ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း ( ၄ )

ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသူ - အညတြ

“ ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်....ပြတ်..ပြတ်..ပြွတ်...ပြွတ်........”

“ အား....အိုး...................ဟင်း..........ကောင်း...ကောင်းတယ်.......မေညို . . . .”

မေညိုရဲ့ လီးစုတ်တဲ့အသံတွေက အားရစရာကြီး ။သက်ထွေးအောင်လည်း မေညို စုတ်နေတဲ့အချိန် မေညို့ပါးစပ်ထဲကို လီးကြီး ကော့ထိုးနေသည် ။မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး အရသာခံနေသည် ။ ပါးစပ်ကလည်း ညည်းနေသည် ။

မေညိုက သူ တော်ပြီလို့ မပြောမချင်း ဆက်စုတ်ပေးနေတာကြောင့် သက်ထွေးအောင်လည်း တဝကြီး အရသာခံလိုက်ရသည် ။ သူက တော်ပြီ လို့ ပြောတာတောင် မေညိုက ဆက်စုတ်ချင်နေသေးသည် ။

မေညို့ကို စိတ်တိုင်းကျ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ သက်ထွေးအောင် လိုးသည် ။မေညိုသည် ဟိုတယ် ကားရပ် ဂိုဒေါင်ထဲက ကားထဲမှာ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ် လိုးခဲ့ရတာကို အားမရလို့ သက်ထွေးအောင်ဆီကို လိုက်လာပြီး ကုန်းရတဲ့ မေညိုသည်လည်း သုံးခါတောင် ပြီးခဲ့လို့ ကျေနပ်အားရသည်လို့ ပြောပြီး ပြန်သွားခဲ့သည် ။သက်ထွေးအောင်လည်း မေညို့ကို စိတ်ကြိုက် လိုးလိုက်ရလို့ မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည် ။

ဒီအချိန်မှာ မေစိမ်းတို့အိမ်မှာ လူတွေ အားလုံး အိပ်မောကျ မှောင်မဲ တိတ်ဆိတ်နေသည် ။သို့ပေမယ့် ဦးဗလမောင်တင် တယောက်ကတော့ အိပ်လို့ မပျော်နိုင်သေးဘူး ။ တခူးခူး တခေါခေါ ဟောက်ပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ မိန်းမ မေစိမ်းကို အကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည် ။ပါတီပွဲတွေ ဆက်နေခဲ့လို့ ပင်ပန်းနေတဲ့အတွက် အခုလို အိပ်ပျော်နေတာဘဲ ။

ညနေပိုင်းက ဆူညံစည်ကား ရှုပ်ရှက်ခတ် နေတဲ့ ပါတီပွဲကြီးထဲ ဦးဗလမောင်တင်သည် မေနှောင်းကို တိတ်တဆိတ် အကဲခတ်နေခဲ့ပေသည် ။မေနှောင်းသည် တဏှာ အရမ်းသောင်းကျန်းနေတာက ဖုံးလို့ ဖိလို့ မရအောင် ဖြစ်နေပြီ ။သက်ထွေးအောင်ဘဲ ကျေနပ်အောင် လိုးမပေးနိုင်လို့လား ။ မေနှောင်းကဘဲ တအားကို လိင်စိတ်တွေ များလွန်းနေလို့လား ။ မသိဘူး ။

မေနှောင်းရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေက တုန် တုန် တုန် တုန်နဲ့ မို့ ဦးဗလမောင်တင် ခိုးကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအားထန်နေခဲ့သည် ။ မေနှောင်းသာ သဘောတူရင် တချီတပွဲလောက်တော့ ဆွဲလိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေသည် ။

အရက်ဘားမှာ ဝိုင်ပုလင်းထဲက ဝိုင်တွေကို ဖန်ခွက်ထဲ ငှဲ့ထည့်နေတဲ့ မေနှောင်း အနားမှာ လူမရှိနေဘူး ။အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး...“ မေနှောင်း သိပ်လှတယ်....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။မေနှောင်းက “ ဟင်းဟင်း....အကိုကြီးက မြှောက်နေပြန်ပြီ......” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တဲ့ မေနှောင်းရဲ့ လည်ဟိုက်ဘလောက်စ်ထဲက ပြူးမောက် ထွက်နေတဲ့ ရင်သားစိုင် နှစ်မွှာကလည်း ဖြူဝင်း လုံးဝန်းလှသည် ။

“ တကယ်..တကယ်ပြောတာ..ကိုယ်က မေနှောင်းရဲ့ အလှကို သိပ် သဘောကျတယ်....ဟင်း..မေနှောင်းနဲ့ သီးသန့် တွေ့ချင်မိတယ် ...”

အရက်ကလည်း မူးနေလို့ ဦးဗလမောင်တင် ပါးစပ်က ရဲတင်းနေသည် ။ မေနှောင်းကလည်း ယောကျ်ားတွေနဲ့အတွေ့အကြုံက များလွန်းနေတာမို့ ဒီလောက် ပြောလိုက်တာကို စိတ်ဆိုးလိမ့်မယ် လို့ သူမထင်မိဘူး လေ ။

မေနှောင်းက “ တကယ်လား..အကိုကြီးက တကယ်တွေ့ချင်တာလား...ဘယ်မှာ တွေ့မလဲ....” လို့ သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြန်မေးလိုက်လို့ သူထင်တာ မှန်နေတဲ့အတွက် ဦးဗလမောင်တင် အတော့်ကို ပျော်သွားပြီ ။

“ ညကျရင် ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းလေးမှာ ဆုံကြရအောင် ...” လို့ သူ ပြောလိုက်သည် ။ မေနှောင်းလည်း ဝိုင်မူးပြီး စိတ်တွေက လာနေတဲ့အချိန် သူ့ကို ထန်နေတဲ့ ဦးဗလမောင်တင် က လာချိန်းနေလို့ ပျော်သွားသည် ။ ဦးဗလမောင်တင်သည် သက်ထွေးအောင်နဲ့ မေနှောင်း မယူခင် မေနှောင်း အပျို ဘဝထဲက မေနှောင်းကို တိတ်တဆိတ် သဘောကျနေခဲ့တာကို မေနှောင်း သိခဲ့သည် ။

ဘာဘဲ ပြောပြော သူနဲ့ တပွဲတလမ်း အကဲစမ်းလိုက်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို “ ကောင်းပြီ..တွေ့ကြမယ်...” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းလေးသည် သူ စိတ်တိုင်းကျ ဆောက်ထားတဲ့ အခန်းလေးပါ ။ တောက်ပ သန့်ရှင်းပြီး အဲကွန်းလည်း တပ်ထားသည် ။ ဒီအခန်းလေးကို ဘယ်သူ့ကိုမှ သူ ပေးမနေခဲ့ဘူး ။ သူ့အတွက် အေးအေးဆေးဆေး တယောက်ထဲ အိပ်နိုင်ဖို့ ဆောက်ထားခဲ့တာ ။

အိမ်ထဲကနေပြီး လှေခါးလေးနဲ့ တက်သွားလို့ ရတဲ့ ဒီအခန်းလေးထဲမှာ ဦးဗလမောင်တင်သည် အိမ်ဖေါ် အိမ်အကူကောင်မလေး တော်တော်များများကို ခြေတော်တင် ဖျက်ဆီး စားသုံးခဲ့သည် ။မေစိမ်းသည် ဒီအခန်းလေး ရှိနေတာကို မေ့နေတတ်တာမို့ သူ့ကို ရှာမတွေ့တဲ့အခါ ဒီအိပ်ခန်းလေးကို လာ မရှာတတ် ။အခုလည်း မေနှောင်းကို ချိန်းလိုက်ပြီ ။

ပါတီပွဲလည်း စဲသွားရော ဦးဗလမောင်တင် သူ့အိပ်ခန်းဆီကိုတက်သွားပြီး ရေချိုးသည် ။ ကျကျနန ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်သည် ။ ဆီးစပ် ပေါင်ကြားက အမွှေးတွေကို အပြောင် ရိပ်လိုက်ပြီး သေသေချာချာ ဆေးကြောသည် ။ မေနှောင်းနဲ့ အားရပါးရ စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်ကြမှုတ်ကြတော့မည် မဟုတ်လား ။

မေစိမ်းလည်း အိပ်ပျော်သွားရော ဦးဗလမောင်တင် အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့သည် ။ မီးဖိုခန်းကို ဖြတ်ပြီး ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်ကို ရောက်နိုင်တဲ့ လှေခါးလေးကနေ တက်ခဲ့သည် ။

သူထင်တာက သူက စောရောက်နေနှင့်မည်လို့ ။အိပ်ခန်းလေးထဲကို ရောက်သွားတော့ သူ့ထက် အရင် စောရောက်နေတဲ့ မေနှောင်းကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။မေနှောင်းသည် ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲလျောင်းရင်း သူ့ကို စောင့်နေသည် ။

မခို့တရို့ အပြုံးလေးနဲ့ ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီလေးကို ဝတ်ထားသည် ။ ပါးလွန်းလို့ မေနှောင်းရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည် ။

“ မေနှောင်း....ရောက်နေပြီကိုး..ဟင်းဟင်း....အကိုကြီး နောက်ကျသွားတယ်...”

“ ရတယ် အကိုကြီး.....လာလေ....အချိန် ဆွဲမနေနဲ့....”

ဦးဗလမောင်တင်လည်း မေနှောင်းရဲ့ ရင်သီးဖုတွေကို ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရလို့ မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း မေနှောင်းရဲ့ အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်သည် ။

မေနှောင်းက ခေါင်းကို မော့ မျက်လုံးတွေကို မှေးစင်းပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူ နှစ်ချပ်ကို မပွင့်တပွင့်ဟပြီး ဦးဗလမောင်တင်ကို စောင့်ကြိုနေသည် ။ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကြီးတွေက မေနှောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူတွေကို ဖိကပ်ပြီး စုတ်ယူလိုက်တဲ့အချိန် ညဝတ်အင်္ကျီပါးလေးကို မေနှောင်းက ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။ အိပ်ခန်းလေးရဲ့ မျက်နှာကျက်

က မီးရောင်နဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားတွေက ဝင်းဖြူ လုံးကြွနေကြလို့ ဦးဗလမောင်တင်လည်း လှမ်း ဆုပ်လိုက်မိသည် ။မေနှောင်းကလည်း ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားကို လှမ်း စမ်းလိုက်သည် ။

အိုး....လုံးပတ် တုတ်တုတ် ဒုတ်ကြီးက မာကျောတင်းမာ ထောင်ထနေတာကို မေနှောင်း စမ်းကိုင်မိသွားသည် ။

ဟင်း..လီးကတော့ စံချိန်မှီကြီး...ဘဲ....။

မေနှောင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှက ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ ကာမရာဂစိတ်တွေကို တအား ထကြွပြင်းထန်လာစေသည် ။မေနှောင်းသည် သူ့လင် သက်ထွေးအောင်ရဲ့ လီးကို အားရ တင်းတိမ်မှု မရှိဘဲ တခြားလူတွေကို လိုက်ကုန်းနေရသည် ဆိုတဲ့ အချက်ကလည်း သူ့ကို တအား စိတ်တွေ ကြွစေသည်လေ ။

မေနှောင်းရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို မျက်နှာနဲ့ ပွတ်သပ် ဆော့ကစားရင်း လက်တဖက်က ပေါင်တန်တွေ ကြားက မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ်လိုက်သည် ။ အကွဲကြောင်းကြီးသည် အရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေတာကို သူ စမ်းမိပြီး အပေါက်ထဲကို သူ့လက်ချောင်းတွေကို ထိုးနှိုက်လိုက်သည် ။

“ အိုး.....”

မေနှောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ပွင့်ဟသွားသည် ။

မေနှောင်းရဲ့ လက်တဖက်ကလည်း ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ အရမ်း နိုးကြွပြီး ခြောက်ကိုး ပုံစံနဲ့ ဦးဗလမောင်တင်က မေနှောင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တအား ကုန်းစုတ်ယက်သလို မေနှောင်းကလည်း ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ လီးတုတ်ကြီးကို အားရပါးရ စုတ်သည် ။

စောက်ဖုတ်ထဲကို အတင်းထိုးသွင်းမွှေနှောက်နေတဲ့ ဦးဗလမောင်တင်ရဲ့ လျာကြီးကို မေနှောင်း တအား ခိုက်သွားရသလို လီးအဆုံးအရင်းအထိ ငုံကာ စုတ်နေတဲ့ မေနှောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ..လျာနဲ့ ပါးစပ်တွေကို ဦးဗလမောင်တင်က စွဲသွားရသည် ။

မေနှောင်းလည်း တအား ယားနေပြီမို့ မရှက်နိုင်ဘဲ သူမကို ချက်ချင်းဘဲ လိုးပေးဖို့ ဦးဗလမောင်တင်ကို ပြောလိုက်သည် ။ဦးဗလမောင်တင်လည်း မေနှောင်းရဲ့ ခြေထောက်တွေကို မတင် ထမ်းပြီး သူ့လီးကို မေနှောင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အိုး ...”

လုံးပတ်တုတ်တဲ့ လီးကြီးမို့ မေနှောင်းရဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေကို တအားပွတ်တိုက် တိုးဝင်သွားသည် ။ အကြောပေါင်းတထောင် ဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းလွန်းသွားရလို့ မေနှောင်းလည်း တအားအော်ညည်းလိုက်သည် ။သူ့လီးကြီးက ပြန်ဆုတ် ပြန်တိုး အသွင်းအထုတ်တွေက ဆက်တိုက်ဘဲ ။

ဗျစ်ဗျိဗျိ ..ဖွတ်..ဖွတ်....ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ်..

ဦးဗလမောင်တင် ဆက်တိုက် လိုးနေပြီ ....။ မေနှောင်းရဲ့ နို့ကြီးတဖက်ကို စို့ရင်း ဖိညှောင့်နေသည် ။

“ ကောင်းတယ်..လိုး..လိုး...တအားဆောင့်လိုးပေး...အို....ကောင်းတယ်.......အား.....အား...အမလေး.....ဆောင့်ပေး...ဆောင့်ပေး.....”

ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ်....ဘွတ်....ဖွတ်ဖပ်..ဖွတ်ဖပ်...အိုး...အား.....အား......

“ ဖင်ကုန်းလိုက်....”

ဖင်တောင့်တဲ့ မေနှောင်းကို ဖင်ထောင်ခိုင်းပြီး အပေါ်က တက်ခွကာ မြေစိုက်လိုးနည်းနဲ့ ဖိဖိလိုးသည် ။စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကြီး လိုးဆောင့်တဲ့ အသံ တဖွတ်ဖွတ် ထွက်နေသည် ။

“ အား...အား......အား.....အိုး.....အီး........”

ထိလွန်းပြီး မေနှောင်း ပြီးသွားသည် ။ ဦးဗလမောင်တင်က ဆက်တိုက် ဆက်ဆောင့်ထည့်ပြီး သုတ်ရည်တွေ တဖတ်ဖတ် ပန်းထုတ်ပြီး မေနှောင်းနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဆိုသလို ပြီးသွားသည် ။နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူလို တချိန်ထဲ ပြီးသွားရတဲ့ အလိုးပွဲလေး တပွဲမို့ သူတို့ နှစ်ယောက် ကျေနပ်ကြသည် ။

မေနှောင်းက အဝတ် ပြန်ဝတ်ပြီး ထပြန်ဖို့ လုပ်လို့ ဦးဗလမောင်တင်က မေနှောင်းကို ဆွဲထားလိုက်ပြီး....“ နေပါအုံး...မေနှောင်းရယ်.....နောက်တချီလောက် ထပ် ဆွဲလိုက်ကြရအောင်ပါ ....” လို့ပြောလိုက်တော့ မေနှောင်းလည်း သူ့လိုဘဲ ထပ် လိုးချင်စိတ် ရှိနေသေးလို့ သူ့ဘေးမှာ ပြန် လှဲချလိုက်လေသည် ။

ပါတီမှာ တအားသောက်ပြီး တအားမူးခဲ့တဲ့ မေစိမ်း ရေငတ်လို့ နိုးလာသည် ။ ဘေးကုတင်မှာ ဦးဗလမောင်တင်မရှိဘူး ။

အင်း..ဘဲကြီး သေးထပေါက်တာလား.....ဒါမှ မဟုတ် အိမ်အကူ ကေဂျာလေးကို သွားတက်ခွနေတာလား ။ မေစိမ်း ရေထသောက်သည် ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရေ မရှိလို့ အောက်ထပ်က ရေခဲသေတ္တာဆီကို ဆင်းခဲ့သည် ။ကေဂျာရဲ့ အိပ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ဦးဗလမောင်တင် တယောက်ကို လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့များ တွေ့ရလေမလားဆိုပြီး ကေဂျာ့အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။

ကေဂျာသည် ထမိန်လေး လည်ပင်းထိ လန်တက်ပြီး ဖင်ဟောင်းလောင်းနဲ့ တခူးခူး ဟောက်နေသည် ။ ကေဂျာရဲ့ စောက်မွှေးထူထူနဲ့ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို တွေ့နေရသည် ။

အင်း..ဘဲကြီး ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်....။

အိမ်မှာ မေနှောင်းရော မေညိုရော ရှိနေတော့ သူတို့ထဲက တယောက်ယောက်နဲ့များ ဖိနေသလား မသိဘူး ။ရေသောက်ပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်ကို တက်ဖို့ ပြင်ခိုက် ခြံထဲဆင်းတဲ့ မလွယ်ပေါက် တံခါးလေးကနေ မေညို ဝင်လာတာကို တွေ့ရသည် ။ ညကြီးသန်းကောင် ဘယ်က ပြန်လာပါလိမ့် ။

“ ဟင် မေညို...နင် ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ..တယောက်ထဲလား....” လို့ မေးလိုက်သည် ။ မေညို့ပုံစံက လိုးပြီးပြန်လာတဲ့ပုံမျိုး ပေါက်နေသည် ။

“ သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ သွားတွေ့တာ မစိမ်း....”

“ ဟင်း..မေညို....နင့်ပုံကို မြင်တာနဲ့ ငါသိတယ်...နင် သွားအိပ်လာတာ မဟုတ်လား.....”

“ မစိမ်းရယ်....သိလည်း အသာနေပေါ့....အိပ်ချင်နေပြီ....မနက်မှ တွေ့မယ်......”

မေညို လှေခါးက တက်သွားသည် ။ ဖင်အောက်ဖက်မှာ အရည်ကွက်နဲ့ ။အင်း..ငါတို့ ညီအမတွေလည်း ဒီဟာနဲ့ ပတ်သက်လာရင် စိတ်ကြီးကြတယ်....မလွယ်ဘူး......။မေနှောင်း အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းကို သွားကြည့်လိုက်သည် ။ မေနှောင်း မရှိနေဘူး ။အင်း....ဘဲကြီးနဲ့ မေနှောင်း ကြိတ်နေကြတာ ဖြစ်မယ် ...။

မေစိမ်းသည် အိမ်သာထဲ ဝင် သေးပေါက်ရင်း မနက်ဖန် သက်ထွေးအောင်နဲ့ ဗြုံးကြမယ့် အစီအစဉ်ကို တွေးရင်းပြုံးနေမိသည် ။ ဒီကောင့်ကို လိုးပစ်ချင်နေတာ ကြာပြီ ။ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆွဲပစ်လိုက်မယ်....။မိုက်ရိုင်းတဲ့ ပက်စက်တဲ့ အတွေးတွေကြောင့် မေစိမ်း ရဲ့ သွေးသားတွေ ဆူကြွလာသည် ။ စိတ်တွေထလာသည် ။ စောက်ပတ် တအား ရွလာသည် ။ ယားလာသည် ။ ခံချင်လာသည် ။

ပြူတင်းပေါက်က နေရောင်ထိုးလို့ သက်ထွေးအောင် အိပ်ရာက နိုးလာသည် ။အင်အားတွေ ပြန်ပြည့်နေသည် ။ ပေါင်ကြားက ဒုတ်က မာကြော မတ်ထောင်နေသည် ။ ညက မေညိုနဲ့ သုံးချီဆွဲခဲ့တာတောင် မနက်မှာ သူ့ဒုတ်က မြူးနေသည် ။ဒီနေ့ မေစိမ်းနဲ့ ကုန်လှောင်ရုံမှာ ချိန်းထားကြသည် ။ မေစိမ်းနဲ့ လိုးဖြစ်ကြမှာက သေချာနေသည် ။ မေစိမ်းကိုလိုးရင် သူတို့ ညီအမသုံးယောက်စလုံးကို သူ လိုးဖူးသွားမှာ ဖြစ်သည် ။

သက်ထွေးအောင်သည် နှစ်ပေါင်း တော်တော်များများ လိင်ဆက်ဆံတာ မဲ့ပြီး ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးတဲ့ကိန်း ဆိုက်ရောက်ခဲ့ပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းမှာတော့ ကံတရား အပြောင်းအလဲတွေနဲ့ ကြုံပြီး အမှန်တကယ် စားသုံးသူကြီး တယောက် ဖြစ်လာရသည် ။

သူ ဆုတောင်းပြည့်သည် လို့ ဆိုရမည် ။အရင်က သူသည် “ ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ ” လို့ အကြိမ်ကြိမ် ဆုတောင်းခဲ့ဘူးသည် မဟုတ်ပါလား ။

ပြီးပါပြီ။