အသည်းတစ်ခြမ်း မခွဲစတမ်း (စ/ဆုံး)

အသည်းတစ်ခြမ်း မခွဲစတမ်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အခန်း ( ၁ )

'' အကိုမောင် ရေ ခဏ ခဏ '' 

စူးစူးရှရှလေးနှင့် ကြည်လင်သော အသံလေးကို ကြားလိုက်ရသည်နှင့် ရုံးမှ ပြန်ရောက်ကာစ င်္အကျီလဲပြီးရုံသာရှိသေးသော အေးမောင်တစ်ယောက် သူ၏ အခန်းထဲမှ ကမန်းကတန်း ထွက်လာမိသည်။ 

'' ဘယ်မှာလည်း မေလဲ့'' 

အခန်းအပြင်ရောက်လာမှ ဘယ်ကခေါ် လိုက်မှန်းမသိသော အေးမောင်က ရမ်းသန်း မေးလိုက်မိသည်။ 

'' ဒီမှာ အခန်းထဲမှာ '' 

မေလဲ့၏ အသံလေးကလေးက အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ပေါ်၍ လာလေသည်။ စောစောက ရုတ်တရက် ခေါ် လိုက်သံကြောင့်သာ ဘာဖြစ်မှန်းမသိ။ အခန်းထဲမှ ကမန်းကတန်း ထွက်ခဲ့ရသည်။ ယခု မေလဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သော အသံလေးမှာ ပုံမှန်အတိုင်းလေးဖြစ်နေ၍ စိတ်အေးစွာဖြင့်ပင် ခြေလှမ်းမှန်မှန်ဖြင့် မေလဲ့၏ အခန်းရှိရာသို့ လျှောက်လာခဲ့မိသည်။ အေးမောင်တစ်ယောက် မေလဲ့၏ အခန်းရှေ့သို့ ရောက်တော့ အခန်းတံခါးမှာ ပိတ်၍ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အေးမောင်သည် အခန်းတံခါးရှေ့တွင် ခြေစုံရပ်လိုက်မိသည်။

 '' မေလဲ့ အထဲမှာလား''

 '' ဟုတ်တယ် အကိုမောင် တံခါးတွန်းပြီး ဝင်ခဲ့ စေ့ထားတာ'' 

မေလဲ့က သူမ၏ ထုံးစံအတိုင်းပင် ဆတ်တောက်တောက်အသံဖြင့် အမိန့်ပေးနေချေပြီ။ အေးမောင်သည် အိပ်ခန်းတံခါးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းလိုက်တော့ အလွယ်တကူ ပွင့်သွားသဖြင့် သူသည် အထဲသို့ လှမ်း၍ ဝင်လိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲသို့ လှမ်း၍ ဝင်လိုက်ပြီး နောက်ထပ်လှမ်းတော့မယ့် ဆဲဆဲ သူ၏ ခြေထောက်ကို ရှေ့တွင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ရုတ်သိမ်းလိုက်ရသည်။ မေလဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးကို ကျောပေး၍ရပ်နေသည်။ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ် တွင် ထမီတွေ အင်္ကျီတွေ ဘာမှမရှိ။ ရေကူးဝတ်စုံလေးနှင့်သာ ဖြစ်သည်။ အေးမောင်၏ တကိုယ်လုံး ထူပူသွားသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံးကိုလည်း အေးမောင်တစ်ယောက် ရုတ်တရက်မေ့သွားသည်။

မေလဲ့ ဝတ်ထားသော ရေကူးဝတ်စုံက အပေါ်နှင့် အောက် တဆက်တည်း ချုပ်ထားသော ဝတ်စုံမျိုးမဟုတ်။ အပေါ် ပိုင်းက ကြိုးမပါသော ဘရာစီယာ အဝါရင့်ရင့်ရောင်လေး။ အောက်ပိုင်းတွင်လည်း နောက်မှကြည့်ရသည်ပင် တင်သားကြီးတွေ တဝက်သာသာလောက်ပင် ထွက်ပေါ် နေရသော အသားကပ် အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသာသာ ။ အဝါရင့်ရောင် ဘောင်းဘီလေးတို့သာ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ် တွင်ရှိလျှက် အဝတ်အစားပါတယ် ဆိုရုံမျှသာဖြစ်သည်။ ပန်းနုရောင်ပြေးနေသော သူမ၏ အသားလေးများနှင့် အဝါရင့်ရင့်ရောင်လေးမှာ လိုက်ဖက်ညီလှပေသည်။ 

'' လာလေ အကိုမောင် လူကို ဘာငမ်းနေတာလဲ'' 

အေးမောင်တစ်ယောက် ဆတ်ကနဲပင် ဖြစ်သွားသည်။ သူ့လည်း သတိလက်လွတ် ငမ်းနေမိတာ အမှန်ပင်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဟန်ကိုယ့်ဖို့ပင်။ 

'' လူကြီးကို ဒီလိုပဲ ပြောရသလား''

မာန်မဲသံဖြင့် အတူ အေးမောင်က ရှေ့သို့ လှမ်း၍ အဝင်တွင်ပင် မေလဲ့က သူရှိရာဖက်သို့ လှည့်၍ ရပ်လိုက်သည်။ 

'' ဟိုး ဆရာ ဟိုး တံခါး ပြန်ပိတ်ခဲ့အုန်း၊ မမသွဲ့လာလို့ နေရင်းထိုင်ရင်း နားပူနေဦးမယ်'' 

တော်သည် မတော်သည် မစဉ်းစား။ အေးမောင်က နောက်သို့လှည့်၍ အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်၍ စေ့ကာ ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမရှိရာသို့ လျှောက်၍ တိုးကပ်သွားသည်။ အနားရောက်တော့ ရပ်လိုက်ပြီး 

'' ကဲ ဘာလဲ ပြော ဘာ ဒုက္ခပေးဦးမလို့လဲ'' 

ခပ်တည်တည် ပြောလိုက်သော အေးမောင်၏ မျက်နှာကြီးသည် မူပျက်နေသည်ကို မေလဲ့တစ်ယောက်ကတော့ အကဲခတ်မိလေမည်လား မပြောတတ်ပေ။ အေးမောင်၏ စကားကိုကြားလိုက်ရတော့ မေလဲ့၏ မျက်နှာလေးက စူစူပုတ်ပုတ်လေး ဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ 

'' ဟွန်း ဒီလိုပဲ မေလဲ့ဆိုရင် အိမ်ကလူတွေက အရမ်းကို နိုင်နင်းတာပဲ၊ မေလဲ့ကို အကောင်းကို မမြင်ဘူး'' 

ဒီလိုဆိုပြန်တော့လည်း ရှက်ရမ်းရမ်းလိုက်သော အေးမောင်တစ်ယောက် မေလဲ့အပေါ် ဂရုဏာသက်သွားရပြန်သည်။ 

'' ကဲပါ ညီမလေးရယ် ပြောစမ်းပါဦး၊ အကိုမောင့်ကို ဘာလို့ခေါ် ရတာလဲဆိုတာကို   '' 

အချိုသာဆုံး စကားလေးနှင့် အေးမောင်တစ်ယောက် တုံ့ပြန်လိုက်တော့မှ မေလဲ့၏ မျက်နှာလေးက ပုံမှန်အနေအထားသို့ ချက်ခြင်းပင် ပြန်၍ ရောက်သွားရသည်။ 

'' တတ်လဲ တတ်နိုင်တယ်'' 

ဟု အေးမောင်၏ စိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်မိသည်။ ပါးစပ်က ထုတ်၍တော့ မပြောဖြစ်။ ပြောလျှင် ပေက ရှည်တော့မည်။ 

'' ဒီလို အကိုမောင်ရဲ၊့ ဒီအိမ်မှာ မေလဲ့ အပေါ် စိတ်အရှည်ဆုံးက အကိုမောင် မဟုတ်လား၊ဒါကြောင့်လည်း မေလဲ့က အကိုမောင့်ကို အကူအညီ တစ်ခုလောက် တောင်းချင်လို့ပါ'' 

စပြီ။ မေလဲ့ကတော့ သူ့ကို အချိုသတ်နေပေပြီ။ သူမ၏ စကားသံကို ကြားလိုက်ရသည်နှင့် အေးမောင်၏ ရင်ထဲတွင် ထင့်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရသည်ကတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့လည်း အေးမောင်၏ ဒုက္ခကလည်း မသေးလှချေ။ ကိုယ်လုံးတီးနီးပါးမှ ဖြစ်၍နေသော မေလဲ့နှင့် သူက မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လျှက် လက်တစ်ကမ်း အကွာပင် မရှိပေ။ နှစ်ယောက်သား စကားပြောနေရင်းက အေးမောင်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို မကြည့်မိအောင် အတော်ပင် သတိထားနေရသည်။ မေလဲ့၏ မျက်နှာလေးကိုသာ ဇွတ်ပေ၍ ကြည့်ရင်း စကားပြောနေရသည်။ မေလဲ့က စကားပြောရင်းက သူမ၏ အကြည့်တွေကို သူ့ထံမှ လွှဲဖယ်လိုက်တော့မှ အေးမောင်၏ မျက်လုံးများက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့ အလိုအလျောက်ပင် ဖြတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်မိရင်း နေရထိုင်ရတာ နည်းနည်း သက်သာသွားသလို ဖြစ်ရတော့သည်။

'' မေလဲ့က လာမဲ့နှစ်မှာ မယ်ရွေးပွဲ ဝင်ပြိုင်မလို့ အကိုမောင်ရ  '' 

'' ဟင်း  ဟင်း '' 

'' ဘာရီတာလဲ အကိုရ  ''

'' မေလဲ့ အောင်မြင်မှာကို တွေးလိုက်မိရင်း ဝမ်းသာသွားလို့ပါ''

တကယ်မဟုတ်ကြောင်း သိပေမယ့်လည်း ကြားလိုက်ရသော စကားကြောင့် မေလဲ့၏ မျက်နှာလေးမှာ ဝင်းပ၍ သွားလေသည်။ 

'' အဲဒါ အခု မေလဲ့ ကာယလေ့ကျင့်ခန်း လုပ်တာကြာပြီ အကိုမောင်ရ၊  ခု အကိုမောင်ကို ခေါ် တာက မေလဲ့ကို အရင်ကထက်စာရင် ပိုပြီးလှလာသလား ပိုပြီးတိုးတက်လာသလား ဆိုတာကို အသေအချာ ကြည့်ပေးဖို့ အကဲဖြတ်ပေးဖို့ အကူအညီတောင်းမလို့ပါ'' 

အေးမောင်တစ်ယောက် ခေါင်းနပမ်းကြီး၍ သွားရသည်။ သူ့ကို ပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် မေလဲ့က သူ့ကို စူးစမ်းသလို ကြည့်၍ အကဲခတ်နေသည်။ ပြီးမှ 

'' ဘယ်နှဲ့လဲ ကူညီမယ် မဟုတ်လား အကိုမောင်'' 

မေလဲ့က မျက်ခုံးလေးတစ်ဖက်မြှင့်ကာ ပြီတီတီလေး လုပ်၍ မေးလေသည်။

'' အင်း '' 

အေးမောင်၏ ဖြေသံက လေးလေးတွဲ့တွဲ့ကြီး ထွက်ပေါ်၍ လာရသည်။ ဒါပေမယ့် ကြားလိုက်ရသော မေလဲ့ကတော့ ပြုံးပြုံး ရွှင်ရွှင်ဖြစ်၍ သွားလေသည်။ 

'' ကဲ ဒါဆိုလာ အကိုမောင်က ဒီမှာထိုင်'' 

သွက်သွက်လက်လက်ပင် မေလဲ့က အေးမောင်၏ လက်မောင်းကို ဆွဲ၍ သူမ၏ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ အေးမောင်ကတော့ တကိုယ်လုံး ထူပူစွာဖြင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်ရင်းက အပျိုမလေး၏ အိပ်ယာလေးပေါ် ကုတင်စောင်းလေးတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်လေတော့သည်။ ပြီးသည်နှင့် မေလဲ့က နောက်သို့ ခြေလှမ်း သုံးလှမ်းမှ ဆုတ်၍ သွားပြီး့ 

'' ကဲ အကိုမောင် ဒီမှာ သေသေချာချာ ကြည့်ပြီး အကဲခတ်နော်'' 

ဟု ပြောပြီးသည်နှင့် မေလဲ့သည် မယ်ပြိုင်ပွဲဝင် တစ်ဦးပမာ သူမ၏ တကိုယ်လုံးရှိ အသားစိုင်လေးများကို မလှုပ် လှုပ်အောင် လုပ်၍ ခေါက်တုံ့ ခေါက်ပြန် လှမ်းလျှောက်ပြသည်မှစ၍ မယ်ရွေးပြိုင်ပွဲတွင် ဝင်၍ ပြိုင်နေသည့်ပမာ တစ်ခုပြီး တစ်ခု လုပ်၍ ပြနေလေတော့သည်။

လွန်ခဲ့သော ၁ဝ မိနစ်ခန့်အထိ မေလဲ့ကို ကလေးတစ်ယောက် အသွင်သာ အေးမောင် မြင်ထားခဲ့သည်။ ထိပ်ပုတ် ခေါင်းပုတ်ဖြင့် သူငယ်နှပ်စားလေးပမာ အသက် ၁၅ နှစ်ကျော် ၁၆ နှစ်ထဲသာ ရောက်ရုံရှိသေးသော မေလဲ့ကို ဆက်ဆံခဲ့သည်။ ယခု သူ၏ ရှေ့မှ မေလဲ့ကတော့ အပျိုကြီးဖားဖား ဖြစ်ရုံမှမက အသက် ၂၄ နှစ်ထဲ ဝင် နေပြီ ဖြစ်သော အေးမောင်ကိုသာမက အေးမောင်၏ ကိုယ်တွင်းမှ သွေးသားများကိုပင် ချုပ်ကိုင်ဖမ်းစား၍ နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ ကြည့်သည်။ အေးမောင်သည် သူ့ကိုယ်သူ မျက်တောင်ခတ်ရန်ပင် သတိမထားမိလောက်အောင်ကိုပင် ကြည့်နေသည်။ လုံးလုံးလေးဖြစ်ကာ ကားစွင့်နေသော မေလဲ့၏ တင်သားလေးတွေက ကျမ အပျိုဖားဖား ဖြစ်နေပါပြီဟု ဟစ်ကြွေးနေသလို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် သူမ၏ တင်သားများက အေးမောင်၏ သွေးသားများကို ရမက်များ ပြင်းပြí လာရအောင်ပင် လှုပ်ဆွ၍ နေချေသည်။

ဘရာစီယာဟု အမည်ပင် တပ်ထားရသော်လည်း စို့စို့ပို့ပို့ နို့အုံဖြူဖြူလေးကို သုံးချိုး နှစ်ချိုးလောက်ကိုသာ ကာကွယ်ထားနိုင်ပြီး သူမ၏ ရွှေရင်နှစ်မွှာက သားကောင်းမိခင် တစ်ယောက်၏ အရည်အသွေးကို အပြည့်အဝ ဖေါ် ဆောင်နိုင်မည်ဟု ပြောပြနေသလို ကိုယ်လုံးလေးကို ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ဟန်ရေးအပြ၌ရင်လေးချီကာ မြင့်တက်သွားရသည့်အခါများ၌ဆိုလျှင် အေးမောင်၏ ရင်ထဲတွင် မွန်းကြပ်၍ပင် တက်သွားရသည်။ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေရက်က မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်၍ လာရသော အေးမောင်တစ်ယောက် ပေါင်နှစ်လုံးကို ချိတ်၍ ထိုင်လိုက်ရုံမှပင်မက ထပ်ဆင့်၍ သွားရသော ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်၍ထားလိုက်ရသည်။ အေးမောင်တစ်ယောက် ဒီလို ပြင်၍ ထိုင်လိုက်သည်ကို မေလဲ့က မျက်နက်လေး ထောင့်ကပ်ကာ ကြည့်လိုက်သည်ကို အေးမောင်တစ်ယောက် သတိမထားမိလိုက်ချေ။ မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုသာ သဲသဲမဲမဲ ကြည့်နေသည်။

အေးမောင်၏ ရှေ့တွင် ဟန်ရေးတွေ အမျိုးမျိုး ပြနေသော မေလဲ့တစ်ယောက် အေးမောင်ရှိရာသို့ လှည့်ကာ ခြေစုံရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ် မှ ပစ္စည်းဥစ္စာ ရတနာတို့ကို မလှုပ်လှုပ်အောင် ရမ်းခါ၍ အေးမောင်ဆီသို့ လျှောက်လာလေသည်။ အေးမောင်ကလည်း သူမကို ခပ်ပြောင်ပြောင်ပင် ကြည့်နေမိသည်။ အေးမောင်၏ ရှေ့ရောက်တော့ မေလဲ့က ကပ်၍ ရပ်လိုက်သည်။

'' မောလိုက်တာ အကိုမောင်ရယ်၊ ရေပုလင်းလေး ယူပေးပါလားဟင်'' 

အေးမောင်ကြည့်လိုက်တော့ မေလဲ့၏ စာကြည့်စားပွဲပေါ် တွင် ရေပုလင်းလေးကို တွေ့ရသဖြင့် အေးမောင်သည် ထိုင်ရာမှ ထရပ်ကာ အရပ်၊ မေလဲ့ကလည်း စောစောက အေးမောင်ထိုင်ရာ၏ဘေး ကုတင်စောင်းတွင် ဝင်၍ အထိုင်၊ မေလဲ့၏ ပေါင်ခြံထိပ်လေးနှင့် အေးမောင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်မတ်၍ နေသော လီးတန်ကြီးထိပ်နှင့် ဒိန်းကနဲ ဆောင့်၍ ထိုးမိလိုက်သည်။ မေလဲ့၏ ကိုယ်လေးမှာ တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားရသည်။ ဒါပေမယ့် မသိသလိုပင် မေလဲ့က ကုတင်စောင်းတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သလို အေးမောင်ကလည်း ဗြုံးကနဲ ဆိုတော့ ရင်ထဲတွင် ထိပ်၍ သွားရကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားရတော့သည်။ ချက်ခြင်းပင် အိန္ဒြေဆည်၍ ရေပုလင်းကိုသွား၍ ယူကာ မေလဲ့ကို လှမ်း၍ ပေးလိုက်လေသည်။

မေလဲ့က သူပေးသော ရေပုလင်းကို လှမ်း၍ ယူရင်းက အဖုံးဖွင့်ပြီး မော့၍ သောက်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ရေသောက်ရင်း သူမ၏ မျက်လုံးလေးများက မှိတ်၍ ထားလေတော့ အေးမောင်အဖို့ မဟာအခွင့်အရေးက ရ၍ သွားရပြန်သည်။ မလုံ့တလုံ ဖုံးအုပ်တာ ခံထားရသော မေလဲ့၏ နို့အုံလေးနှစ်ခုသည် ပြည့်တင်းလွန်းလှသည်။ ဖြူဝင်း၍နို့နှစ်လုံးကြားတွင် လက်တစ်လုံးမှသာပင် ခြား၍ နေသည်။ ဖွံ့ထွားလွန်းလှပေသည်။ ရေပုလင်းကို နှုတ်ခမ်းဝတွင် တေ့ သောက်နေသော မေလဲ့က သူမ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေကို အသာပင့်၍ အေးမောင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ အေးမောင်၏ ဖြစ်အင်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ကြည်နူးကာ ကျေနပ်၍သွားရသည်။ 

ဒီနေ့အဖို့ တော်လောက်ပြီ ဟု တွေးလိုက်ရင်းက သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို အပြီးတိုင် ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြီးတော့ ရေပုလင်းလေးကို သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဝမှ ခွာလိုက်ရာမှာ လက်တစ်ဖက်က ကိုင်ရင်း ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ ရှေ့တွင် ရပ်နေသော အေးမောင်၏ ဘေးဖက်သို့ လှမ်းထွက်လိုက်ရာမှ ဖင်ဆုံလေးတစ်ဖက်ကို အေးမောင်ရှိရာဖက်သို့ ခါးလေးနွဲ့ကာ ယမ်းလိုက်သေးသည်။ သူမ၏ ဖင်ဆုံသားနုနုလေး တစ်ဖက်သည် လုံးပတ် ကျပ်လုံးသာသာရှိသော ဒုတ်တစ်ချောင်းနှင့် အထိုးခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားရသည်။ အေးမောင်၏ ခါးကြီးက ယောင်ယမ်း၍ နောက်သို့ကော့ကာ ဆုတ်လိုက်မိသည်။ ရင်ထဲတွင်တော့ ဗြောင်းဆန်၍ နေလေသည်။ မေလဲ့က သူ့ကို ကျော်ထွက်သွားပြီးကာမှ တဖန် အေးမောင်ရှိရာဖက်သို့ လှည့်၍

'' အကိုမောင် ရော့ ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်ဦး'' 

ဘာမှ ပြောမနေနှင့်တော့ အေးမောင်က သူမ၏ လက်ထဲမှ ရေပုလင်းကို လှမ်း၍ ယူလိုက်ကာ မော့၍ သောက်လိုက်သည်။ ရေပုလင်းကို ကပျာကယာယူ၍ သောက်လိုက်သော အေးမောင်ကို ကြည့်၍ နေသော မေလဲ့၏ မျက်နှာနုနု ငယ်ငယ်လေးသည် ပြုံစစ ဖြစ်၍ နေပါသည်။ အေးမောင်က လက်လေးလုံးနီးပါးမှပင် သောက်လိုက်ပြီးမှ ရေပုလင်းကို မေလဲ့ထံ လှမ်း၍ ပေးလိုက်သည်။ သူ၏ လက်ထဲမှ ရေပုလင်းကို လှမ်း၍ ယူရင်း မေလဲ့သည် မျက်ခုံးလေးပင့်ကာ သူ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ 

'' မေလဲ့ကတော့ ဟန်ရေးပြပြီး လှုပ်ရှားလို့ ရေငတ်တာ ထားပါတော့၊ အကိုမောင်က ထိုင်နေပြီး ဘာလို့ ရေငတ်ရတာတုန်း့ ''

ကြည့် လုပ်ပြီ။ မေလဲ့ညဉ်က မပျောက်၊ အေးမောင်၏ ရင်ထဲတွင် ထိတ်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရပြီး ဘာပြန်ဖြေလို့ ဖြေရမှန်း မသိအောင်ကို ဖြစ်၍ သွားရသည်။ မေလဲ့ကလည်း ရေပုလင်းကို လက်တစ်ဖက်က ကိုင်ပြီး သူ့ကို ကြည့်ကာ သူဖြေလာမည့် အဖြေကို ရပ်၍ စောင့်နေသည်။ မဖြေမချင်း လှည့်ထွက်သွားမည် မဟုတ်။ အေးမောင်က ''ဟဲ့ '' ကနဲ တစ်ချက် ရယ်သွေး သွေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ တံတွေးတစ်ချက် မျိုချလိုက်ရင်း အေးမောင်၏ ခေါင်းထဲတွင် အဖြေတစ်ခုကို အပြေးအလွား စဉ်းစား၍ နေရလေသည်။ ပြုံးစစဖြင့် ကြည့်နေသော မေလဲ့၏ မျက်နှာလေးက ရယ်ကြဲကြဲလေး ဖြစ်၍ လာချေပြီ။ 

'' ရုံးက ပြန်ရောက်လာကတည်းက ရေမသောက်ရသေးဘူး၊ လှမ်းခေါ် လို့သာ ဒီကိုလာရတာ၊ မေလဲ့ ရေသောက်တာတွေ့မှ ရေငတ်လာလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ ''

သည်လို ကမန်းကတမ်း ဖြေလိုက်ပြီးမှပင် မွန်းကြပ်နေသော အေးမောင်၏ ရင်ထဲတွင် ရှင်း၍ ပေါ့ပါးသွားရတော့သည်။ ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်လေသည်။ အေးမောင်၏ အဖြေစကားအဆုံး ရယ်ကြဲကြဲလေးနှင့် တစ်ဖက်သို့ လှည့်ကာ ထွက်သွားသော မေလဲ့ထံမှ ''ခစ် '' ကနဲ ရယ်သံလေး တစ်ချက်ကြားလိုက်ရလေသည်။ အေးမောင်က မကြားချင်ယောင်ဆောင်၍ နေလိုက်သည်။

'' ကဲ ပြီးရင်လည်း အကိုမောင် သွားတော့မယ့် '' 

'' ဟိုး ဆရာ ကြည့်ချင်တိုင်း ကြည့်ပြီး ဘာမှလည်း ဝေဖန်စကား မပြောပဲ ထွက်သွားလို့ ရမလား'' 

အေးမောင်၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ထူအမ်း၍ နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ မေလဲ့က ရေပုလင်းကို စားပွဲပေါ် တွင်ထား၍ သူ့ဖက်သို့ ပြန်၍ လှည့်လာလေသည်။

'' ဘယ်နှဲ့လဲ မေလဲ့ လှလာတယ် မဟုတ်လား'' 

ဟု စကားစလိုက်တော့မှ 

'' အေး ဟုတ်သားပဲ၊ မေလဲ့က အရင်ကနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်တော့ဘူး၊ အတော့်ကို လှလာတာပဲ''

မေလဲ့က သူ့စကားကို နားထောင်နေရင်းက ကုတင်ခြေရင်းဖက်သို့ ကွေ့ဝင်သွားလေသည်။ အေးမောင်က လိုက်ကြည့်နေသည်။ ကုတင်ခြေရင်းသို့ ရောက်တော့ အဝတ်လှမ်းစင်မှ ထမီလေးတစ်ထည်ကို လှမ်း၍ ယူလိုက်ပြီး ခါးလေးကုန်းကာ ခြေထောက်မှ စွပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အပေါ် သို့ ဆွဲတင်ကာ အထက်ဆင်စလေးကို ပါးစပ်မှ ကိုက်ရင်း သူမ၏ ဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်နေရာက 

'' ကဲ ဆက်ပါဦး အကိုမောင်ကလဲ '' 

ဒီတော့မှ အေးမောင်က ပြတ်သွားသော သူ၏ စကားကို မေလဲ့အား ကြည့်ရင်းက ပြန်ဆက်သည်။ 

'' ဒီပုံစံအတိုင်း ဆက်ပြီး လေ့ကျင့်သွားရင် လာမယ်နှစတော့ မေလဲ့ ပထမရမှာ အသေအချာပဲ၊ ပြီးတော့ မေလဲ့ကို အားလုံးက ခလေးတစ်ယောက်လို့ ထင်နေတာ ခုတော့ မေလဲ့က အပျိုကြီးဖားဖား ဖြစ်နေပြီပဲ '' 

'' ဟင်း ဟင်း '' 

" ပြီးတော့လည်း မေလဲ့က '' 

သူမက စကားစပေးလိုက်သည်နှင့် သူ၏ ရင်ထဲတွင် ပြောချင်နေသော စကားတွေကို အေးမောင်က ကရားရေလွတ် ရင်ဖွင့်ကာ ပြောနေရင်းက သူ၏ စကားကို မနည်းပင် ဘရိတ်အုပ်လိုက်၍ တိကနဲ ရပ်ပစ်လိုက်ရလေသည်။ ဘောင်းဘီလေးနှင့် ဘရာစီယာလေးကို ချွတ်ပြီးသည်နှင့် အနီရောင် အဝါပွင့်ရိုက် တစ်ပတ်နွမ်း ထမီလေးကို ကပိုကယို ရင်ရှားရင်း မေလဲ့သည် အေးမောင်၏ ရှေ့သို့ ရောက်လာကာ ကပ်၍ နွဲ့နွဲ့လေး ရပ်လိုက်သည်။

'' ကဲ ဆက်ပါဦးလေ့ အကိုမောင့် စကားက '' 

'' ဟို အဲဒါ ပါပဲ'' 

'' မရဘူး မရဘူး ပြောစရာကို ကျန်သေးတယ်၊ ပြောပြီးမှ အခန်းထဲက ထွက်ရမယ်၊ မရဘူး ပြော ပြော'' 

မေလဲ့တစ်ယောက် သူမ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကို ဆောင့်ကာ ပြောနေချေပြီ။ အေးမောင်တစ်ယောက် သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်၍ နေမိသည်။ 

'' ကဲ ပြောပါဆို '' 

ဟု နှုတ်ခမ်းလေးကို စူကာ ပြောလိုက်ရင်းက မေလဲ့သည် သူ၏ ရှေ့သို့ ပိုမို၍ တိုးကပ်ကာ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် အေးမောင်၏ ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကို ဆုပ်ကိုင်၍ အေးမောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို လှုပ်လိုက်လေသည်။ 

'' ပြောလေ ပြောပါဆို '' 

မေလဲ့၏ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်၍ သွားရသော ရင်သားလုံးလုံးလေးများသည် အေးမောင်၏ မျက်နှာရှေ့ တစ်မိုက်ခန့် အကွာတွင် ရင်သားလေးများပေါ် ရှိ ကပိုကရို ရင်လျားထားသော ထမီလေးမျာ ကွာကျမတတ် ဖြစ်နေရသည်။ အေးမောင်၏ စိတ်တွေက ဘလောင်ဆူသွားရသည်နှင့် နည်းတူ စိတ်ထဲတွင်လည်း ပို၍ ရဲတင်းသွားရလေသည်။

'' တခြားမဟုတ်ပါဘူး၊ မေလဲ့က ချစ်ဖို့ကောင်းတာလို့ ပြော့ မလို့ပါ '' 

အဖြေစကားကို စောင့်ဆိုင်းကာ နားထောင်ရင်း အေးမောင်၏ မျက်နှာကို စိုက်၍ ကြည့်နေသော မေလဲ့၏ မျက်နှာလေးသည် တည်တည်လေး ဖြစ်၍ သွားရပြီး သူ့၏ မျက်နှာကို စူးစူးရဲရဲလေး ကြည့်လာသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်တောင် ကော့ကော့ ထူထူကြီးများသည် တဖြတ်ဖြတ် ခတ်လိုက်သည်။ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများထဲတွင် အရည်လေးများ လဲ့၍ တောက်ပလာချေပြီ။ တခဏကြာမှ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စိုက်၍ ကြည့်နေကြပြီးမှ သူ၏ ပုခုံးပေါ် မှ မေလဲ့၏ လက်လေးများသည် ရုတ်သိမ်း၍ သွားသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ခြေထောက်လေးကို နောက်သို့ တလှမ်းဆုတ်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တစ်စောင်းလေးလှဲ့ကာ ရပ်လိုက်သည်။ 

'' ဒေါက် ဒေါက်"

" မေလဲ့ရေ မေလဲ့'' 

မေလဲ့နှင့် အေးမောင်တို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြရင်း နှစ်ယောက်စလုံး ပြူးပြူးပြာပြာ ဖြစ်၍ သွားရသည်။ တံခါးခေါက်ရင်း ခေါ် လိုက်သော အိပ်ခန်းတံခါးဆီမှ မမမေသွဲ့၏ အသံက ထွက်ပေါ်၍ လာချေပြီ။ မေလဲ့က အေးမောင်၏ ရှေ့မှာ ရပ်နေရာက အိပ်ခန်းတံခါးဝသို့ လှမ်း၍ ထွက်လိုက်သည်။ အေးမောင်ကလည်း ကုတင်တစ်စောင်းတွင် ထိုင်နေရာက ထ၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း အိပ်ခန်းထဲဖက်သို့ ခြေလှမ်းလိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် 

'' မေလဲ့ တံခါးဖွင့်ပါဦး့ ဒုံး ဒုံး ဟင်'' 

တံခါးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ထုလိုက်သောကြောင့် စေ့ထားသော အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ပွင့်၍ သွားတော့သည်။ 

'' မမသွဲ့ကလည်း တံခါးမှ ပိတ်မထားတဲ့ ဥစ္စာ၊ ခုလေးတင်မှ လေတိုက်လို့ ပိတ်သွားတာ စွတ်ခေါ် နေတာပဲ၊ ဒီမှာ အကိုမောင် ရောက်လာလို့ စကားပြောနေတဲ့ ဟာကို့ '' 

မေလဲ့တစ်ယောက် လုပ်ချလိုက်ပြန်ပါပြီ။ အကိုမောင် ရောက်လာလို့တဲ့ သူလှမ်းခေါ် တာတော့ ထည့်မပြောချေ။ ပြီးတော့လည်း မေလဲ့က သူမကပင် အစ်မဖြစ်သူ မေသွဲ့ကို စိတ်ဆိုး မာန်ဆိုးဖြင့် ပြောနေသေးသည်။ အခန်းဝ အပြင်ဖက်နားမှာ ရပ်၍ နေသော မေသွဲ့က သူတို့နှစ်ယောက်ကို တစ်လှည့်စီကြည့်နေသည်။ အေးမောင်၏ တစ်ကိုယ်လုံး ရုတ်တရက်ပင် ထူထူပူပူ ဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ မေသွဲ့၏ မျက်နှာကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲတော့ချေ။

'' ကဲ ပြော၊ မမသွဲ့က ဘာပြောဦးမလို့လဲ ၊ ဒီမှာ ရေချိုးမလို့ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်လာပြီး စကားပြောနေကြတယ်'' 

လုပ်ပြီ မေလဲ့ ရမ်းပြီ။ အစ်မဖြစ်သူကို စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့် ရန်ထောင်နေလေပြီ။

'' အေး မမလည်း အဲဒါပဲ ပြောမလို့၊ ရေချိုးရင် ချိုးနှင့်လို့ တော်တော်ကြာ မောင်အေးမောင်နဲ့ ရေချိုးခန်းမှာ ဆုံနေရင် အားနာစရာကြီး ဖြစ်နေလို့'' 

'' ဘာဖြစ်လဲ ဆုံတော့လည်း တခါတည်း ဝင်ချိုးလိုက်ရင်ရတာပဲ၊ စောစောချိုးချင်ရင် ရုံးက စောစောပြန်လာပေါ့''

'' ဟာ ဒီကောင်မလေး'' 

ဟု မေသွဲ့က ပြောရင်း မေလဲ့၏ အိပ်ခန်းဝမှ လှည့်၍ အထွက် အေးမောင်ကလည်း အခွင့်အရေးကို အရယူပြီး သူကပါ အိပ်ခန်းထဲမှ လှမ်း၍ အထွက်လိုက်တွင်တော့ မေလဲ့က သူမ၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို ဝုန်းကနဲ ဆွဲ၍ ပိတ်လိုက်လေသည်။ မေသွဲ့နှင့် အေးမောင်တို့သည် အခန်းရှေ့မှ ထွက်လာကြတော့ အေးမောင်က မရဲတရဲဖြင့် မေသွဲ့ကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ မေသွဲ့ကလည်း သူ့ကို ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါပေမယ့် မေသွဲ့၏ အကြည့်တွေက အေးမောင်ကို ဘယ်နှဲ့ရှိစ ကိုယ့်လူ ဟု ပြောနေသယောင်ပင် ရှိနေသည်ဟု အေးမောင်က ထင်မှတ်လိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင့် 

'' ကိုကိုမောင် ရေချိုးရင် ချိုးနှင့်ချေ၊ မမသွဲ့က ကိုကိုမောင် မချိုးရမှာစိုးလို့ စိတ်ပူနေတာ မမသွဲ့လည်း ချိုးရင် တခါတည်း ဝင်ချိုးလိုက်၊ ပြီးရင် လာပြောကြ၊ အဲဒီတော့မှ မေလဲ့ အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့တော့မယ်'' 

အခန်းထဲမှ မေလဲ့၏ အသံစူးစူးလေး ကြားလိုက်သော မေသွဲ့ တစ်ယောက် မျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားရကာ တစ်ဖက်သို့ လှည့်သွားသလို အေးမောင်ကလည်း သူ၏ အကြည့်ကို မေသွဲ့ထံမှ လွဲလိုက်ပြီး သူ၏ အခန်းဆီသို့ မပြေးရုံတမယ် လှည့်ထွက်ခဲ့လေသည်။ မေလဲ့နှင့်တွေ့လျှင် တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခုတော့ ဒီလိုပင် ဖြစ်စမြဲပင်။ အားလုံးက အလိုလိုက်ထားတော့ ဆိုးချင်တိုင်းဆိုးချင်နေသူလေးဖြစ်သည်။ မေလဲ့ ဆိုးတယ်ဆိုပေမယ့် ကောင်းတာလေးတွေလည်း ရှိပါသည်။ အပေါင်းအသင်းတွေနှင့် မလည်တတ် မသွားတတ်။ အစ်မဖြစ်သူကိုလည်း ချစ်သည်။ တစ်နေ့လုံး ပြောချင်ရာ ပြောခဲ့သော အစ်မဖြစ်သူ မေသွဲ့ကို ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း ကန်တော့ပြီးမှ သူမ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်í အိပ်လေ့ရှိသည်။ 

ပြီးတော့ မိုးလင်းလို့ မေသွဲ့ မနိုးမီမှာပင် မေလဲ့က မီးဖိုထဲတွင် ချက်သင့်ထားတွေ ချက်ပြီးပေပြီ။ ကျောင်းအားရက်ဆိုလျှင် မေသွဲ့အခန်းထဲဝင်၍ လျှော်စရာရှိတာများကို အကုန်ယူပြီး လျှော်ပစ်တတ်သည်။ မေလဲ့ဆိုးတာက အပြင်ထွက်မလည်ပဲ အိမ်ထဲတွင် သူနေချင်သလို နေသည်။ စိတ်မထင်လျှင် မထင်သလို ပြောတတ်သည်။ မေလဲ့ လူမမယ်ဘဝကပင် မိဘနှစ်ပါးစလုံး မရှိကြတော့၍ အားလုံးက သူမကို အလိုလိုက်í ဘာမှ လိုလေသေးမရှိအောင် ထားခဲ့ကြရုံမှမက သူမအပေါ် တွင်လည်း အားလုံးက သည်းခံခွင့်လွတ်ကာ ထားခဲ့ကြခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်။ မေလဲ့ကတော့ ကလေးဆိုးကြီးတစ်ဦးကဲ့သို့ပင် အားလုံးအပေါ် တွင် နွဲ့ဆိုး ဆိုးနေတတ်သည်။ ဒါပေမယ့်လည်း မေလဲ့တစ်ယောက် ကလေးမဟုတ်တော့သည်ကိုတော့ အေးမောင်တစ်ယောက် ဂဃနဏ သိခဲ့ရသည်ပင် ဖြစ်တော့သည်။

__________________________________________________

အခန်း ( ၂ )

ဒီအိမ်သို့ အေးမောင်ရောက်ရှိ နေထိုင်ခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ခန့်ပင်ရှိပြီဖြစ်သည်။ အေးမောင် ဒီမြို့သို့ ပြောင်းလာကတည်းကပင် ဖြစ်သည်။ ယခင်အေးမောင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ရာမြို့ဘေးရှိ အေးမောင်၏ အထက်မှ အရာရှိက အခု မေလဲ့နှင့် မေသွဲ့တို့၏ ဦးလေးဝမ်းကွဲတော်သူ ဖြစ်သည်။ တကိုယ်ရေ တကာယသမားဖြစ်သူ အေးမောင်တစ်ယောက် စားရေးသောက်ရေး အဆင်ပြေစေရန် မေသွဲ့တို့၏ အိမ်တွင် ထမင်းလခပေးစားရန် မိတ်ဆက်စာရေး၍ ဆက်သွယ်ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ အေးမောင်က အသောက်အစား အပျော်အပါး ကင်းသည်။ ကြိုးစားသည်။ ပြီးတော့လည်း အခု လက်ရှိက အရာရှိပေါက်စဆိုတော့ အလားအလာကောင်းကလည်း ရှိနေသည်။ ဒီတော့ မေလဲ့တို့နှင့် အတူနေသော သူမ၏ ကြီးတော်ကြီး ဒေါ် လေးခင်က အေးမောင်၏ အကြောင်းကို သူမ၏ မောင်ဝမ်းကွဲတော်သူ အေးမောင်၏ အထက်အရာရှိထံ မေးမြန်းí အေးမောင်ကို အိမ်ပေါ် သို့ တင်ထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

အခုတော့ အေးမောင်တစ်ယောက်သည် အနေကြာလာခဲ့ပြီး ဖြစ်၍ တစ်ယောက်သဘော တစ်ယောက်သိကာ ဖြစ်လာတာက တစ်ကြောင်း မိဘ မိသားစုများနှင့် တနယ်တကျေး ရပ်ဝေးတွင် ကင်းကွာကာ နေရတာကလည်း တစ်ကြောင်း မေလဲ့တို့ မိသားစုနှင့် အေးမောင်တို့၏ ဆက်ဆံရေးသည် ဆွေမျိုးသားချင်း ညီအစ်ကို မောင်နှမများသဖွယ် ခင်မင်ရင်းနှီး၍ နေလာခဲ့တော့သည်။

အေးမောင်သည် ထမင်းလခပေး၍ စားသည်ဆိုပေမယ့်လည်း မခိုမကပ်ပဲ မိမိ၏ အိမ်ပမာ ယောကျာ်းလေးများ လုပ်ကိုင်ပေးမှ ပြီးစီးမည့် ကိစ္စများကို မျက်လုံးဒေါက်ထောက်ကြည့်၍ ကြုံလျှင် ကြုံသလိုပင် ဝင်ရောက်ကာ လုပ်ကိုင်ပေးတတ်လေသည်။ နောက် အေးမောင်သည် အရာရှိငယ် လူပျိုလူလွတ်တစ်ဦး ဖြစ်သော်လည်း အပေါင်းအသင်းမထား။ အားရင် အိမ်မှာပင် စာအုပ်တစ်အုပ်အုပ် ဖတ်၍ နေတတ်သည်။ သူ အလွန်ဆုံးသွားလှမှ လမ်းထိပ်မှ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လောက်ပင်ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် မေလဲ့က လိုက်လိုက်ပြီး ရှုပ်တတ်သဖြင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် သိပ်ကြာကြာ မထိုင်ဖြစ်တော့ပဲ ပြန်လာတတ်သည်သာ ဖြစ်သည်။

အခုဆိုရင် မေသွဲ့တို့၏ ကြီးတော်ကြီး ဒေါ် လေးခင်က သူတို့ သုံးယောက်ကို စိတ်ချ၍ တစ်အိမ်ထဲတွင်ထားခဲ့ကာ ဇာတိဖြစ်သော မော်လမြိုင်မြို့ရှိ ဆွေမျိုးများထံသို့ အလည်သွားသည်မှာ သုံးရက်ပင် ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ ဒေါ် လေးခင်သည် မော်လမြိုင်သို့ မရောက်တာလည်း ကြာပြီဖြစ်၊ ညီမဝမ်းကွဲ၏ ကလေးများ ရှင်ပြု အလှုပွဲလည်း ရှိသောကြောင့် မော်လမြိုင်တွင် တစ်လခန့် နေမည်ဟု သူတို့ကို မှာသွားလေသည်။ ဒီတော့ အိမ်တွင် အသက် ၂၈ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော မေသွဲ့က အလိုလိုနေရင်းက အိမ်ထောင်ဦးစီး ဖြစ်လာရတော့သည်။

မေသွဲ့သည် အသက်၂၈ နှစ်ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း အပူမရှာသေးသည့် အပျိုကြီးဖြစ်လေသည်။ ဘွဲ့ရပြီးခဲ့ပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဘာအလုပ်မှ ဝင်၍ မလုပ်ပဲ မိဘများ ကျန်ခဲ့သော ပစ္စည်းများနှင့် တိုးပွားအောင် လုပ်ငန်းများလုပ်၍ ညီမဖြစ်သူ မေလဲ့ကိုသာ စောင့်ရှောက်၍ နေခဲ့လေသည်။ မေသွဲ့သည် မော်လမြိုင်သူပီပီ အသားအရည်က ဖြူဖြူဖွေးဖွေးဖြင့် ကိုယ်လုံးက အချိုးအစားကျနစွာဖြင့် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဖြစ်ကာ ချောမောလှပသူ တစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။

အေးမောင် ဒီအိမ်ရောက်တော့မှပင် မေသွဲ့ကို လာရောက်ကမ်းလှမ်းသူတွေ ၁ဝ ယောက်ထက်မနည်း ရှိနေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် မေသွဲ့က အားလုံးကိုပင် ဒီတစ်သက် အိမ်ထောင်မပြုတော့ ဟူသော တူညီသည့် စကားတစ်ခွန်းတည်းဖြင့် ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ အမှန်ကလည်း မေသွဲ့သည် သူမပြောခဲ့သလိုပင် လင်ယူ သားမွေးကိစ္စတွေကို စိတ်ကူးရှိပုံ မပေါ်ချေ။ မိုးလင်းမှ မိုးချုပ် ဗာဟီရ လုပ်ငန်းတွေဖြင့်သာ အချိန်ကုန်ခဲ့လေသည်။ ဒီကြားထဲ နည်းနည်းလေး အားသွားရင် ခြံထဲဆင်းပြီး အလုပ်ရှုပ်နေတတ်သူ တစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။

အရွယ်ကလည်းရှိ ပညာကလည်းတတ် အိန္ဒြေသိက္ခာကလည်းရှိသူဖြစ်လေတော့ လူပျိုလူလွတ်ဖြစ်သော အေးမောင်သည် မေသွဲ့ကို စိတ်ကူးယဉ်၍ နေခဲ့သည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ အိုးချင်းထားတော့ အိုးချင်းထိ ဆိုတာမျိုးလိုပင် သွေးမတော် သားမစပ် တစ်အိမ်ထဲတွင် အနေကြာလာတော့လည်း မေသွဲ့သည် အေးမောင်ကို သဒ္ဓါ ပိုခဲ့ရတာလည်း အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

အိမ်တွင် ကြက်သား၊ ဘဲသားများ ချက်သောနေ့ဆိုလျှင် မေသွဲ့သည် အသည်းဖတ်လေးကို သပ်သပ်ခပ်၍ အေးမောင်စားဖို့ ဖယ်ထားလေ့ရှိသည်။ ဒါကို မေလဲ့ကမသိ၊ ကလေးပီပီ ဟင်းအိုးထဲ မွှေနှောက်ပြီး ရှာတော့မတွေ့၊ ပထမတော့ အသာပင်နေလိုက်သည်။ နောက် အေးမောင် ထမင်းစားနေတုန်း ဘာရယ်မဟုတ် အနားရောက်သွားတော့ အေးမောင်အတွက် ခပ်ထားသော ဟင်းပန်းကန်ထဲတွင် ကြက်အသဲဖတ်ကို တွေ့ရတော့မှ မေလဲ့က ကျွဲမြီးတိုခဲ့ရသည်။ မမသွဲ့ အကဲပိုတာတွေကိုလည်း အမြင်ကတ်သလို ဖြစ်မိသည်။ နောက်တော့ မေလဲ့တစ်ယောက် အသည်းဖတ်ကို ဟင်းအိုးထဲတွင် မရှာတော့ပေ။ အေးမောင်အတွက် ခပ်ထားသော ဟင်းပန်းကန်ထဲတွင် ရှာတော့သည်။ 

ပြီးတော့ တစ်ခြမ်းကိုဖဲ့ကာ ယူစားသည်။ ပြီးပြန်တော့ သူတစ်ခြမ်းဖဲ့၍ ကျန်ခဲ့သော အသည်းဖတ်ကို အခြားသော ဟင်းဖတ်များဖြင့် ဖုံးဖိ၍ အေးမောင်အတွက် ခပ်ထားသော ဟင်းပန်းကန်ကို ပုံစံမပျက်ထားခဲ့သည်။ ဒါမှ ထမင်းပြင်ပေးသော မမသွဲ့တစ်ယောက် မသိမှာဖြစ်သည်။

ဒါတင်မဟုတ်သေး။ မေလဲ့မရှိချိန် ဒေါ် လေးခင်မရှိသော အချိန်များတွင် တစ်ခါမှ သော့ပိတ်ထားလေ့မရှိသည့် အေးမောင်၏ အခန်းထဲသို့ဝင်ကာ လျှော်စရာ ဖွတ်စရာများကို အမြန်လှော်ဖွတ်ပေး၍ အေးမောင်၏ အခန်းထဲတွင်ပင် လှမ်း၍ ထားပေးတတ်သည်။

ညနေ အေးမောင်တစ်ယောက် ရုံးမှ ပြန်ဆင်းလာချိန်တိုင်း မေသွဲ့က ခြံထဲတွင် ရှိနေတတ်သည်။ အေးမောင်ပြန်လာတာ မြင်လျှင် သူ လျှော်ဖွတ်ထားကြောင်း ကျန်တဲ့သူတွေသိရင် မကောင်း၍ အိပ်ခန်းထဲတွင် လှမ်းထားကြောင်း ပြောပြတတ်သည်။ တစ်ကြိမ်ပြောဖူးတော့ နောက်အကြိမ်များတွင် အေးမောင်က သိပြီးဖြစ်သည်။ လျှော်ဖွတ်တဲ့ကိစ္စ အများရှေ့တွင် မပြောတော့ကြပေ။

ကြာလာတော့ အေးမောင်နှင့် မေသွဲ့တို့၏ သံယောဇဉ်က တဖြေးဖြေး ခိုင်မာ၍ လာရသည်။ အေးမောင်ကလည်း တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်တွင် မေသွဲ့ကို ဖွင့်ပြောတော့မည်ဟု ရည်ရွယ်ထားခဲ့သည်။ ခုတော့ မေလဲ့ ပြောလိုက်ပုံတွေက နှစ်ယောက်စလုံးကို မျက်နှာမထားတတ်အောင်ပင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဒါတင်မကသေး အေးမောင်နှင့် မေသွဲ့တို့၏ ရင်အစုံတို့သည် သိမ့်သိမ့်တုန်ခဲ့ရလေသည်။

မေလဲ့ လှမ်း၍ ပြောလိုက်ပြီးသည့် အချိန်နှင့် တဆက်တည်းမှာပင် အေးမောင်၏ ရင်ထဲမှာ မေလဲ့ပြောသလိုပင် အတူတူ ရေချိုးရရင် ဟု အစချီကာ တွေးနေမိသကဲ့သို့ အပျိုကြီးမေသွဲ့၏ ရင်တွင်မှာလည်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူမနှင့် အေးမောင် နှစ်ယောက်တည်းဟု တွေးလိုက်မိသည်နှင့် အို ကနဲ ရှက်သွေးဖြာကာ ဆက်၍ပင် မတွေးဝံ့တော့ပေ။ ဒါပေမယ့် သူမ၏ သွေးသားတို့ကတော့ ဂယက်ထ၍ သွားရသည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်ပါသည်။

................................................

အခန်း ( ၃ )

အေးမောင်နှင့် မေသွဲ့တို့ အခန်းပြင်သို့ ရောက်လျှင် ဝုန်းကနဲ တံခါးပိတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြန်၍ လျှောက်လာသော မေလဲ့က သူမ၏ ကုတင်နားလေးရောက်ကာမှ အချဉ်စူးစူးနှင့် လှမ်း၍ သူတို့ကို စိတ်ထဲထင်ရာ အော်၍ ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ယာပေါ် သို့ လှဲလိုက်ပြီး အသာလေး ငြိမ်ကာ နေလိုက်သည်။ စောစောက သူမကို ကြည့်ကာ အေးမောင်တစ်ယောက် ဖြစ်နေတာတွေကို ပြန်စဉ်းစားရင်း မေလဲ့တစ်ယောက် သူမကိုယ်သူမ အတော်ကြီးကို ကျေနပ်၍ နေရလေသည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာမှ ရေထချိုးလိုက်သည်။ သူမ ရေထချိုးတော့ မမသွဲ့နှင့် အေးမောင်တို့ တစ်စားပွဲတည်းတွင် ခေါင်းငုံ့ပြီး ထမင်းစားနေကြတာကို တွေ့လိုက်ရပြီး မေလဲ့က သူတို့ မမြင်အောင်နှုတ်ခမ်းတစ်ချက်တွန့်ကာ မဲ့လိုက်ရသည်။ ပြီးတော့မှ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စကားပြောဖို့ နေနေသာသာ မကြည့်ပင် မကြည့်ရဲပဲ ခေါင်းငုံ့ကာ ထမင်းစားနေကြတာကို တွေးပြီး မေလဲ့တစ်ယောက် ရေချိုးခန်းထဲအရောက်တွင် တစ်ယောက်တည်း တခစ်ခစ် ရယ်၍ နေမိပါသေးတော့သည်။

ည ၁ဝ နာရီကျော်နေပေပြီ။ အေးမောင်တစ်ယောက် ခုချိန်ထိ အိပ်မပျော်၊ အိပ်ယာပေါ် တွင် ဘယ်လူး ညာလှိမ့်ဖြင့် လူးလှိမ်၍ နေရလေသည်။ သူ့ကို အိပ်မပျော်အောင် ဖမ်းစားထားသူကတော့ တစ်ခြားသူမဟုတ့် မေလဲ့ပင် ဖြစ်သည်။

ညနေက နာရီဝက်နီးပါးမှ ကြာသည်အထိ သူတွေ့မြင်ခဲ့ရသော မေလဲ့၏ ဝတ်လစ်စလစ်နီးပါး ကိုယ်လုံးလေးမှာ သူ၏ မျက်စိထဲမှ မထွက်ပေ။ နီးနီးကပ်ကပ်တွေ့ခဲ့ရသော မေလဲ့၏ ချစ်စရာ လှပလွန်းသော ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်၍ မွေ့ပစ်လိုက်ချင်သည်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ် သို့ အသာပစ်ချကာ တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းပစ်လိုက်ချင်သည်။ ဒါတင်မဟုတ်သေး။ အေးမောင်သည် မေလဲ့ကို အဆုံးစွန်အထိ ချစ်ပစ်လိုက်ဖို့ကိုပါ စိတ်ကူးယဉ်၍ တွေးနေမိသည်။

သည်တော့လည်း အေးမောင်တစ်ယောက် အဘယ်မှာလျှင် အိပ်ပျော်နိုင်ပါတော့မည်နည်း။ အိပ်မပျော်နိုင်ရုံသာမက အေးမောင်၏ တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးသားများသည်ပင် ထကြွသောင်းကျန်း၍ လာခဲ့ရလေတော့သည်။

အေးမောင်သည် သူ၏ စိတ်ကူးယဉ်ကာ တွေးတောနေတာတွေကို အချိန်မီ အသိတရားဖြင့် အာရုံမပြောင်း အရသာခံကာ ဆက်၍ စဉ်းစားနေမိသည်။ သည်တော့လည်း သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ ထကြွသောင်းကျန်း၍ လာရသော သွေးသားများသည် ငြိမ်သက်သွားခြင်းမရှိသည့်အပြင် ပို၍ပင် တိုးကာ ထကြွသောင်းကျန်း၍ လာရသည်။

မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်၍ လာရသော အေးမောင်သည် သူ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ လက်ကို ထိုးထည့်ကာ မာတောင်၍ နေသော ပုဆိုးအောက်မှ သူ၏  လီးတန်ကြီးကို ပုဆိုးပေါ် မှနေ၍ပင် အတင်းဆုပ်ကိုင်၍ ထားလိုက်ရပါတော့သည်။

...................................................

မေလဲ့တစ်ယောက် ၉ နာရီတွင်စ၍ အိပ်ပျော်သွားပြီး ၁ဝ နာရီလောက်တွင် ပြန်၍ တရေးနိုးလာခဲ့လေသည်။

တရေးနိုးလာပြီးနောက် မေလဲ့သည် ဗြုန်းကနဲ ပြန်၍ အိပ်မပျော်နိုင်ဖြစ်ကာ အတွေးနယ်ချဲ့နေမိသည်။ အထူးသဖြင့် သူမ၏ အတွေးတွေက အေးမောင်ဆီတွင် ရောက်၍ နေသည်။ ညနေက ကိစ္စကိုလည်း မေလဲ့သည် ပြန်၍ စဉ်းစားနေမိလေသည်။

အမှန်တော့ ကလေးသာသာ နေတတ်သော မေလဲ့တစ်ယောက် အေးမောင်ကို သူမသည် အစ်ကိုတစ်ယောက်လိုပင် ခင်မင်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သူမ၏ ရှေ့တွင် မမသွဲ့က အေးမောင်ကို အကဲပိုတာတွေ မြင်ရပြီး အေးမောင်ကို သူမသည် မှတ်မှတ်ထင်ထင် ဂရုပြုခဲ့မိခြင်းဖြစ်သည်။

ပြီးတော့ မေလဲ့သည် စိတ်ကစားတတ်သည့် အရွယ်ပီပီ အေးမောင်ကို စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သည်။ တစ်စထက် တစ်စ သူမ၏ စိတ်ကူးယဉ်တာတွေ များလာတော့ မမသွဲ့ကိုပင် မနာလို ဖြစ်လာရလေသည်။ ထို့အပြင်လည်း အေးမောင်ကို သူမသည် သဝန်တိုကာလည်း လာရသည်။ ဒီလောက်နှင့် ဆိုလျှင် ကိစ္စ မရှိသေးချေ။ 

ဟိုတစ်နေ့ ညက မေလဲ့ တရေးနိုးလာပြီး အပေါ့အပါးထ၍ သွားသည်။ အသွားတုန်းက သူမအရှိန်နှင့် သူမမို့ နောက်ဖေးဖက်ကိုသာ အရောက်သွားခဲ့သည်။ အပြန်တွင်တော့ ဟိုဟိုဒီဒီ ကြည့်မိသော မေလဲ့တစ်ယောက် အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးက ဟ၍ နေကာ အခန်းတွင်းမှ ညအိပ်မီးရောင်က အခန်းအပြင်ထိအောင်ပင် ပျံ့လွင့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ စပ်စုလိုသော သဘောဖြင့် မေလဲ့သည် အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းဝသို့ အသာခြေကိုဖွ၍ နင်းကာ ကပ်သွားပြီး အထဲသို့လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်လေသည်။

ညဉ့်နက်ပြီဖြစ်၍ မီးအားတွေလည်း ကောင်းကာ ကုတင်ပေါ် တွင် ပက်လက်အိပ်ပျော်နေသော အေးမောင်ကို ကာရံကာ ချထားသော ဇာခြင်ထောင်ကို ထွင်းဖောက်၍ မြင်လိုက်ရသည်။ ဒီမှာတင် ညဉ်မပျောက်နိုင်သေးသော မေလဲ့က အေးမောင် အိပ်ပျော်နေစဉ်မှာ တစ်စုံတစ်ခု လုပ်ခဲ့မည်ဟု အတွေးက ပေါ် လာသလို သူမသည်လည်း ချက်ခြင်းပင် အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ လှမ်း၍ ဝင်လိုက်ရာမှ ကုတင်ဘေးသို့ ပြေး၍ ကပ်လိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ် တွင် အိပ်ပျော်နေသော အေးမောင်ကို ငုံ့၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။

သည်မှာတင် မေလဲ့၏ မျက်လုံးများသည် ပြာကနဲ ဖြစ်ကာ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ ဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ ပက်လက်လှန်၍ အိပ်ပျော်နေသော အေးမောင်၏ ပုဆိုးသည် ပေါင်လယ်လောက်ထိ လျှော၍ ကျနေပြီး အေးမောင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ လီးတန်ကြီးသည် ထောင်မတ်၍ မနေသော်လည်း မာမာတောင်တောင်ကြီး ဖြစ်၍ နေသည်။

ဒါကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် မေလဲ့၏ အကြည့်တွေက ဒီနေရာမှ မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်၍ သွားရသည်။ ပြီးတော့လဲ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းဖိန်း၍ လာရသည်။ ခဏအကြာပင် ကြည့်နေမိတော့ သူမ၏ ခြေဖျားလက်ဖျားလေးများသည်ပင် တဆတ်ဆတ် တုန်၍ လာခဲ့ရသည်။ အတော်ကြာမှ ပက်လက်လှန်၍ အိပ်နေသော အေးမောင်သည် လူးလွန့်လာရာမှ တစ်ဖက်သို့စောင်းကာ မှောက်၍ အိပ်လိုက်တော့မှသာ မေလဲ့သည် အေးမောင်၏ ကုတင်ဘေးမှ ထွက်၍ လာခဲ့ရသည်။

ဒါတောင် မေလဲ့သည် နောက်ဖက်သို့ လှည့်ပြီးကာမှ ပေါင်နှစ်ချောင်း ခပ်ကားကားလုပ်၍ မှောက်အိပ်နေသော အေးမောင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသည့် ဂွေးအု မဲမဲကြီး လုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးကို သမင်လည်ပြန်၍ ကြည့်မိခဲ့ပါတော့သည်။

အဲဒီနောက် ဒီနေ့ညနေတွင် အေးမောင်တစ်ယောက် အိမ်သို့ ပြန်ရောက်လာပြီဆိုသည်နှင့် သူမ၏ စိတ်ကူးအတိုင်း ထင်ရာမြင်ရာတွေ လုပ်ခဲ့သည်။ ညနေက အေးမောင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ဟာကြီးနှင့် ထိုးထောက်မိခဲ့သော သူမ၏ ပေါင်ထိပ်လေးနှင့် တင်ပါးလေးတစ်ခြမ်းတို့သည် ခုထိ နွေးနွေးထွေးထွေးလေးပင် ရှိ၍ နေရပါသေးသည်။ 

ပြီးတော့ သူမကိုေ အးမောင်က ချစ်စရာကောင်းသည်တဲ့။ စဉ်းစားကြည့်နေမိရင်းက မေလဲ့၏ သွေးသားတို့သည် ထကြွသောင်းကျန်း၍ နေခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။ ငယ်ရွယ်လွန်းသူမို့လည်း သူမစိတ်ကို သူမ မထိန်းနိုင်။ မေလဲ့၏ စိတ်တွေက အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ ရောက်၍ သွားရသည်နှင့် ချက်ခြင်းလိုပင် သူမသည်လည်း အိပ်ယာပေါ် မှ လူးလဲ၍ ထကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

အိပ်ခန်းအပြင်ရောက်တော့ မေလဲ့သည် အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထူးထူးခြားခြားပင် အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းမှာ ပိတ်၍ ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါပေမယ့် မေလဲ့က စိတ်မလျော့၊ အိပ်ခန်းဝဆီသို့ ခြေကို ဖွနင်း၍ သွားပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်း၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။ အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ လှုပ်ကနဲ ပွင့်၍သွားလျှင်ပင် အိပ်ခန်းထဲသို့ မေလဲ့သည် လှမ်း၍ ဝင်လိုက်ကာ တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ မမသွဲ့ကို သတိရကာ အိပ်ခန်းတံခါးကို အတွင်းမှ ကလန့်ထိုးလိုက်ပြီး အေးမောင်၏ ကုတင်ဘေးနားသို့ တိုးကပ်၍ လာခဲ့သည်။

'' ချစ် ချစ်တယ် မေလဲ့ရယ့် ''

ကြားလိုက်ရသည်က တကယ်ကို ပီပီသသကြီး ဖြစ်သည်။ မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေး ဆတ်ကနဲ တုန်၍ သွားရလေသည်။ ရင်ထဲတွင်လည်း ထိတ်ကနဲ ဖြစ် သွားရလေသည်။

အေးမောင်သည် အိပ်ယာပေါ် တွင် ပက်လက်လှန်၍ အိပ်နေရင်းက မျက်လုံးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်၍ ထားကာ လက်တစ်ဖက်က သူ၏ ပုဆိုးတွင်းမှ လီးတန်ကြီးကို ပုဆိုးပေါ် မှ အုပ်၍ ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် ပွတ်၍ နေလေသည်။

အေးမောင်၏ အဖြစ်ကို တခဏတာမှ ရပ်၍ ကြည့်လိုက်ရရုံဖြင့်ပင် မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံး ချက်ခြင်းပင် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ဖြစ်၍ လာရသည်။ ပြီးတော့မှ သူမ၏ လည်ချောင်းလေး အတွင်းဖက်တွင် ခြောက်သွေ့၍ လာရသည်။ ထို့နောက် ထပ်မံ၍ ကြားလိုက်ရသည်ကတော့

'' ဟင်း ဟင်း ကောင်းလိုက်တာ့ မေလဲ့ရယ်'' တဲ့။

မေလဲ့၏ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားများ ဖြာကနဲ ဖြစ်၍ သွားရသည်။ ဒီတစ်ခါ ကြားလိုက်ရတာက စောစောကလို သဲသဲကွဲကွဲ မဟုတ်။ မပီမသဖြင့် ခပ်ညည်းညည်းလေးဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ သူ၏  လီးတန်ကြီးကို ပုဆိုးပေါ် မှ ပွတ်၍ နေသော အေးမောင်၏ လက်တွေက သွက်သွက်လက်လက်ကြီး ဖြစ်၍လာရုံမျှမက တစ်ချက်တစ်ချက် သူ၏ ခါးကြီးကော့၍ ကော့၍ တက်ကာ လာရသေးသည်။

သူမဘာသာပင် ဘယ်လိုက ဘယ်လို ဖြစ်သွားသည်ကို သတိမထားမိလိုက်။ မေလဲ့သည် ဇာခြင်ထောင်လေးကို အသာမကာ ခေါင်းလျှို၍ ဝင်လိုက်မိသည်။ သူမ၏ ခြေထောက်လေးတွေကတော့ ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် တွင် ရပ်လျက်ပင် ရှိနေပါသည်။

ထိုအခိုက်လေးမှာပင် အေးမောင်၏ မျက်လုံးတွေက ပွင့်၍ လာသည်။

'' ဟင် မေလဲ့ ''

'' အိုး အကို့ ''

မေလဲ့တစ်ယောက် အကိုမောင်ဟုပင် ဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရပေ။

ဖြတ်ကနဲ မျက်လုံးဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် ဟင် မေလဲ့ ဟု အသံလေးထွက်သွားရင်းက အေးမောင်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်း၍ ဆွဲကာ ဖက်လိုက်တော့ရာ မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ အေးမောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ် သို့ မှောက်၍ ကျလာစဉ်မှာပင် အေးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေက မေလဲ့၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းဖက်တွင် တန်းလန်းလေးဖြစ်၍နေသော မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲယူ၍ သူ၏ ကိုယ်ကြီးပေါ် သို့ မ၍ တင်လိုက်လေရာက သူ၏ ဘေးသို့ပါ တဆက်တည်း ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး အေးမောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီး အထက်ပိုင်းနှင့် မျက်နှာက မေလဲ့၏ အပေါ် သို့ အုပ်မိုးလျှက်သားဖြစ်၍ သွားရတော့သည်။

အေးမောင်၏ လက်နှစ်ဖက်က မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားသဖြင့် သူမ၏ တစ်ထပ်တည်း ညအိပ်ရန် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီလေး၏ အောက်မှ ရင်သားအိအိလေးများသည် သူ၏ ရင်အုံကြီးကို နွေးထွေးမှုတွေ ပေး၍နေသည့်အပြင် အိထွေးသော အထိအတွေ့က သူ၏ ရမ္မက်တို့ကို ဆွဲဆောင်၍ သွားနေကြချေလေပြီ ဖြစ်သည်။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများပေါ် သို့ အေးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်စက ပြူးကျယ်၍ သွားရသော မေလဲ့၏ မျက်လုံးလေးများသည် ယခုအခါ မှေးစင်း၍ ကျသွားခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။

ဖက်ထားသော လက်တစ်ဖက်ကို ခွာလိုက်ရာက ဖိထားသော ရင်ဘတ်ကို ကြွလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ် မှခွာ၍ လာသော လက်က မေလဲ့၏ ခါးဖက်မှနေ၍ သူမ၏ အင်္ကျီလေးထဲသို့ ထိုး၍ ဝင်သွားကာ ဗိုက်သားလေးတွေကို လျောတိုက်၍ ပွတ်လိုက်ရင်း နို့အုံလေးတစ်ဖက်ကို လှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ သူမ၏ အင်္ကျီလးအောက်ဖက်မှ နှိပ်စေ့လေးနှစ်လုံး ပြုတ်၍ ထွက်သွားရာမှ မေလဲ့တစ်ယောက် တွန့်၍ သွားရတော့သည်။

မေလဲ့၏ စူစူမို့မို့ နို့လေးက အေးမောင်၏ လက်တစ်ဆုပ်သာသာမျှပင်။ ဒါပေမယ့် မာတင်း၍ နေလေသည်။ အေးမောင်က ဖွဖွပင် ညှစ်လိုက်သည်။ မေလဲ့၏ ခါးလေးက ကော့ကနဲ တက်လာသည်။ ဒီလို ညှစ်ရင်း ဖျစ်ရင်းမှပင် နို့သီးလေးတွေကို လက်မ လက်ညှိုးတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ပွတ်လှည့်ပေးလိုက်တော့ မေလဲ့၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က အေးမောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြုံးဖက်လိုက်လေသည်။

အေးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းများက မေလဲ့၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းပင် စုပ်နမ်းနေသလို လက်ကလည်း သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်လျှက်ရှိနေရာက သူ၏ လက်ကြီးက ရွှေ့လျားလှုပ်ရှားမှုကြောင့် ခဏအတွင်းမှာပင် မေလဲ့၏ အင်္ကျီ နှိပ်စေ့လေးများအားလုံး ပြုတ်ထွက်သွားရလေတော့သည်။

လက်ကလည်း နို့အုံလေးတွေကို မလွှတ်ပဲ နှုတ်ခမ်းကိုခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မေလဲ့၏ မျက်နှာလေးကို ခပ်စိမ်းစိမ်း ကြည့်လိုက်ရာက သူမ၏ နဖူးကျဉ်းကျဉ်းလေးမှသည် မေးဖျားချွန်ချွန်လေးအဆုံး မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို နမ်းပါတော့သည်။

ပြီးပြန်တော့ အေးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းများက မေလဲ့၏ လည်တိုင်လေးဘေးကို ဖိကပ်လိုက်ရာက စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်တော့ မော့၍ တက်သွားရသော မေလဲ့၏ မျက်နှာလေးရှိ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများသည် တဖြတ်ဖြတ် တုန်ခါ၍ သွားရသည်။

ထိုစဉ်မှာပင် အေးမောင်၏လက်က သူမ၏ ရင်သားနှစ်မွှာပေါ် မှ လျှောတိုက်၍ ဆင်းသွားကာ သူမ၏ ခါးတွင် ညှပ်၍ ဝတ်ထားသော ထမီစလေးကို ဆွဲ၍ ဖြုတ်လိုက်သည်။

'' အိုး အကို ''

အေးမောင်ကို ဖက်၍ထားသော မေလဲ့၏ လက်လေးတစ်ဖက်က လှမ်း၍ သူမ၏ ထမီစလေးကို ဆွဲလိုက်သော်လည်း မမှီတော့ချေ။ ထမီစလေးမှာ သူမ၏ ပေါင်လယ်လောက်အထိ လှောချခြင်း ခံလိုက်ရပြီး အေးမောင်၏ လက်က သူမ၏ ဆီးခုံပေါ် သို့ ဖိကပ်ကာ လျှောတိုက်၍ ပွတ်လိုက်လေသည်။ မေလဲ့၏ ပေါင်လေးနှစ်ဖက် ဟ ကနဲ ကားသွားရာမှ သူမ၏ လက်လေးသည် အေးမောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ် သို့ ဖြတ်ကနဲ ပြန်၍ ရောက်လာရကာ ကြုံး၍ ဖက်လိုက်မိသည်။ အေးမောင်၏ လက်က မေလဲ့၏ စောက်ပတ်အုံလေးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်ရင်းမှပင် သူ၏ မျက်နှာကလည်း ရင်သားလေးများပေါ် သို့ အပ်လိုက်သည်။ လက်က စောက်ပတ်အုံလေးကို ဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ်နေသကဲ့သို့ လှာကိုထုတ်၍လည်း နို့သီးသေးသေးလေးတွေကို ယက်၍ ပေးနေလေသည်။ မေလဲ့တစ်ယောက် အရာအားလုံးကို မေ့၍ သွားရပေတော့သည်။ 

ဒီအချိန်တွင် သူမ သိသည်ကတော့ အေးမောင်၏ ရင်ခွင်တစ်ခုတည်းကိုပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။ ကြွ၍ ပါလာသော ကာမဇောတွေကြောင့် သူမ၏ ပေါင်လေးများသည် စုလိုက် ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်နေရကာ ပေါင်လယ်လောက် ရောက်၍နေပြီဖြစ်သော သူမ၏ ထမီစလေးသည် သူမ၏ ဒူးဆစ်လေးအောက်ဖက်ထိပင် လျှော၍ ကျသွားခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။ နုနယ်အိထွေးလွန်းသော စောက်ပတ်လေးသည် အေးမောင်၏ လက်ဖဝါးအောက်တွင် ထင်သလို ဆုပ်နယ်ခံနေရသည်။ အားကျမခံ တန်ပြန်ကာ စောက်ပတ်လေးသည် တစ်စထက်တစ်စ ဖေါင်းကား၍ တင်းမာလာခဲ့ရသည်။ သေးငယ်၍ ပိကပ်နေသော မေလဲ့၏ နို့သီးခေါင်းလေးများသည်လည်း အေးမောင်၏ လျှာအောက်တွင် ထင်သလို အလူးအလိမ့်ခံနေသည်မှ အားကျမခံ တန်ပြန်၍ နို့သီးလေးများသည် ထောင်တက်၍ လာခဲ့ရပေသည်။ 

မေလဲ့၏ အသက်ရှုသံလေးများသည် တဟင်းဟင်း ဖြစ်၍လာသလို စောက်ပတ်ဝလေးသည်လည်း တစ်စထက်တစ်စ စိမ့်စို၍ လာရလေသည်။ အေးမောင်သည် ကုန်းထလိုက်သည်။ ထိုင်ရက်သားဖြစ်သွားတော့ မေလဲ့၏ အင်္ကျီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ပြီးလျှင် ထမီလေးကိုပါ တစ်ဆက်တည်း ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ မေလဲ့တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးတွေကို မဖွင့်ပဲ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ငြိမ်၍ နေလေသည်။ သူမ၏ ရင်ထဲမှာတော့ တလှပ်လှပ် လှုပ်ခါလျက်ရှိသည်။ ကိုယ်လုံးတီးလေး ဖြစ်၍ သွားရသော မေလဲ့ကို ကြည့်ရင်းကပင် အေးမောင်သည် သူ၏ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ ထောင်လိုက်ရာက ပေါင်ရင်းတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်လေသည်။ 

မေလဲ့၏ ရင်ဘတ်လေးမှာ နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဖြစ်လျှက်လာရသည်။ နီကျင်ကျင် အမွှေးနုလေးတွေ ကြို့တို့ ကျဲတဲအောက်မှ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖွေး၍ နေသလို အနီရောင်သွေး အကွဲကြောင်းလေးတွင်လည်း အရည်ကြည်လေးများမှာ စိမ့်၍သီးနေသည်။ လီးတန်ကြီးထိပ်ကို အဖုတ်ကလေးအဝတွင် ထောက်၍ တေ့လိုက်သည်။ မေလဲ့၏ ခါးလေး ဆတ်ကနဲ တွန့်၍သွားရာမှ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းထပ်၍ ကားသွားရသည်။ အေးမောင်က ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ ငိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖိ၍ သွင်းလိုက်တော့သည်။ မေလဲ့၏ ခါးလေးမှာ ကော့၍တက်သွားပြန်သည်။ ပြီးတော့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖြတ်ကနဲ ကိုက်လိုက်ရာက သူမ၏ အသားလေးများသည် တဆတ်ဆတ် တုန်၍ တက်လာသည်။ အေးမောင်ကလည်း သူ၏  လီးတန်ကြီးကို ဖြေးဖြေးပင် ဆက်၍ ဖိသွင်းသည်။ ခါးလေးတင်မက မေလဲ့၏ ကျောလေးပါ ကော့၍တက်လာသည်။ 

ပြီးတော့ မှိတ်ထားသော သူမ၏ မျက်လုံးရှိ မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေကြားမှ မျက်ရည်များသည် စီး၍ ထွက်လာကြသည်။ မေလဲ့ထံမှ ဘာဆို ဘာအသံမှ ထွက်၍ မလာပါ။ လီးတန်ကြီး တစ်ဆုံးဝင်ရန် လက်တစ်လုံးခန့်အလိုတွင်မှ အေးမောင်က လီးတန်ကြီးကို ဆတ်ကနဲ ဖိ၍ သွင်းလိုက်တော့ရာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်၍ထားသော နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာသည် ပြေထွက်သွားရာမှ သူမ၏ ပါးစပ်လေးသည် ဟ၍ သွားရသည်။

'' ကျွတ့် ကျွတ့် ကျွတ် '' 

ဟူသော စုပ်သံလေးက ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပဲ လေးလေးပင်ပင်လေး ထွက်ပေါ် ၍ လာရသည်။ မေလဲ့၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ အေးမောင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ တဆုံးဝင်သွားရပြီ ဖြစ်သလို စောက်ပတ်အုံကြီးမှာလည်း ပို၍ မို့ဖောင်းလာရတော့သည်။ အေးမောင်၏ လက်နှစ်ဖက်က မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေး၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီတွင် ထောက်၍ ထားရာမှ တံတောင်ဆစ်ကို ချိုး၍ချလိုက်သည်။ သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးက မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့ ဖိလျှက်သား ဖြစ်ချိန်မှာပင် အေးမောင်က စောက်ခေါင်းထဲရှိ လီးတန်ကြီးကို ငြိမ်၍ ထားရင်း သူမ၏ နို့အုံလေးနှင့် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာဖြင့် ထိုး၍ ထိုး၍ ယက်ပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ရှုံ့မဲ့၍ နေသော မေလဲ့၏ မျက်နှာလေးသည် တဖြေးဖြေး လျော့၍ ကျလာသည်။

ဒီတော့မှ အေးမောင်က သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ပြင်í ဆန့်ထောက်ကာ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြန်၍ သွင်းကာ ဖြေးဖြေးလေး လုပ်ပေးလိုက်သည်။ မေလဲ့မှာ တအင်းအင်းနှင့် ဖြစ်၍ နေရတော့သည်။ နုနယ်ကျဉ်းကြပ်လွန်းသော မေလဲ့၏ စောက်ပတ်လေးမှာ အေးမောင်၏  လီးတန်ကြီးနှင့် ကြပ်ညှပ်၍ ပြည့်သိပ်နေသည်။ အေးမောင်တစ်ယောက် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပေ။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်၍ လုပ်လေတော့ရာ ရွှဲအိုင်ကာ ထွက်လာသော စောက်ရည်များကြောင့် ရှောရှောရှုရှုလေးဖြစ်၍ လာရသော်လည်း မေလဲ့ခမျာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားကာ ရှုံ့မဲ့နေရုံမှမက လက်လေးတစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ ပါးစပ်လေးကို အုပ်၍ ထားလေသည်။

ပြီးတော့ မျက်ရည်တွေကလည်း တသွင်သွင် စီးကျ၍ ထွက်လာတော့သည်။ အေးမောင်ကတော့ ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆောင့်၍ လုပ်မြဲလုပ်နေသည်။ မေလဲ့က သူမ၏ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို အစွမ်းကုန် ကား၍ထားရာ ပေါင်တွင်းကြောပင် ထောင်၍ ထနေသည်။ 

'' မေလဲ့ နာသေးလား ရပ်လိုက်ရမလား''

မေလဲ့က စကားမပြောပါ။ ခေါင်းငြိမ့်သည်။ နာသေးတယ်တဲ့ ၊ ခေါင်းခါသည်။ မရပ်နဲ့တဲ့။ မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်၍ လာရသည့်အပြင် တဟင်းဟင်း ဖြစ်၍ လာရသည်။ ဒါ့အပြင် သူမ၏ ခါးလေးမှာ ကော့လိုက် ချလိုက်ဖြင့် ဖြစ်ကာ စိုရွှဲနေသော မေလဲ့၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်လာသည်။ 

သူမ၏ ပါးစပ်ပေါ် မှ ပိတ်၍ ထားသော လက်လေးက လျှော၍ ကျသွားသည်။ အေးမောင်တစ်ယောက် အရသာတွေ အီဆိမ့်၍ လာရကာ စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ပေ။ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါးပင် ဆွဲ၍ဆွဲ၍ ထုတ်ပြီး အားရပါးရပင် ဆောင့်၍ လိုးနေပါတော့သည်။ 

'' ပြွတ် ဖွတ် အင်း ဟင်းဟင်း အမလေး ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်''

မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးပျံ၍ တက်လာလေသည်။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများ မွေ့ယာပေါ် မှ လွတ်၍ ကြွကာ ကော့တက်လာသည်။ အေးမောင်က သူ၏  လီးတန်ကြီးကို မေလဲ့၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ထိပ်ဖူးကြီးပေါ် သည်အထိ ထုတ်ပြီး အားကုန်ဆောင့်၍ လုပ်လိုက်ကာ သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကပါ မေလဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့ မှောက်၍ ကျလာပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ ဖက်ကာ လီးတန်ကြီးအရင်းကို စောက်ပတ်အဝတွင် အတင်းပင် ဖိကပ်၍ ထားလိုက်စဉ်မှာပင့် 

'' အား့ အင်း့ အ့ အမလေး့ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်'' 

ဟု စုပ်သပ်ရင်း မေလဲ့၏ ခါးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်လိမ်၍ ကော့တက်သွားရပါတော့သည်။

___________

မေသွဲ့တစ်ယောက် ညနေက အိမ်ရှေ့ ပန်းခြံထဲတွင် ပန်းပင်များကို ပေါင်းရှင်းပေးနေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် အေးမောင် ရုံးက ပြန်လာသည်ကို လှမ်း၍ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ခဏကြာမှ အေးမောင်ကို ထမင်းစားရင် ကိုယ့်ဘာသာ ခူးစားရန်နှင့် ဟင်းချိုအိုးမှာ မီးဖိုထက်တွင် တင်ထားကြောင်းပြောရန်အတွက် သတိရကာ မေသွဲ့သည် အိမ်ဖက်သို့လျှောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့အရောက်တွင် မေလဲ့က အေးမောင်ကို လှမ်း၍ ခေါ် လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ အိမ်ပေါ် သို့ မေသွဲ့ လှမ်း၍ အတက်လိုက်မှာပင် အေးမောင်က မေလဲ့၏ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

မေသွဲ့သည် အိမ်ပေါ် သို့ ဆက်၍ လျှောက်လာခဲ့ပြီး မေလဲ့၏ အိပ်ခန်းတံခါးအပြင်ဖက်တွင်ရပ်ကာ နားစွင့်လိုက်သည်။ အခန်းထဲမှ အဖြစ်အပျက်တွေကို မမြင်ရပေမယ့်လည်း အစအဆုံး ကြားနေခဲ့ရသည်။ မေသွဲ့၏ ခြေဖျားလက်ဖျားလေးတွေက တစ်စထက်တစ်စ အေးလာသည်။ 

နောက်ဆုံး မေလဲ့က အတင်းမေး၍ အေးမောင်က မေလဲ့တစ်ယောက် ချစ်စရာကောင်းသည်ဟု ထုတ်၍ အပြောတွင်တော့ သူမ၏ ရင်တစ်ခုလုံး ပေါက်ကွဲ၍ ထွက်သွားရသည့်ပမာ ခံစားလိုက်ရသော မေသွဲ့သည် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ဖြစ်ကာ မေလဲ့၏ တံခါးကိုခေါက်၍ မေလဲ့ကိုခေါ် လိုက်မိသည်။ ယခုလည်း တရေးနိုး၍ ထလာသော မေသွဲ့တစ်ယောက် ညစဉ်ညတိုင်း လုပ်နေကျအတိုင်း မေလဲ့၏ အခန်းသို့ သွား၍ကြည့်ရာ အခန်းထဲတွင် မေလဲ့ မရှိကြောင်း တွေ့ရသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း နောက်ဖေးမှထွက်၍ မေလဲ့တစ်ယောက် နောက်ဖေးတွင် မရှိသည်မှာ သေချာသည်။ 

ဒီတော့ မေသွဲ့တစ်ယောက် အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည်။ အခန်းထဲမှ မသဲမကွဲအသံလေးတွေကို သဲကွဲသွားအောင် သူမ၏ နားကို အခန်းတံခါးတွင် ကပ်၍ နားထောင်လိုက်သည်။ မေသွဲ့၏ နားလေး တံခါးမှ မခွာတော့။ တစ်စထက်တစ်စ သူမ၏ အသားလေးများသည် တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်ကာ ဒူးဆစ်လေးများပင် ရပ်၍ မထားနိုင်လောက်အောင်ပင် ဖြစ်၍လာလေသည်။ 

တဖြေးဖြေး မေသွဲ့၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို လျှောတိုက်၍ ပြိုဆင်းလာရာက နားတစ်ဖက်က တံခါးကို ကပ်၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရက်လေးဖြစ်သွားရသည်။ ပြီးတော့ မေသွဲ့၏ မျက်ဝန်းအိမ်များထဲမှ မျက်ရည်လေးများသည် တားမနိုင် ဆီးမရ လိမ့်ဆင်းကာ ထွက်ကျလာကြပါတော့သည်။ အံလေးတစ်ချက်ကြိတ်ကာ တံခါးကို တွန်းကြည့်သည်။ မရပေ။ အတွင်းမှ ကလန့်ချထားသည်။ ကြိတ်မနိုင် ခဲမရ ဖြစ်၍လာရသော မေသွဲ့သည်လည်း အခန်းထဲမှ မေလဲ့ ထွက်လာပါက ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် သူမသည် အခန်းထဲရှိ အေးမောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ ပြေးဝင်တော့မည်ဟု လှိုက်မောစွာ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့သတည်း။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

ခုတော့လဲ သူစိမ်းတွေလိုပါပဲလား (စ/ဆုံး)

ခုတော့လဲ သူစိမ်းတွေလိုပါပဲလား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

( ၁ )

ပြည့်ဝန်းသော ခြေဖမိုး ဖွေးဖွေးလေးက ရှေ့သိုလှမ်းလိုက်လေတိုင်း ဝတ်ထားသော ထမီစကပ် အစိမ်းရင့်ရောင်လေး၏ အောက်ဖက်တွင် ခွဲထားသော အနားစလေးသည် ဖြတ်ကနဲ ကွဲဟကာ သွားနေရင်း ဝင်းလဲသော သူမ၏ ခြေသလုံးသားလေးက လှစ်ကနဲ လှစ်ကနဲ ပေါ်ထွက်၍ နေရသည်။

ထို အချိန်အခါနှင့် တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် စွင့်ကားကာ ပြောင်တင်းနေသော သူမ၏ တင်သားစိုင်တို့ကလည်း အားကျမခံ ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ လှုပ်ခါ၍ သွားကြရပါသေးသည်။

သူမ၏ ပုခုံးတဖက်တချက်ပေါ်ဆီပေါ်ရှိ ပန်းနုရောင် ကုတ်အင်္ကျီလေးပေါ်တွင် ဝဲ၍ ကျနေသော အဖျားလေးများ အတိုအရှည်မညီသည့် ဆံဖျားစလေးများကို ဖောင်းတစ်ဖွေးဥ၍နေသော သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ကျောဖက်သို့ တချက်သပ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးမှ တံခါးလက်ကိုင်ကို ညင်သာစွာကိုင်ရင်း  မှန်တံခါးကို အတွင်းသို့ တွန်းဖွင့်ကာ အထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ တံခါးလက်ကိုင်ပေါ်မှ သူမ၏ လက်ကို လွှတ်၍ပေးလိုက်သည်။

အခန်းတွင်းသို့ လှမ်း၍ ဝင်လိုက်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးက တခန်းလုံးကိုဝေ့၍ တချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရုံးအဖွဲ့ဝန်ထမ်းများ လူမစုံသေး။ ခြောက်ယောက် ခုနှစ်ယောက်မျှသာ ရောက်နေကြပြီး ကိုယ့်နေရာတွင် ကိုယ်ထိုင်နေကြခြင်း မဟုတ်ဘဲ ဟိုတစု သည်တစုဖြင့် စကားထိုင်၍ ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

သူမက တခန်းလုံးကို လှမ်း၍ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်စဉ်မှာပင် ထိုအခန်းထဲတွင် ရောက်နေသူအားလုံးက သူမကို လှည့်၍ ကြည့်သည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။

အသာမျက်လွှာကိုချကာ သူမ၏ အလုပ်စားပွဲသို့ လျှောက်၍သွားသည်။ စားပွဲသို့ရောက်လျှင် သူမ၏ စလင်းဘက်ကို စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်၍ချလိုက်ရင်း သက်ပြင်းတချက်ကို ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး ချလိုက်သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် သူမ၏ အလုပ်စားပွဲရှေ့သို့ တစုံတယောက် ရောက်လာသည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် သူမသည် မျက်လုံးလေးကို လှန်ကာ တချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထိုသူကို ဖော်ရွေစွာ ပြုံးပြလိုက်သည်။

“ စိမ့်..သူ..ရောက်နေတာ ကြာပြီလား.. ” 

ထိုသူက ပြုံးလိုက်သော စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာလေးဆီမှ ချစ်စရာပါးချိုင့်လေးကို ငေး၍ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

“ ခုတင်ပဲ ...ကျုမျိုးဝင်းလွင်...ထိုင်ပါဦးလား..ခဏလောက်... ” 

မျိုးဝင်းလွင်က စိမ့်စိမ့်သူ၏ အလုပ်စားပွဲရှေ့တွင် ရှိသော ကုလားထိုင်တလုံးတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ စိမ့်စိမ့်သူက မျိုးဝင်းလွင်ကို ကြည့်ကာ ဒုတိယအကြိမ် ပြုံးပြလိုက်ပြန်သည်။

“ တခြားမဟုတ်ပါဘူး ကိုမျိုးဝင်းလွင်...ကျွန်မလဲ ပြောမယ် ပြောမယ်နဲ့ ခုလူရှင်းတုန်း မျိုးဝင်လွင်နဲ့လဲ ကြုံတုန်းမို့ပါ... ” 

စကားကို ခေတ္တ နားလိုက်ကာ စိမ့်စိမ့်သူက မျိုးဝင်းလွင်၏ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စကားကို ဆက်သည်။ 

“ ကိုမျိုးဝင်းလွင် ကျွန်မကို အဖြေတောင်းထားတဲ့ ကိစ္စပါ...အဲဒါ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..လို့ ပြောမလို့ပါ... ” 

“ ဗျာ... ” 

မျိုးဝင်းလွင် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ 

“ ဟုတ်ပါတယ်ရှင်...ကိုမျိုးဝင်းလွင်မှာ မိန်းကလေးတွေ သဘောကျတဲ့ အရည်အချင်းတွေ အများကြီး ရှိပါတယ်...ကျွန်မငြင်းရတာက ကျွန်မရဲ့ ရင်ထဲမှာ ချစ်တက်တဲ့ နှလုံးသား မရှိလို့ပါ.. ” 

“ အင်း.. ” 

မျိုးဝင်းလွင်၏ ထံမှ အင်လိုလို..အင်းလိုလို အသံတချက် ထွက်၍ လာရသည်။

“ ကျွန်မ အချစ်ဆိုတာကို မသိပါဘူး...ပြောရတာတော့ အားနားပါတယ်...အဟင်း...အားနားတယ်ဆိုလို့ တမျိုးလဲ မထင်ပါနဲ့...ကျွန်မ ကိုမျိုးဝင်းလွင်ကို လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် မိတ်ဆွေ တယောက်အနေနဲ့ ခင်ပါတယ်...ကျွန်မကို မျှော်လင့်တကြီးနဲ့ ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ ခုလိုပြောရတာပါ..ကျွန်မရဲ့ သဘောကတော့ ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲပါဘူး...ကိုမျိုးဝင်းလွင် ကျွန်မကို နားလည်ပေးပါနော်... ” 

လေသံသာသာလေးမျှဖြင့် ပြောနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ စကားသံလေးက ဒီမှာတင် အဆုံးသတ်၍ သွားသည်။မျိုးဝင်းလွင်ကတော့ နားမလည်နိုင်သော မျက်နှာဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူကို ငေး၍ ကြည့်နေသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် သူတို့၏ အနားသို့ ဝန်ထမ်းအမျိုးသားတဦးက ရောက်၍လာသည်။ 

“ စိမ့်သူ ...မရောက်မီလေးတင် ဖုန်းဝင်လာတယ်...ဦးသန့်စင်ဦး ဆိုလား ဘဲ.. ” 

“ သြော်..ဟုတ်ကဲ့..ကျေးဇူးပဲ..ဘာမှာသွားသေးလဲ.. ” 

“ သူနေ့ခင်း မအားလို့ စောစောဆက်လိုက်တာ ဆိုတဲ့ အကြောင်းနဲ့ ညနေ (၄) နာရီလောက် သူ့ဆီ ဖုန်းပြန်ဆက်ဖို့ ပြောလိုက်ပါ တဲ့... ” 

“ သြော် ..ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ...ဟုတ်ကဲ့.. ” 

စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပုံစံက စောစောကလို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် မဟုတ်ဘဲ သွက်လက်၍ နေသည်ကို မျိုးဝင်းလွင် သတိထားမိလိုက်သည်။

“ ကဲ ..စိမ့်သူ ..ကျွန်တော်သွားလိုက်ဦးမယ်... ” 

“ ဟုတ်ကဲ့... ” 

မျိုးဝင်းသူ တယောက် ထိုင်နေရာမှ မထချင် ထချင် ထ၍ စိမ့်သူကို ကျောခိုင်းလိုက်ပေတော့သည်။

....................................................................

( ၂ )

“ ဒီမှာ.. ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ်က စိမ့်ပြောတဲ့ ဟမ်းချိန်းလေ.. ” 

“ ဟယ်...လှလိုက်တာ...အကိုကြီးရယ်... ” 

လှုပ်ခတ်စွာ ပြောလိုက်ရင်းက စိမ့်စိမ့်သူသည် ဦးသန့်စင်ဦး၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ့သို့ ပြေး၍ ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ လက်တဖက်က ဦးသန့်စင်ဦး၏ ခါးကို သိုင်း၍ ဖက်လိုက်ကာ ကျန်သော လက်တဖက်က ရှေ့မှနေ၍ ဦးသန့်စင်ဦး၏ ပုခုန်းပေါ်သို့ တင်၍ ဖက်သည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ ပါးပြင်လေး တဖက်ကို ဦးသန့်စင်ဦး၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတွင် ကပ်၍ မျက်နှာလေးကို တစောင်းလေးလုပ်ကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်ထဲမှ မြှောက်၍ ပြထားသော တဖိတ်ဖိတ် လက်နေသည့် ရွှေဟန်းချိန်းလေးကို ကြည့်၍နေသည်။

ဦးသန့်စင်ဦးက သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်ပြီး ကျေနပ်စွာဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူ၏ ပုခုံးတဖက်ကို လှမ်းကိုင်၍ ဖက်ထားသော သူမ၏ လက်လေးကို အသာလေး ပုခုံးပေါ်မှ ဆွဲ၍ ခွါယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏ လက်ထဲမှ ဟမ်းချိန်းလေးကို ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်ကောက်ဝတ်လေးတွင် ဝတ်၍ ပေးလိုက်သည်။

“ ဒါ..ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ်တုန်းက စိမ့်ရဲ့..နှစ်နှစ်ဆယ်မြောက် မွေးနေ့အတွက် အကိုကြီးရဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင်ပဲ...စိမ့်.. ” 

“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...အကိုကြီးရယ်... ” 

“ ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ်က စိမ့်နဲ့အကိုကြီး တွေ့တုန်းက စိမ့်ရဲ့မွေးနေ့က တရက်ပဲ လိုတော့တာကို အကိုကြီးက သိရတာ...အဲဒါ တခါထဲ မွေးနေ့လက်ဆောင် မပေးခဲ့ရတာကို အကိုကြီးက စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာ စိမ့်ရဲ့...

“ သြော် ..အကိုကြီးရယ်... ” 

ဦးသန့်စင်ဦး၏ ရင်ခွင်တွင် ပါးလေး တခြမ်းကပ်ကာ သူမ၏ လက်မှ ဟမ်းချိန်းလေးကို လှုပ်ခါ၍ ကြည့်နေသော စိမ့်စိမ့်သူက သူမ၏ မျက်နှာကို ရင်ခွင်ထက်မှ ခွါကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်နှာကို မော့၍ ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

ဒီတခါမှာတော့ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို မက်မောစွာဖြင့် ငုံ့၍ကြည့်နေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်လုံးများဖြင့် ဆုံမိကြသည်။

သူမ၏ ခါးသေးသေးလေး၏ အောက်နား ထွေးအိကားစွင့်နေသော တင်သားကြီးများ၏ အပေါ် ခါးစပ်၌တင်ကာ ဖက်ထားသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်များက ပို၍ တင်းကြပ်စွာ ဖက်ရင်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲ၍ ယူလိုက်သည်။

ပြီးတော့ ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်နှာက စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာဆီသို့ ငုံ့၍ ဆင်းလာသည်။ သူမ၏ အကြည့်များက မလွှဲ။ ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းအစုံက သူမ၏ နုထွေးသော နှုတ်ခမ်း အစုံပေါ်သို့ ဖိကပ်ကျရောက်လာသောအခါမှ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် မှေးစင်း၍ ကျသွားရလေတော့သည်။

စိမ့်စိမ့်သူ၏ လုံးပြည့်၍ ဖူးဖူးလေးဖြစ်နေသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဦးသန့်စင်ဦးက မက်မောစွာဖြင့် စုပ်နမ်းနေသကဲ့သို့ စိမ့်စိမ့်သူကလဲ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများဖြင့် ဦးသန့်စင်ဦး၏ နှုတ်ခမ်းထူကြီးများကို တုန့်ပြန်၍ စုပ်နမ်းပေးသည်။

ပြီးတော့လဲ လျှာချင်းထိ၍ ကလိရင်း လျှာလေးတွေက သက်ဆိုင်ရာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို တာဝန်ကျေစွာ ပွတ်သပ်၍ ပေးနေကြသည်။

စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဖြူဖွေးသွယ်လျသော လက်လေးနှစ်ဖက်က ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်တွယ်ရင်း ကျောပြင်ကြီးပေါ်တွင် ရွေ့လျားကာ ရွရွလေး ပွတ်သပ်၍ ပေးနေသလို ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်တွေကလဲ စိမ့်စိမ့်သူ၏ တင်သားကြီးတွေကို ခပ်ဖွဖွပင် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်၍ပေးသည်။

မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖိကပ်၍ ထားသော ဆီးခုံနှစ်ခုကြားမှ မာကြောသော လီးချောင်းကြီးက နူးညံ့လွန်းသော သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို လာ၍ ဖိကပ်နေကာ တဒိတ်ဒိတ် သွေးခုန်နေသည်ကို စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် သိ၍နေရသည်။

စိမ့်စိမ့်သူသည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများးကို ဦးသန့်စင်ဦး၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ အသာလေး ဆွဲယူကာ ခွါလိုက်သည်။ ဘာသံမျှမထွက်ဘဲ နှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်ခုက ကင်းကွာ၍ သွားရသည်။ 

စိမ့်စိမ့်သူသည် တုန်ရင်ချင်သလို ဖြစ်နေသော သူမ၏ လက်လေးများကို အသာထိန်းကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တလုံးချင်း ဖြုတ်၍ ပေးနေသည်။ အောက်ဖကိသို့ ငိုက်၍ ထားသော သူမ၏ မျက်နှာလေးသည် ပန်းရောင်လွှမ်း၍ နေသည်။

ဦးသန့်စင်ဦး၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများ အားလုံး ပြုတ်ထွက်သွားတော့ စိမ့်စိမ့်သူသည် အင်္ကျီရင်လက်စ နှစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ ဟလိုက်ရာက သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အသားချင်းထိကာ ဖက်လိုက်သည်။

ပြီးလျှင် ရွှမ်းစိုသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများက ဦးသန့်စင်ဦး၏ နို့တဖက်ဆီသို့ ဖိကပ်သွားကာ နို့သီးသေးသေးလေးကို စုပ်လိုက်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက အတန်ဟန် ဟ၍ သွားရသည်။ ပြီးတော့ စိမ့်စိမ့်သူက သူစုပ်ယူထားသော နို့သီးလေးကို သူမ၏ လျှာလေးဖြင့် ယက်၍ပေးသည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်များက သူမကို မချင့်မရဲဖြင့် ဖက်၍ ထားရှာသည်။

ဦးသန့်စင်ဦး၏ နို့နှစ်ဖက်ရှိ နို့သီးလေး နှစ်လုံးကို မိမိရရလေး စုပ်ပေးပြီးတော့မှ စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာက သူ၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးဆီမှ ခွါလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကြယ်သီးများ ပြုတ်ပြီးနေပြီ ဖြစ်သော ဦးသန့်စင်ဦး၏ အင်္ကျီကို ချွတ်၍ ပေးလိုက်သည်။

“ အကိုကြီး.. ကုတင်ပေါ်ကို တက်နှင့်လေ... ” 

သူမ၏ ပြောစကားကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်ကိုပင် စိမ့်စိမ့်သူက ကြည့်၍ မနေတော့ ။ ဦးသန့်စင်ဦး ရှိရာကို သူမသည် ကျောခိုင်းလိုက်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦးကတော့ ကုတင်ပေါ် တက်၍ လှဲလိုက်ရာက သူရှိရာဖက်သို့ ကျောခိုင်း၍ အဝတ်အစားများ ချွတ်၍ နေသော စိမ့်စိမ့်သူကို ကြည့်၍နေသည်။

သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ဖြေးဖြေးချင်း ချွတ်၍နေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်လေးသည် လှုပ်ရှားနေသည် ဖြစ်၍ လက်ကောက်ဝတ်တွင် ဝတ်၍ ထားသော ဟမ်းချိန်းလေးကလဲ တလက်လက်ဖြင့် အရောင်တောက်လျှက် ရှိလေသည်။

အပေါ်ယံမှ အင်္ကျီလေး ကျွတ်သွားသော အခါတွင်တော့ ဘရာစီယာ အနက်ရောင်လေးမှာ ဝင်းဝါသော သူမ၏ အသားလေးပေါ်တွင် ပေါ်လွင်ထင်ရှားစွာဖြင့် လိုက်ဖက်ညီစွာ ပေါ်ထွက်၍ လာသည်။

စိမ့်စိမ့်သူ သည် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘရာစီယာလေးကို ဆက်၍ မချွတ်သေးဘဲ သူမ၏ ထဘီလေးကို ဖြန့်လိုက်ကာ အထက်ဆင်စလေးကိုပါ ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထဘီတွင်းသို့ လက်နှစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်း၍ သူမ၏ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ တပါတည်း ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်၍ ထဘီလေးကို ရင်လျှားကာ ဝတ်လိုက်သည်။

စိမ့်စိမ့်သူနှင့် ဆုံတွေ့တိုင်း တွေ့မြင်နေကျ မြင်ကွင်းပင် ဖြစ်သော်လည်း ဦးသန့်စင်ဦးက မရိုးနိုင်ဘဲ တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။

ဦးသန့်စင်ဦး တယောက် စိမ့်စိမ့်သူကို အတော်ပင် မက်မောသည်။ ဒါကလဲ သိပ်တော့ မဆန်း။ စိမ့်စိမ့်သူ၏ အသက်က အခုမှ (၂၀) သာ ရှိသေးသည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ အသက်က (၄၆) နှစ် ရှိပြီး ဖြစ်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ သမီးငယ်သည်ပင် (၂၂) နှစ် ရှိချေပြီ။

ယောင်္ကျားချင်းတွေ့လျှင် ဂုဏ်ယူ၍ ပြောတက်သော ...ကျုပ်သမီးထက်တောင်..ငယ်သေးတယ်...ဆိုတာမျိုး ဖြစ်သဖြင့် ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ အပေါ်တွင် စွဲလန်းမက်မောရခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုမျှမကသေး။ စိမ့်စိမ့်သူက အသက်ငယ်သည်သာ မဟုတ်သေးဘဲ အတော်ပင် ချောမောလှပသူလေး တဦးဖြစ်၍နေခြင်း အကြောင်းရင်းခံကလဲ ဦးသန့်စင်ဦးက သူမကို စွဲလန်းစေခြင်း အချက် တခုလဲ ဖြစ်သည်။ 

ဒါတင်ပဲလား။ မကသေးပါ။ အိမ်ထောင်သက် (၂၅) နှစ်ကျော်ပြီ ဖြစ်သော အသက် (၄၃) နှစ်အရွယ် ရှိပြီဖြစ်သည့် သူ၏ ဇနီးထံမှ မရနိုင်သော အရာများကိုလဲ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ထံမှ ရ၍နေသည်။ ဒါကြောင့် စိမ့်စိမ့်သူကို ဦးသန့်စင်ဦးက စွဲလန်းကာ အလိုလိုက်ထားရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အခုလဲ စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် ထဘီလေးကို ကပိုကယို ရင်လျှား၍ ဦးသန့်စင်ဦးရှိရာ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်၍ လာချေသည်။

ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် သူမသည် လှဲ၍ မချသေးဘဲ ဦးသန့်စင်ဦး၏ နံစောင်းဘေးတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်ကာ သူ၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦး တယောက် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်၍ သွားခဲ့ပေပြီ။

ပုဆိုး ကင်းကွာသွားသည်နှင့် မတ်ထောင်၍ ထွက်ပေါ်လာသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ညိုညိုမဲမဲ လီးတန်ကြီးမှာ အရှည် (၆) လက်မခွဲလောက်နှင့် လုံးပတ်က ကျပ်လုံးထက်ပင် ကြီးပါသေးသည်။ ပြီးတော့ ထိပ်ဖူးကြီး တခုလုံးမှာ ညို၍ နေပြီး ပြဲလန်၍ နေသည်။

စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဖြူဖွေး ဖောင်းကစ်သော လက်ချောင်းလေးများက ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးတန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်လောက် ဆုပ်၍ ပေးလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ လက်လေးသည် လီးတန်ကြီးပေါ်မှ အရေပြားကို ညင်ညင်သာသာပင် လီးတန်ကြီး၏ အရင်းဖက်ဆီသို့ ဆွဲ၍ချသည်။ ပြီးတော့ ဒစ်ကြီး အရင်းသို့ ပြန်၍ ဆွဲတင်ပေးသည်။ တကြိမ်မှသည် ဆယ်ကြိမ်ထက်မနဲ တချက်ခြင်း လုပ်ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးထဲတွင် ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ခုန်၍ လာတော့သည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဂျိုင်းအောက်တွင် ညှပ်၍ထားသော ထဘီ အထက်ဆင်စလေးကို ဆွဲ၍ဖြုတ်ကာ သူမ၏ ထဘီလေးကို ချွတ်၍ ချလိုက်သည်။ ထိုင်နေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ခါးဆီသို့ ထဘီလေးလျှော၍ ကျသွားသော အခါတွင်တော့ ဘဲဥခပ်ကြီးကြီး အရွယ်မျှရှိသော ဝင်းမွတ်မာတင်းနေသည့် စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့လေးနှစ်လုံးသည် နို့သီးလေးများ ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ဖြစ်လျှက် ထွက်ပေါ်၍ လာသည်ကို ဦးသန့်စင်ဦးက တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး  တံထွေးတချက် ကျိတ်၍ မျိုချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူ၏ လက်များနှင့် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အသာဆွဲ၍ ယူကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး သူက ကြုံး၍ထကာ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်သားနှစ်မွှာပေါ်သို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မာတင်းဖောင်းမို့နေသော နို့အုံလေးနှစ်ခုကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မာတင်းဖောင်းမို့နေသော နို့အုံလေးနှစ်ခုကြားသို့ သူ၏ နှာခေါင်းကို ထိုးသွင်းကာ ဖိကပ်၍ နမ်းလိုက်သည်။ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်လေးများက ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကျောပြင်ကြီးပေါ်သို့ ရောက်၍ လာတော့သည်။

မက်မောစွာ နမ်းရှိုက်ပြီးသည့်နောက် ဦးသန့်စင်ဦးသည် နို့အုံလေးနှစ်ခုကြားသို့ ထိုးသွင်းထားသည့် သူ၏ နှာခေါင်းကို ပြန်၍ ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပထမဆုံး စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်ဝဲဖက် နို့သီးလေးကို သူ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ဖိညှပ်ကာ အပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။

“ အ...အ.. ” 

နို့ပျဉ်းလေး တလက်မလောက် ရှည်ထွက်ကာ နို့သီးလေးက မြောက်၍ ပါလာသည်။ ဒီတော့မှ ဦးသန့်စင်ဦးသည် သူ၏ လျှာကိုစု၍ ထိပ်ကို ချွန်လိုက်ပြီး လျှာထိပ် ချွန်ချွန်လေးဖြင့် နို့သီးလေးထိပ်ဝသို့ အသာအယာ ထိုး၍ ထိုး၍ ယက်ပေးလိုက်သည်။ 

“ အင့်...အ...ဟင်း...ကျွတ်..ကျွတ်... ” 

အသက်အောင့်ထားသော လည်ချောင်းသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာပြီး ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချကာ စိမ့်စိမ့်သူ ခမျာ စုပ်သပ်လိုက်ရရှာသည်။

ဦးသန့်စင်ဦးက ဆက်၍လည်း ထိုကဲ့သို့ လုပ်ပေးနေပြန်တော့ စိမ့်စိမ့်သူမှာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လျှက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်၍ ထားရရှာသည်။

ခဏနေတော့မှ ဦးသန့်စင်ဦးက သူမ၏ နို့သီးလေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ဖိညှပ်ထားလျှက်မှပင် ဆွဲတင်ထားသော နို့သီးလေးကို ပြန်၍ ချပေးလိုက်သည်။ နို့သီးလေးမှာ မူလအတိုင်း ပြန်၍ ရောက်သွားသည်နှင့် သူ၏ နှုတ်ခမ်းများက ပို၍ ဟကာ နို့အုံလေး တဝက်လောက်ကို ငုံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ စုပ်သည်။ ပြီးတော့ လျှာဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေး အခြေစိုက်ထားသော အနီးရောင် အဝန်းဝိုင်းလေးကို ယက်၍ ပေးသည်။

စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ဘတ်လေးများသည် ကော့၍ တက်လာသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ လက်လေးများက ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကျောပြင်ကြီးကို ကြုံး၍ ဖက်ထားမိလိုက်တော့သည်။ 

ပြီးတော့မှ ဦးသန့်စင်ဦးက သူ၏ လကျ်ာဖက် နို့သီးလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိညှပ်ကာ ဆွဲတင်ပြီး လက်ဝဲဖက် နို့လေးကို လုပ်ပေးသည့် နည်းတူ လုပ်၍ ပေးနေလေသည်။ 

တချိန်လုံး မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်အောင် ဖြစ်၍ နေရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် ကျင်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ခံစးနေရပြီး ခြေရင်းဖက်သို့ ဆန့်၍ စင်းထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းဆီမှ ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးသည် မြှောက်လိုက် ချလိုက် ဖြစ်၍ နေရလေသည်။

ပြီးတော့လဲ ထဘီလေးက အပေါ်မှ ဖုံးလျှက်သားလေး ရှိနေသေးသည့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးသည်လည်း တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်၍ လာရသည်ကို စိမ့်စိမ့်သူသည် ခံစားသိရှိ၍ နေရလေသည်။

စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့နှစ်လုံးကို တလုံးပြီးမှ တလုံးစို့၍ ကလိပေးနေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်တဖက်သည် သူမ၏ နံစောင်းဘေးသားလေးကို စုန်ချီဆန်ချီဖြင့် ပွတ်၍ ပေးနေရင်းက သူမ၏ ပြားချပ်တင်းမာ၍ နေသော ဝမ်းဘိုက်သားလေးပေါ်သို့ ရောက်၍လာသည်။ ဘိုက်သားဝင်းဝင်းလေးကို လျှောတိုက်ကာ ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်၍ ပေးရင်းက သူမ၏ ခါးစောင်းဆီသို့ ရောက်၍ နေသော ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ပေးသည်။

စိမ့်စိမ့်သူက သူမ၏ ဖင်သားအိအိကြီးတွေကို ကြွ၍ ပေးလိုက်တော့ ထဘီလေးက ဗြုန်းဆို သူမ၏ ဒူးဆစ်ဆီသို့ ရောက်၍ သွားသည်။

ဒီတော့မှ သူ၏လက်က စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ရောက်၍လာကာ ဖောင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်အုံလေးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ 

စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး သူမက ပေါင်လေး တဖက်ကို ဒူးကွေး၍ ထောင်လိုက်မိတော့ ထိုခြေထောက်လေးမှာ ထဘီလေးထဲမှ ကင်းလွတ်၍ သွားရလေသည်။

သူမ၏ စောက်ဖုတ်အုံလေဒကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်သော ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်က စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်ရှိ တွန့်လိမ်၍ ခပ်ပါးပါးလေး ဖြစ်နေသော စောက်မွှေးလေးများကို ထိုးဖွကာ စောက်ဖုတ်အိအိလေးကို ပွတ်၍ ပေးလိုက်တော့ သူမ၏ ခါးအောက်ပိုင်း တခုလုံး ပေါင်ရင်းနားထိ ကြက်သီးဖုလေးများ ထ၍ သွားရလေသည်။

ထိုမှတဖန် ဦးသန့်စင်ဦး၏ လက်က စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ဖုတ် ရှေ့ဖက်မျက်နှာသို့ ရောက်၍ လာကာ ဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်၍နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို လက်ဖဝါးဖြင့် အသာလေး ဆုပ်ကာ ညှစ်လိုက်သည်။

ဗြုန်းကနဲ အသက်အောင့်၍ သွားရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးများမှာ ရှုံ့၍သွားရလေသည်။

နူးညံ့အိထွေးလွန်းသော အတွေ့နှင့် အတူ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဆွဲညှစ်လိုက်သည် ဖြစ်၍ အထဲမှ စိမ့်ထွက်နေသော အရည်ကြည်လေးများကို ညှစ်ချလိုက်သလိုလဲဖြစ်သွားရကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ ညှစ်လိုက်သော လက်ဖဝါးထဲသို့ အရည်ကြည်လေးများမှာ ဇီးကင်းလောက် ကျ၍ လာရသည်။

ထိုအခါတွင်တော့ ဦးသန့်စင်ဦးသည် သူ၏ကိုယ်ကို မတ်လိုက်ရာကာ ထိုင်လိုက်ပြီး တောင်မတ်နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ရှိ ပြောင်တင်း၍နေသော ထိပ်ဖူးကြီးကို ထိုအရည်ကြည်လေးများဖြင့် သေသေချာချာ သုတ်လိမ်းပေးလိုက်သည်။

ဒါကို အမိအရ တွေ့မြင်လိုက်ရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် တင်းကနဲ ဖြစ်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝလေးတွင်လဲ တမျိုးလေး ခံစား၍ သွားရလေသည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ ကြည်လဲ့နေသော မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးက ဦးသန့်စင်ဦးကို တပ်မက်စွာဖြင့် ညှို့ယူကြည့်ရှုနေလေသည်။

“ မလုပ်သေးဘူးလား..ဟင်.. ” 

တကယ်မှ တိုးတိုးလေးပါ။ ပြီးတော့ လျှာလေးလေးဖြင့် မပီမသ အသံလေး။

ဦးသန့်စင်ဦးကလဲ ဖောင်းတင်း၍ မို့နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုက သူမ၏ ပေါင်ဖွေးဖွေးလေး နှစ်လုံးကို စုလိုက်ကားလိုက် လုပ်နေသဖြင့် ဟစ်ဟစိဖြစ်ကာ နီရဲနေသော အတွင်းသားလေးများ ဖြတ်ကနဲ ဖြတ်ကနဲ ပေါ်ပေါ်လာရသည်ကို ကြည့်နေရင်း သူမ၏ စကားကို အဖြေမပေးမိသေး။

စိမ့်စိမ့်သူက အနေရခက်ပုံဖြင့် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို စုကာ အတင်းပဲ ဖိကပ်ထားလိုက်သော အခါတွင်မှ ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်လုံးများက စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ မှောက်ပေးပါလား...စိမ့်.. ” 

“ ဟင့်အင်းကွာ...အစဆုံး မမှောက်နဲ့ ဦးကွာ...မခံနိုင်ဘူး...ရိုးရိုးပဲ လုပ်ဦးနော်... ” 

“ စိမ့်ကလဲ...ကွာ... ” 

“ နောက်တော့ မှောက်ပေးမှာပေါ့ အကိုကြီးကလဲ...ကဲ...လုပ်မှာဖြင့်လဲ ... လုပ်ကွာ.. ” 

ဒီတော့မှ ဦးသန့်စင်ဦးက သူမ၏ ခြေဖျားလေး တဖက်တွင် ချိတ်၍နေဆဲဖြစ်သော ထဘီလေးကို ညင်သာစွာ ဆွဲယူ၍ ကုတင်ခြေရင်းဘက်သို့ ပို့လိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး ပေါင်ရင်း၌ ဝင်၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး ဖြူဖွေးသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို သူ၏ လက်များဖြင့် စုန်ကာ ဆန်ကာ လျှောတိုက်၍ ပွတ်လိုက်ပြီးတဲ့ နောက်မှ သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို သူ၏ ပေါင် တဖက်တချက်စီတွင် တင်လိုက်သည်။

ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၏ အကွဲကြောင်းလေးဆီသို့ သူ၏ တင်းကားနေသော လီးထိပ်ဖူးကြီးကို အသာလေး မေးတင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို အသာထိန်း၍ နောက်သို့ ဆုတ်ရင်း လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စိုစိမ့်နေသော အကွဲကြောင်း တလျှောက် လျှောတိုက်၍ အကွဲကြောင်း အောက်ဖက်နားသို့ ပြောင်းရွေ့ယူလိုက်သည်။

စိမ့်စိမ့်သူက အံလေးတချက် ကြိတ်လိုက်ရာမှ သူမ၏ မျက်လုံးအစုံကို စုံမှိတ်ချလိုက်စဉ်မှာပင် လီးထိပ်ဖူးကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်ဝကို တေ့မိသွားချေသည်။

ဦးသန့်စင်ဦးက သူ၏ ခါးအား တင်ပါးအားတို့ဖြင့် လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စိမ့်စိမ့်သူ၏ နူးညံ့နွေးထွေးသော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ အသာလေး ဖိ၍ သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြိ... ဗြိ... ” 

“ အ...အိ...အင်း... ” 

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို တင်းတင်းစေ့ထားသည့်ကြားမှ လည်ချောင်းသံလေးများက မအောင့်နိုင်ဘဲ ထွက်၍လာသည်။ သူမ၏ ခါးလေးပင် တင်းကနဲ ကော့သွားရသည်။ 

စိမ့်စိမ့်သူမှာ အပျိုမဟုတ်ပါ။ အိမ်ထောင်သည်လည်း မဟုတ်ပါ။ (၁၀) ရက် (၁၅) ရက်လောက်ကို ဦးသန့်စင်ဦး လိုးသည်ကို နှစ်ချီသုံးချီမျှသာ ခံရသူဖြစ်သည်။ အသက်ကလဲ (၂၀) ပဲ ရှိသေးသည်။ ဒီတော့ အပျိုမှေး ပေါက်ကွဲပြီးခဲ့ပေမယ့်လည်း စောက်ခေါင်းလေးက အပျိုစင်လေးနှင့် မခြားဘဲ ရှိနေရကာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးကြီးသွင်းစဉ်အခါတိုင်း ဒီလိုပင် နာကျင်စွာ ခံစားရမြဲဖြစ်သည်။

စိမ့်စိမ့်သူတယောက် ဒီလိုလေး ဖြစ်ဖြစ်နေရသည်ကိုပင် ဦးသန့်စင်ဦးက ကြေနပ်အားရ ဖြစ်နေရသည်။ 

စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ လီးထိပ်ဖူးကြီး တခုလုံးဝင်၍ သွားပြီဖြစ်သည်။ ခေါင်းဝင်လျှင် ကိုယ်ဆန့်မည်ဖြစ်သော်လဲ လီးချောင်းကြီးကို ဆက်၍ မသွင်းသေးဘဲ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သော လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ဟိုထိုး ဒီထိုးဖြင့် သုံးလေးချက်မျှ ညင်သာစွာ ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပေးပြီးတော့မှ တဖန် လီးချောင်းကြီးကို လက်သုံးလုံး နီးပါးမျှဝင်အောင် ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ ဗြစ်..ပြွတ်.. ” 

“ အ .. အ... ဟင်း.. ” 

ဦးသန့်စင်ဦး လီးတန်ကြီးမှာ အပြင်ဖက်တွင် လက်နှစ်လုံးသာသာလောက်ပင် ကျန်တော့သည်။ ဦးသန့်စင်ဦး လီးသွင်းပုံမှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ထည့်၍ ကျဉ်းကြပ်လှသော စောက်ခေါင်းလေးကို ထိပ်ဖူးကြီးဖြင့် စောက်ခေါင်း အတွင်းဖက် ဝဲယာအထက်အောက်တို့ကို ထိုး၍ ချဲ့ပြီး လီးတန်ကြီးကို နဲနဲဖိသွင်းလိုက် ဖိသွင်းလိုက်ဖြင့် စောက်ခေါင်းကို ချဲ့လိုက် လိုးသွင်းလိုက် လုပ်နေပုံမျိုး ဖြစ်သည်။

ဦးသန့်စင်ဦးက ထိုသို့လုပ်နေခြင်းမှာ စိမ့်စိမ့်သူ အတွက်ကတော့ အကြီးအကျယ် နှိုးဆွမှုကြီးတရပ်ကဲ့သို့ ဖြစ်ပေါ်ခံစားရကာ သူမ၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးမှာ လူးလူးလှိမ့်လှိမ့် ဖြစ်နေရပြီး စောက်ရည်ကြည်များမှာလဲ ရွှဲနစ်နေအောင် ထွက်၍ လာရသည်။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည်ပင် တဆတ်ဆတ်တုန်၍ လာရလေတော့သည်။

ဒီတကြိမ်တော့ သုံးလေးခါမက နဲနဲကြာအောင် လီးထိပ်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထိုးမွှေကလိ၍ နေသည်။

“ အို..အို..ဟင့် ...အဟင့်.. ” 

ခံရခက်လွန်းသဖြင့် ဦးသန့်စင်ဦးက ကျန်ရှိနေသေးသော သူ၏ လီးတန်ကြီး လက်နှစ်လုံးသာသာလောက်ကို စောစောကလို ဖြေးဖြေးချင်း မသွင်းဘဲ အားဖြင့် ဆောင့်ကာ တချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြွတ်...ပလွတ်... ဘွပ်...ဒုတ်... ” 

“ အမေ့...အား...ကျွတ်...ကျွတ်...ကျွတ်...အကိုကြီးရယ်...ဟင်း..ဟင်း.. ” 

စေးထန်း ကျဉ်းကြပ် နူးညံ့လှသော စောက်ခေါင်းလေးအတွေ့က ဦးသန့်စင်ဦးကို ဆိမ့်၍သွားရသကဲ့သို့ မာကြောသော လီးတန်ကြီးကလဲ ပူပူနွေးနွေးကြီးဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူကို အရသာတွေ့စေသည့် အပြင် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝသို့ အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်ကာ ဖိကပ်ချလိုက်သော ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးတန်ကြီးအရင်း ဆီးခုံကြီးကလဲ သူမကို ကျေနပ်အားရ ဖြစ်သွားစေရသည်။

ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားပြီဖြစ်သော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ငြိမ်၍ထားသည်။ စောစောကလိုများ လီးထိပ်ကြီးက အထဲတွင် ဟိုထိုး ဒီထိုးဖြင့်များ မွှေဦးမလား ဟု စိမ့်စိမ့်သူမှာ ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်နေရလေသည်။

ဦးသန့်စင်ဦး၏  လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို အုပ်၍ကိုင်လိုက်ကာ နို့သီးနီနီလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ပွတ်သပ်ချေမွရင်း သူ၏လီးတန်ကြီးကို တဝက်မျှ ထုတ်ပြီး အားပါပါဖြင့် တချက်ချင်း ဆောင့်၍ လိုးပေတော့သည်။

“ ပြွတ်..ဘွပ်...စွပ်..ဘွတ်.. ” 

“ အင့်..အ ...အင့်...အ.. ” 

ဆယ်ချက်မျှ လိုး၍ အပြီးတွင်တော့ ဦးသန့်စင်ဦးက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ထားသော ဒူးနှစ်လုံးကို ဗြုန်းကနဲ သူမ၏ ပေါင်ရင်းဘေးဖက်သို့ ထောက်ချလိုက်ပြီး သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်၍ချကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်တော့ရာ စိမ့်စိမ့်သူကလည်း သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကွေး၍ ဦးသန့်စင်ဦး၏ တင်ပါးကြီးပေါ်သို့ တင်၍ ကပ်ကြေးကိုက် ချိတ်လိုက်ကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ မှောက်၍ ချလာသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ထွေးပိုက်ကာ ဖက်လိုက်သည်။

ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပါးလေးတဖက်ကို လှမ်း၍ နမ်းလိုက်ပြီးတော့မှ သူမ၏ နို့လေးတဖက်ကို စို့ပေးကာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန် တချက်ခြင်း အားရပါးရ ဆောင့်၍လိုးသည်။

စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်အနက် တဖက်က ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ကျန်တဖက်က ကျောပြင်ကြီးပေါ်တွင် ရွေ့လျားကာ ပွတ်၍ပေးနေသည်။

တချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်၍ လိုးနေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လှသလို အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် ဆောင့်၍ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာသော လီးချောင်းကြီးက စောက်ခေါင်းနံရံ နူးနူးညံ့ညံ့လေးများကို ပြည့်သိပ်စွာ ဖိတွန်းပွတ်ဆောင့်ပြီး လီးထိပ်ကြီးက သားအိမ်ခေါင်းကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ပြေးပြေးဆောင့်သဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူမှာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ကော့၍ ကော့၍ တက်နေရလေသည်။ 

“ ပြွတ်...စွပ်..ဒုတ်...ပလွတ်...ပြွတ်..ဖွတ်.. ” 

“ အင့်...အ..ဟင့်...အမလေး...အ...အင့်...အင့်... ” 

ဒီလောက် ထိထိမိမိ ခံနေရသည့်ကြားကပင် စိမ့်စိမ့်သူက အားမလိုအားမရဖြင့် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ပင့်တင်ပေးနေသည်။ စိမ့်စိမ့်သူက ရိုးရိုးကော့တင်ပေးနေခြင်း မဟုတ်ဘဲ ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို ကား၍ ကော့တင်ပေးနေခြင်းဖြစ်၍ လီးအဝင် ကောင်းလှသဖြင့် သူမမှာပို၍ ထိထိမိမိ ခံစားနေရလေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး၏ အသက်ရှုသံများမှာ ဘေးမှ ကြားရလောက်အောင်ပင် ပြင်းထန်၍ လာရပြီး အားဖြင့် တချက်ချင်း ဆောင့်၍ လိုးနေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ဆောင့်ချက်များမှာလဲ ခပ်သွက်သွက်ဖြင့် အားကုန်ဆောင့်၍ လိုးလာလေသည်။

“ အ..စိမ့်..အင်း.. ” 

ဟူ၍ ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တောင့်တင်း၍ သွားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အတင်းဆောင့်ချကာ ဖိသွင်းလိုက်သော လီးတန်ကြီးထိပ်မှ ပူနွေးသော သုတ်ရည် ကျဲကျဲများက စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အရှိန်ဖြင့် ပန်းဝင်ကာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးများနှင့် သားအိမ်ဝလေးတို့တွင် ပူကနဲ နွေးကနဲ ဆက်တိုက်ဖြစ်သွားရစဉ်မှာပင်..

“ အ...အမလေး...အား...ဟား... ” 

ဆိုသော ညည်းသံလေးများ ပွင့်အန်ထွက်လာရပြီး စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်ကာ သူမ၏ မေးဖျားလေးမှာ ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ မော့၍ မော့၍ တက်သွားရလေတော့သည်။ 

.................................................................................

( ၃ ) 

သူ၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ထွေးပိုက်၍ ဖက်ထားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးတီးလေးကို မက်မောစွာ ကြည့်လိုက်ရင်းမှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးကို ဦးသန့်စင်ဦးက မက်မောမြတ်နိုးစွာဖြင့် တချက် နမ်းလိုက်သည်။

“ စိမ့်...ကျေနပ်ရဲ့လားဟင်.. ” 

“ ဟွန်း...ကိုကြီးကလဲ စိမ့်ကမေးရမယ့် ဟာကို..ကိုကြီးမကျေနပ်မှာသာ စိမ့်က စိုးရိမ်နေတာ.. ” 

အမူ ပိုပိုလေးဖြင့် ပြောလိုက်တော့ ရင်ထဲတွင် တင်းသွားရသော ဦးသန့်စင်ဦးက သူမ၏ ပါးလေးတဖက်ကို ရှိုက်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။

“ စိမ့်...ကိုကြီးကို ချစ်လားဟင်.. ” 

“ ဟင်... ” 

စိမ့်စိမ့်သူက သူ၏ ရင်ခွင်ထဲမှ ဖြတ်ကနဲ လှိမ့်ထွက်လိုက်သည်။ ဦးသန့်စင်ဦးက သူမကို ဖက်ထားသော လက်လေးများကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ ရုန်းထွက်လိုက်သော စိမ့်စိမ့်သူက ပက်လက်လေး ဖြစ်၍ သွားသည်။ ဦးသန့်စင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးတီးကြီးကတော့ သူမ၏ဘက်သို့ စောင်းငဲ့ကာ စိမ့်စိမ့်သူကို ငေး၍ နေသည်။

“ ချစ်လားတဲ့..  ” ဟင်း..ရူးများနေလား မသိဘူး။ စိမ့်သူ အဖေထက်တောင် သူက အသက်ကြီးဦးမည်။ ဒါက သမီးရင်းထက်ပင် အသက်ငယ်သော ချောချောလှလှ ကောင်မလေးများနှင့် ပလူးခွင့်ရသော အရွယ်လွန်ယောင်္ကျားကြီးများ၏ ရူးပေါပေါ စိတ်ကူးယဉ်မှု တခုပေလား ..ဟု စိမ့်စိမ့်သူ ရင်ထဲမှ တွေးလိုက်မိသည်။

“ စိမ့်...ပြောမယ်နော်...စိတ်မဆိုးကြေး.. ” 

“ အင်း.. ” 

“ စိမ့်က..အကိုကြီးတင် မဟုတ်ဘူး...ဘယ်ယောင်္ကျားကိုမှ မချစ်ဘူး...စိမ့်ရဲ့ ရင်ထဲမှာ ချစ်တက်တဲ့ နှလုံးသား မရှိဘူး..အကိုကြီး.. ” 

“ ဒါဖြင့်ရင် အကိုကြီးနဲ့... ” 

“ ဒီလိုပါ အကိုကြီး စိမ့်ဆီက ရတဲ့အထိအတွေ့နဲ့ ယုယမှုတွေကို အကိုကြီးရဲ့ တသက်လုံးပေါင်းလာတဲ့ မိန်းမဆီက မရနိုင်ဘူး မဟုတ်လား... ” 

ဝန်ခံသည့် အလား ဦးသန့်စင်ဦး၏ မျက်လုံးများက အရောင်လက်၍ သွားသည်။

“ ကိုကြီးရဲ့ မိန်းမဆီက မရနိုင်တဲ့ ဟာတွေကို စိမ့်ဆီကနေ အကိုကြီးက ရတယ်..ဒီလိုပဲ အကိုကြီးဆီက စိမ့်က လိုချင်တာတွေကို ပူဆာလို့ ရတယ်.. ” 

“ အင်း.. ” 

သူ့ထံမှ အသံထွက်လာသည်။

“ ဒီလို ပြောလို့လဲ တမျိုးမထင်နဲ့ဦး ... ကျွန်မက ဘယ်လောက်တန်ပါတဲ့...ပေးပါ..ဆိုတဲ့ ကြေးစားမျိုးလဲ စိမ့်က မဟုတ်ဘူးနော်...အကိုကြီးသိတယ်...နောက်ပြီး စိမ့်က ပညာတက်တယောက်...ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် စားနိုင် သောက်နိုင် ရပ်တည်နိုင်တယ်...စားဝတ်နေရေး အတွက် အကိုကြီးဆီမှာ အငယ်အနှောင်း အဖြစ်နဲ့ နေတာလဲ မဟုတ်ဘူးနော် အကိုကြီး...အကိုကြီးကတောင် ဒီလို ပုံစံမျိုးပြောလို့ စိမ့်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် ငြင်းခဲ့သေးတယ်...မှတ်မိတယ်မို့လား... ” 

“ အင်း...ဟုတ်ပါတယ်.. ” 

“ အကျဉ်းချုပ် ပြောရမယ် ဆိုရင် စိမ့်ဆီက အကိုကြီး ကိုယ်ခန္ဓာရသလို စိမ့်ကလဲ အကိုကြီးဆီက လိုချင်တဲ့ ရုပ်ဝတ္ထု ပစ္စည်းတွေကိုရတယ်...အင်း...သူ့အတိုင်းအတာနဲ့ သူပေါ့လေ...ပြီးတော့လဲ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ယောင်္ကျားဖြစ်ဖြစ် မိန်းမဖြစ်ဖြစ် ကျန်းမာတဲ့ အရွယ်ရောက်သူတိုင်း ခံစားရတဲ့ အခံရခက်တဲ့ ကာမဆန္ဒ ဝေဒနာကို စိမ့်သူအတွက် အကိုကြီးက ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်..ဒါပါပဲ..အကိုကြီး...အင်း...ချစ်တယ် .. ဆိုတာတော့ စိမ့်သူ မသိဘူး...ဒါပေမယ့် ကိုကြီးကို စိမ့်သူ ခင်တယ်..နောက်ပြီး သဘောကျတယ်...ကြိုက်တယ် အကိုကြီးရယ်..

“ သြော်..စိမ့်သူရယ်... ” 

ရှေ့သို့ တိုး၍ ဦးသန့်စင်ဦးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။

“ စောစောက ချစ်သလား..ဆိုတဲ့ အမေးကို စိမ့်သူက အကိုကြီးကို ပြန်မေးရင် အကိုကြီး ဘယ်လို ဖြေမလဲ ဟင်...မဖြေပါနဲ့ အကိုကြီး...စိမ့်သူကို မချစ်ပါနဲ့ ခင်ပါ..ကြိုက်ပါ..တက်မက်ပါ..အကိုကြီး မချစ်ပါနဲ့...တကယ်ချစ်ရမှာက အိမ်က အကိုကြီးရဲ့ ကောင်းတူဆိုးဖက် မရှိအတူ ရှိအတူ အနွံအတာ ခံတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ မိန်းမကိုပါပဲ...အကိုကြီး မိန်းမကသာ အကိုကြီးဆီမှာ မပြည့်စုံလဲ သည်းညည်းခံမှာ အကိုကြီး...ကဲပါလေ..ဒါတွေထားလိုက်ပါတော့... ” 

စိမ့်သူက သူမ၏ စကားကို ဖြတ်လိုက်စဉ်မှာပင် စောစောထဲက သူ၏ လက်တဖက်ဖြင့် ဆော့ကစားနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့လေးတဖက်ကို ဦးသန့်စင်ဦးက ငုံ့၍ မက်မက်မောမော စို့ပေးလိုက်သလို စိမ့်စိမ့်သူကလဲ သူမ၏ လက်လေးတဖက်ကို ဦးသန့်စင်ဦး၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ သွင်းကာ မာတာတာဖြင့် စင်းစင်းကြီး ဖြစ်နေသော ဦးသန့်စင်ဦး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ညပ်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်ကာ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးရင်း လီးတန်ကြီးပေါ်မှ အရေပြားကို ဆွဲချလိုက် ဆွဲတင်လိုက်ဖြင့် လုပ်ကာ ယုယစွာ နှိုးဆွနေပါလေတော့သည်။

.................................................

( ၄ )

“ မမိုး.. ” 

“ အင်း.. ” 

“ မမိုးကို တခုမေးချင်လို့... ” 

“ မေးလေ စိမ့်သူ.. ” 

“ ဟိုလေ ...မိန်းကလေး တယောက်က ယောင်္ကျားလေး တယောက်ကို စိတ်ထဲမှာ အမြဲပဲ မြင်နေပြီးတော့လေ ကြည့်နူးနေရတာ..အဲဒါ ... ချစ်လို့လားဟင်... ” 

“ အယ်..ကျားသားမိုးကြိုး စိမ့်သူရယ်...ညည်းဆီက အချစ် ဆိုတဲ့..စကား ကြားရတယ်လို့.. ” .

“ ဟင်း...ဟင်း...မမိုးကလဲ.. ” 

စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် ရှက်သလိုဖြစ်၍ ခံစားသွားရသည်။ မမိုးနှင့်စိမ့်သူ တို့က ဒီအတောင်မှာ အတူနေလာကြတာ သုံးလေးနှစ် ရှိပေပြီ။ ညီအစ်မတွေလို ပြောမနာ ဆိုမနာ တိုင်ပင်ဖော် တိုင်ပင်ဖက် ဖြစ်၍နေသည်။

“ ဒီမှာ စိမ့်သူ...ညည်းလဲ အပျို ငါလဲ အပျို ..ငါက ညည်းတို့လိုတောင် ရီးစားစာ အပေးခံရတာ မဟုတ်ဘူး...ညည်းမေးတာ ငါဘယ်သိမှာလဲ စိမ့်သူရဲ့... ” 

“ ဟွန်း..ဒါကြောင့် မမမိုး ခုထိ မစွံသေးတာ.. ” 

“ အို...ဘာဆိုင်လို့လဲ...ဒါနဲ့ ပြောပါဦး စိမ့်သူရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်သူ့ကို မြင်နေလို့လဲ ပြောပါဦး...တို့က ညီအစ်မတွေပဲဟာ... ” 

“ ဟို..ဟိုလေ .. တင်ဦးမောင်... ” 

“ ဟယ်.. စိမ့်သူရယ်... ” 

မမိုးတယောက် သူမ၏ စကားကို ဗြုန်းကနဲ မဆက်နိုင်။ မမိုး တယောက် အံ့သြရုံသာမက ထိတ်လန့်စွာဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူကို ကြောင်၍ ကြည့်နေသည်။ ပြီးမှ...

“ အဲဒီ တင်ဦးမောင်က သိုက်သမား.. ဒီနားက အဆောင်က မိန်းကလေးတွေမှန်သမျှ သူစာမပေးဖူးတဲ့သူ မရှိသလောက်ဘဲ...လေးငါးယောက် ပြောင်းပြီးလဲ တွဲပြီးပြီ...နောက်ပြီး မိဘလုပ်စာ ထိုင်စားနေတာ (၁၀) တန်းတောင် မအောင်သေးဘူး... ” 

“ အဲဒါတွေ စိမ့်သူ သိပါတယ် မမိုးရယ်.. ” 

တင်ဦးမောင်က စိမ့်သူတို့ အဆောင်ရှိရာ လမ်းသွယ်ထဲမှ ထွက်ပြီး ကားစီးရသည်။ ကားဂိတ်နားက လေးခန်းတွဲ ခုနှစ်လွှာရှိသည်။ တိုက်ကြီးက (၄) လွှာ ဘယ်စွန် အခန်းတွင်နေသော တဦးတည်းသော သားဖြစ်သည်။ ဖခင်က လုပ်ငန်းကောင်းသည်။ အလိုလိုက်ထားတော့ ဆိုးချင်တိုင်း ဆိုး၍ နေသည်။

တင်ဦးမောင်က စိမ့်သူနှင့် သက်တူရွယ်တူ။ အရပ်မြင့်မြင့် ခပ်ချောချော စတိုင်လ်ဖြောင့်ဖြောင့် မိန်းမတွေ ကျသည့် ရုပ်မျိုးရှိသူ။

“ စိမ့်သူ..နင်တို့ကြိုက်နေပြီလား..ဘယ်အခြေအနေရှိပြီလဲ.. ” 

မတ်တပ်ရပ်၍ မီးပူတိုက်နေသော မမိုးက မီးပူ ခလုပ်ကို ပိတ်၍ အိပ်စင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ထိုင်နေသော စိမ့်သူ၏ ဘေးတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်။

“ အဖြေတော့ မပေးရသေးပါဘူး..ဒါပေမယ့် အတူ လျှောက်လည်တယ်...အတူ ရုပ်ရှင်ကြည့်တယ်...အတူ စားတယ်.. ” 

“ ကုန်ကျတာကို တင်ဦးမောင်က ရှင်းပေးလား... ” 

အပျိုကြီး မမိုးက စေ့စပ်သည်။

“ အို..မမိုးကလဲ သူက အလုပ်မှ မရှိသေးတာပဲ...အလုပ်ရှိတဲ့ စိမ့်သူကပဲ ရှင်းရတာပေါ့.. ” 

“ အေးဟယ်..စိမ့်သူရယ်..စဉ်းစဉ်းစားစား လုပ်ပါ ညီမရယ်... ” 

“ အင်းပါ ” 

ပြောလိုက်ရင်းက စိမ့်သူက မမိုးကို သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။ 

“ အို..ဟဲ့..ဟဲ့ .. ကောင်မလေး..အို.. ” 

“ ဟင်း..ဟင်း..ခစ်...ခစ်..ခစ် ” 

ယားတက်သော မမိုး၏ တွန့်လိမ်ပြီး မြည်တမ်းသံလေးနှင့် စိမ့်စိမ့်သူ၏ တခစ်ခစ် ရယ်သံလေးများသည် ကြည်နူးဖွယ်ရာ ပျံ့လွင့်၍ သွားရပါလေတော့သည်။

..................................................................................

( ၅ )

နောက်တနေ့မှာပင် စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် တင်ဦးမောင်ကို ခေါင်းငြိမ့်၍ အဖြေပေးခဲ့သည်။ အတူသွား အတူလာတာတွေက ပို၍ စိပ်လာခဲ့သည်။ အရင်က အတူတွဲသွား တွဲလာလုပ်ခဲ့စဉ်ကနှင့် ယခု အဖြေပေးပြီးမှ တွဲသွားတွဲလာ လုပ်ရခြင်းက ပို၍ စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် အဓိပ္ပါယ် ပို၍ ရှိနေလေသည်။

(၁၀)ရက် (၁၅) ရက်လျှင် တကြိမ် ချိန်းဆိုသော ဦးသန့်စင်ဦးထံသို့လဲ စိမ့်သူက မပျက်မကွက် သွားရောက်လျှက်ပင် ရှိနေသေးသည်။

ဒီလိုဖြင့် တလကျော်မျှ ကြာမြင့်ခဲ့သော ကာလတွင်တော့ တင်ဦးမောင်က စိမ့်သူကို အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်၍ သူ၏ သူငယ်ချင်း အိမ်သို့ လိုက်ခဲ့ရန် ခေါ်သည်။ စိမ့်သူက လက်မခံ။ ငြင်းဆန်ပြီး စိမ့်စိမ့်သူသည် တင်ဦးမောင်ကို မော်တင်သို့ ခေါ်လာသည်။ ပြီးတော့ ကျသင့်ငွေကို သူမကပင် ရှင်း၍ အခန်းယူကာ အပေါ်ထပ်ရှိ အိပ်ခန်းများ ရှိရာသို့ ဝင်ခဲ့ကြလေတော့သည်။

အိပ်ခန်းထဲသို့ နှစ်ယောက်သား လှမ်းဝင်ပြီး စိမ့်သူက အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်နေစဉ်မှာပင် တင်ဦးမောင်က သူမကို နောက်ကျောမှ နေ၍ ဖက်လိုက်သည်။

“ အို..မောင်...ဟင့်...အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်တယ် စကားပြောချင်တယ် ဆိုလို့ စိမ့်သူ လက်ခံတာနော်...အို...အို...မလုပ်နဲ့ မောင်ရယ်...မောင်မကောင်းဘူးကွာ... ” 

နောက်မှနေ၍ သူမကို ဖက်ထားသော တင်ဦးမောင်က သူမ၏ ဂုတ်ပိုးဝင်းဝင်းလေးကို ငုံ့၍ နမ်းလိုက်ရုံမျှပင်မက သူမ၏ ရှေ့မှ မို့မောက်လုံးဝင်း၍ နေသော နို့နှစ်လုံးကိုပါ ညှစ်နယ်၍ နေသည်။

ပြီးတော့ သူမ၏ နောက်မှ နေ၍ တင်သားအိအိကြီးများ ပေါ်သို့ ဖိကပ်ထားသော တင်ဦးမောင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ လီးတန်ကြီးကလဲ မာကြောတောင့်တင်းလျှက် သူမ၏ ဖင်ကြားသို့ ထိုးလိုက် ထောက်လိုက်ဖြင့် ဖြစ်၍နေသည်။

တခဏအတွင်းမှာပင် စိမ့်စိမ့်သူ၏ မျက်နှာလေး တခုလုံးမှာ နီမြန်း၍ လာရသည်။ 

“ မောင်..မလုပ်နဲ့ဆိုကွာ...စိမ့်သူ ပြောနေတယ်လေ..အို..အို...အ.. ” 

စိမ့်စိမ့်သူက ပါးစပ်ကသာ ငြင်းဆန်၍ နေသည်။ လူက မရုန်းပါ။ မချင့်မရဲ ဖြစ်၍ လာပုံရသော  တင်ဦးမောင်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲ၍ လှည့်လိုက်ရာမှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်း အစုံကို ငုံ့၍ ခဲလိုက်လေတော့သည်။

ကိုယ်လုံးလေး ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားရပြီချိန်တွင်တော့ စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်တွေက တင်ဦးမောင်၏ လည်ပင်းကို ဟီးလေးခိုကာ သိုင်းဖက်၍ လာသည်။

ပြီးတော့လဲ စိမ့်စိမ့်သူ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများက တင်ဦးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လှန်ကာ နမ်းပေးလေသည်။

တင်ဦးမောင်က တရွေ့ရွေ့ဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူကို အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ရှိသော ခမ်းနားသပ်ရပ်စွာ ပြင်ဆင်ထားသည့် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးဆီသို့ အနမ်းမပျက် ဆွဲ၍ ခေါ်လာခဲ့သည်။

ကုတင်ကြီးနား ရောက်သည်နှင့် စိမ့်စိမ့်သူကို တင်ဦးမောင်က ကုတင်ဘေးစောင်းးပေါ်သို့ ထိုင်၍ ပေးလိုက်ပြီး သူ၏ နှုတ်ခမ်းများကို ဆွဲ၍ ခွါလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူကပါ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဘေးတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။

“ ပြန်..ပြန်မယ်...မောင်ရယ်.. ” 

လှိုက်မောနေသည့် ကြားမှ စိမ့်စိမ့်သူက ကြိုးစား၍ ပြောလာသည်။ တင်ဦးမောင်ကတော့ သူမပြောသည်ကို ဂရုမစိုက်ပါ။ ဘာမှလဲ ပြန်၍မပြောပါ။ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ရင်းက သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်၍ ပေးနေသည်။

စိမ့်စိမ့်သူကတော့ သူမ၏ နီမြန်းသော မျက်နှာလေးကို အောက်သို့ ငုံ့၍ ထားပြီး ပြုသမျှ နုရတော့မည့် အသွင်ဖြင့် ငြိမ်၍ နေလိုက်သည်။

သူမ၏ အင်္ကျီလေးတွေ ကျွတ်သွားပြီးသည့် အခါတွင်တော့ ဘရာစီယာပန်းရောင်လေး တထည်သာ ကျန်တော့သည်။ စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တပ်မက်စွာ ကြည့်ရင်းက တင်ဦးမောင်သည် သူ၏ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ ဖွေးဥနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ညွန့်သားလေးများနှင့် ဘရာစီယာထဲမှ ပြည့်လျှံကာ ထွက်နေသော သူမ၏ နို့အုံသား နုနုလေးများကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းနေရင်း စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘရာစီယာလေးကို ဂျိတ်ဖြုတ်၍ ချွတ်လိုက်ပြီး တပါတည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း ကုတင်ပေါ်သို့ ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲသိပ်လိုက်ကာ ဝင်းနှစ် ဖွေးဥနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့အုံလေးများထိပ်မှ နို့သီးနီနီလေးတွေကို အငမ်းမရ တလှည့်စီ စို့ပါလေတော့သည်။

စိမ့်စိမ့်သူကတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ထားပြီး လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ နို့လေးများကို စို့၍ပေးနေသော တင်ဦးမောင်၏ ပုခုံးစွန်းသို့ လက်လေးတဖက်က မချင့်မရဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်လက်လေးတဖက်ကတော့ တင်ဦးမောင်၏ ဦးခေါင်းပေါ်သို့ တင်ကာ ဆံပင်များကို လက်ချောင်းဖွေးဖွေး တစ်တစ်လေးများဖြင့် ထိုးဆွပေးနေလေသည်။

ပြီးတော့လဲ စိမ့်စိမ့်သူသည် သူမ၏ ကျောလေးကို ကော့၍ သူမ၏ နို့အုံလေးများကို တင်ဦးမောင်၏ ပါးစပ်ဆီသို့ ဖိကပ်၍ ပေးနေမိသည်။

“ အင့် ...အို...အ ...အ ...မောင်... ” 

နို့သီးလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကြိတ်ပြီး တဆက်တည်းမှာပင် တင်ဦးမောင်က နို့သီးလေးနှင့် နို့အုံလေး အနှံ့ကို တဇတ်ဇတ်လိုက်၍ ကိုက်လိုက်သဖြင့် စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် ဖျပ်ဖျပ် လူးသွားရသည်။

လက်တဖက်ဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ နို့စို့ပေးနေသော တင်ဦးမောင်က သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် ကုန်းကွကွကြီးဖြစ်နေ၏။ သူမ၏ နို့လေးကို မလွတ်တမ်း ငုံခဲရင်း သူ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ တဖြေးဖြေးလျှော၍ ဆင်းလိုက်လေသည်။

ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချထားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဝင်၍ ရပ်လိုက်ပြီး သူ၏ နို့လေးကို လွှတ်၍ပေးကာ ခါးဆန့်၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

သူ၏ ပါးစပ်မှ လွှတ်ပေးလိုက်သော စိမ့်စိမ့်သူ၏ နို့သီးလေးများမှာ တံတွေးများနှင့် စိုစွတ်ကာ ပြောင်လတ်၍ နေသည်ကို အသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်ရင်းက တင်သီးမောင်သည် စိမ့်စိမ့်သူ၏ ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။

အိကားသော ဖင်ကြီးတွေကို ကြွပေးလိုက်ရင်းက..

“ မောင်...မလုပ်နဲ့...အို... ” 

စိမ့်စိမ့်သူ၏ လက်လေးတဖက်က သူမ၏ ထဘီလေးဆီသို့ လှမ်းလိုက်ပါသေးသည်။ ဒါပေမယ့် မမီတော့ပါ။ သူမ၏ ထဘီလေးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပုံလျှက်သားလေးကျသွားခဲ့ရပြီ ဖြစ်ကာ ဖောင်း၍ ခုံးထနေသော အမွှေးနုလေးများ တွန့်လိမ် ခွေခေါက်ကာ ပေါ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးသည် ပေါ်ထွက်၍ လာရလေတော့သည်။

စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်ရင်း တင်ဦးမောင်၏ လက်က စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ ရောက်သွားပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက်သည်။

“ အ... ဟင့်... ” 

အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာရင်း စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လေးမှာ တွန့်သွားရသည်။ တကယ့် အစိမ်းသက်သက်လေးလိုပင်။ ဘယ်အချိန်က စ၍ စိမ့်ထွက်နေသည်ကို မသိရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက်ရှိ အရည်များကြားသို့ တင်ဦးမောင်၏ လက်ညှိုးလေး ထိုး၍ ဝင်သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှ အတွင်းဖက်သို့ လက်တဆစ်ခန့်ဝင်သွားပြီးသော အခါတွင်တော့ တင်ဦးမောင်က သူ၏ လက်ညှိုးကို ဆက်၍ မသွင်းတော့ဘဲ စောက်ပတ်ဝလေးကို လှမ်း၍ သပ်ပေးလိုက်သည်။

“ အင့်...အ...ဟ...အို...ကျွတ်...ကျွတ်.... ” 

ကုတင်စောင်းပေါ်တွင် တင်ထားသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ဖင်သားအိအိကြီးများပင် ကုတင်စောင်းမှကြွ၍ ကော့တက်ကာ သွားရလေသည်။

စောက်ရည်ကြည်လေးများကလဲ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှ အလုအယက် တိုးဝှေ့၍ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာကြသည်။

တင်ဦးမောင်က သူ၏ လက်ညှိုးကိုဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်ပြီး သူ၏ ခါးမှ ပုဆိုးကို ချွတ်၍ ချလိုက်လေတော့သည်။တွေ့လိုက်ရသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ရင်ထဲတွင် လှပ်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ တင်ဦးမောင်၏ လီးမှာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးလောက်မကြီးပါ။ ဒါပေမယ့် ပို၍ မာကျောပုံရပြီး ရှင်းသန့်၍ လတ်ဆက်ကာ နေသည်။

ကြည့်ရင်းကပင် စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် မရိုးမရွဖြစ်၍ လာရလေသည်။

ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းကျနေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ ဖြဲကားလိုက်ကာ ရှေ့သို့တိုးရပ်လိုက်ရင်း တင်းပြောင်၍ နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ကို စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့လိုက်ပြီး တဆက်တည်းမှာပင် ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ကာ တရှိန်ထိုး သွင်းလိုက်လေသည်။

“ ဗြိ..ဗြိ..ပလွတ်..ပြွတ်...ဘွပ်....ဒုတ်... ” 

“ အမေ့....အား...အမလေး...ဟင်း...ကျွတ်...ကျွတ်...ကျွတ်... ” 

တရှိန်ထိုး ဆောင့်၍ဝင်လာသော တင်ဦးမောင်၏ လီးချောင်းကြီးက စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများကို ထိုးခွဲ ပွတ်တိုက်ကာ သူမ၏ သားအိမ်ဝသို့ လီးထိပ်ဖူးကြီးက ဒုတ်ကနဲ ထိုး၍ စိုက်သွားသည်။

ရင်ခေါင်းထဲတွင် ကျင်တက်သွားရာမှ တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းဖြစ်၍ သွားရပြီး စိမ့်စိမ့်သူမှာ ကော့ပျံ့၍ တက်သွားရသည်။ 

တင်ဦးမောင်သည် သူ၏ လီးချောင်းကြီးမှာ စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် လီးချောင်းကြီးကို ထိုအတိုင်းပင် တပ်လျှက်ကြီး ဖိသွင်းထားရာမှ ငုံ့၍ ကြည့်လိုက်ပြီး လီးချောင်းကြီး တချောင်းလုံးဝင်နေသဖြင့် ပြဲဟဟ ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားမှ ငေါက်တောက်လေး ထွက်၍ နေသော စိမ့်စိမ့်သူ၏ နီတျာရဲစောက်စေ့လေးကို လက်မထိပ်လေးဖြင့် တို့ထိလိုက်သည်။

“ အင့်...ဟင့်... ” 

စိမ့်စိမ့်သူမှာ တုန်၍ သွားရပြီးနောက် မှိတ်ထားသော မျက်လုံးလေးများကို ဖွင့်၍ ကြည့်သည်။

ထိုအခါတွင်တော့ ကြေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်သော တင်ဦးမောင်က သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်ကာ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပါလေတော့သည်။

“ ပြွတ် ...စွပ်...ပလွပ်...ဖွတ်.. ” 

“ အ..အီး...ဟင့်...အ.. ” 

စ၍ ဆောင့်လိုးလိုက်ကတည်းက အားပါးတရ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်သောတင်ဦးမောင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထွက်နေကြသော စောက်ရည်များကြောင့် လျှောကနဲ လျှောကနဲ ဖြစ်ကာ ဝင်ချီထွက်ချီဖြင့် ဖြစ်နေလေသည်။

အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေသော တင်ဦးမောင်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့် အညီ စိမ့်စိမ့်သူကလဲ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ တင်ပေးသည်။

တင်ဦးမောင်၏ ဆောင့်ချက်များကြောင့် စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေရသည့်နည်းတူ သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးသည်လည်း တတုန်တုန်ဖြစ်၍ နေရလေတော့သည်။

သူမ၏ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ အားပါးတရ ဆောင့်၍လိုးနေသော တင်ဦးမောင်၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ဦးသန့်စင်ဦး၏ လီးချောင်းကြီးထက် ပို၍ ပူနွေးမာကြောနေသည်ကို စိမ့်စိမ့်သူက ခံစား သိရှိ၍ နေရလေသည်။

“ စွပ်...ပြွတ်...ဖွတ်...ပလွတ်...ဘွတ်.. ” 

“ အင့် ...အား...ဟင်း... ” 

တဆထက် တစလဲ တင်ဦးမောင်၏ ဆောင့်အားတွေမှာ ပို၍ ပြင်းထန်ကာလာရလေသည်။

“ ဟင်း...ဟင်း...မောင် ...စိမ့်သူကို ချစ်လား..ဟင်.. ” 

“ ချစ်...ချစ်... တယ် ... စိမ့်သူရယ်... ” 

“ ဟင်း ...စိမ့်ကလဲ မောင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ မောင်ရယ်...ဟင်း...ဟင်း... ” 

“ ပြွတ်...စွပ်... ပြွတ် ....စွပ် ” 

“ ဟင်း...ဟင်း... ဆောင့် ..မောင် ...အားရအောင် ဆောင့်... အမလေး ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်... ” 

အရသာတွေ့လွန်းသော စိမ့်စိမ့်သူ တယောက် ကော့လူးပျံ၍ တက်လာချေပြီ။

အားရပါးရကြီး ဆောင့်၍ လိုးနေသော တင်ဦးမောင်ကလဲ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်၍ နေသော သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် လှမ်း၍ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ရင်း ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်၍ လိုးနေသည်။

“ ပလွတ်...ပြွတ်...ဖွတ်...ပလွတ်... ” 

“ ဟင်း...ဟင်း...အင့်..အင်း..ဟင်း..ဟင်း.. ” 

အရသာများ ဆိမ့်တက်လာကာ အားမရနိုင်တော့သော စိမ့်စိမ့်သူက ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကိုင်ကာ တင်ဦးမောင်၏ ခါးတဖက်တဖျက်ဆီသို့ ချိတ်၍ တင်ကာ အားယူ၍ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးကို အတင်းပင် ကော့၍ ပေးနေလေသည်။

“ အမလေး...မောင်...အား....မောင်...မောင်ရယ်...အမလေး...အ...အား... ” 

စိမ့်စိမ့်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေး တခုလုံး သွက်သွက်ခါသွားရသည်။ တင်ဦးမောင်ကလဲ အသားကုန် လေးငါးချက်လောက် ဆောင့်ပြီး သူ၏ လီးတန်ကြီးကို စိမ့်စိမ့်သူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးစိုက်လိုက်ကာ သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ ထည့်လိုက်ပါလေတော့သည်။

...............................................

ဟော်တယ်၏ အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးထဲ့သို့ နံနက် (၁၁) နာရီလောက်တွင် ရောက်ခဲ့ကြသော စိမ့်စိမ့်သူနှင့် တင်ဦးမောင်တို့သည် ညနေ (၅) နာရီလောက်မှ အိပ်ခန်းများ ရှိရာ အပေါ်ထပ်မှနေ၍ စားသောက်ခန်းများရှိရာ အောက်ထပ်သို့ လှေကားအတိုင်း တယောက်ခါးကိုတယောက်က ဖက်လျှက် ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။

လှေကားတဝက်လောက် အရောက်မှာပင် စိမ့်စိမ့်သူက ဟော်တယ်ဝင်ပေါက်မှ အတွင်းစားသောက်ခန်းထဲသို့ ဝင်၍လာသော ဦးသန့်စင်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဦးသန့်စင်ဦးသည် ဖြူဖြူချောချော အမျိုးသမီးကြီး တဦးနှင့်ယှဉ်၍လျှောက်လာပြီး သူတို့၏ ဘေးတွင်တော့ စိမ့်စိမ့်သူထက် အသက် နှစ်နှစ်သုံးနှစ်လောက်ကြီးသည့် လှပတောင့်တင်းသော မိန်းကလေး တယောက်နှင့် (၇)တန်း (၈)တန်းအရွယ် မိန်းကလေးတယောက်တို့ကလဲ အတူပါလာသည်ကို တွေ့ရသည်။ မိသားစု ညစာစားရန် လာရောက်ခြင်းပင် ဖြစ်ရမည်ဟု စိမ့်စိမ့်သူက တွေးမိလိုက်သည်။

ထိုစဉ်မှာပင် သူမတို့ နှစ်ယောက် ဆင်းလာရာ လှေကားဆီသို့ အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်သော ဦးသန့်စင်ဦးနှင့် စိမ့်စိမ့်သူတို့ မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြသည်။ 

စိမ့်စိမ့်သူက အတူတွဲ၍ လျှောက်လာသော တင်ဦးမောင်ကို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများ ရှေ့တွင် ဖြူဖွေးဖောင်းတစ်နေသော သူမ၏ လက်ညှိုးလေးကို ထောင်၍ နှုတ်ခမ်းလေးများနှင့် ဖိကပ်၍ ပြလိုက်သည်။

ထိုအခါတွင် ဗြုန်းကနဲ သူတို့ကို အံ့သြစွာဖြင့် ကြည့်နေသော ဦးသန့်စင်ဦးကလဲ ချက်ခြင်းပင် ပြုံးယောင်သန်းကာ လက်တဖက်ထောင်၍ ပြလိုက်ပါလေတော့သည်။

တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ် ပေါက်စနလေးတွေကို အလွမ်းပြေပေါ့။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

အန်တီနဲ့ မိပန်း (စ/ဆုံး)

အန်တီနဲ့ မိပန်း (စ/ဆုံး)

အိတ်ကြီး ရေးသည်။

ကျွန်တော် နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲတွေပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာတော့ အလုပ်အကိုင်ကလည်း မရှိသေး။ ဟို ယောင် ယောင် ဒီယောင်ယောင် အိပ်လိုက်စားလိုက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်လိုက်နဲ့ လူပျင်းတို့ ထုံး နှလုံးမူကာ မိဘပိုက်ဆံကို ထိုင်ဖြုန်းနေတုန်း ။ တစ်နေ့ ခေါင်းရင်းအိမ်က အန်တီချိုရီက လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး

“  သားရေ မင်းလည်း အလုပ်မရသေးခင် အန်တီတစ်ခုလောက် အကူအညီ တောင်းချင်လို့'

“  ပြောပါ အန်တီ ကူညီနိုင်တာဆို ကူညီပါ့မယ် ”

“  ဒီလိုကွယ့် မင်းညီမက ဒီနှစ် ဆယ်တန်းတက်ရမှာ မင်း အပန်းမကြီးဖူးဆိုရင် စာလေးပြပေးပါလား လို့ ”

“  ရပါတယ် အပန်းမကြီးပါဘူး ကျွန်တော် နည်းနည်း ပြန်ဖတ်လိုက်ရင် အဆင်ပြေပါတယ် ”

“  အေးကွယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ခက်တာက ကျူရှင်တွေလည်း မလွှတ်ချင်ဘူး၊ ဟိုမှာက လူစုံတယ်လေ ”

“  ရပါတယ်။ ဒါဆိုဘယ်နေ့စမလဲ ”

“  မင်းအဆင်ပြေတဲ့နေ့ပေါ့ကွယ်။ လခကတော့ ”

“  မဟုတ်တာ..မလိုပါဘူး။ အိမ်နီးချင်းတွေပဲ ကူညီတာသက်သက်ပါ ”

“  အားနာစရာကွယ်။ အေးပါ နောက်တော့ အန်တီ ကြည့်စီစဉ်ပေးပါ့မယ် ”

ဒီလိုနဲ့ မိပန်းလေးကို ကျွန်တော် ဂိုက်လုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ လခကတော့ သိပ်မများပါဘူး.။ အန်တီချိုရီ့ တို့မိသားစုကို ကူညီရုံသက်သက်ပါ။ 

သူ့ခမျာ ယောင်္ကျားဆုံးထားတာ သုံးလေးနှစ်ပဲ ရှိသေးတော့ ဈေးဆိုင်တစ်ဖက်နဲ့ ကလေးပညာရေးကို မကြည့်နိုင်ဘူးလေ။ နောက်ပြီး သူတို့အိမ်နဲ့က နှစ်အိမ့်တစ်အိမ် ဖြစ်နေကြတာဆိုတော့ မိပန်းလေးဆိုတာကလည်း သူတို့လက်ပေါ်တင် ကြီးလာရတာ မဟုတ်လား။

စာသင်ရတာလည်း အဆင်ပြေပါတယ် ။ စာသင်နေတုန်းမှာ စားစရာက လိုလေသေးမရှိ ။ တစ်ခုပဲရှိတယ် မိပန်းလေးက Grammar ပိုင်းတော်တော်လေး အားနည်းနေတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒါကြောင့် တော်တော်လေးဂရုစိုက်သင်ပေးနေရတယ်။

မိပန်းလေးကို သတိထား ကြည့်လိုက်မိတော့မှ တော်တော်လေးကို ဖွံ့ထွားလာတာကို တွေ့ရတယ်။ ( ×× ) နှစ်လောက်ဆိုပေမယ့် လူကောင်က ထွားတော့ တကယ့် အပျိုတွေအတိုင်းပဲ။ မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့်ရှိအပ်တာတွေ အကုန်ပြည့်စုံနေပါပြီ။

တစ်ဖက်သားကို အသက်ရှူမှားလောက်အောင် လှသွေးကြွယ်နေပြီပေါ့။ လူကလည်း ပြင်တတ်ဆင်တတ်မို့ တစ်ခါတစ်လေ စာသင်နေရင်းနဲ့တောင် ပြစ်မှားချင်လာတယ်။ အနီးကပ်နေတာ ကြာလာတော့လည်း ကျွန်တော့စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာတာပေါ့။

သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေးကို ရှူလိုက်၊ စာငုံ့ရေးနေတုန်း ပေါ်လာတဲ့ လည်ဟိုက်လေးထဲက ရင်ညွန့်လေးကို ခိုးကြည့်လိုက်နဲ့သာ နေရပြီး ၊ လူကြီးဆန်ဆန် ထိန်းသိမ်းနေရတာ မနိပ်ပါဘူး။ စာသင်နေတုန်း ထိမိ ၊ ပွတ်မိ တာလေးတွေနဲ့ပဲ ရင်ခုန်နေရပါတယ်။ တစ်နေ့တော့ အင်္ဂလိပ်စာ စာမေးပွဲစစ်တာ လုံးဝမရလို့ ကျွန်တော်ဒေါသ တော်တော်ထွက်သွားတယ်။

ဒီလောက် သင်ထားတာမရ ရမလား ဆိုပြီး ကော်ပေတံနဲ့ ငါးချက်လောက် ရိုက်လိုက်တာ ဒင်းက ငိုပါလေရောဗျာ။ တော်တော်နဲ့ကိုမတိတ်ပါဘူး။ စာလည်း ဆက်မရေးတော့ဘူး။ စားပွဲခုံပေါ်ကို ခေါင်းစိုက်ကာ အပီအပြင်ကို ငိုနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မဖြစ်တော့ဘူးဆိုကာ ချော့လိုက်ရပါတော့တယ်။ အနားသွားပြီးလက်မောင်းလေးကိုင်ကာ..

“  ကဲ..မိပန်းလေးရေ တိတ်ပါတော့ကွာ ငါ နောက်မရိုက်တော့ပါဘူး ”

လို့ ပြောလိုက်တော့

“  မတိတ်ဘူး။ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း ရိုက်လိုက်တာ။ နာတယ် ”

ဟု ဆိုကာ လက်ကို ဖယ်ထုတ်ပါတယ်။

“  မဟုတ်တာကွာ.. ငါကလည်း ဒေါသ နည်းနည်းထွက်သွားလို့ပါ။ ကဲလာ..စာဆက်သင်ရအောင်နော် ”

“  မသင်ဘူး။ မသင်တော့ဘူး။ မေမေ လာရင်ပြောလိုက်မယ်။ သမီးကို တအားရိုက်တယ်လို့ ”

ဟောဗျာ…ပြဿနာကတော့စပြီ။ ဒီတော့ ကျွန်တော်လည်း ပုခုံးလေးကို ဖက်ကာ ချော့လိုက်ပါတယ်။ သူကလည်းဆက်ငိုနေတာမို့ တတွတ်တွတ် ပြောရင်းချော့ရင်းက သနပ်ခါးနံ့လေးကလည်း ရလာတာမို့ ဆံပင်လေးကို မသိမသာလေး ခိုးနမ်းလိုက်ပါတယ်။

လက်ကလည်း လက်မောင်းသားလေးကို အသာလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ နားရွက်နားလေးကပ်ပြောလိုက် ၊ နားလေးကို မသိမသာ နမ်းလိုက် ကျောကုန်းလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ ရသလောက်အခွင့်အရေး ယူနေမိပါတယ်။ 

ကျောကုန်းကို ပွတ်နေရင်း လက်က ချိုင်းကြားကို တဖြည်းဖြည်းရောက်သွားပြီး နို့လုံးလေးကို ဘေးတိုက်လေး ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ နှာခေါင်းလေးကတော့ ပါးလေးကို မထိတထိလေး ဖြစ်အောင် ခိုးခိုး နမ်းနေမိပါတယ်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ မိပန်းလည်း အငိုတိတ်သွားကာ ကျွန်တော့် မျက်နှာကို မရဲတရဲလေးမော့ကြည့်လိုက်ရာ ကျွန်တော်လည်း....

“  မိပန်းရယ်..မင်းသိပ်လှတာပဲ..ကိုယ် ရင်တွေခုန်နေတယ်ကွာ  ” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပါတယ်။

“  အို..ကိုကြီးကလည်း..ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ”

လို့ ပြောကာ ခေါင်းလေးပြန်ငုံ့သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မိပန်းမျက်နှာလေးကို ပြန်မော့လိုက်ရင်း

“  အရမ်းချစ်တယ်…မိပန်းရယ် ”

လို့ ပြောကာ မိပန်းပါးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်။

“ အို.. ”

လို့ ပြောကာ မိပန်းတစ်ယောက် ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းလေး ဖွက်ထားပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့်လေး ပြန်ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ မိပန်းကို ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ ပက်လက်လေးဖြစ်သွားအောင်လုပ်လိုက်ရင်း...

“  မိပန်း ပြောပါအုံး ကိုယ့်ကိုချစ်လားဟင် ” လို့ ပြောရင်း နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။

“  မသိဘူးကွာ။ မိပန်းရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ် ”

“  ဒါဆို..ချစ်တယ်ပေါ့ ”

လို့ မေးလိုက်တော့ ခေါင်းလေးညိတ်ပြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ထဲ မရိုးမရွလေးဖြစ်လာပြီး မိပန်းပါးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ နောက်တော့ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေတဲ့ မိပန်း နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာလေးငုံကာ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်ရာ မိပန်းတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး လာဖက်ပါတယ်။ 

ကျွန်တော့် လျှာကို မိပန်းပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ကာ လျှာချင်း ကစားပေးလိုက်ရာ သူကလည်း သူ့လျှာလေးကို ပြန်ထုတ်ပေးပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အပေးအယူ မျှလာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အတော်ကြာလေး နမ်းပေးလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့လေးကို အသာကိုင်လိုက်ရာ တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး နည်းနည်းတော့ရုန်းပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့် ကျောမှာဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကို ကျွန်တော်က ကိုင်ထားတာကြောင့် ဘယ်လိုမှ ရုန်းလို့မရတာကြောင့် ပြန်ငြိမ်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နို့အုံလေးကို အပေါ်ကနေကိုင်ပေးနေရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို စမ်းကာ ခြေပေးလိုက်ပါတယ်။ မိပန်းလေးလည်း တွန့်လိမ်သွားပါတယ်။

ဒီတော့ ကျွန်တော်လည်း နှိပ်စေ့လေးတွေကို တွန်းဖြုတ်လိုက်ကာ အတွင်းခံအုံကြားထဲ လက်နဲ့နှိုက်ကာ နို့အုံလေးကို ထုတ်လိုက်ရာ အပျိုဖော်ဝင်ကာစ နို့အုံ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို တွေ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နမ်းနေတဲ့ ပါးစပ်ကိုခွာလိုက်ကာ ပန်းနုရောင်ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို အသာငုံပြီး စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ မိပန်းခမျာကျောလေးကော့သွားပြီး....

“  အ..အ..ကိုရယ်. ”

လို့ ပဲ အသံထွက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေတာကို အတိုင်းသား ကြားနေရပါတယ်။ ကျွန်တော့် ခေါင်းကိုလည်း အတင်းဖက်ထားပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း လက်တစ်ဖက်က ဒူးအထက်နားလေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ပွတ်ပေးနေရင်းက စကပ်အောက်နားစလေး အောက်ကနေ လက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ကာ စောက်ပတ်လေးကို အတွင်းခံပေါ်ကနေစမ်းလိုက်ပါတယ်။ 

အရည်တွေ စိုနေတာကို လက်ကခံစားလိုက်ရပါတယ်။ အထဲကို မနှိုက်ဘဲ ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ သာသာလေး အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း နားရွက်ဖျားလေးကို လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်ရာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လာကာ တအင်းအင်းနဲ့ အသံလေးတွေပါ ထွက်လာပါတော့တယ်။

အောက်ကလည်း စောက်စေ့နားလေးကိုပဲ ဖိပွတ်ပေးနေရာ တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့ ကျွန်တော့်ကိုတင်းတင်းလေးဖက်ကာ ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း မိပန်းကို ကြမ်းပေါ်အသာလှဲချလိုက်ကာ စကပ်လေးကို လှန်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကို မချွတ်ဘဲ လက်နဲ့ အသာဖယ်လိုက်ကာ စောက်ပတ်လေးကို လျှာလေးနဲ့ ထိုးပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အွန့်…ကို…ငရဲတွေ ကြီးကုန်တော့မှာပဲ..ဘာတွေ လုပ်နေလဲမသိဘူး ”

ကျွန်တော်လည်း အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် အထက်အောက် အသာလေး ယက်ပေးလိုက်ရာ

“  အိုး..အင်း..ဟင်း..ဟင်း.. ”

အသံလေး ကြားလိုက်ရတော့ ကျွန်တော်လည်း မာန်တက်လာပြီး ခပ်မြန်မြန်လေး ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အိုး..ရှီး..အားလားလား..ကို..သိပ်ချစ်တာပဲကွာ ”

တော်တော်လေး ကြာအောင် ယက်ပေးလိုက်ရင်း စောက်စေ့လေးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အ..အ..အ..ကို..ပန်းဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းတောင်မသိတော့ဘူးကွာ ”

လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မိပန်းပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝ တေ့လိုက်ရင်း စောက်စေ့လေးကို ဒစ်ဖျားလေးနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်ရာ

“  ကို..ပန်းမနေတတ်တော့ဘူး. ”

လို့ ဆိုလိုက်တော့ လီးတန်ကို သေချာကိုင်ကာ အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်။ အထဲမှာ တင်းကြပ်နေပြီး ညှစ်ထားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။

“  ကိုရယ်…အရမ်းနာတယ်..တအားကြပ်တာပဲ ”

“  ဖြည်းဖြည်းလေးလုပ်ပေးမှာပါ မနာစေရဘူး ”

လို့ ပြောရင်းနည်းနည်းထပ်သွင်းလိုက်ရာ

“  မရဘူးထင်တယ်..အရမ်းအောင့်နေတယ် ”

လို့ ပြောလိုက်တော့ အုန်းဆီပုလင်းလေး ထယူပြီး လီးကိုနည်းနည်းပွတ်လိုက်ကာ ပြန်သွင်းလိုက်ပါတယ်။ အထဲကို ဝင်သွားပေမယ့် မိပန်းခမျာ နာလွန်းလို့ အံကြိတ်ကာ ခံနေရပါတယ်။ လက်ကလည်း ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီးကာ တွန်းထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း တစ်ဝက်လောက်ပဲ သွင်းကာ သာသာလေးညှောင့်ပေးလိုက်တော့ မိပန်းလည်း နည်းနည်းအရသာ တွေ့လာဟန်တူပါတယ်။ 

အသံ သိပ်မထွက်တော့ဘူး။ ကျွန်တော်လည်း အားလေးနည်းနည်းထည့်ကာ လက်ကျန်လီးတစ်ဝက်ကို ဖိသွင်းပေးလိုက်ရာ တားဆီးနေတဲ့ အမြေးလေးကိုပါ မညှာမတာ ထိုးခွဲလိုက်ပြီး မဆန့်မပြဲကို တစ်ဆုံးဝင်သွားပါတယ်။ စောက်ပတ်သေးသေးလေးမှာ လီးဒဏ်ကိုမခံနိုင်ပဲ နှုတ်ခမ်းသားလေးပါ နည်းနည်းကွဲသွားပါတယ်။

“  အား…နာလိုက်တာကိုရယ်..ညှာညှာတာတာလေး လုပ်ပါ ”

“  တဖြည်းဖြည်းကောင်းသွားမှာပါ..ပန်းရယ် ”

လို့ ပြန်ပြောကာ အဝင်အထွက် မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ မိပန်းခမျာ စောက်ပတ်သေးသေးလေးထဲကို မတန်တဆလီးကြီး အတင်းထိုးဝင်လာတာမို့ အသည်းခိုက်သွားအောင် နာလှပေမယ့်လည်း ကိုယ်က တစ်စက္ကန့်တောင် အနားမပေးပဲ ဆက်တိုက်လိုးပေးနေတာမို့ အထဲက အရည်လေးတွေပါ လိုက်လာကာ တစစ ကောင်းလာတာမို့ ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးနေလိုက်ပါတယ်။

ကိုကြီးကျောပြင်ကိုလည်း လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးတဲ့ အလား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးကို ဖက်ထားနေမိပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်ရင်း အချိန်ယူကာ စိမ်ပြေနပြေ လုပ်မယ်လို့ လုပ်စိတ်ကူးထားပေမယ့် အထဲက စုဆွဲထားသလို တင်းကြပ်နေတာကြောင့် စောစောဘဲ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။

တော်သေးတယ်။ နှစ်ယောက်သား သောင်းကျန်းပြီးလို့ အဝတ်တွေ ပြန်ပြင်နေတုန်း အန်တီ ပြန်ရောက်လာပါတယ်။ နို့မို့ဆို မလွယ်ဘူး။ အန်တီ ပြန်ရောက်လာတော့ ဟန်မပျက်စာကိုပဲ ဆက်သင်နေလိုက်ပါတယ်။ မိပန်းလေးကတော့ ခေါင်းငုံ့ကာ စာရေးနေပါတယ်။ စာသင်ချင်စိတ်လည်း မရှိတော့တာမို့ မိပန်း စာအုပ်လေးကိုယူကာ 

“  ညကျရင်တွေ့ရအောင် ”

လို့ ရေးပေးလိုက်ကာ စာသင်တာကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရင်ထဲမှာ တသသ ဖြစ်နေတာမို့ မြန်မြန်ညဖက်ရောက်ပါစေလို့ ထိုင်ဆုတောင်းနေမိတယ် ။ ကြားဖူးနားဝရှိတာနဲ့ ကြက်ဥ အကာကျက် ၂ လုံးသောက်ကာ အားဖြည့်ထားလိုက်ပါတယ်။ ညဖက်လူကြီးတွေ အိပ်တော့မှ ခြံစည်းရိုးကို အသာကျော်တက်လိုက်ရင်း မိပန်းတို့ အိပ်ခန်းနားကို ကပ်လိုက်တော့ အန်တီ့ ဟောက်သံတောင် ကြားနေပြီမိပန်းကတော့ စာထိုင်ကျက်နေပါတယ်။ 

ဒါနဲ့ ပြတင်းပေါက်တံခါးလေးကို သာသာလေး ခေါက်လိုက်တော့ မိပန်း လာဖွင့်ပေးပါတယ်။ လက်လေးကာပြလိုက်ကာ ပြန်ပိတ်သွားပြီး နောက်ဖေးတံခါးလာဖွင့်ပေးပါတယ်။

“  ကို ဘာလုပ်တာလဲ ”

“  ပန်းကို ချစ်မလို့လေ ”

“  တော်ပြီကွ ာမလုပ်ပါနဲ့ ”

“  မအောင့်နိုင်တော့ဘူးကွာ ”

“  မေမေ နိုးသွားလိမ့်မယ် ပြန်တော့နော် ”

“  ပန်းကလည်းကွာ။ ကိုယ်အရမ်းခံစားနေရလို့ပါနော် ”

လို့ ပြောကာမိပန်းကို ဖက်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အသာစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ မိပန်းလည်းရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ ကျွန်တော့်ရန်က လွတ်ဖို့ကြိုးစားနေပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းနေရင်းက လျှာကို မိပန်းပါးစပ်ထဲ ပို့လိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်က နို့အုံလေးကို တစ်ရွရွနဲ့ နယ်ပေးလိုက်ရာ မိပန်းခမျာ ခေါင်းလေးမော့သွားရင်း အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်လာပါတယ်။

လက်ကလည်း ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်လာပါတယ်။ သူလည်း လိုချင်ပြီပေါ့။ တစ်ခါကြုံထားရတော့လည်း ဘယ်အာသာပြေမတုန်း။ 

ကျွန်တော်လည်း အောက်ခံဝတ်မထားတဲ့ မိပန်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို အပေါ်ကနေ လက်နဲ့ ညှပ်ကာခြေပေးလိုက်၊ နို့အုံလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ ခပ်နာနာလေးညှစ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ မိပန်းကျောလေးပါကော့တက်လာပါတယ်။ 

နောက်တော့ တီရှပ်လေးကို ဆွဲလှန်လိုက်ရင်း စောစောက ကျွန်တော် ကလိထားလို့ ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပေးလိုက်ရာ မိပန်းတစ်ယောက် ငြီးသံလေးတွေပါ ထွက်လာပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုလည်း ရင်ခွင်ထဲ အတင်းဖက်ထားပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း လက်တစ်ဖက်က မိပန်းပေါင်တန်လေးတွေကို ပွတ်ဆွဲပေးနေရင်း စောက်ပတ်လေးကိုလက်ဝါးလေးနဲ့ အုပ်ကာ ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ အရည်တွေ တော်တော်လေး ထွက်နေပါတယ်။ ဒါနဲ့ မိပန်းကိုကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အသာလေးလှဲလိုက်ရင်း ထမီလေးဖြေလိုက်ကာ စောက်ပတ်လေးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ မိပန်းတစ်ယောက်တော့ တွန့်လိမ်နေပါတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း ထမီကို အောက်ကိုတွန်းချလိုက်တော့ မိပန်းက တင်ပါးလေး အသာကြွပေးပါတယ်။ နို့စို့နေရင်းက နို့အုံလေးကို တစ်ချက်ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စုပ်လိုက်ရင်း အောက်ဖက်ကို တဖြည်းဖြည်း ဆင်းလာကာပေါင်ကြားလေးကို လျှာစောင်းလေးနဲ့ သိမ်းလိုက်ပြီး စောက်ပတ်လေးကို အောက်ကနေ ပင့်ကာယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အား..လား…လား…ကို…ရှီး ”

လို့ ဆိုကာ ခေါင်းလေးကို လာကိုင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စောက်ခေါင်းလေးထဲကို လျှာထည့်ကာ အထဲမှာ မွှေပေးလိုက်ရာ မိပန်းတစ်ယောက် ကော့တက်လာပါတယ်။ အထဲမှာ အားရအောင်မွှေပြီးတော့ စောက်စေ့လေးကို အသားပေးပြီး ယက်လိုက်ရင်း လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲထည့်ကာ ကလိပေးလိုက်ပါတယ်။

မိပန်းတစ်ယောက် ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်နဲ့ ရေရွတ်ကာ ဆံပင်တွေကို အတင်းဆွဲလာပါတော့တယ်။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ မိပန်းတစ်ယောက် ကော့ပြန်လန်ကာ ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုလည်းအပေါ်ကိုအတင်းဆွဲကာ အနမ်းတွေတဖွဖွပေးနေပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း တအောင့်အနားပေးပြီး မိပန်းစောက်ပတ်ဝကို လီးတေ့လိုက်ပြီး အသာလေး သွင်းလိုက်ပါတယ်။ မိပန်းလည်းတစ်ချက်တွန့်သွားပြီး ကျွန်တော့်ကို အတင်းလာဖက်ပါတယ်။

“  ပန်းရရဲ့လား ”

“  နာတော့နာတယ်။ နေ့လည်ကလောက်တော့ မနာတော့ဘူး ”

“  ဒါဆို ထပ်သွင်းမယ်နော် ”

“  ဖြည်းဖြည်းတော့ လုပ်ပါ။ တစ်ညနေလုံးကွတတကြီး ဖြစ်နေတယ် ”

“  ဒီတစ်ခါ သိပ်မနာတော့ပါဘူးကွာ ”

လို့ ပြောကာ တဖြည်းဖြည်းသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အား..ဖြည်းဖြည်းကိုရယ်..အောင့်တယ် ”

ကျွန်တော်လည်း တစ်ချက်ခြင်း သာသာလေး ညှောင့်ပေးလိုက်ရာ တစ်ဖြည်းဖြည်း အရည်တွေ ရွှဲလာတာမို့ နည်းနည်းမြန်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အင်း..အင်း..ကို..ရယ်..ကောင်းတယ်.. မေမေ နိုးသွားအုံးမယ် ဖြည်းဖြည်း ”

ကျွန်တော်လည်း မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေးနဲ့ တော်တော်လေး ကောင်းလာတာမို့ စောစောပြီးမသွားအောင် မနည်းထိမ်းနေရပါတယ်။ မိပန်းလည်း နေ့ခင်ဖက်ကလို မဟုတ်တော့ပဲ အောက်ကနေ အဝင်ကောင်းအောင် နေတတ်သွားတာမို့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အပေးအယူ တော်တော်လေးမျှလာပါတယ်။

“  ပန်း..ဘယ်လိုလဲ ကောင်းရဲ့လား ”

လို့ တိုးတိုးလေး ကပ်မေးလိုက်တော့

“  အ…အ..အ..ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် ”

လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့် ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းမြန်မြန်လေးလုပ်ပေးလိုက်ရာ မိပန်းတစ်ယောက် ကျွန်တော့် ကျောပြင်ကြီးကို တအားဖက်ထားပါတယ်။ 

အထဲကလည်း အတင်းညှစ်ထားတာမို့ ထိန်းနေလို့လဲ မရတော့တာမို့ အချက်တစ်ရာလောက် ဆက်တိုက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ညှောင့်ပေးလိုက်ရင်း ကျွန်တော်လည်း မိပန်းစောက်ခေါင်းထဲ သုက်ရည်တွေ ပန်းထည့်ကာ မိပန်းပေါ်ကို မှောက်ကာကျသွားပါတယ်။

နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်နားနေကြရင်း..

“  မိပန်းလေး..ကောင်းလားဟင် ”

“  အင်း ”

“  နောက်တစ်ခါလောက် ထပ်လုပ်ရအောင်လေ ”

“  အို..တော်တော့ကို..မေမေ တရေးနိုးတော့မယ်။ နောက်နေ့တွေ ရှိသေးတာပဲ။ ကျေနပ်တော့နော် ”

လို့ ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း အန်တီ့ကို သတိရသွားပြီး ပြန်ဖို့ ပြင်ဆင်ရပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး ကျွန်တော်ပြန်မယ်လုပ်တော့ မိပန်းက တံခါးဝကို လိုက်လာရင်း နှစ်ယောက်သား နှုတ်ဆက်အနမ်းတွေ တစ်ဝကြီးပေးကြရင်း လမ်းခွဲခဲ့ပါတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း နောက်ဖေးပေါက်ကနေ အသာလေး ပြန်တက်လာရင်း အိပ်ယာထဲကို ပြန်ဝင်နေ လိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့မိပန်း နေ့လည်ဖက်တစ်ခါ ညဖက်တစ်ခါ ခိုးစားနေကြတာ နေ့စဉ်ရက်ဆက်ပါပဲ။

ကျောင်းဖွင့်ချိန်ရောက်တော့ ရန်ကုန်က မိပန်းဘကြီးက ကျောင်းတက်ဖို့ လာခေါ်သွားတာမို့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ရင်ကွဲပက်လက် ဖြစ်ရပါတော့တယ်။ မိပန်းသွားခါနီးညမှာ သုံးချီလောက်ဆွဲပေးလိုက်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်။

မိပန်းလည်း ရန်ကုန်ရောက်တော့ စာအဆက်အသွယ် လုပ်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို လွမ်းတဲ့ အကြောင်း၊ သတိရတဲ့အကြောင်းရယ်၊ အဆင်ပြေရင် ရန်ကုန်တက်လာဖို့ရယ်ပေါ့။ တစ်လလောက်တော့ ဒီလိုပါပဲ။ လွမ်းလိုက်ရတာပေါ့။

တစ်နေ့ အပြင်သွားမလို့ အိမ်ကထွက်လာရင်း မိပန်းတို့အိမ်ကို အလွမ်းပြေ ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီထိုင်နေတာကို တွေ့ပါတယ်။ သူလည်း သမီးကို လွမ်းလို့ ထင်တယ်။ မျက်နှာ သိပ်မကောင်းဘူး။ ကျွန်တော်လည်း ယောက္ခမလောင်းကို ဖားတဲ့အနေနဲ့ စကားမရှိ စကားရှာကာ

“  ဟင်..အန်တီ..ဆိုင်မထွက်ဘူးလား ”

“  အေးကွယ်..နည်းနည်းနေသိပ်မကောင်းလို့ပါ ”

“  ကျွန်တော် ဆရာဝန် ခေါ်ပေးရမလား ဒါမှမဟုတ် ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးရမလား ”

“  နေပါစေကွယ်..ခေါင်းတွေကိုက်ပြီး ဇက်ကြောလေး တက်နေတာပါ.ဆေးလည်း သောက်ထားပါတယ် ”

“  အာ..မဟုတ်တာ။ ကျန်းမာရေးလည်း ဂရုစိုက်အုန်း။ ကျွန်တော် ဇက်ကြောနည်းနည်း ဆွဲပေးမယ်လေ ”

“  အားနာစရာကွယ် ”

“  အားနာရမယ့်သူတွေမှ မဟုတ်တာ အပန်းမကြီးပါဘူး ”

လို့ ပြောကာ အန်တီ့ နောက်ကျောဖက်မှာ ခွေးခြေပုလေး ယူထိုင်ကာ စတင်နှိပ်ပေးနေပါတယ်။ နှိပ်ပေးနေရင်းက အန်တီ့ကို သတိထားကြည့်လိုက်မိတော့ ကလေးတစ်ယောက် အမေသာဆိုတယ် တော်တော်အရွယ်တင်သေးတာပဲ။ အသက်ကလည်း ၃၅ လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ သွေးသားဆူတုန်း အရွယ်ပဲလေ။ သူ့ခမျာ ယောင်္ကျားဆုံးထားတာ ၆ လလောက်ပဲ ရှိသေးတော့ သူလည်း စိတ်တွေရှိနေမလားလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်။

စဉ်းစားနေရင်း နှာခေါင်းထဲကို သနပ်ခါးနံ့လေးကလည်း တိုးဝင်လာတာမို့ ရင်တွေ နည်းနည်းလေး ဖိုသွားပါတယ်။ အို..မသင့်တော်ပါဘူးလေ။ သူနဲ့ကိုယ်နဲ့ နောက်ဆို ယောက္ခမတော်ရမှာပဲ လို့ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဖြေသိမ့်နေပါတယ်။ အနှိပ်ခံတဲ့ သူက ထိမထိတော့မသိဘူး။ ကျွန်တော့်မှာ ကောင်းတဲ့ စိတ်နဲ့ မကောင်းတဲ့စိတ် လွန်ဆွဲနေပါတော့တယ်။

အပေါ်က နှိပ်နေရင်း စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်နေတာကို လည်ပင်းပေါက်ကနေ မြင်နေရတဲ့ နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကလည်း မီးလောင်ရာလေပင့်ဆိုသလို အမှောင်ထဲ တွန်းပို့နေတာမို့ အောက်ကကောင်ကလည်း ငြိမ်မနေတော့ပဲ ရုန်းကန်ထကြွလာပါတယ်။ ဟိုက်..သေပြီ..ဒီနေ့ကျမှ အောက်ခံ ဝတ်မလာမိဘူး..။ ဒါကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက်ကျောကုန်းကို သွားထောက်မိပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်းဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေတုန်း

“  ဟဲ့..နှိပ်လေ..လက်က ဘာလို့ပျော့သွားတာလဲ.ဘာတွေများစဉ်းစားနေလဲ ”

ကျွန်တော်လည်း သူခိုးလူမိ ဖြစ်သွားလို့ ထိတ်ထိတ်ပြာပြာနဲ့

“  ဟို…မစဉ်းစားပါဘူး ”

“  မင်း..စဉ်းစားနေတာ သိပါတယ်..မိပန်းကို မဟုတ်လား ”

“  ဗျာ…အန်တီဘယ်လို…သိလဲဟင် ”

“  ငါအကုန်သိတာပေါ့ မင်းည ညမိပန်းနဲ့ချိန်းတွေ့ပြီး ဆော်နေကြတာလေ ”

“  ဟုတ်…ဟုတ်… ”

လို့ပဲ ပြောရသေးတယ်။ အန်တီက ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်လာပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ထွက်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို ကြည့်ကာ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း လုံခြည်ပေါ်ကနေ အသာလေးအုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ကြောင်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော် ရုန်းမယ်လုပ်တော့ အန်တီ့လက်က လုံခြည်အောက်စထဲကနေ ဝင်သွားပြီး ထိပ်ဖျားလေးကို တရွရွလေးပွတ်ပေးနေတာမို့ ကျွန်တော်လည်းအရမ်းကောင်းလာပါတယ်။

အန်တီ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ တကယ့် အပျိုဖြန်းလေးလို ရှက်သွေးဖြာနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ အန်တီက လက်တစ်ဖက်က ဒစ်နားတစ်ဝိုက်ကို ပွတ်ပေးနေရင်း နောက်တစ်ဖက်က ဂွေးဥတွေကိုပါ နယ်ပေးနေပါတယ်။

“  မောင်မောင် ”

“  ဗျာ…အား…အင်းအင်း ”

“  မင်း ငါ့ကို အထင်သေးသွားပြီလားဟင် ”

“  အင်း ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်….မဟုတ်ပါဘူး အန်တီ ”

“  အန်တီလို့ မခေါ်စမ်းပါနဲ့ကွာ..မမလို့ခေါ်ပေါ့နော် ”

“  အင်း..ဟုတ်.အားလားလား..အန်တီ..အဲ..မမ ”

“  မင်းနဲ့ မိပန်းတို့လုပ်နေကြတဲ့ အချိန်ဆို မမမှာ တစ်ယောက်ထဲ စိတ်ဖြေနေရတယ်ကွာ ”

လို့ ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့်လုံခြည်ကို အကုန်လှန်တင်လိုက်ပြီး စောစောက ကလိထားလို့ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးတန်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ ငုံစုပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

“  အား..လားလား..ရှီး..မမ ”

မမလည်း ကျွန်တော့် လီးတန်အောက်ဖက်ကို လျှာနဲ့ဝိုက်ကာ ကစားပေးနေရင်း လက်ကလည်း ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ဖွဖွလေး ကလိပေးနေရာ ကျွန်တော်လည်း မမခေါင်းကို အတင်းဖက်ထားရပါတယ်။ အတန်ကိုစုပ်ပေးနေရင်း အောက်ကိုရောက်သွားပြီး ဂွေးစိတစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲစုပ်သွင်းလိုက်ရာ...

“  အိုး…မမရယ်။ကောင်းလိုက်တာ ”

လို့ ပြောကာကျွန်တော့်ဖင်ပါ ကြွတက်လာပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်းမမ နို့တွေကို အတင်းလှမ်းဆွဲကာ ခြေပေးနေပါတယ်။ မမလည်း ဂွေးစိကို ပြန်ထုတ်ကာ အချောင်းလိုက်ပြန်ငုံလိုက်ပြီး အပေါ်အောက်ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးလိုက်ရာ ကျွန်တော်ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်တော့ဘဲ မမပါးစပ်ထဲ အပြည့်သုက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်မိပါတော့တယ်။

ကျွန်တော်လည်း အားနာကာ မမကို ထွေးထုတ်ဖို့ပြောတော့ မမကကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်ပြုံးပြကာ အားလုံးမျိုချလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမ မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ အနမ်းတွေပေးလိုက်ရင်း အလိုက်သင့်လေး ဆွဲထူလိုက်ကာအခန်းထဲကို ခေါ်ခဲ့ပါတယ်။

မမလည်း တစ်ချက်လှည့်ထွက်ကာ တံခါးပြေးပိတ်လိုက်ပြီး အိမ်ခန်းထဲကို အပြေးလေးဝင်လာပါတယ်။ကျွန်တော်လည်းမမ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆီးဖက်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား အငမ်းမရနမ်းနေကြရင်း

အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်ကြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမကို ခုတင်ပေါ် အသာလှဲစေပြီး မမပေါ်ကနေအုပ်မိုးလိုက်ကာ မမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့အုံလေးကိုခပ်တင်းတင်းလေး ခြေပေးလိုက်ပါတယ်။ မမကလည်း ကျွန်တော့်အနမ်းတွေကို ကျွမ်းကျင်စွာ ပြန်လည်တုံ့ပြန်ရင်း ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း မမလည်တိုင်လေးကို စုပ်ပေးလိုက် နားသီးလေးကို စုပ်ပေးလိုက်လုပ်နေတာမို့ မမတစ်ယောက် သဘောတွေ့နေပါတယ်။ နောက်တော့ အောက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆင်းလာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို အားနဲ့စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အိုး..မောင်မောင်..အရမ်းကြမ်းတာပဲကွယ်။ ပြုတ်ထွက်ကုန်တော့မှာပဲ ”

နို့သီးခေါင်းလေးကို စုပ်ပေးလိုက် နို့အုံလေးကို ယက်ပေးလိုက်နဲ့ အားရအောင် ကစားနေတုန်း မမက ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုလက်နဲ့ အောက်ကို တွန်းချပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း မမ ဘာလိုနေတယ်ဆိုတာကို သိလိုက်ပြီး အောက်ကို တဖြည်းဖြည်းဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။

အောက်ရောက်တော့ စောက်ပတ်ကိုမယက်သေးပဲ ပေါင်ကြားလေးကိုပဲ ဝေ့ဝိုက်ကာ ယက်ပေးနေရာ မမတစ်ယောက် မနေနိုင်တော့ပဲ ကျွန်တော့်ခေါင်းနဲ့မတည့် တည့်အောင် နေရာလိုက်ပြင်ပေးနေပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း သနားသွားပြီး အရည်တွေ လဲ့နေတဲ့ မမစောက်ပတ်ကြီးကို အောက်ကနေ ပင့်ကာ စောက်စေ့အထိကို တစ်ချက်သိမ်းဆွဲပေးလိုက်ရာ..

“  အား..လား..လား..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..မောင်ရယ် ”

လို့ ဆိုကာ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အတင်းဖိကပ်ထားပါတယ်။ ကျွန်တော့်လည်း လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲ ပို့ကာ အထဲမှာ စိတ်ရှိလက်ရှိမွှေနှောက်ပေးလိုက် စောက်စေ့လေးကို ယက်ပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေရာ မမတစ်ယောက် တအီးအီးနဲ့ ငှက်ဖျားတက်သလိုဖြစ်နေပါတယ်။

“  အား..အီး..လား..လား..ကောင်းလိုက်တာကွယ် မရပ်ပါနဲ့ဆက်လုပ်ပေးပါ ”

လို့ တောင်တောင်းဆိုလာပါတော့တယ်။

ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း လက်ခလယ်ကို စအိုဝလေးထဲ အသာလေး ထိပ်ဖျားလေး ထိုးသွင်းပေးလိုက်ကာ စောက်စေ့လေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားစုပ်ပေးလိုက်တော့ ...

စောစောက စအိုဝကို ထိုးသွင်းလို့ လက်ကို အတင်းဆွဲဖယ်ပေမယ့် ကျွန်တော်စုပ်လိုက်တဲ့ ဒဏ်ရော စအိုထဲက ကောင်းတဲ့ဒဏ်ပါ နှစ်ခုပေါင်းကာ မမတစ်ယောက် ကော့ပြန်လန်နေပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်အားရအောင် ကလိပေးလိုက်ပြီးတော့မှ အသာလေးပြန်ထိုင်လိုက်ကာ

“  မမ..ကျွန်တော် သွင်းလိုက်တော့မယ်နော် ”  

လို့ ပြောလိုက်ရာ မမကခေါင်းလေးညိတ်ပြပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း လီးတန်ကြီးကို အရင်းနားကနေ ကိုင်ကာ မမ စောက်ပတ်ဝလေးကို တေ့လိုက်ပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်းလေးသွင်းပေးလိုက်ရာ

“  အား…ကျွတ်ကျွတ်..မောင်လေးရယ်..အသည်းထဲကိုခိုက်သွားတာပဲ ”

လို့ ပြောလိုက်တော့ မမအသံလေး ကြားရတော့ ကျွန်တော်ပိုပြီး ဖီးတက်သွားကာ အဝင်အထွက် ခပ်မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ မမက အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား အိမ်ထောင်သည်မို့ ကျွန်တော် ဆောင့်လိုက်တဲ့ဆောင့်ချက်တိုင်း ကို ကောင်းကောင်းကြီးကို ပြန်ပြီးတုံ့ပြန်တတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အချက်လေးငါးဆယ် မနားတမ်းဆောင့်ပေးလိုက်ပြီးနောက် 

“  မ..ကျွန်တော့်ကိုကုန်းပေးပါလား..ဒီလိုကပိုကောင်းမယ်ထင်တယ် ”

လို့ ပြောလိုက်ရာ မမလည်း လေးဖက်ထောက်ကာ ခေါင်းလေးစိုက်ပြီး အလိုက်သင့်လေး ကုန်းပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမခါးလေးကို ကိုင်ကာ စိတ်တိုင်းကျနေရာပြင်လိုက်ပြီး ပြူထွက်နေတဲ့ မမ စောက်ပတ်ကြီးကို သေချာချိန်ကာ တစ်ရှိန်ထိုးဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အား..အား..အား..ကောင်းလိုက်တာကွယ်.ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးနော် ” လို့ ပြောလာပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း အားရှိပါးရှိ လုပ်ပေးလိုက်ရာ အခန်းတစ်ခန်းလုံး မမဖင်နဲ့ ကျွန်တော့်ဆီးခုံရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် ထွက်နေပါတော့တယ်။ မမတစ်ယောက်လည်း ခေါင်းဘယ်ညာရမ်းကာ ကျွန်တော်ဆောင့်ပေးတဲ့ ဒဏ်ကိုကြံ့ကြံ့ခံနေပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း အပေါ်က ဆောင့်ပေးနေရင်း စိတ်ကူးတစ်မျိုးရလာလို့ လက်ခလယ်ကို တံတွေးဆွတ်ကာ မမ ဖင်ပေါက်ထဲထည့်ကာ တဖြည်းဖြည်းအပေါက်ချဲ့ပေးနေပါတယ်။

မမက ဖင်ထဲထည့်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို အတင်းဆွဲဖယ်နေပေမယ့် ကျွန်တော်က ပြန်ဖယ်ထုတ်ကာလက်ခလယ်ကို ခပ်နက်နက်လေးဝင်အောင်သာ ထိုးသွင်းနေပါတော့တယ်။

“  အို..မောင်လေးရယ်..ခက်လိုက်တာ..ဘာတွေလုပ်နေတာတုန်း ”

လို့ ပဲပြောကာ ကျွန်တော့်ကို ပြောမရမှန်းသိလို့ လက်လျှော့သွားပါတယ်။ တစ်အောင့်လောက်နေတော့ မမတစ်ယောက် တစ်ချက်တွန့်လိမ်သွားကာ ပျော့ခွေကျသွားပါတယ်။ မမ ပြီးသွားတယ်နဲ့ တူပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း မမကို အနားပေးလိုက်ပြီး ချိုင်းကြားထဲကနေ နို့အုံလေးကို လှမ်းခြေပေးလိုက်ရင်း မမကျောတစ်လျှောက်လျှာနဲ့ သိမ်းကာ ယက်ပေးလိုက်ရာ မမ တစ်ယောက်ကျောလေးပါ ကော့တက်လာပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်ရင်း စောစောက လမ်းကြောင်းထားတဲ့ စအိုဝလေးကို တေ့လိုက်ပြီး ဒစ်ဖျားကို လက်မနဲ့ဖိကာ အတင်းသွင်းလိုက်တော့ ဒစ်ဖျားလေးကြ ပ်ကြပ် တည်းတည်းနဲ့ ဝင်သွားပါတယ်။

မမလည်း ခါးလေးကုန်းသွားပြီး အတင်းရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ကျွန်တော်က ခါးကိုတင်းတင်းလေးကိုင်ထားကာ နည်းနည်းချင်းသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။

“  အား..နာလိုက်တာကွယ်..အဲဒါကို မလုပ်ပါနဲ့ ”

ခေါင်းလေးလှည့်လာကာ တောင်းပန်ပါတယ်။

“  ကျွန်တော့်ကို ချစ်ရင်လိုက်လျောပါ မ ရယ် ”

လို့ ပြောကာ လက်ကျန်တစ်ဝက်ကို အနာခံကာ ဆက်သွင်းလိုက်ပါတယ်။

“  အား..သေပါပြီမောင်လေးရယ်။ကွဲများထွက်ကုန်ပြီလားမသိဘူး ”

ကျွန်တော်လည်း မြန်မြန်လုပ်ချင်ပေမယ့် အထဲက ညှစ်ထားသလို အရမ်းကြပ်နေတာကြောင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ လုပ်ပေးနေပါတယ်။ မမလည်း ကျွန်တော့်ကို ချစ်လို့သာ လိုက်လျောရပေမယ့် သူလည်းတော်တော်လေးကို ခံစားနေရပါတယ်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ နည်းနည်းလေး ချောင်သလို ဖြစ်လာတာမို့ မှန်မှန်လေး ဆက်သွင်းပေးနေလိုက်ပါတယ်။

“  မ..အဆင်ပြေရဲ့လားဟင် ”

“  နာတာပေါ့ မောင်လေးရယ်။ ဒီက သူ့ကိုချစ်လို့သာ လိုက်လျောရတာ သေမတတ်ပဲ ”

“  အခုရေ ာကောင်းလား ”

“  နည်းနည်းလေးတော့ ကောင်းလာပြီ သိပ်မကြမ်းနဲ့နော် မောင် ”

ကျွန်တော်လည်း ခပ်မှန်မှန်လေးလုပ်ပေးနေရင်း ကအထဲက တအားကို ညှစ်ထားတာကြောင့် ဆက်ထိန်းထားလို့မရတော့ပဲ လွှတ်လိုက်ရပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်ရောမမပါ ထပ်ရက်ခုတင်ပေါ်ကို ကျသွားပါတော့တယ်။ နှစ်ယောက်သား တပ်မက်စွာနဲ့ အတော်ကြာနမ်းနေကြပြီးနောက်..

“  မ..ကောင်းတယ် မဟုတ်လား ”

“  အရမ်းကောင်းတာပဲ မောင်ရယ်..နောက်ဆို နေ့တိုင်းလာနော် ”

“  စိတ်ချပါ မရဲ့။ နောင်မှသာ လုပ်လွန်းလို့ မ ထွက်ပြေးနေရမယ်”

“  ဟင်းနော် လူဆိုးလေး။အမေရောသမီးရေ ာသူလိုးတယ် ”

“  မိပန်း ပြန်လာရင်ကော မ  ”

“  လွယ်ပါတယ် မောင်ရယ်.. မိပန်းနဲ့မင်းနဲ့ ယူလိုက်ကြပေါ့..ဒါပေမယ့် မကိုတော့ ပစ်မထားရဘူးနော် ”

“  သိပ်ကောင်းတဲ့ အကြံပေါ့ မရယ် ”

လို့ ဆိုကာ နောက်တစ်ချီ ချဖို့အတွက် အရှိန်ယူတဲ့ အနေနဲ့ မကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရှိုက် လိုက်ပါတော့တယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ကျွန်တော်က တစ်ယောက် သူတို့သားအမိက နှစ်ယောက် ဘယ်လို ဆက်ဖြစ်ကြတယ်ဆိုတာ စာဖတ်သူများ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်သာ ဆက်လက်ခံစားကြပါတော့ခင်ဗျား။ 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။