Saturday, February 10, 2024

သမားယောင် (စ/ဆုံး)

သမားယောင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန်းကျော်ရှိန် (M.A)

သမား ဆိုတဲ့ စကားလေးက ကျွန်တော်တို့ မြန်မာစကား၊မြန်မာစာ၊ မြန်မာစာပေဝေါဟာရမှာ အလွန်ပဲ လှပပြီး ခန့်ညားတဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ဝေါဟာရလေးတစ်ခုပါ။ ဆရာသမား ဆိုပြီး ဆရာနဲ့လည်း တွဲသုံးတက်သေးတယ်။ ယနေ့ခေတ်အထိပဲ ဆိုပါတော့ ။ ကားသမား၊ ဆိုက္ကားသမား၊ မြင်းလှည်းသမား၊ စာပို့သမား၊ အားကစားသမား၊ ဟော သမားတော် ဆိုပြီး ဂုဏ်ထူးဝိသေသတပ်ပြီးတောင် သုံးနှုန်းနေကြဆဲပဲ မဟုတ်လား၊ အဲဒီ သမား တွေကိုပဲ တခါတရံ ကိုယ့်ကို လူပါးဝသွားတယ်လို့ အထင်ခံရရင် 

“ ဒီကောင် သက်သက် တို့ကို သမားဂုဏ်ပြသွားတယ် ”

လို့ မကျေမချမ်း ပြောတာကြားဖူးမှာပေါ့။ 

ကဲပါ ထားပါတော့။ ကျွန်တော်ပြောချင်တာက ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ အဖြစ်အပျက်လေးပါ။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မရည်ရွယ်ပါဘူး၊ တိုက်ဆိုင်မှု ဆိုတာက နေရာတကာ ရှိတက်လေတော့ တိုက်ဆိုင်မှုရှိရင်တော့ ဆောရီး ပါလို့ ပဲ ပြောပါရစေတော့။

မြောက်ဒဂုံ မြို့သစ်မှာ လယ်ကွက်တွေကို အကွက်ချပြီး မြို့သစ်တည်ကာစပေါ့။ အဓိကက ဝန်ထမ်းတွေကို ဦးစားပေးတာပေါ့။ နို့ပေမယ့် အနှီ ဝန်ထမ်းတွေက ပြန်ရောင်းကြတော့ ကျွန်တော်လည်း အဲဒီအချိန် လက်ထဲ ငွေယားလေးရှိတော့ဝယ်ဖြစ်လိုက်တယ်ပေါ့။ 

ကျွန်တော်နဲ့ အတူ ကိုသံလုံး ဆိုတဲ့ အရင်က တရက်ကွက်ထဲ အတူတူ နေဖူးခဲ့တဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်နဲ့ ခြံချင်း ကပ်လျက် လာဆုံနေကြပြန်ရော။ သူက သားသမီးတွေကများတယ်။ အရွယ်ကတော့ ကျွန်တော်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ လက်သမား၊ပန်းရံ ဦးစီးဆရာ ဆိုတော့ မြို့သစ်တည်ကာစမှာ သူ့အလုပ်နဲ့ အံဝင်၊ဂွင်ကျပါပဲ။ လူက လူစုံဗျ၊ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်နဲ့၊ အပေါင်းအသင်းကလဲ စုံတဲ့လူပေါ့။ 

သားတွေသမီးတွေက အရွယ်ရောက်လာပြီး ကူဖော်ကူဖက်ရလာကြတော့ သူက တော်ရုံလိုက်မပါတော့ပါဘူး။ သူ့ကလေးတွေနဲ့ပဲ လွှဲထားတက်ပါတယ်။

အဲ သူများအကြောင်းတွေ ပြောနေတာနဲ့ ကျွန်တော့်အကြောင်း ပြောကိုမပြောရသေးဘူး။ ကျွန်တော်နာမည်က ကိုဘသာ၊ အသက်က ၅၀ စွန်းလာပြီ။ အခုတော့ အသက်အရွယ်အရ ဦးဘသာပေါ့။  အလုပ်လား၊ ပွဲစားယောင်ယောင်၊ သမားယောင်ယောင်ပေါ့။ အဲဒါကလည်း ငယ်ငယ်က ဦးရီးတော်သူ နဲ့ ပယောဂ ကုတာတွေ နောက်လိုက် တပည့်လိုက်ရင်း ခုတော့ ဆရာယောင်ယောင် သမားယောင်ယောင် ဖြစ်လာတာပါပဲ။ ဦးရီးတော်က ဂိုဏ်းဆရာတစ်ယောက်ပါ။ တော်လဲ တော်ပါတယ်။ ပါဠိ၊သက္ကတစာပေတွေပါ တက်တယ်လို့ သိရတယ်၊ ဗေဒင်၊လက္ခဏာ အပြင်၊ အင်္ဂဝိဇ္ဇာ၊ လက်ရိုး၊လက်ဆန်းနည်းတွေပါ တက်ပါတယ်။ 

နာမည်တော့ မဖော်ပြတော့ပါဘူး။ သိသူတွေ သိကြပါတယ်။ ပယောဂ တို့ ၊ စုန်းအတိုက်တို့ကို အတော်နိုင္နင်းပါတယ်။ ဒီတော့ သူ့နောက်လိုက်ရင်း ကျွန်တော်လည်း အားကျ ဝါသနာပါလာတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဦးရီးတော်က ကျွန်တော့်ကို ဘာဆေးမှ မပေါက်ပေးဘူး၊ မထိုးပေးပါဘူး။ ဘာမှလည်း သင်မပေးဘူး။ 

အဲလို နေကြရင်း ကျွန်တော်က ဦးရီးတော်ကို ပူဆာလွန်းတော့ သူက ကျွန်တော် မေးတဲ့ အခါ (လက္ဆန်းနည်းအရ အခါ) ကို ကြည့်ပြီးတော့ 

“ မင်းက ဘယ်တော့မှ ဆရာမဖြစ်နိုင်ဘူး၊ ကျွန်တော်လက်ကို အသာ ယူကြည့်ပြီး ဆရာမဖြစ်ချင်နဲ့၊ သောက်ရှက်တွေ အကွဲကြီးကွဲပြီးအရှက်ရလိမ့်မယ် တဲ့။ အဓိကက မိန်းမကြောင့်ပဲ  ”

ဆိုပြီး ဘာဆေးမှ မထိုးပေးပါဘူး။ နောက်တော့ တောင်းဆိုလွန်းတော့ ဂိုဏ်း ဆေးပေါက်ပေးပါရော၊ ဆရာအဆင့်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ နည်းနည်းတော့ ပယောဂ ကုလို့ စစ်လို့တော့ ရပါတယ်။ အဲလို ဦးရီးတော်နောက် လိုက်ရင်း မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ဖက်က ကောင်မလေးတစ်ယောက် နဲ့အိမ်ထောင်ကျပါလေရော၊ မြမြ တဲ့။ ကျွန်တော့်ထက် အသက်က ဆယ်နှစ်လောက်ငယ်ပါတယ်။အသားညိုညို ချောချောလှလှ လုံးကြီးပေါက်လှပေါ့။ ပင်လယ်နားနီးတဲ့ အရပ်ကဆိုတော့ အသားညိုတယ်။ ညိုချောပေါ့။ အိမ်ထောင်ကျတော့ ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင် လုပ်လို့မရတော့ဘူး။ 

ဒါနဲ့ ဦးရီးတော်ရဲ့ အသိမိတ်ဆွေ တွေရဲ့ အကူအညီနဲ့ ရန်ကုန်မှာ အခြေချရင်း ရိုးသားကြိုးစား လုပ်ကိုင်တော့ အဆင်ပြေလာတာပေါ့။ အဓိကအလုပ်ကတော့ အိမ်ခြံမြေပွဲစားပါ။ တစ်ပိုင်တစ်နိုင်ပေါ့။  ဒါကလဲ ဦးရီးတော်က သေချာတွက်ချက်ပြီး ရွေးပေးတဲ့အလုပ်ပါ။ ကျွန်တော်ရဲ့ ကြိုးစားမှုရော ဇာတာစန်းလဂ်ရောကြောင့် အောင်မြင်ပါတယ်။ သမီးတစ်ယောက် ထွန်းကားပါတယ်။ ခုတော့ ကျောင်းတောင်ပြီးလို့ အစိုးရဝန်ထမ်း ဖြစ်နေပါပြီ။

ဒီလိုနဲ့ မွန်းကြပ်လွန်းတဲ့ မြို့လည်ကနေ အေးအေးချမ်းချမ်းနေလိုတာကြောင့်ရော ကျွန်တော်ဆရာ ဦးရီးတော်ရဲ့ ညွှန်ကြားအကြံပေးမှုကြောင့် ခု နေရာမှာဝယ်ဖြစ်တာပေါ့။ ခုတော့ ခြံ၀န်းထဲ အပင်တွေနဲ့ ၀ေ၀ေဆာဆာ ဖြစ်ပြီး စရာဖြစ်နေပါပြီ။ နေစကတော့ အတော် ခက်ခဲတာပေါ့။ ဆရာ ဦးရီးကလည်း လာရင် ကျွန်တော် အိမ် အပေါ်ထပ်မှာပဲ တည်းပါတယ်။ ရောက်တိုင်းလည်း ညတိုင်း ဝတ်ကြီး ဝတ်ငယ် ပြုစု နှိပ်နယ်ပေးရင်း ကာမဂုဏ်ရဲ့ ဆိုးကျိုးတွေကို ဇာတ်၊နိပါတ်တွေကနေ ထုတ်နှုတ်သွန်သင်လေ့ရှိပါတယ်။

....................................................................

ကျွန်တော့်မိန်းမ က ရခါစကတော့ ကျွန်တော်ကလဲ အရွယ်ကောင်း (၃၀) ၊ သူကလည်း ဆယ်နှစ်လောက်ကွာတော့ သိပ်မသိသာဘူးပေါ့။ ကာမဘုံသားတို့ ထုံးစံအတိုင်း ကာမဂုဏ်အရသာ မြိန်မြိန်ကြီးခံစားကြတာပေါ့။ လင်အလိုလိုက်၊ လင့်အကြိုက်လဲ သိတက်တာလဲ လွန်ပါရော၊ ဘာသာရေးလဲ ကိုင်းရှိုင်းတယ်။ ဦးရီးတော်ကတော့ လူတွေရဲ့ စရိုက်(၆) ပါးအကြောင်းပြောပြတော့ သဒ္ဓါစရိုက် ကြီးသူနဲ့ ရာဂစရိုက်ကြီးသူဟာ လက္ခဏာတွေ တူကြကြောင်း ပြောဖူးတော့မှ ကျွန်တော်မိန်းမကို သတိထားမိတာ၊ ရာဂကြီးတဲ့သူတွေမှာ ရှိတက်တဲ့ လက္ခဏာတွေနဲ့ အကုန်တူညီနေတာတွေ့ရတယ်၊ (အဟဲ အဲဒီ စရိုက်တွေအကြောင်း သိချင်ရင် ဝယ်ဖတ်၊ အွန်လိုင်း ရှာဖတ်ကြပေတော့)    ခုဆို ကျွန်တော်က (၅၀) သူက (၄၀) ခုထိ တပါတ် နှစ်ခါလောက်တော့ လိုးကြ၊ဆော်ကြတုန်းပေါ့။ 

သမီးကလည်း အဝေးရောက်နေတော့ ခုဆို အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိတော့ အဲဒီစိတ်တွေက ပိုပို ဖြစ်လာတယ်တောင် ထင်ရတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမ ညိုချောကလည်း အရင်ကထက် အဲဒီစိတ်တွေ ပိုကဲ ပိုထန်လာသလိုပဲ။  ပြောရရင် ခုထိ မိန်းမက တချီတည်းနဲ့ အားမရတက်ဘူး။ 

......................................................................

ကျွန်တော်ကလည်း မြို့သစ်မှာ သရဲပူး၊ သရဲခွါ အလုပ်တွေနဲ့ ဆရာ ဦးဘသာ ဆိုပြီး နာမည်လေးက ရလာတော့ ၊သူကလဲ ဆရာကတော် ဆရာကတော်နဲ့ လူသိများ မျက်နှာပွင့်နေတာပေါ့။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်လေးဟာလဲ ညတိုင်း ဘုရားရှိခိုး၊ ပုတီးစိတ် အမျှဝေနဲ့ ကျက်သရေ ရှိတဲ့ သီရီဂေဟာလေးပေါ့။ အဲ အိပ်ယာထဲရောက်ရင်တော့ လင်မယားဘာ၀ ကာမဂုဏ်နွံထဲ နစ်ကြစမြဲပေါ့။ ကာမဘုံသားတွေကိုး။ 

အဲ ပြောရဦးမယ်။ ညနေစောင်းရင်းတော့ ကျွန်တော်အိမ်ရှေ့ ဗာဒံပင်အရိပ်အောက်မှာ အိမ်နီးချင်း ကိုသံလုံးနဲ့ အလ္လာပ၊သလာပ (ရောက်တက်ရာရာစကား) တွေပြောလေ့ရှိကြပါတယ်။ ရေနွေးကြမ်း၊ လဖက်သုတ်၊ဂျင်းသုတ်တွေနဲ့ ထွေရာလေးပါး ပြောနေကျပေါ့။ ကိုသံလုံးမိန်းမက အရင်က အသုတ်စုံရောင်ဖူးတော့ လက်ရာလဲကောင်းတယ်။ ခလေး ခြောက်ယောက် မွေးထားပေမယ့် အရွယ်တင်လှတုန်း ပတုန်း၊ ဘဝပေး ကုသိုလ်ပေါ့။ ဗာဒံပင်အရွက်တွေကလည်း ဝိုင်းပြီးတော့ နေခင်းတောင်နေပျောက်က သိပ်မထိုးပါဘူး။

အဲဒီစကားဝိုင်းမှာ ရပ်ရေး၊ရွာရေး၊ ဘာသာရေး၊ အဲ နှာရေးတွေလဲ တခါတလေ ပါတာပေါ့။ အရင်ရပ်ကွက်ဟောင်းက ဘယ်သူဘယ်ဝါက ဘယ်သူနဲ့ လင်ငယ်နေတာ၊ ရပ်ကွက်ဓမ္မာရုံက ဂေါပက ဦးသာဖန်ကြီး အိမ်ဖော် ဗိုက်ကြီးတာ စတာ စတာတွေ စုံလို့ပေါ့။

တခါတလေ ကျွန်တော်တို့ ယောင်္ကျားသား နှစ်ယောက်ထဲပြောကြသလို၊ တခါတလေတော့ ကိုသံလုံးမိန်းမ မိချိုရော၊ ကျွန်တော့်မိန်းမ မြမြရော လေးယောက် ဆုံမိတဲ့ အခါတွေလဲ ရှိတက်တယ်။ အဲဒီအခါ သူတို့မိန်းမချင်းလဲ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ သဖန်းပိုးထိုးရင်း ခွီးနေကြတာ ပေါ့။ ညအိပ်ယာထဲရောက်မှ မိန်းမက အဲဒီပြောထားတာတွေ ပြန်ပြောပြတာပေါ့။ မချိုက သူကခလေးအရမ်းနီးတာတဲ့၊ ခလေး (၅) ယောက်လဲ ရရော၊ လိုးကြရမှာတောင် သူတို့လင်မယားလန့်လာကြတယ်တဲ့။ ကိုသံလုံးလဲ သူ့အနားသိပ်မကပ်ရဲတော့ဘူး။ ကလေးထပ်ရနေမှာ စိုးလို့တဲ့။ 

“ မိန်းမရယ် နင်ကလဲ ခလေးနီးလိုက်တာ နင့်စောက်ဖုတ်ပေါ် ငါ့ လီးတောင် ဖြတ်မဝဲအောင်ပဲ  ”

လို့တောင် ပြောတာတဲ့။ အရွယ်တွေကလဲ အရွယ်ကောင်းတွေဆိုတော့ မလိုးပဲလဲ မနေနိုင်ကြဘူး။ မလိုးကြဘဲ အောင့်ထားပြီး ပြန်လိုးကြတော့မှ စုထားတဲ့ အားတွေနဲ့ အသားကုန်ပြန်ဝုန်းကြတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ ဒါနဲ့ ခလေးမရအောင် အောစာအုပ်တွေ ၊ အပြာကားတွေထဲကလို ကြားဖူးနား၀နည်းတွေနဲ့ စမ်းကြတာပေါ့။ အရမ်းမနေနိုင်တော့တဲ့ ညတွေဆို ဗိုက်ကြီးမှာ စိုးလို့ ဂွင်းထုပေးရတယ်။ မနေနိုင်လွန်းရင် ဖင်ပဲ လိုးရတာတဲ့။ သူ့လင်ကိုလဲ စိတ်ပြေအောင် လီးပါစုတ်ပေးရတာ တဲ့။ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုလဲ ကိုသံလုံးက ပြန်ယက်ပေးတာပဲတဲ့။ ကျွန်တော့်မိန်းမက ဖင်ခံတဲ့ အရသာ၊ လီးစုတ်တဲ့ အရသာတွေ မေးကြည့်တော့

“ ဘယ်အရသာ ရှိမှာလဲ ဆရာကတော်ရယ်၊ ဖင်ထဲ ဝမ်းချုပ်တဲ့ အခါ စမျည်းတုံး (အီးတုံးမာမာကြီး) ဝင်ထွက်နေသလိုပဲ။ စုပ်ပေးရတာလဲ အသားချောင်းကြီးပဲလေ၊ သူ့အတွက်တော့ ကောင်းမှာပေါ့။ အဟီး အယက်ခံရတာတော့ အလိုးခံရတာထက် ကောင်းတယ်တော့  ”

တဲ့ ။ ခလေးတွေများတော့ တခါတလေများ ဖျားနာရင် ရပ်ကွက် ဆေးခန်းက ဒေါက်တာ သက်နောင် ဆီတောင် ဆေးဖိုး အကြွေးကျသတဲ့လေ။ ဒါနဲ့ (၆) ယောက်မြောက် ကိုယ်ဝန်ရတော့ နို့ညှာကောင်ဖျားပါရော၊ အဲဒီတော့  ဆေးခန်းပြရရော။ ဆေးခန်းရောက်တော့ ဒေါက်တာသက်နောင်က 

“ ဟာ အန်တီချို နောက်တဗိုက်လားဗျ ဟားဟား၊ ကဲဗျာ နောက်နေ့ ဆေးခန်းပိတ်ချိန် ကိုသံလုံးကြီး ကျွန်တော့်ဆီ လွှတ်လိုက်ဗျာ  ”

ဒီဆရာဝန်က ကျွန်မတို့ မျက်စိအောက်တင် ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ဆရာဝန်ဖြစ်သွားတဲ့ တရပ်ကွက်ထဲသား တရုတ်ကလေးပေါ့။

နောက်ရက်ကြတော့ ကိုသံလုံး ဆေးခန်းသွားတာပေါ့။ ဒီတော့ ဆရာက ကိုယ်ဝန်တားနည်းတွေ၊ တားဆေးတွေအကြောင်း၊သားဆက်ခြားနည်းတွေ အကြောင်း၊ မိန်းမသားကြောဖြတ်နည်းတွေရော၊ အမျိုးသားကြောဖြတ်နည်းတွေကိုရော ဆိုးကျိုးကောင်းကျိုးတွေနဲ့အတူ သေသေချာချာ ရှင်းပြပေးလိုက်သတဲ့။ 

“ တပါတ် အချိန်ပေးမယ်၊ခင်ဗျားမိန်မနဲ့လဲ ပြန်တိုင်ပင်ဦးပေါ့၊ ဦးသံလုံးလဲ သားသုံးယောက် သမီးသုံးယောက်တောင် ရနေပြီပဲ ”

ဒီလိုနဲ့ တိုင်ပင်ကြတော့ 

“ ကျွန်မကတော့ မဖြတ်နိုင်ဘူး၊ ကျွန်မက ရှင့်လောက် နှာမကြီးဘူး၊ နေနိုင်တယ်၊ ရှင်သာ လာလာ စတာ ခစ် ခစ်  ”

“ ဒါဆို ငါပဲ အနစ်နာခံပြီး ဖြတ်လိုက်ပါ့မယ်၊ ဒါမှ စိတ်ချလက်ချ အဟီး ... ”

“ ဘာ အဟီးလဲ.. တော်နော် အကြောက တော်တော်ထ ”

ဆိုပြီး ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိမ်တော့တာ။

ဒီလို ခွန်ကြီးခွန်းငယ် အျြေအတင် စကားများကြ ငြင်းကြရင်းပဲ နောက်ဆုံးတော့ ကိုသံလုံးပဲ ဖြတ်ဖြစ်သွားရော။ 

“ အဲ ဆရာကတော်ရယ် သားကြော ဖြတ်ပြီးကာမှ ကဲ လာလိုက်တာ ၊ လူပျိုလေးလိုပဲ။ ကျွန်မမှာ သူ့အနားကို ကပ်ရမှာတောင် ခပ်လန့်လန့်ရယ်။ ခလေးတွေကလဲ အရွယ်ရလာတော့ ခလေးတွေ လစ်တာနဲ့ ကြုံရင် ကြုံသလို နေ့လည်ဖက်ပါ အလိုးခံရတော့တာပဲ ”

အဲဒီည အဲဒီအကြောင်းတွေပြောကြရင်း ကျွန်တော်တို့လင်မယားလဲ ငယ်မူပြန်လိုက်ကြတာ။ မနက် အတော်နေမြင့်မှ အိပ်ယာထဖြစ်ကြတော့တယ်။

.................................................................

တစ်နေတော့ တိုးတက်လာတဲ့ ခေတ်တွေ၊စံနစ်တွေအကြောင်း ပြောကြရင်း၊ အောကားတွေ၊ အပြာကား အကြောင်းတွေဘက် ရောက်သွားရော။ ကိုသံလုံးကလဲ လူစုံ၊နယ်ပယ်စုံပြီး အပေါင်းအသင်းဆန့်တော့ အဲဒီ အကြောင်းတွေကို တစ်တစ်ခွခွတွေပြောဖြစ်ကြတာ။ နောက်ဆုံး ပိုပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်လာတော့ သူ့မိန်းမ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ဘယ်လို လိုးကြပုံတွေရော၊ ဘယ်လိုခံကြပုံတွေရော ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ကိုသံလုံးက သူ့ဆီမှာ ရှိတဲ့ အပြာခွေတွေပါ ငှားပြီး ကျွန်တော်တို့ လင်မယားလဲ ကြည့်ဖြစ်ကြ လိုးဖြစ်ကြတာပေါ့။

ဟိုတလောက သူတို့လင်မယားရော၊ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားရော စကားဝိုင်းထဲ အဲ့ဒီ အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ နောက်တော့ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်က အရင်ထပြန်သွားတော့ ကိုသံလုံးက 

“ ဆရာ့ကတော်တော့ ထမိန်မှာ ကွက်သွားပြီ၊ ဒီညတော့ ဆရာနာပြီထင်တယ် ဟား ဟား ”

“ ဟာ ကိုသံလုံး မိန်းမလဲ ဘာထူးလဲ ဘာတွေ တိုက်ဆိုင်သွားလဲ မသိဘူး၊ သူလဲ  ကွက်သွားတာပဲလေ ဟားဟား ”

အဲဒီနေ့က ငယ်ငယ်က လိင်ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး အသိလွဲခဲ့တာတွေ။ အဖေအမေတွေနဲ့ တအိပ်ယာထဲ အတူအိပ်ရတုန်းက အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်သွားကြတော့တယ်။

ဟုတ်ပါတယ်။ အဲဒီလို ညတွေမှာလဲ ကျွန်တော်တို့ မိဘတွေရဲ့ လိုးကြတာတွေ တွေ့ဖူးတာတွေပြောဖြစ်ရင်း ငယ်မူတွေပြန်ကြကာ ဖတ်ဖတ်ကို မောသွားတာပဲ။ အဲလို ညတွေဆို မိန်းမက ကျွန်တော့်ကို အထူးပြုစုပေးတာ။ မှုတ်ပေးတာရော၊ ရှေ့ပေါက်ရော၊နောက်ပေါက်ရော လာထားပဲ။  လင်မယားတွေ ဆိုပေမယ့် သူတို့စိတ်လိုလက်ရ ရှိတဲ့အခါတို့၊ သူတို့ ဦးဆောင်တဲ့ ညတွေတို့ဆို အထူးအရသာ ကောင်းတာပဲဗျာ။ အဲဒီညက မိန်းမရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေအောက်မှာ ကျွန်တော့်မှာ အီစိမ့်နေအောင် ခံရတာပါပဲ။ လိင်စိတ်ဆိုတာကလဲ ကျွန်တော်တို့ ပုထုဇဉ်လူသားတွေမှာ အကြောင်းတစုံတရာ တိုက်ဆိုင်လာရင် ဟုန်းကနဲ့ ထတောက်တက်တာပဲ မဟုတ်ပါလား။

မိန်းမကသာ ကျွန်တော့်ကို လီးစုပ်ပေးပေမယ့် သူ့မအဖုတ်ကို ယက်ပေးမယ် ဟန်မြင်တာနဲ့ မိန်းမက အတင်းတားတက်တယ်။ 

“ မလုပ်နဲ့၊ မယက်နဲ့နော် အကို ၊ အကိုက အရပ်ထဲ ဆရာလေ၊ဘုန်းနိမ့်မယ်၊ လျှာစက် (အာဏာစက်) ညံ့မယ် ”

“ ညီမကလဲ (ခုထိ မိန်းမကို ညီမလို့ပဲခေါ်တာ) ညီမကိုလဲ ကောင်းစေချင်တာ၊ခုထိ ယက်ပေးတာ တခါမှ မခံဖူးသေးဘူး မဟုတ်လား ”

“ ဟင့်အင်း နေပစေ ”

ဆိုပြီး အတင်းပဲ ငြင်းဆန်းတယ်။

“ ညီမရယ် လင်မယားပဲကွာ၊ အဲဒါလုပ်လို့ ဘာဘုန်းနိမ့်မှာလဲ၊ လူတိုင်း အဲဒီအပေါက်က ထွက်လာကြတာပဲလေ၊ လူတွေက ယုတ်ညံ့တယ် ဘာညာ သတ်မှတ်ထားကြတာပဲကွာ၊ မီးနေထမိန်တို့ ၊ ထမိန်တန်း အောက်တို့ ဝင်ရင် ဘုန်းနိမ့်တာတို့ခုခေတ် မရှိတော့ပါဘူးကွာ ”

မိန်းမကလဲ တွေဝေသွားပြီး သူမလဲ အယက်ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာပုံရတယ်။ တခါလောက်ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့။ သံလုံးမိန်းမ မချို ပြောပြထားတော့ အရသာထူးကိုလဲ သိချင်နေပုံရတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ဆွဲပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့တာပေါ့။ 

အခုအချိန်မတော့  အကြိမ်ကြိမ်လိုးခဲ့ဖူးတဲ့ မိန်းမစောက်ဖုတ် ညိုညိုကြီးက ကျွန်တော့်မျက်စိရှေ့မှာ ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးနဲ့ ပြူးနေတာပဲ။ စောက်မွှေး အမြဲရိတ်ထားတော့ ပြောင်တင်းနေတာပေါ့။ ကျွန်တော်လဲ လျှာကို အပြားလိုက် ရှည်နိုင်သမျှ ဆွဲဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေရော၊ စောက်စိကိုရော၊ အဲဒီအောက်နားက စအိုဝလေးကိုပါ တပြက်ပြက်နဲ့ အသံမြည်အောင်ကို ယက်ပြစ်လိုက်တယ်။ 

မိန်းမလဲ အိမ်ထောင်သက်တာ ကြာလာရော သူဖက်ကသာ လီးစုတ်ပေးခဲ့ရတာ၊ ခုမှ ပထမဆုံး အယက်ခံရတော့ သူ့တင်ပါး အိအိကြီးတွေဆိုတာ အိပ်ယာပေါ် ကော့ပျံတက်နေတာ ပြန်ကိုမကျတော့ဘူး၊ ပါးစပ်ကလဲ တဟင်း အင်းနဲ့။ ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေကိုလဲ ဆွဲထားလိုက်တာ များ ဦးခေါင်းရည်တွေတောင် ကျိန်းတယ်။ ပေါင်တန် နှစ်ချောင်းကလဲ ကျွန်တော့်နားနှစ်ဖက်ကို ညှပ်ထားတာများ နားရွက်တွေပါ ပူထူလာတယ်။ တခါတလေ အားပါသွားလို့ ဒူးနှစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လာလာရိုက်တယ်ဗျာ။  တသက်နဲ့ တကိုယ်အိမ်ထောင်သည် ဘ၀ တစ်လျှောက်လုံး ကျွန်တော့်မိန်းမ ထန်တာ ဒီတခါ ပဲ မြင်ဖူးသေးတယ်။ 

စအိုဝထဲ လက်တစ်ဆစ်လောက် နှိုက်ထားပြီး စောက်စိကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လေး လဲ ယက်ပေးလိုက်ရော စောက်ရည်တွေဆိုတာ ကျွန်တော်မျက်နှာပေါ် ရွှဲရွှဲစို စိုစိုရွှဲကုန်တော့တာပဲ။ ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ကိုင်ထားတဲ့ သူမရဲ့လက်တွေဆို တဆက်ဆက်ကိုတုန်လို့။ မောဟိုက်နေတာလဲ ဟောဟဲ လိုက်နေတာပဲ။

နောက်တော့ ကျွန်တော့် ခေါင်းကို တွန်းလိုက်ပြီး

“ အား ...အကို .. အိုး...ရှီး မရတော့ဘူး... မရတော့ဘူး ...ခဏခဏပြီးနေတာ သေလိမ့်မယ်  ”

ဆိုပြီး ကော့ပျံတက်ပြီးတော့ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတာ။ ခုမှ သူတင်ပါးတွေ အိပ်ယာပေါ် ပြန်ကျသွားတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ကိုယ်ကချည်းပဲ လီး အစုတ်ခံလာတာ ခုလို မိန်းမကျေနေပ်အောင် ယက်ပေးလိုက်ရတာ စိတ်ထဲ ကျေနပ်သွားတယ်။ နောက်တော့  မိန်းမနား ကပ်လျက်လဲှလျောင်းလိုက်တယ်။ မိန်းမက ခဏ အမောဖြေပြီး သူ့စောက်ရည်တွေ ပေနေတဲ့ ကျွန်တော်မျက်နှာကို တယုတယလေး နမ်ပြီးမွှေမွှေးပေးတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘိုကေ ဆံစံလေးတွေကို သပ်ပေးရင်း 

“ ချစ်လိုက်တာ ချစ်တုံးကြီးရယ်၊ မိချိုပြောတာ အရမ်းကောင်းတယ် ဆိုတာ ခုမှ လက်တွေ့ခံစားရတာ၊ စောက်ရည်တွေ ခန္ဓာကိုယ်ထဲက အကုန်ထွက်သွားပြီလားတောင်ထင်ရတယ်...အိပ်ယာခင်းတွေ မနက်ဖန် ပြန်လျှော်ပစ်ရမယ်  ”

ပြောပြီး ကျွန်တော့်အပေါ် ခွပြီး လီးကို ထစုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ခြောက်လက်မလောက် ရှည်တဲ့ လီးကြီးကို သူ့လည်ချောင်ဝထိ ရောက်အောင် စုပ်ပေးတော့တယ်။

“ ကဲ ဒီည ချစ်တုံးကြီး အကြိုက် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ”

ကျွန်တော်လဲ ကုတင်ဘောင်နားတိုးပြီး ခြေထောက်တွေကို ကြမ်းပေါ် ချထိုင်ပေးလိုက်တယ်။လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ထောက်ထားတယ်။

“ ဒီနားလာ ညီမ  ”

ကျွန်တော့်ရှေ့နားလာပြီး ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွလျှက်ထိုင်ပြီး လည်ပင်ကိုဖက်ကာ ခြေနှစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ခါးကို သူ့မရဲ့ ခြေထောက်တွေနဲ့ ချိတ်ထားလိုက်တယ်။ သူမခြေထောက်တွေက ကုတင်ပေါ်မှာပေါ့။ သူမ ရင်သားတွေက ကျွန်တော့်ရင်ဖက်မှာ အိစက်ညှက်ညောစွာ ထိကပ်နေတယ်။ ဒီတော့မှ ကျွန်တော်က သူ့တင်ပါးနှစ်ဖက်အောက်မှာ ဝဲနေတဲ့ လီးကြီးကို စအို၀ မှာ တေ့လိုက်တော့

“ အို ”

ကနဲ့ အသံထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်နားနားကပ်ပြီး 

“ အဖုတ်က ခဏခဏပြီးထားတာ ချစ်တုံးကြီး စိတ်ကြိုက်သာလုပ် ” တဲ့။

ကျွန်တော်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲညှစ်ဖြဲပြီး ဒစ်ခေါင်းကို နဲနဲဖိလိုက်တော့ နဲနဲ ဟသွားတဲ့ စအိုဝထဲ 

“ ဖလွတ် ”

ကနဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးဝင်သွားတယ်။ ကျွန်တော့် ဒစ်ဖူးကြီးကို သူ့မစအိုဝက စုပ်ဆွဲယူနေတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်အလေးချိန်နဲ့ အတူ တအိအိ နှဲ့ရင်း သူမစအိုတွင်းက ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး စုန်းစုန်းမြုပ်အောင် ဝါးမြိုသွားပါတော့တယ်။

..........................................................................................................

မနက် အိပ်ယာထတော့ မိန်းမမျက်နှာမကောင်းဘူး၊ မျက်ရည်လေးတွေ မျက်ခမ်းစမှာ တွဲခိုနေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာလေး အပ်ထားရင်း

“ ဒီမနက် လင်းခါနီး အိပ်မက်မက်တယ် အကို ”

ကျွန်တော်လဲ မိန်းမကို အလိုက်သင့်လေး ပြန်ဖက်ထားရင်း 

“ ပြောပါဦး  ၊ ဘာတွေမက် ”

“ အိပ်မက်ထဲ ဝတ်ဖြူစင်ကြယ်နဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်က ညီမတို့ နှစ်ယောက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြီး သမားယောင်နဲ့ မိန်းမယုတ၊ ယုတ်ညံ့တဲ့ အမှုကို နင်တို့ လုပ်မိပြီ၊ အဲဒီ ပါးစပ်တွေနဲ့ ပရလောကသားတွေကို ချုပ်ခိုင်းဖို့ ဆုံးမခိုင်းဖို့ နောင် မစဉ်းစားနဲ့တော့ ဆိုပြီး ကွယ်ပျောက်သွားတယ်။ 

“ အကိုလဲ အဲလို ထပ်တူမက်တယ် ”

ဆိုပြီး လင်မယားနှစ်ယောက်ဝမ်းနည်း ပက်လက်ဖြစ်ကြရပါတော့တယ်။သူတို့ကို ရပ်ကွက်ထဲ တလေးတစား ခေါ်နေကြတဲ့ ဆရာနှင့် ဆရာကတော် ဆိုတဲ့ စကားလေးလည်း ပြန်ကြားယောက်လာတယ်။

.............................................................................................

နောက် တပါတ်လောက်ကြာတော့ ဦးရီးတော် နေတဲ့ မြို့ကို ခရီးသွားရင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ အဲဒီအကြောင်းကို မေးကြတော့ ဦးရီးတော်က

“ အိမ်း ဒီကိစ္စတွေက ရှေးစာပေတွေထဲမှာ အထူးသဖြင့် သက္ကတစာပေတွေမှာ ဖော်ပြထားတာတွေ ရှိတယ်။ ဒီခေတ် လိင်ကိစ္စ သောင်းကျန်းတာ ရှေးခေတ်ကို ဘယ်မှီကြမှာလဲ သျှီ၀ နတ်ဘုရားရဲ့ ကာမဂုဏ် ခံစားပုံအမျိုးမျိုးတွေအကြောင်း ကို လေ့လာရင် အံ့သြသွားမယ်။ ခုချိန်ထိ ယောင်္ကျားလိင်တန်နဲ့ မိန်းမအင်္ဂါပုံ ကိုးကွယ်တဲ့ အလေ့အထတွေတောင် ရှိသေးတယ်။ မိန်းကလေးတွေ ရာသီရက်ဆိုအိမ်လေးသီးသန့်နဲ့ ခွဲနေရတဲ့ အလေ့အထတွေတောင် ခုထိ ရှိသေးတယ်..၊ နည်းနည်း အဆင့်မြင့်တဲ့ ပရလောကသားတွေဆို လိင်ဆက်ဆံနေချိန်မှာ ပူးလေ့ ကပ်လေ့တောင် မရှိပါဘူး..။ တို့ လောကီသားတွေဟာ ယုတ်ညံ့တယ် လို့ယူဆတဲ့ အရာတွေကိုလည်း ကင်းအောင် မနေနိုင်ကြပြန်ဘူးပေါ့ ”

“ ဥပါဒါန်ကြောင့် ဥပါဒ်ရောက်တက်ကြတာပါပဲ။ ကာမဘုံသားတွေ ဆိုတော့ ပြောရခက်သားပေါ့၊ သက္ကတကျမ်းကို မှီငြမ်းရေးထားတဲ့ (၁၈) ရာစုလောက်က မြန်မာပညာရှိ စတုရင်္ဂဗလ အမတ်ရေးထားတဲ့ လောကနီတိကျမ်းမှာ ဇနီးမယားဟာ အိပ်ယာထက်မှာ ပြည့်တန်ဆာလို ပြုကျင့်ရာ၏ လို့ ဆိုထားတဲ့ အရာ အင်မတန်ကျယ်ဝန်းလှပါတယ်။ ပြန်တန်ဆာ ဆိုရင် ခုခေတ်က အပြာကားတွေထဲကလို လိင်ကိစ္စ တစ်ခုပဲ လို့တန်းထင်လိုက်ကြတယ်။ ပြည့်တန်ဆာ အရည်အချင်းတွေက အလွန်များပြားပါတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ ခဏတာလင်ကို အစားအသောက် မွေ့လျော်ဖွယ် ဖြစ်အောင် များပြားလှတဲ့ အရည်အချင်းတွေ ပညာရပ်တွေ တက်မြောက်ရပါတယ် ”

“ အမ္ဗပါလီ အကြောင်း မူရင်းသက္ကတကျမ်းတွေမှာ လေ့လာရင် စေ့စေ့ငုငု သိရပါလိမ့်မယ်၊ ဘာသာပြန် ကတော့ ဆင်ဆာတွေကြောင့် အပြည့်အစုံ သိခွင့်ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး........ ”

စသဖြင့် ရှည်လျားစွာ ရှင်းပြပါတယ်။ 

“ ဒါအပြင် ကာမေသု မိစ္ဆာစာရ သိက္ခာပုဒ်မှာ ဆရာတော်ကြီးတပါးက တရားဟောရင်း ရှောင်ကြဉ်ရမယ့် မိန်းမအကြောင်းတွေ အသေးစိတ် ရှင်းပြတာကို တချို့က ဘုန်းကြီးက ဒါတွေကို ဟောရသလား ဆိုပြီး ခပ်ပိန်းပိန်း တွေက ပြောတက်ကြတယ်။ တကယ်တော့ ဘုရားရှင် ကိုယ်တော်တိုင်း ဝိဘင်းပါဠိတော်တွေမှာ မေတ္တာကရုဏာ ရှေးရှုပြီး စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့  ဟောထားတာတွေ ရှိပါတယ်။ (ဘာသာပြန်လောက်တော့ ရှာဖတ်ပေါ့) ၊ ဥပမာ လိင်ဆက်ဆံလို့ရတဲ့ လမ်းကြောင်း သုံးခု ရှိကြောင်း၊ ဝစ္စမဂ် - ကျင်ကြီးလမ်း (ဖင်စအိုပေါက်)၊ ပဿာ၀ မဂ် - ကျင်ငယ်လမ်း (မွေးလမ်း) ၊ မုခ မဂ် - ပါးစပ် ( နှုတ်ခမ်း) ဒီလို အသုံးတွေပေါ့ ”

“ တချို့က ဒီအကြောင်းအရာကို ကြားရရင်ပဲ ရှက်သလိုလိုနဲ့ ၊ ဒါလဲ မာယာ တမျိုးပေါ့၊ သူတို့က ဒါမျိုး နားမထောင်ရဲသလိုလို၊ နားထောင်မိရင်ပဲ အရှက်မဲ့သွားသလိုလို သိက္ခာကျသလိုလိုနဲ့၊ တကယ်တော့ ရာဂကြီးသူနဲ့ သဒ္ဓါတရားကောင်းသူတွေက အသွင်အပြင်တွေက အတူတူပဲလေ၊ အဲလို အုံ့ပုန်းတွေက ပွင့်ထွက်သွားရင် ပိုဆိုးတက်တယ်၊လူတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ပါရမီရှင်တွေတော့ ထိန်းနိုင်ကြပါတယ်။ ဇာတ်တော်တွေထဲ ဈာန်၊အဘိညာဉ်ရ ရသေ့တွေတောင် ဒီကိစ္စမှာ ရထားတဲ့ ဈာန်၊အဘိညာဉ်တွေ လျော့ရတယ်။ ဈာန်၊အဘိညာဉ်ရဖို့ ဆိုတာ တော်ရုံ သီလ၊သမာဓိ အားနဲ့ မရနိုင်ပါဘူး။ ”

“ ဘိက္ခူနီ ဝိဘင်း ပါဠိတော်မှာ ဆို ချိပ်တောင့် (ခုခေတ်အခေါ်အမျိုးသားလိင်တန်အတု) အကြောင်းတောင်ပါသေး၊ နောက်ပြီး သိခရဏီသိ - စောက်စိရှည်မ  ၊ ဒီလိုတွေတောင် သုံးထားတာ အထင်အရှားပဲ ”

“ ကာမေသု မိစ္ဆာစာရ သိက္ခာပုဒ်မှာ ရဟန်းပညာရှိ၊ လူပညာရှိ တွေ ဖွင့်ဆိုထားတဲ့ စာအုပ်အမျိုးမျိုးမှာ မိမိကာမပိုင်မှအခြား မသွားလာအပ်တဲ့ မိန်းကလေးတွေမှာ မကျူးလွန်ရလို့ ပဲ ဖွင်ဆိုထားကြတယ်။ ကိုယ့်ကာမပိုင် မိန်းမမှာ ဆိုရင်ရော ဘယ်လိုဆက်ဆံရမယ် ဆိုတာ အတိအလင်း ဖော်ပြထားတာတော့ ခုထိ မတွေ့ဖူးသေးပါဘူး။ နိုင်ငံရဲ့ ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ ထုံးစံတွေအရ ဆင်ဆာအဖွဲ့ကလည်း ခွင့်မပြုလေတော့ ဝေဝေဝါးဝါး ပဲ အသိရှိကြတယ်။ အနောက်ဥရောပ နိုင်ငံတွေရဲ့ အပြာကားတွေ ပေါ်လာတော့ ပိုဆိုးကုန်တာပေါ့။ 

သေသေချာချာ သုတေသနပြုထားတာလဲ မရှိတော့ တယောက်နဲ့တယောက် ဖွင့်ဟ တိုင်ပင်ဆွေးနွေးမှုတွေလည်း မရှိကြတဲ့ ငါတို့လူမျိုးမှာ ပိုဆိုးတာပေါ့.. ”

“ ငါ့ အယူအဆကတော့ ကာမေသု မိစ္ဆာစာရ ဆိုတဲ့ ပါဠိနှစ်ပုဒ်မှာ ကာမေသု ကို ကာမဂုဏ်အရာမှာ၊ မိစ္ဆာစာရ - မှားမှားယွင်းယွင်း ပြုကျင့်ခြင်း လို့ ဘာသာပြန်ရင် ပိုသင့်တယ် ယူဆတယ်။ ဒါဆို ကိုယ့်ကာမပိုင် မိန်းမပင် ဖြစ်ပါစေ သူအလိုမတူတဲ့ သဘာ၀ မဟုတ်တဲ့ စအို၊ ပါးစပ် တွေမှာ မဆက်ဆံသင့်ဘူးပေါ့.. ”

“ လိင်ကိစ္စ၊ သံဝါသ ပြုမှုဟာ လူသားမျိုးနွယ် ပြန့်ပွါးဖို့ အတွက် မရှိမဖြစ် လိုအပ်တယ်။ စာပေတွေထဲပါတဲ့ သူတို့ကိုယ်သူတို အမျိုးမြတ် ဗြဟ္မဏ လို့ သတ်မှတ်ထားသူတွေဆို သားတစ်ယောက် ရပြီးမှ တောထွက်ရတာ ဆိုပဲ။ သူတို့က မျိုးဆက်အတွက် အိမ်ထောင်ပြု လိင်ဆက်ဆံရတာ ဆိုပဲ.. ”

“ ကဲပါ ဒီကိစ္စတွေဟာ တင်းတိမ်ရောင့်ရဲ့မှု နဲ့ ကိုယ်ရဲ့ သတိနဲ့ ဆင်ခြင်မှု ပညာ အပေါ်မှာပဲ မူတည်ပါတယ်... ”

“ ကာမရောဂါ ၊ ကိုယ်တွင်နာကား၊ ကုရာနတ္ထိ၊ ဆေးမရှိရှင့်၊ မိမိပညာ၊ သတိသာလျှင်၊ မဟာသြသဓ၊ ဆေးမည်စွာ၏ (မဃဒေဝ) ”

ဘဝအဆက်က (ဥပမာ ခွေးဖြစ်တော့လဲ ခွေးမနဲ့အတူတူ၊နွားဖြစ်တော့လဲ နွားမအတူတူ လိင်ဆက်ဆံခဲ့ကြဖူးတော့)  ရထားတဲ့ ကာမရောဂါဆိုး ကို ကိုယ့်ရဲ့ သတိ၊ပညာ နဲ့သာ ကုစားမှသာ.... ”


( ယခု အချိန်ထိ ကာယကံရှင်တွေရဲ့ မျိုးဆက်တွေ ရှိနေသေးတော့ တိုက်ဆိုင်မှု ရှိက ခွင့်လွှတ်ကြပါရန် တောင်းပန်ပါတယ်။)




.......................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။


Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment