Tuesday, October 17, 2017

ပါကင် (စ/ဆုံး)

ပါကင်  (စ/ဆုံး) 

ကမာရွတ်မှာ နှစ်ခါတွတ်တဲ့ ဗမာငချွတ် ရေးသည်။

မိုးဆမ်း ဒီနေ့ ဆယ့်ရှစ်နှစ် ပြည့်သည် ။ ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် အပျိုမ တယောက် ရဲ့ အလှအပ တွေ က နုဖတ်ပြီး တင်းကော့နေ တော့ မိုးဆမ်း ကို သဘောကျသူ ဆန့်ကျင်ဘက် ဖိုသတ္တဝါတွေ က ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေကြသည် ။ 

မိုးဆမ်း ကို ယောင်္ကျားတွေ သဘောကျတာ အခု ဆယ့်ရှစ်နှစ်ရောက်မှ မဟုတ်ပါဘူး ။ မိုးဆမ်း ဆယ့်ငါးနှစ် ဆယ့်ခြောက်နှစ် လောက် ကထဲ က မိုးဆမ်း ရဲ့ ဖူးရွနေတဲ့ အလှတွေကို စိတ်ဝင်စားကြတဲ့ ယောင်္ကျားတွေ တပုံကြီး ရှိနေ သည် ။

မိုးဆမ်း ဆယ့်ခြောက်နှစ် တုံးက တရက်မှာ မိုးဆမ်း ကို အမေ က ဟင်းချက်နေရင်း မဆလာ လိုနေလို့ ဈေး ကို လွှတ်သည် ။ မိုးဆမ်း ဈေး ကို ထွက်ခဲ့ သည်။ မိုးဆမ်း သည် ထမိန် ကို ခပ်တိုတို ဝတ်တတ် သည် ။ မိုးဆမ်းရဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးတွေ တုံခါသွားတာကို လူတွေ တပ်မက်မောကြသလို ထမိန် တိုတို ဝတ်ထားလို့ မြင်နေရသော မိုးဆမ်း ရဲ့ ခြေသလုံး ဝင်းဝင်းလေးတွေ က ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေ သည် ။ အိမ် နဲ့ ဈေး ကြားမှာ မိုးဆမ်း ကို ကောင်လေးတွေ စာလိုက်ပေးကြတာ ..စကားလိုက်ပြောကြတာ ကောင်လေးတွေ အချင်းချင်း ရန်ဖြစ်ကြ ထိုးကြ ရိုက်ကြ လို့ မိုးဆမ်း ကြောင့် ဖြစ်ရ တယ်ဆိုပြီး နံမည်ကြီး သွားခဲ့ သည် ။ 

“ မိုးဆမ်း ရေ . .ရေချိုးဟေ့ . .အန်တီသန်းတို့ အိမ် ကို သွားကြမယ် . . . ”

မိုးဆမ်း အမေ က အော်ပြောလိုက် လို့ ရေချိုးဖို့ လုပ်ရသည် ..။ မိုးဆမ်း အန်တီသန်းတို့ အိမ် ကို မလိုက်ချင်ဘူး ။ မလိုက်ဘူးဆိုရင်လဲ မိုးဆမ်း အမေ က စိတ်ဆိုးအုံးမည် . ။ အမေ့ကို အဖေါ်လိုက်ပေးရ တာပါ . ။မိုးဆမ်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် သည် . ။ ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေး ကို ချွတ် သည် ။ အိမ်နေရင်းမို့ မိုးဆမ်း ဘရာ ဝတ်မထား . .။ 

ရေချိုးခန်းထဲက ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးထဲမှာ မိုးဆမ်း ရဲ့ တင်းမာ ဖွံ့ဖြိုးတဲ့ နို့နှစ်ခိုင် က ဖြူဝင်းပြီး အချိုးကျသည် ။ လုံးဝန်း သည့် နို့တွေ ဟာ အဖျားနား မှာ ပေါ်ကို ခပ်မော့မော့လေး ကော့နေကြ သည် . .။ နို့သီးလေးတွေ က ဖြူဖွေးတဲ့ မိုးဆမ်း ရဲ့ အသားကြောင့် ပန်းနုရောင် မရင့်တရင့် လေးတွေ ။ မိုးဆမ်း ထမိန်လေး ကိုပါ ချွတ်လိုက် သည် ။ လေ့ကျင့်ခဏ်း အမြဲ လုပ်လို့ ချပ်နေတဲ့ မိုးဆမ်း ရဲ့ ဝမ်းပျဉ်သား ရှပ်ရှပ် . .သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေး . .အနောက် ကို ကောက်ထွက်နေတဲ့ ဖင်တုံးတွေ . .ရှည်သွယ်ပြီး အချိုးကျတဲ့ ပေါင်တန်တွေ. .အမွှေးနုနတွေ စုစုလေး ပေါက်နေတဲ့ ဆီးခုံ ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ ..အဲဒီအောက် က နီညိုညို အကွဲလေး . .။

မိုးဆမ်း ရဲ့ အထီးဆိုလို့ ယင်ဖိုတောင် အနားဘူး . .မသန်းဘူးသေးတဲ့ ရတနာရွှေကြုတ် လေး . .။ မိုးဆမ်း တကိုယ်လုံး . . ဖြူဖွေးနုဖတ်နေပြီး အမာရွတ် .အနာအဆာရယ်လို့ တခုမှ မရှိ . .။ မိုးဆမ်းမျက်လုံးရွဲကြီးတွေ က ညှို့အား အပြည့်နဲ့ . .လို့ လူတွေ က ပြောကြ သည် ။ မိုးဆမ်း နှုတ်ခမ်းတွေ က နှင်းဆီ ဖူးငုံလေးလို နုပြီး ဖေါင်းကြွနေကြ သည် . .။

ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးထဲ မိမိ ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်မိ ပြီး လုံးတင်းတဲ့ ဖင်တုံးတွေ ကို စမ်းလိုက်မိသည် ..။ ဒီ ဖင်တွေ ကြောင့် မိုးဆမ်း အပြင်ထွက်ရင် ယောကျ်ားတွေ ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ဟာ ဒီ ဖင်တွေ မှာ စိုက်ညိပြီး ပါလာသလို ခံစားရ သည် ..။ သည် ဖင်တွေ ကို တခါတခါတော့ စိတ်ပျက်မိပေမဲ့ တခါတခါတော့ ဒါတွေ ပိုင်ဆိုင်ရတာကို ကျေနပ်မိသလိုဘဲ . .။

စိတ်ပျက်တယ် ဆိုတာက ဒီ ဖင်တွေ ကို အရွယ်တူ ကောင်လေးတွေ သာမက ဦးလေး အရွယ် . .ဘဘကြီးအရွယ် တွေ ကပါ ..သဘောကျကြသည် . .။ တပ်မက်ကြသည် ..။ ခေါ်တော တထောင်အား မျက်လုံးတွေ နဲ့ ငမ်းကြ လို့ ပါ . .။

မိုးဆမ်း ဖင်စိုင်တွေ ကလဲ မိုးဆမ်း လမ်း လျောက်ရင် ..ဗရမ်းဗတာ တုံခါတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ကျောက်ကျောဆိုင်မှာ ရောင်းတဲ့ လူ က ထည့်ထားတဲ့ ကြွေရေသုတ် ဇလုံကြီး ကို ခွက် နဲ့ ခေါက်တာကြောင့် ကျောက်ကျော အမဲတုံးကြီး တုံခါသွားတဲ့ တုံခါမှုမျိုး .။ ဒီ ဖင်တွေ ဟာ သိပ်လှကြောင်း . .မကြားတကြား ပြောကြတာတွေ လဲ ကြားဘူးခဲ့ ရသည် ။ မိန်းကလေး အချင်းချင်း ကလဲ မိုးဆမ်း ဖင်တွေ သိပ် တောင့်တယ် . .လှတယ်လို့ ချီးကျူးတာ ကြုံရ သည် . .။

မိုးဆမ်း ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီး က အမွှေးနုနုလေးတွေ က တခါမှ မရိတ်မညှပ်ရသေး ။ ခပ်ကြဲကြဲ ခပ်ပါးပါး . နုနုလေးတွေ ဖြစ် သည် . .။ မိုးဆမ်း သူမ ကိုယ်ကို မှန်ကြီးထဲ ကြည့်ရင်း .ဒီလို အဝတ်မပါဘဲသာ ယောကျ်ားတွေ သူမ ကို တွေ့လိုက်ရင် ဘယ်လို ဖြစ်ကုန်ကြမလဲ မသိဘူး ဆိုပြီးတွေးမိရင်း . .ပြုံးမိလိုက် သည် ။ မိမိ ရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံ က ရတနာရွှေကြုတ် ကို မသိမသာ စမ်းမိ လိုက် သည် . .။

မိုးဆမ်း ဒီနေရာ ကို လွန်ခဲ့တဲ့ လေးနှစ် လောက်ကထဲ က တခါတခါ ကိုင်မိရတဲ့ အကျင့် ရ ခဲ့ ရ သည် ။ညဘက် အိပ်နေရင်း အိပ်မက်တွေ မက် ရင် ဒီနေရာ က တင်းတင်းကြီး အထဲက ယားသလိုလို ဖြစ်တတ်ပြီး လက်နဲ့ ပွတ်မိ တတ် သည် . .။ပွတ်မိတော့ လဲ အဲလို ပွတ်တာ ကောင်းသလိုလို ခံစားရလို့ ထပ်ခါထပ်ခါ ပွတ်ချင်မိပြန်ရော . ။ အရေတွေလဲ တအား ထွက်တာဘဲ . .။

မိုးဆမ်း အပျိုဖေါ်ဝင်ခါစ ကထဲ က မိုးဆမ်း အမေ က မိုးဆမ်း ကို လိင်ကိစ္စ သိသင့်တာတွေ သင်ပေးခဲ့ သည် . ။ မိန်းမ အင်္ဂါဇတ် ကို . .စောက်ပတ် စောက်ဖုတ် . .ရှေ့ဖင် . .ပိပိလေး . .ပူစီ . .အဖုတ် . .လို့ အမျိုးမျိုး ခေါ်ကြကြောင်း . .ယောင်္ကျားအင်္ဂါဇတ် ကို လီး . ..ငပဲ . .ဒစ် ..လို့ ခေါ်ကြကြောင်း ..ပြောပြ သည် .။ ယောင်္ကျားတွေ အင်္ဂါဇတ် နဲ့ မိန်းမတွေ အင်္ဂါဇတ် မတူညီတာတွေ . .သဘာဝအရ ဒီ အင်္ဂါဇတ် နှစ်ခု တခုထဲကို တခု သွတ်သွင်းတာ ကို ကာမ စပ်ရှက်တယ် ( လိုးတယ် ) လို့ ခေါ်ကြောင်း ..ယောင်္ကျားတွေ ရဲ့ တဏှာစိတ်အကြောင်း . .အပျိုစင် ဘဝ ကို ထိန်းသိမ်းကာကွယ်ရမဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြ သင်ပေးခဲ့ ပေ သည် . .။

ဒီ အပျိုဖေါ်ဝင်စ ကထဲ က ဘတ်စ်ကားကျပ်ကျပ် စီးရရင် လက်သရမ်းတဲ့ ယောင်္ကျားတချို့ ကို မိုးဆမ်း စပြီး တွေ့ဘူးရ သည် . .။ အဖေအရွယ် . .ဘကြီးအရွယ်ကြီးတွေကလဲ . မိုးဆမ်းတို့ မိန်းမတွေ ကို အနောက် ကနေ ဖင်တွေကို လိုက်ထိကပ် ထောက်တတ်ကြတာလဲ မိုးဆမ်း သိရှိခဲ့. .တွေ့မြင်ခဲ့ . .ကိုယ်တိုင် ကြုံခဲ့ ရ လေ သည် . .။ 

အဲဒီ အချိန်ထဲ က လဲ မိုးဆမ်း သည် ကျောင်းက အတန်းဖေါ် သူငယ်ချင်း မိန်းကလေးတွေ ပြောပြလို့ ယောင်္ကျားနဲ့ မိန်းမ လိင် ဆက်ဆံရေး အကြောင်းတွေ ကို ပိုပြီး ကြားဖူးခဲ့ ရ ပြီး တချို့သော ထရွ သည့် သူငယ်ချင်းတွေ ရဲ့ ကောင်းမှုကြောင့် မိုးဆမ်း သည် အော စာအုပ် ( ခေါ် ) အပြာစာအုပ်များ ကို ခိုးပြီး ဖတ်ဘူးခဲ့ ရ လေ သည် . .။ 

အပြာစာအုပ်များထဲ က တစ်တစ်ခွခွ ပွင့်လင်းစွာ ရေးသားထားတဲ့ ဖို မ ဆက်ဆံရေး အကြောင်းများ ကို မိုးဆမ်း ဖတ်မိရသော အခါ စိတ်တွေလှုပ်ရှား . .ထကြွခဲ့ရပေသည် . .။ သူမ သတိထားမိရတာမှာ သူမ ရဲ့ ပေါင်ကြားဗဟို က ပိပိလေး ( သို့ ) စောက်ဖုတ် သည် အရေတွေ စိုရွှဲ လာတာ ဖြစ် လေ သည် . .။ ဒီ ကာမ စပ်ရှက် တဲ့ အကြောင်းတွေ ကို မိုးဆမ်း ဖတ်ရင်း . .တင်းမာလာတဲ့ ပေါင်ကြား က ပိပိလေး ( သို့ ) စောက်ပတ် ကို လက်နဲ့ ဖိကာဖိကာ ပွတ်သပ်မိတဲ့ အကျင့်လဲ ရလာပေ သည် . .။ 

သည်စာအုပ်တွေ ဖတ်ရင် သူမ ရဲ့ ပိပိလေး ( သို့ ) စောက်ဖုတ် က အရေတွေ တအား စိုစိုရွှဲလာရတာကိုလဲ မိုးဆမ်း ကြုံတွေ့ရလေ သည် . .။ မိုးဆမ်း သည် သူမ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ..သုန်ငယ် နဲ့ ပတ်သက်ပြီး . .စောအောင် နဲ့ ခင်မင်ခဲ့ရ သည် . .။ စောအောင် သည် အစိုးရ ဘက် က အရာရှိကြီးကြီး တယောက် ရဲ့ သား ဖြစ် သည် . .။

အစိုးရ လူကြီးတွေ စီးတယ်ဆိုတဲ့ အရောင်တောက်တောက် နဲ့ ကားအသစ် လေးကို စီးတာ မိုးဆမ်း တွေ့ သည် ။ သုန်ငယ် ရဲ့ အိမ် မှာ မွေးနေ့ပွဲလုပ်ရင်း စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်း စပြီး ခင်မင်ခွင့် ရ ခဲ့ သည် . .။ စောအောင် သည် ခောတ်စားနေသော တိုင်တဲနစ် ရုပ်ရှင်ကားထဲ က ( လီယိုနာဒို ဒီကာပရီရို ) ဆိုတဲ့ ဇာတ်လိုက် နဲ့ ရုပ် တူ သည် . .။ စောအောင် သည် လူချောလေး တယောက် ဖြြစ်ပီး မိန်းကလေးတွေ မျက်စိကျတဲ့ ကောင်လေး လဲ ဖြစ်လေ သည် . .။ စောအောင် နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မိုးဆမ်း ရင်ခုန်ခဲ့ရ သည်။

စောအောင် က သူ မိုးဆမ်း ကိုစွဲလန်းနေကြောင်း ချစ်ကြောင်း . .သုန်ငယ် ကို ပြော သည် . .။ သုန်ငယ် က မိုးဆမ်း ကို ပြန်ပြောပြ သည်.။ စောအောင် သည် လူကောင်း ဖြစ်ကြောင်း . .မိန်းကလေးတွေ ကပင်သူ့ ကို လိုက်ချောင်းနေကြရ တဲ့ လူချောလေး မို့ မိုးဆမ်း အနေနဲ့ ပြန် ကြိုက်သင့်ကြောင်း . .သုန်ငယ် က မိုးဆမ်း ကို တိုက်တွန်းလေ သည်။ 

မိုးဆမ်း က သုန်ငယ့်ကို . .

“ သုန်သုန် . .ယူ က ရေရေလည်လည် ညွှန်းစာ ဖွဲ့နေပါလား . .ယူ ဘဲ ကြိုက်လိုက်ပါလား ကွာ . . ”

လို့ ပြော သည် . .။ 

သုန်ငယ် က . .

“ ဟ . .မိုးဆမ်း . .သူ က ငါ့ကို ကြိုက်မှမကြိုက်တာ . .သူ က ငါ့ကို ကြိုက်လို့ကတော့ . .ဟင်း . .ခုလောက် ဆို ကလေး ထွက်နေပြီ . .ဟီးဟီး. . ”

လို့ ပြောလေ သည် . .။

“ ဟယ် ကောင် စုတ် . .မိုက်ရိုင်းတယ် . . ”

“ အေး . .အမှန်တရား ကို ပြောတာ . .မိုးဆမ်း . .ငါ က နင့်လို ဖင်လဲ မကြီး . .နို့လဲ မလှဘူးလေ . .ဟွန်း ..စောအောင် က ဒါ တွေ သွားရေယိုနေတာ ဖြစ်မှာ ပေါ့ . . . ”

မိုးဆမ်း က သုန်ငယ့် ကို ခွေးစုတ်မ လို့ ဆဲလေ သည်. .။သုန်ငယ် က တဟားဟား အော်ပြီး ရယ်မော သည် . .။ သုန်ငယ် က ကြား က အောင်သွယ် လုပ်ပါတော့ သည် . .။ ပျော်ပွဲစား ( ပစ်ကနစ် ) ပွဲတခု ကို ဖန်တီး သည် . .။ သူငယ်ချင်းတွေ အများကြီး ကို စုပြီး ကန်တော်ကြီး စောင်း မှာ လုပ် တဲ့ ပျော်ပွဲစား က မိုးဆမ်း နဲ့ စောအောင် အတွက် ရည်ရွယ်ပြီး . .သုန်ငယ် က ကမကထ လုပ်တာ ဖြစ် သည် . .။ 

သုန်ငယ် ဖြစ်စေချင်သလိုဘဲ မိုးဆမ်း နဲ့ စောအောင် ရင်းနှီးသွားကြ သည် . .။ စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်း . ရုပ်ရှင် အတူ သွားကြည့် ဖြစ် သည် . ။ ပန်းခြံတွေ သွားဖြစ် သည် .။ အစားအစာ အတူ စားဖြစ် သည် . .။ မကြာခင် မိုးဆမ်း နဲ့ စောအောင် ချစ်သူ ဖြစ်သွားကြ သည် . .။မိုးဆမ်းရဲ့ မိဘတွေ က သတင်းကြားလို့ တားကြသည် . .။

ကျောင်းနေဆဲ အချိန် မို့ . .အချိန် မတန်ခင် လမ်းလွဲချော်သွား မှာ စိုးရိမ်ကြ သည် . .။ သို့ပေမဲ့စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်းတို့ ကတော့ လူငယ်သဘာ၀ . ဆက်ပြီး ချိန်းမြဲ . .သွားမြဲ . .ပါဘဲ . .။ တနေ့တော့ သူတို့ လျောက်လည်ရင်းခရီးလွန်သွားကြ သည် . .။ အိမ်ပြန်ဖို့ အချိန် ကျော်သွားသည် .. ။ မိုးဆမ်း အိမ် မပြန်ရဲတော့ . .။ မိဘတွေ နဲ့ ရင်မဆိုင်ရဲ . .။

ဒီ အကြောင်းပြချက် နဲ့ ဘဲ စောအောင် က မိုးဆမ်းကို ခိုးပြေးသည် ။ စောအောင် သည် သူ့ အမေဘက် က ဆွေနီးမျိုး စပ် တော် သည့် ဦးလေး ဝမ်းကွဲ တယောက်ဆီ ကို ခိုးပြေးလိုက် သည် .။ အဲဒီ ဦးလေး သည် အသက် ၄၀ကျော် လူပျိုကြီး တယောက် ဖြစ် သည် ။ ဦးလေးကို ကြို မပြောထားဘဲ .ရုတ်တရက်ကြီး သွားကြတာ ဖြစ်ပေမဲ့ စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်း ဦးလေး အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ . .ဦးလေး နဲ့ တွေ့ သည် . .။ ဦးလေး က အံ့အားသင့်နေ သည် . .။

“ ဟေး . .စောအောင် . .လာကြကွာ . .လာလည်ကြတာ လား . .အချိန်မရွေး လာကြ . .ဦးလေး က တယောက်ထဲ နေတာ . . ”

“ ဟုတ်တယ် ဦးလေးရေ . .အရေးတကြီး ရောက်လာကြတာ . .မိန်းမ ခိုးလာတယ်ဘဲ ဆိုပါတော့ . . ”

“ ဟေ .... ”

“ ဟုတ်တယ် . .ဦးလေး . .ကျနော့်မှာကလဲ အားကိုးစရာ ဆိုလို့ ဦးလေး ဘဲ ရှိတယ် မဟုတ်လား . . ”

ဦးလေး က သဘောကျ သည် . .။ တဟားဟား ရယ် သည် . .။ဦးလေး သည် ဧည့်ခန်း ဆိုဖါ မှာ အပေါ်ပိုင်းဗလာ နဲ့ အစိမ်းပုတ်ရောင် ဘောင်းဘီ အတိုလေး နဲ့ ထိုင်နေတာ ဖြစ် သည် . .။ မိုးဆမ်း လဲ အကဲခတ်ကြည့်တော့ .ဦးလေး သည် အသက် ၄၀ ကျော်ပေမဲ့ ချပ်ချပ် ရပ်ရပ် ရှိသော ကိုယ်လုံး နဲ့ သူ့ အရွယ်ထက် ပိုပြီး နုပျို သည် လို့ ထင် မိ သည် . .။ 

ဦးလေး ရဲ့ အကြည့်တွေ ကလဲ ရဲတင်း သည် လို့ မိုးဆမ်း ထင်သည် ။ မိုးဆမ်း ကို ကြည့်တာ မိုးဆမ်းရဲ့ အဝတ်တွေ ကို ဖေါက် ထွင်း မြင်သလိုမျိုး ကြည့်တာ သူ့အကြည့်တွေ က တဏှာ စိတ် နဲ့ ကြည့်သလို. .ပြစ်မှားနေသလို ကြီး လို့ ထင်မိ သည် . .။သူ က တယောက်ထဲ နေတာ လို့ ပြောပေမဲ့ အိမ်အတွင်းဘက် က မိုးဆမ်း အသက်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်း အရွယ် ဆယ်ကျော်သက် ကောင်မလေးတယောက် ထွက်လာ သည် . .။ ကောင်မလေး က ထမိန် ရင်လျား နဲ့ ထွက်လာ တာ . .။ စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်း ကို တွေ့လိုက်တော့

“ အို . .  ”

ဆိုပြီး အနားမှာ လှမ်းထားတာ တွေ့တဲ့ ဦးလေးရဲ့ တီရှပ်တထည်ကို ဆွဲယူပြီး သူမ ရင်မှာ ဖုံးလိုက် သည် .. ။

ဦးလေး က 

“ ဟဲ . .ဟဲ . .ဒါ က ဦးလေး . .ရဲ့ ဟို ဒင်း .ဘော်ဒါပေါ့ . ..လဲ့လဲ့တင် . .တဲ့ . .ဦးလေး ဆီ ခဏ လာလည်တာ ပေါ့ . .လဲ့လဲ့ ရေ ..ဒါ လေးလေး ရဲ့ တူ နဲ့ သူ့ မိန်းကလေး .  ”

လို့ မိတ်ဆက်ပေးသည် . .။ ဦးလေး က စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်း ကို သူ့ အိပ်ခန်းဘေး က ကပ်ရက် အိပ်ခန်းမှာ နေရာ ချထားပေး သည် .။

“ မင်းတို့ ဘာမှ အားမနာ နဲ့ . .လိုတာ ပြော . .ဦးလေး ကူညီမယ် . . ”

ညစာ ကို ဦးလေးတို့ ရပ်ကွက် က တရုတ်ဆိုင် ကနေ မှာစားကြသည် ။ ဦးလေး နဲ့ လဲ့လဲ့တင်. .စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်း . .နှစ်စုံတွဲ တီဗွီ ထိုင်ကြည့်ကြ သည် . .။ လဲ့လဲ့တင် သည် ဦးလေး ကို ဖက်ထားရင်း . .

“ ဦး . .လဲ့ လူကြီးကား ကြည့်ချင်တယ် . . ”

လို့ ညုတုတု နဲ့ ပြောလိုက် သည် . .။

စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်း တို့ သည် လဲ့လဲ့တင် ဘာ ကို ဆိုလိုတယ် ဆိုတာ သဘော ပေါက်လိုက် သည် . .။လဲ့လဲ့ တင် သည် အပြာ ရုပ်ရှင် ကြည့်ချင်ကြောင်း ပြောနေတာ ဖြစ် သည် ..။ မိုးဆမ်း အနေ နဲ့ အပြာရုပ်ရှင် ကို ခေတ် လူငယ် တယောက် မို့ သုန်ငယ် တို့နဲ့ အတူကြည့်ဘူး သည် . .။ ဒါပေမဲ့ စောအောင် ရဲ့ ဦးလေး နဲ့ အတူကြည့်ရမှာတော့ ဝန်လေးသလို ဘဲ . .။ ဒါပေမဲ့ ဒါ က ဦးလေး ရဲ့ အိမ် မို့ . .သူ့ ကို အားကိုးပြီး လာကြတာမု့ ဘာမှ မပြောရဲ . ..။ ဦးလေး က

“ စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်း ရေ ဖြစ်တယ် မှုတ်လား လဲ့ လဲ့ က ဘလူးပစ်ချာ ကြည့်မလို့ တဲ့ . .အင်းလေ. .ဒီည က မင်းတို့ စုံတွဲအတွက် မင်္ဂလာဦးည ဘဲ လေ . .မင်းတို့ ၂ယောက် လဲ ကြည့်သင့်ပါတယ် . . ”

လို့ သူတို့ ကို ပြောပြီး တဟားဟား ရယ်လေ သည် . .။ မိုးဆမ်း ကတော့ ရှက်လို့ ခေါင်းလေး ငုံ့ ထားသည် . .။ လဲ့လဲ့တင် က စက်ထဲ ကို ဒီဗွီဒီ အပြား ထည့်လိုက် သည် . .။ မိုးဆမ်း သည် စောအောင် ကို သူမ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်တော့မည် လို့ တီးတိုး ကပ်ပြော သည် . .။ 

စောအောင် က 

“ ဦးလေး စိတ်ဆိုးလိမ့်မယ် . .သူ့ အိမ် မှာ ဘယ်လောက် ကြာကြာ ကပ်နေရ အုံးမလဲ မသိဘူး . . ”

လို့ တီးတိုး ပြန်ပြော သည် . .။

ဒါကြောင့် မိုးဆမ်း သည် ခေါင်းလေး ငုံ့ကာ ထိုင်နေရသည် ။ အပြာရုပ်ရှင် ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ပုလွေ .ဘာဂျာ မှုတ်တာတွေ နဲ့ စပြီ ..။ လီးတန်ကြီး ကို လျာနဲ့ ယက်လိုက် စုတ်လိုက် လုပ်နေ သည် . .။ လဲ့လဲ့တင်သည် တခစ်ခစ် နဲ့ သဘောကျ ကာ ဦးလေး ကို တအားဖက်ထား သည် . .။ စောအောင် သည်လဲ အပြာဇာတ် ကို ကြည့်ရင်း . .စိတ်တွေ ကြွ လာပုံရ သည် . .။ မိုးဆမ်း ကို ဖက်ပြီး မိုးဆမ်း ပေါင်တွေ ကို ပွတ် လာ သည် . .။ 

ဦးလေး က . .

“ မင်းတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ချင်ရင် အားမနာ နဲ့ နော. .လွတ်လွတ်လပ်လပ် သာ ပျော် ကြ . ..ဟဲဟဲ . ..   ”

လို့ ပြောသည် .။ မိုးဆမ်း မသိမသာ ဦးလေးဘက် ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဦးလေး ပေါင်ကြား က အတန်ကြီး ပုဆိုးကြား က မတ်မတ် တောင်နေတာ တွေ့လိုက် ရလေသည် ။ စောအောင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ လဲ .စောအောင် ပုဆိုးကြားက အတန်ကြီး က မတ်မတ် တောင်နေသည် ။ အော် . .ယောင်္ကျားတွေ များ . .မြန်လိုက်ကြတာ . .။ ဒါပေမဲ့ မိုးဆမ်း သည် သူမ ပေါင်ကြား ကစိုစိစိုစိ လိုဘဲ ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် မသိမသာ လက်နဲ့ စမ်းကြည့်လိုက်ရာ မိမိ သည်လဲ အရေတွေ စိုစိုရွှဲနေတာ တွေ့ ရလေ သည် . .။ အပြာ ဇာတ်ကားကတော့ ပိုပို ကြမ်းလာ သည် . .။ 

စောအောင် က . .

“ ဦးလေး . .ကျနော်တို့တော့ အိပ်တော့မယ် ဗျာ . . ”

လို့ ဦးလေး ကိုနုတ်ဆက်ပြီး မိုးဆမ်း ရဲ့ လက် ကို ဆွဲကာ အိပ်ခန်းထဲ ကို ဝင်လေ သည် ။ လဲ့လဲ့တင် က သဘော ကျစွာ ပြုံး သည် .. ။ ဦးလေး ကတော့ .မိုးဆမ်း သည် စောအောင် ခေါ်ရာ ကို ပါသွားချိန် မိုးဆမ်း ထမိန် အနောက်ဖက် ဖင်တုံးတွေ အောက်ဖက်မှာ အရေတွေ ကွက်စိုနေတာ ကို တွေ့ဖြစ်အောင် တွေ့လိုက် ပြီး ခေါင်းတညှိမ့်ညှိမ့် နဲ့ ပြုံးပြုံး ကြီး လုပ်နေသည် ..။ လဲ့လဲ့တင် သည် စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်းတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာ နဲ့ တပြိုင်နက်. .ဦးလေးရဲ့ ပုဆိုး ကို ဖြေချ ကာ ဦးလေးရဲ့ ညိုမောင်းသော လီးတန်ရှည်ကြီး ကို လက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင် လေ သည် . .။

စောအောင် သည် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ မိုးဆမ်း ကို အငမ်းမရ နမ်းလေ သည် . .။ နမ်းစုတ် သည် လို့ ပြောပါက ပိုလို့ မှန်မည် . .။ မိုးဆမ်း ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ကို စုတ် သည် . .။စောအောင်ရော.. မိုးဆမ်း ပါ အပြာ ရုပ်ရှင်ကြောင့် စိတ်တွေ ထကြွ နေကြ သည် . .။ စောအောင် က သူ့ အဝတ်တွေ ကို အမြန်ဆုံး ချွတ် ပစ် သည် . .။

“ မိုးဆမ်း . .အဝတ်တွေ ချွတ် . . ”

ခပ် တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပေမဲ့ စောအောင် ရဲ့ အသံ က အမိန့်သံ ဆန်သည် ။ မိုးဆမ်း သည် စောအောင် ရဲ့ စကား ကို စိတ်ညှို့ ခံထားရတဲ့ လူလို တသွေမတိမ်း နားထောင် သည် ။ သူမ အဝတ်တွေ အားလုံး ကို ချွတ်ပစ်နေပါ သည် ။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ် မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်ကုန် ပြီ.. ။စောအောင် ရဲ့ လီးကြီး ကို မိုးဆမ်း အခုမှ စ မြင်ဘူးတာ ဖြစ် သည် ။ အို . .နဲနဲနောနော ဟာကြီး မဟုတ်ဘူး . .စောအောင် ဟာ တကယ် လီးကြီးတဲ့ ကောင်ပါ လား ။ လီးကြီး က မတ်မတ်တောင်နေ သည် . .။ လီးထိပ် က ဒစ်ပြဲကြီး က ရင်တုန်စရာကြီး . .။ဒါကြီးနဲ့ သူမ ကို လိုးမှာပါလား..ဆိုတာ တွေးမိတော့ မိုးဆမ်း . .တော်တော် လန့်နေ သည် ..။

ချစ်သူ ရဲ့ လိုးတာ ကို ခံရမည် ဆိုတဲ့ အသိကလဲ ရှိနေသည် ။ စောက်ပတ်ထဲက လဲ ယား သည် . .။ အရေတွေကလဲ စိုစို ရွှဲနေ သည် . .။

“ မိုးဆမ်း . .လာ . ..လီး လာ စုတ် . . ”

စောအောင် က ခေါ်လိုက်သည် . .။ မိုးဆမ်း သူ့ ရှေ့ ဒူးလေးထောက်ခါ ထိုင်ချလိုက် သည် . .။

“ မိုး . .မိုး . .ဆမ်း . .တခါမှ မစုတ်ဘူး ဘူး . ကိုကို . .. ”

“ စ စုတ် မှ စုတ် တတ်သွားမှာ ပေါ့ . .ကိုကို သင်ပေးမယ် . . . ”

မိုးဆမ်း . .အပြာ ပုံတွေ မှာ လီးစုတ်တာတွေ တွေ့ဘူး သလို အပြာ ရုပ်ရှင်တွေမှာလဲ လီးစုတ်တာ တွေ့ဘူး ခဲ့ သည် . .။ တခါမှတော့ မစုတ်ဘူးသေးဘူး . .။ မိုးဆမ်း သည် အပျိုစင် စစ်စစ်လေး ပါ . .။ ယောင်္ကျားတွေ ပြောပြောနေတဲ့ ပါကင် . .ပေါ့ . .။ အခု အဲဒီ ပါကင် ကို စောအောင် က ဖွင့်တော့ မည် . .။

အသစ်စက်စက် စောက်ပတ်လေး သည် လီးကြီးကြီးတချောင်း နဲ့ လိုးထည့်တာကို ခံရတော့မဲ့ အချိန် ပါ ။ မိုးဆမ်း တကိုယ်လုံး ကြောက်လို့ တုန်ရီနေ သည် ..။ စောအောင် ရဲ့ လီးကြီး က မြွေဟောက်ကြီးတကောင်ပါးပျဉ်းထောင်သလို မတ်မတ်ကြီး တောင်နေ သည် . .။

“ ငုံလိုက် မိုးဆမ်း . . . ”

စောအောင် ပြောတဲ့ အတိုင်း . .မိုးဆမ်း . .လီး ကြီး ရဲ့ ထိပ်ပိုင်း ဒစ်ကောက်ကောက်ကြီး ကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံလိုက်ပါ သည် .။ ငံကျိကျိ အရသာ ရပေမဲ့ စောအောင် စိတ်ဆိုးမှာစိုးလို့ အောင့်အီးပြီး စုတ်ပေးလိုက်သည် ။ စောအောင် သည် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေတဲ့ မိုးဆမ်း ကို လီးစုတ်ခိုင်းနေတာ ကို တဖက်ခန်း မှ စောအောင် ရဲ့ ဦးလေး နဲ့ သူခေါ် လိုးသော အပျက်မလေး . .လဲ့လဲ့တင် တို့ ချောင်းကြည့်နေကြ သည်. .။စောအောင် သည် မိုးဆမ်း ကို လီး စုတ်နည်း သင်ပေးနေ သည် .. ။ 

မိုးဆမ်း သည် စောအောင် ခိုင်းစေတဲ့ အတိုင်း .သင်ပြတဲ့ အတိုင်း လီးကို စုတ်ပေးသည် ။ လီးစုတ်ရတာ ကို မိုးဆမ်း ကြိုက်သွားသလိုဘဲ ။ ဂွေးစိတွေ ကို ဖွဖွလေး ကိုင်ဆုတ်ပေးဖို့ စောအောင် က ပြောသည် . .။ စုတ်နေချိန်မှာ စောအောင် က မိုးဆမ်း နို့တွေ ကို ကိုင်တွယ် သည် . .။ ဆုတ်နယ် . .ဆော့ကစား သည် . .။နို့သီးလေးတွေ ကို ချေနယ် သည် . .။အားရအောင် စုတ်ခိုင်းပြီး မှ . .

“ ကဲ မိုးဆမ်း . .ဖင်ထောင်ပြီး ကုန်းလိုက် . . ”

လို့ စောအောင် လုပ်ခိုင်းတော့မိုးဆမ်းလဲ သူ ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက် သည် . .။ 

“ ဖင်တွေကို ထောင်လိုက် မိုးဆမ်း. . ”

စောအောင် သည် မိုးဆမ်း ဖင်တွေ ကြား က ပြူးထွက်နေသော မိုးဆမ်း ရဲ့ ရတနာ ရွှေကြုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ကို ယက်ပါတော့ သည် . .။ မိုးဆမ်း ရဲ့ ဖင်တွေ ကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ဖြဲ သည် . .။

“ အို . .ကိုကို . . ”

စောအောင် သည် မိုးဆမ်း ဖင်ပေါက် ထဲကို လျာကြီး ထိုးသွင်းကာ လျာကြီး ကို မွှေတော့ မိုးဆမ်း .ဖင်တွေ ရမ်းခါနေရပြီ . .။

“ ကိုကို့ . အဲဒါ ဖင်ပေါက် . . ”

လို့ ..မိုးဆမ်း အော် သည် . .။

“ ကိုကို့ ကို အားနာ လို့ပါ . သိတယ်  ”

“ မိုးဆမ်း . .တနေ့ကျရင် ကိုကို အဲဒီ ဖင်ပေါက် ကို လိုးမှာ . .မိုးဆမ်း . .ဖင်ခံရမယ် . .သိလား . . ”

မိုးဆမ်း သည် စောအောင် ဘယ်လို ဖြစ်သွားပါလိမ့်လို့ အံ့သြနေ သည် ။ သူ့ ကို မရခင် မှာ အင်မတန်မှ သိမ်မွေ့တဲ့ စကားလုံးတွေ နဲ့ ပြောဆို သည် ။ အခု ခိုးလဲ ပြေးရော အင်မတန်မှ ပက်စက် တဲ့ ရိုင်းတဲ့ ညစ်ပတ်တဲ့ စကားတွေ နဲ့ ပြောဆိုနေသည် ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် . .မိုးဆမ်း သူ့ ကို ချစ် သည် . .။ သူ ပြောတာတွေ ကို ခိုင်းတာတွေ ကို မိုးဆမ်း လုပ်မည် . .။ 

“ အိုး ”

စောအောင် သည် မိုးဆမ်း စောက်ဖုတ် ကို လျာကြီး နဲ့ ယက်ပြီ . .။

“ အိုး . . .ဟင့်ဟင့် . . .အိ . .အိ . ..အား . .ရှီး . .ရှီး . .. အ . ..အ . . .. ”

တဖက်ခန်း မှ ဦးလေး သည် . .စောအောင် နဲ့ မိုးဆမ်း လုပ်နေတာ ကို ချောင်းနေ သည်. . ။ဒီအချိန် မှာ လဲ့လဲ့တင် က သူ့ လီးကို စုတ်ပေးနေ သည် . .။စောအောင် သည် မိုးဆမ်း စောက်ဖုတ် ကို လျာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ ယက်ပေးနေ သည် . .။ အထက်အောက် စုံချီ ဆန်ချီ ယက် သည် . .။ စောက်ပတ် ယက်တာ ကို စာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်ဘူး သည် . .။ 

အပြာ ကားထဲမှာ ကြည်ကဘူး သည် . .။ ခုတော့ လက်တွေ့ အယက်ခံနေ၇ပြီ . .။ စောအောင် သည် တော်တော် ကြာကြာ ယက်ပေးပြီးတော့ မိုးဆမ်း ကို လိုးပါတော့ သည် . .။ စောအောင် သည် မိန်းမ လိုးတာ ဝါရင့်သူ ဆိုတာ သိသာ သည် . .။

ကြောက်နေတာ . .တုန်လှုပ်တာ မရှိ ဘူးး . .။ မိုးဆမ်း ကို သူ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး နဲ့ ရအောင် လိုး သည် .။ မိုးဆမ်း က နာကျင်မှာ ကို ကြောက်ပေမဲ့ သူ ချစ်တဲ့ ကိုကို က လိုးနေတာမို့ ကျေနပ် သည် . .။နာကျင်မှုနဲ့ အတူ ကာမ အရသာထူး ကလဲ ဒွန်တွဲနေ သည် . .။မိုးဆမ်း ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ သပ်ရိုက်ထားသလို ထိုးသွင်းမိထားတဲ့ လီးကြီး ကို တဖက်ခန်း က ဦးလေး သည် မျက်တောင်မခပ်တမ်း မမှိတ်မသုန် ကြည့်နေသည် . .။ 

စောအောင် ပါကင်ဖွင့်နေတာ ကို အားရပါးရ ကြည့်နေတဲ့ ဦးလေး ဟာ. .မိုးဆမ်း ရဲ့ စောက်ဖုတ် ကို အရမ်း သဘောကျသွားလေ သည် . .။ စောက်ဖုတ်လေး သည် ဖေါင်းနေပြီး. .အင်မတန်မှ ကြည့်ကောင်းသည် လို့ သူ ထင် သည် . .။ စောအောင် လီးကြီးနဲ့ တအားအတင်းထိုးထားတာခံရတာကြောင့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသာလေးတွေ သာ နီနီရဲနေ သည် . .။

စိုးးအောင် သည် ကျပ်လှတဲ့ မိုးဆမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ် အသစ်စက်စက်လေး ထဲမှာ ညပ်နေတဲ့ သူ့ လီးကြီး ကို ဖြေးဖြေးချင်း လှုပ်ရသည် ။ လှုပ်လိုက်တိုင်း . .မိုးဆမ်းအတွက် နာကျင်လှတာမို့ မိုးဆန်း . .အား...အား . .နဲ့ အော် သည် ။ မိုးဆမ်းပေါင်တန်တွေ ကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားလိုက်ပြီး .မိုးဆမ်း နို့တွေ ကို စို့ပေးရင်း . .ဖြေးဖြေးချင်း . .တထစ်ချင်း .ထိုးသွင်းနေ သည် . .။ မိုးဆမ်း သည် ထိုးသွင်းလို့ မရအောင်ကို ကျပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ် ကို စောအောင် ရအောင် လိုးတာ ကို ခံနေရ သည် . .။

စောအောင် ရဲ့ လီးရှည်ရှည်ကြီးသည် မကြာခင်မှာဘဲ မိုးဆမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အရင်းထိ တချောင်းလုံး ဝင်ရောက်သွားသည် ။ လီးကြီး ကို အသာ ဆွဲနုတ်လိုက်တော့ လီးကြီးမှာ သွေးစသွေးနတွေ ကပ်ညိလာတာတွေကရတဲ့ စောအောင်မှာ အပျို စစ်စစ် ကို ပါကင်ဖွင့်ရတာ ဆိုပြီး အလွန်ဘဲ ကျေနပ်သွားလေ သည် . ။

စောအောင် သည် ပါကင် ဖွင့်နေကျ ဖြစ်မည် ။ ဦးလေး သည် တဖက်ခန်းမှ. .စောက်ပတ်ကျပ်ကျပ်ထဲ လီးကြီး အတင်းထိုးနေတာ ကို ကြည့်ရင်း ..သူ့ လီး ကို တအား စုတ်ပေးနေတဲ့. .လဲ့လဲ့တင် ရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ကို သုတ်ရေတွေ ပန်းထုတ်ခါ ပြီးသွားရ သည် . .။ စောအောင် သည် လဲ မိုးဆမ်း ကို တညလုံး တ၀ လိုးပစ်မည် လို့ မှန်းထားတာ မို့ သိပ် အချိန် ဆွဲ မနေတော့ဘဲ . .ပြီးလိုက် သည် . .။

မိုးဆမ်း . .သည် သုတ်တွေ ပေပွနေသော သူမ ရတနာရွှေကြုတ် ကို ဆေးကြောလို သည် ..။ စောအောင်သည် ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက်ကြီး နောက်တချီဆွဲရန် ခဏ နား . .အားယူနေ သည် . .။ မိုးဆမ်း. .ရေချိုးခန်းရှိရာ ကို ထမိန် ရင်လျား နဲ့ ထွက်ခဲ့ သည် . .။ မိုးဆမ်း ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ် ကို ရေဆေး သည် . .။ လီးအကြီးစားကြီး နဲ့ လိုးတာ ခံထားတာမို့ စောက်ဖုတ် သည် ကျိန်းစပ်နေ သည် . .။

မိုးဆမ်း သည် စောအောင် ရဲ့ လီး ကို စုတ်ပေးရပြန် သည် . .။ ဒီအခါမှာ စောအောင်ကလဲ သူမ စောက်ဖုတ် ကို တချိန်ထဲမှာ ယက်ပေး သည် . .။ ဒါကို ဆစိစတီနိုင်း . .( 69 ) ပုံစံလို့ ခေါ်ကြောင်း . .စောအောင် က ပြောပြ သည် . .။ ပြောင်းပြန် အိပ်ခါ တယောက်ဟာ ကို တယောက် က ယက်စုတ်ပေးကြတဲ့ ပုံစံပါ . .။ စောအောင် က မိုးဆမ်း စောက်စိ ကို ငုံကာ သကြားလုံး စုတ်သလိုစုတ်နေတော့ မိုးဆမ်း . .တကိုယ်လုံးခါနေရ သည် . .။ သုတ်တွေ ပန်းထွက်ခါ ပြီးရ သည် . .။ စောက်ပတ် တကယ် အယက်တော် တဲ့ ကိုကိုပါဘဲ. .။

စောအောင် သည် ပုံစံအမျိုးမျိုး နဲ့ မိုးဆမ်းကို လိုး သည် ။ တညလုံး . .လိုး သည် . .။မိုးဆမ်း စောက်ဖုတ် သည် နာကျင် ကျိန်းစပ်နေသည် . .။ တကိုယ်လုံးလဲ နာကျင်ကိုက်ခဲနေ သည် . .။မနက် ပိုင်း လဲ သူ့ လီးကြီး ကို စုတ်ခိုင်းပြန် သည် . .။ မိုးဆမ်း ပင်ပန်းလွန်းလို့ အိပ်ပျော်သွား သည် . .။

မိုးဆမ်း သည် ပင်ပန်းလွန်းလို့ အဝတ်အစား ပြန် မဝတ်ဖြစ်ဘဲ ကိုယ်လုံးတီးကြီး နဲ့ အိပ်ပျော် သွားသည်.။ သူမ နိုးလာသောအခါ . .တယောက်ယောက် က စူးစိုက်ကြည့်နေတာ ခံနေရသလို မို့ ဘေးဘီ ကို ကြည့်လိုက်မိတော့ . .ကုတင် ဘေး ကနေ သူမ ကို ကြည့်နေသော ဦးလေး ကို တွေ့လိုက်ရပေ သည် . .။

“ အို . .ဦးလေး . . .ဘာ . .ဘာလို့ ဝင်လာတာလဲ . .ကိုကို . .ကော ဟင် . .  ”

ကဗျာကရာ သူမ ကိုယ်တွေ ကို ဖုံးကာ လိုပေမဲ့ အနီးမှာ စောင်လဲမရှိ ။ ထမိန်လဲ မရှိ . .။ တစောင်းလေး ပုဇွန်ထုတ်ကွေး ပုံစံလေးနဲ့ အိပ်နေတာ ဆိုတော့ မိုးဆမ်း ဖင်တွေ နဲ့ ဖင်ကြား က စောက်ဖုတ် ကို ဦးလေး မြင်သွား တာဘဲ . .။ရှက်လိုက်တာ . .။ 

“ စောအောင် . .အပြင် ခဏ ထွက်သွားတယ် . .ပြန်လာမှာပါ . .မိုးဆမ်း ဦးလေး တခု ပြောမယ် . . ဘာမှရှက်မနေနဲ့ .ဒါတွေ က ဦးလေးအတွက် အဆန်း မဟုတ်ဘူး . . .ဦးလေး ..က မင်းတို့ ကို အစစ ကူရမှာ. မင်းတို့ ဦးလေး အိမ် မှာ နေချင်သလောက်နေ . .စားချင်သလောက် စား . .ရတယ် . ..မိုးဆမ်း. .အိပ်ပျော်နေတော့ ဦးလေး . .ဝင်လာ မိတာ . .ကဲ သွားပြီ . .ရေချိုးလိုက် အုံး . . ”

မိုးဆမ်း သည် စောအောင် ပြန်အလာ ကို စောင့်သည် ။ သို့ပေမဲ့ စောအောင် သည် ပြန်ရောက်မလာ ပါ. .။ လဲ့လဲ့တင် ဆိုသော မိန်းကလေး လဲ ပြန်သွားပြီ ။ အိမ်မှာ ဦးလေးနဲ့ မိုးဆမ်းနှစ်ယောက်ထဲဘဲ ကျန်သည် .. ။ ည ကျတော့ ဦးလေး က မိုးဆမ်း ကို ထမင်းကျွေး သည် ..။ 

“ ဘာမှ မပူနဲ့ . .စောအောင် ပြန်လာမှာပါ ..ငွေတွေဘာတွေ သွားဆွဲသွားရှာတယ် ထင်တာဘဲ . . ”

မိုးဆမ်း သည် စောအောင် ပြန်အလာ ကို စောင့်ရင်း .စောင့်ရင်း အိပ်ပျော်သွား သည် . .။ ရုတ်တရက် လန့်နိုးလာတော့ စောအောင်လဲ ပြန်မလာသေးသလို အိမ်တခုလုံး လဲ တိတ် ဆိတ်နေသည် ။ ဦးလေး ရှိရဲ့လား ဆိုပြီး ဘေးခန်းထဲ ချောင်းကြည့်မိသည် ..။ ဦးလေး သည် ကုတင်ကြီး ပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော်နေသည် . .။ မီးကြီးလဲ လင်းလို့ . .။ ခက်တာက သူ့ အောက်ပိုင်း မှာ အဝတ်မရှိ. .။ ပေါင်တန်တွေ ကြားမှာ အမွှေးမဲမဲ တွေ နဲ့ ဆီးခုံကြီး အောက် က လီးမဲမဲကြီး က မတ်မတ် တောင်နေသည် . .။ မိုးဆမ်း စုတ်ရသော အလိုးခံရသော စောအောင် ရဲ့ လီး နဲ့ တခြားစီဘဲ .. ။စောအောင် လီး ကို ကြီးလှပြီ ထင်တာ . .ဦးလေး ရဲ့ လီး က နှစ်ဆ လောက် ပိုကြီးနေ သည် . .။မိုးဆမ်း အသာ ခြေဖေါ့နင်းကာ ပြန်လှည့်ဖို့ လုပ်တော့ . .

“ မိုးဆမ်း . .. ”

လို့ ဦးလေး လှမ်းခေါ်လိုက်လို့ တုန်သွား သည် . .။

“ ရှင် . .ဦးလေး . . . ”

“ ဦးလေး . .ကို လာကြည့်နေတာလား . ..  ”

“ အို . .မ . .မ . .ဟုတ် ဘူး . .ကိုကို များ ပြန်လာမလား . .ရှာတာပါ . . ”

မျက်လွှာချထားပေမဲ့ တချက် ဦးလေး ဘက်ကို ကြည့်မိတော့ ဦးလေးသည် သူ့ လီးတန်ကြီး ကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ မိုးဆမ်း . .ခေါင်းငုံ့ချလိုက်မိ သည် . .။ 

“ မရှက်ပါ နဲ့ မိုးဆမ်း ကလဲ. .အချင်းချင်းတွေ ဘဲ . .ဒို့ တအိမ်ထဲနေကြတာ . .ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့ . .ဦးလေး လဲ မိုးဆမ်း မှာ မှဲ့နက်လေး ရှိတာ သိနေပြီ လေ . . ”

“ ဟင် . .အို . . ”

မိုးဆမ်း ရဲ့ ရတနာ ရွှေကြုတ် ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ကြီး မှာ မှဲ့နက်ကလေး ရှိတာကို ဦးလေး သိနေပြီ ။ ရှက်လိုက်တာ ။ မိုးဆမ်း ပြေးထွက်ခဲ့သည် ။ မနက် အစောကြီး သေးပေါက်ချင်လို့ ရေချိုးခန်းကို ပြေးသည် ။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် . .ထမိန်မကာ သေးပေါက်နေဆဲ . .တံခါး ကျွီကနဲ ပွင့်လာပြီး ဦးလေး ဝင်လာ သည် . .။

“ အို . .ဦးလေး . ..မိုးဆမ်း . .သေး . .ပေါက်နေတာ . . ”

“ အာ . .အေး..ပေါက် . .ပေါက် . .ဦးလေး လဲ ပေါက်မလို့ . . ”

အို . .. ဦးလေးသည် ကိုယ် တုံးလုံးကြီးပါ လား ။ လီးကြီး က မတောင်ပေမဲ့ တွဲလောင်းကျနေတာတောင် အရှည်ကြီး . .တုတ်တုတ်ကြီး . .။မိုးဆမ်း ထမိန် ကို ဖုံးလိုက်ပေမဲ့ ဦးလေး က မြင်ပြီးနေပြီ . .။ 

“ မိုးဆမ်း . . ”

“ ရှင် . .ဦးလေး ... ”

“ မိုးဆမ်း က အမွှေး ရိပ်တာလား . .နဂို မပေါက်တာလား . . ”

“ အို . .ဦးလေး ကလဲ . . . ”

“ မရှက်ပါနဲ့လေ . .ဘယ်သူမှ သိတာ ကြားတာမှ မဟုတ်တာ . .ဦးလေး နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဘဲ . . ”

“ ဟို . .ဟို . . ”

“ ထရင်းမ် ( ညှပ် ) တာ လား . . ”

“ ဟုတ် . .ဟုတ်ကဲ့ . . ”

“ လှတယ် . . ”

“ ရှင် . . ”

“ အော် . .မိုးဆမ်း . .အဖုတ်လေး က လှတယ် လို့ . . ”

“ ဟာ . ဦးလေး ကလဲ . .. ”

မိုးဆမ်း ရှက်ပြီး တဖက်ခန်း ကို ထွက်ပြေး သည် ။ ဘယ်လို လူကြီး လဲ . .။ နှာဘူးကြီးပါလား ။ ကိုယ့်တူ ရဲ့ မိန်းမ ကို မရိုးမသား . .နသားပါရား လုပ်ချင်နေသည် . .။ ခက်တာ က စောအောင် က ပြန်လဲ မလာသေးဘူး . .။ သူ့ အိမ် မှာ နေရတော့ သူ့ကို. .စိတ်လဲ မဆိုးရဲဘူး . .။

သူ့ လီးကြီး ကလဲ မဲမဲကြီး ။ အို . .ဘာလို့များ . .သူ့ လီးကြီးကို သတိရသွားပါ လိမ့် ။ နောက်တနေ့ မနက် မှာ ဦးလေး က သတင်းစာ ကို ပြသည် .။ ဟင် . . မိုးဆမ်း မိဘတွေ က သမီးအဖြစ်က စွန့်ပစ် တဲ့ ကြောငြာ . ..။ စောအောင် ကလဲ ဘယ်ဆီ ရောက်နေမှန်း မသိ ။ မိုးဆမ်းတော့ ဒီ ဦးလေးရဲ့ အိမ်မှာ တယောက်ထဲ သောင်တင်နေပြီ . ..။ မိုးဆမ်း မျက်ရေတွေ ပါးပြင်ပေါ်ကို စီးကျလာ သည် . .။ မိုးဆမ်း ငိုတော့ ဘေးက ကြည့်နေတဲ့ ဦးလေး က ..

“ အို . .မိုးဆမ်း . . မငိုပါနဲ့ ဟာ . သီးလေး . .မိုးဆမ်း ငိုတော့ စိတ်မကောင်းဘူး .  ”

ဆိုပြီး မိုးဆမ်း ကို ဖက်လိုက်သည် ။ မိုးဆမ်း လဲ စောအောင်ကလဲ ပြန်မလာ မိဘကလဲ အမွေဖြတ် စွန့်ပစ် . ဘာဆက်လုက်ရမလဲ မသိတော့ အရမ်း ဝမ်းနည်းသည် ။ ဦးလေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးကာ ငိုနေမိ သည် .။ ဦးလေး က မိုးဆမ်းကျောလေး ကို ပွတ်ပြီး ချော့သည် .. ။

“ မငို နဲ့ မိုးဆမ်း . .ဦးလေးတယောက်လုံး ရှိတယ် . .မိုးဆမ်း . .ဘာမှ အားမငယ်နဲ့ . ဦးလေး . .မိုးဆမ်း ကို အစစတာဝန်ယူမယ် . . ”

မိုးဆမ်းသတိမေ့နေတာ က သူမ သည် စောစော က ရေချိုးအပြီး တီရှပ် ဝတ်တုံးက အထဲ က ဘရာ မခံမိဘူး . .။ အခု ဦးလေး က ဖက်ထားတော့ မိုးဆမ်း နို့တွေ သာ ဦးလေး ရင်ဘတ်ကြီးမှ ပိပြားနေပြီ . .။ နို့တွေ က တင်းမာကော့ထောင်နေတော့ ဦးလေး သည်သူ့ ရင်ဘတ်ကြီး နဲ့ ထိနေသော နို့သီးလေးများ ရဲ့ အထိအတွေ့ကို ပါ သိနေသည် . .။ ဦးလေး ရဲ့ ဖွါးဖက်တော်ကြီး သည် မတ်မတ် တောင်လာပြီ . .။

“ ဦးလေး . . ”

“ ဟင် . .မိုးဆမ်း . .  ”

“ ကိုကို က ပြန်မလာတောာ့ဘူးလားဟင် . .ဦးလေး ဘာကြားသေးလဲ . . ”

“ ဦးလေး ကြားတာကတော့ သူ လဲ သမီးလိုဘဲ .မိဘ က မောင်းထုတ် အမွေဖြတ်လိုက်တယ် ဆိုတာပါဘဲ  ”

“ အို . .အဟင့်အဟင့် . .အီး . . .မိုးဆမ်းတို့တော့ ကိုယ်ကျိုးနဲပါပြီ ရှင် . .  ”

“ အို . .သမီးရယ် . .မငိုပါနဲ့ ကွာ . .သမီး ငိုတော့ ဦးလေး အရမ်း စိတ်မကောင်းဘူး . . ”

ဦးလေး သည် မိုးဆမ်း ကျောပြင်လေး ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေရာ က ဖင်ကားကားလေး ဆီ လက်ဖဝါးကြီးက ရွေ့လျားလာ ပြီး ဖင်သားအိအိကြီးတွေ ကို ပွတ်နေသည် ။ မိုးဆမ်း လဲ ဦးလေး လက်တွေ က သူမ ဖင်တုံးတွေ ကို ကိုင်တွယ်နေတာ သတိပြုမိလာသလို ဦးလေးရဲ့ မာကျောတဲ့ ပေါင်ကြားက ဒုတ်ကြီၤး ကလဲ ဝမ်းပြင်သားမှာ အရှည်လိုက်ကြီး ထိကပ် မိနေလို့ လူချင်း အသာခွါဖို့ ကြိုးစားလိုက် သည် ..။ဦးလေးရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်တွေ က သူမ ကို ခွါခွင့်မပေး . .။

“ မိုးဆမ်း . . ”

“ ရှင် . .ဦးလေး . . ”

“ မိုးဆမ်း . စိတ်မညစ်ပါနဲ့ကွာ . . ”

မိုးဆမ်း ဦးလေး ပခုံးထက်မှာ ခေါင်းလေးမှီထားလိုက် သည် . .။ ဦးလေး လက်တွေ ကတော့မိုးဆမ်း ရဲ့ တင်းကားနေတဲ့ ဖင်သားတွေ ကို ဆုတ်နယ်နေ သည် . .။

“ ဦးလေး တယောက်လုံးရှိတယ် . ..မိုးဆမ်း . .အတွက် ဦးလေး တာဝန်ယူတယ် . . ”

“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် . .ဦးလေးရယ် . ..  ”

....................................................................................................................................

စောအောင် သည် တပတ်ကြာလဲ ပြန်ရောက်မလာတော့ ပါ ။ ဦးလေး ဈေးသွားခိုက် မိုးဆမ်း သည် သုန်ငယ့် ဆီကို ဖုန်းဆက် ကြည့် သည် ။ သူ့ ကို စောအောင် နဲ့ အရမ်းဖြစ်စေချင်သော သုန်ငယ် သည် အခုတော့ သူ့ ကို အပြစ်တင်နေ သည် ။ မိုးဆမ်း တော်တော် ဝမ်းနည်း သွား သည် ။ နောက်ဆုံး သုန်ငယ် ပြောလိုက်တဲ့ စကား က မိုးဆမ်း နားထဲကို သံရေပူပူ တွေ လောင်းချ လိုက်သလို ခံစား လိုက် ရသည် . .။

သုန်ငယ် က စောအောင် သည် ပြန်လာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး . .တဲ့ . ။ စောအောင် သည်အသစ်တယောက် နဲ့ တွဲနေပြီ ဆိုတာပါဘဲ ။ အို . .ယုတ်မာလိုက်တာ . .။ မင်းသားခေါင်းဆောင်းတဲ့ ဘီလူး နဲ့ တွေ့လိုက်ရတာဘဲ . .။လီယိုနာဒို ဒီကာပရို နဲ့ တူတဲ့ စောအောင် သည် သူ့ ကို ကျောရရုံကြံ ပြီးသူ့ ဦးလေး ဝမ်းကွဲဆိုတဲ့ လူကြီးလက်မှာ ထားခဲ့ပြီး လစ်လေ ပြီ . .။

တကယ်တော့ ခုလို ခိုးပြေးကြရတာ မိုးဆမ်း အိမ် မပြန်ရဲတော့လို့ ပါ . .။ စောအောင် က ခိုးမပြေးလိုဘူး .ဆိုတာ မိုးဆမ်း ပြန် သတိရလေသည် . .။ အခုတော့ မိုးဆမ်း ရဲ့ အပျိုစင် ပန်းကလေး ကို စောအောင်. .ချေမွသွားခဲ့ ပြီ ။ မိုးဆန်း ရဲ့ ပါကင်လေး ကို သူ ဖွင့်သွားခဲ့ သည် . .။

အပေါ်ကလဲ တက်ဆောင့်ပေးရ သည် ။ ခိုးပြေးလာပြီး ဦးလေးရဲ့ အိမ် ကို စရောက်တဲ့ ည က တညလုံး. .စောအောင် သည် မိုးဆမ်း ကို တချီပြီးတချီ ဘဲ လိုးလိုက်တာ မိုးဆမ်း မှာ အရှက်ကုန်ရသည်..။ ဖင်တွေ ကို အပြောင်သားနဲ့ ထောင်ကုန်း ပေးခဲ့ရသည် ။ တော်တော် ရက်စက်တဲ့ ကောင် . .။မိဘတွေ ကလဲ အမွေဖြတ် စွန့်လွှတ်လိုက်သည် ။ မိုးဆမ်း တော့ သောင်ပြင်လွှတ်တဲ့ ခွေး ဖြစ်ပြီ . .။ မိုးဆမ်း ငိုနေ သည် . .။ အိပ်ရာထဲမှာ ငိုနေရုံကလွဲပြီး မိုးဆမ်း ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ . .။

“ မိုးဆမ်း . . ”

ဦးလေး သည် အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင်ပြီး အရက်သောက်နေ သည် . .။

“ ရှင် . . ”

“ လာခဲ့ အုံးလေ . .တယောက်ထဲ ဘာ လုပ်နေတာလဲ . . ”

မနေ့ က မနက် အစေကြီး မိုးဆမ်း သေးထပေါက်တော့ ဟိုတနေ့ကလိုဘဲ မိုးဆမ်း ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ကာထမိန်မပြီး သေးပေါက်နေတုံး ဦးလေး သည် ပုဆိုးမပါ ဗလာ အောက်ပိုင်းနဲ့ လီးကြီး က တောင် လို့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာ သည် . .။ သူ့ လီးကြီး က အကြောတွေ အချောင်းလိုက် ထောင်ထနေသည် ။ မဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီး . .။ ဂွေးစိတွေ က တွဲလောင်းကျနေပြီး သူ လမ်းလျောက် တဲ့ အခါ လှုပ်ရမ်းနေကြ သည် .. ။ ဒါကြီးနဲ့ များ အလိုးခံလိုက်ရရင် . .အို . .မိုးဆမ်း မတွေးရဲအောင်ပါဘဲ . .။ စောက်ပတ်များ ကွဲသွားလေ မလား . .။ မိုးဆမ်း သည် ထမိန် ကို မတင်ထားလို့ ဖင်ဖွေးဖွေးတွေ ပေါ်နေသည် . .။

ဦးလေး သည် သူ့ လီး ကို မိုးဆမ်းမြင်အောင် ခဏခဏ ပြနေသလား မသိပါ ။ မိုးဆမ်း ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ဖို့ ဦးလေး အနား က ဖြတ်ရ သည် ။ ဦးလေး သည် သူ့နဘေး ကကပ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်တဲ့ မိုးဆမ်း လက်ကို ဖမ်းဆွဲထားလိုက် သည် . .။

“ နေအုံး . . . ”

“ ဦးလေး . . ”

“ ထိုင် . .ထိုင်လိုက် . . ”

“ ရှင် . . ”

မိုးဆမ်း ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက် ရ သည် . .။

“ ဦးလေး ကို စုတ်ပေးစမ်း . . ”

သူ့ လီးကြီး ကို မိုးဆမ်း ပါးစပ်နား ထိုးပေး သည် . .။

“ မိုးဆမ်း မစုတ်ချင်ဘူး . . ”

“ အော် . .ဒီလိုလား . .မိုးဆမ်း . .စုတ်ခိုင်းရင် စုတ်မှပေါ့ . .လာ . .အိပ်ခန်းထဲက လိုက်ခဲ့ ဦးလေး ပြမယ်  ”

မိုးဆမ်း လက် ကို ဆွဲကာ ခေါ်သွား သည် . .။ ဦးလေးရဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ အညိုရောင် စက္ကူအိတ် တအိတ်.။

“ ကြည့်. .ဒီမှာ . .ဘာ ပုံတွေ လဲ . . ”

“ အို . . ”

မိုးဆမ်း စောအောင် ကို လီး စုတ်ပေးနေတဲ့ ပုံများ  ဖြစ်နေသည် ။ မိုးဆမ်း မျက်နှာ ကို အနီးကပ်ရိုက်ထား သည် . .။ ဘယ်တုံးကများ ရိုက်လိုက်မှန်းတောင် မသိလိုက်ပါ လား . . ။

“ ဒါတွေ ငါ အင်တာနက် မှာ တင်လိုက်ရင် နိုင်ငံကျော် သွားမယ် . သိလား . .ဒါကြောင့် စုတ်ခိုင်းရင် စုတ် ပဲမများနဲ့ . . ”

“ ဟုတ် . .ဟုတ်ကဲ့ . . ”

မိုးဆမ်း ဦးလေးရဲ့ အရှေ့မှာ ဒူးလေးထောက်ပြီး ဦးလေးရဲ့ လီးတန်ကြီး ကို စုတ်ပေးရပါတော့ သည် . .။စုတ်နေတုံး . .ဦးလေး က 

“ မိုးဆမ်း . .အဝတ်တွေ အားလုံး . .ချွတ်လိုက် . . ”

လို့ အမိန့်သံပါပါ နဲ့ ခိုင်းသည် ။ မိုးဆမ်း သည် သူ့ လီးကြီး ကို စုတ် ပေးရင်း  အဝတ်တွေ ကို ချွတ်ရ သည် . .။

“ ဟား . .လှလိုက်တဲ့ နို့တွေ . . ”

သူ့ လီးကြီး သည် ငံကျိကျိ ..ချဉ်စုတ်စုတ် နဲ့ ပေမဲ့ မိုးဆမ်း သည် သူ့ ကို မငြင်းရဲတော့ . .။စုတ်ပေးရလေ သည် . .။

“ လျာ နဲ့ ယက် . .မိုးဆမ်း . . ”

တပြတ်ပြတ် နဲ့ ယက်ပေးနေတဲ့ မိုးဆမ်း ပါးစပ်ထဲ ကို လီးကြီးနဲ့ ထိုးထိုးညှောင့်နေပြီ . .။

“ ဒစ်ကြားကို လျာ နဲ့ ထိုး . .ဟုတ်ပြီ . .ကောင်းတယ် . . ”

မိုးဆမ်း သည် သူ ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း . .လုပ်ပေးနေသည် .. ။ ဦးလေး သည် မိုးဆမ်း စုတ်တာ ကို ကြိုက်ပုံ ရ သည် . .။

“ ကောင်းလိုက်တာ မိုးဆမ်းရယ် . ..  ”

ဦးလေး ကို ဖိဖိ စုတ်ပေးလိုက်တာ ဦးလေး ပြီးသွား သည် .. ။ မိုးဆမ်း ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွား သည်. .။

“ အား . . .ကောင်း လိုက်တာ မိုးဆမ်းလေးရယ် . ..  ”

အခုလဲ ခေါ်နေပြန်ပြီ . .။ လီးစုတ်ခိုင်းမလို့ နဲ့ တူသည် ။ အပြင်ခန်း ကို ထွက်လာတော့ ဦးလေး သည် အရက်ပုလင်းထောင်နေသည် . .။

“ မိုးဆမ်း . .စိတ်ညစ်လား . . ”

“ ဟုတ် . .ဟုတ်ကဲ့ . . ”

“ လာ . .အရက်သောက်မလား .  ”

“ ဟင့်အင်း . . ”

“ ထမင်း လဲ မစားပါလား . .လာ . .ဦးလေးအနား . . ”

ဦးလေး မိုးဆမ်း ကို ဖက်ထားပြီ . .။ 

“ ဦးလေးကို မိုးဆမ်း နှိပ်ပေးမလား ဟင် . . ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး . . ”

“ အင်းနေအုံး . .လီး အရင် စုတ်ပေးအုံး . . ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး . .  ”

ဦးလေး အလိုကျ သူ့ လီးကြီး ကို မိုးဆမ်း စုတ်ပေးရပါသည်။ ဒီတခါမှာတော့ ဦးလေး သည် ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးလိုဘူး . .။

“ မိုးဆမ်း စောက်ပတ်ထဲမှာ သုတ်တွေ ပန်းထုတ်ချင်တာ . . ”

ဦးလေး သည် မိုးဆန်း ကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ လိုးပါတော့ သည် . .။ဦးလေးရဲ့ လီးကြီး ဟာ တော်တော် ရှည် သည် . .။

“ တကယ်ဆို ဦးလေး က မိုးဆမ်း ကို အရင် လိုးချင်တာ . ဟို ကောင် . .စောအောင် လိုးသွားတယ်. .မိုးဆမ်း ရဲ့ ပါကင် စောက်ပတ်လေး ကို ဦးလေး ဘယ်သူ့ မှ မလိုးခင် လိုးချင်တာ . . ”

“ ဆောရီးဘဲ ဦးလေးရယ် . .မိုးဆမ်း ပါကင် မဟုတ်တော့တာ . . ”

“ စိတ်မပူပါနဲ့ မိုးဆမ်း . .မိုးဆမ်း မှာ ပါကင် ဖွင့်စရာ တခု ရှိနေသေးတယ် . . ”

“ ရှင် . .ဘယ်မှာ . . ”

ဦးလေး က မိုးဆမ်း ရဲ့ စအို ဖင်ပေါက်လေး ကို လက်ညှိုးနဲ့ပွတ်ပြလိုက် သည် . .။

“ ဒီဖင်ပေါက်လေး က ပါကင်တခုပေါ့ . .မိုးဆမ်း . . ”

“ အို . .မိုးဆမ်းဖင် ကို လိုးမလို့လား ဦးလေးရယ် . . ”

“ အင်း . . ”

“ စောက်ဖုတ် ကို ဘဲ လိုးပါ ဦးလေးရယ် . .နော် . .နော် . . ”

“ မိုးဆမ်း . .နင့်မှာ ငြင်းပိုင်ခွင့် မရှိဘူးနော် ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးလေး . . ”

ဦးလေး သည် မိုးဆမ်း ကို ဖင်ထောင်ကုန်းတဲ့ ပုံစံ နဲ့ တအားလိုးဆောင့်ပါတော့ သည် . .။

“ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ် . . ”



........................................⭐⭐⭐⭐⭐.......................................

ပြီးပါပြီ။ 



Wednesday, October 11, 2017

မောင့်ကိုချစ်တယ် မောင့်ဖေဖေကို လွမ်းတယ် (စ/ဆုံး)

မောင့်ကိုချစ်တယ် မောင့်ဖေဖေကို လွမ်းတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ကျွန်မ မောင့်ကို အရမ်းချစ်ပါတယ်.။ ဒါပေမဲ့…မောင့်ဖေဖေကို ပိုပြီး သတိရတမ်းတမိတယ်…။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်က မောင့်ဖေဖေကျမကို သားမယားပြုကျင့်ပြီးကတည်းက ကျမမောင့်ဖေဖေကို စွဲလမ်းနေမိတယ်…။ မောင့်ဖေဖေဟာမောင်နဲ့ လားလားမျှ မတူ…။ မောင့်လီးကသေးသလောက် မောင့်ဖေဖေလီးကတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်နဲ့ အကြောဖြိုင်းဖြိုင်းထနေတယ်။

မောင် ကျမကို တစ်ချီထက်ပိုမလိုးနိုင်ပေမဲ့ မောင့်ဖေဖေက ကျမကိုသုံးချီ တိတိ လိုးပေးနိုင်တယ်။ နောက်ပြီးမောင်လုပ်မပေးတဲ့ အရာအားလုံးမောင့်ဖေဖေက လုပ်ပေးတယ်…။ ဒါပေမဲ့….မောင့်ဖေဖေ ကျမကိုမသိဟန်ဆောင်နေတာ တစ်လနီးပါးကြာမြင့်ခဲ့ပြီ….။

ကျမနာမည် ဇင်မာဝင်း ပါ…။ ကျမအသက် ၂၂ နှစ်ရှိပါပြီ…။ မောင်နဲ့လက်ထပ်ထားတာ ၆ လလောက်ကြာပြီဆိုပေမဲ့…Sex ကိစ္စတွေမှာ အတွေ့အကြုံ နုနယ်ပါသေးတယ်…။ မောင်ကိုယ်တိုင်က Sex ကိစ္စထက် အလုပ် ကိစ္စကိုပိုပြီးစားပေးတဲ့ သူဆိုတော့ မောင့်ဖေဖေလိုအတွေ့အကြုံရင်ကျက်နေတဲ့ သူကိုကျမတောင်းတနေမိတယ်…။ သို့သော်လည်း မောင့်ဖေဖေရဲ့မသိဟန်ဆောင်မှု့တွေကြောင့် ကျမစိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်…။ ဒါ့ကြောင့် ကျမဘက်ကနေပဲ မောင့်ဖေဖေကို စခဲ့ရတာပေါ့….။ တစ်ရက် ကျမမောင့်ဖေဖေအိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတော့ မောင့်ဖေဖေကုတင်ပေါ်မှာ စာအုပ်ဖတ်နေတယ်….။

“ ဖေဖေ…”

“ ဪ…သမီး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ….လာလေ…ဝင်ခဲ့…”

“ ဘာ ကိစ္စမှမရှိပါဘူး…သမီး…ဖေဖေကို လွမ်းလို့…ခ်ခ်ခ်….”

ကျမပြောပြောဆိုဆို မောင့်ဖေဖေဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်…..။ မောင့်ဖေဖေလည်း ကျမခါးကိုသိုင်းဖက်ပြီး…..

“ ဟဲ…ဟဲ…အလွမ်းဖြေပေးရမယ်ဆိုပါတော့…..”

“ လွမ်းတတ်အောင်သင်ပေးပြီးမှတော့…ဖေဖေ…သမီးကို အလွမ်းဖြေပေးရမှာပေါ့…ခ်ခ်ခ်….”

“ ဟုတ်ပါပြီ…ဖေဖေကို ဖုန်းယူပေးပါဦး….”

“ ဘာလုပ်ဖို့လဲ ဖေဖေ…”

“ သမီး ယောကျ်ားဆီဖုန်းဆက်ရမယ်လေ…..”

“ ဘာ ကိစ္စရှိလို့လဲ ဖေဖေ…..”

“ နားထောင်ကြည့်ပေါ့…ဟဲ…ဟဲ…”

ကျမလည်းမောင့်ဖေဖေကို ဖုန်းယူပေးလိုက်တယ်.။ မောင့်ဖေဖေမောင့်ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ ကျမရင်တွေ အရမ်းခုန်တာပေါ့။ ဘာ့ကြောင့်များမောင့်ဆီဖုန်းလှမ်းဆက်သလဲဆိုပြီးတွေးပူနေမိတယ်။ မောင့်ဖေဖေဆီက စကားကြားတော့မှကျမအရမ်းဝမ်းသာသွားတယ်။ အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ မောင့်ကို နယ်ဘက် ညအိပ်လွှတ်လိုက်တာလေ။ ဒီနေ့ည မောင်မရှိမှ မောင့်ဖေဖေနဲ့ကျမနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရမှာ။ မောင့်ဖေဖေရဲ့ကြင်နာယုယမှု့တွေကိုမျက်လုံးထဲပြန်မြင်ယောင်ရင်းကျမစောက်ဖုတ်ထဲရွစိစိဖြစ်လာတယ်…။

မောင့်ဖေဖေ ကျမကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်ပြီးကျမအပေါ်ကနေ ခွကာကျမပါးစပ်ကိုလာနမ်းတယ်။ ကျမပါးစပ်ကိုအလိုက်သင့်လေးဟပေးလိုက်တော့ မောင့်ဖေဖေလျှာကျမပါးစပ်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။ ကျမတို့နှစ်ယောက်ပါးစပ်ချင်းတေ့ပြီးလျှာချင်းပလူးပလဲလုပ်ကြတာပေါ့။ “  ပြွတ်…” ခနဲ…“  ပြွတ်…” ခနဲထွက်ထွက်လာတဲ့ အသံတွေကအခန်းထဲမှာဆူညံနေတာပဲ။ အဲဒီအသံတွေကပဲကျမရဲ့ကာမစိတ်ကိုပိုပြီးနိုးကြွလာစေတယ်…။ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်းယားကျိကျိနဲ့အရည်တွေစိုရွှဲနေပြီ…။

မောင့်ဖေဖေလက်က ကျမအင်္ကျီနှိပ်စေ့တွေကို တဖျောက်ဖောက်နဲ့ဆွဲချွတ်နေတယ်။ ကျမ အင်္ကျီ ဟင်းလင်းပွင့်သွားတော့ မောင့်ဖေဖေခေါင်းလည်း ကျမလည်တိုင်ကနေ တဖြည်းဖြည်းချင်းဘော်လီအပြင်ကိုရုန်းထွက်နေတဲ့ကျမရင်သားတွေကို လျှာနဲ့ပွတ်သပ်ခြင်းကို ခံရတော့ကျမစိတ်တွေမရိုးမရွပိုဖြစ်လာတယ်။ မောင့်ဖေဖေကဘော်လီကို နို့အပေါ်ထိရောက်အောင်ပင့်တင်လိုက်ပြီး…ကျမဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းကို ” ပြွတ်…ပြွတ်…” နဲ့မြည်အောင်ကုန်းစို့နေတယ်…..။

မောင့်ဖေဖေလက်တစ်ဖက်ကကျမနို့အုံကိုညှစ်လိုက် နို့သီးခေါင်းကိုလက်မနဲ့လက်ညှိုးကြားညှပ်ပြီးဖိချေလိုက်လုပ်နေတော့ ကျမပါးစပ်ကညည်းညူးသံတွေကိုထွက်လာမိတော့တယ်…။ ကျမခေါင်းကိုဘယ်ညာယမ်းပြီးမောင့်ဖေဖေပြုသမျှကျေနပ်နေမိတယ်…။

မောင့်ဖေဖေလက်တွေက ကျမထမိန်အောက်စကိုလှန်ပြီးကျမပေါင်သားတွေကို ပွတ်သပ်လာတယ်။ မောင့်ဖေဖေလက်တွေက တဖြည်းဖြည်းအပေါ်တက်လာပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ဆီဦးတည်လာတယ်။ ပင်တီဝတ်မထားတော့ အလွယ်တကူပဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကိုစမ်းမိပြီးလက်ချောင်းတစ်ချောင်းထိုးထည့်တာခံစားမိလိုက်တယ်…။ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ မောင့် ဖေဖေ လက်ခလယ်ဝင်ရောက်လာတယ်…။

“ အင့်…ဟင့်…ဟင့်…”

ဆယ်ချက်ဆယ့်ငါးချက်မျှ ဆောင့်ထိုးခံရပြီးနောက် မောင့်ဖေဖေလက်ခလယ်က ကျမစောက်စိကိုဖိပွတ်တာခံရတယ်။ကျမ မခံမရပ်နိုင်အောင်ကောင်းလွန်း၍ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးမိတယ်….။ ကျမမောင့်ဖေဖေလိုးတာတောင်မခံရသေးဘူး“  ပြီး…” ချင်ချင်ဖြစ်လာတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးချွေးစေးချွေးပေါက်ပေါက်တွေကျပြီးတွန့်လိမ်နေတယ်…။ မောင့်ဖေဖေရဲ့ပြုစုယုယမှု့အောက်မှာ သာယာနေမိတယ်…။ ကျမခန္ဓာကိုယ်မှာရှိတဲ့အကြောအားလုံးနိုးကြွလာပြီးလေးငါးချက်မျှတွန့်သွားကာ ” ပြီး…” သွားတယ်…။

မောင့်ဖေဖေက ကျမရဲ့အဝတ်အစားတွေနဲ့သူ့အဝတ်အစားအားလုံးကိုချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကျမတို့နှစ်ယောက်ကုတင်ပေါ်မှာအဝတ်ဗလာဖြစ်နေကြပြီ…..။ ကျမကိုကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်ခိုင်းထားပြီးဖောင့်ဖေဖေကျမပေါ်လာခွသည်…။

မောင့်ဖေဖေရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လိင်တံကြီးက ကျမမျက်နှာနားတယမ်းယမ်းဖြစ်နေသည်။ အသက် ၅၀ ကျော်ပြီ ဖြစ်သော်လည်း မောင့်ဖေဖေလိင်တံကြီးမှာ သံချောင်းပမာတင်းမာနေသေးသည်။ မောင့်မေမေသေပြီးကတည်းကမောင့်ဖေဖေဟာ နောက်မိန်းမမယူဘဲ ကုမ္ပဏီကစာရေးမတွေ စပွန်ဆာမိန်းမတွေနဲ့သာအချိန်ကုန်ခဲ့သည်….။ 

မောင့်ဖေဖေဟာ ရုပ်ရှိ ရေလျှံ မုဆိုးဖိုသူဌေးတစ်ယောက်ဆိုတော့ စပွန်ဆာလိုချင်တဲ့ မိန်းမတွေကလည်းများသည်။ မိန်းမပေါင်းများစွာ ကို လိုးဖူးလို့လား မသိ။ မောင့် ဖေဖေ လိင်တံက ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်နေသည်။ မောင့်ဖေဖေသည်မိန်းမတစ်ယောက်ကို ” ပြီး….သည်အထိ…” ၊ စိတ်ကျေနပ်မှု့ရသည်အထိစွမ်းဆောင်နိုင်သည်။ ဒါကလည်း ကျမရဲ့ကိုယ်တွေ့…။

မောင့်ဖေဖေကျမကို သားမယားပြုကျင်တုန်းက ကျမမောင့်ဖေဖေကိုစိတ်ဆိုးမိသည်။ နောက်တော့ မောင့်ဖေဖေရဲ့ အပြုအစုအယုအယကို ကြိုက်နှစ်သက်လာသည်။ အခုတော့ကျမကြိုက်နှစ်သက်တဲ့ မောင့်ဖေဖေလိင်တံကြီးက ကျမပါးစပ်ဝမှာရောက်လာပြီ….။ မောင့်ကိုတစ်ခါမှလီးစုပ်မပေးဖူးတဲ့ ကျမမောင့်ဖေဖေလီးကိုသားမယားအဖြစ်ပြုကျင့်ခံရတုန်းက တစ်ခါစုပ်ပေးဖူးသည်…။ 

လီးစုပ်ပေးရတဲ့ အရသာက ကျမအတွက်ခံစားမှု့အသစ်တစ်မျိုးရတယ်လို့ ကျမခံစားရတယ်။ အလွန်ရွံတတ်တဲ့ ကျမမောင့်ဖေဖေလီးနဲ့မှ မရွံတတ်တော့။ ကျမပါးစပ်ကိုဟပေးလိုက်တော့ မောင့်ဖေဖေလီးကြီးကျမပါးစပ်ထဲအပြည့်ဝင်လာတယ်။ မောင့်ဖေဖေကကုတင်ခေါင်းရင်းကတန်းကလေးကိုကိုင်ပြီးကျမပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်လိုးသလိုလိုးပါတော့တယ်…။

“ အွင့်…အွင့်…အွင့်….”

” ပြွတ်….ပြွတ်…ပြွတ်…”

တစ်ချက်တစ်ချက် မောင့်ဖေဖေလီးကြီးက ကျမလည်ချောင်းထဲထိ အောင်တိုးဝင်လာတော့ ကျမမျက်ရည်ဝဲတဲ့အထိဖြစ်လာပါတယ်။ တော်တော်ကြာအောင်မောင့်ဖေဖေကကျမပါးစပ်ကို လိုးပြီးတဲ့အချိန်မှာ ကုတင်ပေါ်မတ်တပ်ထရပ်ပြီး သူ့လီးကိုစုပ်ခိုင်းပါတယ်။ ကျမလည်းမောင့်ဖေဖေလီးကြီးကိုညာလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီးအားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်တယ်…။

မောင့်ဖေဖေလက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျမခေါင်းကို ညှပ်ကိုင်ထားပြီးကျမစုပ်ပေးတာကို တ “  ဟင်း…ဟင်း…” ညည်းညူနေတယ်…။ ကျမလည်းမောင့်ဖေဖေလီးကြီးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ပင့်လျှက်လိုက် ၊ ဒစ်ထိပ်ကြီးကို ” ပြွတ်” ခနဲနေအောင်စုပ်လိုက်လုပ်ပေးမိတယ်…။ ကြာလာတော့ ကျမလည်းအသက်ရှူတွေကြပ်လာပြီးမောလာတယ်…..။

“ ဖေဖေ…သမီးမောနေပြီ…..”

“ ဒါဆိုလည်းတော်တော့လေ…ဖေဖေ..သမီးကို ဘာဂျာကိုင်ပေးမယ်…လက်မထောက်ပဲဒူးထောက်ပြီးကုန်းပေး…..”

ကျမလည်းမောင့်ဖေဖေပြောသလို လက်မထောက်ပဲ ကုတင်ပေါ်မှာဒူးထောက်ပြီးကုန်းပေးလိုက်တော့ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးသလိုဖြစ်နေတယ်။ မောင့်ဖေဖေကကျမပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအနည်းငယ်ဆွဲကားပြီးကျမဖင်နှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲကာဖင်ပေါက်ဝလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ကုန်းယက်ပေးတယ်….။ ကျမခန္ဓာကိုယ်လေးတွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး မောင့်ဖေဖေကို အားနာမိတယ်…..။

“ ဖေဖေ…သမီးကို အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့နော်…..”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…သမီး…မကြိုက်ဘူးလား…..”

“ သမီး…ကြိုက်ပါတယ်….သမီးငရဲကြီးမှာကြောက်လို့…..”

“ သမီးငရဲမကြီးပါဘူး…ဖေဖေကိုယ်တိုင်က သမီးစောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို လျှက်ပေးချင်နေတာ…..”

ပြောပြောဆိုဆိုမောင့်ဖေဖေကကျမရဲ့ဖင်ပေါက်ဝလေးကိုကုန်းလျှက်လိုက်တယ်။ ကျမလည်း မောင့်ဆီကမရတဲ့ ခံစားမှု့တွေမောင့်ဖေဖေဆီက ရလိုက်တော့ငရဲတွေဘာတွေမကြောက်မိတော့ပါဘူး။ ဖင်ကိုထောင်သထက်ထောင်အောင်ခါးကိုကော့နိုင်သမျှကော့ပေးလိုက်မိတယ်…..။ 

ဖင်ပေါက်ကို လျှာနဲ့အလျှက်ခံရတဲ့အရသာကကျမအတွက်အသည်းခိုက်အောင်ကောင်းလွန်းနေတယ်.။ ကျမမှာကောင်းလွန်းလို့ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။ အချိန်တော်တော်လေးကြာအောင် မောင့်ဖေဖေ ကျမဖင်ပေါက်ကိုလျှက်နေရာက ကျမမျှော်လင့်တောင့်တနေတဲ့မောင့်ဖေဖေလီးကြီးကျမစောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပြီးအဆုံးထိဖြည်းဖြည်းချင်းအထည့်ခံလိုက်ရတယ်…..။

“ အား…အား….အီး….”

“ ဗြိ….ဗြိ…..ဗြိ…..”

မောင့်ဖေဖေလီးကြီး ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ဝင်ရောက်လာတယ်။ ယောကျ်ားရပြီးသားဆိုပေမဲ့ မောင့်လီးကသေးတော့ ကျမစောက်ဖုတ်ကကျဉ်းနေပါသေးတယ်…..။ မောင့်ဖေဖေလိုလီးတုတ်ကြီးအထည့်ခံရတော့ကျမ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေဟာလိပ်ဝင်သွားတာခံစားမိတယ်။ မောင့်ဖေဖေဟာတဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်ရာကနေ နည်းနည်းမြန်လာသည်…..။ 

ပြီးတော့ ကျမခါးစပ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီးမီးကုန်ယမ်းကုန်ပစ်ပစ်ဆောင့်ခံလာရတော့ ကျမ…ခေါင်းကိုဘယ်ညာယမ်းနေမိတယ်…..။ မောင့်ဖေဖေဟာလီးကိုအဆုံးထိထည့်လိုက် ၊ လီးတစ်ဝက်ဝင်ရုံထည့်လိုက်လုပ်နေတော့…ကျမစိတ်တွေပိုပြီးနိုးကြွလာတယ်…..။ ပြီးတော့ကျမလက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ကနေဆွဲပြီးပစ်ပစ်ဆောင့်တာအရမ်းကောင်းတာပဲ….။

“ ဗြွတ်….ဗြွတ်…ဘွတ်…ဖက်…ဖက်….”

“ အား…အရမ်းကောင်းတယ်….အား…အား…အီး…”

“ ဗြွတ်….ဗြွတ်….ဘွတ်…ဗျစ်….ဗျစ်….”

“ အား…ဖေဖေ…အား….ကောင်းတယ်….အ့…အ့….အား….”

မောင့်ဖေဖေလီးထိပ်မှသုတ်ရည်တွေကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ပူခနဲစီးဝင်လာတာခံစားမိပြီးကျမခန္ဓာကိုတစ်ခုလုံးတွန့်ခနဲဖြစ်သွားတယ်…..။ ကျမလက်နှစ်ဖက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီးမောင့်ဖေဖေဟာလီးကိုဆွဲမထုတ်သေးပဲကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာအကြာကြီးစိမ်ထားတယ်…။ ” ပြီး….” သွားပေမဲ့လည်းမောင့်ဖေဖေလီးကြီးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပျော့ခွေမသွားပဲ တင်းမာနေတာကိုကျမသတိထားမိတယ်။ မောင့်ဖေဖေဟာကျမစောက်ဖုတ်ထဲကိုသူ့လီးကြီးအားရအောင်စိမ်ပြီးတော့…လီးကိုဆွဲထုပ်လိုက်တာ ” ပြွတ်…” ခနဲအသံထွက်သွားတယ်…..။ မောင့်ဖေဖေလည်းကျမဘေးကိုဘုတ်ခနဲလှဲချလိုက်ပြီး…..

“ သမီး…ဖေဖေ့အပေါ်ကနေ တက်စောင့်ပေး….”

ကျမတစ်ခါမှ အပေါ်ကနေ တက်စောင့်မပေးဖူးပါဘူး…။ မောင်ကိုယ်တိုင်ကလည်းကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့သုတ်ရည်တစ်ခါ လောက်ထည့်ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကပျော့ခွေသွားတတ်တယ်.။ ဒါပေမဲ့ မောင့်ဖုန်းထဲက အပြာကားတွေကြည့်ဖူးထားတော့ အတွေ့အကြုံမရှိပေမဲ့အမြင်ရှိထားတော့….မောင့်ဖေဖေအပေါ်ကနေခွထိုင်လိုက်ပြီးမောင့်ဖေဖေလီးကြီးကိုကျမစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်….။

“ ဗြိ….ဗြိ…ဗြစ်….”

“ အ့…အ….အား…ယီး…”

မောင့်ဖေဖေလီးကြီးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားတယ်။ ကျမလည်းတဖြည်းဖြည်းဖီးဖြစ်လာတော့ ကြမ်းမှန်းမသိကြမ်းလာတယ်။ မောင့်ဖေဖေကလည်းကျမခါးကိုကိုင်ပြီး ပင့်ပင့်ထိုးလေတော့ ပိုပြီးထိထိမိမိရှိလာတယ်။ ကြာလာတော့ကျမလည်းပေါင်တွေတောင့်ပြီးညောင်းလာတယ်.။ ကျမဆောင့်ချက်တွေအားပျော့လာတော့မောင့်ဖေဖေဟာကျမကို ဖက်ပြီးဆွဲချလိုက်တယ်…..။ 

ကျမမောင့်ဖေဖေအပေါ်မှာ မှောက်ရက်ဖြစ်သွားတော့ကျမနို့နှစ်လုံးဟာ မောင့်ဖေဖေရင်ဘက်ပေါ်မှ ာအိပြားသွားတယ်။ ကျမနှုတ်ခမ်းအစုံကလည်းမောင့်ဖေဖေနှုတ်ခမ်းပေါ်ထိ ကပ်သွားတော့ မောင့်ဖေဖေဟာကျမနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းရင်းပင့်ပင့်ပြီးထိုးထည့်ပေးတယ်…..။ 

နွားပျိုသန်လှနွားအိုပေါင်ကျိုးဆိုသလိုပဲ..ကျမလိုအသက်ငယ်ငယ်နုပျိုနေတဲ့ သူက မောပန်းနွမ်းနယ်နေသလောက် မောင့်ဖေဖေကအားသွန်ခွန်စိုက်လိုးပေးနိုင်သေးတယ်။ ကြာလာတော့ မောင့်ဖေဖေလိုးဆောင့်ချက်တွေက ပိုပြီးမြန်ဆန်လာကာ လီးကြီးမှာလည်းပိုပြီးတင်းမာတောင့်တင်းလာကာ သုတ်ရည်တွေပူခနဲပူခနဲစီးဝင်လာတာခံစားမိတယ်…..။ မောင့်ဖေဖေဟာကျမကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားရင်းသူ့လီးကြီးကိုကျမစောက်ဖုတ်ထဲစိမ်ထားတယ်…..။

“ သမီး…ကောင်းလား….”

“ ဟုတ်….အရမ်းကောင်းတာပဲ….ခ်ခ်ခ်…..”

“ မောလား…”

“ မောတော့မောတာပေါ့…ဖေဖေရယ်…ဒါပေမဲ့လေ…သမီးမမောပါဘူး….ခ်ခ်….”

“ နောက်တစ်ချီခံနိုင်သေးလား….”

“ တော်ပြီလေ….ဖေဖေရဲ့…ညအတွက်အားတွေချန်ထားပါဦး…ညမှ..ဖေဖေစိတ်ကြိုက်လုပ်..ဟုတ်ပြီလား…”

ကျမလည်းမောနေပြီမို့ မောင့်ဖေဖေကိုညမှထပ်လိုးရန် နှစ်သိမ့်လိုက်တယ်…။ မောင့်ဖေဖေလီးကြီးကတော့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာတင်းမာနေဆဲ.။ည ၇ နာရီထိုးလောက်ကြတော့ကျမလည်းရေချိုး ၊ အလှပြင်ပြီးလို့မောင့်ဖေဖေအိပ်ခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်….။မောင့်ဖေဖေဟာအရက်သောက်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ မောင့်ဖေဖေ့မိတ်ဆွေနိုင်ငံခြားကနေပို့လိုက်တဲ့ အရက်ကိုယူပေးပြီးအရက်နဲ့မြည်းဖို့ကြက်သားကြော်ချပေးလိုက်တယ်…..။

“ ဖေဖေ…..အရက်တွေ အများကြီး မသောက်ပါနဲ့နော်…”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…သမီးရဲ့…”

“ ဟွာလေ…တော်ကြာ မလုပ်နိုင်ပဲ နေလိမ့်မယ်…ခ်ခ်…..”

“ စိတ်မပူပါနဲ့သမီးရယ်…ဒီနေ့ည…သမီးယောကျ်ားဆီကမရဘူးတဲ့ ခံစားမှု့မျိုး…ဖေဖေ..သမီးကိုပေးဖြစ်အောင်ပေးမယ်..”

“ ဟင်…မောင့်ဆီကမရဘူးတဲ့ ခံစားမှု့ကိုပေးမယ်ဆိုတော့…ဖေဖေကဘယ်လို ခံစားမှု့မျိုးပေးမှာမလို့လဲ….”

“ ခဏနေရင်သိရမှာပေါ့…ရော့…သမီးလည်းနည်းနည်းသောက်…..”

“ ဟင်…သမီးမှအရက်မသောက်တတ်တာ…ဖေဖေသိသားနဲ့…”

“ မသောက်တတ်လည်း ဒီနေ့ညတော့ နည်းနည်းသောက်ရမယ်….”

ကျမလည်း မောင့်ဖေဖေကမ်းပေးတဲ့ လက်နှစ်လုံးလောက်သာထည့်ထားတဲ့ အရက်ခွက်ကို မော့ပြီးသောက်ချလိုက်တယ်..။လည်ချောင်းထဲမှာ ပူဆင်းသွားပြီးခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးပူနွေးနွေးဖြစ်လာတယ်။ မောင့်ဖေဖေကကြက်ကြော်တစ်တုံးကမ်းပေးတယ်။ 

ခဏကြာတော့ ကျမခေါင်းထဲမူးနောက်နောက်ဖြစ်လာသော်လည်းနောက်ထပ်မောင့်ဖေဖေကလက်နှစ်လုံးလောက်ထည့်ထားတဲ့ အရက်ခွက်ကိုထပ်သောက်ခိုင်းတယ်.။ နှစ်ခွက်မြောက်သောက်ပြီးမကြာပါဘူး…ကျမခေါင်းကြီးချာချာလည်နေသလိုခံစားရတယ်…..။ 

ကျမကို အဝတ်အစားတွေချွတ်ခိုင်းပြီးကုတင်ပေါ်မှာကုန်းခိုင်းတယ်…..။ ပြီးတော့ ကျမနောက်ကနေဒူးထောက်ရပ်ပြီးကျမစောက်ဖုတ်ထဲသူ့လီးကြီးထိုးထည့်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို လိုးရင်းလက်ခလယ်နဲ့ကျမဖင်ပေါက်ထဲထိုးထည့်ကာ မွှေနှောက်နေတယ်။ စောက်ဖုတ်ကိုလိုးရင်းဖင်ပေါက်ထဲ လက်နဲ့ထိုးမွှေတဲ့ အရသာက မောင့်ဖေဖေပြောတဲ့ မောင့်ဆီက မရဘူးတဲ့ ခံစားမှု့လားလို့ ကျမတွေးနေတုန်း ကျမဖင်ပေါက်ထဲလီးထိုးထည့်တာ ခံလိုက်ရတယ်…။ မောင့်ဖေဖေလီးကပဲ ကြီးလို့လား ကျမဖင်ပေါက်ကပဲ အလိုးမခံဖူးသေးလို့ ကျဉ်းနေတာလားမသိဘူး ကျမနာကျင်စွာ ခံစားလိုက်ရတယ်…..။

“ ဗြီ…”

“ အား…ဖေဖေ…နာတယ်….အား….”

နာကျင်လွန်းလို့ ကျမအော်ဟစ်ရင်အတင်းရုန်းကန်ပေမဲ့ မောင့်ဖေဖေက အတင်းထိုးထည့်နေတော့ တအိအိနဲ့မောင့်ဖေဖေလီးကြီးကျမဖင်ပေါက်ထဲပြည့်ကြပ်စွာအဆုံးထိဝင်ရောက်သွားတယ်…..။

“ ဗြိ….ဗြိ…ဗြွတ်…ဘွတ်….”

“ အား…နာလိုက်တာ ဖေဖေရယ်…အ့…အ့…အီး…တော်ပါတော့..ဖေဖေရယ်..အား….”

“ ဟား…..ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်…Original ဆိုတော့ ကြပ်နေတာပဲ….”

မောင့်ဖေဖေ လိုးဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ကျမမှာနာကျင်လွန်းပြီး အမူးတောင်ပြေသွားတယ်။ ကျမဖင်ပေါက်ထဲမှာအောင့်တာလိုလို ၊ နာတာလိုလိုခံစားရတယ်။ မောင့်ဖေဖေလည်းမူးမူးနဲ့ ကျမဖင်ပေါက်ထဲကိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလိုးဆောင့်လိုက်တာ သုံးချီပြီးလို့လေးချီမြောက်လိုးနေတုန်းမှာပဲ ကျမဘာမှမသိလိုက်တော့ဘူး…။ ကျမသတိရလို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ကျမဘေးမှာမောင်ရောက်နေပြီ…..။ ခဏကြာတော့ မောင့်ဖေဖေ အိပ်ခန်းထဲဝင်လာပြီး…..

“ သမီး…သတိရလာပြီလား…..”

ကျမ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်….။

“ သက်သာရဲ့လားသမီး…သမီး..မနေ့ညက မူးလဲတာ ရောမှတ်မိရဲ့လား…..”

ဪ…သမီး မနေ့ညက မူးလဲတာတဲ့လား ဖေဖေရယ်…။ မနေ့ညက သမီး ဖင်ပေါက်ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလိုးဆောင့်လိုက်လို့ သတိမေ့သွားတာ မဟုတ်ဘူးလား ဖေဖေရယ် လို့မေးချင်ပေမဲ့ ဘေးနားမှာ မောင်ရှိနေလို့ခေါင်းပဲ ညိတ်ပြလိုက်မိတယ်….။ သမီးဖင်ပေါက်ထဲမှ ာအခုချိန်ထိစပ်ပူစပ်လောင်ခံစားနေရတာ ဖေဖေဘယ်သိပါ့မလဲ…..။

ကျမတစ်ပတ်လောက်ကြာအောင် ဖင်ပေါက်ထဲမှာ စပ်ပူစပ်လောင်ခံစားလိုက်ရပေမဲ့ မောင့်ဖေဖေကိုတော့သတိရတမ်းတမိတယ်.။ ကျမလည်းမောင်လစ်ရင်လစ်သလို မောင့်ဖေဖေရဲ့ အသုံးတော်ခံချွေးမလေးအဖြစ်ယနေ့အချိန်ထိ ရှိနေပါသေးတယ်။ ကျမမောင့်ကိုချစ်ပါတယ်….ဒါပေမဲ့…မောင့်ဖေဖေကိုတော့ သတိရတမ်းတမိတယ် ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Tuesday, October 10, 2017

ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ အမှတ်တရများ (စ/ဆုံး)

ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ အမှတ်တရများ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - NAKA

ကျွန်တော် ၁၀ တန်းအောင်တော့ သန်လျင် GTC မှာ civil တက်ခွင့်ရပါတယ်…။ အထင်တော့မကြီးလိုက်နဲ့နော် လိုက်လို့ရတာဗျ… မိဘတွေကျေးဇူးလေ…။ သူတို့ကတော့ သူတို့သားလေးကို အင်ဂျင်နီယာ ဖြစ်ပါစေတော့ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ပိုက်ပိုက်တွေ အကုန်ခံတာပေါ့…။ ဒါပေမဲ့ ကျတော်က ဘိလပ်မြေနဲ့ ရွှံ့တောင် သေသေချာချာ ခွဲတက်တဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး…။ စိတ်တော့ သိပ်မညစ်ပါဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့သေသေချာချာ ဝါသနာပါတဲ့ဟာမှ မရှိတာ…။ တက်ဆိုတော့လည်း တက်ရတာပေါ့။ အခုလောလောဆယ်တော့ ၁၀ တန်းပြီးလို့ ကဲခဲ့တဲ့ အရှိန်တွေတောင် မပျယ်သေးဘူး…။

ကဲ … ဘာလိုလိုနဲ့ ကျောင်းစတက်ရမည့်နေ့ ရောက်လာရော…။ ကျောင်းကိုတော့ ၁ ခါ ၂ ခါ ရောက်ဖူးပါတယ်…။ ခတ်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ မြို့သစ်တွေက မူလတန်းကျောင်းသာသာပဲ ရှိတယ်ဗျ…။ ဒါနဲ့များ GTC တဲ့ …။ ထားပါ… ဒီနေ့ကျောင်းစတက်ရမယ်ဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိတယ် …။ လူပြောများတဲ့ တက္ကသိုလ်ဆိုတာ ဘာကြီးပါလိမ့်ပေါ့ …။

ဒီလိုပဲ စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်းနဲ့ လျှောက်လာလိုက်တာ လမ်းထိပ် ကျောင်းကားစီးရမဲ့ နေရာကိုတောင် ဘယ်လိုရောက်လာမှန်း မသိလိုက်ဘူး…။ ဝရိယဇွတ်ကောင်းပြီး နည်းနည်းစောနေသေးတော့ တစ်ကောင်တည်း ငေါင်စဉ်းစဉ်းနဲ့ဗျာ …။

အဲ … ခဏကြာတော့ မမကြီးနှစ်ယောက် ရောက်လာပါလေရော …။ ကျတော် ဒီမှာနေတာ ဒီလောက်ကြာပြီ သူတို့ကို တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူးဗျ…။ အဲ့နှစ်ယောက်ထဲမှာ တစ်ယောက်က နည်းနည်းလန်းသလားလို့ …။ အမျိုးသားတို့ ကြည့်ရှုလေ့လာအပ်တဲ့ နေရာတွေကို ရှုစားရင်းနဲ့ပေါ့ဗျာ…။

တွေးနေ ငန်းနေလိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲတော့ မသိဘူး… ကျောင်းကားလာလို့ သူတို့တက်ပြီးမှ ကျတော် ကျောင်းကား စောင့်နေပါလားဆိုတာ သတိရလို့ ကမန်းကတန်း ပြေးတက်လိုက်ရသေးတယ်…။ ကံဆိုးတာလား ကံကောင်းတာပဲလားတော့ မသိဘူး… ကျောင်းကားပေါ်မှာ ထိုင်စရာဆိုလို့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဘေးထိုင်ခုံပဲ ရှိတယ်။ ဝင်ထိုင်ပြန်ရင်လည်း မကောင်း၊ မထိုင်ပြန်ရင်လည်း ညောင်းမှာ။ မထူးပါဘူးဗျာ ဝင်ထိုင်တာပဲ ကောင်းပါတယ်…။

အားပါးပါး… ကိုယ်သင်းနံ့လား ရေမွှေးလားတော့ မသိဘူး … လူကိုမိုက်ခနဲနေအောင်ကို မွှေးတယ်ဗျာ…။ သူ့ဘက်ကိုတော့ လည့်မကြည့်ရဲသေးဘူး သတ္တိက အဲသလိုကောင်းတာ …။ ဒါပေမဲ့ နည်းနည်း ကြာလာတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး … ဘေးကသန်လျင်တံတားကိုပဲ ကြည့်သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ခိုးကြည့်လိုက်တော့ သူကလည်း တံတားအောက်က ရေပြင်ကို တခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ပုံနဲ့ ကြည့်နေတယ်ဗျ…။ ဘေးတစောင်းလေး လှည့်နေတဲ့ မျက်နှာလေးက တော်တော်လှတယ်ဗျာ …။ ပါးပြင်ဖြူဖြူလေးနဲ့ ဆံပင်နက်နက်လေး ကြားထဲက နားရွက်လေးဆို မြင်လိုက်တာနဲ့ကို ရင်ထဲမှာ ခါကနဲ ဖြစ်သွားတယ်ဗျာ …။ မြင်မြင်ချင်း ကြွေတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကို ခေါ်တာလား မသိဘူး…။ ပိုးစိုးပက်စက်ကို ကြွေသွားတာ …။

တံတားလည်းဆုံးရော သူက ဖျက်ကနဲ ဒီဘက်လည့်လာလို့ အကြည့်ချင်း တစ်ချက် ဆုံသွားသေးတယ်…။ ကျတော် နည်းနည်းတော့ ရှက်သွားတယ် .. ငန်းတာ လူမိသွားလို့လေ…။ ဒါတောင် သန်လျင်တံတားကရှည်တော့ အကြာကြီး ငန်းလိုက်ရသေးတယ်…။

ကျောင်းရောက်ပြီး ရုံးခန်းနားမှာ ကိုယ့်အခန်း ဘယ်မှာရှိမှန်း သွားကြည့်တော့ ကားပေါ်က ကောင်မလေးကို တွေ့လိုက်သေးတယ်…။ သူလည်း fresher ပဲဗျ…။ အခန်းတူပါစေဗျာ … စာတော်မဲ့ရုပ်လေးပါ … civil တော့ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်လို့ စိတ်ကူးတောင်ယဉ်လိုက်သေးတယ်…။ ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို မဖြစ်လာဘူးဗျာ…။ IT ကတဲ့ … နောက်မှသိတာပါ…။

Civil မှာလည်း ဘယ်ကဘယ်လို မချောမလှတွေ လာစုနေမှန်းကို မသိပါဘူးဗျာ ပိန်းလိုက်တာ…။ နောက်ပိုင်း fresher welcome လုပ်တော့ ရွေးတဲ့ queen တောင် သိပ်မလန်းဘူး …။ ဒါတောင် လာကြောင်နေတဲ့ ကောင်တွေ ရှိတယ်ဗျာ … အန့်ရော…။

ကျတော်ကတော့ အားရင် IT ဘက်ပဲ သွားတယ် …။ ကျောင်းရောက်တာလည်း ကြာပြီဆိုတော့ ဘော်ဘော်တွေ ဘာတွေလည်း ရှိပြီလေ…။ အတူတူ သွား ညှောင်ကြတာပေါ့ …။ IT က စော်တွေက အလန်းတွေကြီးပဲလေ …။

ကျတော်ကတော့ ကျတော့်နားရွက်လေးကိုပဲ သွားကြည့်တာပါ…။ နာမည်တော့ သိရပြီဗျ …။ နန်းမေတဲ့ …။ ရှမ်းလူမျိုးထင်တယ် …။ လူချင်းတော့ မသိသေးဘူး… သတ္တိကလည်း ခတ်ကောင်းကောင်းဆိုတော့ …။ ကျတော် ဒီလိုဖြစ်နေတာကို ကံကြမ္မာက မနေနိုင်ဘူးထင်တယ် သူနဲ့ရင်းနီးဖို့ အခွင့်အရေး ရလာပါလေရော…။

တစ်ရက် ကျတော် ကျောင်းကားမမှီဘူး…။ မနေ့ညက champion league နှိပ်စက်တာလေ …။ ကျောင်းမတက်တော့ပဲ ရန်ကင်းဘက် သွားမယ်ဆိုပြီး တာမွေဘက်ကိုအလာ တာမွေက ကားမှတ်တိုင်မှာ ကျတော့်ရဲ့ နန်းမေကို သွားတွေ့တယ် ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့ပဲဗျ …။ ကြည့်ရတာ သူလည်း ကျောင်းကားမမှီလို့ထင်တယ် …။ ဘယ်ရမလဲ ကျတော်လည်း ကျောင်းတက်မှာပေါ့ဗျ ဒါမျိုးဆိုတာ ရခဲတယ်လေ…။

အဲဒီ့အချိန်မှာပဲ သန်လျင်-ကျောက်တန်း ကား ရောက်လာတော့ သူအရင်ဆုံး တက်သွားတယ်။ ကျတော် ကားပေါ်ရောက်တော့ သူက ထိုင်တောင်ပြီးနေပြီ… သွက်တယ်နော်…။ ကျတော်ကတော့ မတ်တပ်ပဲပေါ့ …။ ကားထွက်တော့မှ သူကျတော့်ကိုတွေ့ပြီး တစ်ချက်ပြုံးပြတယ် …။ ဒီမောင်မင်းကြီး သားကတော့ ဝမ်းသာလုံးတွေစို့လို့ပေါ့ …။

ပြောရဦးမယ်… ကံများကောင်းချင်ရင် ဆက်တိုက်နော် …။ ကျောင်းနားရောက်ခါနီးလည်းကြရော သူတော်ကောင်းကားက ဘီးထပေါက်ရော …။ နန်းမေက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပုံစံနဲ့ ကားပေါ်ကဆင်းဖို့ လုပ်တာပေါ့…။ ကျောင်းနောက်ကျတော့မှာကိုး …။

သူဆင်းတော့ ကျတော်လည်း ဆင်းတာပေါ့ …။ အောက်လည်းရောက်ရော နန်းမေက ကျတော့်ကို စကားစပြောတယ် …။ (အမှန်ဆို ကျတော်က စရမှာပါ … သတ္တိက ကောင်းတယ်ဆိုတော့)

“ ဟဲ့ … နင်လည်း လမ်းလျှောက်မှာလား”

တဲ့…။ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ကြောင်သွားတယ် …။ ပြီးမှ ကမန်းကတန်း…

“ အေး … ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်လေ”

လို့ ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ ဖြေလိုက်ရသေးတယ်…။ ဒီလိုနဲ့ အတူတူသွားတော့ ကျတော်က မသိသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ရောတာပေါ့…။

“ နင်က ဘယ်မေဂျာကလဲ“

” IT က .. နင်ရော”

“ ငါက civil က”

“ ဆရာကြီးပဲ…”

“ မဟုတ်ပါဘူးဟာ … လိုက်ထားတာ“

“ သြော်…”

ဒီလိုနဲ့ စကားစ ပြတ်သွားသေးတယ်…။ ပြီးမှ သူက

“ ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့က ငါ့ဘေးမှာ လာထိုင်တာ နင်မှတ်လား”

“ အေး… နင်မှတ်မိသားပဲ”

“ မှတ်မိတာပေါ့ နင့်ရုပ်က မှတ်မိလွယ်တာကိုး”

“ ဘာလို့လဲ”

“ အဲလောက်ပိန်ပြီး အရပ်အရမ်းရှည်နေတဲ့ကြားထဲ မျက်မှန်က တပ်လိုက်သေးတယ်လေ”

ကောင်းရော…. အဲလိုနဲ့ ကျတော်တို့နစ်ယောက် သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်သွားကြတာပေါ့ဗျာ…။ Canteen အတူထိုင်ဖြစ် ဟိုဟိုဒီဒီ အတူသွားဖြစ်ပေါ့ …။ အထင်တွေကြီးနေဦးမယ်… နှစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ပါဘူးဗျ…။ သူဘော်ဘော်တွေ ကျတော့ဘော်ဘော်တွေလည်း ပါပါတယ်…။ ကျတော် သူ့ကို ကြွေနေတာ သူလည်းသိပါတယ်…။ တစ်ခါတလေ ကျတော်က ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ငန်းမိတာကိုး…။ ကျတော်ဆိုတဲ့ကောင်က သတ္တိကလည်း ခတ်နည်း နည်း ဆိုတော့ မပြောဖြစ်သေးပါဘူး…။

ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်ကျတော့ သူနဲ့တွဲနေတဲ့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်လုံး ကျောင်းမလာဘူး…။ ကျတော့်ဘော်တာကလည်း အလိုက်တသိ ရှောင်ပေးပါတယ် …။ Canteen က ထိုင်နေကြဆိုင်လေးမှာ နှစ်ယောက်တည်း ပထမဆုံးထိုင်ဖူးတော့ သူတော့မပြောတက်ဘူး …။ ကျတော်ကတော့ ရင်တွေခုန်လိုက်တာဗျာ…။ ဆိုင်ကလည်း ဒီနေ့မှ လူတအား ရှင်းနေတယ်…။ ရာသီဥတုကတော့ ကျတော့်ဘက်ကချည်းပဲ…။ ဒါပေမဲ့ တော်တော်ကြာတဲ့အထိ သူရော ကျတော်ရော စကားမပြောဖြစ်ကြဘူး …။ ခါတိုင်းပြောနေကြ စကားလုံးတွေတောင် ဒီနေ့မှ ဘာလို့ ပါးစပ်က ထွက်မလာလည်း မသိပါဘူးဗျာ…။ နောက်တော့ သူကပဲစပြီး

“ ဒီနေ့ ဟိုကောင်နှစ်ကောင် မလာတော့ class တက်ရမှာ စိတ်တောင်မပါဘူး“

“ မတက်ချင်ရင် မတက်နဲ့လေ”

“ မတက်တော့ရော ဘာလုပ်စရာရှိလို့လဲ”

“ ငါနဲ့ စကားထိုင်ပြောပေါ့”

“ အမလေး နင်က အခုတောင် စကားမပြောပဲ coffee ခွက်ကို ထိုင်ကြည့်နေလို့ ငါ့မှာ ပျင်းနေတာ”

“ ငါက စဉ်းစားနေတာ“

“ ဘာတွေများ သည်းကြီးမည်းကြီး စဉ်းစားနေရတာတုန်း“

“ နင် ဒီနေ့ class မတက်ဘူး မဟုတ်လား”

“ ငါမေးတာနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ“

“ ပြောပါဟာ နင် class လစ်မယ်မှတ်လား”

“ အေး လစ်မယ်ဟာ“

“ ငါက နင့်ကိုပြောဖို့ စကားတွေစီနေတာ”

“ အန်မယ်… စကားပဲ ဒီအတိုင်း ပြောလဲရတာပဲကို”

“ ငါက လေးလေးနက်နက် ပြောမလို့ဟ…”

ကျတော် အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ သူနည်းနည်း ရိပ်မိသွားပြီး မျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားတယ်…။ ကျတော်က ဆက်ပြီးတော့

“ ငါ ပြောချင်နေတာကြာပြီ… ၂ ယောက်တည်း တစ်ခါမှမတွေ့ဖြစ်လို့”

လို့ ပြောလိုက်တော့ သူခေါင်းလေးငုံ့ထားတယ်လေ…။

“ နန်း … နင်ငါ့ကို ခဏမော့ကြည့်ပါဦး”

သူမော့အကြည့် မျက်လုံးချင်းအဆုံမှာ ခုံပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကလေးကိုကိုင်ပြီး

“ နန်းရယ် ငါနင့်ကို အရမ်းချစ်တာပဲ”

လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တော့

“ …. ”

သူကျတော့်ကို အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေတယ်…။ ပြီးမှ …

“ နင်မညာပါဘူး”

“ ဘာ … ဘယ်လို“

“ နင့်မျက်လုံးတွေကို ငါဖတ်ကြည့်သလောက် နင်မညာပါဘူး”

“ ငါ နင့်ကို တကယ်ချစ်တာပါ နန်းရယ်…။ နင်နဲ့ငါ ပထမဆုံးတွေ့တဲ့ ကျောင်းကားပေါ်မှာကတည်းက နင့်ကို အရမ်းချစ်သွားတာပါ”

ဒီအချိန်ထိ ကျတော်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို မရုန်းသေးပါဘူး…။

“ နင်ငါ့အပေါ် ဘယ်လိုသဘောထားလဲ ဟင်“

“ ငါအခုပြောရမှာလား”

“ နင့်သဘောပါ… အခုပြောတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့”

“ အခုပြောလိုက်ရင်… ငါအရမ်းလွယ်တယ်လို့ နင်ထင်သွားမှာပေါ့”

အဲလိုနဲ့ ကျတော်တို့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြတော့တယ်…။ နန်းက ကျွန်တော့ကို အရမ်းချစ်တာပဲဗျ…။ ချစ်သူဖြစ်ပြီးမှ ကျတော့်ကို တအားဂရုစိုက်လာတယ်…။ ထမင်းချိုင့်ဆို နှစ်ယောက်စာ အမြဲထည့်လာတယ် …။ ကျတော်နဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ လူတွေကို သိပ်ဂရုမစိုက်ဘူး …။ လူတွေ တအားများတဲ့ ဆိုင်ထဲမှာ ကျတော့်ကို ခွံ့ကျွေးချင်ကျွေးတာပဲဗျ…။ ကျတော်ကတောင် နည်းနည်း မျက်နှာပူသေးတယ်…။

ကျတော်တို့ နှစ်ယောက်က ရည်းစားဖြစ်တာ ၂ ပတ်ရှိတော့မယ် ..။ အခုထိ အပြင်မှာ ချိန်းပြီး မတွေ့ရသေးဘူး…။

တစ်ရက်ကျတော့ ကျောင်းလစ်ပြီး ကန်တော်ကြီးထဲကို သွားကြတယ်…။ နန်း လက်ကလေးတွေကိုကိုင်ပြီး ကန်ရေပြင်ကိုကြည့်ရတဲ့ အရသာဟာ ဘာနဲ့မှကို မလဲနိုင်ပါဘူးဗျာ…။ ထိုင်နေရင်းနဲ့ နန်းရဲ့ ပခုံးလေးပေါ်ကို လက်ကလေး တင်လိုက်တော့ နန်းရဲ့ ခေါင်းလေးက ကျတော့်ပခုံးပေါ် ရောက်လာတယ်…။ အမျိုးသမီးဆိုလို့ တစ်ယောက်နဲ့မှ အခုလို မနေဘူးတော့ ကျတော့်အတွက် အထိတွေ့တိုင်းဟာ အရမ်းနူးညံ့နေတယ်…။ ရင်တွေခုန်လိုက်တာဗျာ…။ ပြီးတော့ နန်းရဲ့ ဆံပင်လေးတွေဆီက အနံ့တစ်မျိုးရတယ်…။ ကျတော် မနေနိုင်တော့ဘူး…။

“နန်း … နန်းဆံပင်လေးတွေကို ကိုအရမ်း နမ်းချင်တာပဲ”

လို့ ပြောလိုက်တော့

“ကိုရယ်…”

ဆိုပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ပေးတဲ့ နန်းကို ကျတော်ချစ်လိုက်တာဗျာ…။ ဆံပင်လေးတွေရဲ့ အထိအတွေ့တွေကြားမှာ ကျတော့်နှုတ်ခမ်းတွေ မရုန်းနိုင်တော့ဘူး…။ တော်တော်လေးကြာတော့ နန်းက

“ကို…. ဘာလို့ အဲလောက်အကြာကြီး နန်းဆံပင်တွေကို နမ်းနေတာလဲ”

“ထူးဆန်းတဲ့ အနံ့လေးတစ်ခုရလို့ နမ်းရဲ့”

“တကယ်…”

“ဟုတ်တယ်… အဲ့ဒီအနံ့လေးကို ကိုတအား စွဲသွားပြီ”

“ဒါဆို နန်းဆံပင်တွေကို အမြဲနမ်းတော့မှာပေါ့“

“ဘာလဲ… နန်းက မကြိုက်လို့လား“

“မဟုတ်ပါဘူး… နန်း နေ့တိုင်း ခေါင်းလျှော်လာရအောင် မေးတာပါ“

“နေ့တိုင်းတော့ မလျှော်ပါနဲ့ နန်းရယ်… ကို့ချစ်သူလေး ဖျားနေပါဦးမယ်”

“ကိုက နန်းကို ဂရုစိုက်သားပဲ“

“သြော် နန်းရယ်… ကိုနန်းကို အဲ့လောက်ချစ်တဲ့ဟာ”

ပြောရင်းနဲ့ ကျတော် သူ့ကို တင်းတင်းလေး ဖက်လိုက်မိတော့… ကျတော့်ရဲ့ ညာဘက်လက်က အရမ်းကိုနူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့တစ်ခုကို သွားထိမိတယ်…။ ကျတော်ဘဝမှာ အဲ့လောက်နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့မျိုး တစ်ခါမှမခံစားရဘူး…။ နန်းလည်း သတိထားမိသွားပြီး လူချင်းခွာလိုက်တယ်…။

“နန်း …“

“….”

“ကိုတို့ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင်…”

“ဘာကားမို့လို့လဲ”

“မသိဘူး…”

“ဟင်… မသိပဲနဲ့များ…”

“နောက်တာပါ နန်းရဲ့… နေပြည်တော်ရုံမှာ Nicolas Cage ကားသစ်တင်နေတယ်”

“ဟုတ်လား … နန်းလည်း Nicolas Cage ကို အရမ်းကြိုက်တယ်”

“ကို့ထက် ပိုကြိုက်တာလား”

“အာ… ကိုကလဲ… ကို့ထက် ပိုကြိုက်စရာလား”

“နောက်တာပါ… အခုသွားမယ်လေ .. ဒါမှနေ့လည်ပွဲ မှီမှာ”

အဲလိုနဲ့ နေပြည်တော်ရုံလည်းရောက်ရော ကျတော်က ၂ ယောက်တွဲခုံ ဝယ်လိုက်တော့… နန်းက ဘာမှတော့ မပြောပါဘူး… တစ်ချက်တော့ ကြည့်လိုက်တယ်…။ ဒါနဲ့ပဲ မုန့်တွေဘာတွေဝယ်ပြီး အထဲရောက်တော့ ရုံထဲမှာ လူတော်တော်ရှင်းတယ်ဗျ…။ ၂ ယောက်တွဲ ခုံတွေမှာဆို လူကိုသိပ်မရှိဘူး …။

အဲလိုနဲ့ ရုပ်ရှင်စတော့ နန်းက ကျတော့်ပခုံးကို မှီပြီး ကြည့်နေတယ်…။ ကျတော့်အတွက် ဒုက္ခက စရောက်တာပဲ…။ နန်းရဲ့ အနံ့လေးတွေက ကျတော့်ကို နှိပ်စက်နေပြီလေ…။

“နန်း … ”

ခေါင်းလေးမော့လာပြီး…

“ပြောလေ ကို”

တော်တော်ကြာ စိုက်ကြည့်နေလိုက်ပြီးမှ

“ကိုလေ နန်းရဲ့ နားရွက်ကလေးကို ဟိုးတစ်ခါ ကျောင်းကားပေါ်မှာ စတွေ့ကတည်းက တအားနမ်းချင်နေတာ…. အခု ကို နမ်းပါရစေနော်”

သူနည်းနည်း တွေဝေသွားတယ်…။ ခဏကြာတော့မှ… နားရွက်ပေါ်မှာ ဖုံးနေတဲ့ သူ့ရဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို သပ်တင်ပေးတယ်…။ ပြောမဲ့သာပြောတာ ကျတော်က တစ်ခါမှ နမ်းဘူးတာ မဟုတ်ဘူး…။ ဒါပေမဲ့ နန်းရဲ့ နားရွက်လေးတွေက ပိတ်ကားပေါ်ကလာတဲ့ အလင်းရောင်ပေါ်မှာ အရမ်းကို လှနေတော့ ကျတော့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ နားရွက်အောက်ခြေလေးကို ဖိနမ်းလိုက်မိတယ်…။ အရမ်းဆန်းသစ်တဲ့ အထိအတွေ့တွေကြားမှာ သူရော ကျတော်ရော နစ်မျောသွားတယ်…။

နန်းရဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းလေးကို ကြားလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကျတော့်စိတ်တွေ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရတော့ဘူး…။ နန်းမျက်နှာလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ကျတော် အင်မတန် ရင်ခုန်ခဲ့ရတဲ့ နန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်မိတယ်…။ မထင်မှတ်ထားတဲ့ နန်းဆီက လိုက်လျောတဲ့ တုန့်ပြန်မှုတွေက ကျတော့်ကို ပိုပြီး ရဲတင်းသွားစေတော့တာပဲ…။ နန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဟာ ဒီလောက်ချိုမှန်းလည်း ကျတော် အခုမှပဲ သိတယ်ဗျာ…။

ကျတော့်ရဲ့ လက်တွေကလည်း နန်းရဲ့ ကျောပြင်လေးကို ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်…။ ကျတော်သိလာတာက နန်းရဲ့ အသက်ရှူသံတွေ ပိုပိုမြန်လာသလိုပဲ…။ ကျတော့်ရဲ့ လျှာလေးကို နန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားထဲ သွင်းလိုက်ချိန်မှာတော့ နန်းဆီက အသံလေးတစ်သံ တိုးတိုးလေး ထွက်လာတယ်…။ ကျတော့်လက်တွေ အငြိမ်နေလို့ မရတော့ဘူး …။

ကျတော့်လက်တစ်ဖက်ကို နန်းရဲ့ ညာဘက်နို့အုံလေးပေါ်မှာ တင်လိုက်တော့ နန်းဆီက တုန့်ပြန်တဲ့ အနမ်းတွေ ခဏရပ်သွားပြီး ကျတော့်လက်ကို လာကိုင်တယ်…။ ကျတော်က ခပ်ပြင်းပြင်းလေးလည်း နမ်းလိုက်ရော နမ်းရဲ့လက်တွေ ကွာကျသွားပြီး ကျတော့်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားပါလေရော…။ ဒါနဲ့ပဲ ကျတော်လည်း နန်းရဲ့ နို့အုံလေးကို ခပ်ဖြေးဖြေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ နန်းက

“ကိုရယ်…”

လို့ တိုးတိုးလေး ညီးလာတယ်…။ ကျတော့်ရဲ့ အပွတ်အသပ်တွေ တအားကြမ်းပစ်လိုက်တယ်…။ ကျတော် အားမရတော့ဘူး…။ ဘောင်းဘီထဲမှာလည်း တအားကို တင်းနေပြီ…။ လက်တွေကို နန်းရဲ့ T-shirt အောက်ထဲကနေ လျှိုပြီး သွင်းလိုက်တော့ ဘရာလေးကို သွားစမ်းမိတယ်…။ ကျတော့်လက်တွေက ရပ်မနေပဲ ဘရာလေးကို အပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး နို့လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ နန်းက အရမ်းကို ပြင်းထန်တဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်လာတယ်…။

ကျတော် ရမက်တွေ အရမ်းထန်လာပြီး ဒီနေရာဟာ ရုပ်ရှင်ရုံဆိုတာ ကျတော်မေ့သွားတယ်…။ ကျတော့်ရဲ့လက်တွေက နန်းရဲ့ နို့တွေပေါ်မှာတင် မဟုတ်ပဲ နန်းတစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတော့တာပါပဲ…။ ခဏကြာတော့ ကျတော့်နှုတ်ခမ်းတွေကို နန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဆီကခွာပြီး နို့တွေပေါ် ပို့လိုက်တော့ နန်းက သူလက်တွေနဲ့ တွန်းဖယ်တားတယ်လေ…။

ဒါပေမဲ့ ရမက်တအားကြီးနေတဲ့ ကျတော့်ကို နန်းရဲ့လက်တွေက မတားဆီးနိုင်ပါဘူး…။ နန်းရဲ့ နို့တွေကို ကလေးတစ်ယောက်လို အငမ်းမရ စို့ပေးလိုက်တော့ နန်းရဲ့လက်တွေက ကျတော့်ဆံပင်တွေကို အကြောင်းမရှိပဲ ထိုးဖွနေတော့တာပါပဲ…။ အချိန်တွေ ဘယ်လိုကုန်သွားလဲတော့ မသိဘူး …။ ရုပ်ရှင်ပြီးတော့မှပဲ ကျတော်တို့နစ်ယောက် ရပ်ဖြစ်တော့တယ်…။ နန်းရဲ့ ဘရာလေးကို ပြန်ဝတ်ပေးလိုက်တော့ နန်း တအားရှက်သွားတယ်…။ မျက်နှာလေးကို ရဲနေတာပဲ…။ ကျတော့်ကိုလည်း ဆိတ်ဆွဲတယ်။

“နာတယ်… နန်းရ..”

“နာပေ့စေ… နာအောင်လုပ်တာ”

“ကိုကတော့ သူ့ကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးရတယ်”

“ကိုနော်”

“မကောင်းလို့လား”

“မကောင်းပါဘူး”

“ညာတယ်… ဒါဆိုဘာလို့ အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာတာလဲ”

“ကိုက နန်းပါးစပ်ကို ပိတ်ထားတော့ နန်းက အသက်ရှူကြပ်ပြီး မောလာတာပေါ့…။ ဒါကြောင့် မြန်လာတာပါ”

“ဒါဆိုဘာလို့ နန်း ပင်တီ စိုနေတာလဲ”

“ကို ဘယ်လိုသိ… အဲ… ကိုကွာ မကောင်းဘူး”

ဆိုပြီး တအားကို ရှက်နေပါရော…။

“ကိုက မှန်းပြီး ပြောလိုက်တာ… ကိုထင်တာ မှန်နေပြီပေါ့”

“ကိုကွာ…မပြောနဲ့…နန်းရှက်တယ်”

“နန်း ကလဲ”

“ဘာနန်းကလဲလဲ… ကိုနော် တော်တော်ဆိုးတယ်…”

“မကောင်းလို့လား”

“ဟာကွာ……………………”

ဒီနေ့မှာ ကျတော့်ချစ်သူလေး အရမ်းကို ရှက်နေတော့တာပါပဲ…။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာ ဟာပြီး တစ်ခုခုလိုနေသလို ခံစားရတယ်ဗျာ…။ ဒါနဲ့ နန်းဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ နန်းက အိပ်ချင်မူးတူးအသံနဲ့ hello လုပ်ပါတယ်…။ အဲ့တော့မှ ည ၂ နာရီကျော်မှန်း သိတယ်ဗျာ…။

“ကို ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ညကြီး ဖုန်းထဆက်တာလဲ”

“ကို လုံးဝ အိပ်လို့မရဘူး နန်းရယ်”

“ဘာလို့လဲ”

“နေ့လယ်က နန်းနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်တွေးပြီး ရင်တွေခုန်လာလို့… နန်းရော မဖြစ်ဘူးလား”

“အိပ်ခါနီးတုန်းကတော့ ဖြစ်တယ်”

“ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ”

“အာ….ကိုကလဲ”

“နန်းကလဲ ချစ်သူအချင်းချင်းတောင် မပွင့်လင်းချင်လို့လား”

“……”

“ဒါဆိုလည်း ကို မမေးတော့ပါဘူး ”

“မဟုတ်ပါဘူး ကိုရယ်… နန်း ရှက်နေလို့ပါ…။ နန်းကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်”

“ကို နန်းကို ဘယ်တုန်းက စိတ်ဆိုးဘူးလို့လဲ….”

“အင်း…. နန်းပြောရမှာ ရှက်နေတယ်…”

“မရှက်ပါနဲ့ နန်းရယ်… နော်”

“ဟို… နန်းလေ… တစ်ခုခုကို တမ်းတနေသလိုပဲ… ကို့ကိုလဲ အရမ်းတွေ့ချင်တယ်”

“နန်း တကယ်ပြောတာလား… ဒါဆို ကိုအခု နန်းဆီကို လာခဲ့မယ်..”

“အာ… ကိုကလည်း မိုးအရမ်းချုပ်နေပြီ… မလာပါနဲ့ ကိုရယ်…”

“မရဘူးနန်းရာ… ကိုအခုလာပြီ…”

“ကို…. ဖေဖေရော မေမေရော အိမ်မှာရှိတယ်… ကိုလာရင်တောင် ဘယ်လိုတွေ့မလဲ…”

“နန်း ကို့ကို တကယ်ချစ်တယ်ဆိုရင် ရအောင်လုပ်ပေါ့… အာ… ပြောနေတာကြာတယ် အခုလာပြီ”

ကျွန်တော်လည်း ဖုန်းချပြီးတာနဲ့ စက်ဘီးကောက်စီးပြီး နန်းဆီကို ထွက်ခဲ့တော့တာပဲ…။ နည်းနည်းတော့ ဝေးတယ်…။ လမ်းပေါ်မှာ လူတစ်ယောက်မှတောင် မရှိတော့ဘူး…။ ခွေးတွေပဲရှိတယ်။ ဟောင်လိုက်ကြတာ ပိုစိုးပက်စက်…။ ကြောက်ကြောက်နဲ့ အသေနင်းတာ နန်းအိမ်ရှေ့ကို ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး…။

ကျွန်တော့်ချစ်သူလေးက လိမ္မာတယ်ဗျ…။ ဝရန်တာမှာ ကျတော့်ကို ထွက်စောင့်နေတယ်…။ ကျွန်တော်က ဆင်းခဲ့ဖို့ပြောတော့ နန်းက ရှူးတိုးတိုးဆိုပြီး လုပ်ပြပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတယ်…။

ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ခြံကျော်ဝင်ပြီး စောင့်နေလိုက်တာ ခဏကြာတော့ အိမ်ရှေ့တံခါးပွင့်လာပြီး နန်း ထွက်လာပါရော…။ ညဝတ်အင်္ကျီ ပါးပါးလေးနဲ့ ဘာမှ မလိမ်းမခြယ်ထားတဲ့ နန်းဟာ ခြံမီးရောင်မှိန်မှိန်လေးအောက်မှာ အရမ်းကို ရင်ခုန်စရာကောင်းတယ်ဗျာ…။ နန်းရဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ နေရာလေးတွေကို ကြည့်မိလိုက်တော့ ကျွန်တော် အသက်ရှူတောင် မှားသွားတယ်ဗျာ…။

“ကိုနော် … တအားဆိုးတယ်… ခြံထဲတောင် ရောက်နေပြီ…”

“နန်းတို့ခြံက နိမ့်နိမ့်လေးကိုး”

“သူခိုးလို့ အထင်ခံရမှ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ်…”

“……”

“ကို……”

“………”

“နန်းကိုဘာလို့ အဲလောက်ကြည့်နေတာလဲ… နန်း မနေတက်တော့ဘူး”

“နန်းရယ် အရမ်းလှတာပဲ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နန်းကို ဆွဲဖက်ပစ်လိုက်တော့ နန်းက အို… တဲ့။ အခြေအနေ ပေးတာပဲလားတော့ မသိဘူး…။ လမ်းပေါ်မှာလည်း အသွားအလာ လုံးဝမရှိဘူး…။ ကျွန်တော်တို့ ထိုင်နေတဲ့ နေရာကလည်း အပင်တွေ ကွယ်နေတော့ တော်ရုံနဲ့မြင်ဖို့ မလွယ်ဘူးလေ…။

“နန်း …”

လို့ ခေါ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့ကို မော့ကြည့်လာတဲ့ နန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ နမ်းပစ်လိုက်တော့ နန်းကလည်း ကျွန်တော်နမ်းလာမှာကို စောင့်နေတယ်နဲ့တူတယ်…။ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ပဲ ပြန်နမ်း လာတယ်…။ ကျွန်တော်လည်း နေ့လယ်က အထိအတွေ့တွေကို ပြန်သတိရသွားပြီး လက်တွေက နန်းရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီအောက်ကို တိုးဝင်တော့တာပါပဲ…။

နန်းက တစ်ချက်တော့ တွန့်သွားသေးတယ်…။ ဒါပေမဲ့ အင်မတန်မြန်တဲ့ ကျွန်တော့်လက်တွေကြားမှာ နန်းရဲ့ ဘရာလေးလည်း နေလိုမရတော့ပါဘူး…။ လက်တွေက နန်းရဲ့ နို့လေးတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ နန်းရဲ့ အသက်ရှူသံတွေ ပုံမှန်မဟုတ်တော့ပါဘူး…။ တစ်ချက်တစ်ချက် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ နန်းရဲ့ ရင်ဘတ်တွေ ကော့တက်လာပါတယ်…။ ခဏကြာတော့ နမ်းနေတာကို ခဏရပ်လိုက်ပြီး…

“နန်း … မြက်ခင်းပေါ်မှာ လှဲအိပ်လိုက်ပါလား”

လို့ ပြောလိုက်တော့ နန်းက ကျွန်တော့်ကို ရီဝေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ပြီး …

“ဘာလုပ်မလို့လဲ ကိုရယ်…”

“ကိုပြောသလိုလုပ်ပါ…”

နန်းလည်း ကျွန်တော့ကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ပါဘူး …။ မြက်ခင်းသန့်သန့််လေးက ကျွန်တော်တို့အတွက် သီး သန့်လုပ်ထားသလိုပါပဲ…။ ဒီလိုနဲ့ ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ နန်းရဲ့ လည်ပင်းလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်း နန်းရဲ့ နို့လေးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ နန်းဆီက ညီးသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာပါတော့တယ် …။ ကျွန်တော့ရဲ့ အနမ်းတွေက နန်းရဲ့ ရင်ညွန့်ကို ပြောင်းလိုက်တော့ နန်း က တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားပြီး

“ကိုရယ်”

လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလာတယ်…။ ကျွန်တော့်လက်တွေကို နန်းရဲ့ နို့တွေပေါ်က ဖယ်လိုက်ပြီး နန်းရဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီ ကြယ်သီးလေးတွေကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်နေလိုက်တယ်…။ နန်းကတော့ မငြင်းဆန်ပဲ မျက်စိတွေကို စုံမှိတ်ထားလေရဲ့…။ ကြယ်သီးတွေ အားလုံးပြုတ်သွားပြီး အင်္ကျီလေးကို ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဟလိုက်တော့ နန်းရဲ့ ဖြူဝင်းတဲ့ နို့လေးတွေ ပေါ်လာတာပေါ့ …။ လှလိုက်တာဗျာ… အခုမှ သေသေချာချာ မြင်ရတယ် …။

ဖြူဝင်းတဲ့ နို့အုံလေးဟာ သိပ်လည်း မသေးလွန်း၊ သိပ်လည်း မကြီးလွန်းပါဘူး…။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကလည်း ကျွန်တော့ကို မှင်သက်သွားစေတယ်…။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်အာခေါင်တွေ အရမ်းခြောက်လာတယ်ဗျာ…။ တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ပဲ နန်းရဲ့ ညာဘက်နို့သီးခေါင်းလေးကို ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံလိုက်မိတယ်…။

ကျွန်တော့်လက်တွေကလည်း ငြိမ်မနေပါဘူး …။ လက်တစ်ဖက်က နန်းရဲ့ဘယ်ဘက်နို့လေးကို ကိုင်ထားပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသလို … လက်တစ်ဖက်က နန်းရဲ့ ဗိုက်သားလေးတွေကို ပွတ်သပ်ကစားနေလိုက်တယ် …။ နန်း ကတော့ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေတာပဲ…။ တစ်ချက်တစ်ချက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေ မနာအောင် ဖွဖွလေး ကိုက်ပေးလိုက်ရင် နန်း ကော့ကော့တက်လာတာ သတိထားမိတယ် …။

ဒီလိုနဲ့ ညာဘက်နို့ကိုစို့လိုက် ဘယ်ဘက်နို့ကို ငုံလိုက် လုပ်နေရာကနေ ကျွန်တော့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရဲ့ ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးဆီ ပြောင်းလိုက်တယ်…။ လက်တွေကတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ချေနေတာပေါ့ …။ နန်းရဲ့ ချက်ကလေးထဲကို ကျွန်တော့်လျှာလေးနဲ့ မွှေ့လိုက်တော့ နန်းရဲ့ တင်ပါးတွေ ကော့တက်လာတယ်…။

ကျွန်တော် အရမ်းမောနေပြီ…။ ဒီအထိ စက်ဘီးအသားကုန် နင်းရတာတောင် ဒီလောက်မမောဘူး …။ နန်းလည်း တော်တော်မောနေပါပြီ…။ ချွေးတွေကို စို့လို့ …။ ခဏကြာတော့ ကျွန်တော်လည်း ရှေ့ဆက်တိုးချင်လာတယ်…။ ဒါနဲ့ပဲ လက်တစ်ဖက်ကို နန်းရဲ့ဆီးခုံလေးဆီ အရဲစွန့်ပြီး တင်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားတဲ့ နန်းရဲ့ လက်တွေက ကျွန်တော့်လက်လေးကို အတင်းတွန်းဖယ်ပြီး …

“တော်ပြီ ကိုရယ်….”

လို့ မောသံလေးနဲ့ ပြောလာတယ်…။ ရမက်အရမ်း ထန်နေတဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက်ရဲ့အားကို နန်းရဲ့ လက်နုနုလေးတွေနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် တွန်းလှန်လို့ရမှာလဲ…။ ကျွန်တော့်လက်တွေက ဖယ်မသွားပဲ နန်းရဲ့ဆီးခုံလေးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်…။ နန်းတစ်ယောက်တော့ အရမ်းကို မောနေပါပြီ…။ နန်းရဲ့ လက်ကလေးတွေလည်း အားပါပါနဲ့ မတွန်းလှန်နိုင်တော့ပါဘူး …။

ဒါကို ကျွန်တော်က အခွင့်ကောင်းယူပြီး နန်းရဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီနဲ့ ပင်တီကြားထဲကို ကျွန်တော့်လက်တွေ သွင်းပစ်လိုက်တယ်…။ ဒါပေမဲ့ နန်းဟာလေးဆီတော့ သွားလို့မရသေးပါဘူး…။ နန်းက သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တအားစိထားတယ်လေ…။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် အားမလျှော့ပါဘူး ဆီးခုံလေးကိုပဲ သေသေချာချာ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်…။

ခဏကြာတော့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေကို နန်းရဲ့ နို့လေးတွေဆီ ပြန်ပို့ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း စို့ပစ်လိုက်တော့ နန်းလည်း မနေနိုင်တော့ပါဘူး…။ တင်းတင်း ကြပ်ကြပ်စိထားတဲ့ ပေါင်လေးတွေကို ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဖြေလျော့လာတယ်…။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော့လက်ကို ခပ်ဖြေးဖြေးလေး နန်းရဲ့ဟာလေးဆီကို ပိုလိုက်တော့ … အို … နန်းရဲ့ ပင်တီလေးက တအားကို စိုနေတာပဲ …။

ကျွန်တော်လည်း အချိန်မဆွဲတော့ပဲ နန်းရဲ့ အစိလေးရှိမဲ့နေရာကို မှန်းပြီးတော့ လက်ခလယ်လေးနဲ့ ဖိပွတ်ပေး လိုက်တော့…

“အ…အ… ကို…..အ…”

နန်းဆီက အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာပြီး နန်းတစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်နေတော့တာပဲ…။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့လက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ နန်းရဲ့လက်တွေက ကျွန်တော့ခေါင်းလေးကို လာကိုင်ပြီး ဆွဲမော့ပစ်လိုက်တယ်…။ ကျွန်တော်ကြောင်နေတုန်းမှာပဲ နန်းရဲ့ ချိုမြိန်လွန်းလှတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ နမ်းနေတော့တာပါပဲ…။ ကျွန်တော် အရမ်းကို ကြည်နူးသွားတယ်ဗျာ…။ နန်း ရဲ့ အနမ်းတွေကို ဒီလို လိုလိုချင်ချင်နဲ့ ရလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်လုံး၀ မမျှော်လင့်ထားဘူး……..။

ကျွန်တော့်လက်တွေက နန်းရဲ့ အစိလေးနေရာကို မှန်းပြီးပွတ်လိုက်၊ အကွဲကြောင်းလေးကို မှန်းပြီးပွတ်လိုက်နဲ့ အလုပ်များနေလိုက်တာ နန်းရဲ့ပင်တီလေးတောင် တော်တော်လေးကို စိုစွတ်နေပါပြီ…။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် လောကကြီးကို မေ့နေတုန်း … ဗြုန်းဆို … နန်းအဖေအခန်းရဲ့မီး ရုတ်တရက် ပွင့်လာတော့တာပါပဲ…။

ရုတ်တရက်ဆိုတော့ နန်းက အရမ်းလန့်သွားပြီး ကျွန်တော့်ကို တွန်းဖယ်လိုက်တာ ကျွန်တော်နဲ့ နန်းနဲ့ လူချင်းကွာသွားကြတယ်…။ ပြီးတော့ နန်းက ကျွန်တော့ကို အတင်းဖက်ပြီး ငိုပါတော့တယ်…။

“ကိုရယ်… ဖေဖေသိသွားပြီလား မသိဘူး”

ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်း ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး…။ ပြီးမှ စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ အဖိုးကြီးက သူ့ဟာသူ အိမ်သာတွေဘာတွေ ထသွားတာ ဖြစ်မှာပေါ့…။ ကျွန်တော်တို့ကသာ မလုံမလဲ ဖြစ်နေတာ…။ နန်းဖေဖေအခန်းကနေ လှမ်းကြည့်ရင်တောင် ဒီဘက်ကို သေချာမြင်ရမှာ မဟုတ်ဘူး…။

“နန်းရယ်… နန်းဖေဖေက အိမ်သာသွားတာလားမှ မသိတာ….။ သူအပြင်ကို လှမ်းကြည့်မိရင်တောင် ကိုတို့နေရာကို ဘယ်လိုလုပ် မြင်ရမှာလဲ…”

ကျွန်တော်ပြောလိုက်မှ သူလည်း စဉ်းစားမိသွားတယ်ထင်တယ် အငိုတိတ်သွားတယ်…။ ပြီးမှ သူ့ကိုယ်သူ သတိရပြီး အဝတ်အစားတွေ ကမန်းကတန်း ပြန်ဝတ်နေတယ်…။

“ကို … ဟိုဖက်လှည့်ကွာ … နန်းရှက်လို့”

“ခုနကတော့ မရှက်ပဲနဲ့”

“ဟာကွာ…..မပြောနဲ့….”

ဆိုပြီး သူ့ဘရာလေးကို လိုက်ရှာနေတယ်…။ သူ့ဘရာက ကျွန်တော်ချွတ်ပြီး ဘေးမှာချထားတာလေ…။ ကျွန်တော်ကပဲ ဘရာလေးကို ကောက်ပြီး …

“လာနန်း …ကိုပြန်ဝတ်ပေးမယ်…”

“အာ…ပေးပါ…နန်းဟာနန်းဝတ်မယ်…”

လို့ မျက်နှာနီနီလေးနဲ့ ပြောပါတယ်…။ ကျွန်တော်ကလည်း မရပါဘူး …။ နန်းနားကပ်ပြီး အင်္ကျီလေးကိုဟကာ ဘရာလေးကို သေသေချာချာ ဝတ်ပေးလိုက်တော့ နန်းအရမ်းရှက်နေပါတယ်…။

“ကိုမကောင်းဘူးကွာ … နန်းကို ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး နှိပ်စက်နေတယ်…”

ကျွန်တော်လည်း ဘာမှပြန်မပြောပဲ နန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းမယ်လဲလုပ်ရော…

“ကိုနော် …တော်ပြီတော်ပြီ … ပြောလို့မရရင် နန်း စိတ်ဆိုးလိုက်မှာနော်”

တဲ့… နန်းကပဲဆက်ပြီး

“အခု ဘယ်နှစ်နာရီရှိပြီလဲ…”

သူပြောမှ သတိရတယ်…။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၄ နာရီတောင် ကျော်နေပြီပဲ…။

“၄ နာရီကျော်ပြီ”

“ဟာ ဒါဆို နန်း အိမ်ထဲပြန်ဝင်တော့မယ်… မေမေက ၅ နာရီဆို အမြဲထတယ်…”

“ဟင်… ဒါဆို ကိုလည်း ပြန်ရတော့မှာပေါ့”

“အင်းပေါ့…”

“သြော် နန်းကို မေးရဦးမယ်… နန်း ပြီးသွားလားဟင်”

“ဘာ ပြီးတာလဲ”

“အာ… နန်းကလည်း ပြီးတာကို မသိဘူးလား”

“ဘာလဲ နန်းတကယ်မသိတာ”

အသက် ၁၇ နှစ်အရွယ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်က ပြီးတာကို မသိသေးတာတော့ ကျွန်တော် တော်တော် အံ့သြမိတယ်…။

“နန်း ဟာလေးထဲက အကြောတွေတင်းပြီး အရည်တွေ ထွက်တာလေ… မဖြစ်ဘူးလား”

“ဟင့်အင်း… ဟိုအရည်တော့ ထွက်တယ်ထင်တယ်…”

လို့ မရဲတရဲလေးပြောတော့ ကျွန်တော် တော်တော်လေး အသည်းယားသွားတယ်…။

“နန်းကလဲ ချစ်သူချင်းကို ရှက်နေသေးတယ်…”

“ကိုနော် … တော်ပြီ မပြောနဲ့တော့ … နန်းလည်း အိမ်ထဲဝင်တော့မယ်”

“ဘာလဲ … ကို့ကို နှင်နေတာလား…”

လို့ ပြောလိုက်တော့ နန်းမျက်နှာလေး ညှိုးသွားပြီး…

“ကိုရယ်… နန်းက ကို့ကို နှင်ရက်ပါ့မလား…”

“စတာပါ နန်းရယ်… စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့… ကဲ… နန်းအိမ်ထဲဝင်တော့ … ကြာလာရင် ကိုထပ်ပြီး ဖက်နမ်းမိလိမ့်မယ်…”

ဆိုတော့ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး…

“ဒါဆိုသွားပြီ… တာ့တာ”

ဆိုပြီး နှုတ်ဆက်ပြီး ထထွက်သွားတယ်…။ ဒါတောင် နန်းရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှတွေက ကျွန်တော့်ကို ဖမ်းစားနေသေးတယ်…။ ကျွန်တော်လည်း နန်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး ရူးတော့မှာပဲဗျာ…။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော့်မှာ ဒုက္ခတွေရောက်လိုက်တာဗျာ…။ ကျွန်တော့်ဟာလေးက အရမ်းကို တင်းနေပြီလေ…။ ကိုယ့်ဟာကိုပဲ ဖြေလိုက်ရပါတယ်…။

နောက်နေ့မနက် ကျောင်းကားပေါ်မှာ နန်းကို မတွေ့ရတော့ ကျွန်တော် တော်တော်လေး စိတ်ပူသွားတယ်…။ မနေ့က ကိစ္စကို သူ့မိဘတွေများ သိသွားလား မသိဘူး…။ အတွေးတွေလည်း စုံနေပြီ…။ ကျောင်းရှေ့ကနေ နန်းဆီ phone ခေါ်ကြည့်တော့လဲ ဘယ်သူမှမကိုင်ဘူး …။ နန်းသူငယ်ချင်းတွေကို မေးကြည့်တော့ သူတို့လည်း မသိကြဘူး …။ ကျွန်တော် ရင်တွေပူလာတယ်… class တက်ချင်စိတ်လဲ မရှိတော့ဘူး…။

ဒါနဲ့ ကျောင်းကနေ လစ်လာပြီး နန်းအိမ်ကိုသွားတော့ အိမ်တံခါးက သော့ခတ်ထားတယ်ဗျာ…။ ရင်ထဲမှာ ဘာဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာ စာနဲ့ရေးပြလို့တောင် မရနိုင်ဘူး…။ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းလည်း မသိတော့ဘူး…။ တစ်နေ့လုံး နန်းအိမ်ရှေ့မှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်…။ ဒါပေမဲ့ ညနေစောင်းတဲ့အထိ နန်းရဲ့ အရိပ်အရောင်တောင် မမြင်ရသေးဘူး…။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ အိမ်ပြန်လာတော့ အဖေက

“သားရေ … မင်းဆီကို ကောင်မလေးတစ်ယောက် phone ဆက်တယ်… ဘာကိစ္စလဲဆိုတော့လည်း မပြောဘူး…။ ဘာလဲ မင်းကောင်မလေးလား…”

“ဟုတ်တယ်အဖေ …။ နန်းမေတဲ့…။ IT က…။ ဒါနဲ့ သူ ဘာပြောသေးလဲဟင်…”

“ဘာမှမပြောဘူးကွ။ မင်းမရောက်သေးဘူးဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့ ရတယ်ရတယ်ဆိုပြီး phone ချသွားတယ်…။ သား ရေချိုးလိုက်ဦးလေ………. …………….. ……… ”

အဖေနောက်ပိုင်း ပြောတဲ့ စကားတွေကိုတောင် မကြားနိုင်တော့ပါဘူး… စိတ်တွေလည်း အရမ်းပူနေပြီ…။

“နန်းရယ်… ဘာတွေများ ဖြစ်နေပြီလဲ………”

မြန်မာနိုင်ငံက phone လိုင်းတွေကပဲ မကောင်းတာလား … နန်းပဲ အိမ်မှာမရှိတာလားတော့ မသိဘူး … တစ်ညလုံး phoneဆက်တာ တစ်ခါမှကို မကိုင်ဘူးဗျာ…။ တစ်ညလုံးလည်း အိပ်လို့မရတော့ပါဘူး…။ မနက်ရောက်တော့ နန်းရဲ့ ကျောင်းကားစီးနေကြ နေရာလေးကို သွားစောင့်ပါသေးတယ်…။ အချိန်တွေသာ ကုန်သွားတယ်ဗျာ…။ ဒါနဲ့ ကျောင်းမတက်တော့ပဲ နန်းအိမ်ရှေ့မှာပဲ စောင့်နေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်…။

ဒီလိုနဲ့ စောင့်နေလိုက်တာ နန်းအိမ်ရှေ့က အုတ်ခုံ အေးအေးလေးတောင် ပူသွားတယ်ဗျာ…။ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်ပင်ပန်းသွားပါပြီ…။ ဒါနဲ့ပဲ တစ်ခုခု သွားစားမယ်ဆိုပြီး အုတ်ခုံကနေအထ နန်းဖေဖေရဲ့ကား လမ်းလေးထဲကို ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ပါတယ်…။ ကျွန်တော် ရင်တွေခုန်သွားတယ်ဗျာ…။ ကမန်းကတန်း ကြည့်လိုက်တော့ ကားမောင်းလာတာ နန်းဖေဖေတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ…။ ကားနောက်ခန်းကို ကြည့်လိုက်တော့မှ ကျွန်တော့်ရဲ့ နန်းကို တွေလိုက်ရပါတော့တယ်…။ အဲဒီအချိန်မှာ ဖြစ်သွားတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ခံစားမှုကို စာနဲ့ရေးပြလို့တောင် မရနိုင်ပါဘူးဗျာ…။ နန်းက ကျွန်တော့ကို မြင်တာနဲ့ ကမန်းကတန်း ဆင်းလာပြီး …

“ကိုရယ်… ကိုစိတ်ပူနေမယ်ဆိုတာ နန်းသိပါတယ်…။ နန်းမေမေ သွေးတိုးပြီး မူးလဲသွားလို့ နန်းတို့ဆေးရုံမှာ အချိန်ပြည့် စောင့်နေရလို့ပါ…။ ကို့ကိုလည်း Phone ဆက်ပါသေးတယ် …။ ကိုက ဘယ်တွေသွားနေလဲ မသိဘူး…။ ခါတိုင်း အဲ့ဒီ့အချိန်ဆို အိမ်ပြန်ရောက်နေကြပါ…”

“ကိုက နန်း ကျောင်းမလာလို့ ဘာများဖြစ်နေပြီလဲလို့ စိတ်ပူပြီး နန်းအိမ်ရှေ့မှာ လာစောင့်နေတာ…။ အိမ်ကလည်း သော့ခတ်ထားတော့ ပိုဆိုးသွားတယ်…”

“ကို့ကို နန်း တောင်းပန်ပါတယ်နော်…။ အခုလည်း နန်း ပစ္စည်းတွေလာယူတာ …။ ကမန်းကတန်းဆိုတော့ ဘာမှမယူသွားရဘူးလေ…။ ဖေဖေကတော့ ဆေးရုံမှာပဲ ကျန်ခဲ့တယ်…။ အခုတောင် နန်းတို့ အသိဦးလေးကြီးက လိုက်ပို့လို့ … ”

“ကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟင်…”

“ရပါတယ် ကိုရယ်…။ ဒါပေမဲ့ အခုနန်းကို လိုက်ပို့တဲ့ ဦးလေးကြီးက ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာလို့တဲ့…။ နန်းကို ဆေးရုံကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးလို့ မရတော့ဘူးတဲ့ …။ အဲဒါ နန်း ဖေဖေ့ကို phone ဆက်ပြီး Taxi နဲ့ပဲ သွားတော့မယ်… ကိုလိုက်ပို့ပေးလေ…”

“လိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့ နန်းရယ်…”

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ကားငှားပြီး လသာဘက်ကိုသွား … တရုတ်တန်းမှာ လိုတဲ့ပစ္စည်းတွေဝယ်ဖို့ လမ်းလျှောက်တော့ နန်းက ကျွန်တော့်ပခုံးလေးကိုမှီပြီး လျှောက်တယ်ဗျာ…။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာတော့ ကြည်နူးလိုက်တာ…။ လူတွေကလည်း ကျွန်တော်တို့ကို လင်မယားလို့ ထင်နေကြတယ်ထင်တယ် …။ နန်းမေမေကိစ္စတောင် မေ့သွားတယ်…။

ဆေးရုံရောက်တော့ ကျွန်တော် အပြင်မှာပဲ စောင့်နေပါတယ် …။ ခဏကြာတော့ နန်းက ထွက်လာပြီး …

“ကို… နန်း ဒီည စောင့်အိပ်ရမယ်… ဖေဖေက အလုပ်ကိစ္စရှိလို့တဲ့…။ ဒီညအပြီး လုပ်ရမှာဆိုတော့ လူနာစောင့်လို့မရဘူး နန်းပဲစောင့်ရမှာ…။ ကိုပြန်ရင် ပြန်တော့လေ..”

“ကိုလည်း စောင့်ပေးမယ်လေ …”

“ကိုကလဲ …ဘယ်လိုလုပ်စောင့်မှာလဲ … မေမေတို့ သိသွားမှာပေါ့ … ပြီးတော့ ဆေးရုံက ခွင့်ပြုပါ့မလား”

“ကိုက နန်းမေမေ မသိအောင်နေမှာပေါ့ …။ ပြီးတော့ ဒီမှာ ကိုယ့်အဒေါ်တစ်ယောက်ရှိတယ်…။ သူပြောရင်ရပါတယ်…”

“ကိုရယ် ဖြစ်ပါ့မလား…”

“ဖြစ်ပါတယ် နန်းရယ် …။ ကိုအခု ကိုယ့်အဒေါ်ကို သွားပြောလိုက်မယ်…။ ရရင် ကိုယ့်အိမ်ကို phone ဆက်ပြီး ပြောလိုက်မယ်နော်”

“ကိုဖြစ်ရင် ပြီးတာပါပဲ…”

ကျွန်တော့်အဒေါ်က ဒီမှာ အကောင်ဆိုတော့ အေးဆေးပေါ့ …။ အိမ်ကိုလဲ အကွက်ရွှေ့လိုက်ပါတယ်…။ ဒီလိုနဲ့ ညရောက်တော့ ကျွန်တော်က နန်းမေမေ အခန်းအပြင်ဘက်က ကော်ရစ်တာလေးမှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ် …။ နန်းကတော့ မကြာမကြာ ထွက်လာပါတယ် …။ ကော်ဖီလာတိုက်လိုက် မုန့်လာကြွေး လိုက်နဲ့ … လူနာစောင့်ရတာတောင် တော်တော်လေး ကြိုက်သွားပါတယ်…။

နည်းနည်း မိုးချုပ်လာတော့ လူတောင် တော်တော်ရှင်းသွားပါတယ် …။ ပြီးတော့ ဒီမှာလဲ လူနာက ၃ ယောက်ပဲ ရှိတာကိုး…။ လူနာစောင့်တွေကလည်း ကော်ရစ်တာကို မလာကြပါဘူး…။ ကော်ရစ်တာကလည်း အတွင်းကော်ရစ်တာဆိုတော့ ဘယ်သူမှကို မရှိတာ …။ ခြင်ကတော့ အမုန်းကိုစွဲတာဗျာ…။ နန်းကတော့ စောင်လေး လာပေးထားပါတယ်…။ ခဏကြာတော့ နန်းကထွက်လာပြီး …

“မေမေ အိပ်ပျော်သွားပြီ…”

ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ဘေးမှာ လာထိုင်ပါတယ်…။ ကျွန်တော်ကလည်း သူ့ကိုဖက်ထာပြီး စောင်လေးခြုံပေးလိုက်တော့ နန်းရဲ့ခေါင်းလေး ကျွန်တော့် ပခုံးပေါ်ကျလာပါတယ်…။ ကျွန်တော်လည်း တင်းတင်းလေး ဖက်ထားရင်း နန်းရဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို ဖွဖွလေး နမ်းနေတုန်း ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေက နန်း ဝတ်ထားတဲ့ အမျိုးသမီး shirt အင်္ကျီရဲ့ ရင်ဘတ်နားကို ကြည့်မိလိုက်တော့ နည်းနည်းဟနေပြီး ရင်ခုန်စရာ နို့လေးတွေကြားက ဘရာပန်းရောင်လေးကို ရေးရေးလေး မြင်နေရပါတယ်…။

ဘာလို့လဲတော့ မသိဘူး။ ဒီမြင်ကွင်းလေးက ကျွန်တော့်ရင်ခုန်သံတွေကို တော်တော်လေး အရှိန်မြင့်သွားပါတယ်…။ နန်းက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်နားမှာ ကပ်နေတော့

“ကို… ဘာလို့ ကိုအရမ်း ရင်ခုန်လာတာလဲ… နန်း စိတ်တောင်ပူလာပြီ…”

ဆိုပြီး သူ့လက်ဖဝါးလေးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို ဖိပေးထားတော့ ကျွန်တော် ကြည်နူးရပြန်ရောဗျာ…။

“နန်း အနားမှာနေရင်ကို အမြဲရင်ခုန်နေရတာပါပဲ နန်းရယ်…”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့ပါးလေးတွေကို ငုံ့ပြီးနမ်းလိုက်တော့ နန်းမျက်နှာလေး မော့လာပါတယ်…။ ဒါနဲ့ပဲ နန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ညင်ညင်သာသာပဲ စုပ်လိုက်တော့ နန်းမျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်လာပြီး လိုလိုချင်ချင်ပဲ တုန့်ပြန်လာပါတယ်…။ နန်းရဲ့ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းလိုက်၊ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းလိုက်နဲ့ လုပ်နေရာကနေကျွန်တော့်လျှာလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်လိုက်တော့ နန်းရဲ့မျက်နှာလေး ပိုပိုမော့လာပါတယ်…။

ကျွန်တော်လည်း ရှေ့ဆက်တိုးမယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ညာဘက်လက်ကို နန်းရဲ့ နို့လေးပေါ် တင်လိုက်တော့ နန်းက အတင်းဖယ်လိုက်ပြီး…

“ကို… ဒါဆေးရုံနော်…”

တဲ့…။ ကျွန်တော်က ဘာမှပြန်မပြောပဲ စောင်လေးကို နန်းပခုံးထိရောက်အောင် ခြုံပေးလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လက်ကို နန်းရဲ့နို့လေးပေါ် ပြန်တင်ထားလိုက်တော့ နန်းက သူ့လက်ကလေးနဲ့ ကျွန်တော့်လက်တွေကို လာကိုင်ပါတယ်…။ ဖယ်တော့ မဖယ်ပါဘူး…။ ကျွန်တော်လည်း ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်…။ တစ်ချက်တစ်ချက် ညှစ်ညှစ်ပေးလိုက်တော့ နန်းက သက်ပြင်းလေးတွေ ချချလာတယ်လေ…။

ကျွန်တော် အားမရတော့ပါဘူး…။ နန်းရဲ့ အင်္ကျီလေးကို ပင့်တင်ရင်း ဘရာလေးကိုပါ ပင့်တင်လိုက်တယ်…။ နန်းကတော့ မငြင်းဆန်တော့ပါဘူး…။ ငြိမ်ငြိမ်လေး ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားပါတယ်…။ အကာအကွယ် မရှိတော့တဲ့ နန်းရဲ့ ပြည့်ဖြိုးတဲ့ နို့လေးတွေကို စိတ်တိုင်းကျ ပွတ်ချေကစားရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေပေးလိုက်တော့ နန်း အသက်ရှူတွေ မြန်လာပါတယ်…။

ကျွန်တော့်ဘယ်ဘက်လက်တွေကို နန်းပခုံး အောက်ကနေ လျှိုပြီးတော့ နို့လေးတွေကို ပွတ်ပေးရင်း ညာဘက်လက်ကို နန်းရဲ့ဗိုက်သားလေးတွေဆီ ပို့လိုက်ပါတယ်…။ နန်းရဲ့ ဆီးခုံလေးကို မထိတထိ သွားသွားကစားရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နန်းရဲ့ ဘောင်းဘီကြယ်သီးလေးကို ကိုင်လိုက်တော့ နန်းက သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့ လာတားဆီးပါတယ်…။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က မဖယ်လိုက်ပဲ ကြယ်သီးလေးကိုဖြုတ်ပြီး ဇစ်လေးကိုပါ တစ်ခါတည်း ဆွဲချလိုက်ပါတော့တယ်…။ နန်းကတော့ ကျွန်တော့်လက်တွေကို ကိုင်ထားတုန်းပါပဲ …။

ကျွန်တော်က ဂရုမစိုက်ပဲ နန်းရဲ့ပင်တီပေါ်ကနေ ဆီးခုံလေးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်…။ ခဏကြာတော့ နန်းလက်တွေ ဖယ်သွားပါတယ်…။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အားတက်သွားပြီး လက်ကိုပင်တီကြားထဲ သွင်းလိုက်တော့ နန်းရဲ့အမွေးလေးတွေကို စမ်းမိသွားပါတယ်…။ နူးညံ့နေလိုက်တာဗျာ … တော်တော်တောင် အံ့သြသွားတယ်…။ အမွေးလေးတွေကို ဖြတ်ရင်း အကွဲကြောင်းလေးကိုရောက်တော့ စိုစွတ်နေပါပြီ…။ လက်ခလယ်လေးနဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို ဖိပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ နန်းဆီက

“အာ…”

ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်လက်တွေကို လာကိုင်ပါတော့တယ်…။ (အဲ့ဒီ့ “အာ…” ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ ရေးပြလို့ မရနိုင်တဲ့ အသံပါ…။ အနီးစပ်ဆုံး ရေးထားတာပါ…။ ကျွန်တော်တော့ အဲ့ဒီအသံကို ကြားလိုက်တာ တော်တော်လေး စိတ်တွေထသွားပါတယ်…)

ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က မရပ်လိုက်ပါဘူး…။ ကျွန်တော့် လက်ခလယ်လေးနဲ့ အစိလေးရှိတဲ့ နေရာလေးကို ဖိုပွတ်ပေးလိုက်တော့ နန်းရဲ့တင်ပါးတွေ ကော့တက်လာပြီး ကျွန်တော့ကို တအားဖက်ထားတော့တာပဲ…။ ကျွန်တော့်လက်တွေကို ခပ်သွက်သွက်လေး လှုပ်ရှားလိုက်တော့ နန်းက အသံတိုးတိုးလေးထွက်ပြီး မောသံလေးနဲ့ ညီးလာပါတယ်…။ အဲ့ဒီညီးသံလေးက ကျွန်တော့ကို မြန်မြန်လုပ်ပေးဖို့ တွန်းအားပေးလိုက်သလိုပါပဲ…။

ကျွန်တော် သတိထားမိသလောက် နန်းပေါင်လေးတွေ ပိုပိုကားပေးထားလာတာ တွေ့ရပါတယ်…။ နန်း အသက်ရှူသံတွေ ပိုပိုမြန်လာသလို ကျွန်တော့်လက်တွေလည်း ပိုပိုမြန်လာပါတယ် …။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်လုပ်ပေးနေတုန်း နန်းက သူ့ပေါင်တွေကို ရုတ်တရက် စိပစ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လက်တွေကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်…။ နန်းရဲ့ သက်ပြင်းရှည်ကြီးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းချလိုက်သံ ကြားလိုက်မိတော့ ကျွန်တော် သိလိုက်ပါပြီ…။

“နန်း … ပြီးသွားပြီ မဟုတ်လား… ”

“… …”

“ဖြေလေ နန်းရဲ့…”

“အင်း… ဟုတ်တယ်ထင်တယ်… နန်း တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ လျော့သွားသလိုပဲ… တစ်မျိုးကြီးပဲ…”

“ဘာတစ်မျိုးကြီးပဲလဲ… ကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး လား…”

“အာ…ကိုကလဲ … မသိဘူးကွာ… တစ်မျိုးကြီးပါပဲဆို..”

“နန်း မောသွားလား…”

“အင်း…”

“အဲ့ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ သိလား…”

“ဟင့်အင်း…သိဘူး..”

“Masturbate လုပ်တယ်လို့ ခေါ်တယ်… တစ်ကိုယ်ရေ အာသာဖြေတာပေါ့”

“ကိုကလဲ… ရှက်စရာကြီး…”

“ဘာရှက်စရာလဲ…သဘာဝပဲဟာကို…”

“သဘာဝလည်း ရှက်မှာပဲ…”

“နန်းကသာ ပြီးသွားတယ်… ကိုကတော့ ဒုက္ခတွေရောက်လို့…”

“ဟင်… ဘာလို့လဲ…”

“ကိုကမှ မပြီးတာ…”

“ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…”

“ကို့ကို နန်းရဲ့ ညာဘက်လက်ကလေးပေး…”

“ရော့”

ဆိုပြီး လက်ဝါးလေး ပေးလာတော့ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့်ဟာလေးပေါ် တင်ပေးလိုက်ပါတယ်…။ ဒါပေမဲ့ နန်းက ထိရုံပဲထိထားတော့ ကျွန်တော်က

“ကို့ဘောင်းဘီကြယ်သီး ဖြုတ်လိုက်လေ…”

လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပါတယ်…။ နန်းက ကြယ်သီးလေးကို မရဲတရဲဖြုတ်ပြီး ဇစ်ကလေးကိုပါ အလိုက်တသိ ဆွဲချလိုက်ပါတယ်…။ ပြီးတော့ နန်းက ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိပဲ ရပ်နေတော့ ကျွန်တော်ကပဲ နန်းလက်ကလေးတွေကို ကျွန်တော့်ဟာလေးပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်ပါတယ်…။ နန်းက စူးစမ်းသလိုနဲ့ ကျွန်တော့်ဟာလေးကို အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ဖြေး ဖြေးချင်း ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ ကျွန်တော့်မှာ အသည်းတွေကိုယားလို့ …။

ကျွန်တော့်လက်တွေက မနေနိင်တော့ပဲ နန်းဟာလေးကို ပင်တီလေးပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်…။ နန်းရဲ့ အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာသလို နန်းလက်ကလေးတွေကလည်း ပွတ်ပေးနေရာကနေ ကျွန်တော့်ဟာလေးကို ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လာပါတယ်…။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်တွေတအားထန်လာပါပြီ…။ ကျွန်တော့်လက်တွေကို နန်းပင်တီလေးထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တော့ နန်းကလည်း သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်အောက်ခံဘောင်းဘီလေးထဲ အလိုက်တသိ တိုးဝင်လာပါတော့တယ်…။

စောင်တစ်ထည်ရဲ့ အကာအကွယ်အောက်မှာ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြတော့တာပဲဗျာ…။ ကျွန်တော်က လက်ခလယ်လေးနဲ့ နန်းရဲ့အစိလေးကို ပွတ်သပ်ကစားရင်း…

“နန်း … ကို့ဟာလေးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ပြီးတော့ နန်းလက်ကို အပေါ်အောက် ကစားပေးပါလား…”

လို့ ပြောလိုက်တော့ နန်းက မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့တာပဲ…။ နန်းရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေက ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အထိအတွေ့ အသစ်ပါပဲ…။ ပြီးတောင် ပြီးချင်လာလို့ ထိန်းနေရသေးတယ်…။ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေက နန်းဆံပင်တွေကို နမ်းနေရင်း နန်းရဲ့မျက်နှာလေး မော့လာတော့ နန်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ရမက်ဆန်ဆန် စုပ်နမ်း ပစ်လိုက်မိတယ်…။ တစ်ခါတစ်ခါ နန်းရဲ့ဟာလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပွတ်ဆွဲလိုက်ရင် နန်းရဲ့လက်တွေက ခဏရပ်ရပ်သွားတက်ပါတယ်…။

ဘာလို့လဲတော့ မသိဘူး…။ ခဏကြာတော့ နန်း အသက်ရှူသံတွေ တအားမြန်လာပါတယ်…။ နန်း ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်လျှော့လိုက်တော့တယ်…။ နန်း ပြီးပြီး ၂ စက္ကန့်လောက် အကြာမှာပဲ ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားပါတယ်…။

နန်းရဲ့လက်တွေက မရပ်သေးလို့ နန်းကို ရပ်ဖို့ ပြောလိုက်ရသေးတယ်…။ နန်းလက်မှာလည်း ပေကုန်ပါပြီ…။ စောင်မှာတောင် နည်းနည်းပေသွားသေးတယ်…။ ကျွန်တော်လည်း နန်းကိုဖက်ပြီး မျက်စိလေး မှိတ်ထားလိုက်တယ်…။ သူကလည်း ကျေနပ်တဲ့ပုံနဲ့ ကျွန်တော့ကို ပြန်ဖက်ထားပါတယ်…။ ခဏကြာတော့ နန်းက

“ကို … နန်းလက်မှာ ဘာတွေပေကုန်တာလဲဟင်”

“နန်းပြီးသွားတော့ ထွက်သလို… ကိုပြီးသွားတော့လည်း အရည်တွေ ထွက်တာပေါ့ နန်းရဲ့…”

“ဒါဆို ၁၀ တန်းတုန်းက သင်ရတဲ့ သုတ်ကောင်နဲ့ သားယူနဲ့ ပေါင်းပြီး ကလေးရတယ်ဆိုတာ ကိုကထွက်တဲ့အရည်နဲ့ နန်းဆီကထွက်တဲ့အရည် ပေါင်းမှဖြစ်တာပေါ့ … ဟုတ်တယ်မှတ်လား…”

“မဟုတ်ဘူး နန်းရဲ့…။ ကို့ဆီကထွက်တဲ့ သုတ်ကောင်လေးတွေနဲ့ နန်းဆီက တစ်လတစ်ခါကြွေတဲ့ သားယူပေါင်းမှ ကလေးဖြစ်တာ…။ နန်းဆီကထွက်တဲ့အရည်နဲ့ မဟုတ်ဘူး…”

“သြော်… နန်းသိပြီ… ဟိုဟာမလာခင် သားဥကြွေတယ်ဆိုတာလေ…”

“အင်း ဟုတ်တယ်….”

ကျွန်တော် သတိထားမိသလောက်တော့ နန်းက ကျွန်တော်နဲ့ နည်းနည်းပွင့်လင်းလာပါတယ်…။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း တစ်ညလုံး ဖက်ပြီးတော့ စကားတွေအများကြီး ပြောဖြစ်ပါတယ်… ။ အဲ့ဒီညလေးကတော့ ကျွန်တော့ဘဝရဲ့ ဘယ်လိုမှ မမေ့နိုင်တဲ့ ညလေးပါပဲဗျာ…။

ဆေးရုံမှာ တစ်ညပဲ စောင့်လိုက်ရပါတယ်…။ နောက်နေ့တွေကျတော့ နန်းဖေဖေက အားသွားပြီလေ…။ ဆေးရုံကလည်း ၃ ရက်လောက်ပဲ တက်ရတာပါ… ဘာမှသိပ်ဖြစ်တာမှ မဟုတ်တာ…။ နန်းလည်း အခုမှပဲ ကျောင်းပြန်တက်ရပါတယ်…။

နန်းနဲ့ကျွန်တော် ဆေးရုံစောင့်ပြီးကတည်းက တော်တော်ပွင့်လင်းသွားတယ်ဗျ…။ ကျောင်းရဲ့ အမှောင်ကျကျ နေရာလေးတွေကိုလည်း နှစ်ယောက်သား တော်တော်သွားဖြစ်နေပြီ…။ ဒီလို မထိတထိ ကိစ္စတွေကများလာတော့ ကျွန်တော်လည်း အဆုံးအစွန်အထိသာ ရောက်ချင်စိတ်က တစ်ချိန်လုံး ကြီးစိုးနေတော့တာပေါ့…။ နန်းကိုလည်း ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုပြောရင်း သွေးတိုးစမ်းစမ်းနေလိုက်တယ်…။

တစ်ရက်ကြတော့ ကျွန်တော့် mp4 ထဲကို Japan အပြာကားလေးတစ်ခွေ ထည့်လာလိုက်တယ်…။(soft core လေးပါ…) နန်းနဲ့တွေ့တော့ ခါတိုင်းသွားနေကြ drawing အဆောင်က လူမလာတဲ့ အခန်းလေးထဲကို ခေါ်သွားလိုက်ပြီး ခါတိုင်းလိုပဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်၊ ပါးလေးတွေကို နမ်းလိုက် လုပ်နေရာကနေ

“နန်း”

“ဟင်“

“နန်းကို … ကိုပြစရာတစ်ခုရှိတယ်… ”

“ဘာပြမှာလဲ…”

“ခဏ”

ဆိုပြီး လွယ်အိပ်ထဲက mp4 လေးကိုထုတ် earphone လေးကို နန်းနားမှာတစ်ဖက် ကျွန်တော့်နားမှာ တစ်ဖက် တပ်ပေးလိုက်တယ်…။

“ဘာလဲ…ဘာသီချင်း ဖွင့်ပြမလို့လဲ…”

“သီချင်းမဟုတ်ဘူး နန်းရဲ့…”

“ဒါဆိုဘာလဲ… ပြလေ…”

ကျွန်တော်က အဆင်သင့်ထည့်လာတဲ့ ကားလေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ စစချင်းမှာ Japan မ ချောချောလေး က အခန်းတစ်ခုထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း စာတွေလုပ်နေတဲ့ မြင်ကွင်းလေးနဲ့ စလာတော့ နန်းက ဘာလဲဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ မေးငေါ့ပြပါတယ်…။ ကျွန်တော်က

“ဆက်ကြည့်လေ…”

လို့ ပြောလိုက်တော့လည်း နာခံပါတယ်…။ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ Japan မလေး စာလုပ်နေတဲ့ အခန်းထဲကို ကောင်လေးတစ်ယောက် ဝင်လာပြီး မပြောမဆိုနဲ့ ကောင်မလေးကို အတင်းဖက်နမ်းပါတော့တယ်။ တဆက်တည်း ကောင်လေးရဲ့လက်တွေက ကောင်မလေးရဲ့ ပြည့်တင်းနေတဲ့ နို့လေးတွေကို ပွတ်ပေးရင်း ကောင်မလေးရဲ့ အဝတ် အစားတွေကို ချွတ်ပစ်နေပါတယ်…။ နန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ မျက်တောင်တောင်မခတ်ပဲ ကြည့်နေတယ်ဗျ…။

ရုပ်ရှင်က ကြမ်းလာပါတယ်…။ ကောင်လေးက ကောင်မလေးရဲ့ ပင်တီကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းလေးကို သူ့ရဲ့လျှာလေးနဲ့ လျက်တဲ့အခန်းလည်း ရောက်ရော နန်းက…

“ကိုကွာ …ဘာတွေလာကြည့်ခိုင်းနေတာလဲ…”

ဆိုပြီး mp4 screen လေးကို သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့ ကွယ်ထားပါတော့တယ်…။

“နန်းကလည်းကွာ … ကိုကြည့်စေချင်တာကို…”

“အာ… ကိုကလဲ မျက်စိရှက်စရာကြီး…”

“ဒါဆို နန်း မကြည့်တော့ဘူးပေါ့…”

“အင်း…”

ကျွန်တော်က တင်းသွားတဲ့ပုံစံနဲ့ mp4 ကိုပိတ် earphone တွေကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်တော့ နန်းစိတ်ပူသွားပါတယ်…။

“ကို… နန်းကို စိတ်ဆိုးသွားလားဟင်…”

“…. … ”

ကျွန်တော် ဘာမှပြန်မပြောတော့ နန်းက သက်ပြင်းချရင်း…

“ကို… … ကိုရယ်… နန်း ကို့စကား နားထောင်ပါ့မယ်… စိတ်မဆိုးနဲ့တော့နော်…”

လို့ တောင်းပန်တဲ့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလာတော့လည်း

“ဒါဆိုရော့ နန်းကိုယ်တိုင်ဖွင့်ပေး…”

ဆိုပြီး mp4 လေးကို ပေးလိုက်တယ်…။

“ကိုက ဘယ် file မှာ ထည့်ထာလဲ နန်းမှမသိတာ…”

“video ထဲက … ထဲမှာ…”

နန်းပြန်ဖွင့်လိုက်တော့ အစကနေ ပြန်ကြည့်ရတာပေါ့ …။ ကောင်လေးက ကောင်မလေးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို လျက်တဲ့အခန်းလည်း ပြန်ရောက်လာရော နန်းက မျက်နှာလေးနီလာပြီး ရှက်နေတယ်လေ…။ ကျွန်တော်က နန်းကိုဖက်ထာရင်း လက်တွေက နန်းရဲ့ကျောပြင်လေးကို မသိမသာ ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်…။

ရုပ်ရှင်ကလည်း ကောင်းပါတယ်…။ ကောင်မလေးက သူ့ကိုလျက်နေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ခေါင်းကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး… ကောင်လေးကို မတ်တပ်ရပ်စေလိုက်တယ်…။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးကပဲ ကောင်လေးရဲ့ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ကောင်လေးရဲ့ဟာလေးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ အားရပါးရ စုပ်နေတော့တာပဲ…။ ဒီအခန်းလည်းရောက်ရော နန်းက မျက်နှာလွဲသွားလေရဲ့…။

“နန်းကလဲ ကြည့်ပါဆို…”

“ကိုရယ်…နန်းမျက်နှာပူလာပြီ…”

“ဘယ်သူ့ကို ရှက်စရာရှိလဲ… ဒီမှာ နန်းနဲ့ကို နှစ်ယောက်ပဲရှိတာကို..”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နန်းရဲ့ပေါင်သားလေးတွေကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်…။ ကောင်လေးနဲ့ ကောင်မ လေးကတော့ တော်တော်လေးကို ခရီးရောက်နေပါပြီ…။ ကောင်လေးက ကောင်မလေးကို စာရေးစားပွဲပေါ် တင်လိုက်ပြီး ပေါင်လေးတွေကို ကားခိုင်းထားလိုက်တယ်…။ ပြီးတော့ တော်တော်လေးကို တင်းမာနေတဲ့ သူဟာလေးနဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်လေ…။ သူ့ဟာလေးကို အဆုံးအထိသွင်းလိုက် နည်းနည်းလေး ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေလိုက်တာ ကောင်မလေးခင်မျာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ပြီးတောင် ငြီးတွားနေရတယ်…။ နန်းတစ်ယောက်တော့ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ မျောပါသွားပါပြီ…။

ကျွန်တော့် လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး…။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ နန်းရဲ့နို့အုံလေးကို ရွရွလေး ကစားနေပြီး… နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ နန်းရဲ့ ထမီပေါ်ကနေ ဆီးစပ်လေးကို ဖိပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်လေ…။ ကျွန်တော်သိပါတယ် နန်းတော့ စိတ်တွေ တဖြည်းဖြည်း ထကြွလာနေပါပြီ…။ ရုပ်ရှင်ထဲမှာလည်း ပုံစံတွေ အမျိုးမျိုးပြောင်းရင်း နောက်ဆုံးတော့ ကောင်လေးရော ကောင်မလေးပါ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ပြီး တစ်ပြိုင်တည်း ပြီးသွားကြပါတယ်…။ နန်းကိုကြည့်လိုက်တောလည်း နန်းက ကျွန်တော့ကို ရီဝေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေလေရဲ့…။

ကျွန်တော်က အလုပ်များနေတဲ့ ကျွန်တော့်လက်တွေကို ဖယ်လိုက်ပြီး နန်းကို ရမက်ဆန်ဆန်ပဲ နမ်းပစ်လိုက်တယ်…။ နန်းလည်း တော်တော်လေး စိတ်ပါနေပြီ ထင်ပါတယ်..။ လိုလိုချင်ချင်ပဲ ပြန်နမ်းတဲ့အပြင် သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့တောင် ကျွန်တော့်ကျောကုန်းကို ပွတ်ပေးနေသေးတယ်…။ ကျွန်တော်က နမ်းနေရာကနေ ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ပြီး…

“နန်း … ကိုနန်းနဲ့ အရမ်းချစ်ချင်တာပဲ… ကိုနဲ့နန်း တစ်နေရာကို သွားရအောင်နော်…”

လို့ပြောလိုက်တော့ နန်းမှာ ငြင်းဆန်နိုင်မဲ့အားတွေ မရှိတော့ပါဘူး…။ ကျွန်တော်လည်း အချိန်ကုန်မခံတော့ပဲ ကျောင်းကနေ ခိုးထွက် … ပြီးတော့ ကျွန်တော့တို့ရဲ့ ခြေလှမ်းတွေကို သန်လျင်ဈေးနားက တည်းခိုခန်းလေးကို ဦးတည်လိုက်တယ်…။

ဟိုရောက်တော့ ၂ ယောက်ခန်းလေး ယူလိုက်ပြီး စားစရာ နည်းနည်းပါ မှာလိုက်တယ်…။ နန်းကတော့ ရှက်နေတယ်နဲ့တူတယ်…။ ခေါင်းလေးကိုတချိန်လုံး ငုံ့ထားလေရဲ့ …။ တည်းခိုခန်းလေးက မဆိုးပါဘူး… အခန်းတွေက သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လေးတွေ… ရေချိုးခန်းလေးကလည်း သန့်နေတာပဲ…။

နန်းက အခန်းထဲလဲရောက်ရော ကျွန်တော့်လက်တွေကို တင်းတင်းပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားပါတယ်…။ နန်းရင်တွေခုန်နေပြီထင်တယ်…။ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကိုလည်း မြင်ရော

“ကို ခဏနော်”

ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်တာ တော်တော်နဲ့ ထွက်မလာပါဘူး…။ မှာထားတာတွေတောင် လာပို့သွားပြီ …။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အခန်းတံခါးကို Lock ချလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို သွားခေါက်ရပါတယ်…။

“နန်း… ဘာလုပ်နေတာလဲ ကြာလိုက်တာ နန်းရာ… ဒီမှာ စားစရာတွေတောင် ရောက်လာပြီ…”

အဲ့ဒီတော့မှ နန်းက မျက်နှာနီနီလေးနဲ့ ထွက်လာပါတယ်…။ ကျွန်တော်က နန်းကို ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး လက်ကလေးတွေကို ကိုင်ကာ…

“နန်း… နန်းစိုးရိမ်နေမယ်ဆိုတာ ကိုသိတယ်… ဒါနန်းနဲ့ ကို့အတွက် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပဲ…။ နန်း ဒီကိုလိုက်လာတယ်ဆိုတာ ကို့ကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာ ပြလိုက်တာပဲ…။ ကိုအရမ်းကျေနပ်တယ်…။ ပျော်လဲပျော်တယ်…။ ပြီးတော့ ကို နန်းကို အရမ်းချစ်တယ် နန်းရယ်…”

လို့ ရင်ဘတ်ထဲက လေသံနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်…။

“နန်းလည်း ကို့ကို အရမ်းကိုချစ်ပါတယ် ကိုရယ်…။ ဒါပေမဲ့ ဟိုဟာဖြစ်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…”

ဆိုပြီး သူ့ဗိုက်ကလေးကို ပုတ်ပြပါတယ်…။ ကျွန်တော်က

“ဒီဟာနဲ့ဆို မဖြစ်ပါဘူး…”

ဆိုပြီး ကွန်ဒုံးလေးကို ထုတ်ပြလိုက်တော့

“ဟင် … ကိုက ဒါကို အမြဲဆောင်ထားတယ် ဟုတ်လား…”

“နန်း ကို့ကို မစော်ကားနဲ့နော်…။ ဒီစကားက ကိုဘာဖြစ်သွားစေမလဲဆိုတာ နန်းမသိဘူးလား…”

“ကိုရယ်… စိတ်ကလဲ ဆိုးမယ်ဆိုတာကြီးပဲ… နန်းကစတာပါ… ကို့ကိုယုံပါတယ်… ယုံလို့ပဲ ဒီအထိတောင် လိုက်လာတာပဲဟာကို…”

လို့ ပြောလိုက်တော့လည်း ကျွန်တော့မှာ ကျေနပ်သွားတာပါပဲ…။ ပြောမဲ့သာပြောတာ ကျွန်တော့်အတွက်လဲ ဒါက ပထမဆုံးဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာပေါ့ …။ နန်းဆိုပိုဆိုး… ရင်တွေခုန်နေလိုက်တာ ဒီကနေတောင် ကြားနေရတယ်…။

ကျွန်တော်လည်း အချိန်ဆွဲမနေချင်တော့ပါဘူး…။ နန်းကိုယ်လေးကို ဖက်ပြီး နန်းရဲ့ နားရွက်ကလေးကို စနမ်းလိုက်တယ်…။ နားပေါက်မရှိတဲ့ နန်းရဲ့နားရွက်လေး နီရဲသွားတာပဲဗျာ…။ ခါတိုင်း အလုပ်များနေကြ ကျွန်တော့်လက်တွေကို သွားနေကြနေရာတွေကို မသွားတော့ပဲ နန်းရဲ့ ဆံပင်လေးတွေကိုပဲ တယုတရ ကိုင်တွယ်နေလိုက်တယ်…။

ကျွန်တော့် အနမ်းတွေကို နှုတ်ခမ်းတွေဆီလည်း ပြောင်းလိုက်ရော နန်းမျက်လုံးတွေ မှေးဆင်းသွားပါပြီ…။ နန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးတွေက အရမ်းကို နမ်းလို့ ကောင်းတယ်ဗျာ…။ ကျွန်တော်က အောက်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နေရင် နန်းက ကျွန်တော့် အပေါ်နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နေတယ်လေ… လိမ္မာလိုက်တာ…။ ဒီလိုနဲ့ အပေါ်ကိုပြောင်းလိုက် အောက်ကိုပြောင်းလိုက်နဲ့ နည်းနည်းလေး ကြာလာတော့ ကျွန်တော့်လျှာလေးကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ်…။

နန်း ဒီနေ့တော်တော် အလိုက်သိတယ်ဗျာ…။ ကျွန်တော့်လျှာလေးကို သူ့လျှာလေးနဲ့ ကစားတဲ့အပြင် ကျွန်တော့်လျှာတစ်ခုလုံးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ အတင်းစုပ်ယူလိုက်တယ်လေ…။ ကျွန်တော် တော်တော်ချစ်သွားတယ်…။ ဘာရမလဲ ကျွန်တော်လည်း အားကျမခံ သူ့လျှာလေးကို အတင်းပြန်ရှာပြီး စုပ်တော့တာပေါ့…။ နန်းလက်တွေက ထားစရာနေရာ မရှိဘူးထင်တယ်… ကျွန်တော့ ကျောပြင်ကိုပဲ အကြောင်းမဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်လေ…။

နည်းနည်းကြာလာတော့ နန်းမောလာပါတယ်…။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး နန်းလည်တိုင်လေးကို လျှာလေးနဲ့ လျက်နေလိုက်တယ်…။ တစ်ခါတစ်ခါ နားရွက်အောက်ခြေက လည်ပင်းသားလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်လိုက်ရင် နန်းရဲ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ကျောပြင်ကို အတင်းဖြစ်ညှစ်တော့တာပဲ…။ ဘယ် လောက်အထိ နန်းလည်ပင်းမှာ ကြာသွားလဲတော့ မသိဘူး …။ နန်းလည်းတိုင်လေးဘေးမှာ အနီကွက်ကလေးတွေကို ပွလို့…။

ကျွန်တော်လည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရင်ညွန့်လေးကို ဆင်းသွားလိုက်တယ်…။ ရင်ညွန့်လေးကို နမ်းလိုက်ရင် နန်းရဲ့ခေါင်းလေး မော့မော့သွားတယ်ဗျ…။ နမ်းနေရင်နဲ့ပဲ နန်းအင်္ကျီရဲ့ နှိပ်စိကြယ်သီးလေးတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြုတ်လိုက်တော့… နန်းရင်ဘတ်လေး ဟသွားပြီး ဘရာအနက်ရောင်လေး ပေါ်လာပါတော့တယ်…။

ဘရာလေးက နန်းရဲ့ ပြည့်ဖြိုးတဲ့ နို့အုံလေးကို တစ်ဝက်ပဲ ဖုံးအုပ်ထားနိုင်တယ်ဗျ…။ နန်းရဲ့ အသားဖြူဖြူလေးတွေနဲ့ ဘရာအနက်ရောင်လေးက အရမ်းကို match ဖြစ်နေတော့ ကျွန်တော်မှင်သက်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်…။

“ကိုရယ်… ဘာလို့အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေတာလဲ… နန်းမနေတက်တော့ဘူး…”

“နန်းရဲ့အလှမှာ ကိုယ်မျောသွားလို့ပါ… လှလိုက်တာ နန်းရယ်… ”

ဆိုပြီး ရင်နှစ်မွှာကြားထဲက အချိုင့်လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်…။ လျှာလေးတွေနဲ့ ရင်နှစ်မွှာကြားလေးထဲကို ကလိနေတော့ နန်းအသည်းတွေ ယားနေပါပြီ…။ နန်းရင်ခုန်သံတွေဆို ပေါက်ထွက်မတက်ပါပဲ…။ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း ဘရာလေးအပေါ်က လွတ်နေတဲ့ နေရာလေးတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း သွားနေမိပါပြီ…။ ကျွန်တော့်ဟာလေးကလည်း အောက်ခံဘောင်ဘီထဲမှာ အတင်းကို ရုန်းကန်နေပါပြီ…။

ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်ကျောကို ကြောင်းမဲ့ပွတ်သပ်နေတဲ့ နန်းရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ဟာလေးပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်တော့ နန်းက ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းလေး ပွတ်ပေးနေတယ်…။ ကျွန်တော်ကလည်း အသည်းယားအောင် လုပ်နေတော့ နန်း မနေနိုင်တော့ပါဘူး…။ ကျွန်တော့်ဟာလေးကို ပွတ်ပေးနေရာကနေ ဆုပ်ချေလာကာ… နန်းလက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး ညာဘက်နို့အုံလေးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်လေ…။ ကျွန်တော် တော်တော်လေး ကျေနပ်သွားတယ်…။

ဒါနဲ့ပဲ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်တသိနဲ့ ဘရာပေါ်ကနေ နို့သီးခေါင်းလေးကို လိုက်ရှာပြီး လက်ညှိုးလက်ခလယ်နဲ့ ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ နန်းရဲ့ တီးတိုးညီးသံလေး ထွက်လာပါတော့တယ်… ။ ပြီးတော့ နန်းရဲ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ရဲ့ဟာလေးကို ဖြစ်ညှစ်ပေးနေရုံမကပဲ ဥတွေကိုပါ ပွတ်သပ်ကစားနေတယ်လေ…။

နန်းလည်း တဖြည်းဖြည်း ရဲလာပါပြီ…။ ကျွန်တော်လည်း နန်းကို မထိတထိ လုပ်နေရာကနေ နန်းရဲ့ ဘရာချိတ်ကလေးကို ကျောဘက်ကို လက်လျှိုပြီး ဖြုတ်လိုက်တော့ အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ နို့လေးတွေကို အကာအကွယ်မဲ့ တွေ့လိုက်ရပါတယ်…။ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေ မနေနိုင်တော့ပါဘူး…။ နန်းရဲ့ ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်း နီနီလေးကို ငုံ့စို့လိုက်မိတော့တာပဲ…။ စို့ရင်းကနေ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ညာလက်နို့လေးကို ကစားနေလိုက်တယ်…။

ကျွန်တော့ကို ပွတ်သပ်ဖြစ်ညှစ်နေတဲ့ နန်းရဲ့လက်တွေ တအားကြမ်းလာပြီး နန်းရဲ့အသက်ရှူသံတွေလည်း ပြင်းထန်လာတယ်ဗျ…။ နန်းရဲ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွနေလိုက်တာ တစ်ခေါင်းလုံး ရှုပ်ပွကုန်ပါပြီ…။ ခဏကြာတော့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နန်းရဲ့ဗိုက်သားလေးတွေဆီ ပို့ဖြစ်လိုက်တယ်…။ ချက်ကလေးကိုလည်း လျှာလေးနဲ့ ထိုးလိုက်ရော နန်းကော့တက်လာပါလေရော…။

ကျွန်တော့ဟာလေးကို ကစားနေတဲ့ နန်းရဲ့လက်တွေကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး… နန်းရဲ့ထမီလေးကို ဖြေးဖြေးလေး ချွတ်လိုက်တယ်။ နန်းရဲ့ ပင်တီလေးကလည်း အနက်ရောင်လေးပဲ…။ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေက ချက်ကလေးကို ကစားရင်း လက်လေးတွေနဲ့ နမ်းရဲ့ပေါင်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်…။ လက်ကလေးတွေက ပေါင်ရင်းက အတွင်းသားလေးတွေဆီ ရောက်သွားတော့ နန်းက ပေါင်တွေကို ပိုပိုကားပေးလာတယ်လေ…။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က နန်းဟာလေးကို မထိပဲ ပေါင်းတွင်းသားတွေကိုသာ ဂရုတစိုက် ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ နန်းမနေနိုင်တော့ပါဘူး…။

“ကိုရယ်… နန်းအရမ်းမောနေပြီ…”

လို့ ချစ်စရာလေသံလေးနဲ့ ဖွင့်ပြောလာပါတယ်…။ ကျွန်တော်လည်း နန်းကိုသနားသွားပြီး ပင်တီလေးပေါ်ကနေ အမွေးလေးတွေကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်…။ နန်းတင်ပါးတွေတောင် ကော့ကော့တက်လာပါပြီ…။ ဒါနဲ့ ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်တော့တစ်ခါမှမတွေ့ရသေးတဲ့ နန်းရဲ့ဟာလေးကို အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်…။ အမွေးရေးရေးလေးတွေကြားက စိနေတဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နည်းနည်းလေး ဖြဲလိုက်တော့ အရည်တွေစိုရွဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသား နီနီလေးတွေ ပေါ်လာတော့တာပဲ…။ ကျွန်တော်လည်း မနေနိုင်တော့ပါဘူး…။ ကြိုတင်ကြံစည်ထားတဲ့အတိုင်း လျှာလေးနဲ့ ထိုးလျက်လိုက်တော့ … နန်းက

“အာ .. ကို ဘုန်းနိမ့်ကုန်မယ် ဘာတွေလျှောက်လုပ်… အာ အာ ”

စကားတောင်ဆုံးအောင် မပြောနိုင်တော့ပါဘူး နန်းတစ်ယောက် ကော့လန်နေတော့တာပဲ…။ ကျွန်တော်ကလည်း လျှာလေးနဲ့ အစိလေးရှိတဲ့ နေရာလေးကို လျက်လိုက် .. အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် လျက်လိုက်နဲ့ အရသာလေးကတော့ ငန်ကြိကြိလေးဗျ…။ အနံ့အသက်တော့ ကောင်းပါတယ်…။ နန်းက အသန့်ကြိုက်တယ်လေ…။ ဒီလိုနဲ့ လျှာစွမ်းပြလိုက်တာ နန်းတစ်ယောက် တစ်မိနစ်တောင် မကြာဘူး ပြီးသွားပါတယ်…။

“ကို ပြီးသွားပြီ”

ထူးဆန်းတယ်ဗျ ယောကျ်ားလေးတွေပြီးရင် အရည်တွေ အများကြီး ထွက်လာတယ်လေ…။ မိန်းကလေးတွေ ပြီးတာကြတော့ သတိတောင် မထားမိဘူး…။ ဒါပေမဲ့ နန်းတင်ပါးတွေ ကော့တက်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားတာတော့ သတိထားမိလိုက်တယ်…။

ကျွန်တော်လည်း နန်းဟာလေးဆီက ခွာလိုက်ပြီး… နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တယုတယ နမ်းနေလိုက်တယ်…။ ခဏကြာတော့ ရပ်လိုက်ပြီး နန်းမျက်နှာလေးကိုပဲ ကြည့်နေလိုက်တော့ နန်းက ရုတ်တရက် ကျွန်တော့်နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး…

“ကိုရယ်… နန်းကို့ကို ဘာလို့ အဲ့လောက်ချစ်သွားလဲမသိဘူး…”

ကဲ … ကျွန်တော်ဘယ်လောက် ကြွေသွားမလဲဆိုတာ။

“နန်း… ကိုနန်းကို ပါးစပ်နဲ့လုပ်ပေးတာ ကောင်းလား”

“အင်း…”

“လက်နဲ့လုပ်တာနဲ့ ပါးစပ်နဲ့လုပ်တာ ဘယ်ဟာပိုကောင်းလဲ..”

“ဟို…. ပါးစပ်နဲ့…”

“ဒါဆိုနန်း ကို့ကိုရော ပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးနိုင်မလား…”

နန်းခဏတော့ တွေဝေသွားတယ်…။ ပြီးမှ အင်းဆိုပြီး ခေါင်းလေးညှိမ့်ပြတော့ ကျွန်တော့်မှာ ပျော်သွားတာပဲ။

“ဒါဆို နန်းဟာနန်းပဲ ကို့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပေးနော်…”

လို့ဆိုတော့လည်း နန်းက လိုက်နာပါတယ်…။ ကျွန်တော့်အင်္ကျီလေးကို အရင်ချွတ်ပေးပြီး ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ အောက်ခံဘောင်ဘီ အနက်ရောင်လေး ပေါ်လာတာပေါ့…။ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲမှာတောင် ရုန်းကန်နေလို့ ဖုအိဖောင်းလေးတောင် ဖြစ်နေပါပြီ…။ နန်းက မရဲတရဲနဲ့ အောက်ခံဘောင်ဘီလေးကို ချွတ်လိုက်တော့ ကျွန်တော့် ဟာလေးက အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်နေတယ်လေ…။

နန်းက ကျွန်တော့်ဟာလေးကိုလဲမြင်ရော ကျွန်တော့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပါတယ်…။ ကျွန်တော်က ခေါင်လေးညှိမ့်ပြလိုက်တော့ သူ့လက်နွေးနွေးလေးတွေနဲ့ ကျွန်တော့ဟာလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်…။ ကျွန်တော်က

“နန်း … အရည်ပြားလေးကို အောက်ကိုဆွဲချလိုက်”

လို့ဆိုတော့ နန်းဆွဲချလိုက်တာ ကျွန်တော့် ဒစ်ကလေး ပေါ်လာပါတော့တယ်…။ နန်းက အံ့သြ သလို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ကျွန်တော့်ဟာလေးကို စငုံလိုက်ပါတယ်…။ ကျွန်တော့် ဘဝမှာ တစ်ခါမှမခံစားဖူးတဲ့ အရသာထူးကို ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရတယ်ဗျာ…။ နန်းပါးစပ် နွေးနွေးစိုစိုလေးက ကျွန်တော့်ဟာလေး ထိပ်ပိုင်းကို တစ်မျိုးလေးကို ဖြစ်စေတာဗျ…။ မပြောပြတတ်ဘူးဗျာ…။

နန်းလည်း ကြည့်ထားတဲ့ Japan ကားလေးကို သတိရသွားတယ်ထင်တယ်…။ japan မလေး လုပ်သလို ကျွန်တော့်ဟာလေး ထိပ်ပိုင်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ဖိပြီး အထက်အောက် ကစားနေလိုက်တာ ကျွန်တော့်မှာ အရှင်လတ်လတ်ကို နတ်ပြည်ရောက်နေသလိုပါပဲ…။ တစ်ချက်တစ်ချက် သွားကလေးတွေနဲ့ ခြစ်မိသွားရင်တော့ နည်းနည်းနာတယ်ဗျ…။ ထိပ်ပိုင်းလေးကိုပဲ လုပ်နေတော့ ကျွန်တော် အသည်းယားလာပြီး တင်ပါးကို ကော့ကော့ပြီး ပိုပိုဝင်အောင် ထိုးလိုက်တော့ …

“ကိုရယ်… နန်းဒီမှာ အန်ထွက်တော့မယ်… အရမ်းမထိုးထည့်ပါနဲ့နော်…”

တဲ့…။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း သနားသွားပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးနေလိုက်တော့ နန်းက အရင်တစ်ခါထက် ပိုပိုဝင်အောင် လုပ်ပေးနေတယ်လေ…။ မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နဲ့ လုပ်တာဆိုပေမဲ့ ကျွန်တော့်အတွက်လည်း ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံဆိုတော့ ပြီးချင်လာတယ်… ။ ခဏကြာတော့ နန်းပါးစပ်ထဲမှာပဲ ပြီးလိုက်မိတယ်…။ နန်းက ပြီးနေတုန်း ကျွန်တော့်ဟာလေးကို ထုတ်မပစ်လိုက်ပါဘူး…။ အရည်တွေကိုလည်း မြိုချလိုက်တယ်လေ…။ ကျွန်တော် နန်းကို ပိုပိုပြီး ချစ်သွားတယ်ဗျာ…။

သူရော ကျွန်တော်ရော နှစ်ယောက်လုံး မောသွားပြီး အိပ်ယာလေးပေါ်မှာ ဖက်ပြီ ခဏမှိန်းနေလိုက်ကြတယ်…။ ခဏကြာတော့ ကျွန်တော့်ကောင်လေးလည်း ပြန်ထောင်လာပါပြီ…။ ဒါနဲ့ နန်းကို ဖက်ပြီးသေသေချာချာလေး နမ်းလိုက်တော့ နန်းကလည်း လိုလိုချင်ချင်ပါပဲ …။ လက်တွေက နို့လေးတွေကိုကစားရင်း နန်းလက်တစ်ဖက်ကို ကျွန်တော့်ဟာလေးဆီ ပြန်တင်ပေးလိုက်တော့ နန်းက အလိုက်တသိပဲ ပွတ်သပ်ပေးနေတော့တယ်…။

ကျွန်တော့်လက်တဖက်က နန်းဟာလေးဆီသွားပြီး လက်ခလယ်လေးနဲ့ နန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးဆီ နည်းနည်းလေး ထိုးသွင်းလိုက်တော့ နန်းကိုယ်လေး တစ်ချက်တွန့်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်က ဆက်ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်တော့ လက်ခလယ်လေးက အရမ်းနူးညံ့တဲ့ အတွင်းနံရံလေးတွေကို သွားစမ်းမိပါတယ်… ။ အသွင်းအထုတ်လေး နည်းနည်းလုပ်လိုက်တော့ နန်းက

“ကို … နန်း နာတယ် ကိုရယ်… လက်နဲ့မလုပ်ပါနဲ့နော်”

“ဟုတ်လား နန်း အရမ်းနာလို့လား”

“အင်း … နည်းနည်းတောင် အောင့်တယ်…”

“ခဏလေး ကို ကြည့်လိုက်မယ်နော်…”

ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို အသာဖြဲပြီး ကြည့်လိုက်တော့ နန်းရဲ့ အစိလေးကို တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်…။

“နန်း… ဒီလိုပဲ ပထမဆုံးအခါမှာဆို နည်းနည်းနာတတ်တယ်လို့ ကိုကြားဖူးတယ်…”

“ဟုတ်လား”

“ကို မနေနိုင်တော့ဘူး… ကို့ဟာလေးကို ထည့်လိုက်ချင်နေပြီ…”

“အရမ်းနာမှာလားဟင် ”

“သိပ်မနာပါဘူး နန်းရယ်… နန်းနာတယ်ဆိုရင် ကို့ကိုပြောလေနော်”

ဆိုတော့ ခေါင်းလေးညှိမ့်ပြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ ကွန်ဒုံးလေးကို စနစ်တကျစွပ်ပြီး နန်းခြေရင်းမှာ နေရာယူလိုက်ပါတယ်…။ ပြီးတော့ နန်းပေါင်လေးတွေကိုကိုင်ပြီး နည်းနည်းကားခိုင်းလိုက်တယ်။

ကျွန်တော်လည်း ပထမဆုံးဆိုတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းကို မသိဘူး…။ ဒါပေမဲ့ ဟိုကားတွေကြည့်ထားတဲ့အတွေ့ အကြုံအရ ကျွန်တော့်ကိုယ်လေးကို နန်းကိုယ်ပေါ် မှောက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဟာလေးနဲ့ နန်းရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို တေ့ပြီး အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေလိုက်တော့ နန်းဆီက မောသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းလေး ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ထိပ်ကလေးပဲဝင်တယ်…။ တစ်ခုခု ခံနေတယ်ဗျ…။

ကျွန်တော် သိလိုက်ပါပြီ… အားနည်းနည်း သုံးရတော့မယ်လို့…။ နန်းကို စိတ်ပြောင်းသွားအောင် ထိပ်ကလေးနဲ့ပဲ အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေလိုက်တော့ နန်း တိုးတိုးလေး ညီးလာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နန်း စိတ်တွေထနေတုန်း ကျွန်တော့်ဟာလေးကို နည်းနည်းလေး အားစိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့

“အား နာတယ် ကို အရမ်းနာတယ် ကိုရယ်”

တဲ့။ ကျွန်တော်က ဂရုမစိုက်ပဲ… ပိုဝင်သွားအောင် ပိုအားစိုက်လိုက်တော့ နန်းက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားပြီး…

“အရမ်းနာတယ် ကိုရယ်… နန်းကို သနားပါဦး…”

လို့ မျက်ရည်ဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ ပြောလာတော့လည်း ကျွန်တော်သနားသွားပြီး ကျွန်တော့်ဟာလေးကို နည်းနည်းပြန်ထုတ်လိုက်ပါတယ်…။ နန်းက ကျွန်တော့်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး…

“ကို … နန်းကို စိတ်ပျက်သွားပြီလားဟင်…”

“မပျက်ပါဘူး နန်းရယ်…”

“ကို့မျက်နှာလေး ညှိုးသွားတယ် ကိုရယ်…။ နန်းလေ .. ကို့ကို အရမ်းချစ်ပါတယ် ကိုရယ်…။ နန်းအရမ်းနာလို့ပါ…။ ကို နန်းကြောင့် ခံစားနေရမယ်ဆိုရင် နန်းမကြည့်ရက်ပါဘူး…။ နန်းနာရင် နာပါစေ … ကိုစိတ်ကြိုက် လုပ်တော့နော်… ကိုနော်…။ မျက်နှာလေးကို ဒီလိုတော့ မထားပါနဲ့နော်”

တဲ့…။ ကျွန်တော်နန်းကို အရမ်းချစ်သွားပြီး နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်မိတယ်…။

“နန်းရယ်… ကို သွင်းလိုက်မယ်နော်… နည်းနည်းတော့ နာလိမ့်မယ်…”

“အင်း”

ဆိုပြီး ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်ဟာလေးကို ဖိသွင်းလိုက်တော့တယ်။ နန်း သနားပါတယ်ဗျာ။ ကျွန်တော် စိတ်ပျက်သွားမှာ စိုးလို့ထင်တယ် နာတယ်လို့ မပြောပဲ အံလေးကြိတ်ပြီး ကျွန်တော့်လက်တွေကို ပဲ အတင်းဖြစ်ညှစ်ထားတယ်လေ…။ ကျွန်တော်လည်း မြန်မြန်ပြီးသွားအောင် အားစိုက်ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်တော့ နန်းဆီက

“အ…”

ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်လာပြီး… အဆုံးအထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်…။ ကျွန်တော့်ဟာလေးမှာလည်း အရမ်းကိုကောင်းလွန်းတဲ့ နန်းရဲ့ အတွင်းနံရံတွေရဲ့ တုန့်ပြန်မှုကို အကြောလေးတွန့်သွားအောင် ခံစားလိုက်ရတယ်ဗျ…။ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်ဟာလေးကို အဆုံးအထိသွင်းလိုက် နည်းနည်းပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ စည်းချက်ညီညီ လုပ်ပေးနေလိုက်တော့

“အ အား ကိုရယ် အား”

ဆိုတဲ့ နန်းရဲ့ညီးတွားသံလေးတွေ ဆက်တိုက် ထွက်လာပါတော့တယ်။

“နန်း ”

“ကို”

“နာ သေးလားဟင်…”

“ဟင့်အင်း… မနာတော့ဘူး…”

“ကောင်းရောကောင်းလား”

“အင်း… ကိုရယ် ဘာတွေမေးနေတာလဲ တစ်မျိုးကြီးပဲ ကိုရယ်”

“ကိုတော့ အရမ်းကောင်းတယ် နန်းရယ်… ကိုအားနဲ့ ဆောင့်ပစ်လိုက်ချင်တယ် နန်းရယ်”

“အင်း… ကိုရယ်… ကိုလုပ်ချင်တာသာ လုပ်ပါတော့… ကိုရယ်…”

ကျွန်တော်လည်း ခွင့်ပြုချက်ရပြီဆိုတာနဲ့ အားပါပါနဲ့ ဆောင့်ပစ်လိုက်တော့

“အား ကို အား ကိုရယ်”

ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကိုပဲ တတွတ်တွတ် ခေါ်နေတော့တာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း အရှိန်ကို နည်းနည်းမြှင့်လိုက်တော့ … နန်းက

“အင် အား ကို ကို နန်းပြီးတော့မယ် အား ပြီးကုန်ပြီ အား”

ဆိုပြီး နန်း ပြီးသွားပါတယ်။ နန်းပြီးသွားတော့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး… ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်…။ ခဏကြာတော့ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေတင်းလာပြီး ကျွန်တော် ပြီးသွားပါတော့တယ်။

ကျွန်တော်လည်း တအားမောသွားပြီး ကျွန်တော့်ဟာလေးကိုတောင် နန်းဟာလေးထဲကနေ ပြန်မထုတ်နိုင်တော့ပဲ နန်းပေါ်မှာပဲ မှောက်ရက်လေး အိပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်…။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။