အခါလွန်မိုး အပိုင်း ( ၂ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
တကယ်တော့ ခင့်ဘဝတလျှောက်လုံးတွင် လိင်တံဟူ၍ လင်တော်မောင်၏ လိင်တံနှင့် ကို့လိင်တံနှစ်ခုကိုသာ ခံစားဖူးပါ၏။ အိမ်ထောင်သက် ၁၅ နှစ်ကျော်မိန်းမသားတယောက်အနေနှင့်တော့ ယောက်ျားနှင့်အိပ်သည့် အတွေ့အကြုံကတော့ မနည်းတော့ပါ။ သို့ရာ တွင် ယခုကဲ့သို့အချိန်တနာရီလောက်အတွင်းတွင် နှစ်ခါတိတိပြီးရသည့်အဖြစ်မျိုးကိုတော့ ခင်မကြုံဖူးပါ။ ကို့အစွမ်းတွေပင်ဖြစ်ပါလိမ့် မည်။
ခင်က နှစ်ခါပြီးပေမယ့် ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှ သူ့လိင်တံကြီးကတော့ သံချောင်းကြီးလိုမာနေဆဲပင်ဖြစ်ပါ၏။ ဒီတိုင်းထည့်ထား ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးနေသည့်ကြားကပင် ကို့လိင်တံက ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှာအပြည့်အသိပ်ဖြစ်နေပြီး ခင့်ကိုအရသာရှိနေပါစေသေး၏။အသက်ရှူနည်းနည်းမှန်လာတော့ သူ့ပါးကို ခင်ရွှတ်ခနဲနမ်းမိရင်းက ခပ်တိုးတိုးပြောမိရ၏။
“ ချစ်လိုက်တာ ကိုရယ်၊ ကို့ကို ခင်သိပ်ချစ်တယ်...”
သူက ခင့်မျက်လုံးတွေထဲကို စိုက်ကြည့်နေ၏။
“ တသက်လုံး ဘယ်ယောက်ျားကိုမှ မချစ်ဖူးတဲ့အချစ်နဲ့ ခင် ကို့ကိုချစ်တယ်ဆိုရင် ကိုယုံမလားဟင်...”
သူ မျက်ရည်ဝိုင်းသွား၏။ သူ့မျက်နှာမှာလည်း ပီတိတွေ၊ ကြည်နူးမ၍တွေနှင့်ပင်။
“ ယုံပါတယ် ခင်ရယ်၊ ကိုယ်ကတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅ နှစ် ခင့်ကို စမြင်ဖူးတဲ့နေ့ကတည်းက ချစ်ခဲ့တယ်ဆိုရင်ရောခင်ယုံမလား...”
ခင်ခေါင်းညိတ်လိုက်ပါ၏။
“ ယုံတာတင်မဟုတ်ဘူး၊ ခင့်ရင်ထဲမှာပါ ခံစားရလို့ ဒီနေ့ဒီအခြေအနေတွေအထိ အရှက်မရှိလမ်းဖွင့်ပေးခဲ့တာပေါ့ကိုရယ်...”
“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ခင်ရယ်...”
သူ့စကားမဆုံးခင်မှာပင် ခုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်မှ တယ်လီဖုန်းက မြည်လာ၏။ နှစ်ယောက်စလုံးဆတ်ခနဲလ၍ပ်ရှားသွားကြ၏။
“ ကိုမြင့်နိုင် ဆက်တာနဲ့ တူတယ်...”
ခင် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် ပြောလိုက်တော့ သူက ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှ လူးလဲကာထလိုက်၏။ ခင်မက်မောသော သူ့လိင်တံကြီးက လည်း ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှ ထွက်သွားလေပြီ။သူ့ကိုရှောင်ကာ ကိုယ်ကို လှိမ့်လိုက်ပြီး ဘေးစားပွဲပေါ်မှ တယ်လီဖုန်း ၃ ကြိမ်မြောက်ထပ်အမြည်မှာကောက်ကိုင်ကာ ထူး လိုက်ပါ၏။ခင် ထင်သည့်အတိုင်း လင်တော်မောင်ပင်ဖြစ်နေ၏။ ခင့်ကို စိတ်မချလို့ ဖုန်းဆက်တာဆိုပဲ။ ခင်က အလိုက်အထိုက်ပင် ပြန် ပြောနေလိုက်၏။
ခင့်စိတ်က ကိုမြင့်နိုင်ဆီမှာ မနည်းစိုက်နေရ၏။ သိပ်ဆိုးတဲ့ကိုက ခင့်ကိုကောင်းကောင်းနှောင့်ယှက်နေသောကြောင့်ပင်။ခုတင်ပေါ်မှာ မှောက်လျက်ကလေး စကားပြောနေသော ခင့်ကို ခါးမှ ဆွဲထူလိုက်သဖြင့်မှောက်လျက်အနေအထားမှ ဒူးထောက် လျက်သားဖြစ်သွား၏။
ထိုအခါ ကိုက ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို နောက်မှလျှာနှင့်ထိုးမွှေနေပြန်၏။ မရွံဘူးလားကိုရယ်လို့ ပြောလိုက်လျှင် ဖုန်းကိုင်ထားသော တဖက်ကကာမပိုင်လင်ယောက်ျား မတ်တတ်ကြီး အသက်ထွက်သွားမလားမသိ။ဟော... ခင့်စအိုဝလေးကို လျှာနှင့်ထိုးနေပြန်ပါပြီ။ ကိုကလည်းနော်...လင်တော်မောင် ကိုမြင့်နိုင်ကလည်း အခုမှပင် စကားတွေ ဖောင်နေသေး၏။
ထိုင်ဝမ်လေဆိပ်အကြောင်း၊ ထိုင်ဝမ်ဟိုတယ် အကြောင်း စီကာပတ်ကုံးပြောပြနေ၏။ ကိုကတော့ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကိုပြန်ပြီး သည်းသည်းမည်းမည်း လျက်ပေးနေပြန်၏။ ကို့လျှာလေးကပေးနေသော တလှပ်လှပ် အရသာကို ခင်ခံစားနေရသော်လည်း ကိုမြင့်နိုင်ကိုမူအလိုက်သင့်စကားထောက်ခြင်းက မပျက်။
ခဏနေတော့ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကို သူမလျက်တော့။ကိုမြင့်နိုင်က ခင်အိပ်ချင်ပြီလားလို့ မေးတော့ မအိပ်ချင်သေးပါဘူး ကိုနိုင်ဟု ပြန်ဖြေလိုက်ရ၏။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့လိင်တံ ကြီးက ဒူးထောက်ကာ ကုန်းလျက်သားလေးဖြစ်နေသောခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲသို့တိုးဝင်လာ၏။ ကိုမြင့်နိုင်က...
“ ကိုထွန်းထွန်းကရော ခင့်ကို ဂရုစိုက်ရဲ့လား...”
“ အင်း... စိုက်ပါတယ် ကိုနိုင်ရဲ့...”
သူ့လိင်တံကြီးတောင် အခု ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲကို စိုက်နေတယ်လေဟု ခင့်စိတ်ထဲမှပြောလိုက်သောစကားကိုမူ ကိုမြင့်နိုင်မည် သည့်အခါမှ ကြားရလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ကိုမြင့်နိုင်က စကားပြောမိလျှင် တော်တော်နှင့်မရပ်တော့ပေ။ကိုကလည်း နောက်မှနေပြီး ခင့်တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်အားပြုကာ ညင်ညင်သာသာလေးအသွင်းအထုတ်လုပ်နေလေ တော့၏။
ထုတ်သည့်အချိန်တွင်အရသာရှိသည်မှတပါး သိပ်မသိသာလှသော်လည်းသွင်းလိုက်သောအချိန်တွင်မူ ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို မိမိရရတိုးတိုက်နေတော့ရာ ခင့်မှာ ဟင့်ခနဲ၊ အင့်ခနဲညည်းချင်စိတ်ကို မနည်းမျိုသိပ်နေရ၏။တဖက်က လင်ကြီးကို စကားပြောရင်း တဖက်ကလင်ငယ်နှင့်ကာမစပ်ယှက်နေသည်ဟူသောအသိကြောင့် ခင့်စိတ်တွေ ပိုမို လ၍ပ်ရှားလာသလို ရာဂကလည်းပိုကြွလာပါ၏။
ငယ်ငယ်တုန်းက ဆရာမ စာသင်နေခိုက် ဇီးထုပ်ခိုးစားနေတုန်း ဆရာမက လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ငြိမ်ပြီးနေစဉ် လျှာဖျားကအရသာက ပိုစိမ့်နေသလိုမျိုးပင်။ယခုလည်း ကိုမြင့်နိုင်ကို အလိုက်သင့်စကားပြန်နေရင်း အင်္ဂါဇာတ်ထဲသို့ ညင်သာစွာတိုးဝင်နေသောကို့လိင်တံ၏အရသာက စောစောကထက်တောင် ပိုကောင်းနေသလား ထင်ရ၏။ ၁၀ မိနစ်ခန့်ကြာတော့မှ ကိုရွှေမြင့်နိုင်က ဖုန်းချတော့၏။ ခင်လည်း ဖုန်းကို ပြန်ချလိုက်တော့ သူက လိင်တံကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ် ထဲ ထိုးစိုက်ထားကာ ငြိမ်နေလိုက်၏။
“ ကိုယ်က သိပ်ကဲတာပဲကွယ်...၊ ခင့်မှာ အသံမထွက်မိအောင် လျှာကို ကိုက်ထားရတယ်၊ သိလား...”
ခင်က သူ့ကို ချွဲလိုက်မိရပါ၏။
“ အဲလိုဆိုလည်း ရုန်းပါလား ခင်ရဲ့...”
ခင်က သူ့ကို လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ကာ မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရင်း “ကို့ကို သနားလို့မရုန်းတာ...” ဟုပြန်ပြောလိုက်၏။
“ ဘာကို သနားတာလဲခင်ရဲ့...”
“ ခင့်ယောက်ျား ဖုန်းဆက်တဲ့အချိန်မှာ ကိုက ဘေးဖယ်ပေးရတယ်ဆိုတဲ့အဖြစ်မျိုး မဖြစ်စေချင်လို့ ကို့ကိုအလိုလိုက်တာလေ...”
“ခင် စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်...”
“ဘာလို့ဆိုးရမှာလဲ ကိုရယ်... ကို ခင့်ကိုသိပ်ချစ်တာ ခင်ခံစားရတာပဲ ရှိတယ်... နောက်တခုက ငယ်ငယ်တုန်းက ဆရာမ လှမ်းကြည့်နေတုန်း ဇီးသီးခိုးစားရသလိုမျိုး၊ ပိုချိုသလိုပဲ ကိုရ... သိလား...”
သူရယ်လိုက်ပြီး ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှ သူ့လိင်တံကို ဆွဲထုတ်လိုက်၏။
“ ခင် အဲဒီ့ အတိုင်း ဒူးလေးထောက်ပြီး ဒီနားမှာ လာနေပေးနော်...”
သူက ခုတင်အောက်မှာ ဆင်းရပ်ကာ ခင့်ကို ကုတင်စောင်းမှာ ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။ခင့်အရည်များဖြင့်စိုရွှဲကာ ပြောင်လက်နေသော သူ့လိင်တံငေါက်တောက်ကြီးကို ကြည့်ကာ ခင့် ရာဂစိတ်များပြန်လည်ထကြွလာရပြန်၏။သူခိုင်းသည့်အတိုင်း ခုတင်စောင်းမှာ ဒူးထောက်ပြီး မျက်နှာကို မွေ့ယာပေါ်အပ်ချလိုက်တော့ သူကခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲသို့ သူ့ လိင်တံကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်၏။
ပထမတချက်နှစ်ချက်က သိပ်အဝင်မချောသေး။ ၃ ချက် ၄ ချက်လောက်တွင် အဝင်ချောသွားသောအခါ တွင်မူ ခင့်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကာခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပါတော့၏။သူ့လိင်တံ၏အရသာက အခုမှ ပြည့်ပြည့်၀၀ဖြစ်သွားသလိုပင်။ အချက်တိုင်းသည် သားအိမ်ခေါင်းကိုပြင်းပြင်းထန်ထန်ထိုး ဆောင့်နေသလို အင်္ဂါဇာတ်တခုလုံးကိုလည်း ပွတ်တိုက်နေပေတော့၏။ စောစောက
အသည်းခိုက်တာထက်ပင် အဆများစွာပိုခိုက်နေတော့ သည်မှာလည်း အမှန်ပင်ဖြစ်ပါတော့၏။ ဒါကတော့ ခင့်လင်တော်မောင် ဒီပုံစံမျိုးလုပ်လျှင်လည်း ခံစားရမြဲအရသာမျိုးသာဖြစ်သည်ကိုခင်အမှတ်ရ၏။ အလွန်ထိသော နည်းပါပဲ။ ကို့လိင်တံက ပိုတုတ်၊ ပိုရှည်သလားတော့မသိ၊လင်တော်မောင်ထက် ပိုထိနေသည်ကိုလည်း ခင်သိ၏။
ခင့်စိတ်ကို သူသိသွားသလားမသိ။တချက်တွင် သူ့လိင်တံကြီးကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲ မညှာမတာထိုးဆောင့်လိုက်ရာ ခင့်မှာအင့်ခနဲနေရပြန်ပြီ။ သို့သော် ဒိတခါ တွင် ပြန်ဆွဲမချွတ်တော့ဘဲ သူ့ဆီးခုံနှင့်ခင့်တင်ပါးကို ဖိကပ်ထားရင်းကသွက်သွက်ကြီးညှောင့်နေပါလေတော့၏။
“ အို... ကိုရယ်... ဟင့်... ဟင့်...”
ခင့်လင်တော်မောင်မလုပ်ဖူးသော အလုပ်ကို သူလုပ်လိုက်ပြန်ပြီ။ လိင်တံကို အဆုံးထိုးသွင်းထားကာကပ်ညှောင့်သောအခါ ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို အဆက်မပြတ် ပွတ်တိုက်ကစားသလိုမျိုးမို့အရမ်းထိနေပါတော့၏။
ထို့အပြင် သူက ဘယ်လိုများလုပ်နေသည် မသိ သားအိမ်ခေါင်းကို တနေရာတည်းမှာပွတ်ဆောင့်နေသည်မျိုးမဟုတ်ဘဲ နေရာအနှံ့ဝိုက်ကာ တို့ကာ ထိနေသဖြင့် ထူးကဲလှ၏။အိပ်ယာခင်းကို လက်နှင့်တင်းတင်းဆုပ်မိရသည်အထိ ခင့်မှာ အရသာထူး၏ ကောင်းမွန်မ၍ကိုတဟင့်ဟင့်ခံစားနေရပါ၏။ သူကလည်း ခင်ကောင်းနေမှန်းသိသည်ထင်၏။
တချက်ပြီးတချက်ပိုပြင်းလာသလိုသူ့လိင်တံကလည်း ကြာလေ၊ မာလေ၊ ကြီးလေ၊ ရှည်လည်ဟုပင် ခင်ထင်လာရအောင်ကောင်းသထက်ကောင်းနေပါတော့၏။ကာမအရသာကို ကိုနဲ့ကျမှပင် ခင့်မှာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားဖူးတော့သည်ဟု ဆိုရမလိုပင်ဖြစ်၏။
“ ဟင့်ဟင့်... ကိုရယ်...”
“အင့်... အဟင့်”
အစရှိသော ခင့်ချစ်စဖွယ် ညည်းညူသံလေးများ၊ ကျေနပ်သံလေးများက တခန်းလုံးတွင် နာပျော်ဖွယ် အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်နေလေ၏။ ထိုအတိုင်း ၁၅ မိနစ်ခန့်ကြာလာသောအခါ ခင်မခံနိုင်ပြန်တော့ပါ။
“ ခဏနားပါရစေဦး ကိုရယ်... ခင် အသက်ရှူပါရစေဦးရှင်... ဟင့်...”
အဲတော့လည်း စောစောက ကိုမြင့်နိုင်နှင့်ဖုန်းပြောနေတုန်းကလိုပင် ကိုက သူ့လိင်တံကိုအသာဆွဲထုတ်၊ အသာထိုးသွင်း ပေးကာ ခင့်ကို နားစေပါ၏။ ခင့်ရင်မှာ တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြစ်ရပြန်ပြီ။ အမောပြေတော့ သူ့ကို ခင်ပြောမိရ၏။
“ ကို ပြီးချင်ရင် ခင့်ထဲမှာပဲပြီးလို့ရတယ်နော်၊ ခင် သားကြောဖြတ်ထားတယ်...”
သူက လိင်တံကို အပြီးထုတ်လိုက်ရင်း “ရပြီ ခင်၊ ပက်လက်ပြန်လှန်တော့နော်...”
ဟုသာပြန်ပြောလေ၏။ ခင်ခြေပစ်လက်ပစ်ဖြစ်နေပြီ။ ခင့်လင်သားပင် ခင့်ကို ယခုကဲ့သို့ ဖတ်ဖတ်မောအောင် မလုပ်ဖူးပေ။ကိုကတော့ တကယ့် ယောက်ျားတယောက်ပါပဲ။
...............................................................................................................
အခန်း ( ၈ )
ခင်က ပက်လက်ပြန်လှန်ရင်း ဒူးထောင်ကာ ပေါင်များကို ဖြဲပြီး ကို့အတွက်အဆင်သင့်ပြင်ပေးလိုက်၏။ ကိုက ခင့်ကိုယ် ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီးနောက် သူ့လိင်တံကိုအသာအယာပြန်ထိုးသွင်း၏။ဘယ်လောက်မောနေပေမယ့် ကို့လိင်တံကြီးတိုးဝင်လာပြန်တော့လည်း အရသာတွေ့သွားရပြန်သည်မို့ ကို့ကို အားပါးတရဖက် လိုက်မိရပြန်၏။လိင်တံကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ထားရင်း ကိုက ခင့်မျက်နှာအနှံကို နမ်းနေပြန်၏။
“ ချစ်တယ် ခင်ရယ်...”
ဟုလည်း တိုးတိုးပြော၏။
“ ခင်လည်း ကို့ကို သိပ်ချစ်တာပါပဲ ကိုရယ်...၊ ရင်ထဲမှာ နင့်နေအောင် ချစ်တာပါကွယ်...”
ကို့မျက်နှာကိုလည်း ခင်ပြန်နမ်းမိရပြန်၏။ ကိုက ထိုအချိန်မှာပင် ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲတွင်ရှိနေသာသူ့တံဆာကြီးကို ညင်သာစွာ အသွင်းအထုတ်လုပ်နေပြန်၏။ ခင်လည်းကို့ကို အားကျမခံပင်၊ အောက်မှညင်သာစွာပြန်လည်ကော့တင်ပေးနေမိရပါ၏။
“ စောစောက လမ်းမှာပြောတဲ့စကားကို ခင်ပြန်ရုတ်သိမ်းချင်နေပြီကိုရယ်...”
ကိုက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခင့်မျက်နှာလေးကိုသာ မြတ်နိုးစွာကြည့်နေလေ၏။
“ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ရင် ကို့ကို တနည်းနည်းနဲ့ ခင်ပြန်ဆုံချင်တယ်။ အမြဲတန်းမဟုတ်တောင် တခါတလေပေါ့။ ခင်ရူးတော့မယ် ထင်ပါရဲ့ ကိုရယ်...၊ ကိုက ခင့်ကို သိပ်ဖမ်းစားနိုင်တာပဲ...”
“ ခင့်ဆန္ဒကအဓိကပါ ခင်ရယ်။ ကိုယ်က ခင်လိုအပ်တဲ့အချိန်မှာ ခင့်နားမှာ အမြဲရှိနေမယ့်သူပါ...”
“ ခင်ချစ်ပါတယ်ဆိုမှ ကိုက ခင့်ကို ချွဲနေပြန်ပြီကွာ။ မချွဲပါနဲ့ကိုရယ်၊ ခင်က ကြွေပြီးသားပါးရှင်...”
သူက ခင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို တို့နမ်းလိုက်ပြန်၏။
“ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးတွေကို မြင်ကတည်းက နမ်းချင်ခဲ့တာ၊ ၁၅ နှစ်ကျော်မှပဲနမ်းရတော့တယ်”
ဟုပြောပြန်သေး၏။
“ ကျေနပ်ပြီလား ကို...”
“ ဟင့်အင်း... နမ်းရတော့ ပိုနမ်းချင်လာတယ်၊ အခုလိုနေရတော့ ပိုပြီးစွဲလန်းလာတာပေါ့ ခင်ရယ်...”
ခင်မျက်နှာပျက်ချင်ချင်ဖြစ်သွား၏။
“ ခင်လည်း အတူတူပါပဲ ကိုရယ်။ ဒါပေမယ့်...”
သူက ခင့်ကို စကားဆက်ခွင့်မပေးတော့ဘဲ နှုတ်ခမ်းကိုဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်၏။ခင့်မျက်လုံးများစင်းကျသွားသည်တွင် သူ့ လက်နှစ်ဖက်က ခင့်ဒူးကို တွန်းကာ ခင့်ကို ခြေဆင်းခိုင်းပြန်၏။ထို့နောက် ကို့လိင်တံကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲအဆုံးထည့်ထားပြန်ကာ ကပ်ညှောင့်နေပြန်တော့၏။မကြာပါ ခင့်အာရုံက ချက်ချင်းပြောင်းသွား၏။ တတ်လည်း တတ်နိုင်လွန်းတဲ့ကိုပါပဲ။
သူ့ညှောင့်ချက်က ညင်သာသော်လည်း သွက်လက်ပြီး ခင့်ကို ထိနေပြန်တော့၏။ အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုအတိုင်းဆက်ညှောင့်နေတော့ ခင်ဘယ်လိုမှအားမရတော့ပါ။ အရည် တွေ ပိုလိုက်လာသလို ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ထောင်ကာ ဖြဲပေးမိရပြန်လေပြီ။ဒီအခါမှာ သူက အညှောင့်ရပ်ပြီး ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှထကာ ဒူးထောက်ပြီးညှောင့်ပြန်၏။ ခင့် ရာဂစိတ်များပြန်ကြွတက်လာ ရပြန်ပြီ။
ဒူးထောက်ပြီး အချက်ပေါင်းများစွာ ညှောင့်ပြီးသွားပြန်သောအခါ ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်လိုက်ပြန်၏။ ခင့်ကို စောစောကလိုပင် ပြီး အောင် လုပ်ပေဦးတော့မည်ဟုခင်တွေးနေမိဆဲမှာ သူကလိင်တံကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲ ထိုးသွင်းထားရင်းကပင် မွေ့ယာပေါ် ဖင်ချထိုင်လိုက် ကာခင့်တင်ပါးကိုကျော်ပြီး ခြေဆင်းလိုက်၏။ဘာတွေလုပ်ဦးမှာပါလိမ့်ဟု ခင်တွေးနေမိ၏။
“ ဒူးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ပိုက်ထား ခင်...”
ဟု သူကခိုင်းပြန်သည့်အတွက် ခင်လည်း သူခိုင်းသည့်အတိုင်းဒူးကိုလက်နှင့်ပိုက်ထား လိုက်ရပြန်၏။သူကထိုအခါတွင်မှ နောက်သို့ အသာလှဲလိုက်ပြီး ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှ သူ့လိင်တံကိုကော့ထိုးပါတော့၏။ခင်အကြီးအကျယ်ထိပြီ။ မာတောင်နေသော လိင်တံက ခင့်အင်္ဂါဇာတ်အပေါ်ပိုင်းရှိ ဂျီစပေါ့ကိုထိထိမိမိကြီးထိုးတိုက်နေသော အနေအထားကို သူရွေးချယ်လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်ပါ၏။
ခင့်လင်တော်မောင်သည် ဂျီစပေါ့ ဘယ်နားရှိမှန်းသိဖို့ခင်းစွ၊ ကြားတောင်ကြားဖူးရဲ့လားခင်မသေချာလှပေ။ ကိုကတော့ စလာကတည်းက ခင့်ကို ဂျီစပေါ့နှင့်ပြီးခိုင်းသလို ဒုတိယအချီမှာလည်းဂျီစပေါ့နှင့်အစိကို တလှည့်စီပွတ်ကာ ပြီးခိုင်းနိုင်ခဲ့၏။ ယခုလည်း ဂျီစပေါ့ကိုမှ သေချာထိသော နည်းကိုသုံးတတ်ပေ၏။
ခင့်ညည်းသံလေးတွေ ညံစီလာရပြန်၏။ သူက အောက်မှသွက်သွက်မြန်မြန်ကြီးကော့ကာဆောင့်ထိုးနေပေ၏။ မကြာပါ။ ထုံးစံအတိုင်းပင်၊ ဂျီစပေါ့ကို မိမိရရထိလာသောအခါ ခင်ဆီးသွားချင်သလို ဖြစ်လာပြီ။ ကျင်ခနဲ ကျင်ခနဲအရသာထူး။
“ ဟင့်ဟင့်... ကိုရယ်... အို... ဟင့်... ဟင့်... ဟာ့ဒါး... ဟာ့ဒါး... ပလိစ်...ဟင့်...ဟင့်...”
ကို့ကိုတော့ ခင်မရှက်နိုင်တော့ပါ။ ဒီ့ထက် ပြင်းပြင်းကြမ်းကြမ်းလေး လ၍ပ်ရှားပေးဖို့တောင်းပန်လိုက်မိရပါတော့၏။ကိုကလည်း ခင့်အကြိုက်ကို သိပုံပါပဲ။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းသလို ထိထိမိမိလည်းရှိ၏။ သွက်လည်းသွက်၏။ ထိုအတိုင်း နောက်ထပ် ၅ မိနစ်ခန့် မနားတမ်းညှောင့်နေသောအခါတွင်မူခင်ပြီးတော့မည်မှာ သေချာလာတော့၏။
“ ဟင့်... ကိုရယ်... အိုင်(မ်) ကမ်းမင်း အဂိန်း... အို... အဟင့်... ကိုရေ... အိုင်(မ်)ကမ်းမင်း... အာ... အာ... အင့်... အဟင့် အိုင်(မ်)... အ... အ... အ...”
ဒီတချီပြီးသည်က ၃ ချီထဲတွင် အပြင်းဆုံးများဖြစ်နေသလားမသိ။ သူက နောက်ထပ် ၄-၅- ၁၀ ချက်လောက်ဆက်ဆောင့်ပြီး အလောသုံးဆယ်ထလိုက်၏။ထို့နောက်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အချက်များစွာ ဆက်ဆောင့်ပြန်ရာ ခင့်မှာပြီးသည့်အရှိန်က လုံးလုံးပြန်မကျတော့ဘဲပြီးပြီးရင်း ပြီးရင်းဆက်ဖြစ်နေပါတော့၏။သူက ညှောင့်နေရင်းက ခင့်ကို မောသံဖြင့်လှမ်းမေးနေချေသေး၏။
“ ကိုယ်လည်း ပြီးလိုက်ချင်ပြီ ခင်ရယ်၊ ပြီးရတော့မလားဟင်...” တဲ့။
ခင့်မှာ မောနေရသည့်အထဲ သူ့ကို ထုရိုက်ချင်သွားရလောက်အောင် မချိတင်ကဲ ဖြစ်သွားရပါတော့၏။ လင်တော်မောင်ကို ခေါ် ပြလိုက်ချင်သွားရပြန်ပြီ။ သူပြီးချင်တာတောင် ခင့်ဆီက ခွင့်တောင်းနေသည့်ဒီယောက်ျားကို ခင်မချစ်ဘဲ မစွဲလန်းဘဲမနေနိုင်တော့ပါ။သူ့အမေးကို န၍တ်နှင့်မဖြေနိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းကိုသာ သွက်သွက်ညိတ်ပြလိုက်ရ၏။သူက ချက်ချင်းလိုပင် ဒူးထောက်လိုက်ကာ ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်၏။
“ ခြေထောက်တွေ တအားထောင်ပြီး ဖြဲပေးထားပါ ခင်ရယ်... နော်...”
သူခိုင်းသည့်အတိုင်း ဒူးခေါက်ကွေးမှနေပြီး ခြေထောက်များကို ဆွဲထောင်ဆန့်တန်းကာပေါင်နှစ်ချောင်းကိုတအားဖြဲပေးထား လိုက်ပါ၏။ ခင်ပြီးနေသည့်အရှိန်ကတော့ တက်လို့ကောင်းနေဆဲ။သူ့ဆောင့်ချက်က ပြင်းသော်လည်း မသွက်တော့။ တချက်ချင်း မိမိရရကြီးဆောင့်နေသည်မှာ ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို ခပ်ကြမ်း ကြမ်းဆောင့်မိနေသည်မို့ အရသာက ပြင်းလှ၏။ထိုအတိုင်းတချက်ချင်းဆောင့်နေရာမှ ၇ ချက်မြောက်မှာတော့ ခင့်မှာ
“ အမေ့...သေပါပြီကိုရယ်...”
ဟု ညည်းရလောက်အောင် ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းလှသော ဆောင့်ချက်က တိုးဝင်လာပါ၏။ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို တင်းပုတ်နှင့်ထုလိုက်သကဲ့သို့ပင် ပြင်းထန်လှ၏။ ထိုအချက်နောက်မှာတော့သူဆက်မဆောင့်တော့ပါ။သို့ရာတွင် သူ့သုတ်ရည်တွေက ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို စူးစူးရဲရဲပင် ပန်းနေပါလေ၏။ အို...ခင်ပျော်လိုက်တာ၊ ခင့်ပြီးခြင်းမှာ အခုမှပင် ပြည့်စုံသွားပါတော့၏။
လိင်တံကြီးကလည်း တချက်ပန်းတိုင်းတချက်ပွလာသလို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ကလည်း တချက် အပန်းခံရ တိုင်း တချက်ကြုံ့ဝင်နေသလိုဖြစ်နေတော့ရာအကောင်းတကာ့အကောင်းဆုံးအရသာပင်ဖြစ်ပါတော့၏။ခင်သူ့ကို မြတ်နိုးတွယ်တာစွာပင် လက်နှင့်ရော ခြေနှင့်ပါ ဖက်ထားမိသည်သာမက တင်ပါးများကိုလည်း အတင်းကော့ပေး ထားမိရပါ၏။
သူ့သုတ်ရည်တွေကလည်း တော်တော်နှင့် မကုန်နိုင်ပါ။ လွန်ခဲ့သည့် ၁၅နှစ်ကတည်းက ခင့်အတွက်စုထားခဲ့လေသလားဟု အောက်မေ့ရလောက်အောင်ပင် ပန်းလို့မဆုံးဖြစ်နေသည်မို့ ခင့်မှာလည်းအကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေမိပါတော့၏။
.................................................................................................................................................................
အခန်း ( ၉ )
“ ကို့ကို ခင်အရမ်းချစ်သွားပြီကွယ်...”
“ ကိုလည်း ခင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ...”
“ ဟုတ်ရဲ့လား ကိုရာ၊ ခင်က ကလေးအမေ အဖွားကြီးဖြစ်နေပြီလေ...”
“ ကလေးအမေအဖွားကြီးက ဘာတွေလုပ်ထားမှန်းမှမသိတာ။ နစ်ပယ်(လ်)တွေဆိုလည်းပန်းရောင်ထလို့၊ ဗာ(လ်)ဗာကလည်း စိုး တိုက်(တ်)”
အဲလိုတွေပြောတော့လည်း ခင်ရှက်သလိုလိုပင်။ သူပြောတာက ခင့်နို့သီးလေးတွေက ပန်းရောင်တဲ့၊
ခင့် ဟို... အခေါင်းက လည်း သိပ်ကြပ်တာပဲတဲ့။
“ နောက်ပြီးတော့ ခင့်ကို ကိုယ်က ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅ နှစ်ကတည်းက ချစ်ခဲ့တာလေ...”
“ ယုံပါတယ် ကိုရယ်...”
ခင် သက်ပြင်းချမိရ၏။
“ ခင်တို့နှစ်ယောက်တော့ ဒုက္ခပဲနော်...”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ...”
“ ကံ ၅ ပါးမှာ တပါးပျက်သွားပြီလေ...”
“ ဘာလဲ၊ ကာမေသုမိစ္ဆာစာရလား...”
“ ဒါပေါ့ ကိုရယ်...”
“ ခင်ရယ်၊ အားလုံး ဖြစ်ခဲ့ကြပြီ။ ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေလျှောက်တွေးနေမှာလဲ...။ ဘဝမှာ ဖြစ်ချိန်တန်ရင်ဖြစ်မှာ၊ ပျက်ချိန် တန် ပျက်မှာပေါ့...၊ ဒါကို စိတ်အလေးမခံပါနဲ့... နော်...”
“ ကိုကတော့နော်... ခင်ချစ်ပါတယ်ဆိုမှ ပိုချစ်အောင် နည်းမျိုးစုံလုပ်နေတော့တာပဲ...”
“ ဘာလဲ ခင်ရဲ့...”
“ ကို့စကားကိုလည်း ခင်ချစ်သွားလို့ပြောတာ...။ ခင့်ကို သိပ်စွဲလန်းအောင်မလုပ်နဲ့နော်၊ တော်ကြာခင်က ကိုယ့်ကိုမခွဲနိုင်တော့ ပါဘူးဆိုမှ ကို ပြေးပေါက်မှားနေလိမ့်မယ်...”
သူက ခင့်ပါးကို ဖိဖိလေး နမ်းလိုက်၏။ ခင့်ရင်မှာ တသိမ့်သိမ့်ကြည်နူးရပြန်၏။ ကာမကိစ္စပြီးသွားလျှင်ချက်ချင်းလိုပင် တရှူးရှူးအိပ်မောကျသွားတတ်သော လင်တော်မောင်ကို ဖျတ်ခနဲ သတိရလိုက်မိသေး၏။
“ ကို့ကို မေးရဦးမယ်...”
“ မေး...”
“ ကို မိန်းမတွေအကြောကို ဘာလို့ အဲလောက်တောင်သိတာလဲဟင်...”
“ ဘာတွေသိနေလို့လဲ ခင်ရဲ့...”
“ ကိုက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ။ ဥပမာ ကိုရာ၊ ဂျီစပေါ့ကို ကိုဘယ်လိုလုပ်သိနေတာလဲ”
“ ဒါလား...၊ ခင်ကရော ဘယ်လိုသိလဲ...”
ခင် ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်မိရ၏။
“ ကိုက ခင့်ကို ဆရာမကြီးလို့ ထင်နေပြီနဲ့တူတယ်။ ခင်က စာအုပ်တွေ အရမ်းဖတ်တော့ စာအုပ်တွေထဲမှာ ဖတ်ဘူးတာပေါ့...။ ခင်ထင်တယ်၊ ခင့်အကိုတွေက ဆရာဝန်တွေဆိုတော့ သူတို့ရဲ့ အနာတော်မီ စာအုပ်ထဲမှာ ငယ်ငယ်က ဖတ်ဘူးတာလားမသိဘူး။”
“ ကိုလည်း ခင့်လိုပါပဲ။ စာအုပ်တွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးတာ။ နောက်ပြီးတော့ လက်တွေ့စမ်းကြည့်တာပဲ...”
“ ခင်တော့ ဖတ်ရုံပဲ ဖတ်ဘူးတာ၊ လက်တွေ့ကတော့ ကိုနဲ့တွေ့မှ သိတော့တာ...။နောက်တခုရှိသေးတယ် ကိုရဲ့...။ ကို့ကို ပြောပြရင် ကိုယုံပါ့မလားမသိဘူး။ ခင်လေ... ကို ခင့်အောက်ပိုင်းကို နမ်းပေးတော့ အရမ်းအားနာတာပဲ။ ဗီဒီယိုတွေထဲမှာတော့ ကြည့် ဘူးတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်ဗမာယောက်ျားတွေ လုပ်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ထားတာ။ ကိုနမ်းပေးတော့ ခင့်ရင်ထဲမှာ အရမ်းလည်း ကြည်နူးတယ်၊ အရမ်းလည်း အားနာတာပဲ...”
“ ခင်ကလည်းကွာ... ကိုယ်က ခင့်ကိုအရမ်းချစ်လို့ပဲဟာ...”
“ ယုံပါတယ်ကိုရယ်...။ ခင်လည်း ကို့ကို နမ်းပေးတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ၊ ကို့အတွက်အဆင်မှပြေရဲ့လားမသိဘူး။ ခင့်ဘဝမှာ ယောက်ျားတယောက်ရဲ့အဲဒီ့နေရာကို နမ်းဖို့မဆိုထားနဲ့ လက်နဲ့တောင် မကိုင်ဖူးဘူးဆိုရင် ကိုယုံမလား...”
“ တကယ်...”
“ ဟုတ်တယ်ကိုရဲ့...၊ ကိုနဲ့ကျမှ ခင်လည်း ဘာတွေဖြစ်ကုန်မှန်းမသိဘူး၊ ရှက်တာလည်း မရှိတော့၊ကြောက်တာလည်းမရှိတော့ ဘူး။ ခင့်ကိုတော့ ကို တော်တော်အထင်သေးသွားမှာပဲနော်...”
“ ကြံကြံဖန်ဖန်ခင်ရယ်၊ ဘာလို့အထင်သေးရမှာလဲ။ ခင်ပြောသလိုပဲ အခုလိုသိရတော့ပိုတောင်ကြည်နူးသေးတယ်။ ဒါနဲ့နေပါဦး။ ခင်က ဆက်စ် ဗီဒီယိုတွေကြည့်ဖူးတယ်လား...”
ခင်ရယ်လိုက်ပြန်၏။
“ ကြည့်ဖူးတာပေါ့ ကိုရဲ့။ ခင့်မှာ ဗရုတ်သူငယ်ချင်းတယောက်ရှိတယ်၊ လွင်မာတဲ့..။ အဲဒီ့ကောင်ကသိပ်ကဲတာ။ သူ့ဆီမှာ အဲလို အခွေတွေ အများကြီးပဲ။ သူ့အိမ်သွားလည်တဲ့အခါဆို ခင်တို့ကိုပြတော့တာပဲ...။ မကြည့်ချင်ဘူးပြောလည်း မရဘူး...။ ကိုကတော့ ယောက်ျားလေးဆိုတော့ခင့်ထက်တောင် ကြည့်ဖူးမှာပေါ့နော်...”
“ ဒါပေါ့ ခင်ရဲ့...”
ခင် ခဏငြိမ်နေ၏။ သူက ပက်လက်အနေအထားဖြင့် ခင့်ကို ဘယ်လက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ထားသလိုခင်က သူ့ဘက်သို့စောင်းကာ သူ့ကို ဖက်လည်းဖက် ခွလည်းခွထားလေ၏။
.................................................................................................................................................
အခန်း (၁၀)
ညားခါစ ဇနီးမောင်နှံလိုပင် ဖြစ်၏။တယောက်ကိုတယောက် ယုယုယယပိုက်ထွေးရင်း အိပ်မောကျသွားခဲ့ကြသလို မနက်လင်း၍နိုးလာတော့လည်း တယောက်ကို တယောက် ပိုက်ထွေးထားဆဲဖြစ်၏။သူက အရင်နိုးနေသည်ထင်၏။ ခင်နိုးလာပြီးမျက်လုံးဖွင့်လိုက်သောအခါခင့်မျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသောသူ့ကိုမြင်ရ၏။ စောင်ထူထူအောက်တွင်တယောက်နှင့်တယောက် ဖက်ထားရသည်မှာ ဇိမ်ရှိလှသလိုပင်။
ခင်တခါမှ မလုပ်ဖူးသောအလုပ်တခုဖြစ်သည့် ဝတ်လစ်စလစ်အိပ်ခြင်းကိုလည်း သူနှင့်မှလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါ၏။ နှစ်ယောက်စလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းအနေအထားဖြင့် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ကြရာနိုးလာတော့လည်း တယောက်အသား တယောက် ထိလျက်အနေအထား ဖြစ်သဖြင့် ပိုပြီးနွေးထွေးနေ၏။
သူက ခင့်နှုတ်ခမ်းကို နမ်းပြီး မင်္ဂလာနံနက်ခင်းဟု န၍တ်ဆက်၏။ ထိုအနမ်းသည်ထိုနေ့တနေ့တာအတွက် ညားခါစသူတို့ နှစ်ဦးအား လင်မယားကိစ္စများဆောင်ရွက်ဖြစ်စေရန် လှုံ့ဆော်သောအနမ်းလည်းဖြစ်၏။
တနေကုန်အခန်းအောင်းကြ၏။ နံနက်စာနှင့် နေ့လည်စာကို အခန်းသို့ပင် မှာယူစားသောက်ကြ၏။ခင့်ကိုယ်မှာ အဝတ် မကပ်ဘဲ အကြာဆုံးနေဖူးခြင်းလည်းဖြစ်၏။မနက်စာနှင့် နေ့လည်စာလာပို့ချိန်တွင်သူကခါးကို မွေးပွမျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ပတ်ကာ ထွက်ယူ၏။ ခင်က အိပ်ခန်းတွင်းမှာ ဒီတိုင်းကျန်ရစ်၏။
ခင့်ကိုယ်မှာ အဝတ်မကပ်ဘဲ အကြာဆုံးနေခြင်းဖြစ်သလို ကာမစပ်ယှက်မ၍ကို ခံယူရာတွင်လည်းအကြာဆုံးပင်ဖြစ်ပါ၏။ မနက်မိုးလင်း မျက်စိနှစ်လုံးပွင့်ပြီး န၍တ်ဆက်အနမ်းမှာကတည်းက ခင့်မှာ တချီပြီးရ၏။ထို့နောက် မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်ပြီး ရေချိုး ကြပြန်တော့ ရေချိုးကန်ထဲမှာစပ်ယှက်ပြန်သေး၏။ ထိုမှနှစ်ယောက်သား အိပ်ရာပေါ် ပြန်ရောက်လာကြကာစပ်ယှက်ဖြစ်ပြန်၏။
အရှိန်တက်လာခိုက်မှာ ပြင်းပြင်းထန်ထန်၊ ထို့နောက် ယုယုယယညင်ညင်သာသာ၊ ထို့နောက်ပြင်းပြင်းထန်ထန်။ သူကလည်း နည်းပေါင်းစုံကို သုံး၏။ ခင့်ကိုယ်ကို ခေါင်းမှ ခြေဖျားအထိ သူနမ်းသလို သူ့ကိုလည်း ခင်က ထိုအတိုင်း နမ်းဖြစ်၏။ နေ့လည်စာ စား ချိန် ရောက်သောအခါ ခင် သုံးချီပြီးနေခဲ့ပြီ။
သူကမူ ပြီးအောင်မလုပ်သေး။ အတော်လည်း ထိန်းနိုင်သော ကိုပင်ဖြစ်ပါ၏။ သူ့နည်းပေါင်းစုံထဲတွင် ခင်အနှစ်သက်ဆုံးပုံစံမှာ ခင့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကွေးလျက်ထောင်ထားခိုင်းကာ သူက ခင်နှင့်ထောင့်မှန်ကျအနေအထားမှာနေပြီး ထိုးသွင်းသောနည်းဖြစ်၏။
သူကဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့် ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲထိုး ဆောင့်ပေးခြင်းဖြစ်၏။ ခင်ကပက်လက်၊ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲသို့သူ့တံဆာကို ဒူးထောက်ကာသွင်းပြီးနောက် သူက ခင့်ညာဘက်ခြမ်းသို့ ဘေးတိုက်လှဲချလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
ထို့ကြောင့် တယောက်ကိုတယောက် နမ်းရ၍ပ်ရန်၊ ပွေ့ဖက်ရန် မဖြစ်နိုင်တော့သော်လည်း လက်ချင်းဆုပ်ထားလို့ရသည်၊ သူက ခင့်နို့များကို လှမ်းပြီးဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ကစားနိုင်၏။ ခင့်အစိလေးကိုလက်နှင့်လှမ်းကစားနိုင်၏။ အကောင်းဆုံးမှာ အဝင်အထွက်ဖြစ်၏။
ထိုနည်းမှာ ကော့ထိုးသော နည်းပြီးလျှင် ခင်အကြိုက်ဆုံးဖြစ်၏။ ကော့ထိုးသောနည်းမှာတော့ခင့်ဂျီစပေါ့ကို မိမိရရထိ သဖြင့် ခင်သဘောကျ၏။
အားအရဆုံးမှာတော့ ခင့်ကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းကာ သူကနောက်မှသွင်းထားလျက်ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက် ကပ်ညှောင့်သော နည်းပင်ဖြစ်၏။ဒုတိယ အားအအရဆုံးကတော့ သူကဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ အားပါးတရထိုးဆောင့်ချက်များပင်ဖြစ် ပါ၏။မည်သည့်နည်းနှင့်ဖြစ်စေ၊ ခင့်အတွက်ကတော့ ကောင်းနေသည်ချည်းပင်။
သူ့လိင်တံတင်မကသူ့လျှာကပါ ခင့်ကို အရသာစုံ ပေးနိုင်လွန်းပါ၏။ ခင်လည်း အားကျမခံပင် အင်္ဂါဇာတ်နှင့်တင်မကဘဲ နှုတ်ခမ်းများလျှာများဖြင့်ပါ သူ့လိင်တံကို အရသာများပြန်ပေး ဖြစ်ခဲ့ပါ၏။အစာစားတော့ရော၊ စားပြီးလို့ ခဏတဖြုတ်နားတော့ရော တယောက်ကိုတယောက် ဖက်လျက်သာ။ဝတ်လစ်စလစ် အနေ အထားဖြင့်သာ။
ပြီးရင်တော့ ကို့ရဲ့ မဆုံးနိုင်သော အနမ်းရှည်မှ အစပြုကာခင်တယောက် ကာမဂုဏ်အာရုံကို အပြည့်အဝခံစားရပြန် လေ၏။ ထူးခြားသည်မှာ နာရီပေါင်းများစွာ စပ်ယှက်နေကြသည်ဖြစ်လည်း တယောက်ကိုတယောက်ညည်းငွေ့သည်မရှိ၊ ဝသည် မရှိ၊ အားရသည်မရှိအောင်ဖြစ်နေကြခြင်းသာဖြစ်၏။ ကြိမ်ဖန်များလာလေလေ၊တယောက်နှင့်တယောက်အပေးအယူမျှလာလေလေ၊ ပိုပြီး အရသာတွေ့လေလေ၊ တယောက်ကိုတယောက် ပိုပြီးတပ်မက်လာလေလေသာဖြစ်၏။
ညစာကိုတော့ အပြင်ထွက်စားဖြစ်ကြ၏။ မနေ့ကဆိုင်လေးမှာ ကဗျာဆန်ဆန်၊ဖယောင်းတိုင်မီးလေးနှင့် နွေးနွေးထွေးထွေး။ ခင်ကြိုက်သော ဝိုင်အဖြူအေးအေးနှင့်။ ဆိုင်သို့ အသွားရော၊အပြန်မှာပါ သူ့ကိုတွယ်မှီရင်း၊ လက်ချင်းတွဲရင်းလမ်းလျှောက်ရသော အရသာကို ခင်ခံစားရ၏။ညစာစားရင်းနှင့် ခင် သူ့ကို ပြောဖြစ်သော စကားတခွန်းရှိသေး၏။
“ အိုင်(မ်) ဂက်တင်း ဟန်နီ...”
လို့ပင်။ မြန်မာလိုဆိုရင်တော့ ခင့်ရာဂစိတ်တွေ ကြွကလာပြန်ပြီဟု ပြောလိုက်မိခြင်းပင်ဖြစ်၏။ သူကလည်း ခင့် လိုပါပဲ ဟု ပြန်ပြောကာ ခင့်လက်ကလေးကို ဆွဲယူပြီးသူ့ပေါင်ပေါ်သို့ အသာတင်ပေး၏။ ခင်စမ်းကြည့်လိုက်တော့ အဟုတ်ပင်၊ သူ့လိင်တံကြီးက မာနေပြန်၏။ခင့်ရင်မှာ အရမ်းကြည်နူးရ၏။ တနေကုန် စပ်ယှက်ခဲ့တာတောင် သူဆန္ဒရှိနေတုန်းဆိုသောအသိကြောင့်ဖြစ်၏။
“ အိုင်(မ်) အောလ်စိုး ဒရစ်ပင်း ဝက်(တ်)”
ဟု ခင်သူ့ကို ပြန်ပြောလိုက်မိရသေး၏။ ခင်လည်း ကို့လိုပဲရွှဲရွှဲစိုနေပါပြီရှင်ဟု ပြော လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်ပါ၏။ မြန်မာလို ပြောရအောင်တော့ ခင့်န၍တ်က မရဲလှပါ။ထို့ကြောင့် ညစာကို ခပ်လောလောစားသောက်ခဲ့ကြပြီး အခန်းသို့ မြန်မြန်ပင်ပြန်ခဲ့ကြပြန်၏။ထို့နောက်တွင်ကား ခင်တို့၏မဆုံးနိုင်သော ချစ်ပွဲကြီးပင်ဖြစ်ပါ၏။
..................................................................
နောက်တည
ဆုံခွင့်မရှိတော့သည် ကိုနှစ်ယောက်လုံးက သိနေကြသဖြင့် အိပ်ဖို့ကို မစဉ်းစားဖြစ်ကြတော့။ ချစ်ပြီးရင်းချစ်ဖို့သာ အားသန်နေကြ၏။ ကိုမြင့်နိုင်က ထုံးစံအတိုင်း ညဖက်တွင် ဖုန်းဆက်၏။ သူက ထုံးစံအတိုင်း ကိုမြင့်နိုင်နှင့်ခင်ဖုန်းပြောနေတုန်းမှာ ခင့်ကို နောက်ကနေ စပ်ယှက်နေသေး၏။ ဒီတခါမှာတော့ ခင် ရဲသွားပြီ။ ကိုမြင့်နိုင်နှင့်စကားပြော လုံးလုံးမပျက်ဘဲ သူပေးနေသော အရသာကိုခံယူလိုက်နိုင်သလို သူ့စည်းချက်နှင့်ညီအောင်လည်း ခင့် တင်ပါးကို ဝိုက်ကာ၊ ပင့်ကာနှင့်ကုန်းပေးလိုက်နိုင်ခဲ့ပါ၏။
ညနှစ်နာရီသာသာတွင်တော့ ခင် မောလှပြီမို့ မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွား၏။ သူလည်း အိပ်ပျော်သွားပါ၏။ ၄ နာရီ ၁၀ မိနစ် ခန့်တွင် ခင်နိုးလာ၏။ ဝိုင်ကြောင့်ရင်ပူပြီးနိုးလာခြင်းဖြစ်၏။ ရေထ သောက်ရန် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ အထွက်တွင် သူလည်း ဖျတ်ခနဲနိုးလာ၏။ ရေကိုတဝသောက်ကြ၊ ဆီးသွားကြပြီးသည့်နောက်တွင်ကား မတိုင်ပင် ထားဘဲနှင့် စိတ်ဇောသန်သန်စပ်ယှက်ဖြစ်ကြပြန်၏။
လေယာဉ်ချိန်က မနက်၁၀နာရီ။ ၉ နာရီ ကွင်းအရောက်ပေါ့။ ခင်တို့နှစ်ယောက်မနက်စာပင်မစားဖြစ်တော့ချေ။ ၄ နာရီလုံးလုံး မနားတမ်း စပ်ယှက်နေဖြစ်ကြ၏။ ခင်က အားမရနိုင်သလိုသူလည်း အားမရနိုင်ဟန်မတူပါ။ ၇ နာရီခွဲသောအခါတွင်မူ ခင်သူ့ကို သတိ ပေးရပြီ။ ထိုအခါကျမှ သူကပွဲသိမ်းဖို့ကြိုးစားတော့၏။
အဲတော့လည်း ခင့်မှာ ဖတ်ဖတ်မောရပြန်၏။ သူ့ကော့ထိုးနည်းကို အသုံးပြုကာ ခင့်ကိုပေါက်ကွဲပွင့်ထွက်အောင်ပြီးစေခြင်း ဖြစ်သလို သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ၂၄ နာရီကြာ မပြီးအောင်ထိန်းကာ စုဆောင်းထားသည်များကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲ အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်း နှင့်အမြောက်အများပန်းထုတ်ပေးလေတော့၏။၈ နာရီလောက်ကျတော့မှ ကမန်းကတန်းရေချိုးအဝတ်လဲကြ။ သူကလည်း အခန်းပြန် ပစ္စည်းသိမ်း၊ခင်လည်း ပစ္စည်းသိမ်းကာ အငှားယာဉ်ပေါ်ရောက်တော့ ၈ နာရီ ၄၅ မိနစ်ပင်ရှိနေလေပြီ။
လေဆိပ်မှာလည်း မြန်မာတယောက်မှမရှိသဖြင့် ခင်နှင့်သူမှာ တယောက်ကိုတယောက်ပွေ့ဖက်ထားမြဲ။လေယာဉ်ပေါ်မှာ လည်း နမ်းကြမြဲ။ တွတ်ထိုးကြမြဲ။ဘန်ကောက်ရောက်တော့မှ ကိုယ်ရှိန်သပ်ကြရ၏။ ဘန်ကောက်မှာတော့ မြန်မာတွေ များသဖြင့်အသိက တွေ့ချင်တွေ့နေနိုင် သည်မို့ တယောက်နှင့်တယောက် မျက်လုံးနှင့်မှလွဲပြီး မချစ်နိုင်ကြ။
ကံကောင်းချင်တော့ ရန်ကုန်အပြန် ထိုင်းလေယာဉ်မှာကျတော့ သူရော၊ ခင်ပါ ပထမတန်းက စီးနင်းလိုက်ပါကြသည်မို့ ထို အတန်းမှာ တခြားမြန်မာခရီးသည် တယောက်မှ မတွေ့ရပေ။ နိုင်ငံခြားသားပင်နှစ်ဦးသာပါသည်မို့ ခင်နှင့်သူတို့ တွတ်ထိုးနိုင်၊ နမ်း နိုင်ကြသေး၏။
နာရီဝက်သာသာကြာသော ထိုခရီးစဉ်က နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် မြန်ဆန်လွန်းလှ၏။သေချာသည်ကတော့ ရန်ကုန်ရောက်လျှင် ခွဲကြရဦးမည်၊ လွမ်းကြရဦးမည်သာဖြစ်၏။ သို့သော် လင်တော်မောင်က အမေရိက မှ တော်တော်နှင့် ပြန်ရောက်ဦးမည် မဟုတ်သည့် အတူတူ ခင်သူနှင့်တွေ့ခွင့်ရအောင် အားထုတ်မိဦးမည်လည်း ဖြစ်နေပါတော့၏။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
