ခယ်မ အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသားသူ - julyrain
နေမင်း တောင်ကြီးသို့ ပြန်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။ ချစ်ရတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီးကို ခွဲရပြန်ဦးမည်။ သူ တောင်ကြီးတွင် ခြောက်လကျော်လောက်ပြီတာဝန်ကျနေတာ။ အစိုးရ ဌာနကြီးတစ်ခုတွင် အရာရှိတစ်ဦးဖြစ်ပြီးတောင်ကြီးမြို့နားတွင် စီမံကိန်းတစ်ခု၌ တာဝန်ခံအဖြစ်စေလွှတ်ခြင်းခံရသည်။
ဝန်ထမ်းတစ်ဦးမို့ ငြင်းဆိုခွင့်မရှိပဲ ကျရာတာဝန်ထမ်းဆောင်ရသည်။ ဇနီးနှင့်သမီးကို ထားခဲ့ရပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျသည့်အချိန်မှစပြီး သမီး သုံးနှစ်ကျော်လာသည်အထိ အကြာကြီး မခွဲဖူးသောကြောင့် ရောက်စရက်များတွင် သတိရလွမ်းမိသည်။
သမီးကလဲ ခွဲစမရှိ ဇနီးကလဲ မခွဲဖူးသောကြောင့် ညတိုင်းဖုန်းပြောရင်း အလွမ်းပြေရသည်။ ခြောက်လကျော်တော့ ရုံးချုပ်မှ အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုနှင့် သူ့ကိုခေါ်လို့ လာရင်းနဲ့ နှစ်ပတ်ကျော်ကြာအောင် နေလိုက်ရသည်။ ခြောက်လလောက်ဝေးနေရတဲ့ ဇနီးသည်နဲ့သမီးကိုလဲ အတိုးချအလွမ်းပြေရသည်။
ကိစ္စများပြီးလို့ ပြန်လွှတ်တော့ ပြန်ရဦးမည်။ သူလဲဟိုမှာနေရာအတည်တကျဖြစ်ပြီမို့ ဇနီးသည်နဲ့ သမီးတို့ လာလည်ဖို့လဲခေါ်ထားသည်။ ဒီတစ်ခါပြန်ရမည်မှာ သူတစ်ဦးတည်းမဟုတ်တော့။ သူ့မိန်းမရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ သူ့ခယ်မပါ ပါသည်။
ခယ်မက ဘူမိဗေဒဘာသာရပ်ဖြင့် မာစတာတန်းတက်နေပြီး စာတမ်းပြုစုရန်အတွက် တောင်ကြီးသို့ သွားရမည်ပြောသည်။ သူလဲ တောင်ကြီးဖက်တွင်တာဝန်ကျနေသည်မို့ သူပြန်ရောက်တော့ သူ့အိမ်တွင် သူ့ကို စောင့်နေသည်။ သူပြန်လျှင်တစ်ခါတည်းလိုက်မည်မို့ပင်။
ခယ်မဆိုပေမယ့် သူနှင့်လဲအတော်ရင်းနှိးသည်။ ပြောမနာဆိုမနာတွေပင်။ သူ့ကို အကိုတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီးသူကလဲ ညီမတယောက်လိုပင်။ သူရှိလို့လဲ ခယ်မရဲ့မိဘတွေက စိတ်ချစွာနေသည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ ခယ်မက အင်္ကျီလက်တိုအပါးနှင့်ထမိန်စကပ်အပျော့သားဝတ်ထားလို့သူက
“ ဟဲ့ တုံတုံ နင် အနွေးထည်မပါဘူးလား။ပါရင် ယူထားဟိုဖက်ရောက်ရင်အေးတယ်”
“ အာ ကိုမင်းကလဲ အေးတာကြိုက်တယ် အအေးခံနိုင်ပါ့။အေးဆေးပါဟင်းဟင်း”
“ အေးနော် တကယ်အေးလို့ပြောတာ။အေးလာခါမှ စောင်ငှါးပါ အနွေးထည်ငှါးပါဆို မငှါးဘူး။လက်သီးပဲရမယ်”
“ အမလေး သိပါ့ သိပ့ တုံတုံကို ကျ လက်သီးပေါ့။ ဟင်းမပြောချင်ဘူး သူ့မိန်းမပဲစေတနာရှိတာသိပြီးသားနော်”
ခယ်မနာမည်က နှင်းချယ်ရီ။ အိမ်နာမည်အိတုံဖြစနေဖြစ်နေတာဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိ။ ကားထွက်လာတော့ နှစ်ယောက်သား စကားနိုင်လုလာကြသည်။ သွားခါနီးမိန်းမက ကားပေါ်မှာ ရန်မဖြစ်သွားနဲ့ဦးနော်မှာလိုက်ပေမယ့် နှစ်ယောက်သား စကားနိုင်လုလာကြသည်။
မောလာတော့ အိတုံက အိပ်တော့မည်ပြောပြီး စိတ်ကောက်သလို လုပ်ကာ ဟိုဖက်လှည့်ပြီးမျက်လုံးပိတ်ကာ နားကြပ်တပ်ပြီး သီချင်းနားထောင်နေသည်။သူလဲ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ အနွေးထည်အထူ ထုတ်ကာ ဝတ်ထားလိုက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာနားလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့်ညကလဲနက်လာ တောင်ကြီးဖက်တက်လာပြီမို့ အအေးက ပိုပိုလာသည်။ အိတုံလဲ ချမ်းသထက်ချမ်းလာသည်ထင့်။သူလဲမသိချင်ယောင်ဆောင်ကာအိပ်နေလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးမခံနိုင်တော့လို့ထင်သည်
“ ကိုမင်းအရမ်းအေးတယ်။ အနွေးထည်အပိုပါသေးလား”
“ မပါတော့ဘူး။ ညည်းပဲပြောတော့ အအေးကြိုက်တယ်ဆို။နေလေ”
“ ကိုမင်းနော် ဒီမှာ အရမ်းချမ်းနေပြီ ဟင့် ဟင့် သူများကို မစောင့်ရှောက်ဘူး။ အကိုဖြစ်ပြီးဘာမှလဲ မလုပ်ပေးဘူး။ငိုလိုက်မှာနော်”
“ ဟားဟား မငိုနဲ့ ပြိတ္တာမျက်ရည်မြေမကျစေနဲ့။ကဲရော့ရော့ခြုံထား”
သူလဲ အနွေးထည်ချွတ်ပေးလိုက်ကာခြုံပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကားပေါ်ကစောင်ကိုထပ်ခြုံပေးလိုက်သည်။
“ ကိုမင်းကောမအေးဘူးလား”
“ ဟဲ့ လူပဲအေးတာပေါ့ ရပါတယ် ငါက ယောက်ကျားလေးပဲ”
“ အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ အနွေးထည်ကြီးက အကြီးကြီးကို နှစ်ယောက်ခြုံလို့ရပါတယ်။တူတူခြုံမယ်”
ပြောရင်း သူ့ကိုပါခြုံပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားအိပ်လိုက်ကြသည်။ ညကလဲပိုနက်လာလေ အအေးကပိုလာလေမို့ အနွေးထည်နှင့်စောင်ကို သူကဆွဲလိုက် ကိုယ့်ဖက်ကလွတ်သွားလိုက် ကိုယ်ကဆွဲလိုက်သူ့ဖက်ကလွတ်သွားလိုက်နှင့်ဖြစ်နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ကားကလဲ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရပ်သွားသည်။
တော်တော်ကြာသည်ထိမထွက်သေးတာမို့ သူလဲကားအောက်သို့ဆင်းကာ စနည်းနာလိုက်တော့ ကုန်တင်ကားတစ်စီးပျက်ကာ လမ်းပေါ်တွင်ကန့်လန့်ခံနေသည်မို့ ဟိုဖက်ဒီဖက်ကားများရပ်နေရခြင်းဖြစ်သည်။ သူလဲ အရမ်းအေးလာတာမို့ ကားပေါ်သို့ပြန်တက်လာသည်။ ကားပေါ်ရှိလူတွေကတော့ အိပ်ပျော်နေကြသည်။သူလဲ သူခုံရှိရာနောက်ဖက်သို့သွားပြီးသူ့ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်တော့
“ ကိုမင်းဘာဖြစ်လို့ကားရပ်တာလဲ”
“ ကားတစ်စီးပျက်နေလို့လမ်းပေါ်ကန့်လန့်ခံနေတာလေ”
“ အော် ကြာမှာလား”
“ မသိဘူး။ဘာလို့လဲ အပေါ့သွားချင်လို့လား”
“ အင်းဟုတ်တယ်။ ကိုမင်းအဖော်ခဏလိုက်ပေး”
သူလဲ ကားအောက်သို့ပြန်ဆင်းလာရသည်။ အမှောင်တစ်နေရာတွင် အပေါ့သွားပြီး နောက်ကားပေါ်သို့ပြန်တက်လာလိုက်သည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ အနွေးထည်နှင့်စောင်ကို အသည်းအသန်ပြန်ခြုံရင်း
“ အိပ်လို့လဲမရဘူး သူကချည်းဆွဲဆွဲနေတော့ ဒီဖက်ကလွတ်လွတ်သွားတာနဲ့ ပြန်ပြန်ဆွဲနေရတယ်ဟင်း”
“ အော် သူကပြောရတယ်ရှိသေးအိတုံရယ်။ညည်းကချည်းဆွဲနေတာလေ”
“ အေးတာကိုးလို့”
တကယ်လဲအေးလာသည်မှာအမှန်ပင်။ဒါကြောင့်သူလဲ
“ ကဲ အိတုံ အရမ်းအေးလာတော့ မတက်နိုင်တော့ဘူး။ တို့တွေကမောင်နှစ်မတွေပဲ။ ဘယ်လိုမှမထင်နဲ့”
ပြောပြီး အိတုံကို လှမ်းဖက်လိုက်ရင်းသူ့ဖက်ဆွဲလိုက်သည်။ အိတုံ လဲရုတ်တရက်လန့်သွားပေမယ့် ငြင်းတော့မငြင်းပေ။ အသားချင်းထိကပ်ထားတာကြာလာတော့လူငွေ့နဲ့နွေးလာသည်။
“ ကဲ နွေးလာပြီမလား”
“ ဟုတ်”
တစ်ကားလုံးမှာအိပ်မပျော်တာ သူတို့နှစ်ယောက်ပင်။စကားပြောနေလိုက်ကြသည်။ ကားကလဲ တော်တော်နဲ့မထွက်နိုင်သေး။စကားပြောနေရင်းနဲ့
“ ကိုမင်းတို့တော့ မပြောချင်ဘူးနော်ဟင်း”
“ ဟ ဘာလဲဟ ဘလိုင်းကြီး”
“ ဟုတ်တယ်လေ။ မနေ့ညက ဟင်းကဲလိုက်တာလွန်ရော။ ဧည့်သည်ရှိတာတောင်မှ။ မမကလဲ အေးလှအေးလှနဲ့ မထင်ရဘူး။ ဖြစ်နေလိုက်ကြတာ။ ရှက်လဲမရှက်ဘူး”
“ ဟမ် ညည်းတွေ့တယ်ပေါ့”
“ တွေ့တာပေါ့ အခန်းတံခါးတောင်မပိတ်နိုင်ပဲ မွှန်နေလိုက်ကြတာ။ အသံက အပြင်ကတောင်ကြားရတယ်”
“ ဟောဗျာ ကိုယ့်လင်ကိုယ့်မယားပဲအေ ညည်းတွေ့တော့ ပညာရတာပေါ့ဟာဟ”
“ ဘာပညာရတာလဲ ။အိတုံတို့က သိပြီးသား”
တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပြောရင်းနေမင်းစိတ်တွေက ဖောက်ပြန်လာသည်။ ခယ်မက ပေါင်တစ်ဝက်ပိုင်ပြီးသားဆိုတဲ့ ခပ်ညံ့ညံ့ယောက်ကျားတွေ ယူဆတွေကိုသူ လက်မခံပေ။ သူလဲ ဘယ်ခယ်မကိုမှ စိတ်နှင့်တောင်မပစ်မှားဖူး။ ညီမတွေလိုသဘောထားသည်။
ခုလို ဖက်ထားပြီး မနေ့ညကအကြောင်းကို ပြောနေတော့ သူ့စိတ်တွေက ဖောက်ပြန်လာသည်။ မနေ့ညက သူ့မိန်းမနဲ့ပြန်ခါနီးမို့ အတိုးချကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။
မိန်းမကလဲ သူ့စိတ်တိုင်းကြနေပေးကာ လုပ်ကြသည်။ လုပ်နေရင်နဲ့ သူ့စိတ်ထဲတွင် တစ်စုံတယောက် ကြည့်နေသည်ခံစားမိသော်လည်း မထင်မိပေ။ ခုတော့ မိမိခယ်မက ညက အကြောင်းကိုပြောမှ သူမမှန်းသိလိုက်ရသည်။
အိတုံတွင်လဲ ချစ်သူရှိမှန်းသိသည်။ သူ့ချစ်သူက စင်ကာပူတွင် အလုပ်သွားလုပ်နေတာ တစ်နှစ်ခန့်ရှိပြီ။ပြန်လာရင် ယူမယ်လို့လဲ ပြောထားသည်။ အိတုံက အချောအလှစာရင်းထဲ မပါပေမယ့် ခေတ်လူငယ်ပီပီ ပြင်တက်ဆင်တက်သည်မို့ ကြည့်ကောင်းသည်။
အရပ်ကမပုမရှည်နှင့် တင်တွေရင်တွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးကျသည်။ အဝတ်အစားဝတ်သည့်အခါတိုင်း ကိုယ်လုံးပေါ်အောင် အကပ်အပျော့တွေဝတ်တက်တာမို့ ကြည့်ကောင်းသည်။ သူ့စကားသံတိတ်နေတာမို့ အိတုံက သူ့ကိုမော့ကြည့်လာသည်။ နှစ်ယောက်သားအကြည့်ချင်းဆုံသွားကာ အတန်ကြာကြည့်နေရင်းနှင့် အိတုံ့မျက်လုံးထဲမှ အရိပ်အယောင်တချို့ကိုတွေ့လိုက်ရသလို ထင်မိလိုက်သည်။
သူလဲ အိတုံခေါင်းကိုကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့ကာစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်ရင်း ပါးစပ်ထဲသို့ လျှာထိုးထည့်လိုက်ရင်းမွှေနေသည်။
အစက အိတုံလဲ ကြောင်သွားပြီးရုန်းမလို လုပ်နေရင်းနဲ့ သူ့ဖက်ကို မှီချလာသည်။ သူလဲအခြေအနေကောင်းပြီမို့ လက်တွေက အင်္ကျီပေါ်ကနေ ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်သည်။
တုံတုံလဲမငြင်းပေ။သူပြုသမျှငြိမ်ခံနေသည်မို့ သူလဲ အင်္ကျီ အောက်ကိုလက်လျှိုဝင်ကာ ဘရာအောက်က နို့တွေကို ကိုင်လိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်းတွေကို ချေပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူသံများပြင်းလာသည်။ ထိုချိန်တွင် ကားစက်နှိုးသံနှက့်အတူ ကားမောင်းထွက်နေသည်မို့ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်သည်။ ကားတွင်းမှလူများကလဲ အိပ်မောကြနေတာမို့ သူလဲ နို့တွေကိုချေနေလိုက်သည်။
အိတုံလဲ သူဖက်ကိုမှိနေရင်း လှိုက်မောနေသည်။ သူလဲအကျ်ႌကို လှန်တင်လိုက်ကာ ဘရာကို အပေါ်သိုမလိုက်ပြီးနို့တွေကို ငုံ့ကာစို့လိုက်သည်။
“ ကိုမင်း သူများတွေ တွေ့လိမ့်မယ်ကွာ ဟင်း”
“ အကုန်အိပ်နေပါပြီ။ တို့နားမှာလဲလူမှမရှိတာ”
သူတို့နားက ခုံတွေမှာ လူမရှိပေ။ သူတို့က နောက်ဖက်နားကျသည့်အပြင် လူတွေကလဲ သိပ်မပါတာမို့ လွတိလပ်နေသည်။ သူလဲ နို့တွေကိုတလုံးပြီးတလုံးပြောင်းစို့နေရင်း လက်တွေက ထမိန်စကပ် အကွဲကြောင်းကနေ လျှိုဝင်လိုက်ရင်း အိတုံရဲ့ ပိပိကိုစမ်းလိုက်သည်။
ပင်တီမှာ အရည်များနဲ့ရွှဲနေသည်အိတုံလဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရင်း ပေါင်ကိုစေ့လိုက်သည်။ သူလဲ အသာဖြဲလိုက်ကာ ပင်တီပေါ်မှနေ ပိပိကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်က ကားသွားလိုက် စုသွားလိုက်နှင့် အသက်ရှူသံက ပိုပြင်းလာသည်။ သူ့ခေါင်းကိုအတင်းဖက်ထားသည်။
သူလဲ နို့တွေစို့တာကို ရပ်ကာ အိတုံ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တော့ အငမိးမရ ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ သူလဲ ပင်တီကို အသာဆွဲချလိုက်ရာ အလိုက်သင့်တင်ပါးကို မပေးလာသည်။ ပင်တီကို ပေါင်အောက်နားထိ လိပ်ချလိုက်ပြီး ပိပိကိုစမ်းလိုက်တော့ ပေါင်ကိုအသာ ကားပေးလာသည်။ သူလဲ အစေ့ကို အသာကလိလိုက်တော့
“ ရှီး ကိုမင်းရယ် ”
သူ့ကို အတင်းဖက်ထားသည်။ သူလဲ အစေ့ကို အဆက်မပြတ်ကလိနေတော့ ဖင်ကြီးက ယမ်းခါနေသည်။ သူလဲ အိတုံ့နားကိုကပ်ကာ
“ အိတုံ လီးစုပ်ဖူးလား”
“ အင်း ”
“ ကို့ ကို စုပ်ပေးကွာ”
ပြောလိုက်တော့ အိတုံလဲ လူကို ပြတင်းပေါက်ဖက်အသာတိုးလိုက်ရင်း ကိုယ်ကို သူ့ဖက်ငိုက်ချလိုက်သည်။ တစောင်းအနေအထားနှင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုခုံပေါ်တင်ထားကာ တစ်ဖက်က ထောင်ထားရင်း သူအစေ့ကို ကလိနေတာကို ခံရင်း သူ့ဘောင်းဘီကြယ်သီးကိုဖြုတ် ဇစ်ကို ဆွဲချကာ အတွင်းခံထဲ မှလီးကို ထုတ်လိုက်သည်။
ခေတ်လူငယ်မို့ဒါတွေကို မြင်တွေ့ဖူးနေလို့ရိုးနေတာပဲလား သူ့ဘဲနဲ့အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ဖူးနေကြမို့လား မသိ။ ကျွမ်းကျင်စွာလုပ်တက်သည်။ လီးကိုပါးစပ်ထဲ အသာထည့်လိုက်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက် လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ ကလိလိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။
သူလဲ လက်တဖက်ကအစေ့ကို ကလိရင်း တစ်ဖက်က အဖုတ်ထဲသို့ ကလိုင်းနေသည်။ သူက ကလိလေ ဖီးလ်တက်ပြီး စုပ်လေ သူကလဲဖီလ်းတက်လေ အဖုတ်နဲ့အစေ့ကို ကလိလေနှင့်နှစ်ယောက်သား အပြိုင်ကောင်းနေသည်။သူလဲ
“ အိတုံ ကို လုပ်ချင်တယ် အဆင်ပြေမလား”
စုပ်နေရာမှ
“ ကားပေါ်မှာ မလွတ်လပ်ဘူးကိုမင်းရယ် ဟိုရောက်မှ လုပ်လေနော်”
“ အဲ့ဒါဆိုရင် မနက်ကျ ကိုယ်တို့ တည်းခိုခန်းတစ်ခု သွားကြမယ် အိုကေလား”
ခေါင်းညိမ့်ပြလေသည်။ သူကလိနေရင်းနဲ့ အိတုံ့ရဲ့ တင်ပါးက ယမ်းခါလာသည်။ ပိပိအတွင်းထဲက လက်ညှိုးကို စုပ်လာသည်။ သူလဲ ဆက်တိုက်ဖိကာ ကလိလိုက်တော့ ဖင်က ရမ်းသထက်ယမ်းလာပြီး နောက်ကို ကော့ကော့ပေးနေရင် ပါးစပ်ကလဲ တအစ်အစ်နဲ့။
အတန်ကြာတော့ ဟင့်ဟင့်နှင့်အသံနဲ့အတူ ပြီးသွားသည်ထင်သည်။ သူလဲ ပြီးပြီလားမေးရာ ခေါင်းညိမ့်ပြလေသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲမှလက်ကိုထုတ်လိုက်သည်။ အိတုံလဲ စလင်းဘတ်အိတ်ထဲမှ တစ်ရှူးကို ယူကာ သူ့လက်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်ရင်း သူ့ပိပိကိုလဲ သုတ်နေသည်။
သန့်စင်ပြီးနောက် ပင်တီကို သေချာပြန်ဝတ်ကာ အဝတ်တွေကို နေသားတကျ ပြင်ဆင်ပြီးသူ့ကို
“ ကိုမင်း မပြီးသေးဘူးလား”
“ အင်း ဘယ်ပြီးဦးမလဲ ”
“ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
“ စုပ်ပေးချင်သေးလား”
“ ရပါတယ်”
ပြောရင်း သူ့လီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ ဖယ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမလဲ ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ကာ လက်နဲ့ အသာထုပေးလိုက်တော့ သူလဲ သုတ်ရည်များထွက်သွားသည်။
သူမကပဲ အရည်တွေကို တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ သန့်ရှင်းပြီးနောက် သူ့ကိုဖက်ကာ အနွေးထည် စောင်တို့ခြုံရင်း အိပ်ချင်ပြီပြောကာ အိပ်လိုက်သည်။ သူလဲ သူမကို ဖက်ထားရင်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည်။
မနက်မိုးလင်းတော့ တောင်ကြီးရောက်တာနှင့် သူတို့နှစ်ယောက် ဟိုတယ်တစ်ခုသို့ သွားကြသည်။ ဟိုတယ်တွင် အခန်းတခန်းယူကာ အခန်းထဲရောက်မှ မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ကာ မနက်စာ စားလိုက်ကြသည်။ သူလဲမိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်ကာ ရောက်ကြောင်းပြောသလို အိတုံကလဲ သူ့မိဘတွေဆီဖုန်းဆက်နေသည်။
မနက်စာ စားပြီး အခန်းထဲပြန်လာလိုက်ကြသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ညတုန်းက နှစ်ယောက်သားအရှိန်နှင့်နှစ်ယောက်သား ကဲဖို့ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ အိတုံကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်ရင် အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူလဲ အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်သား ဗလာကျင်းသွားကြသည်။
သူလဲ အကြမ်းပန်ကန်လုံးသာသာရှိသော အိတုံရဲ့ နို့လေးတွေကိုစို့ရင်း တကိုယ်လုံးကို လက်နဲ့လိုက်ကာပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ နို့တွေကိုစို့လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုက်လိုက်နဲ့လုပ်နေသည်။ လက်က တကိုယ်လုံးပွတ်သပ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲသို့ဝင်ကာ အစေ့ကို ကလိလိုက်ရာ အိတုံ ဖင်က မြောက်တက်လာပြီး ပါးစပ်မှ ညည်းသံနဲ့အတူ သူ့လက်တွေကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လာသည်။
သူလဲ အစေ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိချေလိုက် မထိတထိလုပ်လိုက်နဲ့ ကလိနေသည်။ ပိပိလေးထဲမှ အရည်များက အဝတွင်ရွှဲကာနေသည်။ဖြူရွှဲဆိုသည့်အတိုင်း ခယ်မလေးမှာ အသားဖြူသူမို့ အရည်ရွှမ်းသည်လားမသိ။
သူလဲ နို့စိုနေရာမှ ထကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ မလိုက်ပြီး လက်ခလယ်က အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ရင်း ကလိလိုက်ရာ ပါးစပ်က ဗလုံးပထွေး အသံနဲ့အတူ ဖင်က မြောက်တက်လာသည်။ စအို ညိုညိုလေးက အဖွင့်ခံဖူးခြင်းမရှိသေးပေ။ အရည်တွေက ပိပိမှတဆင့် စီးကျလာကာ စအိုတွင်ရွှဲနေသည်။ သူလဲ ပေါင်ကို မထားသောလက်ကိုလွှတ်လိုက်ရာ အလိုက်သင့်ပေါင်က ထောင်ထားသည်။
လက်တစ်ဖက်က ပိပိကို ကလိုင်းရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ရဲ့ လက်ညှိုးက စအိုဝကို အသာ ကုပ်ညစ်လိုက်ရာ စအိုဝ တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားပြီးဖင်က ရမ်းသွားသည်။ သူလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆက်ကလိနေလိုက်သည်။
“ အ့ ကိုမင်း လုပ်တော့ကွာ တုံမနေတက်တော့ဘူး”
“ အိတုံ ခံချင်နေပြီလား”
“ အင်း”
“ မကြားရဘူး ပြန်ပြော”
“ ခံချင်နေပြီ ကိုမင်းရယ် ဟင့် အဟင့်”
“ အဲ့ဒါဆို ကို့ကို စုပ်ပေးပါဦး”
အိတုံလဲ လှဲနေရာမှအသာထကာ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ အသာထည့်လိုက်ရင်း စုပ်ပေးနေသည်။ နွေးထွေးတဲ့ အာငွေ့ စုပ်ချက်တွေကြောင့် သူ့လီးက သန်မာသထက်သန်မာလာသည်။ သူလဲ အိတုံပါးစပ်ထဲမှ လီးကို အသာထုတ်ကာ အိတုံကို ပက်လက်လှဲလိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ အဖုတ်ဝတွင် လီးကိုတေ့လိုက်ရာ
“ ကိုမင်း ဖြေးဖြေးနော်။ ကိုမင်း ဟာကြီးက အကြီးကြီး တုံ့ဟာလေး ကွဲသွားလိမ့်မယ်”
စိုးရိမ်စွာသတိပေးလေသည်။ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သည်။ သူ့လီးက ဆေးမထိုး ဆေးမစားပဲ တော်တော်ကြီးသည်။ သူလူပျိုပေါက်ဘဝနှင့် လူပျိုဘဝက သူငယ်ချင်းများနှင့် လီးကြီးအောင် လေစုပ်ခွက်နှင့်ဆွဲဖူးသည်။
အလုပ်ဝင်တော့ နေရာစုံလျောက်သွားရသဖြင့် လူစုံနှင့်တွေ့ကာ ဆေးနည်းကောင်းများကို တွေ့ပြီး သဘာဝဆေးကောင်းများနှင့်ကြီးလာရသည်လို့ ပြောလို့ရမည်။ သူနဲ့လုပ်ဖူးသည့်မိန်းကလေးတိုင်း သူ့ကို စွဲလန်းသွားတက်တာများသည်။
ဒါကိုတော့ လူပျိုဘဝမှာဂုဏ်ယူမိပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျသည့်နောက်ပိုင်း မိန်းကလေးတွေနှင့် ကင်းအောင်ရှောင်သည်။ အိမ်ထောင်ရေး အထိခိုက်မခံနိုင်သောကြောင့်ကာ် မိန်းမအပေါ် သစ္စာစောင့်သိတာလဲပါမည်။ သူလူပျိုဘဝက လီးတွင်ဂေါ်လီထည့်ဖူးသည်။
ဖားကန့်ဘက်တွင် တာဝန်ကျတုန်းက သူနဲ့ အရမ်းခင်သည့် လူတစ်ယောက်က သူ့ကိုထည့်ပေးတာပင်။ထည့်ပေးသည့်လူက ဆရာကျသည်ပြောရမလားပင်။ ဂေါ်လီကိုအရှင်ထည့်ပေးထားသည်။ မလိုချင်သည့်အခါ ဖြုတ်ထားလို့ရသည်ပင်။ သူတခါမှမတွေ့ဖူးလို့အတော်ပင်အံ့သြမိသည်။ ကျောက်ကလေးတွေကို သေချာသွေးပြီး သူ့ကို ငါးလုံးထည့်ပေးသည်။ အန္တရာယ်မဖြစ်စေရပါလို့လဲ အာမခံလို့ သူထည့်ခြင်းဖြစ်သည်။
တကယ်လဲ ဘာမှမဖြစ်ပေ။ သူ ဖြုတ်ချင်သည့်အခါ ဖြုတ်ထားပြီး သူထည့်ချင်သည့်အခါ ထည့်ထားလို့ရတာမို့ အတော်သဘောကျသည်။ အိမ်ထောင်ကျသည့်အခါမှာတော့ သူလုံးဝမထည့်တော့ပဲ ဖြုတ်သိမ်းထားလိုပ်သည်။
ခုလဲ အိတုံခမျာ သူ့လီးကို လန့်နေသည်။ သူလဲ အဖုတ်ဝကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းအထဲကို ထည့်လိုက်ရာ အဖုတ်က တင်းခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး
“ အာ့ အ့ ရှီး ဖြေးဖြေးကိုမင်း နာတယ်”
“ ညှစ်မထားနဲ့ လျှော့ထားလေ”
သူလဲ အစေ့ကို အသာကလိလိုက်ရင်း နို့ကို ကုန်းစို့လိုက်သည်။အဖုတ်က ညှစ်ထားရာမှ ပြန်လျှော့သွားတော့ သူတခါထည့်လိုက်ပြန်သည်။ အစေ့ကိုကလိလိုက်ထည့်လိုက်နှင့် စိတ်ရှည်စွာ ထည့်လိုက်ရင်း လီးက တချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်။
အိတုံရဲ့ အဖုတ်က အပျိုလဲ ဖြစ်ပြန် ရည်းစားနဲ့ သိပ်မတွေ့ရတာလဲပါ ဝေးနေတာလဲ ပါတာမို့ ကြပ်နေသည်။ သူ့လီးတချောင်းလုံးကို ညှစ်ထားတာမို့ ကောင်းလှသည်။ အိတုံရဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲကာမျက်ရည်တောင်ဝဲနေပေမယ့် အရသာတော့ ရှိနေသည်ထင်သည်။ မျက်လုံးတွေက မှိန်းကာ အံကြိတ်ထားသည်။
“ အိတုံ ရလား ထုတ်လိုက်ရမလား”
“ ရတယ်ကိုမင်း။ မထုတ်နဲ့တုံခံနိုင်တယ်”
အံ့သြဖို့တော့ကောင်းသည်။ိ မိန်းကလေးတွေများ အရသာရှိရင် နာလဲ ကြိတ်မှိတိကာခံသည့် အမျိုးလားမသိ။သူလဲ လီးကိုအသာပြန်ထုတ်လိုက်ရင်း တစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ အသာထည့်လိုက်ပြန်သည်။ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်နေရင်းနဲ့ အချက်သုံးဆယ်လောပ်တွင် အဖုတ်ထဲမှ အရည်များထွက်လာပြန်သည်။သွင်းထုတ်က ပိုချောမွေ့လာတာမို့ အိတုံလဲ ခံနိုင်လာသည်ထင်သည်။
ဆောင့်ခိုင်းရာ သူလဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်တံတောက်ခွက်ထဲထည့်ကာ ကိုယ်ကိုငိုက်လိုက်ရင်း ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။ အိတုံရဲ့ပါးစပ်မှ တအ့အ့ တအိအိနှင့်ဖင်ကို အလိုက်သင့် အောက်ကနေ ခံပေးနေသည်။ သူလဲ အိတုံ ခံနိုင်လာပြီမို့ မညှာတော့ပဲ ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်လိုက်သည်။ ဆောင့်နေရင်းနဲ့ အိတုံမှာတချီပြီးသွားရသည်။
သူ့ကို အတင်းကုပ်ဖက်ကာထားသည်။ သူလဲဆောင့်တာကိုရပ်ထားရင်း နို့တွေကို ညှစ်လိုက် နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့ အိတုံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ပိပိထဲမှ လီးကိုထုတိလိုက်ရာ အရည်များက စီးကျလာတာမို့ အိတုံလဲ အတွင်းခံကို ယူကာသုတ်လိုက်ရင်း လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူလဲ လိုချင်သည့်ပုံကို ပြင်လိုက်ရင်းတင်ပါးတွေကို ညှစ်လိုက်သည်။
ဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲလိုက်ရာ စအို ညိုတိုတိုလေးကိုမြင်တော့ သူ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။ သူဖင်လုပ်ရတာကို ကြိုက်သည်။သူလုပ်ဖူးခဲ့တဲ့မိန်းကလေးတိုင်းကို ဖင်ချတက်သည်။ ခုလဲ သူအိတုံကိုတနေ့ဖင်ကိုလုပ်မည်ဟု တေးထားရင်း လီးကို ပိပိဝတွင်အသာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။
အိတုံ ခေါင်းကြီးမော့သွားရင်း တကျွတ်ကျွတ်နှင့်ဖြစ်နေသည်။သူလဲ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ခါးကို ကိုင်ကာဆောင့်နေသည်။ဆောင့်နေရင်နှင့် စအိုပေါ်သို့ တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း ဖင်ဝကိုလက်မနဲ့ ကုတ်လိုက်ခြစ်လိုက်ကလိနေသည်။ စအိုဝက ရှုံ့လိုက် ပွင့်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေသည်။
“ ဟင့် ကိုမင်း ဘာလို့ ဖင်ကို ကလိနေတာလဲ ယားတယ်”
သူလဲ ဘာမှမပြောပဲ ဖင်ဝကို လက်မနဲ့ထောက်ကာ အသာဖိထည့်လိုက်သည်။ လက်မက အသာဖင်ထဲသို့ဝင်သွားတော့ အိတုံ ပါးစပ်မှ နာတယ် ဟု ပြောပေမယ့် တအားတော့မငြင်းပေ။ သူလဲ လက်မကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်ရင်း အဖုတ်ထဲမှလီးကို ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။
အိတုံလဲ အင့်ခနဲ့ အင့်ခနဲ ညည်းရင်း ဖင်ကိုနောက်သို့ အတင်းပစ်ထားသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်စေချင်သည့်သဘောမို့ သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်ပေါင်းကြာလာတာနှင့်အမျှ အိတုံလဲ နောက်တကြိမ်ပြီးချင်လာသလို သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်ချလိုက်သည်။
“ အား ကိုမင်း ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် တုံ ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။ဆောင့်ဆောင့် ဟင့် အင့် အင့် ”
သူလဲ ဆောက့်ရင်းနဲ့ အဖုတ်ထဲမှ လီးက တောင့်တက်းလာပြီး သုတ်ကည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို အိတုံလဲ ပြီးသွားရသည်။ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားသည်မို့ အရမ်းကို ကောင်းတဲ့ ခံစားမှုကို ရလိုက်သည်။ အိတုံပါးစပ်မှလဲ တရစပ်ညည်းနေသည်။
နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သားနှင့်ကုတင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့မှ အိတုံက သူ့ကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲ အိတုံအကော်မှ အသာထကာလီးကို ဆွဲထုတိလိုက်သည်။ အိတုံလဲ အဖုတ်ကို အသာပိတ်ကာအတွင်းခံယူရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ သူလဲ စားပွဲပေါ်မှ တစ်ရှူးကိုယူကာ လီးကို သုတ်လိုက်ပြီးအမှိုက်ပုံးထဲထည့်လိုက်သည်။
အတန်ကြာတော့ အိတုံလဲ ရေချိုးခန်းထဲမှ တဘတ်ကိုပတ်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာပြီးသူ့ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ သူလဲ အိတုံကို ကိုလုပ်တာကောင်းလားမေးရာ ရှက်ဝဲဝဲနှင့် ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလေသည်။ သူလဲ အိတုံကို သူ့ဘဲနဲ့ အကြောင်းမေးတော့ ပြောပြသည်။ နှစ်ယောက်သားစကားပြောရင်းနဲ့ အိပ်ချင်လာတာမို့အိပ်ပျော်သွားကြသည်။
အိပ်ရာမှနိုးတော့ ဆယ့်နှစ်နာရီကျော်ပြီ။ ရေချိုးအဝတ်အစားလဲကာ နေ့လည်စာ စားပြီး အိတုံကို တောင်ကြီးတက္ကသိုလ်မှ ဘူမိဗေဒ ဌာနသို့လိုက်ပို့ကာ ဆရာတွေနှင့် သွားတွေ့သည်။
စာတမ်းပြုစုဖို့အတွက် အကူအညီတောင်းရသည်။ သူလဲ အိတုံကို ညနေမှလာခေါ်မယ်ပြောပြီး သူ့ဆိုဒ်ထဲရှိရာသို့ပြန်သွားကာ သတင်းပို့စရာရှိတာပို့ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ကာ ညနေလေးနာရီထိုးတော့ ကားယူကာ ကျောင်းသို့ သွားပြီး အိတုံကိုသွားခေါ်ရသည်။ ဆရာမတွေရဲ့ အကူအညီနှင့်အိတုံအတွက် နေစရာအဆောင်ကို ငှါးရသည်။
သန်ဘက်ခါမှ ပြောင်းတော့မည်ဟု ပြောပြီး နှုတ်ဆက်ကာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာကြသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ ကဲကြပြန်သည်။ နှစ်ယောက်သား ခုမှ ညားသည့်လင်မယားလိုပင်။ အိတုံရဲ့ ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီအဝါကိုချွတ်ကာ ဘရာအဖြုကိုပါ တခါတည်းချွတ်ရင်း နို့တွေကိုစို့လိုက်သည်။ နို့တွေကို တလုံးပြီးတလုံးအားရအောင်စို့ပြီး စကပ်အနီကိုချွတ်လိုက်ရာ ပင်တီအသားရောင်လေးသာကျန်တော့သည်။
ပင်တီ ဂွဆုံတွင် အရည်များဖြင့်ကွက်နေသည်။ သူလဲ ပင်တီပေါ်ကနေ အဖုတ်ကို အသာပွတ်လိုက်ရင်း သူ့အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိတုံပါးစပ်ထဲသို့ လီးကိုထည့်ပေးလိုက်ရာ အိတုံကလဲ အလိုက်သိစွာ လွေပေးသည်။
သူလဲ ပင်တီကို အသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ရင်း အဖုတ်မွှေးတွေကို ဆွလိုက် အစေ့ကို ကလိလိုက်လုပ်နေသည်။ အတော်ကြာတော့သူလဲ ပါးစပ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်ကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး အိတုံကို အပေါ်ကနေခိုင်းလိုက်သည်။
အိတုံလဲ သူ့အပေါ်ကနေခွကာ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးက အဖုတ်ထဲသို့ တရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။ အိတုံမှာ အဆုံးထိ မထည့်ရဲပဲ တစ်ဝက်လောက်တွင်ပြန်ကြွလိုက် ပြန်ထိုင်လိုက်လုပ်နေသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်တွင် အဝင်ချောလာပြီး အရည်တွေရွှဲလာတာမို့ အံကိုကြိတ်ကာ အဆုံးထိထိုင်ချလိုက်သည်။
“ အာ့ ကျွတ်ကျွတ်”
မျက်နှာမှာရှုံမဲ့သွားရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ငြိမ်နေသည်။ သူလဲ နို့တွေကို လက်နဲ့အသာအုပ်ကာ နယ်ပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ သူမလဲ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်လိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာသည်မို့ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်သည်။ သူလဲ အောက်ကနေ နို့တွေကို ဆိတ်လိုက် စို့လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးရင်း ကော့ကောပေးလိုက်ရာ သားအိမ်နှင့်သွားသွားထောက်မိသည်ထင်သည်။ မျက်နှာရှ့ုံမဲ့သွားသည်။
“ အင့် အင့် ကောင်းတယ် ကိုမင်းရယ် ဟင့်ဟင့်”
“ ကြိုက်လား အိတုံ ကို့နဲ့ လိုးရတာတာကောင်းလား”
“ အင်းကောင်းတယ် ကြိုက်တယ် ကိုမင်းနဲ့ လုပ်ရတာအရမ်းကောင်းတယ် ဟင့် ဟင့် ”
တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကောင်းလာပြီမို့ အားနဲ့အင်နဲ့ကို ဆောင့်နေလေသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နှင့်အမျှ အိတုံပြီးတော့မည်မို့သူလဲ ပက်လက်အနေအထားမှ အသာထာကာ အိတုံနို့ကိုစို့ရင်း တင်ပါးတွေကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။ စအိုဝကို လက်ညှိုးနဲ့ ကလိရင်းအသာဖိထည့်လိုက်သည်။ လက်ညှိုးကိုတောင့်ထားတာမို့ အပေါ်ကဆောင့်ချလိုက်ရညလက်တစ်ဆစ်ခန့်ဝင်သွားသည်။
“ အာ့ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ နာတယ်ကွာ ”
အရမ်းကြီးလဲ မငြင်းဆန်တာမို့ သူလဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။ အိတုံလဲ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချက်တွေက နဖြည်းဖြည်းစိတ်လာသည်။ ပါးစပ်ကလဲ တအင်းအင်းနဲ့ မြည်ရင်းအားနဲ့ကို ဆောင့်နေသည်။ သူလဲ နို့ကို အားနဲ့စို့ရင်း စအိုထဲကလက်ညှိုးတချောင်းလုံးဝင်နေသည်ကို ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်ခပ်သွက်သွက်လုပ်နေသည်။ အိတုံလဲ အဖုတ်ထဲက လီးကို တရစပ်ညှစ်လာရင်း စအိုထဲ ကလက်ကိုလဲ ညှစ်လာသည်။
“ အာ့ ပြီးပြီး ကိုမင်း တုံတုံ ပြီးပြီဟား ရှီး ကောင်းလိုက်တာကွာ ဟား”
အားရပါးရဆောင့်ရင်းနဲ့ သူ့အပေါ်ကို အရုပ်ကြိုးပြတ်ပြိုကျလာသည်။
မာရသွန်အပြေးသမားတယောက်လိုပင် မောဟိုက်ကာနေပြီးပါးစပ်မှလဲ ညည်းနေသည်။ လက်တွေက သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည်။ သူလဲ အိတုံကျောပြင်ကို အသာပွတ်သပ်ပေးပြီး နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အမောပြောလောက်ခါမှ
“ အိတုံ ကိုမင်း မပြီးသေးဘူး”
“ ဟင် တကယ်လား ဟင့် သူက အားကိုကြီးလွန်းပါတယ် တကယ်တည်း”
“ ကိုမင်းကို ကုန်းပေး”
အိတုံလဲ သူခိုင်းသည့်အတိုင်း သူ့အပေါ်ကနေအသာထလိုက်တော့ အဖုတ်ထဲမှ လီးက ကျွတ်သွားပြီး အရည်တွေက အောက်သို့ကျလာသည်။ သူမလဲ ထမိန်တထည်ကိုယူကာ သုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်အသာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူ့ဘဲနှင့် လုပ်နေကြမို့ထင်သည် အချိုးတကျရှိသည်။ သူသိပ်ပြင်ပေးစရာမလို။
သူလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ကိုဖင်ပေးပြီးကုန်းနေတဲ့ ခယ်မကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တွင်တမျိုးဖြစ်သွားကာ အိတုံ ဖင်ကို ဖြန်းခနဲ့ ရိုက်လိုက်သည်။
“ အ့ ဘာလုပ်တာလဲ ကိုမင်းနာတယ်”
သူလဲ ဘာမှမပြော။ ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။ လေးငါးချက် ဆက်တိုက်ရိုက်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းသောတင်ပါးနှစ်ဖက်က လက်းငါးချောင်းရာကြီးနီရဲနေသည်။ မျက်ရည်တွေလဲ ဝဲကာ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေသည်။
“ နာလို့လား”
“ နာတာပေါ့ကိုမင်းကလဲ အရမ်းရိုက်တာပဲ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း”
“ အိတုံဖင်လေးက လှလို့ရိုက်မိတာ။ဖင်ပေါက်လေးကလဲ ချစ်စရာလေး လုပ်ချင်စရာကွာ”
“ အာ ကိုမင်းနော် မညစ်ပတ်နဲ့ ဖင်တော့မလုပ်နဲ့တော့ တခါမှမခံဘူးဘူး”
သူလဲ ဖင်ကိုရိုက်ရင်း
“ မလုပ်ပါဘူး နောက်မှ”
ပြောရင်း သူအိတုံနောက်ဖက်တွင် အသာဝင်လိုက်ရင်း ဖင်ကို ဖြဲကာ စအိုကိုတံတွေးထွေးလိုက်ရင်း လီးကိုအဖုတ်ဝကိုတေ့ကာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်သည်။
“ ဟ့ အာ့ အာ့ ကိုမင်းရယ် ”
သူလဲ ဖင်ကို ဖျန်းခနဲ ရိုက်လိုက်ရင်းမေးလိုက်ရာ အိတုံက
“ မနာပါဘူး တမျိုးဖြစ်သွားလို့ ဖင်ကိုအရမ်းရိုက်တာပဲကွာ။ဖင်က ပုတ်တော့မယ် ဟင့်”
သူလဲ လီးကိုအဆုံးထိထည့်လိုက်ပြီး တစ်ဝက်ခန့်ပြန်ထုတ်ကာခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။
.....................................................................................
အိတုံက တခါအော်တိုင်း သူဖင်ကိုတစ်ချက်ရိုက်ကာ မေးသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ ဖင်ရိုက်ခံရတာကို နှစ်ခြိုက်လာသည်ထင်သည်။ နာသည်ဟုမပြောတော့ပဲ ရမက်သံကပါလာသည်။ သူလိုချင်သည်ကလဲ ဒါပင်။ သူ တခါတလေကျရင် အဲလို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံချင်သည်။ သူ့မိန်းမကျတော့မရပေ။
သူလဲ သူ့မိန်းမကျ မလုပ်ချင် မလုပ်ရက်တာလဲပါသည်။ ကိုယ်ချစ်လို့ယူထားတာကိုး။ ခယ်မကျတော့ သူစိတ်ထဲက ရှိတဲ့အတိုင်းကို လုပ်လိုက်သည်။ ခယ်မဆိုတဲ့အသိကလဲ ပါနေသည်။ သူအိတုံ ဖင်ကို ရိုက်လိုက်ဆောင့်လိုက် စအိုကို ကလိလိုက်နဲ့ အိတုံလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပြန်သည်။
ဖင်ရိုက်ခံရတာကို နှစ်ခြိုက်လာသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းတစ်ခါရိုက်ခံရတိုင်း စိတ်က ဆစ်ခနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး စွဲလန်းလာသည်။ စအိုကလဲ တစ်စို့စို့နဲ့ အရသာတမျိုးပေးလာသည်။ ကိုမင်းကလဲ တရစပ်ဆောင့်လိုက် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေလေ သူမအတွက် အရသာပေးလေဖြစ်နေသည်။
သူဘဲနှင့်တုန်းက အဲ့လိုမခံစားဘူးချေ။ သူ့ရည်းစားလဲ လူငယ်တယောက်ပေမို့ နည်းပေါင်းစုံသူနှင့်လုပ်ဖူးပေမယ့် ကိုမင်းလောက် အရသာမပေးစွမ်းနိုင်။ တခုခု လိုနေသလို။ ခုကိုမင်းနဲ့ တွေ့မှ သူမလိုအပ်နေတာကိုရလိုက်သလိုပင်။ သူမလဲ မရှက်တော့ပေ။ ပါးစပ်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုဆောင့်ခိုင်းလိုက် သည်။
နေမင်းလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ အိတုံကို အထဲမှာပြီးရမလားမေးရာ ခေါင်းညိမ့်တာမို့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ဆက်ဆက်လေးငါးချက်ရိုက်ကာ ဖင်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဖြဲလိုက်ရင် နောက်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုဆောင့်ချလိုက်သည်။ သူ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အိတုံခမျာ လှိုင်းထန်နေတဲ့ကြားက လှေငယ်လိုပင် လှူးလွန့်နေသည်။ သရီးစတပ်ကေ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေရင်းပါးစပ်ကလဲ တအားအားနဲ့ အော်နေသည်။
ဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နှင့် အမျှ သူရော အိတုံပါ ပြီးချင်လာသည်။ သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမနားတမ်းဆောင့်ချလိုက်ရာ အိတုံပြီးသွားသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြီးသွားသည်ထင်သည်။ လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကိုတင်းနေအောင် ချေမွရင်း ပါးစပ်က အားခနဲ အားခနဲ့အော်နေကာ သူလီးကို ဖြစ်ညှစ်နေသည်။
သူလဲ လီးကိုတဆုံးထုတ်ကာ တဆုံးဆောင့်ထည့်ကာ လေးငါးချက်လုပ်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ထိုးဝင်သွားကာ ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သားဘေးတိုက်လှဲချလိုက်ရင်း အမောဖြေရင်း အိတုံနို့တွေကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ အိတုံလဲ သူ့ကိုနောက်ပြန်သိုင်းဖက်ရင်း သူ့မျက်နှာကို နမ်းလိုက်သည်။
အတော်လေးကြာတော့ အိတုံက သူ့ကို အသာဖယ်ကာ အိမ်သာထဲ ဝင်သွားသည်။ သူလဲ နောက်ကနေ လိုက်ဝင်သွားရာ
“ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ လို့ ဒီမှာသန့်ရှင်းရေးလုပ်မလို့”
“ ကိုလဲ လုပ်မယ်”
ပြောကာ ရေပန်းကိုယူပြီး အိတုံကို ဆေးပေးလိုက်သည်။ အိတုံလဲ သူ့လီးကိုဆေးပေးသည်။ ဆေးနေရင် ..ဟင့် သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီး ဒါကြောင့်မမ စွဲနေတာနေမှာ ..ပြောရင်းစသည်။ သူလဲ ညည်းရောမကြိုက်ဘူးလားမေးရာ မကြိုက်ပါဘူးပြောပြီးရီနေသည်။
နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲမျာ ရေအတူချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ အပြင်သို့ ထွက်ကာ စားသောက် လည်ပတ်ပြီး ညကိုးနာရီကျော်တော့ ဟိုတယ်သိုပြန်လာကြသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား လိုးကြပြန်သည်။ အပေးအယူမျှသည်မို့ လုပ်ရတာကောင်းသည်။
လုပ်ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ မနက်အိပ်ရာကနိုးတော့ လင်းဆွဲလေးပြောကာ လုပ်ကြပြန်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အိတုံကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပြီး သူလဲအလုပ်ထဲ ပြန်သွားလိုက်သည်။ ညနေကျ အိတုံကိုခေါ်ကာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာ လုပ်ကြသည်။ နောက်ရက်မနက်တော့ အိတုံအဝတ်အစားအိတ်တွေယုကာ အဆောင်သို့ လိုက်ပို့ပေးပြီး သူလဲ အလုပ်ထဲသို့ ပြန်လာလိုက်သည်။
ညဖက်တွင်နှစ်ယောက်သား လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်သည်။ သူလဲ မိန်းမနဲ့ သမီးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက် အိတုံနဲ့ ချက်လိုက်လုပ်နေရသည်။ အလုပ်ကိုလဲ မလစ်ဟင်းရအောင်ဂရုစိုက်ရသည်။ တစ်ပတ်ကို နှစ်ခါတော့ အိတုံနဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ လုပ်သည့်အခါတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံသည်။
အိတုံ ကလဲ နောက်ပိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆိုတက်လာသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ရတာကို သဘောကျကြောင်းပြောတာမို့ သူ့အတွက်အကြိုက်ပင်။ အိတုံရောက်ပြီး တစ်လခွဲကျော်ကျော်လောက်တွင် သူ့မိန်းမနဲ့သမီးက သူဆီအလည်လာတာမို့ သူတို့နှစ်ယောက် ပုံမှန်တိုင်းဆက်ဆံရသည်။ မိန်းမနဲ့ သမီးက ဆယ့်ငါးရက်လောက်နေသည်။
နေသည့်ကာလတလျှောက် သူ့အတွက်သုခဘုံလေးပင်။ သမီးရဲ့တွက်တီးတွက်တာ အသံလေးတွေက သူ့အတွက်အားဖြစ်စေသလို မိန်းမရဲ့ ပြုစုကြင်နာမှုတွေက သူ့အတွက် ခွန်အားတိုးပွားရသည်။ ပြန်ခါနီးညမှာတော့ လင်မယားနှစ်ယောက်သား အတိုးချကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ သူမိန်းမကို နောက်ပေါက် တောင်းတာ တော်တော်နဲ့ မပေးပေ။ နောက်ပိုင်းသူမရမကတောင်းလွန်းလို့ပေးသည်။
သူ လုပ်ခွင့်ရပေမယ့် နောက်ရက်မှာ နာလို့သူ့ကိုအပြစ်ပေးသည့် အနေနဲ့ တစ်လလောက် မပေးတော့။ မိန်းမက ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံရတာကို မနှစ်သက်။ အရှက်ကကြီးသည်။ နောက်ပိုင်းတွင်မှ ကိုယ်တုံးလုံချွတ်နဲ့ သူလုပ်ခွင့်ရသည်။ အိမိထောင်ကျကာစက ဘယ်လိုမှစည်းရုံးလို့မရ။ သူ့ကိုချစ်လွန်းလို့သာ လိုက်လျောခဲ့ပေမယ့် အရှက်ကသည်းသည်။ စလို့မရ။သူ့လီးကိုတော်တော်နဲ့ စုပ်ခိုင်းလို့မရ။
သူစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သင်ပြပေးတာကြောင့်တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလိုချင်တဲ့ အနေအထားရောက်လာရသည်။နောက်ပိုင်းတွင်း အပေးအယူမျှလာသည်။ နောက်ပေါက်ကိုတခါပေးပြီးကတည်းက တော်တော်နဲ့မပေးတော့။ သူစိတ်ပါလွန်းမကပါမှသာ ပေးသည်။ ဘာပဲပြောပြော သူ့ သူ့မိန်းမကိုအတော်ချစ်သည်။
သူ့မိန်းမကလဲ သူ့ကိုအရမ်းချစ်ကာ သစ္စာရှိသည်။ သူတို့အိမ်ထောင်သက် ခြောက်နှစ်ကျော်အတွင်း စကားအကြီးအကျယ်မများဘူး။ မိန်းမက သူ့ကို အစစအားကိုးယုံကြည်သည်။
သူတို့ အိမ်ထောင်ရေးမှာ အိမ်ဆည်းလည်းလေး သမီးကလေးဝင်လာတော့ ပိုတောင်ဆိုးသည်။ သမီးက သူ့ကိုအရမ်းချစ်သလို ချွဲလဲ ချွဲတာမို့ သူလဲ သမီးအတွက်ဘာပူုဆာဆာပင်။ သမီးကနောက်နှစ်ဆို ကျောင်းတက်ရတော့မည်။ မိန်းမနဲ့သမီးပြန်သွားတော့ သူ့ရင်ထဲ ဟာတာတာဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။
မိန်းမကလဲ ကားထွက်ကာနီးတော့ မျက်ရည်အဝဲသား။သမီးကလဲ တူတူပင်။ကားဂိတ်သိ့ုအိတုံပါ သူ့အမကို လိုက်ပို့လေသည်။ကထွက်သွားတော့ အိတုံကို အဆောင်လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။
နောက်တပတ်ကျတော့ အိတုံနဲ့ ပြန်ချိန်းတွေ့ကာ လုပ်ဖြစ်ကြပြန်သည်။ အိတုံလဲ ပလွေပေးတာအတော့ကို ကျွမ်းကျင်လာသည်။ သူတခါတလေ အိတုံပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးတက်သည်။ သူလဲ အိတုံကို လက်နဲ့ပြီးအောင်လုပ်ပေးတက်သည်။ နောက်ပေါက်ကိုတော့ မလုပ်သေး။ အိတုံကလဲ ကြောက်နေတာပါမည်။
ကြောက်မည့်သာကြောက်တာ သူ အိတုံရဲ့ စအိုကို ချဲ့ချဲ့ပေးတာ လက်နှစ်ချောင်းကအသားလေးဝင်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဆက်ဆံရေးက လင်မယားတွေထက်ပင် ပွင့်လင်းသည်။
တခါတလေ အိတုံကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပွတ်ခိုင်းပြီး သူကရှေ့ကနေ ဂွင်းထုသည်။ အိတုံကလဲ ပြောပါသည်။သူနဲ့ကျမှဘာဖြစ်မှန်းကိုမသိ အရှက်ကိုမရှိတော့ဘူးဟု။ သူတို့လင်မယားလုပ်တုန်းက သူချောင်းကြည့်ကတည်းက သူ့ကိုစိတ်ဝင်စားသွားမိသ ည်လို့ပြောသည်။ သူ့ဘဲလီးက သူ့လောက်မကြီး သူ့လိုလဲ ခပ်ကြာကြာမလုပ်နိုင်ကြောင်းပြောသည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ စာတမ်းပြုစုတာပြီးကာ ပြန်ရတော့မည်။ ပြန်ခါနီးရက်တွင် ဟိုတယ်တွင် ညလုံးပေါက်ကို လိုးကြသည်။ နည်းမျိုးစုံးအောင်ကို လုပ်သည်။ အိတုံက သူ့ရဲ့ sex slave ဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်နေသည်။ သူခိုင်းသမျှအကုန်လုပ်သည်။ သူမရဲ့ ရည်းစားကလဲ ပြန်လာခါနီးပြီ။ပြန်ရောက်ရင် ယူကြတော့မည်ပြောသည်။ မယူခင်တစ်ခါလောက်တွေ့ချင်တယ် ဟု သူ့ကို ပြောသည်။
သူကလဲ အချိန်ရရင်လာတွေ့မယ် အဲ့ကျရင် ဖင်ပါချမယ်ပြောတော့ သူမကလက်သင့်ခံသည်။ နောက်ရက်မှာ သူအိတုံကို ရန်ကုန်ကားပေါ်သို့ တက်ပေးလိုက်သည်။ အိတုံလဲ ပြန်သွားရော သူလဲ ငတ်သွားသည်ပြောရမည်။ အလုပ်ကိုသာအာရုံစိုက်ကာ လုပ်နေသည်။
ညဖက်တွင် မိန်းမနဲ့ သမီးနဲ့ ဖုန်းပြော video call နဲ့ပြောလိုက် အိတုံနဲ့ ချက်လိုက် အချိန်ဖြုန်းနေရသည်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်ပိုင်းတွင် သူလဲအလုပ်တွေကရှုပ် အိတုံကလဲ သူ့ရည်းစား ပြန်ရောက်လာပြီး မင်္ဂလာဆောင်ရန်အတွက် အလုပ်တွေက ရှုပ်နေသဖြင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားရသည်။ တောင်းသောနေ့တွင် မိန်းမက သွားလိုက်သေးသည်လို့ ပြောသည်။ နောက်နှစ်လလောက်ကြရင် မင်္ဂလာရက်သတ်မှတ်ထားသည်ဟုပြောသည်။
သူ့စိတ်ထဲတွင် နှမြောသလိုတော့ဖြစ်သွားမိပေမယ့် သူနဲ့မှ သက်ဆိုင်မှုမရှိတာ။အတူရှိနေတုန်းက အားရအောင်လုပ်ခဲ့ရပြီးပြီမို့ ကျေနပ်သင့်သည်လို့ သူ့ဟာသူ ပြောရသည်။ သူအိတုံနဲ့ အတူရှိနေစဉ်က အိတုံဖင်ကို မလုပ်လိုက်ရတာကိုတော့ မကျေမနပ်ဖြစ်မိသား။ ဒါလဲ သူ့ညံ့ဖျင်းမှုမဟုတ်လား။ ခုမှလွတ်တဲ့ငါးကြီးမနေချင်တော့တာမို့ အလုပ်ကိုသာအာရုံစိုက်ကာ လုပ်နေလိုက်သည်။ ဒီလိုနဲ့သူလဲ ပြန်ပြောင်းရခါနီးပြီ။ သူ့ရဲ့အလုပ်တွေကလဲ ပြီးသွားပြီမို့ ရုံးချုပ်ကပြန်ခေါ်တော့မည်။
မိန်းမနဲ့ သမီးကလဲ သူပြန်လာခါနီးပြီမို့ အရမ်းပျော်နေသလို သူလဲ ပျော်မိသည်။ သူ့ဆရာသမားကတော့ ပြောသည်။ အလုပ်ကို ပြန်ခါနီးပြီဆိုပြီး ပြီးပြီရောမလုပ်ဖို့နဲ့ အရင်တိုင်းကြိုးစားလုပ်ဖို့ လူကြီးတွေက ရာထူးတိုးပေးဖို့ လုပ်နေသည်ဆိုခြင်းကြောင့် အပျော်ပေါ်အပျော်ဆင့်ရပြန်သည်။ ဒီလိုနဲ့ သူပြန်ပြောင်းရခါနီးရက်နှစ်ဆယ်ခန့်အလိုလောက်မှာ အိတုံက သူ့ဆီဖုန်းဆက်လာသည်။
နောက်လဆိုရင် သူမင်္ဂလာဆောင်ရတော့မှာမို့ သူနဲ့တွေ့ချင်မိကြောင်းပြောသည်။ သူလဲ တွေ့ချင်မိသေးသား။ ပြီးတော့ သူလဲ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ရန်ကုန်သို့ တစ်ပတ်ခန့်သွားရဦးမည်မို့ အဆင်ပြေသည်။ ဒါကြောင့်သူက အိတုံကို ရည်းစားမရှိဘူးလား မေးရာ သူ့ကောင်လေးက အလုပ်နဲ့ စင်ကာပူသို့ သွားကြောင်း၊ နောက်လဆန်းမှ ပြန်လာမှာဖြစ်ကြောင်းပြောသည်။
ဒါနဲ့သူလဲ သူလာနိုင်မည့်ရက်ကို ပြောကာ အဆင်ပြေနိုင်လားမေးရာ အိတုံက အိုကေတယ်ပြောတာနဲ့ သူတို့တွေ့နိုင်မယ့်ရက်ကို ညှိကာချိန်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူလဲအိတုံကို ဒီတစ်ခါတွေ့ရင် နောက်ပေါက်ကိုလုပ်ချင်တယ်လို့ ပြောထားလိုက်သည်။
ဒီလိုနဲ့ သူလဲ ရန်ကုန်တွင်လုပ်ရမည့် ကိစ္စများအတွက် ယူစရာရှိတဲ့စာရွက်စာတမ်း မှတ်တမ်းများကိုယူကာ ရုံးက ကားနှင့်ပင် ရန်ကုန်သို့ တယောက်တည်းဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ ရန်ကုန်ရောက်တော့ ကုမ္ပဏီက စီစဉ်ပေးထားသည့် ဟိုတယ်မှာပင် တည်းလိုက်သည်။
နောက်ရက်တွင် သူ့အလုပ်ကိစ္စများအတွက် လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ် တွေ့စရာရှိသည့် လူများနှင့်တွေ့လိုက်သည်။ အလုပ်ကိစ္စက ထင်ထားသည်ထက်ပိုပြီး အဆင်ပြေချောမွေ့သည်။ ညဖက်ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ သု့ဆရာသမားဆီကိုဖုန်းဆက်ကာ အစီရင်ခံလိုက်သည်။
ဆရာသမားက မနက်ကျရင် တရားဝင်သတင်းပို့ရန်နှင့် လူကြီးဆီတိုက်ရိုက်ဖုန်းဆက်ကာ အရင်အတင်းပို့ဖို့ပြောတာနဲ့ လူကြီးဆီကို ဖုန်းဆက်သတင်းပို့ရသည်။ နောက်ရက်တွင် ရုံးကို တရားဝင်ကြေးနန်းပို့ကာ မပြီးပြတ်သေးတာကို ဆက်လုပ်ရပြန်သည်။ နေ့လည် သုံးနာရီလောက်တွင် အရေးတကြီးလုပ်စရာ ကိစ္စများ ပြီးပြတ်သွားပြီ။ ကျန်တဲ့အလုပ်ကတော့ မလုပ်လဲရ လုပ်လဲရ အလုပ်တွေမို့ အေးဆေးဖြစ်ကာနားလို့ရပြီ။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>
