မင်းကိုပဲ အပြစ်တင်တော့မယ် (စ/ဆုံး)

မင်းကိုပဲ အပြစ်တင်တော့မယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဂျူနီယာ ဝင်းထိန်

( ၂၁ ) ရာစုမှာ မိန်းမတွေဟာ ယောင်္ကျားတွေနဲ့အတူ ရင်ဘောင်တန်းပြီး အလုပ်လုပ်လာကြပါပြီ။ ဘယ်အလုပ်တွေမှာပဲကြည့်ကြည့် မိန်းမဝန်ထမ်းတွေက တောင်ပုံရာပုံပါပဲ။ Company ၊ အရောင်းဆိုင် ၊ စက်ရုံ စတဲ့နေရာတွေမှာ အဓိကဝန်ထမ်းအဖြစ်လုပ်ကိုင်နေကြသူတွေက မိန်းမသားတွေချည်းပါပဲ ။ အဲလို မိန်းမတွေချည်း နေရာယူလုပ်ကိုင်နေကြတော့ ယောင်္ကျားတွေက ဘာအလုပ်လုပ်လို့ရကြသလဲ … ။

ဟုတ်ကဲ့ … ။ ရှိပါတယ် … ။ ယောင်္ကျားတွေက အထွေထွေလုပ်သားတို့ ၊ ရုံးပြာတာတို့ ၊ ဒရိုက်ဘာတို့ ၊ လုံ ခြုံရေးဝန်ထမ်းတို့ အဲလိုနေရာတွေမှာ အလုပ်လုပ်နေကြရပါတယ် ။ မိန်းမတွေထက် အဆင့်နိမ့်တဲ့ နေရာဌာနတွေမှာ လုပ်နေကြရတာပါ ။ အလုပ်ရှင်တွေကလည်း အလုပ်ခေါ်ရင် အမျိုးသမီးဝန်းထမ်း အလိုရှိသည် ဆိုတဲ့ဆိုင်းဘုတ်ပဲ တင်ကြတာလည်း ပါပေသည် ။

မိန်းမတွေအများဆုံး ဦးဆောင်နေတဲ့လက်အောက်မှာ ယောင်္ကျားတွေက သူတို့ ခိုင်ထားတဲ့ ကိစ္စအဝဝကို မငြီးမငြူလိုက်လုပ်ပေးနေရတဲ့ ခေတ်ကြီးမှာပေါ့ဗျာ … ။

“ ရွှေအလင်း” 

Company က ခရီးသွား အေဂျင်စီလုပ်ငန်းစု တစ်ခုဖြစ်သည် ။ ရန်ကင်းရှိ ကွန်ဒိုမီယံတိုက်ခန်းတစ်ခု၌ ရုံခန်းဖွင့်လှစ်ထားပြီး ရုံးဝန်ထမ်းလူအင်အား( ၁၀ )ယောက်ခန့်ဖြင့် လည်ပတ်လုပ်ကိုင်နေသည့် လုပ်ငန်းတစ်ခုပင်ဖြစ်သည် ။ ထို company ရှိ ဝန်ထမ်းအများစုက မိန်းမသားတွေ ဖြစ်ပြီး လူနည်းစုသာ ယောကျာ်းများဖြစ်ကြသည် ။

ပိုင်ရှင်က မြန်မာပြည်ဖွား တရုတ်မတစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။ နံမည်က ဒေါ်လျှံဝေ … ။ ဒါပေမယ့် သူမက ထိုလုပ်ငန်းကို အစစအရာရာ ယုံကြည်စိတ်ချရသည့် လူတစ်ယောက်နှင့်လွှဲထားပြီး ကျန်းမားရေးအရ အနားယူနေလေသည် ။ ထိုသူမှာ စုစုလဲ့ဆိုသည့် အသက် ( ၃၀ ) အရွယ် အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ပင် ဖြစ်သည် ။ စုစုလဲ့က တစ်ကယ်လည်း တော်ပါသည် ။ သူမပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ဘွဲ့လက်မှတ် ၊ သင်တန်း လက်မှတ်တွေက ဖိုင်တစ်ဖိုင်နှင့် အပြည့် တစ်ထပ်ကြီးရှိသည် ။ ဒါကြောင့်လည်း သူဌေးကိုယ်တိုင်က ယုံယုံကြည်ကြည်နှင့် လုပ်ငန်းတစ်ခုကို စီမံခန့်ခွဲဖို့ ရာထူးကြီးကြီးပေးထားတာ ဖြစ်သည် ။

လုပ်ငန်းတစ်ခုကို ဦးစီးလုပ်ကိုင်ဖို့ဆိုတာ လွယ်သည့်ကိစ္စတော့မဟုတ် ။ ခရီးသွား အေဂျင်စီလုပ်ငန်းဆိုတာမျိုးက ရုံးခန်းမှာထိုင်ပြီး ဖုန်းလေးနဲ့ အချိတ်အဆက်လုပ်ပြီး လက်မှတ်ဖြတ် ၊ ကုန်အတင်အပို့ ချိတ်ဆက်ခြင်းများ လုပ်ပေးရလို့ မပင်ပန်းဘူး ထင်ရပေမယ့် အတော်တော့ ခေါင်းစားသည့် အလုပ် ။ ဒီတော့ စုစုလဲ့မှာလည်း အမြဲလိုလို အလုပ်တွေနဲ့ လုံးထွေးနေတတ်လေသည် ။

စုစုလဲ့က အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။ လင်ဖြစ်သူက အဝေးပြေး Express ကားကို ကိုယ်တိုင်ထောင်ပြီး မောင်းနေသူဖြစ်တော့ အိမ်းကို သိပ်မကပ်ဖြစ်သည့် လူမျိုး ။ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်ကိုယ်စီနဲ့ လှုပ်ရှားရုန်းကန်နေရခြင်းကြောင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သိပ်ပြီး လက်ပွန်းတတီးမရှိလှ ။ အလွမ်းသည်လို့မရကြသည်မှာပင် အချိန်တွေ အတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည် ။

တစ်ကယ့်တစ်ကယ် ဘဝမှာ လင်မယားတွေဖြစ်ပြီး အချိန်ကြာမြင့်စွာ အတူမနေဖြစ်ကြ ၊ လိင်ဆက်ဆံမှု မပြုလုပ်ဖြစ်ကြသည့် လင်မယားစုံတွဲတွေ ဒုနဲ့ဒေးပင် ။ ထိုအထဲတွင် စုစုလဲ့တို့ လင်မယားလည်း အပါအဝင်ပေါ့ ။

သွေးသားဆန္ဒ ၊ လိင်မှုကိစ္စတွေကိုမေ့ဖျောက်ပြီး အလုပ်ထဲအာရုံစူနစ်ပြီး နေလာခဲ့သည့်စုစုလဲ့တစ်ယောက် ဒီနေ့လည်း ထုံးစံအတိုင်း သူများတွေရုံးဆင်းပြီးကြတာတောင် သူမမှာ အလုပ်မပြီးနိုင်သေး ။ လကုန်ရက်မို့ ဝန်ထမ်းလစာ ၊ ဝင်ငွေ ၊ ထွက်ငွေစာရင်းတွေ လုပ်နေရသည် ။ သူမက ဒီ Company ရဲ့ အမြင့်ဆုံး ရာထူးရထားတာမို့ စာရင်းတွေစစ်ပြီး သူဌေးထံပို့ပေးရဖို့ ရှိနေ၏ ။ ထို့ကြောင့်လည်း အလုပ်က မပြတ်သေးတာ ဖြစ်တော့သည် ။

“ အစ်မ … ဒီနေ့လည်း နောက်ကျမယ်ထင်တယ် … အဆာပြေစားဖို့ တစ်ခုခုသွားဝယ်ပေးရမလား …. ”

ရုံးအကူလည်းဖြစ် ၊ ရုံးမှာညစောင့်အိပ်သည့် နေလင်းက အလိုက်သိစွားမေးလာတာမို့ ။

“ အေးကွယ် … အစ်မနဲနဲနောက်ကျအုံးမှာ … ဒီလိုလုပ် အိမ်ပြန်ရင်လည်း ထမင်းစားဖြစ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ကြေးအိုးပဲသောက်တော့မယ် … အစ်မကို ကြေးအိုးတစ်ပွဲဝယ်ခဲ့ပေး … မင်းလည်း စားချင်တာ ဝယ်စားခဲ့လေ … ရောပိုက်ဆံ”

နေလင်းထွက်သွားတော့ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် အလုပ်ထဲပြန်ပြီး အာရုံရောက်သွားပြန်သည် ။ သူမဘယ်လောက်တောင် အလုပ်ထဲ နစ်မြောသွားမိသည် မသိ ။ အချိန်ဘယ်လောက် ကုန်သွားမှန်လည်း မသိ။

“ ဟာ … အစ်မ … မပြန်ရသေးဘူးလား … ဆောရီးပဲ အစ်မရာ … သူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့နေလို့ အစ်မပြန်သွားပြီတောင် ထင်နေတာ … ”

“ အို … ဟုတ်ပါရဲ့ … ရှစ်နာရီတောင် ထိုးနေပြီ … အလုပ်ကလည်း မပြတ်သေးဘူး … မနက်ဖြန် သူဌေးကို ပို့ပေးရမှာ … ကျွတ် … ဒုက္ခပဲ … ”

စုစုလဲ့ တစ်ကယ်စိတ်ပျက်သွားသည် ။ ယခင် လုပ်နေကျ စာရင်းအတိုင်းဆို ဒီလောက်အချိန်ကြာမှာ မဟုတ်ပေမယ့် ကားလိုင်းနှစ်လိုင်း အသစ်ဝင်လာခြင်းကြောင့် စာရင်းဇယားတွေ ပိုပြီးများလာကာ အခုလို အလုပ်ရှုပ်နေရခြင်းပင် ၊ အချိန်လည်း အတော်စောင်းနေပြီမို့ စိတ်ပျက်မိသွားခြင်းလည်း ဖြစ်၏ ။ သူမက အင်းစိန်ထိ ပြန်ရမှာဖြင့်သဖြင့် အပြန်ခရီးအတွက် တွေးပြီးပူနေရခြင်းဖြစ်သည် ။

“ အစ်မ … ဒီလိုလုပ်ပါ့လား … ဒီမှာပဲ စာရင်းတွေပြတ်အောင် လုပ်သွားလိုက်ပေါ့ … အပြန်ကျနော် လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ် … ”

“ ဖြစ်ပါ့မလား … မင်းပြန်တော့ တအားမိုးချုပ်နေမှာပေါ့ … ”

“ ဖြစ်ပါတယ် … အင်းစိန်ဘက်မှာ ကျနော့်သူငယ်ချင်း ရှိတယ် … အဲ့ဒီမှာ ဝင်အိပ်လည်းရတယ် …. ကဲပါ … အခု ဝယ်လာတဲ့ ကြေးအိုးတွေ အရင်စားလိုက် … ကျနော် ထည့်ပေးမယ် … ”

နေလင်းက သူ့ဘာသာ အကြံပေး ၊ သူ့ဘာသာ စီမံခန့်ခွဲပြောဆိုပြီး ရုံးအနောက်ရှိ စတိုခန်းလေးထဲ ဝင်သွားသည် ။ စုစုလဲ့မှာ နေလင်းပြောသည့် အကြံအတိုင်း လိုက်လုပ်လိုက်တာပဲ ကောင်းမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည် ။ အလုပ်ကို အိမ်ယူသွားပြီး လုပ်မည်ဆိုလျှင် သူမပြန်ရောက်မည့်အချိန်နဲ့ တစ်နေကုန်လည်း ရုံးမှာ လုပ်နေရသည့် ပင်ပန်းမှုများကြောင့် အိမ်ရောက်တာနဲ့ ဖလက်ပြသွားမည်ဆိုတာ သေချာတာမို့ နေလင်းပြောသည့် အကြံကို လက်ခံလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ အစ်မ … ဒီမှာရပြီ … စားလိုက်အုံး … ပြီးမှ အလုပ်ဆက်လုပ်ပေါ့ …. အစ်မလုပ်ပြီးရင် အသံပေးလိုက်လေ … ကျနော် အခန်းထဲမှာ ရှိမယ် … ”

“ မင်းကော … ဘာမှ မစားဘူးလား …”

“ ကျနော်က ကြေးအိုးသွားဝယ်ရင်းနဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့ပြီး ဘီယာနဲနဲသောက်လာတယ် အစ်မရဲ့ ဟဲဟဲ … စားလည်း စားပြီးပြီ … အစ်မပြီးရင်သာ အသံပြုလိုက် … ကျနော် အခန်းထဲမှာ ခဏနှပ်လိုက် အုံးမယ် …”

နေလင်းက ကြေးအိုးပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ်ချပေးပြီး ရုံးခန်းအနောက်ဘက်ရှိ သူအိပ်သော စတိုခန်းလေးထဲသို့ ဝင်သွားလေသည် ။

အလုပ်ချိန်ကျော်လွန်သွားပြီးသည့်တိုင်အောင် သူမကို လေးစားမှု ၊ ဂရုစိုက်မှုများဖြင့် တလေးတစား ဆက်ဆံတတ်သော နေလင်းကို အမှတ်ပေးလိုက်မိသည် ။ နေလင်း၏ ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း စုစုလဲ့မှာ စိတ်ထဲ

“ ဒီကောင်လေး  အလိုက်လဲသိတယ် … ခိုင်းလည်းကောင်းတယ် … သူဌေးကိုပြောပြီး ရာထူးလေး တိုးပေးဦးမှပဲ …” 

ဟုမှတ်ချက်ချလိုက်မိသည် ။ စုစုလဲ့တစ်ယောက် ကြေးအိုးလေးသောက်လိုက် ၊ စာရင်းလုပ်လိုက်ဖြင့်ပင် အလုပ်ကပြီးသွားသည် ။ အလုပ်လည်းပြီး ဗိုက်လည်းပြည့်သွားသည်မို့ စိတ်ထဲပေါ့ပါးသွားရသည် ။

“ အင်း … ကျွတ် … ကျွတ် … အကြောတွေတောင် တော်တော်တက်သွားတယ် … ဟင်း … ကိုးနာရီတောင် ထိုးပြီးပြီ … ”

နာရီကြည့်မိတော့မှ စုစုလဲ့ မျက်လုံးပြူးသွားသည် ။ ဒီအချိန်တိုင်းဆို ကားငှားသွားတောင် ( ၁၀ ) နာရီကျော်လောက်မှ အိမ်ရောက်ပေတော့မည် ။ စုစုလဲ့ သူမ၏ ပစ္စည်းတွေကို လျင်မြန်စွာသိမ်းဆည်းလိုက်သည် ။ အပြန် နေလင်း လိုက်ပို့မည်ဟု ပြောပေမယ့် ကားပဲငှားသွားတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ နေလင်းကို မခေါ်တော့ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်သည် ။ နေလင်း လိုက်ပို့မည်ဆိုလျှင်လည်း သူမအိမ်ပြန်ရောက်ချိန် နေလင်းပြန်ဖို့ အခက်အခဲရှိမှာကိုလည်း ကိုယ်ချင်းစာမိလို့ အဖော်အဖြစ်မခေါ်တော့ခြင်း ဖြစ်သည် ။

စုစုလဲ့ပြန်တော့မည်ဆိုပေမယ့် ဒီအတိုင်းထပြန် ၍ မဖြစ်သေး ။ ရုံးခန်းတံခါး ပိတ်ရအုံးမည် ။ နေလင်းကို တံခါးလိုက်ပိတ်ပေးဖို့ နှိုးရအုံးမည် ၊ နေလင်းအိပ်သည့် အခန်းဘက်သို့ စုစုလဲ့ လျှောက်လာခဲ့သည် ။

“ နေလင်း … နေလင်း … ”

အခန်းရှေ့မှ စုစုလဲ့အော်ခေါ်သည် ။ ပြန်ထူးသံ မကြားရ ။

“ ဒီကောင်လေး … ဘီယာသောက်လာတာ မူးပြီးအိပ်ပျော်သွား ပြီလား မသိဘူး … ”

စုစုလဲ့ ရေရွတ်လိုက်ရင်း အခန်းတံခါးကို အသာတွန်း ကြည့်တော့ ပွင့်ဟသွားသည် ။ အခန်းတွင်း ထောင့်တစ်နေရာ ၌ နေလင်းခွေခွေလေး အိပ်ပျော်နေ၏

နေလင်းက အသက် ( ၂၂ ) နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး လူငယ်လည်းဖြစ် ၊ တစ်ကိုယ်ရည် တစ်ကာယသမားမို့ အနေအထိုင် စည်းစနစ်မရှိ ။ စတိုခန်းထဲရှိ ကတ္တူစက္ကူပုံး တွေကိုဖြတ်ပြီး သမံတလင်းပေါ်ခင်းကာ အပေါ်က ယိုးဒရာဖျာတစ်ချပ်ခင်းပြီး ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ၊ စောင်တစ်ထည်ဖြင့်ပင် ဖြစ်သလို အိပ်တက်သူ ။ ထိုအိပ်ယာဘေး၌ ဟမ်းဘက်အိတ်ကြီး တစ်လုံးဖြင့် သူ၏အသုံးအဆောင်များ ထည့်ထားသည် ။ သူ၏ အဆောင်အယောင်က ထိုမျှပင် ။

“ ဒီကောင်လေး ဖြစ်သလိုအိပ်တာပဲ … ”

ကြမ်းပြင်တွင်ဖျာခင်းပြီး ဖြစ်သလို အိပ်နေသော နေလင်းကိုကြည့်ပြီး စုစုလဲ့ စိတ်ထဲ သနားသွားသည် ။ နေလင်းက ဒီရုံးမှာ အငယ်ဆုံးလည်းဖြစ် ၊ ရုံးအကူအဆင့်ဆိုတော့ အားလုံးခိုင်းဖက်ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် မငြိုမငြင် မျက်နာမပျက် လုပ်ပေးတတ်သည့် နေလင်းကို စုစုလဲ့ သတိထားနေတာ ကြာပြီဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့်လည်း ရာထူးတိုးပေးဖို့ သူမစိတ်ကူးထားခြင်းဖြစ်၏ ။

“ နေလင်း … နေလင်း … အစ်မပြန်တော့မယ် … ခဏ ထအုံး …”

စုစုလဲ့က နှုတ်မှလည်းပြော ၊ အခန်းဝမှ နေလင်းအိပ်နေရာသို့လည်း လျှောက်သွားပြီး နေလင်းကို နှိုးသည် ၊ ဒါပေမယ့် ဘသားချောက အိပ်ပျော်နေဆဲ … ။နေလင်း၏ အနားရောက်သွားတော့ စုစုလဲ့က နေလင်း၏ လက်မောင်းကို ကိုင်လှုပ်နှိုးဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်သည် ။

“ ဟင် … ”

စုစုလဲ့ လက်က နေလင်း၏ လက်မောင်ပေါ်မရောက်ဘဲ တန့်သွားသည် ။ ထိုမှ နေလင်း၏ ခေါင်းအုံးဘေးမှ ရှုပ်ပွနေသော စာအုပ်များနှင့် MP-4 လေးဆီသို့ အကြည့်နှင့်အတူ လက်ကပါ ရောက်သွားခဲ့သည် ။ MP-4 လေးက ပါဝါပွင့်နေပြီး Screen ပေါ်မှ အရုပ်တွေက လှုပ်ရှားနေကြသည် ။ ထို MP-4 လေးကြောင့်လည်း စုစုလဲ့ တစ်ယောက် နေလင်းကို နှိုဖို့ တုန့်ဆိုင်းသွားရခြင်းပင် ဖြစ်သည် ။

MP-4 က နားကျပ်နှင့်တွဲလျက် ဖြစ်နေပြီး နားကျပ်တစ်ဖက်က နေလင်း၏ နားမှာ တပ်လျှက်သား ။ နေလင်းကတော့ တရှုးရှုးနဲ့ အိပ်ပျော်နေဆဲပင် ။

စုစုလဲ့ အသက်ကို မရှုမိအောင် သတိထားပြီး နေလင်း၏ နားမှကျန်နေသည့် နားကျပ်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်လိုက်သည် ။ ပြီးနောက် နားကျပ်ကို သူမနားမှာတပ်ပြီး MP-4 လေးပေါ်တွင် လှုပ်ရှားနေသည့် ရုပ်ပုံများကို အသံနှင့်အတူ တွဲဖက်ခံစားကာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်ရှုလိုက်မိတော့သည် ။ အိမ်ပြန်နောက်ကျမှာ စိုးရိမ်ပူပန်ခဲ့သည့် စုစုလဲ့ တစ်ယောက် အိမ်ပြန်ဖို့မေ့ကာ စိတ်ဝင်တစားဖြစ်စေခဲ့ရသည့် MP-4 လေးပေါ်မှ လှုပ်ရှားနေသည့် ပုံရိပ်တွေကတော့ ….. ။

ကျမ နေလင်းကို နှိုဖို့အခန်းထဲရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ထင်မှတ်မထားတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ကြုံ တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။ ကောင်လေးက အပြင်မှာ သောက်စားလာပြီး အနည်းငယ်မူးလာကာ အခန်းမှာ ကျမ အလုပ်လုပ်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်ရင်း MP-4 ထဲသွင်းထားတဲ့ အပြာကားခေါ် ကားမဆက်ဆံမှု သရုပ်ပြကားတွေကြည့်ပြီး အိပ်ပျော်လို့ နေသည် ။ ဘေးမှာလည်း လက်တစ်ဝါးလောက် ရှိသည့် စာအုပ်သေးသေးလေးတွေ သုံးလေးအုပ်လည်း ရှိနေပြန်သည် ။

ကျမကို အထူးစိတ်ဝင်စားသွားစေသည့် အရာကတော့ MP-4 လေးပင်ဖြစ်သည် ။ အပြာကားကြည့်ပြီး မူးမူးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားခြင်းကြောင့် နေလင်းက MP-4 လေးကို မပိတ်ထားနိုင်ခဲ့ ။ ထို့ကြောင့် ကျမမှာ MP-4 ထဲမှာ အဲဒီ အပြာကားကို အမှတ်တမဲ့ မြင်မိပြီး စိတ်ဝင်စားသွားခဲ့ရခြင်းပင်ဖြစ်သည် ။

ကျမက လိင်ဆက်ဆံမှုအတွေ့အကြုံရှိသည့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်ပါ ။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ အတူ လိင်ဆက်ဆံမှု အကြိမ်ကြိမ်လုပ်ခဲ့ဖူးသူပါ ။ ဒါပေမယ့် အခုလို အပြာကားခေါ်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ယောင်္ကျား လိုးပြနေကြပုံကို ရိုက်ကူးထားသည့် video ကိုတော့ တစ်ခါမှ မကြည့်ခဲ့ဖူးတာကြောင့် နေလင်းရဲ့ MP-4 လေးပေါ်က လှုပ်ရှားနေတဲ့ ပုံရိပ်တွေကို စိတ်ဝင်စားသွား ခဲ့ရခြင်းပင်ဖြစ်၏ ။

ကျမကြည့်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာ ဂျပန်လား ၊ တရုတ်လား ကိုးရီယားလား မသိတဲ့ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ကို အမေရိကန် ယောကျာ်းကြီး တစ်ယောက်က စက်ရုံတစ်ရုံရဲ့ အခန်းအတွင်းရှိ ခုံပေါ်မှာ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုးနေမှုကို ရိုက်ပြထားတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ် ။ မြင်လိုက်ရတဲ့ သရုပ်ဆောင်မှုတွေက တကယ့်ကို ရမက်ထန်စရာပါပဲ ရှင် ။ ယောကျာ်းကြီးက ကောင်မလေးကို ဖင်ကုန်းခိုင်းထားပြီး လိုးနေရင်းမှ ဘာတွေပြောနေသလဲ မသိပါဘူး ။ ကောင်မလေးကလည်း ဖင်ကုန်း အလိုးခံနေရင်း နောက်သို့ လှည့်လှည့် ပြီး စကားပြန်ပြောရင်း အလိုးခံနေပါတော့တယ် ။

ရမက်ထန်ပြင်းစွာနဲ့ လိုးနေကြတဲ့ သူတို့ကိုကြည့်ရင်း အသံတွေကိုပါ နားထောင်ချင်လာပါတယ် ။ ဒါ့ကြောင့် MP-4 မှာ တွဲလျက်ရှိနေပြီး တစ်ဖက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျ၍ တစ်ဖက်က နေလင်း၏ နားမှာပင် တပ်ထားဆဲဖြစ်သည့် နားကျပ်ကို ဖြုတ်ပြီး ကျမနားမှာ တပ်ကာ အဲ့ဒီအပြာကားကို ဆက်ကြည့်နေမိပါ တော့တယ် ။

လိုးနေခံနေကြတဲ့ ပုံရိပ်တွေနဲ့ သူတို့ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေတဲ့ အသံကို ပီပီပြင်ပြင်မြင်ရကြားရတော့ ကျမမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ပူနွေးထူပူသွားပြီး စိတ်ထဲမှာ ရမက်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်လာမိပါတယ် ။ အပြာကားက နောက်ဆုံးအခန်းမို့လို့လား တော့မသိ ။ ပိုမိုကြမ်းတမ်းလာပြီး ပို၍လည်း ရမက်သွေးကြွစရာ ကောင်းလောက်အောင် သရုပ်ဆောင်မှုတွေ ပီပြင်လာတယ် ။

“ အိုး … ရက်စ် …. ရက်စ် … fuck me … အိုး … ရက်စ် … ”

ကောင်မလေးက သူမကို လိုးပါဟု တစာစာပြောရင်း ဖင်ကုန်းအလိုးခံရင်း အော်ဟစ်နေသံ ၊ အရသာတွေ့ ဖီလ်းတက်နေသံက ကျမနားထဲ ပီသသဲကွဲစွာ ကြားနေရသည် ။ ထိုအသံက ကျမကို စိတ်ထကြွစေရသည် ။

ခဏကြာတော့ ယောင်္ကျားကြီးက ကောင်မလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ သူ၏လီးတန် ရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီး ကို ထုတ်လိုက်ပြီး လက်ဖြင့်ဂွင်းတိုက်ကာ လရည်ပျစ်ပျစ်ခဲခဲ တွေကို ကောင်မလေးရဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီး အပေါ် ပက်ဖြန်းပေးလိုက်တော့သည် ။

ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညင်းထသွားရပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း စစ်ကနဲဖြစ်ကာ မရိုးမရွခံစာလာရသည် ။ ယောကျာ်းလီးရဲ့ အရသာ ၊ အလိုးခံရသည့် အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစာဖူးသည့် ကျမအဖို့ ဒီအပြာကားကို ကြည့်ပြီး ရမက်သွေးတွေ ပိုမိုဆူပွက်လာစေရသည် ။

ယောင်္ကျားနဲ့ မဆက်ဆံဖြစ်သည့် အချိန်တွေက ကြာနေပြီမို့ ရမက်စိတ်တွေကို ချိုးနှိမ်ထားခဲ့ရသည့် ကျမမှာ အခုတော့ အပြာကားကို ကြည့်မိပြီး စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ထကြွလာရသည် ။

ကျမ နေလင်းကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည် ။ အခုအချိန် နေလင်း ရုတ်တရုတ်ထလာပြီး ကျမကို ဆွဲလိုးလိုက်မယ် ဆိုရင် ကျမ ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ အလိုးခံလိုက်မိမှာ သေချာပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် ငတိက အိပ်ပျော်နေဆဲ ။ သူ့ကို နှိုးပြီး လိုးပေးဖို့ တောင်းဆို ၊ ခံပစ်လိုက်ချင်သည့် အတွေးပင် တွေးလိုက်မိသေးတယ် ။ 

ဒါပေမယ့် မဖြစ် ၊ ကျမက ဒီ company မှာ သူဌေးပြီးရင် ရာထူးအကြီးဆုံး မိန်းမ တစ်ယောက် ၊ နေလင်းက company ရဲ့ ပြာတာ အဆင့်သာရှိသူ ။ ကျမ အဲဒီလောက်ထိတော့ သိက္ခာမမဲ့ချင် ။ ထို့ကြောင့် ရမက်စိတ်ရိုင်း တွေကို ချွန်းအုပ်ပြီး လက်ထဲမှ MP-4 လေးကို အောက်သို့ချရန် ပြင်လိုက်တော့သည် ။

ကျမလက်က တုန့်ဆိုင်းသွားရပြန်သည် ။ ခုန ကောင်မလေးနဲ့ ယောင်္ကျားကြီးတို့ လိုးကြတဲ့ အခန်းပြီးသွားတော့ နောက်ထပ်ဇာတ်လမ်း တစ်ခုပေါ်လာပြန်သည် ။ ကျမ စိတ်ဝင်စားသွားမိပြန်ပါတယ် ။ နေလင်းရဲ့ MP-4 ထဲမှာ အပြာကားတွေ ဘယ်လောက်များထည့်ထားသလဲ မသိ ။ အဲ့ဒီ အပြာကားတွေကို ကျမ ကြည့်ချင်နေမိသည် ။ ကျမ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို လျင်မြန်စွာ ချလိုက်မိပါတယ် ရှင် ။ အဲဒါကတော့ နေလင်းရဲ့ MP-4 လေးကို ကျမ အပိုင်သိမ်းလိုက်ဖို့ပါပဲ ။ ဒီည အဖို့တော့ အဲဒီ့ MP-4 လေးထဲက အပြာဇာတ်လမ်းတွေကို ကြည့်ပြီး စိတ်ကူးယဉ် အိပ်မက်ထဲ လွင့်မျောမယ်လို့ ကျမစိတ်ကူးလိုက်ရင်း … ။

စုစုလဲ့ ထိုနေ့ညက တက္ကစီငှားကာ အိမ်ပြန်ခဲ့သည် ။ တံခါးကိုတော့ အတွင်းမှလောခ်ချ၍သာ ပိတ်ပြီး နေလင်းကို မနှိုးဘဲ ထားခဲ့ပစ်လိုက်မိသည် ။ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုလျှင် ရုံးခန်းအဝင်ဝ သံဘာဂျာတံခါးကို သော့ခတ် ၊ အတွင်းကျွန်း တံခါးကို လောခ်ချပြီး အိပ်ရပေမည် ။ အခုတော့ company တစ်ခုလုံး၏ လုံခြုံရေးကိုတောင် သတိမထားနိုင်ခဲ့ပဲ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် ရမက်စိတ်ကို ဦးစားပေးခဲ့ပြီး အသိမဲ့ခဲ့လေသည် ။

အိမ်ရောက်တော့လည်း အိပ်ခန်းထဲတန်းဝင်ပြီး နေလင်းရဲ့ MP-4 လေးထဲက အပြာကားတွေကို ကြည့်ရင်း ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ကိုယ့်ဘာသာပွတ်သပ်နှိုက်ဆွ အာသာ ဖြေကာ တစ်ညလုံး မိုးလင်းပေါက်နီးပါး ရမက်သွေးတွေ ထကြွနေခဲ့၏ ။ ဘယ်နှစ်ချီမြောက်မှန်း မသိ ဖီးလင်တွေတက် ပြီး ပြီးသွားကာ မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတော့ မနက် ငါးနာရီပင် ထိုးတော့မည် ။

စုစုလဲ့ အရမ်းကို ဏှာထန်သည့် မိန်းမမျိုးတော့ မဟုတ် ။ ဒါပေမယ့် လင်ယောကျာ်းနဲ့ ကင်းကွာနေရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် စိတ်မထိန်းနိုင်လောက်အောင် ကာမ စိတ်လှုံဆော်ခြင်းခံရသည့် အခါ၌ ထိုသို့ပင်ဖြစ် သွားရခြင်း ပင်ဖြစ်သည် ။

နောက်တစ်နေ့ မနက် ရုံးရောက်တော့ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် နေလင်းကို မသိမသာ အကဲခတ်လိုက်သည် ။ နေလင်းတစ်ယောက် ရုံးကလူတွေ ခိုင်းသည့်ကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ အလုပ်ပါးသွားတော့မှ နေလင်း စုစုလဲ့ အနားသို့ရောက်လာသည် ။

“ အစ်မ … ကျနော် ညက အိပ်ပျော်သွားတယ် … အစ်မ ဘယ်လိုပြန်သွားတာလဲ … အဆင်ပြေရဲ့လား … ”

“ အင်း … ပြေပါတယ် … မင်းကိုခေါ်ကြည့်တော့ အသံမကြားတာနဲ့ ကားငှားပြီးပဲ ပြန်သွားတာ … ”

“ ဆောရီးပါ … အစ်မရယ် … ကျနော် ညက နဲနဲကောင်းသွားလို့ … ဟဲဟဲ … ”

နေလင်း အမေးကို စုစုလဲ့က ဟန်ဆောင်ကောင်းစွာဖြေသည် ။ နေလင်းက သူ၏ MP-4 ကို စုစုလဲ့ ယူသွားတာ သိပုံမပေါ်သောကြောင့် စုစုလဲ့ ရင်ထဲပေါ့သွား ရသည် ။ ထို MP-4 ကို စုစုလဲ့ ရုံးသို့ပြန်မယူလာခဲ့ ။ သူမမှာ ထိုအထဲမှ အပြာဇာတ်ကားတွေ ကိုကြည့်လို့ မဝနိုင်သေး ။ လောလောဆယ် နေလင်းရဲ့ MP-4 ကို မသိမသာ ပြန်ထားဖို့ စိတ်ကူးပင်မရှိ ။

“ နေလင်းရေ … အန်တီနွဲ့ကို ကားအချိန် ဇယားတွေ မိတ္တူကူးပေးအုံး … ”

“ ဟုတ်ကဲ့ … အန်တီနွဲ့ … ”

နေလင်း အပြေးလေးထွက်သွားတော့ မှ စုစုလဲ့ သက်ပြင်းချနိုင်သည် ။ MP-4 ကို နေလင်း မသိအောင် သူအိပ်သည့် အခန်းထဲ ပြန်ထားသင့်တယ်ဆိုတာ စုစုလဲ့ သိပေမယ့် သူမရဲ့ ရမက်စိတ်လှုံဆော်မှုကြောင့် လောလောဆယ် အပိုင်သိမ်းထားဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်နေမိသည် ။

ဒီလိုနဲ့ အချိန်က ရက်သတ္တပတ် တစ်ပတ်ကျော် လောက်ဖြစ်သွားခဲ့သည် ။ ထိုကာလ အတွင်း လင်ဖြစ်သူ ပြန်ရောက်လာသဖြင့် စုစုလဲ့ တစ်ယောက် ပျော်ရွင်သွားခဲ့ရသည် ။ ဒါပေမယ့် လင်ဖြစ်သူက မနက်အစောကြီး ကားထွက်ရအုံးမည် ဆိုသည့် အကြောင်းပြချက်ဖြင့် သူမဆန္ဒတွေကို ပြည့်ဝအောင် စွမ်းဆောင်ပေးခြင်းမရှိခဲ့ ။ စုစုလဲ့မှာ ထိုတစ်ပတ်အတွင်း ညစဉ်တိုင်း နေလင်း၏ MP-4 လေးထဲမှ အပြာကားတွေကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး ရမက်စိတ်တွေကို ဖြေဖျောက်နေခဲ့ရလေသည် ။

လင်ဖြစ်သူက တစ်ညသာအိပ်ပြီး ခရီးပြန်ထွက်သွားခြင်းကြောင့် သူမရဲ့ လိုအင်ရမက်တွေကို သူမဘာသာ ဖြေဖျောက်နေခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏ ။ ထို့အပြင် အိမ်ထောင်သက်က လည်း ငါးနှစ်ကျော်ပြီမို့ လင်ရောမယားပါ တစ်ယောက်အပေါ် တစ်ယောက် စိတ်ဝင်စားမှု လျော့ပါးလာရခြင်းဖြစ်သည် ။

ယောင်္ကျားနှင့် မိန်းမ ကွဲပြားချက်မှာ ယောကျာ်းတွေက ကိုယ့်ရဲ့ မိန်းမအပေါ် အိမ်ထောင်သက် ကြာလာသည်နှင့်အမျှ လိင်ဆက်ဆံချင်စိတ် လျော့ပါးလာတတ်ကြသည် ။ အချို့ယောင်္ကျားများဆိုလျှင် ကိုယ့်မိန်းမနဲ့ နောက်ဆုံးဘယ်နေ့က အတူဆက်ဆံခဲ့သည်ကိုပင် မေ့နေတတ်ကြ၏ ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်မိန်းမ မဟုတ်သည့် မိန်းမ တစ်ယောက်နဲ့ ဆုံတွေ့ရမည်ဆိုလျှင်တော့ ထိုယောကျာ်း၏ ရမက်စိတ်က သာမာန်ထက် ပိုမိုပြင်းထန်တတ်ကြသည် ။

မိန်းမတွေကျတော့ ထိုသို့မဟုတ် ။ မိမိယောင်္ကျား အပေါ် လိင်စိတ်လျော့ပါးနေသည် ဆိုသော်လည်း ထိတွေ့ ဆက်ဆံမိကြချိန်တွင် စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် ကာမ စည်းစိမ်ကို ခံစားတတ်ကြသည် ။ ယောင်္ကျားတွေလို ကိုယ့်မိန်းမနဲ့ ဆက်ဆံနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ပွတ်းသပ်နူးဆွခြင်း ၊ နမ်းရှုပ်ခြင်း များပင် မပြုလုပ်ပဲ တက်ခွ လိုးပစ်တတ်ကြသည် မဟုတ် ။ အလိုးခံရသည့် ဖီလင်အပေါ် တကယ့်ကို အရသာခံစားတတ်ကြသည့် အမျိုးပင် ဖြစ်သည် ။

စုစုလဲ့၏ ယောင်္ကျားမှာ အဝေးပြေးကားမောင်းရင်း လမ်းခရီးရှိ မြို့တစ်မြို့မှ ထမင်းဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှိ တစ်ခုလပ် မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်နေသည့်အတွက် စုစုလဲ့အပေါ် ဆက်ဆံချင်စိတ် လျော့ပါးနေသည် ဆိုတာကို စုစုလဲ့ ခမျှ မသိရှာပေ ။

စုစုလဲ့မှာ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကာမဆက်ဆံချင်စိတ် ၊ လိင်စိတ်လျော့ပါးနေခဲ့ပြီမှန်သော်လည်း တစ်ကယ့်တစ်ကယ် အလိုးခံသည့်အခါတွင်မတော့ ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားချင်သည် ။ ဒါပေမယ့် သူမဆန္ဒတွေကို ပြည့်ဝအောင် လင်ဖြစ်သူက မစွမ်းဆောင်ပေးသည့်အခါ နေလင်း၏ အပြာဇာတ်ကားများကိုသာ ကြည့်၍ အသာဆန္ဒ ဖြေဖျောက်မိခြင်းဖြစ်သည် ။

အပြာဇာတ်ကားများထဲမှ သူမ မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးသည့် ကာမဆက်ဆံခြင်းနည်းသစ်များ ၊ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် အလိုးခံသည့် ပုံစံသစ်များကို တွေ့မြင်သိရှိနားလည် လာခဲ့ရတော့သည် ။ ထိုနားလည် သိရှိမှုနှင့်အတူ ထိုသို့သော ပုံစံမျိုးများနှင့် အလိုးခံကြည့်ချင်စိတ်များလည်း ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ရ၏ ။

သူမ အသွေးအသားတွေထဲ ရမက်သွေးတွေ ဆူပွက်နေချိန်၌ လင်ဖြစ်သူက အနားမှာမရှိ ။ ဒီတော့ စုစုလဲ့မှာ ညဘက် အပြာကားတွေကြည့် ဖီလင်တွေတက်ပြီး မရိုးမရွ ဖြစ်ခဲ့ရသည့် ညတွေများလာခဲ့သည် ။ မနက်ရုံးရောက်တော့ အလုပ်ထဲ စိတ်ကိုနှစ်ထားပေမယ့် တစ်ခါတစ်ခါ ရမက်သွေးတွေ လှုပ်ရှားနေမှုကို ခံစားရကာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို တောင့်တမိသည် ။

ဒါပေမယ့် သူမတို့ရုံမှာက ယောင်္ကျားသား သိပ်မရှိ ။ ဝန်ထမ်းအင်အား ( ၁၀ ) ယောက်မှာ ( ၇ )ယောက်က မိန်းမတွေဖြစ်သည် ။ ကျန် ( ၃ ) ယောက်က ဖယ်ရီမောင်းသည့် အသက် ( ၅၅ ) နှစ်လောက်ရှိပြီ ဖြစ်သော ဦးစောသာ ဆိုသည့် အဖိုးကြီး ။ ကျန်တစ်ယောက်က အဝေးပြေးဝင်းတွေ သွားပြီးကားကွက်ချ ၊ ကုန်တွေစစ်ပြီး အော်ဒါတင်ပို့ပေးရသည့် အသက် ( ၃၈ ) နှစ်ခန့် ကိုညီနိုင်ဆိုသည့် လူတစ်ယောက် ။ ကျန်တစ်ယောက်ကတော့ နေလင်းတို့ပင်ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် စုစုလဲ့ အများဆုံးတွေ့မြင်နေရသူက နေလင်းသာ ရှိသည် ။

နေလင်းအပေါ်တော့ စုစုလဲ့ စိတ်ထဲ တပ်မက်စိတ် သိပ်ပြီးဖြစ်ပေါ်ခြင်းမရှိ ။ အသက်ငယ်ပြီး အားလုံးရဲ့ခိုင်းဖက်လို ဖြစ်နေသည့် နေလင်းကို တဏှာစိတ်ဖြင့် သိပ်ပြီး စိတ်ကူးယာဉ်လို့ မရ ။ စုစုလဲ့မှ ကာမသွေးဆိုးတွေ ခန္ဓာကိုယ် ထဲစီးဆင်နေပေမယ့် အဆင့်အတန်း မာနလေးက ရှိနေသေးသည် ။

ကိုညီနိုင်ဆိုသည့် လူကျတော့လည်း မနက်ရုံးလာပြီး စာရွက်စာတမ်းယူကာ ထွက်သွားလိုက်သည်မှ ညနေရုံးဆင်းချိန်အထိတောင် ပြန်မရောက်တတ် ။ ထို့ကြောင့် စုစုလဲ့၏ စိတ်တွင် ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် သိပ်မဖြစ် ။ ဒါပေမယ့် တစ်နေ့တော့ စုစုလဲ့အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အခြေအနေတစ်ခုကို ကြုံလိုက်ရသည် ။

“ ဟေ့ကောင်  နေလင်း … မင်းဟာ အခုထိ ပြန်မတွေ့သေးဘူးလားကွ … ငါ့ကိုပြန်ပေးအုံး … ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုညီရာ … ဘယ်လိုပျောက်သွားသလဲ မသိဘူး … ကျနော်လည်း စဉ်းစားလို့ကိုမရတာ … အဲ့ဒီညက ကျနော်ဖွင့်ကြည့်နေသေးတယ် … နောက်တစ်နေ့ ည ကြည့်မလို့ လိုက်ရှာတော့မှ မတွေ့တော့တာ …”

စတိုခန်းရှေ့မှဖြတ်၍ သန့်စင်ခန်းဘက်သို့ သွားမည့် စုစုလဲ့တစ်ယောက် အခန်းထဲမှ စကားသံများကြောင့် ခြေလှမ်းတွေ တုန့်ဆိုင်းသွားရသည် ။ အထဲက စကားအသွားအလာကို နားထောင်မိလိုက်တာနဲ့ ဘာအကြောင်းပြောတယ်ဆိုတာ ဒက်ကနဲ သိလိုက်ရသည် ။ သူမက ထိုအကြောင်းအရာရဲ့ အဓိက တရားခံကိုး ။

“ ရုံးမှာလည်း မိန်းမတွေချည်းပဲ … ဒီအခန်းထဲလည်း တော်ရုံလူ ဝင်တာမဟုတ်ဘူး … နောက်ပြီး မင်း MP-4 ကို ညအိပ်ချိန်ပဲ ထုတ်ကြည့်တာ မဟုတ်လား …”

“ အင်း … ဟုတ်တယ် ကိုညီရ … ကျနော်တော့ အထားမမှားတာ သေချာတယ် … အဲဒီညက မူးလာတယ် ဆိုပေမယ့် ကျနော်ကြည့်ဖြစ်သေးတယ် … အောစာအုပ်တွေလည်း ရှိတာပဲ … စာအုပ်တွေတော့ မပျောက်ဘူး … ”

“ အဲ့ဒီညက ရုံးမှာ ဘယ်သူရှိလဲ … ”

“ အင်း … အစ်မပဲရှိတာ … အလုပ်မပြီးလို့ လုပ်နေတာ သူပြန်ရင်တောင် လိုက်ပို့ပေးမယ်ဆိုပြီး လုပ်နေသေးတယ် ကျနော်အိပ်ပျော်သွားလို့ အစ်မဘာသာပြန်သွားတာ … ”

စုစုလဲ့မှာ အခန်းအပြင်က ခိုးနားထောင်နေရင်း အဲ့ဒီညက အဖြစ်အပျက်ကို နေလင်းကပြန်ပြောပြရင်း သူမအကြောင်းပါလာသည်မို့ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည် ။

“ ဟင် … ငါယူသွားမှန်း သိများသိသွားမလား … အဲ့ဒါကို ပြန်ထားလိုက်ရင်ကောင်းမယ် … အခုတော့ … ”

စုစုလဲ့စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကျိန်ဆဲရင်း စိုးရိမ်ထိတ်လန့်လာမိသည် ။ MP-4 ကို သူမ ယူသွားမှန်း သိသွားရင် အရှက်တကွဲနဲ့ သိက္ခာကျမှာကို တွေးမိပြီး စိုးရိမ်လာရခြင်းဖြစ်သည် ။

“ မလဲ့တစ်ယောက်ပဲ အဲဒီနေ့က နောက်ကျတာပေါ့ ဟုတ်လာနေလင်း …”

“ ဟုတ်တယ် ကိုညီ … ဒါပေမယ့် အစ်မတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးဗျာ … ”

“ အင်း … မင်းသေချာတော့ ပြန်ရှာကြည့်လိုက်အုံး … ငါ အောင်မင်္ဂလာ အဝေးပြေးဝင်းထဲ ခဏပြေးလိုက်အုံးမယ် … ”

စုစုလဲ့ အခန်းအပြင်မှ ကသုတ်ကရိုက်ဖြင့်ပင် သူမရုံးခန်းထဲသို့ ပြန်ပြေးလိုက်ရသည် ။ ရင်တွေလည်း တဒိန်းဒိန်းခုန်နေရသည် ။

“ မဖြစ်ဘူး … မဖြစ်ဘူး … ငါ အဲ့ဒီ MP-4 ကိုပြန်ယူလာပြီး နေလင်းမသိအောင် သူ့အခန်းထဲပြန်ထည့်ထားမှ ဖြစ်တော့မယ် … အဲ့ဒီ MP-4 က ကိုညီနိုင် ဟာများလား မသိဘူး … ”

စုစုလဲ့ တစ်ဦးထဲ ရေရွတ်ရင်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက် တော့သည် ။ နောက် တစ်နေ့ရုံးတက်တော့ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေရသည် ။ တစ်နေ့ခင်းလုံး MP-4 လေးကို ဘယ်လိုပြန်ထားရမလဲ ဆိုတာပဲ တွေးနေမိ၏ ။ နောက်ဆုံး ညနေ အများတွေရုံးဆင်းသွားတော့မှ စတိုခန်းထဲဝင်ပြီး မသိမသာထားခဲ့လိုက် မည်ဟု စိတ်ကူးရမိတော့သည် ။

ညနေရောက်ချိန်မှာတော့ …

“ နေလင်းရေ … ”

“ ဗျာ အစ်မ … ဘာခိုင်းမလို့လဲ … ”

ရုံးဆင်းချိန်ကျော်သွားတဲ့ အထိ စုစုလဲ့ မပြန်သေးဘဲ အလုပ်များချင်ယောင်ဆောင်ကာ ရုံးထဲ နေလင်းတစ်ယောက်တည်း ရှိနေသည့် အချိန်ကျမှ လှမ်းခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။

“ အစ်မကို အပြင်မှာ စားစရာတစ်ခုခု သွားဝယ်ပေးစမ်းကွယ် … အဆာပြေပေါ့ … ဒါနဲ့ အကုန်ပြန်သွားကြပြီလား …”

“ ပြန်သွားကြပြီအစ်မ … ကိုညီနိုင်ကတော့ အောင်မင်္ဂလာဝင်းထဲမှာ … အလုပ်စောပြီးရင် ဝင်ခဲ့မယ်လို့တော့ ပြောတာပဲ … အခုချိန်မှတော့ မလာလောက်တော့ဘူး ထင်တယ် … ”

“ အော် … အေး … အေး … ကဲကဲ … အစ်မဖို့ တစ်ခုခု သွားဝယ်ပေးပါအုံး … ”

အမှန်တော့ ထွက်သွားသည်နှင့် စုစုလဲ့တစ်ယောက် သူမ စလင်းဘက်အိတ်ထဲမှ MP-4 ကို ထုတ်ယူကာ စတိုခန်းထဲ အမြန်ပြေးတော့သည် ။ ထို့နောက် ချောင်ကောင်းကောင်းတစ်ခုကို အသဲအသန် ရှာဖွေသည် ။ ဒါမှ နေလင်း တစ်ယောက် ရှာရင်းဖွေရင်းနဲ့ MP-4 လေးကို ပြန်တွေ့ပြီး သူအထားမှားသွားသည်ဟု အထင်ရောက်စေရန် ဖြစ်သည် ။

နေလင်းအိပ်ယာဘေးရှိ ကတ္တူစက္ကူပုံးတွေကြားထဲသို့ သင့်တော်သည့် နေရာအဖြစ်သတ်မှတ်ကာ MP-4 ကိုချထားခဲ့လိုက်သည် ။ ထိုအခါမှပင် စုစုလဲ့တစ်ယောက် စိတ်ပေါ့ပါးသွားကာ စတိုခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့သည် ။ သူမရုံးခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ နေလင်းပြန်ရောက်လာလျှင် အဆင်သင့် ပြန်နိုင်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည် ။ စလင်းဘက်အိတ်ထဲမှ ရုံးဆင်းပြန်ချိန်တိုင်း ကြည့်လေ့ရှိသည့် မှန် အဝိုင်းလေးကို ထုတ်ယူဖို့ ပြင်လိုက်စဉ်မှာတော့ …

“ ဟင် … ”

စုစုလဲ့ ပြာသွားရပြန်သည် ။ MP-4 ကို သူမယူခဲ့စဉ်က နားကျပ်ပါ တွဲလျက်ပါလာခဲ့သည် ။ ခု ထိုနားကျပ်က သူမအိတ်ထဲ ကျန်နေသေး၏ ။ စုစုလဲ့ ထိုနားကျပ်ကို ပြန်သွားထားဖို့ ပြင်ရပြန်သည် ။ အမှန်ဆို နားကျပ်ကို ပြန်မထားလည်း ရသည် ။ ဒါပေမယ့် စုစုလဲ့က အမှားတစ်ခုပြုလုပ်ထားပြီး မလုံမလဲ ဖြစ်နေသူမို့ နားကျပ်ကို MP-4 နှင့်အတူ တွဲပြန်ထားဖို့ လုပ်ဆောင်နေမိခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည် ။

စတိုခန်းထဲသို့ စုစုလဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် ရောက်ရပြန်သည် ။ ခုန သူမထားခဲ့သည့် နေရာမှ MP-4 ကိုပြန်ရှာပြီး နားကျပ်ပေါက်ထဲသို့ ပြန်တပ်လိုက်သည် ။ ထိုစဉ်မှာပင် …

“ အဲဒီ MP-4 က ဘယ်လိုမှ ပျောက်စရာမရှိပဲ ပျောက်သွားတာ တစ်ယောက်ယောက်လက်ချက်လို့ ကျုပ်ထင်တော့ ထင်သားပဲ … ဒါပေမယ့် မလဲ့ လို့တော့ မထင်ခဲ့မိဘူး ဖယ်ရီကား မောင်းတဲ့ ဦးစောသာကြီးနဲ့ အပျိုကြီး မနုလို့ ထင်ခဲ့တာ … အခုတော့ … ”

“ ကို … ကိုညီနိုင် … ”

“ ဟဲဟဲ … လန့်သွားတာလား … မစိုးရိမ်ပါနဲ့ … ကျနော် ဘယ်သူ့မှ ပြန်မပြောပါဘူး … ”

စုစုလဲ့ တစ်ယောက် ခိုးထုပ်ခိုးထည်နဲ့ကို မိနေခဲ့ပေပြီ ။ သူမအဖို့တော့ ကျားရှေ့မှောက်လျက်လဲကျမိ သလိုပင် ဖြစ်နေချေသည် ။ ညီနိုင်ဆိုသည့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ မိန်းမတစ်ယောက် မကြည့်အပ်တဲ့ အပြာကားတွေပါသည့် MP-4 တစ်ခုကို ကိုင်လျက်သားရှိလို့နေသည် ။ နောက်ပြီး ထို MP-4 က သူမခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ယူထားသည့် အရာ ။

စုစုလဲ့ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေရတော့သည် ။ သူမအဖြစ်က ရှက်စရာကောင်းလှသလို မိမိထက် အဆင့်နိမ့်သည့် လက်အောက်ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ရှေ့မှာ အပြစ်ရှိသူလို သိမ်ငယ်စွာ ရပ်နေရသည့် အဖြစ် ။

“ ပြောပါအုံး မလဲ့ရဲ့ … အဲ့ဒီထဲက ဘယ်အခန်းကို မလဲ့ ကြိုက်လဲ … အဲ့ဒီကားတွေကြည့်ပြီး အလဲ့ယောကျာ်းနဲ့အတူ လုပ်ကြည့်ကြသေးလား … ”

အမြဲတမ်း သူမကို တရိုတသေပြောဆိုဆက်ဆံရသည့် သူမ၏ လက်အောက်ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်က ရင့်ရင့်သီးသီး မေးလာသည့် အမေးစကားကို စုစုလဲ့ ပြန်မဖြေနိုင်သလို ရာထူးအရှိန်အဝါလည်း ပြလို့မရနိုင် ဖြစ်နေရသည် ။

ညီနိုင်က စုစုလဲ့ အနီးသို့ အေးဆေးစွာပင် တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာသည် ။ သး၏ မျက်လုံးတွေက ဖမ်းမိထားသော သားကောင်ကို စားသောက်ဖို့လာနေတဲ့ ကျားရဲတစ်ကောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေလို အထက်စီးဆန်လွန်းနေသည် ။

“ မလဲ့ … ”

“ ရှင် … ရှင် ကိုညီနိုင် ”

“ အခုအဖြစ်အပျက်တွေကို ရုံးကလူတွေ သိသွားရင် မလဲ့ သိက္ခာကျသွားမှာနော် … သူတို့တွေကို ပြောပြလိုက် ရမလား … ”

“ အို … အဲလို မလုပ်ပါနဲ့ ကိုညီနိုင်ရယ် … ကျမ တောင်းပန်ပါတယ် … ”

“ ဒါဆို … ”

ညီနိုင်က စကားကို ဆက်မပြောတော့ ။ ယုန်သူငယ်လေးလို မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ ထိတ်လန့်သည့် အသွင်ဖြစ်နေသော စုစုလဲ့ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် နူတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်၍ နမ်းလိုက်တော့သည် ။

“ ပြွတ် … ပြွတ် … အွန်း … ဟွန်း … မလုပ် … မလုပ်ပါနဲ့ ကိုညီနိုင်ရယ် … ကျမတောင်းပန်ပါတယ် … ”

“ ကျုပ်လုပ်ချင်တာကို လုပ်လို့မရရင် ရုံးထဲမှာ ခင်ဗျားအကြောင်းကို ဖွလိုက်မယ်နော် … ခု ကျုပ် ခင်ဗျားကို လိုးမယ် … ကောင်းကောင်းမခံရင် ခင်ဗျား အရှက်ကွဲပြီသာမှတ် … ဘယ်လိုလဲ … ”

အတင်းရုန်းကန်ပြီး အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်တောင်ပန်နေသည့် စုစုလဲ့ကို ညီနိုင်က အပိုင်အနိုင် ခြိမ်း ခြောက် အကျပ်ကိုင်ပစ်လိုက်သည် ။ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် အပြင်းအထန် စဉ်းစားရပေပြီ ။ ခု ညီနိုင်၏ ဆန္ဒကို ငြင်းဆန်လိုက်လျှင် သူမမှာ ရုံးထဲ၌ ရာထူးအကြီးဆုံးမိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ် ရပ်တည်နေရမှုမှ လျော့ပါးသွားနိုင်သည် ။ 

အခြားစိတ်ခံစားမှုအရလည်း ညီနိုင်၏ သဘောဆန္ဒကို လိုက်လျောချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေပြန်သည် ။ တစ်ပတ်နီးပါး အချိန်ကာလမှာ အပြာဇာတ်ကားတွေနဲ့ ရင်းနှီးနေခဲ့သည်ကြောင့်လည်း ထိုသို့သောစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်းဖြစ်သည် ။ ညီနိုင်အလိုကို လိုက်မိပြန်လျှင်လည်း ညီနိုင်၏ ကြိုးဆွဲရာ ကရမည့် ကာမရုပ်သေးတစ်ရုပ် ဖြစ်သွားနိုင်ကြောင်းလည်း စဉ်းစားမိနေ၏ ။

“ ကဲ … အချိန်မရှိဘူးဗျာ … ကျုပ် ရုံးထဲမှာ ဖွလိုက်ရ မှာလား ”

“ အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် … ကျမ … ကျမ ရှင့် ဆန္ဒ … ”

“ ကျုပ်လိုးတာကို ခံမယ်ပေါ့ … ဟုတ်လား …. ”

“ ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ … ”

ညီနိုင်က စုစုလဲ့ကို ကိုယ့်အထက်အရာရှိ လူကြီးတစ်ယောက်လို့ မမြင်တော့ပဲ သူလိုးရတော့မည့် မိန်းမ တစ်ယောက် အဖြစ်အထက်ဆီးမှ ပြောဆိုဆက်ဆံလိုက်သည် ။

“ ကဲ … ဒါဆိုလည်း … လာ ”

ညီနိုင်က စုစုလဲ့ကို လက်ဆွဲပြီး အခန်းထောင့်သို့ ခေါ်သွားသည် ။ ထိုနေရာက နေလင်းအိပ်သည့် နေရာဖြစ်၏ ။

“ အဲ့ဒီဖျာကို ခင်းလိုက် … အပေါ်က စောင်ပါဖြန့်ခင်း … အဲ့ဒီ ယိုးဒယားဖျာတွေက ဒူးထောက်လိုက်ရင် နာတယ် … ”

ညီနိုင်က ရင့်သည် ။ ကိုယ်လိုးရမည့် မိန်းမကို လိုးဖို့နေရာပြင်ခိုင်းနေ၏ ။ ဒါပေမယ့် စုစုလဲ့ စောဒက မတက်ရဲ ။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း အခုလို အဖြစ်အပျက်ကို ကြုံတွေ့နေရသည့် အချိန်၌ မသိစိတ်မှ ရမက်စိတ်များကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားနေရလေသည် ။

စုစုလဲ့ ဖျာခင်းပြီး ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့်ပင် ယိုးဒယားဖျာချပ်ပေါ်သို့ စောင်ကို ဖြန့်ခင်းသည် ။ စုစုလဲ့ ဖင်ကုန်းပြီး အိပ်ယာခင်းနေသည့် ပုံကို ညီနိုင်က မက်တပ်ရပ်ကြည့်နေပြီး သူ၏ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ကာ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သည့် လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေ၏ ။

စုစုလဲ့မှာ အိမ်ဖော်မလေးအသွင် လေးဘက်ထောက်ကာ အညာစောက်လေးကို ဖျာပေါ်ဖြန့်ခင်းနေသည် ။ စုစုလဲ့ ဝတ်ထားသည့် ရုံးယူနီဖောင်း ထမီစကပ်အောက်မှ တင်းကားထွက်နေသည့် ဖင်အိုးကြီးကို ကြည့်ပြီး ညီနိုင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ ။

“ အစကတော့ ခင်ဗျားကို ကောင်းကောင်းကိုင်ပြီးမှ လိုးမလို့ပဲ … အခုတော့ ခင်ဗျား ဖင်အိုးကြီး တင်းကားထွက်နေတာကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ … အဲ့ဒီ့အတိုင်း ဖင်ကုန်းနေလိုက် … ”

ညီနိုင်က ပြောပြောဆိုဆို စုစုလဲ့ဖင်နောက်သို့ ကပ်သွားပြီး ထမီစကပ်ကို မရရအောင် အတင်းဆွဲလှန်တင်ပစ် လိုက်သည် ။ စုစုလဲ့ကလည်း ကမူးရှုးထိုးလုပ်နေသည့် ညီနိုင်၏ ဆန္ဒအတိုင်း ကူညီကာဖြင့် သူမ၏ ထမီစကပ်ကို ခါးဆီသို့ရောက်အောင် လှန်တင်ပေး၏ ။

ထမီစကပ်လေး စုစုလဲ့ခါးဆီသို့ စုပုံသွားတော့ ညီနိုင်က စုစုလဲ့၏ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဖင်သားတစ်ဖက်သို့ ဆွဲယူကာ စောက်ဖုတ်ကိုလှပ်လိုက်သည် ။ စုစုလဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီက နောက်သို့ ပြူးထွက်နေကာ ဘောင်းဘီကို တစ်ခြမ်း ဆွဲဖယ်ထားခြင်းကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပူးကပ်နေကြသည် ။ ထိုစောက်ဖုတ်ကြီးဆီသို့ ညီနိုင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို တေ့ထားထောက်လိုက်သည် ။

ဖင်ထောင်ကုန်းထားသည့် အနေအထားကြောင့် စုစုလဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုက နောက်သို့ အစွမ်းကုန် ပြူးထွက်နေသည် ။ လီးတန်ကြီးက ထိုအပေါ်သို့ မေးတင်လို့ထား၏ ။

“ ဟင့် … ကိုညီနိုင် ဖြေးဖြေးလုပ်နော် … ”

မိန်းမတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း အလိုးခံဖို့ လီးသွင်းခါနီးပြောနေကျ စကားကို စုစုလဲ့က ပြောလိုက်သည် ။

ညီနိုင်က လီးတန်ကြီးကို အသာဖိကြည့်သည် ။ မဝင်သေး ၊ စုစုလဲ့ စိတ်ထနေပြီမှန်းသိသော်လည်း တဏှာရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များက စောက်ခေါင်းထဲမှပင် စိမ့်ထွက်နေပြီး အပြင်သို့ ထွက်ကျမလာသေးတာကြောင့် သူ၏လီးကို လိုးသွင်းရာ၌ အနည်းငယ် ခြောက်သွေ့နေသေး၏ ။ သူ၏ လီးတန်ကြီးက တုတ်ခိုင်လွန်းခြင်းကြောင့် လည်းပါပေသည် ။

ညီနိုင်က စောက်ခေါင်းဝမှာ လီးကို ဖိတေ့ထားပြီး သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုစုလဲ့၏ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည် ။ စုစုလဲ့ ခါးလေးယမ်းထွက်သွား၏ ။ ညီနိုင်က ထိုဖင်ကြားထဲမှာ ညပ်နေသည့် ဘောင်းဘီမှာ ပို၍ တင်းရင်းသွားပြီး စောက်ဖုတ် အရှေ့ပိုင်းမှ စောက်စေ့လေးကို ဘောင်းဘီက သွား၍ဖိမိထား၏ ။

ညီနိုင်က ဖင်ကိုပိုဖြဲလိုက်သဖြင့် ပေါ်လာသော စအိုဝလေးအောက်ဖက် လက်နှစ်လုံးလောက်သာ ခြာသော စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့ထားသည့် သူ့လီးဒစ်ကြီးကို အနောက်သို့အသာဆုတ် ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ဖင်ကြားထဲသို့ တံတွေးထွေးချလိုက်သည် ။

“ အင့် … ဟင့် … ဘာလို့ တံတွေးတွေ ထွေးချတာလဲလို့ … ”

“ ဖင်ချမလို့ပေါ့ဗျ … ခင်ဗျာဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့လို့ … ”

“ ဖင် … ဖင်က ချလို့ရပါ့မလား ကိုညီနိုင်ရယ် … စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လုပ်ပါနော် … ”

“ ဟာ … ဘာလဲ ခင်ဗျားက ကျုပ်ကိုငြင်းချင်သေးတာလား … ”

“ မဟုတ် … မဟုတ်ပါဘူးရှင် …. ကျမ တစ်ခါမှ မခံဘူးသေးလို့ပါ … ”

“ ခင်ဗျား … ယူသွားတဲ့ MP-4 ထဲမှာ ဖင်ချတဲ့ကားတွေမှ ပုံလို့ … မကြည့်ရသေးဘူးလား … ”

“ ကြည့် … ကြည့်ပြီးပါပြီ … ဟို .. ဟို ..နာမှာကြောက်လို့ … ”

“ ဘာမှ … မနာဘူး …. နာရင်လည်း အောင့်ခံ … ငြိမ်ငြိမ်လေးသာနေ … ဟုတ်လား … ”

ထွေချလိုက်သည့် တံတွေးတွေက ဖင်စအိုဝ တည့်တည့်ပေါ်သွားကျပြီး အောက်သို့တဖြည်းဖြည်း စီးကျလာကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှ တစ်ဆင့် အောက်က ခင်းထားသည့် စောင်ပေါ်အထိကျသွားသည် ။ ထိုအခါမှ ညီနိုင်က သူလီကို ဖင်ဝမှာတေ့ပြီး အတင်းဖိသွင်းလိုက် တော့သည် ။

“ ဗြစ် … ပြွတ် …ပလစ် … ပျစ် …ပြွတ် ..ဖွတ် … ”

“ အား … အမလေး … ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ .. ကိုညီနိုင်ရဲ့ …. အ … အ… ဟင့် .. ”

စုစုလဲ့ ဖင်ကြီး ခါယမ်းသွားသည် ။ လီးက စအိုဝရှိ ကြွက်သားတွေကို အတင်းထိုးခွဲပြီး အဆုံးထိ တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဝင်သွားခြင်းကြောင့် စုစုလဲ့ ခမျှ ဖင်ဝက အရမ်းနာသွာတာမို့ အတင်းရုန်းပြီး ထွက်ပြေး သွားလိုက်ချင်ပေမယ့် ညီနိုင်က ခါးကို အတင်းခြုပ်ပြီး  ကိုင်ထား တာမို့ ရုန်းထွက်ပြေးဖို့ကလည်း အခွင့်မသာ ဖြစ်သွားရသည် ။

ဒါကြောင့် ရုန်းမရမဲ့ အတူတူ ဖြေးဖြေးသက်သာ လုပ်ဖို့သာ တောင်းပန်ပြီး ပြောလိုက်ရတာ ဖြစ်တော့သည် ။ စုစုလဲ့ စုပ်သပ်ညီးတွားခြင်းကို ညီနိုင် ဂရုမထား ။ ဖွေးဥနေတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး ခါးသေးသေးလေးကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ စက်သေနတ်ပစ်သလို တရစပ် ဆောင့်လိုးလေတော့သည် ။

“ ပြွတ် … ပြွတ် … ပလွတ် … ဘွပ် … ဗြစ် … ပလွတ် … ဘွပ် … ဖတ် … ဘွပ် … ဖတ် … ဖတ် … ”

“ အ … အီး … အ … ကျွတ် … ကျွတ် … အ … အား … ရှီး … အင်း … ဟင်း … ”

အိမ်ထောင်သက် ငါးနှစ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သော အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်မို့ အလိုးခံရသည့် သဘော ၊ သဘာဝကို အတော်အသင့် နားလည်နေတာကြောင့် စသွင်းသွင်းခြင်းမှာ အရမ်းကို မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင် နာသွားပေမယ့်လို ညီနိုင်က စက်သေနတ်ပစ်သလို တစ်ရစပ် ဆောင့်လိုးလာသော အခါ စအိုဝရှိ ကြွက်သားတွေကို ဖြေလျှော့ကြည့်မိရင်းက အနာသက်သာလာသည် ။ 

စောက်ဖုတ်ကို အလိုးခံချင်စိတ် ပြင်းပြနေခဲ့ပေမယ်လို့ အသစ်ကြုံတွေ့နေရသော ဖင်လိုးခံ အရသာကိုလည်း စွဲမက်စ ပြုလာရတော့သည် ။ ညီနိုင်ကလည်း မလိုးဖူးသေးသည့် ဖင်ပေါက်မို့ သဲသဲမဲမဲ လိုးသည် ။ ထို့ကြောင့် အသံတွေက ဆူညံစွာပင် ထွက်ပေါ်လို့နေတော့သည် ။

“ ဘွပ် … ဖတ် … ဖတ် … ”

“ အ … အင်း … ဟင်း … အင်း ... အိုး … အ … ”

စုစုလဲ့ ဖင်သားကြီးတွေက တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရတိုင်း တုန်ခနဲ့ တုန်ခနဲ့ ခါနေတော့သည် ။ လီးအသွင်း အထုတ်များလာခြင်းကြောင့် အဝင်အထွက်ကလည်း အတန်သင့် ချောမွှေနေသည် ။ ညီးနိုင်က လိုးနေရင်းမှ အားမရတော့ဟန်ဖြင့် ကုန်းပေးထားသော ဖင်သားကြီးတွေ အပေါ်အတင်းတက်ခွရင်း အပေါ်ဆီမှနေ၍ အတင်းဆောင့်သွင်းလိုးချနေသလို စုစုလဲ့ ကလည်း ထောက်ထားတဲ့ ဒူနှစ်လုံး အပေါ်မှာ အားပြုရင်း ဖင်ကြီးကို အပေါ်သို အတင်းကော့ကော့တင်ကာ ပက်ပက်စက်စက်ကို ဖင်လိုးခံပစ်နေသည် ။

ဖင်လိုးပေးနေသူနဲ့ အလိုးခံနေသူက ရမက်စိတ်ထန်ပြင်းစွာဖြင့် တက်ညီလက်ညီလိုးဆော်နေကြသည် ။ လိုးပွဲကလည်း မြိုင်ဆိုင်ပြင်းထန်လွန်းလှသည် ။ ထိုစဉ် …

“ ကိုညီ … ကြမ်းလှချည်လားဗျ … ”

“ အို … နေလင်း … ”

စတိုခန်းအဝမှာရပ်ပြီး ရမက်ခိုးဝေနေတဲ့ မျက်လုံးအစုံနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ နေလင်းက လှမ်းပြောပြီး အခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လာသည် ။

စုစုလဲ့မှာ ဖင်လိုးခံနေရင်းတန်းလန်း နေလင်းကို မြင်တော့ ရှက်အား ၊ ကြောက်အားဖြင့် ထပြေးဖို့ပြင်းသည် ။ ဒီအခြေအနေကို ရိပ်မိသော ညီနိုင်က ကိုင်ထားလက်စ စုစုလဲ့ခါးသေးသေးလေးကို အတင်းသိုင်းဖက်ချုပ်ထားလိုက်ခြင်းကြောင့် စုစုလဲ့မှာ ဖင်ထဲ လီးတန်းလန်းကြီးနှင့် ကုန်းကုန်း ကွကွ ဖြစ်သွားရ သည် ။

“ MP-4 လေးက ဖန်ပေးတဲ့ ဂွင်ပဲ နေလင်းရေ … မင်း ဆော်ချင်ရင် ငါပြီးတော့ ဆက်ဆော်ပေါ့ …  ငါလည်းပြီးတော့မယ် … ”

“ အိုကေ … ကျနော်လည်း အစ်မရဲ့ ဖင်အိုးကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး မှန်းမှန်းထုနေရတာ … အခုမှပဲ အပီကိုင်ရတော့မယ် … ကိုညီ မြန်မြန်လုပ်ဗျာ … ”

စုစုလဲ့ နားထင်နားရင်းတွေ ထူပူသွားမတတ် ရှက်သွားရသည် ။ ယောင်္ကျားသားနှစ်ယောက် ပြောနေကြသည့် စကားတွေက ပက်စက်လွန်းလှသည် ။ စုစုလဲ့ အပေါ် ကိုယ့်ရဲ့အထက်အရာရှိ တစ်ယောက်လို့ မမြင်တော့ပဲ ပိုက်ဆံပေးရသော ကြေးစားဖာသည်မ တစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီးလိုးနေကြသလို ပြောဆိုနေကြသည်မှာ သိသာလှပေသည် ။

ဒါပေမယ့် စုစုလဲ့၏ စိတ်ထဲမှာတော့ ယောကျာ်းသားနှစ်ယောက်ပြောနေကြတဲ့ စကားတွေကို ကြားပြီး သူမကြည့်ခဲ့မိသည့် MP-4 ထဲက အပြာဇာတ်ကွက်တွေထဲမှ ယောကျာ်းနှစ်ယောက် မိန်းမတစ်ယောက်ကို  ဝိုင်းလိုးနေကြသည့် မြင်ကွင်းများကို ပြန်လည်မြင်ယောင်လာသည် ။ 

ထို့ကြောင့်လည်း ရမက်သွေးက ပိုမိုတက်ကြွလို့လာသည် ။  ညီနိုင်ကလည်း သူမခါးကို ဆွဲဖက်ပြီး ကုန်းကုန်းကွကွ အနေအထားဖြင့်ပင် ဖင်ကို ဆက်ပြီးဆောင့်လိုးနေခြင်းကြောင့် စုစုလဲ့မှ မထူးတော့ဟု စိတ်ထဲသတ်မှတ်လိုက်ရင်း အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး လီးအတောင်သားနှင့် သူမကိုလိုးဖို့ ရပ်စောင့်နေသည့် နေလင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်ကာ သူ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးလိုက်တော့သည် ။

“ အာ .. ပါး .. ပါး .. ကောင်းလိုက်တာ … အစ်မရာ … အ .. ကျနော် … ပြီးသွားလိမ့်မယ် … အ … ကိုညီ မပြီးသေးဘူးလားဗျ …. ကျနော်လည်း … အစ်မကို … လိုးချင်လာပြီး … ”

“ ဟာ … မင်းဒီလောက်တောင် လိုးချင်ရင်လည်း …. သူ့စောက်ဖုတ်အားနေတာပဲ … လာချလေကွာ … ”

“ ဟင် … ကိုညီက … အနောက်ကနေ လိုးနေတာ… ကျနော်က … ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလည်း … ”

“ ဟာ .. မင်းကလည်း … ဒီမှာကြည့်လေကွာ … ဒီလိုလိုးလို့ ရတာပဲ … မဟုတ်ဘူးလား .. ”

ကိုညီနိုင်က MP-4 လေးကို နေလင်းကို ဖွင့်ပြရင်း စုစုလဲ့ကိုလည်း ပြလိုက်သည် ။ MP-4 လေးထဲမှာတော့ မိန်းမ တစ်ယောက်က ဖင်ဗူးတောင်ထောင် ကုန်းပေးထားရပြီး ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က အပေါ်ဆီးမှနေပြီး ထိုမိန်းမရဲ့ ဖင်ကို လိုးနေသလို ၊ နောက်ယောကျာ်း တစ်ယောက်ကလည်း အနောက်ကနေပြီး စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးနေတဲ့ ဇာတ်ကွက်ပဲ ဖြစ်တော့သည် ။

“ ကဲ … မလဲ့ … ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို အောက်နှိမ့်ပြီး … ဖင်ကြီးတွေ ထောင်လာအောင် ကုန်းလိုက် … ”

စုစုလဲ့ မှာလည်း ညီနိုင်ပြောသည့်အတိုင်း ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို အိပ်ယာပေါ် အသာဝပ်ပြီး ဖင်ကြီးတွေ ကော့ထောင်နေရလေအောင် ဖင်ဗူးတောင်ထောင် ပေးလိုက်ရပါတော့သည် ။ အဲ့ဒီ အခါမှာတော့ စုစုလဲ့ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကြားမှ အပေါ်တည့်တည့်မှာရှိနေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ညီနိုင်က သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျားစီးဖားစီး တက်ခွလိုးနေရင်း ၊ နေလင်းကလည်း သူမ တစ်ချက်နှစ်ချက်စုပ်ပေးလိုက်လို့ တံတွေးတွေရွဲနေတဲ့ သူ့လီးနဲ့ စုစုလဲ့ရဲ့ အနောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းပြီး လိုးပါတော့တယ် ။

လိုးချက်တွေကလည်း ပြင်းထန်လွန်းလှသည် ။ ညီနိုင်ကလည်း အပေါ်ကနေ သူမရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ဆောင့်ဆောင့်ချပြီး လိုးပေးနေသလို ၊ နေလင်းကလည်း အနောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ကို ပြင်ထန်ကြမ်းတမ်းတဲ့ လိုးချက်တွေနဲ့ အားပါးတရ လိုးဆော်နေကြသည် ။ စုစုလဲ့မှာလည်း ထောက်ထားတဲ့ ဒူးကို အားပြုရင်း မနဲ အားတင်းပြီး တောင့်ခံနေရပါတော့သည် ။

သာမန်မိန်းမ တစ်ယောက်အဖို့ ဘယ်လိုမှ စဉ်းစာဖို့တောင်မပြောနဲ့ အိပ်မက်တောင် မမက်ဝံတဲ့ ပုံစံတွေနဲ့ ယောင်္ကျား နှစ်ယောက်ရဲ့ ဝိုင်းဖိပြီး ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ကိုပါ လိုးပေးတာကို အားပါးတရ အလိုးခံလိုက်ရတဲ့ စုစုလဲ့ အဖို့မှာတော့ MP-4  လေးကြည့်မိကတည်းက တက်ကြွသောင်းကျန်းနေတဲ့ ရမက်စိတ်တွေဟာ ပီပီပြင်ပြင်ကို အားရ ကျေနပ် သွားတယ် ဆိုရပေမယ်လို့ အရှက်နဲ့ သိက္ခာတရားတို့ကတော့ သုညမှတ်အောက် ရောက်လို့ သွားရပါတော့သည် ။

ဒီအခြေ ဒီအနေထိ ဖြစ်လာရတဲ့ ကိစ္စတွေက MP-4 လေး ဖွင့်ကြည့်ရင်း အိပ်ပျော်နေခဲ့တဲ့ နေလင်းကိုလား ၊ နောက်ပြီး MP-4 လေးကို နေလင်း မသိအောင် ယူကြည့်မိခဲ့တဲ့ သူမကြောင့်ပဲလား ၊ ဒါမှ မဟုတ် MP-4 ကို သွားထားတုန်း အမိဖမ်း အကျပ်ကိုင်ခဲ့တဲ့ ကိုညီနိုင်ကိုလား အဖြေရှာ မရတဲ့ အဆုံး ၊ ဒီအဖြစ်ရဲ့ တရားခံကိုတော့ MP-4  လေးရယ် မင်းကိုပဲ အပြစ်တင်တော့ မယ်ကွယ် ။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

ရွှေရည်စိမ် (စ/ဆုံး)

ရွှေရည်စိမ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လင်းစက်နိုင်

အိမ်မှာ ကျွန်နော် ရယ် ကျွန်နော့် ခယ်မလေး သက်မွန်ရယ် ကျွန်နော့် ယောက်ဖ ရဲ့ မိန်းမ ဇင်ဇင် ရယ် သုံးယောက်ပဲ ရှိတယ် ။ ကျန်တဲ့ အိမ်သားတွေ အကုန် ဘုရားဖူး ထွက်သွားကြတယ် ။ ကျွန်တော် က အစိုးရ ဝန်ထမ်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်ဖြစ်ဘူး ။  သက်မွန်နဲ့ဇင်ဇင် က အထည်ဆိုင်မှာ အရောင်းစာရေးမ လုပ်နေကြတာ ဆိုတော့ သူတို့ လည်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်သွားဖြစ်ခဲ့ဘူး ။

ဇင်ဇင်က သူယောက်ျား ကျွန်နော့် ယောက်ဖက စင်္ကာပူမှာ အလုပ်သွားလုပ်ကတည်းက အိမ်မှာ လာနေဖြစ်တာ ခြောက်လ လောက်ရှိပါနေပါပီ ။အိမ်မှာ နေရင်းနဲ့ပဲ ခယ်မလေး သက်မွန် အလုပ်လုပ်နေတဲ့ အထည်ဆိုင်မှာ အရောင်းဝန်ထမ်း အဖြစ် သူပါဝင်လုပ်နေတာ ။ ခယ်မလေး သက်မွန်က ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဇင်ဇင်ကတော့ သိပ်မပိန်ဘူး။ အရမ်းလည်း မဝဘူး ။

ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ဇင်ဇင်က ပိုကြည့်ကောင်းတယ် ။ တင်တွေရင်တွေ ထွက်တယ် ။ ကြည့်ကောင်းတယ် ။ သက်မွန်ကတော့ နဲနဲ ပိန်ပါတယ် ။ဒါပေမယ့် သက်မွန်က နဲနဲခေတ်ဆန်တယ်။ အတို အကြပ်လေးတွေ ဝတ်တတ်တယ် ။ ဇင်ဇင်ကတော့ အိမ်ထောင်သည်မို့လား မသိ။ မြန်မာဝတ်စုံပဲ အဝတ်များတယ် ။ကျွန်နော့် ယောက်ဖနဲ့ ရပီး လေးလကျော်လောက်မှာ ယောက်ဖက ပြည်ပ ထွက်သွားတာ ။ 

အခုထိ ငွေ သိပ်မပို့နိုင်သေးတော့ ဇင်ဇင်လည်း ကျွန်နော့် အိမ်မှာပဲ လာနေဖြစ်တယ် ။ အိမ်မှာက မိန်းမရယ် ကျွန်နော်ရယ် ကျွန်နော့်အမေရယ် ကျွန်နော့်ညီမရယ် ခယ်မလေး သက်မွန်နဲ့ ဇင်ဇင် တို့နေကြတာ ။ အခု ကျန်တဲ့ သူတွေ အားလုံး ဘုရားဖူး ထွက်သွားကြတာ ဆယ်ရက်လောက်ကြာမယ် ။ အခု ကျွန်နော်တို့ သုံးယောက်ပဲကျန်ခဲ့တာပေါ့။ 

လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးလေးလ လောက်ကတည်းက ကျွန်နော် သတိထားမိတာ ကျွန်နော့်ကို ဇင်ဇင် တစ်ယောက် အထာတွေ ခင်းကျင်းနေသလိုပဲ ။ လူလစ်ရင် လစ်သလို အကြည့်တွေက တမျိုးပဲ ။ ကျွန်နော်လည်း မိန်းမရှိပေမယ့် ဇင်ဇင်ကို စိတ်ဝင်စားနေမိတာ ။ လူလစ်ရင် ကျွန်နော့်ရှေ့မှာ ထမိန် ဖြန့်ဖြန့်ပီး ဝတ်ပြတာ ခနခန ။ အသက် ၂၆ ပဲ ရှိသေးပီး ယောင်္ကျားနဲ့ ခနပဲ တူတူ နေလိုက်ရတဲ့ သူ့ အတွက် တခုခုလိုနေမှာ ကျွန်နော် သိတာပေါ့ ။ ဒါပေမယ့် အိမ်မှာက လူကသိပ်မလစ်ဘူး ။

ဒီနေ့ စနေနေ့ ဆိုတော့ ကျွန်တော်က ရုံးပိတ်လို့ အိပ်ယာနောက်ကျမှ ထဖြစ်တယ် ။ မိန်းမလည်း မရှိတာနဲ့ အေးဆေး နှပ်နေတာ ။ ကိုးနာရီလောက်ကျမှ အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပီး တခုခုစားမလို့ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဇင်ဇင်ကို တွေ့လိုက်မိတယ် ။ အလုပ်မသွားဘူးလား မသိ ။ ခယ်မလေးကတော့ အရိပ်အယောင် မတွေ့ရ ။

“ ဇင်ဇင် အလုပ်မသွားဘူးလား သက်မွန်ရော  ”

“ မသွားဘူး ကိုရဲ သက်မွန်က သွားတယ် ။ ဇင်က ဒီနေ့ နားချင်လို့ မနေ့ကတည်းက ခွင့်တိုင်ခဲ့တာ    ”

“ အော်...    ”

ကျွန်နော် ဇင်ဇင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ် ။ သနပ်ခါး ပါးကွပ်ကြားလေးနှင့် ဆံပင်တွေကို နောက်လှန်စည်းထားတယ် ။ အပေါ်က တီရှပ် အကြပ်လေးနှင့် အောက်က ထမိန်အပြာရောင် အပျော့သားလေး နှင့် ချစ်စရာ ကောင်းနေတယ် ။

“ ဇင်ဇင် အရမ်းလှနေပါလား    ”

“ ကိုရဲ ကလည်း မြှောက်နေပြန်ပီ ဘာစားချင်လို့လဲ။ ဇင်ဒီနေ့ အလုပ်နားတာ စားချင်တာရှိ ကျွေးပါ့မယ်။ ခုလည်း ဘရိတ်ဖတ် ပြင်ပေးထားပါတယ် စားလိုက်ဦး   ”

“ တကယ် စားချင်တာ ကျွေးမလို့လား   ”

“ ကျွေးမှာပေါ့ ကိုရဲက ဘာစားချင်လို့လဲ   ”

ညူတူတူ မျက်လုံးရွဲဖြင့် ကျွန်နော့်ကို ကြည့်ပြောတယ် ။

“ ဇင်ဇင် ကျွေးတာပဲ စားမှာပါ ။မြှောက်ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး ။ တကယ်လှလို့ လှတယ် ပြောတာပါ ။မျက်နှာကလည်း သနပ်ခါးလေးနဲ့ ချစ်စရာ ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ စွဲဆောင်မှု ရှိတယ်လေ   ”

“ မမမိုးလောက် မလှပါဘူးနော် .. ဟုတ်တယ်မလား   ”

ဟုတ်တယ် ။ ကျွန်နော့်မိန်းမ မိုးမိုးလွင် လောက်တော့ မလှပါ ။ ကျွန်နော့် မိန်းမကို မမမိုး လို့ ခေါ်ကြတယ် ။ ကျွန်နော့် မိန်းမက နန္ဒာလှိုင် တို့လို ဘော်ဒီမျိုး ။ မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်စားလိုက်ပြီး အပြင်ထွက်ရင် လူတွေတော်တော်ငေးကြတာ ။ ကျွန်နော်လည်း အဲ့အလှကို စွဲ မက်လွန်းလို့ မိုးကို မရမက ခိုးပြေးပီး ယူထားတာလေ ။

“ လှပါတယ် မိုးကလည်း အလှတမျိုးပေါ့ ။ဇင်ဇင်ကလည်း အလှတမျိုး စွဲဆောင်မှု တမျိုးပေါ့ နှစ်ယောက်လုံး လှပါတယ်  ”

“ ကဲ ဟုတ်ပါပီ ကိုရဲရယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး လှတယ်ဆိုလို့ မမမိုး လိုပဲ ကိုရဲ စားချင်တာ ကျွေးပါ့မယ်။ ရော့. လောလောဆယ် ထမင်းကြော် နဲ့ ကြက်ဥကြော် ထားတယ် ။ကော်ဖီလဲ ဖျော်ထားပီးပီ စားလိုက်ပါဦး  ”

ကျွန်နော့် အတွက် ထမင်းကြော် ပန်းကန်တွေ ပြင်ပေးပီး သူနဲ့သက်မွန် အိပ်တဲ့ အခန်းဘက်ကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ဖြင့် ထွက်သွားတယ် ။ နောက်ပိုင်း အလှကို ကြည့်ဖြစ်အောင် ကြည့်မိလိုက်သေးတယ် ။ ထမင်းကြော် စားရင်း ကျွန်နော် စဉ်းစားနေမိတယ် ။ 

ဒီနေ့ အိမ်မှာ ကျွန်နော် တစ်ယောက်တည်း ကျန်နေမှာလဲ သိနေတယ် ။ဇင်ဇင် အလုပ်ဘာကြောင့် မသွားတာလဲ ။ စကားတွေကလဲ အထာတွေ ပေးနေတယ် ။ ကျွန်နော့်ဘက်က စလိုက်ရင် ပါလာဖို့ ကျိန်းသေသလောက်ရှိတယ် ။ တစ်ယောက်ယောက် သိသွားမှာလဲ စိုးရိမ်နေတယ် ။ စမ်းလည်း စမ်းကြည့်ချင်တယ် ။ နောက်ဆုံး ဘရိတ်ဖတ်စားတာ လက်စသတ် လိုက်ပီး ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တယ် ။ စမ်းကြည့်မယ်ပေါ့ ။

ထမင်းစားပွဲက ထပီး ဇင်ဇင်ရှိရာ အခန်းဘက်သို့ လာခဲ့လိုက်တယ် ။ခန်းစည်းစလေး အသာလှပ်ကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်လှန်ပီး စာစောင်ဖတ်နေတာ တွေ့လိုက်တယ် ။ ကျွန်နော့်ကို မြင်တော့

“ ကိုရဲ ဘာလိုချင်လို့လဲ ဇင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ”

“ ရပါတယ် ဇင်ဇင်လည်း ပျင်းနေမလားလို့ စကားပြောရအောင်လို့ ။ ကိုကြီးလဲ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေလို့ ဝင်ခဲ့မယ်နော်  ”

“ ဟုတ်......လာလေ ကိုရဲ  ”

ကုတင်ပေါ် မှာ တင်ပြင်ခွေလေး ထထိုင်တယ် ။ ကျွန်နော်လည်း သူ့ကုတင်ပေါ်မှာပဲ တူတူ ထိုင်လိုက်ပီး ရောက်တက်ရာရာတွေ ပြောနေလိုက်တယ် ။ ရီစရာတွေ ပြောရင် ဇင်ဇင်က လိုက်ရီပီး ကျွန်နော့် ပေါင်တို့ ပုံခုံး တို့ကို လာလာ ပုတ်တယ် ။ ကျွန်နော်လည်း စကားပြောရင်း သွေးတိုးစမ်းကာ သူ့ ပုခုံးတို့ ပေါင်တို့ ကို ထိကြည့်တယ် ။ ဇင်ဇင် က မသိသလို နေတယ် ။ဘာမှ မပြောဘူး ။ 

ကျွန်နော် တို့ လင်မယား မယူခင်က အကြောင်းတွေပြော ။ သူတို့လင်မယား မယူခင်က အကြောင်းတွေ ပြောပေါ့ ။ အပြင်မှာ ချိန်းတွေ့ ကြတာတွေ ရုပ်ရှင်ကြည့်တာတွေ ပန်းခြံ သွားတာတွေ ပြောပေါ့။ ပြောနေရင်း နဲ့ ကျွန်နော့်လက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ် တင်ထားရင်း လက်ကို ပြန်မရုတ်ပဲ ခပ်ကြာကြာ နေလိုက်တယ် ။ 

တအိမ်လုံးမှာ သူနဲ့ ကျွန်နော် နှစ်ယောက်တည်း ဆိုတဲ့ အသိရယ် တကုတင်တည်းမှာ အတူတူ ထိုင်နေတယ် ဆိုတဲ့ အသိရယ်က ရင်ထဲမှာ ရင်ခုန်နှုန်း မြန်လာစေတာတော့ အမှန်ပဲ ။ ကျွန်နော့် လက်က သူ့ပေါင်ပေါ် မှာ ဖြေဖြေးချင်းလေး ပွတ်နေမိတယ် ။ 

ခနနေတော့ စကားခန ပြတ်သွားပီး ကျွန်နော့်ကို စိုက်ကြည့်လာတယ် ။ အကြည့်ချင်း တော်တော်ကြာအောင် ဆုံနေမိတယ် ။သူ့ရင်ထဲ ဘာလိုချင်နေတယ် ။ ကျွန်နော့် ရင်ထဲ ဘာလိုချင်နေတယ် ဆိုတဲ့ ဆန္ဒတွေကို တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အသံတိတ် ပြောနေမိသလိုပဲ။ ခနတာ အခိုက်အတန့်လေးမှာပဲ ဇင်ဇင့်ကို ကျွန်နော် ဆွဲပွေ့မိလိုက်ပီး နုတ်ခမ်းတွေကို  နမ်းပစ်မိလိုက်တယ် ။ ထိုင်နေရာကနေ ဇင်ဇင်က ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားပီး ကျွန်နော်က သူ့ အပေါ်မှာ မိုးပီး နမ်းနေမိတယ်။ ခန ကြာတော့ နုတ်ခမ်းချင်း ခွာမိလိုက်တယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်နေရင်း

“ မမမိုး သိမှာ မကြောက်ဘူးလား ”

“ မသိအောင် နေမှာပေါ့ မကြောက်ပါဘူး  ”

“ ဒါဆို ဇင်လည်း မကြောက်တော့ဘူးနော်  ” တဲ့။

အိမ်ထောင်သည်တွေပီပီ အရာရာကို ရှက်ရွံ့မှု မရှိ ။ တစ်ယောက်လိုအင် တစ်ယောက်သိနေပီ ဖြစ်တဲ့ အတွက် ကာမနွံထဲ မှာ ပျော်ဘို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်တယ် ။

အိုးးး လှလိုက်တဲ့ နို့သီးလေး ။ အစို့မခံ အကိုင်မခံရတာ ကြာလို့ ထင်တယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေး က တင်းနေတာပဲ ။ နို့ လေး တွေကို ကိုင်ညှစ်ရင်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပေးလိုက်တယ် ။ ဇင်ဇင် လက်တဘက်က ကျွန်နော့် ခေါင်းကို ကိုင်ထားရင်း လက်တဘက်က သူ့အဖုတ်နေရာလေးကို ပွတ်နေတယ် ။ 

အဖုတ်မှာ အမွှေးတွေက မထူ မပါး။ ဇင်ဇင်က အသားဖြူတော့ အမွှေး မဲမဲလေးတွေက ဆီးခုံပေါ်မှာ ထင်းနေတယ် ။ နို့တွေ စို့ နေရာကနေ တဖြေးဖြေး အောက်လျော ဆင်းလာပီး ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးလေးတွေကို လျှာ နဲ့ တချက် သပ်လိုက်တယ် ။ ဇင်ဇင် တစ်ယောက် ခေါင်း ထောင်ကြည့်ပီး

“ ကိုရဲ မှုတ်ပေးမလို့လား ”

“ အင်း မကြိုက်ဘူးလား ဇင် က  ”

“  ကြိုက်တာပေါ့ ။ ပီးမှ ကိုရဲ ကိုလည်း ပြန်မှုတ်ပေးမယ်  ”

ပြောပြောဆိုဆို ပေါင်ကို ပိုကားလိုက်ပီး တင်ပါအောက်ကို ခေါင်းအုံး ခုလိုက်တယ် ။ အဖုတ်က ပြူထွက်လာတယ် ။ ကျွန်နော့် ခေါင်းကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ပီး သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်  ဖိကပ်လိုက်တယ် ။ အသက်ရှုတောင် နဲနဲ ကြပ်သွားတယ်။ အဖုတ်မှာတော့ စောက်ရည်တွေ က ရွဲနေပီ ။ အဖုတ်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင် ကျွန်နော်ယက်ပေးတာကို ခံနေတယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်း နဲ့ ညီးနေပီ။

“ အင်းးး အားးး ကိုရဲ အားးး ကောင်းတယ်ကွာ အားး မှုတ်ပါ ယက်ပါနော် အားးး ”

“ ပလတ် ပလတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

အဖုတ် တပြင်လုံး ယက်လိုက် စောက်ပတ် နုတ်ခမ်းသားတွေ ဖြဲပီး အတွင်းကို လျှာနဲ့ ထိုးပေးလိုက် စောက်စိ ကို သာသာလေး ကိုက်လိုက်ဖြင့် ယက်ပေးနေမိတယ် ။ ဆယ်မိနစ်လောက် ယက်ပေးပီး ကျွန်တော် ထထိုင်လိုက်တယ် ။ ပါးစပ်မှာ ပေနေတဲ့ သူ့စောက်ရည်နဲ့ တံတွေးတွေကို ဘေးနားက ခုနက ချွတ်ထားတဲ့ သူ့ ထမိန် အပြာရောင်လေးကို ဆွဲယူပီး သုတ်လိုက်တယ် ။

“ ဇင့် စောက်ပတ်က သိပ်မပြဲသေးဘူးနော် မှုတ်လို့ ကောင်းတယ် ”

“ ပြဲမလား ကိုရဲကလဲ မလုပ်ဖြစ်တာပဲ ကြာနေပီ ကို  ”

“ ဇင့် ယောက်ျားကော အခု လို မှုတ်ပေးလား ”

“ အင်း မှုတ်ပေးပါတယ် ”

“ လာ ..အခု ဇင့် အလှည့် ။ ကိုယ်လဲ အရမ်းခံချင်နေပီ။ ဇင့် နုတ်ခမ်းလှလှလေး နဲ့ လွေပေးတော့  ”

ချက်ချင်းပဲ ပက်လက်လှန်နေရာကနေ ထလာပီး ကျွန်နော့် လီးကို ကိုင်တယ် ။ ကျွန်နော်လည်း ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ် ။ ကျွန်နော့် လီး ကို လက်နဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းထုပေးပီး လီးပေါ် ကို တံတွေး ပျစ်ကနဲ ထွေးလိုက်တယ် ။ သူ့လက်ထဲမှာ ကျွန်နော့်လီးက သူ့တံတွေးနဲ့ ချောမွတ်လာတာကို ဂွင်းထု ပေးနေရင်း ကျွန်နော့် ကို တချက်ကြည့်တယ် ။ 

ပီးတော့ အောက်ကို ငုံလိုက်ပီး လွေတော့တာပဲ ။ ယောင်္ကျားနဲ့ ဘယ်လောက်တောင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း နေခဲ့တယ် မသိဘူး ။ အမှုတ် အရမ်းကောင်းတယ် ။ လီးဒစ်ကို လျှာနဲ့ ရစ်ပတ်လိုက် ဥတွေကို ပွတ်လိုက် လီးထိပ်ကို နုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်လိုက် တစ်ချောင်းလုံး ငုံစုပ်လိုက်ဖြင့် သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုအောက်မှာ ကျွန်နော် လူးလိမ့်နေတာပဲ။

“ အားးး ကောင်းလိုက်တာ ဇင်ရယ် ။ ကျွမ်းကျင်လိုက်တာ ကိုယ့်မိန်းမ ထက်တောင် ကောင်းနေတယ်  ”

ဇင်ဇင့် ခေါင်းကို ကိုင်ပီး လီးကို အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ”

“ အု…အု…အု ”

လီးအရင်းမှ ထိပ်ဖျားထိ လျှာအပြားလိုက် ယက်လိုက်။  ဥတွေကို ငုံစုပ်လိုက်ဖြင့် အားရပါးရ ကျွမ်းကျင်စွာ စုပ်ပေး ယက်ပေးနေတော့တယ် ။ အစက အဲ့လောက်တောင် ကျွမ်းကျင်မယ် မထင်ခဲ့ဘူး ။ မြန်မာဝတ်စုံလေး ဖြင့် သာ နေတတ်သူ တစ်ယောက်မို့ ဒီဘက်ပိုင်းမှာ အဲ့လောက်တောင် ထန်မယ် မထင်ခဲ့ဘူး ။ 

အခု လို အိမ်ထောင်သည်တွေ ပီပီ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခံစားချိန်မှာတော့ ဇင်ဇင့်ရဲ့ အစွမ်းအစက ကျွန်နော် တောင် လက်ဖျား ခါလောက်အောင် ကောင်းလွန်းလှနေတယ် ။ ဆယ်ငါးမိနစ်လောက် ကြာအောင် စုပ်ပေးပီး ကျွန်တော်တောင် ပီးချင်ချင် ဖြစ်သွားတယ်။

“ ဇင်ဇင် ကိုယ် လိုးချင်ပီကွာ ဆက်မှုတ်နေရင် ပီးသွားလိမ့်မယ် ”

“ အင်းးး အသင့်ပါပဲ ကိုရဲ.. ။ ဇင် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ”

“ ဘေးတစောင်း လှဲ အိပ်လိုက်နော်  ”

“ အင်းး ”

ဇင်ဇင်က ဘေးတစ်စောင်းလှဲ အိပ်ရင်း တင်ပါးကြီးကို ကျွန်နော့် ဘက်ကော့ပေးလိုက်တယ်။ ဇင်ဇင့် ပေါင်တစ်ချောင်းကို အသာလေး မ ရင်း ကျွန်နော့် လီးတံ ကို အဖုတ်၀မှာ တေ့လိုက်ပီး နှစ်ချက်သုံးချက်လောက် ပွတ်ဆွဲ ပေးလိုက်တယ် ။ ကျွန်နော့် လက်တစ်ဘက်က ဇင်ဇင် ကိုယ်လုံးအောက်က နေလျှိုဝင်ပီး နို့သီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်တယ် ။

“ ကိုရဲ ..လိုးတော့ကွာ ..ဇင် မနေနိုင်တော့ဘူး ထည့်လိုက်တော့နော်  ”

“ အင်းးး ဒါဆို ထည့်ပီနော် ”

“ ပလွတ်… ”

“ အ..အ ”

ပလွတ် ကနဲ မြည်သံနှင့် အတူ ဇင်ဇင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ကျွန်နော့် လီးတံ ဒစ်ဖျား မြုပ် ဝင်သွားတယ် ။ ဖြေးဖြေး ချင်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေပေမယ့် ဘေးတစောင်း လိုးနေတာ မို့ လီး တစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိတော့ မဝင်ဘူး ။ တစ်ဝက် ကျော်ကျော်လောက်သာ ဝင်ထွက် လိုက်ဖြင့် စည်းချက်ညီညီ လှုပ်ရှားနေမိတယ်။

ဇင်ဇင် တအီးအီး တအားအားဖြင့် ညီးညူရင်း တင်ပါးကြီးတွေကိုလည်း နောက်ဘက်ကို တွန်းရင်း ပြန်ပြန်စောင့်ပေးနေတယ် ။

“ ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ် ”

“ ဖတ် ဖတ်ဖတ်… ”

“ အားးးအ..အ. အ. ကောင်းတယ် ကိုရဲ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ..အားးး ”

“ အင်းးးအင်းးးအားးး အု..ရော့ အားးး ”

“ ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ..ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

“ အားးး ..အားးး ”

“ ဇင်.. ဖင်ကုန်းလိုက်ကွာ ဖင်ကုန်းပီး တက်ချချင်တယ်  ”

“ အင်း ကိုရဲ သဘော ကုန်းလိုက်မယ်နော် ”

ဇင်ဇင် က ဖင်ကို ကုန်းပေးလိုက်တယ် ။ဇင်ဇင့် နောက်မှာ ဒူးထောက်ပီး အဖုတ်၀မှာ တေ့ပီး တင်ပါး နှစ်ခြမ်း ကို ကိုင်ကာ လီး ဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

“ အားးးးထိတယ် အ ..အားးး အားး ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

“ ဖုတ် ဖွတ် ဖုတ် ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားး ကိုရဲ ကောင်းလိုက်တာ လိုးပါ အားးး ဇင့်ကို လိုးပါ ”

ဇင်ဇင့် တင်ပါး နဲ့ ကျွန်နော့် စည်းခုံတို့ တဖတ် ဖတ် မြည်အောင် ရိုက်သံတွေ ဆူညံအောင် ထွက်နေတယ်။

“ ဖြောင်းးး ”

“ အားးးးးးးးးးး ”

နောက်ကို ကားတင်းထွက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးကို ကျွန်နော် မချင့်မရဲ တစ်ချက်လက်ဝါးနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်လိုက်တယ်။

“ အားးး ကောင်းတယ် ကိုရဲ အားးးး ”

“ ဖွတ် ..ဖွတ်.. ဖွတ် ..ဖတ် ..ဖတ် ..ဖတ် ”

“ အားးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရဲ မညှာ နဲ့တော့ ဇင့်ကို လိုးပါ ”

လက်တဘက် ဖြင့် ဇင်ဇင်က ကျွန်နော့် ဥ တွေကို ပေါင်ကြားမှ လှမ်းကိုင် ပွတ်ပေးနေတယ်။

“ ဖျန်းးးဖျန်းဖျန်းးးး ”

ဇင်ဇင် တင်ပါးကို သုံးလေး ချက် ဆက်တိုက် ရိုက်ပစ်လိုက်တယ် ။ လီးက လည်း အဆောင့်မပျက် ။ ဇင်ဇင် တစ်ယောက် အရမ်းကောင်းနေပီး သူ့တင်ပါး မှာ ကျွန်နော့် လက်ငါးချောင်းရာ အထင်းသားပေါ်လာတယ် ။ အသားဖြူတော့ တင်ပါးက ရဲစပ်လာတယ်။

အချက်လေး ငါးဆယ်လောက် ဆက်တိုက် လိုးပစ်လိုက်ပီး ကျွန်နော့် လီးထိပ်က ကျဉ်တက်လာတယ်။ နောက်ဆုံး ဇင်ဇင့် စောက်ဖုတ်ထဲကို တဆုံးထိုးသွင်း ပစ်လိုက်ပီး လီးရေတွေကို စောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းညှစ်ထုတ်ပေးလိုက်တယ် ..။

“ အားးးးးးး ပီးပီ…ဇင် အားးးးးးးးထွက်ကုန်ပီ ”

“ အားးးး ညှစ်ထည့်ပေး အားးးးဇင်လည်းပီးပီ အားးးးးးကောင်းတယ် ကိုရဲအားးးးးး ”

ဇင်ဇင် လေးဘက်ကုန်းနေရာကနေ အားပျော့ပီး ကုတင်ပေါ် မှောက်လျှက် ကျသွားတယ်။ ကျွန်နော် လည်း အလိုက်သင့် ဇင်ဇင့် ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်ရင် လက်ကျန် သုတ်ရေ အနည်းငယ်ကို ထွက်သလောက် ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တော့တယ်။

......................................................................................................................................

“ ဇင်  ”

“ ဟင် ပြောလေ  ”

“ ကိုယ့်မိန်းမ ပြန်မလာခင်အထိ အခုလို နေချင်တယ်ကွာ  ”

“ အင်း ပါ ကိုရဲကလဲ ကိုရဲ စိတ်ကြိုက်ပါ  ”

“ ဒါပေမယ့် သက်မွန် ရှိနေသေးတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ  ”

“ အင်းးး  ”

ဇင်ဇင် ခပ်တွေတွေ လေး စဉ်းစားနေရင်း

“ ကိုရဲ  ”

“ အင်း ပြောလေ  ”

“ ကိုရဲ သက်မွန်ကို စည်းရုံးကြည့်ပါလား  ”

“ ဟင် ဘယ်လို စည်းရုံးရမှာလဲ  ”

“ ဒီလိုလေ အခု ဇင်နဲ့ ကိုရဲ မှားပီးကြပီ ။ အဲ့ဒီတော့ သက်မွန်သိသွားရင် မမမိုးကို ပြန်တိုင်နိုင်တယ်။ အဲ့ဒီတော့ သူ ပြန်မတိုင်နိုင်အောင် သက်မွန် ကို လည်း စည်းရုံးမယ်လေ  ”

“ အင်းလေ ဘယ်လို စည်းရုံးရမှာလဲ သက်မွန်ကို ဖွင့်ပြောပီး ပြန်မတိုင်အောင် ပြောရမှာလား ။ မလွယ်ဘူးထင်တယ် ။ အကုန် ပြဿနာတွေ ရှုပ်ကုန်လိမ့်မယ်  ”

“ အာ ကိုရဲ ကလည်း ဝေးပါ့ .. ။ ဇင်နဲ့ ကိုရဲ မှားကြသလို သက်မွန်ကိုလည်း အမှားထဲ တိုးဝင်ခိုင်းလိုက်မှာပေါ့  ”

“ ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို  ”

“ ကဲ ဒီလောက်တောင် ပြောရတာဝေးတယ် ကိုရဲ ကလဲ။  ညနေ သက်မွန် ပြန်လာရင် ဇင် အပြင်ထွက်ရှောင်ပေးမယ် ။ကိုရဲ ဘာသာ ဘယ်လို စည်းရုံးစည်းရုံး သိပီလား  ”

“ ဟာ ဒါဆို ကိုရဲ …က သက်မွန်ကို လဲ အခုလို ဇင်ဇင် နဲ့ နေသလို … အဲ့လိုလား  ”

“ ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား  ”

“ ဟဲဟဲ ကြိုက်တာပေါ့ ။ ဒါပေမယ့် ဖြစ်ပါ့မလား ။ အဆင်ပြေပါ့မလား  ”

“ ဒါတော့ ကိုရဲ အစွမ်းအစပေါ့  ”

ဇင်ဇင် က မျက်စောင်းလေး တစ်ချက် ပစ်လိုက်သေးတယ် ။

“ ကဲ ဒါဆိုလည်း စိတ်ချ ဇင့် အကြံ အတိုင်း အောင်မြင်စေရမယ် ။လောလောဆယ်တော့ နောက်တစ်ချီလောက် စွဲ ရင်ကောင်းမလား  ”

“ တော်ပီ ကိုရဲ ညနေ သက်မွန် အတွက် အားမွေးထားလိုက်တော့ ဇင်လည်း နာနေပီ ခန နားဦးမယ်  ”

…...............................................................................................................

ညနေ လေးနာရီလောက် သက်မွန်ပြန်လာတော့ ဇင်ဇင် က အပြင်သွားဦးမယ် ဆိုပီး ထွက်သွားတယ် ။ ကျွန်နော် နဲ့ သက်မွန် နှစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့ပီ ။ ဘယ်လို စရမလဲ စဉ်းစား စဲ ။ အတင်း ဝင်ကြမ်းလို့လည်း မဖြစ် ။ ခယ်မလေး သက်မွန် ရေချိုးပီး အခန်းထဲမှာ အဝတ်အစား လဲနေပုံရတယ် ။

ကျွန်နော် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေရင်း စဉ်းစားဆဲ ။ ဘယ်လို စည်းရုံးရရင် ကောင်းမလဲ ။ အဖြေက မထွက် ၊ ဒါပေမယ့် ကံကြမ္မာက ကျွန်နော့် ဘက် အရေးပေးလာတယ် ။ အခန်းထဲမှာ သက်မွန်ထွက်လာပီး ကျွန်နော့် ဘေးနားမှာ ဝင်ထိုင်ကာ

“ ကိုကြီး  ”

“ ဟင် ဘာလဲ သက်မွန်  ”

“ ရော့ ဒါကိုကြီး စွပ်ကျယ် မလား  ”

“ အင်းးး ဟုတ်တယ် သက်မွန် ဘာလို့လဲ  ”

မချိုမချဉ် မျက်နှာပေးဖြင့် သက်မွန်က

“ ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး သက်မွန်နဲ့ မမဇင် အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ တွေ့လို့ ကိုကြီးများ မေ့ကျန်ခဲ့တာလားလို့  ”

“ အော် …အင်းးး ဟိုလေ ..ဟို … ”

ကျွန်နော် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ ဖြင့် ဘာပြောရမှန်းမသိ။

“ ဘာတွေ တဟိုဟို ဖြစ်နေတာလဲ။ ကိုကြီး မှန်မှန်ပြော။ ဒီနေ့ တနေ့လုံး မမဇင် နဲ့ ကိုကြီး ၂ ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တာ အမှန်အတိုင်းပြော မညာနဲ့ ”

“ အင်းးး သက်မွန် …ကိုကြီး မညာချင်ဘူး ။ အဲ့တော့ ဘယ်လို ပြောရမလဲ ဆိုတော့ ကိုကြီး နဲ့ဇင်ဇင် …. ”

“ ခရီးဆုံး ရောက်သွားတယ် ဆိုပါတော့  ”

“ အင်း ဟုတ် ..ဟုတ်တယ် သက်မွန်  ”

“ လုပ်တုန်းက လုပ်ပီး ဘာကြောက်နေတာလဲ ကိုကြီး ဟွမ်း  ”

“ ဟိုလေ ..ဟို … ”

“ ကဲ ကိုကြီး ..တဟိုဟို ဖြစ်မနေနဲ့ ။မမဇင်က ခုနက အပြင်မထွက်ခင် မှာသွားတယ် ။ နေ့လည်က မမဇင် နဲ့ ကိုကြီး အတူတူ အိပ်ပီး ကျန်ခဲ့တဲ့ စွပ်ကျယ်လေး ပေးလိုက်ပါတဲ့ ။ အပြင်ခန သွားပီး ပြန်လာခဲ့မယ်တဲ့ ။ သူ့သူငယ်ချင်းအိမ် ခန သွားပီး ပြန်လာလိမ့်မယ် ။ အပြန်ဆေးလည်း ဝင်ဝယ်ခဲ့မယ်တဲ့  ”

“ ဘာ.. ဆေးလဲ  ”

“ အော် ကိုကြီးကလဲ တားဆေးပေါ့လို့ တော်ကြာ မမဇင် နဲ့သက်မွန် ဘိုက်ကြီး ကုန်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ  ”

“ ဟင် ..မမဇင် နဲ့ သက်မွန် ဟုတ်လား  ”

“ ဘာလဲ မမဇင် တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ အချစ်တွေပေးမှာလား ။သက်မွန်ကို ကျတော့ မပေးတော့ဘူးလား  ”

“ ဟင် ..သက်မွန်က ကိုကြီး နဲ့ ဇင်ဇင် ဖြစ်တာကို သိပီးပီပေါ့ ဟုတ်လား  ”

“ ဒါပေါ့ ခုနက မမဇင် အကုန်ပြောသွားပီးပီ ..။ အခု သက်မွန်နဲ့ ကိုကြီးကို ဘာလို့  ၂ ယောက်ထဲ ထားခဲ့တာ ဆိုတာကော သက်မွန် ပြောပြရဦးမှာလား  ”

“ ပြောစရာ မလိုတော့ပါဘူး သက်မွန်ရယ် … ”

ကျွန်နော် သက်မွန် ခါးလေးကို အသာ လှမ်းဖက်လိုက်တယ် ။ ပိန်သွယ်သွယ် ကိုယ်လုံးလေး အလိုက်သင့် ပါလာတယ် ။ ထို့နောက် နုတ်ခမ်းလေးကို အသာ ငုံစုပ်လိုက်တော့တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

သက်မွန် ရဲ့ အနမ်းတွေက ဇင်ဇင် ထက်တောင် သာသေးတယ် ။ ကျွမ်းကျင်လှတယ် ။ ပါးစပ်ထဲမှာ လျှာချင်း လိမ်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာ တကယ့် ဆရာမကြီး အလားပဲ။ သက်မွန် ရဲ့ နို့ အုံကို အင်္ကျီပေါ် ကနေ ကိုင်လိုက်တယ် ။ သေးလွန်းလှတယ် ။

“ ဟိတ် ..  ကိုကြီး ဧည့်ခန်းကြီးမှာနော် လူတွေ မြင်ကုန်မယ်  ”

“ အင်း လာ အိပ်ခန်းထဲကို ကိုကြီး ပွေ့ချီသွားမယ်  ”

ကိုယ်လုံးသေးသေးလေး အား အသာ မ ကာ အခန်းထဲ ကို ခေါ်ဆောင် ခဲ့လိုက်တော့တယ် ။

…....................................................................................................................

အခန်းထဲ ရောက်တာ နဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ သက်မွန်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဖင်ကုန်းထားတဲ့ သက်မွန့် ဂါဝန် ကို အပေါ်ထိ ဆွဲ လှန်လိုက်တော့ အောက်မှာ ပင်တီ အဝါနုရောင်လေး အလယ်မှာ နဲနဲ တောင် စိုနေပီ ။ ပင်တီပေါ်ကနေ အသာ ဆွဲပွတ်လိုက်တော့ သက်မွန် ခါးလေး တွန့်သွားပီး ညည်းညူသံလေး ပေးလာတယ်။

“ အာားးးရှီးးးး  ”

“ သက်မွန် ခံချင်နေပီလား  ”

“ အင်း ..ကိုရဲ လုပ်ပေးတော့  ”

ပင်တီ ကို မချွတ်တော့ ပဲ ဘေးသို့ အသာဆွဲဖယ်လိုက်တယ် ။ တင်ပါးက သေးသေးမို့ အဖုတ်လည်း သေးမယ်ထင်ထားတာ ။ အဖုတ်က တော်တော် ပြဲပြဲ ရီးစား နဲ့ ဘယ်လောက်တောင် လိုးထားလဲမသိ ။ ကျွန်နော်လည်း အဖုတ်ဝမှာ လီးတံ ကို သွင်းပီး ဒစ်ကို ထိုးမြုပ်လိုက်တယ် ။ ဘယ်အချိန်ထဲက ခံချင်နေသည်မသိ ။ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေတာမို့ လီးက အဖုတ်ထဲ “  ပလွတ်  ” ကနဲ အသံမြည်ကာ ဝင်သွားတော့တယ်။

“ အားးး ကိုရဲ ဝင်သွားပီ အားးး ကောင်းလိုက်တာ  ”

“ သက်မွန်ကို ကိုယ်လိုးနေပီ သက်မွန်  ”

“ အင်းးး လိုးလိုး  ”

“ အားးး ငါ့ခယ်မလေး ကို လိုးနေပီကွာ  ”

“ ဟုတ်တယ် ကိုရဲ လိုးး သက်မွန်ကို ကိုရဲ လိုးနေပီ  ”

နောက်ကနေ အားရပါးရ စောင့်လိုး ပစ်လိုက်တယ် ။ အခန်းထဲမှာ လိုးသံတွေ ဆူညံထွက်လာတယ် ။ သက်မွန်ကလည်း တအားအား ဖြင့်အော်နေတော့တယ် ။ လိုးနေရင်း နဲ့ ပင်တီစကို လက်တဘက်က ကိုင်ထားတာ မို့ အားမရတာ နဲ့ ကျွန်နော်လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ပင်တီကို ဆွဲ ဖြဲပစ်လိုက်တယ်။

“ ဗျိ..ဗျိ  ”

ပင်တီဘောင်းဘီ အကုန်ပြဲထွက်သွားတာ နဲ့ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ပီး ခါးကို ကိုင်ကာ ဆက်စောင့်ပစ်လိုက်တယ်။

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားး အားး အားး ဟုတ်တယ်ကိုရဲ ထိတယ် အင်းးးစောင့်လိုးပေး အားးး ”

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

နောက်ကနေ စောင့်နေရတာ ညောင်းလာပီမို့

“ သက်မွန် ထ ကိုယ့် ပေါ် တက်ခွပီး အပေါ် က ဆောင့်ပေး  ”

“ အင်းးး ကိုရဲ  ”

သက်မွန်က ကုန်းနေရာမှ ထကာ ကျွန်နော်က ပက်လက်လှန်လိုက်ပီး အပေါ် မှ တက်ဆောင့်တော့တယ် ။ တက်စောင့်နေရင်း နဲ့ ဂါဝန်ကို ခေါင်းမှ ဆွဲ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။

“ အားး ခံလို့ ကောင်းတယ် ကိုရဲရယ် ။ သက်မွန် ကိုရဲ နဲ့ ခံချင်နေတာ ကြာပီ ။ မမ နဲ့ ကိုရဲ လိုးနေသံတွေ ကြားတိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲက တအား ယားတာပဲ  ”

“ အင်းးး သက်မွန် အားရပါးရစောင့် အားးး ကောင်းတယ်  ”

“ အင်းးး သက်မွန် နဲ့ မမဇင် ကိုရဲ တို့ လင်မယားလိုးနေသံ တွေကြားတိုင်း အလိုးခံချင်လွန်းလို့ တစ်ယောက်အဖုတ် တစ်ယောက်ပွတ်နေကြတာ ကြာပီ ။ အခုမှ တကယ် ခံခွင့်ရတော့တယ် အားး  ”

သက်မွန်က အပေါ်မှ စောင့်နေရင်း စကားတွေ လည်း တတွတ်တွတ်ပြောနေသေးတယ် ။ ဒီလိုမှန်းသိ အရင်ကတည်းက ခယ်မလေးကို လိုးပါတယ်ဗျာ ။ ကျွန်နော် အောက်ကနေ ပက်လက်လှန်ပေးထားရာမှ သက်မွန် နို့တွေကိုပါ လှမ်းကိုင်ပီး နယ်ပေးနေမိတယ် ။ သက်မွန် နို့က ဇင်ဇင် နို့တွေလောက်တော့ ကိုင်လို့ မကောင်း ။ သေးနေတယ်။ နို့ကို ကိုင်နေတဲ့ ကျွန်နော့် လက်တွေကို သက်မွန် က လှမ်းယူက ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စုပ်လိုက်သေးတယ်။

“ အားး သက်မွန်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ စောင့်ပေး အားးးရှီးးး ”

“ အားးး ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ သက်မွန် ခန အောက်ဆင်းဦး လီးစုပ်ပေးဦးကွာ  ”

“ အင်းး ကိုရဲ … ”

သက်မွန်က အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးနေရာမှာ ဘေးမှာ ခပ်ကုန်းကုန်းလေး ဆင်းလိုက်ကာ လီးတံကို စစုပ်တော့တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

အားးး သက်မွန်က လူသာသေးတယ် ။ အမှုတ်အစုပ်က အရမ်းကျွမ်းကျင်တယ်။

“ အားးး သက်မွန် ကောင်းလိုက်တာ သက်မွန် စုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ”

လီးပေါ် တံတွေး ထွေးချလိုက် ပြန်စုပ်လိုက် ဖြင့် သက်မွန်ရဲ့ စုပ်ချက်တွေက မြန်ဆန်လွန်းတယ်။

“ အားးးအားး သက်မွန် အားးးကောင်းတယ်  ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

ပက်လက်လှန်ရင်းမှာ ခေါင်းကို အသာထောင်ကာ သက်မွန်စက်ပတ် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ် ။ အဖုတ်မှာ အရည်တွေ စိုရွဲနေပီး ပြဲအာအာ လေး ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်နော် ကသာ အခုမှ သက်မွန်ကို လိုးရတာ ဘယ်သူတွေက ဘယ်လောက်တောင် လိုးထားပီးပြီ လဲမသိ ။ ကိုယ့်ခယ်မလေးမို့ လိုးချင်နေပေမယ့် သိက္ခာ ထိန်းနေရတာ။ အခုတော့ သက်မွန်က ကိုယ့်ထက်ပင် ပိုတဲ့ ဆန္ဒတွေနဲ့ လုပ်ပေးနေတယ်။ သက်မွန် စောက်ပတ် ထဲကို လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးပီး ထိုးထည့်ပေးလိုက်တယ်။

“ အားး  ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ ဇွတ်.. ဇွတ်.. ဇွပ် ..ဇွပ်  ”

ကျွန်နော့် စိတ်တွေ ထိန်းထားလို့ မရနိုင်တော့ နေ့လည်ကလည်း ဇင်ဇင် နဲ့ အပီ လိုးထားတာမို့ အကြာကြီး မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စုပ်ပေးနေတဲ့ သက်မွန်ပါးစပ်ထဲကို လီးရေတွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။

“ အားးး အားးးထွက်ပီ ညီမလေး အားး သက်မွန် အားးး ”

လရေ တွေ ပန်းထွက်လာပေမယ့် သက်မွန်က ပါးစပ်ထဲမှ လီး ကို မချွတ်ပစ်ပဲ ဆက်တိုက် ဆက်စုပ်ပေးကာ ကျွန်နော့် လီးရေတွေကိုပါ ယက်ပစ်လိုက်တော့တယ် ။

“ အားးးကောင်းလိုက်တာ ကိုရဲ ”

“ အင်းးး ကောင်းတယ် သက်မွန်စုပ်ပေးတာ အရမ်း ကောင်းလွန်းလို့ ထွက်ကုန်တယ်  ”

“ အင်း ကိုရဲ ခဏနားလိုက်ဦးနော် သက်မွန် ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ်  ”

ဆိုပီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းသွားတယ် ။ သက်မွန် နဲ့ ဇင်ဇင် အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာပဲ ကျွန်နော် မှိန်းနေရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

အိပ်ယာကနိုးတော့ အပြင်ဘက်မှာ မှောင်နေပီ။ လက်က နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ၈ နာရီတောင် ထိုးနေပီ ။ ဧည့်ခန်းဘက်က စကားသံ သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်မို့ ဇင်ဇင် ပြန်ရောက်နေပီဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ အိပ်ယာထဲက ထကာ အပြင် မထွက်သေးပဲ ရေချိုးခန်းဝင်ကာ ရေချိုးလိုက်တော့ လူက လန်းဆန်းသွားတယ် ။ 

တရေးတမော အိပ်ထားသည်မို့ အားတွေလည်း ရှိနေသလို ဖြစ်ကာ ရေချိုးရင်း  ငပဲက ထောင်မတ်နေတော့တယ် ။ ဆပ်ပြာဖြင့် အသာအယာ ပွတ်သပ်တိုက်ဆေးကာ ရေတဝကြီး ချိုးပီး အဝတ်အစားလဲကာ ဧည့်ခန်းဘက်ထွက်လာလိုက်တယ်။

“ ကိုကြီး နိုးပီလား  ”

ဧည့်ခန်းထဲမှာ ခြေသည်းထိုင်ဆိုးနေသော ခယ်မလေး သက်မွန်က လှမ်းမေးတယ် ။ ညာဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ထမင်းစားခန်းမှာ ဇင်ဇင်က အစားအသောက်တွေ ပြင်ဆင်နေတယ်။

“ ကိုကြီး အားရှိသွားအောင်လို့ တမင် မနှိုးပဲ ထားထားတာ  ”

“ အင်းး…အားကတော့ တအားရှိနေပီ သက်မွန်ရေ .. ရေချိုးလိုက်တော့ ပိုလန်းသွားတယ်  ”

“ ကဲ ..ပိုအားရှိသွားအောင် ညစာ အသင့်ပြင်ထားပီ ယောင်္ကျားရေ.. ”

ဇင်ဇင်က အရွှန်းအဖောက်စကားလေး ဖြင့် ထမင်းစားခန်းကနေ လှမ်းပြောတော့ သက်မွန်က

“ ဟင်းးးး မမဇင်နော် သူ့ယောင်္ကျားလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့ တို့ကိုကြီးကိုများ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း  ”

“ ဟိဟိ .. မနက်က ငါ့ယောင်္ကျားဖြစ်သွားပီလေ  ”

“ ဟွမ်း ..မမဇင် တစ်ယောက်တည်း ဆိုင်တာမဟုတ်ဘူးနော် ..သက်မွန်လည်း ဆိုင်ပါတယ်နော်  ”

အမလေး..သူတို့နှစ်ယောက်က ဝေစုခွဲနေကြသေးတယ် ။ ခြေသည်းဆိုးတာ လက်စသတ်ရင်း သက်မွန်က ကျွန်နော့် လက်မောင်းလေး ကို လာဆွဲကာ ထမင်းစားခန်းထဲ အတူတူ ဝင်လာလိုက်သည် ။ ကျွန်နော် လည်း အလိုက်တသင့် သက်မွန် ခါးလေးကို ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ သုံးယောက်သား ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖြင့် ညစာ စားလိုက်ကြတယ် ကျွန်နော့် အတွက် အေဘီစီ ပုလင်း တစ်လုံး နဲ့ သူတို့က စပိုင် တစ်ယောက်တစ်လုံးစီသောက်လိုက်ကြသေးတယ် ။

သက်မွန်က

“ ကိုကြီး ..ဒီည ဘယ်မိန်းမ နဲ့ အိပ်မှာလဲ ပြော ”

“ နှစ်ယောက်လုံး နဲ့ အတူတူ အိပ်မှာပေါ့  ”

ဆိုတော့ သုံးယောက်သား သဘောကျရင်း ရယ်မိလိုက်တယ်။ အားလုံး စားသောက်ပီးသွားတော့ ဇင်ဇင်က

“ ရော့ ကိုကြီး သောက်လိုက်ဦး  ”

ဆိုပီး တော့ပ်ရိုး နှစ်လုံးပေးတယ်။

“ ဟ… နှစ်လုံးကြီးတောင်ပါလား  ”

“ အင်းလေ .. နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ အိပ်မှာဆိုတော့ နှစ်လုံးသောက်ရမှာပေါ့ ရော့ သက်မွန် ဒါက နင်နဲ့ငါ တစ်ယောက်တစ်လုံး  ”

ဆိုပီး ဆေးလုံးသေးသေး လေး တစ်လုံးစီ သောက်လိုက်ကြတယ် ။ တားဆေးပဲ ဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုတာ မမေးပဲ သိလိုက်တယ် ။ သိပ်မကြာခင်မှာ ပဲ ကျွန်နော် တို့ သုံးယောက်လုံး အိပ်ခန်းတွင်းကို ရောက်လို့ လာတော့တယ် ။ ဒီတစ်ခါတော့ နေ့လည်က အိပ်ခဲ့တဲ့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲကို မဟုတ်တော့ပဲ ကျွန်နော် နဲ့ ကျွန်နော့် မိန်းမ အကြိမ်ကြိမ် အိပ်စက်ခဲ့တဲ့ ကျွန်နော့် တို့ လင်မယား အိပ်ယာကြီး ထက်ကိုပေါ့ ။

အိမ်ခန်းထဲ ရောက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ဇင်ဇင် နဲ့ သက်မွန်က အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတော့တယ် ။ အဝတ်တွေ တစ်ခုချင်းစီ ချွတ်နေကြပုံကို ကုတင်ပေါ်မှ အရသာခံကာ ကြည့်နေရင်း ကျွန်နော့် ငပဲကလည်း အစွမ်းကုန် မာန်ဖီနေပီ ။ 

ကျွန်နော်လည်း ပုဆိုး အင်္ကျီတွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့တယ် ။ အဝတ်တွေ ချွတ်ပီး ကြည့်လိုက်တော့ ဇင်ဇင်နဲ့သက်မွန်က ကုတင်အောက်မှာပဲ မတ်တပ်ရပ်ရင်း တစ်ယောက်နို့ တစ်ယောက် ပွတ်ကာ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်စီဖြင့် နုတ်ခမ်းတွေ ကစ်ဆင် ပေးနေကြသည် ။ 

ကျွန်နော်လည်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို ဖက်လိုက်ကာ သုံးယောက်သား ကစ်ဆင်ပေးလိုက်တယ် ။တစ်ယောက်တလဲ ကစ်ဆစ် ပေးနေတုန်း ဇင်ဇင်က ကျွန်နော့် လီးတံကို ကိုင်ကာ ပွတ်နေတုန်း သက်မွန်ကလည်း ကျွန်နော့် ဥလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတော့တယ် ။ 

ကျွန်နော့် လီးချောင်းကြီးမှာလည်း ဆေးစွမ်းကြောင့်ကော ဘီယာရှိန်ကြောင့်ပါ မာန်ထကာ ထောင်မတ်နေပီ ။ ငါးမိနစ်လောက် ကစ်ဆင်ပေးပီးသွားချိန်မှာ ဇင်ဇင်နဲ့သက်မွန် နှစ်ယောက်သား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကြကာ ကျွန်နော့် လီးတံကို နှစ်ယောက်သာ တစ်လှည့်စီ စုပ်ကြတော့တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ အားးး အာ…အားးးးး ”

လီးတစ်ချောင်းတည်းအား ဇင်ဇင်နဲ့သက်မွန် နုတ်ခမ်း တစ်ဘက်တစ်ချက်စီဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်တိုင်း ကြက်သီးများပင်ထလာအောင် ကောင်းနေတော့တယ် ။ ဇင်ဇင် က ကျွန်နော့် လီးတံ ကို ကိုင်စွဲလိုက်ကာ သက်မွန် နုတ်ခမ်းထဲကို ထိုးထည့်ပေးလိုက်တော့ သက်မွန်က နုတ်ခမ်းလေး အသာဟကာ ငုံစွဲလိုက်တော့တယ်။

“ အားးး ကောင်းလိုက်တာ အားးး ”

ဇင်ဇင်က ငြီးငြူနေတဲ့ ကျွန်နော့် ကို မော့ကြည့်လိုက်ကာ ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ဖြင့် လျှာလေး တစ်ချက်သပ်လိုက်ရင်း

“ အရမ်းကောင်းနေလား ယောင်္ကျား  ”

သက်မွန်က အစုပ် မပြတ်

“ အင်းးးး ကောင်းတယ် မိန်းမ အရမ်းကောင်းတယ် အားးး ရှီးးးး ”

မိန်းမ နှစ်ယောက်က ကျွန်နော့် လီးကို အငမ်းမရ စုပ်နေကြတယ် ။ စုပ်နေကြတဲ့ မိန်းမ နှစ်ယောက်ကလဲ တစ်ယောက်က ခယ်မလေး တစ်ယောက်က ယောက်ဖ ရဲ့ မိန်းမ ဆိုတော့ ကျွန်နော့် လီး ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းနေမလဲ ဆိုတာ တွေးကြည့်လိုက်ပါတယ်ဗျာ ..။

ဆယ်ငါးမိနစ်လောက်ကြာအောင် လီးစုပ်တာ ခံပီးနောက် ကျွန်နော်က ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကာ ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်လာပီး ဇင်ဇင်က အောက်ပိုင်းမှာ ကျူံ့ကျူံ့လေး ထိုင်ကာ လီးစုပ်တော့တယ် ။ သက်မွန်ကတော့ ကျွန်နော့် မျက်နှာပေါ် တက်ခွကာ သူ့အဖုတ်ကြီးကို ကျွန်နော့် ပါးစပ်ပေါ် တေ့ပေးလိုက်တယ် ။ အောက်ပိုင်းက လီးစုပ်တာ ခံရင်း သက်မွန်စက်ပတ်ကို ဖြဲကာ ယက်ပေးလိုက်တော့တယ် ။ သက်မွန်အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ လည်း အရမ်းရွဲစိုကာ ထွက်နေပီ ။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ အားးး ကောင်းတယ် ကိုကြီး အားးး ယက်ပေး အစိကို စုပ်ပေး အားးးရှီးးးး ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ အားးးး ရှီးးး ”

ခနနေတော့ လီးစုပ်နေတဲ့ ဇင်ဇင်က ကျွန်နော့် လီးပေါ် တက်ခွကာ အဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်ပီး ထိုင်ချကာ တက်စောင့်ပါတော့တယ်။

“ ဘွတ် ..ဘွတ် ..ဘွတ်  ”

“ အင့် ..အင့်.. အင့် ..အင့်  ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်  ”

“ အားးး အားးးအားး ရှီးးး ”

“ အားးး အမလေးးးအားးးကောင်းလိုက်တာ ယောင်္ကျား အားးး ”

ကျွန်နော့် မျက်နှာမှာလဲ သက်မွန် ရဲ့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပီ သက်မွန်ရဲ့ စောက်စိကို ဆွဲဆွဲ စုပ်ရင်း နဲ့ သက်မွန် စအိုလေးကို ပါ လက်ခလယ်လေး ဖြင့် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ကာ ကလိပေးလိုက်တော့ သက်မွန်တစ်ယောက် ဖင်ကြီး ကော့ကော့ သွားကာ

“ အားးး အားး ကောင်းတယ်ကိုကြီး အားးး အမလေးးး ”

ဖင်ဝလေးကို လျှာထိပ်လေး နဲ့ စွဲပေးလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ သက်မွန်တစ်ယောက် ကုတင်ဘောင်ကို လက်လှမ်းထောက်ကာ တင်ပါးကြီး ကော့ကော့သွားကာ ဖျက်ဖျက်လူး ဖြစ်သွားတော့တယ် ။ အောက်မှ ဇင်ဇင် ရဲ့ စောင့်ချက်တွေကလည်း ပိုပိုပြင်းထန်လာတယ် ။

“ အားးး ကောင်းတယ် ..အားး ”

“ ဘွတ် ..ဘွတ် ..ဘွတ်  ”

“ အားးး ရှီးးးးးအားးး ”

“ အားးး ကိုကြီး သက်မွန်ကို တလှည့် လိုးပေးဦး မနေနိုင်တော့ဘူး  ”

“ အင်းးး သက်မွန် ဖင်ကုန်းလိုက်နော်  ”

သက်မွန်တစ်ယောက် ကျွန်နော့် မျက်နှာပေါ် တက်ခွနေရာမှ အောက်ကို ဆင်းလိုက်ပီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကာ လေးဘက်ကုန်းလိုက်သည် ။ ဇင်ဇင်ကလည်း အလိုက်တသိ အပေါ်မှ တက်ခွစောင့်နေရာမှ ဆင်းလိုက်တယ်။

“ ဘလွတ်  ”

အသံနဲ့အတူ ဇင်ဇင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှလီးတံကြီး ကျွတ်ထွတ်သွားသည် ။ လီးတံကို ငုံကြည့်လိုက်တော့ လီးတံတလျောက်မှာကော ဥတွေမှာပါ ဇင်ဇင့်စောက်ရည်တွေ ရွဲနေတယ် ။

လီးတံမှ စောက်ရည်တွေကို သက်မွန် ရဲ့ ဖင်ဝမှာ သုတ်လိမ်းပေးလိုက်ရင်း စအိုဝလေးကို ဒစ်ဖျားလေး နဲ့ ဖိကာဖိကာ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။

“ သက်မွန် ..ကိုကြီး သက်မွန် ဖင်ကို လိုးမယ်နော်  ”

ဆိုတော့

“ အင်းး…ကိုကြီး ကြိုက်သလိုလုပ်ကွာ  ”

ဆိုပီး ဖင်လေး ကော့ပေးတော့တယ် ။ ခယ်မလေး ကို ဖင်လိုးရတော့ မယ် ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် လီးဒစ်ကြီး တောင် ပိုကားလာသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

“ ဇင်ဇင် ..သက်မွန် ဖင်ကို နဲနဲ ဖြဲထားလိုက်ကွာ  ”

“ ဟုတ် .. ယောင်္ကျား ပီးရင် ဇင့်ကို လည်း ဖင်လိုးပေးနော်  ”

“ ဟားးးး ရတယ် ဒီည ငါ့မိန်းမ အသစ်ကလေး နှစ်ယောက်လုံးကို ဖင်ကော အဖုတ်ကော ပါးစပ်ကော အကုန်လိုးပေးမယ် စိတ်ချ  ”

ဇင်ဇင်က သက်မွန်တင်ပါး နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်တယ် ။ စအို ညိုတိုတိုလေး ပွစိပွစိ ဖြင့် နဲနဲ ဟသွားတာ နဲ့ လီးဒစ်ကို ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းပေးလိုက်တယ်။

“ အားးး ကိုကြီး အားးး နာတယ်  ”

“ အင်း အင်း ကိုကြီး ဖြည်းဖြည့်သွင်းပေးမယ်နော်  ”

“ ဗျစ် ..ဗျစ်.. ”

“ အားး လီးဒစ်ဝင်သွားပီ အားး ”

လေဘက်ကုန်းထားရင်း သက်မွန်တစ်ယောက် အိပ်ယာခင်းစတွေကို လက်နဲ့ ကျစ်ကျစ် ပါအောင် စုပ်ကိုင်ထားမိတယ် ဖင်ဝမှာ တစ်စို့စို့ကြီး ဖြစ်နေတယ် ဖြေးဖြေးချင်းဝင်သွားသော လီးတံတလျောက် ဖင်စအို ဘေးသားလေးတွေပါ ကပ်ပါသွားတယ် ။

“ အားးး အားးး ”

“ သက်မွန် အကုန်ဝင်တော့မယ် ဆက်သွင်းမယ်နော်  ”

“ အင်းး လုပ် အားးး  ”

တဖြည်းဖြည်း လီးတံက သက်မွန် စအိုထဲသို့ တစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားတော့တယ်။

“ ဇင်ဇင် သက်မွန်ဖင်ဝပေါ် တံတွေး ထွေးပေးလိုက် အသွင်း အထုတ် လုပ်တော့မယ်  ”

“ အင်း အင်း.. ပျစ် .. ”

ဇင်ဇင်က လီးဝင်နေတဲက သက်မွန် စအိုပေါ်ကို တံတွေး ထွေးချလိုက်တယ် ။ ကျွန်နော်လည်း သက်မွန် ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ကိုင်ကာ ဖြေးဖြေးချင် လီးတံကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် တော်တော်ကြာနေတော့ အဆင်ချောလာတယ် ။

တဖြည်းဖြည်း အရှိန်မြှင့်ကာ အထုတ်အသွင်းလုပ်နေချိန် ဇင်ဇင်က သက်မွန်ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ကလိပေးနေတော့တယ် ။သက်မွန်တစ်ယောက် ဖင်လိုးခံရင်း အဖုတ်ကလိပေးခံနေရတာကြောင့် ကာမစိတ်တွေ ပိုပို ဖြစ်လာကာ သူမ ဖင်ကြီးကို ပိုကော့ကော့ပေးနေမိတယ်။

“ အင်းးး အင့် အားးး ရှီးးး ”

“ ဘွတ် ...ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားးး ကိုကြီး ကောင်းလိုက်တာ လိုး အားးးစောင့်လိုးပေး ခံလို့ကောင်းနေပီ  ”

“ အင့် အင် အင့် ရော့ ရော့  ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားးး အမလေးးအားးးကောင်းလိုက်တာ သက်မွန်ဖင်က စီးကြပ်နေတာပဲ အားးး ”

သက်မွန်လည်း ဖင်သားတွေက လီးတံကို ပြန်ပြန် ညှစ်ပေးနေမိတယ်။

“ အားးးအားးး ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဇွပ်  ”

“ အားးး အားးး ”

“ အားးအားးး သက်မွန် ဖင်ကို ကိုကြီး လိုးနေပီ အားးကောင်းလိုက်တာ အားးး ”

“ အင်းးကိုကြီး လိုးပါ အားးးသက်မွန် ဖင်ခံပေးနေတယ် အားးး အမေ့ အားးး ”

ဆက်တိုင် စောင့်လိုးနေတာကြောင့် ဖင်ဝမှာ ပိုကျယ်လာကာ အဆင်ချောလာချိန်

“ ယောင်္ကျား ဇင့်ကိုလည်း ဖင်လိုးပေးဦးလေ ”

ဆိုကာ သက်မွန်ဘေးနားမှာ ဇင်ဇင်က ဖင်လာကုန်းတယ်။

“ အင်းး လာခဲ့ ငါ့မိန်းမ အသစ်လေး နှစ်ယောက်လုံး ဖင်တလှည့်စီ ချပေးမယ် ”

ဟု ဆိုကာ ဇင်ဇင့် ဖင်ဝကိုလီးတံ တေ့ပီး ထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။

“ အားးး ယောင်္ကျားးအားးအို…ကြပ်တယ် အားးးအမလေးးးးအားးး ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားးး ”

အသစ်စက်စက် စအို နှစ်ပေါက်ကို ချနေရတာကြောင့် လီးတံတောင် ကျိန်းစပ်လာတယ် ။ ဇင်ဇင့် ဖင်ကို လိုးနေရင်း သက်မွန် စောက်ဖုတ်ကို လက်တစ်ဘက်ဖြင့် ကလိပေးနေလိုက်တယ် ။ အခန်းထဲမှာ လိုးသံတွေ အော်သံတွေ ဆူညံနေတော့တယ် ။

“ အားးး ကောင်းတယ် အားးရှီးးး ”

“ ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်  ”

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

“ အားးး ယောင်္ကျား အားးး အမလေးးးအားးး လိုးပါ ဖင်ကွဲချင်ကွဲပါစေ လိုးပါ အားးစောင့် စောင့်  ”

သက်မွန် စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေရင်း ညလက်ဖြင့် ဇင်ဇင့် တင်ပါးကြီး ကို ခပ်ဆက်ဆက် ဖြောင်းခနဲ တစ်ချက်ရိုက်ပစ်လိက်တယ် တင်ပါးကြီးတဲ့ ဇင်ဇင်ရဲ့ တင်းပါး ကြီး မှာ ရဲခနဲ လက်ရာကြီး ထင်သွားပီး တင်းပါးသားတွေ တုန်ခါသွားတယ်။

“ အားးးး ကောင်းတယ် ရိုက်ပါ အားးး ဇင့်ဖင်ကို ချ အားးး ”

“ ဖြောင်း ဖောင်း ဖြောင်းးး ”

“ အားးး  ”

ဘေးမှ သက်မွန် တင်ပါး ခပ်သေးသေးကို ပါ တစ်ချက် ရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

“ ဖြောင်းးးးးး``

“ အားးး ကိုကြီး အားးး သက်မွန် ထဲ ထည့်ပေးဦး ”

ဟု ဆိုလာသဖြင့် ဇင်ဇင့် ဖင်ထဲမှ လီးတံကို ချွတ်လိုက်ကာ သက်မွန် စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လိုးလိုက်ပြန်တယ်။

“ အားးး ကောင်းလိုက်တာ အားးး လိုးလိုး အားးး ”

“ ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်  ”

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ်  ”

“ အမလေးး သက်မွန် ရယ် ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ် အားးး ”

“ အားးး စောင့်ပါ ကိုကြီး လိုးလိုး တအားစောင့် အားးးကောင်းတယ်  ”

“ အင့် အင့် ရော့ ရော့ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ အားးး ငါလိုးမ ခယ်မလေး စောက်ဖုတ် အားးးအင့် အင့် အင့်  ”

“ အားးးလိုးပါ ကိုကြီး စိတ်ကြိုက်လိုး သက်မွန် ကိုကြီး လီးနဲ့ ခံချင်နေတာကြာပီ အားးးလိုး အားးး ”

“ အားးးကောင်းတယ် လာဇင်ဇင် သက်မွန် နဲ့ အောက်ကို ဝင်ပီး ထပ်ထားလိုက် အတူတူ လိုးပေးမယ်  ”

ဇင်ဇင်လည်း သက်မွန် အောက်ကို တိုးဝင်လာပီး အဖုတ်ချင်း ထပ်ထားလိုက်တာမို့ သက်မွန်ကို တလှည့် ဇင်ဇင့်ကို တလှည့် အဖုတ်လိုးပေးလိုက်တယ်။

“ အာားးးး ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်  ”

“ ဇွပ် ဇွပ် ဇွပ်  ”

“ အားးး လိုးပါ အားးး ”

“ အင့် ရော့ ရော့ အားးး ”

နာရီဝက် ကျော်ကျော်လောက်ထိ လိုးလိုက်ပီး လီးတံတလျောက် ကျင်တက်လာကာ ပီးချင်လာသလိုဖြစ်လာတယ် ။

“ အားးအားး ကိုကြီး ပီးတော့မယ် အားးးး  ”

ဇင်ဇင့် စောက်ဖုတ် ထဲမှ လီးတံ ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပီး ကုတင်ပေါ်မှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။

“ ထ ..နှစ်ယောက်လုံး ဒူးထောက်ထားလိုက် မျက်နှာပေါ် လရေ ပန်ပေးမယ်  ”

ပြောလိုက်တော့ ဇင်ဇင်ရောသက်မွန်ပါ နှစ်ယောက်သား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပါးချင်းအပ်လျက် ကျွန်နော့်လီးတံရှေ့မှာ လျှာလေး တွေ ထုတ်ထားကြတယ် ။ စောက်ရည်တွေ ဖြင့်ချောမွတ်နေတဲ့ လီးတံကြီးကိုကိုင်ကာ ဇင်ဇင် နဲ့ သက်မွန် မျက်နှာရှေ့မှာ လေးငါးချက် ဂွင်းတိုက်လိုက်တာ နဲ့ လရေတွေ ဖျောခနဲ ဖျောခနဲ သက်မွန်နဲ့ ဇင်ဇင့် မျက်နှာတွေပေါ်ကိုပန်းထွက်ကုန်တော့တယ် ။

“ အားးး အားးးအူးးးးးးး ထွက်ပီ အားးးး ”

ကျွန်နော့် ဥလေးတွေကို လှမ်းကိုင်ရင်း ဇင်ဇင်က ကျွန်နော့် လီးတံကြီးမှ လရေတွေကို စွဲစုပ်တောတယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး မျက်နှာပေါ်မှာ လရေဖြူပျစ်ပျစ်တွေ ရွဲစိုကုန်တောတယ်။

“ အားးး ကိုကြီးမိန်းမ မိုး နဲ့ လိုးရတာတောင် ဒီလောက်မကောင်းဘူးကွာ  ”

လီးတံကို ဇင်ဇင့် ပါးစပ်ထဲမှာ ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ဒူးတွေ ညွတ်ကျကာ လှဲချလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ ဇင်ဇင်နဲ့ သက်မွန်ကတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာပေါ် တစ်ယောက် လျှာဖျားလေးများဖြင့် ပေနေသော လရေ လက်ကျန်များကို ယက်ပစ်လိုက်ကာ မျိုချလိုက်ရင်း ကျွန်နော်ဘေး တစ်ဘက်တစ်ချက်တွင် လှဲလိုက်ကြတော့တယ် ။

“ ဇင်ဇင်လည်း အရမ်းကောင်းတယ် ယောင်္ကျားရယ် .. မမမိုး ပြန်မလာခင်ထိ ကိုကြီးမိန်းမ အဖြစ်နေမယ်နော်  ”

“ ဟိတ် … မမဇင် နော် အဲ့လို မရပါဘူး သက်မွန်လည်း နေဦးမှာပေါ့  ”

“ အင်းပါ မိန်းမလေးတွေရယ် မိုးပြန်မလာခင်ထိ ဇင်ဇင်ကော သက်မွန်ကော နှစ်ယောက်လုံးကို ညတိုင်း လိုးပေးပါ့မယ် နှစ်ယောက်လုံး ကိုကြီး မိန်းမ တွေ ပါပဲနော်  ”

သုံးယောက်သား သဘောကျစွာ ရယ်မောလိုက်တယ်။

“ ဒါနဲ့ သက်မွန်က အလိုးခံဖူးတာလား ကိုကြီးက သက်မွန် ကို အပျိုလေးပဲ မှတ်နေတာ  ”

“ ဟွမ်းးးး ကိုကြီး တို့လင်မယား လိုးနေသံတွေကြားပီး မနေနိုင်လို့ ရည်စားထားပီး ခံဖြစ်ခဲ့တာပါ ။ဒါပေမယ့် အခုမှ ကိုကြီးကို ပထမ ဆုံး ဖင်ပါ ခံပေးဖူးတာပါနော်  ”

“ ဟုတ်လားး ဒါဆို သက်မွန်ဖင်က ကိုကြီး လီး ပထမ ဆုံး ဝင်ဖူးတာပေါ့နော် ခံလို့ကောင်းလား ဖင်လိုးတာ  ”

“ အင်းပေါ့ အစတော့ မကောင်းဘူး .....နာတယ် ခံရင်း နဲ့ ကောင်းလာသလိုပဲ  ”

“ ဇင်ဇင်ကော  ”

“ ကောင်းလို့ ခံတာပေါ့ ယောင်္ကျားရယ်  ”

“ ဇင်ဇင် ကော လီး ဘယ်နှစ်ချောင်း ခံဖူးတာလဲ  ”

“ ဟွမ်း ပြောတော့မယ် ဇင်က ယောင်္ကျားနဲ့ ဟော့ဒီ ယောင်္ကျား အသစ် လေး နဲ့ နှစ်ချောင်းထဲ ခံဖူးတာပါနော်  ”

“ ကဲ ဇင် တို့ ရေသွားဆေးတော့မယ်  ”

ဟု ဆိုကာ ဇင်ဇင် နဲ့ သက်မွန် တစ်ယောက်ခါး တစ်ယောက်ဖက်ကာ ရေချိုးခန်းအတွင်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ဖြင့် ဝင်သွားကြပါတော့တယ် ။ ဇင်ဇင် နဲ့ သက်မွန်ရဲ့ နောက်ကျောပြင် အလှလေးတွေကို ငေးကာ

“ အွမ်းးးး ငါတော့ မိန်းမ ပြန်မလာခင်ထိ ရွှေရည်စိမ် လွတ်လပ်ရေးကို ခယ်မလေးနဲ့ ဇင်ဇင် တို့ ဖင်တွေ အဖုတ်တွေ ပါးစပ်တွေကို အားရပါးရ လိုးရင်း ကုန်ဆုံးရမှာပဲ  ”

 ဟုတွေးကာ တစ်ယောက်တည်း ပြုံးမိလိုက်ပါတော့သည် …..။

ဆက်လက်ကြိုးစားသွားပါဦးမည်  ( လင်းစက်နိုင် )

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။

မျောက်နှစ်ပါးသွား (စ/ဆုံး)

မျောက်နှစ်ပါးသွား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

တိုးအောင်နှင့် ဖိုးကျော်တို့ ရွာအရှေ့ထိပ် ညောင်ပင်ကြီးအောက်တွင် နွားကျောင်းရင်း မကြာခင်က ဖြစ်ပွားသွားသော ကာမအဓိကရုဏ်း အကြောင်းကို မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောနေကြသည်။ သူတို့အသက်တွေက အခုမှ ၁၅ နှစ်ကျော်လို့ ၁၆ နှစ်ထဲဝင်ကာစ ရှိကြသေးသည်။ လူပျိုကလေးတွေ ဖြစ်ကြသည်နှင့်အညီ ညညဆိုလျှင် ရွာထဲက လင်မယားတွေကို ချောင်းတတ်နေကြပြီ။နောက် လူပျိုပေါက်တို့ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ငယ်ပါကို သူတို့လက်နှင့် ထုတတ်နေပြီ။

“ အေးကွာ… အဲဒီညက သာဂိပြောပြတဲ့ အဖြစ်အပျက်က တကယ့်ကို သဲထိတ်ရင်ဖိုပဲဟေ့…”

တိုးအောင်က မဝင်းခင်တို့ မှောင်ရိပ်ခိုဇာတ်လမ်းကို အားရပါးရ ပြောနေ၏။

“ နေစမ်းပါဦးကွ.. အဲဒီညက မဝင်းခင်ယောက်ျား ကိုဘတုတ်ကြီး မရှိလို့လား..”

“ ဟား…ရှိတာပေါ့ကွာ…ကိုဘတုတ်နဲ့ ကိုသန်းဌေးတို့ အတူတူ အရက်သောက်နေကြတာတဲ့…မောင်ရေ့..။ ကိုဘတုတ်က မင်းသိတဲ့အတိုင်းပဲလေ.. အလကားရ ရေအသေသောက်ဆိုတဲ့လူကြီးလေကွာ…ဒီတော့ အကြံသမား ကိုသန်းဌေးက အရက်မူးအောင်တိုက်ပြီး မဝင်းခင်ကြီးနဲ့  ‘မျောက် နှစ်ပါးသွား’  ခင်းကြတာပေါ့ကွာ…ဟား ဟား….”

“ အေး…အဲဒါတော့ ဟုတ်ပါပြီ…ဘယ်လိုလုပ် ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်သွားရတာလဲ”

ဖိုးကျော်က အသေအချာသိချင်၍ စစ်စစ်ပေါက်ပေါက် မေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ အေး……ဒီလိုတဲ့ကွ…….”

“ ရော့..ချစမ်းပါ..ဘတုတ်ရာ…ဒီနေ့ ၂ လုံး ၅၀၀ ဘိုး ပေါက်ထားတာကွ.. ဟဲ ဟဲ…ဒီတော့ ကိုယ့်လူကြီး ကြိုက်သလောက် တွယ်စမ်းကွာ..”

“ အေ့…အေ့.ထည့်ကွာ…အေ့.ဝင်းခင်…ခရမ်းချဉ်သီး နောက်တစ်ပွဲ သွားသုတ်ပေးစမ်း…ငရုပ်သီး စပ်စပ်နဲ့ သုတ်ခဲ့..”

ကိုဘတုတ် မျက်လုံးများက မှေးစင်းနေပြီး ခေါင်းလည်း ငိုက်စိုက်ကျနေပြီ။ သို့တိုင်…အရက်ခွက်ကို ကိုသန်းဌေးထံ ထိုးပေးလိုက်ပြီး သူ့မိန်းမကို ခရမ်းချဉ်သီး သုတ်ခိုင်းလိုက်၏။

မကြာခင်မှာပင် မဝင်းခင်က ခရမ်းချဉ်သီးသုတ် ပန်းကန် ယူလာသည်။ သူတို့ အရက်သောက်နေသည့်နေရာက အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာရှိ ကွပ်ပြစ်ပေါ်မှာဖြစ်သည်။အိမ်အောက်ထပ်တွင် ထွန်းထားသော လသာ မှန်အိမ်အလင်းရောင်က ထိုကွပ်ပြစ်ပေါ်သို့ ခပ်ရေးရေး ခပ်ပျပျလေးသာ ဖြန့်ကျက်ထားသည်ဖြစ်ရာ.. အရက်ပုလင်း ..အရက်ခွက် မြင်နိုင်ရုံသာ အလင်းရောင်ရှိသည်။

“ အင့်…ခရမ်းချဉ်သီး သုတ်……”

မဝင်းခင်က သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ခရမ်းချဉ်သီးသုတ်ပန်းကန် ချပေးလိုက်၏။ မဝင်းခင်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ရပ်လျက်အနေအထား ဖြစ်၏။

“ ကိုဘတုတ်..သိပ်များနေမယ် နော်…”

“ အေ့..အေ့…..အဲ့..မီးမကလဲ..ကွာ..ရပါတယ်….ဟား ဟား..ဒီကောင်ကြီး ၂ လုံး ၅ဝဝဘိုးပေါက်လို့ တဲ့ကွာ…အေ့…အင့်..ထည့်အုံးကွာ…..”

ကိုဘတုတ်မှာ မိန်းမကိုပင် ပီပီသသ မခေါ်နိုင်တော့ဘဲ မီးမ ဟု အသံထွက်နေ၏။ ပြီးတော့ သူ့ခွက်ကို အရက်ထပ်ထည့်ရန် ထိုးပေးလိုက်သည်။

“ အံမယ်…ဟုတ်လား..ကိုသန်းဌေးကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း…သူ့လူကျ အရက်တိုက်တယ်..၊ ကျုပ်တို့ကျ ဘာမှ မကျွေးဘူး…”

မဝင်းခင်က ထိုသို့ပြောရင်း ကိုသန်းဌေးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကွပ်ပြစ်ပေါ်သို့ တင်ပလွှဲဝင်ထိုင်လိုက်၏။  ကိုသန်းဌေးက ကိုဘတုတ်အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ခေါင်းမထောင်နိုင်တော့..။

“ အေးပါ…ကျွေးမှာပေါ့ဟ…နင်ကလဲ…”

“ အို…မရဘူး..မရဘူး…ကျွေး…ကျွေး…အခု ကျွေး…..”

မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေး ဘေးထိုးအိတ်ထဲသို့ လှမ်းနှိုက်သည်။ ကိုသန်းဌေးကလည် းအနှိုက်ခံလိုက်သည်။ မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေးဘေးထိုးအိတ်ထဲသို့ ပိုက်ဆံနှိုက်နေစဉ် ကိုသန်းဌေးလက်ကလည်း မဝင်းခင် နို့ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖြစ်နေ၏။ မဝင်းခင်က ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်ခံနေသည်။  အတွင်းခံ မဝတ်ထားသဖြင့် တင်းအိနေသော နို့အုံဖောင်းဖောင်းကြီးကို ထိထိမိမိ ဆုတ်ချေပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်…ဘယ်မလဲ..တော့ပိုက်ဆံက….”

မဝင်းခင်က သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အဆုတ်အဆွဲ အပွတ်အသပ် ခံနေလျက်ကပင် ပြာနှမ်းနှမ်း အက်တက်တက် အသံဖြင့် မေးလိုက်၏။

“ အာ…ရှိပါတယ်…ဟ…ဒီမယ်…ဒီမယ်….”

ကိုသန်းဌေးကလည်း နို့အုံကြီးကို ဆုတ်ချေပေးလျက်ကပင် အရက်နှင့် ရမ္မက် ရောထွေးနေသော အသံကြီးနှင့် ပြော၏။

“ အေ့…အေ့…ဟဲဟဲ..ငါ့မိန်းမကတော့ကွာ…ဇွတ်….ဆိုမှ…ဇွတ်…ပဲ…ဟဲ ဟဲ…”

ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် သူ့မိန်းမက ကိုသန်းဌေးအိတ်ထဲ ပိုက်ဆံဇွတ်နှိုက်နေသည်ကို တဟဲဟဲ သဘောကျနေ၏။ မဝင်းခင်ကျောပြင်က ကွယ်ထားသဖြင့် သူ့မိန်းမနို့ကို ကိုသန်းဌေးက ဆုတ်ချေနေသည်ကို လုံးဝမသိ။ အရက်အရှိန်ကလည်း အရမ်းတက်နေပြီမို့ သူ့မျက်စိအမြင်အားမှာ မှုန်ဝါးလျက် ရှိနေပါတော့သည်။

ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် ဤမျှဆိုလျှင် မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကို ဖော်လို့ရပြီဖြစ်ကြောင်း ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်သွားပြီ..။

.............................................................................................................

ယောက်ျားတို့သည် မိန်းမများကို အထင်မကြီးကြပေ။ အတွေ့အကြုံအရ များသောအားဖြင့် အထင်ကြီးစရာအကြောင်းများ နည်းပါးခဲ့ပေရာ အထင်မကြီးကြသည်မှာ အတော်အတန် သဘာဝကျသည်ဟု တွေးခေါ်ရမည် ဖြစ်သည်။

ယောက်ျားတို့က မိန်းမများအပေါ် အထင်မကြီးကြသကဲ့သို့ မိန်းမများကလည်း ယောက်ျားတို့ အထင်ကြီးအောင် မနေနိုင်ကြ။ မနေတတ်ကြပေ။ အရိပ်ပြလျှင် အကောင်ထင်သည့်ပမာ တစ်စုံတစ်ရာ လှုပ်ရှားပြလျှင်ပင် ယိုင်ချင်လာကြသည်။ ယုံချင်လာကြသည်။ သဘောတူလိုက်ချင်ကြသည်။ ဘာရယ် မဟုတ်ကြ။

ယောက်ျားဆိုသော သကောင့်သားကလည်း  အကွက်ချောင်းနေကြသူများ ပီပီ ပိုင်ကွက်တွေ့သည်နှင့် ဇက်ကို အပိုင်ကိုင်လိုက်လေတော့သည်။ မိန်းမများအကြောင်းကို မပြတ်လေ့လာနေခဲ့ကြသူများပီပီ မိန်းမများနှင့် ပတ်သက်လျှင် သူတို့အဖို့ အခက်အခဲ သိပ်မရှိလှပေ။ ထင်သည့်အတိုင်း မှန်သည်ကများသည်။ မှန်းခြေလည်း ပေါက်ကြသည်။ အတွေ့အကြုံ စုံလင်သောအခါ ယောကျ်ားတို့အဖို့ မိန်းမသည် အဆန်းမဟုတ်တော့..။

“ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ယောက်ျားရဲ့အကြောင်း”  စာမျက်နှာ ၁၃၀၊ ၁၃၁၊ စာကြောင်းရေ ၈ မှ ၁၃ အထိ…..။

မဝင်းခင် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပေးနေရာမှ ရပ်လိုက်ပြီး ကိုသန်းဌေးလက်က ခပ်ဟဟ ထိုင်ထားသော ပေါင်ကြားသို့ ရောက်သွားသည်။

သူ့နှုတ်ကမူ……….

“ နေစမ်းပါအုံးဟ…ပိုက်ဆံက ဒီမယ်…နင်က ဘာစားချင်တာတုန်း…”

ကိုသန်းဌေးက ပုဆိုးကြားတွင် လိပ်ထားသော တစ်ထောင်တန် ၂ ရွက်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး…

“ ရော့….ရော့…နင့်အတွက် မုန့်ဘိုး တစ်ထောင်…ဒီတစ်ထောင်က အရက်တစ်လုံးနဲ့ အာလူးကြော် ဝယ်ခဲ့…”

လက်တစ်ဖက်က ပိုက်ဆံပေး၊ ကျန်လက်တစ်ဖက်က မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုတ်ထည့်လိုက်သည်။

“ အယ်…ပွတာပဲ…အဟင်းဟင်း…အရက်က ဘယ်ဆိုင်က ဝယ်ခဲ့ရမှာလဲ…”

“ နှင်းမြိုင်တို့ ဆိုင်က ဝယ်ခဲ့လေဟာ…”

ရွာမှာ ဆန်ဆီဆား ငရုပ်ကြက်သွန်ကစ၍ အရက်ပါ ရနိုင်သော ကုန်စုံဆိုင်ကြီး နှစ်ဆိုင်ရှိသည်။ အရက်ချည်းသက်သက်ရောင်းသော ဆိုင်လည်း ရှိသည်။ သို့သော် ထိုအရက်ဆိုင်က ဘီအီးတစ်မျိုးသာ ရောင်း၏။ ကုန်စုံဆိုင်မှာတော့ အရက်မျိုးစုံရ၏။ မဝင်းခင် အရက်ဝယ်ထွက်သွားပြီးနောက် ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ကွပ်ပြစ်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကားယားကြီး အိပ်ချလိုက်ပါတော့သည်။

ကိုသန်းဌေး ကျားပြုံးပြုံးနေသည်ကို ကိုဘတုတ် လုံးဝမသိတော့..။ အရက်ကလည်း အတော်များနေပြီမို့ အသိစိတ်လည်း ကင်းကွာသွားပြီ…။

“ ဟာ…ဟေ့…ဘတုတ်…ဘတုတ်….”

ကိုသန်းဌေးက သေချာသထက် သေချာအောင် လှုပ်ခေါ်ကြည့်သော်လည်း မေ့လျော့ခြင်း၏ အကြောင်းဖြစ်သော သေရည်သေရက် ပင်လယ်ထဲတွင် နစ်မြုပ်သွားပါတော့သည်။

..................................................................................................................

“ နှင်းမြိုင်ရေ…အရက်တစ်လုံး ပေးပါဦးဟေ့…”

မနှင်းမြိုင်တစ်ယောက် ဆိုင်သိမ်းခါနီးမို့ ပိုက်ဆံတွေ ငုံ့ရေတွက်နေစဉ် ဗြုန်းခနဲ ပေါ်လာသော မဝင်းခင်အသံကြောင့်…

“ အမလေး…လန့်သွားတာပဲ…မဝင်းခင်ရယ်…ဟင်း ဟင်း…ကဲ ပြော..ဘာအရက်ယူမှာလဲ..”

“ အဲ..အဲ…ဘာ…ဘာတဲ့..သိပါဘူးဟယ်…နင့်အစ်ကို ခါတိုင်းသောက်တဲ့ဟာ..ပဲ..”

“ အော်…အင်း..အင်း..သိပြီ..သိပြီ…မေမြို့ဝိုင်..”

“ အေး..ဟုတ်တယ်…ဟုတ်တယ်…အဲဒါ…၊ အာလူးကြော် သုံးထုတ်ပါပေးအေ…”

ထိုစဉ် ဖိုးတာနှင့် သာဂိတို့ ရောက်လာ၏။ ဖိုးတာ ၊ သာဂိ၊ တိုးအောင်၊ ဖိုးကျော်တို့မှာ အိမ်ချင်းဝေးသည့်တိုင် အလွန်ခင်မင် ရင်းနှီးကြသော ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည်။ သက်တူရွယ်တူ လူပျိုပေါက်ကလေးတွေမို့ လူပျိုသိုး ပိုးကြွနေသူများ ဖြစ်၏။

“ ဟာ…မဝင်းခင်ကြီး မိုးချုပ်လှပြီ…”

“ အေး ဟဲ့..နင်တို့ကရော… ဘာလာဝယ်တာလဲ…”

“ လက်ဖက်သုတ် လာဝယ်တာပါ ဗျာ..“

သာဂိက အရက်ဝယ်တာ မသိစေချင်၍ မနှင်းမြိုင်ကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြရင်း ပြော၏။ ဖိုးတာကမူ ဘက္ထရီမီးရောင်အောက်တွင် အတွင်းခံဘော်လီမပါသဖြင့် ထင်းထင်းကြီး ပေါ်လွင်နေသော မဝင်းခင်၏ မို့မို့တင်းတင်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို နွားသိုးကြိုးပြတ် မျက်လုံးအစုံဖြင့် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် အရက်ပုလင်းနှင့် အာလူးကြော်ထုတ်ယူပြီး ထွက်သွား၏။ ဒီတော့မှ ဖိုးတာက…

“ ကျွန်တော်တို့လဲ..မေမြို့ဝိုင် နှစ်လုံးပေးဗျို့…”

သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့လည်း အရက်ပုလင်းတစ်လုံးစီ ဆွဲကာ ထွက်လာကြသည်။လမ်းဖက်ရောက်သောအခါ သာဂိက …

“ ဟေ့ကောင်…ဖိုးတာ..တို့ မဝင်းခင်ကြီးနောက် လိုက်ချောင်းရအောင်။ ကိုဘတုတ်ကြီး အရက်သောက်ပြီး သူ့မိန်းမကို အသားကုန် ဆော်တော့မှာကွ.. မဝင်းခင် အရက်လာဝယ်တုန်းက ငါ အသေအချာ ကြည့်လိုက်တာ အတွင်းခံ ဘော်လီမပါဘူး မောင်..၊ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တင်းမို့ချွန်ဖောင်းနေတာဘဲ…ဟီး..ဟီး…ပြောရင်းဆိုရင်း…ဘော်ဒါတောင် မတ်လာပြီ ဟေ့…လာကွာ..သွားချောင်းရအောင်…”

လူပျိုသိုးနှစ်ကောင်မှာ မဝင်းခင် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကြည့်၍ လီးတောင်နေကြ၏။

“ ဒီပုလင်းတွေက ဘယ်လိုလုပ်မှာတုန်း…”

“ ဒီလိုလုပ်ကွာ..မင်းအိမ်ဝင်ထားမယ်.. နည်းနည်းပါးပါး သောက်ပြီး လိုက်ချောင်းရအောင်…”

“ အေး..အေး…. အဲဒါကောင်းတယ်..”

ဖိုးတာတို့အိမ်နှင့် မဝင်းခင်တို့အိမ်မှာ နှစ်အိမ်ကျော်မို့ အနီးကလေး ဖြစ်၏။ တောရွာဖြစ်သည့်အတွက် လသာပင်၊ အဝေရာပင်လောက်သာ ခြံစည်းရိုးအဖြစ် စိုက်ပျိုးထားလေ့ ရှိရာ အိမ်ဝင်းထဲ ဝင်ဖို့ ခဲခဲယဉ်းယဉ်း မရှိလှ..။

........................................................................................................

ကိုဘတုတ် အိပ်ပျော်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် အိမ်ခေါင်းရင်းရှိ အဖီအောက်က ခုံရှည်ပေါ်တွင် ကျောဆန့်ရင်း မဝင်းခင်အလာကို စောင့်နေ၏။ ကာလနာ ဘတုတ်ကတော့ ဆင်လိုးတောင် နိုးမည့်ပုံ မရှိတော့..။

ခေါင်းရင်းအဖီက လုံလုံခြုံခြုံ ကားထားသည့်အတွက် အန္တရာယ်ကင်းသည်။ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် မဝင်းခင်ကို တွယ်ချင်နေသည်မှာ ကြာပြီ။ အခွင့်မသာသေး၍ ကျားချောင်းချောင်းနေခြင်း ဖြစ်၏။

ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ဒီနေ့ ၅၀၀ ဖိုးပေါက်သည်။ ထို့ကြောင့် ကိုဘတုတ်ကို အရက်အဝတိုက်ပြီး မှောက်သွားပြီဆိုမှ သူ့မိန်းမကို ဆော်ရန် စိတ်ကူးပြီး လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ သို့သော် အထာကြည့်ရအုံးမည်..။

မဝင်းခင်ပုံစံက တဏှာရာဂ ကြီးမည့်ပုံဖြစ်၏။ အသားအရေ စိုပြေ၏။ သွေးသားဆူဖြိုး၏။ နို့ကြီးတွေက တင်းရင်းမို့မောက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးက စွင့်စွင့်ကားကား ထွားထွားထစ်ထစ် ကောက်ချိတ်နေသည်။ ပြီးတော့ အပေးကောင်းမည့် ပုံ..။

မဝင်းခင်လို မိန်းမမျိုးသည် ကြိုက်လျှင် ကုန်းတတ်သည့် ကြိုက်ကုန်းအစစ် ဖြစ်ပါတော့သည်။ လီးအရသာ စောက်ဖုတ်အရသာကိုယ်စီကိုယ်ငှ သိထားကြပြီးသော အအိုချင်းမို့ အရိပ်ပြလျှင် အကောင်ထင်လွယ်ပါသည်။

ခြေသံကြား၍ လှဲနေရာမှ ကိုသန်းဌေး ထထိုင်လိုက်သည်။ အရက်ပုလင်း လက်ကဆွဲလျက် ကွပ်ပြစ်ဆီသွားနေသော မဝင်းခင်ကို ခပ်ရေးရေး လှမ်းမြင်နေရသည်။

ကိုသန်းဌေးကို မတွေ့ဘဲ ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော်နေသော သူ့ယောက်ျားကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ အူကြောင်ကြောင်နှင့် ရပ်နေမိသည်။ ကိုသန်းဌေး ပြန်သွားပြီထင်၍ သူ့စိတ်ထဲတွင် အကြီးအကျယ် ဟာသွား၏။

“ ရှူး….ရှူး…ဒီမှာ…ဒီမှာ…..“

ကိုသန်းဌေးက အဖီအတွင်းမှ အချက်ပြ ခေါ်လိုက်၏။ သည်တော့မှ မဝင်းခင်စိတ်ထဲ ကျေနပ်ပျော်မြူးသွားသည်။

“ ဟိုကောင် အိပ်သွားပလား..”

မဝင်းခင်က အရက်ပုလင်းနှင့် အာလူးကြော်ထုတ်ကို စားပွဲပေါ်တင်ရင်း ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်သည်။

“ အင်း…သိုးနေပြီ…ဆင်လိုးတောင် နိုးမှာ မဟုတ်တော့ဘူး..”

ကိုသန်းဌေးက ပါးစပ်ကလည်းပြော၊ မဝင်းခင်ကိုလည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားထားပြီး ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်နေခြင်းဖြစ်ရာ သူ့လီးတန်ကြီးက ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာသော မဝင်းခင်ဖင်ကြားသို့ ဖိထောက်မိလျက်သား ဖြစ်နေ၏။ ကိုသန်းဌေးက မဝင်းခင် လက်မောင်းနှစ်ဖက်အောက်သို့ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို လျှိုဝင်ပြီး နောက်က ဖက်ထားခြင်း ဖြစ်ရာ သူ့လက်နှစ်ဖက်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ထိထိမိမိကြီး ဆုပ်ချေခွင့် ရနေတော့သည်။

“ အာ့…ကျွတ် ကျွတ်…နာလိုက်တာ..စောစောကလို ခပ်ဖွဖွလေး ကောင်းရဲ့သားနဲ့..ဟင်း ..မပြောလိုက်ချင်ဘူး…”

မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေး ပေါင်းတွင်းကြောကို ခပ်ဖွဖွ လိမ်ရင်းပြော၏။ ထိုစဉ် သူတို့အနီးသို့ ဖိုးတာနှင့် သာဂိတို့ချဉ်းကပ်လာသည်။ ထင်သည့်အတိုင်း ကိုဘတုတ်နှင့် မဝင်းခင်တို့ တွယ်ဖို့ အစပျိုးနေကြပြီး ဖြစ်ကြောင်း ရိပ်မိလိုက်သည်။

ဖိုးတာက သာဂိကို အသာလက်ကုတ်၍ ငြိမ်ငြိမ်နေရန် အချက်ပြလိုက်သည်။ အသံသာကြားရပြီး အဖီတွင်းမှာ မှောင်မည်းနေ၍ ဘာမှ သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရ..။

ကိုသန်းဌေးက ဘယ်လက်ဖြင့် မဝင်းခင်ပါးကို မော့လှန်ပြီး ညာလက်ဖြင့် နို့အုံကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ချေပေးကာ သူ့ခေါင်းကိုငုံ့လျက် နှုတ်ခမ်းစုပ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ်…ပလွတ်….ပြွတ်……ပလွတ်….ပလပ်………”

မဝင်းခင်စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး မာတင်းခုံးကြွလာပြီး ရမ္မက်သွေးတွေ လှုပ်ရွလာ၏။ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက တင်းရင်းစူရွနေရာ ဆုပ်ချေနေရတာကိုက အရသာရှိလှ၏။ ကိုသန်းဌေးက နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလက်မနှင့် ညှပ်ကာ လှိမ့်ချေပေးသည်။

“ အဟင့်..အဟင့်..အဟိ …အဟင့်..ဟီဟိ..ခိ…ခိ…ခစ်….အယ် အင့်..အဟင့် အိုး.ကျွတ်..ကျွတ်…ယားတယ်တော့…ခစ်..ခစ်…”

မဝင်းခင်က သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို ထိုးကော့ရင်း ပြောသည်။ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်အုံကြီးမှာ သိသိသာသာ ခုံးထဖောင်းကြွလာသည်။ နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်လွှာကလည်း ရမ္မက်သွေးတွေ ပြည့်လျှမ်းကာ နုရွတင်းကြွလာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားယား တက်လာပြီး စောက်ရေကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။

ကိုဘတုတ်နှင့် ညားလာတာ ကလေးနှစ်ယောက်သာ မွေးခဲ့သည်။ သည်လို တယုတယ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွပေးတာမျိုး မရှိခဲ့။  တစ်ခါတစ်ခါမှာတော့ နှိုက်ပေးပါသည်။ အရူးထပြီး မလိုးခင် စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ပေးပါသည်။

သို့သော် စောက်ခေါင်းထဲ သူ့လက်ခလယ်နှင့် တစွပ်စွပ် ထိုးရုံသားထိုး၏။ နို့ကိုင်တာလည်း ကြမ်းလွန်း၏။ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ကမြင်းကြောထပြီးတာနှင့် ဂမူးရှူးထိုး တက်လိုးတော့သည်။

ဒီက ပြီးမလိုလို ဖြစ်ကာရှိသေး ကိုယ့်မေကိုယ်လိုးက လရေထွက်သွားပြီ။ ပြန်လုပ်ပါအုံးဆိုတာလည်း လုပ်မပေးတော့..။ ကုလားသေကုလားမော အိပ်တော့၏။ နောက်ဆုံးတော့ မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့လက်နှင့်သူ ပြီးခဲ့ရတာ များသည်။

ကိုဘတုတ်လီးက ထလာလျှင် ၅ လက်မကျော်ကျော် ရှိသော်လည်း လရေထွက်သွားပြိးလျှင် လေးလက်မသာသာမျှသာ ရှိတော့သည်။  အခုနောက်ပိုင်းတွင် အရက်သာ ဖိသောက်နေတော့သည်။ စောက်ဖုတ်လိုးဖို့တောင် သိပ်သတိမရတော့..။ ဒီတော့ မဝင်းခင်ကလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် စိတ်တွေထကြွပြီး ခံချင်စိတ်ပေါက်လာလျှင် ခရမ်းသီးနှင့် ချည်း စခန်းသွားလိုက်ရတော့သည်။

ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကိုသန်းဌေး ပေါက်ချလာပြီး ညနေကထဲက သူ့ယောက်ျားနှင့် အရက်သောက်နေကြသည်။ မဝင်းခင်ကလည်း အလိုက်တသိ ခရမ်းချဉ်သီးသုတ် တစ်ပွဲချပေးထားလိုက်သည်။ ကိုသန်းဌေးမှာ လာကထဲက လွယ်အိတ်ထဲတွင် အရက်၂လုံး ထည့်လာသည်။ ကိုသန်းဌေးက သိပ်မသောက်..။ သူ့ယောက်ျားကိုဘတုတ်ကသာ မတရားသဖြင့် တွန်းသောက်နေ၏။

ခရမ်းချဉ်သီးသုတ်ချပေးစဉ် ကိုသန်းဌေး သူ့ကို ကြည့်သောအကြည့်တွေက မရိုးသားမှန်း အထာကျွမ်းပြီးသော မိန်းမမို့ သိသမှ သိပ်သိ..။ မဝင်းခင်ကလည်း ကလူသလို မြှူသလို ကြာကြည့် ပြန်ကြည့်ပေးခဲ့လိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက် စတင်အရက်သောက်စဉ်က နေမဝင်သေး..။ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်း ရှိသေးသည်။ ထမင်းဟင်းလည်း ချက်ပြုတ်ပြီးစီးပြီမို့ မဝင်းခင် ရေချိုးရန် ထမီရင်လျားနှင့် သူတို့ရှေ့ကပင် ထွက်လာခဲ့သည်။ သူတို့အရက်သောက်နေသော ကွပ်ပြစ်နှင့်မနီးမဝေးတွင် ရေတွင်းရှိ၏။

ကိုဘတုတ်ထိုင်နေပုံက မဝင်းခင်ကို ကျောပေးအနေအထားဖြစ်ရာ ကိုသန်းဌေးမှာမူ ရေတွင်းဘက်ကို မျက်နှာပြုအနေအထား ဖြစ်သည်။ ကိုဘတုတ်မှာ အရက်သောက်နေရလျှင် ပြီးရောဆိုသည့် ဇိုးသမားအကြီးစား ဖြစ်ရာ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် သူ့မိန်းမကို ဖောက်ပြန်သော ရမ္မက်မျက်လုံးတို့ဖြင့် ငမ်းကြည့်ကြ့ည့်နေသည်ကို လုံးဝမရိပ်မိ…။

သူ့အဖို့ အရက်သည် စောက်ဖုတ်ထက် မက်မောစရာ အဆင့်ရောက်နေသူဖြစ်သည်။ မဝင်းခင်ကလည်း ကိုသန်းဌေးထသည်ထက် ထလာအောင် ရေချိုးရင်း မာယာပရိယာယ် အမျိုးမျိုး သုံးကာ မြှူဆွယ်လျက် ရှိသည်။ ရင်လျားထားသော ထမီကို အောက်သို့ပုံချ၍ ဝင်းဝါတင်းမို့နေသော နို့အုံထွားထွားကြီးကို ဆပ်ပြာနှင့် အသေ အချာ တိုက်ပြ၏။ ကိုသန်းဌေး မျက်လုံးတွေအကြည့်က ၁၅၀၀ ဗို့အားအပြည့်ဖြင့် မဝင်းခင်ဆီရောက်နေရာ ကိုဘတုတ်ပြောသမျှ အင်းသာလိုက်နေရသည်။ ဘာတွေပြောမှန်းလဲ လုံးဝမသိ။ သူရီလျှင် ရောယောင်ရီပြသည်။

ဤမျှဆိုလျှင် ကိုသန်းဌေး အထာပေါက်သွားပြီ။ မဝင်းခင်ကို ကိုင်လို့ရပြီဖြစ်ကြောင်း  ကောင်းကောင်းကြိးသိလိုက်၏။

ထို့ကြောင့်လည်း ပိုက်ဆံနှိုက်ယူနေစဉ် နို့ကို အပီပြင် ဆုပ်ချေပွတ်သတ်ပေးခဲ့သည်။ အခုတော့ အကြံကိုယ်စီရှိနေကြသော ဖိုနှင့်မသည် ကာမပင်လယ်ပြင်ကို ဖြတ်ကူးရန် ရမ္မက်သင်္ဘော စတင်ခုတ်မောင်းနေကြပြီ ဖြစ်၏။

ကိုသန်းဌေးလက်တွေက နို့အုံပေါ်မှာ မရှိတော့။ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးဆီ ရောက်နေပြီ။ စောက်ဖုတ်ဧရိယာတစ်ခုလုံး စောက်မွှေးအုံများပါမကျန် အထပ်ထပ် အဖန်ဖန် ရွရွဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း…

“ ဘတုတ်က စိတ်ချရပါ့မလားဟင်..”

“ အမလေး စိတ်ချ…လက်ချ သာနေ..။ သူ့ဖင် ဆင်လိုးသွားတောင် မသိဘူး”

သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့နှစ်ယောက် မျက်လုံးအစုံပြူးကျယ်သွားသည်။ သူတို့ထင်ထားသည်က ကိုဘတုတ်နှင့် မဝင်းခင်တို့ အလုပ်ဖြစ်ဖို့ အစပျိုးနေသည်ဟု ထင်မှတ်ထား၏။

ဘတုတ်က စိတ်ချရပါ့မလား ဟူသော ယောက်ျားတစ်ယောက် အသံကြောင့် အဖီထဲမှာ ရှိနေသူမှာ ကိုဘတုတ်လုံးဝမဟုတ်ကြောင်း နားလည်သွား၏။

ဒါဆို မဝင်းခင်ကြီး လင်ငယ်နဲ့ နောက်မီးလင်း မျောက်ဇာတ်ခင်းနေခြင်း ဖြစ်၏။ အမှောင်ထဲမှာမို့ ယောကျ်ားသံမှာ မည်သူမည်ဝါဖြစ်ကြောင်း သဲသဲကွဲကွဲ မသိရသေး။ ထို့ကြောင့် အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေသည်။ ကိုဘတုတ်တစ်ယောက် ဘယ်နေရာများ သွားအိပ်နေပါလိမ့်…။

ကိုသန်းဌေးက နွေးအိစိုရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လက်ခလယ်ကိုထိုးထည့်ကာ လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးသည်။

“ ပြိ…ပြိ…ပလပ်…ပလွတ်…ပြီ….ပြိ…ဖွတ်…..စွပ်……….”

“ အင်း အင်း….ကျွတ် ကျွတ်…အမလေး လေး..ကောင်းလိုက်တာ ကိုသန်းဌေးရယ်… အမလေး အမလေး တော့…။ အား…အီး…အား….တော့ မိန်းမက ဒီလိုမခံဘူးလား ရှီး.ကျွတ်ကျွတ်….ကျွမ်းလိုက်တာတော်…အင်း ဟင်း..ကျွတ် ကျွတ်…ဟုတ်လိုက်တာ…တော့..အမလေး…အမေ့…အင့်.. အမလေး..ထိချက်ကတော့ အား…အား……..အမေ့…အင်း အီး…….”

မဝင်းခင်က ပေါင်နှစ်လုံးကို အနည်းငယ်ဖြဲကားလျက် ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွပေးထားရာ စိတ်တိုင်းကျ နှိုက်ခွင့်ရနေသည်။ မဝင်းခင်နှုတ်က ကိုသန်းဌေးဟု ထွက်သွားသည်။

သည်တော့မှ ဖိုးတာနှင့် သာဂိတို့သည် အမှောင်ထဲက ကြာကူလီမင်းသားမှာ ကိုသန်းဌေးကြီး ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ကြရတော့၏။ သာဂိက သူ့လက်တွင်ကိုင်ထားသော ၃ ပေခန့်ရှိ ဝါးဆစ်ပိတ်တံပြာလေးကို အမှတ်ထင်ထင် ဆုပ်မိလျက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ထိုတံပြာလေးထိပ်တွင် မီးခြစ်ဆံလုံးပတ်အရွယ် တစ်လက်မခန့်ရှိ သံချွန်လေးတပ်ထား၏။ ထိုတံပြာလေးမှာ သာဂိသွားလေရာရာ ပါသော အဆောင်လက်နက် ဖြစ်၏။

အဖီက ဝင်ပေါက်တစ်ခုသာ ချန်ပြီး ဘေးပတ်ပတ်လည် အလုံကားထားသည်ဆိုသော်လည်း အောက်ခြေတွင် လူတစ်ကိုယ်စာ ကောင်းကောင်းကြီး ဝင်သာအောင် လွတ်နေ၏။

နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူမေ့မတတ် အတွင်းသားသို့ အာရုံစိုက်ထားကြသည်။ ကိုသန်းဌေးက ပူနွေးနုရွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးများကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးများဖြင့် တို့ကာထိကာ ပွတ်ဆွပေးနေပြန်သည်။

ကိလေသာရာဂအရှိန်ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး နွေးရှိန်းရွကြွနေ၏။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ထက် အောက်ပွတ်ဆွနေရာမှ အက်ကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို လက်ခလယ်ထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ချေဆွပေးပြန်၏။ မဝင်းခင် နှုတ်က အီးခနဲ အင်းခနဲ အသံကြီးထွက်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားသည်။

မဝင်းခင် တစ်ယောက် ရင်ဘတ်ကြီးရှေ့ကော့ထိုး မျက်လုံးစုံမှိတ်လျက် အံကြိတ်ထားရ၏။ တစ်ခါတစ်ခါ ဓာတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။

“ အမလေးတော့..ကို ကိုဌေးရယ်… ဘယ်လိုကောင်းမှန်း မသိဘူး..ရှီး ကျွတ်ကျွတ်….ဟွန်း..အီး…အားလလား….ကျွတ်ကျွတ်…အမလေး…ကျွတ်ကျွတ်… …ကျုပ်တော့ကို ဒီလောက်တတ်မှန်း မသိဘူး၊ အမေ့ အင့်..အား..ကျုပ်ဖြင့် ခလေးနှစ်ယောက်သာ ထွက်လာတာ ဒီလိုတစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး သိလား..၊ အား ကျွတ်ကျွတ်…အား..အင့်….ရှီးကျွတ်….ကျွတ်…လိုး…လိုးပါတော့ တော်…အမေ့…ကျုပ်မနေနိုင်တော့ဘူး ..အိအီး…….အိ…….အ…အ..”

“ လိုးမှာပေါ့ အဝင်းရ… မင်းကိုလိုးချင်လွန်းလို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တာ နည်းတဲ့လတွေမှ မဟုတ်ဘဲ”

ကိုသန်းဌေး ပါးစပ်ကလည်း ပြော၊ လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပီအပြင် နှိုက်ဆွနေရာ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ နှုတ်ကထုတ်ပြီး လိုးခိုင်းရသည့်အဆင့်ထိ ရောက်လာပါတော့သည်။

“ ဒါနဲ့များ တော်က အခုမှ လာလိုးရသတဲ့လား.လို့..၊ အားလားလား…အီး အီးဟီး..အင်း အမေ့…ကျွတ်ကျွတ်….လိုးပါတော့လို့ ဆိုနော…အမေ့..ကျုပ်စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲထွက်တော့မတတ် ကောင်းနေပြီ တော့..။ အမေ့..ကျွတ်ကျွတ်…အား ကျွတ်ကျွတ်………”

ကိုသန်းဌေးက ကြာကူလီတဏှာရူးသံကြီးဖြင့် ….

“ ငါ့လက်ထဲ ပိုက်ဆံများများ မရှိဘူးဟ အဝင်းရ..“

ကိုသန်းဌေးစကားကြောင့် အနှိုက်အဆွ ခံလို့ကောင်းနေရင်းကပင် မဝင်းခင်က  နှာတင်းသွားသောအသံဖြင့်…

“ ဘာဆိုင်လဲတော့ ကျုပ်က ဖာသည်မှ မဟုတ်တာ…”

ဒီတော့ ကိုသန်းဌေးမှာ ပျာပျာသလဲ လေပြေထိုးရ၏။

“ မဟုတ်ဘူးလေဟာ … ဘတုတ်ကို အရက်ဝအောင် မတိုက်နိုင်သေးတာကို ပြောတာ..သူ့ကို အရက်ဝအောင်တိုက်ပြီး မှောက်သွားမှ အဝင်းကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရမှာ မဟုတ်လား..“

“ အဟင့်…ဟင့်…..အ….ဒါ …လဲ ဟုတ်တာ …အင့်…ပဲ”

ကိုသန်းဌေးက မဝင်းခင်ကို ပွေ့၍သူ့ဘေးတွင် ချလိုက်သည်။ ခုံရှည်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းလိုက်သည်။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ဧရာမလိုးပွဲကြီး ဆင်နွှဲရတော့မည်မို့ အမှောင်ထဲတွင် ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် စောင့်စားနေသည်။ ကိုသန်းဌေးက ထမီကို ချွတ်ပြီး အားရပါးရ လိုးချင်ပုံရ၏။ ထို့ကြောင့် မဝင်းခင်သဘောကို သိရအောင်…

“ ထမီ ချွတ်လိုက်ရမလား အဝင်း”

“ အို…မချွတ်နဲ့လေ…အရေးကြုံလာရင် အရှာရခက်နေလိမ့်မယ်..”

မဝင်းခင်က ထိုသို့ပြောရင်း ကိုသန်းဌေး ပုဆိုးဝတ်မဝတ်သိချင်၍ လက်နှင့်စမ်းကြည့်လိုက်ရာ ပုဆိုးကိုမတွေ့ရပဲ တရမ်းရမ်းနှင့် တောင်မတ်နေသော လီးတန်နွေးနွေးကြီးကို စမ်းမိသည်။ စမ်းမိသည်နှင့်တပြိုင်နက် မလွှတ်တမ်း ဆုတ်ကိုင်ထားသည်။

“ အမလေး လေး….တော့လီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး..တော့..၊ ကိုဘတုတ်ထက်ကြီးတယ်တော့…သိလား..”

ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ်ပြောရင်း လက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လေးငါးခါ လုပ်ပေးသည်။ ကိုသန်းဌေးက တွဲလောင်းချထားသော မဝင်းခင်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခုံရှည်ပေါ် တင်ပေးလိုက်၏။ ထို့နောက် ထမီကို အောက်ကနေ လိပ်မလျှက် ခါးအထက်ဆီသို့ ပို့ပေးလိုက်သည်။

ဒူးနှစ်ချောင်းကို ထောင်စေလျက် ရင်ဘတ်ဖက်ဆီ တိုးကပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ မဝင်းခင်ကျောကို ခုံရှည်နောက်မှီတန်းသို့ မှီထားစေသည်။ မဝင်းခင်က ကိုသန်းဌေး ပြုပြင်ပေးသည့်အတိုင်း နေလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒူးနှစ်ချောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

ဖင်ဆုံအစွန်းက ခုံရှည်ဘောင်တန်းကို အနည်းငယ် လွန်ထွက်နေသည်။ ကိုသန်းဌေးက ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး လက်ဝါးနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို စမ်းကြည့်သည်။ ကွက်တိအနေအထားဖြစ်ပြီဆိုမှ သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်လျက် မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်၏။

ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လီးတန်ကြီးက ချောချောမောမော တိုးဝင်သွားသည်။ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲနေပြီမို့ လီးအဝင်မှာ ချောမွတ်နေသည်။

“ ဖွစ်..ဖွစ်………ဖွစ်…ဗြစ်….ဗြစ်….ဖွတ်….ပြွတ်………….”

“ အ..အင့်…အ..အမေ့…အား……ကျွတ်…ကျွတ်….”

လီးတန်ကြီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်နေရာမှ ဆီးခုံချင်းထိကာနီးတွင် ကိုသန်းဌေးအရှိန်နှင့် ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်သည်။ မဝင်းခင်နှုတ်က အင့်ခနဲ အသံထွက်ပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့သွား၏။ သို့သော် စိတ်ထဲမှာကား အလွန့်အလွန် အားရကျေနပ်သွား၏။ ကိုသန်းဌေးက အသွင်းအနှုတ် သုံးလေးချက်လောက် လုပ်ကြည့်၏။ စောက်ရေတွေကလည်း အဆမတန် စိုရွှဲနေပြီမို့ လီးဝင်လီးထွက်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ချောချောမွေ့မွေ့ ရှိလွန်းလှသည်။

ကိုသန်းဌေးက လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိ နစ်မြုပ်ထားရင်း မဝင်းခင်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကုန်းစို့လိုက်၏။ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားဖြင့် တို့ထိကလိပေးလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ ကာမအကြောပေါင်းများစွာတို့မှာ ဖြိုးခနဲ ဖြင်းခနဲ လှိုက်ခတ်ကျင်တက်သွား၏။

“ ကို….ကိုဌေး…အမေ့…ကျွတ် ကျွတ်…လိုး ….လိုးတော့ နော်…အင်း..ဟင်း…ဟား..ကျွတ်..ကျွတ်…ကျုပ်ကို သနား ပါ… အ..အမေ့…အမလေး…ရှီး…ကျွတ်…ကောင်း……..”

သည်တော့မှ ကိုသန်းဌေးက သူ့လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် နှုတ်လိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့၏။

“ ဖွတ်…..ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်……ပလွတ်………”

“ ဟုတ်ပီ…တော့….အင့်…အ…အင့်…ဟုတ်ပီ…အမေ့….အင့်..ကျွတ်ကျွတ်…အား…ကောင်းကောင်း…လိုက်တာ…အား ..ရှီး..လုပ်..လုပ်ပါ…အမေ့….”

မဝင်းခင်နှုတ်က ထွက်ပေါ်လျက်ရှိသော ရမ္မက်ညည်းသံကြီးက ကိုသန်းဌေးစိတ်ကို ထန်သထက်ထန်အောင် လှုံ့ဆော်ပေးသလို ဖြစ်နေတော့၏။

“ ဖွတ်…ဖွတ်..ဒုတ်……..ဖွတ်…ဖွတ်…..ဖျစ်……”

ကိုသန်းဌေးက မဝင်းခင် ဒူးကောက်ကွေးကြား လက်လျှိုသွင်းပြီး ခါးကို တင်းတင်းဆွဲဖက်ကာ အသားကုန် ကြုံးကြုံးဆောင့်ပါတော့သည်။

“ အား…အား…….အား…ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်…ရှီး……အင့်…အ……”

မဝင်းခင်တစ်ယောက် လှုပ်ရှားခွင့်မသာဘဲ အပီအပြင်ချုပ်ကိုင်၍ အသားကုန်ဆောင့်ဆောင့်လိုးသမျှကို အံတင်းတင်းကြီးကြိတ်ရင်း အားရကျေနပ်စွာ ခံနေတော့သည်။သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ပေးချင်သော်လည်း ကိုသန်းဌေးက ခါးကိုတင်းနေအောင် ဖက်ထားပြီး ကပ်ကပ်ဆော်နေသဖြင့် မလှုပ်ရှားသာပဲ ဖြစ်နေ၏။

“ ဖွတ်…ဖွတ်……ဘွတ်….ဖွတ်……ပြွတ်……ဘွတ်……”

“ အင်း…အီး…အ…အား..အင်း..ကျွတ်…အမေ့….အမေရေ….အမလေး..လေး.အား…အင့်….”

မဝင်းခင်တစ်ယောက် မေ့မတတ် မျောမတတ် ကောင်းနေရှာသည်။ လီးကလည်း စံချိန်မီ အလိုးကလည်း သန် အားမာန်ကလည်း အပြည့်မို့ ကာမအရသာထူးကြီးကို တအီတဝကြီး ခံစားနေရပါတော့သည်။

အချက် ၅၀ လောက်ဆောင့်အပြီးတွင် မဝင်းခင်တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွား၏။ ဟင့်ခနဲ ဟင့်ခနဲ တဆတ်ဆတ်လှုပ်ကာ စောက်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့၏။ ကိုသန်းဌေး လီးတန်ကြီးတဝိုက် နွေးကနဲ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်သွားရာ မဝင်းခင်ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်၏။ ကိုသန်းဌေးက အရှိန်ကို မလျှော့ဘဲ ခပ်သွက်သွက် ဆက်ဆောင့်နေ၏။

“ ဖွတ်…ပြွတ်…….ပြစ်…..ဖွတ်….ပြွတ်…..အား…အမေ့…အမေ့…အိး…အား..အား.”

ဘယ်လိုဝေါဟာရနှင့် ဖော်ပြရမှန်း မသိလောက်အောင် ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် မဝင်းခင်နှုတ်က အားခနဲ အားခနဲ အော်ဟစ်မြည်တမ်းကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း ဟင်းခနဲ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းကြီးချ၍ ငြိမ်ကျသွားတော့၏။

ကိုသန်းဌေးလည်း ရှေ့ဆက်ပြီး ဆောင့်နိုင်စွမ်း မရှိတော့။ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက သူ့လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲနေရာ လချောင်းတလျှောက် ကျင်ဆိမ့်ယားတက်လာပြီး သုတ်ရေပူတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်စွာ မှိန်းနေကြသည်။ ကိုသန်းဌေးတစ်ယောက် နောက်တစ်ချီ ဘယ်ပုံစံ လိုးရမည်ကို စိတ်ကူးနေ၏။  အဖီအတွင်းက အသံဗလံတွေ ငြိမ်သွားပြီဖြစ်၍ သာဂိက လူတစ်ကိုယ်စာ လွတ်နေသော ထရံအောက်မှ ငုံ့ဝင်လိုက်သည်။ ဖိုးတာကိုလည်း ငြိမ်ငြိမ်နေဖို့ လက်နှင့်ကုတ်လျက် အချက်ပြလိုက်၏။

ခေါင်းတစ်လုံးစာ ဝင်သည်နှင့် ကိုသန်းဌေး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ရှာကြည့်သည်။ တဖြေးဖြေး အမှောင်ထဲတွင် ကျင့်သားရလာပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ရေးရေး မြင်ရသည်။ ကာမသားကောင်နှစ်ကောင်မှာ အတော်လေး ပင်ပန်းသွားပုံရသည်။ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေ ကြားနေရသည်။

သာဂိက သူတံပြာ(ကြိမ်လုံး) ကို အသာလေးဆွဲယူ၍ သံချွန်တတ်ထားသော ဖက်ကို လက်နှင့်အသာစမ်းသည်။ သေချာပြီဆိုမှ ခပ်ရေးရေးမြင်နေရသော ကိုသန်းဌေး ညာဖက်ခြေထောက်ကို ချိန်၍ အားနှင့် ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ အား…အမလေး..မြွေ…မြွေ…မြွေ ကိုက်ပြီဗျ…”

ကိုသန်းဌေး အသံနက်ကြီးဖြင့် လန့်အော်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမြုပ်ထားသော လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်ကာ ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းကြီးဖြင့် အသဲအသန် ထွက်ပြေးပါတော့၏။ သွေးစတွေက မြေကြီးပေါ်တွင် ထင်ကျန်လျက်ရှိသည်။

မဝင်းခင်လည်း ကြောက်အားလန့်အားနှင့် ခုံရှည်ပေါ်က ခုန်ချလျက် ထမီကြီး စွန်တောင်ဆွဲကာ ကွပ်ပြစ်ပေါ်အိပ်နေသော ကိုဘတုတ်ဆီ ပြေးထွက်သွား၏။ သာဂိနှင့် ဖိုးတာတို့နှစ်ယောက်လည်း ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းမြိုသိပ်ပြီး ဇွန်ပန်းရုံအကွယ်မှ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ ဇွန်ပန်းရုံနှင့် ကွပ်ပြစ်မှာ ဆယ်လှမ်းလောက်ပင် ကွာ၏။ အခုမှပင် ကိုဘတုတ်ကြီး ကွပ်ပြစ်ပေါ်မှာ အိပ်နေမှန်း သိကြတော့၏။

“ ကိုဘတုတ်..ကိုဘတုတ် ထပါအုံး…ကိုဘတုတ်……ကိုဘတုတ်…”

ကြောက်စိတ်တွေမွှန်နေသော အသံဖြင့် မဝင်းခင်က ကိုဘတုတ်ကို လှုပ်လှုပ်ပြီး နှိုးသည်။ နှုတ်ကသာ အင်း အဲ…နှင့် အသံထွက်နေသော်လည်း တော်တော်နှင့် မနိုး..။

“ ကိုဘတုတ်..ကိုဘတုတ်..ထ…ထပါအုံးဆို..တော်…”

“ ဘာ…ဘာလဲ ဟ…..မိန်းမရ…”

လက်ကို တအားဆောင့်ဆွဲပြီးနှိုးလိုက်မှ ပြူးတူးပြဲတဲနှင့် မေးသည်။

“ ဟို…ဟို…..လူကပ်လို့တော့…”

“ ဘယ်..ဘယ်မလဲ…ဟ..”

“ ထွက်..ထွက်ပြေးသွားပြီ…ကျုပ်က တရေးနိုး သေးပေါက်ထရင်း..တော့နှိုးဖို့အလာ.. ထွက်ပြေးသွားတာ..”

“ ဟိုကောင်…သန်းဌေး ရော…”

“ ပြန်သွားတာ..ကြာပေါ့..ခုလောက်ဆို သိုးတောင်နေပြီ..လာ လာ…ထ..အိမ်ထဲ သွားအိပ်တော့..”

ကိုဘတုတ်က ပုလင်းထဲက လက်ကျန်အရက်ကို မော့သောက်လျက် ယိုင်တိယိုင်ထိုးဖြင့် အိမ်အောက် ဝင်သွား၏။ မဝင်းခင်လည်း အရက်ပုလင်းနှင့် ပန်းကန်များ သိမ်းရင်း ကိုဘတုတ်နောက်က ကပ်လိုက်လာသည်။  ဖိုးတာက သာဂိနား ကပ်၍ ..

“ ဆက်ချောင်းအုံးမလား…”

“ တော်..တော့…မိုးချုပ်နေပြီ..နက်ဖန်တောသွားရအုံးမှာ..”

“ အေး..အေး..ပြီးတာပဲ…ဟား ဟား..ရီရတယ်..ကွာနော်..သာဂိ..မိန်းမ..မိန်းမ..ဟား ဟား…”

နှစ်ယောက်သား ခပ်အုပ်အုပ် ရယ်မောရင်း မှောင်ရိပ်ခိုကာ ခြံစည်းရိုးကိုတိုး၍ အောင်မြင်စွာ ဆုတ်ခွာခဲ့ကြသည်။

...............................................................................................................

တိုးအောင်စကားဆုံးသည်နှင့် ဖိုးကျော်က လက်ဖြောက်တစ်ချက်တီးလိုက်ပြီး…

“ ဟား…အိုကေပြီဟေ့..ဒီနေ့ည သာဂိတို့နှစ်ကောင်ခေါ်ပြီး အိမ်လာခဲ့ကွာ.. တို့လေးယောက် ကိုသန်းဌေး အမွေကို ဆက်ခံဖို့ တိုင်ပင်ကြရအောင်လို့..”

“ အေး..ဟုတ်တယ်ကွ.. ငါလဲ သာဂိပြောပြတာကို နားထောင်ရင်း လီးတောင်လာပြီ..မဝင်းခင်ကြီးကို လိုးချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာတာ..”

နှစ်ယောက်သား ခါတိုင်းထက် အချိန်စောပြီး နွားတွေသိမ်းကာ ပြန်လာကြတော့၏။

...................................................................................................................

လေးယောက်သား ဖိုးကျော်တို့အိမ်နောက်ဖေးရှိ မန်ကျည်းပင်ကြီးအောက်တွင် တိုးတိုးတိတ်တိတ် တိုင်ပင်နေကြသည်။ ဖိုးကျော်အဖေနှင့် အမေက အိမ်အောက်ထပ်တွင် ၇ နာရီ ဇာတ်ကားကြည့်နေကြ၏။ တစ်ရွာလုံးကို ရွာဦးကျောင်းက ည ၁၁ နာရီထိ မီးပေးသည်။

“ အေး..ဒို့လေးယောက် ခုကထဲက လီး ကြီးစဉ်ငယ်လိုက် ရွေးရအောင်..”

“ အေး..အဲဒါ ကောင်းတယ်..”

ဖိုးကျော်အဆိုကို သာဂိက ထောက်ခံလိုက်၏။ ထို့နောက် ဖိုးကျော်က လက်နှိပ်ဓာတ်မီး သွားယူပြီး နွားစာတဲဖက်ဆီသို့ လေးယောက်သား ထွက်ခဲ့ကြ၏။ ပုဆိုးကိုယ်စီလှန်ပြီး ဓာတ်မီးနှင့်ထိုး၍ လီး အကြီးအသေး တိုင်းထွာ ကြရာ တိုးအောင်နှင့် ဖိုးတာလီးက  ၅ လက်မခန့်သာရှိပြီး သာဂိက ၅ လက်မခွဲကျော်ကျော် ရှိသည်။

သူတို့လေးယောက်ထဲတွင် ဖိုးကျော် လီးအကြီးဆုံး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ဖိုးကျော်လီးမှာ ၇ လက်မခန့် ရှည်ပြီး ၅ လက်မခန့် လုံးပတ်အတုတ် ရှိသည်။

“ ကဲ..ဒီလိုလုပ်..တိုးအောင်နဲ့ ဖိုးတာက ၅ လက်မချင်းတူနေတော့ မဲချကွာ..မဲပေါက်တဲ့လူက အရင်ဆုံး ဆော်၊ ပြီးမှ ၅ လက်မ တူး၊ အဲ့နောက် ၅ လက်မခွဲသမားက သရီး၊ အဲ့နောက်မှ ၇ လက်မ ငါက ဖိုးပေါ့ ကဲ..မဲချရအောင်..”

ဖိုးကျော်၏ နောက်ဆုံးအဆုံးအဖြတ်ကို ကျန် ၃ ယောက်က အကန့်အကွက်မရှိ သဘောတူကြသည်။ ထို့နောက် မဲချရာ ဖိုးတာက ပထမဆုံး ဆော်ရမည့်သူ အဖြစ် မဲပေါက်သွား၏။

“ အေး ဟုတ်ပီ.. ဒါဆို ရှင်းပြီ.. ဖိုးတာက ပထမ တိုးအောင်က ဒုတိယ၊ သာဂိက တတိယ၊ ငါက စတုတ္ထ ..ဖိုးတာဆော်နေတုံး ဒို့က အန္တရာယ်ကင်းအောင် ကိုဘတုတ်ကြီးနဲ့ အရက်ထိုင်သောက်ရင်း စောင့်ပေးမယ်..၊ ခုကထဲက ပြောထားမယ်နော်.. အားမရမချင်း လိုးလို့ရတယ်..၊ ထွက်လာပြီးရင်တော့ ပြန်မကျော့နဲ့တော့..၊ တခါထဲ အားရအောင် လိုးခဲ့…ဟုတ်ပလား..”

“ အေး…..ဟုတ်တယ်…”

ဖိုးကျော်အဆိုကို ဝိုင်းထောက်ခံကြ၏။ ဖိုးကျော်က သူ့စကားကို ပြန်ဆက်၏။

“ အရက် ၄ လုံးဝယ်မယ်၊ မင်းတို့ ၃ ယောက်က  ၂ လုံးဝယ်၊ ငါ က ၂ လုံးဝယ်မယ်..၊ ပြီးတော့ ဒို့က သိပ်မသောက်နဲ့ ကိုဘတုတ်ကြီးကို ဖိတိုက်ရမယ်..၊ ဖိုးတာနဲ့ တိုးအောင်က အရက်သွားဝယ်..၊ ငါနဲ့သာဂိက ကိုဘတုတ်အိမ်က စောင့်မယ်..၊ ရော့..အရက်ဖိုး..ပိုက်ဆံ..ငါ စိုက်ပေးထားနှင့်မယ်..ကဲ သွားစို့…”

..................................................................................................................................

ဖိုးကျော်နဲ့ သာဂိတို့ ကိုဘတုတ်အိမ်ထဲ အဝင် ခြံဝတွင် မဝင်းခင်နှင့် တွေ့၏။ သာဂိက နှုတ်သွက်လျှာသွက်ဖြင့်…

“ ဟာ…မဝင်းခင် ဘယ်တုန်း ..ကိုဘတုတ် ရှိလား..”

“ ရှိပါ့တော်.. သေနာကောင်က မဝသေးလို့ အရက်သွားဝယ်ပေးမလို့..”

“ ဟာ..ဒီလိုဆို သွားမဝယ်နဲ့တော့.. အမ..၊ ကျွန်တော်တို့ အိမ်မှာ သောက်ရတာ မလွတ်လပ်လို့ ဒီလာသောက်တာ..အရက် ၄ လုံးမှာထားတယ်..၊ ပြီးရင် လာမှာ..”

“ မမ အတွက်လဲ နှုတ်ပိတ်ခ မုန့်ဖိုး ၂ ထောင်ပေးအုံးမှာ…”

“ ဟင်..တကယ်ပြောတာလား..ဟဲ့..ဖိုးကျော်ရဲ့..”

“ ဟာ..တကယ်ပေါ့ မမရ… အင့်..ဒီမယ်.. ”

ဖိုးကျော်က ထောင်တန် ၂ ရွက် ထုတ်ပေးလိုက်၏။

“ ကျွန်တော်တို့ အရက်သောက်နေတုန်း မမ က အိမ်ရှေ့အဖီထဲက စောင့်ပေးနော်..”

“ အေးပါ..အေးပါ… စိတ်ချ…စိတ်ချ…”

သာဂိက ဖိုးကျော် အကင်းပါးပုံကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေ၏။ ကိုဘတုတ်ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး ကွပ်ပြစ်ပေါ် ထိုင်နေကြစဉ် ဖိုးတာနှင့် တိုးအောင်တို့ ရောက်လာကြသည်။

“ ဟေ့…မိန်းမရေ.. ခရမ်းချဉ်သီးသုတ် များ များလေး လုပ်ခဲ့ပါ…အုံး..ဟ”

ဖိုးကျော်က ကိုဘတုတ် ဖန်ခွက်ထဲသို့ အရက် အပြည့်ငှဲ့ပေးသည်။ ကိုဘတုတ်က တရှိန်ထိုး မော့ချလိုက်သည်။ မကြာခင် မဝင်းခင် ကိုင်းခရမ်းချဉ်သီးသုတ် ပန်းကန်ပြားနှင့် ရောက်လာသည်။

“ မမ.. ကျွန်တော်တို့သောက်နေတုန်း လူကြည့်ပေးအုံးနော်..”

“ အေးပါဟဲ့…”

ဖိုးကျော်နဲ့ မဝင်းခင်တို့ စကားအပေးအယူ လုပ်နေစဉ် သာဂိက ကိုဘတုတ် ခွက်ထဲ ထပ်ထည့်ပေးပြန်သည်။ ကိုဘတုတ်လည်း တရှိန်ထိုး မော့ချလိုက်ပြန်သည်။ သာဂိနှင့် တိုးအောင်တို့ ကိုဘတုတ်နှင့်စကားဖောင်ဖွဲ့နေစဉ် ဖိုးကျော်တစ်ယောက် သေးပေါက်သလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် လစ်ထွက်ခဲ့သည်။

ဖိုးတာကိုလည်း အရက်သောက်ထားရန် အရိပ်အခြေပြခဲ့သည်။ မကြာမီ သူရဲကောင်း ၄ ဖော်တို့ လှုပ်ရှားကြတော့မည် ဖြစ်ပါသတည်း..။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။