Sunday, October 16, 2016

အချစ်ကံ (စ/ဆုံး)

အချစ်ကံ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

မောင်လေးက ဆယ်နှစ်လောက်မှာ မေမေတို့နှင့် အိပ်ရာခွဲအိပ်တော့ ငြိမ်းငြိမ်းနဲ့ပဲ အတူတူအိပ်ခဲ့တယ်။တစ်ဦးတည်းသောမောင်လေး ဆိုပြီးချစ်လိုက်ရတာ။ရေချိုးတာကအစ.. သူပဲ လုပ်ပေး။ အဝတ်အစားဆို သူပဲ ဝတ်ပေးခဲ့ရတာ။ ညအိပ်ရင်လည်းသူ့ကိုပဲ ဖက်အိပ်ခဲ့တာ။မောင်လေး က နို့ကိုင် အဖုတ်ကို မထိတထိ ကိုင်တော့ မောင်လေးပဲလေ ဆိုပြီးခွင့်ပြုခဲ့တယ်လေ။

မောင်လေးက အသက် နည်းနည်းကြီးလာတော့ မနက်ပိုင်းဆိုရင် မောင်လေးက ရှူးပေါက်ချင်လို့ဆိုပြီး ဂွေးဥလေးတောင်တောင်နေတာ။ ချစ်လို့ဆိုပြီးဆွဲလိုက်ဆော့လိုက်ပေါ့။ ငယ်တုန်းကတော့ မောင်လေးကို ချစ်လို့ဆိုပြီး ဂွေးဥလေးကိုငုံစုပ်ပြီး စလေ့ရှိတာ ။မောင်လေးကကြိုက်မှကြိုက်လေ။ ရှစ်တန်းလောက်အထိ လုပ်ပေးဖူးတယ်။ နောက်ကျတော့မောင်လေးကလူပျိုဖြစ်လာတယ်။

ဒါပေမယ့်မောင်လေး ကလူပျိုသာဖြစ်တယ်။အမပေါ်ဆိုးနွဲ့နေတုန်းပဲလေ။ ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပဲ။ ညအိပ်ရင်းပုဆိုးတွေကျွတ်တတ်တယ်။ ကိုကညဘက်တရေးနိုးထရင်သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး စောင်တွေ ဘာတွေခြုံပေးရတယ်။မောင်လေး လီးကတော်တော်လေးကြီးလာပြီ ရှည်လည်းတော်တော်ရှည်တယ်။ မောင်နှမချင်း မို့သာ မကိုင်မိအောင်စိတ်ထိန်းနေရတာ။ ငြိမ်းငြိမ်းစိတ်တွေမရိုးမရွဖြစ်နေတာပေါ့။ 

အဲနောက်ပိုင်းဆယ်တန်းအောင်ပြီးနောက်မှာ မောင်လေး အတတ်ဆန်းတွေတတ်လာတယ်။ ဖုန်းထဲမှာ အပြာကားကြည့်တယ်။ စောင်ခြုံပြီးကွင်းထုတယ်။ မောင်လေးရှက်မှာစိုးလို့ ဘာမှမပြောဘဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့တာလေ။

တေဇာမမကို ငယ်ငယ်ကလေးကချစ်တယ်၊၊ မေမေတို့နှင့်ခွဲအိပ်ကတည်းကမမနှင့်အတူအိပ်ခဲ့တာ။ မမနှင့်စအိပ်တာဆယ်နှစ်သားကတည်းကပေါ့။ မမက တေဇာ့ထက်လေးနှစ် တောင်ကြီးတယ်။ မမက တေဇာကိုအရမ်းချစ်တယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းက ရွှေပန်းလေးတောင်လာရင် မမကိုငုံခိုင်းလေ့ရှိတာ။ မမငုံပေးရင်အရမ်းကြိုက်တယ်။

နောက်တော့မမကအရမ်းကိုလှလာတယ်။ နို့ထွေလည်းထွားလာတယ်။ ဖင်ကြီးတွေလည်းအကြီးကြီးဖြစ်လာတယ်ခါးလေးသိမ်သိမ်လေးနဲ့ဗျ။ ရေချိုးခန်းကနေလုံချည်ရင်ရှားလေးနဲ့ထွက်လာရင် အရမ်းကြွေတယ်လေ။ သူသနပ်ခါး သွေးချိန်နောက်ကနေ ကြည့်ရင် အလိုလိုနေရင်း လီးက တောင်တယ်၊၊ရှေ့မှာ အားစိုက်ပြီးသွေးရင်နောက်က တင်သားကြီးတွေလှုပ်နေတာကို ကြည့်လိုက်တိုင်း ထလာလို့ ထုရတာ လီးတောင် အောင့်တယ်။ အဝတ်အစားလဲရင်လည်း မသိမသာချောင်းကြည့်ရင်းထုရတာပဲ။

ကိုယ့်အမအရင်းကို ကျနော်တဏှာရူးနေတာလေ။ နေမြင့်လေ အရူးရင့်လေပေါ့။ မမပဲထွားလာ လှလာတာမဟုတ်ဘူး။ ကျနော်လည်း ထွားလာတယ်လေ၊လီးကလည်း တော်တော်လေးကို ထွားလာတယ်။ ရှည်လည်းရှည်လာတာပေါ့။ ကျတော့လီးကို မမကို မြင်စေချင်တာနဲ့ အိပ်ပျောချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပုဆိုးခဏခဏလှန်ထားမိတယ် သူကအနားလာကြည့်ပြီး သက်ပြင်းတွေချရင်း ပြန်ဖုံးပေးသွားတက်တယ်။

အိမ်မှာ အခန်းပိုလည်းမရှိတော့ ဆယ်တန်းနှစ်ထိ မောင်လေးကကျမအခန်းထဲမှာပဲ ကုတင်တစ်လုံး ထပ်ထည့်ပြီးနေတာ။

မောင်လေးက အတတ်ကောင်းလေးတွေ တတ်လာတယ်လေ။ အပြာစာအုပ်တွေဖတ်ပြီး ဖီလ်းယူတတ်တယ်။ စိတ်ကူးယဉ်စရာ ဆော်ကလည်း တခြားစော်ကို စိတ်ကူးမယဉ်ဘဲ သူ့အမ အရင်း ဖြစ်တဲ့ ကျမကို စိတ်ကူးယဉ်နေပုံရတယ် ။ မမငြိမ်းဆိုတဲ့ညည်းသံတွေနဲ့ သူ့အကြည့်တွေကနေ ရိပ်မိတာပေါ့ရှင်။ ညဘက်တွေ ကျမ ကျောပေးအိပ်နေတဲ့အခါ သူကျမဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ထုနေသံတွေ ကြားနေရတာပေါ့။

မမ ဖင်ကြီးက တော်တော်ကြီးလာတယ် ။ သူအိပ်ချိန်ဆို နောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း မှန်းထုရတာ အ မော။ လုပ်တော့ မလုပ်ရဲသေးဘူးဗျ။ ကျနော် အဲလိုပဲနေလိုက်တာ ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ မမကို အရမ်းလိုးချင်လာတယ်။ စာအုပ်တွေမှ ာမောင်နှမချင်းလိုးတာတွေ ဖတ်ရင် ဖီလ်းတက်တယ်လေ။ 

ကျနော်လည်း ညကျ ဂွင်းထုပြီးမမမြင်အောင် လီးကိုလှန်ထားတယ်။ မမကတော့ တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ့် မောင်လေးပဲဆိုပြီး စောင်ခြုံပေးသွားလိုက် တစ်ခါတစ်လေ ဖွဖွလေး ကိုင်ကြည့်ပြီးမှ သက်ပြင်းချပြီး စောင်ခြုံပေးသွားလိုက်လုပ်နေတာပေါ့။

ငြိမ်းငြိမ်းလည်းရည်းစားကလည်းမရှိ။ လီးကိုတော့အရင်ကမောင်လေးလီးကိုမြင်ဖူးထားပေမယ့်။ စိတ်ကမလှူပ်ရှားခဲ့ဘူး၊ အခုတော့ အရင်နဲ့မတူကြီးထွားလာတဲ့ မောင်လေးလီးကိုမြင်ရတာ ရင်ခုန်တတ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်ဘာမှမစရဲဘူး၊ မောင်လေးက ငြိမ်းငြိမ်းကိုကြည့်ပြီး ကွင်းထုတာ ငြိမ်းငြိမ်းသိတယ်။ အဲဒါမျိုးဆို ရင်လည်းခုန်တယ်။ 

မောင်နှမအရင်းမို့ စိတ်ထိန်းပေမယ့် မောင်လေးလီးကို စုပ်ချင်တဲ့စိတ်က ပေါ်နေတာလေ။ မလုပ်ရဲပါဘူး၊ မောင်နှမအရင်း မလုပ်ကောင်းဘူးဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ကျမဆန္ဒကိုလည်း မျိုသိပ်ခဲ့တယ်။ တစ်ယောက်ယောက်က ဒီမောင်နှမ မရိုးဘူးလို့ သိသွားရင် သောက်ရှက်လုံးလုံး ကွဲသွားနိုင်တယ်ရှင့်။

ကျမလည်းရှေ့ရေးအတွက်တွေးပြီးစိတ်ညစ်နေတယ်။ မောင်နှမအရင်းကြီးကိုမှ ဒီစိတ်တွေဖြစ်နေတာကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ရှက်လာတယ်။

ကျနော်က ငယ်ငယ်က ကုတင်တစ်လုံးပေါ် အမနဲ့အတူတူ အိပ်ဖူးသော်လည်း အခုလို အသက်ဆယ့်ရှစ်နောက်ပိုင်း တစ်ကုတင်တည်း အတူတူအိပ်ရတော့ဖီးကအရမ်းဖြစ်နေတာ။ လီးကိုလက်နှင့်ဖိပြီးပေါင်ကြားထဲညှပ်ကာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေရတယ်။ မမကလည်းပြန်လာကတည်းကအဝတ်အစားတွေချွတ်ကာ ညဝတ် အင်္ကျီဂါဝန်ုလေးကိုဝတ်ထားတယ်ဗျာ။ ကျနော်ကမမဘက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ မမကအသက်ပုံမှန်လေးရှူပြီးကျောပေးရင်းအိပ်ပျော်နေတယ်။ 

ကျနော်တစ်ခုသတိရလိုက်တယ်။ မမကိုဖက်ပြီး အိပ်လို့ရအောင်လေ။ အဲကွန်းကိုအအေးဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း မမဘက်လှည့်ပြီးဖက်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ တအားထောင်လာတဲ့ ကျနော့် လီးကမမဖင်ကြားထဲကို ကွက်တိ ထိုးမိနေတာပေါ့။

ငြိမ်းငြိမ်းမှာ မောင်လေးနှင့် တခန်းထဲအိပ်ဖူးတယ်။ ငယ်ငယ်ကလည်းအတူတူ အိပ်ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်လေးလီးကြီးကို မြင်ပြီးတည်းက စိတ်ကပြောင်းနေတယ်၊၊ အသက်ကလေးကို ပုံမှန်လေးရူပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ မောင်လေးက အဲကွန်းကိုအနိမ့်ဆုံးချလိုက်ကတည်းက သူလည်း သူ့အမအရင်းကို အတည်လိုးဖို့ကြံနေတယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်တယ်။ ရင်ထဲမှာ တုန်တုန်ရီရီတောင်ဖြစ်လာတယ်။ မောင်လေးကကျမကို ဖက်လိုက်တော့ သူ့လီးက ကျမဖင်ကြားထဲကိုလာထောက်နေတော့ ပိပိထဲက ယားသလိုလို ခံစားရပြီး စိုစိုစိစိ ဖြစ်လာပြီလေ။

မမအခြေအနေကို ကြည့်ရတာ ဘာမှမပြောသေးတော့ အိပ်ပျော်နေပြီထင်တယ်။ မမ ခါးသေးသိမ်သိမ်လေးကို ကိုင်လိုက်ပြီး ကျတော်လီးကို မမဖင်ကြားထဲမှာ ရှေ့နောက်ပွတ်ဆွဲနေလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် ပွတ်ပွတ်ဆွဲနေတာကြောင့် ဂါဝန်က အပေါ်ကို တဖြည်းဖြည်းတက်လာတာပေါ့ ။

ကျတော်လည်း နည်းနည်းအရဲစွန့်ပြီး မမဂါဝန်ကို စောင်အောက်ကနေလှန်ပြီး ကျတော့လီးကို မမဖင်ကြားထဲပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ မမကအတွင်းခံမပါဘူးဗျ။ အသားချင်းထိမိတော့ ကျတော်ပဲစိတ်ထင်တာလားမသိ ။ မမ နည်းနည်းတွန့်သွားသလိုပဲ။ ကျွန်တော့လီးကို ပွတ်ဆွဲရင်းရှေ့နည်းနည်းတိုးလိုက်တာ မမရဲ့ ပိပိလေးနဲ့ထိမိတာပေါ့။ သူ့ပိပိလေးမှာ အရည်တွေတော်တော်ရွဲနေပါပြီ။ သိလိုက်ပြီလေ။မမအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်ဆိုတာ။ သူ့မောင်ကိုသူဖီးတက်နေတာပဲ။

ကျနော်လေ.. နောက်ကနေပြီးမမကို ထောက်ထားရတာ အားမရတော့ဘူးဗျ။ မမကို မျက်နှာချင်းဆိုင်နေလို့ရအောင် မမကိုဆွဲပြီး လှည့်လိုက်တယ်။

ကျမသိတယ် ။အတင်းဆွဲလှည့်လို့မှ မပါရင် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ် ထင်မှာလေ။ ခိုးစားချင်တာ လူသိခံချင်တာမှ မဟုတ်ပဲလေ။သူကလှည့်ပြီး လီးက ကျမပေါင်ကြာလားထောက်လာတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး...

“ အင်..မောင်လေး..ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ ချမ်းလို့ မမ”

“ အော်..အင်းးအင်း အိပ်တော့”

မမကသာ ကျနော့်ကို ဖက်ပြီးအိပ်တော့ ပြောတယ်။ ဒီမောင်က ဘယ်အိပ်နိုင်မလဲ။လီးကအရမ်းကို တောင်နေတာ။ မမပေါင်ကြားထဲ ထိုးထည့်ထားတော့ မမပိပိနဲ့ မောင်လေးလီးနဲ့အသားချင်း ထိမိနေကြတယ်လေ။

“ အင်း..မမရယ်ချမ်းတယ်.ချမ်းတယ်”

ဆိုပြီး ရှေ့နည်းနည်းအားစိုက်လုပ်ရင်း မမခါးကိုကိုင်ပြီး ဆွဲယူလိုက်တယ်။

“ အာ.မောင်လေး အသက်ရှူကျပ်တယ်၊ နေရလဲခက်တယ်...အေးအေးဆေးဆေး အိပ်ကွာနှော်”

“ မမ မောင်လေးကို ချစ်လား”

“ ကိုယ့် မောင်လေးပဲကွာ ချစ်တာပေါ့”

“ မောင်လေးက အဲလိုပြောတာ မဟုတ်ဘူးမမ”

“ ဟင်..ဘယ်လို”

“ ကျနော် မမကို ချစ်တယ်”

“ မောင်လေး ဘာတွေတွေးနေတာလဲ..ငရဲကြီးမယ် သိလား”

“ ကြီးခါမှကြီးရောမမရေ.မောင်လေး.မနေနိုင်တော့ဘူး”

“ ဟေ့..အို..မောင်လေး”

“ အွတ်…အင်းးဟင်းးး”

ကျနော်မမနှုတ်ခမ်းလေးကိုငုံ့ပြီးစုပ်လိုက်တယ်။ မမကတော့ပါးစပ်ကို စေ့ထားတယ်လေ။

“ မေင်လေး မမတို့က မောင်နှမအရင်းကြီးနော် မသင့်တော်ဘူးလေ”

“ အာ..မမရယ် ...တွေးတော့ဘူးဗျာ”

“ မောင်လေး..လူတွေ အမြင်မှာ အပြောအဆိုခံရမယ်”

“ ဘယ်သူ သိမှာလဲဗျာ ”

“ မမဗိုက်ကြီးလာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ အဲဒါအရေးကြီးတယ်”

“ မောင်လေးသိပါတယ်၊ ဆေးဝယ်တိုက်ပါ့မယ့်”

“ အယ်..ငါတော့ သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်”

“ မမ ကလည်းဗျာ. ကျနော် နို့စို့ချင်တယ်”

“ နို့လောက်ပဲနော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ပါမမ”

ကျမလည်း ကိုယ့်မောင်အရင်းကို စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ပေမယ့် လက်တွေ့ကျတော့ မလုပ်နိုင်ဘူးလေ။ အခုလည်း မောင်လေး အာသာပြေအောင် နို့လေးတော့ စို့ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။

“ မမ”

“ အင်း”

“ အင်္ကျီ ချွတ်ပေးပါလား”

“ ဒီ အတိုင်းပဲစို့လေ.အေးတယ်ဟ”

“ မအေးပါဘူးဗျာ။ ကျနော် အဲကွန်းပိတ်လိုက်မယ်”

“ နင် တော်တော် ဥာဏ်များတယ်နော် မောင်လေး”

“ ဟီးဟီးးး”

အင်္ကျီ ချွတ်မယ်ဆိုတော့ စဉ်းစားကြည့်လေ။ ဝတ်ထားတာက ဂါဝန်လေ။ တဆက်တည်း။ ကျမလည်း မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးပြီး ဂါဝန်ကို မ ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောင်ကို ဗိုက်အထိ ဆွဲခြုံလိုက်တယ်။ကျနော်ကဘယ်ရမလဲဗျ။ မမစောင်ထဲဝင်ပြီးတော့ လုံချည်ကိုချွတ်လိုက်ပြီး မမအပေါ်ကနေမိုးပြီး နို့ကိုစို့တာပေ့ါ။ လီးကတော့ မမပေါင်ကြားထဲ ထိုးထည့်ထားတယ်လေ။

“ ဟဲ့ မောင်လေး.နင့်ဟာကြီးကို ဖယ်ကွာ”

“ ဖယ် ပေးဘူး”

“ အာ..ဖယ်စမ်းပါကွာ”

“ ဖယ်ပေးမယ်လေ.ဒါလေးတော့ကိုင်ပေး”

ကျနော် ဘေးဖယ်လိုက်ပြီး မမလက်ကို ယူကာ လီး ကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။

“ အမလေး..နည်းတာကြီး မဟုတ်ပါလား”

“ မမ ကလည်းမကြောက်ပါနဲ့ မမ အရည်တွေနဲ့ ချောချောချူချူဝင်မှာပါ”

“ အယ်..နင် ကိုယ့်အမကိုယ် ကြည့်စမ်း”

“ ကိုယ့်အစ်မ ကိုယ်လည်း လိုးတော့မယ့်ဟာပဲကို”

“ အို”

မောင်လေးအပြောမှာ လန့်သလို ရင်ဖိုသလို ဖြစ်သွားတယ်။ အယ်မောင်လေးက ငါ့ကို တကယ်လိုးမှာပါလား။ ဒုက္ခပါပဲလို့ တွေးမိတယ်။ မဖြစ်သင့်ဘူး ထင်နေပေမယ့် သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ရတာလည်း အရမ်းကောင်းနေတယ်။ ပူနွေးနွေးလေးနှင့်ကိုင်ရတာ ကျန်တဲ့နေရာကို ကိုင်ရတာနှင့် မတူဘူးလေ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မောင်လေးကကျမနို့ကို စစို့လိုက်တာ။ အပျိုစင် ကျမကြက်သီး တဖျန်းဖျန်းထသွားတာပေါ့..။

“ အာ့..အင်းးဟင်းးးးဟင်းးး'”

ယားသလိုလို..ကောင်းသလိုလို ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်ခံစားရတဲ့ အရသာတွေကို ခံစားမိတယ်။ သွေးသားရင်း မောင်နှမ ဆိုတဲ့ စည်းတွေကို ကျော်ချင်လာမိတယ်လေ။ ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ရတဲ့ ခံစားမှု့တွေကဘယ်တုန်းကမှ မခံစားဖူဘူး။ နို့စို့ခံဖို့မဆိုထားနဲ့ လက်နှင့်တောင် အကိုင်မခံဖူးတဲ့ ကျမ ဒီအရသာကိုကြိုက်လာပြီလေ။

မောင်လေးက နို့ကိုစို့ရုံစို့တာမှ မဟုတ်ဘဲ။ ကျမကိုပါ တဏှာစိတ်တွေ တဖွားဖွားဖြစ်လာစေဖို့ တကိုယ်လုံးလည်း ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်လေ။

ကျနော်လေ.မမနို့ကိုအရင်က သေသေချာချာမမြင်ဖူးဘူးဗျ။ တကယ်တမ်းတွေ့တဲ့အခါမှာ ဆူဖြိုးဝိုင်းစက်တဲ့ရင်သားတွေပေါ်မှာ ပန်းရောင်မြန်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းကလေးနှင့်က စူထွက်ချွန်မြနေတာဗျာ။ နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံးကို အားရပါးရစုပ်ဆွဲလိုက်လျှာနှင့်ထိုးကလော်လိုက်နှင့် လုပ်ရတာ အရမ်းမိုက်တယ်။ 

ကိုယ့်အမအရင်း ကိုယ်ပြန်လုပ်ရတာဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကဖီးလင် တစ်မျိုးပေါ့ဗျာ။ မောင်နှမဆိုတဲ့စည်းကို ဖြတ်ဖို့က မမကိုတဏှာကြောမှာ မျောစေပြီးကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝပေးနိုင်မှသာအတူတူကျော်ဖြတ်နိုင်မှာလေ။ လက်နှင့်ပွတ်သတ် နို့စို့ပေးရုံနှင့်မမရဲ့ညည်းသံတွေ ထွက်လာပြီဆိုတော့ မမလည်း ဒီကာမ ရေစီးမှာအတူတူမျှောလို့ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီပေါ့။ တဆင့်ပြီးတဆင့်မမကို ကာမစိတ်တွေတိုးဖို့ ကျနော်လုပ်ရတော့တယ်။

မောင်လေးက နို့စို့ရင်းကျမအဖုတ်ကိုကိုင်ပြီး ပွတ်လာတာကြောင့် ပွတ်ရကောင်းအောင် ပေါင်လေးမသိမသာလေးကားပေးလိုက်တယ်။

မောင်လေးလက်က အကွဲကြောင်းတလျောက်အပေါ်အောက်စုံချည်ဆန်ချည်လုပ်လိုက် ကျမအမွှေးနုနုကလေးတွေကိုပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးတယ်လေ။ အဖုတ်ဆိုတာက ကိုယ်ဘာသာကိုယ်ပွတ်ရင် ဖီးလ်သိပ်မလာဘူး။ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အထိအတွေ့က ပိုအရသာရှိတယ်။ မောင်အရင်းက သူမအဖုတ်ကို ကိုင်နေတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ရင်ထဲ အသဲထဲ တလှိုက်လှိုက်နှင့်ရင်တွေကို တုန်စေတယ်။ အသက်ရှူသံလေးက တဖြေးဖြေးချင်းပိုမြန်လာတယ်။ ညည်းသံလေးတွေကလည်း ထွက်လာတယ်လေ။

ကျနော်လည်း မနေနိုင်တော့ဘူး၊ မမအဖုတ်ကို သေသေချာချာလေးကြည့်လိုက်တယ်။ အရမ်းကို ဖောင်းပြီးအစေ့မြုပ်နေတဲ့ ပိပိလေးကို အမွှေးပါးတွေ တန်ဆာဆင်ထားတယ်လေ။ ပိပိပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီး တချက်ကလေးလျှာကို အပြားလိုက်လုပ်ပြီး အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို စစ်ကြေညာလိုက်တယ်..။

“ အာ့လားးလားးမောင်လေးရယ်..အိုးး”

“ အာ့ရှီးးးးးရှီးးးးး”

“ မောင်လေးဘုန်းကံနိမ့်ကုန်ပါ့မယ်ကွယ်”

“ ရပါတယ်မမရဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး”

ကျမကတော့ မောင်လေး.သူ့ဘုန်းကံနိမ့်သွားမှာတော့ စိုးရိမ်ပေမယ့် မောင်လေးက တဏှာစိတ်တွေ ထန်နေလို့ အဖုတ်ကိုမရွံမရှာယက်ပေးနေတယ်။ အဖုတ်ယက်ခံရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပေါ့။ လျှာကို အပြားလိုက် ယက်လိုက်ကတည်းကရင်ထဲအသဲထဲက ကလီစာတွေနှုတ်ယူသွားသလို ခံစားရတယ်။တချက်ကလေးယက်လိုက်တာနှင့် အော်ညည်းမိတာ။ အရမ်းလည်း ကောင်တာလေ။

ကျနော်လည်း လျှာအပြားလိုက် ယက်ပြီးတော့ လျှာဖျားလေးနှင့် ပိပိအကွဲကြောင်းကိုလျှာနှင့် ချိန်ပြီး ထိုးမွှေလိုက်တယ်။

“ အားးးလားးးးးလားးအိုး”ရှီး..မောင်လေး..”

“ ပလပ်…..ပလပ်..ပလပ်

“ အာ့ရှီးးးရှီးးးးးး မောင်လေးးးအားးးးး”

မမလေ အဖုတ်ကြီးကိုကြွတက်လာတယ်ဗျာ။ အိပ်ရာခင်းတွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး အော်ထည့်လိုက်တယ်၊ မမအရမ်းကို ကြိုက်သွားပြီဆိုတာ သိသာတော့တယ်။ ကျနော်လည်း အဖုတ်ထဲ လက်ညိုးလေးထိုးပြီး မွှေလိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေ အပြင်ကို စီးထွက်လာတယ်။ ကျနော်အတင်းပဲလျှာ နှင့်ကလော်ပြီးမြိုချလိုက်တယ်။

ကျနော်က မမအဖုတ်ကို လက်နှင့်ထိုးမွှေပြီးတော့မှ လျှာဖျားလေးကို စုချွန်ကာအဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ မွှေလိုက်တယ်။

“ အာ့..အင့်အင်ဟင်းးမာင်လေး”

မမ အသံလေးက သာသာယာလေး ထွက်လာတယ်။

“ ပလပ်….ပလပ်…….”

ကျနော်လည်း မမရဲ့အဖုတ်.နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ကလော်လိုက်တယ်။

“ အာ့…အမလေး..အားးးးဟားးး”

ကျနော် အဖုတ်ထဲကို လက်သွင်းပြီးမွှေလိုက်တယ်။ အဖုတ်အဝကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မမကတော့အော်ညည်းနေတယ် အခုဆိုမောင်နှမအရင်း ဆိုတဲ့အသိပျောက်ပြီး ကာမကြောမှာ အတူတူမျောပါကြပြီလေ။

ဆန့်ကျင်ဖက်လိင် အထိအတွေ့မှာဘယ်သူမှ မခံစားနိုင်ဘူးဗျ။ ရင်ခုန်သံတွေနှင့် ရောပွန်းနေတဲ့ ခံစားမှုကအသံတွေပါ တုန်တယ်။ အာတွေခြောက်ပြီး စိတ်တွေလည်း အရမ်းလှုပ်ရှားတယ်လေ။

ကျနော့်အတွက်က ကောင်းအောင်လုပ်ပြီး မမစွဲလန်းရင် အချိန်မရွေးလုပ်လို့ ရသည်မို့ မမကိုအကောင်းဆုံးလုပ်ပေးဖို့သာကြံရွယ်ထားကာ အဖုတ်အဝကိုအားရပါးရစုပ်လိုက်ပြီးလက်နှင်မွှေလိုက်တယ်။ ကာမစိတ်ကို နိုးဆွရာမှာ အမြန်ဆုံးဖြစ်တဲတဲ့အစေ့ကို လျှာနှင့်ထိုးကာ ကလော်လိုက်တယ်။

“ အာ့..အားးးးအင်းးဟင်းးးးမောင်လေးးးရယ်”

မမအသံတွေထွက်လာပြီလေ။ ကာမနတ်က ဖမ်းစားလိုက်ပြီ ။ကျနော်လည်း မမအစေ့ကို အားရပါးရစုပ်လိုက်တယ်။

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“ အာ့.မောင်လေး…ရှီးးး….ရှီးးးးးး”

“ ပြွတ် …ပြွတ်….ပြွတ်”

“ အာ့မောင်လေးမမ..ကျင်လာပြီအားးးးး”

“ မမပြီးတော့မယ်..မောင်လေး”

ကျနော်လည်း အစေ့ကို စုပ်စုပ်ပေးလိုက်တာ မမတစ်ကိုယ်လုံး လိမ်တွန့်လာပြီး အင်းးးအားအော်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ မမအဖုတ်ထဲက အရည်တွေလည်း ထွက်လာလို့ ကျနော်လည်း လျှာနှင့်သိမ်းယူလိုက်ကာ မြိုချလိုက်တယ်။

ရင်ဘက်နိမ့်ချည်မြင့်ချည်နဲ့ မောနေရှာတဲ့ မမဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်ပြီး မမနို့ကို ဆွဲညှစ်ရင်း

“ မမကောင်းလားဟင်”

“ အာ…..မောင်လေးကလဲအဲလိုမမေးနဲ့လေရှက်စရာကြီး”

“ မမကလည်း..ဒီလိုလုပ်တာသူ့အကြိုက်ကိုယ့်အကြိုက်သိမှအရသာရှိတာလေ”

“ မမက အခုမှအဲလိုခံစားဖူးတာ ဘယ်သိမလဲ”

“ မောင်လေးဟာကို မမပိပိလေးထဲ ထည့်ရင် ပိုကောင်းမှာ သိလား”

“ မောင်လေးရယ် မမတို့ သင့်တော်ပါ့မလား”

“ မမကလည်းဗျာ..နှစ်ယောက်လုံးပျော်ရင် ဖြစ်ပါတယ်”

“ မမတို့က မောင်နှမအရင်းကြီးတွေလေ သူများတွေ သိသွားရင် ဘလိုလုပ်မလဲ”

“ မသိနိုင်ပါဘူး၊ ခါတိုင်းတစ်ခန်းတည်း အတူတူအိပ်နေတာကို”

“ အင်းးးးး၊ဒါပေမယ့် မေမေတို့ မရိပ်မိအောင်နေမှ ဖြစ်မယ်”

“ စိတ်ချပါ မမ”

“ မမ မောင်လေးကိုလည်းလုပ်ပေးဦး”

“ အမ်..ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ”

“ စုပ်ပေးဦးလေ”

“ ဟင်းးမစုပ်ချင်ပါဘူး”

“ လုပ်ပြီ ငယ်ငယ်တုန်းကစုပ်ပေးနေကျပဲကို”

“ အာ အဲဒီတုန်းက မောင်လေးကကလေးပဲ ရှိသေးတာကို”

“ အတူတူပါပဲမမရယ်၊လုပ်ပေးနော်၊မောင်လေးလည်းခံစားဖူးချင်တာပေါ့”

“ အေးပါကွာ လုပ်ပေးပါ့မယ်”

“ ရော့ မမ မောင်လေး အရမ်းတောင်နေပြီ”

“ ဟင်းလူဆိုးလေး”

မမကချစ်မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး ကျနော်လီးကို ကိုင်ကာ စုပ်ပေးနေတယ်။

“ ပြွတ်..ပြွတ်…ပြွတ်”

“ အား.ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်:”

“ လီးဒစ်လေးလျှာနှင့်ယက်ပေးဦးလေ”

“ အင်း းးဒီလိုလားး”

“ အားးးကောင်းတယ်..မမအားးး”

“ အားးးးးး၊၊”

“ မ..မ”

“ အင်းးးး”

“ အပေါက်ဝလေးကို ပါလျှာနှင့် ထိုးပေးပါဦး”

“ အင်းးးးးး”

“ အား ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်”

“ မောင်လေး နင့်ဟာကြီးက အရမ်းကြီးနေပြီ”

“ ဟုတ်မမ..လိုးချင်ပြီ”

“ နားရှက်စရာကြီးမပြောနဲ့ကွာ”

“ မမ အိပ်တော့..မောင်လေး လိုးတော့မယ်”

“ အင်းးးးးး”

မမလည်း အိပ်ပေးတော့ ကျနော်လည်း မမပေါင်ကြားဝင်ပြီး ဒူးထောက်ကာ မမပေါင်ကို မြှောက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှအရည်တွေချွဲနေတဲ့ မမအဖုတ်ထဲလီးကို စသွင်းလိုက်တယ်။ အရမ်း ပဲကြပ်တယ်ဗျ။ မမလည်း အရမ်းစိတ်ပါနေတော့ အဖုတ်ကကြပ်နေတာပေါ့။ အပျိုကလည်း အပျိုလေးလေ။

“ ဗျစ်..ဗျစ်…ဗျစ်”

“ အာ့..မောင်လေး………အားးကြပ်တယ်”

“ ခဏလေးပါ မမရယ်”

“ အင်းးးးးး”

ကျနော်လည်း မမအဖုတ်ထဲ လီးကို နှစ်လက်မလောက်ထည့်ထားပြီး မမနို့ကိုကုံးစို့လိုက်တယ်။

“ အာ..အင်..ဟင်းးးးးးးး”

ကျနော့်လီးက မမအဖုတ်ဖောင်းဖောင်း ရဲရဲလေးထဲ နှစ်လက်မလောက်ဝင်တာနှင့် မမက တချက်ညည်းပြီးမျက်နှာကရှုံ့မဲ့လာတယ်။ ကျနော်လီးကလည်း  အရှည်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် ထွားတယ်။ မမအဖုတ်က အခုမှအပျိုစင် စောက်ဖုတ်မဟုတ်လား ။ ကျနော်အပြုအစုမှာ အရမ်းစိတ်ထနေတာကြောင့် အဖုတ်ကလည်း ညှစ်နေတယ်လေ။ အရမ်းကို ကြပ်ထုပ်နေတာပေါ့။

ကျနော်လည်း နို့ကိုကုန်းစို့ပြီးကာမစိတ်ကိုနိုးထစေပြီး ပထမဆုံးသော အလိုးကို မနာကျင်စေဘဲ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ကျနော်ကြံစည်ရမှာလေ။ ဒီကိစ္စမျိုးကမုဒိန်းကျင့်သလိုလုပ်လို့မှ မဖြစ်တာ။ သူရော ကိုယ်ရော စိတ်တွေ အရမ်းထလာဖို့က အရေးကြီးတယ်လေ။မမနို့ကြီးတွေကို အားရပါးရစို့လိုက်တယ်။

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“ အာ့..မောင်..လေးးးအင်းးးဟင်းးး”

မမနို့ကိုစို့ပြီးလည်တိုင်ကလေးကိုအနမ်းလေးခြွေတော့...

“ အာ့..မောင်လေ းမလုပ်နှင့်ကွာ အဲဒီနေရာက လူမြင်မယ်”

“ အင်းးးးးးး”

နို့ကိုပွတ်သပ်ပြီး မမနားရွက်ကလေးတွေကို လျှာဖျားလေးနှင့်သပ်လိုက်တယ်။

“ အာ့..မောင်လေးးးးအာ့ဟင့်..ဟင့်

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”

“ အာ့..မောင်လေးရယ်..အင်းဟင်းဟင်းးးး”

ကျနော်ကမမရဲ့ အသံလေးကို ကြားရတာမမအရမ်းစိတ်ထနေပြီဆိုတာ သိတော့ လီးကို ရှေ့ကိုထပ်ပြီးထိုးထည့်လိုက်တယ်။

“ ဗျစ်….ဗျစ်…..ဗျစ်”

“ အာ့….မောင်လေး..အင့်”

လီးကို အဆုံးထိမထည့်ပဲအမှေးပါး ပေါက်ရုံလေးထိ ထိုး ထည့်လိုက်ပြီး...

“ မမ နာသွားလားဟင်'”

“ အင်း…နာတယ် မောင်လေ းမမဟာများ ပြဲသွားလားမသိဘူး... ဟင့်..”

ကျနော်လည်း ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ကျနော့်လီးဒစ်မှာ သွေးစလေးတွေ တွေ့ရတယ်။

“ မကွဲပါဘူး..မမကလည်း”

“ မောင်လေးဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲကို”

“ အာ.မမကလည်း အမှေးပေါက်သွားတာပါ။”

“ ဟွန့်… မောင်လေးမကောင်းဘူး ...ကိုယ့်အမအရင်းကို ပါကင် ဖောက်တယ်”

“ မမက အရမ် းလိုးချင်စရာကောင်းတာကိုး”

ကျနော်လည်း မမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်ရင်း လီးကို အဖုတ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့အဆုံးထိကိုနှဲ့ပြီးသွင်းလိုက်တာပါ။ လီးကတရစ်ချင်းကို တဗြိဗြိ တဖျစ်ဖျစ်နှင့် ဝင်သွားတော့တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက အထဲကိုလိပ်ဝင်သွားသလို အထဲကအရည်တွေလဲ အပြင်ဘက်စိမ့်ပြီးထွက်လာတယ်။

“ ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျိ..ဘွတ်.ဘွတ်”

“ အာ့..မောင်လေးဖြေးဖြေးကွာ..နာတယ်”

“ အင်းပါ မမရယ် ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ့မယ် ...မမကမြန်ခိုင်းမှမြန်မှာပါ”

“ ဗျစ်..ဗျစ်…ဗျိ…ဗြစ်..ဘွတ်”

“ အာ့…ရှီး..အိုးး….အားးးးရှီးးးး”

“ ဇွိ…ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်…ဖွတ်”

“ အားးးကျွတ်..ကျွတိ..ကျွတ်..အိုးးးးအားးအင့်”

ဥရိုက်သံလေးတွေက ခပ်စိပ်စိပ်ကြားလာရပြီ ။မမလည်းလည်း တကိုယ်လုံးတွန်လာပြီး ညည်းသံတွေ ပိုထွက်လာပြီ။

“ ဇွပ်ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ်”

“ အာ့..ရှီးမောင်လေး..မြန်မြန်လိုး..မြန်မြန်ဆောင့်..အားးးးးးးးး”

“ ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျိ…ဗွတ်”

ကျနော်လည်းစိတ်ကို တင်းထားလို့သာ သုတ်ကမထွက်သေးတာ။ မမနှင့်လိုးရတာ မောင်နှမအရင်းတွေ လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားလို့ ပြီးချင်နေတာ။ မမ အဖုတ်လေးက ကြပ်ကလည်းကြပ်ဆိုတော့ ကြာကြာထိန်းမထားနိုင်ဘူး။ လီးထိပ်တွေပူလာပြီလေ။ 

မမလည်း အရသာတွေ့ပြီး ပိုပို ညည်းလာတယ်။ ခဏလေးဆက်လိုးလိုက်တော့ မမတစ်ယောက်ငှက်ဖျားတက်သလို ဖြစ်လာပြီး တအင်းတဟင်းးးးဟင်း ညည်းကာ တုန်တက်သွားသလို ကျနော်လည်းသုတ်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်သွားတယ်။

..............................................................................

ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ငြိမ်းငြိမ်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး အပန်းဖြေနေတယ်။

“ မမ ပင်ပမန်းနေပြီလား”

“ အင်းခြေထောက်တွေ အရမ်းညောင်းနေတယ်ကွာ”

“ မမ အညောင်းပြေအောင်မောင်လေး နှိပ်ပေးမယ်.. မောင်လေးမှာ အညောင်းပြေနှိပ်ဖို့ဆီပါတယ်။”

“ ပီးရော သေချာနှိပ်”

“ ဆီနဲ့ နှိပ်မှာဆိုတော့ မမအဝတ်တွေ ချွတ်မှဖြစ်မယ်”

“ အဝတ်တွေချွတ်ပြီးရင် မောင်လေးက ထပ်လုပ်ဦးမှာလား”

“ မောင်လေးက မဝသေးဘူးလေ”

“ ဟယ် မလွယ်ပါလားနော်”

ငြိမ်းငြိမ်း ညည်းညူပြောလိုက်ပေမယ့်။ စိတ်တွေတောင် မရိုးမရွဖြစ်လာပြီ။ ကာမဆိုတာကလည်း သောက်လေငတ်မပြေဘူးလေ။ မသင့်တော်ဘူးဆိုတာ အလိုးမခံခင်က အခြေအနေပေါ့။ အဲ..လိုးလည်းလိုးပြီးပြီ အရသာလည်း ကောင်းကောင်းသိပြီးပြီ ဆိုတော့ အလိုးပဲခံချင်နေတာလေ။ ညနေကပြောခဲ့သလို သွေးသားရင် မောင်နှမအချင်းချင်း လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ပိုစိတ်ဖြစ်တာပေါ့။ အချစ်ကြောင့်လား ကာမကြောင့်လား ငြိမ်းငြိမ်း ဝေခွဲမနေချင်တော့။ အခုလိုမောင်နှမနှစ်ယောက်အမြဲပဲ လိုးနေချင်တာလေ။

တေဇာလည်း သံလွှင်ဆီနှင့် အလှဆီမွေးရောစပ်ထားသောဆီကို ယူပြီး မမကိုအိပ်ရာပေါ်မှောက်လျက်နေစေကာ ခြေဖျားလေးကစပြီး လိမ်းလိုက်ပြီး တဖြေးဖြေးချင်းနှိပ်ပေးတယ်။ ခြေဖဝါးကအစ နှိပ်နယ်ပေးလိုက်တယ်။ တဖြေးဖြေးအပေါ်ကို တင်ပြီး ဆီလေးလိမ်းလိုက်နှိပ်နယ်လိုက်နှင့် နောက်ဆုံးတင်သားလေးကိုရောက်တော့ ဆီလိမ်းကာတင်သားအားတွန်းတင်လိုက် နယ်လိုက်လုပ်လိုက်ပြီးမမကိုယ်ပေါ်ခွလိုက်တယ်။

မမဖင်ကြားထဲ လီးထည့်ပြီး မမကျောရိုးဘေးမှ အကြောနှစ်ချောင်းကိုလက်ဖြင့် ဖိဆွဲလိုက် လီးကိုအဖုတ်နှင့်မထထိတထိလုပ်ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။ ဆီလေးနှင့်ချောမွတ်နေတဲ့ ဖင်ကြားမှာလီးကပွတ်ဆွဲနေလို့ ငြိမ်းငြိမ်းမှာပိုပြီးမရိုးမရွဖြစ်လာတယ်။ အညောင်းမပြေပဲ အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်က တဖွားဖွားပေါက်လာတယ်လေ။ မောင်လေးကကုန်းပြီးအပေါ်ကနေ နမ်းပေးတော့ ငြိမ်းငြိမ်းမှာစိတ်တွေ ထန်လာပြီး...

“ မောင်လေးတော်ပြီကွာ ဆင်းတော့”

“ မမ အလိုးခံချင်နေပြီမလား”

“ မောင်လေး အချောင်းကြီးက မမဖင်ကိုလာထောက်နေတာကိုး… ကိုယ့်အမဖင်ကိုယ် ဘယ်ချိန်တည်းက ပစ်မှားချင်နေလည်းမသိဘူး”

“ ငယ်ငယ်လေးတည်းက မမဖင်ကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုခဲ့ရတာပါ”

“ မောင်လေး မမကို ယက်ပေးဦးမလား”

“ ယက်ပေးမှာပေါ့ မမရယ်”

ဒုတိယအခေါက်မှာတော့ ငြိမ်းငြိမ်းရောတေဇာပါမရှက်ကြတော့ပဲ တကယ့်လင်မယားတွေလိုပဲ အရှက်ကုန်စုပ်ကြယက်ကြတယ်။ တေဇာလည်း မမငြိမ်းငြိမ်းကျေနပ်အောင်ယက်ပေးပြီး ငြိမ်းငြိမ်းလည်းမောင်လေးကျေနပ်တဲ့အထိစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာ မောင်နှမနှစ်ယောက်ရဲ့ စုပ်ယက်သံနှင့် အတူတဏှာကြောင့် အသက် ရှူသံတွေ ဆူညံနေတယ်။ တပြွတ်ပြွတ်စုပနမ်းတဲ့အသံတွေ တအင်းးအင်းး တဟင်းးဟင်းး အော်ညည်းနေတဲ့ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့အသံတွေ ထွက်ပေါ်နေတယ်လေ။

“ မမ လိုးရအောင်လေ”

“ လိုးမယ်လေ မောင်လေး မမအဖုတ်လည်း အရည်တွေ အရမ်းရွဲနေပြီ”

ငြိမ်းငြိမ်းလည်း ကာမစိတ်တွေနိုးးထမှု့ကြောင့် အရှက်တရားနည်းပါးစွာပြောနေမိတယ်။စိတ်ကလည်း အဲလိုပြောတာကို သာယာနေမိတယ်။

“ မမကုန်းပေးဗျာ နောက်ကနေ မမဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီးလိုးချင်လို့”

“ ဘယ်လိုကုန်းရမလဲပြောလေမောင်လေး”

“ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပြီး ကုန်ပေး”

ငြိမ်းငြိမ်းလည်း သဘောပေါက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ တေဇာကခါးခွက်အောင်လုပ်လိုက်တဲ့ အခါမှာ မမရဲ့အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဟာ ပြူးပြူးပြီး အပြင်ထွက်လာတော့တယ်။ပန်းရောင်စအိုဝလေးကိုပါ မြင်ရတော့ တေဇာလည်းစိတ်ထဲမှာ အလွန်တဏှာစိတ်တွေကြွလာလို့ ငြိမ်းငြိမ်းဖင်သားကို ဖြဲပြီးယက်လိုက်တယ်။

“ အာ့..အင်းးဟင်းးဟင်းးးးမောင်လေးရယ်၊မမ……မနေနိုင်တော့ဘူး လိုးတော့ကွာ”

မမဆီက တဏှာသံနှင့် ပြင်းပြစွာတောင်းဆိုလာတော့ ကျနော်လည်းယက်နေတာ နေရပ်လိုက်ပြီးနောက်ကနေနေရာယူပြီးအဖုတ်ထဲ လီးသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကဗျစ်..ဗျိ..ဗျိ…အသံနှင့်အတူ အဆုံးထိဝင်သွားတယ်။

ငြိမ်းငြိမ်းလည်း လီးဝင်လာတာကြောင့် ညည်းညူနေရတော့တယ်။ ဖင်ဗူးတောင်လိုးတယ်ဆိုတာ ပက်လက်ပေါင်ကားလိုးတာနှင့် မတူဘူး ကြပ်ထုပ်နေတာလေ။

“ ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျိ..ဗျီ”

" အာ့..လားးလားးးကြပ်နေတာပဲ..အားးး”

“ အမလေး မောင်လေးရယ်.ဖြေးဖြေးလုပ်ကွာ”

“ အေးပါ မမရယ်”

ကျနော်လည်းပြောနေတာ မမတင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲကိုင်ပြီးတချက်ချင်းဆောင့်နေရတယ်။

လမ်းလျောက်တိုင်းလှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ်နဲ့ အမြဲ ဂွင်းမှန်းထုခဲ့ရတဲ့ သူ့အမဖင်ကြီးကို အခု လက်တွေလိုးနေရပြီ ဆိုတော့ တေဇာ့အတိုင်းမသိအောင်စိတ်လှုပ်ရှားနေတာပေါ့။ ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ မမ ကျောင်းမှာတော့ သူ့ကို လာကပ်သမျှ ဘဲတိုင်းကို ခါချခဲ့ပြီး မာနကြီးခဲ့ပေမယ့် အခု သူ့မောင်အရင်းက သူ့ကို ဖင်လိုးတာ တော့အရမ်းဖီးတက်နေတယ်။

တေဇာလည်း ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်တွေးရင်း မမဖင်ကြီးကို လိုးရတာ ပိုအရသာ ရှိလာတော့တယ်။

ကျနော်လည်း မမတင်သားနှစ်ခြမ်းကိုဆွဲဖြဲရင်း တချက်ချင်းချင်း လိုးဆော်လိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင်းလုပ်ရတာမို့ အရသာကထူးခြားတယ်။ လီးကတော့ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသလို လီးဝင်တဲ့အသံကလည်းဇွိ..ဖတ်.ဇွပ်…ဖတ်နှင့်မည်နေတာ။ 

စအိုဝလေးကလည်း ချိုင့်လိုက်ဖောင်းလိုက် ဖြစ်နေတာလေ။ ပွစိပွစိပေါ့။ လိုးရတာက အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်း လွန်းတယ်ဗျာ။ မမလည်း နည်းနည်းကြာတော့ အသံတွေပေးလာတယ်။ တဏှာသံပေါ့ဗျာ။ ဒီအသံက ပုံမှန်အချိန်ဆိုလုပ်ယူဖို့ခက်တယ်။ လိုးလို့ကောင်းလာပြီဆိုမှထွက်လာတာပေါ့။

“ အင့်..ဟင်းးးးးဟင်းးး”

“ ဇွိ..ဗြစ် ဗြစ်….”

“ အာ့..အင့်..ဟင့်..ဟင့်..အား…ငါ့မောင်လေး..အာ့..ရှီးးး”

မမဆီကအသံထွက်လေ အရည်တွေပိုထွက်လေဆိုတော့ ကော့လိုးရတာပိုပြီးအဆင်ပြေလာတယ်။ လိုးနေရင်းလီးကိုထုတ်လိုက်တယ်

“ြ ပြတ်..”

“ အာ့..မောင်လေး ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲးးး၊ မမက အခုမှ ကောင်းလာတာ။”

“ မောင်လေး မြန်မြန်ဆောင့်ချင်တယ်..ရမလား မမ”

“ အင်းး လုပ်လေ မမလည်း အရမ်းကောင်းနေပြီ။”

ကျနော်မမ အဖုတ်နှင့် စအိုကို တချက်နှစ်ချက်ခန့် ယက်လိုက်တယ်။

“ အာ….မောင်လေးဖင်ကိုမယက်နဲ့လေ၊မရွံဘူးလားကွာ”

“ မရွံပါဘူးမမ..မမ တစ်ကိုယ်လုံး ချစ်ချင်တာ”

“ ပလပ်..ပလပ်”

“ အာ့…အင့်..ဟင်းးးးးးဟင်းးး”

ပုံမှန်အတိုင်းဆို ဘယ် ဖင်ယက်ချင်မလဲလေ၊ တဏှာစိတ်တွေ တအားထနေတော့ ဖင်ဝလေးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်ပြီး မမရဲ့တဏှာစိတ်ကို ပိုပြီးနှိုးဆွလိုက်တယ်။

ငြိမ်းငြိမ်းလည်း တစ်ခါမှ ဖင်ယက်တာ မခံစားဖူးတော့ တဆတ်ဆတ်တုန်တက်ပြီး ကာမစိတ်ကတ ဖွားဖွားဖြစ်လာတယ်။ အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်က တားမရဆီးမရ ဖြစ်လာပြီး..

“ အာ့..မောင်လေးလုပ်ပါတော့ကွာ၊ မမခံချင်လှပြီ”

ပြောမထွက်ရဲတဲ့ စကားကို ကာမစိတ်ကြောင့် ငြိမ်းငြိမ်းတစ်ယောက်ပြောရဲပြီလေ။

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ မမရဲ့”

“ လိုး..လိုး..ပါတော့”

“ မနေ့ကပြောတော့ မမနဲ့ကျတော်က မောင်နှမအရင်းတွေ မသင့်တော်ဘူးဆို”

“ အာ…မောင်လေးရယ် မမကို မနှိပ်စက်နဲ့ကွာ”

“ ကျတော်မေးတာဖြေလေ ကိုယ့်မောင်အရင်းနဲ့ လိုးရတာကြိုက်လားလို့”

“ ကြိုက်တယ်ဟာ…ကြိုက်တယ်… မောင်နှမချင်း လိုးရတာကြိုက်တယ်… လိုးပေးတော့ကွာ”

“ ဟုတ်ပီမမ ကျနော် လိုးတော့မယ်”

ကျနော်လည်း မမစိတ်တွေ အရမ်းထနေပြီမို လိုးဖို့အတွက်ဒူးထောက်လိုက်ပြီး လီးကို အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လီးက ဗြွတ် ဆိုပြီး လီးဒစ် ဝင်သွားတယ်။

“ အာ့…အာ့လားးလားးရှီး”

ကျနော်လီးကိုအဆုံးထိလိုးချလိုင်ကြီး မမကျောပေါ်မှောက်ချကာ ပုခုံးသားကို ဖွဖွလေးကိုက်ရင်း နို့ကိုလှမ်းဆွဲကိုင်ကာ မြန်မြန်ပဲလိုးလိုက်တယ်။ လီးက အဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖြစ်နေပြီးလိုးရတာအရမ်းကောင်းတယ်။

ငြိမ်းငြိမ်းမှာ အဖုတ်ထဲလီးဝင်ကတည်းက ပြင်းပြတဲ့ ရာဂစိတ်ကြောင့် ကာမဖီလင်တွေအရှိန် တညီးညီးတောက်လောင်လာကာပြီးချင်လာတယ်။ပြီးချင်လာသလိုအော်ပြီးညည်းလာတယ်။

“ ဇွပ်..ဗျိ..ဗျိ….ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းးဖန်းးး”

“ အာ့..ဟင်းးးအင်းးမောင်လေးလိုးလိုးမမပြီးတော့မယ်အာ့ရှီးးရှီးးအားးးးးးးး”

ကျနော်လည်းကုန်းလိုးလိုက်ခါးပြန်မတ်ပြီးလိုးလိုက်နှင့်အရမ်းကို မညှာမတာ လိုးလိုက်တော့ လီးဝင်သံတွေ တဇွိတ ဗျစ်ဗျစ် မြည် လာပြီး

“ အာ့..မောင်လေး..အားး မမ ပြီးပြီ အားး”

မမလည်းပြီးတော့ ကျနော်လည်းတင်းထားတဲ့ စိတ်ကို လျော့ချလိုက်တယ်။ကျနော့်လည်း သုတ်တွေ မလွှတ်ဘဲ..

“ မမ မောင်လေးကို စုပ်ပေးဦး”

မမက မောနေလို့ ပြန်တောင်မဖြေနိုင်တော့ဘူး။

ကျနော်က မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီးမမကိုဆွဲထူရင် းကျနော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တယ်။နှစ်မိနစ်လောက်မမစုပ်ပေးတော့ကျနော်ပြီးချင်လာတယ်။ ကျနော်မမဆံပင်တွေကို ဆွဲပြီး မမပါးစပ်ကို တအားဆောင့်လိုးလိုက်တာ အာခေါင်ထိ လီးက ဝင်သွားတယ်။

“ အွတ်..အာ့…..မောင်လေး…အော့…”

“ မမကျနော်.မမပါးစပ်ထဲပြီးချင်တယ်”

“ အွတ်….ဖလူး….လူး…အု….”

ကျနော်လီးကို တဆုံးထည့်ပြီး မမပါးစပ်ထဲကိုသုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်လိုက်တယ်။

“ အု….အော့….ဝေါ့”

လီးက အားသီးကိုထိမိတော့ မမပျို့ပါ ပျို့တက်သွားတယ်

သုတ်တွေကများလွန်းလို့မမနှုတ်ခမ်းထောင့်တွေကပါစီးကျလာတယ်။

“ အားးးးးးးကောင်းလိုက်တာမမရယ်.အားရှီး.............အား”

မမလည်းစီးကျလာတဲ့ သုတ်တွေကိုလက်နှင့်သုတ်ရင်းပါးစပ်ထဲက သုတ်တွေမြိုချပြီးအိပ်ရာပေါ်လှဲကာအမောဖြေနေတော့ကျနော်လည်းမမဘေးနားလှဲအိပ်ရင်းစောင်ဆွဲခြုံကာမမဖင်ကြားထဲ ပျော့နေတဲ့လီးကို ကပ်ထားပြီးဖက်ပြီးအိပ်တာပေါ့ဗျာ။ 

ကျတော်တို့မောင်နှမလည်း အဲဒီနေ့ကစပြီးလင်မယားလိုဖြစ်သွားတာ ။ အဖေနဲ့အမေ လစ်ရင်လစ်သလို လိုးနေကြတော့တာပေါ့ ။ မီးဖိုချောင်ထဲလည်းလိုး ရေချိုးခန်းထဲလည်းလိုး မထိန်းနိုင်ရင် လိုးကြတာ။ တစ်ခန်းထဲတူတူအိပ်ရတော့ တစ်ညလုံး နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ပေါ့ များသောအားဖြင့် မမငြိမ်းပါးစပ်ထဲပြီးလိုက်တာပဲ။ ဒါမှ ကိုယ်ဝန်မရမှာလေ။ 

မမလည်း ကျတော့် လရည်သောက်ရတာ တော်တော်ကြိုက်နေပါပြီ။ မမရောကျွန်တော်ရော အိမ်ကပေးစားသူကိုယ်စီနဲ့ အိမ်ထောင်ကျသွားသည့်တိုင်အောင် ဒီမောင်နှမနှစ်ယောက် လစ်ရင်လစ်သလို ပါပဲ…။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Saturday, October 15, 2016

တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၄ )

တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၄ ) 

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - Julyrooney

ဒီလိုနဲ့ သူလဲ စာမေးပွဲဖြေမယ့် ရက်ရောက်လာသည်။ ကောင်းမွန်အဆင်ပြေစွာ ဖြေနိုင်တာမို့ နောက်ဆုံးလူတွေ့ကို ပါဝင်မယ်လို့ သူ မျှော်လင့်မိသည်။ သူမှန်းသလိုပဲ လူတွေ့ထိ သူပါသည်။ လူတွေ့စစ်တော့လဲ သူအိုကေသည်။ အဖြေကိုနှစ်ပတ်နေရင် အားလုံးကို ပြန်ကြားမယ်လို့ ပြောတာမို့ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်ရပေမည်။ ပြန်ခါနီးတွင် အေးမိစံနဲ့နှစ်ကြိမ်ခေါက်တွေ့ဖြစ်သည်။ အေးမိစံလဲ နောက်ပေါက်ကို အတော်ကြိုက်နေသလို ကောင်းစွာခံတက်နေပြီ။ သူ ပြန်ခါနီးတော့ အေးမိစံတို့အတွဲနဲ့ ပိုးပိုးတို့အတွဲဆုံကာ နှုတ်ဆက်ပွဲလေးလုပ်ဖြစ်သည်။

အေးမိစံတိုက နှစ်ကုန်ရင် ယူကြမယ်လို့ ပြောသည်။ သူပညာတော်သင်ပါရင်တော့ မမှီတော့ပေ။ ဒါကြောင့် သူသွားခါနီးရင် လက်ဖွဲ့ကြီးကြီးပေးမယ် လို့ စသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သိမ်းစရာတွေ ထည့်စရာတွေ သူ ထည့်နေလိုက်သည်။ ရင်ထဲမှာတော့ ဟာတာတာနှင့်ပင်။ ဖုန်းလာတော့ ကြည့်လိုက်ရာ ပိုးပိုး။

အရမ်းတွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူလဲတွေ့ချင်တာပဲ လို့ ပြောသည်။ ခဏဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလား လို့ ပိုးပိုးက ပြောတော့ အဆင်ပြေပါ့မလား မေးရာ ပြေပါတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ကားယူကာ ပိုးပိုးတို့ တိုက်ခန်းနားသွားလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက ထွက်လာပြီးချောင်ကျပြီးမှောင်ရိပ်နားမကို ခေါ်ကာ သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ငိုသည်။ ခွဲရဦးမယ်ဆိုပြီး..

“  ကိုကြီးနဲ့ တွေခြင်မိပေမယ့် အခွင့်အရေးက မရဘူး။ ကိုကြီးရဲ့ ယုယမှုကိုလိုချင်မိတယ်။ ပိုး ရူးချင်တာပဲကိုကြီးရယ်”

“  ကိုကြီးလဲ တွေ့ချင်သေးပါတယ်ပိုးလေးရယ်။အခွင့်သာရင် လာတွေ့မယ်နော်”

နှစ်ယောက်သား စကားအတော်ကြာပြောပြီး သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။ နောက်ရက်မနက်ကျ သူလဲ နေပြည် တော်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ နေ့လည်ကို ရောက်တော့ ရုံးကို တခါတည်းဝင်ကာ လူကြီးဆီသတင်းဝင်ပို့လိုက်သည်။ အခြေအနေမေးတော့ သူလဲ ပြောပြလိုက်သည်။

လူကြီးက သူ့ကို ပါသွားရင် အထူးကြိုးစားဖို့မှာပြီး သူ့ကို ပြန်နားခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲ သူ့ဆရာဆီ ဝင်ကာ သတင်း ပို့တော့ ဆရာက သူ့အခြေအနေကို မေးကာ သဘောကျနေသည်။ သူလဲ အတော်ကြာစကားပြောပြီး အဆောင်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

အဆောင်ရောက်တော့ သူ ပိုးပိုးဆီ ဖုန်းဆက်ကာ ပြန်ရောက်ပြီလို့ ပြောတော့ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့မှာသည်။ သူလဲ ဖုန်းပြောပြီး အနားယူလိုက်သည်။ စနေရုံးပိတ်ရက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ချိန်းကာ ဟိုတယ်မှာတွေ့ဖြစ်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့အတွက် အမြဲတမ်းရယ်ဒီပင်။ ဒီလိုနဲ့တရက်မှာ လူကြီးက သူ့ကို လာတွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သူလဲ သွားတွေ့တော့ ဝမ်းသာတဲ့မျက်နှာနဲ့ သူ့ကို ကြိုသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို လက်ဆွဲနှုတိဆက်ကာ

“  ကောင်လေး မင်းရွေးခံရတယ် ဟေ့။ ဝန်ကြီးဌာနအားလုံးမှာ မင်းတယောက်တည်းပဲ ပါတာတဲ့။ ဝန်ကြီးက ဂုဏ်ယူနေတယ်။မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။ မှာစရာရှိတာတွေမှာမလို့ထင်တယ်”

သူလဲ ဝမ်းသာသွားသည်။ ဝန်ကြီးတွေ့မယ့်အချိန်ကို ဖုန်းဆက်မယ်လို့ ပြောပြီးပြန်လွှတ်တာမို့ သူလဲ ပြန်လာကာ ဆရာ့ကိုပြောပြတော့ ဆရာလဲ ဝန်းသာသွားသည်။ အခန်းထဲက အလုပ်ဖော်တွေက မုန့်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်ကျွေးမယ်ပြောပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်သည်။ လူကြီးက သူ့ကို ဝန်ကြီးနဲ့တွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သွားတွေ့လိုက်သည်။ ဝန်ကြီးက သူ့ကို အကြောင်းကြားစာပေးရင်း ချီးကျူးစကားပြောသည်။ ဟိုမှာဆောင်ရန်ရှောင်ရန်မှာသည်။

နိုင်ငံသိက္ခာမကျစေဖို့နဲ့ ဌာနဂုဏ်ကို မြှင့်တင်ဖို့ အထူးမှာကြားကာ သွားခါနီးရင် လာတွေ့ဖို့မှာသည်။ သူလဲ ပြန်လာတော့ ပိုးပိုးဆီကို ဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည်။ပိုးပိုးလဲ ဝမ်းသာနေသည်။ နောက်ရက်တွေမှာ သူလဲ ဆေးစစ် ပတ်စပို့ကိစ္စ ဗီဇာကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့မအားတော့။

အားလုံး ကိစ္စပြီးပြတ်သွားတော့ ဝန်ကြီးဆီသတင်းပို့ လူကြီးဆီ သတင်းပို့ကာ သူရန်ကုန်ကို ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ပိုးပိုး ကတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားတာနှစ်ပတ်နီးပါး ရှိပြီတဲ့။ သူလဲ အရမ်းတွေ့ချင်တာမို့ တွေ့မယ်လေဆိုပြီး ပြောလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ညနေကျ သူ့ကို လာခေါ်ခိုင်းတာမို့သူလဲ သွားခေါ်လိုက်သည်။

အင်္ကျီပန်းရောင်အကြပ်လေးပေါ်မှာ ကုတ်အနက် အသေးလေးထပ်ဝတ်ထားပြီး ဂါဝန်အတို ပန်းရောင်လေးနဲ့ ရှုးအနီလေးစီးကာ အိတ်အကြီးတစ်လုံးကို လွယ်လာရင်းလမ်းလျှောက်တိုင်း ဝဲနေတဲ့ ကျောလယ်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်လေးနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ပုံစံလေးက သူ့ကိုရူးသွပ်သွားစေသည်။

အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ လှပတဲ့မျက်နှာလေးကိုသူငေးကြည့်ရင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်မိပေမယ့် ထိန်းရပြနိသည်။ သူ့ကားပေါ်တက်လာပြီး ဘာမှမစားရသေးဘူးလို့ပြောတာမို့ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်းကောင်းကောင်းတဆိုင်ရွေးကား ညနေစာ စားလိုက်သည်။

“  အဆောင်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”

“  သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျှောက်လည်မှာလို့ ပြောထားတယ်။ရုံးကခွင့်နှစ်ရက်ယူထားတယ်”

“  ကောင်းရောကွာ”

“  ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား ဟင့် ဒီမှာတော့ သူ့ကို သနားလို့ တွေ့စေချင်လို့ ခွင့်တောင် ယူထားတာကို အာ့ဆိုပြန်လိုက်ရမှလား”

“  အော် ခွင့်တောင်ယူပြီးမှတော့ အလကားဖြစ်မယ့်အတူတူ ကိုကြီးကပဲ အနစ်နာခံလိုက်ပါ့မယ်ကွာ”

“  သွားလူလည်ကြီး”

နှစ်ယောက်သားကြည်နူးစွာ ရီလိုက်ကြသည်။ ဆိုင်ထဲက ကောင်လေးတချို့တွေက ပိုးပိုးကို သဘောကျသည့်ပုံနဲ့ လှမ်းကာကြည့်နေတာတွေ့တော့ သူစိတ်တိုမိသည်။ သဝန်တိုမိနေသည်။ ပိုးပိုးကိုပြောပြတော့ ရီရင်း ဘာဖြစ်လဲ ကြည့်ပါစေပေါ့။ လှတဲ့သူ ကကြည့်ခံရမှာပဲ။ ရုပ်ဆိုးတဲ့သူကျ သူ့မကြည့်လို့ စိတ်တိုနေတယ်ဟုပြောပြီး စသည်။ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ သူတို့လဲ သူ့တိုက်ခန်းရှိရာကို လာလိုက်ကြသည်။ တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။

ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း သွားတဲ့အခါ အရမ်းလွမ်းနေမှာလို့ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက ချစ်ခြင်းတွေပြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်ရင်း ပိုးပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကိုအသာလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ပိုးပိုးကလဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားရင်း သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ပြီး အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အနမ်းတွေရှည်ကြာသွားပြီးနောက် သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲလိုက်ကာ အပေါ်အင်္ကျီလေးကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အသားရောင်လေးပေါ်လာသည်။

ဘရာကိုချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ နိုလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးပေါ်လာသည်။ အကိုင်အတွယ်ခံရဖူးပေမယ့် စနစ်တကျထိနိးသိမ်းကာ ဆေးသုံးသည်ထင်သည်။ တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့နို့သီခေါင်းလေးတွေက မဲမနေ ပန်ရောင်ပင် သန်းနေသည်။သူလဲ နို့အုံလေးကို အသာစို့လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“  ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်”

ပိုးပိုးရဲ့အပြောက သူ့နားထဲမှာ ပျားရည်မြစ်စီးသွားသလို။ နို့တွေကိုစို့ပြီးတော့ဘဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီအသားရောင်သာ ကျန်တော့သည်။ ပင်တီကိုအသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာ မကာ ပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်နဲ့အစေ့ကို အသာနမ်းလိုက်ပြီး အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ညှပ်ကာ လျှာနဲ့ ကလိလိုက်တော့

“  အာ့ဟ ဟ ကိုကြီးရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ အဟင်ဟင့်”

သူလဲ ပိုးပိုးရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုအသာပင့်တင်လိုက်ရင်း စအိုဝလေးကို လျှာနဲထိုးကာ ကလိလိုက်ပြန်သည်။ပိုးပိုးမှာ ကော့တက်နေရသည်။ သူအစေ့ကိုကလိလိုက်ရင်း အဖုတ်ထဲကို လက်ထည့်ကာကလိနေပြန်ရာ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေက စီးကျလာသည်။ သူလဲ အရည်တွေကို ဖင်ဝမှာ သုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ဝကို လက်နဲ့ အသာဖိကာထည့်လိုက်ရင်း အစေ့ကို လျှာနဲ့ဖိကာ ကစားလိုက်တော့ ပိုးပိုးဖင်ကမြောက်တာက်လာပြီး ဖင်ထဲသို့ လက်ကဝင်သွားသည်။

“  အ့ ဟာ့ ကိုကြီး ပိုး မခံနိုင်တော့ဘူး ဟာ့ ဟာ့”

သူလဲ ပိုးပိုးပို အစေ့ကို ကလိ အဖုတ်ကို မွှေနေရင်း စအိုကိုပါ ကလိနေတာကြောင့် ပိုးပိုးလဲ အောက်ကနေ လူးလွန့်နေသည်။ သူလဲ အသာထကာ ပိုးပိုးကို ဆွဲထူလိုက်ပြီးပက်လက်လှန်ကချကာ ပိုးပိုးကို သူ့အပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းရင်း 69 ပုံစံဖြင့်ထပ်ပြီး ဂျာလိုက်ပြန်သည်။

ဖင်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းထည့် အဖုတ်ကို အပီအပြင်ဂျာနေတာမို့ ပိုးပိုးလဲ သူ့လီးကို စုပ်နေရင်း ဖင်ကသာ ရမ်းနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးဖင်က သူအပေါ်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်ပေးရင်း လီးစုပ်တာက ပိုပြီးအားပါလာသည်။ ဖင်ကလဲ ပိုရမ်းလာသည်။

“  ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်။ ကြည့်စမ်းကိုကြီး ပေကုန်ပြီ။ အရမ်း အားနာတာပဲ။ဟင့် ပိုးစိတ် ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရလိုက်ဘူး ”

ပိုးပိုးက သူ့မျက်နှာကို တစ်ရှူးနဲ့သုတ်ပေးရင်း ပြောနေသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားကာ ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက သူ့ကိုနမ်းလိုက်ရင်း

“  ကိုကြီး ပိုးကို လုပ်ချင်လုပ်တော့လေ ။ကိုကြီး စိတ်ထဲရှိသလိုသာ လုပ် ”

“  တကယ်လား”

“  အင်း ပြီးတော့လေ ဟို ကိုကြီး ပိုးကို နောက်ပေါက်လုပ်ချင်တယ်မလား။ ကိုကြီးလုပ်ချင်လုပ်လေ”

“  ပို းနာမှာပေါ့”

“  ပိုး ကြည်ဖြူပါတယ်။ ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကိုကြီးကို အရင်ဆုံး မပေးခဲ့ရပေမယ့် ဒီဟာတော့ ပိုး ကိုကြီးကို ပေးမယ် အရမ်းကြီးနာအောင်တော့မလုပ်ရဘူးနော်”

ပြောပြီးသူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးရဲ့ ဆံပင်လေးကိုဖွရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးမိသည်။အတန်ကြာတော့ ပိုးပိုးက 

“  ကိုကြီးလုပ်တော့လေ”

ပြောတော့ သူက

“  ဘယ်ကို လုပ်ရမလဲဟင်”

“  ကိုကြီး ကလဲ နောက်ကို လုပ်ချင်တာ မဟုတ်လားလို့”

“  အင်း အဲ့ဒါဆို နောက်ကို အရင်လုပ်မယ်”

ပြောပြီး ပိုးပိုးကို ပက်လက် လှန်လိုက်ကာ တင်းပါးအောက်မှ ခေါင်းအုံးခုလိုက်သည်။ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ ဖင်ဝကို ဂျယ်လ်ရွှဲနေအောင် လိမ်းလိုက်ပြီး သူလီးကိုလဲ လိမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပိုးပိုးခြေထောက်တွေကို မြှောက်ကာ ဖြဲလိုက်ပြီး ဖင်ကိုအသာဖြဲကာ ဖင်ဝတွင် လီးကို တေ့လိုက်ပြီး..

“  ပိုး တအားကြီးရှုံ့မထားနဲ့ ဖွင့်ထားနော်။ နာလိမ့်မယ်”

သတိပေးရင်း လီးကို အသာ ဖိထည့်လိုက်သည်။

“  အာ့ ရှီး နာတယ် ကိုကြီး ဖြေးဖြေး”

မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားရင်းပြောသည်။ သူလဲ အစေ့လေးကိုချေပေးလိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ တင်းကြပ်တဲ့ စအိုထဲသို့ လီးဒစ်က ဖြည်းညှင်းစွာ တိုးဝင်သွားသည်။ ပိုးပိုးလဲ အံကိုကြိတ်ထားရင်း ခံနေသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို အသာနမ်းလိုက်ရင်း လီးဒစ်ဝင်သွားတော့ အသာရပ်ကာ နို့တွေကို ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ ထိပ်တစ်ခုလုံးက တင်းကြပ်နေသည်။ ဖင်ဝကညှစ်ညှစ်နေတာလဲပါသည်။ ကြီးမားတဲ့ လီးကို လက်သင့်မခံနိုင်သေးတာမို့ သူ အချိန်ယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နည်းနည်းထပ်ထည့်လိုက်သည်။

“  အာ့ ရှီး အဟင့် နာတယ်”

သူလဲ ပြန်မထုတ်တော့ပဲ ရပ်လိုက် အစေ့လေးကိုချေလိုက် နို့လေးကိုစို့လိုက် နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်နေသည်။ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ အပေါက်ထဲမှာ လီးက တစ်ဝက်နီးပါးလောက် ဝင်နေပြီ။ သူလဲ အသာပြန်ထုတ်လိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာလုပ်နေရင်းနဲ့ လီးတချောင်းလုံးက စအိုထဲကိုအောင်မြင်စွာဝင်သွားသည်။

သူလဲ အသာရပ်ကာ ပိုးပိုးနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်းနို့တွေကိုကိုင်ကာ ပွတ်နေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်လေးတွေက စိမ့်ကျနေသည်။ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ညှစ်ထားသည်။ သူလဲ လီးကို နည်းနည်းပြန်ထုတ်လိုက်တော့

“  ဟာ့ အ အ ဖြည်းဖြည်း ကိုကြီး နာနေသေးတယ်”

သူလဲ ပြန်ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို လက်သင့်ခံနိုင်လာသည်မို့ အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာသည်။ သူလဲ အသာညှောင့်ပေးနေရာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လို့ရလာသည်။

“  ဟား နာသေးလာ ပိုးလေး ”

“  အင့် အင့် သိပ်မနာတော့ဘူး ကိုကြီး ခံနိုင်လာပြီ။ ဆောင့်ချင် ဆောင့်ကြည့်လေ”

သူလဲ ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာပြီ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နာတာမှတဆင့် ကောင်းလာပြီ။ ဒါကြောင့် သူလဲ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုက်ပြန်ရာ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာသည်။ သူလဲ ပိုးကိုးနှုတ်ခမ်းကို အသာစုပ်လိုက်ရာ ပိုးပိုးလဲ သူ့ကို ဖက်ထားပြီးပြန်နမ်းလိုက်သည်။ သူလဲ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်ပေးနေရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလာသည်။

ဖင်ထဲ့သို့ အဝင်အထွက် ချော့မွေ့လာတာမို့ နှစ်ယောက်သား အရသာကို ပြည့်ဝစွာခံစားလာနိုင်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးလဲ ကောင်းလွန်းလာသည် ထင်သည်။ အနမ်းတွေက ကြမ်းလာပြီး သူ့ကို အတင်းဖက်ထားကာ ဖင်ကို အရမ်းကိုကော့လာသည်။ သူလဲ ဆက်တိုက်ဖိဖိဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

“  အ အ ကောင်းလာပြီကိုကြီး ဆောင့်ပေး ဟ ဟ ဟင်း ဆောင့် ဆောင့် ”

သူလဲ ပိုးပိုးခြေထောက်နှစ်ချောင်ကို ပိုးပိုးအပေါ်ဖက်ထိ ပင့်တင်ကာ လက်မှာချိတ်လိုက်ပြီး

“  ပိုး ကိုကြီး ပြီးချင်လာပြီ ဆောင့်တော့မယ်”

“  ပိုးလဲ ပြီးချင်ပြီ ကိုကြီး ဆောင့်ဆောင့် ဟား ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူးကွာ ဒီလိုမျိုးတခါမှ မဖြစ်ဖူးဘူးကွာ ဆောင့် ပါ ဟား ”

သူလဲ ကိုယ်ကိုရှေ့ကို ကိုင်းလိုက်ကာ အားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ တဖတ်ဖတ် တဇွိဇွိနဲ့ အသံတွေ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ညည်းညူသံတွေက အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေကလဲ စီးကျလာသလိုဖင်ကလဲ တအားကို ညှစ်လာသည်။ သူလဲ လီးကလဲ အရမ်းညှစ်ထားသည့်အတွက် တခုလုံး ပူထူလာပြီး ပြီးချင်လာသည်။

ဒါကြောင့်ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက တရှိန်ထိုးပန်းထွက်သွားသည်။ သူလဲ အရမ်းကိုဟိုက်သွားကာ ပိုးပိုးမျက်နှာကို အငမ်းမရနမ်းလိုက်ရင်း ပိုးပိုးအပေါ်မှောက်ချလိုက်ကာ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနဲ့ သူ့ကို တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက သူ့ကိုအတင်းချိတ်ကာထားသည်။နှစ်ယောက်သားတက်းကြပ်စွာဖက်ထားကြသည်။

“  ပိုး ကောင်းလား”

“  ဟုတ် ကိုကြီး ကောင်းတယ် အရမ်းလဲ မောတယ်။လူလဲအရမ်းနှုံးသွားတာပဲ”

သူတို့ နှစ်ယောက်ဖက်လျက်သားစကားပြောနေကြသည်။ တအောင့်နေမှ သူလဲ ပိုးပိုးအပေါ်က ထကာ ဖင်ထဲမှ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဖင်ဝမှ အရည်တွေ စီးကျလာလို့ တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်လိုက်ရသည်။ သူလဲ တစ်ရှူးနဲ့သုတ်လိုက်ကာ ပိုးပိုးကိုချီပြီးရေချိုးခန်းထဲ သွားလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ နှစ်ယောက်သားဆေးကြောသန်းရှင်းကြရင်း စနောက်နေကြသည်။

ပြီးတော့ ပြန်ထွက်လာတော့ ပိုးပိုးက သူ့ကိုချီခိုင်းတာမို့ သူလဲ ချီပြီးပြန်လာလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားအဝတ်မဝတ်တော့ ပဲစောင်ခြုံကာဖက်ရင်းစကားပြောနေကြသည်။ ပိုးပိုးက သူ့အပေါ်ကို တက်ကာခွထိုင်လိုက်ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းသည်။

သူလဲ ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ပိုးပိုးက လက်နဲ့ နောက်ပြန် သူ့လီးကို ဆွပေးပြန်ရာ လီးက တဖြည်းဖြည်းထလာကာ မာလာပြန်သည်။ ပိုးပိုးလဲ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ပိုးပိုးခါးလေးကို ကိုင်ကာ အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီစွာ လှုပ်ရှားနေရင်း နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ နောက်တချီပြီးသွားကြပြန်သည်။ သူလဲနှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးသလို ပိုးပိုးလဲ သုံးချီပြီးရသည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကို ဟိုက်သွားတာမို့ အနားယူလိုက်ကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် နိုးလာကြာတော့ မနက်လင်းနေပြီ။ အိပ်ရာနိုးနိုးချင်းသူလဲ ပိုးပိုးကို နမ်းလိုက်တော့

“  မျက်နှာလဲ မသစ်ရသေးပဲနဲ့။ ညစ်ပတ်တယ်”

ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောတော့ သူလဲ အသည်းယားလာတာနဲ့ ပိုးပိုးကို ဆွဲလှည့်ကာ မျက်နှာကိုအနှံနမ်းလိုက်ပြီး လက်တွေကနို့တွေကို ညှစ်ကာနို့သီးခေါင်းကို ချေပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးအသက်ရူသံပြင်းလာပြီးသူ့ကိုနမ်းလာသည်။ သူလဲ စိတ်က ပါလာပြန်တာမို့ နို့တွေကိုကုန်းစို့လိုက်ပြီး လက်တွေက ပေါင်ကြားထဲကိုဆင်းကာ အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်တော့ ပေါင်နှစ်ဖက်က ကားပေးလိုက်သည်။

သူလဲ အစေ့ကို ဆက်တိုက် ကလိပေးလိုက်ရာ ပိုးပိုးမှာသူ့ကို အတင်းဖက်ထားပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းနမ်းနေသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲသို့ လက်ထည့်ပြီးဆွလိုက်ရာ အရည်တွေက ထွက်လာသည်။ သူလဲ အသာထကာ ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ဝကို တေ့ကာ ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အတိုင်အဖောက် ညီစွာ ဆောင့်နေကြသည်။

အခန်းထဲမှာ အသားချင်းရိုက်သံ အဝင်အထွက်စည်းချက်ညီစွာထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံ ရမက်တွေ လွှမ်းနေတဲ့ ညည်းညူသံတွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီစွာ လှုပ်ရှားမှုပြီးသွားတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်တူရေချိုးလိုက်ကြသည်။ ရေချိုးပြီးတော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို မနက်စာပြင်ပေးကာ နှစ်ယောက်သားမနက်စာ စားလိုက်ကြသည်။

စားသောက်ဆေးကြောပြီးတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗီကြည့်ရင်း ပိုးပိုးက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာထိုင်ကာ တွတ်တီးတွက်တာပြောနေသည်။ အပြင်သို့မထွက်ချင်ဘူးလို့လဲ ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို သူတို့နဲ့လုပ်တာတွေကို ဗွီဒီယို မရိုက်ထားဘူးလား မေးပြီး ကြည့်ချင်တယ် လို့ပြောတော့ သူလဲ ကွန်ပျူတာထဲမှာ သူနဲ့ အေးမိစံ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ပိုးပိုးတို့နဲ့ လုပ်ခဲတာတွေကို ရိုက်ထားတာတွေကို ပြလိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်လဲ ကြည့်ရင်းနဲ့စိတ်ပြန်လာကာ ပိုးပိုးကိုနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ရင်းနမ်းကာ နို့တွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်ရင်း ဂါဝန်ကို အောက်ကနေပင့်တင်ကာခေါင်းကနေ မကာ ချွတ်လိုက်တော့အတွင်းခံ အနီရောင်ဝမ်းဆက်လေးသာကျန်တော့သည်။ ပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်လေးဖက်ထောက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ပင်တီအနီလေးကိုချွတ်ကာ နောက်ကနေ ဂျာပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးလဲ..

“  ရှီး ကိုကြီးရယ် အာ့ဟား”

သူလဲ စအိုကိုပါ လျှက်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ကလိလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်ကိုဝပ်ကျသွားပြီးဖင်က ကော့တက်သွားသည်။ သူလဲ အပီအပြင်ကိုဂျာပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးအဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ပေါင်ကြားမှစီးကျလာသည်။ပိုးပိုးလဲ

“  ကိုကြီးကို စုပ်ပေးမယ်ကွာ”

ပြောပြီး ထလာကာ သူ့ရှေ့ဒူးထောက်ကာ လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ကုတင်စောင်းမှာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ စအိုဝတွင်လီးတေ့ပြီး ဖိကာ ထည့်ပေးလိုက်သည်။

“  ဗြစ် တစ်တစ် ဗြစ်”

“  အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ဟင့် ဟင့် ”

စအိုဝတွင် တင်းကျပ်ကာဝင်သွားသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းလီးကတဆုံးထိဝင်သွားကာ သူလဲ အသာဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲသူ့ဖက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း

“  ကိုကြီးဆောင့်ချင်ဆောင့်တော့ ပိုး ခံနိုင်တယ်”

သူလဲ မီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့း ဖြည်းဖြည်းချင်းပုံမှန်ဆောင့်ပေးနေရင်း ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်၊ဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နှင့်အမျှ နှစ်ယောက်သား ကောင်းလာကြပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ညည်းညူသံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပိုသွက်လာကြသည်။

သူလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ မနားတမ်းဆောင့်ချပေးလိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက ပိုးပိုးစအိုထဲတွင် ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ပြီးသွားပြီမို့ နှစ်ယောက်သားဖက်ကာ အနားယူလိုက်ကြသည်။ ခဏကြာမှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးကုတင်ပေါ်တွင်လှဲကာ ပိုးပိုးက သူ့ကိုမေးသည်။

“  မမအေးမိစံနဲ့ မမနှင်းမြတ်မွန်တို့ကိုလုပ်တုန်းက ကိုကြီးလီးမှာ အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲဟင်”

“  အဲ့ဒါ ဂေါ်လီတွပိုးရဲ့။ အရင်တုန်းကဂေါ်လီထည့်ထားတာ။ နောက်တော့ ပြန်ဖြုတ်ထားလိုက်တာ။ သူတို့နဲ့တုန်းက ပြန်ထည့်တဲ့အချိန်မို့”

“  အော် ဂေါ်လီဆိုတာ အဲ့ဒါလား”

“  အင်း ဟုတ်တယ်”

သူ့ကို သိချင်တာတွေကို မေးနေသည်။ သူကလဲ ပြန်ဖြေပေးရင်း ဗွီဒီယိုဖိုင်တွေကို ဖျက်လိုက်ရမလားမေးတော့ ပိုးပိုးက မဖျက်ပါနဲ့ ပြောပြီး ဘယ်သူမှတော့ မပြနဲ့လို့ပြောသည်။  သူတို့နှစ်ယောက် အတူရှိနေချိန်အတိုင်းအတာတွင်းမှာ တကယ့်လင်မယားတွေလိုပင်။ ပိုးပိုးကလဲ နောက်ဆို ပြန်မတွေ့ရတော့မယ့်တူတူ အတူနေတုန်းလေး အပြည့်အဝပျော်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည့်အလား။

နှစ်ယောက်သား အစွမ်းကုန်ချစ်ကြသလို သူ့ကိုလဲ ပိုးပိုးက ဇနီးတယောက်လိုပင် လုပ်ပေးသည်။ တကယ်လို့ ဆုံဆည်းဖြစ်ခဲ့ကြရင် မိန်းမကောင်းတယောက်အနေနဲ့ သူ့ကို ပြုစုပေးမယ်လို့လဲ ကတိပေးသည်။ သူကလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့ရရင်လဲ လုပ်ပေးပါလို့ပြောတော့ လုပ်ပေးမှာပါလို့ပြောသည်။

နှစ်ယောက်သား ခွဲခါနီးတော့ ပိုးပိုးတအားငိုနေတာမို့သူလဲ မနည်းချော့ရသည်။ သူ့ကိုပြန်ပို့ပေးတော့ ပိုးပိုးတယောက် မျက်နှာလေးချောင်ကျနေသည်။ သူလဲနိုင်ငံခြားမသွားခင် မိဘတွေအိမ်ကို ပြန်ကာခဏနေလိုက်သည်။ သွားမယ့်နေ့ကျမိဘနှစ်ပါး အကိုလင်မယား အမလင်မယားတို့က လေဆိပ်လိုက်ပို့ကြသည်။ အေးမိစံတို့စုံတွဲရော နှင်းမြတ်မွန် ပိုးပိုးတို့ပါလိုက်ပို့ကြသည်။

သူ့အမေနဲ့အမက သူ့ကို ပိုးပိုးကို သဘောကျပြီး အဲ့ကောင်မလေးကို မကြိုက်ဘူးလား တိုးတိုးလေးမေးတော့ သူ ရီပဲနေလိုက်သည်။ သူလေယာဉ်ပေါ်တက်တော့မှ အားလုံးပြန်သွားကြသည်။ သူဂျပန်ကိုရောက်တော့ လာကြိုသည့်သူက လာကြိုပြီး နေရာချထားပေးကာ လိုအပ်တဲ့ဟာတွေကို လုပ်ပေးသည်။ သူလဲ ဖုန်းကဒ်ဝယ်ကာ မိဘတွေဆီဖုန်းဆက်ပြီး ပိုးပိုးဆီ ဆက်တော့ ပိုးပိုးက ငိုနေသည်။ သူလဲ ချော့ရပြန်သည်။ သူဂျပန်ကိုရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း ပိုးပိုးနဲ့ ညှိကာ ဖုန်းမဆက်တော့။

ပိုးပိုးကလဲကြာရင် ခက်ရချည်ရဲ့လို့ပြောသည်။ လိုင်းပေါ်မှာ အေးမိစံနဲ့နှင်းမြတ်မွန်တို့နဲ့တော့ ပြောဖြစ်သည်။သူဂျပန်ရောက်ပြီး တစ်နှစ်ခန့်ကြာတော့ အေးမိစံနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်တို့ ယောက်ကျားယူသွားကြသည်။ ပိုးပိုးကတော့ သိပ်အဆင်မပြေဘူးလို့ ပြောသည်။ သူလဲ မဆက်တော့ပါ။

ဒီလိုနဲ့ သူစာကိုသာ တစိုက်မတ်မတ်လေ့လာဖြစ်သည်။ နှစ်နှစ်ခန့်ကြာတော့ သူလဲ ပရောဂျတ်အတွက်စာတမ်းပြုစုရသည်။ သူလဲ မြန်မာနိုင်ငံပြန်လာကာ သူလုပ်ရမည့်စာတမ်းအတွက် ဌာနကိုတင်ပြကာ ကရင်ပြည်နယ်ဖက်သို့သွားကာ လေ့လာပြီး စာတမ်းအတွက်လုပ်ရသည်။

သိတာတွေကို ဆရာသမားတွေကျွမ်းကျင်တဲ့ပညာရှင်တွေဆီမှာ မေးကာ လေ့လာပြီးလုပ်ရသည်။ မိဘတွေဆီကို ခဏသာပြန်နိုင်သည်။ စာတမ်းလုပ်ပြီးတော့ဂျပနိသို့ ပြန်လာကာ သူ့အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်နဲ့ အဖွဲ့လိုက်စုကာ စာတမ်းအားလုံးကို ပြန်ပြီးပြုစုပြီးပြန်လုပ်ရပြန်သည်။ပြီးတော့ group လိုက် ဆွေးနွေးပွဲတွေလုပ်ရသည်။

အတော့်ကိုလေ့လာပြီး အင်တာနက်မှာလဲ အမြဲတမ်းလေ့လာခဲ့ရတာမို့ သူ့အတွက် အရမ်းကြီးတော့ မခက်ခဲလှပေမယ့် အတော်တော့ ခက်လှသည်။ အားလုံးပြီးသလောက်ဖြစ်သွားတော့မှ သူလဲ သက်ပြင်းချနိုင်သည်။ ဒါတောင် သူတင်သည့်စာတမ်းက အဆင်ပြေချော့မွေ့ပြီးသဘောကျမှ သူ ဘွဲ့ရမည်။ သူလဲ အဲ့ကိစ္စကိုခေါင်းထဲက ထုတ်ကာ အတက်နိုင်ဆုံးကြိုးစားခဲ့တာမို့ ဖိအားမထားတော။ တနေ့သူလဲ တိုကျိုမြို့ထဲ သွားရင်းနဲ့ အမှတ်မထင် လူတယောက်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ဆုပြည့်စံရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ နွယ်နီ။

သူမနဲ့က အရမ်းကြီးတော့ မခင်ပေမယ့် သူနဲ့ဆုပြည့် ကြိုက်ခဲ့တုန်းက ခင်ခဲ့တာပင်။ ဆုပြည့်နဲ့မတည့်သလို သူ့ကိုလဲ ကြည့်မရဘူးလို့ ပြန်ကြားရသည်။ သူကလဲ သိပ်ကြည့်မရ။ရုပ်ရည်က လှတပတရှိပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ပိန်ကပ်နေသည်။ ဖင်မရှိရင်မရှိ။ အရပ်က နည်းနည်းမြင့်တာမို့ ပိန်တော့ ရှည်သည်လို့ ထင်ရသည်။ ဘာတွေမာန်တက်နေမှန်းမသိ။

သူကလဲ ဒါကို ကြည့်မရ။အဲ့ဒါကြောင့်သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ရင် ထေ့သလိုလို ခနဲ့စကားတွေ ပြောဖြစ်သည်မို့ သိပ်ပြီးလဲ မရင်းနှီးကြ။ ခုပြန်တွေ့တော့ ရေခြားမြေခြားမှာ ကိုယ့်နိုင်ငံက လူနဲ့ပြန်တွေ့ရတော့ ဝမ်းသာသွားသလို သူမကလဲ ဝမ်းသာစွာနှုတ်ဆက်စကားပြောဖြစ်သည်။ 

စကားစပ်မိလို့ ပြောကြရင်းနဲ့ သူမက ဒီကို ကုမ္ပဏီအလုပ်နဲ့ လာခြင်းဖြစ်သည်။ ရောက်တာတစ်လလောက်ရှိပြီတဲ့။ သူနေတဲ့နေရာနဲ့ သိပ်မဝေးလှတာပေ။ သူမက ဆုပြည့်ယောက်ကျားရသွားလို့ စိတ်မကောင်းကြောင်းနဲ့ သူတို့လဲ အဆင်ပြေတယ်လို့ပြောသည်။

သူလဲ ခုတော့ ဘာမှသိပ်မခံစားရတော့တာမို့ အေးဆေးပင်ပြန်ပြောနိုင်သည်။ နွယ်နီလဲ ခုတော့ အရင်လောက် မပိန်တော့ပေ။ စလင်းဖြစ်ကာ ပြင်တက်ဆင်တက်လာလို့လားမသိ ။ တင်နဲ့ရင်နဲ့အတော့်ကို ကြည့်ကောင်းလာသည်။ သူလဲ နွယ်နီကို မယူသေးဘူးလာမေးရာ ယူတော့မှာတဲ့။ ဒီနှစ်ကုန်ရင်ယူမယ်လို့ပြောသည်။ သူတို့ကုမ္ပဏီမှ လူပင်။ သူ့ကိုဘာအတွက်လာတာလဲ မေးတော့ သူက မာစတာဘွဲ့ လာယူတာလို့ပြောတော့ အထင်ကြီးသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့အတော်ကြာစကားပြောပြီး ဖုန်းနံပါတ်တွေလဲကာ သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။

နောက်ရက်တွေမှာလဲ သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ အလည်သွားလိုက် လျှောက်စားလိုက်နဲ့ အတော့ကိုရင်းနှီးသွားကြသည်။ နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်မှာလဲ ဖြစ်ပြန် သူတို့ အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ဝေးတဲ့နေရာလဲ ဖြစ်တာမို့ ရင်းနှီးပွင့်လင်းမှုက မြန်လှသည်။ အတော့်ကိုပွင့်လင်းသွားသည်။ ဒီလိုနဲ့ နွယ်နီလဲ နှစ်လလောက်ကြာတော့ ပြန်ရခါနီပြီ။နောက်တစ်ပတ်လောက်နေရင် အလုပ်ကိစ္စတွေပြီးတော့မှာမို့ ပြန်ရတော့မည်။

သူလဲ ညဖက်ကျ ညနေစာသွားစားရအောင်လို့ ဖုန်းဆက်တော့ နွယ်နီကလဲ ညနေကျရင်လာခေါ်လေ လို့ပြောသည်။ ညနေကျသူလဲ နွယ်နီကို သွားခေါ်လိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ အင်္ကျီအဝါချိုင်းပြတ်ပေါ်မှာ အဖြူရောင်အနွေးထည်ကို ဝတ်ကာ အောက်က ဘောင်းဘီအကြပ်အနက်ကို ဝတ်ထားသည်။

ကျောလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်ကို ဖျားလျားချထားတာမို့ အတော်ပင်ကြည့်ကောင်းလှသည်ပင်။ သူတို့လဲ ညနေစာ စားရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား နည်းနည်းသောက်ကြသည်။ စကားပြောရင်းနဲ့သောက်ကြရင်းတော်တော်သောက်ဖြစ်ကြသည်။ နွယ်နီလဲ နည်းနည်းများသွားတာမို့ အတော်မူးသွားသည်။

သူလဲ ပိုက်ဆံရှင်းကာ နွယ်နီကိုခေါ်ပြီးပြန်လာတော့ နွယ်နီက မပြန်ချင်ဘူးလို့ဂျစ်တိုက်နေသည်။ သူလဲချော့မော့ကာ ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်ပြောတော့ မရ။ လျှောက်လည်မယ်လို့ပြောတာမို့ သူလဲ စိတ်ညစ်သွားရကာ သွားကြတာပေါ့ လို့ ပြောပြီးထွက်လာခဲ့ကြတော့လဲ မူးနေတဲ့နွယ်နီကသိပ်မဟန်။

ဒါကြောင့်ချော့ကာပြန်မယ်ပြောတော့လဲ ဂျစ်ပြီး မပြန်ဘူးလို့ပြောတော့ သူလဲ ဘယ်သွားမလဲမေးတော့ ဘယ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်တဲ့။ အခန်းကိုမပြန်ချင်ဘူးပြောတာနဲ့ သူလဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဟိုတယ်တခုဆီ ခေါ်သွားလိုပ်ကာ နှစ်ယောက်ခန်းတခန်းယူလိုက်သည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ နွယ်နီက ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ကာ ဘီယာကို တွေ့တော့သောက်မယ်လုပ်နေလို့ သူတားလိုက်ရသည်။ သူလဲစိတ်ကတိုလာတာမို့ နွယ်နီကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တော့ နွယ်နီက ရီနေသည်။သူလဲ အနွေးထည်ကို ချွတ်ကာ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ခုံပေါ်မှာထိုင်နေတော့ နွယ်နီက ထလာပြီး သူ့ဘေးနားဝင်ထိုင်ကာ သူ့ကိုစနေသည်။သူလဲ အိပ်တော့လို့ပြောတော့ သိပ်မှအိပ်မယ်တဲ့။

သူလဲ အဲ့လောက်မှရှိတာကွာ ဆိုပြီး နွယ်နီကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ အနွေးထည်ကို ချွတ်လိုက်ပြီးနို့တွေကိုဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ လူကလဲ မူး မိန်းမတွေနဲ့လဲဝေးတာလဲ ကြာနေတာမို့ စိတ်ကိုထိန်းချုပ်မထားတော့။ နွယ်နီအင်္ကျီကို အောက်ကနေ မကာချွတ်လိုက်ပြီး ဘော်လီအနက်ကို အပေါ်ကိုမတင်ကာ နို့တွေကိုဆုပ်ကာနယ်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကိုသွားနဲ့ကိုက်ကာကလိလိုက်သည်။

နွယ်နီလဲ ပါးစပ်ကညည်းသံသဲ့သဲ့နဲ့အတူ သူ့ခေါင်းကို ပွတ်သပ်လာသည်။ သူလဲ သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနွယ်နီ့ဘောင်းဘီအကြပ်ကိုချွတ်လိုက်တော့ နွယ်နီလဲ ဖင်ကိုအသာကြွကာ ချွတ်ပေးလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အရက်ကလဲမူးနေ ရမက်ကလဲ ကြူးဖို့ကြံနေကြသည်။

သူလဲ ပြတ်လပ်နေသလို နွယ်နီလဲအတူတူပင်။ ဒီရောက်ပြီး သူနဲ့တွေ့တော့ စိတ်တွေက လွတ်လပ်နေတာမို့ ခုလိုဖြစ်ကြခြင်းလဲ ဖြစ်သည်။ သူလဲ အတွင်းခံ ခရမ်းရောင်လေးကို ပါတခါတည်းချွတ်လိုက်ကာ အစေ့ကိုချေပေးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ တအင်းအင်းနဲ့ကော့တက်လာသည်။ 

သူလဲ အဖုတ်ထဲကို လက်ထည့်လိုက်တော့ အရည်တွေနဲ့မို့ ချောချောမွေ့မွေ့ဝင်ထွက်နေသည်။ နွယ်နီကို ထူလိုက်ကာ သူလဲ နွယ်နီရဲ့အဖုတ်ကို ကလိနေရင်းနဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လီးထည့်ပေးလိုက်တော့ နွယ်နီလဲ အသားစုပ်ပေးလေသည်။ လုပ်နေကျအလုပ်မို့ထင်သည် ။ အခက်အခဲမရှိလှပေ။

နွယ်နီလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာကြုံတွေ့ဖူးထားသည်မို့ထင်သည်။ အစစအခက်အခဲမရှိလှပေ။အဖုတ်ထဲကလဲ အရည်တွေစိုနေတာမို့သူလဲ ပါးစပ်ထဲမှလီးကို ထုတ်ကာ နွယ်နီကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ပေါင်တွေကိုမြှောက်ကာ အဖုတ်ဝမှာလီတေ့လိုက်ကာ ထည့်လိုက်တော့ အဆုံးထိဝင်သွားသည်။ သူလဲ တရစပ်ပင်ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

“  အ အ ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့်ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ ရှီး ဟ ဟ. ဟ ”

သူလဲဆက်တရုက်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ နွယ်နီလက်တွေကမွေ့ရာခင်းကို ဆုပ်ချေထားကာ ခြေချောင်းတွေက ကုပ်ကွေးသွားပြီး ခါက ကော့တက်လာကာ အဖုတ်ကလဲ သူ့လီးကို တင်းကြပ်စွာညှစ်ကာထားသည်။တစ်ချီပြီးသွားပြီ။ သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ

“  အရမ်းကောင်းလိုက်တာ ကိုပိုင်ရယ် ”

“  ကိုယ်မပြီးသေးဘူ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေး”

သူလဲ အဖုတ်ထဲမှလီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ ကုတင်စွန်းမှာပင်ခြေထောက်တွေတင်ကာဖင်ကို စွင့်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝပ်ကာကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်တော့ စူပွပွစအိုဝကို တွေလိုက်ရတော့ အကြံတခုရလိုက်တာမို့ အဖုတ်ဝကစီကျနေတဲ့ အရည်တွေကိုစအိုဝမှာသုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးထွေးကာ

“  နွယ်နီ ဖင်ခံဖူးတယ်ပေါ့”

“  အင်းတစ်ခါနှစ်ခါတော့ ခံဖူးတယ်”

“  ဘယ်သူနဲ့လဲ”

သူလဲ ဖင်ဝကို ကလိရင်းမေးနေလိုက်သည်။

“  နွယ်နီ့ချစ်သူနဲ့။ သူက စမ်းချင်တယ်ဆိုလို့ ပေးလိုက်တာ”

“  ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား”

“  နာတယ် ”

လူကြည့်တော့ ဘာမှသာ မဟုတ်တာ။ အခံတော့ ပက်စက်မယ်လို့ တွေးရင်း

“  ကိုယ်လဲ ဖင်ချမလို့ ခံမလား”

“  အာ အရမ်းနာတယ်။ ဖြည်းဖြည်းတော့ လုပ်နော်။ တခါကဖင်ကွဲသွားလို့ ကြောက်ပြီး နောက်မခံတော့ဘူး”

သူလဲဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ်ကိုဖင်ထဲသို့ ပူးထည့်ကာ ဆွနေလိုက်သည်။အဝင်အထွက် ချောလာပြီမို့ သူလဲလီးကိုတံတွေးစွတ်ကာ ဖင်ဝတွင်တေ့ပြီး အသာဖိချလိုက်တော့

“  အ့ ကျွတ်ကျွတ် ဖြေးဖြေး နာတယ်”

သူလဲ တစ်ရစ်ချင်းသွင်းလိုက်သည်။ ဖင်ခံဖူးသူမို့ ဖင်ကို အလိုက်သင့်ဖွင့်ပေးတက်သည်။ သိပ်ပြီးအားမစိုက်လိုက်ရပဲ လီးက တဆုံးဝင်သွားသည်။

မူးတဲ့ အရှိန်ကလဲ ပါနေတာမို့ ခံနိုင်ရည်ရှိနေတာဖြစ်မည်။ သူလဲ အသာလေးဆောင့်ပေးလိုက်ရင်း အစေ့ကိုချေပေးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာပြီမို့ သူလဲ သိပ်မညှာတော့။ နွယ်နီလဲမူးမုးနဲ့သူ့ကိုဆောင့်ခိုင်းတာမို့ သူလဲ စိတ်ရှိတဲ့အတိုင်း ဖင်နှစ်ဖက်ကိုတင်းတင်းညှစ်ကာ အားကုန်းဆောင့်လို့းလိုက်သည်။

အချက်ပေါင်းငါးဆယ်ကျော်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။ နွယ်နီလဲနောက်တစ်ချီပြီးချင်လာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ဖို့ ပြောတော့ သူလဲ မနားတမ်းဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက ဖင်ထဲမှာပန်းထွက်သွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ကောင်းမွန်တဲ့ အရသာကို ပြည့်ဝစွာခံစားရင်း မူးပြီးအိပ်ပျော်သွားကြသည်။ သူတရေးနိုးတော့ထကြည့်တော့ နွယ်နီက သူ့ဘေးနားမှာအဝတ်တွေဝတ်ပြီး သူ့နဲ့အတူ စောင်ခြုံကာ အိပ်နေသည်။ သူလဲအိမ်သာသို့ သေးပေါက်သွားတော့ သူ့လီးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးထားသည်။

ကြည့်ရတာ နွယ်နီတရေးနိုးပြီးလုပ်ပေးသွားတာနေမည်။ သူလဲရေချိုးခန်းထဲမှ တပတ်တထည်ပတ်ကာ ပြန်ထွက်လာပြီး အဲကွန်းကို လျှော့ကာပြန်အိပ်လိုက်သည်။ မနက်နိုးလာတော့နွယ်နီက နိုးနေပြီ။ မျက်နှာသစ်ပြီးနေပြီ။ သူနိုးလာတော့ သူ့ကိုပြုံးပြပြီ မျက်နှာသစ်ဖို့ပြောသည်။ သူလဲမျက်နှာသစ်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့ နွယ်နီက ပြန်ကြစို့လို့ပြောသည်။ သူလဲနွယ်နီကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီးနမ်းလိုက်တော့

“  ကိုပိုင်တော်ပြီကွာ နောက်ကျနေမှာစိုးလို့အလုပ်က။ ညကျရင်ပြန်တွေ့မယ်လေနော”

ပြောတာမို့သူလပြန်လွှတ်လိုက်ကာ အဝတ်လဲလိုက်ပြီးပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ညနေကျသူလဲနွယ်နီကို သွားခေါ်ကာ ညနေစာစားပြီး ဟိုတယ်သို့သွားကြပြန်သည်။ ဟိုတယ်ရောက်တာနဲ့ အဝတ်တွေချွတ်ကာ သူကနွယ်နီ့ကို သူ့လီးကိုစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ နွယ်နီ့ကိုဆွပေးလိုက်ကာ ဖင်ကိုပဲ လိုးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ သူနဲ့ကျမှ ဖင်လိုးခံရတဲ့အရသာကို သိသွားသည်လို့ ပြောသည်။

သူတို့ ညနှစ်နာရီနီးပါးထိလုပ်ကြသည်။ ဖင်ကိုလုပ်လိုက် အဖုတ်ကိုလုပ်လိုက်နဲ့။ သူတို့နှစ်ယောက်လဲ မနက်ဆို နွယ်နီကအလုပ်သွား သူကကျောင်းသွားညနေကြ ဟိုတယ်သွားလိုက် သူ့အခန်းမှာနေလိုက်နဲ့ ညတိုင်းလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ နွယ်နီကပြန်ခါနီးတော့ သူတို့ကိစ္စကို ဘယ်သူ့မှမပြောပါနဲ့လို့ တောင်းပန်သည်။

သူလဲ ဘယ်သူ့မှပြောဖို့စိတ်ကူး မရှိပါ။ ဒီလိုနဲ့ နွယ်နီလဲ မြန်မာပြည်ပြန်သွားတော့ သူလဲ ပြန်တဲ့အချိန်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှ မလုပ်ဖြစ်တော့။ သူလဲ သူတင်လိုက်တဲ့ စာတန်းအရွေးခံရပြီး သေချာစွာဖြေနိုင်ခဲ့တာမို့ မာစတာဘွဲ့ကို ရယူနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့ group တခုလုံးလဲအောင်မြင်ခဲ့ကြတာမို့ အရမ်းကိုပျော်စရာကောင်းရသည်။ပြန်ခါနီးအားလုံးလျှောက်လည်ကြ နှုတ်ဆက်ပွဲလုပ်ကြ နဲ့ပျော်စရာပင်။ ဖိအားတွေလဲ ကင်းသွားကြပြီမို့လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေကြသည်။

သူလဲဌာနကို ဘွဲ့ယူပြီးမှ ပြန်လာဖို့ ခွင့်တောင်းတော့ ရတာမို့ ဘွဲ့ယူပြီးမှပဲ ပြန်လာခဲ့သည်။ သူပြန်လာတော့ သူမိသားစုလာကြိုသည်။ သူလဲ အိမ်ကိုလိုက်သွားပြီး တစ်ပတ်လောက်နေပြီးမှ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ ရုံးရောက်တော့ လူကြီးကို သတင်းဝင်ပို့ပြီး ပါလာတဲ့လက်ဆောင်နဲ့ ကန်တော့သည်။ လူုကြီးကသူ့ကို ချီးကျူးပြီးအတွေ့အကြုံတွေမေးသည်။ သူလဲပြောပြသည်။

သူ့ကိုလဲ ကြိုးစားဖို့နဲ့ ဌာနအတွက် အားကိုးရတဲ့ ခေါင်းဆောင် တဦးဖြစ်လာအောင် လုပ်ဖို့ ဆုံးမသည်။ သူလဲ ပြန်ထွက်လာပြီး သူ့ဆရာဆီဝင်ကာ လက်ဆောင်ပေးရင်း ကန်တော့လိုက်သည်။ ဆရာကလဲ ဆုံးမစကားပြောသည်။ မိန်းမ ယူဖို့ကောင်းပြီလို့ပြောတော့ သူလဲ ယူစရာမရှိဘူးလို့ ပြောလိုက်တော့ ဆရာက ဆဲသည်။ အခန်းထဲကိုလဲ ပါလာတဲ့ လက်ဆောင်တွေဝေပေးလိုက်သည်။

ဒီလိုနဲ့ သူနေပြည်တော်ရောက်တာတစ်လကျော်ပြီ။ သူလဲ ရာထူးတက်သွားကာ တာဝန်က ပိုကြီးလာတာမို့ ခရီးသိပ်မထွက်ရတော့။ ရုံးချုပ်မှာပဲ နေကာ သူ့ဆရာရဲ့လက်ထောက်အဖြစ်နဲ့ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတွေကို ကူလုပ်ပေးရသည်။ တရက်မှာတော့ သူဂျန်းရှင်းသွားရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ဆုံသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကနေပြည်တော်မှာပင်။

သူ့ယောက်ကျားက ရန်ကုန်မှာတဲ့။ ကလေး တစ်ယောက်ရနေပြီ။ နှင်းမြတ်မွန်က ကလေးရပြီး နည်းနည်းလေးပြည့်သွားတာကလွဲရင် ပိုပြီးကြည့်ကောင်းလာသလို ရင့်ကျက်သွားတာလဲပါမည်။

သူ့ကိုတွေ့တော့ ဝမ်းသာအားရပင်။ အရင်လိုပင်။ စကားထိုင်ပြောကြရင်းနဲ့ ပိုးပိုးလဲ နေပြည်တော်မှာပဲလို့ပြောသည်။ သူကလေးရပြီလား မေးတော့ သူ့ဘဲနဲ့ ပြသာနာဖြစ်ပြီး မယူဖြစ်ဘူးလို့ ပြောသည်။ ဘာလို့လဲမေးတော့ ပိုးပိုးရည်းစားက ပိုးပိုးအပြင်နောက်တယောက်နဲ့ ရှုပ်နေတာပိုးပိုးကသိသွားတယ်လို့ ပြောသည်။ အဲ့ထိပိုးပိုးက ခွင့်လွှတ်သေးတယ် တဲ့။

အဲကောင်မလေးက ကိုယ်ဝန်ရှိသွားတော့ ပိုးပိုးကိုလာတွေ့ပြီး သူ့ရည်းစားကရှောင်နေလို့ဆိုပြီး ပြသာနာ လာရှာတယ်လို့ ပြောသည်။ အဲ့နောက်ပိုင်း သူတို့ပြတ်သွားတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ပိုးပိုးဖုန်းနံပါတ်နဲ့ နေရာကိုမေးတော့ ပိုးပိုးက ခု ဌာနတစ်ခုမှာဝင်လုပ်နေတယ်လို့ ပြောပြီးနေရာနဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ပေးသည်။

သူလဲ စိတ်ထဲမှာ အရမ်းကိုဝမ်းသာသွားသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကို ပိုးပိုးကို ယူလိုက်ပါလားလို့ ပြောတော့ သူကလဲ မူလိုက်သည်။ ပြန်ခါနီးကျတော့ သူက နှင်းမြတ်မွန်ကို ကလေးရော မေးတော့ ကလေးက သူ့မိဘတွေနဲ့ထားတယ်လို့ ပြောသည်။သူကတော့ တစ်ပတ်တခါ နှစ်ပတ်တခါပြန်သည်တဲ့ ရန်ကုန်ကို။

သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပို့ပြီး အပြန်မှာတော့ သူ့စိတ်တွေက ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်တော့ပေ။ ပိုးပိုးနေတဲ့အဆောင်ဖက်ကို ဦးတည်လိုက်သည်။ အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ ကားပေါ်ကဆင်းကာ ပိုးပိုးနဲ့တွေ့ချင်ကြောင်းပြောတော့ ခေါ်ပေးလေသည်။ သူလဲ စောင့်နေရင်း ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့။ ရင်တွေကလဲအရမ်းခုန်နေသည်။ နောက်မှာ ခြေသံတွေကြားလိုက်ရသည်။

“  ဘယ်သူ ခေါ်တာလဲ အမ”

“  အရှေ့မှာ ဧည့်သည်တယောက်ပဲ စောင့်နေတယ် ညီမလေး”

ခြေသံကသူနဲ့နီးလာတော့ သူလှည့်ကြည့်လိုက်တော့

“  ဟင် ကိုကြီး”

“  ပိုး”

နှစ်ယောက်သား ရပ်ကာတယောယ်နဲ့ တယောက်ကြည့်နေလိုက်ကြသည်။ ပိုးပိုးလဲ အရမ်းကိုပျော်သွားသည့်ပုံ။ အိမ်နေရင်း ညဝတ်ဂါဝန် အရှည် ပန်းရောင်လေးနဲ့ ကျောလည်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်ကပိုကယိုလေးနဲ့ လှနေတဲ့ ပိုးပိုးရဲ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်းသူလဲ စကားလုံးတွေ ဆွံ့အနေရသည်။ ရင်ထဲမှာပြောစရာတွေပြည့်ပြီး ပါးစပ်ကထွက်မလာတော့။ တော်တော်လေးကြာမှ ပိုးပိုးဘေးက သူငယ်ချင်းးက

“  ဟဲ့ ပိုးပိုး ဧည့်သည်ကို ဧည့်ခံဦးလေ”

သတိဝင်လာကြသည် နှစ်ယောက်သား။ အဲ့ကျမှ ပိုးပိုးလဲ

“  ကိုကြီး ထိုင်ဦးလေ”

သူလဲယောင်နနနဲ့ထိုင်ပြီးမှ

“  ကိုယ် ဘာမှမစားရသေးဘူး။ တခုခုသွားစားရအောင်လေပိုး”

“  အင်းအဲ့ဒါဆိုခဏစောင့်ပေးနော်”

ပြောပြီး ပိုးပိုးလဲ အခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။ သူလဲကားပေါ်မှာပဲ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာမှ အင်္ကျီအဝါလတ်ပြတ်နဲ့ ထမိန်အနီပြောင်လေး ဝတ်ကာထွက်လာသည်။ မျက်နှာမှာတော့ သနပ်ခါးကို လိမ်းကာပါးနှစ်ဖက်မှာ ပါးကွက်ကွက်ထားသည်။

သူ့ကားပေါ်ကို ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သူလဲ ကားကိုမောင်းထွက်လာလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက သူ့လက်မောင်းပေါ်မှီလိုက်ရင်း

“  အရမ်းသတိရတာပဲ ကိုကြီးရယ်။ ကိုကြီးကိုရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရတော့ အရမ်းပျော်သွားပြီး ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး”

“  ကိုကြီးလဲတူတူပဲပိုးရယ်”

“  ပိုးနေတဲ့နေရာကို ဘယ်သူပြောတာလဲ။ မမနှင်းမြတ်လား မမအေးမိစံလား”

“  နှင်းမြတ်မွန်။ခုနက သူနဲ့ဂျန်းရှင်းမှာတွေ့တော့ စကားစပ်မိရင်း ကိုကြီးက ပိုးအကြောင်းမေးတော့ ပြောပြရင်း သိလိုက်ရတာ။ တော်သေးတာပေါ့ ပိုးရယ်။ ဖူးစာမှန်လို့ ပြန်ဆုံရတာ”

“  အမယ် ဘယ်သူက သူ့ဖူးစာလဲ။ ဒီတိုင်းမရပါဘူး။ ပိုးကိုချစ်ခွင့် အရင်ပန်ရမယ်။ ပြီးရင် ပိုဆီးကအဖြေကို စောင့်ရမယ် ဒါပဲ။ ဒီတိုင်း ဘယ်သူက လက်ခံမှာလဲကဲ”

“  အာ ပိုးကလဲ အဲ့ဒါဆို ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ”

“  ဟင် အနည်းဆုံးတော့ နှစ်နှစ်ပေါ့။ ချစ်ခွင့်ပန်ပြီးရင် စဉ်းစားဦးမယ်လေ”

“  အာ အဲ့လို့ဆို ကိုကြီး အသက်က ကြီးနေပြီ မရဘူး မရဘူး။ ခုတခါတည်း လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတယ်ကွာ။ပိုးကို ကိုကြီးလက်ထပ်ပါရစေကွာ။ လက်ထပ်ခွင့်ပေးပါနော်”

“  အာ ဒီတိုင်းကြီးက မမိုက်ပါဘူး။ နိုင်ငံခြားပြန်ကြီးကလဲ။ ရိုမန်တစ်မဆန်လိုက်တာ။ မရဘူး။ တဆင့်ချင်းပဲ။ချစ်ခွင့်အရင်ပန်ဒါပဲ”

“  ပိုးကလဲ ရစ်ပြီ။ အဲ့လိုဆို ခုတခါတည်း ကားတင်ပြေးလိုက်မှာနော်”

“  ဟာ အဲ့လိုတော့ မလုပ်နဲ့နော်။ ကိုကြီးနော ငိုလိုက်မှာ။အော်လိုက်မှာ”

“  အော်လေ သတ္တိရှိရင်”

“  ဒီမှာ သမီးကို ကားတင်ပြေးမလို့တဲ့”

တကယ်အော်တာမို့ သူလဲ ကားမှန်ကိုအမြန်တင်လိုက်ပြီး

“  ဟာ ဟိတ် တကယ်အော်တယ်ကြည့်စမ်း။ကောင်မလေး တော်တော်ဆိုးနေတယ်”

“  ခစ် ခစ် ခစ်”

နှစ်ယောက်သား ကြည်နူးစွ ာရီလိုက်ပြီး ပိုးပိုးပုခုံးကိုဖက်လိုက်တော့ ပိုးပိုးလဲ သူ့အပေါ်အလိုက်သင့်မှီချလိုက်သည်။ သူတို့နေ့လည်စာကို စားပြီးစကားပြောနေလိုက်ကြသည်။

ပိုးပိုးက ခု ဟိုတယ်နဲ့ခရီးမှာ အလုပ်ဝင်နေတာပင်။ကုမ္ပဏီမှာလုပ်ရင်း လူကြီးတယောက်နဲ့ ဆက်စပ်မိရင်း သူ့ကို အလုပ် သွင်းပေးတာလို့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားနဲ့က အပြင်မှာရှုပ်ပွေတာကို သူ သိပေမဲ့ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်လို့ပြောသည်။ သူသွားပြီးနောက်ပိုင်း သိပ်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့လို့ပြောသည်။

သူ့ကောင်လေးက တဖြေးဖြေးနဲ့ ခြေလှမ်းပျက်လာသည်ကို သူသိပေမယ့် မသိချင်ယောက်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောပေမယ့် သူခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ ကောင်မလေးတယောက်က ကိုယ်ဝန်ရလာပြီး သူ့ကို ပြသနာလာရှာမှ သူအကြီးအကျယ်ပေါက်ကွဲသွားတာလို့ ပြောသည်။ အဲ့နောက်ပိုင်း သူ့ရည်းစားနဲ့ သူ့ရည်းစားမိဘတွေနဲ့ရော သူ့မိဘတွေရောရှေ့မှာတင် မေးကာ သူတို့စေ့စပ်တာကို ဖျက်လိုက်တာလို့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားကတော့ တောင်းပန်ပေမယ့် သူကတော့ လက်မခံတော့။

ခုတော့ အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ ယူကာ ကလေးတယောက် ရနေပြီလို့ ပြောသည်။ သူလဲ အဲ့နောက်ပိုင်း ကုမ္ပဏီက ထွက်ကာ ခုဒီမှာစာမေးပွဲဝင်ဖြေရင်း နေပြည်တော်သို့ ပြောင်းလာတာဟုပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စကားကတော့ ပြောမကုန်နိုင်တော့ပေ။ သူတို့နှစ်ယောက် ရုံးဖွင့်ရက်ဆို ညတိုင်းနီးပါး တွေ့သလို ရုံးပိတ်ရက်ဆို နှစ်ယောက်သားလျှောက်လည်ကြသည်။ ပိုးပိုးကို ကြိုက်တဲ့ သူတွေကလဲ များလှသည်။ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကိုပင်။မတွေ့တဲ့အချိန်ဆိုဖုန်းနဲ့။

လိုင်းပေါ်မှာလဲတွေ့ကြသည်။ ခုမှ တကယ့် ချစ်သူဖြစ်ရသည်ကိုး။ သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းကို နှင်းမြတ်မွန်တို့ အေးမိစံတို့လင်မယားတွေကို ပြောပြတော့ ဝမ်းသာနေကြသည်။ သဘောတူကြသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးနဲ့တိုင်ပင်ကာ အိမ်တွေကို ဖွင့်ပြောရအောင်လို့ ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ ခေါင်းငြိမ့်တာနဲ့ သူလဲ သူ့မိဘတွေကို ဖွင့်ပြောသလို ပိုးပိုးကလဲပြောသည်။ သူ သူ့ဆရာကိုလဲ အသိပေးတော့ သူ့ဆရာကလဲ သဘောကျသည်။

သူတို့ယူရင် အခန်းပေးမှာလား မေးတော့ ယူရင်ရမယ် လို့ ပြောသည်။ နှစ်ဖက်မိဘတွေလဲသိသွားပြီမို့ ပိုးပိုးမိဘတွေနဲ့ သူအရင်တွေ့တော့ အိုကေသလို ပိုးပိုးကလဲ သူ့မိဘတွေနဲ့အဆင်ပြေသည်။ ဒါကြောင့်နားဖောက်တောင်းရမ်းကာ လက်ထပ်ဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲကြသည်။ သူလဲ အခန်းရတော့ နှစ်ယောက်သား အခန်းကို စိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်ကာ ခန်းဝင်တွေကို စိတ်ကြိုက်ဝယ်ပြီးထည့်သည်။ နှစ်ယောက်သားပျော်နေကြသည်။

ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီး တစ်နှစ်လောက်အကြာမှာတော့ ပိုးပိုးမှာ သူ့ရင်သွေးလေးလွယ်ထားရပြီ။ လက်ထပ်တဲ့ အချိန်ကစပြီး ပိုးပိုးက သူ့အကြိုက်လုပ်ပေးတက်သလို သူကလဲ ပိုးပိုးစိတ်ကြိုက် လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှစွာနဲ့ ပျော်ရွှင်စွာ အိမ်ထောင်ရေးကိုတည်ဆောက်နိုင်ခဲ့ကြသည်။

သူချစ်ကိုယ်ချစ်မို့လဲ သံယောဇဉ်က ပိုပြီးခိုင်သည်။ ပိုးပိုး ကိုယ်ဝန်ရတော့ ပိုးပိုးနဲ့ အတူမနေရတော့။ ပိုးပိုးကမပေးတော့ပေ။ တိရိစ္ဆာန်တွေတောင် ကိုယ်ဝန်ရရင် အတူမနေဘူးဆိုပြီး တကယ့်ကို မပေး။ သူကလဲ ချစ်တာမို့ ဘာမှမပြောပေ။ ရီလဲ ရီရသည်။ ပိုးပိုးကနေနိုင်သည်။ သူလဲ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက ဘယ်သူနဲ့မှ မရှုပ်တော့။ ပိုးပိုးက ဘာမှမပြောပေမယ့် သူဆင်ခြင်သည်။ ချစ်တာကိုး။

ဒီလိုနဲ့ သူတို့ရဲ့ ဘဝလေးထဲကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သမီးလေးတစ်ဦးဝင်လာခဲ့သည်။ ပိုးပိုးက သမီးရလာမှ ပိုပြီး လှလာသလို့ ကိုယ်ရေလဲ စစ်သွားကာ အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းလာသည်။ သူ့အပေါ်လဲ အရင်ကထက်ကို ပိုချွဲလာသည်။ သူလဲ ရုံးနဲ့ အိမ် သမီးနဲ့မိန်းမကြားထဲမှာပဲ သံသရာလည်နေရတော့သည်။

သူ ဘေးနားမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ မိန်းမနဲ့ သမီးကို ငေးကြည့်နေရင်း အတိတ်ကအကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန် အေးမိစံတို့ကို သတိရသွားသည်။ သူတို့နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက မတွေ့ဖြစ်ကြပေမယ့် လိုင်းပေါ်မှာ တွေ့တိုင်းတော့ အရိပ်အမြွတ်ပြောတက်ကြသည်။ သူ သူမတို့တွေနဲ့ တဒင်္ဂစိတ်ခံစားမှုတွေနဲ့ တွေ့ကြုံခဲ့ရပေမယ့် ပိုးပိုးနဲ့ကြတော့ တဒင်္ဂ ကနေ ထာဝရဖြစ်သွားကာ သမီးတစ်ယောက်တောင် ရနေပြီ။

ဒီသမီးနဲ့ ဒီဇနီးက သူ့ဘဝ အတွက် နံပါတ်တစ် အရေးကြီးဆုံး ဆိုတာ သူဟာသူပဲ သိသလို ချစ်ဇနီးလေးကလဲ သိတာမို့ ပိုပြီးသာယာကြည်နူးတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးလေးကို အမြဲတည်ဆောက်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ရင်း ချစ်ရတဲ့သမီးကို အသာလေး နမ်းပြီး ချစ်ဇနီးပါးလေးကို ငုံကာ နမ်းလိုက်ရင်း စောင်ခြုံပေးလိုက်ကာ နောက် နေ့သစ်တွေ အတွက် ကင်ဆိုင်နိုင်ရန် မျက်လုံးကိုမှိတ်ကာ အိပ်စက်လိုက်လေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



 

တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၃ )

တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - Julyrooney

သူ မနေနိုင်တဲ့ အဆုံး သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာ ပိုးပိုးဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး ခဏတွေ့လို့ရမလား မေးတော့ လာခဲ့မယ်လို့ ပြောတာနဲ့ သူတို့ ဆိုင်တဆိုင်မှာ တွေ့ကြသည်။ သူလဲ ရင်ထဲမှာ ရှိတာတွေကို အကုန်ဖွင့်ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို အရမ်းချစ်နေမိပြီ လို့ ပြောသည်။ သေချာတာတခုက သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်တာ sex ကိစ္စကြောင့်တော့ မဟုတ်တာ အမှန်ပင်။

“  တကယ်လို့ ပိုးပိုးရယ် ဆုံဆည်းခွင့် ရခဲ့ရင် ကိုကြီးရဲ့လက်ကို လာပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ။ ဘာကိုမှ မတွေဝေပဲနဲ့ပေါ့”

“  ကိုကြီးက ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကြည်ဖြူနိုင်လို့လား။ ပိုးက ပိုးရဲ့ချစ်သူနဲ့ ငြိစွန်းနေတာကို ကိုကြီးအသိဆုံးပဲ။ ကိုကြီးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာကလဲ တဒင်္ဂသာယာချင်မှုကြောင့်ဖြစ်ခဲ့တာ။ ပိုးက မဖြူစင်ဘူးလေ။ ကိုကြီးအတွက် ပိုးရဲ့ဘဝက မဖြူစင်ဘူး”

“  ဒါတွေကို မလိုအပ်ဘူးလေ။ ကိုကြီးလဲ ပိုး ထင်သလောက် မဖြူစင်ပါဘူး။ ပိုးဖက်ကနေ အရာရာလွတ်လပ်သွားတဲ့တနေ့ ပိုးရဲ့ဘေးမှာ ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူကင်းသွားတဲ့ တနေ့ ကိုကြီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် အပြစ်မဲ့တဲ့သူကိုတော့ ချန်ထားပြီးမှတော့ မလာပါနဲ့။ သူက အရင်တုန်းကရော အခုရော နောင်ရော ပိုးရဲ့ အချစ်ဦး အချစ်ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအမြဲသတိရပါ။ အပြစ်မဲ့သူကို အပြစ်ရှ ာထားခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ ကိုကြီးပိုးကို အထင်သေးမိလိမ့်မယ်”

“  စိတ်ချပါ ကိုကြီးရယ်။ ပိုး အဲ့လိုဘယ်တော့မှမလုပ်ပါဘူး။ ကံဆုံလို့ ဆုံဖို့ဖြစ်လာမယ့် မျှော်လင့်ချက် ဝေဝါးလေးကို ပိုး အမြဲတမ်းတရင်း ပိုး လျှောက်ရမယ့် ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမှာပါ”

သူတို့နှစ်ယောက် ခံစားချက်ပေါက်ကွဲကြပေမယ့် ကိုယ်အမူအရာတော့ ထိန်းကြသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို အမှန်တိုင်းဝန်ခံလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့အကြောင်းကိုရော အေးမိစံနဲ့အကြောင်းကိုပါ။ ပိုးပိုးက မအံ့သြပေ။ သူ့ကိုပြောသည်။ သူမနဲ့အကြောင်းကို သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြောလဲ သူတို့အံ့သြမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။

သူတို့တွေက မိန်းမချင်းချင်းမို့ ရိပ်မိတယ်လို့ ပြောသည်။ ဖွင့်မမေးကြပေမဲ့ တရက် ဒီလိုကြုံလိမ့်မယ်ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ်စီရိပ်မိပြီးသားပဲလို့ ပြောသည်။ သူ့ကို မဖွင့်ပြောရင်တောင် စိတ်ဆိုးချင်ဆိုးမှာတဲ့။ ပြောပြလို့ စိတ်မဆိုဘူးလို့ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကြီးက စွံကိုစွံတာကိုးတဲ့။ မနာလိုတောင်ဖြစ်တယ်လို့ပြောသည်။ တကယ်လို့ သူတို့ ရခဲ့ရင်တောင် ကြုံနေဦးမယ်ဆိုရင် ကြည်ဖြူတယ်လို့ပြောတော့ သူရီမိလိုက်သည်။ သူတို့အတော်ကြာအောင် စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ရင်ထဲကအရာတွေဖွင့်ချလိုက်ရလို့လားမသိ။

နှစ်ယောက်သား ပိုပြီးနီးကပ်သွားသလို ပေါ့ပါးသွားသည်။ သူတို့ပြန်လာခဲ့သည့် အချိန်ထိ စကားစက မပြတ်သေး။သောကြာ နေ့ညရှစ်နာရီကျော်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို သတိပေးသည်။ မမနှင်းမြတ်မွန်ကို သွားကြိုဖို့ မမေ့နဲ့ဦးဆိုပြီး သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ဆီဖုန်းဆက်တော့ ၁၁၅ မိုင်ရောက်ပြီတဲ့။ သူလဲ စာကိုဆက်ပြီးကြည့်နေလိုက်သည်။

ဆယ့်တစ်ကျော်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ရောက်တော့မည်တဲ့။ သူလဲ အင်္ကျီကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်လိုက်ကာ ကားသော့ယူပြီး အခန်း သော့ပိတ်ကာ အဝေးပြေးကွင်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကားကမရောက်သေး။ သူကားထဲမှာပြစောင့်နေလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ကားဆိုက်လာသည်။ သူကားနားကို သွားကာစောင့်နေလိုက်သည်။ မိုးပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကို အကြပ်ဝတ်ထားပြီး သရီးစတပ်ကေဆံပင်နဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ ဆင်းလာတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဟန်က ကျော့ရှင်းလှပနေသည်။

အနားရှိ ယောက်ကျားသားတွေက ကပ်ကပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှပေါ်အောင်ဝတ်ထားတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းသဘောကျနေတာတွေ့တော့ သူဟက်ခနဲတချက်ရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်အနားကိုသွားကာ ခေါ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို တွေ့တော့ ဝမ်းသာသွားဟန်နဲ့ သူခေါ်တဲ့နောက်ကို လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။ 

ကားနောက်ခန်းဖွင့်ကာ အိတ်ကို ထားပြီး နှစ်ယောက်သားကားဂိတ်က ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဘာစားချင်သေးလဲ မေးတော့ မစားချင်ဟုပြောသည်။ သူလဲ အိမ်မှာလိုအပ်တာတွေဝယ်ထားတာမို့ ဘာမှမဝယ်တော့ပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ဝိုင်တလုံးနဲ့ ဘီယာတလုံးယူကာ ဖောက်လိုက်ပြီး ခွက်ထဲငှဲ့ကာ ဝိုင်ခွက်ကို နှင်းမြတ်မွန်ကို ပေးလိုက်ပြီး ခွက်ချင်းတိုက်ကာ သောက်လိုက်သည်။ သူတို့ သောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။ သောက်ပြီးတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်ကိုဖက်လိုက်ကာ တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

“  ဟိတ် ကိုပိုင်နော် သူများက ခရီးပန်းလာတာ အိပ်ချင်ပြီ။ အိပ်တော့မယ်”

မူနေသည်။ သူလဲ ဘာမှမပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းလိုက်ရင်း ပင်တီကြိုးတွေကို ဆွဲလိုက်လွှတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ ပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပုခုံးဖိချလိုက်တော့ အလိုက်တသိ ထိုင်ချလိုက်ကာ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကိုပါချွတ်လိုက်တော့

“  ဝိုး ဘယ်လောက်အောင့်ထားရလဲ ဟင်။ဟယ် အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲကိုပိုင်”

“  ဂေါ်လီတွေလေ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်မလို့ အဲ့ဒါတွေတပ်ထားတာ”

“  အော်ဂေါ်လီဆိုတာ ဒါလား။ အမလေး ဒါကြီးနဲ့ ဖင်ကို..ကြောက်စရာကြီး ခိခိ”

ပြောရင်း အသာငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။ သူလဲ အရသာခံကာ နေလိုက်ရင်း ခါးကို ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကိုချွတ်ခိုင်းကာ သူလဲ အင်္ကျိကိုချွတ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အင်္ကျီထမိန်နဲ့အတွင်းခံတွေကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။

သူလဲ နို့တွေကို ညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်က အရည်တွေ စိုနေသည်။ သူလဲ အစေ့ အဖုတ်နဲ့ ဖင်ကို တပြိုင်နက်တည်း ကလိလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ငါဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံနေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွက်ရွက်နေရင်း ဖင်ကြီးက ကော့တက်လာလိုက် ပြန်ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။ သူကလိနေရင်းနဲ့

“  အား ကိုပိုင် အင့် အင့် လုပ်လုပ် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မာ် အိုး ဟား ဟား ရှီး”

ဖင်က မြောက်တက်သွားပြီးတော်တော်နဲ့ ပြန်ကျမလာတော့။ သူလဲ ဆက်တိုက်ကလိပေးလိုက်ရာ ဟင်းခနဲ အသံနဲ့ ဖင်က အောက်ကိုပြန်ကျသွားကာ ပြီးသွားသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ မျက်နှာက အားရကျေနပ်သည့်ပုံ။

သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ကို

“  ကဲ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေးကွာ ကိုယ် မင်းလေးရဲ့ ဖင်လေးကို လုပ်ချင်နေပြီ”

“  ဖြေးဖြေးနော် ကိုပိုင် တခါမှမခံဖူးဘူး”

နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ခံကြည့်ဖူးချင်သည်။ ကိုပိုင်ဆွတာကြောင့်ရော ပွန်းဆိုက်တွေမှာ ကြည့်ဖူးတာတွေကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ခံကြည့်ချင်ပေမယိ့ သူ့ဘဲက ယောင်လို့တောင်မှ မထိ။ ကိုပိုင်က လုပ်ချင်တယ်ပြောတော့ သူနည်းနည်းကြောက်တာလဲ ပါတာမို့ ငြင်းတော့ ကိုပိုင်က ဇွတ်မလုပ်။

ဒီကိုလာမယ်ပြောတော့ ကိုပိုင်က ဖင်ချမှာလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ လေ့လာကြည့်မိသည်။ ဘယ်လို ဆိုတာတော့လက်တွေ့ခံဖူးမှသိမည်ပင်။ သူလဲ ကုန်းကာ ဖင်ကိုစွင့်ကာ ခါးကို ကော့ပေးထားလိုက်သည်။ ကိုပိုင်က ဖင်ကို တဖျန်းဖျန်းနဲ့ရိုက်နေတော့ သူစပ်လဲ စပ် ကောင်းလဲကောင်းသလို။ သူ နာနာကျင်ကျင်အရသာကို ကြိုက်သည်။ ဒါကြောင့်တင်ပါးရိုက်ခံရင်းနဲ့ စိတ်တွေက ပါလာရပြန်သည်။ အဖုတ်ထဲက စစ်ခနဲဖြစ်လာရသည်။ကိုပိုင်လဲ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ သူမဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ကွန်ဒုံးတစ်ခုယူကာ သူ့လီးမှာစွပ်ရင်း ဂျယ်လ်ကိုသုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်တော့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖြဲကာ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကိုပိုင့်လီးကြီးက ဖင်ဝကိုလာထောက်တော့ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားကာ ရင်ခုန်မိသွားသည်။

လီးကြီးကဖင်ဝကို ခွဲကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်လာသည်။ နှိုးဆွမှုကြောင့်ရော အရည်တွေရွှဲနေတာကြောင့်လားမသိ ထင်သလောက်မနာ။ သူခံနိုင်သည်။ ကိုပိုင်က ခဏရပ်ကာ သူမအစေ့ကို ချေလိုက်သည်။သူမလဲ အဟင့်ဟင့်နဲ့ ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်စိမ့်ကျလာသည်။

ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ ဖင်ဝကိုဖုထစ်ထစ် ဂေါ်လီးကချိတ်ကာအထဲကို ခေါ်သွားသည်။သူမအသည်းခိုက်သွားရသည်။ နာကျင်ပေမယ့်ကြိုက်သွားသည်။ ဂေါ်လီတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမဖင်ထဲကို တစ်လုံးချင်းတိုးဝင်နေသည်။ ကြီးမားတဲ့ လီးနဲ့ဂေါ်လီတွေက သူမရဲ စအိုကြွက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်နှိုးဆွနေသည်။ သူမရဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက ထိုအရာတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပြီး လက်သင့်ခံနေသည်လား မသိ။နာကျင်ပေမယ့် ကောင်းနေသည်။ အဲ့ အရသာကိူ နှစ်သက်သွားသလို အဖုတ်ထဲမှလဲ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။ သူမလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲရင်း

“  အာ့ ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။ ဟင့်ဟင့် ကောင်းတယ်ကိုပိုင်ရယ်။ အရမ်းကြိုက်တယ်။ အင့် အင့် ဟင့်ဟင့်”

ကိုပိုင့် လီးကြီးတခုလုံးက ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ဖင်စအိုထဲကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေတာအံ့သြစရာပင်။ ဖင်ဝကတင်းကြပ်တဲ့ ဝေဒနာက ဖင်ဝမှတဆင့်တကိုယ်လုံးပျံနှံ့လာပြီး ကောင်းလာသည်။ သူမလဲအားမလို အားမရဖြစ်ကာဖင်ကိုနောက်သို့ဆောင့်ပေးမိသည်။ ကိုပိုင်ကလဲ သူမသဘောကို သိသည်မို့ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်နေသည်။ ဂေါ်လီတွေက ထွက်သွားလိုက် ဝင်လာလိုက်နဲ့ စအိုဝကို ခလုတ်တိုက်တိုက်သွားပေမယ့် အဲ့အရသာကိုက အရမ်းကိုဟော့စေသည်။ အဖုတ်ကို ခံရတာနဲ့မတူ။သူမကြိုက်သည်။ ကိုပိုင်ဆောင့်တာတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည်။ သူမအရမ်းကောင်းနေပြီ။

“  အာကိုပိုင် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲလို့။ ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေပြီကို။ ဆိုးတယ်ကွာ”

“  ကိုယ်ညောင်းလို့။ နောက်ကိုဆုတ်လိုက်လာ”

သူမလဲ ကုတင်အစပ်နားမှာဒူးထောက်ကုန်းလိုက်ပြန်သည်။ ကိုပိုင်က သူမဖင်ကိုဖြဲကာလီးကိုထည့်လိုက်သည်။ သူမလဲ အစေ့ကိုချေလိုက် နို့တွေညှစ်လိုက်နဲ့ ဟော့နေသည်။ ကိုပိုင်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေတော့သည်။ သူမ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ အရမ်းကို ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။

ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်တော့ သူမ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်သည်။ သူမ ဘဝမှ ဒီလောက်ပြီးတာမျိုးတခါမှ မကြုံဖူးခဲ့။ ကိုပိုင်နဲ့တွေ့တိုင်းအရမ်းပြီးခဲ့ပေမယ့် ဒီလောက်မပြီးခဲ့ဖူးပေ။ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်နေရင်းပြီးသွားသည်။

ပြီးတော့သူမပေါ်မှေးကာ အမောဖြေနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေနဲ့ရွှဲကာ အားပြတ်သွားသလိုပင်။ နှုံးချိသွားရသည်။ အမောဖြေပြီးတော့ သူမလဲ ကိုပိုင့်ကိုဖယ်ကာ ထမိန်တထည်ထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ ဖင်ဝက ခုမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်။

ဒါပေမယ့် သဘောကျမိသည်။ သူမ ထမိန်ကို ရင်လျားပြီး အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေသည်။ သူမလဲ ကိုပိုင့် ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်းကိုပိုင်းကို အသာနမ်းလိုက်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားကြသည်။

မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့မှ နိုးလာကြသည်။ နိုးလာကြတော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကရေချိုးပြီးတော့ သူလဲမျက်နှာသစ်ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်က မနက်စာကိုပြင်ထားပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား မနက်စာကို စားပြီး ဘုရားသို့သွားကာ ဘုရားဖူးကြသည်။ ဂျန်းရှင်းအိတ်ကိုခဏဝင်ကာ နှင်းမြတ်မွန်က လိုအပ်တာတွေဝယ်သည်။ ပြီးတော့ သူ့တိုက်ခန်းကိုပြန်လာကြသည်။အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ကြရန်စိုင်းပြင်းကြပြန်သည်။

အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားပွတ်သပ်ရင်း နူးနေကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က တော်တော့်ကို စိတ်ထန်လွယ်သည်။ ခပ်ကြာကြာပင်မနူးလိုက်ရ။ အရည်တွေရွှဲနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အပေါ်ကနေနေခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။

အဖုတ်ထဲသို့ ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့လီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။ အတွင်းသားနံရံတွေက ဂေါ်လီများရဲ့ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် သာမန်ထက်ပိုပြီးနှိုးဆွနေသလို ဖြစ်နေသည်။ အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မာန်ပါဆောင့်ဆောင့် ချနေတဲ့နှင်းမြတ်မွန်ကို ကြည့်ရင်း သူလဲ နို့တွေကို လက်နဲ့အုပ်ကာချေနေရင်းအောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းသထက်ကြမ်းလားသည်။

အဖုတ် အတွင်းထဲက ညှစ်လာသည်။သူမပြီးတော့မည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ  ပြီးချင်လာတာမို့ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရင်း ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်ရင်း ကော့တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲက အရမ်းကို ညှစ်သွားသည်။ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် ညှစ်နေလေသည်။ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရင်း

“  အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုပိုင်ရယ်။ ကိုပိုင်ရဲ့ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးကြီးကို အရမ်းစွဲသွားပြီကွာ။ အရမ်းကောင်းတယ်”

ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်လိုက်ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေသည်။ အတော်လေးကြာတော့မှ

“  ကိုပိုင်မပြီးသေးဘူး မလား။လုပ်လေ။ ဘယ်ကိုလုပ်ချင်လဲ။ ဘယ်လို နေပေးရမလဲ”

နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ လုပ်ရတာတခုတော့ ကောင်းသည်။ ပွင့်လင်းသည်။ အပေးအယူမျှသည်လို့ ပြောရမည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို doggy နေခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ အဖုတ်ထဲထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။ လုံးဝန်းတဲ့တင် သေးကျဉ်တဲ့ခါးကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ရတာမို့ သူသဘောကျသည်။ သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ဆောင့်နေလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ပျော့စင်းနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေသလို တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ လှိုင်းထသလို တုန်တုန်တက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း သူလဲ စိတ်ပိုထန်လာကာ ခါးကို ကိုင်ရင်း အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တကြိမ်ပြီးဖို့နီးလာသည်။

“  ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့် မြတ်မွန် ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။အာ အာ ဟ ဟ ”

“  ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်”အသံတွေနဲ့ အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ဆောင့်ချက်လေးဆယ်ကျော်ရောက်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။

ဒါကြောင့် သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အာ့ဟားဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့ သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ခဏအနားယူလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွားတော့ သူလဲ လိုက်ဝင်သွားကာ သူ့လီးကို ဆေးခိုင်းလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကိုဆေးပေးနေရင်း ဆွနေပြန်ရာ ပြန်ထလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လွေခိုင်းလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကောင်းကောင်းကို လွေးပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာကြပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ နှင်းမြတ်မွန် နေ့လည်စာအတွက် ပြင်နေသည်။

သူလဲ ဘေးကနေ ဝိုင်းလုပ်ပေးရင်း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက်မိသည်။ သူ တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တဒင်္ဂအတွင်း လိုချင်မိသွားသည်။ ဒါပေမယ့် လကိတွေ့ဘဝမှာ ဒီလို သာယာနိုင်ပါ့မလား။ နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောနေရင်း တစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကိုတယောက်မေးကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုပြောသည်။ ပိုးပိုးကို မကြိုက်ဘူးလားလို့။သူကလဲ ချစ်သူရှိနေတာကြီးကိုလို့ ပြောတော့ ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်လေ။ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးက သူ့ကိုကြိုက်နေတာလို့ပြောသည်။

သူနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့အကြောင်းကို မသိသေးဘူးထင်သည်။ သူလဲ ဘာမှတော့မပြောတော့ပေ။ နေ့လည်စာကို နှစ်ယောက်သား စားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို နောက်ပေါက်ကို လုပ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုသည်။ သူလဲ နောက်ပေါက်ကို ကြိုက်တာမို့ အကြိုက်ပင်။ နှင်းမြတ်မွန်က ပုလွေတော့ အတော့ကို ကျွမ်းသည်။

ဒါကြောင့် သူဘဲက သူ့ကို စွဲနေတာနေမည်။ သူမကိုအတော်အလိုလိုက်ကာ သူမသဘောဟု ပြောသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို စိတ်ကြိုက်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းသည်လို့ပြောသည်။ ညကျမလုပ်နိုင်မှာစိုးတာမို့ အိပ်ရေးဝအောင်လုပ်မှ ဖြစ်မည်ဆိုပြီး နှင်းမြတ်မွန်က အိပ်တော့သည်။

သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။ ညနေနိုးလာတော့ တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ အပြင်ကိုထွက်ပြီး ညနေစာစားပြီး ပြန်လာကြသည်။ ပြန်ရောက်တော့ အားဆေးသောက်ကာ ထပ်လုပ်ကြသည်။ ညသုံးနာရီလောက်ထိပင်။ နောက်ပေါက်ကို လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ ရှေ့ကို နှစ်ချီလောက်သာလုပ်ဖြစ်သည်။သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။ မနက်ကျကိုးနာရီကျော်မှနိုးကြသည်။

နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ သူ့ကို အရမ်းကို စွဲနေသည်။ အားရင်းအားသလိုတွေ့ချင်မိတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ပြသာနာမဖြစ်ရင်ပြီးရောလို့ ပြောတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဲ့လောက်ကတော့ အေးဆေးပါလို့ ပြောသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကညနေ သုံးနာရီကားနဲ့နေပြည်တော်ကို ပြန်မည်မို့ မပြန်ခင်ကို အချိန်ရှိတုန်းလုပ်ကြသည်။

ညနေ ကားဂိတ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့မှ မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာပေါင်းစားလိုက်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကားထွက်သွားတော့မှ သူလဲ ပြန်လာသည်။ ပြန်ရောက်တော့ သူလဲ အနားယူလိုက်သည်။ ညကျတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ပြန်ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ထပ်ပြီးတွေ့ချင်တဲ့အကြောင်းပင်။ သူလဲ တွေ့ကြတာပေါ့ဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။အတော်လေးကြာကြာဖုန်းပြောပြီးဖုန်းချသွားတော့ တအောင့်ကြာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။

အိုကေရဲ့လားလို့ မေးသည်။ သူလဲ အိုကေပါတယ်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကရီနေသည်။ သူကလဲ သဝန်မတိုဘူးလားလို့ မေးရာ မတိုပါဘူး။ သူတို့ကို နားလည်လို့ဟု ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဖုန်းချကာ လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ နောက်ရက်မနက် သူသင်တန်းသွားတော့ ပိုးပိုးရည်းစားနဲ့တွေ့သည်။ ဆိုင်ထိုင်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ဘယ်တော့ ယူမလဲမေးတော့ သူက ရီနေသည်။

အေးဆေးပေါ့ကိုပိုင်ရာ အချိန်ရှိပါသေးတယ်ဟု ပြောလို့ သူကလဲ အချိန်မရမ်းကြီးတော့ ဆွဲတာမသင့်တော်ကြောင်းနဲ့ အချိန်ကြာလာရင် မိန်းကလေးဖက်က နစ်နာနိုင်တယ်လို့ပြောတော့ သူက ခေါင်းသါငြိမ့်ပြီး အဖြေတော့မပေးပေ။ သူလဲသင်တန်းချိန်ရောက်နေပြီမို့ သင်တန်းသွားတက်လိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ မိခင်သက်သာလာတာမို့ပြန်လာသည်။ သူတို့လဲ ယူတော့မယ်လို့ပြောသည်။ ဒါလဲ ကောင်းတာပေါ့လို့ပြောတော့ အေးမိစံက မယူခင် အားရအောင်တွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော့ သူခေါင်းတောင်ကြီးသွားသည်။ သူနေပြည်တော်ကို သွားလိုက် နှင်းမြတ်မွန်နဲ့တွေ့လိုက် ရနိကုန်မှာအေးမိစံနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့ လုပ်နေသည်။ ပိုးပိုးနဲ့တော့ အခွင့်အရေးမသာတာနဲ့မတွေ့ဖြစ်။ သူအရမ်းလဲတွေ့ချင်သလို ပိုးပိုးကလဲ တွေ့ချင်နေသည်။

ဒီလိုနဲ့ သူလဲ စာမေးပွဲဖြေမယ့်ရက် ရောက်လာသည်။ ကောင်းမွန်အဆင်ပြေစွာဖြေနိုင်တာမို့ နောက်ဆုံးလူတွေ့ကိုပါဝင်မယ်လို့သူ မျှော်လင့်မိသည်။ သူမှန်းသလိုပဲ လူတွေ့ထိသူပါသည်။ လူတွေ့စစ်တော့လဲ သူအိုကေသည်။ အဖြေကိုနှစ်ပတ်နေရင် အားလုံးကို ပြန်ကြားမယ်လို့ပြောတာမို့ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်ရပေမည်။

ပြန်ခါနီးတွင် အေးမိစံနဲ့နှစ်ကြိမ်ခေါက်တွေ့ဖြစ်သည်။ အေးမိစံလဲ နောက်ပေါက်ကို အတော်ကြိုက်နေသလို ကောင်းစွာခံတက်နေပြီ။ သူ ပြန်ခါနီးတော့ အေးမိစံတို့အတွဲနဲ့ ပိုးပိုးတို့အတွဲဆုံကာ နှုတ်ဆက်ပွဲလေးလုပ်ဖြစ်သည်။ အေးမိစံတိုက နှစ်ကုန်ရင် ယူကြမယ်လို့ပြောသည်။ သူပညာတော်သင်ပါရင်တော့ မမှီတော့ပေ။

ဒါကြောင့် သူသွားခါနီးရင် လက်ဖွဲ့ကြီးကြီးပေးမယ်လို့ စသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သိမ်းစရာတွေထည့်စရာတွေသူ ထည့်နေလိုက်သည်။ ရင်ထဲမှာတော့ ဟာတာတာနှင့်ပင်။ ဖုန်းလာတော့ ကြည့်လိုက်ရာ ပိုးပိုး။ အရမ်းတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော် သူလဲတွေ့ချင်တာပဲလို့ ပြောသည်။

ခဏဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလားလို့ ပိုးပိုးက ပြောတော့အဆင်ပြေပါ့မလားမေးရာ ပြေပါတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ကားယူကာ ပိုးပိုးတို့တိုက်ခန်းနားသွားလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက ထွက်လာပြီးချောင်ကျပြီးမှောင်ရိပ်နားမကို ခေါ်ကာ သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ငိုသည်။ ခွဲရဦးမယ်ဆိုပြီး။

“  ကိုကြီးနဲ့ တွေခြင်မိပေမယ့် အခွင့်အရေးကမရဘူး။ ကိုကြီးရဲ့ ယုယမှုကိုလိုချင်မိတယ်။ ပိုး ရူးချင်တာပဲကိုကြီးရယ်”

“  ကိုကြီးလဲ တွေ့ချင်သေးပါတယ်ပိုးလေးရယ်။ အခွင့်သာရင် လာတွေ့မယ်နော်”

နှစ်ယောက်သား စကားအတော်ကြာပြောပြီး သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။ နောက်ရက်မနက်ကျ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ နေ့လည်ကို ရောက်တော့ ရုံးကို တခါတည်းဝင်ကာ လူကြီးဆီသတင်းဝင်ပို့လိုက်သည်။ အခြေအနေမေးတော့ သူလဲ ပြောပြလိုက်သည်။ လူကြီးက သူ့ကို ပါသွားရင် အထူးကြိုးစားဖို့မှာပြီး သူ့ကို ပြန်နားခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲ သူ့ဆရာဆီ ဝင်ကာ သတင်းပို့တော့ ဆရာက သူ့အခြေအနေကို မေးကာ သဘောကျနေသည်။

သူလဲ အတော်ကြာစကားပြောပြီး အဆောင်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အဆောင်ရောက်တော့ သူပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ကာ ပြန်ရောက်ပြီလို့ပြောတော့ ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်ဖို့မှာသည်။ သူလဲဖုန်းပြောပြီးအနားယူလိုက်သည်။ စနေရုံးပိတ်ရက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ချိန်းကာ ဟိုတယ်မှာတွေ့ဖြစ်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့အတွက် အမြဲတမ်းရယ်ဒီပင်။ ဒီလိုနဲ့ တရက်မှာလူကြီးက သူ့ကို လာတွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သူလဲ သွားတွေ့တော့ ဝမ်းသာတဲ့မျက်နှာနဲ့ သူ့ကို ကြိုသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို လက်ဆွဲနှုတိဆက်ကာ..

“  ကောင်လေး မင်းရွေးခံရတယ်ဟေ့။ ဝန်ကြီးဌာနအားလုံးမှာ မင်းတယောက်တည်းပဲ ပါတာတဲ့။ ဝန်ကြီးက ဂုဏ်ယူနေတယ်။ မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။ မှာစရာရှိတာတွေမှာမလို့ ထင်တယ်”

သူလဲ ဝမ်းသာသွားသည်။ ဝန်ကြီးတွေ့မယ့်အချိန်ကို ဖုန်းဆက်မယ်လို့ ပြောပြီးပြန်လွှတ်တာမို့ သူလဲ ပြန်လာကာ ဆရာ့ကိုပြောပြတော့ ဆရာလဲ ဝန်းသာသွားသည်။ အခန်းထဲက အလုပ်ဖော်တွေက မုန့်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်ကျွေးမယ်ပြောပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်သည်။

လူကြီးက သူ့ကို ဝန်ကြီးနဲ့တွေ့ဖို့ ခေါ်တာမို့ သွားတွေ့လိုက်သည်။ ဝန်ကြီးက သူ့ကို အကြောင်းကြားစာပေးရင်း ချီးကျူးစကားပြောသည်။ ဟိုမှာဆောင်ရန်ရှောင်ရန်မှာသည်။ နိုင်ငံသိက္ခာမကျစေဖို့နဲ့ ဌာနဂုဏ်ကို မြှင့်တင်ဖို့အထူးမှာကြားကာ သွားခါနီးရင် လာတွေ့ဖို့မှာသည်။ သူလဲ ပြန်လာတော့ ပိုးပိုးဆီကိုဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည်။ ပိုးပိုးလဲ ဝမ်းသာနေသည်။ နောက်ရက်တွေမှာ သူလဲ ဆေးစစ် ပတ်စပို့ကိစ္စ ဗီဇာကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့မအားတော့။

အားလုံး ကိစ္စပြီးပြတ်သွားတော့ ဝန်ကြီးဆီသတင်းပို့ လူကြီးဆီသတင်းပို့ကာ သူရန်ကုန်ကို ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ပိုးပိုး ကတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားတာနှစ်ပတ်နီးပါး ရှိပြီတဲ့။ သူလဲ အရမ်းတွေ့ချင်တာမို့ တွေ့မယ်လေဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ညနေကျ သူ့ကို လာခေါ်ခိုင်းတာမို့သူလဲ သွားခေါ်လိုက်သည်။

အင်္ကျီပန်းရောင်အကြပ်လေးပေါ်မှာ ကုတ်အနက်အသေးလေး ထပ်ဝတ်ထားပြီး ဂါဝန်အတိုပန်းရောင်လေးနဲ့ ရှုးအနီလေးစီးကာ အိတိအကြီးတစ်လုံးကိုလွယ်လာရင်း လမ်းလျှောက်တိုင်း ဝဲနေတဲ့ ကျောလယ်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်လေးနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ပုံစံလေးက သူ့ကို ရူးသွပ်သွားစေငည်။

အပြစ်ကင်းစင်တဲ့လှပတဲ့ မျက်နှာလေးကိုသူငေးကြည့်ရင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်မိပေမယ့် ထိန်းရပြန်သည်။ သူ့ကားပေါ်တက်လာပြီး ဘာမှမစားရသေးဘူးလို့ ပြောတာမို့နှစ်ယောက်သား ဆိုင်းကောင်းကောင်း တဆိုင်ရွေးကား ညနေစာ စားလိုက်သည်။

“  အဆောင်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”

“  သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျှောက်လည်မှာလို့ ပြောထားတယ်။ ရုံးကခွင့်နှစ်ရက်ယူထားတယ်”

“  ကောင်းရောကွာ”

“  ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား ဟင့် ဒီမှာတော့ သူ့ကို သနားလို့ တွေ့စေချင်လို့ ခွင့်တောင် ယူထားတာကို အာ့ဆိုပြန်လိုက်ရမှလား”

“  အော် ခွင့်တောင်ယူပြီးမှတော့ အလကားဖြစ်မယ့် အတူတူ ကိုကြီးကပဲ အနစ်နာခံလိုက်ပါ့မယ်ကွာ”

“  သွားလူလည်ကြီး”

နှစ်ယောက်သား ကြည်နူးစွာရီလိုက်ကြသည်။ ဆိုင်ထဲက ကောင်လေးတချို့တွေက ပိုးပိုးကို သဘောကျသည့်ပုံနဲ့ လှမ်းကာကြည့်နေတာတွေ့တော့ သူစိတ်တိုမိသည်။ သဝန်တိုမိနေသည်။ ပိုးပိုးကိုပြောပြတော့ ရီရင်း ဘာဖြစ်လဲ ကြည့်ပါစေပေါ့။ လှတဲ့သူကကြည့်ခံရမှာပဲ။ ရုပ်ဆိုးတဲ့သူကျ သူ့မကြည့်လို့ စိတ်တိုနေတယ်ဟု ပြောပြီးစသည်။ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ သူတို့လဲ သူ့တိုက်ခန်းရှိရာကို လာလိုက်ကြသည်။

တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း သွားတဲ့အခါအရမ်းလွမ်းနေမှာလို့ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက ချစ်ခြင်းတွေပြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်ရင်း ပိုးပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကိုအသာလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ပိုးပိုးကလဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားရင်း သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ပြီး အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အနမ်းတွေရှည်ကြာသွားပြီးနောက် သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲလိုက်ကာ အပေါ်အင်္ကျီလေးကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အသားရောင်လေးပေါ်လာသည်။

ဘရာကို ချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ နိုလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးပေါ်လာသည်။ အကိုင်အတွယ်ခံရဖူးပေမယ့် စနစ်တကျထိန်းသိမ်းကာ ဆေးသုံးသည် ထင်သည်။ တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ နို့သီခေါင်းလေးတွေက မဲမနေ ပန်ရောင်ပင်သန်းနေသည်။ သူလဲ နို့အုံလေးကို အသာစို့လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“  ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်”

ပိုးပိုးရဲ့ အပြောက သူ့နားထဲမှာ ပျားရည်မြစ်စီးသွားသလို။ နို့တွေကိုစို့ပြီးတော့ ဘဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီအသားရောင်သာကျန်တော့သည်။ ပင်တီကို အသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်နဲ့ အစေ့ကို အသာနမ်းလိုက်ပြီး အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ညှပ်ကာ လျှာနဲ့ကလိလိုက်တော့

“  အာ့ဟ ဟ ကိုကြီးရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ အဟင်ဟင့်”

သူလဲ သင်တန်းဖက်ကို အာရုံစိုက်ကာလေ့လာရပြန်သည်။ စာမေးပွဲက နောက်လဒုတိယပတ်တွင်စာတွေ့ထပ်ဖြေရမည်။ အောင်ပါက နောက်ဆုံးပတ်တွင် လူတွေ့ဖြေရမည်။ လူတွေ့အောင်ရင်တော့ ဂျပန်တွင် သုံးနှစ်မာစတာဘွဲ့တက်ရမည်။ သူမရရအောင်ကြိုးစားမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ မလုပ်ရင်လဲ မလုပ်လူး။လုပ်ပြီဆိုရင်လဲ ပြီးဆုံးအောင် ဇွဲရှိရှိလုပ်တက်တာသူ့အကျင့်ပင်။

အေးမိစံနဲ့တွေ့ပြီးနောက်တစ်ပတ်တွင် နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုဖုန်းဆက်လာပြန်သည်။ သူမ ဒီတစ်ပတ်သောကြာ ညနေကားနဲ့ ရန်ကုန်လာခဲ့မည်။ သူ့ကိုလာကြိုပေးပါဟု။ သူအကြိုက်ပင်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို လုပ်ချင်နေတာကြာပြီ။ မလုပ်လိုက်ရလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်နေတာ။ လာရင်သိမယ်လို့ စိတ်ထဲမှာကြိမ်းထားလိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ သူ့အမေ ဆေးရုံတက်ရလို့တဲ့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ညနေက ပြန်သွားသည်။ သူပဲ ကားဂိတ်ကို လိုက်ပို့လိုက်ရသည်။ ပိုးပိုးက ညဖက်တွေမှာ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်ရင်း ချွဲတက်သည်။ သူ့ကိုခွင့်လွှတ်ဖို့နဲ့ သတိရနေတဲ့အကြောင်းပြောသည်။

သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာတော့အမှန်ပင်။ သူမကို ဖြူစင်စွာချစ်ချင်သည်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ပိုင်ဆိုင်ချင်မိလာသည်။ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိပေမယ့် စိတ်ကူးတော့ ယဉ်မိတာအမှန်။တကယ်လို့သာ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမအရင်က ဘာဖြစ်ဖြစ်သူ ကြည်ဖြူနိုင်သည်။ သူလဲ ဖြူစင်တဲ့သူမှမဟုတ်တာ။ချစ်သူရှိတဲ့ မိန်းကလေးတွေကို သူလဲ ကွယ်ရာမှာ လုပ်ခဲ့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကဲ့ရဲ့မှာကို မလိုလား။ သူတကယ်ချစ်မိနေပြီလားမသိ။ သူမတွေးချင်။ မတွေးပဲနေလေ ပိုတွေးမိလေလားမသိ။

သူမနေနိုင်တဲ့အဆုံး သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာ ပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ပြီး ခဏတွေ့လို့ရမလားမေးတော့ လာခဲ့မယ်လို့ပြောတာနဲ့ သူတို့ ဆိုင်တဆိုင်မှာတွေ့ကြသည်။ သူလဲ ရင်ထဲမှာရှိတာတွေကို အကုန်ဖွင့်ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို အရမ်းချစ်နေမိပြီလို့ပြောသည်။ သေချာတာတခုက သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်တာ sex ကိစ္စကြောင့်တော့မဟုတ်တာအမှန်ပင်။

“  တကယ်လို့ ပိုးပိုးရယ် ဆုံဆည်းခွင့် ရခဲ့ရင် ကိုကြီးရဲ့လက်ကို လာပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ။ ဘာကိုမှ မတွေဝေပဲနဲ့ပေါ့”

“  ကိုကြီးက ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကြည်ဖြူနိုင်လို့လား။ ပိုးက ပိုးရဲ့ချစ်သူနဲ့ ငြိစွန်းနေတာကို ကိုကြီးအသိဆုံးပဲ။ ကိုကြီးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာကလဲ တဒင်္ဂသာယာချင်မှုကြောင့်ဖြစ်ခဲ့တာ။ ပိုးက မဖြူစင်ဘူးလေ။ ကိုကြီးအတွက် ပိုးရဲ့ဘဝက မဖြူစင်ဘူး”

“  ဒါတွေကို မလိုအပ်ဘူးလေ။ ကိုကြီးလဲ ပိုး ထင်သလောက် မဖြူစင်ပါဘူး။ ပိုးဖက်ကနေ အရာရာလွတ်လပ်သွားတဲ့တနေ့ ပိုးရဲ့ဘေးမှာ ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူ ကင်းသွားတဲ့တနေ့ ကိုကြီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် အပြစ်မဲ့တဲ့သူကိုတော့ ချန်ထားပြီးမှတော့ မလာပါနဲ့။ သူက အရင်တုန်းကရော အခုရော နောင်ရော ပိုးရဲ့ အချစ်ဦး အချစ်ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအမြဲသတိရပါ။ အပြစ်မဲ့သူကို အပြစ်ရှာထားခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ ကိုကြီးပိုးကို အထင်သေးမိလိမ့်မယ်”

“  စိတ်ချပါ ကိုကြီးရယ်။ ပိုး အဲ့လိုဘယ်တော့မှမလုပ်ပါဘူး။ ကံဆုံလို့ ဆုံဖို့ဖြစ်လာမယ့် မျှော်လင့်ချက် ဝေဝါးလေးကို ပိုး အမြဲတမ်းတရင်း ပိုး လျှောက်ရမဲ့ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမှာပါ”

သူတို့နှစ်ယောက် ခံစားချက်ပေါက်ကွဲကြပေမယ့် ကိုယ်အမူအရာတော့ ထိန်းကြသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို အမှန်တိုင်းဝန်ခံလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့အကြောင်းကိုရော အေးမိစံနဲ့အကြောင်းကိုပါ။ ပိုးပိုးက မအံ့သြပေ။

သူ့ကိုပြောသည်။ သူမနဲ့အကြောင်းကို သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြောလဲ သူတို့အံ့သြမှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။ သူတို့တွေက မိန်းမချင်းချင်းမို့ ရိပ်မိတယ်လို့ပြောသည်။ ဖွင့်မမေးကြပေမဲ့ တရက် ဒီလိုကြုံလိမ့်မယ်ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ်စီရိပ်မိပြီးသားပဲလို့ပြောသည်။ သူ့ကို မဖွင့်ပြောရင်တောင် စိတ်ဆိုးချင်ဆိုးမှာတဲ့။

ပြောပြလို့ စိတ်မဆိုဘူးလို့ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကြီးက စွံကိုစွံတာကိုး တဲ့။ မနာလိုတောင်ဖြစ်တယ်လို့ပြောသည်။ တကယ်လို့ သူတို့ရခဲ့ရင်တောင် ကြုံနေဦးမယ်ဆိုရင် ကြည်ဖြူတယ်လို့ပြောတော့ သူရီမိလိုက်သည်။ သူတို့အတော်ကြာအောင် စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ရင်ထဲကအရာတွေဖွင့်ချလိုက်ရလို့လား မသိ။ နှစ်ယောက်သားပိုပြီးနီးကပ်သွားသလို ပေါ့ပါးသွားသည်။ သူတို့ပြန်လာခဲ့သည့်အချိန်ထိ စကားစက မပြတ်သေး။

သောကြာနေ့ညရှစ်နာရီကျော်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို သတိပေးသည်။ မမနှင်းမြတ်မွန်ကို သွားကြိုဖို့မမေ့နဲ့ဦး ဆိုပြီး သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ဆီဖုန်းဆက်တော့ ၁၁၅ မိုင်ရောက်ပြီတဲ့။ သူလဲ စာကိုဆက်ပြီးကြည့်နေလိုက်သည်။ဆယ့်တစ်ကျော်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ရောက်တော့မည်တဲ့။

သူလဲ အင်္ကျီကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်လိုက်ကာ ကားသော့ယူပြီး အခန်းသော့ပိတ်ကာ အဝေးပြေးကွင်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကားကမရောက်သေး။ သူကားထဲမှာပြစောင့်နေလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ကားဆိုက်လာသည်။ သူကားနားကိုသွားကာစောင့်နေလိုက်သည်။မိုးပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကို အကြပ်ဝတ်ထားပြီး သရီးစတပ်ကေဆံပင်နဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ ဆင်းလာတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဟန်က ကျော့ရှင်းလှပနေသည်။

အနားရှိ ယောက်ကျားသားတွေက ကပ်ကပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှပေါ်အောင်ဝတ်ထားတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းသဘောကျနေတာတွေ့တော့ သူဟက်ခနဲတချက်ရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်အနားကိုသွားကာ ခေါ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို တွေ့တော့ ဝမ်းသာသွားဟန်နဲ့ သူခေါ်တဲ့နောက်ကို လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ကားနောက်ခန်းဖွက့်ကာ အိတ်ကို ထားပြီး နှစ်ယောက်သားကားဂိတ်က ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဘာစားချင်သေးလဲ မေးတော့ မစားချင်ဟုပြောသည်။ သူလဲ အိမ်မှာလိုအပ်တာတွေဝယ်ထားတာမို့ ဘာမှမဝယ်တော့ပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ဝိုင်တလုံးနဲ့ ဘီယာတလုံးယူကာ ဖောက်လိုက်ပြီးခွက်ထဲ ငှဲ့ကာ ဝိုင်ခွက်ကို နှင်းမြတ်မွန်ကို ပေးလိုက်ပြီး ခွက်ချင်းတိုက်ကာ သောက်လိုက်သည်။ သူတို့ သောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။ သောက်ပြီးတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကိုအခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်ကိုဖက်လိုက်ကာ တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

“  ဟိတ် ကိုပိုင်နော် သူများက ခရီးပန်းလာတာအိပ်ချင်ပြီ။ အိပ်တော့မယ်”

မူနေသည်။ သူလဲ ဘာမှမပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းလိုက်ရင်း ပင်တီကြိုးတွေကို ဆွဲလိုက်လွှတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ ပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပုခုံးဖိချလိုက်တော့ အလိုက်တသိ ထိုင်ချလိုက်ကာ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကိုပါချွတ်လိုက်တော့

“  ဝိုး ဘယ်လောက်အောင့်ထားရလဲဟင်။ဟယ် အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲကိုပိုင်”

“  ဂေါ်လီတွေလေ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်မလို့အဲ့ဒါတွေတပ်ထားတာ”

“  အော်ဂေါ်လီဆိုတာ ဒါလား။အမလေး ဒါကြီးနဲ့ ဖင်ကို..ကြောက်စရာကြီး ခိခိ”

ပြောရင်း အသာငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။ သူလဲ အရသာခံကာ နေလိုက်ရင်း ခါးကို ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို ချွတ်ခိုင်းကာ သူလဲ အင်္ကျိကိုချွတ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အင်္ကျီထမိန်နဲ့အတွင်းခံတွေကိုပါချွတ်လိုက်သည်။

သူလဲ နို့တွေကို ညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်က အရည်တွေ စိုနေသည်။ သူလဲ အစေ့ အဖုတ်နဲ့ ဖင်ကို တပြိုင်နက်တည်း ကလိလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ငါဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံနေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွက်ရွက်နေရင်း ဖင်ကြီးက ကော့တက်လာလိုက် ပြန်ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။သူကလိနေရင်းနဲ့

“  အား ကိုပိုင် အင့် အင့် လုပ်လုပ် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မာ် အိုး ဟား ဟား ရှီး”

ဖင်က မြောက်တက်သွားပြီး တော်တော်နဲ့ ပြန်ကျမလာတော့။ သူလဲ ဆက်တိုက်ကလိပေးလိုက်ရာ ဟင်းခနဲ အသံနဲ့ ဖင်က အောက်ကိုပြန်ကျသွားကာ ပြီးသွားသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ မျက်နှာက အားရကျေနပ်သည့်ပုံ။သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ကို

“  ကဲ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေးကွာ ကိုယ် မင်းလေးရဲ့ ဖင်လေးကို လုပ်ချင်နေပြီ”

“  ဖြေးဖြေးနော် ကိုပိုင် တခါမှမခံဖူးဘူး”

နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ခံကြည့်ဖူးချင်သည်။ ကိုပိုင်ဆွတာကြောင့်ရော ပွန်းဆိုက်တွေမှာကြည့်ဖူးတာတွေကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ခံကြည့်ချင်ပေမယ့် သူ့ဘဲက ယောင်လို့တောင်မှမထိ။ ကိုပိုင်က လုပ်ချင်တယ်ပြောတော့ သူနည်းနည်းကြောက်တာလဲ ပါတာမို့ ငြင်းတော့ ကိုပိုင်က ဇွတ်မလုပ်။

ဒီကိုလာမယ်ပြောတော့ကိုပိုင်က ဖင်ချမှာလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ လေ့လာကြည့်မိသည်။ ဘယ်လို ဆိုတာတော့လက်တွေ့ခံဖူးမှ သိမည်ပင်။ သူလဲ ကုန်းကာ ဖင်ကိုစွင့်ကာ ခါးကိုကော့ပေးထားလိုက်သည်။ ကိုပိုင်က ဖင်ကိုတဖျန်းဖျန်းနဲ့ရိုက်နေတော့ သူစပ်လဲ စပ် ကောင်းလဲကောင်းသလို။ သူ နာနာကျင်ကျင်အရသာကို ကြိုက်သည်။ ဒါကြောင့်တင်ပါးရိုက်ခံရင်းနဲ့ စိတ်တွေက ပါလာရပြန်သည်။အဖုတ်ထဲက စစ်ခနဲဖြစ်လာရသည်။

ကိုပိုင်လဲ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ သူမဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကွန်ဒုံးတစ်ခုယူကာ သူ့လီးမှာ စွပ်ရင်း ဂျယ်လ်ကို သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်တော့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖြဲကာ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကိုပိုင့်လီးကြီးက ဖင်ဝကို လာထောက်တော့ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားကာ ရင်ခုန်မိသွားသည်။ လီးကြီးကဖင်ဝကိုခွဲကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်လာသည်။

နှိုးဆွမှုကြောင့်ရော အရည်တွေရွှဲနေတာကြောင့်လား မသိ ။ ထင်သလောက်မနာ။သူခံနိုင်သည်။ ကိုပိုင်က ခဏရပ်ကာ သူမအစေ့ကိုချေလိုက်သည်။သူမလဲ အဟင့်ဟင့်နဲ့ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်စိမ့်ကျလာသည်။ ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ ဖင်ဝကိူဖုထစ်ထစ်ဂေါ်လီးကချိတ်ကာအထဲကို ခေါ်သွားသည်။

သူမ အသည်းခိုက်သွားရသည်။ နာကျင်ပေမယ့်ကြိုက်သွားသည်။ ဂေါ်လီတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမဖင်ထဲကို တစ်လုံးချင်းတိုးဝင်နေသည်။ ကြီးမားတဲ့ လီးနဲ့ဂေါ်လီတွေက သူမရဲ စအိုကြွက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်နှိုးဆွနေသည်။

သူမရဲ့စအိုကြွက်သားတွေက ထိုအရာတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပြီး လက်သင့်ခံနေသည်လား မသိ။ နာကျင်ပေမယ့် ကောင်းနေသည်။ အဲ့ အရသာကိူ နှစ်သက်သွားသလို အဖုတ်ထဲမှလဲ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။သူမလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲရင်း

“  အာ့ ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။ဟင့်ဟင့် ကောင်းတယ် ကိုပိုင်ရယ်။ အရမ်းကြိုက်တယ်။အင့် အင့် ဟင့်ဟင့်”

ကိုပိုင့် လီးကြီးတခုလုံးက ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ဖင်စအိုထဲကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေတာအံ့သြစရာပင်။ ဖင်ဝကတင်းကြပ်တဲ့ ဝေဒနာက ဖင်ဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံးပျံနှံ့လာပြီးကောင်းလာသည်။ သူမလဲအားမလို အားမရဖြစ်ကာဖင်ကိုနောက်သို့ဆောင့်ပေးမိသည်။

ကိုပိုင်ကလဲ သူမ သဘောကို သိသည်မို့ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်နေသည်။ ဂေါ်လီတွေက ထွက်သွားလိုက် ဝင်လာလိုက်နဲ့ စအိုဝကို ခလုတ်တိုက်တိုက်သွားပေမယ့် အဲ့အရသာကိုက အရမ်းကို ဟော့စေသည်။ အဖုတ်ကို ခံရတာနဲ့မတူ။ သူမကြိုက်သည်။ ကိုပိုင်ဆောင့်တာတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည်။ သူမအရမ်းကောင်းနေပြီ။

“  အာကိုပိုင် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲလို့။ ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေပြီကို။ ဆိုးတယ်ကွာ”

“  ကိုယ်ညောင်းလို့။ နောက်ကိုဆုတ်လိုက်လာ”

သူမလဲ ကုတင်အစပ်နားမှာ ဒူးထောက်ကုန်းလိုက်ပြန်သည်။ ကိုပိုင်က သူမဖင်ကို ဖြဲကာလီးကို ထည့်လိုက်သည်။ သူမလဲ အစေ့ကိုချေလိုက် နို့တွေညှစ်လိုက်နဲ့ဟော့နေသည်။

ကိုပိုင်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေတော့သည်။ သူမ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ အရမ်းကိုဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်တော့ သူမ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်သည်။

သူမ ဘဝမှ ဒီလောက်ပြီးတာမျိုးတခါမှမကြုံဖူးခဲ့။ ကိုပိုင်နဲ့တွေ့တိုင်း အရမ်းပြီးခဲ့ပေမယ့် ဒီလောက်မပြီးခဲ့ဖူးပေ။ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်နေရင်းပြီး သွားသည်။ ပြီးတော့သူမပေါ်မှေးကာ အမောဖြေနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေနဲ့ရွှဲကာ အားပြတ်သွားသလိုပင်။နှုံးချိသွားရသည်။

အမောဖြေပြီးတော့ သူမလဲ ကိုပိုင့်ကို ဖယ်ကာ ထမိန်တထည်ထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ ဖင်ဝက ခုမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် သဘောကျမိသည်။သူမ ထမိန်ကို ရင်လျားပြီးအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲ နေသည်။

သူမလဲ ကိုပိုင့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်း ကိုပိုင်းကို အသာနမ်းလိုက်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့မှ နိုးလာကြသည်။ နိုးလာကြတော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေသည်။

နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးပြီးတော့ သူလဲ မျက်နှာသစ်ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်က မနက်စာကိုပြင်ထားပေးသည်။ နှစ်ယောက်သားမနက်စာကိုစားပြီး ဘုရားသို့သွားကာ ဘုရားဖူးကြသည်။ ဂျန်းရှင်းအိတ်ကိုခဏဝင်ကာ နှင်းမြတ်မွန်က လိုအပ်တာတွေဝယ်သည်။

ပြီးတော့ သူ့တိုက်ခန်းကို ပြန်လာကြသည်။ အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ကြရန် စိုင်းပြင်းကြပြန်သည်။ အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားပွတ်သပ်ရင်း နူးနေကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က တော်တော့်ကို စိတ်ထန်လွယ်သည်။ ခပ်ကြာကြာပင်မနူးလိုက်ရ။ အရည်တွေရွှဲနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အပေါ်ကနေ နေခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ခွကာ လီးကို ကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။

အဖုတ်ထဲသို့ ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။ အတွင်းသားနံရံတွေက ဂေါ်လီများရဲ့ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် သာမန်ထက်ပိုပြီ းနှိုးဆွနေသလိုဖြစ်နေသည်။ အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မာန်ပါ ဆောင့်ဆောင့် ချနေတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ကြည့်ရင်း သူလဲ နို့တွေကိုလက်နဲ့ အုပ်ကာချေနေရင်းအောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းသထက်ကြမ်းလားသည်။

အဖုတ်အတွင်းထဲက ညှစ်လာသည်။ သူမပြီးတော့မည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ  ပြီးချင်လာတာမို့ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရင်း ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်ရင်း ကော့တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲက အရမ်းကို ညှစ်သွားသည်။ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် ညှစ်နေလေသည်။ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရင်း

“  အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုပိုင်ရယ်။ ကိုပိုင်ရဲ့ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးကြီးကို အရမ်းစွဲသွားပြီကွာ။ အရမ်းကောင်းတယ်”

ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်လိုက် ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေသည်။ အတော်လေးကြာတော့မှ

“  ကိုပိုင်မပြီးသေးဘူးမလား။လုပ်လေ။ ဘယ်ကိုလုပ်ချင်လဲ။ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”

နှင်းမြတ်မွန်နဲ့လုပ်ရတာ တခုတော့ကောင်းသည်။ပွင့်လင်းသည်။ အပေးအယူမျှသည်လို့ ပြောရမည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို doggy နေခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ အဖုတ်ထဲထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။ လုံးဝန်းတဲ့တင် သေးကျဉ်တဲ့ခါးကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ရတာမို့ သူသဘောကျသည်။ သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ဆောင့်နေလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ပျော့စင်းနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေသလို တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ လှိုင်းထသလို တုန်တုန်တက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း သူလဲ စိတ်ပိုထန်လာကာ ခါးကိုကိုင်ရင်း အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တကြိမ်ပြီးဖို့နီးလာသည်။

“  ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့် မြတ်မွန် ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။အာ အာ ဟ ဟ ”

“  ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်” 

အသံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ ဆောင့်ချက်လေးဆယ်ကျော်ရောက်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။ ဒါကြောင့် သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အာ့ဟားဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပြီးသွားသည်။

နှစ်ယောက်သား ခဏ အနားယူလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားတော့ သူလဲ လိုက်ဝင်သွားကာ သူ့လီးကိုဆေးခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို ဆေးပေးနေရင်း ဆွနေပြန်ရာ ပြန်ထလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လွေခိုင်းလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကောင်းကောင်းကိုလွေပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာကြပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ နှင်းမြတ်မွန် နေ့လည်စာ အတွက် ပြင်နေသည်။သူလဲ ဘေးကနေ ဝိုင်းလုပ်ပေးရင်း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက်မိသည်။

သူ တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တဒင်္ဂအတွင်း လိုချင်မိသွားသည်။ ဒါပေမယ့် လကိတွေ့ ဘဝမှာဒီလိုသာယာနိုင်ပါ့မလား။ နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောနေရင်း တစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကို တယောက်မေးကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုပြောသည်။ ပိုးပိုးကို မကြိုက်ဘူးလားလို့။သူကလဲ ချစ်သူရှိနေတာကြီးကိုလို့ ပြောတော့ ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးက သူ့ကိုကြိုက်နေတာလို့ပြောသည်။

သူနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့အကြောင်းကိုမသိသေးဘူးထင်သည်။ သူလဲ ဘာမှတော့မပြောတော့ပေ။ နေ့လည်စာကို နှစ်ယောက်သား စားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို နောက်ပေါက်ကို လုပ်ပေးဖို့တောင်းဆိုသည်။ သူလဲ နောက်ပေါက်ကို ကြိုက်တာမို့ အကြိုက်ပင်။ နှင်းမြတ်မွန်က ပုလွေတော့ အတော့ကို ကျွမ်းသည်။ဒါကြောင့် သူဘဲက သူ့ကို စွဲနေတာနေမည်။ 

သူမကိုအတော်အလိုလိုက်ကာ သူမသဘောဟု ပြောသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို စိတ်ကြိုက်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းသည်လို့ ပြောသည်။ ညကျမလုပ်နိုင်မှာစိုးတာမို့ အိပ်ရေးဝအောင်လုပ်မှ ဖြစ်မည်ဆိုပြီး နှင်းမြတ်မွန်က အိပ်တော့သည်။ သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။

ညနေနိုးလာတော့ တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ အပြင်ကိုထွက်ပြီး ညနေစာစားပြီး ပြန်လာကြသည်။ ပြန်ရောက်တော့ အားဆေးသောက်ကာ ထပ်လုပ်ကြသည်။ ညသုံးနာရီလောက်ထိပင်။နောက်ပေါက်ကို လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ ရှေ့ကို နှစ်ချီလောက်သာလုပ်ဖြစ်သည်။ သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။ မနက်ကျကိုးနာရီကျော်မှနိုးကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ သူ့ကို အရမ်းကို စွဲနေသည်။

အားရင်း အားသလို တွေ့ချင်မိတယ်လို့ပြောသည်။ သူလဲ ပြသာနာမဖြစ်ရင်ပြီးရောလို့ ပြောတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဲ့လောက်ကတော့ အေးဆေးပါလို့ ပြောသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကညနေ သုံးနာရီကားနဲ့ နေပြည်တော်ကို ပြန်မည်မို့ မပြန်ခင်ကို အချိန်ရှိတုန်းလုပ်ကြသည်။ ညနေကားဂိတ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့မှ မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာပေါင်းစားလိုက်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကားထွက်သွားတော့မှ သူလဲ ပြန်လာသည်။ ပြန်ရောက်တော့ သူလဲ အနားယူလိုက်သည်။

ညကျတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ပြန်ရောက်ပြီ ဆိုတာနဲ့ ထပ်ပြီးတွေ့ချင်တဲ့ အကြောင်းပင်။သူလဲ တွေ့ကြတာပေါ့ဆိုပြီး ပြောလိုက်သည်။ အတော်လေးကြာကြာဖုန်းပြောပြီး ဖုန်းချသွားတော့ တအောင့်ကြာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။ အိုကေရဲ့လားလို့ မေးသည်။သူလဲ အိုကေပါတယ်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကရီနေသည်။

သူကလဲ သဝန်မတိုဘူးလား လို့ မေးရာ မတိုပါဘူး။ သူတို့ကို နားလည်လို့ဟု ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဖုန်းချကာ လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ နောက်ရက်မနက် သူသင်တန်းသွားတော့ ပိုးပိုးရည်းစားနဲ့တွေ့သည်။ ဆိုင်ထိုင်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ဘယ်တော့ယူမလဲ မေးတော့ သူကရီနေသည်။

အေးဆေးပေါ့ကိုပိုင်ရာ အချိန်ရှိပါသေးတယ်ဟုပြောလို့ သူကလဲ အချိန်မရမ်းကြီးတော့ ဆွဲတာ မသင့်တော်ကြောင်းနဲ့ အချိန်ကြာလာရင် မိန်းကလေးဖက်က နစ်နာနိုင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူက ခေါင်းသါငြိမ့်ပြီး အဖြေတော့မပေးပေ။ သူလဲသင်တန်းချိန်ရောက်နေပြီမို့ သင်တန်းသွားတက်လိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ မိခင်သက်သာလာတာမို့ ပြန်လာသည်။ သူတို့လဲ ယူတော့မယ်လို့ ပြောသည်။ ဒါလဲ ကောင်းတာပေါ့လို့ပြောတော့ အေးမိစံက မယူခင် အားရအောင်တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူခေါင်းတောင်ကြီးသွားသည်။ သူနေပြည်တော်ကို သွားလိုက် နှင်းမြတ်မွန်နဲ့တွေ့လိုက် ရန်ကုန်မှာ အေးမိစံနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့လုပ်နေသည်။ ပိုးပိုးနဲ့တော့ အခွင့်အရေးမသာတာနဲ့ မတွေ့ဖြစ်။ သူ အရမ်းလဲ တွေ့ချင်သလို ပိုးပိုးကလဲ တွေ့ချင်နေသည်။

 

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>