အန်တီဌေး (စ/ဆုံး)
အမရာမောင် ရေးသည်။
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
ညက ကိုသန့် အမူးလွန်ပြီး သူ့ချစ်သူ နွယ်ဆိုသော ကောင်မလေး မှတ်ပြီး အတင်းဖက် အတင်းချုပ် လိုးခဲ့တာအတွက် စိတ်ထဲမှာတော့ မတင်မကျ ။ ဒီကောင်လေး နိုးလာတဲ့အခါ စကားတောက်ကြည့်မယ် ဟု တွေးနေတုန်း ကိုသန့်က ထမင်းစားစားပွဲမှာ လာထိုင်တယ် ။ ခေါင်းကို သူ့ဘာသာ နှိပ်နေပြီး အရက်နာကျ ခေါင်းကိုက်နေပုံ ပေါ်တယ် ။ ဒေါ်သန်းဌေး သံပုရာရည်တစ်ခွက် အမြန်ဖျော်ပြီး..
“ သား ကိုသန့် သံပုရာရည်လေး သောက်လိုက် ..သား ညက ဘယ်လောက်တောင် သောက်ခဲ့လဲ.. ဒီခလေး ”
ကိုသန့်လည်း သံပုရာရည်ကို သောက်ရင်း ခေါင်းကုတ် စဉ်းစားနေတယ်။
“ အန်တီဌေးသားကို အောင်အောင် လိုက်ပို့တာလား အောင်အောင် အလုပ်သွားပြီလား ”
တဲ့။ ဒေါ်သန်းဌေး စိတ်ထဲ ပေါ့သွားတယ်။ အင်း ဒီခလေးညက ကိစ္စဘာမှ သိပုံမရ။ အိမ်ခန်းထဲက ကိစ္စလည်း သိပုံမရ။
“ သားကို အန်တီကိုယ်တိုင် အခန်းထဲထိ တွဲပို့ပြီး ခြင်ထောင်ပါ ထောင်ပေးခဲ့တာ ”
ကိုသန့် အံသြဟန်နဲ့..
“ ဟုတ်လား အဲ့လောက်တောင် မူးသွားတာလား ”
“ ဒါနဲ့ သားဘာလို့ အဲ့လောက် သောက်ရတာလဲ ”
ဆိုပြီး စကားကိုဆက်ပေးတယ်။ ကိုသန့်လည်း
“ သားချစ်သူက သားကို အဆက်ဖြတ်သွားလို့ စိတ်ညစ်ပြီး သောက်မိတာပါ.. သူနဲ့သား အတော်တွဲခဲ့တာ ဘာအကြောင်းပြချက်မှ မရှိဘဲ ဖြတ်သွားတာ အာ့ကြောင့် ခံပြင်းတာရယ်..ဝမ်းနည်းတာရယ်ကြောင့်ပါ.. ”
ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့တူကို မိန်းမတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ မခံစားဖို့ ခံစားချက် မကုန်ရင်လည်း ဒီလောက်ထိမသောက်ဖို့ တရား ဟောနေတော့တယ်။ ကိုသန့်လည်း အရက်နာကျလို့ တရေးပြန်မှိန်းရင်း ညက အဖြစ်ကို ပြန်စဉ်းစားနေတယ်။
သူ့အနေနဲ့ မူးပေမဲ့ အထင်မှားစရာ မမှတ်မိစရာမရှိ။ သူ့မှာ ရည်းစားမှမရှိတာ ။ သူ့အဒေါ်အရင်း ဒေါ်သန်းဌေးက ယောင်္ကျား သေတာ ကြာပြီ။ အသက်က ငါးဆယ် အရက်ပု ။ လူကောင်က အနေတော်အသက်ထက် အရွယ်က ပိုနုတယ်။
အစကတော့ အဒေါ်ဆိုတဲ့ အသိက ထိန်းထားသေးတယ် ။ ဒေါ်သန်းဌေး အဝတ်လျှော် ရေးချိုးပြီး ထမိန်ရေစိုနဲ့ကို နေ့စဉ် တွေ့ရပါများတော့ သူ့စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာတော့တာပဲ ။ အသားမဖြူ မညိုနဲ့ ဗိုက်က ခလေး ၃ ယောက်လောက် မွေးခဲ့ပေမဲ့ ချပ်ရပ်နေတယ်။ တင်သားတွေက တင်းပြီး ကော့တက်နေတယ် ။ အဝတ်ကို ဘရပ်နဲ့ ကုန်းတိုက်တဲ့ အခါမျိုးဆို ဖင်သားဆိုင်တွေက ထမိန်မှာ တင်းကားပြီး မီးညောင့်ရိုးအတိုင်း ခါးအထိ အချိုင့်အမြောင်းက ခွဲခြားထားတော့ မကြည့်ရ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်နေရတယ် ။
အန်တီဌေးသား အောင်အောင် တဖြစ်လဲ သူနဲ့ညီကိုတော် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူက သူ့မိန်းမ အမျိုးတွေဆီ သွားလည်မယ်။ သူ့ကိုခေါ်တယ် ။ အန်တီဌေး တစ်ယောက်တည်းမို့ ငါနေခဲ့မယ်ဆိုပြီး အကြံနဲ့ငြင်းခဲ့တာ ။အရက်လည်း ဒီလောက်မမူး ဟန်ဆောင်ကြံစည်ခဲ့တာ ။ အခြေအနေ မဟန်ရင်လည်း သား အတော်မူးလို့ လူမှားသွားတယ်ဆိုပြီး တောင်းပန်မယ်ပေါ့ ။ မထင်မှတ်ဘဲ စားလိုက်ရတော့ ပျော်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်။း အန်တီဌေးလည်း သူ့အကွက်ကို အဟုတ် မှတ်နေတယ် ။
တစ်ခုမကြေနပ်တာကတော့ အန်တီဌေးရဲ့ နို့ကို မစိုခဲ့ရတာ ။ စောက်ဖုတ်ကို သေချာမကြည့်ခဲ့ရဘဲ အလျင်စလို လိုးခဲ့ရတာ ပဲ။ သူ့ကို စွဲသွားခိုက်သွားအောင် မလိုးခဲ့ရတော့ နောက် တခါလိုးရတဲ့ အခါတော့လို့ စိတ်ထဲ ကြိမ်းဝါးပြီး မှိန်းနေလိုက်တော့တယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့တူ ကိုသန့် ဘာမှမသိ ဘာမှ မှတ်မိခြင်းမရှိ လို့ စိတ်လက် ကြည်သာနေတယ်။ ညက ရုန်းထွက်လို့ ရပေမဲ့ ရုန်းမထွက်ဘဲ ခံခဲ့တာကို တွေးမိပြီး ဒီအရွယ်ရောက်မှ လိပ်ပြာမလုံ ရှက်မိပြန်တယ် ။
ကိုသန့်ရဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း သူမကို ကိုင်တွယ် လုပ်ကိုင်ပုံကို သဘောကျမိပြန်တယ်။ ဒါမျိုးနဲ့ ကင်းကွာတာကလည်း နှစ်မှ မနည်းပဲကိုး ။ တူ နဲ့ အဒေါ်ဆိုတာ အသာထား။ ယောင်္ကျား နဲ့မိန်းမ စိတ်ကွယ်ရာ ဆိုတာက တကယ့်ကို အခင်းဖြစ်ပွားရာ ။ နောက်တစ်ခုက သူမအိမ်ဆီ အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတာဆိုပေမဲ့ အိမ်စားရိတ်စား စရိတ်အားလုံး ကိုသန့်က ပေးတယ် ။ ကိုသန့်က ဝပ်ရှော့တွင် သံဂဟေလုပ်ငန်း။ သူငယ်ချင်းနဲ့စပ်တူဖွင့်ထားတာ သူမအကို ကိုသန့် မိဘတွေ မသိ။
ကိုသန့်က မိဘချုပ်ခြယ်မှူနဲ့ မနေခြင်လို့ကို ဒီလို စီစဉ်ထားတာ ။ နောက်တစ်ခုက ညီအကိုမောင်နှမအားလုံးကို စိတ်နာ ခပ်ကင်းကင်းနေသူ သူမဆီဆို သူ့အိမ်က လာရှာမှာ မဟုတ် ဟု ယူဆပြီး လာနေတာဖြစ်ကြောင်း အောင်အောင်ကိုလည်း သူ့ဆီမှာ အလုပ်လုပ်ခိုင်းမယ်ဆိုကြောင်း အောင်အောင် ကလည်း အမေနဲ့သား အတူနေရမဲ့ဟာ ခြံထဲမှာ တဲထိုးပြီး သူ့မိန်းမနဲ့ ခလေးနဲ့ နေတယ်။
မအေနဲ့ တအိမ်ထဲ လာမနေဆိုတော့ ကိုသန့် လာနေတာဟာ ဒေါ်သန်းဌေးအတွက် အစစအရာရာကောင်းမွန်တယ် ။ အတိုးပေးထားတာလေးက သူမ အိုစာမင်းစာ အသားတင် စုယုံ အားကိုးစရာ ရတာပဲ ။ယောင်္ကျားက အရက်သမား ဒင်းကြောင့်ပဲ ဆွေခန်းမျိုးခန်းပြတ်ရပြီ ။ မာနနဲ့ ယောင်္ကျားသေပြီးလည်း မဆက်သွယ်ခဲ့ပေမဲ့ ကိုသန့် တစ်လလောက် သူ့အိမ်လာနေတာ မာနတွေပြန်ရလာ ယုံကြည်မှုတွေ ပြန်ရလာခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ပါတာပေါ့။ ကိုသန့်ကို ရုန်းကန်မထွက်ဘဲ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တာ။ နောက်တစ်ခုက သူမအနေနဲ့ ရာသီသွေး မပေါ်တာ တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ ။ ကိုသန့်သုတ်ရည်အတွက် မစိုးရိမ်ရတော့ ကိုယ်ဝန်မရနိုင်။ ညနေ မိုးချုပ်တဲ့အထိ ကိုသန့်ကတော့ အပြင်မထွက်။
ဒေါ်သန်းဌေး ရပ်ကွက်ထဲ ငွေတိုးလေးတွေ စုဖို့ ထွက်သွားမှ အခန်းထဲက ထွက် ထမင်းစား ရေမိုးချိုးပြီးအပြင်ထွက်တယ်။ ကိုသန့် ညနေပိုင်းပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှာ ရပ်ကွက်ထဲက ဒေါ်သန်းဌေး ဘော်ဒါမိန်းမတွေ အဖွဲ့ကြနေတယ် ။ ကိုသန့် ခေါင်းကလေး ငုံ့ အရိုအသေပေးပြီး ဝင်လာတော့ ဒေါ်သန်းဌေးက
“ ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ ”
“ အလုပ်ထဲ ခနသွားကြည့်တာပါ အန်တီဌေး ”
ဒေါ်သန်းဌေးက သူ့တူ ကိုသန့် အကြောင်း ရွှန်းရွှန်းဝေအောင် အမွှန်းတင်ပြောပြတယ်။ လေးဆယ်ကျော်တန်း မိန်းမတစ်သိုက်က အရွှန်းဖောက်တယ် ။ မဌေးကို ဒီကနေ့က စပြီး အဒေါ်တော်ပါရစေ တဲ့။ ငါ့တူက အသက် ၂၅ ရှိပြီ။ မိန်းမတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူး ။ အလုပ်ပဲ ။ ငါဒုက္ခရောက်တာကြားလို့ သူလာနေပေးတာ အောင်အောင်က ကိုသန့် စကားနားထောင်တယ်။
ဒါ့ကြောင့်လည်း ငါလှမ်းခေါ်တာနဲ့ ရောက်လာတာ။ ငါ့တူက ညဉ်းတို့ကို စိတ်ဝင်စားလို့များကတော့ ငါ့အကြွေးမပေးနဲ့ ဟု ပြန်ပက်တယ်။ ကိုသန့် ထမင်းစားခန်းထဲကနေ မသိမသာ အကဲခတ်ကြည့်တော့ သူ့အဒေါ် သူငယ်ချင်းတွေက တင်တောင့်တောင့်တွေ ဆွဲဆောင်မှုအပြည့် ။
သူ့အဒေါ် စကားကြောင့်သာ ဟန်နဲ့ပန်နဲ့ အရက်ပုလင်းကို မမြင်ကွယ်ရာကနေငှဲ့ပြီး ဟင်းနဲ့ မြည်းနေတယ်။ အသင့်ဝယ်လာတဲ့ ကြာဆေးကိုလည်း လိုရမယ်ရ ကြိုသောက်ထားတယ်။ သူထမင်းစားနေတာလား ဆိုပြီးဒေါ်သန်းဌေးက လာကြည့်တော့ ပုလင်းကို တွေ့သွားတယ် ။
ဟိုကောင်မတွေ မမြင်စေနဲ့ဆိုတဲ့ အမူအယာပြပြီး သားလေး အကုန်ထည့်စားနော်..ဆိုပြီး အသံမြှင့်ပြောတယ်။ မိန်းမတစ်သိုက်ရဲ့ စကားဝိုင်းပြီးတော့ သူလည်း အတော်ထွေနေပြီ ဆေးစွမ်းကလည်း လီးကိုသံချောင်းလို မာနေပြီ။ သူကတော့ အမူးဇာတ်ကို ပြန်သွင်းဖို့ အန်တီဌေး အလာကို စောင့်နေတယ်။
သားလေး သိပ်မသောက်ပါနဲ့ ဆို ငါ့တူနဲ့တော့ ဆိုပြီး ဇာတ်ကျိုးခြင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ သူ့ကို လာလာအခန်းထဲ သွားအိပ် ဆိုပြီး လက်တွဲခေါ်တယ်။ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်နေတဲ့ သူ့ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး ငါ့တူလေး အသဲကွဲလောက်အောင် အဲ့ ကောင်မက ဘယ်လောက်ချောလဲ လို့ မေးတယ်။ အလကားပါ အန်တီဌေးလောက်တောင် မလှဘူးလို့ သူက မူးတဲ့ အသံနဲ့ပြောတယ်။
“ ဒါများ သားရယ် မေ့ပလိုက်ပေါ့ ”
“ မေ့လို့ရတယ် သားမှာ ညညအဖော်ပြုပေးမဲ့ လူရှိရင် သားသူ့ကို မေ့လို့ရမှာ ”
ဒေါ်သန်းဌေးလည်း ခနတော့ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး
“ အပိုင်းထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက်လောက် အန်တီဌေး ခေါ်ပေးမယ်လေ ”
“ အဲ့လိုလည်း မဟုတ်ဘူး အန်တီဌေးရယ် ”
“ သားပြောတာ နားမလည်ဘူး ”
သူတို့ တူအရီး အဖေါ်ဆိုတဲ့ စကားရပ်မှာ အတော်ကြာဟုတ်တယ် မဟုတ်ဘူး လုပ်နေကြသေးတယ်။နောက်ဆုံးတော့ အန်တီဌေးကို ဒီည လာအဖေါ်ပြုပေးဖို့ တောင်းဆိုတော့ လာအိပ်ပေးမည် ဟု သဘောတူတယ်။
ကိုသန့်ကတော့ မီးမှိန်မှိန်လေးရဖို့ မီးလုံးပြောင်းထွန်းလိုက်တယ်။ ရင်လည်းခုန်နေတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးကတော့ လက်ပြတ်အကျီၤပြောင်းဝတ်ပြီး သနပ်ခါးရေကြဲ လိမ်းလိုက်သေးတယ်။ အိမ်သာထဲမှာ ရေနဲ့သူမဟာကို သေသေချာချာဆေးတယ်။
သူမအနေနဲ့ စဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင်။ အဒေါ်အနေနဲ့ဆိုတော့ ကောင်လေးစိတ်ကြွအောင်တော့ သူမအသက်အရွယ်အရ ဘယ်လိုနေ ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ ကိုသန့်က ပါးပါးနပ်နပ်နဲ့ ဝင်လာနိုင်ပါ့မလား ။ ဟူး ... ဒီညတော့ ဖြစ်ခြင်မှဖြစ်မှာလို့ သူမ စဉ်းစားမိပြန်တယ်။ မီးတွေပိတ်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်တယ် ။
ကိုသန့်က အိပ်ယာထဲမှာ ဒေါ်ဌေးလည်း ကိုသန့် ဘေးဝင်လှဲရင်း တင်းရင်းစွင့်ကားတဲ့ သူမတင်ကို ကိုသန့်ဘက် ကော့ပေးထားရင်း လက်က သားအိပ်တော့ဆိုပြီး လှမ်းပွတ်လိုက်တယ် ။ သူမရဲ့ရနံ့ သူမ တင်သားက စွဲဆောင်ပြေီဆိုတာ လှည့်မကြည့်လည်း သိတယ်။
ကိုသန့်ကတော့ သူ့အဒေါ်ရဲ့ တင်သားကို လက်နဲ့ ပွတ်ခြင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရတယ်။ တံတွေးတွေကြိတ် မြိုချနေရတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာထဲရောက်တာ အတော်ကြာတဲ့အထိ အခြေအနေမထူးသေး။ ကိုသန့်လည်း တွေးရင်းကြံရင်း အကြံတစ်ခုရတယ်။
ဒါကြောင့် သက်ပြင်းကို အသံမြည်အောင် ချတော့ သူ့အဒေါ် သူ့ဖက်လှည့်လာတယ်။ သားအိပ်မပျော်ဘူးလား လို့ နဖူးလေးကို စမ်းရင်း ကိုသန့်လည်း သူ့အဒေါ်လက်ကို ဖမ်းဆုပ်ပြီး အန်တီဌေး သားအိပ်မပျော်တာများနေပြီ။ အဲ့လို ဖြစ်တာများရင် သားအိပ်နေရင်း လမ်း ထလျှောက်တာတို့ ဖြစ်တတ်တယ်။ နောက်ပြီးစိတ်ထဲပေါ်တာ အကုန်လုပ်တော့တာ ဘာမှ မသိတော့ဘူး ။ အသိစိတ် မရှိတော့ဘူး ။ သူစိမ်းနဲ့ဆို မဖြစ်ဘူး။ ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းမှ အဆင်ပြေမှာ ဒါကြောင့်ပါ ။ ဒီည အဲ့လိုဖြစ်ဖို့များနေတယ်လို့ ပြောပြီး အချိန်အနည်းငယ် စောင့်နေတယ် ။
ကိုသန့်ခြင်ထောင် လှပ်ပြီး ထထွက်လိုက်တယ် ။ သားဘယ်ကိုလဲ ဆိုတော့ စကားကို ပြန်မဖြေ ။ အခန်းတံခါးကို ဂျက်ဖြုုတ်ပြီး အိမ်သာဘက် ထွက်လာတယ် ။နောက်ကနေ မီးဖွင့်ပြီး ဒေါ်သန်းဌေး လိုက်လာတယ် ။ တကယ် ဖြစ်နေတာလားလို့လည်း ဇဝေဇဝါ။ ကိုသန့်ကတော့ ခပ်တည်တည် ။ အိမ်သာထဲ မဝင်ဘဲ သူ့အဒေါ်ဘက်ကိုလှည့် ပုဆိုးကိုလှန်ပြီး သေးပေါက်နေတယ်။
ဆေးအရှိန်ကြောင့် ထောင်မတ်ကြီးထွားတောင်နေတဲ့ လီးကို ဒေါ်သန်းဌေး ငေးနေတယ်။ ပုဆိုးကို ပြန်ချပြီးအခန်းထဲပြန်ဝင်သွားတော့ မီးတွေပိတ်ပြီး နောက်က နေလိုက်ရတယ် ။ ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်တော့ ကိုသန့်က ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတယ် ။
ဒေါ်သန်းဌေးလည် းအခြေအနေ အကဲခတ်ပြီး ဘေးမှာဝင်ထိုင်တယ်။ ကိုသန့်က ပုဆိုးဆွဲလှန်ပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့ ဆွနေတယ် ။ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ပုံနဲ့ ကိုသန့် မျက်လုံးအသာလေး ဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့လီးကို အဒေါ်က အာရုံစိုက်နေတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး လက်ကို စမ်းမိသလိုနဲ့ လက်ကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ။ လီးနဲ့လက်နဲ့ ထိနေပေမဲ့ အန်တီဌေး လက်က လက်သီးဆုပ်ထားတယ် ။သူလည်း မျက်စိမှိတ်ရက်ကလက်သီးစုပ်ကို ဖြေပြီး သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ထုခိုင်းတယ်။
ဒေါ်သန်းဌေးလည်း အံသြတာရယ် ရင်တုန်တာရယ်နဲ့ အစကတော့ ကိုသန့် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ကိုသန့်ကိုကြည့်တော့ သိပုံမရတော့ စိတ်ရဲတင်းလာတယ်။ ကိုသန့်က ဒါကို သိတယ်။ သူ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီဌေး အသာအယာလေး ထုပေးနေတယ်။ လက်တစ်ဖက်သူ့ လအုကို ပွတ်ပေးနေတာများ တကယ့်ကို အရသာ။ သူလည်း ပက်လက်လှန် အိပ်ပေးလိုက်တယ် ။ အန်တီဌေးက တကယ့် ပညာသယ် ။ သူ့ပေါင်တွင်းကြောတွေက အစ လက်နဲ့ ပွတ်နေတယ် ။
သူလည်း အန်တီဌေး ဖင်ကို ပြန်ပွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ကိုသန့်လည်း ပြန်ကုန်းထရင်း ဂွင်းထုပေးနေတဲ့အန်တီဌေး မျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး နုတ်ခမ်းကို ညင်ညင်သာသာ စုပ်ယူလိုက်တယ် ။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း ပြန်စုပ်ရင်း လျှာနဲ့ ပြန်ကလိလိုက်တယ် ။ လျှာခြင်းနှစ်ဦးသား ကလိကြရင်း စုပ်ကြရင်း ဒေါ်သန်းဌေး သိလိုက်တာက သူ့တူ ဟန်ဆောင်နေတာ သူ့ဆီ ပါးပါးနပ်နပ်ဝင်လာတာဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ စိတ်ထဲကလည်းကျေးဇူးတင်နေမိတယ်။
ကိုသန့်ကလည်း သူ့အဒေါ်စိတ်ထဲက အရာကို လက်ဝါးခြင်းအောက်မှာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း အပြန်ပြန် အလှန်လှန် လက်ချောင်းခြင်းမက်ဆေ့ပို့တဲ့ အနေနဲ့ သူက အန်တီဌေးလို့ စိတ်ထဲက ခေါ်တဲ့ အနေနဲ့ သုံးချက်ကုပ်ရင် အန်တီဌေးက တူလေးလို့ နှစ်ချက်ပြန်ကုပ်တယ် ။ သေချာသလောက်ရှိတော့မှ ကိုသန့် နမ်းနေတာကို အသာကလေးခွါပြီး အန်တီဌေးလို့ ခေါ်တော့ သား လို့ပြန်ထူးတယ် ။ သူတို့ပြန်နမ်းကြတယ် ။ အနမ်းက ပိုပြင်းလာတယ်။ ရမက်လည်း ထန်လာတယ်။
သူတို့ နှစ်ဦးကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ် နမ်းကြတယ်။ ကိုသန့်က နမ်းရင်းချစ်တယ်လို့ တဖွဖွပြောတယ် ။ အန်တီဌေးကလည်း တို့လည်းချစ်တယ်လို့ ညုတုတုနဲ့ ပြန်ပြောတယ် ။ ပြီးတော့ အခန်းမီးလုံးကို လင်းတာနဲ့ ပြန်ပြောင်းထွန်းလိုက်တော့ တခန်းလုံး လင်းသွားတယ် ။ ကိုသန့်ဘာလို့ ပြောင်းထွန်းတာလဲ လို့ သူမမေးတော့ အန်တီဌေးအလှကို ကြည့်ခြင်လို့ဟု ကိုသန့်က ဖြေတယ် ။
ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့ကို သူအံ့သြနေတယ် ။ သူ့သားအငယ်ဆုံးနဲ့မှ ရွယ်တူ ။ တူအရင်း မိမိအသက်နဲ့တစ်ဝက်လောက်သာ ။ တူအရင်းကိုသန့် အပေါ် ချစ်သူလို ရင်ခုန်နေမိတယ် ။ မစဉ်းစားနဲ့ဆိုပြီး ခံစားချက်တွေ လွှတ်လိုက်တော့တယ် ။ ကိုသန့်က အန်တီဌေးကို ကျေးဇူးတင်တယ် တဲ့။
ဘာလို့ ဟု သူက ရွှန်းရွှန်းလဲ့လဲ့ ပြန်ကြည့်ရင်း မေးတော့ ညက သားလုပ်တာကို မငြင်းလို့ လက်ခံပေးလို့ ဆိုတော့ ဒါဆိုသားက သိတယ်ပေါ့ ဆိုတော့ သူမ စိတ်ဆိုးမှာကြောက်လို့ ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်ရှာတဲ့ သူ့ကို မဆိုးပါဘူးကွယ် ။ သားက ပေါ်တင် တောင်းဆိုရင်တောင် အန်တီဌေး ခွင့်ပြုမှာပါလို့ ဒေါ်သန်းဌေး စေတနာရေစီးကမ်းပြို ပြောမိတယ် ။
ဒိန်းဒလိန်းနတ်က သူမကို ဝင်ပူးသွားပြီ မဟုတ်လား။ အန်တီ့လို အဘွားကြီးကို ငါ့သားက ဘာတွေကြည့်ကြိုက်တာလဲ လို့ မေးတော့ ကိုသန့်က အန်တီဌေးက အပျိုတွေထက် လှတယ် ။ သားလည်း အန်တီဌေးရေချိုးနေတာ သနပ်ခါးလိမ်းတာ မြင်ရတာများတော့ အဒေါ်ဆိုတာ ပျောက်သွားတယ်။ ဘယ်လိုမှ တားဆီးလို့ မရအောင် ဖြစ်သွားတယ် ။ ချစ်တယ် အန်တီဌေးရယ် ဆိုပြီး ပြန်နမ်းတယ် ။ ဒီတခါတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက အလွှာတွေ ကွာကျသွားတယ် ။ စည်းတွေ မရှိတော့ ပျက်ပြယ်သွားကြပြီ။
ကိုသန့်ကဌေး လို့ ခေါ်လို့ ရလားဆိုတော့ ရတယ် လို့ အန်တီဌေးက ဖြေတယ် ။ မောင်လို့ ခေါ်ပါလား ဆိုတော့ ပါးစပ်မရဲသေးဘူး တဲ့ ။ အင်္ကျီတွေ အကုန်ချွတ်လိုက်တော့ နို့ကလေးတွေ မသိမသာ တွဲရုံမှအပ အတော်ကလေးကို ကျန်နေသေးတဲ့။ အလှတရား ။ နို့တွေကို စို့ပေးနေတဲ့ ကိုသန့်ခေါင်းကို အန်တီဌေးက ပွတ်သက်ပေးနေတယ် ။ ကုတင်အောက်မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး သူ့လျှာက ချက်ကို ဆင်းသွားတယ်။ချက်ကနေ အောက်ကို ဆင်းတော့ အန်တီဌေးက အထိတ်တလန့်..
“ သား ဘာလုပ်မလို့လဲ ဘုန်းနိမ့်ကုန်မယ် ”
ခေါင်းကို အတင်းဆွဲတင်တယ်။ သူက အန်တီဌေးကို ပြန်တွန်းပြီး ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ ကုတင်စပ်နားအထိ ဆွဲယူ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားပြီး အတင်းယက်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်နံ့ကို ရှူရင်း အတင်းယက်နေတော့ အန်တီ အရှုံးပေးလိုက်တဲ့ အနေနဲ့ပေါင်တွေ တင်းထားတာ လျှော့ချလိုက်တယ်။
သူကလည်း အရှိန်ကို လျှော့ပြီး စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာနဲ့ ခွာကြည့်တော့ စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသား ညိုညိုတွေက ဆင်နားရွက်လို တံခါးရွက်လို တဖက်ဆီ စောက်စိကလည်း သာမန်ထက်ကြီးတယ် ။ အသက်ကြီးတာကြောင့်လား မသိ။ အမွှေးတွေက သိပ်မနက်ဟု ထင်ရတယ်။ ကြည့်ရင်းက အဒေါ်အရင်းကို ငါယက်နေရပါလားလို့ အသိ ဝင်လာတော့ စိတ်ကပိုကြွလာတယ် ။
အမှန်ပြောရရင် သူက ဗာဂျာမှာ ဆရာ။ ဖာသည်မတောင် သူ့ကို စွဲတာ။ သူ့လက်စွမ်း အဲ လျှာစွမ်းကို ပြလိုက်တော့တယ်။ ဆင်နားရွက် တံခါးတွေကနေ အစိကို ခလုတ်တိုက်တာနဲ့ စလိုက်တာ ။ အန်တီဌေး ခါးတွေ ကော့အသံတွေထွက်လာတယ်။
ဒေါ်သန်းဌေးလည်း ကိုသန့် ဒီလောက် ဒီကိစ္စကို အတွေ့အကြုံများမယ် မထင်ထား။ စောက်ဖုတ်ထဲက အကြောတွေပါ အီစိမ့်နေတယ် ။ ကောင်လေး အရမ်းတော်တာပဲ ။ သေသွားတဲ့ ယောင်္ကျီားနဲ့ တခြားဆီပဲ။သူ့လီးကိုသာ စုပ်ပေးရတာ ဘယ်လို စုပ်ဆိုပြီး ခိုင်းသေးတာ။ ကြာတော့သူလည်း ယောကျ်ားတွေကိုဘယ်လို စုပ်ပေးရင် မြန်မြန်ပီး အရသာဖြစ်သလဲ သိလာရ ကျွမ်းလာရတယ်။ လီးစုပ်သက်သက်နဲ့ သူ့ကိုတောင် မလိုးတော့တာ သေတဲ့ အထိပဲ။
ဒါ့ကြောင့်လဲ အပျိုရှုံးရအောင် သူ့တင်တွေမှာ အဆီအနှစ်ကျန်တာ။ ပေါင်ကြားထဲမှာ ကိုသန့်က အစွမ်းပြနေတာ ဒေါ်သန်းဌေး အတော် ကောင်းလာတယ်။ ထထိုင်ပြီး ပေါင်ဖြဲပေးလိုက်တယ်။ ကိုသန့်ခေါင်းကို ကိုင်ရင်း နဖူးက ဆံနွယ်စလေးတွေ သက်တင်ပေးတော့ သူမကို မော့ကြည့်တယ်။ အဲ့လို ယက်ပေးနေရင်းမော့ကြည့်တာက သူမရဲ့ ကာမမီးကို အရှိန်တင်လိုက်တာပါပဲ ။ ခလေးလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ မောင် ရယ်..ကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောနေမိတယ် ။
ကိုသန့်လည်း သာမန်ထက် ကို ကြာကြာ ယက်ပေးနေမိတယ် ။ လိုးဖို့ အချိန်တန်ပြီဆိုတာ သိတော့ မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး သူမပေါင်ကို ဖြဲလိုက်တယ် ။ လီးဒစ်နဲ့ အပေါ်အောက်ပွတ်ပေးတော့ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆွဲဖြစ်နေတဲ့ အန်တီဌေး။ တဖြည်းဖြည်းခြင်း လီးဒစ်ကို ထိုးတော့ အောက်မှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ အန်တီဌေး။
“ အား အ အား အင်းအင်း ”
ညီးတာက ဖာသယ်မတွေထက်တောင် ကျယ်သလိုပဲ ။ တဖြည်းဖြည်းခြင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ရင်း သိလာရတာက မနေ့ကထက် ပိုစီးစီးလေး လုပ်နေရသလိုပဲ။ အန်တီဌေး အသံလေးက သူ့ကို ထန်လာစေတယ် ။ အောက်ကနေ အန်တီဌေးက ပြန်ဆောင့်ပေးနေတယ်။ အန်တီဌေးကို ဆွဲယူပြီး အပေါ်ကို တင်ပေးတော့ အော်ညည်းပြီး စောင့်လိုက်တာ ။ ပြီးတော့ စကောဝိုင်းပုံစံနဲ့ သူ့လီးကို ချွတ်ယူနေတယ် ။ တော်သေးတယ်။ ကြာဆေးသောက်ထားပေလို့။
ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဒေါ့ဂီဆွဲတော့ သူ့ ဆောင့်လိုးချက်က တကယ်ကြမ်းတာ ။ ဒါတောင် အားမရ ။ ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်တော့ သူမှန်းပြီး ဂွင်းထုခဲ့ရသော.. အိုး ဘယ်တော့မှ မဖြစ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုသော သွေးသား အရင်းအချာ ဆိုတဲ့ အသိက အခန်းထဲမှာ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးသံ ညည်းသံနဲ့ ကိုသန့် အမြန်ဆုံးအကြမ်းဆုံးနဲ့ ခါးသိမ်လေကို ပစ်ပစ်သွင်းဆောင့်ရင်း သားအိမ်ကို ထိအောင် အားကုန်ဆောင့်လိုက်တာ အန်တီဌေးလည်း ပြီးခြင်လာတယ်။ နာပေ၊အောင့်ပေမဲ့ ဖင်ကို ပိုကောင့်ပေးမိတယ်။
“ သားရေ......မောင်ရေ.......ဆောင့် ဆောင့် နာဆောင့်လို့ အော်လိုက်မိတယ် ”
ကိုသန့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ သူမ ကိုယ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တာ များမှများ သူမဆီက ထွက်တဲ့ အရည်ပါ ပေါင်းပြီး ပြန်လျှံထွက်လာကြတယ်။ ကိုသန့်က ပညာတတ်မို့လား မသိ ။ အောင်အောင်တို့နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ရှေ့မှာ အနေအထိုင် ကောင်းတယ်။ ပြောစရာ သတိပေးစရာမလို ။ ညပိုင်းကျမှ လင်မယားအသွင် ပြောင်းကြရတယ် ။ အခေါ်အပြောကလည်း မိန်းမ ယောင်္ကျားဆိုပြီး လင်မယားလို ပြောင်းသွားကြတယ် ။
ကိုသန့်လည်း အန်တီဌေးက မလိုးခင် တချီပြီးအောင် မှုတ်ပေးတာအပေါ် စွဲနေပြီ ။ ဆေးမပါ ကြာကြာ လိုးနိုင်လာတော့ အပေးအယူ မျှလာတယ်။ ၄ လလောက် အကြာမှာ ထူးဆန်းတာ တစ်ခုဖြစ်လာတယ် ။ ဒေါ်သန်းဌေး ရာသီတွေ လာတာပဲ ။ သွေးဆုံးပြီဆိုပြီး ခါမှ သူတို့ ကွန်ဒွန်းသုံးလိုက်သေးတယ်။
နောက်တော့ ဒီအတိုင်း စခန်းသွားကြပြန်တယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး ကိုယ်ဝန်ရတော့တယ်။ ဒီတော့ စစ်ကိုင်းခြောင်မှာ တရားအားထုတ်ဖို့ သွားမယ်ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာ တိုက်ခန်းငှါးပြီး ခလေးလေးဘက်ထောက်မှ တရားစခန်းပြန် ထွက်လာတဲ့ပုံစံ ဖမ်းရတယ် ။
ကိုသန့်ကတော့ တစ်ပတ်တခါ သွားရတယ်။ နောက်တော့ ခလေးမွေးစားဖို့ ခေါ်သလိုလိုနဲ့ ကိုယ့်ရင်သွေးကို ပြန်မွေးရတယ်။ ခလေးကိုတော့ ဖေဖေမေမေ ၂ယောက်စလုံးကို ခေါ်ဖို့ သင်ရတယ်။ ကံကောင်းတာက သူတို့ အနေအထိုင်ရယ် တူအရီးအရင်းဆိုတာရယ် ပရိယာယ်ရယ်ကြောင့် ဘယ်သူမှမရိပ်မိ ။ ခလေး မွေးပြီးမှ ဒေါ်သန်းဌေး ပိုလှလာတယ် ။ လူပျိုကြီး သူဌေးတစ်ယောက်က လာတောင်းတဲ့ အထိပါပဲ။
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
