သီတင်းကျွတ်ညလေး (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - ဘုံခုနှစ်ဆင့်
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
“ ဟော …သမီးပြန်လာပြီပေါ့… လာလာ… အဖေက… မနေ့ကတည်းက မျှော်နေတာ ”
“ မနေ့က … ကားမရတာ … အဖေရေ့ ”
ဦးသိန်းမောင် အိမ်ပြင်ထွက်ကာ တက္ကစီကား နောက်ခန်းမှ အထုပ်အပိုးများ ကူသယ်ရင်း အိမ်ထဲဝင်လာကြ၏။
“ ရော့ရော့… ကားဆရာ… ကျေးဇူးပါရှင် ”
“ ဟုတ် … သွားပြီနော် ”
လှလှအေးတစ်ယောက် ကားခရှင်းပေးကာ ဧည်ခန်းထဲက ခုံအလွတ်တစ်လုံးပေါ်ထိုင်ရင်း အမောဖြေနေလေသည်။
“ ကဲ… သမီးလေးနားဦး… အဖေ အထုပ်တွေ သမီး အိပ်ခန်းထဲ ရွှေ့ပေးထားမယ် ”
“ ပြီးမှရွှေ့ပါ အဖေရဲ့… လာ သမီးနားထိုင်ပါဦး”
ဖခင်ဖြစ်သူအား နှစ်နှစ်ကျော် ခွဲနေရသဖြင့် ဘေးနားကပ်ထိုင်ခိုင်းကာ လက်မောင်းအား ဆုပ်ကိုင်နှိပ်နယ်ပေးနေ၏။ လှလှအေးမှာ ကျောင်းဆရာမ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နယ်မြို့လေးတွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေရာမှ သီတင်းကျွတ် ကျောင်းဆယ်ရက်ပိတ်သဖြင့် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားသည်မှာ ၃ နှစ်ကျော်ခန့်ရှိသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ တစ်ယောက်ထဲသာ အိမ်တွင် ရှိတော့သည်။
ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသိန်းမောင်မှာ အသားညိုညို မျက်လုံး မျက်ခုံး ကောင်းကာ ရုပ်ရည် အသင့်အတင့်ရှိ၏။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်အေးမှာ အသားဖြူဖြူ မျက်နှာဝိုင်းပြီး တင်သား ရင်သားများ သူ့နေရာနှင့်သူ ကြည့်ကောင်းသော မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ လှလှအေးမှာ ဖခင်အမွှေ အရပ်အမောင်းဖြင့် မိခင်အမွှေ ရင်သား တင်သားများ ပိုင်ဆိုင်ကာ မိန်းမချောတစ်ယောက်ပင်။ အထူးသဖြင့် ခါးလေးကျဉ်ကျဉ်အောက် ဖင်ကြီးမှာ မတ်တပ်ရပ်ရုံဖြင့် ကော့ထွက်နေတတ်၏။
“ အဖေ… တစ်ယောက်ထဲနေရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား ”
“ ပြေပါတယ်… သမီးရဲ့ …။ သတ်သတ်လွတ် စားနေတော့… ထမင်းအိုးတစ်လုံးတည်ပြီး … အရွက်တစ်ခုခုလောက် ကြော်လိုက်ရင် … ပြီးတာပဲ ”
“ အဖေရယ် … ဟင့် ”
ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသိန်းမောင် စကားကြောင့် ဝမ်းနည်းကာ ပေါင်ပေါ်မှောက်ချရင်း ငိုနေမိသည်။ သူမနေထိုင်သော မြို့လေးသို့ ပြောင်းရန် စာတင်ထားသော်လည်း လုပ်သက်နုသေးသဖြင့် ကြံကြာနေရပြန်၏။ အသိလူကြီးများ မေးမြန်းကြည့်ရာ ၁၅ သိန်း လောက် ကုန်ကျမည် ပြောသဖြင့် ငြိမ်နေရသည်။ ငွေကြေး မနှမျောသော်လည်း အလကားနေရင်း ထုတ်မသုံးချင်ပေ။ လာမည့်နှစ်တော့ ဒီမြို့လေး ပြောင်းရွှေ့တာဝန် ထမ်းဆောင်ရန် ကြိုးပမ်းရတော့မည်။ ဒါမှ ဖခင်ဖြစ်သူအား ဖွယ်ဖွယ်ရာရာလေးများ ချက်ပြုတ်ကျွေးနိုင်မည်ဖြစ်၏။
“ ဟင် ”
ဝမ်းနည်းစိတ်နှင့် ရှေ့ရေးတွေးနေစဉ် ပါးပြင်အား ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တစ်ခု ထိကပ်လာသဖြင့် ခေါင်းထောင် ကြည့်မိလိုက်သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ ထောင်ထွက်နေသော အရာကြီးမှာ သူမ ပါးပြင်အား လာရောက်ထိကပ်နေသည်ကို သိလိုက်ရတော့သည်။
“ ကဲကဲ… သမီးလေးနားတော့နော်…။ အဖေ အထုတ်အပိုးတွေ… ရွှေ့ပေးမယ် ”
ခေါင်းမော့ကြည့်တော့ ဖခင်ဖြစ်သူမျက်နှာတွင် ရှက်ရွံ့မှု အားနာမှု ခံစားချက်များ ရောထွေးနေရှာ၏။ အသက် ၅၀ ထဲ ရောက်ရှိနေပေမယ့် ဖခင်မှာ သန်တုန်းမြန်တုန်းပင်။ အထုတ်ပိုးများအား ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ခေါင်းငုံ့ရွှေ့ပေးနေသည်။ ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ထောင်မတ်နေသဖြင့် သမီးဖြစ်သူ မျက်နှာအား မကြည့်ဖြစ်တော့ပေ။ အထုတ်ပိုးများ ရွှေ့အပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားရှာသည်။
“ ဟူးးးးး ”
လှလှအေး သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချမိတော့သည်။ သူမအိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာရာ အရင်အတိုင်းပင်။ ဖခင်ဖြစ်သူ ရှင်းလင်းပေးထားသဖြင့် သူမအိပ်ခန်းလေးမှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ရှိနေ၏။ ကုတင်ပေါ်လှဲရာ ကားစီးလာသဖြင့် ညှောင်းပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
“ သမီးရေ… သမီး… ညနေ… ၃ နာရီ ထိုးပြီကွဲ့ ….။ ရေချိုး …။ အဖေ ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်ထားတယ် … သမီးရေ သမီး ”
ဦးသိန်းမောင်တစ်ယောက် ငွေကြေးတော့ အခက်ခဲမရှိပေ။ ပေ ၄၀ ပေ ၆၀ မြေကွက်အား တစ်ခြမ်းခြမ်းကာ အိမ်ဆောက်ပြီး ငှားစားသဖြင့် တစ်ကိုယ်စာတော့ မပူမပင် စားသောက်နေထိုင်လို့ရ၏။ သမီးဖြစ်သူ အိမ်ပြန်လာတုန်း အစားကောင်း အသောက်ကောင်းများ ကျွေးချင်သဖြင့် ခေါက်ဆွဲကြော်ဝယ်ကာ အတူစားရန် လာနိုးနေ၏။ အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ထူးသံ မကြားရသဖြင့် စေ့ထားသော တံခါးအား ဖွင့်ကာ ဝင်ချလာတော့သည်။
“ သမီးရေ … သမီး … သမီး ………. ”
သမီးဖြစ်သူအားခေါ်ရင်း ကုတင်နားအရောက် အသံ ဆက်မထွက်တော့ပေ။ လှလှအေးမှာ အိပ်ခန်းတံခါးအား ကျောပေးလျက် ဘယ်ခြေထောက်ဆန့်ကာ ညာခြေထောက်ကွေးပြီး အိပ်နေရင်း ထမိန်အောက်နားစမှာ ပေါင်တဝက်ခန့် လှန်တက်နေ၏။ ဦးသိန်းမောင်တစ်ယောက် ကုတင်စောင်းတွင် အသာဝင်ထိုင်ကာ တုန်ရီနေသောလက်ဖြင့် ထမိန်အောက်နားစလေးအား ခါးထိ လှန်မိသည်။ ဖြူဖွေးကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား အနက်ရောင် အတွင်းခံ အပျော့သား ဘောင်ဘီလေးက မနိုင်တနိုင် ဖုံးအုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့၏။
ဦးသိန်းမောင် မျက်နှာတွင် ချွေးစေးများ ပြန်နေရှာသည်။ သားအဖဆိုသော အသိစိတ်တစ်ဖက်နှင့် ရာဂစိတ်တစ်ဖက် လွန်ဆွဲနေ၏။ လက်တစ်ဖက်မှာ အလိုလို အတွင်းခံ မျော့ကြိုးလေးအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချမိပြန်သည်။ ဘောင်းဘီ ဘယ်ဖက်ခြမ်းမှာ ဘယ်ဘက်ပေါင်က ကုတင်ကြမ်းပြင်နှင့် ဖိကပ်ထားသဖြင့် ပါမလာသော်လည်း ညာဘက်ခြမ်းမှာ ပေါင်လယ် မရောက်တရောက် လိပ်ပါလာတော့၏။
ပြတင်းပေါက်မှ အလင်းရောင်ဖြင့် ဖင်သားဖွေးဖွေးနှစ်ခြမ်း အလယ်မှ ဖောင်းထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးအား မြင်လိုက်ရသည်။ ဆုံးပါးသွားသော မယားဖြစ်သူအား ဖျက်ကနဲ့ သတိရမိလိုက်လေ၏။ သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအားကြည့်ရင်း ပုဆိုး အောက်နားစအား ခါးထိဆွဲတင်လိုက်၏။
“ ဖတ် ….. ဖတ် ….. ဖတ် …..ဖတ် ….. အ …….. အား ………. ဖတ် ဖတ် ”
ပေါင်ကြားမှ အဖုတ်လေးအားကြည့်ကာ တဖတ်ဖတ်ဖြင့် ဂွင်းထုနေတော့သည်။ ထိုစဉ် နှစ်ချိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသော လှလှအေးတစ်ယောက် နားထဲ တဖတ်ဖတ်ဖြင့် အသားချင်း ထိခတ်သံ ကြားလာရပြီး၊ ငလျင်လှုပ်သလိုလို ကုတင်မှာ ရမ်းခါနေသဖြင် ဘေးတစောင်း ကွေးလျက်လေးနှင့် မျက်လုံးလေး အားယူ ဖွင့်ကြည့်မိသည်။
“ အမလေး ”
စိတ်ထဲမှ ကြိတ်အော်နေမိသည်။ ဖင်ကြားတလျှောက် လေသလပ်ခံရသလို ဖြစ်ကာ အေးကနဲ့ ခံစားမှုနှင့်အတူ သူမဖင်အားကြည့်ကာ တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဂွင်းထုနေသော ဖခင်ဖြစ်သူအား တွေ့လိုက်ရတော့၏။ အသံပေးလိုက်လျင် ဖခင်ဖြစ်သူ အရှက်ရသွားမှာမျိုး မလိုလားပေ။ အသာလေး မျက်စိမှိတ်ရင် ငြိမ်နေရာ စောက်ပတ်တစ်အုံလုံး တင်းလာပြီး အလိုက်ကန်းဆိုးမသိသော စောက်ပတ်လေးမှ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရပြန်သည်။ ၅ မိနစ် ကျော်ကျော်လောက်တွင် ဖခင်ဖြစ်သူဆီမှ ထိန်းချုပ်ထားသော ညည်းသံတိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရတော့သည်။
“ အ …. ရှီးးးးး …. သမီးရယ် ….. ကောင်းလိုက်တာ…. ထွက်…. ထွက် …… ထွက်ကုန်ပြီ … အ …… အ ”
လရည်ထွက်ခါနီး ဦးသိန်းမောင်တစ်ယောက် ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေရာမှ ထရပ်ရင်း ကုတင်ခြေရင်းဘက် မျက်နှာမူကာ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ်နေရှာသည်။ သူမ ဘောင်းဘီလေးအား ပြန်ဖုံးပေးပြီး ထမိန်အား ပြန်ဆွဲချကာ ခြေဖွဖွနင်းရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ပြန်ထွက်သွားမှ အသာလေး အိပ်ယာထလိုက်ရ၏။
ကုတင်ပေါ်မှဆင်းရင်း ကုတင်ခြေရင်း အောက်ဖက် ကြည့်လိုက်ရာ လရည်ကွက်များ တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ကာ ဘရာစီယာအား တဆက်ထဲချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျားရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ကုန်းချွတ်ကာ နမ်းကြည့်မိ၏။ စောက်ရည်နံ့ ငြီစို့စို့လေးကြောင့် စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။ တဘက်တစ်ထည်အား ရင်ဘတ် သိုင်းပတ်ကာ ရေလဲထမိန် လက်ကကိုင်ရင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာလိုက်၏။
“ ဟော … သမီး … အခုမှ …… အိပ်ယာနိုးတာလား … ခေါက်ဆွဲကြော် အတူစားရအောင် … အဖေက … စောင့်နေတာ ”
“ ဟုတ် အဖေ… သမီး ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်နော်… ပြီးမှ အဖေနဲ့ … အတူစားမယ် ”
“ အေးအေး … သမီး ”
လှလှအေးမှာ ဧည်ခန်းထဲထိုင်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူအားပြောရင်း ဖင်ကြီး ခါရမ်းလျှောက်ကာ နောက်ဖေးပေါက်သို့ ထွက်ခဲ့တော့သည်။ ရေချိုး သနပ်ခါးလူးကာ ဦးသိန်းမောင်နှင့်အတူ ခေါက်ဆွဲကြော် ထိုင်စားနေ၏။
“ အဖေ … ခါတိုင်း … ဒီလို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် … စားရဲ့လား ”
“ စားပါတယ် … သမီးရာ … သတ်သတ်လွတ်စားတာ များလို့ပါ ”
“ အသား ငါး … စားပေး … အဖေရဲ့ … ဒါမှ အားရှိမှာ … ကျန်းမာရေး … အတွက်ရော ပြောတာ ”
“ ကျမ်းမာရေးကလည်း … တအား မညံ့ပါဘူး … သမီးရဲ့ … နေထိုင်မကောင်း ဖြစ်လည်း … ဟိုဘက်က အိမ်ငှား … မောင်မြင့်တို့ လင်မယားက … လာပြုစုပေးပါတယ် ”
“ အင်း … မနက်ဖြန်မှ သမီးလည်း ကိုမောင်မြင့်တို့ လင်မယားကို သွားနှုတ်ဆက်ရင်း မမဝိုင်းဖို့ သနပ်ခါး လက်ဆောင်ပေးရမယ်။ ဒီနေ့ညတော့ အရပ်ထဲက သူငယ်ချင်းတွေဆီ လက်ဆောင်ပေးရင်း လည်ဦးမယ် ”
“ အေးအေး … ရပ်ကွက်လူကြီး ကိုစံကွန်းကတောင် သမီးလာရင် ကထိန်ပဒေသာပင် အလှူရှင်နာမည်တွေ ရေးခိုင်းမလို့တဲ့။ ဟိုတလောက အဖေ့ကို ပြောနေသေးတာ”
“ အင်းပါ အဖေရယ် သမီးတို့ရပ်ကွက်ပဲ ကူညီရမှာပေါ့။ ညကြရင် နည်းနည်း မိုးချုပ်မယ်နော် အဖေ ”
“ အေးအေး … အဖေ မအိပ်ပါဘူး တံခါးစိပြီး စောင့်နေမှာပါ ”
စားသောက်ပြီး ည ၇ နာရီလောက် လှလှအေးတစ်ယောက် အိမ်မှထွက်ကာ ရပ်ကွက်ထဲ သူငယ်ချင်းများဆီ သနပ်ခါးတုံး လက်ဆောင်ပေးရင်း စကားထိုင်ပြောဖြစ်သည်။ တစ်အိမ်ဝင် တစ်အိမ်ထွက်ဖြင့် ည ၁၀ နာရီခွဲကျော်မှ အိမ်ပြန်ရောက်ရှိလာ၏။ စေ့ထားသော အိမ်ဝန်းတံခါးအားဖွင့်ကာ သော့ခတ်ရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
“ ဟယ် … အဖေ … မအိပ်ပဲ … တီဗွီ ကြည့်နေတာပေါ့ ”
“ ခါတိုင်း … ၁၀ နာရီလောက်ဆို အိပ်တာပါ။ ဒီနေ့ သမီးလေးကို စောင့်ရင်း မအိပ်သေးတာ ”
“ အင်းပါ … အဖေရယ်။ သမီးလည်း စကားပြောရင်း ကြာသွားတာပါ။ သမီး နှိပ်ပေးမယ်နော် အဖေ ”
လှလှအေးမှာ ပြောပြောဆိုဆို ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူ ခြေသလုံးကြား တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ကာ ခြေဖဝါးမှ အပေါ်သို့ တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက် စနှိပ်ပေးတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်း ဒူးအထက်ရောက်လာရာ ညနေမှ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်တွေးမိရင်း စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ဖြစ်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသိန်းမောင် ပေါင်ကြားအား ခိုးကြည့်မိ၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာလည်း တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ် တင်းတင်းရင်းရင်းဖြင့် အလှတိုးနေသော သမီးဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအားကြည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ခုံးထလာသဖြင့် လှလှအေးအား အိပ်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောလိုက်တော့၏။
“ ရပါပြီ … သမီးရယ် … အဖေ အိပ်တော့မယ် ”
“ ဟင် … အဖေကလည်း သမီးကဖြင့် အခုမှ ပြန်ရောက်တာကို...ကဲ လာလာ သမီး အိပ်ယာပြင်ပေးမယ် ”
ဖခင်ဖြစ်သူ ရှေ့မှလျှောက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှ အိပ်ယာခင်းအား ခါကာ သေချာပြန်ခင်းပေးလိုက်သည်။ အိပ်ယာခင်းခါစဉ် အနံ့တစ်မျိုး ရရှိနေသဖြင့် မသိမသာလေး ရှူကြည့်နေ၏။
“ အဖေ့အိပ်ယာခင်းတွေ မနက်ဖြန် သမီး လျှော်ပေးရမယ်... လာလေ အဖေ လှဲလိုက်.. သမီး ဆက်နှိပ်ပေးမှာ ”
ဦးသိန်းမောင် အခက်တွေ့နေတော့သည်။ ခါတိုင်း သမီးအိမ်ပြန်လာချိန် ပုံမှန်အတိုင်း ရှိနေပေမယ့် ဒီနှစ် ထူးထူးခြားခြား ရာဂစိတ်များ နိုးကြွနေသည်ကို သူ့ကိုယ်သူ နားမလည်နိုင်တော့ပေ။ သမီးဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အား အနီးကပ်မြင်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း စိတ်များ ပြောင်းလဲနေတော့၏။ အခုလည်း ဦးသိန်းမောင် ပက်လက်လှန်လှဲစဉ် လှလှအေးမှာ ခြေသလုံးမှ စနှိပ်နေပြန်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ရင်းနားအရောက် ပုဆိုးထဲမှာ လီးက ထောင်ထွက်လာ၏။ မတတ်နိုင် မျက်နှာပူပူဖြင့် အနှိပ်ခံနေမိသည်။ လှလှအေးမှာလည်း ပုဆိုးထဲမှ ထောင်မတ်နေသော လီးအားကြည့်ကာ အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်လာ၏။
“ အဖေ … အိပ်ချင်အိပ်တော့ သမီးလည်း အိပ်တော့မယ်နော် ”
“ အေးအေး… သမီး ဒီနေ့မှရောက်တာ ဟိုသွား ဒီသွားနဲ့ ပင်ပန်းနေမှာ အိပ်တော့ ”
မနက် အိပ်ယာထသည်နှင့် လှလှအေးတစ်ယောက် စားတော်ပဲဝယ်ပြီး ထမင်းနှင့် ရောကြော်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူအား နိုးရင်း စားလိုက်ကြ၏။
“ အဖေ မမဝိုင်းဖို့ သနပ်ခါး သွားပေးလိုက်ဦးမယ် ”
“ အေး … သွားသွား ဒီအချိန်ဆို မောင်မြင့်လည်းရှိတယ် အလုပ်မသွားလောက်သေးဘူး...အဖေ လက်ဖက်ရည် သွားဝယ်ထားလိုက်မယ် ”
“ ဟုတ် ”
ဦးသိန်းမောင် လက်ဖက်ရည်ဝယ်ဖို့ ထွက်သွားစဉ် လှလှအေးမှာ အိပ်ခန်းထဲတွင် သနပ်းခါးနှစ်တုံးအား ကြွတ်ကြွတ်အိပ်ဖြင့် ထည့်ကာ အိမ်တံခါးစိပြီး ဘေးချင်းကပ်လျက် အိမ်ငှား မောင်မြင့်တို့ဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။
“ အားးး ….. အဟင့် ဟင့် ….. အင်းဟင်း ”
မောင်မြင့်အိမ်ထဲအရောက် နောက်ဖေးခန်းမှ အသံကြားသဖြင့် သနပ်ခါးတုံးအိတ်အား ခုံပေါ်တင်ကာ အသံလာရာဆီ လျှောက်လာလိုက်၏။ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ တဝက်ခန့် ဟနေကာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းကြောင့် ခြေလှမ်း နောက်ပြန်ဆုတ်ကာ တံခါးအကွယ်မှ ချောင်းကြည့်မိတော့သည်။
ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားဖြင့် မဝိုင်းတစ်ယောက် ထမိန်အောက်နားစမှာ ခါးအထက်လှန်နေပြီး လင်ဖြစ်သူ မောင်မြင့်မှာ မဝိုင်းပေါင်ကြားထဲ တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အား ယက်ပေးနေ၏။ မဝိုင်းမှာ ဖင်ကြီး ကော့တက်လာပြီး မောင်မြင့် မျက်နှာအား စောက်ပတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ထားတော့သည်။ မီးပိတ်ထားသော်လည်း မနက်ခင်း ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော အလင်းရောင်ဖြင့် လှလှအေးမှာ ရှင်းလင်းစွာ မြင်နေရ၏။ ဖုန်းထဲ ကာမဆက်ဆံပုံများ မြင်ဖူးသော်လည်း အပြင်လောကတွင် ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ဖူးရသည်မို့ ရှက်စိတ်တဝက် ကြောက်စိတ်တဝက်ဖြင့် လှည့်ပြန်ရမလား ဆက်ကြည့်ရမလား ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေတော့သည်။
မောင်မြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ မဝိုင်းစောက်ပတ်အား ဒူးထောက်ကုန်းယက်ရင်း ပေါင်ကြားမှ လီးက ထောင်မတ်လာ၏။ မဝိုင်းမှာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ပုပုလုံးလုံးလေးဖြင့် တင်းတင်းရင်းရင်းရှိပြီး ရုပ်ရည်မှာ ချောမောလှပသော မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မောင်မြင့် အနေဖြင့် မဝိုင်းအား တစ်ခုလပ်မှန်း သိသော်လည်း တရားဝင် လက်ထပ်ယူကာ သားမှတ်မှတ် မယားမှတ်မှတ် ပေါင်းသင်းနေထိုင်၏။ ရာဂစိတ်ကြီးမားသော မောင်မြင့်အဖို့ မဝိုင်းမှာ ယက်မဝ လိုးမဝနိုင်သော မယားချောလေး ဖြစ်လာခဲ့သည်။
အခုလည်း မနက်အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် မယားချောလေးရဲ့ စောက်ပတ်အားဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လျှာသွင်းကလိလိုက် အစိလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်နှင့် မဝိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်နေတော့၏။ ထွက်လာသမျှ အရည်များအား မောင်မြင့်တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းဝ ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မျိုချပစ်သည်။ စောက်ရည်များ ကုန်စင်မှ မဝိုင်း ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လျှောက်ကာ ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်၏။ မဝိုင်းကလည်း ပါးစပ်နား ရောက်လာသော လင်တော်မောင့်လီးအား လက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ ဒစ်ဖူးအား စစုပ်ပေးနေသည်။
ထိုအချိန် လီးအရည်ပြားပေါ် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော မောင်မြင့်လီးအားကြည့်ရင်း လှလှအေးတစ်ယောက် ဖခင်ဖြစ်သူလီးကြီးအား မြင်ယောင်လာ၏။ အလိုအလျောက် ဘယ်လက်မှ သူမထမိန် အောက်နားစလေးအား ဆီးခုံးထိဆွဲတင်ကာ ညာလက်က ဖောင်းကြွလာသော စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်နေမိတော့သည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် အစိလေးအား ထိမိရာ ပေါင်တန်များ ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရှာ၏။
“ အ …. အ ….. ရပြီ …. မဝိုင်း လိုးကြစို့ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် ”
မောင်မြင့်လီးမှာ တင်းပြောင် မာထင်လာသဖြင့် မယားဖြစ်သူမဝိုင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူပြီး အရည်ရွှဲနေသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်တေ့ရင်း ဘွတ်ကနဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တော့သည်။
“ အ ….. အမေ့ …. အင့် ….. ဖြေး …… ဖြေး ဖြေးဖြေးလိုးလေ ကျားလိုက်တဲ့အတိုင်းပဲ ”
“ မရဘူး …. မဝိုင်းရာ …. ငါ …. နင့် စောက်ပတ်မြင်ရင် ယက်ပြီး အားရပါးရ လိုးလိုက်ရမှ ”
“ မနက်လင်းကတည်းက ညအိပ်ရာဝင်တဲ့အထိ နေ့နေ့ညည လိုးလို့ကို မဝနိုင်ဘူး ဟွန့် ”
“ လိုးချင်လို့ ယူထားတာ ဘာဖြစ်လဲ မဝိုင်းရာ။ ဘာလဲ ငါမရှိချိန် အရင်ယောင်္ကျား လာလာလိုးနေလို့ မခံနိုင်တာလား ”
“ မယ့်လေး မဆီမဆိုင် ပြီးခဲ့တာတွေ ပြောမနေပါနဲ့ သဝန်တိုမနေနဲ့ ရှင့်စိတ်ကြိုက် လိုးတော်မူပါ ဟွန့် ”
“ သဝန်တိုလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ အပျိုမစစ်လည်း ငါလိုးကောင်းဖို့ အရေးကြီးတယ်။ သဝန်မတိုတဲ့အပြင် တခြားယောင်္ကျားကို ခေါ်ပြီး နင့်ကိုလိုးခိုင်းဦးမှာ ”
“ သိပါ့ .. ရှင်ရမ္မက်ကြီးမှန်း။ ကျမပြောတဲ့ ရွှေဆွဲကြိုးသာဝယ်ပေး ရှင်ကြိုက်တဲ့သူနဲ့ တစ်ည အလိုးခံပေးမယ်။ ကိုယ့်မယားကို သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ လိုးခိုင်မယ့် တဏာရူးကြီး ”
“ အေး… ဟုတ်တယ်… ငါက… တဏာရူး…။ နင်ပြောတဲ့ ဆွဲကြိုး ဝယ်ပြီးပြီ လင်တာရူးမရဲ့။ လူရှာမရသေးလို့ မလိုးခိုင်းသေးတာ ”
“ ဟယ် … ဆွဲကြိုးဝယ်ပြီးတာ တကယ်လား ကိုမောင်မြင့် ”
“ တကယ်ပေါ့။ အခု နင့်စောက်ပတ် ပြဲလန်နေအောင် လိုးပြီးရင် ပြမယ် ဖေလိုးမ …. အင့် ….. ဘွတ် ဘွတ် ..ဗျစ် .. ဘွတ် ”
“ လိုးစမ်း ..မအေလိုး ရှင့်လီးပဲ ပြတ်ကျမလား ကျမ စောက်ပတ်ပဲ ပြဲမလား ကြည့်ရတာပေါ့ ”
မောင်မြင့် မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ပြောနေသည်ကို မယားဖြစ်သူ မဝိုင်းမှာ ကြားချင်နေသည်။ ဒီလို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း တစ်တစ်ခွခွ စကားမျိုးပြောမှ နှစ်ယောက်သား ကာမစိတ်ပြင်းထန်ကာ မီးပွင်မတတ် လိုးကောင်းသည်ကို နှစ်ယောက်သား သိရှိနားလည်ထား၏။ မောင်မြင့် စကားပြောကြမ်းတမ်းသလောက် မဝိုင်းကိုယ်တိုင်မှာလည်း လိုးနေစဉ် ယုတ်ယုတ်မာမာများပြောမှ ကျေနပ်အားရမိသည်။
လှလှအေးတစ်ယောက် လင်မယားနှစ်ယောက်၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးများကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြင့် စောက်ရည်များ စီးကျလာတော့၏။ လှလှအေး စောက်ရည်များ ပန်းထွက်စဉ် မောင်မြင့်မှာလည်း မဝိုင်းစောက်ဖုတ်အား တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဖိလိုးနေသည်။ မဝိုင်းမှာလည်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်အားဖြဲကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားနှင့် ဖင်ကြီးကော့ကာ ပင့်ခံနေ၏။ ကုတင်တိုင်လေး ရမ်းခါနေကာ လီးဝင်လီးထွက်သံ တဘွတ်ဘွတ် တဇွိဇွိဖြင့် အိပ်ခန်းလေးထဲ ဆူညံလာတော့သည်။
“ ကောင်းလား မဝိုင်း ငါလိုးပေးတာ ”
“ ကောင်းလို့ ရှင်လိုးချင်တိုင်း ခံနေတာပေါ့ ကိုမောင်မြင့်ရဲ့။ မဟုတ်ရင် ရှင့်ကိုယူဖို့တောင် မစဉ်းစားဘူး ”
မဝိုင်းတစ်ယောက် မောင်မြင့်ဖင်ကြီးအား ဆွဲကုတ်ကာ လီးအရသာခံရင်း ပြန်ပြောနေ၏။
“ ငါကလည်း နင့်ကို လိုးကောင်းလွန်းလို့ ယူတာပေါ့ဟာ ”
မောင်မြင့်လည်း မယားအကြိုက် ပြန်ပြောရင်း တရစပ် ဆောင့်လိုးနေသည်။
“ အင့် … ဘွတ် … ဗျစ် …ဖွပ်ဖွပ် … အ … ကျွတ် … အ … အသံတွေ ကျယ်လိုက်တာ။ ဟိုဘက်က ဦးလေးသိန်းရဲ့သမီး ဆရာမလေး ပြန်ရောက်နေပြီ။ ကြားသွားဦးမယ် ”
“ ဟာ … လင်မယားလိုးတာ ဆန်းလား မဝိုင်းရာ။ ဆရာမလေးလည်း တစ်ချိန် လင်ယူရင် ကြုံမှာပဲ ”
“ ဒါတော့ ဒါတော့ ကိုမြင့်ရယ် … ခဏလာတုန်း .. အ …. အားးးး.. ဘွတ်ဘွတ်.. တအား မလိုးပါနဲ့ ဆို ”
မဝိုင်း ပြောနေရင်း မောင်မြင့်မှာ ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် မတားတော့ပဲ ပေါင်နှစ်ချောင်း ထောင်ကွေး ပေးလိုက်တော့သည်။ မောင်မြင့်မှာ မဝိုင်းနို့အား ဆွဲညှစ်ရင်း မနားတမ်း ဆွဲလိုးရာ ချောင်းကြည့်နေသော လှလှအေးတစ်ယောက် ဒုတိယအကြိမ် ကာမစိတ်များ ထကြွလာကာ သူမစောက်ပတ်လေးအား ပွတ်လိုက် အစိလေးအား ဖိချေလိုက်နှင့် ထမိန်မှာ ခြေရင်း ပုံကျနေ၏။
မဝိုင်းစောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော မောင်မြင့်လီးအား ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအမှတ်ဖြင့် မှန်းကာ မဝိုင်းနေရာမှ ခံစားကြည့်မိလိုက်သည်။ ချက်ချင်း တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးများ ထောင်ထလာကာ စောက်ပတ်အုံလေး တင်းလာ ပြီး ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာတော့၏။
ခဏအကြာ မဝိုင်းကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက် တုန်လာကာ ဖင်သားများ ရှုံ့ပြီး မောင်မြင့်ဖင်အား ဆွဲကာ ဆီးခုံးချင်း ကပ်ထားလိုက်သည်။ စောက်ရည်ကုန်မှ မောင်မြင့်မှာ အချက် ၅၀ ခန့် ထပ်လိုးရင်း မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ပစ်၏။ လရည်များ ပြည့်လျှံကာ မဝိုင်းတစ်ယောက် လက်ကျန်စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်စဉ် လရည်ပျစ်ပျစ်များ စောက်ခေါင်းထဲမှ အပြင်သို့ ယိုစီးကျလာတော့သည်။
လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး ငြိမ်သွားမှ လှလှအေးတစ်ယောက် ခြေရင်းပုံနေသော ထမိန်အား ပြန်ကောက်ဝတ်ကာ ဧည့်ခန်းဘက် ခြေဖွလျှောက်လာရင်း စားပွဲခုံပေါ်မှ သနပ်ခါး အိပ်ထုပ်လေးအား ပြန်ယူရင်း အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်၏။
“ ကိုမောင်မြင့် မမဝိုင်း ရှိလားရှင့် ”
အခုမှ ဝင်လာသည့် ပုံစံဖြင့် အိမ်ရှေ့တံခါးဖွင့်ကာ အသံလှမ်းပေးလိုက်သည်။
“ အော် … ဆရာမလေးလား။ လာလာ ကိုမောင်မြင့်က အိပ်တုန်း ”
မဝိုင်းတစ်ယောက် ထမိန်ရင်လျားလေးဖြင့် ထွက်လာကာ ပြန်လည်နှုတ်ဆက်လေသည်။
“ သနပ်ခါးတုံး လက်ဆောင်လာပေးတာ မမဝိုင်းရေ ရော့ ”
“ ဟင် … မထိုင်တော့ဘူးလား ဆရာမလေးရဲ့ ”
“ နေ့လည်မှလာတော့မယ် မမဝိုင်း…။ ခဏနေ ဈေးသွားပြီး အဖေ့ဖို့ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာလေး ချက်ကျွေးမလို့ပါ ”
“ ဟုတ်ဟုတ် နေ့လည်အားရင် လာခဲ့နော် ဆရာမလေး။ ကျမ လက်ဖက် သုပ်ထားလိုက်မယ်”
“ ဟုတ် ”
“ ဟော သမီး … မဝိုင်းတို့လက်ဆောင် ပေးခဲ့ပြီပေါ့ ”
မဝိုင်းအား နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ဘက်ပြန်လာရာ အိမ်ပေါက်ရောက်သည်နှင့် ဖခင်ဖြစ်သူမှ လှမ်းမေးနေ၏။
“ ဟုတ် … အဖေ ”
“ လက်ဖက်ရည်လာသောက် အေးကုန်ပြီ ”
ဖခင်ဖြစ်သူဘေး ဝင်ထိုင်ကာ လက်ဖက်ရည် ငုံ့သောက်လိုက်၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ ဘေးနား ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ငြီစို့စို့အနံ့လေး ရရှိနေရာ ခါးအောက်ပိုင်းအား ဘေးချင်းကပ်လျက် အနေအထားဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့သည်။ ထမိန်ပေါ်တွင် ဟိုတစ်ကွက် ဒီတစ်ကွက်ဖြင့် အကွက်လေးများ မြင်နေရ၏။ စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိသည်။
“ အဖေ … သမီး ရေချိုးပြီး ဈေးသွားမလို့ ဘာစားချင်လဲ ”
“ သမီး စားချင်တာချက်ပါ အဖေက ရပါတယ်”
“ ဒါဆိုလည်း ဝက်သားချက်ကျွေးမယ်နော် အဖေ ”
“ အေးအေး ”
ဖခင်ဖြစ်သူအား ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ မှန်တင်ခုံရှေ့ ညဝတ်အင်္ကျီအားချွတ်ကာ ဘရာစီယာပါ တစ်ခါတည်း ချိတ်ဖြုတ် ချွတ်ချလိုက်သည်။ မှန်ထဲမြင်နေရသော နို့နှစ်လုံးအား သေချာကြည့်ကာ အောက်မှ ပင့်ကိုင်ကြည့်နေ၏။ မဝိုင်းနို့ထက် ကြီးမားစူထွက်နေသဖြင့် ပြုံးမိလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းနီနီလေးအား လက်မ လက်ညိုးဖြင့် ပွတ်ချေကာ ကိုယ်တစောင်းလှည့်ရင်း ထမိန်အား ဖြည်ချပစ်ပြန်၏။ ဗိုက်သား ခပ်မို့မို့လေးနှင့် ခါးသေး ကျဉ်လေးအောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ဝိုင်းစက် ကော့ထွက်နေသည်ကို မြင်ရသဖြင့် စိတ်ထဲ ကြည်နူးမိနေသည်။ ထမိန်အား ပြန်ရင်လျားကာ အိမ်နောက်ဖက် ရေချိုးရန် ထွက်ခဲ့တော့၏။
————————————–
“ အဖေ … သမီး ဈေးသွားမယ်နော် ”
“ အေးအေး ”
ရေချိုး အဝတ်စားလဲကာ အိပ်ခန်းထဲ မှေးနေသော ဖခင်ဖြစ်သူအား လှမ်းနှုတ်ဆက်ပြီး ဈေးသို့ ထွက်ခဲ့ လိုက်သည်။ ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူအား ပြန်လည် ပြောဆိုရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့၏။
“ ဒုံးဒုံး … ဒုံးဒုံး … ဒုံး …… ”
ဘယ်လောက် အိပ်ပျော်သွားသည် မသိ။ မီးဖိုခန်းထဲမှ တဒုံးဒုံးအသံကြောင့် နိုးလာကာ ထလာခဲ့သည်။
“ ဟော … သမီး ပြန်ရောက်တာတောင် …. အဖေ မသိလိုက်ဖူး ”
“ ဝက်သားအိအောင် ပြန်နပ်နေတာ အဖေရဲ့။ အချည်ရည်အိုးလည်း ကျက်ပြီ …။ အခု မရမ်းသီးကို ငြုပ်သီးလေးနဲ့ ရောထောင်းနေတာ ”
“ အော် ”
“ ခဏနေ စားလို့ရပြီနော် အဖေ။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် သွားမနေနဲ့ဦး ”
“ မသွားပါဘူး သမီးရယ် … အဖေ ဘာကူရဦးမလဲ ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် စကားပြောရင်း သမီးဖြစ်သူ လှလှအေး ပေါင်ကြားအား ခိုးကြည့်နေ၏။ လှလှအေးမှာ ခုံပုအပြားလေးပေါ် ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားနှင့် ထိုင်ပြီး ငရုတ်ဆုံထောင်းနေရာ ထမိန်အောက်နားစမှာ ဒူးပေါ်ရောက်နေသဖြင့် အဟလေးထဲမှ ပေါင်ရင်းထိ စောက်မွှေးအုံလေး မြင်နေရသည်။
လှလှအေးမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက်ဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူမှာ စကားမပြောပဲ ငြိမ်နေသဖြင့် ခေါင်းမော့ကြည့်ရာ ဦးသိန်းမောင် မျက်လုံးများမှာ သူမပေါင်ကြားထဲ ကျရောက်နေသဖြင့် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာတော့၏။
“ ဟို … ဟို … သမီး … အဖေ … ဧည့်ခန်းကပဲ စောင့်နေမယ်နော် ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ အခြေအနေအား ရိပ်မိကာ မျက်နှာပူသဖြင့် မီးဖိုခန်းမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သမီးဖြစ်သူ အိမ်ပြန်ရောက်သည်မှာ ငါးရက်ခန့်ရှိပြီ။ လမ်းလျှောက်တိုင်း လှုပ်ခါနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။ မိန်းမဆုံးသွားကတည်းက စောက်ဖုတ်နှင့် ဝေးနေရာ လှလှအေး ပြန်ရောက်သည့်နေ့မှ အဖြစ်အပျက်များအား ပြန်တွေးရင်း သမီးဖြစ်သူစောက်ပတ်အား မြင်ယောင်လာကာ ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအား ပွတ်သပ်နေလိုက်၏။
အခုရက်ပိုင်း လှလှအေး မီးဖိုခန်းထဲ ချက်ပြုတ်နေစဉ် မယောင်မလည်ဖြင့် သွားကြည့်ရာ နို့အုံများ ပေါင်အတွင်းသားများ မကြာခဏ မြင်နေရသည်။ တစ်ခါတလေ သမီးဖြစ်သူအား မသိမသာ အောက်စလွတ်ပြရာ ခိုးကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။
လှလှအေးမှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူရှေ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်မိတိုင်း ထမိန်အား မသိမသာ ဖြန့်ဝတ်ရင်း သူမ အဖုတ်လေးအား မမြင်မြင်အောင် ပြတတ်လာ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ တီဗွီကြည့်စဉ် တီဗွီရှေ့ မလိုအပ်ပဲ CD ချပ် ရှာသလိုလိုနှင့် ဖင်ကြီးအား ကုန်းပြမိသည်မှာလည်း အကြိမ်ကြိမ်ပင်။ ဖခင်ဖြစ်သူနား ပြန်ထိုင်ရင်း ပေါင်ကြား မသိမသာ ခိုးကြည့်ရာ ပုဆိုးအောက်မှ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ လှုပ်နေတတ်သည်ကို သတိထားမိနေ၏။
——————————————
လှလှအေးတစ်ယောက် ဓမ္မာရုံတွင် ဂျပ်ပြားများပေါ် ဆော့ပင်ဖြင့် အလှူရှင်နာမည်များ ရေးပေးပြီး ည ၁၁ နာရီလောက် အိမ်ပြန်လာစဉ် ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့ အိပ်ခန်းမှ တအအဖြင့် ညည်းသံကြားသဖြင့် ချောင်းကြည့်ရာ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ကုတင်ပေါ် ပေါင်ကားထိုင်လျက် ပုဆိုးအောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်ရင်း သူမအားမှန်းကာ ဂွင်းထုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။
“ အားးးး ……. ကောင်းလိုက်တာ …….. သမီးလေးရယ် …. သမီးစောက်ပတ်လေး …… အဖေ လိုးနေပြီ ….. အ အားးးးး …. ထွက် ထွက် …….. ထွက်ပြီ ……… သမီးရယ် ”
ဖခင်ဖြစ်သူ ပြီးသွားသည်နှင့် လှလှအေးတစ်ယောက် သူမအိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း နေ့လည်က အဖြစ်ပျက်များက အတွေးထဲ ဝင်လာတော့သည်။ နေ့လည်ဘက် သီးစုံအချည်ရည်ဟင်း ချက်ပြီး တစ်ပန်းကန်ထည့်ကာ မဝိုင်းအိမ်ဘက် ထွက်လာခဲ့၏။ ဝင်ထွက်နေကြမို့ အသံမပေးပဲ အိမ်ဝန်းတံခါးဖွင့်ကာ အိမ်ထဲ တန်းဝင်းလာလိုက်သည်။
“ ဘွတ် ….. အ … အား .. ဖြည်းဖြည်း .. အောင့်သွားတာပဲ ”
လှလှအေး နဖူးကြောလေး ကြုံ့သွားမိ၏။ ဒီအချိန် မောင်မြင့် အလုပ်သွားချိန်မို့ မဝိုင်းတစ်ယောက် ဘယ်သူနဲ့ ခိုးလိုးနေလဲဟု တွေးမိကာ သိချင်စိတ် ပြင်းပြနေ၏။
“ ဗျစ် …. ဘွတ် ……. ဖွပ်ဖွပ် …….. ကောင်းလား …. သမီး ”
အသံမှာ ပီပီပြင်ပြင် ကြားနေရသဖြင့် အိပ်ခန်းနားတိုးကပ်ကာ တံခါးအား အသာလေး ဖိတွန်းကြည့်မိသည်။ အတွင်းမှ ဂလန့်ချထားသည်ကို သိရသဖြင့် ပတ္တာနှစ်ခုကြားရှိ တံခါးကြားလေးထဲမှ မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ကာ ခိုးကြည့်လိုက်၏။
“ အဟင့် …… ဘွတ် ……အင့် ……… ကောင်းတယ် …… လီးကရှည်တော့ …… သားအိမ်ဝ လာလာထောက်မိနေတာ ”
မဝိုင်းတို့လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် မဝိုင်း တစ်ယောက် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးထားရာ နောက်မှ အသက် ၅၀ ကျော် အသားမဲမဲ လက်ပြင်ကိုင်းကိုင်း လူတစ်ယောက်မှ ခါးအားဆွဲပြီး ထိထိမိမိ လိုးနေသည်ကို မြင်နေရသည်။ ထိုလူကြီးမှာ လီးအား ဒစ်ဖျားထိထုတ်ကာ လီးအရင်းထိ ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် မဝိုင်းတစ်ယောက် လီးဝင်လာတိုင်း ခေါင်းလေး မော့တက်သွားတော့၏။ နှစ်ယောက်သား ပတ်ဝန်းကျင်အား ဂရုမပြုမိပဲ ကာမစိတ် ပြင်းထန်စွာ လိုးနေသဖြင့် လှလှအေး ပြတင်းတံခါးကြားမှ အနီးကပ် ချောင်းကြည့်နေသည်ကို မသိရှိကြပေ။
“ အားးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …….. သမီးရယ်…… လိုးလို့ကို…… မဝနိုင်ဘူး…. အင့် ….. ဘွတ် ….. ဗျစ် ….. ရှီးးးးးး.. ပြီး … ပြီး … ထွက် … ထွက် … ထွက်ကုန်ပြီ ”
လရည်များပန်းထုတ်ရင်း လူကြီးမှာ မဝိုင်းဖင်ကြီးအား မတ်တပ်ရပ် ခါးညွတ် ခွလျက်အနေထားဖြင့် ဖိလိုးတော့သည်။ မဝိုင်းကျောပြင်အား လက်ဖြင့်ဖိကာ လိုးနေသဖြင့် အရည်ရွှဲနေသော လီးကြီး အဖုတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို လှလှအေး တစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ကြည့်နေမိ၏။ ပေါင်ဂွလေးထဲ တဆစ်ဆစ် ခံစားမိသဖြင့် လက်ဖြင့်စမ်းလိုက်ရာ လှလှအေး အဖုတ်လေးထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်ကို စမ်းမိလိုက်သည်။ ထမိန်အား စောက်ပတ်တည့်တည့် ထိုးညှပ်ကာ မြင်ကွင်းအား မလွတ်တမ်း ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ လီးကြီး အပြင်အကုန်ထုတ်လိုက်တိုင်း မဝိုင်းစောက်ခေါင်း အတွင်းသားများ ရဲကနဲ့ ခပ်ဟဟလေး ကျန်ရစ်သည်ကို မြင်နေရ၏။
“ အား … အားးးးး … သ … မီး … လည်း … ထွက် … ထွက် … ထွက်ပြီ … အဖေရဲ့ ”
အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရင်း မဝိုင်းစကားကြောင့် သားအဖချင်း လိုးနေမှန်း လှလှအေး သိရှိလိုက်ရတော့သည်။ မဝိုင်းတို့ အခန်းအပြင် မထွက်လာခင် အမြန်ပြန်ထွက်လာကာ အိမ်ဘက်လျှောက်ခဲ့တော့သည်။ အိမ်ရောက်သည်နှင့် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် ဟိုနေရာထိုင် ဒီနေရာထိုင်နှင့် ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေရ၏။ မဝိုင်းတို့ သားအဖချင်း မီးပွင်မတတ် လိုးနေသော ပုံရိပ်များက မျက်လုံးထဲက မထွက်တော့ပေ။ အတော်လေးကြာမှ စိတ်လှုပ်ရှားမှု လျော့သွားရသည်။
ညနေပိုင်း အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေစဉ် မဝိုင်းအသံလေး ကြားလိုက်ရ၏။
“ ဆရာမ … ဆရာမ ရှိလား ”
“ ဟုတ် … မမဝိုင်း ရှိပါတယ် ဝင်ခဲ့ ”
“ ဆရာမ … အချဉ်ရည်ဟင်း ပန်းကန်လေး လာပေးတာပါ ”
မဝိုင်း အနားလာထိုင်တော့ လှလှအေးစိတ်ထဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားမိသည်။ မဝိုင်း နေ့လည်က ဖခင်ဖြစ်သူအား အလိုးခံထားသဖြင့် ညနေပိုင်း သနပ်ခါးလူးထားသော မျက်နှာလေးမှာ မျက်လုံးများ အရောင်ဖျော့နေရှာ၏။
“ အော် … ဟုတ် … မမဝိုင်း ”
“ ဟိုလေ … ဆရာမ … မဝိုင်း တစ်ခုလောက် … တောင်းဆိုချင်လို့ပါ ”
“ ပြောလေ … မမဝိုင်း ”
“ ဒီလိုပါ … နေ့လည်က … ဆရာမ အချဉ်ရည်ဟင်း လာပို့ချိန် …. ဟို ဟိုလေ…. အဖေနဲ့မဝိုင်း ကာမ ဆက်ဆံနေတာ မြင်မိမှာပါ ”
“ ဟမ် … ဟို … ဟို .. မမြင်ပါဘူး မမဝိုင်းရယ် ”
“ မညာပါနဲ့ ဆရာမရယ်... ဒီမှာ အိပ်ခန်းဝမှာ ဆရာမ ကလစ်လေး ကျနေရစ်တယ် ”
ပြောပြောဆိုဆို မဝိုင်းမှာ ညာဘက်လက်ထဲ ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဆံညှပ်ကလစ်လေး စားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ကလစ်လေး မြင်သည်နှင့် လှလှအေးမျက်နှာ ရဲတက်လာ၏၊
“ ဟင် ”
“ ထားပါ ဆရာမရယ် …။ မဝိုင်း တောင်းဆိုချင်တာက … အဖေနဲ့ … သားအဖချင်း .. နယ်လွန်မိတာကို ဘယ်သူ့မှ မသိစေချင်တာပါ။ ပြီးတော့ ပထမ အိမ်ထောင်ကလည်း သားအဖချင်း လုပ်တာမြင်ပြီး ကွဲခဲ့ကြတာပါ …..။ အခု ဒုတိယအိမ်ထောင် ကိုမောင်မြင့်က မဝိုင်းအပေါ် ထင်မထားလောက်အောင် ချစ်ရှာတယ်။ သူသိရင် အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမှာစိုးလို့ ဆရာမကို ပြန်မပြောဖို့ တောင်းပန်ပါတယ်နော် .. အဟင့် ဟင့် ”
“ အာ …… မငိုပါနဲ့ မမဝိုင်းရယ်။ ကျမက ….. ဒီလို ကိစ္စတွေကို အလကား ပြန်ပြောပါ့မလား.. ကျောင်းဆရာမ တစ်ယောက်လေ ”
လှလှအေးမှာ မျက်နှာပူစွာဖြင့် မဝိုင်းအား ပြန်ပြောနေရ၏။ သူမ ချောင်းကြည့်ခဲ့သည်ကို တစ်ဖက်က သိနေသဖြင့် အနည်းငယ် ရှက်မိနေသည်။
“ ကျေးဇူးပါ ဆရာမရယ် ”
“ ဟို ဟိုလေ …. ဒါနဲ့မမဝိုင်းကို ကျမ တစ်ခုလောက် မေးလို့ရမလား ”
“ မေးလေ … ဆရာမ ”
“ မမဝိုင်းနဲ့ ဦးလေးတို့က သားအဖချင်း ဘယ်လိုငြိစွန်းသွားကြတာလဲ ”
“ အင်း … ကျမ … ပထမ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ဖြစ်ခဲ့ကြတာပါ။ အိမ်ထောင်ကျပြီး ၆ လအကြာ အမေဆုံးသွားတာ ဆရာမလေး ”
“ အော် ”
“ အမေဆုံးတော့ အဖေလည်း ကာမဆန္ဒအတွက် ဒုက္ခရောက်တော့တာပေါ့။ အဖေ့နာမည်က ဦးဝင်းကျော်ပါ။ အဲ့အချိန် ကျမ ရပ်ကွက်ထိပ်က အမြန်လမ်းမကြီးဘေး ပထမအိမ်ထောင် ကိုနိုင်ဦးနဲ့ညားခါစ ညဘက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လေး ဖွင့်ကြတာပါ။ မြို့စွန်ရပ်ကွက်ဆိုပေမယ့် ၂၄ နာရီလုံး လူမပြတ်တော့ … ည ၇ နာရီလောက်က ဖွင့်ရင် ည ၁၂ ကျော် ၁ နာရီ လောက်မှ ဆိုင်သိမ်းကြတယ် ”
“ ရောင်းကောင်းတာပေါ့နော် ”
“ ရောင်းရတယ် ဆရာမရဲ့။ နောက်တစ်ချက်က အဝေးပြေး ကားသမားတွေပေါ့ မဝိုင်းကိုယ်လုံးကို ငမ်းရင်း လက်ဖက်ရည် လာသောက်ကြတယ်။ ကိုနိုင်ဦးက ထပ်တစ်ရာလည်း ကြော်တတ်တော့ မုန့်ရောရတယ်လေ …။ မဝိုင်းက စားတော်ပဲလေး ချက်ပေးရုံပဲ ”
“ အင်း ”
စိတ်ပါလက်ပါ ပြောပြနေသော မဝိုင်းအား လှလှအေးတစ်ယောက် စကားထောက်ပေးနေ၏။
“ နောက်ပိုင်း လူမနိုင်တော့ အဖေ့ကိုပါ ဆိုင်ခေါ်ရတယ်။ အဲဒီမှာ မဖြစ်သင့်တာတွေ စဖြစ်တော့တာပေါ့။ လမ်းဘေးဆိုင်ဆိုပေမယ့် ငွေသိမ်းစားပွဲခုံနောက် ဗင်ဒိုင်းတွေ ကာထားလိုက်တယ်။ လက်ဖက်ရည်ခွက်တွေ… မုန့်ပန်းကန်တွေ ဆေးပေါ့…။ တစ်ရက်ကြ… အဖေ့မျက်နှာက နီရဲနေတာ …။ လက်ဖက်ရည်ချပေးရင်းလည်း ခုံတွေမှားချပြီး အယောင်ယောင် အမှားမှားတွေ ဖြစ်နေရှာတယ်…။ မျက်နှာကြီးရဲပြီး ပုဆိုးထဲက လီးက ထောင်ထွက်နေတာ။ မဝိုင်းနဲ့ ပန်းကန်တွေ အတူဆေးရင်း အောက်စလွတ်နေတဲ့ မဝိုင်းစောက်ပတ်ကို အဖေမြင်သွားတာပေါ့ ”
“ ဟင် ”
“ ဟုတ်တယ်… ဆရာမ။ အခြေအနေရယ် အချိန်အခါရယ် အထိအတွေ့ရယ်က သံယောဇဉ် နယ်လွန်တတ်တာ … မဝိုင်း လက်တွေ့ပဲလေ…။ နောက်ပိုင်း ဆိုင်သိမ်းရင် အဖေ့ကို မဝိုင်းကိုယ်တိုင် ဆိုင်ကယ်နဲ့… အိမ်အရင် ပြန်ပို့ရတယ်။ ဆိုင်ကယ်က 110 ဆိုတော့ ဘရိတ်ထိန်းတဲ့အခါ အဖေ့ဟာက မဝိုင်းဖင်ကို လာလာထိတယ်။ အရင်ရက်တွေ ဘာမှ မသိသာပေမယ့် အဲဒီနေ့က အဖေ့ဟာကြီးက မာထင်နေတာ။ မဝိုင်းလည်း ဆိုင်ကယ်ထိန်းမောင်းရင်း ဖင်နဲ့ပွတ်ကြည့်တော့ အဖေက မသိသလိုနဲ့ ရှေ့ဖိကပ်နေတာပေါ့။ အိမ်ရောက်တဲ့အထိ … ဖင်ကို နောက်ကနေ ဖိထောက်ထားတာ မခွာတော့တာ ”
“ သူလည်း စိတ်ထနေတာနေမယ်နော် မဝိုင်း ”
“ အင်း … နောက်ပိုင်း အဖေက … မဝိုင်းပေါင်ဂွနဲ့ ဖင်ကိုပဲ… ခိုးခိုးကြည့်နေတတ်တယ်။ မဝိုင်းတို့ လင်မယားကလည်း ညပိုင်းဈေးရောင်း မနက်ပိုင်း နေမြင့်အောင် အိပ်ကြတာလေ …။ နောက်ရက်တွေ အိပ်ခန်းဝကနေ မဝိုင်းကို ချောင်းပြီး ဂွင်းထုနေရှာတယ်။ မဝိုင်းလည်း အိပ်ခန်းဝ အဖေ့အရိပ်မြင်တာနဲ့ ထမိန်ကို ခါးထိလှန်ပြီး ပေါင်တွေ ဖြဲပြထားမိတာပေါ့။ အမေဆုံးတာကြာတော့ အဖေလည်း စိတ်ထနေတာပါ။
မဝိုင်း စိုးရိမ်တာက ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှ ကြေးစားမိန်းမဆီ သွားလို့ ရောဂါပိုးကူးမှာစိုးတယ်။ နောက်ဆုံး မဝိုင်း ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချပြီး အကောင်အထည် ဖော်ရတော့တယ်…။ ကိုနိုင်ဦး မရှိချိန် ဘော်လီမဝတ်ပဲ အင်္ကျီအပါးလေးနဲ့ ထမိန်ကို အဟောင်းအပါးလေးတွေ ဝတ်ပြီး အဖေ့နဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ်လေး နေပေးမိတာ။ တစ်ရက်ကြ ရပ်ကွက်လမ်းခင်းတာ အောင်ပွဲအနေနဲ့ အငြိမ့်ပါတယ်…။ ဆိုင်မထွက်ဖြစ်တော့ ကိုနိုင်ဦးက အစောကြီးသောက်ပြီး မူးအိပ်သွားတာ …။
အဖေနဲ့ မဝိုင်း ၂ ယောက်ထဲ အိမ်တံခါးစိပြီး အငြိမ့်သွားကြည့်ကြတာပေါ့ …။ မတ်တပ်ရပ် ကြည့်ရင်း နောက်က အမူးသမားတချို့က မဝိုင်းဖင်ကို ငမ်းပြီး မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ ပြောဆိုနေတယ်။ အဖေကကြားတော့ မဝိုင်း နောက်ကနေရပ်ပြီး ကာထားပေးနေတာ။ တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာတော့ အဖေက သိသိသာသာ ဖင်ကို သူ့ဟာနဲ့ လာကပ်ထားတယ်။
မဝိုင်းလည်း ဖင်ကို ရှေ့ကော့ပြီး လက်နဲ့ အဖေ့ဟာကို အုပ်ကိုင်ပေးထားလိုက်တာ မဝိုင်းပေါင်ဂွလေးထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ပဲ …။ အငြိမ့်ပြီးလို့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား စကားမပြောဖြစ်ပဲ … ငြိမ်နေကြတယ်။ မဝိုင်းလည်း အိပ်ခန်းထဲ မဝင်သေးဘူး အဖေလည်း သူ့အိပ်ခန်းထဲ မဝင်သေးဘူး။ ခဏနေတော့မှ အဖေက စကားစပြောလာတာ ”
“ သမီး ”
“ ရှင် ”
“ အဖေ့ကို … အထင်သေးသွားလား ”
“ မသေးပါဘူး … အဖေရယ် ”
“ အင်း … အဖေလည်း … သမီးအမေ … ဆုံးပြီးကတည်းက… အောင့်အီးနေလာတာပါ..။ နောက်ပိုင်း သမီးတို့လင်မယား … ဆက်ဆံတာတွေ … ကြည့်မိပြီး … စိတ်တွေ … ထနေမိတာ ”
“ သမီးနားလည်ပါတယ် အဖေ …။ သွေးသား တောင့်တတဲ့ … အချိန် … ဘယ်သူမဆို … ဖြစ်မိမှာပေါ့ ”
“ ဟူးးးးး ”
“ အဖေ … သမီးမေးတာ… မှန်မှန်ဖြေနော် ”
“ ဟမ် … မေးလေ သမီး … အဖေဖြေနိုင်ရင် … ဖြေမှာပါ ”
“ အဖေ … အမေဆုံးတော့ … မိန်းမ လိုက်စားဖူးလား ”
“ မလိုက်စားပါဘူး … သမီးရယ်။ အပြင်မထွက်ပဲ သမီးတို့ လင်မယားနဲ့ အတူရှိနေတာလေ ”
“ အင်း … အဖေ … သမီးကို ကတိပေးနိုင်လား ”
“ ဘာကတိလည်း … သမီးရဲ့ ”
“ မိန်းမ … မလိုက်စားပါဘူး … ဆိုတဲ့ … ကတိလေ ”
“ အဲတာကတော့ … သမီးရယ် … ဟို ဟို … တစ်ခါတလေ ”
“ အဖေ … ကတိပေးရင် … သမီးက … ဖြည့်ဆည်းပေးမှာပါ …။ လာ ထ … အဖေ့အိပ်ခန်းထဲ သွားမယ် ”
“ မဝိုင်းလည်း ဆုံးဖြတ်ပြီးသားမို့ အဖေ့ကို သူ့အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ခဲ့လိုက်တယ် ”
“ အင်း… ဘာတွေဆက်ဖြစ်လဲ … မမဝိုင်း ”
လှလှအေးတစ်ယောက် သိချင်စိတ်ပြင်းပြစွာ ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ မေးလိုက်တော့သည်။
“ မယ့်လေး … ပြောမှာပါ … ဆရာမရဲ့ … အာခြောက်လို့ပါ ”
“ ခ်ခ် … ခ်ခ် … ဟုတ်ပ … ကျမ ရေခပ်ပေးပါ့မယ် ”
လှလှအေးမှာ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးရင်း ထရပ်ပြီး ရေသွားခပ်ပေးရာ ဖင်ကြားအောက် အကွက်ကြီးမှာ ထင်းနေတော့၏။ မဝိုင်းတစ်ယောက် လှလှအေးဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ ပြုံးမိနေသည်။ ကျောင်းဆရာမ အပျိုကြီး စိတ်ကြွကာ အရည်များ ထွက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။
“ ရော့ … မမဝိုင်း ”
မဝိုင်းလည်း လှလှအေး ခပ်ပေးသည့် ရေအား တစ်ဝက် မော့သောက်ကာ ဆက်ပြောပြနေသည်။
“ အဖေ … ဒီမှာကြည့် ”
အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် မဝိုင်းမှာ အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ကာ ဘော်လီပါ တဆက်ထဲ ချွတ်ပြလိုက်သည်။ ဦးဝင်းကျော်မှာ သမီးဖြစ်သူ အပြုအမူကြောင့် အံ့ဩ မှင်သက်နေမိ၏။ မဝိုင်းနို့အုံနှစ်ဖက်မှာ တင်းထွက်နေကာ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုမှာ ပန်းရောင်သန်းပြီး ထောင်နေသည်။ ဦးဝင်းကျော် ငေးကြည့်နေစဉ် မဝိုင်းမှာ ကုတင်းစောင်း ခြေတွဲလောင်းချထိုင်နေရာမှ ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်ရင်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားပြီး ထမိန်အောက်နားစလေးအား လှန်ပြလိုက်၏။
ဦးဝင်းကျော်မှာ သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား စိုက်ကြည့်ကာ တံတွေးများ မျိုချနေရပြန်သည်။အိမ်ထောင်သည်ဘဝ ရောက်ပေမယ့် စောက်မွှေး ပါးပါးလေးဖြင့် ဖောင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးမှာ နှုတ်ခမ်းသားများ မမဲသေးပဲ အဖတ်လေးများမှ ဟသည်ဆိုရုံလေး ကြည့်ကောင်းလှ၏။ အငြိမ့်ပွဲမှ ပြန်ကတည်းက အရှိန်မသေသေးသော ပုဆိုးအောက်က အရာကြီးမှာ ဆက်ကနဲ့ ထောင်မတ်လာတော့သည်။
“ အမလေး… အဖေ့ဟာကြီး … ထလာပြီ … သမီးနားလာထိုင် … လာခဲ့ ”
ဦးဝင်းကျော်တစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ စကားအတိုင်း ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်၏။
“ ကဲ သမီး တောင်းတဲ့ ကတိပေးမှာလား ”
“ ပေး ……. ပေး …. ပေး ပါ တယ် …… သမီးရယ် ”
ဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ကာ ကတိ အမြန် ပေးလိုက်တော့သည်။ ဦးဝင်းကျော် ကတိပေးပြီးသည်နှင့် မဝိုင်းမှာ ပုဆိုးအား ဆွဲလှန်ပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြီးအား ကွင်းတိုက်ပေးနေရှာ၏။ ဦးဝင်းကျော်တစ်ယောက် ကြာကြာတောင့်မခံနိုင်ပေ။ မယားဖြစ်သူ ဆုံးကတည်းက အထိအတွေ့ ဝေးနေကာ သမီး အရင်းခေါက်ခေါက်မှ ဂွင်းထုပေးသဖြင့် ခဏအကြာ လရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရသည်။
“ အ ….. အ …… သမီး …… အားးးး အဖေ …. ထွက် ထွက် .. ထွက်ပြီ .. သမီးရယ် ”
ဖခင်ဖြစ်သူ လီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထွက်သည်နှင့် မဝိုင်းမှာလည်း ခပ်သွက်သွက်လေး လရည်များ ကုန်စင်အောင် ထုပေးလိုက်တော့၏။
“ ကောင်းလား … အဖေ ”
“ ကောင်းတာပေါ့ … သမီးရယ် ”
…………….
“ အမ် … ဆက် မဖြစ်ကြဘူးလား မမဝိုင်းရယ် ”
“ အင်း … အဲဒီနေ့က … အဖေ့ကို ဂွင်းပဲ ထုပေးလိုက်တာ … မလိုးဖြစ်ကြသေးဘူး ”
“ ဘယ်တော့လောက်မှ … လုပ်ဖြစ်တာလဲ ”
“ နောက် ၅ ရက်လောက်မှ လိုးဖြစ်ကြတာ … သားအဖချင်းဆိုတော့ အဖေလည်း ရှိန်နေတာနေမယ် … ကျမကလည်း … လိုးဖို့ကြ စိတ်ကမရဲသေးဘူး … လီးတော့ အတော်စုပ်တတ်နေပြီ … အဖေက အကုန် သင်ပေးထားတာ ”
လှလှအေးမှာ မဝိုင်း၏ ပွင့်လင်းသော စကားများကြောင့် မျက်နှာပူမိသော်လည်း နောက်ပိုင်း သူမကိုယ်တိုင် တစ်တစ်ခွခွ ပြောတတ်လာ၏။
“ အော် … လိုးဖြစ်တာလေး … ပြောဦးလေ … မမဝိုင်း ”
“ အင်းပါ … ဆရာမရဲ့ ”
………………
“ ကော့ထား … သမီးလေး … ဘွတ် …… ဘွတ် … အ…. အင့် အင့် …. ကြိုက်လား ”
“ အား …. အား …. ကြိုက်တယ် ….. လိုးလိုး… အဖေ …. ကောင်းလိုက်တာ …. ရှီးးးးးးး ……….. အား အားးးးးးး ”
ဦးဝင်းကျော်မှာ သမီးဖြစ်သူအား ဆိုင်သိမ်းအပြန် နောက်ဖေးပေါက် တံခါးဘောင်အား မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားဖြင့် လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းကာ နောက်မှရပ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ မဝိုင်းမှာ ဆိုင်းသိမ်းလျင် ဖခင်ဖြစ်သူအား အိမ်ပြန်ပို့ရင်း ထမိန်အား ခြေရင်းပုံကာ လင်မသိအောင် အလိုးခံနေရှာ၏။
ဦးဝင်းကျော်ကလည်း သမီးဖြစ်သူ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား တုန်ခါနေအောင် လိုးရင်း အင်္ကျီအပြင်မှ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေပေးနေသည်။ မဝိုင်းတစ်ယောက် ဖင်ကြီးအား ရသလောက် ကော့ကာ တအားအား ညည်းနေမိ၏။ ဦးဝင်းကျော် ဆောင့်ချက်များ မြန်ဆန်လာပြီး အချက် ၅၀ ခန့် မနားတမ်းလိုးရင်း သမီးဖြစ်သူ ဖင်ကြီးအား လီးအရင်းထိကပ်ကာ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
“ ပြီးပြီလား … အဖေ ”
“ အင်း … သမီး … ရော ”
“ ပြီးတာပေါ့ … အဖေ့လရည်တွေ … သမီးစောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာကတည်းက သမီးလည်း ချက်ချင်း … ပြီးတာ ”
“ သမီးစောက်ပတ်က … ကျဉ်းကျဉ်းလေးရယ် … လိုးရတာ … စီးကြပ်နေတာ … လိုးလို့ကို … မဝဘူး ”
“ ဟွန့် … ကိုယ့်သမီး …… ကိုယ်ပြန်လိုးတာမို့ ကောင်းတာ … နေမှာပေါ့ ”
“ အဲလိုလားတော့ … မသိဘူး … ဒါနဲ့ … သမီးယောင်္ကျားက … ပုံမှန်လိုးပေးရဲ့လား ”
“ ရက်ခြားပဲ… လိုးတော့တာပါ…။ ဒါပေမယ့်… အဖေ့လောက် မလိုးနိုင်ရှာဘူး …။ ပြီးတော့… ဟိုလေ … လီးကလည်း … သေးတယ် ”
“ ဪ … နောက်ဆို … အဖေ နေ့တိုင်း … လိုးပေးမှာပါ ”
“ ကဲ … အဖေ … သမီးယောင်္ကျား … သွားခေါ်ရဦးမယ် …။ ဒီနား … အရည်တွေ … ဆေးထားဦး …။ သူမြင်ရင် မကောင်းဘူး ”
နောက်ဖေး တံခါးပေါက် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ မွန်ထူနေတော့၏။
…………
“ အင်း … နောက်ကြ မမဝိုင်း အရင်ယောင်္ကျားက ဘယ်လိုမိသွားတာတုန်း ”
မဝိုင်း စကားအဆုံး လှလှအေးမှာ သိချင်တာ ချက်ချင်းမေးလိုက်တော့၏။
“ မဝိုင်း … အပြစ်တွေပေါ့ ဆရာမရယ်။ အဖေနဲ့ ဆိုင်သိမ်းလို့ တစ်ချီအလိုးခံတာ အားမရလို့ ကိုနိုင်ဦးအိပ်တဲ့အချိန် အဖေ့အိပ်ခန်းထဲ သွားအလိုးခံမိတာ ၃ လ လောက်ကြ … လိုးရက်တန်းလန်း မိသွားတော့တယ် ”
“ အော် ”
“ အနေအေးတဲ့ သူမို့ … ပြသနာတော့ မရှာပါဘူး တရားရုံးမှာ တရားဝင် ကွာရှင်းခဲ့ကြတာပါ ”
“ ကိုမောင်မြင့်နဲ့က ဘယ်အချိန်စတွေ့တာလဲ ”
“ ကိုနိုင်ဦးနဲ့ ကွဲပြီး … မဝိုင်းတို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လေး ဆက်ဖွင့်တုန်းပဲ။ အဲမှာ ကိုမောင်မြင့်က လာလာထိုင်တာပါ ”
“ အဲမှာ … စတွေ့တာပေါ့ … ခ်ခ် ”
“ အင်း.. ဒါမဲ့… မဝိုင်းက သိပ်စိတ်မပါဘူး..။ အိမ်မှာ အဖေနဲ့ နေ့တိုင်းလိုးနေကြတာလေ ”
“ အော် ”
“ ဒါမဲ့ … အဖေက … မဝိုင်းတို့ မျိုးဆက်အတွက် … အိမ်ထောင်ပြုရမယ် ပြောတယ်။ နောက်ပြီး သူနဲ့အတူမနေဖို့ ယူမယ့် ယောင်္ကျားနဲ့ လိုက်နေဖို့ ပြောပြတယ်။ သူလည်း ရွာက နှစ်ဝမ်းကွဲညီမကို ခေါ်ပြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ဆက်ဖွင့်ရင်း ညားနေကြတာ ”
“ အမလေး …… မမဝိုင်း … အဖေက … လက်လန်ပါတယ် … ခ်ခ် ခ်ခ် ”
“ ဒီနေ့ … မဝိုင်းကို … သတိရလို့တဲ့ …။ နေ့လည်က ဆိုင်ကယ်တက္ကစီငှားစီးပြီး လာလိုးသွားတာပါ ”
“ ကဲ … စကားကောင်းနေတာ … မဝိုင်း … လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်လေ …။ ခဏနေ ကိုမောင်မြင့် ပြန်လာတော့မှာမလား ”
“ အင်း … မဝိုင်း သွားပြီနော် … ဆရာမ ”
“ ဟုတ် ဟုတ် ”
……….......................
ညနေပိုင်း လှလှအေးတစ်ယောက် မနက်ဖြန် လပြည့်နေ့အတွက် အလှူရှင်နာမည်များ ရေးပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် မှေးနေရာ ဖခင်ဖြစ်သူအိပ်ခန်းမှ ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ကြားမိသဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ဦးသိန်းမောင် အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့၏။ ညနေပိုင်း မှောင်ရိပ် ကြီးစိုးလာသော်လည်း မီးထွန်းထားသဖြင့် အိပ်ခန်းတွင်း မြင်ကွင်းက ရှင်းနေတော့သည်။
ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ပက်လက်အနေထားနှင့် တဖတ်ဖတ် မြည်အောင် ဂွင်းထုနေ၏။ လှလှအေးတစ်ယောက် အသာလေး ချောင်းကြည့်ကာ ၁၀ မိနစ်လောက်တွင် အိပ်ခန်းပေါက်မှ ခြေဖွဖွနင်းပြီး သူမအိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့သည်။ ခဏအကြာ လှလှအေးမှာလည်း ကုတင်ပေါ် ခပ်ကွေးကွေးလေး မှေးကာ နို့အုံအား အင်္ကျီပေါ်မှနေ၍ လက်တစ်ဖက်နှင့် ညှစ်ချေပြီး လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်မှာ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိသွား၏။ ဖခင်ဖြစ်သူလီးကြီးအား မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ကာ စောက်ပတ်အား ပွတ်ရင်း နို့အုံအား ညှစ်ချေကာ အာသာဖြေနေရှာသည်။
“ အ အ … အ … အားးးးးး အဖေရယ် ”
မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားသော်လည်း မဝိုင်းတို့ သားအဖလိုးနေပုံအား တွေးကာ ဖခင်ဖြစ်သူအား မဝိုင်းအဖေ နေရာထားပြီး သူမမှာ မဝိုင်းနေရာတွင် ဝင်ရောက် ခံစားလိုက်ပြန်၏။ ချက်ချင်း တစ်ကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြင့် ကာမစိတ်များ ပိုကြွလာရသည်။ အစိလေးအား ဖိပွတ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ ချွဲကျိကျိအရည်များ စိမ့်ထွက်လာရာ ပေါင်ခြံလေးထဲ နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်မိသည်။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ချွတ်ထားသဖြင့် ထမိန်ထဲ အကွက်လိုက် ရွှဲနှစ်ကုန်၏။
“ အ …. ရှီးးးးးး ….. အဖေရယ် … အဟင့် ဟင့် …. အမလေး …. အား အား အားးးး ”
ကုတင်ပေါ် ခပ်ကွေးကွေး အနေအထားမှ ပက်လက်လှန်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လာပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
………
လှလှအေးတစ်ယောက် လပြည့်နေ့မနက် အစောကြီးထကာ ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်ပြီး သူမ အဝတ်စားများနှင့် ဖခင်ဖြစ်သူ အဝတ်များအား လျှော်ဖွတ်နေသည်။ အတော်လေးကြာမှ လျှော်ပြီးသော အဝတ်စားများအား အဝတ်ချင်းထဲထည့်ကာ ထရပ်လိုက်၏။ အဝတ်လှန်းသော ကြိုးတန်းနား မရောက်ခင် ခလုပ်တိုက်၍ ခြေခေါက်လဲတော့သည်။ လက်တစ်ဖက်မှ အဝတ်ခြင်းတောင်းအား ပွေ့ထားရသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ် ဟန်ချက်ညီအောင် ထိန်းရင်း ဖြည်းဖြည်းလေး လဲကျသွားရ၏။
“ ဒုတ် …. အမလေးးးး …. ဝှီးးးးး ……. ဘုတ် …….. အ ……….. ကျွတ် ကျွတ် ”
ထိုအချိန် ဦးသိန်းမောင်တစ်ယောက် နောက်ဖေးမှ သမီးဖြစ်သူ အော်သံကြောင့် ကမန်းကတန်း ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ အဝတ်ခြင်းတောင်း ဘေးနား ရေစိုထမိန်ရင်လျားနှင့် တစောင်းလဲနေသော လှလှအေးအား တွေ့လိုက်ရ၏။
“ ဟင် ……… သမီး ……… ဘာဖြစ်တာလဲ …… ချော်လဲတာလား ”
“ ဟုတ် … အဖေ … အ … ကျွတ်ကျွတ် ”
ဦးသိန်းမောင်တစ်ယောက် လှလှအေး နောက်ကျောမှနေ၍ ချိုင်းနှစ်ဖက်အောက် လက်လျိုသွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထူပေးလိုက်သည်။ လှလှအေးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဆွဲထူသည်နှင့် အလိုက်သင့် ထရပ်ရာ ဖင်ကြီးမှာ နောက်ပစ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ဦးသိန်းမောင်ပေါင်ကြားမှ ငိုက်ဆင်းနေသော လီးကြီးအား ပွတ်ဆွဲမိတော့၏။
ရေစိုနေသော လက်မောင်းသား တုတ်တုတ်လေးနှင့် မျက်နှာတဝှိုက် ဖျဉ်းကနဲ့ ကြက်သီးဖူးများ ထလာရသည်။ မတ်တပ်ရပ်မိသည်အထိ ဖခင်ဖြစ်သူလီးမှာ ဖင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ထောက်မိနေပြန်၏။ အလိုလို ခါးကော့ကာ ဖင်ကြီးအား နောက်ပစ်ကာ ခပ်တင်းတင်း ဖိကပ်ထားလိုက်မိသည်။
“ အ ……… ကျွတ် ကျွတ် ”
“ ရလား …… သမီး .. ရပ်နိုင်ရဲ့လား ”
“ ဟုတ် … အဖေ .. ခလုပ်တိုက်မိတဲ့ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်က နည်းနည်းနာတယ် ”
“ ကဲ …. လာလာ …. အဖေ အခန်းထဲ တွဲပို့ပေးမယ်။ ပြီးမှ အဖေ အဝတ်တွေ ရေပြန်လျှော်ပြီး လှန်းတော့မယ် ”
စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးသိန်းမောင်မှာ လှလှအေးအား ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် အိမ်ထဲ တွဲခေါ်လာခဲ့၏။ ရင်လျားထားသော သမီးဖြစ်သူ၏ထမိန်မှာ လျော့တိလျော့ရဲဖြစ်ကာ အောက်သို့ လျှောကျလာပြီး နို့အုံ အပေါ်ခြမ်းနှင့် နို့သီးခေါင်းလေးပါ ပေါ်နေရှာသည်။ လှလှအေးမှာ ထော့နင်းထော့နင်းဖြင့် လျှောက်ရင်း ဘယ်ဘက်လက်ခုံက ဖခင်ဖြစ်သူပေါင်ကြား တစ်ချက် တစ်ချက် ရောက်ရှိသွားရာ လီးကြီးနှင့် ထိကပ်မိပြန်၏။ အိပ်ခန်းထဲအရောက် ဦးသိန်းမောင် ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်လာပြီး ပုဆိုးအောက်မှ ငေါထွက်လာတော့သည်။
“ ကုတင်ပေါ် …… ခဏထိုင်လိုက် …… သမီး …… ပြီးမှ ထမိန်လဲလိုက် ”
“ ဟုတ် ”
တွဲလျှောက်လာတုန်း အဆင်ပြေပေမယ့် ကုတင်စောင်းထိုင်ဖို့ ထိန်းချတော့မှ သမီးဖြစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးအား မထိန်းနိုင်တော့ပဲ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ထပ်လျက် လဲကျသွားသည်။
“ အမလေး ”
“ ဟင် …… သမီး …… နာသွားသေးလား ”
လှလှအေးမှာ အမှတ်တမဲ့ အပေါ်မှ မိုးကျလာသော ဖခင်ဖြစ်သူအား ဖက်ထားမိလိုက်၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာလည်း လဲကျသည်နှင့် လှလှအေး ချိုင်းအောက် လက်အမြန်ထောက်ကာ ကိုယ်လုံးအား မဖိမိအောင် ထိန်းထားလိုက်ရသည်။ ခန္ဓာကိုယ် ရှေ့ကိုယ်လုံး မဖိမိပေမယ့် ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ ရေစိုထမိန်အောက် ရှိနေသော သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား တည့်တည့်ထောက်မိတော့၏။ လှလှအေး စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ဖြစ်ကာ မဝိုင်းတို့ သားအဖ လိုးနေပုံအား ရုတ်တရက် ပြန်မြင်လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာလေသည်။
“ အဖေ … သမီးထမိန် ရေစိုကြီး လဲဦးမယ်နော် ”
“ အော် …. လဲလေ … သမီး အအေးပတ်နေဦးမယ် … ဟုတ်သား ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ လှလှအေး အဖုတ်လေးအား လီးဖြင့် ဖိထောက်ထားရာမှ ကြွပေးလိုက်တော့၏။ သမီးဖြစ်သူအား ဆွဲထူထိုင်ခိုင်းရင်း ကုတင်ခြေရင်းဘက် အဝတ်ဗီဒိုထဲမှ ထမိန်အဟောင်းတစ်ထည်အား ယူကာ ကုတင်နား ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။
“ သမီး… အဖေ… အပေါ်က ရေလဲထမိန်… စွပ်ထားပေးမယ် ရေစို ထမိန်ကိုချွတ်လိုက် ”
“ ရ … ရ … ရပါတယ် … အဖေရဲ့ သမီးဘာသာ လဲပါ့မယ် ”
“ သမီး ခြေတစ်ဖက်က အားပြုမရသေးဘူးလေ။ လုပ်ပါ အမြန် အအေးပတ် ကုန်မယ် ”
လှလှအေး မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းကာ ရင်လျားထားသော ထမိန်အားဖြည်ရင်း ဖင်သားစိုင် တစ်ဖက်ဆီကြွကာ ဖခင်ဖြစ်သူ အုပ်ထားပေးသော ရေလဲထမိန်အောက်မှ ရေစိုထမိန်အား ချွတ်ချပစ်၏
“ ဟို ဟို… ပုဆိုးထဲက… အဖေ့ဟာကြီးက ”
“ ဟမ် ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူရှေ့ မတ်တပ်ရပ်ကာ ထမိန်အား လဲပေးနေသော်လည်း သူ၏ပေါင်ကြားမှ လီးက ထောင်ထွက်နေတော့သည်။ ရုတ်တရက် ဦးသိန်းမောင်မှာ လှလှအေး ပုခုံးနှစ်ဖက်အား အုပ်ကိုင်ရင်း ပါးပြင်လေးအား ဘယ်ညာနမ်းရင်း ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်၏။
“ အိုရ် …… အဖေ ”
“ ရွှတ် ……. ပြွတ် ……… ပြွတ် ပြွတ် ”
ပါးပြင်အား နမ်းကာ နို့အုံများအား ထမိန်အပြင်မှ ညှစ်ချေနေသည်။ လှလှအေးမျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ ဖခင်ဖြစ်သူ နှုတ်ခမ်းအား ခေါင်းလေးရမ်းကာ ရှောင်နေရှာ၏။ စိတ်ကူးထဲ အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံခဲ့သော်လည်း လက်တွေ့တွင် အနေရခက်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်း ရုန်းနေရင်း အသိစိတ် ပျောက်ကွယ်ကာ အထိအတွေ့နောက် လိုက်ပါမိတော့၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ ခေါင်းအားကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ခပ်ပြင်းပြင်း တေ့စုပ်နေစဉ် ရင်လျားထားသော ထမိန်လေး ပြေလျော့ကျလာပြီး နို့အုံလေး ပေါ်လာပြန်သည်။ ဦးသိန်းမောင်မှာ နို့အုံထိပ်အား ပါးစပ်ထဲ ရသလောက် သွင်းကာ ဆွဲဆွဲစို့ရာ လှလှအေးမှာ သူမပေါင်ဂွ ဖိထောက်ထားသော လီးအား ခါးကော့ ထိုးရင်း စမ်းကြည့်နေ၏။
“ သမီး …… ထမိန်ချွတ်လိုက်ပါလား ”
“ အာ …… အဖေကလည်းနော် ”
ဦးသိန်းမောင် စကားပြောပြီး ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ရာ လှလှအေးမှာ ဖင်ကြီး မသိမသာ ကြွပေးနေသည်။ ထမိန်ကျွတ်သွားသည်နှင့် လှလှအေး ပေါင်ကြားမှ အဖုတ်လေးမှာ ဖောင်းကားနေသည်ကို မြင်နေရ၏။ သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ရင်း ပေါင်ခြံထဲ မျက်နှာအပ်လိုက်တော့သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ၏မျက်နှာ ပေါင်ကြားရောက်သည်နှင့် အဖုတ်လေးအား ယက်ပေးတော့မည်မှန်း ရိပ်မိနေ၏။
ရေစိုနေသေးသော လှလှအေး စောက်ပတ်လေးမှာ အမွှေးများကပ်နေပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲမှ အရည်ကြည်များ အိုင်နေ၏။ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ နှာခေါင်းမြုတ်အောင် ဖိကပ်ကာနမ်းရင်း လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်လိုက်တော့သည်။
“ အ ………… အ...အ ”
လှလှအေး ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲတုန်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူခေါင်းအား ပေါင်နှစ်ဖက် ကွေးမြှောက်ရင်း ညှပ်ထားမိ၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာ ခေါင်းအား ပေါင်တန်များဖြင့် ညှပ်ခံရသော်လည်း လျှာထိပ်လေးအား စောက်ခေါင်းထဲသွင်းကာ မွှေပေးနေသည်။ ညှပ်ထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ စောက်စိလေး ဆွဲစုပ်ရင်း ဖင်ဝလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးယက်ပေးနေလေသည်။
“ ဟာ …. ဟာ ….. အဲဒါ ….. ဖင်နော် ….. အဖေ …. ယားတယ် … အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”
ကာမအတွေ့အကြုံ မရှိသဖြင့် စောက်ပတ်ရော ဖင်ဝလေးပါ အယက်ခံရသဖြင့် ခဏအကြာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လေတော့သည်။
“ အ အ ….. အ အ …. ဘယ်လိုကြီးလဲ … သေး ……. သေးပေါက်ချင်ပြီ အဖေရဲ့ ဖယ်ပေးတော့ …. အမလေးးး…. အ …… အားးးးး …… မရတော့ …. ကျွတ်ကျွတ် ….. ထွက် ထွက် ……. ထွက် ကုန် ပြီ …… အဖေ ……. အဟင့် ဟင့် ”
လှလှအေးတစ်ယောက် မျက်ရည်များဝိုင်းကာ အံကြိတ်သံလေးဖြင့် အော်ရင်း ဖင်ကြီးမြှောက်ကြွလာပြီး စောက်ရည်များကုန်မှ ဘုတ်ကနဲ့ ပြန်ကျလာရင်း ငြိမ်သက်သွား၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား စိုက်ကြည့်ရင်း စွပ်ကျယ်နှင့် ပုဆိုးအား မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ချွတ်ပစ်ပြန်သည်။ လှလှအေးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား စိုက်ကြည့်နေတော့၏။
“ ကောင်းလား …… သမီး ”
“ အာ …… အဖေကလည်း ….. မမေးပါနဲ့ ”
“ အဖေ …. လိုးတော့မယ်နော် ….. သမီး ”
ဖခင်ဖြစ်သူ စကားအဆုံး မျက်နှာဘေးလွဲကာ ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲပေးရင်း လီးဝင်လာမည့် အရသာကို မျှော်နေမိ၏။
“ ဗျစ် …. အ …. ဘွတ် ….. ဖလွတ် အားးးးး ကျွတ်ကျွတ် ”
လီးဝင်သည်နှင့် လှလှအေး မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ကာ တအအ အော်နေရသည်။ ထင်သလောက် လီးအရသာ မတွေ့ပဲ စောက်ခေါင်းထဲ တစ်ဆို့ကြီးဖြစ်ကာ နာကျင်နေတော့သည်။
“ ဘွတ် ….. ဘွတ် ….. အ …… အ ….. ဗျစ် …. အ …… ဘွတ် …… အ အ ”
တစ်ချက်ချင်း ပုံမှန်လေး လိုးပေးလိုက်သဖြင့် ခဏအကြာ လှလှအေးတစ်ယောက် လီးအရသာ ခံစားမိကာ ဖင်ကြီးအား မသိမသာလေး ကော့ခံပေးနေမိ၏။ စောက်ခေါင်းထဲ ဖခင်ဖြစ်သူလီးကြီး ဝင်လာတိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုလေးအား ဒစ်ကြီးမှ ပွတ်တိုက်သွားရင်း လီးပြန်အထုတ်တွင် အတွင်းသားများအား ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် မျက်လုံးလေးစင်းကာ ကာမအရသာလေး ခံယူနေသည်။ ထိုစဉ် ဦးသိန်းမောင်မှ ပုံမှန်လိုးပေးနေရာမှ ဆက်မလိုးပဲ ရပ်ထားလိုက်၏။
“ အာ …… ကျွတ် …… ဘာလို့ …… ရပ်လိုက်တာလဲ ……… အဖေ ”
“ သမီးစောက်ပတ်လေး နာနေမှာစိုးလို့ ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ ဖင်ကြီး မသိမသာ ကြွတက်လာကတည်းက ကာမစိတ်ကြွနေမှန်း ရိပ်မိနေသည်။ ထိထိမိမိလေး ဆောင့်လိုးချင်သဖြင့် ဉာဏ်များလိုက်၏။
“ ခံ ….. ခံ …. ခံနိုင်ပါပြီ ….. အဖေရဲ့ ”
စကားဆုံးသည်နှင့် ဖက်ကာ အောက်မှ ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ပင့်ဆောင့်ပေးတော့သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူအား သူမခံနိုင်ကြောင်း လက်တွေ့ပြလိုက်၏။ မထင်မှတ်ပဲ သမီးဖြစ်သူ၏ အောက်ပေးကောင်းမှုကြောင့် ဦးသိန်းမောင်စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။ ကော့ဆောင့်တိုင်း လီးအား တစ်ချိန်ထဲ ညှစ်ပေးနေသဖြင့် လီးတံတလျှောက် တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ ခံစားမိလာ၏။ စောက်ပတ်လေးအပင့် ဆီးခုံးချင်း ကပ်သည်အထိ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဖိလိုးပစ်သည်။
“ ဇွိ ….. အ …… ဘွတ် ….အင့် …. ဗျစ်ဗျစ် ….. ဇွိ ဇွိ … အ အ .. အ အ အားးးးးး ရှီးးးးးးး ”
ထိထိမိမိလေး လိုသလိုထိန်းချုပ်ကာ လိုးပေးနေသဖြင့် လှလှအေး စောက်ပတ်လေး ဖောင်းကြွလာကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား အလိုအလျောက်ညှစ်ရင်း ပထမဆုံး အကြိမ် ထွက်ကျလာ၏။
“ အားးး အ …. မရပ်နဲ့ အဖေ …. ဟုတ်တယ် လုပ်ပေးဦး ကောင်းလိုက်တာ ရှင် …. အင်းဟင်း မရတော့ဘူး …. ထွက် ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ …. အဟင့် ဟင့် ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားပုံအား ကြည့်ရင်း အချက် ၃၀ ခန့် မနားတမ်းလိုးရင်း မေးကြောများ ထောင်လာကာ လရည်များ စောက်ပတ်လေးထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
“ ဒါဘာလဲ … သမီး ”
“ ဟို အတံလေ … အဖေကလည်း ”
တစ်ချီပြီးသည်နှင့် ထမိန်ရင်ပြန်လျားကာ ပက်လက်လှဲရင်း အမောဖြေနေသော လှလှအေးအား ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသိန်းမောင်မှ မေးနေ၏။
“ ဟာ … ဘယ်အတံလဲ … သမီးရယ် ”
“ သမီးရှက်တယ် … အဖေရယ် ”
“ ဘယ်သူမှမှ … မရှိတာကို … သမီးရယ် … ရှက်မနေပါနဲ့ ”
“ အာ … ဟင့်အင် ”
“ ပြောပါ … သမီး ပြောတာလေး … အဖေ နားထောင်ချင်တာ ”
“ အင် … တစ်ခါတည်းပဲနော် … အဖေ ”
“ အင်း … ပြော ”
“ ဘာပြောရမှာလဲ … ဟင့် ”
လှလှအေးတစ်ယောက် ကာမစိတ် တောက်လောင်ချိန် ဖခင်ဖြစ်သူအား အလိုးခံပြီးမှ စောက်ရည်ထွက်ပြီး သွေးအေးသွားချိန် ရှက်စိတ်များ ပြန်လည်ဝင်ရောက်နေပြန်သည်။
“ ဒါကြီးက … ဘာလဲ ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပေါင်ကားထိုင်လျက် ကိုယ်လုံးတီးအနေထားဖြင့် လီးကြီးအား ကော့ပြလိုက်သည်။
“ အဲဒါ … အဲဒါ … လ … လလ … လီး … အဟင့် ”
ဖခင်ဖြစ်သူအား ပြောရင်း မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ၏။ စောက်ပတ်လေးထဲမှာ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသည်။
“ သမီးက … သိရဲ့သားနဲ့ကွာ … ဟောဒီ သမီးပေါင်ကြားက ဟာလေးကရော ”
“ အိုးးးး … အဖေ ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ ပြောရင်း ထမိန်အောက်နားစအား ဇက်ကနဲ့ ပေါင်ရင်းလှန်တင်ကာ စောက်ပတ်လေးအား အုပ်ကိုင်ရင်း မေးလိုက်ပြန်၏။
“ သမီး … သိပါတယ် … ပြောလေ ”
“ ရှက်တယ် … အဖေရဲ့ … အဟင့် ဟင့် ”
လှလှအေးတစ်ယောက် တစ်တစ်ခွခွ မေးနေသော ဖခင်ဖြစ်သူကြောင့် မျက်နှာအား လက်ဝါးနှစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်တော့သည်။
“ တိုးတိုးလေးပဲပြော … သမီး ”
“ ဟင့်ဟင့် …. အဲတာ …စောက် … ပတ် ”
“ ဟမ် … နည်းနည်းလေးတော့ … ကျယ်ပါဦး … သမီးရယ် ”
“ တော်ပြီ … အဖေရယ် … သမီး ရှက်လို့ပါ … တောင်းပန်ပါတယ် ”
“ ခုနကြ … အဖေ့ကို အောက်က ပင့်လိုးနေပြီးတော့ ရှက်မနေပါနဲ့ ”
“ အာ … အဖေရယ် … ကျွတ် ဘာလို့ အဲဒါတွေ ပြောနေတာလဲ ”
“ သမီး … မကြိုက်ရင် … အဖေ … မမေးတော့ပါဘူး … စိတ်မဆိုးနဲ့ ”
ဦးသိန်းမောင် ညာလက်က လီးအား အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ကာ ဘယ်လက်က သမီးဖြစ်သူ စောက်စိအား လက်မဖြင့် ဖိချေလိုက်တော့သည်။
“ အ ….. အ ……. ခုမှ …… ဟိုဟာ ….. လုပ်ထားတာကို …. ယားတယ် အဖေရဲ့ .. အဟင့် ”
“ သမီး … စောက်စိလေးက ထောင်နေတာ ကြည့်ပါလား ”
ဖခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် မျက်နှာအုပ်ထားရာမှ လက်ဖယ်ကာ ငုံ့ကြည့်မိ၏။ စောက်ရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အုံလေးမှာ ဖောင်းကြွနေပြီး အစိလေးမှာ မာခဲကာ ထောင်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
“ အင်းးး ”
“ စောက်ပတ် … အတွင်းကရော … ယားနေလား သမီး ”
“ အင်းအင်း ….. တအား ….. ယား …… ယား ……. ယားနေတာ အဖေ အစိကိုနာနာလေး ချေပေး ”
တဖြည်းဖြည်း လှလှအေးတစ်ယောက် စကား အပြောအဆိုများ ရဲတင်းလာသည်ကို သူမကိုယ်သူမ သတိမထားမိတော့ပေ။ ဦးသိန်းမောင်မှာ စောက်စိအား ဖိချေရင်း အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် ဖိပွတ်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ လက်တစ်ဆစ်ခန့် သွင်းထားလိုက်၏။ လှလှအေးမှာ အလိုအလျောက် ပက်လက်အနေအထားဖြင့် ဖင်အား ကော့ပေးမိသည်။
“ ဇွိ … ပလွပ် ”
လက်ခလယ်နှစ်ဆစ်ခန့် စောက်ပတ်လေးထဲ မြုတ်သွားတော့၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာ လက်ခလယ်အား ပင့်ကာ မွှေပေးနေသဖြင့် လှလှအေးမှာ ဖင်ထပ်မကော့တော့ပဲ ပေါင်တန်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်တင်ကာ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါနေသည်။ ဦးသိန်းမောင်မှာ လက်ခလယ်ဖြင့် မွှေလိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်လိုက်ဖြင့် လှလှအေးမျက်လုံးများ စင်းကျလာရင်း တအီးအီး ညည်းနေရှာသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ လက်ကောက်ဝတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ပတ်လေးထဲ လက်ချောင်းလေးအား လိုသလို ချိန်ဆပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်နေတော့သည်။
“ ကောင်းလား … သမီး ”
“ ကောင်းတယ် … အဖေရယ် ”
“ ပေး … သမီး … လက်တစ်ဖက် ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ လှလှအေး လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်အား ဆွဲယူကာ လီးပေါ်တင်ပေးထားလိုက်၏။ လှလှအေးတစ်ယောက် ဖခင်ဖြစ်သူလီးအား အုပ်ကိုင်ရင်း တအားအား ညည်းကာ လက်ခလယ်အား အထုတ်အသွင်း ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်နေရှာသည်။
“ သမီး … ရပ်လိုက်တော့နော် … ”
လှလှအေး စောက်ပတ်လေးထဲမှ လက်ချောင်းလေးအား ဆွဲထုတ်ကာ လီးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ထားသော လက်အား ဖြည်ချလိုက်၏။
“ ဟာ … အဖေ …. အာကွာ … ကျွတ် … ဘာလို့လဲ ”
သမီးဖြစ်သူ ကာမစိတ် တောက်လောင်ချိန် ဦးသိန်းမောင်မှာ ရပ်တန့်ပစ်သဖြင့် လှလှအေးတစ်ယောက် မချင့်မရဲလေး ဖြစ်နေရှာသည်။
“ အဖေက …… အားမရတော့လို့ ”
“ ဟင် … အဖေက … ဘာအားမရတာလဲ ”
“ သမီးစောက်ပတ် … ကြည့်ရင်း … လိုးချင်လာပြီ ”
လှလှအေး ကာမစိတ် ပြင်းထန်နေချိန် ဦးသိန်းမောင်မှာ ဒဲ့ပြောချလိုက်၏။
“ ခုန…. တစ်ခါ လုပ်ပြီးသားကို…. အဖေကလည်း… လာပါ… လက်နဲ့ပဲ… လုပ်ရအောင်… သမီးလည်း… အဖေ့ကို လက်နဲ့ ပြန်လုပ်ပေးမှာပေါ့ ”
“ သမီးရယ် … လက်ကအားမရလို့ပါ ”
“ ဟွန့် ……… အဖေနော် ”
လှလှအေးတစ်ယောက် ဟန်ဆောင်နေသော်လည်း စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေရှာသည်။
“ သမီး …… အဖေ့လီးကို စုပ်ပေးပါ့လား ”
“ ဟင် ….. သမီး မစုပ်တတ်ဘူး …. အဖေ ”
“ မခက်ပါဘူး …… သမီးရယ် …… ခဏထလိုက် နော် ”
ဒူးထောက်ထိုင်ထားသော ဖခင်ဖြစ်သူပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ကာ စမ်းပြီး စုပ်ပေးချင်သဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ကုန်းစုပ်ပေးတော့သည်။
“ ပြွတ် …… ပြွတ် …… ဝေါ့ ….. ဖလူး ”
လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်နှင့် ငြီစို့စို့ အနံ့က နှာခေါင်းထဲ ဝင်ရောက်လာကာ ပျို့တက်နေ၏။
“ ရွံလို့လား …… သမီး ”
“ မဟုတ်ပါဘူး အဖေရယ်...အနံ့ မခံနိုင်လို့ပါ ”
ပြောပြီး ဒုတိယအကြိမ် လီးအား အသက်အောင့်ပြီး စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ တဖြည်းဖြည်း အသက်ခိုးရှူရာ လီးနံ့မှာ ယဉ်ပါးလာပြီး ရမ္မက်စိတ်ကို ထကြွစေခဲ့သည်။ အသက်ဝဝရှူကာ လရည်နှင့် စောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူလီးကြီးအား ပါးစပ်လေးထဲ ရသလောက်သွင်းကာ မရွံမရှာ နမ်းလိုက်စုပ်လိုက်ဖြင့် လီးတံတလျှောက်ရှိ အကျိအချွဲများ ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးနေတော့၏။
“ အားးး …. ရှီးးးး …. တတ်လိုက်တာ …. သမီးရယ် … အင်းဟင်း ”
ဦးသိန်းမောင်တစ်ယောက် လှလှအေး ဆံနွယ်များအား လက်ထိုးဖွကာ ပါးစပ်လေးထဲ ဒစ်မြုတ်ရုံလေး လိုးနေရှာသည်။ လှလှအေးမှာ ဒစ်ဖူးအောက် မေးသိုင်းကြိုးလေးအား လျှာဖြင့် ကန့်လန့်ဖျက် ပင့်ယက်ကာ တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးအား ညှစ်ပေးနေပြန်၏။ မဝိုင်း သူမအဖေအား လီးစုပ်ပေးပုံကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ စိတ်ထဲပေါ်လာသမျှ လုပ်ပေးနေမိသည်။
“ အဖေ …. ပက်လက် …. လှန်လိုက်နော် ”
ပြောပြီး ထရပ်ကာ ရင်လျားထားသော ထမိန်အား ချွတ်ရင်း ပက်လက်လှဲနေသော ဖခင်ဖြစ်သူမျက်နှာပေါ် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ခွရင်း လီးကြီးအား ပြန်စုပ်ပေးနေတော့၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာလည်း လီးစုပ်ခံရင်း သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား တပြတ်ပြတ် မြည်အောင် ယက်နေပြန်သည်။
“ သမီး…. အဖေ့လီး.. တအားယားနေပြီ ”
ဦးသိန်းမောင်မှာ လှလှအေး စောက်စိလေးအား ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ဆွဲစုပ်ကာ လိုးဖို့ မသိမသာ ပြောဆိုလိုက်၏။ သမီးဖြစ်သူ လျှာစွမ်းအောက် လီးကြီးမှာ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးကာ အကြောများ ထောင်နေရသည်။
“ ဟင် … အဖေကလည်း …. သမီး … စုပ်လို့ ကောင်းနေတုန်း ရှိသေး ”
“ နောက်မှ … ထပ်စုပ် သမီး … အခု … လိုးရအောင် နော် ”
ဖခင်ဖြစ်သူ စကားအဆုံး လီးထိပ်အား ပါးခွက်အောင် စုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်အား ဘေးရွေ့ကာ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်တော့သည်။ လှလှအေးမျက်လုံးထဲ မဝိုင်းအား သူမဖခင်မှ နောက်က တဒိုင်းဒိုင်း ဆွဲလိုးနေသော ပုံရိပ်များ ဝင်လာကာ စောက်ပတ်ထဲ ဖခင်ဖြစ်သူလီးကြီး ဝင်လာမည့်အချိန်အား စောင့်မျှော် နေ၏။
“ အဖေ လိုးမှာဖြင့် လိုးလေ ”
သမီးဖြစ်သူ၏ ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား ငေးမောကြည့်နေစဉ် စကားသံ ထွက်လာသဖြင့် ဦးသိန်းမောင်တစ်ယောက် ဖင်ကြားမှ ဖောင်းထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ကြီးတေ့ကာ ဆွဲလိုးတော့သည်။
“ ဗျစ် ….. ဘွတ် …. အ ….. အားးးး ….. အင့် …. ဇွိ ….. ဖွပ် ……. ဘွတ် ဘွတ် ”
လှလှအေးမှာ တစ်ချီပြီးထားပြီး စောက်ပတ်လေးထဲ ကျိန်းစပ်နေသော်လည်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဆောင့်လိုးသမျှ ဖင်ကြီး ရသလောက်ထောင်ကာ အံကြိတ်ခံနေရှာ၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာလည်း သမီးဖြစ်သူခါးလေးအား စုံကိုင်ကာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်း ရမ်းခါနေအောင် ဆောင့်လိုးရင်း လိုးချက်များ ပြင်းထန်လာသည်။ ခဏအကြာ ခါးသေးကျဉ်လေးအား ကိုင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ အိပ်ယာပြင်ထက် လှုပ်ရမ်းနေသော လှလှအေး နို့အုံနှစ်ဖက်အား ဆွဲညှစ်ရင်း ဆီးခုံးနှင့် ဖင်ဝလေးကပ်သည်အထိ မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုးနေပြန်၏။
“ အား…. ကောင်းလိုက်တာ….. အဖေရယ်…. အရမ်း …. လိုးတတ်တာပဲ …. ဆောင့်ဆောင့် …… သမီး ….. ခံနိုင်ပါပြီ ”
“ အဖေလည်း… ကောင်းတယ်…. သမီးရယ်… ဖင်ကြီးက …….. အားရလိုက်တာ ”
“ အားရရင် နာနာလေးလိုးပေးလေ အဖေရဲ့”
“ လိုးမှာပေါ့ သမီးရယ် …. သမီး အားရကျေနပ်တဲ့အထိ…. အဖေလိုးပေးမှာ ”
သားအဖနှစ်ယောက် နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် နေ့လည် နှစ်နာရီကျော်မှ နားကာ ထမင်း အတူစားလိုက်ကြတော့သည်။
“ ဟင် …… သမီး ခြေထောက်က ”
“ ခ်ခ် ခ်ခ် …. အစထဲက …. ဘာမှ …… မဖြစ်ပါဘူး …… အဖေရယ် ”
“ ဟမ် ”
“ အင်း .. သမီးလည်း …. အဖေ့ကို … ဟိုလေ …. ဟို ဟို ”
“ တဟိုဟိုနဲ့ … ဘာဖြစ်လဲ … သမီးရ …”
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
