိုက်တယ်။ အွမ်လေးကတော့ မတုန်မလှုပ်။ နတ်ဆရာက စောက်ပတ်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်ကို ပွတ်ဆွဲပြီး အဲ့လက်ကိုပဲ အွမ်လေး နှုတ်ခမ်းနားကို ပို့လိုက်တယ်။ အွမ်လေးက လက်ချောင်းငါးချောင်းထဲက နတ်ဆရာရဲ့ လက်ခလယ်ကို တစ်ချက် စုပ်ပေးလိုက်တယ်။

အဲ့တာကို ကျွန်တော် မမျှော်လင့်ထားသလို နတ်ဆရာလည်း မထင်မှတ်ထားပုံပါပဲ။

"ဟော်နန်းကို ကောင်းခြင်းသက်ရောက်ဖို့ ဆုတောင်းပေးစရာ မလိုတော့ဘူး.. ဟော်နန်းကို ကောင်းခြင်း ဧကန်ရောက်လာပြီ..."

နတ်ဆရာဟာ ချက်ချင်းပဲ အွမ်လေးကို ထိုင်ရှိခိုးပြီး တဲနန်းထဲကနေ ပျော်ပျော်ကြီး ထွက်သွားတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ နားမလည်ပေမယ့် ကျွန်တော်အပါအဝင် လူတိုင်း ပီတိကို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။

နတ်ဆရာကြီးပြီးတော့ အလှည့်စဉ်အတိုင်း ဘိုးဘိုးကြီးပေါ့။

"ဘိုးဘိုးကြီးက သမီးကြီးကို မယားတော်ထားတယ်ဆို.."

ကျွန်တော် ဟော်နန်းမှာ မရှိတုန်း ဘိုးဘိုးကြီးက သူ့ရဲ့ ပထမဦးဆုံး မယား (ဘိုးဘိုးကြီးမှာ မယား ၄ ယောက်ရှိ) နဲ့ ရတဲ့ သမီးကြီးကို မယားပြန်တော်ထားတာပါ။ ဘိုးဘိုးကြီးရဲ့ အသက်ထက် ၆ ပုံ ၂ ပုံလောက် ငယ်တဲ့ သမီးပေါ့။

"မှန်ပါ.. စောဝ့်.. ခုနစ်ပါးဘုရားရဲ့ ဆိုဆုံးမကို လိုက်နာကြည့်တာပါ.. အသက်ကြီးလာပြီဆိုပေမယ့် လိုးချင်စိတ်က မပျောက်ဘူး.. အခု သမီးကို လိုးပေးနေရတာ တော်တော်ကောင်း.. စောဝ့်လည်း အခွင့်သင့်ရင် လာလိုးကြည့်ပါ.."

"တော်ပါပြီလေ.. ဘိုးဘိုးကြီးပဲ လိုးပါ.."

ပြောပြောဆိုဆို ဘိုးဘိုးကြီးက အွမ်လေးအနားကပ်သွားတယ်။ အွမ်လေးနဲ့ နို့တွေကို သေသေချာချာ ကြည့်တယ်။

"အင်း.. အရင် ဒေဝီတွေလိုတော့ အကြီးကြီး မဟုတ်ပေမယ့် စို့ချင်စရာလေးပဲ.. ဒီနို့တွေကို မှန်းပြီး သမီးနို့ကို စို့ဦးမယ်..."

ပြီးရင် ပေါင်ကြားနားကို ကပ်ပြီး ကြည့်ပြန်တယ်။ ထိတွေ့ခွင့် မရှိပေမယ့် ဘိုးဘိုးကြီးက အွမ်လေး စောက်ပတ်နံ့ကို သေချာ ရှူနေတာဗျာ။ မှန်ထဲကနေ အွမ်လေးရဲ့ မျက်နှာကို သေချာကြည့်ကြည့်တော့ အွမ်လေးဟာ မျက်နှာရဲနေတယ်။ ဒါပေမယ့် တုန်လှုပ်နေတာမျိုးတော့ မရှိဘူး။

"စောက်ဖုတ်လေးကလည်း လှတာကွာ.. ဒီလို စောင်ဖုတ်မျိုးကိုသာ လီးမချွတ်တမ်း လိုးရရင်တော့ကွာ.. စောက်ပတ်နံ့ကလည်း မွှေးနေတာပဲ.. လျှာနဲ့ ကော်ကော်ပြီး လျက်ပေးချင်တယ်.."

ပြီးတော့ ဘိုးဘိုးကြီးက အွမ်လေးရဲ့ နောက်ကျောဘက်ကိုလည်း အသေးစိတ်လိုက်ကြည့်ပြီး ဖင်နားကို ကပ်ပြီး ဖင်နံ့ ရှူလိုက်သေးတယ်။ သေချာ အားရပြီဆိုတော့မှ တဖက်ချိန်ခွင်ဆီကို လာပြီး ရွှေတုံး ၅ ပိဿာနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်က လက်ဝတ်တန်ဆာ အားလုံးကို ချွတ်ပြီး တင်လိုက်တယ်။

ဘိုးဘိုးကြီး ပြီးတော့ အရာရှိတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်ပေါ့။

"လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်၊ စောင်ပတ်ကို လက်နှိုက်ပြီး နေနေချင်တယ်.. စောက်ပတ်ရော၊ ပါးစပ်က လီးနဲ့ လိုးလို့ အကောင်းဆုံး ပုံစံမျိုးပဲ..."

"ဒီလို ကောင်မလေးသာဆိုရင်ကွာ.. နေ့ရှိသမျှ လိုးနေမှာပဲ.."

"သူ့ကို လိုးပြီး သမီးချည်းပဲ မွေးပြီး မွေးသမျှ သမီးကိုပါ ဖာလို လိုးပစ်ဦးမယ်..."

"ဒီလို မိန်းကလေးမျိုး ပြည့်တန်ဆာမျိုးမှာ ရှိလို့ကတော့ ကြေးကြီးပေးပြီး ဖင်ချဦးမယ်.. ကိုယ် ကိုယ်တိုင်ရော.. ကိုယ့်သားတွေကိုပါ လိုးခိုင်းမှ အားရမှာ.. ဒီစောက်ပတ်မျိုးက..."

"မဟုတ်သေးပါဘူး.. အမတ်ကြီးရာ.. ဒီလို မိန်းမကို ဝေါယာဉ်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ တင်ပြီး တပြည်လုံးကို လှည့်၊လိုးချင်တဲ့သူ လိုးဆိုပြီး လှည့်လိုးခိုင်းရမှာ..."

ဒီလိုနဲ့ တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ပါးစပ်နဲ့ အွမ်လေးကို လိုးအပြီးမှာတော့ အွမ်လေးဟာ လေထဲမှာ ရောက်နေပါပြီ။ တဖက်ချိန်ခွင်က ရတနာရွှေစိန်တွေရဲ့ အလေးချိန်ကြောင့် မြေနဲ့ ကပ်ရုံတင် မကတော့ဘဲ မြေကြီးထဲတောင် နစ်ဝင်နေပြီ။

အရာရှိအားလုံးအလှည့်ပြီးသွားတော့ ဘိုးဘိုးကြီး အပါအဝင် အရာရှိအားလုံးက ကျွန်တော်နဲ့ အွမ်လေးကို ရှိခိုးဦးချပြီး တဲထဲက ထွက်သွားကြတယ်။ကိုယ်လုပ်တော်တွေက ထုံးစံအတိုင်း တင်းတောင်းတွေနဲ့ ရတနာတွေကို ချိန်ယူကြတာပေါ့။

အွမ်လေးက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကျွန်တော့်ဆီ ရောက်လာပြီ

"ကိုကို.. အွမ်လေးကို လိုးတော့မလားဟင်.."

"ကိုကို အွမ်လေးကို လိုးလို့ မရသေးဘူး.."

ကျွန်တော်လဲ အကြောင်းအရင်းတွေကို ရှင်းပြရတာပေါ့။

"မဟာဒေဝီ ခွင့်ပြုရင် စောဝ့်မလိုးပေးပေမယ့် မဟာဒေဝီကို ကျွန်တော်မတို့ ပြုစုပေးပါမယ်.."

ကိုယ်လုပ်တော်ခေါင်းဆောင် ခမ်းနောင့်က ပြောလာတယ်။

"အို.. ခမ်းနောင့်ရယ်.. ခွင့်ပြုပါတယ်.. ပြီးတော့ ကျွန်တော်မလို့ မသုံးပါနဲ့.. ညီလာခံမှာက လွဲလို့ ကျန်တဲ့အချိန် ညီအစ်မတွေလိုပဲ ပြောဆိုပါ.. အွမ်လေးတို့က လီးတစ်ချောင်းထဲကို အတူတူ ခံကြတဲ့ စောက်ပတ်ပိုင်ရှင်တွေပဲ မဟုတ်ဘူးလား.."

အွမ်လေး ခွင့်ပြုချက်ရတော့ ကိုယ်လုပ်တော် အားလုံးက သူတို့ ဝတ်ထားတဲ့ ရေကူးဝတ်စုံတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတာနဲ့ အွမ်လေးရှိတဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ စုစုရုံးရုံး တက်လာကြတယ်။ ခမ်းနောင့်က ဦးဆောင်ပြီး အွမ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းကိုက်လာသလို ကျန်တဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေကလည်း အွမ်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို လျှာနဲ့ လျက်လာတယ်။ အငယ်ဆုံးလေး ဆိုင်ယွမ့်ဆိုရင် အွမ်လေးရဲ့ ဖင်ဝကို နှာခေါင်းနစ်ပြီး ရှူပေးနေလေရဲ့။ နို့နှစ်လုံးကိုလည်း ကိုယ်လုပ်တော် ၂၀ ဟာ အလှည့်ကျ စို့နမ်းလျက်ပေးနေကြတယ်။ ဘယ်သူမှတော့ အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ကို မထိကြဘူး။ ဒါပေါ့။ ဒီည အွမ်လေး စောက်ပတ်ကို ခုနစ်ပါးဘုရားတွေ လာလိုးမယ်မလား။ အဲ့တာဟာ အမှန်လား မသိပေမယ့် အဲ့ညမှာ အွမ်လေးဟာ စောက်ပတ်ကို မထိရပါဘဲ သုံးကြိမ် ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 ဇာတ်သိမ်း                        

နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာပဲ ကျွန်တော်ဟာ တောင့်တနေခဲ့တဲ့ အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ကို အွမ်လေး မနိုးခင်မှာပဲ လီးထိုးထည့်ပြီး စလိုးပါတယ်။ အဲ့ခါကျမှ အွမ်လေးနဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေလည်း နိုးလာကြပါတယ်။ ကျွန်တော်က အစောကြီးထပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်ထားပေမယ့် အွမ်လေးကတော့ ကျွန်တော် လိုးတာခံနေရင်းပဲ သွားတိုက် မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ဟာ လိုးမြဲ လိုးနေဆဲပါ။ သဘာဝဆန်လွန်းတဲ့ အွမ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းရှိုက်ရင်း အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ လီးကို ဆက်တိုက် ပုံမှန်လေး ထိုးထည့်နေမိတယ်။ နှစ်ယောက်သား မရပ်တမ်း လိုးနေကြတာ ဘယ်လောက် ကြာသွားမှန်း မသိပေမယ့် မနက်စာ ကျက်တော့ ကိုယ်လုပ်တော်တွေ ကိုယ်တိုင်က ကျွန်တော်နဲ့ အွမ်လေးကို လိုးနေရင်းတန်းလန်း မနက်စာ လာခွံ့ကျွေးရတယ်။ ဘဝမှာ အကောင်းဆုံး မနက်စာပါပဲ။

"အာ့.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်.. ကိုကို့ လီးကို မျှော်နေတာ... အား.."

"ကောင်းလား.. အာ့.."

"ကောင်းတယ်.. ကိုကို.. အွမ်လေး ကောင်းလွန်းလို့ ခဏခဏ ပြီးနေတာ.. အာ့.. ပြီးပြန်တော့မယ်.. အား..."

အွမ်လေး ပြီးသွားပြန်တော့ ကျွန်တော်လည်း သေချာ မထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး။

"ကိုကိုလည်း ပြီးတော့မယ်...အင့်.."

ချက်ချင်း လီးကို အွမ်လေး စောက်ပတ်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အွမ်လေးစားဖို့ ခွံ့ကျွေးနေတဲ့ တိုဟူးနွေးပန်းကန်ထဲကို လီးရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။

"အား..."

ကျွန်တော် အပြင်မှာ မပြီးရဆိုတဲ့ စော်ဘွားမျိုးနွယ် စည်းကမ်းကို ချိုးဖောက်မိသလို ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် အပြင်ကဟာ အထဲပြန်ဝင်ရင်တော့ ကိစ္စ မရှိဘူးလေ။ ဟုတ်ပါတယ်။ အွမ်လေးက ကျွန်တော့် လီးရည်ကို အစာနဲ့ နယ်စားချင်တယ်ဆိုလို့ ကျွန်တော် ဒီလို လုပ်ပေးလိုက်ရတာပေါ့။ သုတ်ရည်တွေ အပြည့်နဲ့ တိုဟူနွေးကို စားနေတဲ့ အွမ်လေးဟာ အင်မတန်ကို ချစ်စရာကောင်းနေပါတယ်။ အဲ့ဒီနေ့က အွမ်လေးရဲ့ နန်းဆောင်မှာ တစ်နေ့လုံး လိုးဖြစ်တယ်။ ညညီလာခံမှာတော့ မေမေလေး၊ သစ္စာတို့ပါ ခေါ်ပြီး ညီလာခံ နောက်ခန်းမှာ အားလုံး အတူတူ လိုးလိုက်ကြသေးတယ်။ ထူးထူးဆန်းဆန်း အွမ်လေးက မေမေလေးရဲ့ ချိုင်းနံ့ကို ရှူရတာကို အရမ်း ကြိုက်နေတယ်။

ပထမဆုံး လေးယောက်ဆုံပြီး လိုးတဲ့ အနေနဲ့ အွမ်လေးက ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်ရဲ့ သေးရည်ကို ရောပြီး သောက်ပေးတယ်။

ကျွန်တော့် ဘဝရဲ့ အပြီးပြည့်စုံဆုံး အချိန်တွေ ရောက်လာခဲ့တာပေါ့။

~~~~~~~~~~~~

ဒီလိုနဲ့ အွမ်လေးဟာ ဒီနယ်မြေရဲ့ မဟာဒေဝီ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ အွမ်လေးကို နိုင်ငံခြားဘာသာစကား (အင်္ဂလိပ်) ကို သစ္စာက သင်ပေးတယ်။ အွမ်လေးက ဉာဏ်ကောင်းတော့ နှစ်နှစ် အကြာမှာပဲ ပြည်တွင်း တက္ကသိုလ် တစ်ခုကနေ စီးပွားရေး ဘွဲ့ရခဲ့တယ်။ အွမ်လေးဟာ ကျွန်တော့်နဲ့ လိုးရတာကို အရမ်းကို ကြိုက်တဲ့အတွက် အွမ်လေး နန်းဆောင်ကို ကျွန်တော် တစ်ပတ်မှာ သုံးခါတောင် သွားရတယ်။ အွမ်လေးကို ထီးဆန်နန်းဆန်ဖြစ်အောင် တော်ဝင်ဆန်အောင် မေမေလေးက ပြုပြင်ပေးတယ်။ ဖာအဆန်ဆုံး ဖြစ်အောင် ကျွန်တော့်ရဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် အယောက် ၂၀ နဲ့ ပြည်တန်ဆာတိုင်းပြည်က ကြေးအကြီးဆုံး ဖာသည်မကနေပြီး လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးတယ်။ အွမ်လေးက ကိုယ်လုပ်တော်ထဲမှာတော့ ဆိုင်ယွမ့်နဲ့ အခင်ဆုံးပဲ။

အွမ်လေးကိုလည်း တခြား ဒေဝီတွေလိုပဲ အတွင်းတော်တွေ ခန့်အပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အွမ်လေးရဲ့ အတွင်းတော်က အများဆုံးပါပဲ။ ၆ ယောက် တိတိပါ။

(အတွင်းတော် တာဝန်တွေ ရေးမှာမို့ ရွံတတ်ရင် ကျော်ဖတ်ပါ။ အရင်ကလဲ ရေးခဲ့ဖူးပါတယ်။)

အတွင်းတော်တွေက အွမ်လေးကို မြေမထိ အညစ်စွန့်ဆိုတဲ့ အရာကို လုပ်ပေးတယ်။ နည်းအသစ်ပေါ့လေ။ အွမ်လေး သေးပေါက်ချင်ရင် အတွင်းတော် နှစ်ယောက်က အွမ်လေးကို အောက်ပိုင်းအဝတ်တွေ ချွတ်ပေးရတယ်။ ပြီးရင် ပေါင်တွေကနေ ပွေ့ပြီး အွမ်လေးကို သေးတည်ပေးရတယ်။ သေးပေါက်ပြီးသွားရင် နောက်အတွင်းတော်က ထုံးစံအတိုင်း သန့်စင်ပေးရတယ်။ ပြီးရင် စောက်ပတ်တဝိုက်ကို အမွှေးနံ့သာရည်လိမ်းပြီး လျှာနဲ့ နှံ့အောင် လျက်ပွတ်ပေးရတယ်။ ပြီးရင် စောက်စိလေးကို ၃ မိနစ်လောက် အာငွေ့ပေးပြီး ငုံပေးထားရတယ်။ ဒါကြောင့် အွမ်လေး သေးပဲ ပေါက်ရင်တောင် ၁၅ မိနစ်လောက် ကြာပါတယ်။

ချီးပါရင်လည်း အဲ့ဒီအတိုင်းပါပဲ။ အွမ်လေး ချီးပါပြီးသွားရင်၊ အွမ်လေး ဖင်ကို ရေအေးနဲ့ တစ်ခါ အရင်ဆေးရပါတယ်။ ပြီးရင်တော့ ရေနွေးစိမ်ထားတဲ့ အဝတ်ဖြူနဲ့ ပြန်ဆေးရပါတယ်။ ပြီးရင်တော့ နံ့သာရည်ကို လျှာနဲ့ ပြန်လျက်ပေးရပါတယ်။ ဖင်ဝကို သေချာ လျက်ပေးပြီးရင်တော့ ဖင်ပေါက်ဝလေးကို ၅ မိနစ်လောက် အာငွေ့ပေးပြီး ငုံရပြန်ပါတယ်။ ပြီးရင်တော့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့  ဖင်ဝမှာ နှာခေါင်းကို ထားပြီး ရှူကြည့်ပေးရပါတယ်။

ကျွန်တော် လာမလိုးတဲ့ ညတွေမှာ အတွင်းတော် ခြောက်ယောက်က အွမ်လေးကို အကောင်းစား နံ့သာဆီတွေနဲ့ နှိပ်နယ်ပေးရပါတယ်။ ပြီးတော့ ရေချိုးသန့်စင်တာတွေကိုလည်း အတွင်းတော်တွေကပဲ လုပ်ပေးရပါတယ်။ တစ်ခါတစ်လေမှာတော့ အွမ်လေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို အတွင်းတော်တွေက မစို့မိစေဘဲ အာငွေ့ပေးရတာတွေလဲ ရှိပါတယ်။

အွမ်လေး ဘွဲ့ရတဲ့ နှစ်မှာပဲ ကျွန်တော်ကနေပြီး အထူးအစီအစဉ်အနေနဲ့ အွမ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်နဲ့ ပုံစံခွက် ထုတ်ထားတဲ့ မဟာဒေဝီအွမ်လေး ဆီလီကွန်စောက်ပတ်အတုတွေကို ပြည်သူတွေအတွက် ထုတ်ဝေပေးခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ အွမ်လေးရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး ပိုစတာတွေရောပဲပေါ့။ အွမ်လေး ရောက်လာပြီး နောက်ပိုင်း လယ်ယာထွက်နှုန်းက ပိုတိုးလာပါတယ်။

အမေပီဟွမ်ဆီကိုတော့ ကျွန်တော်တို့ မိသားစုဟာ တစ်လတစ်ခါ ရောက်ဖြစ်ပါတယ်။ ပီဟွမ်ရဲ့ အလှတရားဟာ အမြဲတမ်း မပြောင်းလဲတဲ့ သစ္စာတရားတစ်ခုပါပဲ။ ပီဟွမ်က ရောက်ရောက်ချင်း သူ့ရဲ့ သမီး အွမ်လေးကို ဖြစ်စေ၊ သူ့ညီမ မေမေလေးကိုဖြစ်စေ တန်းလိုးတော့တာပဲ။ နောက်ပိုင်းမှာတော့ သူ့ချွေးမ စစ်စစ် သစ္စာကိုပါ သံယောဇဉ်ရှိလာပြီး လိုးပေးလာပါတယ်။ 

ပြီးတော့ ညပိုင်းအစီအစဉ်တွေမှာ ကျွန်တော်က ပီဟွမ်ကို တစ်ညလုံး လိုးတာပေါ့။ ပီဟွမ်ရဲ့ နို့ရည်တွေဟာ အခုထိ တစ်ရွာလူံးကို ကျွေးမွေးပေးနေတုန်းပါပဲ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"စောက်ကောင်မ အွမ်လေး.. စောက်ပတ်ကနေ သားအိမ်ထဲထိ ပန်းပေးရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ..."

"ကိုကိုလို့ လိုးနိုင်တဲ့ လီးကြီးနဲ့ ခံရတာ အွမ်လေး အား.. သိပ် ကံကောင်းတာပဲ..."

အွမ်လေး ဘွဲ့ယူပြီး တစ်လ အကြာမှာ ကိုယ်ဝန် စရှိပါတယ်။ အဲ့ဒီကာလတွေမှာ ကျွန်တော် အွမ်လေးကို ချစ်ခင်ယုယတာကလွဲရင် မလိုးဖြစ်ပါဘူး။ အဲ့ဒီအချိန်တွေမှာ ကျွန်တော် လိုးတာ အခံရဆုံးက ကိုယ်လုပ်တော် ခေါင်းဆောင် ခမ်းနောင့်နဲ့ အမေပီဟွမ်ပါပဲ။

သိပ်မကြာတဲ့ အချိန်မှာပဲ အွမ်လေးဟာ အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သမီးတော်လေး တစ်ပါးကို ဖွားမြင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲ့ဒီသမီးတော်လေးကို ကျွန်တော်ကနေပြီး စောဝ့်နန်းမောက်ဟွမ်ဆိုင် လို့ အမှည့်ပေးခဲ့ပါတယ်။ သမီးတော်လေး ကင်ပွန်းတပ်ပွဲမှာ ကျွန်တော်နဲ့ အွမ်လေးရဲ့ မင်္ဂလာဘိသိက်ပွဲလောက်ကို စည်ကားခဲ့ပါတယ်။

သမီးတော်လေးကို ပြည်သူတွေ အားလုံးက ချစ်ကြပါတယ်။ အခွန်တော်ဆင့်တိုင်း အခွန်တော်အပြင် မင်းသမီးလေးအတွက်ပါ လက်ဆောင်တွေ ပါလာတဲ့အထိပါပဲ။

သမီးတော်လေး အသက် ၁၃ နှစ် အရောက်မှာတော့ ပြည်သူ့ဆန္ဒ၊ ဟော်နန်းဆန္ဒ၊ ဒေဝီသုံးပါး ဆန္ဒ၊ သားသမီးတော် သုံးပါး ဆန္ဒ၊ နတ်ဆရာကြီး ဆန္ဒအရ ဟော်နန်းရဲ့ ပထမဆုံး မိန်းကလေး အိမ်ရှေ့စံအဖြစ် ကြေညာဘိသိက်မြှောက်ခဲ့ပါတယ်။

ကျွန်တော်ကတော့ ကျွန်တော် ချစ်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေကို လိုးပေးရင် စော်ဘွားကောင်း တာဝန်တွေကို ထမ်းရွက်နေခဲ့ပါတယ်။

~~~~~~~~~~

---ပြီးပါပြီ---

ကျွန်ုပ်၏ အဘိုး၏ ပြောပြချက်များနှင့် စော်ဘွားသမိုင်းများအား ကိုးကားကာ ဤဇာတ်လမ်းအား ရေးပါသည်။

နောင်မှာလဲ အားလုံးအကြိုက် အောစာပေများကိုလည်း ရေးသားသွားပါဦးမယ်။

............................................⭐⭐⭐⭐⭐.......................................... 

ပြီးပါပြီ။