လက်နှစ်ဖက်နဲ့ လမ်းလျှောက်မယ် (စ/ဆုံး)

လက်နှစ်ဖက်နဲ့ လမ်းလျှောက်မယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

အချိန်က ည (၁၁)နာရီ ရှိပေပြီ။ ဆယ်နာရီလောက်ကတည်းက တဖြေးဖြေးစဲသွားသော မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲသို့လာရောက်ကြသည့် ပရိသတ်များနှင့် သူတို့၏ ကားကြီးကားငယ် အသွယ်သွယ်တို့သည် တဦးတလေ တစီးတလေမျှပင် မရှိကြတော့ပဲ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ပစ္စည်းများလိုက်လံသိမ်းဆည်းနေကြသော အလုပ်သမားသုံးလေးယောက်သာရှိတော့သည်။

ထို့အပြင် ဥရောပပုံစံနှစ်ထပ်တိုက်ကြီးထဲတွင်လည်း အိမ်သူအိမ်သားနှစ်ယောက်သုံးယောက်တို့သည် ပစ္စည်းများသိမ်းပြီးကြသည်နှင့် အိပ်ယာဝင်ကြရန်ပြင်ဆင်နေကြပေပြီ။မေစိုးသည် သူမ၏ဖိနပ်လေးကို ချွတ်၍ ပါကေးခင်းပေါ်တွင် ခင်းထားသော နီညိုရောင်ကော်ဇောပေါ်သို့ လှမ်းအတက်မှာပင် သူမ၏အကြည့်က အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲသို့ ရောက်သွားသည်။

သတို့သားနှင့် သတို့သမီးတို့သည် အန်တီကြီးကို ကန်တော့နေကြသည်။ မေစိုးသည် လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းကို ရုတ်၍ အသာရပ်နေလိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် မင်္ဂလာမောင်နှံတို့သည် အန်တီကြီး၏ ရှေ့မှထ၍ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ကြသည်။ မျက်လွှာလေးချ၍ ငုံ့ထားသော သတို့သမီးဖြစ်သူ၏ ပါးပြင်လေးမှာ နီမြန်းနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် မေစိုးရပ်နေရာနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဧည့်ခန်း၏ အခြားတဘက်ရှိ အပေါ် ထပ်သို့တက်သည့် လှေကားကြီးဆီသို့ ယှဉ်တွဲသတို့သမီးသည် လျှောက်လှမ်းသွားနေကြသည်။

သတို့သား၏ ဘေးမှကပ်ရက် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လိုက်ပါသွားသော ညီမငယ် နုငယ်စိုး၏ နောက်ကျောကို မေစိုးသည် ဂရုတစိုက်ဖြင့် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒီနှစ်ထဲတွင် နုငယ် အတော်ကိုထွားလာသည်။ အသက်(၁၈)နှစ်သာရှိသေးသော နုငယ်၏ ကိုယ်လုံးမှာ မေစိုး ကိုယ်လုံးနှင့် တန်းတူလောက်ပင်ဖြစ်နေချေပြီ။

စောစောကတည်းက တလှပ်လှပ်ဖြစ်ချင်နေသော မေစိုး၏ နှလုံးသားသည် သိသိသာသာသာပင် တဒိန်းဒိန်းခုန် လာခဲ့ရချေပြီ။ သူမ၏ မျက်စိရှေ့မှာပင် သူတို့နှစ်ယောက်သည် လှေခါးထစ်များကို တထစ်ချင်း နင်းလို့ တက်သွားကြပေပြီ။

" အန်တီကြီးတော့ အိပ်တော့မယ် သမီး.. သမီးလဲ သိပ်ပြီး ညည့်နက်မခံနဲ့အုံး..   "

ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသော အန်တီကြီး၏ အသံကြောင့် မေစိုးတယောက် ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားရာက အန်တီကြီးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပြီးမှ..

" ဟုတ်ကဲ့   "လို့ သူမပြောလိုက်မိသည်။ အန်တီကြီးကတော့ သူမ၏ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ဝင်သွားခဲ့ချေပြီ။ မေစိုးလည်း ဆက်လျှောက်ကာ မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ဝင်ခဲ့သည်။

မီးဖိုဆောင်ထဲတွင်တော့ ဒရိုင်ဘာ ဖိုးခင်နှင့် သူ၏ညီမ မိသင်း၊ ဖိုးခင်၏မိန်းမ စိန်စိန်တို့ ပစ္စည်းတွေ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းနေသည်မှာ ပြီးလုနေပြီကို တွေ့ရသည်။ သူတို့ကို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ..

" ကဲ.. ကိုဖိုးခင်တို့ လက်စသတ်လိုက်တော့.. ကျန်တာတွေ မနက်မှ လုပ်တော့ ညည့်နက်လှပြီ.. "

" ဟုတ်ကဲ့.. မမလေး.. "

ပြောပြီးသည်နှင့် မေစိုးသည် သူမ၏ အိပ်ခန်းရှိရာသို့သွားကာ အထဲရောက်လျှင် အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်၍ အညိုရင့်ရောင်အခံပေါ်တွင် အဖြူပွင့်လေးတွေပါသော ရှန်ထမီပါးလေးကို ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ရင်ညွန့်ထက်မှ ဘရာစီယာပါး အနက်ရောင်လေးကို ခွာ၍ ရှပ်အင်္ကျီလက်တိုလေးကို တထပ်တည်းဝတ်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းအပြင်ဖက်သို့ ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။

သူမသည် အိမ်ရှေ့သို့ လှမ်းထွက်လိုက်ပြီး အိမ်အပြင်သို့ ရောက်သည်နှင့် အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးကို ဆွဲပိတ်ပြီး အသင့်ချိတ်ထားသော ဆိုးလက်သော့ဖြင့်ခတ်လိုက်ကာ သော့တံကို ရှေ့နားတွင်ရှိသော ပန်းအိုးထဲသို့ထည့်ပြီး မေစိုးသည် အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

မေစိုးတို့တွင် မိဘနှစ်ပါးစလုံးမရှိကြတော့။ မိခင်၏ အစ်မကြီးဖြစ်သူ အန်တီကြီးကသာ သူမတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်လာခဲ့သည်။ မိဘများချန်ထားရစ်ခဲ့သော ပစ္စည်းဥစ္စာများနှင့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို စောင့်ရှောက်ကာ အန်တီကြီးသည် မေစိုးတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက် ပညာလည်းသင်၊ ပျိုးထောင်၍လည်း ပေးခဲ့သည်။

ထိုသို့သော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို အန်တီကြီး သူငယ်ချင်း၏ သားဖြစ်သူ ညွန့်ရွှေမောင်က ဦးစီးလုပ်ကိုင်ပေးခဲ့သည်။ ညွန့်ရွှေမောင်ကြောင့်လည်း သူမတို့၏ လုပ်ငန်းများ သိသိသာသာ တိုးတက်အောင်မြင်လာခဲ့ရသည်။ အခုတော့ ညွန့်ရွှေမောင်သည် အသက်(၃၂)နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း တဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် နုငယ်စိုး၏ သတို့သားဖြစ်နေချေပြီ။

အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲရောက်တော့ မေစိုးသည် အိမ်နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ သစ်သားတန်းလျားလေးပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မျက်နှာလေးမော့၍ နှစ်ထပ်တိုက်ကြီး၏ အပေါ်ထပ်သို့ လှမ်းကြည့်မိသည်။ အပေါ်ထပ် တထပ်လုံးမှောင်နေသော်လည်း အိမ်ရှေ့ဘက်ခြမ်းရှိ ဒေါင့်ခန်းလေးတခန်းသာ မီးလင်းလျှက်ရှိသည်ကို တွေ့ရသည်။ မေစိုးသည် သူမ၏အကြည့်တွေကို ထိုနေရာမှ ဖယ်ခွာလိုက်ရင်း မျက်နှာလေးကို ငုံ့လိုက်သည်။ မျက်လုံးအိမ်လေးများထဲတွင်တော့ မျက်ရည်တို့ သိသိသာသာ ရစ်ဝဲ၍ နေရပါတော့သည်။

..........................................................................................................................

အပေါ်ထပ်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်ပြီးသည့် အချိန်မှာပင် နုငယ်၏လက်ဖျား ခြေဖျားလေးများသည် အေးစက်စပြုလာသည်။ လှေခါးထိပ်မှ တလှမ်းမျှသာ လှမ်းရသေးသည်။ ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်က နုငယ်၏ခါးလေးကို ရစ်ပတ်လို့လာသည်။ ခါးလေးတဝိုက် ကြက်သီးလေးများ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။

နုငယ်စိုးနှင့် ညွန့်ရွှေမောင်တို့သည် သမီးရည်းစားများလည်း မဟုတ်ကြပါ။ အချိန်တော်တော်ကြာကြာ ကပင် ညွန့်ရွှေမောင်သည် နုငယ်တို့အိမ်သို့ အဝင်အထွက်ရှိနေသည်ဖြစ်ရာ ဆွေမျိုးသားချင်းများပမာ ရင်းနှီးနေခဲ့တာတော့ မှန်ပါသည်။ ပြီးတော့ နုငယ်စိုးသည် သူမ၏လက်ဖျားလေးကိုပင် ညွန့်ရွှေမောင် သာမက ဘယ်ယောကျာ်းမျှကိုင်တာ ခံခဲ့ဘူးသည်မဟုတ်ရာ ယင်ဖိုပင် မသန်းဖူးသူဟုပင်ဆိုရမည်။ အပျိုစင်စစ်စစ်လေးဖြစ်သည်။

သားချင်းတွေလို ရင်းရင်းနှီးနှီးနေခဲ့ကြရာမှ ညွန့်ရွှေမောင်က ဘယ်လိုဖြစ်လာသည်မသိ။ လွန်ခဲ့သော တလလောက်က နုငယ်ကို မေတ္တာရှိ၍ လက်ထပ်ခွင့်ပြုပါရန် အန်တီကြီးကို နားပူနားဆာလုပ်လာသည်။ နုငယ်စိုးတို့၏ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများတွင် ညွန့်ရွှေမောင်က မရှိမဖြစ်မို့ အန်တီကြီးမှာ ဒီလိုမှဖြစ်ပါ့မလားဟု ကြိုတွေးကာ စိတ်ပူနေရာမှ ညွန့်ရွှေမောင်က နုငယ်စိုးကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းလာတော့ စိတ်ဒုံးဒုံးချ၍ ကျေနပ်မိခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ အန်တီကြီးထင်ထားသည်က ညွန့်ရွှေမောင်ကို အကြီးမမေစိုးနှင့် ထင်ထားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က အတွဲများသည်။ ဒါ့အပြင် ငယ်ရာမှထွားလာသူပီပီ မေစိုးနှင့် ညွန့်ရွှေမောင်တို့ သမီးရည်းစားဖြစ်နေလောက်ပြီဟု အကဲခတ်မိသည်။

ဒါပေမဲ့လည်း ခုတော့ ညွန့်ရွှေမောင်က နုငယ်စိုးတဲ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အန်တီကြီးတယောက် နုငယ်ကို နားချရပါပြီ။ နုငယ်ကလဲ လိမ္မာသည်။ သိပ်ပြီးနားမချလိုက်ရ။ အန်တီကြီးသဘောကျ ခေါင်းညိတ်ခဲ့သည်။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းမှုပင် မလုပ်တော့ပဲ တခါတည်း လက်ထပ်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မင်္ဂလာအိပ်ယာခန်းနားပြင်ဆင်ထားသော အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး၏အဝ အရောက်တွင်တော့ နုငယ်စိုးတယောက် ခြေထောက်လေးကို ခြေစုံရပ်ပြီး အထဲသို့ကြည့်လိုက်မိသည်။ တောင့်တင်းသစ်လွင်လှသော ကုတင်ကြီးနှင့်အတူ ထူထဲလှသော မွေ့ယာကြီးတို့ဖြင့် ပြင်ဆင်ထားသော အိပ်ယာအခန်းအနားအစုံတို့သည် မကြာမှီအချိန်လေးအတွင်း နုငယ်၏ အပျိုရည်လေးကို ပေးဆပ်ကာ ထိုးဖောက်ခံရတော့မည်ကို ကြိုတင်ပြောပြနေသယောင်ပင်။ 

နုငယ်သည် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်ရင်း ခပ်တွေတွေလေး ရပ်နေမိစဉ်ပင် သူမ၏ နားသယ်စပ်လေးဆီသို့ ညွန့်ရွှေမောင်၏အနမ်းက ကျရောက်လို့လာသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ခါးလေးပေါ်တွင် ဖက်ထားသော လက်ဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်ယူလာသည်။ အတွင်းရောက်တော့မှ ညွန့်ရွှေမောင်က သူ့လက်ကိုဖယ်ကာ အိပ်ခန်းတံခါးကို သွား ပိတ်နေသည်။

မကြုံမဖြစ် ကြုံရတော့မည်ဖြစ်သည့်မို့ နုငယ်သည် ရပ်နေရာမှ အခန်းတွင်းရှိ မှန်တင်ခုံရှေ့သို့သွားကာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို ထပ်မံခြယ်မှုန်းနေမိသည်။

တံခါးပိတ်ပြီးသွားသော ညွန့်ရွှေမောင်က သူမကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကုတင်ခြေရင်းရှိ ဘီဒိုကို ဖွင့်ကာ အဝတ်အစားလဲနေသည်ကို နုငယ်က မှန်ထဲမှတဆင့် ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်တွေ့နေရသည်။

သူ အဝတ်အစားလဲပြီး၍ ဘီဒိုရှေ့မှ အခွာတွင်တော့ နုငယ်က မှန်တင်ခုံရှေ့မှထလိုက်စဉ်မှာပင် သူက အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်၍ ထွက်သွားသည်။ အပေါ်ထပ်တွင်ပင်ရှိသော သန့်စင်ခန်းသို့သွားခြင်းဖြစ်ပေမည်။

သူထွက်သွားတော့မှ နုငယ်သည် အဝတ်အစားလေးတွေချွတ်ကာ ထမီလေးတထည်ကို ယူ၍ ရင်လျားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နုငယ်သည် ဘီဒိုထဲမှ ညဝတ်အင်္ကျီလေးတထည်ကို ဝတ်၍ မှန်တင်ခုံရှေ့သို့ ပြန်အလာတွင် အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်လာသော ညွန့်ရွှေမောင်နှင့် ဆုံမိကြတော့သည်။ သူသည် တံခါးပေါက်ဘေးရှိ မီးခလုတ်ကိုပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ညအိပ်မီး အပြာလေးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ 

ပြီးတော့ ညွန့်ရွှေမောင်က သူမကို ဆက်၍လျှောက်လှမ်းခွင့် မပေးတော့ဘဲ ကုတင်ကြီးရှိရာသို့ လက်တဖက်ကို အသာလေးဆွဲခေါ်လို့လာသည်။ ကုတင်ဘေးရောက်သည်နှင့် နုငယ်စိုးသည် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွှဲဝင် ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေသော သူမကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်သို့ လဲှချကာ မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်၍သာ ထားလိုက်သည်။

.....................................................

ညွန့်ရွှေမောင်သည် တဖြည်းဖြည်း ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လေးကျသွားသော နုငယ်စိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုကြည့်ရင်း လဲဝတ်ပြီးတာ မကြာသေးသော ကြယ်သီးနှစ်လုံးသာ တပ်ထားရသေးသည့် သူ့ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်ကာ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။

ပါးလွှာသော ညဝတ်အင်္ကျီလေးအောက်မှ အရွယ်နှင့်မမျှ ထွားကြိုင်း၍ အချိုးအစားကျနလွန်းကာ ဝင်း၍ ညက်ညောနေသော နုငယ်စိုး၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဖောင်းမို့နေသာ နို့အုံလေးများမှာ ကြက်ဥဘဲဥ အရွယ်လေးမျှသာဖြစ်သော်လည်း ဝင်းမွတ်၍ တင်းနေသည်။ နို့သီးနီနီလေးများမှာ ချပ်၍ကပ်နေသည်။

ထို့အောက်တွင်တော့ ညီညာပြန့်ပြူးနေသော သူမ၏ဝမ်းဗိုက်လေးအလယ်တွင် တွင်းနက်နက်နှင့် ချက်ကလေး။ ထိုချက်လေး၏ အောက်ဖက်တွင်တော့ ပြန့်ပြူးနေသော ဝင်းမွတ်ညက်ညောလှသော သူမ၏အသားလေးများသည် တဖြေးဖြေး ခုံးမောက်၍ အောက်သို့ ဆင်းသွားသည်။

ဖြူဖွေးနူးညံ့ တောင့်တင်းသော သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်ဖက်သည် လိမ်ထားသဖြင့် ပေါင်ရင်းခွဆုံဆီမှ အပေါ်သို့ တစ်ရစ်ထွက်နေသော နူးညံ့လွန်းလှသည့် အသားစိုင်လေးသည် စိမ်းမြသော အမွှေးနုနုလေးများက တစွန်းတစဖြင့် မို့တစ်နေသည်ကို မြင်တွေ့နေရသော ညွန့်ရွှေမောင်၏ လည်းချောင်းတလျှောက် တဒင်္ဂအတွင်း သွေ့ခြောက်သွားရသည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် တိတ်တဆိတ်ငြိမ်သက်နေသော ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကို ကြည်လင်၍ တုန်ယင်တိုးညင်း သော အသံလေးက ချေဖျက်လိုက်သည်။

" ဦး.. နုငယ်ကို ဘာလို့လက်ထပ်တာလဲ ဟင်.. "

" ဦးရဲ့ ဘဝတသက်တာမှာ ဦးအချစ်ဆုံးက နုငယ်ဖြစ်လို့ပေါ့ "

" ဒါဆို နုငယ်ကို ဦး ဘာလို့ ချစ်ရတာလဲဟင်.. "

" ဦး မြင်တွေ့ဘူးတဲ့ မိန်းကလေးတွေထဲမှာ နုငယ်က အလှဆုံးမို့လို့ပေါ့ ကလေးရယ် "

နုငယ်၏ မျက်နှာလှလှလေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း နုငယ်မေးသမျှကို တခွန်းချင်းဖြေနေသော ညွန့်ရွှေမောင် ၏လက်က နုငယ်၏နို့အုံလေးကို ဖက်ဖဝါးဖြင့် ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ကာ နယ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ နို့သီးလေးကို လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း လှိမ့်ပေးနေသည်။ ညွန့်ရွှေမောင်ပြန်ဖြေနေသော စကားတွေကို ကြည်လဲ့နေသော မျက်လုံးလေးများ ကလယ်ကလယ်ဖြင့် နားထောင်နေရှာသော နုငယ်၏မျက်လုံးလေးတွေပေါ်မှ မျက်ခွံလေးသည် တချက်တချက် မှေးကနဲ မှေးကနဲ ကျလာနေသည်။

" ချစ်ရင်လဲ သမီးကိုတော့ ဖွင့်မပြောဘူး.. ဦးကလဲ.. "

" ဦး ဖွင့်ပြောလိုက်လို့ နုငယ်က လက်မခံရင် နုငယ်ကို ဆုံးရှုံးရမှာ စိုးလို့ပေါ့ကွယ် "

" အော်.. ဦးရယ်.. "

" နုငယ်ရော.. ဦးကို ချစ်လား ဟင် "

" သမီးက မချစ်ပဲနဲ့ ခုလို လက်ခံပါ့.. "

နုငယ်၏ တုန်ယင်လှိုက်မောနေသော စကားသံလေးမှာ ဒီမှာတင်ပြတ် သွားရပါသည်။ ကြည့်ရင်းကပင် မချင့်မရဲဖြစ်နေသော ညွန့်ရွှေမောင်က သူမ၏နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာလေးဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ နုငယ်၏ရင်သားပေါ်မှ သူ၏လက်ကလဲ သူမ၏ရင်သားနှစ်မွှာပေါ်တွင် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်ကူးလူးနေသည်။

နုငယ်၏ကိုယ်တွင်းမှ ကလီစာများအပေါ်သို့ လိပ်၍ လိပ်၍တက်လာသလို သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း တလွန့်လွန့်ဖြစ်လာရာမှ သူမ၏သွယ်လျသော လက်လေးနှစ်ဖက်က ညွန့်ရွှေမောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သိမ်းကြုံးဖက်လို့လာသည်။

ခဏကြာထိ ညွန့်ရွှေမောင်၏ စုပ်နမ်းနေသော အနမ်းတွေကြောင့် နုငယ်၏ကျောလေးမှာ ကော့တက် ၍ လာတော့သည်။ 

ညွန့်ရွှေမောင်သည် နုငယ်၏နဖူးဆံစပ်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏နှာသီးဖျားကို သူမ၏ နူးနူးညံ့ညံ့ ဝင်းမွတ်ညက်ညောကာ ချောမောလှသော မျက်နှာလေးပေါ်မှ မကြွဘဲ လျှောတိုက်ကာ ရွေ့လျားသွားရင်း မျက်နှာလေးတခုလုံးအနှံ့ကို နမ်းသည်။ နောက်ဆုံး သူမ၏ မေးဖျားလေးကို နမ်းပြီးတော့မှ ညွန့်ရွှေမောင်၏နှာခေါင်းက သူမ၏လည်တိုင်လေးပေါ်ကို ရောက်အလာမှာတော့ နုငယ်ခမျာ သူမ၏မျက်နှာေလေးကို မော့ပေးရှာပါသည်။ လည်တိုင်လေးအနှံ့ကို နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းရုံမျှသာမဟုတ်ဘဲ ညွန့်ရွှေမောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေက သူမ၏လည်တိုင်အထက်သို့ ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်တွင်တော့ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးသည် တကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲတုန်၍ တက်သွားရလေတော့သည်။

သူမ၏လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်ကို အားရအောင် စုပ်နမ်းပြီးတော့ ညွန့်ရွှေမောင်၏နှုတ်ခမ်းတွေကို ခွာလိုက်တော့မှ နုငယ်ခမျာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချလိုက်ရရှာသည်။

ညွန့်ရွှေမောင်၏နှုတ်ခမ်းတွေက နုငယ်၏ဝင်းမွတ်သော ပခုံးသားလေးများ၊ ထိုမှ ပခုံးအောက် ရင်ဘတ်သားလေးများကို နမ်းသည်။ နုငယ်မှာတော့ သူမကိုယ်သူမ ဘယ်လိုဖြစ်သည်ဟု ပြော၍ပင် မပြနိုင်လောက်အောင် တကိုယ်လုံးဗြောင်းဆန်အောင် တဖျင်းဖျင်းဖြစ်၍ နေရသည်။ ခဏနေတော့ ညွန့်ရွှေမောင်၏ဦးခေါင်းသည် တဖြေးဖြေးထောင်၍ လာသည်။

" သမီး "

" အင်.. "

" သိပ်ချစ်တယ်.. သမီးရယ် "

" ဦးရယ်..   "

ညွန့်ရွှေမောင်၏ လက်တဖက်က သူမ၏ညဝတ်အင်္ကျ ီလေး ရင်ဘတ်ကို ဆွဲဟလိုက်ရာပြီး နို့အုံလေးတဖက်ကို အငမ်းမရဆွဲစို့လိုက်သည်။

" အ.. အင်း.. ဟင့်.. "

နို့အုံလေးကို အားရပါးရ စို့ပေးနေရင်းက နို့သီးသေးသေးလေးတွေကို လျှာဖြင့် ထိုးကော်ကာ ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အို.. အို.. ဟင့်.. ဟင့်.. "

နုငယ်ခမျာ သိမ့်သိမ့်တုန်ရင်း ခါးလေးပင် ကော့တက်သွားရသည်။ နုငယ်၏နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်တလှည့်စီ စို့ပေးနေရင်းကပင် နုငယ်၏ပေါင်တန်ကြီးတွေမှ ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်သည် သူမ၏ပေါင်ရင်းခွဆုံသို့ တိုးဝင်သွားချိန်တွင်မတော့ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းလှသော နုငယ်၏ပေါင်တန်ကြီးတွေမှာ ဟကနဲ ကား၍ သွားရသည်။

အိထွေး၍ နုနယ်လွန်းလှသော ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ်အပျိုစင်လေး၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ညွန့်ရွှေမောင်၏ လက်ဝါးအောက်သို့ ကျရောက်သွားရလေသည်။ နူးညံ့လွန်းသော အတွေ့လေးကြောင့်ပင် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို အသာဆုတ်လိုက်မိသည်။ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသော နုငယ်၏ခါးလေးသည် ဆတ်ကနဲ ကော့တက်သွားသည်။

စိမ်းမြမြ မွေးညင်းနုလေးတွေပေါ်မှပင် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ တချက်တချက် ဆုတ်ပေးသည်။ ဖျစ်ပေးသည်။ ဖွဖွလေးညှစ်ပေးသည်။ အတော်လေးပင် မာတင်းနေပြီဖြစ်သော စောက်ဖုတ်လေး၏ တင်းဖောင်းစေ့ကပ်၍နေသည့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက်ကို လက်ထိပ်ဖြင့် စမ်းတဝါးဝါးထောက်ပွတ်ပေးသည်။ မကြာခင်မှာပင် နုငယ်၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ တဝက်ကျော်အောက်နားဆီမှ အရည်လေးတွေ စိုစိမ့်ထွက်လာတော့သည်။ဖြူဖွေးဝင်းဝါလှသော နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးတခုလုံးသည် ယခုအခါတွင်တော့ နီမြန်းနေချေပြီဖြစ်သည်။

ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏မျက်နှာကို နုငယ်၏ရင်သားလေးတွေပေါ်မှ ကြွ၍ ခွာလိုက်ပြီးချိန်မှာပင် သူ၏အကြည့်များက နုငယ်၏မျက်နှာလေးဆီသို့ ရောက်၍သွားသည်။ မျက်လုံးလေးများ မှေးစင်းထားရင်းက အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားသော သူမ၏အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးသည် တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။ ပြီးတော့ နုငယ်၏မျက်နှာလေးသည် ခပ်ရှုံ့ရှုံ့လေးလဲ ဖြစ်နေရှာသည်။

ညွှန့်ရွှေမောင်တယောက် နုငယ်၏မျက်နှာလေးကို မက်မောစွာဖြင့် ကြည့်နေစဉ်မှာပင် အသက်ကို ခပ်မျှင်းမျှင်းလေး ဝအောင်ရှူ၍နေသော သူမမျက်နှာလေးမှာ တဖြေးဖြေး ပြေလျှော့လို့လာသည်။

ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အသာလေးဖက်ကာ ညဝတ်အင်္ကျ ီလေးကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ဘေးတွင် ကပ်လျှက်သားလေး ထထိုင်လိုက်စဉ်မှာတော့ မျက်ခွံလေးများပင့်တင်ကာ နုငယ်၏အရည်လဲ့၍ တောက်ပနေသော မျက်လုံးလေးများက သူ့ကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်လာသည်။

သူ၏ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်စဉ်မှာတော့ နုငယ်၏မျက်တောင်ကော့ကြီးများသည် တဖျတ်ဖျတ်ဖြစ်လို့ သွားသည်။ ထို့နောက် ညွှန့်ရွှေမောင်က ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ချိန်တွင်တော့ အသက်ရှူသွင်းလိုက်သော နုငယ်၏ရင်အုံလေးသည် အမြင့်ဆုံးသို့တက်ကာ သွားသည်။ ခဏတာမျှ ထိုအတိုင်းလေး မြင့်တက်လျှက်ရှိရာမှ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချရင်း သူမ၏ရင်အုံလေးမှာ နိမ့်၍ဆင်းသွားသလို ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လံးလေးတခုလုံးမှာလည်း လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကာ သွားရသည်။

သူ၏ပုဆိုး ခါးမှ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ထွက်ပေါ်လာလေသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးမှာ အရှည်က သူမ၏တထွာခန့်ပင်ရှိပြီး လုံးပတ်မှာလည်း ကျပ်လုံးပင် မကပါ။ ညိုမဲနေသော လီးချောင်းကြီးသည် မျက်နှာပြင်ပတ်လည်တခုလုံး အကြောကြီးတွေ ထောင်မတ်ဖုထစ်ကာ ကြွနေပြီး ထိပ်မှ အရေပြားမှာ ဒစ်ကြီးအနားထိပင် ပြဲလန်နေလေသည်။ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ နီရဲဖောင်းတင်း၍ ပြူတစ်နေသည်။ ထိပ်က အပေါက်လေးတွင်တော့ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လို့နေသည်။

ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးကို ကြည့်နေရင်းက နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လို့လာသည်။ သူကလည်း တမင်ပင် ခါးကို အတန်ငယ်ကော့ကာ တမင်ပြ၍ထားသည်။

ညွှန့်ရွှေမောင် ဒူးထောက်ထားသည်က နုငယ်၏ရင်သားများတည့်တည့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် ဖြစ်ပြီး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော လီးချောင်းကြီးသည် နုငယ်၏မျက်နှာလေးနှင့် တပေခန့်ပင် မကွာတော့ချေ။

" သမီး..ကိုင်ကြည့်ပါလားဟင်"

" အို.. "

နုငယ်၏ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံးဆတ်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် ညွှန့်ရွှေမောင်က သူမ၏တုန့်ပြန်မှုကို မစောင့်တော့ဘဲ သူ၏လက်ဖျားလေးကို ဆွဲကာ လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ တင်ပေး လိုက်သည်။

လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ လက်လေးတင်လိုက်စဉ်မှာပင် ပူနွေးသော လီးကြီး၏အတွေ့ကို ရလိုက်သည်နှင့် သူမကိုယ်လုံးလေးတခုလုံး ကြက်သီးတွေဖြာဆင်းသွားရသည့်အခိုက်မှာပင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နုငယ်စိုး၏လက်ချောင်းဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖောင်းဖောင်းကစ်ကစ်လေးများသည် လီးချောင်းကြီးကို အတင်းပင် ဆုတ်ညှစ်လိုက်မိသည်။

နုငယ်စိုးသည်လည်း အစ်မဖြစ်သူမေစိုးကဲ့သို့ ရမ္မက်ကြီးလှပါလားဟူသော အတွေးဖြင့် ညွှန့်ရွှေမောင် တချက် ပြုံးလိုက်မိသည်။

" အိုး..အ..အကြီး..ကြီးဘဲ...မာ..မာလိုက်တာ..ဦးရယ်.. "

သူမ၏ညီးတွားသံလေးက လှိုက်ဖိုစွာဖြင့် တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။

" အဲဒီ အကြီးကြီးနဲ့ မာတောင်နေတာက သမီးအတွက်လေ "

" အာ.. ဦးကလဲ.. "

နုငယ်က ရှက်ရွံ့စွာ တီးတိုးလေးပြောလိုက်ရင်း လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံးကို အရင်းမှအဖျား၊ အဖျားမှတဖန် အရင်းသို့ စုန်ကာ ဆန်ကာပင် သူမ၏လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် လိုက်၍ဆုတ်နေရုံမကပဲ ခဏအတွင်းမှာပင် သူမ၏ကျန်လက်ကလေးတဖက်က လီးတန်ကြီးအရင်းက လုံးတစ်မဲနက် တင်းပြောင်နေသော ဥကြီးကို သူမ၏လက်ဖဝါးနုနုလေးထဲ ထည့်ကာ မွမွလေး ဆုပ်ကြည့်သည်။ ပြီးတော့ ပွတ်ပေးသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်းကလဲ သူမ၏တောင့်တင်းဖြူဖွေးသော ပေါင်တံလေးနှစ်ချောင်းကို စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် မချင့်မရဲဖြစ်နေရှာသည်။

" သမီး.. ကြိုက်လားဟင် "

" ဦး..ကလဲ.. ဟင့်.."

အရင်ကတည်းက နှုတ်ကျိုးနေသော အခေါ်အဝေါ်တွေဖြင့်သာ ပြောဆိုနေကြသည်။ ရှိစေတော့။ နောက်မှပင် တဖြည်းဖြည်း ပြင်တော့မည်ဟု ညွှန့်ရွှေမောင်တွေးလိုက်သည်။ တဖြေးဖြေးဖြင့် ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးက အဆမတန်ဖြစ်လာရသလို သူ၏စိတ်များသည်လည်း ထိန်းမရနိုင်အောင် ဖြစ်လာသည်။

" သမီး.. ဦး မနေနိုင်တော့ဘူး.. သမီးရယ်.. ဦးလေ..သမီးကို လုပ်ချင်လှပြီ "

ကြားလိုက်ရသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်စကားသံကြောင့် ရင်ထဲဝယ် လှိုက်ဖိုသွားရရင်း ဂဃနဏ မသိပေမဲ့လည်း နုငယ်သည် သူမ၏ခေါင်းလေးကိုသာ ဆတ်၍ပြလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏လက်လေးက လီးချောင်းကြီးကို အားပါးတရ ညှစ်လိုက်ရင်း မက်မောစွာ ကြည့်ပြီးနောက် လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏မျက်လွှာလေးကို မှိတ်၍ ချလိုက်ပါလေတော့သည်။

ညွှန့်ရွှေမောင်သည် နုငယ်၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ဆွဲ၍ထောင်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ အပျိုစင်လေးကို ပထမဆုံး လှေကြီးထိုးဖြင့် လိုးတာက အသင့်တော်ဆုံးပင်ဖြစ်မည်။ ထို့နောက် ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးထိပ်ကို စောက်ရည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ပတ်အဝလေးရှိ တင်းစေ့နေသည့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၌ တေ့လိုက်သည်။ နုငယ်ခမျာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရှာသည်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းမသွင်းသေးဘဲ လီးထိပ်ကြီးဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် စုန်ကာဆန်ကာ ထယ်ထိုးသလို ပွတ်ပေးနေသည်။

ခဏအတွင်းမှာပင် ဖွေးဖွေးလှုပ်၍ ကားအယ်နေသော နုငယ်၏ဖင်သားကြီးများမှာ ကြွတက်လာတော့မယောင် တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာတော့သည်။ စောက်ရည်များသည်လည်း အတော်ပင် စိမ့်ထွက်လာရပြီ။ ဒီတော့မှ ညွှန့်ရွှေမောင်က သူ၏လီးဒစ်ကြီးကို သူမ၏စောက်ပတ်အဝလေးထဲသို့ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။

" ဗျစ်..အ.. ကျွတ်..ကျွတ်.. အမေ့..ဗျစ်.. အမလေး..ဗျစ်..ဗျစ်..အာ့..အမလေး..နာ..နာတယ်... ဟင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. "

နုငယ်၏ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ လွတ်ထွက်လောက်အောင်ပင် ကော့တက်နေသည်။။ သူမ၏အသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ လီးချောင်းကြီးက သုံးပုံတပုံခန့် ဝင်၍သွားချေပြီ။ ညွှန့်ရွှေမောင်က ဆက်၍မသွင်းသေးဘဲ ရပ်ကာထားလိုက်တော့မှာ ဟင်းကနဲ ဖြစ်ကာ နုငယ်၏ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားရှာလေသည်။

ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးမှာ သူမစောက်ပတ်လေးထဲတွင် မဆန့်မပြဲနှင့် တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေရာက ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှာကိုထုတ်၍ နုငယ်၏နို့သီးလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်ကာ ပွတ်ပေးသည်။ ထိုးကော်ကာ ယက်ပေးသည်။ နို့သီးလေးတွေချည်းကိုပင် နှုတ်ခမ်းဖြင့် ညှပ်၍ အပေါ်သို့ ဆွဲ ဆွဲတင်ပေးသည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနို့အုံလေးတွေ၏ဘေးဖက် နို့အုံသားလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ကာ လျှာဖျားလေးဖြင့် ကလိပေးသည်။ တင်းမာနေသော နို့အုံလေးနှစ်ခုကြားတောက်လျှောက်ကို လျှာဖြင့် ယက်၍ ယက်၍ပင့်တင်သည်။ တချက်တချက် သူမ၏ဂျိုင်းကြားလေးတွေကို နှာခေါင်းဖြင့် ဖိကာ ဖိကာ နမ်းသည်။ 

ခဏကြာတော့မှ နုငယ်၏စောက်ပတ်လေးထဲ သုံးပုံတပုံခန့်ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို လှုပ်၍ လှုပ်၍ပေးသည်။ လီးတန်ကြီးကို တချက်တည်းသွင်းလို့ မဖြစ်သေး။ သူ၏လီးချောင်းကြီးထိပ်ဖူး သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲတွင် ခပ်တင်းတင်းအရာလေးတခုက ရှေ့တွင် ခံနေသည်။ နုငယ်စိုး၏အပျိုရည်လေးပင်။ ထိလိုက်မိစဉ်တွင် ညွှန့်ရွှေမောင် တကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

စောက်ခေါင်းထဲတစ်လစ်ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို လှုပ်ပေးနေသောကြောင့် သူမ၏စောက်ရည်လေးများ ရွှဲသထက်ရွှဲနစ်လာရသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် လီးတန်ကြီးကို လက်နှစ်လုံးခန့် ဖြေးဖြေးလေးဆွဲထုတ်ကာ ညင်ညင်သာသာလေး ပြန်၍သွင်းသည်။ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့လေးဖြစ်သွားရုံမှလွဲ၍ ညီးညူမြည်တမ်းခြင်းမရှိပေ။ ဆက်၍ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် ထိုကဲ့သို့ လီးချောင်းကြီးကို  နည်းနည်းချင်း ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် ဆယ်ငါးကြိမ်မျှ လုပ်ပေးပြီးနောက် ဆတ်ကနဲ ဖိ၍သွင်းလိုက်သည်။

" ဗျစ်..အမေ့..အမလေး..ဗျစ်..အာ့..အား..အမလေး..သေပါပြီ..ဟင့်..ဟင့်..ဟင့်... "

နုငယ်၏တကိုယ်လုံး ဖျတ်ဖျတ်ခါသွားရသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်က တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် သူမ၏ဘယ်ဘက်နို့လေးကို အတင်းပင် ဖိ၍စို့ပေးလိုက်သည်။

လက်နှစ်ဖက်ကလဲ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ဖက်ကာ လီးတန်ကြီးကို ငြိမ်ထားပေးလိုက်သည်။

" အင့်..ဟင့်.. ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်.. "

ခုထိ နုငယ်မှာ ငြီးလို့ စုပ်သပ်လို့ မဆုံးသေး။ သူမ၏တကိုယ်လုံးရှိ အသားလေးတွေမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်လို့ကေားဆဲပင် ရှိသေးသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးချောင်းကြီးကတော့ သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲ တဝက်မျှ ဝင်သွားခဲ့ချေပြီ။

 ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏နို့လေးနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ အားပါးတရ စို့ပေးနေရင်းက နို့သီးလေးတွေကိုလည်း လျှာဖြင့် ဖိဖိပြီးယက်ပေးသည်။ ပြီးတော့လဲ နို့တလုံးမှ တလုံးသို့ ပြောင်းအစို့တွင် သူမ၏ချိုင်းအောက်တဲ့တဲ့ နံစောင်းလေးတွေကို လျှာဖြင့် ယက် ယက်ပေးသည်။ ခေတ္တမျှကြာလျှင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ ငြိမ်၍ ကျသွားသည်။

ထိုအခါကျမှ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမကိုယ်လေးပေါ်မှ ကြွလိုက်ကာ လီးတန်ကြီး တန်းလန်းဝင်နေသော နုငယ်၏စောက်ပတ်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ စိမ့်၍ထွက်နေသော စောက်ရည်လေးများမှာ နီရောင်သန်းနေလေသည်။

သူ၏ခါးကြီးကို ပြန်မတ်လိုက်ပြီးချိန်မှာပင် ညွှန့်ရွှေမောင်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို ထပ်ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

" ဗျစ်.. အာ့.. ဗျစ်.. အမလေး..မ..မခံနိုင်ဘူး.. ဦး.. ဟင့်..အဟင့်.. "

 နုငယ်၏လက်လေးနှစ်ဖက်က ညွှန့်ရွှေမောင်၏ရင်ဘတ်ကြီးကို လှမ်း၍တွန်းထားသည်။ လီးတန်ကြီးကတော့ ထပ်၍ဝင်သွားပြန်ပြီဖြစ်သည်။ လီးချောင်းကြီးကို ဆုံးအောင် ထပ်သွင်းရန် မဖြစ်နိုင်တော့။ နုငယ်၏အပျိုမှေးလေးမှာ သာမန်ထက်ပင် ထူထဲပုံရသည်။ ထို့ကြောင့် သူမခမျာ အတော်ပင် နာကျင်နေရသည်ကို အတွေ့အကြုံများသော ညွှန့်ရွှေမောင်က အကဲခတ်လိုက်မိသည်။

လီးတန်ကြီးကို မဖြစ်မနေ အဆုံးသွင်းလိုက်မည်ဆိုက မရတော့မဟုတ် ရနိုင်သည်။ ဒါပေမဲ့ အပျိုစင်သတို့သမီးလေးကို ပထမဆုံးအကြိမ် ဒီလိုမလုပ်သင့်။ နာကျင်မှုဒဏ်ကြောင့် နောက်တခါ အလိုးခံရမည်ကို ကြောက်လန့်သွားတတ်သည်။ ယောကျာ်းဖြစ်သူ ဆန္ဒရှိတိုင်း မလိုက်လျောတော့ပဲ အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြကာ ရှောင်သွားတတ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ညွှန့်ရွှေမောင်သည် မင်္ဂလာဦးညအဖို့ ဒီမျှလောက်နှင့်ပင် တင်းတိမ်လိုက်တော့မည်ဟုတွေးလျက် နုငယ်၏စောက်ခေါင်းလေးထဲ သုံးပုံနှစ်ပုံလောက်သာ ဝင်နေသော သူ၏လီးကြီးကို လက်လေးလုံးမျှ ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်သည်။

" အ..ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်.. "

ပြီးတော့ လီးတန်ကြီးကို ညင်သာစွာ ပြန်သွင်းရင်း ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေးနေသည်။ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို တဆုံးသွင်းကာ မလိုးနိုင်သေးသော်လည်း ကျေနပ်စရာကောင်းသည်ကတော့ ကျဉ်းကြပ်လှသော နုငယ်၏စောက်ခေါင်းလေးသည် နူးညံ့လွန်းစွာဖြင့် စိုစိုစွတ်စွတ်လေးဖြစ်လျက် လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ညှစ်ဆုပ်ထားသလို ခံစားနေရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

ဒါတွင်မကသေး နုငယ်စိုး၏စောက်ခေါင်းလေးသည်လည်း သူမ၏အစ်မ မေစိုး၏စောက်ခေါင်းလေးကဲ့သို့ပင် လီးတန်ကြီးစ၍ ဝင်သွားစဉ်ကပင် အတွင်းသားလေးများက လီးကြီးကို ရစ်ပတ်ဆွဲညှစ်ပေးနေသည်ကလည်း အရသာထူးကဲလှကာ ကျေနပ်စရာပင် ဖြစ်နေသည်။

ခဏအကြာမှာပင် ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေးနေသော ညွှန့်ရွှေမောင်က ခပ်သွက်သွက်လေး အရှိန်ယူကာ လိုးလာသည်။ စောက်ရည်လေးများမှာ ရွှဲနစ်သထက် ရွှဲနစ်လာကာ လီးသွင်းလီးထုတ်သံလေးတွေ ညံလို့လာသည်။ နုငယ်မှာလည်း ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာရချေပြီ။

" ပလွတ်.. ပြွတ်.. အင့်..ဟင့်.. ဖွတ်.. ပလွတ်.. ဟင့်..ဟင့်..ဦး..ဦးရယ်..ဟင့်..ဟင့်.. "

လီးချောင်းကြီးကို လက်လေးလုံးမျှသာ အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ လိုးနေရာက ညွှန့်ရွှေမောင်သည် လီးဒစ်ကြီးပေါ်ကာနီးအထိ ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ထုတ်ကာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းရင်း သွက်သွက်လက်လက်လိုးပေးသည်။

" သမီး ဦးကို ချစ်လားဟင်.. ပလွတ်..ပြွတ် "

" အင့်..ဟင့်..ဟင့်.. ချစ်တယ်.. သိပ်..ချစ်တယ် ဦးရယ်..ဟင့်..ဟင့်.. ကျွတ်..ကျွတ်..ဟင်း..ဟင့်..ဟင့်.. "

တစထက်တစ မချိတင်ကဲဖြစ်လာရသော နုငယ်မှာ စောက်ပတ်လေးကို အရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် ကော့ ကော့ပေးလာသည်။ ကြပ်ညပ်နေသော စောက်ခေါင်းလေးကြောင့် မာကျောလှသော လီးချောင်းကြီးမှာ စောက်စိအတက်လေးကို အဝင်အထွက်တွင် အသွားအပြန်တောက်လျှောက် ပွတ်၍ဆွဲနေတော့ရာ နုငယ်ခမျာ နုနုထွတ်ထွတ်စောက်ပတ်အုံလေးပင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေရရှာသည်။

ကျဉ်းလှသော စောက်ပတ်လေးကြောင့် လီးချောင်းကြီးကို ဆွ၍ လက်ဖြင့်ဆုတ်သလိုဖြစ်နေရသည့်အထဲတွင် ရမ္မက်ပြင်းပြလာသော နုငယ်၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးတွေကပါ လီးတန်ကြီးကို ရစ်ပတ်စုပ်ယူနေတော့ရာ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးကြီးမှာ ဆိမ့်တက်လာရလေပြီ။

ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို လီးဒစ်ကြီးပေါ်သည်အထိ ဆွဲထုတ်ကာ ဆက်တိုက်ဆိုသလို သွက်သွက်ကြီးပင် လိုးလိုက်တော့ရာ မကြာမီမှာပင်

" ဦး..အမလေး..အ..အ.. ဦး..အမလေး..လေး..ဟင့်..ဟင့်.. "

နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးလိမ့်ကော့ပျံသွားရစဉ်မှာပင် ညွှန့်ရွှေမောင်၏ခါးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားရင်း သူမ၏အသစ်စက်စက်စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ သုက်ရည်များကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်း၍ ထည့်လိုက်လေတော့သည်။

.....................................................................................................

အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲတွင် ထိုင်နေမိသောမေစိုးတယောက် မကြည့်မိရန် သတိထားသော်လည်း မနေနိုင်သောသူမ၏မျက်လုံးများက အိမ်အေါ်ထပ်သို့ လှမ်းကြည့်မိလိုက်စဉ်မှာပင် မီးလင်းနေသော အခန်းလေးမှာ မီးငြိမ်းသွားပြီး ညအိပ်မီးအပြာရောင်လေးသာ လင်းလာချိန်မှာတော့ သူမ၏ရင်ထဲတွင် နင့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်လေးပင်ဖြစ်ကာသွားရသည်။

သူ.. သူ.. ညီမလေးနုငယ်ကို လိုးတော့မယ်ဆိုသောအသိက မေစိုး၏အာရုံထဲသို့ ပဲ့တင်ထပ်၍ ဝင်လာသည်။ ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် မာန်ဖီနေသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးနှင့် ရံှု့မဲ့နေသော ညီမလေးနုငယ်၏ မျက်နှာလေး။ အားရပါးရကြီးပင် ဆောင့်၍လိုးနေမည်ဖြစ်သော ညွှန့်ရွှေမောင်နှင့် ပေါင်ဖြူဖြူလေးတွေကို အစွမ်းကုန်ကားပေးထားကာ ကော့၍ ကော့၍ အားပါးတရ အလိုးခံနေမည့် နုငယ်တို့၏ ရုပ်ပုံလွှာ။ အရည်တွေ ပေပွကာ မာတင်းပြောင်လက်နေသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးချောင်းကြီးက အမွေးနုနုစိမ်းစိမ်းမြမြလေးများဖုံးအုပ်ထားသော ညီမလေးနုငယ်၏စောက်ဖုတ်လေးရှိ စောက်ရည်များ စိုရွှဲကာ အတွင်းသားလေးတွေ နီရဲနေသောစောက်ပတ်လေးထဲသို့ ပက်ပက်စက်စက်ဆောင့် ဆောင့်ထိုးကာ လိုးနေပုံ... တို့ကို မေစိုးတယောက် အတွေးဖြင့် ပုံဖော်ကာ မြင်ယောင်နေမိသည်။

သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ဆယ်ကြိမ်ထက်မက မညှာမတာလိုးခဲ့သော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးမှာ အခုဆို နုငယ်၏စောက်ပတ်လေးကို မက်မက်ရရလိုးနေပေပြီ။ ခံစားလိုက်ရသော ကြေကွဲမှုထက် ရမ္မက်စိတ်တွေက မေစိုးကို ဖုံးလွှမ်းသွားလေသည်။

နောက်မှီမပါသည့် ခုံတန်းလေးအထက်တွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ တွေးတောစဉ်းစားနေမိသော မေစိုးတယောက် ရမ္မက်စိတ်များ ဟုန်းကနဲကြွလာတော့ရာ ခြေထောက်လေးတဖက်ကို ခုံတန်းပေါ်တင်၍ ဒူးကိုကွေးကာ ထောင်လိုက်ပြီး သူမ၏လက်တဖက်ကို ထဘီအောက်နားစ နှစ်ခုကြားမှ လျှိုသွင်းကာ သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို စမ်းလိုက်မိသည်။

ပြီးတော့ သူမ၏အတွေးထဲသို့ စောစောက တွေးရင်း ပုံဖော်ထားသော ရုပ်ပုံလွှာများက တကျော့ပြန်ဝင်လာကြတော့သည်။

မေစိုးသည် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ပွတ်ပေးနေမိသည်။ ခပ်ဖြေးဖြေး ခပ်ဖွဖွသာ စ၍ပွတ်သော်လည်း ခဏအတွင်းမှာပင် သူမ၏ကာမဆန္ဒတွေက တဟုန်ထိုးပြင်းထန်လို့လာသည်။ ဖိ၍ ဖိ၍ ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်ပေးသည်။

အထူးသဖြင့် ညွှန့်ရွှေမောင်၏ မတ်တောင်လျက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးတန်ကြီးက သူမ၏အာရုံထဲမှ မပျောက်။ ဒါ့အပြင် ဟိုတချိန်က သူမနှင့်ညွှန့်ရွှေမောင်တို့ လိုးခဲ့စဉ်အခါများကို ပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ လက်ကို အောက်ဖက်သို့ လျှိုသွင်းကာ ပွတ်နေရသည်ကို မေစိုးခမျာ အားမရနိုင်တော့ချေ။

ထိုင်ရာမှ ဆတ်ကနဲထကာ သူမ၏ထဘီလေးကို မြေပြင်ပေါ်သို့ ချွတ်လျလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခုံတန်းလျားလေးပေါ် အလျားလိုက် တက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်လုံးကို ဒူးကွေး၍ ထောင်ကာ ကိုယ်ကို ခုံတန်းလျားလေးပေါ်လှန်လိုက်ပြီး လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေကို ပွတ်၍ပေးနေသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲသို့ လက်ညှိုးထိပ်လေးကို ထည့်၍ စောက်စေ့လေးကိုလည်း ကလိပေးသည်။

ပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးကြားရှိ စောက်မွေးမဲမဲလေးများပေါ်တွင် မေစိုး၏လက်ကလေးသည်

ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် လှုပ်ရှားနေသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် မျက်ခွံလေးများ စင်းကျလာသဖြင့် မေစိုးသည် မျက်လုံးလေးနှစ်ဖက်ကို အသာမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ခဏကြာလျှင် လက်လေးညောင်းလာသဖြင့် လက်ပြောင်းကာ နောက်လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးသည်။

မေစိုး၏စောက်ပတ်ကြီးသည် တခဏအတွင်းမှာပင် ဖောင်းကားလာခဲ့ရပြီဖြစ်သည့်အပြင် စောက်ပတ်အဝတွင် အရည်ကြည်လေးများသည်လည်း ထွက်ကျလာကြပြီဖြစ်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ယားလာသည့်ဒဏ်ကို မခံစားနိုင်တော့သည့်အဆုံးတွင် မေစိုးသည် သူမ၏လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းပြီး ထုတ်ချည်သွင်းချည်ဖြင့် လုပ်ကာ ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးနေသည်။

မေစိုး၏စောက်ခေါင်းထဲမှာ ယားလွန်းလှသဖြင့် သူမ၏ခါးလေသည် တွန့်လိုက်လိမ်လိုက်ဖြင့် လုံးတစ်နေသော ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကာ အားမလိုအားမရဟန်ဖြင့် ကော့တက်လာရလေသည်။

မေစိုးသည် သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ထည့်မွှေကာ သွင်းချည်ထုတ်ချည်လုပ်ပေးနေသော လက်ချောင်းအား ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ကာ ခပ်သွက်သွက်လုပ်နေသည်။ သူမ၏ကိုယ်တွင်းမှ ရမ္မက်သွေးများကလည်း အဆမတန်ထကြွနေလေသည်။ သို့ရာတွင် လက်ခလယ်လေးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ တစထက်တစပိုမိုပြင်းစွာ ဆောင့်ထည့်ရမည့်အစား တဖြေးဖြေးနှေးလို့သွားသည်။ ပြီးတော့ မှိတ်ထားသော သူမ၏မျက်ခွံလေးတွေကြားမှ မျက်ရည်လေးများ စိမ့်ထွက် စီးကျလာကြသည်။

သူမသည် အံလေးတချက်ကြိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏လက်ချောင်းလေးကို စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ ဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။

မေစိုးသည် ရုတ်တရက်လန့်သွားကာ တကိုယ်လုံး တုန်သွားရသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏မျက်ဝန်းထဲရှိ မျက်ရည်စများကို မျက်တောင်ကော့ကြီးများဖြင့် တဖျတ်ဖျတ်ခတ်ကာ ဖယ်ထုတ်လိုက်ရင်း မျက်လုံးများဖြင့် အားစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

ဒါပေမဲ့ မျက်နှာနှစ်ခုက ကပ်နေသည့်အပြင် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ ခြံထဲတွင်ထွန်းထားသော မီးရောင်ကလည်း သစ်ခက်သစ်ရွက်တွေကြားမှထိုးဖောက်ကာ မှုန်မှုန်ဝါးဝါးသာရောက်နေခြင်းကြောင့် ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာ မသဲကွဲပါ။

နမ်းတာမှ သူမကို မက်မက်မောမောကို နမ်းနေသည်။ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုပင် လျှာဖြင့် ယုယစွာပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

မေစိုးသည် သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့ပေးလိုက်ရုံသာမက သူမ၏လက်ကလေးဖြင့်လည်း ထိုသူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းပင် ဖက်လိုက်သည့်အပြင် ထိုသူ၏နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကို ပြန်၍စုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။

မေစိုး၏တုန့်ပြန်မှုလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာခိုက်မှာတော့ သူမကိုဖက်ထားသော ထိုလူ၏လက်တို့သည် ခေတ္တလျော့ရဲသွားပြီးကာမှ လက်တဖက်တည်းဖြင့် သူမ၏အိစက်နုညက်သောကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထိုလူ၏ကျန်လက်တဖက်က မေစိုး၏တထပ်တည်းဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျ ီပါးလေး၏ရင်ဘတ်ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေသည်။ ကြယ်သီးသုံးလုံးမျှပြုတ်ထွက်သွားချိန်တွင်တော့ ထိုလူ၏လက်က  အင်္ကျီကြားထဲသို့ တိုးဝင်လာကာ မေစိုး၏နို့အုံတွေကို တလှည့်စီဆုပ်နယ်ပေးရုံသာမက နို့သီးခေါင်းတောင်တောင်လေးတွေကိုပါ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကာပွတ်သည်။ ချေမွပေးသည်။

မေစိုးက ရင်သားနှစ်မွှာကို တဖြေးဖြေးကော့ပေးလိုက်ရုံမက ထိုလူ၏နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းပင် စုပ်နမ်းနေသည်။ မေစိုးက သစ်သားတန်းလျားလေးပေါ်တွင် ပေါင်လေးနှစ်လုံးထောင်ကာ ထိုင်နေပြီး ထိုသူက သူမ၏ဘေး မြေပြင်ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်းက ငုံ့ကာ သူမကို ဖက်၍နမ်းနေခြင်းဖြစ်သည်။

အရေးကောင်းမှ ဒိန်းဒေါင်းဖျက်ဆိုသလို အရှိန်ကောင်းနေမှ ထိုလူ၏နှုတ်ခမ်းများက မေစိုး၏နှုတ်ခမ်းလေးများဆီမှ ပြွတ်ကနဲနေအောင် ခွာ၍သွားရုံမက သူ၏နွေးထွေးသော ကိုယ်ကြီးကလဲ မေစိုး၏ရင်ခွင်မှ ခွာထွက်သွားသည်။

ရင်ထဲတွင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားရာမှ မေစိုးသည် သူ့ကို ဖျတ်ကနဲကြည့်လိုက်မိသည်။

" ဟင်..ကိုဖိုးခင်..အို.. "

ဖိုးခင်မှန်းသိသွားကာ အံ့သြသွားပြီးမှ တဆက်တည်းတွင် မေစိုးသည် သူမကိုယ်သူမ သတိထားမိလိုက်ကာ လက်လေးပိုက်လိုက်သလို သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူနှစ်လုံးကိုလည်း ပူးကပ်ပစ်လိုက်သည်။

ဟုတ်ပါသည်။ ဖိုးခင်၏ရှေ့တွင် သူမဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ပါဦး။ ခါးတွင် ထမီမရှိပဲ သူမ၏ခါးအောက်ပိုင်းတခုလုံး ဖြူဖွေးစွာဖြင့် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေသည်။ ထို့အပြင် ရှပ်အင်္ကျီ၏ကြယ်သီးလေးများမှာလည်း ပြုတ်ထွက်နေပြီး ဝင်းမွတ်ဖွံ့ထွားကာ တင်းရင်းနေသော နို့အုံကြီးတလုံးမှာ အပြင်သို့ထွက်နေသည်။ မေစိုးသည် ဖိုးခင်ကို မကြည့်ရဲ၍ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ မျက်လွှာလေးချထားသည်။

ပြီးတော့ ဖိုးခင်ဆိုတာကလဲ တခြားသူမဟုတ်ပါ။ မေစိုးတို့အိမ်တွင် အလုပ်လုပ်သောစိန်စိန်၏ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး မေစိုးတို့၏ဒရိုင်ဘာလည်းဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ကိုဖိုးခင်သည် သူမနှင့် ညွှန့်ရွှေမောင်တို့အကြောင်းကိုလည်း သိထားသည်။ ကိုဖိုးခင်က သူမ၏ဘေးမှ ကပ်၍ရပ်ကာ သူမ၏တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်နေ သည်။

" ကို..ကိုဖိုးခင်.. ရှင်..ရှင်.. "

" ကျနော် စောစောက ခြံတခါးဆင်းပိတ်ရင်း.. မမလေး ဒီခုံတန်းလေးပေါ်ရောက်ကတည်းက ကျနော် ဒီနားကနေ မမလေးကို ကြည့်နေတာပါ "

" အို.. "

ကိုဖိုးခင်သည် စကားကို ရပ်နားလိုက်ရင်း သူဝတ်ထားသော အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ မေစိုးကလဲ သူမ၏ပိုက်ထားသော လက်ကလေးကို ဖြည်၍ တဖက်ကို ခံတန်းလေးပေါ်သို့ ထောက်လိုက်သည်။ ကိုဖိုးခင်သည် မြေပြင်တွင် ရပ်နေရာကပင် မေစိုး၏ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ထိအောင်တိုးကပ်လိုက်ပြီး လက်တဖက်ဖြင့် မေစိုး၏ပခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။

" ခုမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး မမလေးရာ.. ညွှန့်ရွှေမောင်နဲ့နုငယ်တို့လဲ ခုချိန်ဆိုရင် သူတို့အားရပါးရ... "

" အို..တော်..တော်ပါတော့.. "

မေစိုးက ထိတ်လန့်တကြား တားမြစ်လိုက်ပါသည်။ ဒါကြောင့်လဲ ဖိုးခင်က တခွန်းတည်းကိုသာ ဆက်ပြောလိုက်ပါသည်။

" ကျနော့်လဲ ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး မမလေးရာ "

" အို.. "

ပြောရင်းကပင် ဖိုးခင်သည် သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးက ထောင်းကနဲ ထွက်ပေါ်လာတော့ မေစိုးခမျာ အိုကနဲ တွန့်လိုက်ကာမှ ပိုဆိုးသွားရသည်။ တွန့်သွားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကြောင့် အပြင်တွင်ပြူးထွက်နေသော သူမနို့အုံထွားထွားကြီးမှ နို့သီးမာမာလေးသည် လီးချောင်းကြီးထိပ်နှင့် မိမိရရကြီးသွားထိပွတ်မိသည်။

ဖိုးခင်ကတော့ လုံလှပြီအထင်နှင့် ပူးကပ်ထားသော ပေါင်ဖြူဖြူကြီးနှစ်လုံးအကြား ပေါင်ရင်းမှ တစ်၍အပြင်သို့ထွက်နေသော စောက်ပတ်အောက်ဖက်စပ်အိအိလေးကို ကြည့်လို့နေသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ကျန်နေသော အင်္ကျီကြယ်သီးလေးကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မေစိုး၏တကိုယ်လုံး ဗလာကျင်း၍လုံးတီးဖြစ်သွားရသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် စောက်ပတ်အဝမှ စောက်ရည်ကြည်လေးများ တစစ်စစ်ထွက်နေတာကို မချိမဆန့်ခံစားနေရသော မေစိုးသည် ခုံတန်းလေးပေါ်သို့ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ချပေးလိုက်သည်။ ဖိုးခင်က ခုံတန်းထိပ်သို့ သူ၏ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကြီးကို ရွှေ့ရပ်လိုက်ပြီး ဖြူဖွေးကားအယ်နေသာမေစိုး၏ဖင်သားကြီးကို မက်မောစွာကြည့်ရင်းက ခုံတန်းထိပ်အစပ်သို့ ရောက်အောင်ဆွဲယူလိုက်သည်။ သူမ၏စောက်ပတ်အဝတွင် ရွှဲနစ်၍ နေပေပြီ။

ပြီးတော့ သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဖိုးခင်က သူ၏ပခုံးတဖက်တချက်စီသို့ဆွဲတင်လိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် မေစိုး၏နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ရာက လီးချောင်းကြီးကို သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

" ဗြိ..အင့်..ဗြိ..ဗြိ..ဖွတ်..အ..အင့်.. "

" လုပ်..လုပ်မရပ်နဲ့..ဟင့်..ဟင့်.. "

သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီးတဆုံးဝင်ခိုက်မှာပင် မေစိုး၏ရမ္မက်စိတ်တွေမှာ ဟုန်းကနဲထကြွလို့လာသည်။ မေစိုး၏နှာထန်ပုံကို အချိန်ကြာကြာမြင်ခဲ့ရသော ဖိုးခင်သည်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်နေရကာ အားပါးတရပင် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပစ်လိုက်ပါတော့သည်။

မေစိုးကလည်း အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ ဖိုးခင်၏ဆောင့်ချက်များကို သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးအား ကော့၍ကော့၍ ခံရှာသည်။ မေစိုးသည် အပျိုမဟုတ်ပါ။ ညွှန့်ရွှေမောင်လိုးတာကို မကြာခဏခံဖူး၍ သူမ၏စောက်စိလေးမှာ ကြီးထွားနေကာ စောက်ပတ်အဝတွင် တစ်လစ်လေးဖြစ်နေ၍ ဖိုးခင်၏လီးချောင်းကြီးနှင့် အဝင်အထွက် တိုက်မိနေကာ အရသာတွေ အီဆိမ့်နေသည်။ 

ဖိုးခင်၏လီးမှာ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးလောက် ရှည်လဲမရှည် ကြီးလဲမကြီးပါ။ ထို့အပြင် ညွှန့်ရွှေမောင်လိုးသလို ထိထိမိမိဖြစ်အောင်လည်း လိုးမပေးနိုင်ပါ။ ဒါပေမဲ့လည်း ပြင်းပြစွာအလိုးခံနေချိန်တွင် စံချိန်မီမာတောင်နေသောလီးအစစ်ဖြင့် အလိုးခံနေရသည့်အတွက် အားမရသော်လည်း မေစိုးကျေနပ်နေပါသည်။ အချက်ငါးဆယ်မျှလိုး၍အပြီးတွင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လာကြလေသည်။

" ဟင့်..ဟင့်.. ကိုဖိုးခင် ကျမကို ကြိုက်ရဲ့လားဟင်.. "

" ကြိုက်တယ်..လိုးလို့လဲ သိပ်ကောင်းတာဘဲ.. အိပြီးစီးနေတာဘဲ "

" အို..ဟင့်.. ကြိုက်..ကြိုက်ရင် ကျမကို ပစ်မထားပါနဲ့နော်..ဟင့်..ဟင့်.. "

" စိတ်ချ.. ခဏခဏလာလိုးပေးမယ် သိလား "

" အင့်..ဟင့်..အ..အမလေး..ဟင့်..ဟင့်..လုပ်..လုပ်..ကျမကိုမညှာနဲ့..အဟင့်..ဟင့်.. "

ဖိုးခင်က မေစိုးတယောက်ပြီးချင်နေပြီဆိုတာကို သိရသည့်အပြင် သူကိုယ်တိုင်မှာလည်း အီဆိမ့်နေပြီဖြစ်ရကား အားကုန်ပင်ဆောင့်လိုးလိုက်တော့ရာ ခဏအကြာမှာပင်

" အား..အမလေး..ပြီး..ကျမပြီးပြီ..အား..အား.. "

လီးချောင်းကြီး ကျင်တက်လာသည့်ကြားကပင် ဖိုးခင်သည် အံကြိတ်၍ငါးချက်မျှတအားဆောင့်ကာ လိုးအပြီးမှာတော့ သူ၏လီးတန်ကြီးကို မေစိုး၏စောက်ခေါင်းထဲတအားထိုးစိုက်ကာ ဖိကပ်လိုက်ရင်း သုက်ရည်များကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။

...............................................................................................................................

နုငယ်၏ဘေးတွင် ပက်လက်လှန်ကာ မျက်စိမှိန်မှိန်းနေသော ညွှန့်ရွှေမောင်သည် ခဏကြာတော့မှ မျက်လုံးဖွင့်ကာ နုငယ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ နုငယ်ခမျာ စိတ်မောလူမောဖြင့် အသက်ကို မှန်မှန်လေးရှူရင်း အိပ်ပျော်၍နေချေပြီ။ ထိုအခိုက်မှ ညွှန့်ရွှေမောင်တယောက် မေစိုးကိုယူပြီးမှ နုငယ်ကို ချိုင်လျှင်ရဖို့မလွယ်ဟုဖျတ်ကနဲစဉ်းစားလိုက်မိသည်။

သူသည် လူးလဲထလိုက်ပြီး နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်တထည်ဖြန့်၍လွှမ်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ပုဆိုးကို ကောက်စွပ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် သန့်စင်ခန်းသို့သွားရန်ရည်ရွယ်၍ အိပ်ခန်းထဲမှအထွက် လှေခါးထိပ်မှ အောက်ထပ်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိရာမှ မေစိုးတယောက် အိပ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူသည် နုငယ်ကိုလိုးခဲ့ရတာ ကြေနပ်သော်လည်း လီးတဆုံးထည့်ကာ အားကုန်မဆောင့်ခဲ့ရသဖြင့် အားမရနိုင်ဖြစ်ခဲ့ရသောဆန္ဒများသည် မေစိုးကိုတွေ့လိုက်တော့မှ ပိုပြင်းပျလာရသည်။ ထို့ကြောင့် သန့်စင်ခန်းသို့ဆက်မသွားတော့ဘဲ အိမ်အောက်ထပ်သို့ ဖြေးဖြေးချင်းနင်း၍ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။

မေစိုးသည် အိမ်ထဲသို့ပြန်ရောက်လာသောအခါ အန်တီကြီး၏အခန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ပိတ်ထားသည်ကိုတွေ့ရသည်။ အန်တီကြီး၏အခန်းမှာ သူမ၏အခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုးလောက်တွင်ဖြစ်သည်။ မေစိုးသည် အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် သူမ၏ကြယ်သီးအစုံအလင် ပြန်မတတ်ရသေးသော အင်္ကျီလေးကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ 

ပြီးတော့ ထမီလေးကိုပါ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို အတန်ငယ်ကားကာ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသာငုံ့၍ ကြည့်မိသည်။ စောက်ဖုတ်တခုလုံးပေပွနေကာ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာ တပုံတပင်ကြီးဖြစ်နေသော ဖိုးခင်၏သုက်ရည်များကလည်း တဖြေးဖြေးစိမ့်ကာ ပြန်ထွက်ကျနေသည်မှာ မေစိုး၏ပေါင်ခြံလေးပင် ရွှဲ၍နေချေသည်။ ဖိုးခင်လိုးတာ ခံလိုက်ရသဖြင့် ကျေနပ်သွားရပေမဲ့ အားရမှုမရှိခဲ့သည်ကို သူမတွေးရင်းခံစားမိလိုက်သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် အိပ်ခန်းထဲသို့ တစုံတယောက်ဝင်လာသည်ကို သိ၍ မေစိုးလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

" ဟင်..အကိုမောင်.. "

ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏နောက်နားသို့ပင် ရောက်နေချေပြီ။ သူမက လှည့်အကြည့်မှာပင် ညွှန့်ရွှေမောင်က သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ရှေ့သို့တိုးကာ မေစိုး၏ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။ မေစိုးကလဲ ဘာမျှမပြောပဲ ထောင်မတ်နေသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးကို သူမလက်လေးဖြင့် အသာလေးလှမ်းဆုပ်လိုက်စဉ်မှာပင် မေစိုး၏ရင်ထဲတွင် ဖျဉ်းကနဲဖြစ်သွားရသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးပေါ်တွင် ပေပွနေသောအရည်များသည် ချွဲ၍မနေတော့သော်လည်း စေးထန်းထန်းတော့ဖြစ်နေသေးသည်။ 

ဒါ..ဒါ ညီမလေးနုယ်စိုးရဲ့စောက်ရည်တွေပဲဟု တွေးလိုက်မိရာက ရမ္မက်ဟုန်ပြင်းလာရသောမေစိုးသည် အနီးရှိကုတင်စောင်းပေါ်သို့ အသာပက်လက်လှန်ချကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကား၍သူမ၏လက်လေးထဲမှ လီးချောင်းကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့အပေးလိုက်တွင်တော့ ညွှန့်ရွှေမောင်က အားရပါးရပင် ဆောင့်၍သွင်းကာ လိုးပါတော့သည်။

ထိုအခါတွင်တော့ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးချောင်းကြီးပေါ်မှ နုငယ်၏စောက်ရည်များနှင့် မေစိုး၏စောက်ခေါင်းထဲမှဖိုးခင်၏သုက်ရည်များ ဆုံစည်းမိကြတော့သည်။ နုငယ်ကိုလိုးခဲ့ရတာ အားမရနိုင်သမျှကို အတိုးချကာ ညွှန့်ရွှေမောင်တယောက် မေစိုးကို တအားဆောင့်ကာ လိုးနေသလို၊ မေစိုးကလဲ ဖိုးခင်လိုးတာ ခံခဲ့ရတာ အားမရခဲ့မျှ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို တအားပင်ကော့၍ ကော့၍ ရက်ရက်ရောရော ပေးနေသည်သာမက သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကို ဖြဲ၍ပေးထားပါသေးသည်။

" ပြွတ်...ပလွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..ဟင့် ဟင့်.. ကိုမောင်ရယ်..မေစိုးကိုလဲ ပစ်မထားပါနဲ့နော်..လိုး..လိုး..အားရအောင်လိုးစမ်းပါ.. ဟင့်..အဟင့်..ဟင့်ဟင့်.. "

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

 ပြီးပါပြီ။

အရိုင်းနှင့်အယဉ် အပိုင်း ( ၃ )

အရိုင်းနှင့်အယဉ် အပိုင်း ( ၃ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အညာသားအောင်မင်းသည် " ပေါင် " နယ်သူ ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်ညီအစ်မနှစ်ဖော်နှင့် ပျော်ပျော်ကြီးကို ကာမစည်းစိမ်ခံစားနေလေ၏။ ကိုသိန်းစိုးသည်မိန်းမနှစ်ယောက်နှင့် ယောက်ျားတယောက် တပြိုင်တည်း ကာမစပ်ယှက်သော "တူးဘိုင်ဝမ်း " ကို ပထမဆုံးအကြိမ် တွေ့မြင်ဘူးခြင်းဖြစ်သည်။ စမြင်မြင်ချင်းအံ့သြကာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသော်လည်း နောက်ပိုင်းတော့ထိုမြင်ကွင်းက ကိုသိန်းစိုးကို တမူထူးခြားသော အရသာ ပေးလာလေတော့၏။

ကာမဆိပ်တွေ ထူးထူးခြားခြားကြီးကို တက်လာသည်။ တကယ်ခံစားနေသောအောင်မင်းတော့ ဘယ်သို့ရှိမည်မသိ၊ ... ချောင်းကြည့်နေမိ သည့် ကိုသိန်းစိုးပင် မနေနိုင်ဖြစ်လာကာကင်မရာ ခန ချထားရင်း လုံချည်လှန် ဂွင်းတိုက်နေမိ လေ တော့သည်။

အတော်ကြာကြာ ဂွင်းတိုက်နေမိပြီးမှသတိရကာ ကင်မရာကိုပြန်ကောက်ကိုင်ရ၏။ ကိုသိန်းစိုးသည် သူ့ဇနီးချောလေး ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်ခယ်မချောလေး ခင်ငြိမ်းမြင့်တို့ အောင်မင်းနှင့် " တူးဘိုင်ဝမ်း " နေကြပုံများကို ဓာတ်ပုံ တပုံပြီးတပုံရိုက်ယူလေ၏။

စပြီးမြင်ရချိန်တွင် ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ခုတင်ပေါ်တွင် ဖင်ချထိုင်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုကား လျှက် ဆန့်တန်းထားပြီး ခင်ငြိမ်းတင့်က ထိုခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားတွင် ဝမ်းလျှားမှောက်နေ၏။ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ဝမ်းလျှားမှောက်ထားရင်းမှ သူ့ညီမစောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ ရက်ပေးနေခြင်းဖြစ်ပါသည်။ အောင်မင်းကတော့ ခင်ငြိမ်းမြင့်ဘေးနားတွင် ဒူးကိုခပ်ကွေးကွေးပြုကာ မတ်တပ် ရပ် နေ၏။

ခင်ငြိမ်းမြင့်က ခေါင်းလေးအသာငဲ့ကာ အောင်မင်း၏ လီးကြီးကို ပါးစပ်နှင့်ငုံလိုက်စုပ်လိုက် လုပ်နေလေသည်။မတ်တပ်ရပ်ကာ လီးအစုပ်ခံနေသော အောင်မင်း၏လီးကို မျက်စေ့အောက်မှ အပျောက်မခံနိုင်သဖြင့်ခင်ငြိမ်းတင့်သည် သူ့ညီမစောက်ဖုတ်နား မျက်နှာသိပ်မကပ်ပဲ ခပ်ခွာခွာလုပ်ထား၏။လျှာကို အဆုံးထိအောင် ထုတ်ကာ ခင်ငြိမ်းမြင့်အဖုတ်ကို လျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးထိုးရက်ပေးနေရင်း မျက်နှာကတော့အပေါ်မော့လျှက် မျက်ဝန်းလေးတွေလှန်ကာ အောင်မင်းလီးကြီး အစုပ်ခံနေပုံကိုသာ မျက်တောင်မခပ်ကြည့်နေလေသည်။ 

ထိုပုံစံအတိုင်း အတော်ကြာ ရက်နေစုပ်နေကြပြီးသည်တွင် အောင်မင်းကအနေအထားပြင်လိုက်၏။ မတ်မတ်ရပ်လိုက်ကာ နေရာရွှေ့ပြီး ခင်ငြိမ်းမြင့် ဖင်ဆုံကြီးနောက်နားသို့နေရာယူလိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် သူ့အစ်မလောက် ဖင်ဆုံမကြီးသော်လည်းလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးနှင့်မို့ သူ့ဟာနှင့် သူတော့ အတော့ကိုကြည့်ကောင်း၏။ 

လီးအလာကိုကြိုလင့်နေသည့်အလားပင် သူမဖင်ဆုံကြီးက တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေလေသည်။ အောင်မင်းကတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသော ခင်ငြိမ်းမြင့်ဖင်ကြီးကို ငြိမ်သွား အောင် လက်တဖက်နှင့်ဖမ်းထိန်းလိုက်ပြီးသူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ထောက်လိုက်လေ၏ ထို့နောက် ခပ်ဖြည်းဖြည်းထိုးသွင်းသည်။

မိမိလီးကြီး ခင်ငြိမ်းမြင့်စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတာကို မိမိ ကိုယ်တိုင် သေသေချာချာမြင်ချင်သဖြင့်ဖင်သားကြီးများကို ဘေးသို့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြဲထား၏။ သို့ပေမယ့် အောင်မင်းထိုသို့လုပ်နေမှုကကိုသိန်းစိုးကို ရိုက်ကွင်းရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်အောင် လုပ် ပေးနေသည့်အလားပင် .. ။ 

ကင်မရာကလည်းတပုံပြီးလျှင်နောက်တပုံ အော်တိုမက်တစ်ဖလင်ရစ်ပြီး ဆက်တိုက်ရိုက်သွားနိုင်သောခလုတ် ပါသဖြင့်ထိုခလုတ်ကို အသုံးပြုလျှက် လီးကြီးစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပုံအဆင့်ဆင့်ကို လေးငါးခြောက်ပုံမကရိုက်ယူထားလိုက်၏။ 

" အား ... ဝင်လာပြီ .. ဝင်လာပြီ။ အီးဟီးဟီး ... ကြပ်တယ်ရှင့်။ .. ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ် ..အီစိမ့်နေတာပဲ ... ရှီး .... "

ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် အရသာအပီအပြင်ခံစားရသောကြောင့်ပါးစပ်မှ ရေရွတ်ရင်း ခေါင်းလေးကလည်း နောက်ကို လည်ပြန်လှည့်ကြည့်နေမိသည်။လီးထိုးသွင်းကာစ ဖြစ်မြဲအတိုင်း သူမမျက်နှာလေးမှာ နာကျင်မှုနှင့် အရသာတို့ရောပြွမ်းလျှက် မဲ့တဲ့တဲ့လေး ဖြစ်နေရ၏။

ကိုသိန်းစိုးက ထို ငိုမဲ့မဲ့မျက်နှာ လေးနှင့်ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို နောက်က လီးကြီးနှင့်လိုးနေပုံကော တကိုယ်လုံးသာမက မျက်နှာပါပါအောင် သေသေချာချာချိန်ပြီး ထပ်ရိုက်ပြန်သည်။ လီးအဆုံးသွင်းပြီးတော့ထုံးစံအတိုင်း အောင်မင်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်း စတင်ဆောင့်လေပြီ။

ခင်ငြိမ်းတင့်ကတော့ အောင်မင်းပေါင်ကြားတွင် ပက်လက်လှန် ဝင်အိပ်ကာ ခေါင်းကိုကြွကြွ ပြီး အောင်မင်း ဂွေးဥများကို မနားတမ်း ရက်ပေး၊ ပါးစပ်ထဲငုံသွင်းပြီး စုပ်ပေးလုပ်နေလေ၏။ဒါတင် မက ခင်ငြိမ်းမြင့်အဖုတ်ထဲမှ ပြန်ပြန်ထွက်လာသောအောင်မင်း၏လီးတံအရင်းကြီးကိုပါ တခါတခါ လှမ်းလှမ်းပြီး ရက်ပေးနေသေးသည်။ အောင်မင်းအဖို့အရသာတွေ စုံကာ ဇိမ်ရှိလှပေတော့သည်။ သို့သော် သူကဒီမျှနှင့် အားမရသေး .. ။

ခင်ငြိမ်းမြင့်ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ လက်ခလယ်ကို ထိုးထိုး သွင်းနေလိုက်သေးသည်။ အောက်ဖက်မှ အောင်မင်းဥများကိုစုပ်ပေးနေသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည် သူမကိုယ်တိုင်အတွက်တော့ သူမဖာသာပင် ပေါင်ကြီးများကားလျှက်စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် လက်ဖြင့်ပွတ်သပ် ထိုးကလိပေး နေမိလေ၏။လေးဘက်ထောက်ကာအဖုတ်အလိုးခံ ဖင်အနှိုက်ခံနေသော ခင်ငြိမ်းမြင့်ကလည်း ဒီမျှ နှင့် အားမရသေးသည့်အလားသူမလက်တဖက်ကို ထောက်ထားရာမှ ကြွကာ သူမနို့အုံကြီးတွေကို သူမဖာသာ ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ်ဖီလင်ယူနေပြန်သည်။ 

သုံးယောက်သား အပီအပြင်ကာမစည်းစိမ်ခံစားနေသောမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်းကိုသိန်းစိုးမှာလည်းပဲ ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်လာသဖြင့် ကင်မရာချပြီး ဂွင်းတိုက်ရပြန်သည်။ ထိုသို့ကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်ရ သည့်အရသာက ထူးကဲလှပေ၏။ မိမိချစ်ဇနီးလေးနှင့် ခယ်မချောလေးတို့ကာမဆိပ်တွေ တက်နေကြ ပုံများကိုလည်း လက်ဖျားခါမိလေသည်။

အရှက်အကြောက်ကြီးလှကာအိန္ဒြေသိက္ခာရှိလှလေသော သည်ညီအစ်မ သည်မျှထန်နေကြပုံကို မျက်မြင်သာ မတွေ့ရပါကသိကြားမင်းကြီး ဆင်းပြောတောင် သူ ယုံမိမည်မဟုတ် .. ။ ခုတော့ ကိုယ်တွေ့မျက်မြင်မို့ ယုံရလေပြီ။

အောင်မင်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်း အားပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်ရာ တော်တော်လေး အကြာတွင်ခင်ငြိမ်းမြင့်တစ်ချီ " ပြီး " သွားရလေတော့သည်။ အောင်မင်းကတော့ သုတ်ထိန်းနိုင်သူမို့ မပြီးသေး။အောင်မင်းသည် ခင်ငြိမ်းမြင့်အဖုတ်ထဲမှ မာတောင်နေဆဲ သူ့လီးကြီးကိုကော ဖင်ပေါက်လေးထဲမှလက်ခလယ်ကိုကော ဆွဲနှုတ်ကာ အနေအထား တမျိုးပြောင်းကြရန် စီမံပြန်လေ၏။ 

ဒီတခါတော့ သူတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို (69) ပုံစံဖြင့် တယောက်ပေါ်တယောက်ထပ်ကာ နေခိုင်း သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်က အောက်က၊ ခင်ငြိမ်းတင့်က အပေါ်ကဖြစ်၏။ပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံးကို တယောက်အဖုတ်တယောက်ရက်ခိုင်းသည်။ ထိုသို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် အပြန်အလှန်စောက်ပတ်ရက်နေပုံကို အောင်မင်းအတော်ကြာကြာ မျက်စိ အရသာခံ ထိုင်ကြည့်နေသည်။

ပြီးတော့မှ အပေါ်ဘက်တွင်ရှိနေသောခင်ငြိမ်းတင့်၏ ဖင်ဆုံကြီးများ နောက်တွင် အပီအပြင် နေရာယူသည်။ ဖင်ဝကိုဖြဲကာ တံတွေးတွေ ပြစ်ကနဲထွေးချသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် သိလိုက်ပြီ။ .. မိမိတော့ ဖင်လိုးခံရတော့မည်။စိတ်ပါမှုနှင့်အတူညီမစောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးနေသော ရက်အားက ပိုပြင်းလာမိ၏။ ထိုအခိုက်မှာပဲ သံချောင်းတမျှမာတောင်နေသော လီးကြီးက သူမဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ဒုတ်ဒုတ်ထိ တိုးဝင်လာလေတော့သည်။

" အာ့ အား .... ကိုကိုရဲ့။ နာတယ်ရှင့် ... အမလေးလေးနော် .... အင့် အီး ....... " 

ခင်ငြိမ်းတင့်ခမျာညီမစောက်ပတ်ကို ကုန်းရက်နေရာမှ ခေါင်းလေးကြွတက်လာပြီး လည်ချောင်းထဲမှ ညှစ်ကာညဉ်းလိုက်မိလေ၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကတော့ သူ့အမ အခြေအနေကို သိသဖြင့် အောက်ကနေအစ်မစောက်ပတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိရက်ပေးလိုက်သည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ နာကျင်မှုနှင့် ကာမ အရသာရောပြွန်းကာ လှိုက်တက်သွားရလေသည်။ ကိုသိန်းစိုးမှာလည်း တူးဘိုင်ဝမ်း လိုးပွဲကြီးကိုကြည့်ရင်းဂွင်းတိုက်နေတာ အချိန်အတော်ကြီးကို ကြာ သွားပေမယ့် သုတ်ရည်မထွက်သေး .. ။ကာမစိတ်ထန်လေလေ သုတ်က ထိန်းနိုင်လေလေဖြစ်ရကား သူသည်လည်းပဲ ခုတော့ သုတ်ထိန်းနိုင်သူဖြစ်နေရပေပြီ။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ ကာမမှုများ ဝက်ဝက်ကွဲအောင် ပြုနေကြသည်ကိုကြည့်ရင်း ဂွင်းထုရသည်မှာအရမ်း ကောင်းလှသော်လည်း ယခု ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ဖင်ဆော်နေပုံကိုလည်း အမိအရ ရိုက်ယူထားချင်သဖြင့်ဂွင်းထုတာ အသာနားကာ ကင်မရာ ကောက်ကိုင်ရပြန်လေသည်။ ခုနက ခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုအောင်မင်းစောက်ပတ်လိုးနေစဉ်က လိုပင် ကင်မရာအော်တိုမက်တစ်ခလုတ်ကို အသုံးပြုကာ ခင်ငြိမ်းတင့်ဖင်လိုးခံပုံကို အပီအပြင် ရိုက်ယူနေလိုက်၏။ 

ထိုနေ့က ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ညီအစ်မနှစ်ဖော်သည် အောင်မင်းနှင့်တနေကုန် အနေအထားအမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲကာ တူးဘိုင်ဝမ်း စပ်ယှက်ခဲ့ကြသလို ကိုသိန်းစိုးမှာလည်းဂွင်းထုလိုက် ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက် လက်မလည်နိုင်အောင် အလုပ်များရင်း တနေကုန်ခဲ့ရလေတော့၏။

ကိုသိန်းစိုးအနေဖြင့် သူလိုချင်နေ သော ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ဓာတ်ပုံတွေ ဖလင် ၄ လိပ်စာတောင်ရရှိခဲ့ယုံမျှမက အရင်က မမြင်ဘူး၊ မသိဘူးခဲ့သော ကာမအရသာ ခံစားနည်းပေါင်းမြောက်မြားစွာကိုကိုယ်တွေ့သိမြင်မှတ်သားကာ ပညာတွေ တိုးခဲ့ရလေတော့သည်။ 

.........................................................................................................

ကိုသိန်းစိုးသည် သူ့စိတ်ကူးအတိုင်း လိုချင်နေသည့်ဓာတ်ပုံတွေ တလှေကြီး ရိုက်ယူနိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်စေ ကာမူထိုဓာတ်ပုံများကို လက်ကိုင်အသုံးပြုလျှက် မိမိမယားချောနှင့် ခယ်မချောလေးကို စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်နိုင်ဘို့အရေး အကောင်အထည်ဖော်ဘို့ရာမှာတော့ အခက်အခဲလေးတွေ အနည်းငယ် ရှိနေရ သေးသည်။

ပထမဆုံး ရင်ဆိုင်ရသော အခက်အခဲက ယင်းဓာတ်ပုံများကို ကူးဆေး ရေးပင်ဖြစ်၏။ ပက်ပက်စက်စက်ရိုက်ထားသော အပြာပုံတွေမို့ တွေ့ရာဓာတ်ပုံဆိုင်မှာ သည်အတိုင်း သွားကူးလို့ ကလဲ မဖြစ်သေး။ ..အဆက်အသွယ် လိုသည်။ သည်လိုကိစ္စမျိုးတွင် ပါတ်သက်မှုမရှိပဲ အေးအေး ဆေးဆေးလူကြီးလူကောင်းပီပီ နေလာခဲ့သူမို့ အရေးကြုံတော့ အခက်တွေ့နေရလေ၏။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့်ကိုသိန်းစိုးအလုပ်လုပ်သည့် ကုမ္ပဏီတွင် ဒါမျိုး ဝါသနာကြီးသူ တဦးနှင့် ကိုသိန်းစိုး ခင်မင်သည်။ 

ထိုသူကနေ့စဉ်ပင် ဗီဒီယိုအပြာကားတွေ ငှားငှားကြည့်လေ့ရှိမှန်းလည်း ကိုသိန်းစိုး သိ၏။ ကိုသိန်းစိုးကိုယ်တိုင်ကမူအပြာဗီဒီယိုတွေ ကြည့်လေ့မရှိသော်လည်းပဲ ထိုသူ အခွေငှား သွားလျှင်တော့ တခါတလေ ဆိုင်သို့အတူလိုက်ပါသွားခဲ့ဖူးသည်များ ရှိ၏။ အခုတော့ ထိုအချက်က အသုံးဝင်လာလေပြီ။ ဗီဒီယိုနှင့်ဓာတ်ပုံသဘောသဘာဝခြင်း နီးစပ်သည်မို့ ထိုဆိုင်၌ သွားစုံစမ်းလျှင် ဒီဓာတ်ပုံတွေ ကူးဘို့ အဆက်အသွယ်ရနိုင်သည်ဟု တွေးမိသည်။ 

ထို့ကြောင့် ဆိုင် လူရှင်းချိန်တွင် အသာသွားပြီး တီးခေါက်ကြည့်၏။ ကိုသိန်းစိုးကံကောင်းသည်ဟုပင် ပြောရမည်။ ... သဘောကောင်းသော ထိုဆိုင်မှလူများက ကိုသိန်းစိုးအတွက်အပြာဓာတ်ပုံတွေ စိတ်ချလက်ချ ကူး နိုင်မည့် ဓာတ်ပုံဆိုင်တဆိုင်ကို နတ်လမ်းညွှန်လိုက်လေ၏။ 

ထိုဆိုင်မှာ၃၄ လမ်း အလယ်ဘလောက် မှ ( __ ) ဆိုသည့်ဆိုင်ပင် ဖြစ်လေသည်။ ကူးပေးသူက တင်သိန်းဆိုသူဖြစ်မှန်းလည်းပဲ ပြောပြ လိုက်သေးသည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် တင်သိန်းအကူအညီနှင့်ပင်သူရိုက်ထားသော မယားနှင့်ခယ်မတို့၏ အပြာပုံများကို အောင်မြင်စွာ ကူးယူ ရရှိနိုင်ခဲ့လေသည်။ 

ပထမအခက်အခဲတော့ ပြေလည်သွားပေပြီ။ .. ဒုတိယ အခက်အခဲကတော့ နေရာ ပင်ဖြစ်၏။ ကိုသိန်းစိုးက ဇနီးချောနှင့်ခယ်မကို အပြတ်ကျုံးချင်နေသလိုထိုသို့ ပညာမျိုးစုံသုံးပြီး ကျုံးနေပုံကို သူ့ဖာသူကလည်း ပြန်မြင်ချင်သေးသည်။ဒီတော့ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးများ ထောင်ထားပြီးမှ အပီ ဖြုတ်ရန် စိတ်ကူးထားသည်။ သို့သော် .. ထိုသို့လုပ်ဖို့ကနေရာ ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း လိုမည်။ အလင်းရောင်ကလည်း ကောင်းကောင်းရှိရဦးမည်။ 

ဒဂုံမြို့သစ်မှသူ့အိမ်မှာ ညညဆို မီးပျက်သည်နှင့် မှောင်ချထားရသည်က ခပ်များများ။ .. နေ့လည်ဘက်ကိုစဉ်းစားကြည့်ပြန်တော့လည်း သူ အိမ်မှာ နေ့လည်ရှိနိုင်မည်က စနေ၊တနင်္ဂနွေ ၂ ရက်သာ။ ဒဂုံမြို့သစ်ဝန်ထမ်းရပ်ကွက်ထုံးစံအတိုင်း ထိုနေ့များတွင် အိမ်ကို ဧည့်သည်တွေက တဖွဲဖွဲ လာတတ်သည်။လုပ်လို့ကိုင်လို့ အရှိန်တက်နေတုန်းမှာ ဧည့်သည်တွေလာပါက အားလုံး ရှုပ်ကုန်လိမ့်မည်။ .. မဖြစ်သေး ။

ကြားရက်များဆိုပါကလည်း အလုပ်မှ ခွင့်ယူရဦးမည် ... ပြီးတော့ ကြားရက်တွေတွင် လာလာ စားနေကျအောင်မင်းကလည်း ရောက်လာပေဦးမည်။ ဒီအကောင့်ကို ဘာမှကြောက်စရာ မလိုသည့်တိုင်အနှောင့်အယှက်တခုခု ပေးလာပါက ဇိမ်ပျက်သွား ရပေမည်။ 

အောင်မင်းနှင့် ဇာတ်ကိုသူ့အကြံအောင်ပြီးသည့်နောက်တွင်မှ ဒီဓာတ်ပုံအထောက်အထား တွေဖြင့် ကောင်းကောင်းကြီး ဖြေရှင်းရန်ကိုသိန်းစိုး ကြံရွယ်ထားသည်။ လောလောဆယ်တော့ ခန ထိပ်တိုက်မတွေ့ချင်သေး။ ထို့ကြောင့်သူ့အိမ်မဟုတ်ပဲ အေးအေးဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ကြိုက်ပျော်ပါးနိုင်မည့် နေရာကောင်းတခုလိုအပ်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သည်နေရာတွင်လည်း ကိုသိန်းစိုး အတွက် ကံတရားက မျက်နှာသာပေးလာပြန်သည်။

ကိုသိန်းစိုးတို့ ကုမ္ပဏီတွင် အထွေထွေမန်နေဂျာအဖြစ် လာရောက်လုပ်ကိုင်မည့်နိုင်ငံခြားသား အရာ ရှိ တဦးအတွက် နေအိမ်တခုငှားရမ်းထားတာ ရှိသည်။ ဘောက်ထော်ဘက်တွင် ဖြစ်၏။လိုအပ်သည် များလဲ အားလုံးနီးပါးပြင်ဆင်ထားပေးပြီးပြီ။ .. သို့ပေမယ့် ထို နိုင်ငံခြားသားကအကြောင်းတခုနှင့် ရောက်လာခြင်းမရှိသေးသည့်အတွက် ထိုအိမ်ကိုသော့ခတ်သိမ်းထားရသည်။ 

ထိုအိမ်သော့က ကိုသိန်းစိုးလက်ထဲမှာဖြစ်၏။ စိတ်ချရသည့် လူယုံလူရင်းမို့ မန်နေဂျာက ကိုသိန်းစိုးကိုလွှဲအပ်ထား ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုအိမ်တွင် နေ့ခင်းဘက်တွင်တော့ အိမ်လာစောင့်ပေးသည့်အိမ်စောင့်တယောက် ငှားထားတာ ရှိ၏။ ထိုအိမ်စောင့်ကို ပထုတ်နိုင်လျှင် အားလုံး အိုကေ ပေပြီ။ ...ထိုကိစ္စကလည်း သူ့အလိုလို ပြေလည်သွားပြန်သည်။ အိမ်စောင့်၏ ဆွေမျိုးသားခြင်းတယောက်နာရေးဖြစ်သဖြင့် သူ့ရွာသို့ တပါတ်ခန့်ပြန်ချင်ကြောင်း အိမ်စောင့်က ကိုသိန်းစိုးကို ခွင့်တောင်းလာသည်။

ဒီအရေး ကိုစောင့်နေသော ကိုသိန်းစိုးကလည်း အေးအေးဆေးဆေးသာ ပြန်ဘို့ ခွင့်ပေးလိုက်၏။ ကူငွေများပင် ထုတ်ပေးလိုက်သေးသည်။ အိမ်စောင့်က ကိုသိန်းစိုးကို ကျေးဇူးတွေတင်သွား၏။ သို့ပေမယ့်ကိုသိန်းစိုးကလည်း သူ့ကို အပြတ် ကျေးဇူးတွေ တင်ကျန်နေခဲ့ကြောင်းတော့ သူသိမသွားရှာပါ။

သြော် .....မယားချောလေး အပိုင်စီးခံရပြီး ကြံစဉ်နေတုန်းရှိသေးသည့်ခယ်မချောလေးက လည်းပဲ သူမကြံရသေးခင်သူများလက် အပီအပြင်ပါသွားတာ ခံလိုက်ရသည့် ကိုသိန်းစိုးကို သိကြားမင်းကြီး မနေနိုင်တော့သဖြင့်အဆင်ပြေအောင်များ ဖန်တီးပေးနေသလားပင် မပြောတတ်တော့ပါ။ ... 

ဤသို့ဖြင့် ကိုသိန်းစိုးတယောက် အခက်အခဲများကို ဖြေရှင်းပြီးလေပြီမို့ ကျန်တာလေးတွေ ပြင်ဆင် ရန်သာရှိတော့သည်။ အရာရာကို စနစ်တကျလုပ်ဆောင်တတ်သူမို့ ဤမျှအရေးကြီးသော ကိစ္စကြီး တွင် ဘာမှဟာကွက်မရှိရလေအောင် အထူးပင် ကြိုးစားစီမံလေသည်။ အိမ်လေးက ဘောက်ထော်ကျောက်ကုန်းဘက်တွင်ရှိပြီး ခြံလေးဝင်းလေးနှင့် တထပ်တိုက်ကလေး ဖြစ်၏။ အတွင်းတွင် ရေကူးကန်ငယ်လေးပင်ပါလိုက်သေးသည်။ အိမ်ထဲတွင် အိပ်ခန်း ၂ ခန်းပါရှိ သည်။ 

အိမ်ရှင်၏ အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးနှင့်ဧည့်သည်အတွက် အနေတော် အိပ်ခန်းငယ်တခုတို့ ဖြစ်၏ ကိုသိန်းစိုးသည်မဟုတ်တရုတ်ကြံစည်နေချိန်တွင်သော်မှ စည်းစောင့်သူဖြစ်ရာ အိမ်ရှင့်အိပ်ခန်းကျယ် ကြီးကိုတော့မျက်စောင်းမထိုးပါ။ အိပ်ခန်းငယ်ကိုသာ မိမိပျော်ပါးရန် ဘူမိနက်သန်နေရာအဖြစ် ရွေးချယ်လိုက်သည်။အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးအတွင်း၌ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီး ၂ ချပ် အဆင်သင့်ရှိနေလေရာ ထိုမှန်ကြီးတွေကိုတော့အိပ်ခန်းငယ်ထဲ ရွှေ့ရသည်။ 

ခုတင်ဘေး တဖက်တချက်တွင် ချထားလိုက်ရာ သူ လိုချင်သည့်အတိုင်းအနေတော်ပင်ဖြစ်နေလေတော့၏။ မီးဖိုခန်းထဲရှိ ရေခဲသေတ္တာထဲတွင်တော့စားသောက်ဖွယ်ရာနှင့်ဘီယာဗူးများ ဖြည့်တင်းထားလိုက်သည်။ ( ကိုသိန်းစိုးသည် အရက်မသောက်တတ်သော်လည်း ဘီယာတော့ သောက်တတ်သူဖြစ်၏) 

ဧည့်ခန်းထဲမှ ဗီဒီယိုပြစက်နှင့် ရုပ်မြင်သံကြားကိုလည်း အိပ်ခန်းငယ်ထဲသို့ ရွှေ့လိုက်သေးသည်။ အပြာဗီဒီယိုခွေ သုံးခွေလည်း ငှားရမ်းထားလိုက်သေး၏။ ကူးယူထားသော ဓာတ်ပုံများကို အယ်လ်ဘမ်နှင့် ကျကျနနထည့်ကာ ခုတင်ဘေးစားပွဲလေးပေါ်တွင် အသင့်တင်ထားလိုက်သည်။လေးငါးပုံလောက်ကိုတော့ စာအိတ်တခုနှင့် သေသေချာချာထည့်ထားလိုက်လေ၏။ လိုအပ်မည် ထင်သမျှအရာအားလုံး ကိုသိန်းစိုး စီစဉ်လေသည်။

ဤသို့လိုအပ်တာတွေ အားလုံးစီစဉ်နေမှုသည် သောကြာနေ့မရောက်ခင်ပင် ပြီးပြည့်စုံသွားလေ၏ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုရော ခယ်မချောကိုပါ အမဲဖျက်ရန် ခြောက်လှန့်မှုဟု ခေါ်ရမည်လား .. စည်းရုံးမှုဟုပဲခေါ်ရမည်လား ... ယင်း ကိုတော့ သောကြာနေ့ညနေတွင် ကိုသိန်းစိုး စတင်လေတော့သည်။

......................................................................................................................................

သောကြာနေ့ ညနေ အိမ်ပြန်လာသည်နှင့် ကိုသိန်းစိုးသည် ပြောစရာရှိသည်ဆိုကာ ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုအိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ဆောင်သွားလေ၏။ ထိုအချိန်သည် ခင်ငြိမ်းတင့် ညစာများ ချက်ပြုတ်နေချိန်ဖြစ်ရာခင်ငြိမ်းမြင့်ကို လုပ်လက်စအလုပ်များ လွှဲခဲ့ပြီး ဆက်လက် ချက်ပြုတ်စေရလေသည်။ 

" ငါအလုပ်သွားနေတဲ့အချိန်တွေမှာ မင်းဘာတွေ လုပ်လုပ်နေသလဲ .. တင့်တင့် "

အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့်ကိုသိန်းစိုးက လေသံမာမာနှင့် တန်းမေးလိုက်သည်။ အိမ်ထောင်သက် ၃နှစ်အတွင်း ဒီလိုလေသံမျိုးနှင့်ကိုသိန်းစိုး တခါမှ စကားမပြောဖူးသဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့် အတော်ပင် အံ့သြသွားမိသည်။ ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ပဲငေးကြောင်ကြောင်နှင့် ကိုသိန်းစိုးကို ပြန်ကြည့်နေမိ၏။

" နင်နဲ့ အောင်မင်း ဖြစ်နေကြတယ်မဟုတ်လား ... "

ကိုသိန်းစိုးက ဒဲ့တိုးပင် မေးချလိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် မျက်လုံးပြူးသွားရလေပြီ။ အတော်လည်းလန့်သွားမိသည်။ သို့ပေမယ့် ဟန်ကိုယ့်ဘို့လုပ်ကာ ဗြောင်ငြင်းမှ ဖြစ်မည်ဟု နားလည်လိုက်သည့်အတွက်

" အို ... မဟုတ်တာ ဦးရယ် ... ။ မကြံအပ်မစည်ရာ .... " 

ခင်ငြိမ်းတင့်ဘူးကွယ်ရန်ဇာတ်လမ်းစနေစဉ်မှာပင် ကိုသိန်းစိုးက တိုက်ပုံအတွင်းအိတ်ထဲမှ စာအိတ် တခုထုတ်ယူလိုက်ပြီးအတွင်းမှ ဓာတ်ပုံတပုံကိုထုတ်ကာ ခုတင်ပေါ် ပြစ်ချလိုက်၏။ 

" အို ...... " 

ခင်ငြိမ်းတင့် ဆွံ့အသွားသလိုဖြစ်သွားရလေပြီ။ ဘာညာကွိကွတွေနှင့် ကိုသိန်းစိုးကို အပီချွဲကာ အာရုံပြောင်းပြစ်မှ ဖြစ်မည်ဟုစိတ်ကူးနေသော စိတ်ကူးလေးများလည်း လွင့်ပျက်သွားရလေပြီ။ .... အအေးဆုံးရေခဲရေဖြင့် ငယ်ထိပ်မှလောင်းချလိုက်သလိုလို ... မီးပုံထဲပဲ ကျသွားရသလိုလို ဖြစ်နေရ လေပြီ။

မျက်နှာလည်း ဘယ်လိုထားရမည်မှန်းပင် မသိတော့။ ကြည့်ပါဦး ... ။ ဓာတ်ပုံက အောင်မင်း၏ လီးချောင်းကြီးကို ခင်ငြိမ်းတင့်အားရပါးရ ပါးစပ်နှင့်ငုံကာ စုပ်နေပုံကြီး ဖြစ်နေတော့၏။ အောင်မင်းရော ခင်ငြိမ်းတင့်ပါ အဝတ်အစားတွေမပါ၊ ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနှင့်။ .. လီးစုပ်နေပုံကလဲ ပီပြင်လှသည်။ ဓာတ်ပုံကလဲ ဆေးသားကောင်းကာကြည်လင်လှ၏။ 

သည်တော့ လီးကြီးပေါ်မှ အပြိုင်းပြိုင်းထနေသော အကြောတွေကော ..ခင်ငြိမ်းတင့်ပါးလေးနှစ်ဖက် ခွက်ဝင်၍ နေပုံရော .. လီးတံကြီးပေါ် တံတွေးများစိုကာ ပြောင်လက်နေပုံရောအကုန်ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရ သည်။ပုံက ခင်ငြိမ်းတင့် ကိုယ်တပိုင်းအထိ ပါသည်ဖြစ်ရာ နို့အုံကြီးပေါ်မှနို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်ထနေတာကိုပင် မြင်နေရသေး၏။ 

" ဘူးခံပြီး ဗြောင်လိမ်နေမယ်တော့ စိတ်ကူးမနေနဲ့တော့ တင့်တင့်။ .. ငါ့ဆီမှာ ဒီလိုဓာတ်ပုံတွေ ဖလင် ၄ လိပ်စာတောင် ရှိတယ်။ ဒါတွေ နင့်အမျိုးတွေဆီ ပို့လိုက်လို့ကတော့ နင်စောက်ရှက်လုံးလုံး ကွဲပြီသာမှတ်ပေတော့ .. သဘောပေါက် .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့် မျက်ရည်တွေ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျလာလေပြီ။ဘယ်လိုမှငြင်းမရတော့မည့် အတူတူ မျက်ရည်ကိုပဲ အဖော်ပြုရပေတော့မည်ပေါ့။ ... ဘာလုပ်လို့ဘာလုပ်ရမည်မှန်းလည်း မသိတော့။ လင်ငယ်နေသည့်ကိစ္စ လင်ကြီး သိသွားပြီမို့ ကိုသိန်းစိုးမျက်နှာကိုပင်စေ့စေ့မကြည့်ရဲတော့ပါ။ ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင် ငုံ့ထားမိတော့သည်။ သူပြောသလို တကယ်ပဲ ဒီဓာတ်ပုံတွေသူမအမျိုးတွေဆီဖြန့်လိုက်လို့ကတော့ ... အမယ်လေး ..... ခင်ငြိမ်းတင့် ဆက်ပင်မတွေးရဲတော့ပါ။ 

" အေး.... ဒါပေမယ့် ငါက ဒီလောက်ထိ မရက်စက်ချင်ပါဘူး။ မင်းဘက်က လိုက်လိုက်လျောလျော ရှိမယ်ဆိုရင်အားလုံးအဆင်ပြေသွားမှာပါ။ .. ဟိုကောင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုလဲ ငါ ဗွေမယူတော့ဘူး၊ နောက်မှဒီကောင်နဲ့ငါ သပ်သပ်ရှင်းမယ် ... ဘယ်လိုလဲ " 

ကိုသိန်းစိုးက လေသံနည်းနည်း အမာလျှော့လိုက်ပြီးပြောသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် ခေါင်းလေး မရဲတရဲနှင့် မော့လာ၏။ ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့နှင့် မေးရှာသည်။

" ဟိုဟို .... ဦးက တင့်တင့်ကို ဘာလုပ်စေချင်လို့လဲ ရှင် .. " 

ကိုသိန်းစိုးက အောင်နိုင်သူအပြုံးဖြင့် အားရပါးရပြုံးလိုက်လေသည်။ သူထွင်ခဲ့သည့် အကွက်တော့ ကျကျနန ဝင်လေပြီ။ ... " လုပ်ပေးရမှာတွေကတော့အများကြီးပဲ တင့်တင့်။ ... ပထမဆုံးကတော့ ... ငါ့လီးကြီးကို အခုပဲ စုပ်ပေးပေတော့ ... လာ .. "

" ရှင်....... " 

တည်တည်တန့်တန့်နေကာ သူမအပေါ်တွင်လည်း အရမ်းကြင်နာခဲ့သော သူမလည်းရိုသေလေးစား ခဲ့သော ယောက်ျားဖြစ်သူထံမှ ဒီလို တစ်တစ်ခွခွစကား ထွက်လာသည့်အတွက်ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ အံ့သြ သွားရလေသည်။ ကိုသိန်းစိုးကတော့ ပြောပြီးသည်နှင့် ခုတင်စောင်းတွင်ဝင်ထိုင်သည်။ .. တိုက်ပုံအင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး ခုတင်ခေါင်းရင်းပေါ် လွှင့်ပစ်တင်လိုက်သည်။ 

တမင်ပင်ခပ်ရင့်ရင့် လုပ်ပြလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ကာမဆိပ်တွေတက်နေချိန်မှလွဲလျှင်လီးကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးရသည့်အလုပ်ကို လုပ်ချင်သူ မဟုတ်ပါ။ 

ရမက်ဇောတွေ တဟုန်းဟုန်းထကာအသိစိတ်ပျောက်နေချိန်များတွင်မှသာ လုပ်ပေးမိခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ယခုအချိန်တွင်တော့ရမက်ပြင်းထန်နေခြင်း မရှိသည်သာမက ကြောက် စိတ်တွေက လွှမ်းမိုးနေချိန်ဖြစ်သည်။ပြီးတော့ ကိုသိန်းစိုးကို နဂိုကတည်းက လေးစားရင်းစွဲကလည်း ရှိထားလေရာ ဘယ်လိုမှကို အာရုံသွင်းလို့မရ။ ... ကိုသိန်းစိုးနားသို့ မသွားရဲပဲ ငူငူကြီးသာ ရပ်နေ မိလေသည်။ 

" ငါပြောတာ မကြားဘူးလား ....တင့်တင့် " 

ကိုသိန်းစိုးလေသံက ပြန်မာလာပြီ။ 

" ကြား ... ကြားပါတယ် ဦးရယ် ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့်ငိုသံပါလေးနှင့် ပြန်ဖြေရှာသည်။ 

" ကြားရင် လာလေ ... လီးစုပ်လေ။ .. ဘာငိုင်နေတာလဲ " 

" ဟို ဟို ....မစုပ် .. မစုပ် ... ဟင့်ဟင့် "

ခင်ငြိမ်းတင့် ငိုလဲ ကိုသိန်းစိုးကတော့ ချမ်းသာပေးတော့မည်မဟုတ်ပါ။ 

" အောင်မာ ... လင်ငယ့်လီးကျတော့ အငမ်းမရစုပ်ပေးနေလိုက်တာ။ .. ဘာအခုမှ မစုပ်ချင်ဘူးလဲ။ ..လာခဲ့စမ်း ... ငါစိတ်ထွက်လာရင် နင်စောက်ရှက်လုံးလုံးကွဲသွားမယ်နော် ... " 

ကိုသိန်းစိုးက ခင်ငြိမ်းတင့် ဆံပင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်ဆွဲပြီး ခြိမ်းခြောက်လေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်မတတ်သာတော့ပါ။ .. မိမိက အပြစ်လုပ်မိပြီပဲ။ .. ခင်ငြိမ်းတင့်သည် မျက်နှာလေးအောက်ချထားလျှက်နှင့်ပင်ကိုသိန်းစိုးနား မရွံ့တရွံ့ ချဉ်းကပ်သွားရ လေ၏။ခင်ငြိမ်းတင့် မျက်နှာလေးက ရဲရဲတွတ်ကာ တကိုယ်လုံးလဲပူရှိန်းနေလေပြီ။ ကိုသိန်းစိုးကတော့ ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့နှင့် အနားကပ်လာသော ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ကြည့်ပြီးစိတ်ထဲ ကျေနပ်အားရကာ ရမက်တွေလဲ ထလာရလေ၏။ 

ဖောက်ပြန်ခဲ့သော မိန်းမကို ပျပ်ဝပ်ကျိုးနွံစေလျက်မိမိသဘောကျ ခိုင်းစေနိုင်တော့မည်မို့ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေမိလေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ကလေးကိုသိန်းစိုးနားရောက်ရလေပြီ။လီးစုပ်ခံမည်ဆိုသည့် ကိုသိန်းစိုးက ခုတင်စောင်းတွင် ခြေချထိုင်နေလေတော့စုပ်ပေးရမည့် သူမက ခုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ဒူးလေးတုပ်ပြီး ထိုင်လိုက်ရသည်ပေါ့။ .. ကိုသိန်းစိုးသည်ပုဆိုးကိုဝတ်ထားဆဲဖြစ်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် လက်လေးနှစ်ဘက်ဆန့်တန်းပြီး ပုဆိုးကိုချွတ်ပေးရလေသည်။

သူမ၏လက်လေးများက တဆတ်ဆတ်တုန်နေကြ၏။ အိမ်ထောင်သက် ၃နှစ်ကျော်လာခဲ့ပြီဆိုပေမယ့်ကိုယ့်အိန္ဒြေသိက္ခာနှင့်ကိုယ် နေလာခဲ့ကြသူများဖြစ်ရာ သူတို့လင်မယား အကြားတွင် " အရှက်ကုန် " သည့်အဆင့် မရောက်သေးပါ။ 

ထို့ကြောင့် ခုလိုကြီး ပုဆိုးချွတ်ပေးနေရ မှုက ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ကြောက်လန့်စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ ကိုသိန်းစိုးကတော့ ကြိုတင်ပြင်ဆင်သည့်အနေဖြင့် ဒီညနေ အောက်ခံဘောင်းဘီပင်ဝတ်မလာခဲ့။ကြိုတင်ချွတ်ထားပစ်ခဲ့သည်။ ပုဆိုးတထပ်တည်းသာဝတ်ထားသည်ဖြစ်ရာ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ တွန့်ဆုတ် ဆုတ် အမူအယာလေးကိုကြည့်ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ သူ့လီးကြီးက မတ်ထောင်ထလာနေလေပြီ။

ပုဆိုးချွတ်ပေးနေသည့် ခင်ငြိမ်းတင့် လက်ကလေးများက ထိုလီးတံကြီးကို မထိတထိပွတ်တိုက်ပေးနေသလိုဖြစ်နေရလေ၏။ ခါးတွင်စည်းထားသော ပုဆိုးကို ဖြေချပြီးသည်နှင့် အလိုက်သင့်လေးဖယ်ချလိုက်ရာအောက်မှ ကိုသိန်းစိုးလီးကြီးက မားမားစွင့်စွင့်ထောင်တက်လာသည်။ မြွေဟောက်ကြီးတကောင်ပါးပျဉ်းထောင် ထလာသည့်အလား ။ 

ကိုသိန်းစိုး၏လီးကြီးမှာ ဆယ်လက်မကျော်ရှည်ကာ ဘီယာသံဗူးနီးပါးမျှတုတ်လေရာ မာန်အပြည့်နှင့်မတ်ထောင်လာသောအခါ ပို၍ပင် ကြီးလာသလိုဖြစ်နေရသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ လင်တော်မောင်၏လီးကြီးကို အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေရလေတော့၏။ လင်နှင့်မယားမို့ ခင်ငြိမ်းတင့်သည်ထိုလီးကြီးနှင့်လိုးတာကို ကောင်းကောင်းခံဘူးပြီးတာတော့ ဟုတ် ပါသည်။ 

သို့ပေမယ့် ညဘက်အိပ်ယာဝင် မှောင်ထဲတွင်သာ လိုးနေခဲ့ကြသည်မို့ ခင်ငြိမ်းတင့်အဖို့ ဒီလီးကြီးကို မပီဝိုးတဝါးမှအပလင်းလင်းချင်းချင်းတွင် အနီးကပ် မမြင်ဘူးသေးပါ။ အခုမှ ပထမဆုံးမြင်ရတာဖြစ်နေသည့်အပြင်လီးကြီးကလည်း အစွမ်းကုန်မတ်ထောင်နေသည် ဖြစ်ရာ လီးအရသာကို စွဲမက်နေပြီဖြစ်သော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာအာတွေခြောက်ကာ ရင်တွေဖိုနေလေပြီ။ 

သွေးသားကလည်း ဆူဖြိုးသူဖြစ်ရသည့်အထဲ အောင်မင်းကလည်းကျကျနန ကျုံးသွင်းထားပြီး ဖြစ် သောကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့် ရမက်ဇောတွေကအားကောင်းမောင်းသန်ဖြစ်နေသည်ဖြစ်ရာ အပြစ်လုပ်မိ ထား၍ ကြောက်နေမိသောစိတ် .. ဆွေမျိုးတွေကြားအရှက်ကွဲမှဖြင့်ဟုတွေးကာ စိတ်ညစ်နေရသည့် စိတ်တို့ကို ကျော်လွန်လျှက်ရမက်ဇောထန်သောစိတ်တွေက ရုန်းထလာလေပြီ။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ညာလက်ချောင်းလေးများနှင့်လီးကြီး၏အရင်းပိုင်းကို အသာဆုပ်ကိုင် လိုက်၏။ လီးကြီးက ဆီးကြိုလင့်သည့်အလား ငေါ့ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့် ရင်တွေ ဒိန်းကနဲ ခုန်ပြန် လေ၏။ ကိုသိန်းစိုး၏ အသက်ရှုသံကလည်းပြင်းလာသည်။ ကိုသိန်းစိုးလီးကြီးမှာ လမဲကြီးမဟုတ်။ .. ပြောရလျှင် အောင်မင်းလီးထက်အများကြီးကြည့်ကောင်း သည်။ 

လီးကြီးအပြတ်မာတောင်နေချိန်မို့ ထိပ်အရေပြားလေးက ဒစ်ကြီးကိုမဖုံးနိုင်၊ .. အဝဆီ တွင် နီနီရဲရဲလေးနှင့် တဝက်ကျော်ကျော် ပေါ်နေရသည်။ မြင်ရသည့်မိန်းမအသည်းယားစရာ လီးကြီးဟုပဲ ပြောကြပါစို့ ။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ကြည့်နေရင်း ကြည့်နေရင်းမှပင်လက်ရှိအနေအထားကိုပင် ခနမေ့သွားကာ မှင်တက်မိသလို ရှေ့သို့ခေါင်းလေးငိုက်ကျသွားပြီး လီးကြီးကိုပြွတ်ကနဲ မြည်အောင် စုပ်ပစ်လိုက်မိလေတော့သည်။ 

" ပြွတ် " 

" အားပါးပါး ..... တယ်ကောင်းကွာ ... "

ကိုသိန်းစိုး အံတင်းတင်းကြိတ်ရေရွတ်ယင်း ဖင်ကြီးပင် ကော့ကနဲ ထိုးတင်လိုက်မိရသည်။သူစိတ်ကူးယဉ်ကာ တမ်းတနေခဲ့ရသော မယားချောလေး၏ အပီအပြင်လီးစုပ်ပေးမှုကို အမှန်တကယ်ခံစားရလေပြီမို့ အလွန်ကို ကျေနပ်ကာ အရသာတွေ့သွားရလေ၏။

ကော့ထိုးတင်လိုက်မိသောဖင်ကြီးကြောင့် လီးကြီးက ခင်ငြိမ်းတင့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးဝင်လာသည်။ လီးကြီးက ရှည်သလောက်ကြီးလဲကြီးလှပေရာ ခင်ငြိမ်းတင့်ပါးစပ်တခုလုံး အပြည့်အသိပ်ဖြစ်သွား၏ အာခေါင်လေးကိုပင်သွားထောက်မိနေလေပြီ။

ခင်ငြိမ်းတင့် စုပ်ပေးနေကျဖြစ်သော အောင်မင်းလီးသည် ကိုသိန်းစိုးလီးလောက်မကြီးပါ။ အခုတော့ ပိုလည်းရှည် ပိုလည်းတုတ်သော လီးကြီးမှာ ခင်ငြိမ်းတင့်ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲပင်ဖြစ်ကာနေရလေပြီ၊ ထိပ်ဖျားက အာခေါင်ကိုထောက်မိနေတာတောင်မှ လီးချောင်းက အကုန်မဝင်သေး။

တဝက်ကျော်မျှ သာ ဝင်သေးသည်။ ပါးစပ်ထဲတွင်လည်း ပါးစောင်နှစ်ဖက်နေရာလွတ်မကျန်လောက်သည်အထိကို ပြည့်ကျပ်နေလေရာ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ အသက်ရှုပင် မှားနေရလေ၏။ ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ခေါင်းကို မညှာမတာပင် ဆုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်ဆွဲတင်လိုက် အောက်ပြန်တွန်းချလိုက် လုပ်နေလေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ခေါင်းလေးက ကိုသိန်းစိုး ပေါင်ကြား ကြွတက်လိုက်နိမ့်ဆင်းသွားလိုက်ဖြစ်နေရလေ၏။ ထိုအခါ လီးကြီးက ခင်ငြိမ်းတင့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေရလေတော့သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် လီးစုပ်တာ အသားကျပြီးနေသူဖြစ်သဖြင့် အလိုလိုပင်နှုတ်ခမ်းပါးလေးများနှင့် အာခေါင်ကြွက်သားတို့ကို အလိုက်သင့်လှုပ်ရှားကာ လီးတံကြီးကို ဖိညှစ် လိုက် ..စုပ်ယူလိုက် လုပ်ပေးနေမိလေတော့၏။ 

ကိုသိန်းစိုး အဓမၼအနိုင်ကျင့် ခိုင်းစေမှုကြောင့်စုပ်ပေးနေရသည်နှင့်ပင် မတူတော့။ .. အားရပါးရ ဖြစ်လာသည်။ ခနကြာတော့ ကိုသိန်းစိုးကတဆင့်တက်လာပြန်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ခေါင်းကို ခပ်မြင့်မြင့်ဆွဲတင်လိုက်လေရာ ပါးစပ်ထဲမှလီးကြီးကျွတ်ထွက်သွား၏။

" ကဲ ... ငါ့ ဂွေးဥတွေကို ရက်ပေးစမ်း ... စုပ်စမ်း " 

လီးစုပ်ပေးခံရတာကျေနပ်သွားပြီအထင်နှင့် သက်မချမိတော့မည့်ဆဲဆဲ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ နောက်တခါ မျက်နှာတွေရဲကနဲဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ရမက်စိတ်တွေက သိပ်အရှိန်အဟုန်မပြင်းသေးသည့်အတွက် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ကြောက်စိတ်နှင့်ရှက်စိတ်ကရှိနေဆဲဖြစ်ပါ၏။ သို့ပေမယ့် ငြင်းဆန်လို့လည်း ရမှာ မဟုတ်တော့သည့်အတွက်တွန့်တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နှင့်ပင် ကိုသိန်းစိုးဆွဲချယူရာနောက်သို့ သူမ ၏ ခေါင်းလေးက လိုက်ပါလာရလေသည်။

မျက်ဝန်းထဲတွင်တော့ မျက်ရည်စတို့ ရစ်ဝိုင်းနေရလေ၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ငိုမဲ့မဲ့မျက်နှာလေးကကိုသိန်းစိုးပေါင်ကြားအောက် သို့ ရောက်သွားလေသည်။ မရောက်သေးခင် လမ်းတလျှောက်မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးက သူမ နဖူးတွေပါးတွေကို တွန်းထိုး ထိတိုက် သွားသေး၏။

လီးဒစ်ကြီးထိပ်မှစိမ့်ယိုကျစပြုနေသော လရည်ကြည်လေးများက ခင်ငြိမ်းတင့် မျက်နှာပေါ် ပေကျံကုန်သည်။တွဲလွဲကျနေသော ဂွေးဥတွေအနားအရောက်တွင် ခင်ငြိမ်းတင့် အားတင်းက ပါးစပ်လေးဟ လိုက်ပြီးလျှာထုတ်လျှက် ကိုသိန်းစိုး၏ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို တလုံးစီ လျှာလေးဖြင့် ပင့်၍ ပင့်၍ ရက်ပေးလိုက်၏။ကာမမှုတွင် ကောင်းကောင်းယဉ်ပါးနေပြီဖြစ်သည့် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ရက်ပေးချက်များက ပြောင်မြောက်လှသည်။ ကိုသိန်းစိုးမှာ အရသာတွေ့ကာ ဆတ်ကနဲပင် ခုန်ထမိမတတ် ဖြစ်သွားရလေသည်။

ကိုသိန်းစိုးသည် အတော်ကြာထိအောင်ပင် ဇနီးချောလေး ဂွေးဥရက်ပေးတာကို ငြိမ်ပြီးခံနေလေ၏။ 

" အထဲကိုငုံပေးဦးလေ .... " 

ကိုသိန်းစိုးအသံထွက်လာတော့ ခြင်ငိမ်းတင့်လည်း ညာဘက်မှ ဂွေးဥလေးကိုသူမပါးစပ်ထဲ သွင်းကာ ငုံစုပ်ပေးလိုက်ရသည်။ 

ပြီးတော့ ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်မှ ဥလေးကိုတခါငုံလိုက်ပြန်၏။ အကျင့်ပါနေသော သွားတို့က မရည်ရွယ်ပါပဲနှင့် ဂွေးဥကို ခပ်ဖိဖိလေး မနာ့တနာဇတ်ဇတ် ဇတ်ဇတ် ကိုက်ပေးမိသည်။

" အား ..... ဟားဟား ........ အင်း .... "

ကိုသိန်းစိုး ညဉ်းသံရှည်ကြီးထွက်သွားမိရ၏။ .. ဂွေးဥအရက်ခံတာ ဒီလောက်ခံလို့ကောင်းမည်ဟု သူမထင်ခဲ့မိပါ။အထူးအဆန်းအဖြစ်သာ ရက်ခိုင်းမိခြင်းဖြစ်သည်။ .. တကယ်ခံလိုက်ရတော့မှ ထင် တာထက်ကိုအပြတ်အသတ်ကောင်းနေပါသည်ကော ... ။ ဝမ်းဘိုက်ထဲမှကို လှိမ့်လှိမ့်တက်ကာ တကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့်လူးသွားရသည်။ အတော်ကြာအောင် ဂွေးဥအရက်ခံပြီးသည်တွင်တော့ ကိုသိန်းစိုးမယားချောကိုတမျိုးခိုင်းဘို့ စိတ်ကူး ရပြန်လေ၏။ 

" တော်ပြီ .... မတ်တပ်ထတော့ ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့်ခပ်ဖြည်းဖြည်း ထရပ်သည်။ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ စီးကျနေသော တံတွေးများကို သူမလက်ခုံ လေးဖြင့်အသာသိမ်းကာ သုတ်၏။ 

" ကဲ .... ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်စမ်း .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့် မျက်လုံးပြူးသွားရပြန်လေပြီ။

" ဘာ ... ဘာလုပ်မလို့လဲ ဦးရယ် ... "

" ဘာလုပ်ရမလဲ .. နင့်ကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အပီလိုးမလို့ပေါ့ "

ခင်ငြိမ်းတင့်မျက်နှာ ရဲတွတ်သွားသည်။ 

" ဟို .. ဟို .. မြင့်မြင့်ရှိနေတယ်လေ .. ဦးရယ် "

ရလိုရငြားညီမကိုလှည့် အကြောင်းပြမိ၏။ 

" အမယ်လေး ... လုပ်မနေနဲ့။ .. နင်တို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံးအောင်မင်းကို အတူတူ ဘယ်လို ကုန်းကြတယ်ဆိုတာ ငါသိပြီးသား ... မြင်ပြီးသား .. လာလုပ်မနေနဲ့ "

" ဟင် ......... "

ခင်ငြိမ်းတင့် အရမ်းကိုထိတ်လန့်သွားမိသည်။ .. အခြေအနေက သူမထင်ထားတာထက်ကိုပိုဆိုးနေ ပါပြီလား။  ကိုသိန်းစိုး ဘယ်လောက်အထိကို သိနေပါလိမ့်နော် .. ။ မိမိတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံးအရှက်အကြောက်ကင်းကင်းနှင့် အောင်မင်းနှင့်ပျော်ပါးခဲ့ကြတာ ဘယ်အခြေအနေအထိရှိသည်ကို မိမိတို့အသိဆုံးမို့ ခေါင်းနပမ်းကို ကြီးသွားရလေသည်။ 

" ဒီတော့ ဘာမှ လာပြီး ပဲများမနေနဲ့တော့ ...ငါခိုင်းသလိုသာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်။ .. ချွတ်လေ ချွတ်ပြီးရင် နင့်ကို အပီလိုးမယ် .. " 

ကိုသိန်းစိုးကတပြားသားမှ မလျှော့။ သူပြောသလိုမလုပ်လျှင် ရက်စက်မည့် အသွင်က အထင်းသား။ ခင်ငြိမ်းတင့်မတတ်သာပါပြီ။ တတုန်တုန်တခိုက်ခိုက်နှင့်ပင် သူမ အဝတ်အစားများကိုချွတ်ရလေပြီ။ ကိုသိန်းစိုးကတော့ဒူးချိတ်ထိုင်ကာ အပီကိုထိုင်ကြည့်နေလေ၏။

ပထမဆုံး အပေါ်မှ ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးကိုနောက်ကျောဇစ်ဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်ရသည်။ ဇစ်ဆွဲလိုက်သံ ရှီးကနဲက ကိုသိန်းစိုးကို ရမက်ပိုမိုထန်လာစေ၏။ အတွင်းတွင် ဇာဘော်လီ ရှိနေသည်။ .. အိမ်နေရင်းဝတ်ထားသည်မို့ ဇာဘော်လီကခပ်နွမ်းနွမ်းလေး။သို့ပေမယ့် တင်းတင်းရင်းရင်းတော့ ရှိသေးသည်။ နို့အုံကြီးတွေကိုကောင်းကောင်းထုပ်သိမ်း ပင့်မ ထားပေးနိုင်သေးသည်။ ရင်ဘတ်အထက်ပိုင်း အသားဆိုင်များကတော့ဝါဝါ၀င်းဝင်းနှင့် ကြွားဝံ့နေကြ လေပြီ။

ကြီးမားဖွံ့ထွားသော ရွှေရင်နှစ်မွှာကို ထုပ်သိမ်းပေးထားရသဖြင့်ဘော်လီရင်အုံကြီးများက တင်းပြည့် အိကား နေကြ၏။ ညှစ်ချင်ကိုင်ချင် စရာ ... ။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည်ဇာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်များကို ဆက်ဖြုတ်လေသည်။ ချိတ်များပြုတ်သွားသောအခါ ဘော်လီကိုသိုင်းကြိုးများလျှောချပြီး အသာဖယ်ရှား ခွာချွတ်သည်။

အောင်မင်းနှင့်လိုးတိုင်း အောင်မင်း အပီအပြင်သမထားသဖြင့် ခင်ငြိမ်းတင့်နို့အုံကြီးတွေက ပိုလို့ပင် ဖွံ့ထွားနေကြရလေ၏။ .. သို့ပေမယ့်တွဲကျနေခြင်းမျိုး မရှိသေး။ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနှင့် စွဲမက်ဖွယ်အတိ ဖြစ်နေလျှက်ပင်ရှိသေးသည်။ မြင်ရသူအသက်ရှုမှားလောက်ပေသည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် သူ့မယားချောလေး အဝတ်တွေ တဆင့်ချင်းချွတ်နေပုံကိုအားရပါးရ မျက်စိအရသာ ခံပြီး ထိုင်ကြည့်နေလေသည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ လင်တော်မောင်ရှေ့တွင်အဝတ်အစား ပြေပြေလျှောလျှောနှင့်ပင် မနေခဲ့ဘူးလေရာ အခုလိုတကိုယ်လုံး ချွတ်ပြရမည့်အရေးမှာအတော်ကြီးကို အားတင်းစွန့်စားရမှုပင် ဖြစ်နေလေသည်။ မိမိအရှက်တကွဲ ဖြစ်စေမည့်ဓာတ်ပုံများနှင့်အကြပ်ကိုင်ရင်း ခုလို အခိုင်းခံနေရတာလည်း သိပ်တော့ မကျေနပ်။ .. ထိုသို့ မကျေမနပ်နှင့်ပင် အားတင်းစွန့်စားနေရမှုသည် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို တနည်းတဖုံ ရာဂစိတ်တွေထကြွလာစေလေသည်။ အိမ်နေရင်းဖြစ်စေကာမူ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် အောက်ခံဆပ်စပိုင်ဒါကိုဝတ်ထားသေး၏။

ထို့ကြောင့် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားရပြီးနောက်တွင် ထမီကိုရင်လျှားလိုက်ပြီးနောက်ထမီအောက်မှလက်လျှို သွင်းကာ ခါးလေးညွှတ်လျှက် ဆပ်စပိုင်ဒါကို ဆက်ချွတ်လေသည်။ 

အခုတော့ခင်ငြိမ်းတင့်တကိုယ် လုံးတွင် ရင်လျှားထားသော ထမီမှလွဲ၍ အဝတ်အစားဆိုလို့ ဘာမှ မရှိတော့။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ရင်လျှားကိုတော့ မဖြေချွတ်သေး။ ထမီရင်လျှားအတိုင်းနှင့်ပင် ခေါင်းလေးငုံ့ကာရပ်နေလေသည်။ ကိုသိန်းစိုးက ခုတင်စောင်းတွင်ထိုင်နေရာမှ အသာထသည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်လီးစုပ်ပေးနေစဉ်က ပုဆိုးကပြေလျော့နေပြီးဖြစ်ရာ ခုလိုထရပ်လိုက်တော့ လျှောကျပြီး ကိုသိန်းစိုးလည်းအောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွား၏။ ပေါင်ကြားမှ စံချိန်လွန် လီးကြီးကတော့ မတ် ထောင်ကာ ရှေ့သို့ကိုးဆယ်ဒီဂရီ ထိုးထွက်နေလေသည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် မိမိကို ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် ထမီရင်လျှားလေးနှင့်အသာရပ်နေသော ဇနီးသည်ထံသို့ တိုးကပ်သွားလေသည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်လဲ သူ့အနား ကိုသိန်းစိုး တိုးကပ်လာပြီဆိုတာ သိနေသည်။မိမိကိုယ်ပေါ်နောက်ဆုံးကျန်နေသာ ထမီရင်လျှားလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်မှာလား၊ .. မိမိကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းများ ဆွဲပွေ့နမ်းပစ်လေ မည်လား၊ .. ခုတင်ပေါ်များ တခါတည်းတွန်းလှဲပြစ်လိုက်တော့မှာလား၊ ... စသဖြင့် " လား "တွေ များစွာဖြင့် သို့လော သို့လော ရင်ခုန်နေမိရလေ၏။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်နားရောက်လာသော ကိုသိန်းစိုးကလက်အသာဆန့်ထုတ်ကာ ထမီရင်လျှားလေးကို ဖြုတ်လေသည်။ အေးအေးဆေးဆေးကို ဖြုတ်ခြင်းဖြစ်ပါ၏။ရင်လျှားထမီ ပြေကျွတ်သွားတော့မှ အောက်သို့ အသာလွှတ်ချပေးလိုက်သည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်သည်လျှောကျသွားသည့် သူ့ထမီလေးကို ဆုပ်ကိုင်ထိန်းထားလိုက်ဦးမည် ကြံသေးသည်။ .. သို့ပေမယ့်ကိုင်ထားတော့ကော ဘာထူးမှာတဲ့လဲ။ ကိုသိန်းစိုးက မိမိကို ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သည်အထိလုပ်ကိုလုပ်တော့မှာဆိုတာ တွေးမိသွားပြန်တော့ လက်ကို အသာပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထားလိုက်ရတော့သည်။

ထမီလေး ဂွင်းလုံးပုံကျသွားသည်တွင် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ လုံးကြီးပေါက်လှ ကိုယ်လုံးဖွံ့ဖွံ့ကြီးက ဗလာကျင်းကာဖွေးကနဲ ပေါ်လာလေတော့ သည်။ ကိုသိန်းစိုးက အပြူးသားထွက်ပေါ်လာသော ခင်ငြိမ်းတင့်နို့အုံကြီးများဆီအာသာငမ်းငမ်းပင် လက် လှမ်းလိုက်လေသည်။လက်ဝါးနှင့်အုပ်ကိုင်လို့ပင် မဆန့်သော နို့ကြီးတွေကိုနို့အုံတလျှောက် လိုက် ပြီးပွတ်သပ်ပေးလိုက်၏။

ကိုင်ကာစတွင် ခပ်ညင်ညင်သာသာလေးပွတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း နူးညံ့အိထွေးသော နို့အုံကြီးတွေနှင့်လက်နှင့် ထိတွေ့လိုက်မိသည်နှင့်ဟုန်းကနဲရုန်းကြွတက်လာသော ရမက်ဇောက တွန်းပို့လိုက်လေရာကိုသိန်းစိုးလက်တွေကပြုတ်တူကြီးများပမာ နို့အုံကြီးများကို အားရပါးရ မက်မောကြမ်းတမ်းစွာ ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ်လေတော့၏။

နို့သီးလေးတွေကိုလည်းပဲ ပွတ်၍ ပွတ်၍ခြေသည်။ .. အောင်မင်းလုပ်လေ့လုပ်ထမရှိသည့်နို့အုံသားနုနုလေးတွေကို ဆွဲကာဆွဲကာ ဆိတ်တာကိုလည်း လုပ်သေးသည်။ နာလည်းနာအရသာလည်းရှိနှင့် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ တွန့်လိန် တွန့်လိန်လေး ဖြစ်နေရလေတော့သည်။နို့အုံကြီးတွေကိုကိုင်ညှစ်ရာမှ ကိုသိန်းစိုးလက်တွေက အောက်ဖက်ကိုနယ်ချဲ့လာပြန်သည်။ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကိုပွတ်သည်။ နှိုက်သည်။ ဆွဲလိမ်သည်။ ဖင်ကြားထဲမှ လက်လျှိုကာ ရှေ့ ဘက် အဖုတ်အဝကိုစမ်းသည်။

ဖိပွတ်ပေးသည်။ ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးတွေကိုလည်းပဲ လျှောတိုက်ပွတ် သပ်လိုက်၊ ဖြစ်ညှစ်လိုက် လုပ်သည်။. နာကျည်းချက်နှင့် ရမက်ဇော ပေါင်းထားသော ကိုသိန်းစိုး လှုပ်ရှားချက်တွေက အလွန်ပင် အားပါသည်။ဟိုတုန်းက သူ့ဇနီးလေးကို ကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံခဲ့ သူ ဟု ယုံနိုင်စရာပင်မရှိ။ .. ခင်ငြိမ်းတင့်မှာမသက်မသာခံနေရရင်း ကာမဆိပ်တွေ တက်မှန်းမသိ တက်နေရပြီ။ .. 

" အား ... ကောင်းသကွာ။ .. နင့်ကို ဒီလိုကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အပီ ကိုင်ချင်နှိုက်ချင်နေတာကြာပြီ။ ကဲကဲ ...ခုတင်နားသွားပေတော့။ ခုတင်စောင်းကိုလက်ထောက်ပြီး အသာကုန်းထားစမ်း ... " 

ဖြစ်ရညှစ်ရတာအားရသွားတော့မှ ကိုသိန်းစိုးက ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ခုတင်ဘက်တွန်းလွှတ်သည်။ သူလိုးချင်သောအနေအထားပုံစံကို ပြောပြသည်။ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးဖြင့်သာအိမ်ထောင်သက်တလျှောက်လုံးစပ်ယှက်လာခဲ့သော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ အခု ကိုသိန်းစိုးက ပုံဆန်းထွင်ကာလိုးမည်ဆိုတော့ သူမနှင့်အောင်မင်း စပ်ယှက်ကြတာတွေကို မြင်ပြီး လိုက်အတုခိုးတာဖြစ်နိုင်သည်ဟုတွေးမိလေ၏။ 

ထိုအတွေးက သူမကို ရှက်အားပိုစေသည်။ ဓာတ်ပုံ တွေကျကျနနရိုက်ယူထားနိုင်သည်ဆိုမှတော့ မိမိတို့အဖြစ်တွေကို ရေကုန်ရေခမ်းလောက်ပင် တွေ့မြင်ထားခဲ့မှာသေချာသည်။ ဘယ်နှစ်ရက်လောက်များ လာလာချောင်းကြည့်သွားခဲ့သည် မသိ။ တွေးကြည့်လေလေရှက်စရာကောင်းလေလေပါလားနော် ... ။ 

ဘယ်လောက်ပဲရှက်နေနေ ကိုသိန်းစိုးခိုင်းသော အနေအထားကိုခင်ငြိမ်းတင့် နေပေးရပေတော့မည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် ခုတင်ရှိရာသို့ မလျှောက်ချင်လျှောက်ချင်လျှောက်လှမ်းသွားနေသော ခင်ငြိမ်းတင့် နောက်မှ အသာကပ်လိုက်ပါလာခဲ့၏။တမင်လှုပ်လျှောက်တာမဟုတ်သည့်တိုင် ဖင်ဆုံထွားအိလှသော ခင်ငြိမ်းတင့် ဖင်ကြီးတွေက တလှုပ်လှုပ်နှင့်ကိုသိန်းစိုးကို မျက်စပစ် ခေါ်နေကြသည်။ တခါတခါ ကိုသိန်းစိုး၏ ကိုးဆယ်ဒီဂရီထောင်မတ်နေသောလီးထိပ်ကြီးက ဖင်ဆုံသားနုနုကြီးများကို မထိတထိ ထောက်မိသေး၏။

ခုတင်ဘေးနားရောက်တော့ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ကြမ်းပြင်တွင်ခြေထောက်လျှက်မှ ခါးလေးကိုကုန်းကာ ခုတင်စောင်းပေါ်လက်ထောက်လိုက်ရလေသည်။ ခြေဆန့်ရပ်လျှက်သားမှ အပေါ်ပိုင်းကို ကွေးညွှတ် ကာ ကုန်းပေးရသည့် အနေအထားပင်။ .. ဖင်ထောင်လေးဘက်ကုန်းပေးထားသလောက် ထင်ထင်ရှားရှားကြီး မဟုတ်သည့်တိုင်ခင်ငြိမ်းတင့်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက နောက်သို့ပြူးပြူးကြီးထွက်ပေါ်နေလေသည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့် ကျိုးနွံစွာကုန်းပေးနေသော အနေအထားက ကိုသိန်းစိုးကို ကျေနပ်စေလေသည်။ သူမတကိုယ်လုံး ကိုသိန်းစိုး လိုရာသုံးနိုင်ပေပြီ။ .. လက်ထပ်ခဲ့ပြီးသည့်နောက် ကာလတလျှောက်လုံး တခါမျှ ဒီလို ပိုင်နိုင်စွာ မလိုးဖူးခဲ့သေး။

ထို့အပြင် အောင်မင်းနှင့်ဖောက်ပြန်ခဲ့သော ခင်ငြိမ်းတင့်အပေါ် သူ့အနေနှင့် ခါတိုင်းကလိုကြင်နာမြတ်နိုးစိတ် တွေ သိပ်မရှိတော့ပဲ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ရင်အုံထွားထွား ဖင်ဆုံကားကားအဆက်အပေါက်ကြီးများ အပေါ်တွင်သာ တပ်မက်သည့်တဏှာစိတ်တွေသာ ပြင်းထန်နေပြီဖြစ်ရာယခင်အခါများကနှင့် မတူပဲ ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး ဆန့်ကျင်စွာ ကာမရမက်တွေ နိုးကြွနေမိတော့သည်။ 

" တောက် ... တင့်တင့်ရာ ... နင့်ဆုံကြီးတွေက တကယ်ကို ကားပြီး တင်းရင်းနေတာပဲ .. ဟင်း "

ကိုသိန်းစိုးသည် ကုန်းပေးထားရရှာသော ခင်ငြိမ်းတင့်၏ အိစက်တင်းကားနေသော ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးများကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက် ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ခမျာမှာတော့အံကြိတ်ကာ ခံနေရရှာ၏။ 

" အင်း ... နို့ကြီးတွေကလဲ အကြီးကြီးတွေ။ .. လုံးအိနေတာ ပါပဲကော ... "

ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ကုန်းထားပေးရသဖြင့် ဘူးစင်မှဘူးသီးကြီးများပမာ လုံးလုံးအိအိ တွဲကျနေသောခင်ငြိမ်းတင့်၏ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကိုလည်း ချိုင်းအောက်မှလက်နှစ်ဖက်လျှိုကာ စုံကိုင်ညှစ်ဆွဲနေပြန်သည်အသာအယာမဟုတ်၊ ... တဏှာပြင်းပြင်းဖြင့် အားရပါးရပင် ဆွဲညှစ်ခြေမှုန်းနေခြင်းမျိုးဖြစ်၏။

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာမသက်သာ။ နာကျင်မှုနှင့် ကာမဆိပ်တွေတက်လာမှု ရောထွေးခံစားနေရသည်။ နို့အုံကြီးများကိုလှမ်းကိုင်ဆွဲညှစ်လေတော့ ကိုသိန်းစိုးက ခင်ငြိမ်းတင့်နောက်တွင် ကပ်လျှက်ရပ်နေရ သည်ဖြစ်ရာကိုသိန်းစိုးလီးကြီးက ခင်ငြိမ်းတင့်ဖင်ဆုံသားနုနုကြီးများကို အိကနဲအိကနဲ ထိထိနေရ၏ တခါတခါပေါင်ကြားသို့တိုးဝင်လာပြီး ဟိုထောက်သည်ထောက် ထောက်မိနေသေးသည်။

အထိအတွေ့ကနှစ်ဦးစလုံးကို ပိုသွေးဆူလာစေသည်။ ..

" အဖုတ်ကြီးကလဲ ဖောင်းအိနေတာပါလားနော် ... " 

ကိုသိန်းစိုးကနို့လှမ်းနှိုက်နေရာမှ ကိုယ်ကိုပြန်မတ်ကာ ပေါင်ခွကြားမှ ခင်ငြိမ်းတင့်စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသာ စမ်းပြန်သည်။ဟုတ်ပါသည်။ အရည်တွေရွှဲစပြုနေပြီဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ကြီးက အရမ်းကို ဖောင်းကြွလို့နေပါပြီ။ 

" ကိုင်း ... အပီလိုးပြီဟေ့ .. " 

ပြောပြောဆိုဆို ကိုသိန်းစိုးက ခင်ငြိမ်းတင့်၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကိုလက်ဖြင့် အပီဆွဲဖြဲ လိုက်ပြီး သူ့ငပဲချောင်းကြီးဖြင့် တေ့လိုက်၏။

ခင်ငြိမ်းတင့်ကတော့ မျက်စိကိုသာစုံမှိတ်ထားသည်။ ကိုယ့်လင်လိုးတာခံဘို့ ဆိုသော်ငြားလည်းပဲ ကိုသိန်းစိုး၏ အပြောအဆို အပြုအမူများကအရင်လိုမဟုတ်တော့ပဲ ကြင်နာမြတ်နိုးမှုတွေ ကင်းကာ တဏှာရမက်ဇောတွေသာ ဖုံးလွှမ်းနေပြီမို့သူမစိတ်ထဲတွင် ကိုသိန်းစိုးကို မိမိလေးစားခဲ့သည့် လင် တော်မောင်အဖြစ် မမြင်တော့ပဲကာမဘီလူးစီးနေသည့် တစိမ်းယောက်ျားတယောက်လိုသာ ခံစား နေရတော့သည်။ထိုခံစားမှုသည်ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ရှက်ကြောက်စိတ်တွေဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ဝမ်းလည်း နည်းလာမိရသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင်ကိုသိန်းစိုးက သူ့လီးချောင်းကြီးကို ခင်ငြိမ်းတင့်အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်၏။ 

တဏှာဇောကပြင်းထန်နေသည့်ပြင် ခင်ငြိမ်းတင့်အပေါ်ပြန်လည်နိုင်စားရခြင်းကို အထူးကျေနပ်နေမိ သည့်အတွက်ကိုသိန်းစိုးသည် လုံးဝညှာတာခြင်းမရှိ။ .. လီးကိုတအားပင် ဖိဆောင့်ပစ်ထည့်လိုက် လေသည်။အနေအထားကလည်း ကိုယ်ကိုကိုင်းကာကုန်းပေးထားသည့် အနေအထားမို့ လီးကြီးကစောက်ခေါင်းလေးထဲ တချက်တည်းဖြင့်ပင် အဆုံးထိ ထိုးဝင်သွားတော့သည်။ 

" ဒုတ် .. "

" အား .......သေပြီ သေပြီ ... အမယ်လေး .. နာတယ် နာတယ် ဦးရဲ့ .. အား .. " 

ကိုသိန်းစိုးလီးကတကယ့်ကိုစံချိန်လွန်လီးကြီး။ သည်လီးကြီးနှင့်အလိုးခံနေကျဖြစ်သော်လည်း ယခင်အခါတွေကဒီလိုမာကြောနေခြင်းမရှိသည့်အပြင် အနေအထားကလည်း လီးအဝင်သိပ်မကြမ်းသည့်လှေကြီးထိုးရိုးရိုးဖြင့်သာ ခံဘူးနေကျဖြစ်လေရာ ခုလို သံချောင်းတမျှမာကြောနေချိန်ကုန်းပေးထားရသည့်အနေအထားဖြင့် အဆုံးထိတချက်တည်း ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရသောအခါ ခင်ငြိမ်းတင့်ထွန့်ထွန့်လူးသွားရတော့သည်။ 

နာကြင်လှသည့် ဝေဒနာကြောင့် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ ဘယ်လိုမှအောင့်အည်းထိန်းသိမ်းမထားနိုင်တော့ပဲ စူးရှစွာ အော်လိုက်မိတော့သည်။ ထိုသို့ အော်ပြီးကာမှပင်ညနေခင်းကြီး မိမိအော်သံကို သူများတွေ အထူးသဖြင့် မီးဖိုထဲမှ ညီမဖြစ်သူ ခင်ငြိမ်းမြင့် ကြားသွားမှာစိုးပြီးရှက်သွားရလေ၏။ကိုသိန်းစိုးကတော့ လုံးဝဆို လုံး၀ ကြင်နာခြင်းမရှိတော့။ ခင်ငြိမ်းတင့်၏နာနာကြင်ကြင်အော်ဟစ်သံကိုပင် နားဝင်ပီယံဖြစ်ကာ အထူးကျေနပ်သွားသည်။

ထို့ကြောင့်အဆုံးဝင်ထားသောလီးကြီးကို ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက် အဆုံးပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်ဖြင့် အားရ ပါးရကိုဆောင့်လိုးနေတော့၏။ ဆောင့်ချက်များက ကြမ်းတမ်းလှသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်တကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်ကိုတုန်နေရတော့၏။ နာတာကလည်း အရမ်းပါပဲ။ ..နောက်ဆုံးတော့ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့လျှက် မွေ့ယာပေါ်သို့ မျက်နှာအပ်ချကာပါးစပ်တခုလုံးကို မွေ့ယာနှင့်ဖိပိတ်ထားလိုက်ရတော့သည်။

ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းလှပြီးအသည်းခိုက်အောင် အောင့်အောင့်သွားရသဖြင့် ဘယ်လောက်ကြီးပဲ တင်းထားတင်းထားမအော်ပဲမနေနိုင်တော့သည်ဖြစ်ရာ အော်သံတွေသိပ်ကျယ်ကျယ်မထွက်စေရန်မှာ သည်လိုမွေ့ယာနှင့်ဖိကပ်ပိတ်ထားမှသာ ဖြစ်တော့မည် မဟုတ်ပါလား။ .

ဒါတောင်မှ တအုအု နှင့်ပလုံးပထွေးအော်မြည်သံလေးတွေက အိပ်ခန်းထဲမှာ လှိုင်းထနေတော့သည်။ ကိုသိန်းစိုးကတော့အပီအပြင်ကိုဆောင့်လိုးနေသည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခင်ငြိမ်းတင့်၏ ဖင်ဆုံကြီး များတသိမ့်သိမ့်တုန်ခါသွားပုံ၊ ခါးလေးကွေးညွှတ်သွားပုံ၊ နို့အုံထွားထွားကြီးများ တုန်တုန်သွားပုံများ ကိုလည်းကျကျနန မြင်နေရလေရာ သူ၏စိတ်က ပိုပို ထလာရသည်။

သူ၏လီးကြီးမှာ ခါတိုင်းလို ခနနှင့်ပြန်ပျော့ကျမသွားတော့ပဲ အပြတ်ကို မာတောင်နေပြီဖြစ်ရာ လိုးရတာ သိပ်ကို အရသာတွေ့နေမိရလေသည်။ ယခင်က သုံးနှစ်လုံးလုံး ကောင်းကောင်းမလိုးနိုင်ခဲ့မှုကို အတိုးနှင့် ပြန်လိုးနေသလားမှတ်ရတော့သည်။

လီးကြီးက မာတောင်လျှက် ဆောင့်ချက်တွေကလည်း အားပါပြင်းထန်လှသည်သာမကအနေအထား ကလည်းပဲ လီးအဝင်နက်သည့် ကုန်းပေးထားသောအနေအထားဖြင့် အလိုးခံနေရသည်ဖြစ်ရာခင်ငြိမ်း တင့်မှာ နင့်ကနဲ နင့်ကနဲနေအောင်ပင် ခံစားနေရသည်။ 

သွေးသားသဘာဝအတိုင်း တဖြည်းဖြည်းနှင့်ခင်ငြိမ်းတင့်တကိုယ်လုံးမှ အာရုံတွေ နိုးကြွလာသည်။ .. ရှက်ကြောက်ဝမ်းနည်းနေသည့် ကြားထဲမှကိုကာမရမက်တွေက သူ့အလိုလို လောင်မြိုက်လာကြသည်။ သည်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပိုပြီးဖောင်းလာကာ အရည်တွေရွှမ်းလာရတော့သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်စောက်ဖုတ်သည် အောင်မင်း၏ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးမှုများကို အထာကျနေပြီးသားဖြစ်၏။ 

အထူးသဖြင့် အောင်မင်းလီးတံကြီး မာကြောတောင့် တင်းမှုကို အထူးတပ်မက်ခဲ့သည်။အခုကိုသိန်းစိုးလီးကြီးက အောင်မင်းလီးလောက်ကိုပင် မာကြော တောင့်တင်းနေကာ အရှည်ကော လုံးပါတ်ပါပိုကြီး၊ပိုတုတ်သည့်အတွက် ခင်ငြိမ်းတင့် သွေးသားများ အထူးပင်ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ကာ ဘာမှမကြာသေးခင်တချီ " ပြီး " သွားရလေသည်။ " ပြီး " သွားသဖြင့် ထွက်ချလာသော စောက်ရည်များက စောက်ခေါင်းကိုပိုမိုစိုစွတ်စေသည်။ .. လီးကြီး အဝင်အထွက်က ပိုမို ချောမွှတ်လာသည်။ .. နာကျင်မှုတွေ ပျောက်သွားသည်။

ထိုသောအခါ ကာမအရသာက ပိုရှိလာသည်။ .. မိနစ်ပိုင်းလေးအတွင်းပင် ခင်ငြိမ်းတင့် နောက်တခါ ဆက် "ပြီး " ရပြန်လေသည်။ ဒုတိယအချီ "ပြီး" သွားချိန်ကျမှပင် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ သူမခံစားနေရသောကာမအရသာကို သူမဖာသာ ပြန်သတိထားမိလေတော့၏။ 

ကာမအရသာ၏ ဆွဲဆောင်မှုကလည်းကြီးမားလှသည်ဖြစ်ရာ ထိုသို့ သတိထားလိုက်မိသည်နှင့် တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သွားရသည်။ခုနက ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ရသော ရှက်ကြောက်ဝမ်းနည်းစိတ်တွေလည်း ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်ပျောက်ကုန်ကြပြီ။တဏှာတွေသာ ထန်လာသည်။ .. ထိုသောအခါ ခင်ငြိမ်းတင့်က သူမဖင်ဆုံကြီးကိုထောင်ကော့ပေးလိုက်၊ နောက်သို့ ပြန်ပြန်ဆောင့်တွန်းပေးလိုက် လုပ်ပေးလာသည်။ ကိုသိန်းစိုး၏တလကြမ်းဆောင့်ချက်တွေကို အနိုင် မခံ အရှုံးမပေး တုန့်ပြန်လာမိသည်။

အဖုတ်အတွင်းသားတွေကလည်းပဲ မျှော့များသွေးစုပ်သည့်ပမာ ကိုသိန်းစိုးလီးကြီးကိုတဖျင်းဖျင်းရစ်ပါတ်ညှစ်စုပ်ယူလာလေသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက် အပေးအယူမျှမျှနှင့် ကာမအရသာကိုကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေမိရလေတော့သည်။ 

.................................................................................................................

မီးဖိုခန်းထဲမှ ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ခင်ငြိမ်းတင့်၏ စူးစူးရှရှအော်သံကို ကြားလိုက်ရ၏။ အစကတည်းကသူမသည် ခဲအိုကြီး သူ့အမကို ဘာဖြစ်လို့များ ရုံးကပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အိပ်ခန်း ထဲတန်းခေါ်သွားတာပါလိမ့် .. ဟု မိန်းကလေးတို့ထုံးစံအတိုင်း စပ်စပ်စုစု သိချင်နေမိသည်။ 

ဒါကြောင့်လည်းမီးဖိုထဲတွင် ဆက်ပြီးချက်ပြုတ်ပေးနေရင်းက အသာနားစွင့်ထားမိ၏။ ခပ်အုပ်အုပ် စကားသံများကိုတော့ကြားနေခဲ့ရသည်၊ .. ဒါပေမယ့် စကားလုံးက မသဲကွဲ။ သွားပြီးချောင်းနားထောင်မလား စိတ်ကူးမိသေးသည်။

သို့ပေမယ့် သူများလင်မယား အတွင်းရေးတွေ ပြောနေတာကို ခိုးနားထောင်ခြင်းတော့ မလုပ်လိုသဖြင့်အသာစောင့်ကြည့်နေခဲ့မိ၏။ ထို့နောက် များမကြာမီ အမဖြစ်သူခင်ငြိမ်းတင့် ငယ်သံပါအောင်အော်လိုက်သံကိုကြားလိုက် ရခြင်း ဖြစ်သည်။ အော်သံက အတော့်ကိုကျယ်သည် .. ။ဘာတွေဖြစ်ကုန်ကြလေပြီနည်း .. ။ ခင်ငြိမ်းမြင့် ဘယ်လိုမှ အောင့်အီးမနေနိုင်တော့။ မီးဖိုခန်းထဲမှခပ်သွက်သွက်ထွက်လာကာ အိပ်ခန်း ထဲသို့ ချောင်းကြည့်မိတော့သည်။ 

မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့်ခင်ငြိမ်းမြင့် မျက်လုံးပြူးသွားမိ၏။ ကြည့်ပါဦး ... ညနေစောင်းကြီး နေမှမဝင်သေးမှီ ခဲအိုကြီးနှင့် သူ့အမအပြတ်ကို ဆော်နေကြလေပြီ။ ပြီးတော့ ဆော်နေကြပုံကလည်း ထူးခြားသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်ကဝတ်လစ်စလစ်ကြီးနှင့်ခုတင်စောင်း တွင် ကြမ်းပေါ်ခြေထောက်ကာ အထက်ပိုင်းကမွေ့ယာပေါ်ပြားကပ်နေအောင် ကုန်းပေးထားသည်။

ခဲအိုကြီးကတော့ အောက်ပိုင်းဗလာနှင့်နောက်မှကပ်ရပ်လျှက် အပီကို ကျုံးနေလေ၏။ လိုးနေပုံကလဲ အပြတ်ကိုကြမ်းသည်။ စံချိန်မကျတမ်းတအားကိုဆောင့်လိုးနေခြင်းဖြစ်ရာ ဘာတွေပြောင်းလဲကုန်ပြီ နည်းဟု ခင်ငြိမ်းမြင့် တွေးရခက်နေမိရတော့၏။

မိမိခဲအိုကြီး လီးကြီးသလောက် အထနှေး အကျမြန် တာကို ခင်ငြိမ်းမြင့် ကောင်းကောင်းသိထားသည်။ခုတော့ ခါတိုင်းလိုမဟုတ်တော့ပြီ .. ။ ခဲအိုကြီး အားကောင်းမောင်းသန်နှင့် အစ်မဖြစ်သူကိုအပီခြေမှုန်းနေပုံကို မြင်လိုက်ရတော့ နဂိုကတည်းက တဏှာအားသန်သူလေးပီပီ မျက်စိကိုမခွာနိုင်တော့ပဲရင်သပ်ရှုမော ဆက်ကြည့်နေမိလေတော့သည်။ 

.................................................................................................

ကိုသိန်းစိုးသည် တနာရီကျော်မျှကြာအောင်ပင် ခင်ငြိမ်းတင့်ကို အားရပါးရ စံချိန်မကျတမ်းဆက်တိုက်လိုးပစ်လိုက်၏။ တနာရီကျော်လောက်ကြာသွားတော့မှပဲ သုတ်ရည်တွေ ဒလဟောထုတ်လွှတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ခါတိုင်းလို မစို့မပို့မဟုတ်။ .. လက်ဖက်ရည် ပုဂံ တလုံးစာမျှပင်မက။

အရှိန်နှင့်ကို ပန်းထွက်သွား လိုက်သည်။ အောင်မင်းသုတ်ရည်တွေ လူးနေခဲ့သည့် ခင်ငြိမ်းတင့်စောက်ခေါင်းနှင့်သားအိမ်ကို ပြန်လည် ဆေးကြောပြစ်လိုက်သည့်အလား .... ။ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာတော့ငါးချီဆက်တိုက်ပင် " ပြီး " သွားခဲ့ရကာ အတော်ကို မောဟိုက်ပန်းလျ သွားရ လေတော့၏။

ကိုသိန်းစိုးပြီးသွားသည့်တိုင် ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ အဝတ်တွေမှပြန်မဝတ်နိုင်အားပဲ ခုတင်ပေါ်ခြေပြစ်လက် ပစ်ပုံကျလျှက်သားဖြင့် အသက်မှန်အောင် မနဲရှုနေရတော့သည်။ ကိုသိန်းစိုးကတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကျန်နေသေးသော ရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ်ကာ စွပ်ကျယ်နှင့်ပုဆိုးဟောင်းတထည်ကောက်ဝတ်ပြီး ခပ်မတ် မတ် ပင်ရှိနေသည်။ ထို့နောက် ခုတင်ဘေးမှ ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် အကျထိုင်ပြီး သူလိုးလိုက် သဖြင့်မျော့နေသော ဇနီးသည်ခင်ငြိမ်းတင့်ကို မျက်စိအရသာခံကာ ကြည့်နေလေ၏။ 

အတန်ကြာမှ ခင်ငြိမ်းတင့်အသက်ရှုပြန်မှန်လာသည်။ .. အသာထပြီး အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ် လိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်အဝတ်တွေတခုချင်းပြန်ဝတ်နေသည်ကို ကိုသိန်းစိုးက အရသာခံကာ ထိုင် ကြည့်နေလိုက်သေး၏။ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ငြိမ်းမြင့်ကတော့ ကိုသိန်းစိုး လီးကိုဆွဲဖြုတ်လိုက် ကတည်းက မီးဖိုခန်းထဲပြန်ပြေးလေပြီ။ 

" မနက်ဖြန်ကျ နင်တို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံး ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့ရမယ် .. "

ခင်ငြိမ်းတင့်အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ပြီးသည်နှင့် ကိုသိန်းစိုးက ပြောလိုက်၏ 

" ဘယ် ... ဘယ်ကို သွားမလို့လဲဟင် " "

ဘယ်သွားသွားပေါ့ ... ရော့ နင့်ညီမကိုပါ ဓာတ်ပုံတွေပြလိုက်။ .. ဒါဆို သူလဲ သဘောပေါက်သွား မှာပါ ..

" ကိုသိန်းစိုး ဘာဆိုလိုသည် ဆိုသည်ကို ခင်ငြိမ်းတင့် သဘောပေါက်လေပြီ။ ..

" ဦးရယ် ... ညီမလေးကိုတော့ချမ်းသာပေးပါရှင် .. ။ ကိုယ့် ခယ်မလေးဟာကို ... " 

တောင်းပန်စကား ဆိုကြည့်ရာ ကိုသိန်းစိုးက အစ မခံ။

" ဘာမှ လျှာရှည်မနေနဲ့။ .. ငါခိုင်းသလိုသာလုပ်။ မဟုတ်ရင် နှစ်ယောက်လုံး စောက်ရှက်ကွဲ မယ်မှတ် .. ။.. သြော် ဒါနဲ့ နင်တို့ညီအစ်မမှာ ပုံဆန်းဘရာစီယာတွေ ပင်တီအတိုလေးတွေ မရှိ ကြဘူး မဟုတ်လား .. "

" မရှိပါဘူးရှင် ... " 

တကယ်တော့ အောင်မင်းဝယ်ပေးထားသော ဘရာစီယာနှင့် ပင်တီတွေ ရှိပါသည်။သို့ပေမယ့် ဝန်ခံ မနေချင်တော့သဖြင့် မရှိဟုသာ ခင်ငြိမ်းတင့် ဖြေလိုက်မိပါ၏။

" နက်ဖြန်ငါနဲ့လိုက်ခဲ့တဲ့အခါ နင်တို့ညီအစ်မ အဲဒါတွေဝတ်ရမယ်။ မရှိရင် ငါဝယ်ပေးမယ် .. ။ နင်ဘော်လီဘယ်ဆိုက်ဒ် ဝတ်သလဲ ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့် သူမဘော်လီအင်္ကျီဆိုက်ဒ် ကို ပြောလိုက်ရသည်။ 

" နင့်ညီမရော .... နင့်ထက်တော့ သေးမယ်ထင်တယ် " 

" အဲဒါတော့ ကျွန်မ မသိပါဘူးရှင် .. "

" မသိရင်အခုသွားမေးပြီး ငါ့ပြန်လာပြော ... ။ ကဲ .. သွားတော့ .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့် မီးဖိုထဲသို့ ခပ်ကုတ်ကုတ်ထွက်လာခဲ့ရတော့သည်။ ကိုသိန်းစိုးအနေနှင့် မနက်ဖြန် သူ့မိန်းမနှင့် ခယ်မလေးကို ခေါ်ထုတ်သည့်အခါခေတ်ပေါ်အတွင်းခံ တွေ ဝတ်ခိုင်းပြီး အရသာခံကြည့်ဘို့ စိတ်ကူးထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဘယ်မှာ ဝယ်ရမည် ..ဘယ်လို အမျိုးအစားတွေ ဝယ်ရမည်မှန်းလဲ စုံစမ်းထားပြီးဖြစ်လေသည်။

" မမတို့ကလဲ ညနေခင်းကြီးအပြတ်ကိုဖိုက်နေကြပါလား။ .. ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ။ .. ပြီးတော့ မမလူကြီးကလဲ အရင်လိုမဟုတ်တော့ပဲအားကောင်းမောင်းသန်နေလိုက်တာ။ .. မမကကော ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံးကြီးကုန်းပေးထားရတာလဲ .. "

မီးဖိုချောင်ထဲ ခင်ငြိမ်းတင့် ဝင်လာသည်နှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်က မေးခွန်းတွေ တရစပ်မေးလေ၏။ ခင်ငြိမ်းတင့် သက်ပြင်းသာ ချလိုက်မိသည်။ 

" သူ ဘာကြောင့် ဒီလောက်သန်လာသလဲတော့ ငါလဲမပြောတတ်ဖူး မြင့်မြင့်ရယ် .. ။ ဖြစ်နိုင်တာ ကတော့ငါတို့ ဖြစ်နေကြတာတွေကြည့်ပြီး သူ့စိတ်တွေ ထန်လာတာပဲဖြစ်မယ် ... " 

" ဘာ .... ဘယ်လို။ ..ကျွန်မတို့ ဖြစ်နေကြတာ ဟုတ်လား ... " 

" ဟုတ်ပ .. မြင်ယုံတင်မဟုတ်ဖူး၊ ဓာတ်ပုံတွေတောင် ရှိနေသေး။. ဒီမှာ ကြည့် .. ရော့ .. " 

ခင်ငြိမ်းတင့်က ဓာတ်ပုံတွေ ထုတ်ပြလိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းမြင့်မျက်လုံးပြူးသွားရလေတော့သည်။ 

" ဟာ .... ပြသနာပဲ " 

" ပြသနာပဲ လုပ်မနေနဲ့။ .. မနက်ဖြန်ကျရင်နင်နဲ့ငါ့ကို သူကခေါ်ထုတ်သွားဦးမလို့တဲ့ .. "

" ရှင် ... ဘယ်ကိုလဲ။ ဘာလုပ်ဖို့လဲ .. " 

" ဘယ်လဲတော့ငါလဲမသိဘူးဟယ် ။ .. ဘာလုပ်မလို့လဲဆိုတာတော့ နင့်ဖာသာ မှန်းကြည့်ပေါ့။ အဲဒါ သူနဲ့လိုက်တဲ့အခါဘရာစီယာတွေ ပင်တီတွေ ဝတ်ခဲ့ရမတဲ့။ ငါက မရှိဘူးပြောလိုက်တော့ သူဝယ်ပေးမယ်ဆိုပြီး နင့်ဆိုက်ဒ် ပါမေးခိုင်းလိုက်တယ် ... " 

" ခက်တော့တာပါပဲ .. မမရယ် " 

" ခက်မနေနဲ့တော့။ .. သူ့ဆီမှာ ဓာတ်ပုံတွေအများကြီးရှိသေးသတဲ့။ ငါတို့အမျိုးတွေကို လိုက်ပြပြီး အရှက်ခွဲမခံရအောင် ငါတို့ သူ့စိတ်တိုင်းကျသာလိုက်လုပ်ပေးမှ ဖြစ်တော့မယ် .. " 

ခင်ငြိမ်းမြင့် အခြေအနေကို နားလည်လေပြီ။သူမသည်သက်ပြင်းတချက်ကိုသာ လေးလေးတွဲ့တွဲ့ချလိုက်ပြီး မိမိဝတ်သည့်ဘော်လီဆိုက်ဒ် ကိုသာပြောပြလိုက်ရလေတော့၏။ ထိုနေ့ညနေပိုင်းတခုလုံး ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ ညီအစ်မမှာ အတော့်ကိုအနေရခက်နေရလေသည်။ 

ကိုသိန်းစိုးကတော့ နက်ဖြန်ဆို သူစားရ ဝါးရတော့မည့် ခယ်မချောကို အပီပင်စူးစူးရဲရဲ ကြည့်ကြည့် နေလေရာ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ ကိုသိန်းစိုးရှေ့ပင်မနေရဲတော့အောင် ဖြစ်နေရလေ၏။ မိမိတို့ရက်ရောစွာ လိုးနေခဲ့ကြပုံများကို ကိုသိန်းစိုး ကောင်းကောင်းမြင်တွေ့ထားပြီးဖြစ်သည်ကို သဘောပေါက်မိပြီးဖြစ် လေရာ ထိုအချက်ကိုတွေးမိတိုင်း မျက်နှာတွေပူ ရင်တွေဖိုနေရရှာလေသည်။ 

မနက်ဖြန်ဆို ဘယ်ကိုခေါ်သွားမည် မသိသော်လည်း ဘာလုပ်မည်ကိုတော့ မှန်းလို့ရနေပြီဖြစ်ရာ ခင်ငြိမ်းမြင့် မျက်နှာကိုဘယ်လိုထားရမည်မှန်းပင် မသိတော့။ ခင်ငြိမ်းမြင့်က ရှောင်နေသော်လည်း ကိုသိန်းစိုးကတော့သူ့အနားတွင် ခင်ငြိမ်းမြင့် ရှိနေစေရန် ဟိုဟာယူခိုင်းလိုက်၊ ဒီဟာယူခိုင်းလိုက်နှင့် လုပ်နေလေ၏။

ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ မငြင်းသာ .. ကိုသိန်းစိုး ခိုင်းတာတွေ ယူယူပေးရင်း ကိုသိန်းစိုးရှေ့အလိုလိုရောက်ရောက်နေရသည်။ ရောက်တိုင်းလည်းပဲ ခေါ်တော တထောင်အားနှင့် စူးစူးရဲရဲ ကြည့်တာခံရကာ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေရလေတော့သည်။ ကိုသိန်းစိုးက ထိုညအဖို့ ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ထပ်မလိုးတော့ပေ။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အနားယူ အိပ်စက်လေသည်။ မနက်ဖြန် မိမိတို့ကို လိုးပွဲ အတိုးနှင့်နွှဲရန်အတွက်အားမွေးနေခြင်းဖြစ်ကြောင်း ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့် နားလည်မိကြပါ၏။ 

............................................................................................................................

နောက်တနေ့နံနက်စောစောတွင် ကိုသိန်းစိုးတယောက်တည်း အရင်ထွက်သည်။ အိမ်လေးဆီသွားပြီးအပြီးသတ်လိုအပ်တာတွေ ပြင်ဆင်ဖြည့်တင်းသည်။ 

ညီအစ်မနှစ်ယောက် အတွက် ဘရာစီယာနှင့်ပင်တီလေးတွေ ဝယ်သည်။ ပြီးတော့မှ အငှားကားနှင့် အိမ်ပြန်လာကာ မယားနှင့်ခယ်မချောကိုဝယ်လာသော အတွင်းခံတွေ အဝတ်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့မှ အငှားကား ဖြင့်ပင် ညီအစ်မနှစ်ဖော်ကိုဘောက်ထော်ကျောက်ကုန်း အိမ်လေးရှိရာ ခေါ်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ 

အိမ်လေးသို့ရောက်သည်နှင့် ကိုသိန်းစိုးသည် ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံးကို သူပြင်ဆင်ထားသော အိပ်ခန်းလေးထဲသို့ တခါတည်းတန်းခေါ်သွားလေ၏။ မိမိတို့ စပါယ်ရှယ်အလိုးခံကြရတော့မည်ကို သိနေသော ခင်ငြိမ်းတင့်နှင့်ခင်ငြိမ်းမြင့်တို့မှာလည်း ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေရလေတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ အောင်မင်း နှင့် ကာမအကြိမ်ကြိမ်စပ်ယှက်ပြီးခဲ့ကြပြီဖြစ်သော်လည်း ယခု ကိုသိန်းစိုးခေါ်ထုတ်လာသည့်အဖြစ် ကတော့ တမျိုးတဖုံထူးခြားနေသဖြင့် အပျိုရိုင်းလေးများပမာဖြစ်နေကြရလေတော့၏။

အနိုင်အထက် လုပ်ကာ အခေါ်ခံလာရသည့်သဘောမျိုးဖြစ်နေခြင်းကလည်းပဲစိတ်အာရုံကို တမူထူးခြားသော ခံစား မှုတွေ ပေးစွမ်းနေလေသည်။ ပမာဆိုရသော် မုဒိန်းကျင့်ခံရတော့မည့်အပျိုလေးများ ပမာပင် ခံစားနေ မိကြရလေ၏။ညီအစ်မနှစ်ယောက်သည် စကားတခွန်းမှ မဆိုမိကြ။..ကိုသိန်းစိုးခေါ်ဆောင်သွားရာ အိပ်ခန်းငယ်ထဲ သို့သာ တယောက်လက်တယောက်ဆုပ်ကိုင် အားပေးရင်းလိုက်ပါသွားကြရလေသည်။

" နင်တို့နှစ်ယောက်ကို ဘာလုပ်ဖို့ခေါ်လာတယ်ဆိုတာသိကြတယ်မဟုတ်လား ... "

အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကိုသိန်းစိုးက ခုတင်စောင်းတွင် ဟန်ပါပါထိုင်ရင်းမေးလိုက်လေသည်။ အိမ်လေး၏ ခမ်းနားသောအနေအထား၊ အိပ်ခန်းထဲတွင် ပြုလုပ်ထားသောအပြင်အဆင် (အထူးသဖြင့် ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးများ ရှိနေခြင်း) တို့ကြောင့် စိတ်ပိုလှုပ်ရှားနေမိကြလေသောညီအစ်မနှစ်ဦးသည် ပြိုင်တူလိုပင် ခေါင်းလေးတွေ ညိတ်ပြလိုက်မိကြလေသည်။ 

" ပါးစပ်ကနေ ပြောစမ်းမြင့်မြင့် ... " 

မိမိ၏ ပိုင်စိုးမှုကို ပြသသည့်အနေဖြင့် ကိုသိန်းစိုးက အရစ်ရှည်လိုက်သည်။ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံး မျက်နှာတွေ ရဲကနဲဖြစ်သွားရလေ၏။

သူတို့သည် အောင်မင်းလီးတချောင်း ထဲကိုနှစ်ယောက်အတူခံဘူးသော အတွေ့အကြုံရှိနှင့်ပြီး ဖြစ်ပေမယ့် အခု ကိုသိန်းစိုးနှင့်ကျတော့ရှက်ကြောက်နေကြရသည်။ .. အထူးသဖြင့် ကိုသိန်းစိုးချတာ တခါမှ မခံဘူးသေးသော ခင်ငြိမ်းမြင့် ကပိုရှက်သည်။ဒါကိုသိသော ကိုသိန်းစိုးက တမင်ပင် ခယ်မလေးကို မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ယခင်ကဆိုလျှင် ကိုသိန်းစိုးသည် ခယ်မလေးနှင့် ခပ်တန်းတန်းသာ နေသည်။ စကားပင် သိပ်မပြော။

ခင်ငြိမ်းမြင့်အနေဖြင့်လဲ ခဲအိုကြီးကို ချစ်ကြောက်ရိုသေမှု အခံရှိသည်။ သာမာန်က စကားပင်သိပ်ပြီးမပြောဖြစ်ခဲ့သော ခဲအိုကြီးကို ခုတော့ ကာမမှုနှင့်ပါတ်သက်သော စကားတွေ တစ်တစ်ခွခွပြောရမည့်အရေးမှာ ခင်ငြိမ်းမြင့်အဖို့ တကယ့်ကို စွန့်စားခန်းကြီး ဖြစ်နေရတော့သည်။

" မေးနေတယ်လေ မြင့်မြင့် .. ။ နင်တို့ကို ဘာအတွက် ခေါ်လာတယ်ဆိုတာ .. " 

ကိုသိန်းစိုးကခပ်ဆတ်ဆတ်မေးလိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ မနေသာတော့။ .. ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထား ပြီးတော့သာမပွင့်တပွင့်လေး ပြန်ဖြေရတော့သည်။ 

" ဟို .. ဟို ..... လုပ် .. လုပ် မလို့ပါ "

" အောင်မလေး ... အခုမှလာယဉ်ကျေးနေလိုက်တာ .. ပြောစမ်းပါ နင်တို့လင် အောင်မင်းနဲ့တုန်းက ပြောသလိုမျိုးလေ ..သေသေချာချာပြောစမ်း .. ဘာလုပ်ဖို့လဲ " 

ခင်ငြိမ်းမြင့်ခမျာ တကိုယ်လုံးပင် တုန်တက်သွားရရှာလေသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်လဲ ကျောထဲစိမ့်သွားရလေ၏။ အောင်မင်းနှင့်ဆက်ဆံစဉ်က အရှက်ကင်းစွာ သူတို့ပြောခဲ့ကြသည်များကို ကိုသိန်းစိုးမည်မျှတောင် ကြားထားခဲ့လေပြီလဲမသိ။ မိမိတို့ ရမက်ဇောထန်ထန်နှင့်ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ပြောခဲ့ကြသည်များကို မိမိတို့ဖာသာ ပြန်ကြားယောင်ရင်း အခုမှ ရှက်နေမိကြရတော့သည်။

" ဟိုဒင်း .... အဲ အဲ ... ချ မလို့ပါ " 

ခင်ငြိမ်းမြင့်က အားတင်းကာ ထပ်ဖြေသည်။ကိုသိန်းစိုးက မကျေနပ်သေး။ ..

" ထပ်ပြောစမ်း ... ဒီ့ထက်ပိုပြီး တစ်တစ်ခွခွ " 

" ဆော် ... ဆော် မလို့ပါ .."

" နောက်တမျိုးပြောဦး .. "

" ဖြုတ် ဖို့ပါ ... "

" နင်က တော်တော်သိနေသားပဲ။ .. ပြောဦး ..နောက်တမျိုး .. "

" ဟို .. အဲအဲ .... လိုး ဘို့ပါရှင်။ .. ကျွန်မတို့ကို လိုးမလို့ ခေါ်လာတာပါ ...... " 

လိုး ..ဟူသော စကားထွက်မလာမချင်း ကိုသိန်းစိုး ထပ်မေးနေဦးမည်ဆိုတာ ရိပ်မိလေသောကြောင့်ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ကြိတ်မှိတ်ကာ ပြောချလိုက်ရလေတော့၏။ မိန်းမတို့သဘာ၀ အရ ညစ်ညမ်းသောစကားတွေ ထုတ်ပြောချိန်တွင် ရမက်ဇောက ပိုထန်လာတတ်သည်ဖြစ်ရာ ပြောမယ့်ပြောတော့လည်းပဲအပီကို ပြောချလိုက်မိလေတော့သည်။

စောစောပိုင်း " ချ " " လုပ် " " ဆော် " " ဖြုတ် " စသည်ဖြင့်ရှောင်ဖယ်ဖြေနေစဉ်ကတည်းက ရမက်အရှိန်က တစတစ တက်လာနေပြီဖြစ်ရာ " လိုး " ဟူသော စကားကိုတစ်တစ်ခွခွထုတ်ပြောလိုက်မိသည်တွင်တော့ ရာဂအရှိန်က တကယ့်အမြင့်ဆုံး ရောက်သွားရလေတော့သည်။

ခင်ငြိမ်းတင့်မှာလည်း ကိုယ်တိုင်ထုတ်မပြောရစေကာမူညီမလက်ကိုဆုပ်ကိုင်အားပေးရင်းမှ သူမပါ အလိုလို ရင်ဖိုမှုကို ဆက်စပ်ခံစားနေရလေ၏။ " ဟုတ်ပြီ ... ငါကလိုးဘို့ဆိုတော့ နင်တို့က ဘာအတွက်လိုက်လာကြတာလဲ .. " ကိုသိန်းစိုးက အပီကို ထပ်မေးပြန်သည်။ 

" ခံဘို့ လိုက်လာကြတာပါရှင် .... ခံဘို့ပါ .. " 

ခင်ငြိမ်းမြင့်နှုတ်က အရှိန်ရသွားလေပြီ။ 

" ငါလိုးရင် နင်တို့ကကုန်းမယ်ပေါ့ ... ဒီလိုလား "

" ဟုတ် ... ဟုတ်ပါတယ်ရှင့် ..။ ဦးက လိုးရင် ကျွန်မတို့က ကုန်းပါ့မယ် .. "

ကိုသိန်းစိုး ကျေနပ်သွားသည်။

" အေး ... ဟုတ်ပြီ။ .. ကဲ အခု နင်တို့နှစ်ယောက်ထဲက ဘယ်သူ့ကိုအရင်လိုးရမလဲ ရွေးမယ်။ .. နဲနဲလောက် ကိုယ်ဟန်ပြပြီး လမ်းလေးဘာလေး လျှောက်လိုက်ကြစမ်း .. "

တကယ်ကတော့ ကိုသိန်းစိုးသည် ခယ်မလေးခင်ငြိမ်းမြင့်ကို ပထမဆုံး အပီလိုးပစ်ရန် ရည်သန်ထား ပြီးသားဖြစ်ပါသည်။ လူဆိုသည်က အသစ်အဆန်းကို ပိုသဘောကျမြဲ မဟုတ်ပါလား။ ..အောင်မင်းတုန်းကကျတော့ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို အပီလိုးနေခဲ့ပြီးမှ နောက်မှ ကံအခွင့်သင့်သဖြင့် အရှက်အကြောက်ကြီးလှသူ ခင်ငြိမ်းတင့်ကိုပါ အပီလိုးခွင့်ကြုံလေသောအခါ သူ့စိတ်တွေက ခင်ငြိမ်းတင့်ကို ပိုဖီးလ်လာခဲ့သည်။ ..

ဟော အခု ကိုသိန်းစိုးကျတော့ ခင်ငြိမ်းတင့်ဆိုသည်က တရားဝင် မယားမို့ အချိန်မရွေး လိုးခွင့်လိုင်စင်ရပြီးသား။ .. ခယ်မချော ခင်ငြိမ်းမြင့်ကျတော့ မသိစိတ်ကသာ ပြစ်မှား နေခဲ့ရပေမယ့် အပြင်မှာလက်တောင်မကိုင်ဖူးသေး။ ခုမှ အခွင့်သာလို့ လိုး ရတော့မည် ဆိုတော့ ကိုသိန်းစိုး စိတ်ထဲခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုသာ လိုးချင်စိတ်တွေ ပိုမို ထက်သန်နေမိရလေသည်။ 

ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ညီအစ်မကိုကိုယ်ဟန်ပြကာ လမ်းလျှောက်ခိုင်းခြင်းမှာလည်း တကယ်တမ်းကတော့ စိတ်ပိုထလာအောင်တမင်လုပ်ခိုင်းခြင်းသာဖြစ်ပါသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လည်း ကိုသိန်းစိုးခိုင်းသလို ကိုယ်ဟန်ပြကာအိပ်ခန်းလေးထဲ လမ်းလျှောက်ပြ ကြရလေတော့၏။ ကာယအလှမယ်တွေလိုတော့ တင်ကော့ရင်ချိတ်ကာအမို့အဝန်း အကားအစွင့်တွေ ပေါ်အောင် ထုတ်မပြတတ်ကြပါ။ 

သည်အတိုင်းပဲ ခပ်ဖြေးဖြေးလမ်းလျှောက်ပြနေကြခြင်းဖြစ်ပါသည် နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်နေဟန်ထားက ပြေပြစ်ဆူဖြိုးကြသည့်အပြင်ပုံဆန်း ဘရာစီယာနှင့် ပင်တီတွေ ဝတ်ထားကြရလေသည်မို့ ရိုးရိုးလမ်းလျှောက်ပြနေရသည်ကပင်တင်ပါးဆုံကြီးတွေ အနိမ့်အမြင့် လှုပ်ရှားနေပုံနှင့် ရင်တွေချီနေကြပုံများ ပေါ်လွင်နေလေရာကိုသိန်းစိုးလည်းအားမနာတမ်းပင် အပီ ကြည့်ကာ ခံစားလေသည်။ ချက်ခြင်းထ စားတော့ ဝါးတော့မလောက်စူးစူးရဲရဲကြည့်နေခြင်းဖြစ်ရာ မိန်းကလေးနှစ်ဦးမှာ ခြေလှမ်းတွေပင် တချက်တချက် မှားမှားသွားရရှာလေ၏။

" အင်း ..... မြင့်မြင့်ကို အရင်စပြီး လိုးမယ်။ .. ကဲ ... အဝတ်တွေချွတ်စမ်း " 

ဇနီးနှင့်ခယ်မတို့လမ်းလျှောက်ကိုယ်ဟန်ပြနေသည်ကို အတော်ကြာအောင် မျက်စိအရသာခံကြည့်ပြီး နောက် ကိုသိန်းစိုးကခင်ငြိမ်းမြင့်ကို စလိုးမည့်အကြောင်း ပြောလိုက်လေသည်။နှစ်ယောက်သား ယှဉ်ပြိုင်ခိုင်းပြီးတယောက်ကိုရွေးချယ်လိုက်သည့်သဘောမျိုးဖြစ်ရာ မိန်းကလေးတို့သဘာဝအတိုင်း ခင်ငြိမ်းတင့်မှာညီမဖြစ်သူကို မနာလိုသလိုလို ဖြစ်သွားရလေ၏။ 

ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာတော့ ကျိတ်ပြီး ကျေနပ်သွားသလိုလိုဖြစ်သွားရလေသည်။ ကိုသိန်းစိုး စေခိုင်းသည့်အတိုင်း ခင်ငြိမ်းမြင့်တယောက် အဝတ်အစားများချွတ်ရလေပြီ။ပထမ အပေါ်အင်္ကျီလေးကို နောက်ကျောဇစ်ဆွဲဖွင့်ပြီး အသာချွတ်သည်။ ထို့နောက်ထမီလေးကို မရွံ့မရဲနှင့်ပင် ဆက်ချွတ်ရပြန်သည်။ အင်္ကျီနှင့်ထမီကျွတ်သွားပြီးနောက် အတွင်းခံများချည်းသာကျန်ရှိသည်နှင့် ကိုသိန်းစိုးသည် ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်မနေနိုင်တော့ .. ။

ခယ်မလေးအနား အာသာငမ်းငမ်းလျှောက်လှမ်းသွားကာ ဘရာစီယာကို ကိုယ်တိုင်ချိတ်ဖြုတ်ကာ ခွာယူလေတော့သည်။ ထို့နောက်မှပင်တီလေးကိုပါ သွယ်လျသောပေါင်တံလေးများတလျှောက် အောက်သို့ဆွဲကာ ချွတ်ချပြန်လေ၏။ 

ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ ခဲအိုကြီးက မိမိအတွင်းခံများ ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေးနေမှုကို မျက်နှာပူပူ ရင်တဖိုဖိုနှင့်ပင်ခံနေရလေသည်။ အဝတ်တွေ အကုန်ကျွတ်သွားသည်နှင့် ကိုသိန်းစိုးသည် ခယ်မချောလေး၏ ဝတ်လစ်စလစ်အလှကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အားရပါးရ ကြည့်လေ၏။ ရှေ့မှလည်းကြည့်သည် .. နောက်သို့သွားပြီးတော့လဲကြည့်ပြန်သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ ကိုသိန်းစိုးကြည့်ဘို့ ငြိမ်ငြိမ်လေး ရပ်ပေးနေရလေတော့သည်။ ကိုသိန်းစိုးကမျက်စိနှင့်ကြည့်ယုံမျှနှင့် အားမရတော့။ 

လက်ပါ ပါလာသည်။ တင်ပါးဆုံသား အိအိညက်ညက်များကိုလက်ဝါးနှင့်ကပ်ကာ ပွတ်ကြည့်သည်။ ဖြစ်ညှစ်ကြည့်သည်။ .. နို့အုံသား နူးနူးညံ့ညံ့လေးများကိုလည်းဆုပ်ကိုင်သည်။အားရပါးရ နယ်သည်။ .. နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ညှစ်သည်။ .. ပေါင်တံဖြူဖြူလွလွလေးများကို လျှောတိုက်ပွတ်ပေးသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ အသဲတအေးအေး ဖြစ်နေရလေသည်။

" သွား ...ခုတင်ပေါ်တက် .. "

ကိုသိန်းစိုးက ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို ခုတင်ပေါ်တက်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေကိုခပ်မြန်မြန်ပင် ချွတ်လိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်လည်း ခမ်းနားစွာ ပြင်ထားသော ခုတင်ကြီးပေါ် လှမ်းတက်ကာအသာ လှဲအိပ်နေရရှာလေတော့၏။ ခင်ငြိမ်းတင့်ကတော့ ဘေးနားတွင်ပင် ငူငူကြီး ရပ်နေမိသည်။ 

မိမိ၏လင်တော်မောင်က မိမိညီမငယ်ကို လိုးတော့မည့်အနားတွင် ရပ်လဲမနေချင် .. ။ ဒါပေမယ့် အပြင်သို့ထွက်ပြီး တယောက်ထဲလဲ မနေလို .. ။ အောင်မင်းနှင့်လုပ်ခဲ့သည့်အတွေ့အကြုံများကလည်း ရှိနေရာ မိမိပါအတူပါချင်သလိုလို ဖြစ်နေသည်။

ဘာလုပ်ရမည်ကို ယတိပြတ် မဆုံးဖြတ်နိုင်။ .. ထို့ကြောင့် ငူငူကြီးပင်ရပ်နေမိလေ၏။ အဝတ်အစား ခပ်သွက်သွက်ချွတ်ပြီးသည်နှင့် ကိုသိန်းစိုးသည်ခုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လာလေသည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ အလှတရားတွေကို မြင်တွေ့ကာမာန်ဖီထောင်ထ နေလေပြီ။ ခင်ငြိမ်းတင့်ရော ခင်ငြိမ်းမြင့်ပါ ကိုသိန်းစိုးလီးကြီးကို မသိမသာလေးကြည့်မိကြလေ၏။ 

ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းမြင့်ဘေးတွင် အသာဝင်လှဲအိပ်သည်။ .. ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသော ခယ်မ လေး၏ဘေးတွင် ကိုယ်တုံးလုံးဝင်အိပ်ရသည်မှာ အတော်ကို ကျေနပ်စရာကောင်းလှပေသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်လည်းခဲအိုကြီးနှင့် အတူယှဉ်ကာ အဝတ်မပါ ကိုယ်ဗလာ အိပ်နေရသဖြင့် အလိုလိုပင် ရင်တွေ ဖိုလာရလေ၏။

ကိုသိန်းစိုးက ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ ညာဘက်နို့အုံကို ဘယ်လက်ဖြင့် အသာဆုပ်နယ်ပေးသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်နို့အုံတွေက အစ်မဖြစ်သူ ခင်ငြိမ်းတင့်နို့အုံတွေလောက် မကြီးသော်လည်း သူ့အရွယ် နှင့်သူ ကြွကြွရွရွဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည်။ 

ပြီးတော့ ကိုသိန်းစိုးလက်ထဲတွင်မတော့ ဇနီးဖြစ်သူ၏ အရွယ်လွန်နို့အုံကြီးတွေထက်ကို ပိုပြီး ကိုင်လို့ညှစ်လို့ ကောင်းနေရလေ၏။ စီးပိုင်လို့ နေသည်။ ဘယ်လက်ကနို့ကိုင်နှိုက်နေရင်းမှပင် ကိုသိန်းစိုး ညာလက်က ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြန်သည်။ ..ခင်ငြိမ်းမြင့် အဖုတ် ဖောင်းကြွတက်လာ၏။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်း ချွန်ကော့ စူတက်လာသည်။ 

" မြင့်မြင့် ... ငါ့လီးကို နင့်လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဆော့ပေးစမ်း .. "

ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ညာလက်လေးကိုဆန့်ထုတ်ကာကိုသိန်းစိုးလီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါ လီးကြီးက ငလျင်လှုပ်သလိုဆတ်ကနဲတုန်ခါသွားကာ ပိုပြီး မာတောင် တက်လာလေ၏။

ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီး၏အထိအတွေ့က ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို ကြက်သီးဖြန်းဖြန်း ထသွားစေ လေသည်။ အောင်မင်းလီးထက်ပိုကြီးပြီးမာကြောနေပုံက အတူတူလောက်ကို ဖြစ်နေပြီဖြစ်လေရာ ဒါကြီးနှင့် လိုးလျှင် ပိုအရသာရှိလိမ့်မည်မှန်းလည်းတွေးမိသည်။ ခဲအိုနှင့် ခယ်မ စပ်ယှက်ကြရမှာ သင့်တော်ပါမည်လားဟု တွေးတော ရှက်ရွံ့နေမှုရှိနေသေးလင့်ကစား ကိုသိန်းစိုးလီးကြီးနှင့် အပီ အလိုးခံချင်စိတ်ကတော့ ပို၍ ပို၍အားပြင်းလာလေတော့သည်။ 

" နင်နဲ့ငါ ခြောက်ဆယ့်ကိုး ပုံစံနဲ့ အရင် စုပ်ကြရအောင် ... ဟုတ်လား "

ကိုသိန်းစိုးက အောင်မင်းဆီမှ အတုမြင်အတတ်သင်ထားသည်များကို လက်တွေ့လုပ်ကြည့်ရန် စကားစလေသည်။ ယောက်ျားနှင့်မိန်းမ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ထပ်လျှက်အိပ်ကာ တယောက်၏လိင်အင်္ဂါကို တယောက်က အပြန်အလှန် ရက်ပေးစုပ်ပေးမှုကို " 69 " ပုံစံဟု ခေါ်သည်။ ထိုသို့လုပ်ရသည်ကို ခင်ငြိမ်းမြင့်က အလွန်နှစ်သက်သည်။

ထို့ကြောင့် ခြောက်ဆယ့်ကိုး ဟူသောစကားကို ကြားလိုက်ရသည်နှင့်ပင်ခင်ငြိမ်းမြင့် ရမက်ဇောတို့ တဆတိုး ပြင်းထန်ထကြွလာကြသည်။ ခဲအိုနှင့် ခယ်မ မမှောက်မှားသင့် ဆိုသည့်အတွေးလေးက အဝေးကို ထွက်ပြေးလေပြီ။ .. 

" နင်နဲ့ အောင်မင်း လုပ်ခဲ့ကြသလိုမျိုးပေါ့ .. ဒီလိုမျိုးလေ။ .. နင်တို့အဲလိုလုပ်တာကြည့်ပြီးကတဲက ငါလဲအဲလို လုပ်ချင်နေတာ .. သိလား .. "

ကိုသိန်းစိုးက အယ်လ်ဘမ်စာအုပ်ကို ဆွဲယူပြီး အောင်မင်းနှင့်ခင်ငြိမ်းမြင့် ခြောက်ဆယ့်ကိုး ပုံစံဖြင့် အပြန်အလှန် ရက်နေစုပ်နေကြပုံကို ထုတ်ပြကာ ပြောသည်။ကိုသိန်းစိုး၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားများက ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို ပိုမို စိတ်လှုပ်ရှားလာစေ၏။ ခုတင်ဘေးတွင်ရပ်နေသော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာတော့ မျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။

ခင်ငြိမ်းမြင့်ကတော့ ဓာတ်ပုံကိုမြင်လိုက်ရသည်တွင် ရှက်ရမည့်အစား ရမက်တွေသာ ပိုမိုတက်ကြွ လာလေတော့၏။ပက်လက်လေးအိပ်နေသော ခင်ငြိမ်းမြင့်ပေါ်သို့ ကိုသိန်းစိုးက ခြေရင်းခေါင်းရင်း ပြောင်းပြန် တက်ခွ လေပြီ။

စိတ်တွေအရမ်းထနေပြီဖြစ်သော ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် မျက်နှာနားဝဲကျလာသော ကိုသိန်းစိုး၏ စံချိန်လွန်လီးကြီးကို လက်နှင့်လှမ်းကိုင်ဆွဲကာ ပါးစပ်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်လေတော့၏။ ထို့နောက်တော့ ငုံထားရင်းအားရပါးရပင် စုပ်လေးနေလိုက်သည်။ ကိုသိန်းစိုးကလည်း ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ စောက်ပါတ် လေးကိုတချက်ကုန်းရက်လိုက်ရာ ကောင်မလေး ဖင်ကြီးကြွတက်သွားရ၏။ 

ကိုသိန်းစိုးသည် ခယ်မ လေး၏စောက်ပတ်ကို လေးငါးချက်မျှ တပျပ်ပျပ် အားရပါးရ ရက်ပေးလိုက်ပြီးနောက်တွင် အသာခေါင်းထောင်ထကာ ခုတင်ဘေး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သေးသည်။သူနှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်အပြန်အလှန် ရက်နေစုပ်နေကြပုံများက ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးများထဲတွင် အထင်းသား ပေါ်နေလေ၏ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် သူ့လီးချောင်းကြီးကို အားရပါးရစုပ်ပေးနေမှုကြောင့် ပါးလေးများပင် ဖောင်းလိုက် ချိုင့်လိုက်ဖြစ်နေပုံကို မှန်ထဲမှာ ကျကျနနမြင်နေရသည်။ 

ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ပါးစပ်ကလည်း စုပ်ပေး နေယင်းကိုသိန်းစိုးဂွေးဥများကိုလည်း သူမလက်လေးများဖြင့် အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေ သေး၏။သူမခေါင်းလေးက အပေါ်ကြွလိုက် အောက်နိမ့်လိုက်ဖြစ်နေမှုနှင့်အတူ မိမိ၏ ငပဲကြီးက ပါးစပ်လေးထဲဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပုံကို ကိုသိန်းစိုး မြင်နိုင်လေသည်။ 

လီးပေါ်တွင် ခံစားနေရသောအရသာမျှသာမက မှန်ထဲတွင် မျက်စိဖြင့်မြင်နေရသော အရသာကိုပါ ပေါင်းကာ ကိုသိန်းစိုး အကြီးအကျယ်ကျေနပ်ခံစား နေမိလေသည်။ ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းမြင့်ပေါင်ကြားတွင် မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ်ကိုအားရပါးရပင် ရက်ပေး နေလိုက်၏။ 

သူ့အဖို့ ပထမဆုံး စောက်ပတ်ရက်ပေးဘူးသည့် အတွေ့အကြုံပင်ဖြစ်သည်။ အစက ရွံသလိုလိုထင်ခဲ့မိသော်လည်း တကယ်တမ်း ရက်ပေးသောအခါ အလွန်ကို ကောင်းလှကြောင်း လက်တွေ့ သိရလေပြီ။ဒါကြောင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ရက်ပေးနေလိုက်၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်၏ စအို ပေါက်လေးကိုလည်းလက်နှင့်လှမ်းထိုးဆွကလိပေးလိုက်သေးသည်။ 

အောင်မင်းနှင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်တို့ ဖင်ဆော်ခဲ့ပုံကိုသတိရသွားကာ သူ့လက်ညှိုးကို ခင်ငြိမ်းမြင့်ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်ရာ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာလီးကြီးပါးစပ်ထဲတပ်လျှက်တန်းလန်းနှင့်ပင် " အိ " ကနဲ အသံလေးထွက်လာရ၏။ ခါးလေးတွန့်ဖင်ကြီးယမ်းထွက်သွားသည်။အလိုးခံဘူးနေကျ ဖင်ပေါက်ဖြစ်သဖြင့် တိုးဝင်လာသော လက်ညှိုးကိုအကျအနပင် ဆီးပြီးညှစ်ထားမိလေ၏။ ကိုသိန်းစိုးသည် ခင်ငြိမ်းမြင့်ပါးစပ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးကိုအသာဆွဲထုတ်လိုက်လေ၏။ 

သူ မနေနိုင်တော့ .. ခါးလေးတွန့်ကာတွန့်ကာ ဖြစ်နေသာ ခယ်မချောလေးကိုတက်လိုးချင်လှပေပြီ။ ထို့နောက် ပက်လက်ကလေးရှိနေဆဲဖြစ်သော ခယ်မလေး၏ကျော့ရှင်းသည့်ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ အာသာငမ်းငမ်း တက်ခွလိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကလည်းအလိုက်သိစွာပင် ဒူးနှစ်ချောင်းထောင်ပြီး ပေါင်လုံးကြီးများကို အသာ ကားပေးထားလိုက်၏။ 

" နင့်စောက်ဖုတ်ဝမှာ ငါ့လီးကြီးကို တေ့ပေးစမ်း မြင့်မြင့် ... " 

ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် ခဲအိုကြီးကိုမျက်စောင်းလှလှလေး တချက်ပစ်ထိုးလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးမစူ့တစူ လုပ်ကာ လီးကြီးကိုသူမလက်ချောင်းလေးများနှင့် အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ ထို့နောက်တော့ တချက်နှစ်ချက်မျှပွတ်ပေးလိုက်ပြီးမှ သူမစောက်ဖုတ်အဝတွင် ဆွဲယူတေ့ပေးလိုက်သည်။ 

ဖင်ကိုလည်း အသာကြွကာ ကော့ပင့်ပေးထားလိုက်သည်။ .. ထိုအခါ လီးဒစ်ကြီးက စောက်ခေါင်းဝတွင် အဆင်သင့်ပင်တစ်နေလေတော့သည်။ အခုအခါ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ ရမက်ဇောတွေ အရမ်းပြင်းထန်နေလာပြီဖြစ်ရာရှက်တာကြောက်တာတွေ မရှိတော့ပဲ ဖြတ်လတ် ရဲတင်း နေလေပြီ။

ခယ်မလေး၏စောက်ဖုတ်အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသော ကိုသိန်းစိုးမှာလည်း ကြက်သီးဖြန်းဖြန်း ထမျှအရသာတွေ့သွားကာ လီးကြီးကို ဆတ်ကနဲပင် ဖိထိုးဆောင့်ချပစ်လိုက်မိလေတော့၏။ လီးတံကြီးက အိကနဲတဝက်ကျော်ကျော်မျှ မြုပ်ဝင်သွားသည်။ ... 

" အား .... အွတ် ... ဦးရယ် ... ဟင့်ဟင့် ... "

ခင်ငြိမ်းမြင့်ကလည်း သူမအစ်မခေါ်သလိုပင် ကိုသိန်းစိုးကို ဦး ဟု ခေါ်သူဖြစ်သည်။ စံချိန်လွန်လီးကြီးတိုးဝင်လာမှုကြောင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်စောက်ဖုတ်ဝလေးသည် တင်းကနဲ ပြဲအာသွား၏။

စောက်ခေါင်းထဲတွင်လည်းပြည့်သိပ်ကြပ်ညပ်နေသည်။ အောင့်ပြီး နာလှသော်လည်း အရသာကလဲ ကောင်းလှပေရာ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားပြီး ဖင်ကြီးကိုပို၍ ကော့တင်ပေးလိုက်မိ၏။ တကိုယ်လုံးလဲ ပူထူဖိန်းရှိန်းတက်သွားလေသည်။ ခုတင်ဘေးမှာ ရပ်နေဆဲဖြစ်သော ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း ကြက်သီးတွေထကာလက်သီးလေးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ထားမိလေ၏။ 

" နာသွားလား မြင့်မြင့် ... " 

ဖောက်ပြန်လေသောဇနီးကျတော့ သနားရကောင်းမှန်းမသိတော့သော ကိုသိန်းစိုးသည် ခယ်မချော လေးကိုတော့ နာသွားမှာစိုးရိမ်ရှာသည်။ 

" အောင့်တော့ အောင့်တယ် ဦးရယ် ... ။ ဦးဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲဟာ။ .. ဒါပေမယ့် ရပါတယ် ထပ်ဖိသွင်းဦးလေ .. အဆုံးမဝင်သေးဘူး မဟုတ်လား .. "

ရမက်ရှိန်ဖြင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ ပြောရဲဆိုရဲဖြစ်နေလေပြီ။ 

" ကဲ .. ဒါဆို နင့်နို့ကြီးတွေကိုင်ပြီး ထိုးသွင်းမယ်နော် .. " 

" ကိုင်လေ ဦးရဲ့ .... ရော့ .. အင့် .." 

ခင်ငြိမ်းမြင့်က ကိုသိန်းစိုးလက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကာ သူမနို့အုံတွေပေါ် တင်ပေးလိုက်၏။ ကိုသိန်းစိုးကစီးအိသော နို့အုံလေးများကို စုံကိုင်ဆွဲညှစ်ကာ အားယူပြီး လီးကြီးကို ထပ်ထိုးထည့် လိုက်လေသည်။ 

" အား............ နာတယ် ဦးရေ့။ ... ခုမှ တကယ်နာတာ .... အား ... အား ... " 

ခင်ငြိမ်းမြင့် ခံဘူးနေကျအောင်မင်းလီးက ရှစ်လက်မခန့်သာ ရှည်သည်။ ထို့ကြောင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်စောက်ခေါင်းသည် အတွင်းဘက်ရှစ်လက်မလောက်အထိသာ လီးဝင်ခံဘူး သဖြင့် လီးဝင်လမ်းကြောင်းဖြောင့်သည်။ ကျန်အပိုင်းကတော့လီးနှင့်ထိတွေ့ဘူးခြင်း မရှိသေး။ 

ထို့ကြောင့် ကိုသိန်းစိုး၏ ဆယ်လက်မလောက်ရှည်ကာ ဘီယာဗူးနီးပါးတုတ်သော လီးကြီး အဆုံးထိ တိုးဝင်လာသောအခါ ခင်ငြိမ်းမြင့်စောက်ခေါင်းအတွင်းဘက်နှစ်လက်မလောက်နေရာလေးများသည် အခုမှ လီးနှင့်နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ထိတွေ့ဘူးခြင်းဖြစ်ရကား အပျိုလေးပထမဆုံးတက်အလိုးခံရသလို ထွန့်ထွန့်လူးသွားရ လေတော့သည်။

ရမက်ဇောတွေ ထန်ကာအရည်တွေရွှဲနေချိန်မို့သာ တော်တော့သည်။ နို့မဟုတ်လျှင် ခင်ငြိမ်းမြင့် သတိတွေဘာတွေပင်မေ့သွားမည်လားမသိ။ .. ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် အော်ဟစ်ငြီးတွားရင်းကပင် အပေါ်မှအုပ်မိုးကာတက်လိုးနေသော ကိုသိန်းစိုး၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆီးကာ တွန်းထားမိသည်။ 

ကိုသိန်းစိုးကမူသူ့လီးအဝင်ခံနေကျ မဟုတ်သော စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေး၏ အထိအတွေ့အရသာထူးကို အပီအပြင်ခံစားရင်း ဆက်ကာ ဆက်ကာ ဆောင့်လိုးလေတော့၏။ ခယ်မလေး နာမှာ စိုးရိမ်စိတ်တွေလည်း မရှိတော့။ တချက်တချက် အဆောင့်ခံလိုက်ရတိုင်း ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ နင့်ကနဲနေအောင်ပင် မျက်ဖြူလန်မတတ်ကိုခံစားနေရလေသည်။ အရသာကလည်း ရှိပါဘိခြင်း ..... ။ 

" ကောင်းလိုက်တာ ဦးရဲ့ ... ဆောင့်ပါ ..ဆောင့်စမ်းပါ။ .. အား .. အား ... ကျွန်မကို အပီလိုးစမ်း ပါရှင့် ... အမယ်လေး ထိတယ် .. ထိတယ် .. ။ဦးလီးကြီးက အထဲမှာ နင့်နေတာပဲ ... အိုး "

မကြာပါချေ။ .. ခင်ငြိမ်းမြင့်ပါးစပ်မှ တဏှာဇောပြင်းပြင်းရေရွတ်မြည်တမ်းသံလေးတွေ တန်းစီပြီး ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။ ကိုသိန်းစိုးကလည်းသူအလွန်လိုးချင်နေခဲ့သော ခယ်မချောလေးကို လိုးရပြီမို့ နွားသိုးကြိုးပြတ် ပင် တအားကို ကျုံးပြီးလိုးနေလေတော့၏။ပြင်းထန်ထိမိလှသော လိုးချက်များကြောင့် ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ သိပ်မကြာခင်မှာပင် တချီ "ပြီး " ရလေပြီ။ ကိုသိန်းစိုးကတော့ မာန်လုံး၀ မကျသေး။ .. အပီအပြင် ဆောင့်လိုးကောင်းနေဆဲ .. ။ 

" နင်တချီ ပြီးသွားပြီ မဟုတ်လား ... မြင့်မြင့် "

ခယ်မလေး၏ အရိပ်အခြေကိုကြည့်ရင်း ကိုသိန်းစိုးမေးလိုက်သည်။ မိန်းမများ " ပြီး " သည်ဆိုတာ ဘယ်လိုနေမှန်း ကာမမှုကို အတုမြင်အတတ်သင်နေသောကိုသိန်းစိုးက ရိပ်မိနေလေပြီ။ 

" ဟုတ်တယ် ဦးရယ် ... တခါ ပြီး သွားပြီ .. " 

ခင်ငြိမ်းမြင့်က မောသံလေးနှင့်ပြန်ဖြေသည်။ 

" ဟုတ်ပြီ ... ဒါဆို နင့်ကို ဖင်ပြောင်းပြီး လိုးရမယ် ... " 

ပြောပြောဆိုဆို ကိုသိန်းစိုးကခင်ငြိမ်းမြင့်စောက်ပတ်လေးထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့် မျက်လုံးပြူးရရှာလေပြီ။ ...

" ဟာ .... ဖြစ်ပါ့မလား ဦးရယ်။ ဖင်တော့ မချပါနဲ့ရှင် .. စောက်ပတ်ကိုပဲ စိတ်ကြိုက်လိုးပါလား "

" မရဘူး ..ဖင်လဲ ချမှာပဲ။ .. ဘာလဲ နင်က ဟိုအကောင် အောင်မင်း ဖင်လိုးတာတော့ ခံပြီးတော့ ငါ့ကျမှ ဂဂျီဂဂျောင်လုပ်တာလား ... " 

ကိုသိန်းစိုး ဒေါကန်လေပြီ။ 

" မဟုတ်ရပါဘူး ဦးရယ် .. ။ သူ့ဟာက ဦးလောက်မကြီးဘူးရှင့်။ .. ဦးဟာကြီးနဲ့ ဖင်လိုးရင် ကျွန်မ ဖင်ကွဲပြီးဆေးရုံရောက်လိမ့်မယ် ... မမရယ် လုပ်ပါဦး ..ကျွန်မကိုကယ်ပါဦး .. " 

ခဲအို၏ ဖင်လိုးရန်ကြံစည်နေမှုကို ကြောက်လန့်စွာတောင်းပန်ရင်း ခင်ငြိမ်းမြင့်ခမျာအစ်မဖြစ်သူကို အကူအညီ တောင်းရရှာလေပြီ။ လင်တော်မောင်က သူ့ကို အရင်မရွေးပဲ ခင်ငြိမ်းမြင့်ကိုအရင်ရွေး လိုက်သဖြင့် ညီမဖြစ်သူအပေါ် စိတ်တိုမိသလိုလို ဖြစ်နေသော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ မနေသာတော့။ ..ဝင်တောင်းပန်ရတော့သည်။ 

" သူပြောတာ ဟုတ်ပါတယ် ဦးရယ် .. ။ ဦးဟာကြီးနဲ့ဆို သူဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ .. အဲဒါကိုတော့ချမ်းသာပေးလိုက်ပါရှင် ... " 

" တင့်တင့် ... နင်ဘာမှ ဝင်ပြောမနေနဲ့။ .. သူပြီးရင် နင့်ကိုလဲ ဖင်လိုးဦးမှာပဲ။ကဲ ကဲ .. နင်တို့ ပိုပြီး စိတ်ပါလာအောင် နင်လည်း လာဝင်လိုက်တော့။ .. တုံးလုံးချွတ်ပြီးခုတင်ပေါ်တက်တော့ .. လာ .. လာ .. "

ခင်ငြိမ်းမြင့်တော့ အားကိုးရာ မဲ့လေပြီ။ ငိုမဲ့မဲ့လေးနှင့် နောက်ဆုံးအသနားခံကြည့်လေ၏။ 

" ကျွန်မကို မသနားတော့ဘူးလား .. ဦးရယ် .. ဟင့်ဟင့် " 

" နင့်ကိုလိုးဘို့ခေါ်လာတာ။ .. သနားဖို့မဟုတ်ဖူး၊ .. အပေါက်စုံအောင် အပြတ်လိုးပစ်မယ်။ .. တင့်တင့် .. နင်လဲချွတ်လေ မြန်မြန်၊ .. တက်လာခဲ့။ .. ဟောဒီပုံထဲကလို လိုးပစ်မယ် .. "

ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ ညီအစ်မတယောက်အဖုတ်တယောက်ရက်ပေးနေလျှက် အောင်မင်းက ခင်ငြိမ်းမြင့် ဖင်ထဲ လိုးသွင်းနေသောဓာတ်ပုံကို ထုတ်ပြပြီး ကိုသိန်းစိုးက လောဆော်နေတော့သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်တို့ ညီအစ်မမှာ မငြင်းသာတော့။ကိုသိန်းစိုး အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင်ယုံသာရှိတော့ သည်။ 

သူတို့ညီအစ်မမှာ ဖင်လိုးခံနေကြဖြစ်သဖြင့်ဖင်လိုးခံရသည့်အရသာကိုလည်း သိနေသည်။ နှစ်လည်းနှစ်ခြိုက်ကြသည်။ သို့ပေမယ့်ကိုသိန်းစိုးလီးကြီးက အဆမတန် ကြီးလှလေသည်မို့ ဒါကြီးနှင့် ဖင်လိုးခံရမှာကိုတော့ သေမလောက်ကြောက်နေကြရလေသည်။ ဖင်လိုးမခံရသေးမီကိုပင် ဖင်ပေါက်တွေ အလိုလို ကျိန်းစပ်နေသလိုဖြစ်နေရသည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် သူမဝတ်လာသော ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးနှင့် ဘီဘဲလ် ထမီလေးကို ချွတ်လိုက်ရ သည်။

ထို့နောက် အောက်မှ ပုံဆန်း ဘရာစီယာလေးနှင့် ပင်တီတိုနန့်နန့်လေးကိုလည်း ဆက်ပြီးချွတ်ရပြန်သည်။ ကိုသိန်းစိုးက ခင်ငြိမ်းမြင့်ကို ခန အနားပေးထားရင်း သူ့မိန်းမ အဝတ်တွေချွတ်နေ တာကိုမျက်စိအရသာခံ ထိုင်ကြည့်နေပြန်၏။ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော ခင်ငြိမ်းတင့်သည်ခုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လာသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့်က အောက်မှ ခင်ငြိမ်းတင့်က အပေါ်မှ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ထပ်လိုက်ကြသည်။ တယောက် ပေါင်ကြား တယောက်က မျက်နှာအပ်မိကြ၏။ 

ကိုသိန်းစိုးကခယ်မလေးဖင်ပေါက်ထဲ သူ့လီးကြီးထိုးသွင်းရန် ခင်ငြိမ်းမြင့်အောက်ပိုင်းဘက်တိုးကပ် လာသည်။ 

" သူ့ဖင်ဝမှာ တံတွေးလေး ဆွတ်ပေးဦးလေ ဦးရဲ့ ...။ ဒီအတိုင်းကြီးဆို သူဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ .. " 

ခင်ငြိမ်းမြင့်အဖုတ်ပေါ်မျက်နှာအပ်ထားသော ခင်ငြိမ်းတင့်က ခေါင်းလေးမော့ပြီး လင်တော်မောင်ကိုလှမ်းသတိပေးလိုက်သည်။ 

" အေး .. ဟုတ်သားပဲ .. ကဲကဲ .. နင့်ညီမဖင် နင်ပဲ တံတွေးဆွတ်ပေးပေတော့ တင့်တင့်ရေ .. ပြီးရင်ဖင်ဝလဲ ဖြဲထားပေးဦး .. "

ခင်ငြိမ်းတင့်လည်း ညီမ၏ဖင်ပေါက်ဝလေးကိုတံတွေးလှမ်းဆွတ်ပေးလိုက်ရလေ၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်သည် သူမပေါ်တက်ဖိထားသော အစ်မဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်ကို မရက်ပေးနိုင်သေး။ သူမဖင်ထဲသို့ ခဲအိုတော်၏ လီးကြီးတိုးဝင်လာမည့်အရေးကို တွေးကာစိုးထိတ်စွာစောင့်နေမိသည်။ အရမ်းနာလိမ့်မည်ဆိုတာလည်း ကြိုသိနေရသည်။ 

တံတွေးဆွတ်ပေးပြီးနောက်ခင်ငြိမ်းတင့်က သူ့ညီမဖင်ကို ကျကျနန ဖြဲပေးထားလိုက်၏။ ဖြဲပေးနိုင်မှ ညီမဖြစ်သူအနာသက်သာမည်မဟုတ်ပါလား .. ။ ကိုယ်တိုင်လည်း ဖင်လိုးခံနေကြမို့ ဖင်လိုးခံဘို့ဖင်ပေါက်ဖြဲပေးရတာလည်း ခင်ငြိမ်းတင့် ကျွမ်းသည်။ 

မိမိဇနီးသည်ကိုယ်တိုင်ဖြဲပေးထားသော ခယ်မလေး၏ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ကိုသိန်းစိုးသည် သူ၏ စံချိန် လွန် လီးကြီးကို ကျကျနန တေ့ထောက်လိုက်၏။ ကိုသိန်းစိုးသည် တခါမှ ဖင်လိုးဘူးသူ မဟုတ်ပါ။ လိုးမယ့် လိုးရတော့ သူကြံစည်နေခဲ့သော ခယ်မလေး၏ဖင်ပေါက်ကိုလိုးရတာဖြစ်နေသဖြင့် အရမ်း ကျေနပ်နေမိရလေ၏။ ဖိသွင်းလိုက်သည်တွင်ဖင်ဝတွင်ဆွတ်ထားသော တံတွေးများရော စောစောက ခင်ငြိမ်းမြင့်အဖုတ်ကို လိုးထားစဉ်ကလီးတံကြီးပေါ်ပေကျံနေသည့် စောက်ရည်ကြည်များရော ချောဆီထိုးထားမှုကြောင့် ဖင်ခေါင်းထဲသို့လီးတံကြီးက လျှောကနဲဝင်လေသည်။ဖင်ပေါက်လေး၏ ကျဉ်းကြပ်သောညှစ်အား ကြောင့် ကိုသိန်းစိုးလီးကြီးပင် ပူကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ခင်ငြိမ်းမြင့် ခမျာမှာတော့ ထွန့်ထွန့်ကို လူး သွားလေတော့သည်။ 

" အောင်မယ်လေးလေး ... နာလိုက်တာ နာလိုက်တာ ... ကွဲပြီ .. ကွဲပြီ .. ကျွန်မဖင်တော့ ကွဲပါပြီ မမရဲ့ ....အား .... အား ... အား " 

အော်ဟစ်ညဉ်းညူရင်း ဖင်ကြီးကို ခါထုတ်လိုက်ရာ ဝင်လက်စ လီးကြီးကပြန်ကျွတ်ထွက်သွားရ၏ ကိုသိန်းစိုးကမူ ဖင်လိုးရသည့်အရသာကို ခံစားရတာ စိတ်က အရမ်းထနေလေရာလီးကိုချက်ခြင်းပင် ပြန်ဆွဲတေ့သည်။ အရမ်းကို ပွဲကြမ်းတော့မည်ကို ရိပ်မိသော ခင်ငြိမ်းတင့်မှာလင်တော်မောင်၏ လီးကြီးကို လှမ်းကိုင် ဆွဲဖမ်းကာ ထိန်းလိုက်ရလေ၏။ 

" ကျွန်မတေ့ပေးပါ့မယ် ဦးရယ် ... အရမ်းကြီးတော့ ဖိမသွင်းပါနဲ့နော်။ .. ဦးလေးဟာကြီးက သိပ်ကို ကြီးတာ.. မြင့်မြင့် ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ .. ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းနော် ... ဟုတ်ပြီလား " 

ဖင်မလိုးဘူးသောလင်တော်မောင်တော့ ခယ်မချောကို ဖင်လိုးချင်ဇောနှင့် အရမ်းကြီး လုပ်နေမှာစိုးရ လေသည်မို့ ပြေလည်ရာပြေလည်ကြောင်း ခင်ငြိမ်းတင့် ဝင်ထိန်းကာ လမ်းပြပေးလိုက်ရတော့သည်။မလိုးပါနှင့်ဟုတောင်းပန်နေတော့လည်း ရမှာမဟုတ်သည့်အတူတူ အားလုံးအဆင်ပြေဘို့ ဒီတနည်း ပဲ ရှိတော့သည်မဟုတ်ပါလား .. ။

" ဟုတ်ပါတယ် ဦးရယ် .. ။ ကျွန်မခံပါ့မယ်ရှင် ... ။ တအားကြီးသာ ဆောင့်မလိုးပါနဲ့နော်... "

ခင်ငြိမ်းမြင့်ကလည်း လှမ်းပြောသည်။

" ကောင်းပြီလေ .. ဖြည်းဖြည်းသွင်းမယ် ... ကဲ .. တင့်တင့်ကကိုင်ပြီးထိန်းထားပေး "

ကိုသိန်းစိုးက လိုက်လျှော သဘောတူလိုက်သည်။ ခင်ငြိမ်းတင့်က ညီမဖင်ကိုဆွဲဖြဲပေးထားပြီး လက်တဖက်က ကိုသိန်းစိုးလီးကြီးကိုပါ အသာဖမ်းကိုင် ထိန်းထားပေးလိုက်သည်။ကိုသိန်းစိုးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းသည်။ လီးကြီးက ဖင်ပေါက်ထဲသို့ တထစ်ချင်း တိုးဝင်သည်။ဘယ်လောက်ပဲ ဖြည်းဖြည်းသွင်းသွင်း နာတာကတော့ နာလှသည်မို့ ခင်ငြိမ်းမြင့်မှာ အော်ပြီးရင်းကအော်နေရလေတော့၏။ 

ထိုသို့ ခယ်မချောလေး၏ နာနာကျင်ကျင်အော်နေသံများက ကိုသိန်းစိုးကိုအရသာတမျိုးတိုးစေသည်။ခင်ငြိမ်းတင့်သည် လင်တော်မောင်၏လီးကို ကိုင်ကာ ထိန်းထားပေးရင်းမှ ညီမ၏စောက်ပတ်ကိုလဲပဲကုန်းကာ ရက်ရက်ပေး၏။ 

ဒီတော့မှ ခင်ငြိမ်းမြင့် ဖီလင်တက်လာကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးကြီးတိုးဝင် နေတာခံနိုင်လာမည် မဟုတ်ပါလား။ .. ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းရင်းမှပင် လီးကြီးက နောက်ဆုံးတော့ဖင်ပေါက်လေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွား လေတော့၏။ စအိုဝလေးက လီးတံအရင်းကို သားရေညှို့ဖြင့်ခပ်တင်းတင်းပတ်ထားသလို ညှစ်ထား သည့် အရသာကို ခံစားလိုက်ရပြီးသည်တွင်တော့ ကိုသိန်းစိုးမှာဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းထားနိုင်တော့။ ခယ်မလေး၏ ဖင်ကို တအားပင် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ ..

ခင်ငြိမ်းတင့်က ညီမဖြစ်သူ၏စောက် ပတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိကာ ရက်ပေး၏။ ခင်ငြိမ်းမြင့်လည်းနာကျင်မှုရောပြွမ်းသော ဖင်လိုးခံရမှု အရသာကို ပြင်းပြစွာ ခံစားနေရရင်းမှ သူမမျက်နှာပေါ်ဝဲနေသောအစ်မဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်ကို ပြန်လည် ရက်ပေးနေလိုက်တော့သည်။ 

ကိုသိန်းစိုးသည် ခယ်မလေးဖင်ကို အသားကုန်ဆောင့်လိုးနေရင်းမှ နို့အုံကြီးတွေကို လှမ်းလှမ်းကိုင်လိုက်သေးသည်။ ထိုမျှမက အပေါ်မှရက်ပေးနေသော ဇနီးဖြစ်သူ ခင်ငြိမ်းတင့်၏ နို့အုံထွားထွားကြီးများကိုလည်းပဲ လှမ်းဆုပ်နယ်သည်။ ထို့နောက်တော့ လက်တဖက်က ဇနီး၏နို့ ကျန်တဖက်ကခယ်မလေး၏ နို့ကို တပြိုင်နက်လှမ်းကိုင် ခြေမှုန်းပြန်သည်။ 

" တင့်တင့် ... နင့်ညီမဘေးမှာလေးဘက်ကုန်းလိုက်စမ်း .. " 

ခယ်မဖင်ကို အတော်ကြာကြာဆောင့်လိုးပေးပြီးနောက် ကိုသိန်းစိုးကပုံစံတမျိုးပြောင်းရန်စီစဉ်ပြန်၏ ခင်ငြိမ်းတင့်သည် ညီမပေါ်မှောက်ခွထားရာမှ အသာထကာခင်ငြိမ်းမြင့်ဘေးတွင် လေးဘက်လေး ကုန်းပေးရပြန်၏။ ကိုသိန်းစိုးက ခယ်မဖင်ထဲမှ လီးကြီးကိုဇတ်ကနဲဆွဲနှုတ်ကာ လေးဘက်ကုန်းပေးသော ဇနီးဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲ ဇွိကနဲနေအောင်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

" အ ... " 

ခင်ငြိမ်းတင့်ထံမှ မပွင့်တပွင့်ညဉ်းသံလေး ထွက်လာရပြန်၏။ လီးကြီးက အဆုံးတိုင် လျှောကနဲဝင်သွားသည်။ ခုန ဖင်ပေါက်ထဲလိုးစဉ်က တင်းကျပ်သောအားကို တုန့်ပြန်ရုန်းကန် ဆောင့်နေရသဖြင့်ကိုသိန်းစိုး ဆောင့်အားတွေက အရမ်းကို ဘရိတ်လွတ်နေလေရာ ထိုအားအတိုင်း ဇနီးစောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့ ခင်ငြိမ်းတင့်မှာ မသက်မသာ ခံလိုက်ရပြန်သည်ပေါ့ .. ။ 

" လာ မြင့်မြင့် ... နင်လဲ နင့်အစ်မဘေး လာပြီး ကုန်း .. "

ခင်ငြိမ်းမြင့်ပါ ခင်ငြိမ်းတင့်ဘေး လာပြီးကုန်းရပြန်လေ၏။ ခုတော့ ခုတင်ပေါ်တွင် ညီအစ်မနှစ်ဦး ဖင်အပြိုင်ထောင်လျှက်သား ... ။ ကိုသိန်းစိုးသည်ခင်ငြိမ်းတင့်စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကိုဖြုတ်ကာ ခင်ငြိမ်းမြင့်အဖုတ်ထဲ ပြောင်းထည့်ပြီး လိုးသည်။ 

ထို့နောက်

အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲထည့် လိုးသည်။ .. ခနနေပြန်တော့ ခင်ငြိမ်းတင့်ဘက် ကူးပြန်သည်။ဒီလိုနှင့် လေးဘက်ကုန်းပေးထားသော ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို စောက်ပတ်တလှည့် ဖင်တလှည့်ပြောင်းပြောင်းကာ အပီကို လိုးနေလိုက်လေတော့သည်။ 

...................................................................................................................

ထိုအိမ်လေးတွင် စနေ၊တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံးနေကာ ကိုသိန်းစိုးသည် ဇနီးနှင့် ခယ်မလေးကို နည်းမျိုးစုံဖြင့်အသားကုန်လိုးပစ်လိုက်လေသည်။ရိုက်ထားသော ဓာတ်ပုံများကို ကြည့်၍တနည်း .. ငှားထားသောအပြာဗီဒီယိုများကို ကြည့်ကာတဖုံ ကမ်းကုန်အောင်ပင် ပျော်ပါးပစ်လိုက်၏။

နားချိန်များတွင်ညီအစ်မနှစ်ယောက် ပြင်ဆင်ချက်ပြုတ် ပေးသော စားသောက်ဖွယ်ရာများကို ဘီယာနှင့်ကောင်းကောင်းနှိပ်သည်။  နှစ်ရက်လုံးလုံး အိပ်ပင် မအိပ်ပဲ လောကစည်းစိမ်ကို ကောင်းကောင်းကြီးခံစားနေလိုက်ကြလေတော့သတည်း ....... ။ 

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ ။